Chapitre
[15]	αἴσθησις καὶ ἑαυτῆς, ὧν δὲ	δὴ	αἱ ἄλλαι αἰσθήσεις αἰσθάνονται, μηδενὸς
[3]	ἦσαν, ἡνίκ' εἰσῄει πολλοὶ δὲ	δὴ	ἄλλοι ἐρασταὶ καὶ ἐν τοῖς
[3]	καὶ τὸ κάλλος, οἱ δὲ	δὴ	ἄλλοι πάντες ἐρᾶν ἔμοιγε ἐδόκουν
[17]	ὅταν γνῶσιν, γιγνώσκων, ὅταν δὲ	δὴ	γνῶσιν αὐτὴν αὑτῆς τις ἔχῃ,
[6]	ἐν οὐδενὶ ὑποβεβηκέναι· εἰ δὲ	δὴ	καὶ πρὸς σωφροσύνην καὶ πρὸς
[14]	μὲν ἐμαυτοῦ ἕνεκα, ἴσως δὲ	δὴ	καὶ τῶν ἄλλων ἐπιτηδείων· ἢ
[18]	ἐστίν, ἄλλο τι σκέψεται ὧντινων;	Ἤ	οὐ τούτῳ ὥρισται ἑκάστη ἐπιστήμη
[12]	οὐχὶ ὀρθῶς φάναι εἰρηκέναι, μᾶλλον	ἤ	ποτε συγχωρήσαιμ' ἂν ἀγνοοῦντα αὐτὸν
[9]	που οὕτω (γε ἦν εὐήθης.	Ἤ	τινος ἠλιθίου ἤκουσας τουτὶ λέγοντος,
[7]	ἐν τῷ βίῳ καλλίους ἐφάνησαν	ἢ	αἱ ταχεῖαί τε καὶ ἰσχυραί.
[13]	οἰκία οἰκοδομικῆς ἢ ἱμάτιον ὑφαντικῆς	ἢ	ἄλλα τοιαῦτ' ἔργα, ἃ πολλὰ
[22]	ἔσεσθαι πάντα, τὸν μάντιν. Τοῦτον	ἢ	ἄλλον τινὰ λέγεις; Καὶ τοῦτον
[9]	ἔφην, Κριτίου τοῦδε ἀκήκοας αὐτὸ	ἢ	(ἄλλου του τῶν σοφῶν. Ἔοικεν,
[22]	Οὐδαμῶς. Ἀλλὰ ἐρίων ἢ ξύλων	ἢ	ἄλλου του τῶν τοιούτων; Οὐ
[2]	διαφέροντες ἢ σοφίᾳ ἢ κάλλει	ἢ	ἀμφοτέροις ἐγγεγονότες εἶεν. Καὶ ὁ
[9]	πράττειν τὸν γραμματιστὴν ὅταν γράφῃ	ἢ	ἀναγιγνώσκῃ; Ἔγωγε, ἡγοῦμαι μὲν οὖν,
[22]	αὐτὸν τῶν ἐπιστημῶν ποιεῖ εὐδαίμονα;	ἢ	ἅπασαι ὁμοίως; Οὐδαμῶς ὁμοίως, ἔφη.
[11]	ἦν δ' ἐγώ, ὠφελίμως πράξας	ἢ	βλαβερῶς ὁ (ἰατρὸς οὐ γιγνώσκει
[7]	Ταχύ. Τί δ' ἀναγιγνώσκειν; Ταχέως	ἢ	βραδέως; Ταχέως. Καὶ μὲν δὴ
[7]	ἦν δ' ἐγώ, εὐμαθία κάλλιον	ἢ	δυσμαθία; Εὐμαθία. Ἔστιν δέ γ'
[15]	ἣ οὐκ ἄλλου τινός (ἐστιν	ἢ	ἑαυτῆς τε καὶ τῶν ἄλλων
[6]	φῂς ἱκανῶς ἤδη σωφροσύνης μετέχειν	ἢ	ἐνδεὴς εἶναι; Ἀνερυθριάσας οὖν ὁ
[6]	καλλίω ἂν καὶ ἀμείνω γεννήσειαν	ἢ	ἐξ ὧν σὺ γέγονας. Ἥ
[10]	φάναι εἶναι σκυτοτομοῦντι ἢ ταριχοπωλοῦντι	ἢ	ἐπ' οἰκήματος καθημένῳ; Οὐκ οἴεσθαί
[17]	πολιτική, τὸ δὲ οὐδὲν ἄλλο	ἢ	ἐπιστήμη. Πῶς γὰρ οὔ; Οὐκοῦν
[16]	γάρ ἐστίν που ἄλλου διπλάσιον	ἢ	ἡμίσεος. Ἀληθῆ. Πλέον δὲ αὑτοῦ
[7]	τὰ ὅμοια γράμματα γράφειν ταχὺ	ἢ	ἡσυχῇ; Ταχύ. Τί δ' ἀναγιγνώσκειν;
[7]	(καὶ) κάλλιον καὶ σφόδρα μᾶλλον	ἢ	ἡσυχῇ τε καὶ βραδέως; Ναί.
[13]	τοιοῦτον ἔργον οἷον οἰκία οἰκοδομικῆς	ἢ	ἱμάτιον ὑφαντικῆς ἢ ἄλλα τοιαῦτ'
[8]	δὲ (μὴ) οὐδὲν μᾶλλον ἀγαθὸν	ἢ	καὶ κακόν. ~Ἀλλ' ἔμοιγε δοκεῖ,
[10]	σοι τὰ ἑαυτῶν μόνον ποιεῖν	ἢ	καὶ τὰ τῶν ἄλλων; Καὶ
[2]	ἐν αὐτοῖς διαφέροντες ἢ σοφίᾳ	ἢ	κάλλει ἢ ἀμφοτέροις ἐγγεγονότες εἶεν.
[4]	δ' ἐγώ, ἐάν με πείθῃς	ἢ	κἂν μή; Γελάσας οὖν, Ἐάν
[18]	Ἔοικεν. Οὐκοῦν ἐν τοῖς οὕτως	ἢ	λεγομένοις ἢ πραττομένοις τὰ μὲν
[18]	ἔσται ἐπιστάμενον τὰ τῆς τέχνης	ἢ	μὴ ἐπιστάμενον, προσποιούμενον δὲ ἢ
[21]	τε τὰ σώματα εἶναι μᾶλλον	ἢ	νῦν, καὶ ἐν τῇ θαλάττῃ
[22]	χαλκοῦ ἐργασίας; Οὐδαμῶς. Ἀλλὰ ἐρίων	ἢ	ξύλων ἢ ἄλλου του τῶν
[12]	εἰς τὸ ἱερὸν διαφέρον τι	ἢ	οἱ ἄνθρωποι, ὡς διανοούμενος ἀνέθηκεν
[18]	ἢ μὴ ἐπιστάμενον, προσποιούμενον δὲ	ἢ	οἰόμενον, οὔτε ἄλλον οὐδένα τῶν
[11]	τῶν ἀγαθῶν πρᾶξιν ἢ ποίησιν	ἢ	ὅπως σὺ βούλει ὀνομάζειν, ταύτην
[19]	ζητοῦμεν αὐτὸ μεῖζόν τι εἶναι	ἢ	ὅσον ἐστίν; Τάχα δ' ἄν,
[18]	τῶνδε· εἰ μέλλει ὁ σώφρων	ἢ	ὁστισοῦν ἄλλος τὸν ὡς ἀληθῶς
[19]	ὧν ἤρχομεν, ἄλλο τι πράττειν	ἢ	ὅτι πράττοντες ὀρθῶς ἔμελλον πράξειν
[17]	εἴσεται ὅτι τὸ ὑγιεινὸν γιγνώσκει	ἢ	ὅτι τὸ οἰκοδομικόν; Οὐδαμῶς. Οὐκ
[17]	τι οἵα τ' ἔσται διαιρεῖν,	ἢ	ὅτι τούτων τόδε μὲν ἐπιστήμη,
[14]	δὴ καὶ τῶν ἄλλων ἐπιτηδείων·	ἢ	οὐ κοινὸν οἴει ἀγαθὸν εἶναι
[22]	ἄλλαι τὸ αὑτῆς ἔργον ἑκάστη;	Ἢ	οὐ πάλαι διεμαρτυρόμεθα ὅτι ἐπιστήμης
[22]	(Ἄλλης γὰρ ἦν τέχνης ὑγίεια·	ἢ	οὔ; Ἄλλης. Οὐδ' ἄρα ὠφελίας,
[13]	τις ἂν εἴη καὶ τινός·	ἢ	οὔ; Ἔστιν, ἔφη, ἑαυτοῦ γε.
[18]	τὸ ὑγιεινὸν καὶ τὸ νοσῶδες	ἢ	οὔ; Ναί, οὕτως. Περὶ δέ
[9]	εἶπεν, ἀλλὰ πότερον ἀληθὲς λέγεται	ἢ	οὔ. Νῦν ὀρθῶς λέγεις, ἦ
[16]	εἴη, καὶ ἔλαττον ἑαυτοῦ εἶναι·	ἢ	οὔ; Πολλὴ ἀνάγκη, ἔφη, ὦ
[15]	εἰ δυνατόν ἐστιν τοῦτ' εἶναι	ἢ	οὔ τὸ ἃ οἶδεν καὶ
[17]	οὐ σωφροσύνῃ, καὶ οὕτω πάντα·	ἢ	οὔ; Φαίνεται. Σωφροσύνῃ δέ, εἴπερ
[7]	Δυοῖν γὰρ δὴ τὰ ἕτερα·	ἢ	οὐδαμοῦ (ἡμῖν ἢ πάνυ που
[9]	ἢ ὑμᾶς τοὺς παῖδας διδάσκειν,	ἢ	οὐδὲν ἧττον τὰ τῶν ἐχθρῶν
[18]	πότερον ἐπίσταται ὅ φησιν ἐπίστασθαι	ἢ	οὐκ ἐπίσταται· ἀλλὰ τοσοῦτον μόνον,
[4]	ἐπιχειροῦσιν θεραπεύειν τε καὶ ἰᾶσθαι·	ἢ	οὐκ ᾔσθησαι ὅτι ταῦτα οὕτως
[7]	καὶ ὁποῖόν τι ἡ σωφροσύνη·	ἢ	οὐκ οἴει; Ἔγωγε, ἔφη, οἶμαι.
[14]	ἐλέγχω, ἄλλου τινὸς ἕνεκα ἐλέγχειν	ἢ	οὗπερ ἕνεκα κἂν (ἐμαυτὸν διερευνῴμην
[11]	ὁ σὸς λόγος, σωφρόνως ἔπραξεν.	Ἢ	οὐχ οὕτως ἔλεγες; Ἔγωγε. Οὐκοῦν,
[16]	καὶ τὰ τοιαῦτα παντάπασιν ἀδύνατον·	ἢ	οὐχί; Πάνυ γε. Ἀκοὴ δ'
[7]	τὰ ἕτερα· ἢ οὐδαμοῦ (ἡμῖν	ἢ	πάνυ που ὀλιγαχοῦ αἱ ἡσύχιοι
[6]	ἐκεῖνος ἢ παρὰ μέγαν βασιλέα	ἢ	παρὰ ἄλλον τινὰ τῶν ἐν
[6]	ἀνὴρ δόξαι εἶναι, ὁσάκις ἐκεῖνος	ἢ	παρὰ μέγαν βασιλέα ἢ παρὰ
[11]	(ἆρα τὴν τῶν ἀγαθῶν πρᾶξιν	ἢ	ποίησιν ἢ ὅπως σὺ βούλει
[18]	ἐν τοῖς οὕτως ἢ λεγομένοις	ἢ	πραττομένοις τὰ μὲν λεγόμενα, εἰ
[2]	εἴ τινες ἐν αὐτοῖς διαφέροντες	ἢ	σοφίᾳ ἢ κάλλει ἢ ἀμφοτέροις
[9]	εἶναι τὸ τὰ αὑτοῦ πράττειν.	Ἢ	σὺ οὐδὲν ἡγῇ πράττειν τὸν
[7]	ἡσυχῇ τε καὶ βραδέως κάλλιον	ἢ	σφόδρα καὶ ταχέως; Σφόδρ' ἔφη,
[12]	ἀεὶ εἰσιόντα οὐκ ἄλλο τι	ἢ	Σωφρόνει, φησίν. Αἰνιγματωδέστερον δὲ δή,
[16]	(πλὴν ἐπιστήμης) ἀλλὰ πρὸς ἄλλο,	ἢ	τὰ μέν, τὰ δ' οὔ·
[7]	καὶ τῆς ὀξύτητος καλλίω φαίνεται	ἢ	τὰ τῆς βραδυτῆτός τε καὶ
[9]	ἧττον τὰ τῶν ἐχθρῶν ἐγράφετε	ἢ	τὰ ὑμέτερα καὶ τὰ τῶν
[10]	ἂν ὄνειδος φάναι εἶναι σκυτοτομοῦντι	ἢ	ταριχοπωλοῦντι ἢ ἐπ' οἰκήματος καθημένῳ;
[13]	μοι, ἔφη, τῆς λογιστικῆς τέχνης	ἢ	τῆς γεωμετρικῆς τί ἐστιν τοιοῦτον
[7]	μᾶλλόν τι τὸ ἡσυχῇ πράττειν	ἢ	τὸ σφόδρα τε καὶ ταχέως,
[18]	ὡς ἔφαμεν, ὁ ἰατρὸς ἀλλ'	ἢ	τὸ ὑγιεινὸν καὶ τὸ νοσῶδες
[21]	ἄλλο ἂν ἡμῖν τι συμβαίνοι	ἢ	ὑγιέσιν τε τὰ σώματα εἶναι
[9]	γράφειν ὁ γραμματιστὴς καὶ ἀναγιγνώσκειν	ἢ	ὑμᾶς τοὺς παῖδας διδάσκειν, ἢ
[16]	οὐκ ἄλλου τινὸς ἦν ἀκοὴ	ἢ	φωνῆς· ἦ γάρ; Ναί. Οὐκοῦν
[17]	αὑτοῦ καὶ περὶ τῶν ἄλλων·	ἦ	γάρ; Ναί. Ὅτι δὲ γιγνώσκει,
[16]	τινὸς ἦν ἀκοὴ ἢ φωνῆς·	ἦ	γάρ; Ναί. Οὐκοῦν εἴπερ αὐτὴ
[13]	πρὸς αὑτὰ καὶ πρὸς ἄλληλα·	ἦ	γάρ; Πάνυ γε, ἔφη. Πὐκοῦν
[17]	τὸ γιγνώσκειν αὑτὸν καὶ σωφρονεῖν·	ἦ	γάρ; Πάνυ γε, ἦ δ'
[7]	τάχιστον καὶ ὀξύτατον κάλλιστον ὄν.	Ἦ	γάρ; Πάνυ γε. Ἡ δέ
[6]	ἐπῳδὴν ἔχειν· φῂς δὲ σωφροσύνης·	ἦ	γάρ; Πάνυ γε, ἦν δ'
[16]	τοιαύτην δύναμιν ὥστε τινὸς εἶναι·	ἦ	γάρ; Πάνυ γε. Καὶ γὰρ
[22]	τοῦτο τὸ ἔργον τέχνῃ νυνδή·	ἦ	γάρ; Πάνυ γε. Πῶς οὖν
[9]	Οὐκ οἶδα μὰ Δία ἔγωγε,	ἦ	δ' ὅς· ἀλλ' ἴσως οὐδὲν
[9]	καὶ πράττειν; Οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ,	ἦ	δ' ὅς. Ἀλλὰ μέντοι, ἔφην
[14]	ὄντων ὅπῃ ἔχει; Καὶ μάλα,	ἦ	δ' ὅς, ἔγωγε, ὦ Σώκρατες.
