Chapitre
[8]	προσήκει μᾶλλον ἀρετῆς ἐπιμελεῖσθαι. Μέγιστον	δ᾿	ἀγαθὸν τῷ ὀρεγομένῳ ἐκ παιδικῶν
[9]	καὶ περιλαβὼν ἐφίλησεν αὐτήν. ἡ	δ᾿	αἰδουμένῃ μὲν ἐῴκει, ὅμως δὲ
[8]	οἶμαι καὶ τῶν ξένων. Τούτου	δ᾿	αἴτιον τὸ πατέρων τε ὀνομαστῶν
[8]	παγκράτιον πολλοὺς μὲν πόνους, πολλὰ	δ᾿	ἄλγη ἀνέχεται. Εἰ δὲ οἴοιτο
[8]	ἐλέγχεται ὑπὸ τῆς πείρας· ἡ	δ᾿	ἀληθὴς ἀνδραγαθία, ἂν μὴ θεὸς
[8]	μόνον μὴ συγκόψῃς με· τὴν	δ᾿	ἄλλην χαλεπότητα ἐγώ σου καὶ
[1]	παρὰ τὸν πατέρα ἐκαθέζετο, οἱ	δ᾿	ἄλλοι, ὥσπερ εἰκός, κατεκλίθησαν. Εὐθὺς
[8]	προφασιζόμενος οὐ διαλέγῃ μοι, τοτὲ	δ᾿	ἄλλου του ἐφιέμενος. Καὶ ὁ
[8]	ἀλλὰ τὴν Αἰδῶ νομίζουσι. Δοκοῦμεν	δ᾿	ἄν μοι πάντες ὁμόλογοι γενέσθαι
[8]	αὐτῷ τοῦ ἐραστοῦ. Καὶ σκοπῶν	δ᾿	ἄν τις εὕροι ἐκ μὲν
[8]	εἰκὸς αὐτὸν τἆλλα ῥᾳδιουργεῖν· ὃς	δ᾿	ἂν γιγνώσκῃ ὅτι ἂν μὴ
[4]	ἕτερα παρ᾿ ἄλλου λαμβάνοιμι, ἥδιον	δ᾿	ἂν δουλεύοιμι ἢ ἐλεύθερος εἴην,
[4]	ἄν; Πάνυ μὲν οὖν. Αμείνων	δ᾿	ἂν εἴη, ἔφη, ὁ ἑνὶ
[8]	δὲ Οὐρανίᾳ ἁγνότεραι, οἶδα. Εἰκάσαις	δ᾿	ἂν καὶ τοὺς ἔρωτας τὴν
[4]	εὖ πράττοντες ἐκποδὼν ἀπέρχονται, οἳ	δ᾿	ἂν κακόν τι λάβωσι, γενεαλογοῦσι
[7]	ἥδε ὡς ῥᾷστα διάγοιεν, ἡμεῖς	δ᾿	ἂν μάλιστα εὐφραινοίμεθα θεώμενοι αὐτούς·
[2]	ἵνα καὶ ἐγὼ ὀρχήσωμαι. Επειδὴ	δ᾿	ἀνέστη, διῆλθε μιμούμενος τήν τε
[4]	ἡδίω εἶναι τοῦ συμφέροντος. Πλείστου	δ᾿	ἄξιον κτῆμα ἐν τῷ ἐμῷ
[4]	Πάνυ μὲν οὖν, ἔφασαν. ὡς	δ᾿	ἅπαξ εἶπαν Πάνυ μὲν οὖν,
[2]	εὐθὺς ἅπας ὅμοιον ὄζει· αἱ	δ᾿	ἀπὸ τῶν ἐλευθερίων μόχθων ὀσμαὶ
[4]	ὅλους μὲν οἴκους ἀναιροῦσιν, ἁθρόους	δ᾿	ἀποκτείνουσι, πολλάκις δὲ καὶ ὅλας
[2]	εἴναι παιδοτρίβης, τοῦτον εἷλετο, νῦν	δ᾿	αὖ, ἐαν βούληται τῇ ἀρετῇ
[8]	πυκινὰ φρεσὶ μήδεα εἰδώς. Τοῦτο	δ᾿	αὖ λέγει σοφὰ φρεσὶ βουλεύματα
[2]	διψῶμεν ἐπὶ σοὶ γελῶντες. Ο	δ᾿	αὖ Σωκράτης εἶπεν· Αλλὰ πίνειν
[8]	περὶ τῶν ῥηθέντων διελέγοντο, ὁ	δ᾿	Αὐτόλυκος κατεθεᾶτο τὸν Καλλίαν. Καὶ
[2]	ἔσονται συμβολαί, πάλιν ἐδείπνει. ~Ως	δ᾿	ἀφῃρέθησαν αἱ τράπεζαι καὶ ἔσπεισάν
[3]	τὰς μὲν λύπας κοιμίζειν, τὴν	δ᾿	ἀφροδίτην ἐγείρειν. Εκ τούτου δὲ
