Page
[157]	καὶ περὶ πολλῶν ἁθροισθέντων, ᾧ	δὴ	ἁθροίσματι ~(ἄνθρωπόν τε τίθενται καὶ
[171]	ἑαυτῷ τὸ ~ὑγιεινόν, ἀλλὰ ἐνταῦθα	δὴ	ἄλλον ἄλλου διαφέρειν, εἴπερ που;
[200]	ἐν τῇ ψυχῇ; ~καὶ οὕτω	δὴ	ἀναγκασθήσεσθε εἰς ταὐτὸν περιτρέχειν μυριάκις
[192]	ἀπελείφθην ἢ τότε. ~(ΣΩ. Ὧδε	δὴ	ἀνάπαλιν ἄκουε. ἐγὼ εἰδὼς Θεόδωρον
[198]	διανοίᾳ; ~(ΘΕΑΙ. Ἀληθῆ. ~(ΣΩ. Τοῦτο	δὴ	ἄρτι ἠρώτων, ὅπως χρὴ τοῖς
[159]	προσῆλθεν. ~(ΘΕΑΙ. Ναί. ~(ΣΩ. Ἕτερα	δὴ	αὖ ἐγεννησάτην ὅ τε τοιοῦτος
[148]	ὡς σὺ διακελεύῃ, ~οὐ μὲν	δὴ	αὖ οὐδ´ ἀπαλλαγῆναι τοῦ μέλειν.
[203]	ἀλλ´ εἰς ταῦτα. ~(ΣΩ. Βασανίζωμεν	δὴ	αὐτὰ ἀναλαμβάνοντες, μᾶλλον δὲ ~ἡμᾶς
[148]	εὖ ἴσθι, ὦ Σώκρατες, πολλάκις	δὴ	αὐτὸ ~ἐπεχείρησα σκέψασθαι, ἀκούων τὰς
[151]	οὕτως ἀποφαινόμενον ~λέγειν. ἀλλὰ φέρε	δὴ	αὐτὸ κοινῇ σκεψώμεθα, ~γόνιμον ἢ
[164]	ὧν Θεόδωρος εἷς ὅδε. ~ἀλλὰ	δὴ	αὐτοὶ κινδυνεύσομεν τοῦ δικαίου ἕνεκ´
[143]	~νέων ἐπίδοξοι γενέσθαι ἐπιεικεῖς. ταῦτα	δὴ	αὐτός τε σκοπῶ ~καθ´ ὅσον
[143]	Ὀρθῶς λέγεις. ~(ΕΥ. Τὸ μὲν	δὴ	βιβλίον, ὦ Τερψίων, τουτί· ἐγραψάμην
[174]	τὴν ~γῆν βλέπειν. τὰ δὲ	δὴ	γένη ὑμνούντων, ὡς γενναῖός τις
[156]	τὴν ~(κίνησιν ἴσχει καὶ οὕτω	δὴ	γεννᾷ, τὰ δὲ γεννώμενα οὕτω
[185]	~(ΣΩ. Καλῶς λέγεις. ἡ δὲ	δὴ	διὰ τίνος δύναμις τό τ´
[186]	τοσαύτας ~διαφορὰς ἔχοντε; ~(ΘΕΑΙ. Οὔκουν	δὴ	δίκαιόν γε. ~(ΣΩ. Τί οὖν
[189]	Καὶ τοῦτο. ~(ΣΩ. Ὁ δὲ	δὴ	δοξάζων οὐχ ἕν γέ τι
[192]	Ἔστι καὶ τοῦτο. ~(ΣΩ. Ἰδὲ	δὴ	ἐάν τι μᾶλλον νῦν ἐπίσπῃ.