[24]	ὁ Χαρμίδης, ἀλλὰ μὰ Δί'	ἦ	δ' ὅς, ἔγωγε, ὦ Σώκρατες,
[4]	ἀπεκρινάμην ὅτι ἐπισταίμην Τί οὖν,	ἦ	δ' ὅς, ἐστίν; Καὶ ἐγὼ
[13]	ἕως ἂν σκέψωμαι. Σκόπει δή,	ἦ	δ' ὅς. Καὶ γάρ, ἦν
[17]	σωφρονεῖν· ἦ γάρ; Πάνυ γε,	ἦ	δ' ὅς, καὶ συμβαίνει γέ
[20]	ἀγαθὸν ἡμᾶς ἀπεργάζεται. Πῶς δή;	ἦ	δ' ὅς. Λέγε, ἵνα καὶ
[6]	τὰ (ἐρωτώμενα. Ἐὰν μὲν γάρ,	ἦ	δ' ὅς, μὴ φῶ εἶναι
[24]	ἔσται ἐναντιοῦσθαι ἀνθρώπων. Μὴ τοίνυν,	ἦ	δ' ὅς, μηδὲ σὺ ἐναντιοῦ.
[9]	ἢ οὔ. Νῦν ὀρθῶς λέγεις,	ἦ	δ' ὅς. Νὴ Δία, ἦν
[9]	ἐμοῦ γε. Ἀλλὰ τί διαφέρει,	ἦ	δ' ὅς, ὁ Χαρμίδης, ὦ
[20]	Κριτία, καλῶς ὡμολογηκέναι. Πῶς δή;	ἦ	δ' ὅς. Ὅτι, ἦν δ'
[15]	σωφροσύνης πῶς λέγεις; ~Λέγω τοίνυν,	ἦ	δ' ὅς, ὅτι μόνη τῶν
[22]	ὦ φίλε Κριτία. ~Ἀλλὰ μέντοι,	ἦ	δ' ὅς, οὐ ῥᾳδίως εὑρήσεις
[22]	(ἡ ὠφελίμη) ἡμῖν. Τί δ'	ἦ	δ' ὅς, οὐκ ἂν αὕτη
[22]	γε ᾗ τὸ πεττευτικόν; Ποῖον,	ἦ	δ' ὅς, πεττευτικόν; Ἀλλ' ᾗ
[1]	λαβόμενος τῆς χειρός, Ὦ Σώκρατες,	ἦ	δ' ὅς, πῶς ἐσώθης ἐκ
[1]	ἐγώ, ἀληθῆ ἀπήγγελται. Παρεγένου μέν,	ἦ	δ' ὅς, τῇ μάχῃ; Παρεγενόμην.
[10]	πράττοντας σωφρονεῖν. Ἐγὼ γάρ που,	ἦ	δ' ὅς, τοῦθ' ὡμολόγηκα, ὡς
[11]	ἀλλ' ὁ τἀγαθά; Σοὶ δέ,	ἦ	δ' ὅς, ὦ βέλτιστε, οὐχ
[10]	ἐγώ, ποιῶν. Καί μοι λέγε,	ἦ	καὶ ἃ νυνδὴ ἠρώτων ἐγὼ
[22]	τἀγαθὸν ἐπιστήμης ὠφελοῖ ἂν ἡμᾶς.	Ἦ	κἂν ὑγιαίνειν ποιοῖ, ἦν δ'
[18]	πραττόμενα, εἰ ὀρθῶς πράττεται; Ἀνάγκη.	Ἦ	οὖν ἄνευ ἰατρικῆς δύναιτ' ἄν
[10]	δημιουργοὺς πάντας ποιεῖν τι; Ἔγωγε.	(Ἦ	οὖν δοκοῦσί σοι τὰ ἑαυτῶν
[9]	τῶν φίλων ὀνόματα; Οὐδὲν ἧττον.	Ἦ	οὖν ἐπολυπραγμονεῖτε καὶ οὐκ ἐσωφρονεῖτε
[11]	οὐ σωφρονεῖ; Σωφρονεῖ μὲν οὖν.	Ἦ	οὖν καὶ γιγνώσκειν ἀνάγκη τῷ
[22]	ἔτι προσδίδαξον. Τίνος ἐπιστημόνως λέγεις;	Ἦ	σκυτῶν τομῆς; (Μὰ Δί' οὐκ
[16]	Λέγω δὲ τὸ τοιόνδε· οἷον	ἡ	ἀκοή, φαμέν, οὐκ ἄλλου τινὸς
[15]	ἐπιστήμη, καὶ δὴ καὶ ἀνεπιστημοσύνης	ἡ	αὐτὴ αὕτη; Πάνυ γε. Ἰδὲ
[21]	ἂν πράττοι καὶ ζῴη, ἕπομαι	ἡ	γὰρ σωφροσύνη φυλάττουσα οὐκ ἂν
[7]	ταχέως; Σφόδρ' ἔφη, καὶ ταχέως.	(Ἡ	δ' ἀγχίνοια οὐχὶ ὀξύτης τίς
[7]	ὄν. Ἦ γάρ; Πάνυ γε.	Ἡ	δέ γε σωφροσύνη καλόν τι
[7]	ἡ μὲν εὐμαθία ταχέως μανθάνειν,	ἡ	δὲ δυσμαθία ἡσυχῇ καὶ βραδέως;
[22]	ὑποδεδέσθαι, ἡ δὲ ὑφαντικὴ ἠμφιέσθαι,	ἡ	δὲ κυβερνητικὴ κωλύσει ἐν τῇ
[14]	εἰσὶν ἐπιστῆμαι, ἑαυτῶν δ' οὔ,	ἡ	δὲ μόνη τῶν τε ἄλλων
[22]	ἡ μὲν ἰατρικὴ ὑγιαίνειν ποιήσει,	ἡ	δὲ σκυτικὴ ὑποδεδέσθαι, ἡ δὲ
[22]	ποιήσει, ἡ δὲ σκυτικὴ ὑποδεδέσθαι,	ἡ	δὲ ὑφαντικὴ ἠμφιέσθαι, ἡ δὲ
[16]	ἕξει τὴν οὐσίαν, πρὸς ἣν	ἡ	δύναμις αὐτοῦ ἦν; Λέγω δὲ
[22]	γὰρ ἐπιστημῶν γε καὶ ἀνεπιστημοσυνῶν	ἡ	ἐπιστήμη ἐστίν, ἀλλὰ ἀγαθοῦ τε
[16]	~Φέρε δή· ἔστι μὲν αὕτη	ἡ	ἐπιστήμη τινὸς ἐπιστήμη, καὶ ἔχει
[23]	ὅμως οὕτως ἡμῶν εὐηθικῶν (τυχοῦσα	ἡ	ζήτησις καὶ οὐ σκληρῶν, οὐδέν
[23]	οὐκ οἶδεν, φησὶν αὐτὰ εἰδέναι	ἡ	ἡμετέρα ὁμολογία. Καίτοι, ὡς ἐγᾦμαι,
[7]	τοίνυν κατά γε τὸ σῶμα	ἡ	ἡσυχιότης ἂν ἀλλ' ἡ ταχυτὴς
[5]	καί μοι κατὰ σμικρὸν πάλιν	ἡ	θρασύτης συνηγείρετο, καὶ ἀνεζωπυρούμην. Καὶ
[18]	εἶναι; Τούτῳ μὲν οὖν. Καὶ	ἡ	ἰατρικὴ δὴ ἑτέρα εἶναι τῶν
[18]	ἄρα οἶδεν ὁ ἰατρικός, ἐπειδήπερ	ἡ	(ἰατρικὴ ἐπιστήμη οὖσα τυγχάνει. Ἀληθῆ.
[22]	δ' ἐγώ, αὕτη, ἀλλ' οὐχ	ἡ	ἰατρική; Καὶ τἆλλα τὰ τῶν
[6]	τε γὰρ πατρῴα ὑμῖν οἰκία,	ἡ	Κριτίου τοῦ Δρωπίδου, καὶ ὑπὸ
[13]	ἄλλο αὐτῆς τῆς ἐπιστήμης. Οἷον	ἡ	λογιστική ἐστίν που τοῦ ἀρτίου
[7]	Εὐμαθία. Ἔστιν δέ γ' ἔφην,	ἡ	μὲν εὐμαθία ταχέως μανθάνειν, ἡ
[22]	τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν, ἧττόν τι	ἡ	μὲν ἰατρικὴ ὑγιαίνειν ποιήσει, ἡ
[6]	δ' ἐγώ, ὦ φίλε Χαρμίδη,	ἡ	μήτηρ ἔτικτεν. Ἔχει δ' οὖν
[6]	πρεσβεύων ἀφίκετο, σύμπασα δὲ αὕτη	ἡ	οἰκία οὐδὲν τῆς ἑτέρας ὑποδεεστέρα.
[16]	ἄλλως ἀκούσειεν. Πολλὴ ἀνάγκη. Καὶ	ἡ	ὄψις γέ που, ὦ ἄριστε,
[6]	ἄλλῃ λεγομένῃ εὐδαιμονίᾳ, καὶ αὖ	ἡ	πρὸς μητρὸς ὡσαύτως· Πυριλάμπους γὰρ
[4]	ἐγὼ ἤδη ἠπόρουν, καί μου	ἡ	πρόσθεν θρασύτης ἐξεκέκοπτο, ἣν εἶχον
[7]	ἐγώ, δοκεῖ μοι βελτίστη εἶναι	ἡ	σκέψις περὶ αὐτοῦ. Δῆλον γὰρ
[13]	δ' οὔ; (Καὶ μὴν αὖ	ἡ	στατικὴ τοῦ βαρυτέρου τε καὶ
[22]	ἐν τῇ θαλάττῃ ἀποθνῄσκειν καὶ	ἡ	στρατηγικὴ ἐν πολέμῳ; Οὐδὲν ἧττον,
[22]	δέ γε, ὡς ἔοικεν, ἐστὶν	ἡ	σωφροσύνη, ἀλλ' ἧς ἔργον ἐστὶν
[22]	ὥστε εἰ αὕτη ἐστὶν ὠφέλιμος,	ἡ	σωφροσύνη ἄλλο τι ἂν εἴη
[7]	ἔφη. Οὐκ ἄρα ἡσυχιότης τις	ἡ	σωφροσύνη ἂν εἴη, οὐδ' ἡσύχιος
[13]	δὴ γιγνώσκειν γέ τί ἐστιν	ἡ	σωφροσύνη, δῆλον ὅτι ἐπιστήμη τις
[20]	ὡς μέγα ἂν εἴη ἀγαθὸν	ἡ	σωφροσύνη εἰ τοιοῦτον εἴη, ἡγουμένη
[8]	ἄνθρωπον, καὶ εἶναι ὅπερ αἰδὼς	ἡ	σωφροσύνη. Εἶεν, ἦν δ' ἐγώ,
[7]	ταχυτὴς σωφρονέστερον εἴη, ἐπειδὴ καλὸν	ἡ	σωφροσύνη. Ἔοικεν, ἔφη. (Τί δέ;
[22]	μάλιστα τῶν ἐπιστημῶν ἐπιστήμη ἐστὶν	ἡ	σωφροσύνη, ἐπιστατεῖ (δὲ καὶ ταῖς
[18]	ταῦτα. Παντὸς ἄρα μᾶλλον, εἰ	ἡ	σωφροσύνη ἐπιστήμης ἐπιστήμη μόνον ἐστὶν
[7]	μοι, οὐ τῶν καλῶν μέντοι	ἡ	σωφροσύνη ἐστίν; Πάνυ γε, ἔφη.
[7]	ὅτι ἐστὶν καὶ ὁποῖόν τι	ἡ	σωφροσύνη· ἢ οὐκ οἴει; Ἔγωγε,
[8]	τοίνυν μοι, ἔφη, αἰσχύνεσθαι ποιεῖν	ἡ	σωφροσύνη καὶ αἰσχυντηλὸν τὸν ἄνθρωπον,
[18]	τινὰ ἐπιστήμην, ὅτου δέ γε,	ἡ	σωφροσύνη οὐ ποιήσει αὐτὸν γιγνώσκειν.
[22]	γε. Πῶς οὖν ὠφέλιμος ἔσται	ἡ	σωφροσύνη, οὐδεμιᾶς ὠφελίας οὖσα δημιουργός;
[20]	εἰ ὅτι μάλιστα τοιοῦτόν ἐστιν	ἡ	σωφροσύνη, οὐδέν μοι (δῆλον εἶναι
[21]	γὰρ ὅτι μάλιστα ἡμῶν ἄρχοι	ἡ	σωφροσύνη, οὖσα οἵαν νῦν ὁριζόμεθα,
[8]	ἐννοήσας ὁποῖόν τινά σε ποιεῖ	ἡ	σωφροσύνη παροῦσα καὶ ποία τις
[14]	ᾧ διαφέρει πασῶν τῶν ἐπιστημῶν	ἡ	σωφροσύνη· σὺ δὲ ὁμοιότητά τινα
[13]	Συγχωρεῖς; Ἔγωγε. Λέγε δή, καὶ	ἡ	σωφροσύνη τίνος ἐστὶν ἐπιστήμη, ὃ
[7]	λόγῳ τῶν καλῶν τι ἡμῖν	ἡ	σωφροσύνη ὑπετέθη, καλὰ δὲ οὐχ
[7]	σῶμα ἡ ἡσυχιότης ἂν ἀλλ'	ἡ	ταχυτὴς σωφρονέστερον εἴη, ἐπειδὴ καλὸν
[6]	ὦ Σώκρατες, γεγονὸς ἂν εἴη	ἡ	τῆς κεφαλῆς ἀσθένεια τῷ νεανίσκῳ,
[22]	σωφροσύνη ἄλλο τι ἂν εἴη	(ἡ	ὠφελίμη) ἡμῖν. Τί δ' ἦ
[6]	ἢ ἐξ ὧν σὺ γέγονας.	Ἥ	τε γὰρ πατρῴα ὑμῖν οἰκία,
[1]	μὴν ἤγγελταί γε δεῦρο, ἔφη,	ἥ	τε μάχη πάνυ ἰσχυρὰ (γεγονέναι
[15]	Οὐδὲ μὴν βούλησις, ὡς ἐγᾦμαι,	ἣ	ἀγαθὸν μὲν οὐδὲν βούλεται, αὑτὴν
[17]	Εἰ (γάρ τις ἔχει ἐπιστήμην	ἣ	αὐτὴ αὑτὴν γιγνώσκει, τοιοῦτος ἂν
[15]	νυνδὴ ἔλεγες, μία τις ἐπιστήμη,	ἣ	οὐκ ἄλλου τινός (ἐστιν ἢ
[15]	οὐκ ἔμοιγε. Τί δὲ ἀκοήν,	ἣ	φωνῆς μὲν οὐδεμιᾶς ἀκούει, αὑτῆς
[15]	σοι δοκεῖ ὄψις τις εἶναι,	ἣ	ὧν μὲν αἱ ἄλλαι ὄψεις
[18]	καὶ νοσώδεσιν ἐπισκέψεται τὸν ἰατρόν,	ᾗ	ἰατρικός ἐστιν, ὁ ὀρθῶς σκοπούμενος.
