Chapitre
[8]	πάλιν αὖ καινοῦ λόγου κατῆρχεν.	Αρ᾿	ἔφη, ὦ ἄνδρες, εἰκὸς ἡμᾶς
[3]	αὐτῷ. Καὶ ὁ Καλλίας ἰδών,	Αρ᾿	οἶσθα, ἔφη, ὦ Λύκων, ὅτι
[2]	ἵεται. Καὶ ὁ Αντισθένης εἶπεν·	Αρ᾿	οὖν καὶ τῷδε τῷ Συρακοσίῳ
[4]	νευρόσπαστα θεώμενοι τρέφουσί με. Ταῦτ᾿	ἄρ᾿	ἔφη ὁ Φίλιππος, καὶ πρῴην
[4]	ἔφη, παντάπασί γε. Οὐδ᾿ αὐτὸς	ἄρ᾿	ἔφη, συγκαθεύδεις αὐτῷ; Νὴ Δί᾿
[8]	καὶ ἔργα διδόναι. ὡς μὲν	γὰρ	ἄγαταί τε καὶ φιλεῖ τὸν
[2]	Δί᾿ ἔφη ὁ Σωκράτης· καὶ	γὰρ	ἄλλο τι προσενενόησα, ὅτι οὐδὲν
[8]	παιδικῶν τε καὶ ἐραστῶν. Τούτους	γὰρ	ἂν ἔφη οἴεσθαι μάλιστα αἰδεῖσθαι
[2]	τοὺς θυμοειδεῖς ἵππους κτωμένους. Νομίζουσι	γάρ,	ἂν τοὺς τοιούτους δύνωνται κατέχειν,
[2]	ἄλλη δὲ γυναικὶ πρέπει. Καὶ	γὰρ	ἀνδρὸς μὲν δήπου ἕνεκα ἀνὴρ
[4]	μέγα ἐπ᾿ αὐτῇ φρονοίη. Οὐ	γὰρ	ἄξιον, ἔφη, ὁπότε γε πάντες
[2]	μὲν Θέογνις ἔφη· Εσθλῶν μὲν	γὰρ	ἀπ᾿ ἐσθλὰ διδάξεαι· ἢν δὲ
[3]	φρονεῖς; Καὶ ὃς ἔφη· Οὐ	γὰρ	ἅπαντες ἴστε, ἔφη, {ὅτι} ἐπὶ
[4]	οὐδέν ἐστι δεινότερον ὑπέκκαυμα. Καὶ	γὰρ	ἄπληστον καὶ ἐλπίδας τινὰς γλυκείας
[4]	τοίνυν δικαίως μέγα φρονεῖς. Εμοὶ	γὰρ	αὖ τῶν φίλων οἱ μὲν
[4]	καὶ μάλα εὐτελῶς. Επαινῶ τε	γὰρ	αὐτοὺς οὐδὲν δαπανῶν, ὧν τε
[8]	τοῦτο μᾶλλον μισητέος. Ο μὲν	γὰρ	βιαζόμενος ἑαυτὸν πονηρὸν ἀποδεικνύει, ὁ
[1]	ὦ Καλλία, μεγάλη γε· ἐπεὶ	γὰρ	γέλως ἐξ ἀνθρώπων ἀπόλωλεν, ἔρρει
[4]	ἀγορᾶς τὰ τίμια ὠνοῦμαι {πολυτελῆ	γὰρ	γίγνεται} ἀλλ᾿ ἐκ τῆς ψυχῆς
[8]	τοῦ σώματος ἔρως. ὅτι μὲν	γὰρ	δὴ ἄνευ φιλίας συνουσία οὐδεμία
[8]	ἀντίπαλον ἔρωτα αὐτῷ παρρησιάζεσθαι. Καὶ	γὰρ	δὴ δοκεῖ μοι ὁ μὲν
[3]	ἐπ᾿ εὐχαρίτῳ γε πράγματι. Τοῦτο	γὰρ	δὴ ἥκιστα μὲν ἐπίφθονον, ἥκιστα
[4]	εἴην ἢ ποιῆσαι ἐκείνους. Καὶ	γὰρ	δὴ καὶ προσετάττετο μὲν ἀεί
