HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
μέχρι 5
μὴ 195
Μὴ 10
μή 32
μηδ´ 5
μηδαμῇ 3
Μηδαμῶς 1

Fréquences [« »]
32 αὐτὸν
32 ἐὰν
31 πάνυ
32 μή
32 Οὐ
32 οὐχ
32 σὺ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Théétète

μή

Page

[192]   καὶ ἐκείνου τύπον, αἰσθανόμενον δὲ μή, ἀδύνατον. ~καὶ ὅ γε οἶδεν

[167]   ~καὶ σοί, ἐάντε βούλῃ ἐάντε μή, ἀνεκτέον ὄντι μέτρῳ· σῴζεται ~γὰρ

[199]   ~συμβαίνει, οὔτε ψευσθεῖσί τινος οὔτε μή. δεινότερον μέντοι ~πάθος ἄλλο παραφαίνεσθαί

[209]   γιγνώσκω ~δή σε, εἰ δὲ μή, δοξάζω μόνον. ~(ΘΕΑΙ. Ναί. ~(ΣΩ.

[182]   τοίνυν ἐφέρετο μόνον, ἠλλοιοῦτο δὲ μή, ~εἴχομεν ἄν που εἰπεῖν οἷα

[201]   ἐκτὸς ~ἐπιστήμης· καὶ ὧν μὲν μή ἐστι λόγος, οὐκ ἐπιστητὰ εἶναι,

[150]   κρίνειν τὸ ἀληθές τε καὶ μή· ἢ οὐκ οἴει; ~(ΘΕΑΙ. Ἔγωγε.

[188]   ἀλλὰ κατὰ τὸ εἶναι καὶ μή; ~(ΘΕΑΙ. Πῶς λέγεις; ~(ΣΩ. Μὴ

[165]   ἐγγύθεν μὲν ἐπίστασθαι, πόρρωθεν δὲ μή, καὶ ~σφόδρα καὶ ἠρέμα τὸ

[143]   αὐτοῦ εἶναι. νῦν δέ— καὶ μή ~μοι ἄχθου— οὐκ ἔστι καλός,

[166]   εἶναι τῶν τε ~ὄντων καὶ μή, μυρίον μέντοι διαφέρειν ἕτερον ἑτέρου

[172]   καὶ ἄδικα καὶ ὅσια καὶ μή, οἷα ἂν ἑκάστη πόλις ~οἰηθεῖσα

[192]   τῇ ~ψυχῇ, αἰσθάνεται δὲ αὐτὸ μή, οἰηθῆναι ἕτερόν τι ὧν οἶδεν,

[164]   τὸν πρόσθε λόγον· εἰ ~δὲ μή, οἴχεται. ~(ΘΕΑΙ. Καὶ ἐγώ, νὴ

[182]   τιν´ ἄλλην αἴσθησιν μᾶλλον ἢ μή, πάντων γε πάντως ~κινουμένων. ~(ΘΕΟ.

[181]   τὸ μέσον πεπτωκότες, ~καὶ ἂν μή (πῃ ἀμυνόμενοι διαφύγωμεν, δίκην δώσομεν

[158]   ὃ ἂν ~ἕτερον ᾖ παντάπασιν, μή πῄ τινα δύναμιν τὴν αὐτὴν

[177]   τυγχάνει λεγόμενα, ἀποστῶμεν— εἰ δὲ μή, πλείω ~(ἀεὶ ἐπιρρέοντα καταχώσει ἡμῶν

[169]   μοι πάνυ τήρει ~τὸ τοιόνδε, μή που παιδικόν τι λάθωμεν εἶδος

[191]   ἃ οἶδε, τοτὲ δὲ ~ἃ μή. ταῦτα γὰρ ἐν τοῖς πρόσθεν

[201]   μόνον ἔστιν εἰδέναι, ἄλλως δὲ μή, ταῦτα τότε ἐξ ~(ἀκοῆς κρίνοντες,

[193]   τῷ γιγνώσκειν αἰσθάνωμαι, τὸν δὲ μή, τὴν δὲ ~γνῶσιν τοῦ ἑτέρου

[146]   ~(ΣΩ. Τί δ´ ὅταν τεκτονικήν; μή τι ἄλλο ἢ ἐπιστήμην τῆς

[146]   οἶμαι, φράσω. ὅταν ~λέγῃς σκυτικήν, μή τι ἄλλο φράζεις ἢ ἐπιστήμην

[157]   πάλιν εἴ σοι ἀρέσκει τὸ μή τι εἶναι ἀλλὰ ~γίγνεσθαι ἀεὶ

[183]   πάντα ~κινεῖσθαι μέθοδον, {ἢ} εἰ μή {τί} πως ἄλλως Θεαίτητος ὅδε

[209]   τὸν σιμόν τε καὶ ἐξόφθαλμον, μή ~τι σὲ αὖ μᾶλλον δοξάσω

[196]   Ὀρθῶς γὰρ οἴει· καὶ ἐνθυμοῦ μή τι τότε γίγνεται ~ἄλλο ἢ

[155]   πολλήν; ~(ΣΩ. Ἄθρει δὴ περισκοπῶν μή τις τῶν ἀμυήτων ἐπακούῃ. ~εἰσὶν

[194]   αἴσθησις τῶν σημείων, ~τῷ δὲ μή, τὸ δὲ τῆς ἀπούσης αἰσθήσεως

[179]   ἐκείνου λόγος, εἴτ´ ἐβουλόμην ~εἴτε μή, τοιοῦτον εἶναι. ~(ΘΕΟ. Ἐκείνῃ μοι