[9]	οὐ δήπου, ἦν δ' ἐγώ,	ᾗ	τὰ ῥήματα ἐφθέγξατο ταύτῃ καὶ
[22]	λέγω μάλιστα, ἦν δ' ἐγώ,	ᾗ	τί; Ἧι τὸ ἀγαθόν, ἔφη,
[22]	ἦ δ' ὅς, πεττευτικόν; Ἀλλ'	ᾗ	τὸ λογιστικόν; Οὐδαμῶς. Ἀλλ' ᾗ
[22]	τῶν μελλόντων ἔσεσθαι; Ἆρά γε	ᾗ	τὸ πεττευτικόν; Ποῖον, ἦ δ'
[22]	ᾗ τὸ λογιστικόν; Οὐδαμῶς. Ἀλλ'	ᾗ	τὸ ὑγιεινόν; Μᾶλλον, ἔφη. Ἐκείνη
[9]	αὑτοῦ πράττειν. Ἢ σὺ οὐδὲν	ἡγῇ	πράττειν τὸν γραμματιστὴν ὅταν γράφῃ
[11]	ἐγώ, θαυμάζω, εἰ σωφρονοῦντας ἀνθρώπους	ἡγῇ	σὺ ἀγνοεῖν ὅτι σωφρονοῦσιν. Ἀλλ'
[13]	προσφέρῃ πρός με, καὶ ἐὰν	δὴ	βούλωμαι, ὁμολογήσοντός σοι· τὸ δ'
[13]	δ' ἐγώ, σκοπῶ. Εἰ γὰρ	δὴ	γιγνώσκειν γέ τί ἐστιν ἡ
[7]	τοὺς ἡσυχίους σώφρονας εἶναι· ἴδωμεν	δὴ	εἴ τι λέγουσιν. (Εἰπὲ γάρ
[10]	τὸ τὰ ἑαυτοῦ πράττειν, οὐδὲ	δὴ	ἐκεῖνον εἰδέναι; Ἀλλ' ὦ βέλτιστε,
[9]	ὁ Κριτίας, ἄλλου· οὐ γὰρ	δὴ	ἐμοῦ γε. Ἀλλὰ τί διαφέρει,
[18]	οὖσα τυγχάνει. Ἀληθῆ. Ὅτι μὲν	δὴ	ἐπιστήμην τινὰ ἔχει, γνώσεται ὁ
[16]	ἔτι σκοπῶμεν. (Ὀρθῶς λέγεις. ~Φέρε	δή·	ἔστι μὲν αὕτη ἡ ἐπιστήμη
[18]	μὲν οὖν. Καὶ ἡ ἰατρικὴ	δὴ	ἑτέρα εἶναι τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν
[22]	ζῶντα εἶναι. Οὐ δῆτα. Τόδε	δὴ	ἔτι προσποθῶ, τίς αὐτὸν τῶν
[1]	ὅς, τῇ μάχῃ; Παρεγενόμην. Δεῦρο	δή,	ἔφη, καθεζόμενος ἡμῖν διήγησα· οὐ
[15]	Ἀλλὰ χρή, ἔφη, σκοπεῖν. Ἴθι	δή,	ἔφην ἐγώ, ὦ Κριτία, σκέψαι,
[21]	Καλῶς γάρ, ἔφη, λέγεις. ~Ἄκουε	δή,	ἔφην, τὸ ἐμὸν ὄναρ, εἴτε
[13]	ἐπίσχες ἕως ἂν σκέψωμαι. Σκόπει	δή,	ἦ δ' ὅς. Καὶ γάρ,
[20]	ὅτι ἀγαθὸν ἡμᾶς ἀπεργάζεται. Πῶς	δή;	ἦ δ' ὅς. Λέγε, ἵνα
[20]	ὦ Κριτία, καλῶς ὡμολογηκέναι. Πῶς	δή;	ἦ δ' ὅς. Ὅτι, ἦν
[16]	ἐν τούτοις ἐστὶν ἐπιστήμη, ἣν	δὴ	ἡμεῖς σωφροσύνην φαμὲν εἶναι. Ἐγὼ
[23]	τοῦτ' ἐῶντος τοῦ λόγου, ἵνα	δὴ	ἡμῖν γένοιτο ὁ σώφρων ἐπιστήμων
[15]	τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν ἐπιστήμη, καὶ	δὴ	καὶ ἀνεπιστημοσύνης ἡ αὐτὴ αὕτη;
[16]	τοῦτ' εἶναι, ἐπιστήμην ἐπιστήμης καὶ	δὴ	καὶ ἀνεπιστημοσύνης πρῶτον μὲν τοῦτο
[1]	ἐπὶ τὰς συνήθεις διατριβάς. Καὶ	δὴ	καὶ εἰς τὴν Ταυρέου παλαίστραν
[13]	στατικῆς αὐτῆς. Συγχωρεῖς; Ἔγωγε. Λέγε	δή,	καὶ ἡ σωφροσύνη τίνος ἐστὶν
[23]	ὅτι οὐκ οἶδεν. Τοῦτο μὲν	δὴ	καὶ παντάπασι μεγαλοπρεπῶς συνεχωρήσαμεν, οὐδ'
[15]	ὡς ἐγᾦμαι, ἀδύνατον εἶναι. Πῶς	δὴ	καὶ ποῦ; Ἐν τοῖσδε. Ἐννόει
[12]	τοῦ θεοῦ πρόσρησιν· εἶθ' ἵνα	δὴ	καὶ σφεῖς μηδὲν ἧττον συμβουλὰς
[7]	ἢ βραδέως; Ταχέως. Καὶ μὲν	δὴ	καὶ τὸ κιθαρίζειν ταχέως καὶ
[3]	ἡλικίᾳ καλοὶ φαίνονται ἀτὰρ οὖν	δὴ	καὶ (τότε ἐκεῖνος ἐμοὶ θαυμαστὸς
[19]	τὴν ἐπιστήμην· καὶ τοὺς ἄλλους	δὴ	κάλλιον ἐξετάσει περὶ ὧν ἂν
[12]	τις οἰηθείη ἄλλο εἶναι, ὃ	δή	μοι δοκοῦσιν παθεῖν καὶ οἱ
[3]	ἄνδρα, εἰ ἔτι αὐτῷ ἓν	δὴ	μόνον τυγχάνει προσὸν σμικρόν τι.
[2]	δοκοῦντος καλλίστου εἶναι τά γε	δὴ	νῦν, φαίνεται δέ μοι καὶ
[12]	ἀλλήλοις ἀλλὰ σωφρονεῖν. Οὕτω μὲν	δὴ	ὁ θεὸς προσαγορεύει τοὺς εἰσιόντας
[18]	ὡς ἔοικεν, πλὴν ἰατρός, οὔτε	δὴ	ὁ σώφρων· ἰατρὸς γὰρ ἂν
[14]	εἰδὼς δὲ μή. Καὶ νῦν	δὴ	οὖν ἔγωγέ φημι τοῦτο ποιεῖν,
[17]	οὕτως ἔχει εἴτε μή. Ἰθι	δὴ	οὖν, εἰ ὅτι μάλιστα δυνατὸν
[12]	ἀναθεῖεν, ταῦτα γράψαντες ἀνέθεσαν. Οὗ	δὴ	οὖν ἕνεκα λέγω, ὦ Σώκρατες,
[21]	ἡμῖν προφήτας τῶν μελλόντων. Κατεσκευασμένον	δὴ	οὕτω τὸ ἀνθρώπινον γένος (ὅτι
[12]	δοκεῖ τὸ γράμμα ἀνακεῖσθαι, ὡς	δὴ	πρόσρησις οὖσα τοῦ θεοῦ τῶν
[15]	μὴ ἀκοῶν; Οὐδὲ τοῦτο. Συλλήβδην	δὴ	σκόπει περὶ πασῶν τῶν αἰσθήσεων
[16]	εἴτε μή. Τὴν γὰρ οὖν	δὴ	σωφροσύνην ὠφέλιμόν τι καὶ ἀγαθὸν
[7]	εἶναι σώφρονα ὄντα. Δυοῖν γὰρ	δὴ	τὰ ἕτερα· ἢ οὐδαμοῦ (ἡμῖν
[18]	ἐπιστήμης οὐδὲν οἶδεν, ἀλλὰ τοῦτο	δὴ	τῇ σωφροσύνῃ μόνῃ ἀπέδομεν. Ναί.
[9]	αἰνίγματι γάρ τινι ἔοικεν. Ὅτι	δὴ	τί γε; ἔφη. (Ὅτι οὐ
[16]	ἴσως δέ τισιν οὔ. Μεγάλου	δή	τινος, ὦ φίλε, ἀνδρὸς δεῖ,
[17]	ἐπιστήμῃ πῶς εἴσεται; (γιγνώσκει γὰρ	δὴ	τὸ μὲν ὑγιεινὸν τῇ ἰατρικῇ
[6]	οὐδὲν τῆς ἑτέρας ὑποδεεστέρα. Ἐκ	δὴ	τοιούτων γεγονότα εἰκός σε εἰς
[15]	δὲ ἄλλων οὐδείς· καὶ ἔστιν	δὴ	τοῦτο τὸ σωφρονεῖν τε καὶ
[4]	σώματος πολλὴν ἄνοιαν εἶναι. Ἐκ	δὴ	τούτου τοῦ λόγου διαίταις ἐπὶ
[21]	μὴ οἶδεν, λανθάνοι ἄν· ἐκ	δὴ	τούτων οὕτως ἐχόντων ἄλλο ἂν
[19]	οὗ ἐπιστήμην εἶχον καὶ οὕτω	δὴ	ὑπὸ σωφροσύνης οἰκία τε οἰκουμένη
[4]	περιέρρεον ἡμᾶς κύκλῳ κομιδῇ, τότε	δή,	ὦ γεννάδα εἶδόν τε τὰ
[15]	αὐτὴ αὕτη; Πάνυ γε. Ἰδὲ	δὴ	ὡς ἄτοπον ἐπιχειροῦμεν, ὦ ἑταῖρε,
[12]	ἢ Σωφρόνει, φησίν. Αἰνιγματωδέστερον δὲ	δή,	ὡς μάντις, λέγει· τὸ γὰρ
[6]	ἐπῳδῶν, ἀλλ' αὐτό σοι ἂν	ἤδη	δοτέον εἴη τὸ (τῆς κεφαλῆς
[3]	Πάντως γάρ που τηλικοῦτος ὢν	ἤδη	ἐθέλει διαλέγεσθαι. Καὶ πάνυ γε,
[5]	ἧς ἐγγενομένης καὶ παρούσης ῥᾴδιον	ἤδη	εἶναι τὴν ὑγίειαν καὶ τῇ
[4]	Ἐνταῦθα μέντοι, ὦ φίλε, ἐγὼ	ἤδη	ἠπόρουν, καί μου ἡ πρόσθεν
[4]	ὑγιᾶ ποιεῖν, ἀλλ' ὥσπερ ἴσως	ἤδη	καὶ σὺ ἀκήκοας τῶν ἀγαθῶν
[2]	οἶμαί που εὖ μάλα ἂν	ἤδη	μειράκιον εἴη Αὐτίκα, ἔφη, εἴσῃ
[6]	οὖν οὕτως. Εἰ μέν σοι	ἤδη	πάρεστιν, ὡς λέγει Κριτίας ὅδε,
[2]	δέ μοι καὶ αὐτὸς ἐγγὺς	ἤδη	που εἶναι προσιών. Ἔστιν δέ,
[6]	ὁμολογεῖς τῷδε καὶ φῂς ἱκανῶς	ἤδη	σωφροσύνης μετέχειν ἢ ἐνδεὴς εἶναι;
[15]	Οὔκ, ἔφη, ἔγωγε. Φόβον δὲ	ἤδη	τινὰ κατανενόηκας, ὃς ἑαυτὸν μὲν
[9]	σωφροσύνης. Ἄρτι γὰρ ἀνεμνήσθην ὃ	ἤδη	του ἤκουσα λέγοντος ὅτι σωφροσύνη
[16]	ὄψις οὐδὲν (ἂν) (μή ποτε	ἴδῃ.	Οὐ γὰρ οὖν. Ὁρᾷς οὖν,
[2]	ἀνέροιτο· ἠρώτων δὲ ἄλλος ἄλλο.	~Ἐπειδὴ	δὲ τῶν τοιούτων ἅδην εἴχομεν,
[4]	ὡς πάνυ ῥᾳδίως αὐτῷ διαλεξόμενος·	ἐπειδὴ	δέ, φράσαντος τοῦ Κριτίου ὅτι
[7]	μὴ ἡσυχίου (σωφρονέστερος ἂν εἴη,	ἐπειδὴ	ἐν τῷ λόγῳ τῶν καλῶν
[7]	ἔκ γε τούτου τοῦ λόγου,	ἐπειδὴ	καλὸν αὐτὸν δεῖ εἶναι σώφρονα
[7]	ἀλλ' ἡ ταχυτὴς σωφρονέστερον εἴη,	ἐπειδὴ	καλὸν ἡ σωφροσύνη. Ἔοικεν, ἔφη.
[13]	καὶ σὲ ὑπὲρ τῆς σωφροσύνης,	ἐπειδὴ	φῂς αὐτὴν ἑαυτοῦ ἐπιστήμην εἶναι,
[4]	παλαίστρᾳ ἅπαντες περιέρρεον ἡμᾶς κύκλῳ	κομιδῇ,	τότε δή, ὦ γεννάδα εἶδόν
[5]	ὅτι ποιοῖμέν σοι, ὦ φίλε	Χαρμίδη.	~Ἀκούσας οὖν μου ὁ Κριτίας
[6]	δ' ἐγώ, καὶ δίκαιον, ὦ	Χαρμίδη,	διαφέρειν σε (τῶν ἄλλων πᾶσιν
[24]	ἀλλ' ἔφη ὁ Κριτίας, ὦ	Χαρμίδη,	δρᾷς τοῦτο ἔμοιγ' ἔσται τοῦτο
[10]	αὐτῷ εἶπεν, οὕτως οἴει, ὦ	Χαρμίδη,	εἰ σὺ μὴ οἶσθα ὅτι
[6]	ἦν δ' ἐγώ, ὦ φίλε	Χαρμίδη,	ἡ μήτηρ ἔτικτεν. Ἔχει δ'
[9]	ἠλιθίου ἤκουσας τουτὶ λέγοντος, ὦ	Χαρμίδη;	Ἥκιστά γε, ἔφη, ἐπεί τοι
[7]	πάντα, ἦν δ' ἐγώ, ὦ	Χαρμίδη,	ἡμῖν καὶ τὰ περὶ τὴν
[6]	μοι εἰκότα φαίνῃ λέγειν, ὦ	Χαρμίδη.	Καί μοι δοκεῖ, ἦν δ'
[5]	εἶπον· Τοιοῦτον τοίνυν ἐστίν, ὦ	Χαρμίδη,	καὶ τὸ ταύτης τῆς ἐπῳδῆς.
[8]	τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ, ὦ	Χαρμίδη,	μᾶλλον προσέχων τὸν νοῦν καὶ
[23]	σοῦ, ἦν δ' ἐγώ, ὦ	Χαρμίδη,	πάνυ ἀγανακτῶ, εἰ σὺ τοιοῦτος
[4]	δύναμιν αὐτῆς. Ἔστι γάρ ὦ	Χαρμίδη,	τοιαύτη οἵα μὴ δύνασθαι τὴν
[7]	λέγεις; φασί γέ τοι, ὦ	Χαρμίδη,	τοὺς ἡσυχίους σώφρονας εἶναι· ἴδωμεν
[5]	μὲν (ἰατροὶ) οἱ Ἕλληνες, ἃ	νυνδὴ	ἐγὼ ἔλεγον, καλῶς λέγοιεν· ἀλλὰ
[22]	εὐδαίμονα. Καὶ ἴσως λέγεις ὃν	νυνδὴ	ἐγὼ ἔλεγον, τὸν (εἰδότα τὰ
[15]	εἴη, εἰ ἔστιν ὅπερ σὺ	νυνδὴ	ἔλεγες, μία τις ἐπιστήμη, ἣ
[20]	ὀνήσει τοιοῦτον ὄν. Ἃ γὰρ	νυνδὴ	ἐλέγομεν, ὡς μέγα ἂν εἴη
[16]	ὅτι δυνατὸν (ἀποδεῖξαί σε) ὃ	νυνδὴ	ἔλεγον, ἔπειτα πρὸς τῷ δυνατῷ
[22]	ἀπέδομεν τοῦτο τὸ ἔργον τέχνῃ	νυνδή·	ἦ γάρ; Πάνυ γε. Πῶς
[10]	μοι λέγε, ἦ καὶ ἃ	νυνδὴ	ἠρώτων ἐγὼ συγχωρεῖς, τοὺς δημιουργοὺς
[10]	καὶ ἐργάζεσθαι καὶ πράττειν, οἷα	νυνδὴ	σὺ ἔλεγες, οὐδενὶ ἂν ὄνειδος
[6]	ἅμα δὲ καὶ Κριτίαν τόνδε	ψευδῆ	ἐπιδείξω καὶ ἄλλους πολλούς, οἷς
[4]	καθημένων συγχωρῶν τὸν πλησίον ἐώθει	σπουδῇ,	ἵνα παρ' αὑτῷ καθέζοιτο, ἕως
[4]	αὐτὸ μὲν εἴη φύλλον τι,	ἐπῳδὴ	δέ τις ἐπὶ τῷ φαρμάκῳ
[5]	τὴν ψυχὴν πρῶτον παράσχῃ τῇ	ἐπῳδῇ	ὑπὸ σοῦ θεραπευθῆναι. Καὶ γὰρ
[23]	εἰ ἔχεις τε καὶ μηδὲν	δέῃ	τῆς ἐπῳδῆς· εἰ γὰρ ἔχεις,
[6]	ὃ πυνθάνομαι, ἵνα μήτε σὺ	ἀναγκάζῃ	λέγειν ἃ μὴ βούλει, μήτ'
[8]	λέγοντι ὅτι αἰδὼς δ' οὐκ	ἀγαθὴ	κεχρημένῳ ἀνδρὶ παρεῖναι; Ἔγωγ' ἔφη.