[164]	γε ~δὴ νοῶ. ἠρόμεθα γὰρ	δὴ	εἰ μαθὼν καὶ μεμνημένος τίς
[190]	~(ΘΕΑΙ. Τί μήν; ~(ΣΩ. Ἀναμιμνῄσκου	δὴ	εἰ πώποτ´ εἶπες πρὸς σεαυτὸν
[163]	~(ΘΕΑΙ. Τί μήν; ~(ΣΩ. Ὃ	δὴ	εἶδέ τις, μέμνηταί που ἐνίοτε;
[199]	ὄντα δοξάζειν τότε, καὶ οὕτω	δὴ	εἶναι ἀληθῆ τε καὶ ~(ψευδῆ
[171]	εἶναι ταύτην τὴν ἀλήθειαν ~μηδενὶ	δὴ	εἶναι ταύτην τὴν ἀλήθειαν (ἣν
[170]	πολλοί, ~ὥσπερ οὐδὲ οἴονται, μηδενὶ	δὴ	εἶναι ταύτην τὴν ἀλήθειαν ~μηδενὶ
[142]	Σωκράτους ὡς μαντικῶς ~ἄλλα τε	δὴ	εἶπε καὶ περὶ τούτου. δοκεῖ
[159]	~(ΘΕΑΙ. Ναί. ~(ΣΩ. Ἐγέννησε γὰρ	δὴ	ἐκ τῶν προωμολογημένων τό τε
[154]	φορὰν φανεῖται γεγενημένον, ~καὶ ὃ	δὴ	ἕκαστον (εἶναί φαμεν χρῶμα οὔτε
[161]	λέγωμεν, ὦ Θεόδωρε; ~εἰ γὰρ	δὴ	ἑκάστῳ ἀληθὲς ἔσται ὃ ἂν
[175]	ὡς ἀνδραπόδοις τραφεῖσι ~πᾶσιν. οὗτος	δὴ	ἑκατέρου τρόπος, ὦ Θεόδωρε, ὁ
[183]	ἀποδεῖξαι ὅτι πάντα κινεῖται, ἵνα	δὴ	~ἐκείνη ἡ ἀπόκρισις ὀρθὴ φανῇ.
[186]	δίκαιόν γε. ~(ΣΩ. Τί οὖν	δὴ	ἐκείνῳ ἀποδίδως ὄνομα, τῷ ὁρᾶν
[159]	Πάνυ μὲν οὖν. ~(ΣΩ. Λέγωμεν	δὴ	ἐμέ τε καὶ σὲ καὶ
[161]	λέγειν τὸν Πρωταγόραν; τὸ δὲ	δὴ	ἐμόν τε καὶ ~τῆς ἐμῆς
[192]	~αὐτοῖς ψευδῆ τινα δοξάσαι. λείπεται	δὴ	ἐν τοῖς τοιοῖσδε, ~εἴπερ που
[191]	Σωκράτη ὃν οἶδα; γίγνεται γὰρ	δὴ	ἐν τῷ τοιούτῳ οἷον λέγεις.
[209]	ὀφθαλμοὺς καὶ στόμα καὶ οὕτω	δὴ	ἓν ἕκαστον τῶν ~μελῶν. αὕτη
[198]	μὲν οὖν. ~(ΣΩ. Τῷ δὲ	δὴ	ἐντεῦθεν ἤδη πρόσσχες τὸν νοῦν.
[151]	συγγενόμενοι ~ὄναιντο· ὧν πολλοὺς μὲν	δὴ	ἐξέδωκα Προδίκῳ, πολλοὺς ~δὲ ἄλλοις
[194]	του τὸ κέαρ ᾖ, ὃ	δὴ	ἐπῄνεσεν ~ὁ πάσσοφος ποιητής, ἢ
[203]	ἅπαντα ἔμοιγε δοκοῦμεν. ~(ΣΩ. Ὅρα	δὴ	ἐπὶ δυοῖν, σῖγμα καὶ ὦ.
[184]	τῶν εἰρημένων ~ἐπίσκεψαι. αἴσθησιν γὰρ	δὴ	ἐπιστήμην ἀπεκρίνω· ἦ γάρ; ~(ΘΕΑΙ.
[201]	Ἦ καλῶς λέγεις. τὰ δὲ	δὴ	ἐπιστητὰ ταῦτα καὶ μὴ ~πῇ
[159]	οὐ μέλλει; ~(ΣΩ. Καὶ ἕτερα	δὴ	ἐφ´ ἑκατέρου γεννήσομεν ἐγώ τε
[146]	ποτὲ τυγχάνει ὄν. ~(ἆρ´ οὖν	δὴ	ἔχομεν λέγειν αὐτό; τί φατέ;
[205]	~καὶ ἀλλότρια λεγόμενα, καὶ αὕτη	δὴ	ἡ αἰτία ἄλογόν τε καὶ
[156]	γεννᾷ, τὰ δὲ γεννώμενα οὕτω	~δὴ	θάττω ἐστίν. φέρεται γὰρ καὶ
[158]	ὕπαρ ἢ ὄναρ ἀμφισβητεῖται, καὶ	δὴ	ἴσου ~ὄντος τοῦ χρόνου ὃν
[143]	ἀγροῦ ἥκων. ~(ΕΥ. Ἀλλὰ μὲν	δὴ	καὶ αὐτὸς μέχρι Ἐρινοῦ Θεαίτητον
[169]	καὶ χείρονος διαφέρειν τινάς, οὓς	δὴ	καὶ εἶναι ~σοφούς. οὐχί; ~(ΘΕΟ.
