HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Xénophon, Le Banquet

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

κ = 5 formes différentes pour 59 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[6]   ἐστι καὶ δικαστὰς καὶ κριτάς. ~Εκ δὲ τούτου οἱ μὲν τὰ

[9]   κἀγαθὸς δοκεῖς μοι ἄνθρωπος εἶναι. Εκ δὲ τούτου πρῶτον μὲν θρόνος

[3]   μὲν δὴ οἰνοχόοι οὕτως ἐποίουν. ~Εκ δὲ τούτου συνηρμοσμένῃ τῇ λύρᾳ

[4]   δὴ ὁ λόγος ἐνταῦθα ἔληξεν. Εκ τούτου δὲ ὁ Νικήρατος, Ακούοιτ᾿

[3]   κοιμίζειν, τὴν δ᾿ ἀφροδίτην ἐγείρειν. Εκ τούτου δὲ πάλιν εἶπεν ὁ

[7]   δὴ ἡ παροινία οὕτω κατεσβέσθη. ~Εκ τούτου δὲ τῶν ἄλλων οἱ

[2]   καὶ τροχούς τινα αὐτῇ προσφέροντα. Εκ τούτου δὴ ηὔλει μὲν αὐτῇ

[4]   νομίζοντες τὰ ὄντα εἰρηκέναι αὐτόν. Εκ τούτου εἶπέ τις· Σὸν ἔργον,

[4]   δὲ εἶπεν ὅτι οὐ φθονήσει. ~Εκ τούτου ἔλεξεν ὁ Σωκράτης· Οὐκοῦν

[9]   αὐτήν, ἔπειτα παιξοῦνται πρὸς ἀλλήλους. Εκ τούτου πρῶτον μὲν ἡ Αριάδνη

[8]   τρόπους φιλουμένων οὐδὲν χαλεπὸν γεγενημένον, ἐκ δὲ τῆς ἀναιδοῦς ὁμιλίας πολλὰ

[1]   πως. Πάντες μὲν οὖν οἱ ἐκ θεῶν του κατεχόμενοι ἀξιοθέατοι δοκοῦσιν

[8]   σκοπῶν δ᾿ ἄν τις εὕροι ἐκ μὲν τῶν διὰ τοὺς τρόπους

[8]   καὶ στράτευμα ἀλκιμώτατον ἂν γένοιτο ἐκ παιδικῶν τε καὶ ἐραστῶν. Τούτους

[8]   Μέγιστον δ᾿ ἀγαθὸν τῷ ὀρεγομένῳ ἐκ παιδικῶν φίλον ἀγαθὸν ποιήσασθαι ὅτι

[5]   οἱ δὲ ἐμοὶ καὶ τὸ ἐκ πλαγίου διὰ τὸ ἐπιπόλαιοι εἶναι.

[4]   γὰρ ὅταν ἡδυπαθῆσαι βουληθῶ, οὐκ ἐκ τῆς ἀγορᾶς τὰ τίμια ὠνοῦμαι

[4]   ἔγγεια οὐ καρποῦμαι καὶ τὰ ἐκ τῆς οἰκίας πέπραται, ἡδέως μὲν

[4]   ὠνοῦμαι {πολυτελῆ γὰρ γίγνεται} ἀλλ᾿ ἐκ τῆς ψυχῆς ταμιεύομαι. Καὶ πολὺ

[4]   ζωγραφικὸς ἦν, οὐδὲν ἂν ἧττον ἐκ τοῦ εἰδώλου ἢ πρὸς αὐτὸν

[4]   Πάνυ μὲν οὖν, τοῦτο πάντες ἐκ τοῦ λοιποῦ ἀπεκρίναντο. Οὐκοῦν ἀγαθοῦ

[4]   τί ἐστιν εἰς τὸ ἀρέσκειν ἐκ τοῦ πρέπουσαν ἔχειν σχέσιν καὶ

[8]   εἰς γῆρας διατελοῦσι. Τὸν δὲ ἐκ τοῦ σώματος κρεμάμενον διὰ τί

[9]   συνανέστησε μεθ᾿ ἑαυτοῦ τὴν Αριάδνην, ἐκ τούτου δὴ φιλούντων τε καὶ

[2]   λόγχαις ἀντιβλέπειν οὐδὲ συστρατεύεσθαι ἐθέλει. ἐκ τούτου ὁ παῖς ὠρχήσατο. Καὶ