[19]	περὶ ὧν ἂν καὶ αὐτὸς	μάθῃ,	οἱ δὲ ἄνευ τούτου ἐξετάζοντες
[16]	ἑαυτῶν δύναμιν πρὸς ἑαυτὰ σχεῖν;	Μεγέθη	μὲν γὰρ καὶ πλήθη καὶ
[7]	καλῶν τι ἡμῖν ἡ σωφροσύνη	ὑπετέθη,	καλὰ δὲ οὐχ ἧττον ταχέα
[1]	Καὶ ἐπιεικῶς, ἦν δ' ἐγώ,	ἀληθῆ	ἀπήγγελται. Παρεγένου μέν, ἦ δ'
[11]	οὐδέν γέ σε ἴσως κωλύει	ἀληθῆ	λέγειν· τόδε γε μέντοι, ἦν
[13]	ἕξεις. Καὶ ἐγὼ εἶπον ὅτι	ἀληθῆ	λέγεις· ἀλλὰ τόδε σοι ἔχω
[22]	ἀπολελοιπὸς ἡμᾶς ἔσται ταύτης ἀπούσης.	Ἀληθῆ	λέγεις. Οὐχ αὕτη δέ γε,
[18]	πραττομένοις τὰ μὲν λεγόμενα, εἰ	ἀληθῆ	λέγεται, σκοπούμενος, τὰ δὲ πραττόμενα,
[18]	ἡ (ἰατρικὴ ἐπιστήμη οὖσα τυγχάνει.	Ἀληθῆ.	Ὅτι μὲν δὴ ἐπιστήμην τινὰ
[7]	τῆς ψυχῆς ἀλλ' οὐχὶ ἡσυχία;	Ἀληθῆ.	Οὐκοῦν καὶ τὸ συνιέναι τὰ
[16]	που ἄλλου διπλάσιον ἢ ἡμίσεος.	Ἀληθῆ.	Πλέον δὲ αὑτοῦ ὂν οὐ
[16]	σχεῖν; Μεγέθη μὲν γὰρ καὶ	πλήθη	καὶ τὰ τοιαῦτα παντάπασιν ἀδύνατον·
[4]	ἀγαθῶν ἰατρῶν, ἐπειδάν τις αὐτοῖς	προσέλθῃ	τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀλγῶν, λέγουσί που
[18]	ἑτέρα εἶναι τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν	ὡρίσθη	τῷ τοῦ ὑγιεινοῦ εἶναι καὶ
[20]	νυνδὴ ἐλέγομεν, ὡς μέγα ἂν	εἴη	ἀγαθὸν ἡ σωφροσύνη εἰ τοιοῦτον
[8]	σώφρονες; Ναί. Ἆρ' οὖν ἂν	εἴη	ἀγαθὸν ὃ μὴ ἀγαθοὺς ἀπεργάζεται;
[8]	λέγεις. Οὐκ ἄρα σωφροσύνη ἂν	εἴη	αἰδώς, εἴπερ τὸ μὲν ἀγαθὸν
[4]	τοὺς ὀφθαλμοὺς ἰᾶσθαι, ἀλλ' ἀναγκαῖον	εἴη	ἅμα καὶ τὴν κεφαλὴν θεραπεύειν,
[19]	Κριτία, ὠφελία ἡμῖν ἔτι ἂν	εἴη	ἀπὸ τῆς σωφροσύνης τοιαύτης οὔσης;
[2]	εὖ μάλα ἂν ἤδη μειράκιον	εἴη	Αὐτίκα, ἔφη, εἴσῃ καὶ ἡλίκος
[15]	δ' ἐγώ, πάντα ταῦτ' ἂν	εἴη,	εἰ ἔστιν ὅπερ σὺ νυνδὴ
[15]	ἐγώ, καὶ ἀνεπιστημοσύνης ἐπιστήμη ἂν	εἴη,	εἴπερ καὶ ἐπιστήμης; Πάνυ γε,
[6]	εἶπεν γὰρ ὅτι οὐ ῥᾴδιον	εἴη	ἐν τῷ παρόντι οὔθ' ὁμολογεῖν
[7]	τοῦ μὴ ἡσυχίου (σωφρονέστερος ἂν	εἴη,	ἐπειδὴ ἐν τῷ λόγῳ τῶν
[7]	ἂν ἀλλ' ἡ ταχυτὴς σωφρονέστερον	εἴη,	ἐπειδὴ καλὸν ἡ σωφροσύνη. Ἔοικεν,
[6]	ἔφη, ὦ Σώκρατες, γεγονὸς ἂν	εἴη	ἡ τῆς κεφαλῆς ἀσθένεια τῷ
[22]	ἡ σωφροσύνη ἄλλο τι ἂν	εἴη	(ἡ ὠφελίμη) ἡμῖν. Τί δ'
[20]	ἀγαθὸν ἡ σωφροσύνη εἰ τοιοῦτον	εἴη,	ἡγουμένη διοικήσεως καὶ οἰκίας καὶ
[15]	ὅτι μάλιστα δυνατόν, τίς ἂν	εἴη	ἡμῖν ὠφελία εἰδόσιν αὐτό. Ἀλλὰ
[4]	δέ τις ἐπὶ τῷ φαρμάκῳ	εἴη	ἣν εἰ μέν τις ἐπᾴδοι
[16]	αὐτῷ ὑπάρχοι, εἴπερ ἑαυτοῦ μεῖζον	εἴη,	καὶ ἔλαττον ἑαυτοῦ εἶναι· ἢ
[13]	δῆλον ὅτι ἐπιστήμη τις ἂν	εἴη	καὶ τινός· ἢ οὔ; Ἔστιν,
[7]	οὖσαι, οὐδὲ ταύτῃ σωφροσύνη ἂν	εἴη	μᾶλλόν τι τὸ ἡσυχῇ πράττειν
[10]	ἐκεῖνον, καὶ ἐνεδείκνυτο ὡς ἐξεληλεγμένος	εἴη·	ὁ δ' οὐκ ἠνέσχετο, ἀλλά
[17]	αὑτὴν γιγνώσκει, τοιοῦτος ἂν αὐτὸς	εἴη	οἷόνπερ ἐστὶν ὃ ἔχει· ὥσπερ
[7]	ἄν τίς σοι περὶ αὐτῆς	εἴη	ὅτι ἐστὶν καὶ ὁποῖόν τι
[16]	καὶ τῶν ἄλλων διπλάσιον ἂν	εἴη·	οὐ γάρ ἐστίν που ἄλλου
[9]	τὰ αὑτοῦ πράττειν σωφροσύνη ἂν	εἴη.	Οὐ φαίνεται. Ἠινίττετο ἄρα, ὡς
[7]	ἡσυχιότης τις ἡ σωφροσύνη ἂν	εἴη,	οὐδ' ἡσύχιος ὁ σώφρων βίος,
[18]	~(Οὐκ ἄρα σωφρονεῖν τοῦτ' ἂν	εἴη	οὐδὲ σωφροσύνη, εἰδέναι ἅ τε
[9]	Ἴσως, ἔφη. Τί οὖν ἂν	εἴη	ποτὲ τὸ τὰ αὑτοῦ πράττειν;
[18]	ὁ σώφρων· ἰατρὸς γὰρ ἂν	εἴη	πρὸς τῇ σωφροσύνῃ. Ἔστι ταῦτα.
[6]	ἦν δ' ἐγώ, κοινῇ ἂν	εἴη	σκεπτέον εἴτε κέκτησαι (εἴτε μὴ
[19]	περὶ σωφροσύνης, λέγοντες ὅσον ἀγαθὸν	εἴη	τὸ εἰδέναι ἅ τε οἶδέν
[5]	οὗ μὴ καλῶς ἔχοντος ἀδύνατον	εἴη	τὸ μέρος εὖ ἔχειν. Πάντα
[9]	ἤκουσα λέγοντος ὅτι σωφροσύνη ἂν	εἴη	τὸ τὰ ἑαυτοῦ πράττειν. Σκόπει
[6]	αὐτό σοι ἂν ἤδη δοτέον	εἴη	τὸ (τῆς κεφαλῆς φάρμακον· εἰ
[5]	ψυχῆς, ἀλλὰ τοῦτο καὶ αἴτιον	εἴη	τοῦ διαφεύγειν τοὺς παρὰ τοῖς
[4]	δὲ τῆς ἐπῳδῆς οὐδὲν ὄφελος	εἴη	τοῦ φύλλου. (Καὶ ὅς, Ἀπογράψομαι
[4]	ἐγὼ εἶπον ὅτι αὐτὸ μὲν	εἴη	φύλλον τι, ἐπῳδὴ δέ τις
[22]	μέλλουσιν καὶ τὰ γεγονότα πάντα	εἰδείη	καὶ τὰ νῦν ὄντα, καὶ
[12]	ἐγώ, τάχα δ' ἄν τις	οἰηθείη	ἄλλο εἶναι, ὃ δή μοι
[23]	ὅτου οὐχὶ ἀλογώτερον τοῦτ' ἂν	φανείη.	Ἀλλ' ὅμως οὕτως ἡμῶν εὐηθικῶν
[13]	σὺ δ' ὡς ὁμοίων οὐσῶν	ποιῇ	τὴν ζήτησιν. Ἐπεὶ λέγε μοι,
[7]	(ἔχεις τι περὶ αὐτῆς δοξάζειν.	Ἀνάγκη	γάρ που ἐνοῦσαν αὐτήν, εἴπερ
[16]	ἐλάττονός τινος, εἴπερ ἔσται μεῖζον.	Ἀνάγκη.	Εἰ οὖν τι εὕροιμεν μεῖζον,
[17]	γνώσεται, ἀλλ' ἔχοντι τοῦτο τίς	ἀνάγκη	εἰδέναι ἅ τε οἶδεν καὶ
[16]	ἑαυτοῦ εἶναι· ἢ οὔ; Πολλὴ	ἀνάγκη,	ἔφη, ὦ Σώκρατες. Οὐκοῦν καὶ
[16]	αὐτὴ ἑαυτήν, χρῶμά τι αὐτὴν	ἀνάγκη	ἔχειν· ἄχρων γὰρ ὄψις οὐδὲν
[18]	δὲ πραττόμενα, εἰ ὀρθῶς πράττεται;	Ἀνάγκη.	Ἦ οὖν ἄνευ ἰατρικῆς δύναιτ'
[16]	γὰρ ἂν ἄλλως ἀκούσειεν. Πολλὴ	ἀνάγκη.	Καὶ ἡ ὄψις γέ που,
[5]	ὀμώμοκα γὰρ αὐτῷ, καί μοι	ἀνάγκη	πείθεσθαι πείσομαι οὖν, καὶ σοί,
[11]	οὖν. Ἦ οὖν καὶ γιγνώσκειν	ἀνάγκη	τῷ ἰατρῷ ὅταν τε ὠφελίμως
[22]	τῇ θαλάττῃ ἀποθνῄσκειν καὶ ἡ	στρατηγικὴ	ἐν πολέμῳ; Οὐδὲν ἧττον, ἔφη.
[20]	προφαινόμενον ἀναγκαῖον σκοπεῖν καὶ μὴ	εἰκῇ	παριέναι, εἴ τίς γε αὑτοῦ
[17]	οὐ σωφροσύνῃ, τὸ δ' οἰκοδομικὸν	οἰκοδομικῇ	ἀλλ' οὐ σωφροσύνῃ, καὶ οὕτω
[23]	Κριτία, ὡς ἐγὼ πάλαι εἰκότως	ἐδεδοίκη	καὶ δικαίως ἐμαυτὸν ᾐτιώμην ὅτι
[17]	δὴ τὸ μὲν ὑγιεινὸν τῇ	ἰατρικῇ	ἀλλ' οὐ σωφροσύνῃ, τὸ δ'
[18]	Τούτῳ μὲν οὖν. Καὶ ἡ	ἰατρικὴ	δὴ ἑτέρα εἶναι τῶν ἄλλων
[18]	οἶδεν ὁ ἰατρικός, ἐπειδήπερ ἡ	(ἰατρικὴ	ἐπιστήμη οὖσα τυγχάνει. Ἀληθῆ. Ὅτι
[13]	ἔφη, ἑαυτοῦ γε. Οὐκοῦν καὶ	ἰατρική,	ἔφην, ἐπιστήμη ἐστὶν τοῦ ὑγιεινοῦ;
[22]	ἐγώ, αὕτη, ἀλλ' οὐχ ἡ	ἰατρική;	Καὶ τἆλλα τὰ τῶν τεχνῶν
[17]	Οὐδαμῶς. Ἀλλὰ τὸ μὲν οἶμαι	ἰατρική,	τὸ δὲ πολιτική, τὸ δὲ
[22]	ἐπιστημῶν, ἧττόν τι ἡ μὲν	ἰατρικὴ	ὑγιαίνειν ποιήσει, ἡ δὲ σκυτικὴ
[13]	τοίνυν με, ἔφην, ἔροιο σύ·	ἰατρικὴ	ὑγιεινοῦ ἐπιστήμη οὖσα τί ἡμῖν
[17]	οὐ σωφροσύνῃ, τὸ δ' ἁρμονικὸν	μουσικῇ	ἀλλ' οὐ σωφροσύνῃ, τὸ δ'
[13]	τε καὶ κουφοτέρου σταθμοῦ ἐστιν	στατική·	Ἕτερον δέ ἐστιν τὸ βαρύ
[13]	οὔ; (Καὶ μὴν αὖ ἡ	στατικὴ	τοῦ βαρυτέρου τε καὶ κουφοτέρου
[22]	δὲ ὑφαντικὴ ἠμφιέσθαι, ἡ δὲ	κυβερνητικὴ	κωλύσει ἐν τῇ θαλάττῃ ἀποθνῄσκειν
[17]	μὲν οἶμαι ἰατρική, τὸ δὲ	πολιτική,	τὸ δὲ οὐδὲν ἄλλο ἢ
[22]	δὲ σκυτικὴ ὑποδεδέσθαι, ἡ δὲ	ὑφαντικὴ	ἠμφιέσθαι, ἡ δὲ κυβερνητικὴ κωλύσει
[13]	αὐτῆς τῆς ἐπιστήμης. Οἷον ἡ	λογιστική	ἐστίν που τοῦ ἀρτίου καὶ
[22]	ἰατρικὴ ὑγιαίνειν ποιήσει, ἡ δὲ	σκυτικὴ	ὑποδεδέσθαι, ἡ δὲ ὑφαντικὴ ἠμφιέσθαι,
[17]	τὸ δίκαιον, ἀλλ' ἐπιστήμην μόνον	γιγνώσκῃ	ἅτε τούτου μόνον ἔχων ἐπιστήμην,
[9]	τὸν γραμματιστὴν ὅταν γράφῃ ἢ	ἀναγιγνώσκῃ;	Ἔγωγε, ἡγοῦμαι μὲν οὖν, ἔφη.
[3]	ἑταῖρε, οὐδὲν σταθμητόν· ἀτεχνῶς γὰρ	λευκὴ	στάθμη εἰμὶ πρὸς τοὺς καλούς
[5]	ἐπῳδαῖς, προσοίσω τὸ φάρμακον τῇ	κεφαλῇ·	εἰ δὲ μή, οὐκ ἂν
[5]	εἶναι τὴν ὑγίειαν καὶ τῇ	κεφαλῇ	καὶ τῷ ἄλλῳ (σώματι πορίζειν.
