HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ξυλίνων 1
ξύλον 1
Ὁ 10
ὁ 116
Ὅ 1
ὅ 7
ὃ 78

Fréquences [« »]
114 οὐ
106 τὸν
95 τοῦτο
116 ὁ
123 ὅτι
123 τῷ
132 τοῦ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Théétète

ὁ

Page

[172]   λόγους ποιεῖσθαι, ἀλλ´ ἀνάγκην ~ἔχων ὁ ἀντίδικος ἐφέστηκεν καὶ ὑπογραφὴν παραναγιγνωσκομένην

[175]   καταφαίνεται τῆς σμικρολογίας, ὅτι ~(δὲ ὁ ἀπ´ Ἀμφιτρύωνος εἰς τὸ ἄνω

[189]   {ἀκούει} ~(ΘΕΑΙ. Ναί. ~(ΣΩ. Καὶ ὁ ἁπτόμενος δή του ἑνός γέ

[189]   ὁρᾷ. ~(ΘΕΑΙ. Φαίνεται. ~(ΣΩ. Καὶ ὁ ἄρα τι ἀκούων ἕν γέ

[198]   περὶ αὐτῶν, ὅταν ἀριθμήσων ἴῃ ὁ ἀριθμητικὸς ~ἤ τι ἀναγνωσόμενος ὁ

[196]   δόξαν, ἵνα μὴ τὰ αὐτὰ ὁ αὐτὸς ἀναγκάζοιτο εἰδὼς μὴ ~εἰδέναι

[158]   περὶ νόσων τε καὶ μανιῶν ὁ αὐτὸς λόγος, ~πλὴν τοῦ χρόνου

[204]   ~καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα ὁμοίως; ὁ γὰρ ἀριθμὸς πᾶς ~τὸ ὂν

[200]   ἐπὶ τὴν πρώτην ~πάρεσμεν ἀπορίαν. ὁ γὰρ ἐλεγκτικὸς ἐκεῖνος γελάσας φήσει·

[185]   οὐχ, ὡς ἔλεγε ~Θεόδωρος, αἰσχρός· ὁ γὰρ καλῶς λέγων καλός τε

[196]   τοὺς πρώτους πάλιν ἀνήκει λόγους; ὁ γὰρ ~τοῦτο παθών, ὃ οἶδεν,

[174]   τοιοῦτον ~ὁ μὲν πλησίον καὶ ὁ γείτων λέληθεν, οὐ μόνον ὅτι

[203]   τοῦ ἐμοῦ ὀνόματος. ἄλλο τι ὁ γιγνώσκων ~αὐτὴν τὰ ἀμφότερα γιγνώσκει;

[198]   ὁ ἀριθμητικὸς ~ἤ τι ἀναγνωσόμενος ὁ γραμματικός, ὡς ἐπιστάμενος ~ἄρα ἐν

[161]   ὥσπερ θεὸν ἐθαυμάζομεν ἐπὶ σοφίᾳ, ὁ δ´ ἄρα ~(ἐτύγχανεν ὢν εἰς

[175]   ὄψον ~ἡδῦναι ἢ θῶπας λόγους· ὁ δ´ αὖ τὰ μὲν τοιαῦτα

[152]   αὐτοῦ ~ὁ μὲν ἡμῶν ῥιγῷ, ὁ δ´ οὔ; καὶ ὁ μὲν

[146]   τίς ἂν ἡμῶν ~πρῶτος εἴποι; ὁ δὲ ἁμαρτών, καὶ ὃς ἂν

[200]   ἔστω μὲν γὰρ ὡς λέγεις· ~ὁ δὲ δὴ τὴν (ἀνεπιστημοσύνην λαβὼν

[196]   εἶπεν οἰηθεὶς ἕνδεκα αὐτὰ εἶναι, ὁ δὲ δώδεκα, ~ἢ πάντες λέγουσί

[144]   τὰς μαθήσεις ~καὶ λήθης γέμοντες. ὁ δὲ οὕτω λείως τε καὶ

[167]   ὁ μὲν ἰατρὸς φαρμάκοις μεταβάλλει, ~ὁ δὲ σοφιστὴς λόγοις. ἐπεὶ οὔ

[152]   οὔ; καὶ ὁ μὲν ἠρέμα, ὁ δὲ σφόδρα; ~(ΘΕΑΙ. Καὶ μάλα.

[167]   ~κάμνων ἀμαθὴς ὅτι τοιαῦτα δοξάζει, ὁ δὲ ὑγιαίνων σοφὸς ~ὅτι ἀλλοῖα,

[173]   ~πολλάκις δὲ καὶ περὶ ψυχῆς (ὁ δρόμος· ~ὥστ´ ἐξ ἁπάντων τούτων

[144]   ~(γάρ ἐστι τῶνδε τῶν προσιόντων ὁ ἐν τῷ μέσῳ· ἄρτι γὰρ

[172]   μεταλαμβάνομεν, ~οὕτω κἀκεῖνοι, ἐὰν αὐτοὺς ὁ ἐπελθὼν τοῦ προκειμένου μᾶλλον ~καθάπερ