[196]	μὰ τὸν Δία, ἀλλὰ πολλοὶ	δὴ	καὶ ἕνδεκα· ἐὰν ~δέ γε
[197]	~(ΘΕΑΙ. Ὀρθῶς γε. ~(ΣΩ. Ὅρα	δὴ	καὶ ἐπιστήμην εἰ δυνατὸν οὕτω
[166]	εἴη ᾧπερ φαίνεται· ὗς δὲ	~δὴ	καὶ κυνοκεφάλους λέγων οὐ μόνον
[187]	μήν; ~(ΣΩ. Πῶς οὖν; τί	δὴ	καὶ λέγομεν; ψευδῆ φαμεν ἑκάστοτε
[156]	καὶ καύσεις καὶ ἡδοναί ~γε	δὴ	καὶ λῦπαι καὶ ἐπιθυμίαι καὶ
[187]	Τὸ δοξάζειν τινὰ ψευδῆ. σκοπῶ	δὴ	καὶ νῦν ἔτι ~διστάζων, πότερον
[187]	~μεμπτὸς μισθὸς ὁ τοιοῦτος. καὶ	δὴ	καὶ νῦν τί φῄς; δυοῖν
[159]	~(ΘΕΑΙ. Ἀνάγκη. ~(ΣΩ. Καὶ καθεύδοντα	δὴ	καὶ πάντα ἃ νυνδὴ διήλθομεν,
[177]	ἕξουσι, κακοὶ ~κακοῖς συνόντες, ταῦτα	δὴ	καὶ παντάπασιν ὡς δεινοὶ καὶ
[154]	ἐκείνῳ ἐπιχειρῶν λέγειν. ~(ΘΕΑΙ. Πῶς	δὴ	καὶ ποῖα λέγεις; ~(ΣΩ. Σμικρὸν
[153]	θερμόν τε καὶ πῦρ, ὃ	δὴ	καὶ τἆλλα γεννᾷ καὶ ἐπιτροπεύει,
[163]	ἵνα καὶ αὐξάνῃ. ἀλλ´ ὅρα	δὴ	καὶ ~τόδε ἄλλο προσιόν, καὶ
[147]	μὲν οὖν ὀρθῶς. ~(ΣΩ. Σκέψαι	δὴ	καὶ τόδε. εἴ τις ἡμᾶς
[157]	καθ´ (αὑτὸ μηδὲν εἶναι, ὃ	δὴ	καὶ τότε ἐλέγομεν, ~ἐν δὲ
[194]	τοῦ σκοποῦ καὶ ~ἁμαρτεῖν, ὃ	δὴ	καὶ ψεῦδος ἄρα ὠνόμασται. ~(ΘΕΑΙ.
[153]	κατὰ τὰ ~ὄμματα πρῶτον, ὃ	δὴ	καλεῖς χρῶμα λευκόν, μὴ εἶναι
[201]	τῶν μεγίστων εἰς σοφίαν, οὓς	δὴ	καλοῦσιν ~ῥήτοράς τε καὶ δικανικούς.
[197]	αὐτὸν αὐτὰς ~ἀεὶ ἔχειν, ὅτι	δὴ	κέκτηται. ἦ γάρ; ~(ΘΕΑΙ. Ναί.