[181]   ἀμφοτέρως. ~(ΣΩ. Εἰ δέ γε μή, ὦ ἑταῖρε, κινούμενά τε αὐτοῖς

Page
[192]	καὶ ἐκείνου τύπον, αἰσθανόμενον δὲ	μή,	ἀδύνατον. ~καὶ ὅ γε οἶδεν
[167]	~καὶ σοί, ἐάντε βούλῃ ἐάντε	μή,	ἀνεκτέον ὄντι μέτρῳ· σῴζεται ~γὰρ
[199]	~συμβαίνει, οὔτε ψευσθεῖσί τινος οὔτε	μή.	δεινότερον μέντοι ~πάθος ἄλλο παραφαίνεσθαί
[209]	γιγνώσκω ~δή σε, εἰ δὲ	μή,	δοξάζω μόνον. ~(ΘΕΑΙ. Ναί. ~(ΣΩ.
[182]	τοίνυν ἐφέρετο μόνον, ἠλλοιοῦτο δὲ	μή,	~εἴχομεν ἄν που εἰπεῖν οἷα
[201]	ἐκτὸς ~ἐπιστήμης· καὶ ὧν μὲν	μή	ἐστι λόγος, οὐκ ἐπιστητὰ εἶναι,
[150]	κρίνειν τὸ ἀληθές τε καὶ	μή·	ἢ οὐκ οἴει; ~(ΘΕΑΙ. Ἔγωγε.
[188]	ἀλλὰ κατὰ τὸ εἶναι καὶ	μή;	~(ΘΕΑΙ. Πῶς λέγεις; ~(ΣΩ. Μὴ
[165]	ἐγγύθεν μὲν ἐπίστασθαι, πόρρωθεν δὲ	μή,	καὶ ~σφόδρα καὶ ἠρέμα τὸ
[143]	αὐτοῦ εἶναι. νῦν δέ— καὶ	μή	~μοι ἄχθου— οὐκ ἔστι καλός,
[166]	εἶναι τῶν τε ~ὄντων καὶ	μή,	μυρίον μέντοι διαφέρειν ἕτερον ἑτέρου
[172]	καὶ ἄδικα καὶ ὅσια καὶ	μή,	οἷα ἂν ἑκάστη πόλις ~οἰηθεῖσα
[192]	τῇ ~ψυχῇ, αἰσθάνεται δὲ αὐτὸ	μή,	οἰηθῆναι ἕτερόν τι ὧν οἶδεν,
[164]	τὸν πρόσθε λόγον· εἰ ~δὲ	μή,	οἴχεται. ~(ΘΕΑΙ. Καὶ ἐγώ, νὴ
[182]	τιν´ ἄλλην αἴσθησιν μᾶλλον ἢ	μή,	πάντων γε πάντως ~κινουμένων. ~(ΘΕΟ.
[181]	τὸ μέσον πεπτωκότες, ~καὶ ἂν	μή	(πῃ ἀμυνόμενοι διαφύγωμεν, δίκην δώσομεν
[158]	ὃ ἂν ~ἕτερον ᾖ παντάπασιν,	μή	πῄ τινα δύναμιν τὴν αὐτὴν
[177]	τυγχάνει λεγόμενα, ἀποστῶμεν— εἰ δὲ	μή,	πλείω ~(ἀεὶ ἐπιρρέοντα καταχώσει ἡμῶν
[169]	μοι πάνυ τήρει ~τὸ τοιόνδε,	μή	που παιδικόν τι λάθωμεν εἶδος
[191]	ἃ οἶδε, τοτὲ δὲ ~ἃ	μή.	ταῦτα γὰρ ἐν τοῖς πρόσθεν
[201]	μόνον ἔστιν εἰδέναι, ἄλλως δὲ	μή,	ταῦτα τότε ἐξ ~(ἀκοῆς κρίνοντες,
[193]	τῷ γιγνώσκειν αἰσθάνωμαι, τὸν δὲ	μή,	τὴν δὲ ~γνῶσιν τοῦ ἑτέρου
[146]	~(ΣΩ. Τί δ´ ὅταν τεκτονικήν;	μή	τι ἄλλο ἢ ἐπιστήμην τῆς
[146]	οἶμαι, φράσω. ὅταν ~λέγῃς σκυτικήν,	μή	τι ἄλλο φράζεις ἢ ἐπιστήμην
[157]	πάλιν εἴ σοι ἀρέσκει τὸ	μή	τι εἶναι ἀλλὰ ~γίγνεσθαι ἀεὶ
[183]	πάντα ~κινεῖσθαι μέθοδον, {ἢ} εἰ	μή	{τί} πως ἄλλως Θεαίτητος ὅδε
[209]	τὸν σιμόν τε καὶ ἐξόφθαλμον,	μή	~τι σὲ αὖ μᾶλλον δοξάσω
[196]	Ὀρθῶς γὰρ οἴει· καὶ ἐνθυμοῦ	μή	τι τότε γίγνεται ~ἄλλο ἢ
[155]	πολλήν; ~(ΣΩ. Ἄθρει δὴ περισκοπῶν	μή	τις τῶν ἀμυήτων ἐπακούῃ. ~εἰσὶν
[194]	αἴσθησις τῶν σημείων, ~τῷ δὲ	μή,	τὸ δὲ τῆς ἀπούσης αἰσθήσεως
[179]	ἐκείνου λόγος, εἴτ´ ἐβουλόμην ~εἴτε	μή,	τοιοῦτον εἶναι. ~(ΘΕΟ. Ἐκείνῃ μοι
[181]	ἀμφοτέρως. ~(ΣΩ. Εἰ δέ γε	μή,	ὦ ἑταῖρε, κινούμενά τε αὐτοῖς

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/05/2006