[2]	γυναιξὶ καὶ ἀποῦσα ποθεινοτέρα. Καὶ	γὰρ	δὴ μύρῳ μὲν ὁ ἀλειψάμενος
[4]	κίνδυνος ἡμῖν προσλαβεῖν. ὄψον μὲν	γὰρ	δὴ ὄντως ἔοικεν εἶναι, ὡς
[7]	καλοὺς καὶ ὡραίους θεωρεῖν. Καὶ	γὰρ	δὴ οὐδὲ πάνυ τι σπάνιον
[3]	παρὰ Καλλίου τὴν ὑπόσχεσιν. ἔφη	γὰρ	δήπου, εἰ συνδειπνοῖμεν, ἐπιδείξειν τὴν
[8]	καὶ τοὔνομα αὐτοῦ· ἔστι μὲν	γὰρ	δήπου καὶ Ομήρῳ γάνυται δέ
[4]	τῶν ἀπορωτάτων· δι᾿ ἔνδειαν μὲν	γὰρ	δήπου οἱ μὲν κλέπτουσιν, οἱ
[4]	βελτίονες, ἂν ἐμοὶ συνῆτε. ἴστε	γὰρ	δήπου ὅτι Ομηρος ὁ σοφώτατος
[4]	ἀντὶ τοῦ καλὸς εἶναι. Νῦν	γὰρ	ἐγὼ Κλεινίαν ἥδιον μὲν θεῶμαι
[1]	καὶ καλεῖ μέ τις; Οὔτε	γὰρ	ἔγωγε σπουδάσαι ἂν δυναίμην μᾶλλον
[2]	δὲ τὰ προκείμενα ἀποτελῶμεν. Ορῶ	γὰρ	ἔγωγε τήνδε τὴν ὀρχηστρίδα ἐφεστηκυῖαν
[2]	τῶν ἐν γῇ φυομένων. καὶ	γὰρ	ἐκεῖνα, ὅταν μὲν ὁ θεὸς
[4]	ὁ Καλλίας, ἐμοῦ πρῶτον. Εγὼ	γὰρ	ἐν τῷ χρόνῳ ᾧ ὑμῶν
[5]	Δί᾿ ἔφη ὁ Σωκράτης, ἴσως	γὰρ	εὐδοκιμοῦντα τὸν μαστροπὸν παρὰ τοῖς
[4]	ὑπὸ τοῦ ἔρωτος ἐκπλαγέντα. Δοκεῖς	γάρ,	ἔφη ὁ Σωκράτης, ἐξ οὗ
[3]	Νικήρατος, οὔκουν ἔμοιγε δοκῶ. Δῆλον	γάρ,	ἔφη ὁ Σωκράτης, ὅτι τὰς
[8]	φέρω καὶ οἴσω φιλικῶς. Αλλὰ	γάρ,	ἔφη, τὸν μὲν σὸν ἔρωτα
[4]	δὲ ἀποβάλλω μὲν οὐδέν {οὐδὲ	γὰρ	ἔχω} ἀεὶ δέ τι λήψεσθαι
[8]	καὶ Πάνδημος, οὐκ οἶδα· καὶ	γὰρ	Ζεὺς ὁ αὐτὸς δοκῶν εἶναι
[9]	ἠγάσθησαν τὸν ὀρχηστοδιδάσκαλον. Εὐθὺς μὲν	γὰρ	ἡ Αριάδνη ἀκούσασα τοιοῦτόν τι
[9]	φιλοῦντας, πάντες ἀνεπτερωμένοι ἐθεῶντο. Καὶ	γὰρ	ἤκουον τοῦ Διονύσου μὲν ἐπερωτῶντος
[4]	ὁ Νικήρατος, μὴ ζήλου· ἐγὼ	γὰρ	ἥξω παρ᾿ αὐτοῦ δανεισάμενος τὸ
[2]	τοῦτ᾿ ἔμαθον, ἐχειρονόμουν δέ· ταῦτα	γὰρ	ἠπιστάμην. Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ
[4]	εἶναι. Κἀγὼ μέντοι πιστεύω. Καλοὺς	γὰρ	καὶ ἀγαθοὺς ὑμᾶς ἄνδρας νομίζω.