[194]	δὲ σκληρόν, τἀναντία. ~οἱ δὲ	δὴ	λάσιον καὶ τραχὺ λιθῶδές τι
[156]	ἐάν πως ἀποτελεσθῇ. βούλεται γὰρ	~δὴ	λέγειν ὡς ταῦτα πάντα μὲν
[187]	ἀναλαβεῖν πάλιν— ~(ΘΕΑΙ. Τὸ ποῖον	δὴ	λέγεις; ~(ΣΩ. Θράττει μέ πως
[176]	ἣν ἀδύνατον ἐκφυγεῖν. ~(ΘΕΟ. Τίνα	δὴ	λέγεις; ~(ΣΩ. Παραδειγμάτων, ὦ φίλε,
[209]	σκυτάλης ἢ ὑπέρου ἢ ὅτου	δὴ	~(λέγεται περιτροπὴ πρὸς ταύτην τὴν
[144]	ἢ σὺ ταῦτ´ ἔχει. ~(ἀδεῶς	δὴ	λέγω. εὖ γὰρ ἴσθι ὅτι
[181]	ἀναγκαῖον μὲν οὖν. ~(ΣΩ. Δύο	δὴ	λέγω τούτω εἴδει κινήσεως, ἀλλοίωσιν,
[160]	οὐδ´ αὖ ἡμῖν αὐτοῖς. ~ἀλλήλοις	δὴ	λείπεται συνδεδέσθαι. ὥστε εἴτε τις
[208]	στοιχείου ὁδὸν ἔχων ἔγραφεν, ἣν	δὴ	λόγον ὡμολογήσαμεν. ~(ΘΕΑΙ. Ἀληθῆ. ~(ΣΩ.
[156]	ἐκείνων ~πρὸς ἄλλο ἐλθόντος, τότε	δὴ	μεταξὺ φερομένων τῆς μὲν ~(ὄψεως
[176]	ἐπιτηδευτέον, ~τὸ δ´ οὔ, ἵνα	δὴ	μὴ κακὸς καὶ ἵνα ἀγαθὸς
[209]	Τί γάρ; ~(ΣΩ. Ἀλλ´ ἐὰν	δὴ	μὴ μόνον τὸν ἔχοντα ῥῖνα
[164]	δ´ εἶναι ἀδύνατον. καὶ οὕτω	δὴ	~μῦθος ἀπώλετο ὁ Πρωταγόρειος, καὶ
[155]	~ποτε ἐγιγνόμην ἐλάττων. καὶ ἄλλα	δὴ	μυρία ἐπὶ μυρίοις ~οὕτως ἔχει,
[162]	σκληρὸν ἤδη ὄντα, ~τῷ δὲ	δὴ	νεωτέρῳ τε καὶ ὑγροτέρῳ ὄντι
[164]	δηλῶσαι περὶ αὐτῶν ὅ γε	~δὴ	νοῶ. ἠρόμεθα γὰρ δὴ εἰ
[187]	οἴει, ὦ φίλε. καὶ ὅρα	δὴ	νῦν πάλιν ἐξ ~(ἀρχῆς, πάντα
[165]	τε ~κἀκείνῳ ἐδόκει. τίν´ οὖν	δὴ	ὁ Πρωταγόρας, φαίης ἂν ἴσως,
[166]	καταφρονῶν ἡμῶν καὶ ~λέγων· Οὗτος	δὴ	ὁ Σωκράτης ὁ χρηστός, ἐπειδὴ
[151]	πάλιν οὗτοι ἐπιδιδόασι. πάσχουσι δὲ	δὴ	οἱ ἐμοὶ ~συγγιγνόμενοι καὶ τοῦτο
[160]	Παντάπασι μὲν οὖν. ~(ΣΩ. Λείπεται	δὴ	οἶμαι ἡμῖν ἀλλήλοις, εἴτ´ ἐσμέν,
[198]	παντός. ~(ΘΕΑΙ. Ὑπολαμβάνω. ~(ΣΩ. Ταύτῃ	δὴ	οἶμαι τῇ τέχνῃ αὐτός τε
[159]	~(ΘΕΑΙ. Τί μήν; ~(ΣΩ. Ὅταν	δὴ	οἶνον πίνω ὑγιαίνων, ἡδύς μοι
[201]	ἐγᾦμαι, ἀκολουθήσαιμ´ ἄν. ~(ΣΩ. Ἄκουε	δὴ	ὄναρ ἀντὶ ὀνείρατος. ἐγὼ γὰρ
[158]	δοκεῖν ἀλλήλοις διαλέγεσθαι· καὶ ὅταν	δὴ	ὄναρ ~ὀνείρατα δοκῶμεν διηγεῖσθαι, ἄτοπος
[166]	ἀπείρους, ἐάνπερ ~(ἀνομοίωσις γίγνηται, εἰ	δὴ	ὀνομάτων γε δεήσει θηρεύσεις ~διευλαβεῖσθαι
[194]	τὰ αὑτῶν ἕκαστα ~ἐκμαγεῖα, ἃ	δὴ	ὄντα καλεῖται, καὶ σοφοὶ δὴ
[208]	Πάνυ μὲν οὖν. ~(ΣΩ. Λαβὲ	δὴ	οὗ χάριν εἴρηται. ἔστι δὲ
[143]	τοὺς ~νέους ἐθέλοντας συγγίγνεσθαι. σοὶ	δὴ	οὐκ ὀλίγιστοι πλησιάζουσι, ~(καὶ δικαίως·
[165]	οἶδεν μὴ εἰδέναι; ~(ΘΕΟ. Τί	δὴ	οὖν ἀποκρινούμεθα, ὦ Θεαίτητε; ~(ΘΕΑΙ.