[4]   δὲ κλινθῆναι ἐυξέστου ἐπὶ δίφρου ἦκ᾿ ἐπ᾿ ἀριστερὰ τοῖιν, ἀτὰρ τὸν

[3]   ὅτι πολὺ βελτίονες οἰόμεθα εἶναι· οὐκ αἰσχρὸν οὖν εἰ μήδ᾿ ἐπιχειρήσομεν

[6]   Η καὶ ὅταν λέγητ᾿ ἔφη. Οὐκ ἀλλ᾿ ὅταν διαλίπωμεν. Η οὖν

[3]   οἶδα. Αλλὰ λανθάνει σε ὅτι οὐκ ἂν δέξαιο τὰ βασιλέως χρήματα

[4]   Κλεινίᾳ δ᾿ ἔφη, ὦ Σώκρατες, οὐκ ἂν ἐπιτρέψαις; Καὶ ὃς εἶπεν·

[4]   μὲν ἥδεσθαι ποιῶν ἕκαστα αὐτῶν οὐκ ἂν εὐξαίμην, ἧττον δέ· οὕτω

[8]   μὴν κοινὸν τὸ φιλεῖσθαι, πῶς οὐκ ἀνάγκη τούτους ἡδέως μὲν προσορᾶν

[5]   Αλλ᾿ ὅμως, ἔφη ὁ Κριτόβουλος, οὐκ ἀναδύομαι· ἀλλὰ δίδασκε, εἴ τι

[5]   τοῦ κάλλους ἀγῶνα πρὸς Σωκράτην οὐκ ἀνθίστασαι; Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ

[5]   τοῦ ὀρθοῦ κάλλιον; Οτι, ἔφη, οὐκ ἀντιφράττει, ἀλλ᾿ ἐᾷ εὐθὺς τὰς

[2]   οὗτος μὲν δὴ ὁ λόγος οὐκ ἄπο τοῦ σκοποῦ ἔδοξεν εἰρῆσθαι.

[8]   μὴ χωρὶς γενόμενοι οἱ ἐρώμενοι οὐκ ἀποτελῶσι τὰ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν

[4]   οὕτως ὁρῶ φαῦλον ἔργον ὁποῖον οὐκ ἀρκοῦσαν ἂν τροφὴν ἐμοὶ παρέχοι.

[3]   Αὐτόλυκος ἀνερυθριάσας εἶπε· Μὰ Δί᾿ οὐκ ἔγωγε. Επεὶ δὲ ἅπαντες ἡσθέντες

[4]   ὅτου πριάμενοι τὰ ἐπιτήδεια ἕξουσιν οὐκ ἐθέλουσι κακουργοῦντες κινδυνεύειν. Η καί

