Page
[192]	μὴ οἶδεν, ~ὃ οἶδε· καὶ	ὃ	αἰσθάνεταί γε, ἕτερόν τι ὧν
[192]	τε. ~καὶ ὃ οἶδε καὶ	{ὃ}	αἰσθάνεται ἔχων τὸ μνημεῖον ὀρθῶς,
[192]	καὶ αἰσθάνεται ἔχων ~(κατὰ ταὐτά,	ὃ	αἰσθάνεται· καὶ ὃ αὖ μὴ
[192]	ὧν αἰσθάνεται ~οἰηθῆναι εἶναι· καὶ	ὃ	αἰσθάνεται, ὧν τι μὴ αἰσθάνεται·
[161]	γὰρ δὴ ἑκάστῳ ἀληθὲς ἔσται	ὃ	ἂν δι´ αἰσθήσεως δοξάζῃ, ~καὶ
[158]	οἶμαι, οὕτως ἐρωτῶντες· Ὦ Θεαίτητε,	ὃ	ἂν ~ἕτερον ᾖ παντάπασιν, μή
[177]	~(ΘΕΟ. Μὴ γάρ. ~(ΣΩ. Ἀλλ´	ὃ	ἂν τοῦτο ὀνομάζῃ, τούτου δήπου
[145]	~(ΣΩ. Τοῦτ´ αὐτὸ τοίνυν ἐστὶν	ὃ	ἀπορῶ καὶ οὐ δύναμαι ~λαβεῖν
[192]	~(κατὰ ταὐτά, ὃ αἰσθάνεται· καὶ	ὃ	αὖ μὴ οἶδε μηδὲ αἰσθάνεται,
[149]	ὡς ἔχει, καὶ ~ῥᾷον μαθήσῃ	ὃ	βούλομαι. οἶσθα γάρ που ὡς
[191]	ἂν ἐνῇ τὸ ~εἴδωλον αὐτοῦ·	ὃ	δ´ ἂν ἐξαλειφθῇ ἢ μὴ
[197]	διαφέρειν; ~(ΣΩ. Ἴσως μὲν οὐδέν·	ὃ	δ´ οὖν δοκεῖ ἀκούσας συνδοκίμαζε.
[176]	οἴονται· ~ἀγνοοῦσι γὰρ ζημίαν ἀδικίας,	ὃ	δεῖ ἥκιστα ἀγνοεῖν. οὐ γάρ
[154]	~προσήκουσαν φορὰν φανεῖται γεγενημένον, ~καὶ	ὃ	δὴ ἕκαστον (εἶναί φαμεν χρῶμα
[194]	λάσιόν του τὸ κέαρ ᾖ,	ὃ	δὴ ἐπῄνεσεν ~ὁ πάσσοφος ποιητής,
[153]	~γὰρ θερμόν τε καὶ πῦρ,	ὃ	δὴ καὶ τἆλλα γεννᾷ καὶ
[157]	μὲν καθ´ (αὑτὸ μηδὲν εἶναι,	ὃ	δὴ καὶ τότε ἐλέγομεν, ~ἐν
[194]	παραλλάξαι τοῦ σκοποῦ καὶ ~ἁμαρτεῖν,	ὃ	δὴ καὶ ψεῦδος ἄρα ὠνόμασται.
[153]	οὑτωσί· κατὰ τὰ ~ὄμματα πρῶτον,	ὃ	δὴ καλεῖς χρῶμα λευκόν, μὴ
[163]	ἰδών τι ἐπιστήμων ἐκείνου γέγονεν	ὃ	εἶδεν ~κατὰ τὸν ἄρτι λόγον;
[193]	μὴ κατὰ τὴν αἴσθησιν ἔχω,	ὃ	ἐν τοῖς ~πρόσθεν οὕτως ἔλεγον
[165]	ἠρόμην ~τὸ ὅπως, ἀλλ´ εἰ	ὃ	ἐπίστασαι, τοῦτο καὶ οὐκ ἐπίστασαι.