[4]	τοῦτο; ἔφη ὁ Σωκράτης· ὡς	γὰρ	καὶ ἐμοῦ καλλίων ὢν ταῦτα
[7]	ἐστι, κατασβέννυσι τὸ πῦρ. Αλλὰ	γὰρ	καὶ ταῦτα μὲν οὐκ εἰς
[4]	χάριν μέντοι σοι ἔχω· πάνυ	γὰρ	καλὸς κἀγαθὸς δοκεῖ μοι εἶναι.
[4]	μᾶλλον ἢ πολυχρηματίαν σκοποῦντας. Οἷς	γὰρ	μάλιστα τὰ παρόντα ἀρκεῖ ἥκιστα
[4]	ἔφη, ὦ Σώκρατες. Εἰς μὲν	γὰρ	μάχην ὁρμωμένῳ καλῶς ἔχει κρόμμυον
[1]	καλόν γε ὑμῖν συντετύχηκα· ἑστιᾶν	γὰρ	μέλλω Αὐτόλυκον καὶ τὸν πατέρα
[4]	τῆς ἄγαν χαλεπῆς νόσου. ὅμοια	γάρ	μοι δοκοῦσι πάσχειν ὥσπερ εἴ
[2]	Καλλία, τελέως ἡμᾶς ἑστιᾷς. Οὐ	γὰρ	μόνον δεῖπνον ἄμεμπτον παρέθηκας, ἀλλὰ
[6]	ἐλεγχομένῳ βοηθῆσαι; Εγωγ᾿ ἔφη. ὅταν	γὰρ	ὁ αὐλὸς φθέγγηται, παντάπασι σιωπῶμεν.
[8]	ἐρῶν ὁμιλεῖ, φιλήσει αὐτόν. Οὐδὲ	γὰρ	ὁ παῖς τῷ ἀνδρὶ ὥσπερ
[1]	τοίνυν, ἔφη ὁ Καλλίας. Καὶ	γὰρ	οἱ παρόντες σπουδῆς μέν, ὡς
[3]	ἐφ᾿ ᾧ μέγιστον φρονῶ. Ανθρώπους	γὰρ	οἶμαι ἱκανὸς εἶναι βελτίους ποιεῖν.
[8]	ἢ χάριτας παρακατατίθεσθαι. Εγὼ μὲν	γὰρ	οἶμαι καὶ αὐτὸν τὸν τῷ
[8]	λέγω, μὴ θαυμάζετε· ὅ τε	γὰρ	οἶνος συνεπαίρει καὶ ὁ ἀεὶ
[8]	καὶ αὐτὸν ἀσκεῖν ἀρετήν. Οὐ	γὰρ	οἷόν τε πονηρὰ αὐτὸν ποιοῦντα
[4]	ἀγαθὸν νομίζω προαγωγὸν εἶναι. Ο	γὰρ	οἷός τε ὢν γιγνώσκειν τε
[2]	καὶ ἐμοὶ πάνυ δοκεῖ· τῷ	γὰρ	ὄντι ὁ οἶνος ἄρδων τὰς
[8]	προσέχων μεμισθωμένῳ χῶρον ἐοικέναι. Οὐ	γὰρ	ὅπως πλείονος ἄξιος γένηται ἐπιμελεῖται,
[8]	τῷ παρόντι ὄχλον πάρεχε· ὡς	γὰρ	ὁρᾷς, ἄλλα πράττω. Καὶ ὁ
[4]	δικαίως ἀπάτης δίκην ὑπέχοιτε· οὐδενὸς	γὰρ	ὁρκίζοντος ἀεὶ ὀμνύοντες καλόν μέ
[8]	σώματος χρῆσιν ποιοῦνται. Ζεύς τε	γὰρ	ὅσων μὲν θνητῶν οὐσῶν μορφῆς
[4]	ἂν τροφὴν ἐμοὶ παρέχοι. Καὶ	γὰρ	ὅταν ἡδυπαθῆσαι βουληθῶ, οὐκ ἐκ