[22]	Οὐδ' ἄρα ὠφελίας, ὦ ἑταῖρε·	ἄλλῃ	γὰρ αὖ ἀπέδομεν τοῦτο τὸ
[6]	τε (καὶ ἀρετῇ καὶ τῇ	ἄλλῃ	λεγομένῃ εὐδαιμονίᾳ, καὶ αὖ ἡ
[11]	ἑκάστῳ τῶν δημιουργῶν ὅταν τε	μέλλῃ	ὀνήσεσθαι ἀπὸ τοῦ ἔργου οὗ
[16]	ἔλαττον ἑαυτοῦ εἶναι· ἢ οὔ;	Πολλὴ	ἀνάγκη, ἔφη, ὦ Σώκρατες. Οὐκοῦν
[16]	οὐ γὰρ ἂν ἄλλως ἀκούσειεν.	Πολλὴ	ἀνάγκη. Καὶ ἡ ὄψις γέ
[11]	τῶν ὀνομάτων δίδωμι ὅπῃ ἂν	βούλῃ	ἕκαστον· δήλου δὲ μόνον ἐφ'
[5]	οὖν, καὶ σοί, ἐὰν μὲν	βούλῃ	κατὰ τὰς τοῦ ξένου ἐντολὰς
[24]	(Ἀλλ' οὐδεμία, ἔφην ἐγώ, λείπεται	βουλή·	σοὶ γὰρ ἐπιχειροῦντι πράττειν ὁτιοῦν
[11]	Ἀλλὰ μέντοι ἔγωγε, ἔφη, τὸν	μὴ	ἀγαθὰ ἀλλὰ κακὰ ποιοῦντα οὔ
[8]	οὖν ἂν εἴη ἀγαθὸν ὃ	μὴ	ἀγαθοὺς ἀπεργάζεται; Οὐ δῆτα. Οὐ
[4]	τοὔνομά μου σὺ ἀκριβοῖς; Εἰ	μὴ	ἀδικῶ γε, ἔφη· οὐ γάρ
[15]	ἄλλων ἀκοῶν ἀκούει καὶ τῶν	μὴ	ἀκοῶν; Οὐδὲ τοῦτο. Συλλήβδην δὴ
[13]	ἐθέλω εἰπεῖν εἴτε ὁμολογῶ εἴτε	μή.	Ἀλλ' ἐπίσχες ἕως ἂν σκέψωμαι.
[8]	οἷς ἂν παρῇ, κακοὺς δὲ	μή.	Ἀλλὰ μὴν οὕτω γε δοκεῖ
[24]	ἢν ἐπᾴδειν παρέχῃς Σωκράτει καὶ	μὴ	ἀπολείπῃ τούτου μήτε μέγα μήτε
[24]	σμικρόν. Ὡς ἀκολουθήσοντος, ἔφη, καὶ	μὴ	ἀπολειψομένου· δεινὰ (γὰρ ἂν ποιοίην,
[20]	οἶδεν καὶ ἃ μὴ οἶδεν,	μὴ	(ἀποστερήσωμεν, ἀλλὰ δῶμεν· καὶ πάντα
[9]	αὐτὸν λόγον, (τῶν μὲν ἀλλοτρίων	μὴ	ἅπτεσθαι, τὰ δὲ ἑαυτοῦ ἕκαστον
[18]	ἀληθῶς ἰατρὸν διαγνώσεσθαι καὶ τὸν	μή,	ἆρ' οὐχ ὧδε ποιήσει· περὶ
[13]	ἀεὶ τὸ προτιθέμενον διὰ τὸ	μὴ	αὐτὸς (εἰδέναι. Σκεψάμενος οὖν ἐθέλω
[10]	Ὁ μὲν οὖν Χαρμίδης βουλόμενος	μὴ	αὐτὸς ὑπέχειν λόγον ἀλλ' ἐκεῖνον
[6]	μήτε σὺ ἀναγκάζῃ λέγειν ἃ	μὴ	βούλει, μήτ' αὖ ἐγὼ ἀσκέπτως
[11]	δοκεῖ; Ἔα, ἦν δ' ἐγώ·	μὴ	γάρ πω τὸ ἐμοὶ δοκοῦν
[4]	ἐάν με πείθῃς ἢ κἂν	μή;	Γελάσας οὖν, Ἐάν σε πείθω,
[4]	γάρ ὦ Χαρμίδη, τοιαύτη οἵα	μὴ	δύνασθαι τὴν κεφαλὴν μόνον ὑγιᾶ
[6]	σκοπεῖν μετὰ σοῦ· εἰ δὲ	μή,	ἐᾶν. Ἀλλὰ πάντων μάλιστα, ἔφη,
[20]	γε προφαινόμενον ἀναγκαῖον σκοπεῖν καὶ	μὴ	εἰκῇ παριέναι, εἴ τίς γε
[7]	τοπάσωμεν εἴτε σοι ἔνεστιν εἴτε	μή,	εἰπέ, ἦν δ' ἐγώ, τί
[10]	ἦν δ' ἐγώ· ἀλλ' ὅρα	μὴ	ἐκεῖνον κωλύει, ὃς ὑποθέμενος σωφροσύνην
[20]	ἴσασιν, πράττοιεν ταῦτα, ἃ δὲ	μὴ	ἐπίσταιντο, ἄλλοις παραδιδοῖεν τοῖς ἐπισταμένοις.
[18]	ἐπιστάμενον τὰ τῆς τέχνης ἢ	μὴ	ἐπιστάμενον, προσποιούμενον δὲ ἢ οἰόμενον,
[24]	οὔτ' εἰ ἔχω οὔτ' εἰ	μὴ	ἔχω· πῶς γὰρ ἂν εἰδείην
[19]	ἅ τε ᾔδει καὶ ἃ	μὴ	ᾔδει, τὰ μὲν ὅτι οἶδεν,
[19]	ἂν αὐτοὶ ἐπεχειροῦμεν πράττειν ἃ	μὴ	ἠπιστάμεθα, ἀλλ' ἐξευρίσκοντες τοὺς ἐπισταμένους
[7]	ὁ ἡσύχιος βίος (κόσμιος) τοῦ	μὴ	ἡσυχίου (σωφρονέστερος ἂν εἴη, ἐπειδὴ
[17]	ἐπισκεψόμεθα εἴτε οὕτως ἔχει εἴτε	μή.	Ἰθι δὴ οὖν, εἰ ὅτι
[11]	οὗ ἂν πράττῃ καὶ ὅταν	μή;	Ἴσως οὔ. Ἐνίοτε ἄρα, ἦν
[11]	τε ὠφελίμως ἰᾶται καὶ ὅταν	μή;	καὶ ἑκάστῳ τῶν δημιουργῶν ὅταν
[14]	μέν τι εἰδέναι, εἰδὼς δὲ	μή.	Καὶ νῦν δὴ οὖν ἔγωγέ
[18]	προσποιούμενον ἰατρὸν εἶναι, ὄντα δὲ	μή,	καὶ τὸν ὡς ἀληθῶς ὄντα
[15]	τε τυγχάνει εἰδὼς καὶ τί	μή,	καὶ τοὺς ἄλλους ὡσαύτως δυνατὸς
[11]	σωφρονεῖν, τὸν δὲ ἀγαθὰ ἀλλὰ	μὴ	κακὰ σωφρονεῖν· τὴν γὰρ τῶν
[5]	δέοι τὴν ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι, οὗ	μὴ	καλῶς ἔχοντος ἀδύνατον εἴη τὸ
[4]	λέγων παιδός, ἄλλῳ ὑποτιθέμενος, εὐλαβεῖσθαι	μὴ	κατέναντα λέοντος νεβρὸν ἐλθόντα μοῖραν
[10]	μὲν γίγνεσθαι ὄνειδος ἐνίοτε, ὅταν	μὴ	μετὰ τοῦ καλοῦ γίγνηται, ἔργον
[18]	οὐ τούτῳ ὥρισται ἑκάστη ἐπιστήμη	μὴ	μόνον ἐπιστήμη εἶναι ἀλλὰ καὶ
[6]	εἴη σκεπτέον εἴτε κέκτησαι (εἴτε	μὴ	ὃ πυνθάνομαι, ἵνα μήτε σὺ
[18]	ἅ τε οἶδεν καὶ ἃ	μὴ	οἶδεν, ἀλλ' ὡς ἔοικεν, ὅτι
[15]	ἅ τε οἶδεν καὶ ἃ	μὴ	οἶδεν. Ἆρα ταῦτά ἐστιν ἃ
[15]	τὸ ἃ οἶδεν καὶ ἃ	μὴ	οἶδεν εἰδέναι ὅτι οὐκ οἶδεν
[17]	οἶδεν εἰδέναι καὶ ἅ τις	μὴ	οἶδεν εἰδέναι. Πῶς λέγεις, ἔφη;
[21]	οὐδείς, προσποιούμενός τι εἰδέναι ὃ	μὴ	οἶδεν, λανθάνοι ἄν· ἐκ δὴ
[20]	ἅ τε οἶδεν καὶ ἃ	μὴ	οἶδεν, μὴ (ἀποστερήσωμεν, ἀλλὰ δῶμεν·
[23]	τὸ ἀδύνατον εἶναι ἅ τις	μὴ	οἶδεν μηδαμῶς, ταῦτα εἰδέναι ἁμῶς
[23]	οἶδεν ὅτι οἶδεν, καὶ ὧν	μὴ	οἶδεν ὅτι οὐκ οἶδεν. Τοῦτο
[17]	ἅ τε οἶδεν καὶ ἃ	μὴ	οἶδεν; (Ὅτι, ὦ Σώκρατες, ταὐτόν
[19]	τε οἶδέν τις καὶ ἃ	μὴ	οἶδεν; Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη,
[10]	οἴει, ὦ Χαρμίδη, εἰ σὺ	μὴ	οἶσθα ὅτι ποτ' ἐνόει ὃς
[12]	τούτου σοι διδόναι λόγον, εἰ	μὴ	ὁμολογεῖς σωφροσύνην εἶναι τὸ γιγνώσκειν
[8]	ἀγαθὸν (τυγχάνει ὄν, αἰδὼς δὲ	(μὴ)	οὐδὲν μᾶλλον ἀγαθὸν ἢ καὶ
[5]	φάρμακον τῇ κεφαλῇ· εἰ δὲ	μή,	οὐκ ἂν ἔχοιμεν ὅτι ποιοῖμέν
[20]	μοι προφαίνεσθαι, καὶ ὅτι φοβοίμην	μὴ	οὐκ ὀρθῶς σκοποῖμεν. Ὡς ἀληθῶς
[12]	ἀναθείμην, καὶ οὐκ ἂν αἰσχυνθείην	μὴ	οὐχὶ ὀρθῶς φάναι εἰρηκέναι, μᾶλλον
[15]	ἄλλων ὄψεων ὄψις ἐστὶν καὶ	μὴ	ὄψεων ὡσαύτως, (καὶ χρῶμα μὲν
[24]	δεινὰ (γὰρ ἂν ποιοίην, εἰ	μὴ	πειθοίμην σοὶ τῷ ἐπιτρόπῳ καὶ
[24]	πειθοίμην σοὶ τῷ ἐπιτρόπῳ καὶ	μὴ	ποιοίην ἃ κελεύεις. Ἀλλὰ μήν,
[16]	ἡμῖν, τὰ δ' ἀπιστεῖται σφόδρα	μή	ποτ' ἂν τὴν ἑαυτῶν δύναμιν
[16]	ἄχρων γὰρ ὄψις οὐδὲν (ἂν)	(μή	ποτε ἴδῃ. Οὐ γὰρ οὖν.
[14]	(ἐμαυτὸν διερευνῴμην τί λέγω, φοβούμενος	μή	ποτε λάθω οἰόμενος μέν τι
[17]	Πῶς γὰρ οὔ; Οὐκοῦν ἐὰν	μὴ	προσεπίστηταί τις τὸ ὑγιεινὸν καὶ
[18]	ἄλλον οὐδένα τῶν ἐπιστημόνων καὶ	μή.	Σκεψώμεθα δὲ ἐκ τῶνδε· εἰ
[16]	ἡμᾶς ὠφελοῖ τοιοῦτον ὂν εἴτε	μή.	Τὴν γὰρ οὖν δὴ σωφροσύνην
[5]	αὑτοῦ κεφαλὴν θεραπεύειν, ὃς ἂν	μὴ	τὴν ψυχὴν πρῶτον παράσχῃ τῇ
[10]	σοῦ σκοποίμην εἴτ' ἀληθὲς εἴτε	μὴ	τὸ λεχθέν. Ἀλλὰ πάνυ συγχωρῶ,
[24]	οἷός τ' ἔσται ἐναντιοῦσθαι ἀνθρώπων.	Μὴ	τοίνυν, ἦ δ' ὅς, μηδὲ
[22]	Τίνα; ἦν δ' ἐγώ. Ἆρα	μὴ	τὸν τοιόνδε, εἴ τις πρὸς
[17]	τέ τις οἶδε καὶ ἃ	μή;	Τοῦτο γὰρ δήπου ἔφαμεν εἶναι
[6]	μὲν γάρ, ἦ δ' ὅς,	μὴ	φῶ εἶναι σώφρων, ἅμα μὲν
[22]	ἐπιστήμης μόνον ἐστὶν καὶ ἀνεπιστημοσύνης	ἐπιστήμη,	ἄλλου δὲ οὐδενός· οὐχ οὕτω;
[15]	ἦν δ' ἐγώ, καὶ ἀνεπιστημοσύνης	ἐπιστήμη	ἂν εἴη, εἴπερ καὶ ἐπιστήμης;
[15]	ἥτις μαθήματος μὲν οὐδενός ἐστιν	ἐπιστήμη,	αὑτῆς δὲ καὶ τῶν ἄλλων
[18]	ὥρισται ἑκάστη ἐπιστήμη μὴ μόνον	ἐπιστήμη	εἶναι ἀλλὰ καὶ τίς, τῷ
[13]	σοι ἔχω δεῖξαι, τίνος ἐστὶν	ἐπιστήμη	ἑκάστη τούτων τῶν ἐπιστημῶν, ὃ
[14]	μόνη τῶν τε ἄλλων ἐπιστημῶν	ἐπιστήμη	ἐστὶ καὶ αὐτὴ ἑαυτῆς. Καὶ
[22]	ἐπιστημῶν γε καὶ ἀνεπιστημοσυνῶν ἡ	ἐπιστήμη	ἐστίν, ἀλλὰ ἀγαθοῦ τε καὶ
[22]	γὰρ ὅτι μάλιστα τῶν ἐπιστημῶν	ἐπιστήμη	ἐστὶν ἡ σωφροσύνη, ἐπιστατεῖ (δὲ
[13]	γε. Οὐκοῦν καὶ ἰατρική, ἔφην,	ἐπιστήμη	ἐστὶν τοῦ ὑγιεινοῦ; Πάνυ γε.