[150]	ἀναγκάζει, γεννᾶν δὲ ἀπεκώλυσεν. εἰμὶ	δὴ	οὖν αὐτὸς ~(μὲν οὐ πάνυ
[151]	ἀληθὲς ~ἀφανίσαι οὐδαμῶς θέμις. πάλιν	δὴ	οὖν ἐξ ἀρχῆς, ὦ ~Θεαίτητε,
[162]	~(ἐχθρόν, φασὶν οἱ παροιμιαζόμενοι. πάλιν	δὴ	οὖν ἐπὶ τὸν ~σοφὸν Θεαίτητον
[156]	ἄλλα ~αἰσθητὰ συγγενῆ γιγνόμενα. τί	δὴ	οὖν ἡμῖν βούλεται οὗτος ~ὁ
[172]	γελοῖοι φαίνονται ῥήτορες. ~(ΘΕΟ. Πῶς	δὴ	οὖν λέγεις; ~(ΣΩ. Κινδυνεύουσιν οἱ
[183]	οὐ πείσεσθαι αὐτῷ. ~(ΘΕΟ. Τί	δὴ	οὖν οὐ πείσεσθαι; ~(ΣΩ. Μέλισσον
[143]	ἄλλα καὶ γεωμετρίας ~ἕνεκα. εἰ	δὴ	οὖν τινι ἐνέτυχες ἀξίῳ λόγου,
[158]	λέγεις, ὦ Σώκρατες. ~(ΣΩ. Τίς	δὴ	οὖν, ὦ παῖ, λείπεται λόγος
[194]	δὴ ὄντα καλεῖται, καὶ σοφοὶ	δὴ	οὗτοι καλοῦνται. ~ἢ οὐ δοκεῖ
[156]	τῷ ~τοιούτῳ χρώματι. καὶ τἆλλα	δὴ	οὕτω, σκληρὸν καὶ θερμὸν ~καὶ
[151]	τέχνη δύναται. καὶ οὗτοι μὲν	δὴ	οὕτως. ~ἐνίοις δέ, ὦ Θεαίτητε,
[143]	ὦ Τερψίων, τουτί· ἐγραψάμην ~δὲ	δὴ	οὑτωσὶ τὸν λόγον, οὐκ ἐμοὶ
[204]	~(ΘΕΑΙ. Ἔγωγε. ~(ΣΩ. Τὸ δὲ	δὴ	πᾶν καὶ τὸ ὅλον πότερον
[185]	ἐπισκέψασθαι; ~(ΘΕΑΙ. Ἴσως. ~(ΣΩ. Ταῦτα	δὴ	πάντα διὰ τίνος περὶ αὐτοῖν
[166]	μὲν οὖν. ~(ΣΩ. Ταῦτά τε	δὴ	πάντα ὅσα ἡμεῖς ἐπαμύνοντες αὐτῷ
[182]	κινεῖσθαι (μὴ ἐνεῖναι μηδενί, πάντα	δὴ	πᾶσαν ~κίνησιν ἀεὶ κινεῖται. ~(ΘΕΟ.