[7]   Αλλὰ γὰρ καὶ ταῦτα μὲν οὐκ εἰς ταὐτὸν τῷ οἴνῳ ἐπισπεύδει·

[4]   μὲν οὖν. Τί δέ, λόγοι οὐκ εἰσὶ μέν τινες ἀπεχθανόμενοι, εἰσὶ

[4]   Καὶ γὰρ ὅταν ἡδυπαθῆσαι βουληθῶ, οὐκ ἐκ τῆς ἀγορᾶς τὰ τίμια

[1]   ἐπὶ τὰ δεῖπνα. ὡς δ᾿ οὐκ ἐκίνησε γέλωτα, τότε μὲν ἀχθεσθεὶς

[4]   νομίζω, ὦ ἄνδρες, τοὺς ἀνθρώπους οὐκ ἐν τῷ οἴκῳ τὸν πλοῦτον

[1]   αὐτόν· ἔπειτα τῶν ὁρώντων οὐδεὶς οὐκ ἔπασχέ τι τὴν ψυχὴν ὑπ᾿

[4]   φρονεῖν. Αλλὰ μὰ Δί᾿ ἔφη, οὐκ ἐπὶ τούτῳ μέγα φρονῶ. Αλλ᾿

[3]   ὁ Σωκράτης, ὅτι τὰς ὑπονοίας οὐκ ἐπίστανται. Σὺ δὲ Στησιμβρότῳ τε

[8]   καλὸς οὐκέτι καλῷ καὶ ἐρῶντι οὐκ ἐρῶν ὁμιλεῖ, φιλήσει αὐτόν. Οὐδὲ

[8]   ἔχω χρόνον εἰπεῖν ἐν ᾧ οὐκ ἐρῶν τινος διατελῶ, Χαρμίδην δὲ

[8]   τούτου θιασῶται; ἐγώ τε γὰρ οὐκ ἔχω χρόνον εἰπεῖν ἐν ᾧ

[2]   μετριωτέραν βούλομαι ποιῆσαι αὐτήν; ἢ οὐκ ἴστε ὅτι ἔναγχος ἕωθεν Χαρμίδης

[3]   Δί᾿ ἔφη, τοῦτο μέντοι ἐγὼ οὐκ οἶδα. Αλλὰ λανθάνει σε ὅτι

[8]   διτταί, Οὐρανία τε καὶ Πάνδημος, οὐκ οἶδα· καὶ γὰρ Ζεὺς ὁ

[6]   μὲν ὅ τι ἐστὶν ἐρωτᾷς, οὐκ οἶδα· τὸ μέντοι μοι δοκοῦν

[8]   Ερμογένη γε μὴν τίς ἡμῶν οὐκ οἶδεν ὡς, ὅ τι ποτ᾿

[8]   Ελλησι καὶ ἐν βαρβάροις, πῶς οὐκ οἴει αὐτόν, ὅντιν᾿ ἡγοῖτο εἰς

[5]   τὸ παχέα ἔχειν τὰ χείλη οὐκ οἴει καὶ μαλακώτερόν σου ἔχειν

[4]   τί με οἴει μεμνῆσθαι αὐτοῦ; Οὐκ οἶσθα ὅτι οὕτω σαφὲς ἔχω

Chapitre
[6]	ἐστι καὶ δικαστὰς καὶ κριτάς.	~Εκ	δὲ τούτου οἱ μὲν τὰ
[9]	κἀγαθὸς δοκεῖς μοι ἄνθρωπος εἶναι.	Εκ	δὲ τούτου πρῶτον μὲν θρόνος
[3]	μὲν δὴ οἰνοχόοι οὕτως ἐποίουν.	~Εκ	δὲ τούτου συνηρμοσμένῃ τῇ λύρᾳ
[4]	δὴ ὁ λόγος ἐνταῦθα ἔληξεν.	Εκ	τούτου δὲ ὁ Νικήρατος, Ακούοιτ᾿
[3]	κοιμίζειν, τὴν δ᾿ ἀφροδίτην ἐγείρειν.	Εκ	τούτου δὲ πάλιν εἶπεν ὁ
[7]	δὴ ἡ παροινία οὕτω κατεσβέσθη.	~Εκ	τούτου δὲ τῶν ἄλλων οἱ
[2]	καὶ τροχούς τινα αὐτῇ προσφέροντα.	Εκ	τούτου δὴ ηὔλει μὲν αὐτῇ
[4]	νομίζοντες τὰ ὄντα εἰρηκέναι αὐτόν.	Εκ	τούτου εἶπέ τις· Σὸν ἔργον,