[15]	σὺ νυνδὴ ἔλεγες, μία τις	ἐπιστήμη,	ἣ οὐκ ἄλλου τινός (ἐστιν
[16]	ἔχει, ἆρ' ἐν τούτοις ἐστὶν	ἐπιστήμη,	ἣν δὴ ἡμεῖς σωφροσύνην φαμὲν
[15]	τε καὶ τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν	ἐπιστήμη,	καὶ δὴ καὶ ἀνεπιστημοσύνης ἡ
[16]	μὲν αὕτη ἡ ἐπιστήμη τινὸς	ἐπιστήμη,	καὶ ἔχει τινὰ τοιαύτην δύναμιν
[23]	εἶναι· καὶ ταύτῃ αὖ τῇ	ἐπιστήμῃ	καὶ τὰ τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν
[18]	Ἤ οὐ τούτῳ ὥρισται ἑκάστη	ἐπιστήμη	μὴ μόνον ἐπιστήμη εἶναι ἀλλὰ
[18]	μᾶλλον, εἰ ἡ σωφροσύνη ἐπιστήμης	ἐπιστήμη	μόνον ἐστὶν καὶ ἀνεπιστημοσύνης, οὔτε
[18]	τοῦ ὑγιεινοῦ εἶναι καὶ νοσώδους	ἐπιστήμη.	Ναί. Οὐκοῦν ἐν τούτοις ἀναγκαῖον
[13]	καὶ ἡ σωφροσύνη τίνος ἐστὶν	ἐπιστήμη,	ὃ τυγχάνει ἕτερον ὂν αὐτῆς
[19]	δ' ἐγώ, ὁρᾷς ὅτι οὐδαμοῦ	ἐπιστήμη	οὐδεμία τοιαύτη οὖσα πέφανται. Ὁρῶ,
[17]	μὲν ἐπιστήμη, τόδε δ' οὐκ	ἐπιστήμη;	Οὔκ, ἀλλὰ τοσοῦτον. Ταὐτὸν οὖν
[15]	ἐστιν καὶ τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν	ἐπιστήμη.	Οὐκοῦν, ἦν δ' ἐγώ, καὶ
[13]	εἰπεῖν ἐρωτηθέντα, ὦ Κριτία, σωφροσύνη,	(ἐπιστήμη	οὖσα ἑαυτοῦ, τί καλὸν ἡμῖν
[13]	ἔφην, ἔροιο σύ· ἰατρικὴ ὑγιεινοῦ	ἐπιστήμη	οὖσα τί ἡμῖν χρησίμη ἐστὶν
[18]	ὁ ἰατρικός, ἐπειδήπερ ἡ (ἰατρικὴ	ἐπιστήμη	οὖσα τυγχάνει. Ἀληθῆ. Ὅτι μὲν
[17]	ἔφη; Ὧδε, ἦν δ' ἐγώ.	Ἐπιστήμη	που ἐπιστήμης οὖσα ἆρα πλέον
[17]	τὸ δὲ οὐδὲν ἄλλο ἢ	ἐπιστήμη.	Πῶς γὰρ οὔ; Οὐκοῦν ἐὰν
[17]	Ὅτι δὲ γιγνώσκει, ταύτῃ τῇ	ἐπιστήμῃ	πῶς εἴσεται; (γιγνώσκει γὰρ δὴ
[17]	δέ, εἴπερ μόνον ἐστὶν ἐπιστημῶν	ἐπιστήμη,	πῶς εἴσεται ὅτι τὸ ὑγιεινὸν
[17]	τε καὶ ἀνεπιστημοσύνῃ ὑγιεινοῦ, (καὶ	ἐπιστήμῃ	τε καὶ ἀνεπιστημοσύνῃ δικαίου; Οὐδαμῶς.
[17]	ἀλλὰ τοσοῦτον. Ταὐτὸν οὖν ἐστιν	ἐπιστήμῃ	τε καὶ ἀνεπιστημοσύνῃ ὑγιεινοῦ, (καὶ
[16]	δή· ἔστι μὲν αὕτη ἡ	ἐπιστήμη	τινὸς ἐπιστήμη, καὶ ἔχει τινὰ
[13]	ἐστιν ἡ σωφροσύνη, δῆλον ὅτι	ἐπιστήμη	τις ἂν εἴη καὶ τινός·
[17]	ἢ ὅτι τούτων τόδε μὲν	ἐπιστήμη,	τόδε δ' οὐκ ἐπιστήμη; Οὔκ,
[15]	δὲ καὶ τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν	ἐπιστήμη;	Φαμὲν γάρ. Οὐκοῦν ἄτοπον, εἰ
[3]	οὐδὲν σταθμητόν· ἀτεχνῶς γὰρ λευκὴ	στάθμη	εἰμὶ πρὸς τοὺς καλούς σχεδὸν
[22]	ἄλλο τι ἂν εἴη (ἡ	ὠφελίμη)	ἡμῖν. Τί δ' ἦ δ'
[13]	ὑγιεινοῦ ἐπιστήμη οὖσα τί ἡμῖν	χρησίμη	ἐστὶν καὶ τί ἀπεργάζεται, (εἴποιμ'
[9]	ὀρθῶς λέγεις, ἦ δ' ὅς.	Νὴ	Δία, ἦν δ' ἐγώ. Ἀλλ'
[2]	ἐμὸν δὲ ἀνεψιόν. Οἶδα μέντοι	νὴ	Δία, ἦν δ' ἐγώ· οὐ
[20]	ὡς ἀληθῶς, ἔφη, ὦ Σώκρατες.	Νὴ	τὸν κύνα, ἔφην, καὶ ἐμοί
[19]	ἅτε πρὸς ἑκάστῳ ᾧ ἂν	μανθάνῃ	προσκαθορῶντι τὴν ἐπιστήμην· καὶ τοὺς
[19]	ταύτην ἔχων, ὅτι ἂν ἄλλο	μανθάνῃ,	ῥᾷόν τε μαθήσεται καὶ ἐναργέστερα
[23]	(ὁμολογεῖται εἶναι, τοῦτο ἡμῖν ἀνωφελὲς	ἐφάνη,	εἴ τι ἐμοῦ ὄφελος ἦν
[6]	Χαρμίδης πρῶτον μὲν ἔτι καλλίων	ἐφάνη	καὶ γὰρ τὸ αἰσχυντηλὸν αὐτοῦ
[3]	καὶ (τότε ἐκεῖνος ἐμοὶ θαυμαστὸς	ἐφάνη	τό τε μέγεθος καὶ τὸ
[6]	(καὶ ἀρετῇ καὶ τῇ ἄλλῃ	λεγομένῃ	εὐδαιμονίᾳ, καὶ αὖ ἡ πρὸς
[15]	αἱ ἄλλαι αἰσθήσεις αἰσθάνονται, μηδενὸς	αἰσθανομένη;	Οὐκ ἔμοιγε. (Ἀλλ' ἐπιθυμία δοκεῖ
[19]	ἔμελλεν καλῶς οἰκεῖσθαι, πόλις τε	πολιτευομένη,	καὶ ἄλλο πᾶν οὗ σωφροσύνη
[6]	καὶ ὑπ' ἄλλων πολλῶν ποιητῶν	ἐγκεκωμιασμένη	παραδέδοται ἡμῖν, ὡς διαφέρουσα κάλλει
[20]	ἡ σωφροσύνη εἰ τοιοῦτον εἴη,	ἡγουμένη	διοικήσεως καὶ οἰκίας καὶ πόλεως,
[19]	δὴ ὑπὸ σωφροσύνης οἰκία τε	οἰκουμένη	ἔμελλεν καλῶς οἰκεῖσθαι, πόλις τε
[6]	ἐγὼ εἶπον ὅτι μοι εἰκότα	φαίνῃ	λέγειν, ὦ Χαρμίδη. Καί μοι
[22]	ᾗ τὸ ὑγιεινόν; Μᾶλλον, ἔφη.	Ἐκείνη	δ' ἣν λέγω μάλιστα, ἦν
[6]	μοι δοκεῖ, ἦν δ' ἐγώ,	κοινῇ	ἂν εἴη σκεπτέον εἴτε κέκτησαι
[18]	ἀλλὰ τοῦτο δὴ τῇ σωφροσύνῃ	μόνῃ	ἀπέδομεν. Ναί. Οὐδὲ περὶ ἰατρικῆς
[15]	τοίνυν, ἦ δ' ὅς, ὅτι	μόνη	τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν αὐτή τε
[14]	ἑαυτῶν δ' οὔ, ἡ δὲ	μόνη	τῶν τε ἄλλων ἐπιστημῶν ἐπιστήμη
[17]	ὑγιεινοῦ, (καὶ ἐπιστήμῃ τε καὶ	ἀνεπιστημοσύνῃ	δικαίου; Οὐδαμῶς. Ἀλλὰ τὸ μὲν
[17]	οὖν ἐστιν ἐπιστήμῃ τε καὶ	ἀνεπιστημοσύνῃ	ὑγιεινοῦ, (καὶ ἐπιστήμῃ τε καὶ
[22]	γε, ὡς ἔοικεν, ἐστὶν ἡ	σωφροσύνη,	ἀλλ' ἧς ἔργον ἐστὶν τὸ
[22]	εἰ αὕτη ἐστὶν ὠφέλιμος, ἡ	σωφροσύνη	ἄλλο τι ἂν εἴη (ἡ
[8]	ὡς σὺ λέγεις. Οὐκ ἄρα	σωφροσύνη	ἂν εἴη αἰδώς, εἴπερ τὸ
[7]	τυγχάνουσιν καλλίους οὖσαι, οὐδὲ ταύτῃ	σωφροσύνη	ἂν εἴη μᾶλλόν τι τὸ
[9]	καὶ οὕτω τὰ αὑτοῦ πράττειν	σωφροσύνη	ἂν εἴη. Οὐ φαίνεται. Ἠινίττετο
[7]	Οὐκ ἄρα ἡσυχιότης τις ἡ	σωφροσύνη	ἂν εἴη, οὐδ' ἡσύχιος ὁ
[9]	ἤδη του ἤκουσα λέγοντος ὅτι	σωφροσύνη	ἂν εἴη τὸ τὰ ἑαυτοῦ
[19]	πολιτευομένη, καὶ ἄλλο πᾶν οὗ	σωφροσύνη	ἄρχοι· ἁμαρτίας γὰρ (ἐξῃρημένης, ὀρθότητος
[8]	οὐκ ἀγαθὸν καὶ ἀγαθόν. Φαίνεται.	Σωφροσύνη	δέ γε ἀγαθόν, εἴπερ ἀγαθοὺς
[17]	οὕτω πάντα· ἢ οὔ; Φαίνεται.	Σωφροσύνῃ	δέ, εἴπερ μόνον ἐστὶν ἐπιστημῶν
[13]	γιγνώσκειν γέ τί ἐστιν ἡ	σωφροσύνη,	δῆλον ὅτι ἐπιστήμη τις ἂν
[20]	μέγα ἂν εἴη ἀγαθὸν ἡ	σωφροσύνη	εἰ τοιοῦτον εἴη, ἡγουμένη διοικήσεως
[18]	σωφρονεῖν τοῦτ' ἂν εἴη οὐδὲ	σωφροσύνη,	εἰδέναι ἅ τε οἶδεν καὶ
[8]	καὶ εἶναι ὅπερ αἰδὼς ἡ	σωφροσύνη.	Εἶεν, ἦν δ' ἐγώ, οὐ
[7]	μέντοι εἶπεν ὅτι οἷ δοκοῖ	σωφροσύνη	εἶναι τὸ κοσμίως πάντα πράττειν
[7]	σωφρονέστερον εἴη, ἐπειδὴ καλὸν ἡ	σωφροσύνη.	Ἔοικεν, ἔφη. (Τί δέ; ἦν
[22]	τῶν ἐπιστημῶν ἐπιστήμη ἐστὶν ἡ	σωφροσύνη,	ἐπιστατεῖ (δὲ καὶ ταῖς ἄλλαις
[13]	ἔχειν εἰπεῖν ἐρωτηθέντα, ὦ Κριτία,	σωφροσύνη,	(ἐπιστήμη οὖσα ἑαυτοῦ, τί καλὸν
[18]	Παντὸς ἄρα μᾶλλον, εἰ ἡ	σωφροσύνη	ἐπιστήμης ἐπιστήμη μόνον ἐστὶν καὶ
[18]	γὰρ ἂν εἴη πρὸς τῇ	σωφροσύνῃ.	Ἔστι ταῦτα. Παντὸς ἄρα μᾶλλον,
[7]	οὐ τῶν καλῶν μέντοι ἡ	σωφροσύνη	ἐστίν; Πάνυ γε, ἔφη. Πότερον
[7]	γὰρ ὅτι εἴ σοι πάρεστιν	σωφροσύνη,	(ἔχεις τι περὶ αὐτῆς δοξάζειν.
[7]	ἐστὶν καὶ ὁποῖόν τι ἡ	σωφροσύνη·	ἢ οὐκ οἴει; Ἔγωγε, ἔφη,
[8]	μοι, ἔφη, αἰσχύνεσθαι ποιεῖν ἡ	σωφροσύνη	καὶ αἰσχυντηλὸν τὸν ἄνθρωπον, καὶ
[6]	πάρεστιν, ὡς λέγει Κριτίας ὅδε,	σωφροσύνη	καὶ εἶ σώφρων ἱκανῶς, οὐδὲν
[17]	δ' οἰκοδομικὸν οἰκοδομικῇ ἀλλ' οὐ	σωφροσύνῃ,	καὶ οὕτω πάντα· ἢ οὔ;
[15]	τοῦτο τὸ σωφρονεῖν τε καὶ	σωφροσύνη	καὶ τὸ ἑαυτὸν αὐτὸν γιγνώσκειν,
[7]	Πάνυ γε. Ἡ δέ γε	σωφροσύνη	καλόν τι ἦν; Ναί. Οὐ
[18]	οἶδεν, ἀλλὰ τοῦτο δὴ τῇ	σωφροσύνῃ	μόνῃ ἀπέδομεν. Ναί. Οὐδὲ περὶ
[18]	ἐπιστήμην, ὅτου δέ γε, ἡ	σωφροσύνη	οὐ ποιήσει αὐτὸν γιγνώσκειν. Οὐ
[22]	Πῶς οὖν ὠφέλιμος ἔσται ἡ	σωφροσύνη,	οὐδεμιᾶς ὠφελίας οὖσα δημιουργός; Οὐδαμῶς,
[20]	ὅτι μάλιστα τοιοῦτόν ἐστιν ἡ	σωφροσύνη,	οὐδέν μοι (δῆλον εἶναι δοκεῖ
[21]	ὅτι μάλιστα ἡμῶν ἄρχοι ἡ	σωφροσύνη,	οὖσα οἵαν νῦν ὁριζόμεθα, ἄλλο
[8]	ὁποῖόν τινά σε ποιεῖ ἡ	σωφροσύνη	παροῦσα καὶ ποία τις οὖσα
[14]	διαφέρει πασῶν τῶν ἐπιστημῶν ἡ	σωφροσύνη·	σὺ δὲ ὁμοιότητά τινα ζητεῖς
[13]	Ἔγωγε. Λέγε δή, καὶ ἡ	σωφροσύνη	τίνος ἐστὶν ἐπιστήμη, ὃ τυγχάνει
[17]	ὑγιεινὸν τῇ ἰατρικῇ ἀλλ' οὐ	σωφροσύνῃ,	τὸ δ' ἁρμονικὸν μουσικῇ ἀλλ'
[17]	δ' ἁρμονικὸν μουσικῇ ἀλλ' οὐ	σωφροσύνῃ,	τὸ δ' οἰκοδομικὸν οἰκοδομικῇ ἀλλ'
[7]	τῶν καλῶν τι ἡμῖν ἡ	σωφροσύνη	ὑπετέθη, καλὰ δὲ οὐχ ἧττον
[21]	καὶ ζῴη, ἕπομαι ἡ γὰρ	σωφροσύνη	φυλάττουσα οὐκ ἂν ἐῴη παρεμπίπτουσαν
[22]	αὖ ἀπέδομεν τοῦτο τὸ ἔργον	τέχνῃ	νυνδή· ἦ γάρ; Πάνυ γε.
[9]	τὸ ὑφαίνειν καὶ τὸ ᾑτινιοῦν	τέχνῃ	ὁτιοῦν τῶν τέχνης ἔργων ἀπεργάζεσθαι
[16]	ἀδύνατον· ἢ οὐχί; Πάνυ γε.	Ἀκοὴ	δ' αὖ καὶ ὄψις καὶ
[16]	φαμέν, οὐκ ἄλλου τινὸς ἦν	ἀκοὴ	ἢ φωνῆς· ἦ γάρ; Ναί.
[16]	δὲ τὸ τοιόνδε· οἷον ἡ	ἀκοή,	φαμέν, οὐκ ἄλλου τινὸς ἦν
[24]	ἐπᾴδειν παρέχῃς Σωκράτει καὶ μὴ	ἀπολείπῃ	τούτου μήτε μέγα μήτε σμικρόν.