[9]	παῖδα ὑπ᾿ ἀλλήλων φιλεῖσθαι. Εῴκεσαν	γὰρ	οὐ δεδιδαγμένοις τὰ σχήματα ἀλλ᾿
[8]	αἰδοῦνται τοὺς παρόντας ἀπολείπειν. Θεὰν	γὰρ	οὐ τὴν Αναίδειαν ἀλλὰ τὴν
[8]	θεοῦ τούτου θιασῶται; ἐγώ τε	γὰρ	οὐκ ἔχω χρόνον εἰπεῖν ἐν
[2]	Δί᾿ ἔφη ὁ Φίλιππος, καὶ	γὰρ	οὖν οὕτω τὰ σκέλη τοῖς
[4]	τοιοῦτος πλοῦτος παρέχεται. Σωκράτης τε	γὰρ	οὗτος παρ᾿ οὗ ἐγὼ τοῦτον
[8]	νῦν τοῦτο δηλώσω. Ο μὲν	γὰρ	παιδεύων λέγειν τε ἃ δεῖ
[1]	γιγνώσκω δηλῶσαι βούλομαι. ἦν μὲν	γὰρ	Παναθηναίων τῶν μεγάλων ἱπποδρομία, Καλλίας
[4]	ἐπιτρέψαις; Καὶ ὃς εἶπεν· Οὐ	γὰρ	παύσῃ σὺ Κλεινίου μεμνημένος; Αν
[4]	τοῦτό γε ὠφελημένοι ἔσεσθε· ἥδιον	γὰρ	πιεῖσθε. Καὶ ὁ Χαρμίδης εἶπεν·
[4]	ἀλλ᾿ ἐν ταῖς ψυχαῖς. Ορῶ	γὰρ	πολλοὺς μὲν ἰδιώτας, οἳ πάνυ
[4]	μου Κλεινίας ἄρχειν ἐθέλοι. Καὶ	γὰρ	πονοίην ἂν ῥᾷον ἐκείνῳ ἢ
[4]	αὐτίκα μάλ᾿ ἔξεστι πειρᾶσθαι. Εἶπε	γάρ	που Ομηρος· Επὶ δὲ κρόμυον
[2]	οἴκαδε ὠρχούμην μὲν οὔ, οὐ	γὰρ	πώποτε τοῦτ᾿ ἔμαθον, ἐχειρονόμουν δέ·
[4]	Ναὶ μὰ Δί᾿ ἔφη. Ορῶ	γάρ	σε καὶ τὴν ἀκόλουθον ταύτης
[6]	ψύλλα πόδας ἐμοῦ ἀπέχει. Ταῦτα	γάρ	σέ φασι γεωμετρεῖν. Καὶ ὁ
[5]	ῥῖνας οἱ θεοί. Οἱ μὲν	γὰρ	σοὶ μυκτῆρες εἰς γῆν ὁρῶσιν,
[8]	βούλει, εὖ ἴσθι. Τὰ μέγιστα	γάρ	σοι ὑπάρχει· εὐπατρίδης εἶ, ἱερεὺς
[3]	γε ὅτι φαῦλος φανοῦμαι. Τί	γὰρ	σύ, εἶπεν, ἐπὶ τίνι μέγα
[3]	τῶν πολλοῦ ἀξίων λέληθε. Τί	γὰρ	σύ, ἔφη, ὦ Κριτόβουλε, ἐπὶ
[3]	ἂν εἴη καὶ σοῦ. Τί	γὰρ	σύ, ἔφη, ὦ Χαρμίδη, ἐπὶ
[4]	νὴ Δία τοῖς ἄφροσιν. Οὗτοι	γὰρ	τὰ ἐμὰ νευρόσπαστα θεώμενοι τρέφουσί
[4]	Δί᾿ ἔφη, οὐ νῦν. Εὰν	γὰρ	ταῦτα δύνωμαι, σεσαγμένος δὴ παντάπασι
[8]	σημεῖον λέγων ὅμοιον. Εκείνοις μὲν	γὰρ	ταῦτα νόμιμα, ἡμῖν δ᾿ ἐπονείδιστα.