[169]	ἡμῖν αὐτὸ ὀνειδίσῃ. ~(ΘΕΟ. Ἀλλὰ	δὴ	πειράσομαί γε καθ´ ὅσον ἂν
[204]	ἅπαντα; ~(ΘΕΑΙ. Φαίνεται. ~(ΣΩ. Ὧδε	δὴ	περὶ αὐτῶν λέγωμεν. ὁ τοῦ
[155]	πάνυ γε πολλήν; ~(ΣΩ. Ἄθρει	δὴ	περισκοπῶν μή τις τῶν ἀμυήτων
[187]	πως νῦν τε καὶ ἄλλοτε	δὴ	πολλάκις, ~ὥστ´ ἐν ἀπορίᾳ πολλῇ
[150]	~συναγωγὴν ἀνδρὸς καὶ γυναικός, ᾗ	δὴ	προαγωγία ὄνομα, ~φεύγουσι καὶ τὴν
[180]	μετρίως γε λέγεις. τὸ δὲ	δὴ	πρόβλημα ἄλλο ~τι παρειλήφαμεν παρὰ
[209]	ἔχει. ~(ΘΕΑΙ. Ἀνάγκη. ~(ΣΩ. Φέρε	δὴ	πρὸς Διός· πῶς ποτε ἐν
[145]	εὖ ἴσθι ὅτι Θεόδωρος πολλοὺς	δὴ	~πρός με ἐπαινέσας ξένους τε
[159]	τὸν αὐτὸν ἔλαβεν; ἀνομοίῳ γὰρ	δὴ	προσῆλθεν. ~(ΘΕΑΙ. Ναί. ~(ΣΩ. Ἕτερα
[144]	εὖ γὰρ ἴσθι ὅτι ὧν	δὴ	πώποτε ἐνέτυχον ~καὶ πάνυ πολλοῖς
[182]	εἴπερ ἀεὶ λέγοντος ὑπεξέρχεται ἅτε	δὴ	ῥέον; ~(ΣΩ. Τί δὲ περὶ
[163]	ἂν ~ἡμεῖς φαῖμεν. ~(ΣΩ. Ἄλλῃ	δὴ	σκεπτέον, ὡς ἔοικεν, ὡς ὅ
[163]	μὲν οὖν ἄλλῃ. ~(ΣΩ. Τῇδε	δὴ	σκοπῶμεν εἰ ἄρα ἐστὶν ἐπιστήμη
[206]	ἐπακολουθεῖν, ποίας ~χορδῆς εἴη· ἃ	δὴ	στοιχεῖα πᾶς ἂν ὁμολογήσειε μουσικῆς
[169]	τε ἀστρονομίαν καὶ τἆλλα ὧν	δὴ	σὺ πέρι αἰτίαν ~ἔχεις διαφέρειν.
[193]	μεταρρεούσης, ταὐτὸν παθὼν διαμάρτω· τότε	δὴ	~συμβαίνει ἡ ἑτεροδοξία καὶ τὸ
[202]	συμπλοκὴν εἶναι λόγου οὐσίαν. οὕτω	δὴ	τὰ μὲν ~στοιχεῖα ἄλογα καὶ
[149]	βούλωνται ποιεῖν, καὶ τίκτειν τε	δὴ	τὰς δυστοκούσας, ~καὶ ἐὰν νέον
[182]	Πῶς δ´ οὔ; εἴπερ γε	δὴ	τελέως κινήσεται. ~(ΣΩ. Εἰ μὲν
[200]	γὰρ ὡς λέγεις· ~ὁ δὲ	δὴ	τὴν (ἀνεπιστημοσύνην λαβὼν ψευδῆ μέν,
[195]	ἑκάστου λόγου; ~(ΘΕΑΙ. Σὺ δὲ	δὴ	τί δυσχεραίνεις; ~(ΣΩ. Οὐ δυσχεραίνω
[209]	γενναίως ἔοικεν ἐσκοτωμένῳ. ~(ΘΕΑΙ. Εἰπὲ	δὴ	τί νυνδὴ ὡς ἐρῶν ἐπύθου;
[177]	πράξεις, ~τῷ δὲ ἀνομοιούμενοι. οὗ	δὴ	τίνουσι δίκην ζῶντες ~τὸν εἰκότα
[165]	γὰρ ἧττον ἀσχημονήσει. ~(ΣΩ. Λέγω	δὴ	τὸ δεινότατον ἐρώτημα, ἔστι δὲ