[11]	τίθεσθαι μὲν τῶν ὀνομάτων δίδωμι	ὅπῃ	ἂν βούλῃ ἕκαστον· δήλου δὲ
[6]	φίλον· ὥστε τούτου γε ἕνεκα,	ὅπῃ	αὐτὸς οἴει βέλτιον σκέψασθαι, ταύτῃ
[9]	Ἀλλ' εἰ καὶ εὑρήσομεν αὐτὸ	ὅπῃ	γε ἔχει, θαυμάζοιμ' ἄν· αἰνίγματι
[14]	γίγνεσθαι καταφανὲς ἕκαστον τῶν ὄντων	ὅπῃ	ἔχει; Καὶ μάλα, ἦ δ'
[14]	τὸν νοῦν τῷ λόγῳ σκόπει	ὅπῃ	ποτὲ ἐκβήσεται ἐλεγχόμενος. Ἀλλά, ἔφη,
[14]	ὦ μακάριε, ἀποκρινόμενος τὸ ἐρωτώμενον	ὅπῃ	σοι φαίνεται, ἔα χαίρειν εἴτε
[8]	εἴπερ ἀγαθοὺς ποιεῖ οἷς ἂν	παρῇ,	κακοὺς δὲ μή. Ἀλλὰ μὴν
[13]	ἐμοῦ εἰδέναι περὶ ὧν ἐρωτῶ	προσφέρῃ	πρός με, καὶ ἐὰν δὴ
[15]	ἡμῖν ὠφελία εἰδόσιν αὐτό. Ἀλλὰ	χρή,	ἔφη, σκοπεῖν. Ἴθι δή, ἔφην
[10]	τοιαύτας ποιήσεις. Φάναι δέ γε	χρὴ	καὶ οἰκεῖα μόνα τὰ τοιαῦτα
[10]	πάντα ἀλλότρια· ὥστε καὶ Ἡσίοδον	χρὴ	οἴεσθαι καὶ ἄλλον ὅστις φρόνιμος
[13]	δὲ καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν.	Χρὴ	οὖν καὶ σὲ ὑπὲρ τῆς
[10]	οἰκήματος καθημένῳ; Οὐκ οἴεσθαί γε	χρή,	ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνος
[24]	ἔφη ὁ Χαρμίδης, ἀλλὰ βεβουλεύμεθα.	Βιάσῃ	ἄρα, ἦν δ' ἐγώ, καὶ
[19]	(ἐξῃρημένης, ὀρθότητος δὲ ἡγουμένης, ἐν	πάσῃ	πράξει καλῶς καὶ εὖ πράττειν
[23]	τούτῳ τὴν ψυχὴν (σωφρονέστατος, μηδὲν	ὀνήσῃ	ἀπὸ ταύτης τῆς σωφροσύνης μηδέ
[2]	ἤδη μειράκιον εἴη Αὐτίκα, ἔφη,	εἴσῃ	καὶ ἡλίκος καὶ οἷος γέγονεν.
[6]	κάλλει τε (καὶ ἀρετῇ καὶ	τῇ	ἄλλῃ λεγομένῃ εὐδαιμονίᾳ, καὶ αὖ
[23]	φάσκοντος εἶναι· καὶ ταύτῃ αὖ	τῇ	ἐπιστήμῃ καὶ τὰ τῶν ἄλλων
[17]	Ναί. Ὅτι δὲ γιγνώσκει, ταύτῃ	τῇ	ἐπιστήμῃ πῶς εἴσεται; (γιγνώσκει γὰρ
[5]	μὴ τὴν ψυχὴν πρῶτον παράσχῃ	τῇ	ἐπῳδῇ ὑπὸ σοῦ θεραπευθῆναι. Καὶ
[6]	καὶ γὰρ τὸ αἰσχυντηλὸν αὐτοῦ	τῇ	ἡλικίᾳ ἔπρεψεν ἔπειτα καὶ οὐκ
[3]	τί μοι πάντες οἱ ἐν	τῇ	ἡλικίᾳ καλοὶ φαίνονται ἀτὰρ οὖν
[6]	σοῦ θείου οὐδεὶς τῶν ἐν	τῇ	ἠπείρῳ λέγεται καλλίων καὶ μείζων
[6]	παρὰ ἄλλον τινὰ τῶν ἐν	τῇ	ἠπείρῳ πρεσβεύων ἀφίκετο, σύμπασα δὲ
[22]	ἡ δὲ κυβερνητικὴ κωλύσει ἐν	τῇ	θαλάττῃ ἀποθνῄσκειν καὶ ἡ στρατηγικὴ
[21]	μᾶλλον ἢ νῦν, καὶ ἐν	τῇ	θαλάττῃ κινδυνεύοντας καὶ ἐν πολέμῳ
[17]	γὰρ δὴ τὸ μὲν ὑγιεινὸν	τῇ	ἰατρικῇ ἀλλ' οὐ σωφροσύνῃ, τὸ
[6]	Χαρμίδης τῶν ἡλικιωτῶν οὐ μόνον	τῇ	ἰδέᾳ δοκεῖ διαφέρειν, ἀλλὰ καὶ
[5]	Θρᾳκὸς ἐπῳδαῖς, προσοίσω τὸ φάρμακον	τῇ	κεφαλῇ· εἰ δὲ μή, οὐκ
[5]	ἤδη εἶναι τὴν ὑγίειαν καὶ	τῇ	κεφαλῇ καὶ τῷ ἄλλῳ (σώματι
[1]	Παρεγένου μέν, ἦ δ' ὅς,	τῇ	μάχῃ; Παρεγενόμην. Δεῦρο δή, ἔφη,
[4]	ὡς ἐρωτήσων, καὶ οἱ ἐν	τῇ	παλαίστρᾳ ἅπαντες περιέρρεον ἡμᾶς κύκλῳ
[1]	ἡμᾶς ἀπιέναι μάχη ἐγεγόνει ἐν	τῇ	Ποτειδαίᾳ, ἣν ἄρτι ἦσαν οἱ
[1]	~Χαρμίδης. ~(Σωκράτης. Ἥκομεν	τῇ	προτεραίᾳ ἑσπέρας ἐκ Ποτειδαίας ἀπὸ
[18]	ἰατρὸς γὰρ ἂν εἴη πρὸς	τῇ	σωφροσύνῃ. Ἔστι ταῦτα. Παντὸς ἄρα
[18]	οὐδὲν οἶδεν, ἀλλὰ τοῦτο δὴ	τῇ	σωφροσύνῃ μόνῃ ἀπέδομεν. Ναί. Οὐδὲ
[12]	καὶ τὸ Ἐγγύη πάρα δ'	ἄτη.	Καὶ γὰρ οὗτοι συμβουλὴν ᾠήθησαν
[6]	ὡς διαφέρουσα κάλλει τε (καὶ	ἀρετῇ	καὶ τῇ ἄλλῃ λεγομένῃ εὐδαιμονίᾳ,
[10]	ἔδοξεν ὀργισθῆναι αὐτῷ ὥσπερ ποιητὴς	ὑποκριτῇ	κακῶς διατιθέντι τὰ ἑαυτοῦ ποιήματα.
[18]	ὧντινων; Ἤ οὐ τούτῳ ὥρισται	ἑκάστη	ἐπιστήμη μὴ μόνον ἐπιστήμη εἶναι
[22]	αἱ ἄλλαι τὸ αὑτῆς ἔργον	ἑκάστη;	Ἢ οὐ πάλαι διεμαρτυρόμεθα ὅτι
[13]	ἔχω δεῖξαι, τίνος ἐστὶν ἐπιστήμη	ἑκάστη	τούτων τῶν ἐπιστημῶν, ὃ τυγχάνει
[7]	τοίνυν, ἔφην ἐγώ, δοκεῖ μοι	βελτίστη	εἶναι ἡ σκέψις περὶ αὐτοῦ.
[22]	δὲ κυβερνητικὴ κωλύσει ἐν τῇ	θαλάττῃ	ἀποθνῄσκειν καὶ ἡ στρατηγικὴ ἐν
[21]	ἢ νῦν, καὶ ἐν τῇ	θαλάττῃ	κινδυνεύοντας καὶ ἐν πολέμῳ σῴζεσθαι,
[11]	ἀπὸ τοῦ ἔργου οὗ ἂν	πράττῃ	καὶ ὅταν μή; Ἴσως οὔ.
[15]	καὶ δὴ καὶ ἀνεπιστημοσύνης ἡ	αὐτὴ	αὕτη; Πάνυ γε. Ἰδὲ δὴ
[17]	(γάρ τις ἔχει ἐπιστήμην ἣ	αὐτὴ	αὑτὴν γιγνώσκει, τοιοῦτος ἂν αὐτὸς
[16]	ἦ γάρ; Ναί. Οὐκοῦν εἴπερ	αὐτὴ	αὑτῆς ἀκούσεται, φωνὴν ἐχούσης ἑαυτῆς
[16]	ὄψις καὶ ἔτι γε κίνησις	αὐτὴ	ἑαυτὴν κινεῖν, καὶ θερμότης κάειν,
[16]	που, ὦ ἄριστε, εἴπερ ὄψεται	αὐτὴ	ἑαυτήν, χρῶμά τι αὐτὴν ἀνάγκη
[14]	ἄλλων ἐπιστημῶν ἐπιστήμη ἐστὶ καὶ	αὐτὴ	ἑαυτῆς. Καὶ ταῦτά σε πολλοῦ
[1]	πάνυ ἰσχυρὰ (γεγονέναι καὶ ἐν	αὐτῇ	πολλοὺς τῶν γνωρίμων τεθνάναι. Καὶ
[15]	ὅτι μόνη τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν	αὐτή	τε αὑτῆς ἐστιν καὶ τῶν
[22]	ὑγιαίνειν ποιοῖ, ἦν δ' ἐγώ,	αὕτη,	ἀλλ' οὐχ ἡ ἰατρική; Καὶ
[22]	Καὶ τἆλλα τὰ τῶν τεχνῶν	αὕτη	ἂν ποιοῖ, καὶ οὐχ αἱ
[22]	ταύτης ἀπούσης. Ἀληθῆ λέγεις. Οὐχ	αὕτη	δέ γε, ὡς ἔοικεν, ἐστὶν
[22]	τε καὶ κακοῦ· ὥστε εἰ	αὕτη	ἐστὶν ὠφέλιμος, ἡ σωφροσύνη ἄλλο
[16]	λέγεις. ~Φέρε δή· ἔστι μὲν	αὕτη	ἡ ἐπιστήμη τινὸς ἐπιστήμη, καὶ
[6]	ἠπείρῳ πρεσβεύων ἀφίκετο, σύμπασα δὲ	αὕτη	ἡ οἰκία οὐδὲν τῆς ἑτέρας
[15]	δὴ καὶ ἀνεπιστημοσύνης ἡ αὐτὴ	αὕτη;	Πάνυ γε. Ἰδὲ δὴ ὡς
[13]	ὀρθῶς ζητεῖς. Οὐ γὰρ ὁμοία	αὕτη	πέφυκεν ταῖς ἄλλαις ἐπιστήμαις, οὐδέ
[22]	ἦ δ' ὅς, οὐκ ἂν	αὕτη	ὠφελοῖ; Εἰ γὰρ ὅτι μάλιστα
[15]	ὄψεις· δοκεῖ τίς σοι εἶναι	τοιαύτη;	Μὰ Δί' οὐκ ἔμοιγε. Τί
[4]	αὐτῆς. Ἔστι γάρ ὦ Χαρμίδη,	τοιαύτη	οἵα μὴ δύνασθαι τὴν κεφαλὴν
[19]	ὁρᾷς ὅτι οὐδαμοῦ ἐπιστήμη οὐδεμία	τοιαύτη	οὖσα πέφανται. Ὁρῶ, ἔφη. (Ἆρ'
[23]	λόγου οὐδὲ φάσκοντος εἶναι· καὶ	ταύτῃ	αὖ τῇ ἐπιστήμῃ καὶ τὰ
[9]	ἐγώ, ᾗ τὰ ῥήματα ἐφθέγξατο	ταύτῃ	καὶ ἐνόει, λέγων σωφροσύνην εἶναι
[6]	ὅπῃ αὐτὸς οἴει βέλτιον σκέψασθαι,	ταύτῃ	σκόπει. ~Τῇδε τοίνυν, ἔφην ἐγώ,
[7]	πράξεων τυγχάνουσιν καλλίους οὖσαι, οὐδὲ	ταύτῃ	σωφροσύνη ἂν εἴη μᾶλλόν τι
[17]	γάρ; Ναί. Ὅτι δὲ γιγνώσκει,	ταύτῃ	τῇ ἐπιστήμῃ πῶς εἴσεται; (γιγνώσκει
[12]	τε μηδὲν ἄγαν καὶ τὸ	Ἐγγύη	πάρα δ' ἄτη. Καὶ γὰρ
[21]	ἐν πολέμῳ σῴζεσθαι, καὶ τὰ	σκεύη	καὶ τὴν ἀμπεχόνην καὶ ὑπόδεσιν
[9]	ἡγῇ πράττειν τὸν γραμματιστὴν ὅταν	γράφῃ	ἢ ἀναγιγνώσκῃ; Ἔγωγε, ἡγοῦμαι μὲν
[8]	ἑαυτὸν διασκεψάμενος, δοκεῖ τοίνυν μοι,	ἔφη,	αἰσχύνεσθαι ποιεῖν ἡ σωφροσύνη καὶ
[2]	τοῦ; Οἶσθά που σύ γε,	ἔφη,	ἀλλ' οὔπω ἐν ἡλικίᾳ ἦν
[22]	στρατηγικὴ ἐν πολέμῳ; Οὐδὲν ἧττον,	ἔφη.	Ἀλλ' ὦ φίλε Κριτία, τὸ
[22]	ἢ ἅπασαι ὁμοίως; Οὐδαμῶς ὁμοίως,	ἔφη.	(Ἀλλὰ ποία μάλιστα; τί οἶδεν
[11]	ἄλλων ποιοῦντας σωφρονεῖν; Ἐλέγετο γάρ,	ἔφη·	ἀλλὰ τί τοῦτο; Οὐδέν· ἀλλὰ
[15]	ἀπορῶ, φράσω σοι; Πάνυ γ'	ἔφη.	Ἄλλο τι οὖν, ἦν δ'
[24]	ἔφη, κελεύω ἔγωγε. Ποιήσω τοίνυν,	ἔφη,	ἀπὸ ταυτησὶ τῆς ἡμέρας ἀρξάμενος.
[19]	οὐδεμία τοιαύτη οὖσα πέφανται. Ὁρῶ,	ἔφη.	(Ἆρ' οὖν, ἦν δ' ἐγώ,
[3]	ἐμὲ ὁ Κριτίας, Ἔναγχός τοι	ἔφη	βαρύνεσθαί τι τὴν κεφαλὴν ἕωθεν
[9]	ἀναγιγνώσκῃ; Ἔγωγε, ἡγοῦμαι μὲν οὖν,	ἔφη.	Δοκεῖ οὖν σοι τὸ αὑτοῦ
[15]	οὐδὲ ἓν φοβεῖται; Οὐ κατανενόηκα,	ἔφη.	Δόξαν δὲ δοξῶν δόξαν καὶ
[13]	καὶ τινός· ἢ οὔ; Ἔστιν,	ἔφη,	ἑαυτοῦ γε. Οὐκοῦν καὶ ἰατρική,
[15]	καὶ τῶν ἄλλων ἐρώτων; Οὔκ,	ἔφη,	ἔγωγε. Φόβον δὲ ἤδη τινὰ
[3]	ἦν δ' ἐγώ. Οὗτος μέντοι,	ἔφη,	εἰ ἐθέλοι ἀποδῦναι, δόξει σοι
[2]	ἂν ἤδη μειράκιον εἴη Αὐτίκα,	ἔφη,	εἴσῃ καὶ ἡλίκος καὶ οἷος
[5]	μέρος εὖ ἔχειν. Πάντα γὰρ	ἔφη	ἐκ τῆς ψυχῆς ὡρμῆσθαι καὶ
[22]	Ἀλλ' ᾗ τὸ ὑγιεινόν; Μᾶλλον,	ἔφη.	Ἐκείνη δ' ἣν λέγω μάλιστα,
[9]	λέγοντος, ὦ Χαρμίδη; Ἥκιστά γε,	ἔφη,	ἐπεί τοι καὶ πάνυ ἐδόκει
[24]	ἀνάκρισίν μοι δώσεις; Ὡς βιασομένου,	ἔφη,	ἐπειδήπερ ὅδε γε ἐπιτάττει· πρὸς
[10]	Ἔμαθον γὰρ παρ' Ἡσιόδου, ὃς	ἔφη	ἔργον (δ' οὐδὲν εἶναι ὄνειδος.