[4]	ἢ Οδυσσεῖ, ἐμὲ θεραπευέτω. Εγὼ	γὰρ	ταῦτα πάντα ἐπίσταμαι. Η καὶ
[4]	καὶ πρεσβύτης. Τεκμήριον δέ· θαλλοφόρους	γὰρ	τῇ Αθηνᾷ τοὺς καλοὺς γέροντας
[4]	δέδοικα περὶ αὐτοῦ ἰσχυρῶς. Αἰσθάνομαι	γάρ	τινας ἐπιβουλεύοντας διαφθεῖραι αὐτόν. Καὶ
[8]	καὶ τοῦτο διδάξω. Πρῶτον μὲν	γὰρ	τίς μισεῖν δύναιτ᾿ ἂν ὑφ᾿
[4]	σοῦ εἰμι ἄγων ἀνθρώπους. Διὰ	γὰρ	τὸ ἐμπνεῖν τι ἡμᾶς τοὺς
[2]	Μηδαμῶς, ἔφη ὁ Σωκράτης. ὥσπερ	γάρ	τοι ἐσθὴς ἄλλη μὲν γυναικί,
[8]	ἂν ὥσπερ πτωχὸς περιέποιτο. Αεὶ	γάρ	τοι προσαιτῶν καὶ προσδεόμενος ἢ
[5]	Μόνον, ἔφη, κρυφῇ φερόντων· δέδοικα	γὰρ	τὸν σὸν καὶ Αντισθένους πλοῦτον
[5]	ἔφη ὁ Κριτόβουλος, ὑφίεμαι. Εἰ	γὰρ	τοῦ ἀποδάκνειν ἕνεκα πεποίηται, πολὺ
[5]	τῷ Καλλίου εἶναι. Τὸ μὲν	γὰρ	τούτου δικαιοτέρους ποιεῖ, τὸ δὲ
[1]	τὰ ἐμὰ πράγματα. Πρόσθεν μὲν	γὰρ	τούτου ἕνεκα ἐκαλούμην ἐπὶ τὰ
[2]	μὲν τί καὶ προσδέονται; Αὐταὶ	γὰρ	τούτου ὄζουσιν· ἐλαίου δὲ τοῦ
[8]	τὰς πρὸς τοῦτον συνουσίας. Οὐδὲν	γὰρ	τούτων ἐστὶν ἀπόκρυφον πατρὸς τῷ
[8]	Αὐτολύκου ἔρωτα ἐνέβαλον. ὡς μὲν	γὰρ	φιλότιμός ἐστιν εὔδηλον, ὃς τοῦ
[8]	πρέπει, μηδὲ τοῦτο θαυμάζετε. Αγαθῶν	γὰρ	φύσει καὶ τῆς ἀρετῆς φιλοτίμως
[8]	ὄντι ἀρετῆς ἐπιμελούμενον. ἡ μὲν	γὰρ	ψευδὴς δόξα ταχὺ ἐλέγχεται ὑπὸ
[9]	ἐνταῦθα ἔληξεν. Αὐτόλυκος δὲ (ἤδη	γὰρ	ὥρα ἦν αὐτῷ) ἐξανίστατο εἰς
[6]	ἔφη, Ερμόγενες, οὕτω ποίει. Οἶμαι	γάρ,	ὥσπερ ἡ ᾠδὴ ἡδίων πρὸς
[4]	βέλτιον ἤδη ἔχει. Πρόσθεν μὲν	γάρ,	ὥσπερ οἱ τὰς Γοργόνας θεώμενοι,
[1]	κεκτῆταί τις αὐτό. Πρῶτον μὲν	γάρ,	ὥσπερ ὅταν φέγγος τι ἐν
[4]	μηδέποτε πλουτεῖν, καὶ ἐάν τι	ὄναρ	ἀγαθὸν ἴδῃς, τοῖς ἀποτροπαίοις θύεις;
[4]	τὰ ὄντα διδοίην ἢ ἕτερα	παρ᾿	ἄλλου λαμβάνοιμι, ἥδιον δ᾿ ἂν