[4]	ἀγαθοὺς ὑμᾶς ἄνδρας νομίζω. Εἰ	δ᾿	εἰμί τε τῷ ὄντι καλὸς
[3]	τῷ μήν, ὦ Αὐτόλυκε; ὁ	δ᾿	εἶπεν· Επὶ τῷ πατρί, καὶ
[4]	δὲ Πάνυ μὲν οὖν. Ο	δ᾿	εἰπὼν ὅτι καὶ τοῦτο ὁμολογεῖται
[4]	τοιχωρυχοῦσιν, οἱ δὲ ἀνδραποδίζονται· τύραννοι	δ᾿	εἰσί τινες οἳ ὅλους μὲν
[8]	νόμιμα, ἡμῖν δ᾿ ἐπονείδιστα. Δοκοῦσι	δ᾿	ἔμοιγε οἱ μὲν παραταττόμενοι ἀπιστοῦσιν
[4]	ἥκιστα τῶν ἀλλοτρίων ὀρέγονται. ἄξιον	δ᾿	ἐννοῆσαι ὡς καὶ ἐλευθερίους ὁ
[4]	ἐλοιδόρουν με ὅτι συνῆν, νῦν	δ᾿	ἐπεὶ πένης γεγένημαι, οὐκέτι οὐδὲν
[4]	ἀποδημῆσαι δὲ οὐδαμοῦ ἐξῆν. Νῦν	δ᾿	ἐπειδὴ τῶν ὑπερορίων στέρομαι καὶ
[8]	καὶ προνοεῖν μὲν ἀλλήλων, συνήδεσθαι	δ᾿	ἐπὶ ταῖς καλαῖς πράξεσι, συνάχθεσθαι
[8]	μὲν γὰρ ταῦτα νόμιμα, ἡμῖν	δ᾿	ἐπονείδιστα. Δοκοῦσι δ᾿ ἔμοιγε οἱ
[8]	ἄν τι σφάλμα προσπίπτῃ, τότε	δ᾿	εὐφραινομένους διατελεῖν, ὅταν ὑγιαίνοντες συνῶσιν,
[3]	Οδύσσειαν ἀπὸ στόματος εἰπεῖν. Εκεῖνο	δ᾿	ἔφη ὁ Αντισθένης, λέληθέ σε,
[4]	οἴει ἐπιθυμεῖν σε φιλῆσαι. Κλεινίᾳ	δ᾿	ἔφη, ὦ Σώκρατες, οὐκ ἂν
[2]	ἅπαν τῆς φύσεως γελοιότερον· ὅτι	δ᾿	ἡ παῖς εἰς τοὔπισθεν καμπτομένη
[2]	ἄλλοις δῆλον καὶ ἐν οἷς	δ᾿	ἡ παῖς ποιεῖ ὅτι ἡ
[4]	οἱ προκείμενοι λόγοι περιέλθωσι. Κρινάτω	δ᾿	ἡμᾶς μὴ Αλέξανδρος ὁ Πριάμου,
[9]	μὲν οὒ οὐδὲ ἀνέστη, δήλη	δ᾿	ἦν μόλις ἠρεμοῦσα. Επεί γε
[7]	τοῦτ᾿ εἰπὼν ἦρχεν ᾠδῆς. Επεὶ	δ᾿	ᾖσεν, εἰσεφέρετο τῇ ὀρχηστρίδι τροχὸς
[4]	αἴθωνας δὲ λέβητας ἐείκοσι, δώδεκα	δ᾿	ἵππους σταθμῷ καὶ ἀριθμῷ, ὡς
[1]	αὐτοῖς ὑπὸ κρείττονός τινος. Φίλιππος	δ᾿	ὁ γελωτοποιὸς κρούσας τὴν θύραν
[8]	μὲν ἡ πόλις οἶδε, πολλοὺς	δ᾿	οἶμαι καὶ τῶν ξένων. Τούτου
[1]	μὲν ἀχθεσθεὶς φανερὸς ἐγένετο. Αὖθις	δ᾿	ὀλίγον ὕστερον ἄλλο τι γελοῖον
[1]	Προδίκῳ καὶ ἄλλοις πολλοῖς, ἡμᾶς	δ᾿	ὁρᾷς αὐτουργούς τινας τῆς φιλοσοφίας
[9]	ἀλλήλους σχήματα παρῆν θεάσασθαι. Οἱ	δ᾿	ὁρῶντες ὄντως καλὸν μὲν τὸν
[2]	οὐδὲ ταῖς αὔραις διαπνεῖσθαι· ὅταν	δ᾿	ὅσῳ ἥδεται τοσοῦτον πίνῃ, καὶ
[4]	κἂν διὰ πυρὸς ἰοίην· οἶδα	δ᾿	ὅτι καὶ ὑμεῖς μετ᾿ ἐμοῦ.