[8]	ἀγαθὴ κεχρημένῳ ἀνδρὶ παρεῖναι; Ἔγωγ'	ἔφη.	Ἔστιν ἄρα, ὡς ἔοικεν, αἰδὼς
[1]	Καὶ μὴν ἤγγελταί γε δεῦρο,	ἔφη,	ἥ τε μάχη πάνυ ἰσχυρὰ
[7]	αὐτὸ ὅτι σοι φαίνεται; Ἴσως,	ἔφη.	Ἵνα τοίνυν τοπάσωμεν εἴτε σοι
[4]	ἀποδέχῃ τὸν λόγον; Πάντων μάλιστα,	ἔφη.	~(Κἀγὼ ἀκούσας αὐτοῦ ἐπαινέσαντος ἀνεθάρρησά
[1]	τῇ μάχῃ; Παρεγενόμην. Δεῦρο δή,	ἔφη,	καθεζόμενος ἡμῖν διήγησα· οὐ γάρ
[22]	τινὰ λέγεις; Καὶ τοῦτον ἔγωγε,	ἔφη,	καὶ ἄλλον. Τίνα; ἦν δ'
[24]	μέγα μήτε σμικρόν. Ὡς ἀκολουθήσοντος,	ἔφη,	καὶ μὴ ἀπολειψομένου· δεινὰ (γὰρ
[10]	τὸ λεχθέν. Ἀλλὰ πάνυ συγχωρῶ,	ἔφη,	καὶ παραδέχομαι. Καλῶς γε σὺ
[7]	ἢ σφόδρα καὶ ταχέως; Σφόδρ'	ἔφη,	καὶ ταχέως. (Ἡ δ' ἀγχίνοια
[22]	ᾗ τί; Ἧι τὸ ἀγαθόν,	ἔφη,	καὶ τὸ κακόν. Ὦ μιαρέ,
[3]	(ἅμα πρὸς τὸν ἀκόλουθον, Παῖ,	ἔφη,	κάλει Χαρμίδην, εἰπὼν ὅτι βούλομαι
[20]	παραδιδοῖεν τοῖς ἐπισταμένοις. (Οὐκ οὖν,	ἔφη,	καλῶς ὡμολογήσαμεν; Οὔ μοι δοκοῦμεν,
[24]	ποιοίην ἃ κελεύεις. Ἀλλὰ μήν,	ἔφη,	κελεύω ἔγωγε. Ποιήσω τοίνυν, ἔφη,
[5]	ἔλεγον, καλῶς λέγοιεν· ἀλλὰ Ζάλμοξις,	ἔφη,	λέγει ὁ ἡμέτερος βασιλεύς, θεὸς
[20]	καὶ σμικρὸν κήδεται. Καλῶς γάρ,	ἔφη,	λέγεις. ~Ἄκουε δή, ἔφην, τὸ
[3]	καὶ ἀνεψιοῦ ὄντος. Ἀλλὰ καλῶς,	ἔφη,	λέγεις, καὶ καλοῦμεν αὐτόν. Καὶ
[15]	εἴπερ καὶ ἐπιστήμης; Πάνυ γε,	ἔφη.	(Ὁ ἄρα σώφρων μόνος αὐτός
[9]	(ἄλλου του τῶν σοφῶν. Ἔοικεν,	ἔφη	ὁ Κριτίας, ἄλλου· οὐ γὰρ
[3]	τυγχάνει προσὸν σμικρόν τι. Τί;	ἔφη	ὁ Κριτίας. (Εἰ τὴν ψυχήν,
[3]	ἐθέλει διαλέγεσθαι. Καὶ πάνυ γε,	ἔφη	ὁ Κριτίας, ἐπεί τοι καὶ
[24]	σὺ ἱκανῶς ἔχειν. Εἶεν· ἀλλ'	ἔφη	ὁ Κριτίας, ὦ Χαρμίδη, δρᾷς
[24]	ἐγώ, τί βουλεύεσθον ποιεῖν; Οὐδέν,	ἔφη	ὁ Χαρμίδης, ἀλλὰ βεβουλεύμεθα. Βιάσῃ
[3]	ἐγώ· μόνον ἐλθέτω. Ἀλλ' ἥξει,	ἔφη.	~Ὃ οὖν καὶ ἐγένετο. Ἧκε
[7]	σωφροσύνη· ἢ οὐκ οἴει; Ἔγωγε,	ἔφη,	οἶμαι. Οὐκοῦν τοῦτό γε, ἔφην,
[9]	ἔοικεν. Ὅτι δὴ τί γε;	ἔφη.	(Ὅτι οὐ δήπου, ἦν δ'
[6]	δ' ἐγώ. Εὖ τοίνυν ἴσθι,	ἔφη,	ὅτι πάνυ πολὺ δοκεῖ σωφρονέστατος
[4]	ἀκριβοῖς; Εἰ μὴ ἀδικῶ γε,	ἔφη·	οὐ γάρ τι σοῦ ὀλίγος
[10]	καὶ τὸ πράττειν; Οὐ μέντοι,	ἔφη·	οὐδέ γε τὸ ἐργάζεσθαι καὶ
[10]	μόνον ποιοῦντες; Τί γὰρ κωλύει;	ἔφη.	Οὐδὲν ἐμέ γε, ἦν δ'
[9]	ἂν οἰκοῖτο. Πῶς δ' οὔκ;	ἔφη.	Οὐκ ἄρα, ἦν δ' ἐγώ,
[7]	βραδυτῆτός τε καὶ ἡσυχιότητος; Κινδυνεύει,	ἔφη.	Οὐκ ἄρα ἡσυχιότης τις ἡ
[11]	λέγεις σὺ σωφροσύνην εἶναι; Ἔγωγε,	ἔφη.	Οὐκ ἄρα σωφρονεῖ ὁ τὰ
[11]	ὅτι σωφρονοῦσιν. Ἀλλ' οὐχ ἡγοῦμαι,	ἔφη.	Οὐκ ὀλίγον πρότερον, ἔφην ἐγώ,
[13]	οὖν, εἰπέ. Ἀλλ' ὦ Σώκρατες,	ἔφη,	οὐκ ὀρθῶς ζητεῖς. Οὐ γὰρ
[8]	τὴν σωφροσύνην εἶναι; Πάνυ γ'	ἔφη.	Οὐκοῦν καὶ ἀγαθοὶ ἄνδρες οἱ
[4]	τε καὶ ἔχει; Πάνυ γε	ἔφη.	Οὐκοῦν καλῶς σοι δοκεῖ λέγεσθαι
[7]	τάχιστα τοῦτο δρῶν. Ἔστιν ταῦτα,	ἔφη.	Οὐκοῦν πάντα, ἦν δ' ἐγώ,
[19]	ὅσον ἐστίν; Τάχα δ' ἄν,	ἔφη,	οὕτως ἔχοι. ~Ἴσως, ἦν δ'
[19]	μὴ οἶδεν; Πάνυ μὲν οὖν,	ἔφη,	οὕτως. Νῦν δέ, ἦν δ'
[15]	ταῦτά ἐστιν ἃ λέγεις; Ἔγωγ'	ἔφη.	Πάλιν τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ,
[3]	γε ὑμετέρας ὄντα οἰκίας. Ἀλλ'	ἔφη,	πάνυ καλὸς καὶ ἀγαθός ἐστιν
[4]	φύλλου. (Καὶ ὅς, Ἀπογράψομαι τοίνυν	ἔφη,	παρὰ σοῦ τὴν ἐπῳδήν. Πότερον,
[14]	ὅπῃ ποτὲ ἐκβήσεται ἐλεγχόμενος. Ἀλλά,	ἔφη,	ποιήσω οὕτω· δοκεῖς γάρ μοι
[7]	ἡ σωφροσύνη ἐστίν; Πάνυ γε,	ἔφη.	Πότερον οὖν κάλλιστον ἐν γραμματιστοῦ
[13]	ἄλληλα· ἦ γάρ; Πάνυ γε,	ἔφη.	Πὐκοῦν ἑτέρου ὄντος τοῦ περιττοῦ
[15]	ὠφελία εἰδόσιν αὐτό. Ἀλλὰ χρή,	ἔφη,	σκοπεῖν. Ἴθι δή, ἔφην ἐγώ,
[7]	ὡσαύτως ποιεῖν. Καί μοι δοκεῖ,	ἔφη,	συλλήβδην ἡσυχιότης τις εἶναι ὃ
[10]	οἶσθα ὅτι ποτ' ἐνόει ὃς	ἔφη	σωφροσύνην εἶναι τὸ τὰ ἑαυτοῦ
[13]	τὴν ζήτησιν. Ἐπεὶ λέγε μοι,	ἔφη,	τῆς λογιστικῆς τέχνης ἢ τῆς
[7]	ἐπειδὴ καλὸν ἡ σωφροσύνη. Ἔοικεν,	ἔφη.	(Τί δέ; ἦν δ' ἐγώ,
[9]	γνῶναι ὅτι ποτε ἔστιν. Ἴσως,	ἔφη.	Τί οὖν ἂν εἴη ποτὲ
[18]	ὥσπερ οἱ ἄλλοι δημιουργοί. Φαίνεται,	ἔφη.	~(Τίς οὖν, ἦν δ' ἐγώ,
[11]	λέγεις νῦν. Ἀλλὰ μέντοι ἔγωγε,	ἔφη,	τὸν μὴ ἀγαθὰ ἀλλὰ κακὰ
[5]	σοῦ θεραπευθῆναι. Καὶ γὰρ νῦν,	ἔφη,	τοῦτ' ἔστιν τὸ ἁμάρτημα περὶ
[5]	φάρμακον καὶ τὰς ἐπῳδάς, Ὅπως,	ἔφη,	τῷ φαρμάκῳ τούτῳ μηδείς σε
[6]	μή, ἐᾶν. Ἀλλὰ πάντων μάλιστα,	ἔφη,	φίλον· ὥστε τούτου γε ἕνεκα,
[5]	ἔχειν. θεραπεύεσθαι δὲ τὴν ψυχὴν	ἔφη,	ὦ μακάριε, ἐπῳδαῖς τισιν, τὰς
[2]	ἑπόμενον, Περὶ μὲν τῶν καλῶν,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, αὐτίκα μοι δοκεῖς
[6]	ὁ Κριτίας ταῦτ' εἰπόντος, Ἕρμαιον,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, γεγονὸς ἂν εἴη
[4]	Γελάσας οὖν, Ἐάν σε πείθω,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες. Εἶεν, ἦν δ'
[7]	ἡσυχίων πέφανται. Ὀρθῶς μοι δοκεῖς,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, εἰρηκέναι. ~Πάλιν τοίνυν,
[14]	τῆς σωφροσύνης; ~Τοῦτό ἐστιν ἐκεῖνο,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες· ἐπ' αὐτὸ ἥκεις
[20]	ἐγώ. Ἄτοπα λέγεις ὡς ἀληθῶς,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες. Νὴ τὸν κύνα,
[12]	ὅτι σωφρονεῖ; ~Ἀλλὰ τοῦτο μέν,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, οὐκ ἄν ποτε
[3]	Τί σοι φαίνεται ὁ νεανίσκος,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες; Οὐκ εὐπρόσωπος; Ὑπερφυῶς,
[16]	εἶναι· ἢ οὔ; Πολλὴ ἀνάγκη,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες. Οὐκοῦν καὶ εἴ
[9]	καὶ κακόν. ~Ἀλλ' ἔμοιγε δοκεῖ,	ἔφη,	ὦ Σώκρατες, τοῦτο μὲν ὀρθῶς
[17]	μὴ οἶδεν εἰδέναι. Πῶς λέγεις,	ἔφη;	Ὧδε, ἦν δ' ἐγώ. Ἐπιστήμη
[1]	Ὀλίγον δὲ πρὶν ἡμᾶς ἀπιέναι	μάχη	ἐγεγόνει ἐν τῇ Ποτειδαίᾳ, ἣν
[1]	γε δεῦρο, ἔφη, ἥ τε	μάχη	πάνυ ἰσχυρὰ (γεγονέναι καὶ ἐν
[1]	μέν, ἦ δ' ὅς, τῇ	μάχῃ;	Παρεγενόμην. Δεῦρο δή, ἔφη, καθεζόμενος
[23]	τὸ καλῶς ζητεῖν. Νῦν δὲ	πανταχῇ	γὰρ ἡττώμεθα, καὶ οὐ δυνάμεθα
[17]	ὅταν τὸ αὑτὸ γιγνῶσκόν τις	ἔχῃ,	αὐτὸς αὑτὸν γνώσεται, ἀλλ' ἔχοντι
[17]	δὴ γνῶσιν αὐτὴν αὑτῆς τις	ἔχῃ,	γιγνώσκων που αὐτὸς ἑαυτὸν τότε
[16]	τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν πρὸς ἑαυτὸ	ἔχῃ,	οὐ καὶ ἐκείνην ἕξει τὴν
[17]	ἔχει· ὥσπερ ὅταν τάχος τις	ἔχῃ,	ταχύς, καὶ ὅταν κάλλος, καλός,
[10]	σωφροσύνην ὅπερ οὑτοσὶ λέγει καὶ	παραδέχῃ	τὸν λόγον, ἔγωγε πολὺ ἂν
[4]	καλῶς σοι δοκεῖ λέγεσθαι καὶ	ἀποδέχῃ	τὸν λόγον; Πάντων μάλιστα, ἔφη.
[13]	καλὸν ἡμῖν ἔργον ἀπεργάζεται, εἰ	ἀποδέχῃ	τοῦτο. Ἀποδέχομαι. Καὶ εἰ τοίνυν
[5]	ἂν μὴ τὴν ψυχὴν πρῶτον	παράσχῃ	τῇ ἐπῳδῇ ὑπὸ σοῦ θεραπευθῆναι.
[7]	τὸ κοσμίως πάντα πράττειν καὶ	ἡσυχῇ,	ἔν τε ταῖς ὁδοῖς βαδίζειν
[7]	ταχέως μανθάνειν, ἡ δὲ δυσμαθία	ἡσυχῇ	καὶ βραδέως; Ναί. Διδάσκειν δὲ
[7]	ἂν εἴη μᾶλλόν τι τὸ	ἡσυχῇ	πράττειν ἢ τὸ σφόδρα τε
[7]	δὲ (βραδέα) μόγις τε καὶ	ἡσυχῇ	τὰ τοῦ αἰσχροῦ; Φαίνεται. Φαίνεται
[7]	ὅμοια γράμματα γράφειν ταχὺ ἢ	ἡσυχῇ;	Ταχύ. Τί δ' ἀναγιγνώσκειν; Ταχέως
[7]	Τί δέ; Ἀναμιμνῄσκεσθαι καὶ μεμνῆσθαι	ἡσυχῇ	τε καὶ βραδέως κάλλιον ἢ
[7]	κάλλιον καὶ σφόδρα μᾶλλον ἢ	ἡσυχῇ	τε καὶ βραδέως; Ναί. Τί
[7]	παλαίειν ὀξέως πολὺ κάλλιον τοῦ	ἡσυχῇ	τε καὶ βραδέως; Ναί. Τί
[21]	γὰρ σωφροσύνη φυλάττουσα οὐκ ἂν	ἐῴη	παρεμπίπτουσαν τὴν ἀνεπιστημοσύνην συνεργὸν ἡμῖν
[21]	μὲν ἐπιστημόνως ἂν πράττοι καὶ	ζῴη,	ἕπομαι ἡ γὰρ σωφροσύνη φυλάττουσα