[151]	ὁ ἐπιστάμενός τι αἰσθάνεσθαι ~τοῦτο	ὃ	ἐπίσταται, καὶ ὥς γε νυνὶ
[187]	δυοῖν θάτερα, ἢ εὑρήσομεν ἐφ´	ὃ	ἐρχόμεθα, ἢ ~ἧττον οἰησόμεθα εἰδέναι
[158]	ὑπολάβωμεν τῇ μὲν ταὐτὸν εἶναι	ὃ	~ἐρωτῶμεν τῇ δὲ ἕτερον, ἀλλ´
[196]	οἴεται εἶναι ὧν αὖ οἶδεν,	~ὃ	ἔφαμεν ἀδύνατον, καὶ τούτῳ αὐτῷ
[194]	τοῦτο τὸ τῆς ψυχῆς κέαρ,	ὃ	ἔφη Ὅμηρος ~αἰνιττόμενος τὴν τοῦ
[188]	Ἆρ´ οὖν οὐ ταύτῃ σκεπτέον	ὃ	ζητοῦμεν, κατὰ τὸ ~(εἰδέναι καὶ
[161]	~(ΣΩ. Οἶσθ´ οὖν, ὦ Θεόδωρε,	ὃ	θαυμάζω τοῦ ἑταίρου σου Πρωταγόρου;
[185]	σώματος δυνάμεων. τοῦτο γὰρ ~ἦν	ὃ	καὶ αὐτῷ μοι ἐδόκει, ἐβουλόμην
[191]	πῃ δυνατόν. ~(ΘΕΑΙ. Ἆρα λέγεις	ὃ	καὶ ἐγὼ τότε ὑπώπτευσα, ἡνίκ´
[178]	παιδοτρίβης ἂν βέλτιον δοξάσειεν μουσικοῦ,	ὃ	καὶ ~ἔπειτα αὐτῷ τῷ παιδοτρίβῃ
[168]	~γένωνται. ἐὰν οὖν ἐμοὶ πείθῃ,	ὃ	καὶ πρότερον ἐρρήθη, οὐ ~δυσμενῶς
[163]	Σώκρατες; τέρας γὰρ ἂν εἴη	ὃ	λέγεις. ~(ΣΩ. Μὴ οὖν ἐγὼ
[188]	ἡμᾶς ~ἀνακρίνῃ· Δυνατὸν δὲ ὁτῳοῦν	ὃ	λέγεται, καί τις ἀνθρώπων ~τὸ
[177]	που σκῶμμ´ ἂν εἴη πρὸς	ὃ	λέγομεν. ἢ οὐχί; ~(ΘΕΟ. Πάνυ
[166]	φήσει, γενναιοτέρως ~ἐπ´ αὐτὸ ἐλθὼν	ὃ	λέγω, εἰ δύνασαι, ἐξέλεγξον ὡς
[145]	ἐστὶν τὸ σοφώτερον γίγνεσθαι περὶ	ὃ	μανθάνει τις; ~(ΘΕΑΙ. Πῶς γὰρ
[163]	μέμνηται μὴ ἐπίστασθαι αὐτὸ τοῦτο	~ὃ	μέμνηται; μακρολογῶ δέ, ὡς ἔοικε,
[191]	~ὥσπερ δακτυλίων σημεῖα ἐνσημαινομένους· καὶ	ὃ	μὲν ἂν ~ἐκμαγῇ, μνημονεύειν τε
[199]	ἐπιστήμην, ~ἕτερον δὲ τὸ ἔχειν,	ὃ	μέν τις ἔκτηται μὴ κεκτῆσθαι
[192]	αὐτῶν ἐξ ἀρχῆς διοριζομένους ~ὅτι	ὃ	μέν τις οἶδεν, σχὼν αὐτοῦ
[199]	ὦ Θεαίτητε, μὴ ἐπαινεῖν σε·	ὃ	μέντοι ~εἶπες πάλιν ἐπίσκεψαι. ἔστω
[146]	Σώκρατες; ~(ΣΩ. Ἴσως μὲν οὐδέν·	ὃ	μέντοι οἶμαι, φράσω. ὅταν ~λέγῃς
[148]	~(ΘΕΑΙ. Οὐκ οἶδα, ὦ Σώκρατες·	ὃ	μέντοι πέπονθα λέγω. ~(ΣΩ. Εἶτα,
[145]	μετρίως, μικρὸν δέ τι ἀπορῶ	ὃ	~μετὰ σοῦ τε καὶ τῶνδε
[192]	ὃ μὴ οἶδε μηδὲ αἰσθάνεται,	ὃ	μὴ ~αἰσθάνεται· πάντα ταῦτα ὑπερβάλλει
[192]	αἰσθάνεται, ὧν μὴ αἰσθάνεται· καὶ	ὃ	μὴ αἰσθάνεται, ~ὧν αἰσθάνεται. καὶ
[192]	ὧν τι μὴ αἰσθάνεται· καὶ	~(ὃ	μὴ αἰσθάνεται, ὧν μὴ αἰσθάνεται·
[143]	Ἀθήναζε ἀφικοίμην, ἐπανηρώτων τὸν Σωκράτη	ὃ	μὴ ~ἐμεμνήμην, καὶ δεῦρο ἐλθὼν
[192]	ὃ μὴ οἶδε μηδὲ αἰσθάνεται,	~ὃ	μὴ οἶδε· καὶ ὃ μὴ
[192]	γε οἶδεν αὖ, οἰηθῆναι εἶναι	ὃ	μὴ οἶδε μηδ´ ἔχει αὐτοῦ
[192]	αὖ μὴ οἶδε μηδὲ αἰσθάνεται,	~ὃ	μὴ οἶδε μηδὲ αἰσθάνεται· καὶ
[192]	μὴ οἶδε μηδὲ αἰσθάνεται· καὶ	ὃ	μὴ οἶδε μηδὲ αἰσθάνεται, ~ὃ
[192]	αἰσθάνεται, ~ὃ μὴ οἶδε· καὶ	ὃ	μὴ οἶδε μηδὲ αἰσθάνεται, ὃ
[192]	~σφραγῖδα· καὶ ὃ μὴ οἶδεν,	ὃ	μὴ οἶδεν αὖ· καὶ ὃ
[192]	μηδ´ ἔχει αὐτοῦ ~σφραγῖδα· καὶ	ὃ	μὴ οἶδεν, ὃ μὴ οἶδεν
[192]	ὃ μὴ οἶδεν αὖ· καὶ	ὃ	μὴ οἶδεν, ~ὃ οἶδε· καὶ
[147]	τίς τι συνίησίν τινος ὄνομα,	ὃ	μὴ οἶδεν τί ἐστιν; ~(ΘΕΑΙ.