[151]   ἔχει λέγειν. δοκεῖ οὖν μοι ὁ ἐπιστάμενός τι αἰσθάνεσθαι ~τοῦτο ὃ

[147]   Οὐδ´ ἄρα ἐπιστήμην ὑποδημάτων συνίησιν ὁ ἐπιστήμην ~μὴ εἰδώς. ~(ΘΕΑΙ. Οὐ

[166]   ~(ἐλέγχομαι, εἰ δὲ ἀλλοῖα, αὐτὸς ὁ ἐρωτηθείς. αὐτίκα γὰρ ~δοκεῖς τινά

[166]   δι´ ἐρωτήσεως σκοπῇς, ἐὰν μὲν ὁ ἐρωτηθεὶς ~οἷάπερ ἂν ἐγὼ ἀποκριναίμην

[180]   αὐτῶν ἐνθουσιάσας, καὶ τὸν ἕτερον ~ὁ ἕτερος οὐδὲν ἡγεῖται εἰδέναι. παρὰ

[153]   ἡ περιφορὰ ᾖ ~κινουμένη καὶ ὁ ἥλιος, πάντα ἔστι καὶ σῴζεται

[193]   ποτε ~ἐν ἑαυτῷ δοξάσειεν ὡς ὁ Θεαίτητός ἐστι Θεόδωρος. λέγω τὶ

[188]   ὡς ὁ Σωκράτης ~Θεαίτητος ἢ {ὁ} Θεαίτητος Σωκράτης; ~(ΘΕΑΙ. Καὶ πῶς

[148]   ὦ παῖδες· ὥστε μοι δοκεῖ ὁ ~Θεόδωρος οὐκ ἔνοχος τοῖς ψευδομαρτυρίοις

[148]   ὥστε πάλιν αὖ φαίνεται ψευδὴς ὁ Θεόδωρος. ~(ΣΩ. Τί δέ; εἴ

[163]   ὡς ὅ τε σὸς καὶ ὁ ~Θεοδώρου λόγος. ~(ΘΕΑΙ. Πάνυ μὲν

[150]   αἴτιον τούτου τόδε· μαιεύεσθαί με ὁ ~θεὸς ἀναγκάζει, γεννᾶν δὲ ἀπεκώλυσεν.

[150]   προϊούσης τῆς συνουσίας, οἷσπερ ἂν ὁ θεὸς παρείκῃ, ~θαυμαστὸν ὅσον ἐπιδιδόντες,

[150]   καὶ τεκόντες. τῆς μέντοι μαιείας ὁ θεός τε καὶ ἐγὼ ~(αἴτιος.

[163]   αἴσθησιν; ~(ΘΕΑΙ. Ἔγωγε. ~(ΣΩ. Οὐκοῦν ὁ ἰδών τι ἐπιστήμων ἐκείνου γέγονεν

[165]   ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ μᾶλλον Καλλίας ~(ὁ Ἱππονίκου τῶν ἐκείνου ἐπίτροπος· ἡμεῖς

[203]   γνώσεσθαι συλλαβήν, ~καὶ οὕτως ἡμῖν ὁ καλὸς λόγος ἀποδεδρακὼς οἰχήσεται. ~(ΘΕΑΙ.

[200]   ἀνεπιστημοσυνῶν εἰσὶν ~αὖ ἐπιστῆμαι, ἃς ὁ κεκτημένος ἐν ἑτέροις τισὶ γελοίοις

[194]   φασὶν ἐνθένδε γίγνεσθαι. ὅταν μὲν ~ὁ κηρός του ἐν τῇ ψυχῇ

[176]   ~εἶναι· ταῦτα μὲν γάρ ἐστιν ὁ λεγόμενος γραῶν ὕθλος, ὡς ~ἐμοὶ

[206]   ὃ νῦν σκοποῦμεν. ἴσως ~γὰρ ὁ λέγων οὐ τοῦτο ἔλεγεν, ἀλλὰ

[179]   δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, μάλιστα ἁλίσκεσθαι ~ὁ λόγος, ἁλισκόμενος καὶ ταύτῃ, ᾗ

[143]   ὥστε μοι σχεδόν ~τι πᾶς ὁ λόγος γέγραπται. ~(ΤΕΡ. Ἀληθῆ· ἤκουσά

[200]   οὖν ἡμῖν, ὦ παῖ, καλῶς ὁ λόγος ἐπιπλήττει ~καὶ ἐνδείκνυται ὅτι

[196]   ὅτι πᾶς ἡμῖν ἐξ ἀρχῆς ὁ λόγος ~ζήτησις γέγονεν ἐπιστήμης ὡς

[170]   μὴν εἰς τοῦτό γε ἀνάγκης ὁ λόγος ἥκει ὁ ~πάντων χρημάτων

[163]   εἰς γὰρ τοῦτό που πᾶς ὁ λόγος ~ἡμῖν ἔτεινεν, καὶ τούτου

[160]   οὔτ´ ἄλλου λέγοντος ἀποδεκτέον, ὡς ὁ λόγος ~ὃν διεληλύθαμεν σημαίνει. ~(ΘΕΑΙ.

