Page
[170]	δὴ τοῦτο κατὰ τὸν ἐκείνου	λόγον	~ἀληθὲς ἔστω, ἡμῖν δὲ δὴ
[169]	Σώκρατες, σοὶ παρακαθήμενον μὴ ~διδόναι	λόγον,	ἀλλ´ ἐγὼ ἄρτι παρελήρησα φάσκων
[202]	δυνάμενον δοῦναί τε καὶ δέξασθαι	λόγον	~ἀνεπιστήμονα εἶναι περὶ τούτου· προσλαβόντα
[202]	λέγεσθαι καὶ εἶχεν οἰκεῖον αὑτοῦ	λόγον,	ἄνευ ~τῶν ἄλλων ἁπάντων λέγεσθαι.
[166]	~τε καὶ εἶναι. τὸν δὲ	λόγον	αὖ μὴ τῷ ῥήματί μου
[191]	ἐν ᾧ ἀνάγκη πάντα μεταστρέφοντα	λόγον	βασανίζειν. ~σκόπει οὖν εἰ τὶ
[202]	καὶ ~τὰ ὀνόματα αὐτῶν συμπλακέντα	λόγον	γεγονέναι· ὀνομάτων ~γὰρ συμπλοκὴν εἶναι
[209]	ἐὰν μὲν προσλάβω τὸν σὸν	λόγον,	γιγνώσκω ~δή σε, εἰ δὲ
[203]	τὰ ἑπτὰ φωνὴν μόνον ἔχει,	λόγον	δὲ οὐδ´ ὁντινοῦν. ~(ΣΩ. Τουτὶ
[177]	τι αὐτοῖς συμβέβηκεν· ~ὅταν ἰδίᾳ	λόγον	δέῃ δοῦναί τε καὶ δέξασθαι
[175]	τούτων ἁπάντων ὅταν αὖ δέῃ	λόγον	~(διδόναι τὸν σμικρὸν ἐκεῖνον τὴν
[202]	εἶναι περὶ τούτου· προσλαβόντα δὲ	λόγον	~δυνατόν τε ταῦτα πάντα γεγονέναι
[164]	μέντοι, εἰ σώσομεν τὸν πρόσθε	λόγον·	εἰ ~δὲ μή, οἴχεται. ~(ΘΕΑΙ.
[207]	διὰ στοιχείου ~διέξοδον περὶ ἑκάστου	λόγον	εἶναι, τὴν δὲ κατὰ ~συλλαβὰς
[208]	Οἷον τίνα τίνος ἔχεις μοι	λόγον	εἰπεῖν; ~(ΣΩ. Οἷον, εἰ βούλει,
[190]	λέγειν καλῶ ~καὶ τὴν δόξαν	λόγον	εἰρημένον, οὐ μέντοι πρὸς ἄλλον
[172]	ὥσπερ ~ἡμεῖς νυνὶ τρίτον ἤδη	λόγον	ἐκ λόγου μεταλαμβάνομεν, ~οὕτω κἀκεῖνοι,
[177]	καταχώσει ἡμῶν τὸν ἐξ ἀρχῆς	λόγον—	ἐπὶ ~δὲ τὰ ἔμπροσθεν ἴωμεν,
[165]	ὁ Πρωταγόρας, φαίης ἂν ἴσως,	~λόγον	ἐπίκουρον τοῖς αὑτοῦ ἐρεῖ; ἄλλο
[188]	~παρόντι· νῦν γὰρ ἡμῖν πρὸς	λόγον	ἐστὶν οὐδέν. ~(ΘΕΑΙ. Ἀλλὰ μήν,
[203]	~πρῶτον· ἆρ´ αἱ μὲν συλλαβαὶ	λόγον	ἔχουσι, τὰ δὲ στοιχεῖα ἄλογα;
[208]	οἰηθέντες ἔχειν ~τὸν ἀληθέστατον ἐπιστήμης	λόγον.	ἢ μήπω κατηγορῶμεν; ~(ἴσως γὰρ
[171]	ταύτῃ ἂν μάλιστα ἵστασθαι τὸν	λόγον,	ᾗ ~(ἡμεῖς ὑπεγράψαμεν βοηθοῦντες Πρωταγόρᾳ,
[206]	δή, τί ποτε βούλεται τὸν	λόγον	ἡμῖν σημαίνειν; ~τριῶν γὰρ ἕν
[183]	~ὅπως τῶν ἐπιλοίπων Σωκράτει δώσεις	λόγον.	~(ΘΕΑΙ. Ἐάνπερ γε βούληται. ἥδιστα
[203]	εἰπὲ καὶ τὸν τοῦ σῖγμα	λόγον.	~(ΘΕΑΙ. Καὶ πῶς τοῦ στοιχείου
[163]	ὃ εἶδεν ~κατὰ τὸν ἄρτι	λόγον;	~(ΘΕΑΙ. Ναί. ~(ΣΩ. Τί δέ;
[203]	ἀνάνδρως μέγαν ~τε καὶ σεμνὸν	λόγον.	~(ΘΕΑΙ. Οὐ γὰρ οὖν. ~(ΣΩ.