[155]	Ἆρ´ οὖν οὐ καὶ τρίτον,	ὃ	μὴ πρότερον ἦν, ὕστερον ~ἀλλὰ
[187]	ἐρχόμεθα, ἢ ~ἧττον οἰησόμεθα εἰδέναι	ὃ	μηδαμῇ ἴσμεν· καίτοι οὐκ ἂν
[197]	πολλὴ συγγνώμη. ~(ΣΩ. Ἀκήκοας οὖν	ὃ	νῦν λέγουσιν τὸ ἐπίστασθαι; ~(ΘΕΑΙ.
[206]	μηδὲν εἰρηκέναι ~τὸν ἀποφηνάμενον ἐπιστήμην	ὃ	νῦν σκοποῦμεν. ἴσως ~γὰρ ὁ
[173]	λόγον τρεπώμεθα, ἵνα ~μὴ καί,	ὃ	νυνδὴ ἐλέγομεν, λίαν πολὺ τῇ
[192]	ὃ ~οἶδεν οἰηθῆναι ἀδύνατον· καὶ	ὃ	οἶδε καὶ αἰσθάνεται ἔχων ~(κατὰ
[192]	καὶ ἔτι γε αὖ καὶ	ὃ	οἶδε καὶ αἰσθάνεται καὶ ~ἔχει
[192]	αὖ· καὶ ὃ μὴ οἶδεν,	~ὃ	οἶδε· καὶ ὃ αἰσθάνεταί γε,
[192]	ἐκείνων, εἰ οἷόν τε. ~καὶ	ὃ	οἶδε καὶ {ὃ} αἰσθάνεται ἔχων
[196]	λόγους; ὁ γὰρ ~τοῦτο παθών,	ὃ	οἶδεν, ἕτερον αὐτὸ οἴεται εἶναι
[165]	τὸν αὐτὸν εἰδότα τι τοῦτο	ὃ	οἶδεν μὴ εἰδέναι; ~(ΘΕΟ. Τί
[192]	αἰσθάνεται ἔχων τὸ μνημεῖον ὀρθῶς,	ὃ	~οἶδεν οἰηθῆναι ἀδύνατον· καὶ ὃ
[165]	καὶ οὐκ ἐπίστασαι. ~νῦν δὲ	ὃ	οὐχ ὁρᾷς ὁρῶν φαίνῃ. ὡμολογηκὼς
[202]	οὕτω τῇδε τῇ ἡμέρᾳ εἰλήφαμεν	~ὃ	πάλαι καὶ πολλοὶ τῶν σοφῶν
[161]	ἑτέρου ~ὀρθὴ ἢ ψευδής, ἀλλ´	ὃ	πολλάκις εἴρηται, αὐτὸς τὰ αὑτοῦ
[155]	αὐξηθέντος. εἰμὶ γὰρ δὴ ὕστερον	~ὃ	πρότερον οὐκ ἦ, οὐ γενόμενος·
[172]	~(ΣΩ. Ἧι τοῖς μὲν τοῦτο	ὃ	σὺ εἶπες ἀεὶ πάρεστι, σχολή,
[155]	ἀλλὰ πότερον μανθάνεις ἤδη δι´	ὃ	~ταῦτα τοιαῦτ´ ἐστὶν ἐξ ὧν
[164]	μὴ ἐπίστασθαι, ἐπειδὴ οὐχ ὁρᾷ·	ὃ	τέρας ἔφαμεν ~ἂν εἶναι εἰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/05/2006