[4]	δὲ εἶπεν ὅτι οὐ φθονήσει.	~Εκ	τούτου ἔλεξεν ὁ Σωκράτης· Οὐκοῦν
[9]	αὐτήν, ἔπειτα παιξοῦνται πρὸς ἀλλήλους.	Εκ	τούτου πρῶτον μὲν ἡ Αριάδνη
[8]	τρόπους φιλουμένων οὐδὲν χαλεπὸν γεγενημένον,	ἐκ	δὲ τῆς ἀναιδοῦς ὁμιλίας πολλὰ
[1]	πως. Πάντες μὲν οὖν οἱ	ἐκ	θεῶν του κατεχόμενοι ἀξιοθέατοι δοκοῦσιν
[8]	σκοπῶν δ᾿ ἄν τις εὕροι	ἐκ	μὲν τῶν διὰ τοὺς τρόπους
[8]	καὶ στράτευμα ἀλκιμώτατον ἂν γένοιτο	ἐκ	παιδικῶν τε καὶ ἐραστῶν. Τούτους
[8]	Μέγιστον δ᾿ ἀγαθὸν τῷ ὀρεγομένῳ	ἐκ	παιδικῶν φίλον ἀγαθὸν ποιήσασθαι ὅτι
[5]	οἱ δὲ ἐμοὶ καὶ τὸ	ἐκ	πλαγίου διὰ τὸ ἐπιπόλαιοι εἶναι.
[4]	γὰρ ὅταν ἡδυπαθῆσαι βουληθῶ, οὐκ	ἐκ	τῆς ἀγορᾶς τὰ τίμια ὠνοῦμαι
[4]	ἔγγεια οὐ καρποῦμαι καὶ τὰ	ἐκ	τῆς οἰκίας πέπραται, ἡδέως μὲν
[4]	ὠνοῦμαι {πολυτελῆ γὰρ γίγνεται} ἀλλ᾿	ἐκ	τῆς ψυχῆς ταμιεύομαι. Καὶ πολὺ
[4]	ζωγραφικὸς ἦν, οὐδὲν ἂν ἧττον	ἐκ	τοῦ εἰδώλου ἢ πρὸς αὐτὸν
[4]	Πάνυ μὲν οὖν, τοῦτο πάντες	ἐκ	τοῦ λοιποῦ ἀπεκρίναντο. Οὐκοῦν ἀγαθοῦ
[4]	τί ἐστιν εἰς τὸ ἀρέσκειν	ἐκ	τοῦ πρέπουσαν ἔχειν σχέσιν καὶ
[8]	εἰς γῆρας διατελοῦσι. Τὸν δὲ	ἐκ	τοῦ σώματος κρεμάμενον διὰ τί
[9]	συνανέστησε μεθ᾿ ἑαυτοῦ τὴν Αριάδνην,	ἐκ	τούτου δὴ φιλούντων τε καὶ
[2]	λόγχαις ἀντιβλέπειν οὐδὲ συστρατεύεσθαι ἐθέλει.	ἐκ	τούτου ὁ παῖς ὠρχήσατο. Καὶ
[4]	δὲ κλινθῆναι ἐυξέστου ἐπὶ δίφρου	ἦκ᾿	ἐπ᾿ ἀριστερὰ τοῖιν, ἀτὰρ τὸν
[3]	ὅτι πολὺ βελτίονες οἰόμεθα εἶναι·	οὐκ	αἰσχρὸν οὖν εἰ μήδ᾿ ἐπιχειρήσομεν
[6]	Η καὶ ὅταν λέγητ᾿ ἔφη.	Οὐκ	ἀλλ᾿ ὅταν διαλίπωμεν. Η οὖν
[3]	οἶδα. Αλλὰ λανθάνει σε ὅτι	οὐκ	ἂν δέξαιο τὰ βασιλέως χρήματα
[4]	Κλεινίᾳ δ᾿ ἔφη, ὦ Σώκρατες,	οὐκ	ἂν ἐπιτρέψαις; Καὶ ὃς εἶπεν·
[4]	μὲν ἥδεσθαι ποιῶν ἕκαστα αὐτῶν	οὐκ	ἂν εὐξαίμην, ἧττον δέ· οὕτω
[8]	μὴν κοινὸν τὸ φιλεῖσθαι, πῶς	οὐκ	ἀνάγκη τούτους ἡδέως μὲν προσορᾶν
[5]	Αλλ᾿ ὅμως, ἔφη ὁ Κριτόβουλος,	οὐκ	ἀναδύομαι· ἀλλὰ δίδασκε, εἴ τι