[4]	μὴ ζήλου· ἐγὼ γὰρ ἥξω	παρ᾿	αὐτοῦ δανεισάμενος τὸ μηδενὸς προσδεῖσθαι,
[4]	κάλλους. Εἰ δὲ ἡδὺ τὸ	παρ᾿	ἑκόντων διαπράττεσθαι ὧν τις δέοιτο,
[1]	σοφὰ λέγειν, νῦν δέ, ἐὰν	παρ᾿	ἐμοὶ ἦτε, ἐπιδείξω ὑμῖν ἐμαυτὸν
[6]	δοκεῖ, τοῦτ᾿ ἔφη. Τὸ τοίνυν	παρ᾿	οἶνον λυπεῖν τοὺς συνόντας, τοῦτ᾿
[4]	παρέχεται. Σωκράτης τε γὰρ οὗτος	παρ᾿	οὗ ἐγὼ τοῦτον ἐκτησάμην οὔτ᾿
[4]	δέ σε Ιππίᾳ τῷ Ηλείῳ,	παρ᾿	οὗ οὗτος καὶ τὸ μνημονικὸν
[4]	δίφρου ἦκ᾿ ἐπ᾿ ἀριστερὰ τοῖιν,	ἀτὰρ	τὸν δεξιὸν ἵππον κένσαι ὁμοκλήσαντ᾿
[8]	ἔνεστί τις καὶ κόρος, ὥστε	ἅπερ	καὶ πρὸς τὰ σιτία διὰ
[2]	τῶν ἀνδρῶν σώματα ταὐτὰ πάσχειν	ἅπερ	καὶ τὰ τῶν ἐν γῇ
[1]	ἂν μετ᾿ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης,	καθάπερ	Αὐτόλυκος τότε, κεκτῆταί τις αὐτό.
[4]	τὰ αὐτὰ πρὸς ἐμὲ πάσχετε	οἷάπερ	ἐγὼ πρὸς τὸν ἐμοὶ δοκοῦντα
[1]	ἔγωγε σπουδάσαι ἂν δυναίμην μᾶλλον	ἤπερ	ἀθάνατος γενέσθαι, οὔτε μὴν ὡς
[2]	ἡ ἀνδρεία διδακτόν, ὁπότε αὕτη	καίπερ	γυνὴ οὖσα οὕτω τολμηρῶς εἰς
[4]	πάντ᾿ ἂν διαπράξαιτο. Εγὼ γοῦν	καίπερ	εἰδὼς ὅτι χρήματα ἡδὺ κτῆμα
[6]	καὶ σὺ λοιδορουμένῳ ἐοίκῃς. Αλλ᾿	εἴπερ	γε τοῖς πᾶσι καλοῖς καὶ
[5]	μέν, ἔφη, οἶμαι τὴν ἐμήν,	εἴπερ	γε τοῦ ὀσφραίνεσθαι ἕνεκεν ἐποίησαν
[2]	εἴη, ἕτερος δέ τις ὡς	εἴπερ	τι καὶ ἄλλο καὶ τοῦτο
[8]	χαριζόμενος Καλλίᾳ καὶ παιδεύεις αὐτὸν	οἷόνπερ	χρὴ εἶναι. Νὴ Δί᾿ ἔφη,
[8]	φιλίαν συναπομαραίνεσθαι, ἡ δὲ ψυχὴ	ὅσονπερ	ἂν χρόνον ἴῃ ἐπὶ τὸ
[1]	ἐπεχείρει λέγειν, ἵνα δὴ ἐπιτελοίη	ὧνπερ	ἕνεκα ἐκαλεῖτο ἑκάστοτε ἐπὶ τὰ
[7]	ἂν μάλιστα εὐφραινοίμεθα θεώμενοι αὐτούς·	ὅπερ	εὖ οἶδα ὅτι καὶ σὺ
[4]	ὁ Πριάμου, ἀλλ᾿ αὐτοὶ οὗτοι	οὕσπερ	σὺ οἴει ἐπιθυμεῖν σε φιλῆσαι.