[196]   Ἀλλὰ μέντοι ἀμφότερά γε κινδυνεύει ὁ λόγος οὐκ ~ἐάσειν. ὅμως δέ—

[167]   μέτρῳ· σῴζεται ~γὰρ ἐν τούτοις ὁ λόγος οὗτος. ᾧ σὺ εἰ

[208]   ἐφάπτῃ, ἐκείνων πέρι σοι ἔσται ὁ λόγος ὧν ἂν ~ἡ κοινότης

[184]   καὶ τὸ μέγιστον, οὗ ἕνεκα ὁ λόγος ~ὥρμηται, ἐπιστήμης πέρι τί

[151]   εἶναι. ὧν εἷς γέγονεν Ἀριστείδης ὁ ~Λυσιμάχου καὶ ἄλλοι πάνυ πολλοί·

[152]   ἐνίοτε πνέοντος ἀνέμου τοῦ αὐτοῦ ~ὁ μὲν ἡμῶν ῥιγῷ, ὁ δ´

[152]   ῥιγῷ, ὁ δ´ οὔ; καὶ ὁ μὲν ἠρέμα, ὁ δὲ σφόδρα;

[167]   ἐπὶ τὴν ~ἀμείνω μεταβλητέον· ἀλλ´ ὁ μὲν ἰατρὸς φαρμάκοις μεταβάλλει, ~ὁ

[167]   γὰρ δυνατόν— οὐδὲ κατηγορητέον ὡς ὁ μὲν ~κάμνων ἀμαθὴς ὅτι τοιαῦτα

[164]   ἀλλ´ εἰπὲ πῇ. ~(ΣΩ. Τῇδε· ὁ μὲν ὁρῶν ἐπιστήμων, φαμέν, τούτου

[156]   πρὸς τοῦ ~συναποτίκτοντος τὸ χρῶμα, ὁ μὲν ὀφθαλμὸς ἄρα ὄψεως ~ἔμπλεως

[174]   τῷ γὰρ ὄντι τὸν τοιοῦτον ~ὁ μὲν πλησίον καὶ ὁ γείτων

[196]   ἐρωτῶν πόσα ποτ´ ἐστίν, ~καὶ ὁ μέν τις εἶπεν οἰηθεὶς ἕνδεκα

[175]   δὴ ἑκατέρου τρόπος, ὦ Θεόδωρε, ὁ ~(μὲν τῷ ὄντι ἐν ἐλευθερίᾳ

[206]   τί δοκεῖ περὶ ἑκάστου αὐτῷ, ~ὁ μὴ ἐνεὸς ἢ κωφὸς ἀπ´

[156]   δὴ οὖν ἡμῖν βούλεται οὗτος ~ὁ μῦθος, ὦ Θεαίτητε, πρὸς τὰ

[165]   κοινὸν μὲν οὖν, ἀποκρινέσθω δὲ ὁ νεώτερος· ~(σφαλεὶς γὰρ ἧττον ἀσχημονήσει.

[204]   τὸ ὅλον τοῦ παντός, ὡς ὁ νῦν λόγος; ~(ΘΕΑΙ. Ναί. ~(ΣΩ.

[143]   ἴωμεν, ~καὶ ἡμῖν ἅμα ἀναπαυομένοις ὁ παῖς ἀναγνώσεται. ~(ΤΕΡ. Ὀρθῶς λέγεις.

[170]   γε ἀνάγκης ὁ λόγος ἥκει ὁ ~πάντων χρημάτων μέτρον ἄνθρωπον λέγων.

[198]   ἀριθμῶν ἔχει καὶ ἄλλῳ παραδίδωσιν ὁ ~παραδιδούς. ~(ΘΕΑΙ. Ναί. ~(ΣΩ. Καὶ

[204]   πᾶν εἶναι ὡμολόγηται, ~εἴπερ καὶ ὁ πᾶς ἀριθμὸς τὸ πᾶν ἔσται.

[194]   κέαρ ᾖ, ὃ δὴ ἐπῄνεσεν ~ὁ πάσσοφος ποιητής, ἢ ὅταν κοπρῶδες

[159]   ἐφ´ ἑκατέρου γεννήσομεν ἐγώ τε ὁ ~πάσχων καὶ ἐκεῖνο τὸ ποιοῦν;

[164]   οἶμαι, ὦ φίλε, εἴπερ γε ὁ πατὴρ τοῦ ἑτέρου ~μύθου ἔζη,

[175]   οἵα συνέβαινεν αὐτῷ τύχη, καὶ ὁ πεντηκοστὸς ἀπ´ ~αὐτοῦ, γελᾷ οὐ

[171]   ἀληθῆ αὐτὸν δοξάζειν, ~(τότε καὶ ὁ Πρωταγόρας αὐτὸς συγχωρήσεται μήτε κύνα

[152]   πρὸς Χαρίτων πάσσοφός τις ἦν ὁ Πρωταγόρας, ~καὶ τοῦτο ἡμῖν μὲν

[169]   φρόνησιν ~ἐποίει, καὶ ἡμῖν συνεχώρησεν ὁ Πρωταγόρας περί τε τοῦ ~ἀμείνονος