[5]	τοῦ κάλλους ἀγῶνα πρὸς Σωκράτην	οὐκ	ἀνθίστασαι; Νὴ Δί᾿ ἔφη ὁ
[5]	τοῦ ὀρθοῦ κάλλιον; Οτι, ἔφη,	οὐκ	ἀντιφράττει, ἀλλ᾿ ἐᾷ εὐθὺς τὰς
[2]	οὗτος μὲν δὴ ὁ λόγος	οὐκ	ἄπο τοῦ σκοποῦ ἔδοξεν εἰρῆσθαι.
[8]	μὴ χωρὶς γενόμενοι οἱ ἐρώμενοι	οὐκ	ἀποτελῶσι τὰ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν
[4]	οὕτως ὁρῶ φαῦλον ἔργον ὁποῖον	οὐκ	ἀρκοῦσαν ἂν τροφὴν ἐμοὶ παρέχοι.
[3]	Αὐτόλυκος ἀνερυθριάσας εἶπε· Μὰ Δί᾿	οὐκ	ἔγωγε. Επεὶ δὲ ἅπαντες ἡσθέντες
[4]	ὅτου πριάμενοι τὰ ἐπιτήδεια ἕξουσιν	οὐκ	ἐθέλουσι κακουργοῦντες κινδυνεύειν. Η καί
[7]	Αλλὰ γὰρ καὶ ταῦτα μὲν	οὐκ	εἰς ταὐτὸν τῷ οἴνῳ ἐπισπεύδει·
[4]	μὲν οὖν. Τί δέ, λόγοι	οὐκ	εἰσὶ μέν τινες ἀπεχθανόμενοι, εἰσὶ
[4]	Καὶ γὰρ ὅταν ἡδυπαθῆσαι βουληθῶ,	οὐκ	ἐκ τῆς ἀγορᾶς τὰ τίμια
[1]	ἐπὶ τὰ δεῖπνα. ὡς δ᾿	οὐκ	ἐκίνησε γέλωτα, τότε μὲν ἀχθεσθεὶς
[4]	νομίζω, ὦ ἄνδρες, τοὺς ἀνθρώπους	οὐκ	ἐν τῷ οἴκῳ τὸν πλοῦτον
[1]	αὐτόν· ἔπειτα τῶν ὁρώντων οὐδεὶς	οὐκ	ἔπασχέ τι τὴν ψυχὴν ὑπ᾿
[4]	φρονεῖν. Αλλὰ μὰ Δί᾿ ἔφη,	οὐκ	ἐπὶ τούτῳ μέγα φρονῶ. Αλλ᾿
[3]	ὁ Σωκράτης, ὅτι τὰς ὑπονοίας	οὐκ	ἐπίστανται. Σὺ δὲ Στησιμβρότῳ τε
[8]	καλὸς οὐκέτι καλῷ καὶ ἐρῶντι	οὐκ	ἐρῶν ὁμιλεῖ, φιλήσει αὐτόν. Οὐδὲ
[8]	ἔχω χρόνον εἰπεῖν ἐν ᾧ	οὐκ	ἐρῶν τινος διατελῶ, Χαρμίδην δὲ
[8]	τούτου θιασῶται; ἐγώ τε γὰρ	οὐκ	ἔχω χρόνον εἰπεῖν ἐν ᾧ
[2]	μετριωτέραν βούλομαι ποιῆσαι αὐτήν; ἢ	οὐκ	ἴστε ὅτι ἔναγχος ἕωθεν Χαρμίδης
[3]	Δί᾿ ἔφη, τοῦτο μέντοι ἐγὼ	οὐκ	οἶδα. Αλλὰ λανθάνει σε ὅτι
[8]	διτταί, Οὐρανία τε καὶ Πάνδημος,	οὐκ	οἶδα· καὶ γὰρ Ζεὺς ὁ
[6]	μὲν ὅ τι ἐστὶν ἐρωτᾷς,	οὐκ	οἶδα· τὸ μέντοι μοι δοκοῦν
[8]	Ερμογένη γε μὴν τίς ἡμῶν	οὐκ	οἶδεν ὡς, ὅ τι ποτ᾿
[8]	Ελλησι καὶ ἐν βαρβάροις, πῶς	οὐκ	οἴει αὐτόν, ὅντιν᾿ ἡγοῖτο εἰς
[5]	τὸ παχέα ἔχειν τὰ χείλη	οὐκ	οἴει καὶ μαλακώτερόν σου ἔχειν
[4]	τί με οἴει μεμνῆσθαι αὐτοῦ;	Οὐκ	οἶσθα ὅτι οὕτω σαφὲς ἔχω

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 11/04/2005