[9]	κατεῖδεν αὐτὴν ὁ Διόνυσος, ἐπιχορεύσας	ὥσπερ	ἂν εἴ τις φιλικώτατα ἐκαθέζετο
[2]	κἂν εἰ τοῖς ἀγορανόμοις ἀφισταίης	ὥσπερ	ἄρτους τὰ κάτω πρὸς τὰ
[2]	ἑστιώμεθα; Μηδαμῶς, ἔφη ὁ Σωκράτης.	ὥσπερ	γάρ τοι ἐσθὴς ἄλλη μὲν
[4]	κάλλος ὡς ταχὺ παρακμάζον, ἐπεὶ	ὥσπερ	γε παῖς γίγνεται καλός, οὕτω
[8]	γὰρ ὁ παῖς τῷ ἀνδρὶ	ὥσπερ	γυνὴ κοινωνεῖ τῶν ἐν τοῖς
[4]	ὅμοια γάρ μοι δοκοῦσι πάσχειν	ὥσπερ	εἴ τις πολλὰ ἔχοι καὶ
[1]	ἀμφὶ τὸν Σωκράτην πρῶτον μέν,	ὥσπερ	εἰκὸς ἦν, ἐπαινοῦντες τὴν κλῆσιν
[1]	πατέρα ἐκαθέζετο, οἱ δ᾿ ἄλλοι,	ὥσπερ	εἰκός, κατεκλίθησαν. Εὐθὺς μὲν οὖν
[2]	ἀνθρώπους, κοιμίζει, τὰς δὲ φιλοφροσύνας,	ὥσπερ	ἔλαιον φλόγα, ἐγείρει. Δοκεῖ μέντοι
[4]	ὁρμωμένῳ καλῶς ἔχει κρόμμυον ὑποτρώγειν,	ὥσπερ	ἔνιοι τοὺς ἀλεκτρυόνας σκόροδα σιτίσαντες
[5]	βούλωνται· ἡ δὲ ὑψηλὴ ῥὶς	ὥσπερ	ἐπηρεάζουσα διατετείχικε τὰ ὄμματα. Τοῦ
[6]	ἄλλως τε καὶ εἰ μορφάζοις,	ὥσπερ	ἡ αὐλητρίς, καὶ σὺ πρὸς
[2]	καὶ ἂν νύμφαι τύχωσιν οὖσαι,	ὥσπερ	ἡ Νικηράτου τοῦδε καὶ ἡ
[6]	Ερμόγενες, οὕτω ποίει. Οἶμαι γάρ,	ὥσπερ	ἡ ᾠδὴ ἡδίων πρὸς τὸν
[4]	ὅταν τινὶ τῶν τιμίων χρῶμαι,	ὥσπερ	καὶ νῦν τῷδε τῷ Θασίῳ
[2]	ἀλλ᾿ ἀρκέσει μοι οἶκος ἑπτάκλινος,	ὥσπερ	καὶ νῦν τῷδε τῷ παιδὶ
[4]	ὤδαξον καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ	ὥσπερ	κνῆσμά τι ἐδόκουν ἔχειν. Αλλὰ
[6]	Ερμογένης, Η οὖν βούλεσθε, ἔφη,	ὥσπερ	Νικόστρατος ὁ ὑποκριτὴς τετράμετρα πρὸς
[2]	τὰς ψυχὰς τὰς μὲν λύπας,	ὥσπερ	ὁ μανδραγόρας τοὺς ἀνθρώπους, κοιμίζει,
[2]	{διὰ} τοιούτων γυμνασίων ἐπιθυμῶ, μὴ	ὥσπερ	οἱ δολιχοδρόμοι τὰ σκέλη μὲν
[2]	τοὺς ὤμους δὲ λεπτύνονται, μηδ᾿	ὥσπερ	οἱ πύκται τοὺς μὲν ὤμους
[4]	ἤδη ἔχει. Πρόσθεν μὲν γάρ,	ὥσπερ	οἱ τὰς Γοργόνας θεώμενοι, λιθίνως