[165]   ~κἀκείνῳ ἐδόκει. τίν´ οὖν δὴ ὁ Πρωταγόρας, φαίης ἂν ἴσως, ~λόγον

[164]   καὶ οὕτω δὴ ~μῦθος ἀπώλετο ὁ Πρωταγόρειος, καὶ ὁ σὸς ἅμα

[164]   ~μῦθος ἀπώλετο ὁ Πρωταγόρειος, καὶ ὁ σὸς ἅμα ὁ τῆς ~ἐπιστήμης

[167]   δὲ τὸν αὐτὸν λόγον καὶ ὁ σοφιστὴς ~τοὺς παιδευομένους οὕτω δυνάμενος

[167]   ἕως ἂν αὐτὰ νομίζῃ· ἀλλ´ ~ὁ σοφὸς ἀντὶ πονηρῶν ὄντων αὐτοῖς

[188]   εἰς τὴν διάνοιαν λαβεῖν ὡς ὁ Σωκράτης ~Θεαίτητος ἢ {ὁ} Θεαίτητος

[166]   ἡμῶν καὶ ~λέγων· Οὗτος δὴ ὁ Σωκράτης ὁ χρηστός, ἐπειδὴ αὐτῷ

[143]   ~περὶ αὑτοῦ τε ὁπότε λέγοι ὁ Σωκράτης, οἷον καὶ ἐγὼ ἔφην"

[154]   ἂν ~Πρωταγόρας τε καὶ πᾶς ὁ τὰ αὐτὰ ἐκείνῳ ἐπιχειρῶν λέγειν.

[188]   ~(ΣΩ. Μὴ ἁπλοῦν ᾖ ὅτι ὁ τὰ μὴ ὄντα περὶ ὁτουοῦν

[188]   δ´ οὔ; ~(ΣΩ. Ἆρ´ οὖν ὁ τὰ ψευδῆ δοξάζων, ἃ οἶδε,

[155]   φιλοσοφίας ἢ ~αὕτη, καὶ ἔοικεν ὁ τὴν Ἶριν Θαύμαντος ἔκγονον φήσας

[164]   Πρωταγόρειος, καὶ ὁ σὸς ἅμα ὁ τῆς ~ἐπιστήμης καὶ αἰσθήσεως ὅτι

[198]   Τί μήν; ~(ΣΩ. Ἦ οὖν ὁ τοιοῦτος ἀριθμοῖ ἄν ποτέ τι

[174]   ὦ φίλε, ἰδίᾳ τε συγγιγνόμενος ὁ τοιοῦτος ~(ἑκάστῳ καὶ δημοσίᾳ, ὅπερ

[187]   οὐκ ἂν εἴη ~μεμπτὸς μισθὸς ὁ τοιοῦτος. καὶ δὴ καὶ νῦν

[175]   ἀπαλλάττειν. ἐν ἅπασι δὴ τούτοις ὁ τοιοῦτος ~ὑπὸ τῶν πολλῶν καταγελᾶται,

[204]   Ὧδε δὴ περὶ αὐτῶν λέγωμεν. ὁ τοῦ πλέθρου ~ἀριθμὸς καὶ τὸ

[144]   εἰ γιγνώσκεις αὐτόν. ~(ΣΩ. Γιγνώσκω· ὁ τοῦ Σουνιῶς Εὐφρονίου ἐστίν, καὶ

[204]   γάρ; ~(ΘΕΑΙ. Ναί. ~(ΣΩ. Καὶ ὁ τοῦ σταδίου δὴ ὡσαύτως. ~(ΘΕΑΙ.

[204]   Ναί. ~(ΣΩ. Καὶ μὴν καὶ ὁ τοῦ στρατοπέδου γε καὶ τὸ

[157]   τις στήσῃ τῷ λόγῳ, ~εὐέλεγκτος ὁ τοῦτο ποιῶν. δεῖ δὲ καὶ

[145]   παίζων ~(ἔλεγεν. ~(ΣΩ. Οὐχ οὗτος ὁ τρόπος Θεοδώρου· ἀλλὰ μὴ ἀναδύου

[147]   ὁ τῶν χυτρέων καὶ πηλὸς ὁ τῶν ~ἰπνοπλαθῶν καὶ πηλὸς ὁ

[177]   καὶ τελευτήσαντας αὐτοὺς ~ἐκεῖνος μὲν ὁ τῶν κακῶν καθαρὸς τόπος οὐ

[147]   ἐρωτῶντα, ὅταν εἴπωμεν πηλός, εἴτε ὁ τῶν ~(κοροπλαθῶν προσθέντες εἴτε ἄλλων

[147]   ὁ τῶν ~ἰπνοπλαθῶν καὶ πηλὸς ὁ τῶν πλινθουργῶν, οὐκ ἂν γελοῖοι

[157]   τὸ δ´ οὐ δεῖ, ὡς ὁ τῶν ~σοφῶν λόγος, οὔτε τι

[147]   ἐστίν, εἰ ~ἀποκριναίμεθα αὐτῷ πηλὸς ὁ τῶν χυτρέων καὶ πηλὸς ὁ

[179]   γίγνεσθαι, ~ὡς ἄρτι με ἠνάγκαζεν ὁ ὑπὲρ ἐκείνου λόγος, εἴτ´ ἐβουλόμην

[179]   θέμενος. προσιτέον οὖν ~ἐγγυτέρω, ὡς ὁ ὑπὲρ Πρωταγόρου λόγος ἐπέταττε, καὶ