[2]	ἐπικύπτων μιμεῖσθαι τροχοὺς ἐπειρᾶτο. Τέλος	δ᾿	ὅτι τὸν παῖδ᾿ ἐπῄνουν ὡς
[1]	ἑκάστοτε ἐπὶ τὰ δεῖπνα. ὡς	δ᾿	οὐκ ἐκίνησε γέλωτα, τότε μὲν
[8]	Πάνδημον τῶν σωμάτων ἐπιπέμπειν, τὴν	δ᾿	Οὐρανίαν τῆς ψυχῆς τε καὶ
[8]	ἱκανὸν δὲ μόχθους ὑποφέρειν. Εἰ	δ᾿	ὑμῖν δοκῶ σπουδαιολογῆσαι μᾶλλον ἢ
[1]	καὶ σφοδρότεροι εἶναι φέρονται, οἱ	δ᾿	ὑπὸ τοῦ σώφρονος ἔρωτος ἔνθεοι
[4]	πεῖσαι αὐτὸν συγκαθεύδειν αὐτοῖς. Σὺ	δ᾿	ὡς ἔοικας, εἰ τοῦτο γένοιτο,
[1]	ἐπὶ τῷ οἰκτισμῷ αὐτοῦ. Ο	δ᾿	ὡς ᾔσθετο τοῦ γέλωτος, ἀνεκαλύψατό
[3]	εἶναι· οὐκ αἰσχρὸν οὖν εἰ	μήδ᾿	ἐπιχειρήσομεν συνόντες ὠφελεῖν τι ἢ
[2]	παχύνονται, τοὺς ὤμους δὲ λεπτύνονται,	μηδ᾿	ὥσπερ οἱ πύκται τοὺς μὲν
[2]	ἐπειρᾶτο. Τέλος δ᾿ ὅτι τὸν	παῖδ᾿	ἐπῄνουν ὡς ἐν τῇ ὀρχήσει
[4]	διαπράττεσθαι ὧν τις δέοιτο, εὖ	οἶδ᾿	ὅτι καὶ νυνὶ θᾶττον ἂν
[3]	μὲν γελᾶτε, ἔφη, ἐγὼ δὲ	οἶδ᾿	ὅτι καὶ πάνυ ἂν πολλὰ
[3]	ἡμᾶς φαίνονται· ἡμεῖς δὲ τούτων	οἶδ᾿	ὅτι πολὺ βελτίονες οἰόμεθα εἶναι·
[6]	ἔφη· Οταν οὖν ὁ Αντισθένης	ὅδ᾿	ἐλέγχῃ τινὰ ἐν τῷ συμποσίῳ,
[6]	ὅτι μεταξὺ τοῦ ὑμᾶς λέγειν	οὐδ᾿	ἂν τρίχα, μὴ ὅτι λόγον
[4]	μὰ Δί᾿ ἔφη, παντάπασί γε.	Οὐδ᾿	αὐτὸς ἄρ᾿ ἔφη, συγκαθεύδεις αὐτῷ;
[2]	οὐ δεήσει με συγγυμναστὴν ζητεῖν,	οὐδ᾿	ἐν ὄχλῳ πρεσβύτην ὄντα ἀποδύεσθαι,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/04/2005