[1]	τις αὐτό. Πρῶτον μὲν γάρ,	ὥσπερ	ὅταν φέγγος τι ἐν νυκτὶ
[8]	τοῦ σώματος ὀρεγόμενος εἰκότως ἂν	ὥσπερ	πτωχὸς περιέποιτο. Αεὶ γάρ τοι
[7]	Σωκράτης· Ω Συρακόσιε, κινδυνεύω ἐγώ,	ὥσπερ	σὺ λέγεις, τῷ ὄντι φροντιστὴς
[3]	ἐμοὶ μὲν δοκεῖ, ὦ ἄνδρες,	ὥσπερ	Σωκράτης ἔφη τὸν οἶνον, οὕτως
[5]	δικαιοτέρους ποιεῖ, τὸ δὲ σὸν	ὥσπερ	τὸ πλεῖστον διαφθείρειν ἱκανόν ἐστι
[1]	Εκεῖνοι μὲν οὖν σιωπῇ ἐδείπνουν,	ὥσπερ	τοῦτο ἐπιτεταγμένον αὐτοῖς ὑπὸ κρείττονός
[1]	εἰ ἀνδράσιν ἐκκεκαθαρμένοις τὰς ψυχὰς	ὥσπερ	ὑμῖν ὁ ἀνδρὼν κεκοσμημένος εἴη
[4]	ἔφη, ταῦτ᾿ {ἄρα{ ἔφη, ἐγὼ	ὥσπερ	ὑπὸ θηρίου τινὸς δεδηγμένος τόν
[8]	δεῖ καὶ πράττειν δικαίως ἂν	ὥσπερ	Χείρων καὶ Φοῖνιξ ὑπ᾿ Αχιλλέως
[2]	καὶ σκέλη καὶ χεῖρες ἐγυμνάζοντο,	ὥσπερ	χρὴ ὀρχεῖσθαι τὸν μέλλοντα εὐφορώτερον
[2]	ὀρχηστρὶς ἐκυβίστα τε καὶ ἐξεκυβίστα	ὑπὲρ	αὐτῶν. ὥστε οἱ μὲν θεώμενοι
[8]	Αγάθωνος τοῦ ποιητοῦ ἐραστὴς ἀπολογούμενος	ὑπὲρ	τῶν ἀκρασίᾳ ἐγκαλινδουμένων εἴρηκεν ὡς
[3]	Ο πατὴρ ὁ ἐπιμελούμενος ὅπως	ἀνὴρ	ἀγαθὸς γενοίμην ἠνάγκασέ με πάντα
[4]	καλός, οὕτω καὶ μειράκιον καὶ	ἀνὴρ	καὶ πρεσβύτης. Τεκμήριον δέ· θαλλοφόρους
[2]	γὰρ ἀνδρὸς μὲν δήπου ἕνεκα	ἀνὴρ	οὐδεὶς μύρῳ χρίεται. Αἱ μέντοι
[6]	εἰκάζειν· οὐ δοκεῖ σοι ὁ	ἀνὴρ	οὗτος λοιδορεῖσθαι βουλομένῳ ἐοικέναι; Ναὶ
[9]	περίπατον· καὶ ὁ Λύκων ὁ	πατὴρ	αὐτῷ συνεξιὼν ἐπιστραφεὶς εἶπε· Νὴ
[3]	φρονεῖς. Καὶ ὃς εἶπεν· Ο	πατὴρ	ὁ ἐπιμελούμενος ὅπως ἀνὴρ ἀγαθὸς
[4]	προσεκαύθη. ἃ δὴ αἰσθόμενος ὁ	πατὴρ	παρέδωκέ μοι αὐτόν, εἴ τι
[7]	ὅτι ὑγρόν ἐστι, κατασβέννυσι τὸ	πῦρ.	Αλλὰ γὰρ καὶ ταῦτα μὲν
[7]	αὔξει τὴν φλόγα, τὸ δὲ	ὕδωρ,	ὅτι ὑγρόν ἐστι, κατασβέννυσι τὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/04/2005