[166]   ~λέγων· Οὗτος δὴ ὁ Σωκράτης ὁ χρηστός, ἐπειδὴ αὐτῷ ~παιδίον τι

Page
[172]	λόγους ποιεῖσθαι, ἀλλ´ ἀνάγκην ~ἔχων	ὁ	ἀντίδικος ἐφέστηκεν καὶ ὑπογραφὴν παραναγιγνωσκομένην
[175]	καταφαίνεται τῆς σμικρολογίας, ὅτι ~(δὲ	ὁ	ἀπ´ Ἀμφιτρύωνος εἰς τὸ ἄνω
[189]	{ἀκούει} ~(ΘΕΑΙ. Ναί. ~(ΣΩ. Καὶ	ὁ	ἁπτόμενος δή του ἑνός γέ
[189]	ὁρᾷ. ~(ΘΕΑΙ. Φαίνεται. ~(ΣΩ. Καὶ	ὁ	ἄρα τι ἀκούων ἕν γέ
[198]	περὶ αὐτῶν, ὅταν ἀριθμήσων ἴῃ	ὁ	ἀριθμητικὸς ~ἤ τι ἀναγνωσόμενος ὁ
[196]	δόξαν, ἵνα μὴ τὰ αὐτὰ	ὁ	αὐτὸς ἀναγκάζοιτο εἰδὼς μὴ ~εἰδέναι
[158]	περὶ νόσων τε καὶ μανιῶν	ὁ	αὐτὸς λόγος, ~πλὴν τοῦ χρόνου
[204]	~καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα ὁμοίως;	ὁ	γὰρ ἀριθμὸς πᾶς ~τὸ ὂν
[200]	ἐπὶ τὴν πρώτην ~πάρεσμεν ἀπορίαν.	ὁ	γὰρ ἐλεγκτικὸς ἐκεῖνος γελάσας φήσει·
[185]	οὐχ, ὡς ἔλεγε ~Θεόδωρος, αἰσχρός·	ὁ	γὰρ καλῶς λέγων καλός τε
[196]	τοὺς πρώτους πάλιν ἀνήκει λόγους;	ὁ	γὰρ ~τοῦτο παθών, ὃ οἶδεν,
[174]	τοιοῦτον ~ὁ μὲν πλησίον καὶ	ὁ	γείτων λέληθεν, οὐ μόνον ὅτι
[203]	τοῦ ἐμοῦ ὀνόματος. ἄλλο τι	ὁ	γιγνώσκων ~αὐτὴν τὰ ἀμφότερα γιγνώσκει;
[198]	ὁ ἀριθμητικὸς ~ἤ τι ἀναγνωσόμενος	ὁ	γραμματικός, ὡς ἐπιστάμενος ~ἄρα ἐν
[161]	ὥσπερ θεὸν ἐθαυμάζομεν ἐπὶ σοφίᾳ,	ὁ	δ´ ἄρα ~(ἐτύγχανεν ὢν εἰς
[175]	ὄψον ~ἡδῦναι ἢ θῶπας λόγους·	ὁ	δ´ αὖ τὰ μὲν τοιαῦτα
[152]	αὐτοῦ ~ὁ μὲν ἡμῶν ῥιγῷ,	ὁ	δ´ οὔ; καὶ ὁ μὲν
[146]	τίς ἂν ἡμῶν ~πρῶτος εἴποι;	ὁ	δὲ ἁμαρτών, καὶ ὃς ἂν
[200]	ἔστω μὲν γὰρ ὡς λέγεις·	~ὁ	δὲ δὴ τὴν (ἀνεπιστημοσύνην λαβὼν
[196]	εἶπεν οἰηθεὶς ἕνδεκα αὐτὰ εἶναι,	ὁ	δὲ δώδεκα, ~ἢ πάντες λέγουσί
[144]	τὰς μαθήσεις ~καὶ λήθης γέμοντες.	ὁ	δὲ οὕτω λείως τε καὶ
[167]	ὁ μὲν ἰατρὸς φαρμάκοις μεταβάλλει,	~ὁ	δὲ σοφιστὴς λόγοις. ἐπεὶ οὔ
[152]	οὔ; καὶ ὁ μὲν ἠρέμα,	ὁ	δὲ σφόδρα; ~(ΘΕΑΙ. Καὶ μάλα.
[167]	~κάμνων ἀμαθὴς ὅτι τοιαῦτα δοξάζει,	ὁ	δὲ ὑγιαίνων σοφὸς ~ὅτι ἀλλοῖα,
[173]	~πολλάκις δὲ καὶ περὶ ψυχῆς	(ὁ	δρόμος· ~ὥστ´ ἐξ ἁπάντων τούτων
[144]	~(γάρ ἐστι τῶνδε τῶν προσιόντων	ὁ	ἐν τῷ μέσῳ· ἄρτι γὰρ
[172]	μεταλαμβάνομεν, ~οὕτω κἀκεῖνοι, ἐὰν αὐτοὺς	ὁ	ἐπελθὼν τοῦ προκειμένου μᾶλλον ~καθάπερ
[151]	ἔχει λέγειν. δοκεῖ οὖν μοι	ὁ	ἐπιστάμενός τι αἰσθάνεσθαι ~τοῦτο ὃ