[168]	ἡμᾶς ~διεκελεύσατο περὶ τὸν αὑτοῦ	λόγον;	~(ΘΕΟ. Πῶς γὰρ οὐκ ἐνενόησα,
[168]	πρὸς μειράκια ~διεσκεψάμεθ´ αὐτοῦ τὸν	λόγον.	~(ΘΕΟ. Τί δ´; οὐ πολλῶν
[208]	ὧν ἕν γέ τι ἔφαμεν	λόγον	θήσεσθαι τὸν ~ἐπιστήμην ὁριζόμενον δόξαν
[168]	ἀλλήλοις σπουδάσαι αὐτοῦ περὶ τὸν	λόγον,	~ἵνα μὴ τοῦτό γε ἔχῃ
[167]	δοκεῖν. κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν	λόγον	καὶ ὁ σοφιστὴς ~τοὺς παιδευομένους
[157]	διεξιόντος, ~θαυμασίως φαίνεται ὡς ἔχειν	λόγον	καὶ ὑποληπτέον ᾗπερ ~διελήλυθας. ~(ΣΩ.
[180]	ἀνασπῶντες ~ἀποτοξεύουσι, κἂν τούτου ζητῇς	λόγον	λαβεῖν τί εἴρηκεν, ~ἑτέρῳ πεπλήξῃ
[172]	ἂν μὴ παντάπασι ~τὸν Πρωταγόρου	λόγον	λέγωσιν, ὧδέ πως τὴν σοφίαν
[205]	ὦ Θεαίτητε, κατὰ τὸν νῦν	λόγον	~μία τις ἰδέα ἀμέριστος συλλαβὴ
[152]	~(ΘΕΑΙ. Ναί. ~(ΣΩ. Κινδυνεύεις μέντοι	λόγον	οὐ φαῦλον εἰρηκέναι περὶ ~(ἐπιστήμης,
[143]	ἐγραψάμην ~δὲ δὴ οὑτωσὶ τὸν	λόγον,	οὐκ ἐμοὶ Σωκράτη διηγούμενον ὡς
[201]	~ἡμεῖς τε συγκείμεθα καὶ τἆλλα,	λόγον	οὐκ ἔχοι. αὐτὸ γὰρ ~καθ´
[180]	ἐρῶν, οὐκ ἄν ποτε λάβοις	λόγον	οὔτε ἑκόντων οὔτε ~ἀκόντων· αὐτοὺς
[161]	ἐπίσταμαι ~πλέον πλὴν βραχέος, ὅσον	λόγον	παρ´ ἑτέρου σοφοῦ λαβεῖν ~καὶ
[206]	λέγεται τὸ μετὰ δόξης ἀληθοῦς	~λόγον	προσγενόμενον τὴν τελεωτάτην ἐπιστήμην γεγονέναι.
[199]	περιστερᾶς. ~(ΘΕΑΙ. Ἔχει γὰρ οὖν	λόγον.	~(ΣΩ. Ὅταν δέ γε ἣν
[159]	τἆλλα ἤδη κατὰ ~τὸν αὐτὸν	λόγον,	Σωκράτη ὑγιαίνοντα καὶ Σωκράτη αὖ
[207]	~(αὐτῆς τὴν οὐσίαν, προσλαβόντα τοῦτο,	λόγον	τε προσειληφέναι ~τῇ ἀληθεῖ δόξῃ
[209]	γε. ~(ΣΩ. Τὸ οὖν προσλαβεῖν	λόγον	τῇ ὀρθῇ δόξῃ τί ἂν
[203]	ὦ. ~(ΣΩ. Οὐκοῦν τοῦτον ἔχεις	λόγον	τῆς συλλαβῆς; ~(ΘΕΑΙ. Ἔγωγε. ~(ΣΩ.
[148]	ἄλλων πέρι καὶ ~ἐπιστήμης λαβεῖν	λόγον	τί ποτε τυγχάνει ὄν. ~(ΘΕΑΙ.
[207]	γραμματικῶς τὸν τοῦ Θεαιτήτου ὀνόματος	λόγον·	τὸ ~δ´ οὐκ εἶναι ἐπιστημόνως
[208]	καί μοι δοκεῖ καλῶς ἔχειν	λόγον	τὸ ~τοιοῦτον καλεῖν. ~(ΣΩ. Ὃς
[183]	ἄλλην φωνὴν θετέον τοῖς ~τὸν	λόγον	τοῦτον λέγουσιν, ὡς νῦν γε
[173]	ἢ ἐάσαντες πάλιν ἐπὶ τὸν	λόγον	τρεπώμεθα, ἵνα ~μὴ καί, ὃ
[209]	ἐρῶν ἐπύθου; ~(ΣΩ. Εἰ τὸ	λόγον,	ὦ παῖ, προσλαβεῖν γνῶναι κελεύει,
[208]	ὁδὸν ἔχων ἔγραφεν, ἣν δὴ	λόγον	ὡμολογήσαμεν. ~(ΘΕΑΙ. Ἀληθῆ. ~(ΣΩ. Ἔστιν
[152]	ἐρῶ καὶ μάλ´ οὐ φαῦλον	λόγον,	ὡς ἄρα ἓν ~μὲν αὐτὸ
[157]	ἐλέγχεσθαι δοκεῖ ὃν ἄρτι διῇμεν	λόγον,	~(ὡς παντὸς μᾶλλον ἡμῖν ψευδεῖς
[208]	λαμβάνῃς ᾗ τῶν ~ἄλλων διαφέρει,	λόγον,	ὥς φασί τινες, λήψῃ· ἕως

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/05/2006