[160]	ὦ Σώκρατες. ~(ΣΩ. Οὐκοῦν ὅτε	δὴ	τὸ ἐμὲ ποιοῦν ἐμοί ἐστιν
[149]	Πάνυ μὲν οὖν. ~(ΣΩ. Ἐννόησον	δὴ	τὸ περὶ τὰς μαίας ἅπαν
[173]	ὡς οἴονται. καὶ οὗτοι μὲν	δὴ	τοιοῦτοι, ~ὦ Θεόδωρε· τοὺς δὲ
[170]	λόγον ~ἀληθὲς ἔστω, ἡμῖν δὲ	δὴ	τοῖς ἄλλοις περὶ τῆς σῆς
[166]	τὸ ~μὴ δύνασθαι προορᾶν, γέλωτα	δὴ	τὸν ἐμὲ ἐν τοῖς λόγοις
[156]	ὄψεως ~ἔμπλεως ἐγένετο καὶ ὁρᾷ	δὴ	τότε καὶ ἐγένετο οὔ τι
[170]	~περί τινος δόξαν, σοὶ μὲν	δὴ	τοῦτο κατὰ τὸν ἐκείνου λόγον
[175]	~ἀνοήτου ψυχῆς ἀπαλλάττειν. ἐν ἅπασι	δὴ	τούτοις ὁ τοιοῦτος ~ὑπὸ τῶν
[187]	~(ΣΩ. Ἀλλ´ οὔ τι μὲν	δὴ	τούτου γε ἕνεκα ἠρχόμεθα ~διαλεγόμενοι,
[206]	Κομιδῇ μὲν οὖν. ~(ΣΩ. Ἀλλὰ	δὴ	τούτου μὲν ἔτι κἂν ἄλλαι
[208]	ἐπὶ τὸ ὅλον· τὸ δὲ	δὴ	τρίτον τί λέγεις; ~(ΣΩ. Ὅπερ
[183]	ἅμα δεινός τε. ~συμπροσέμειξα γὰρ	δὴ	τῷ ἀνδρὶ πάνυ νέος πάνυ
[198]	παραλαμβάνοντα ~δὲ μανθάνειν, ἔχοντα δὲ	δὴ	τῷ κεκτῆσθαι ἐν τῷ ~περιστερεῶνι
[195]	καλοῦνται αὖ οὗτοι ἐψευσμένοι ~τε	δὴ	τῶν ὄντων καὶ ἀμαθεῖς. ~(ΘΕΑΙ.
[159]	φήσεις; ~(ΘΕΑΙ. Ἔγωγε. ~(ΣΩ. Ἕκαστον	δὴ	τῶν πεφυκότων τι ποιεῖν, ἄλλο
[198]	τέχνην; ~(ΘΕΑΙ. Ναί. ~(ΣΩ. Ταύτην	δὴ	ὑπόλαβε θήραν ἐπιστημῶν ἀρτίου τε
[155]	ἀλλὰ σοῦ αὐξηθέντος. εἰμὶ γὰρ	δὴ	ὕστερον ~ὃ πρότερον οὐκ ἦ,
[205]	ἄλλην. ~(ΘΕΑΙ. Οὐ γὰρ οὖν	δὴ	φαίνεται. ~(ΣΩ. Οὐκοῦν εἰς ταὐτὸν
[197]	~ἐπιστήμης κτῆσιν. ~(ΘΕΑΙ. Τί οὖν	δὴ	φήσεις τοῦτο ἐκείνου διαφέρειν; ~(ΣΩ.
[175]	τε καὶ σχολῇ τεθραμμένου, ὃν	~δὴ	φιλόσοφον καλεῖς, ᾧ ἀνεμέσητον εὐήθει
[152]	τινὸς μήτε ὁποιουοῦν· ~ἐκ δὲ	δὴ	φορᾶς τε καὶ κινήσεως καὶ
[185]	Οὐ γὰρ οὖν. ~(ΣΩ. Περὶ	δὴ	φωνῆς καὶ περὶ χρόας πρῶτον
[195]	ἔρηταί με· Ὦ Σώκρατες, ηὕρηκας	δὴ	ψευδῆ ~δόξαν, ὅτι οὔτε ἐν
[204]	Οὐ γὰρ οὖν. ~(ΣΩ. Ἐχέτω	δὴ	ὡς νῦν φαμεν, μία ἰδέα
[204]	~(ΣΩ. Καὶ ὁ τοῦ σταδίου	δὴ	ὡσαύτως. ~(ΘΕΑΙ. Ναί. ~(ΣΩ. Καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/05/2006