[147]	Οὐδ´ ἄρα ἐπιστήμην ὑποδημάτων συνίησιν	ὁ	ἐπιστήμην ~μὴ εἰδώς. ~(ΘΕΑΙ. Οὐ
[166]	~(ἐλέγχομαι, εἰ δὲ ἀλλοῖα, αὐτὸς	ὁ	ἐρωτηθείς. αὐτίκα γὰρ ~δοκεῖς τινά
[166]	δι´ ἐρωτήσεως σκοπῇς, ἐὰν μὲν	ὁ	ἐρωτηθεὶς ~οἷάπερ ἂν ἐγὼ ἀποκριναίμην
[180]	αὐτῶν ἐνθουσιάσας, καὶ τὸν ἕτερον	~ὁ	ἕτερος οὐδὲν ἡγεῖται εἰδέναι. παρὰ
[153]	ἡ περιφορὰ ᾖ ~κινουμένη καὶ	ὁ	ἥλιος, πάντα ἔστι καὶ σῴζεται
[193]	ποτε ~ἐν ἑαυτῷ δοξάσειεν ὡς	ὁ	Θεαίτητός ἐστι Θεόδωρος. λέγω τὶ
[188]	ὡς ὁ Σωκράτης ~Θεαίτητος ἢ	{ὁ}	Θεαίτητος Σωκράτης; ~(ΘΕΑΙ. Καὶ πῶς
[148]	ὦ παῖδες· ὥστε μοι δοκεῖ	ὁ	~Θεόδωρος οὐκ ἔνοχος τοῖς ψευδομαρτυρίοις
[148]	ὥστε πάλιν αὖ φαίνεται ψευδὴς	ὁ	Θεόδωρος. ~(ΣΩ. Τί δέ; εἴ
[163]	ὡς ὅ τε σὸς καὶ	ὁ	~Θεοδώρου λόγος. ~(ΘΕΑΙ. Πάνυ μὲν
[150]	αἴτιον τούτου τόδε· μαιεύεσθαί με	ὁ	~θεὸς ἀναγκάζει, γεννᾶν δὲ ἀπεκώλυσεν.
[150]	προϊούσης τῆς συνουσίας, οἷσπερ ἂν	ὁ	θεὸς παρείκῃ, ~θαυμαστὸν ὅσον ἐπιδιδόντες,
[150]	καὶ τεκόντες. τῆς μέντοι μαιείας	ὁ	θεός τε καὶ ἐγὼ ~(αἴτιος.
[163]	αἴσθησιν; ~(ΘΕΑΙ. Ἔγωγε. ~(ΣΩ. Οὐκοῦν	ὁ	ἰδών τι ἐπιστήμων ἐκείνου γέγονεν
[165]	ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ μᾶλλον Καλλίας	~(ὁ	Ἱππονίκου τῶν ἐκείνου ἐπίτροπος· ἡμεῖς
[203]	γνώσεσθαι συλλαβήν, ~καὶ οὕτως ἡμῖν	ὁ	καλὸς λόγος ἀποδεδρακὼς οἰχήσεται. ~(ΘΕΑΙ.
[200]	ἀνεπιστημοσυνῶν εἰσὶν ~αὖ ἐπιστῆμαι, ἃς	ὁ	κεκτημένος ἐν ἑτέροις τισὶ γελοίοις
[194]	φασὶν ἐνθένδε γίγνεσθαι. ὅταν μὲν	~ὁ	κηρός του ἐν τῇ ψυχῇ
[176]	~εἶναι· ταῦτα μὲν γάρ ἐστιν	ὁ	λεγόμενος γραῶν ὕθλος, ὡς ~ἐμοὶ
[206]	ὃ νῦν σκοποῦμεν. ἴσως ~γὰρ	ὁ	λέγων οὐ τοῦτο ἔλεγεν, ἀλλὰ
[179]	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, μάλιστα ἁλίσκεσθαι	~ὁ	λόγος, ἁλισκόμενος καὶ ταύτῃ, ᾗ
[143]	ὥστε μοι σχεδόν ~τι πᾶς	ὁ	λόγος γέγραπται. ~(ΤΕΡ. Ἀληθῆ· ἤκουσά
[200]	οὖν ἡμῖν, ὦ παῖ, καλῶς	ὁ	λόγος ἐπιπλήττει ~καὶ ἐνδείκνυται ὅτι
[196]	ὅτι πᾶς ἡμῖν ἐξ ἀρχῆς	ὁ	λόγος ~ζήτησις γέγονεν ἐπιστήμης ὡς
[170]	μὴν εἰς τοῦτό γε ἀνάγκης	ὁ	λόγος ἥκει ὁ ~πάντων χρημάτων
[163]	εἰς γὰρ τοῦτό που πᾶς	ὁ	λόγος ~ἡμῖν ἔτεινεν, καὶ τούτου
[160]	οὔτ´ ἄλλου λέγοντος ἀποδεκτέον, ὡς	ὁ	λόγος ~ὃν διεληλύθαμεν σημαίνει. ~(ΘΕΑΙ.
[196]	Ἀλλὰ μέντοι ἀμφότερά γε κινδυνεύει	ὁ	λόγος οὐκ ~ἐάσειν. ὅμως δέ—
[167]	μέτρῳ· σῴζεται ~γὰρ ἐν τούτοις	ὁ	λόγος οὗτος. ᾧ σὺ εἰ
[208]	ἐφάπτῃ, ἐκείνων πέρι σοι ἔσται	ὁ	λόγος ὧν ἂν ~ἡ κοινότης
[184]	καὶ τὸ μέγιστον, οὗ ἕνεκα	ὁ	λόγος ~ὥρμηται, ἐπιστήμης πέρι τί
[151]	εἶναι. ὧν εἷς γέγονεν Ἀριστείδης	ὁ	~Λυσιμάχου καὶ ἄλλοι πάνυ πολλοί·
[152]	ἐνίοτε πνέοντος ἀνέμου τοῦ αὐτοῦ	~ὁ	μὲν ἡμῶν ῥιγῷ, ὁ δ´
[152]	ῥιγῷ, ὁ δ´ οὔ; καὶ	ὁ	μὲν ἠρέμα, ὁ δὲ σφόδρα;
[167]	ἐπὶ τὴν ~ἀμείνω μεταβλητέον· ἀλλ´	ὁ	μὲν ἰατρὸς φαρμάκοις μεταβάλλει, ~ὁ
[167]	γὰρ δυνατόν— οὐδὲ κατηγορητέον ὡς	ὁ	μὲν ~κάμνων ἀμαθὴς ὅτι τοιαῦτα
[164]	ἀλλ´ εἰπὲ πῇ. ~(ΣΩ. Τῇδε·	ὁ	μὲν ὁρῶν ἐπιστήμων, φαμέν, τούτου
[156]	πρὸς τοῦ ~συναποτίκτοντος τὸ χρῶμα,	ὁ	μὲν ὀφθαλμὸς ἄρα ὄψεως ~ἔμπλεως
[174]	τῷ γὰρ ὄντι τὸν τοιοῦτον	~ὁ	μὲν πλησίον καὶ ὁ γείτων
[196]	ἐρωτῶν πόσα ποτ´ ἐστίν, ~καὶ	ὁ	μέν τις εἶπεν οἰηθεὶς ἕνδεκα
[175]	δὴ ἑκατέρου τρόπος, ὦ Θεόδωρε,	ὁ	~(μὲν τῷ ὄντι ἐν ἐλευθερίᾳ
[206]	τί δοκεῖ περὶ ἑκάστου αὐτῷ,	~ὁ	μὴ ἐνεὸς ἢ κωφὸς ἀπ´
[156]	δὴ οὖν ἡμῖν βούλεται οὗτος	~ὁ	μῦθος, ὦ Θεαίτητε, πρὸς τὰ
[165]	κοινὸν μὲν οὖν, ἀποκρινέσθω δὲ	ὁ	νεώτερος· ~(σφαλεὶς γὰρ ἧττον ἀσχημονήσει.
[204]	τὸ ὅλον τοῦ παντός, ὡς	ὁ	νῦν λόγος; ~(ΘΕΑΙ. Ναί. ~(ΣΩ.
[143]	ἴωμεν, ~καὶ ἡμῖν ἅμα ἀναπαυομένοις	ὁ	παῖς ἀναγνώσεται. ~(ΤΕΡ. Ὀρθῶς λέγεις.
[170]	γε ἀνάγκης ὁ λόγος ἥκει	ὁ	~πάντων χρημάτων μέτρον ἄνθρωπον λέγων.
[198]	ἀριθμῶν ἔχει καὶ ἄλλῳ παραδίδωσιν	ὁ	~παραδιδούς. ~(ΘΕΑΙ. Ναί. ~(ΣΩ. Καὶ
[204]	πᾶν εἶναι ὡμολόγηται, ~εἴπερ καὶ	ὁ	πᾶς ἀριθμὸς τὸ πᾶν ἔσται.
[194]	κέαρ ᾖ, ὃ δὴ ἐπῄνεσεν	~ὁ	πάσσοφος ποιητής, ἢ ὅταν κοπρῶδες
[159]	ἐφ´ ἑκατέρου γεννήσομεν ἐγώ τε	ὁ	~πάσχων καὶ ἐκεῖνο τὸ ποιοῦν;
[164]	οἶμαι, ὦ φίλε, εἴπερ γε	ὁ	πατὴρ τοῦ ἑτέρου ~μύθου ἔζη,
[175]	οἵα συνέβαινεν αὐτῷ τύχη, καὶ	ὁ	πεντηκοστὸς ἀπ´ ~αὐτοῦ, γελᾷ οὐ
[171]	ἀληθῆ αὐτὸν δοξάζειν, ~(τότε καὶ	ὁ	Πρωταγόρας αὐτὸς συγχωρήσεται μήτε κύνα
[152]	πρὸς Χαρίτων πάσσοφός τις ἦν	ὁ	Πρωταγόρας, ~καὶ τοῦτο ἡμῖν μὲν
[169]	φρόνησιν ~ἐποίει, καὶ ἡμῖν συνεχώρησεν	ὁ	Πρωταγόρας περί τε τοῦ ~ἀμείνονος
[165]	~κἀκείνῳ ἐδόκει. τίν´ οὖν δὴ	ὁ	Πρωταγόρας, φαίης ἂν ἴσως, ~λόγον
[164]	καὶ οὕτω δὴ ~μῦθος ἀπώλετο	ὁ	Πρωταγόρειος, καὶ ὁ σὸς ἅμα
[164]	~μῦθος ἀπώλετο ὁ Πρωταγόρειος, καὶ	ὁ	σὸς ἅμα ὁ τῆς ~ἐπιστήμης
[167]	δὲ τὸν αὐτὸν λόγον καὶ	ὁ	σοφιστὴς ~τοὺς παιδευομένους οὕτω δυνάμενος
[167]	ἕως ἂν αὐτὰ νομίζῃ· ἀλλ´	~ὁ	σοφὸς ἀντὶ πονηρῶν ὄντων αὐτοῖς
[188]	εἰς τὴν διάνοιαν λαβεῖν ὡς	ὁ	Σωκράτης ~Θεαίτητος ἢ {ὁ} Θεαίτητος
[166]	ἡμῶν καὶ ~λέγων· Οὗτος δὴ	ὁ	Σωκράτης ὁ χρηστός, ἐπειδὴ αὐτῷ
[143]	~περὶ αὑτοῦ τε ὁπότε λέγοι	ὁ	Σωκράτης, οἷον καὶ ἐγὼ ἔφην"
[154]	ἂν ~Πρωταγόρας τε καὶ πᾶς	ὁ	τὰ αὐτὰ ἐκείνῳ ἐπιχειρῶν λέγειν.
[188]	~(ΣΩ. Μὴ ἁπλοῦν ᾖ ὅτι	ὁ	τὰ μὴ ὄντα περὶ ὁτουοῦν
[188]	δ´ οὔ; ~(ΣΩ. Ἆρ´ οὖν	ὁ	τὰ ψευδῆ δοξάζων, ἃ οἶδε,
[155]	φιλοσοφίας ἢ ~αὕτη, καὶ ἔοικεν	ὁ	τὴν Ἶριν Θαύμαντος ἔκγονον φήσας
[164]	Πρωταγόρειος, καὶ ὁ σὸς ἅμα	ὁ	τῆς ~ἐπιστήμης καὶ αἰσθήσεως ὅτι
[198]	Τί μήν; ~(ΣΩ. Ἦ οὖν	ὁ	τοιοῦτος ἀριθμοῖ ἄν ποτέ τι
[174]	ὦ φίλε, ἰδίᾳ τε συγγιγνόμενος	ὁ	τοιοῦτος ~(ἑκάστῳ καὶ δημοσίᾳ, ὅπερ
[187]	οὐκ ἂν εἴη ~μεμπτὸς μισθὸς	ὁ	τοιοῦτος. καὶ δὴ καὶ νῦν
[175]	ἀπαλλάττειν. ἐν ἅπασι δὴ τούτοις	ὁ	τοιοῦτος ~ὑπὸ τῶν πολλῶν καταγελᾶται,
[204]	Ὧδε δὴ περὶ αὐτῶν λέγωμεν.	ὁ	τοῦ πλέθρου ~ἀριθμὸς καὶ τὸ
[144]	εἰ γιγνώσκεις αὐτόν. ~(ΣΩ. Γιγνώσκω·	ὁ	τοῦ Σουνιῶς Εὐφρονίου ἐστίν, καὶ
[204]	γάρ; ~(ΘΕΑΙ. Ναί. ~(ΣΩ. Καὶ	ὁ	τοῦ σταδίου δὴ ὡσαύτως. ~(ΘΕΑΙ.
[204]	Ναί. ~(ΣΩ. Καὶ μὴν καὶ	ὁ	τοῦ στρατοπέδου γε καὶ τὸ
[157]	τις στήσῃ τῷ λόγῳ, ~εὐέλεγκτος	ὁ	τοῦτο ποιῶν. δεῖ δὲ καὶ
[145]	παίζων ~(ἔλεγεν. ~(ΣΩ. Οὐχ οὗτος	ὁ	τρόπος Θεοδώρου· ἀλλὰ μὴ ἀναδύου
[147]	ὁ τῶν χυτρέων καὶ πηλὸς	ὁ	τῶν ~ἰπνοπλαθῶν καὶ πηλὸς ὁ
[177]	καὶ τελευτήσαντας αὐτοὺς ~ἐκεῖνος μὲν	ὁ	τῶν κακῶν καθαρὸς τόπος οὐ
[147]	ἐρωτῶντα, ὅταν εἴπωμεν πηλός, εἴτε	ὁ	τῶν ~(κοροπλαθῶν προσθέντες εἴτε ἄλλων
[147]	ὁ τῶν ~ἰπνοπλαθῶν καὶ πηλὸς	ὁ	τῶν πλινθουργῶν, οὐκ ἂν γελοῖοι
[157]	τὸ δ´ οὐ δεῖ, ὡς	ὁ	τῶν ~σοφῶν λόγος, οὔτε τι
[147]	ἐστίν, εἰ ~ἀποκριναίμεθα αὐτῷ πηλὸς	ὁ	τῶν χυτρέων καὶ πηλὸς ὁ
[179]	γίγνεσθαι, ~ὡς ἄρτι με ἠνάγκαζεν	ὁ	ὑπὲρ ἐκείνου λόγος, εἴτ´ ἐβουλόμην
[179]	θέμενος. προσιτέον οὖν ~ἐγγυτέρω, ὡς	ὁ	ὑπὲρ Πρωταγόρου λόγος ἐπέταττε, καὶ
[166]	~λέγων· Οὗτος δὴ ὁ Σωκράτης	ὁ	χρηστός, ἐπειδὴ αὐτῷ ~παιδίον τι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/05/2006