| Chapitre |
|---|
| [1] |
τί
πω
πάνταὰ
σαφῶς
πεπύσμεθα.
|
Καὶ |
ἅμα
με
καθίζει
ἄγων
παρὰ |
| [3] |
ἔφη,
λέγεις,
καὶ
καλοῦμεν
αὐτόν.
|
Καὶ |
(ἅμα
πρὸς
τὸν
ἀκόλουθον,
Παῖ, |
| [2] |
καὶ
ἡλίκος
καὶ
οἷος
γέγονεν.
|
Καὶ |
ἅμα
ταῦτ'
αὐτοῦ
λέγοντος
ὁ |
| [9] |
λέγοντα
μηδὲν
εἰδέναι
ὅτι
ἐνόει.
|
Καὶ |
ἅμα
ταῦτα
λέγων
ὑπεγέλα
τε |
| [23] |
συμβαίνονθ'
ἡμῖν
ἐν
τῷ
λόγῳ.
|
Καὶ |
γὰρ
ἐπιστήμην
ἐπιστήμης
εἶναι
συνεχωρήσαμεν, |
| [6] |
ἡλικίας
ἥκει,
οὐδενὸς
χείρων
ὤν.
|
Καὶ |
γάρ,
ἦν
δ'
ἐγώ,
καὶ |
| [13] |
Σκόπει
δή,
ἦ
δ'
ὅς.
|
Καὶ |
γάρ,
ἦν
δ'
ἐγώ,
σκοπῶ. |
| [5] |
τῇ
ἐπῳδῇ
ὑπὸ
σοῦ
θεραπευθῆναι.
|
Καὶ |
γὰρ
νῦν,
ἔφη,
τοῦτ'
ἔστιν |
| [12] |
τὸ
Ἐγγύη
πάρα
δ'
ἄτη.
|
Καὶ |
γὰρ
οὗτοι
συμβουλὴν
ᾠήθησαν
εἶναι |
| [9] |
τὸ
ἀναγιγνώσκειν.
Ἀλλὰ
μὴν
ἔστιν.
|
Καὶ |
γὰρ
τὸ
ἰᾶσθαι,
ὦ
ἑταῖρε, |
| [16] |
εἶναι·
ἦ
γάρ;
Πάνυ
γε.
|
Καὶ |
γὰρ
τὸ
μεῖζόν
φαμεν
τοιαύτην |
| [12] |
Δελφοῖς
ἀναθέντι
τὸ
τοιοῦτον
γράμμα.
|
Καὶ |
γὰρ
τοῦτο
οὕτω
μοι
δοκεῖ |
| [1] |
ᾖα
ἐπὶ
τὰς
συνήθεις
διατριβάς.
|
Καὶ |
δὴ
καὶ
εἰς
τὴν
Ταυρέου |
| [13] |
ἔργον
δεῖξαι;
Ἀλλ'
οὐχ
ἕξεις.
|
Καὶ |
ἐγὼ
εἶπον
ὅτι
ἀληθῆ
λέγεις· |
| [4] |
οὖν,
ἦ
δ'
ὅς,
ἐστίν;
|
Καὶ |
ἐγὼ
εἶπον
ὅτι
αὐτὸ
μὲν |
| [6] |
οὐκ
ἔχω
ὅτι
σοι
ἀποκρίνωμαι.
|
Καὶ |
ἐγὼ
εἶπον
ὅτι
μοι
εἰκότα |
| [1] |
ἄρτι
ἦσαν
οἱ
τῇδε
πεπυσμένοι.
|
Καὶ |
ἐγὼ
πρὸς
αὐτὸν
ἀποκρινόμενος,
Οὑτωσί, |
| [9] |
σοι
δοκεῖ
λέγειν
ὁ
λέγων.
|
Καὶ |
ἐγώ,
ὦ
μιαρέ,
ἔφην,
Κριτίου |
| [13] |
ἀπεργάζεται,
εἰ
ἀποδέχῃ
τοῦτο.
Ἀποδέχομαι.
|
Καὶ |
εἰ
τοίνυν
με
ἔροιο
τὴν |
| [5] |
ἡ
θρασύτης
συνηγείρετο,
καὶ
ἀνεζωπυρούμην.
|
Καὶ |
εἶπον·
Τοιοῦτον
τοίνυν
ἐστίν,
ὦ |
| [1] |
αὐτῇ
πολλοὺς
τῶν
γνωρίμων
τεθνάναι.
|
Καὶ |
ἐπιεικῶς,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀληθῆ |
| [18] |
τινῶν
εἶναι;
Τούτῳ
μὲν
οὖν.
|
Καὶ |
ἡ
ἰατρικὴ
δὴ
ἑτέρα
εἶναι |
| [16] |
ἂν
ἄλλως
ἀκούσειεν.
Πολλὴ
ἀνάγκη.
|
Καὶ |
ἡ
ὄψις
γέ
που,
ὦ |
| [22] |
δοκεῖς
μοι
ἀφορίζεσθαι
τὸν
εὐδαίμονα.
|
Καὶ |
ἴσως
λέγεις
ὃν
νυνδὴ
ἐγὼ |
| [14] |
ἕκαστον
τῶν
ὄντων
ὅπῃ
ἔχει;
|
Καὶ |
μάλα,
ἦ
δ'
ὅς,
ἔγωγε, |
| [7] |
ἀναγιγνώσκειν;
Ταχέως
ἢ
βραδέως;
Ταχέως.
|
Καὶ |
μὲν
δὴ
καὶ
τὸ
κιθαρίζειν |
| [13] |
τῆς
λογιστικῆς;
Πῶς
δ'
οὔ;
|
(Καὶ |
μὴν
αὖ
ἡ
στατικὴ
τοῦ |
| [1] |
Οὑτωσί,
ἔφην,
ὡς
σὺ
ὁρᾷς.
|
Καὶ |
μὴν
ἤγγελταί
γε
δεῦρο,
ἔφη, |
| [9] |
οὐκ
ἐσωφρονεῖτε
τοῦτο
(δρῶντες;
Οὐδαμῶς.
|
Καὶ |
μὴν
οὐ
τὰ
ὑμέτερά
γε |
| [14] |
τι
εἰδέναι,
εἰδὼς
δὲ
μή.
|
Καὶ |
νῦν
δὴ
οὖν
ἔγωγέ
φημι |
| [17] |
λέγεις
περὶ
σωφροσύνης
ὃ
ἔστιν.
|
~Καὶ |
ὁ
Κριτίας
ἀκούσας
ταῦτα
καὶ |
| [2] |
κάλλει
ἢ
ἀμφοτέροις
ἐγγεγονότες
εἶεν.
|
Καὶ |
ὁ
Κριτίας
ἀποβλέψας
(πρὸς
τὴν |
| [10] |
καὶ
εἰς
τὸν
Κριτίαν
ἀπέβλεπεν.
|
~(Καὶ |
ὁ
Κριτίας
δῆλος
μὲν
ἦν |
| [3] |
πάντες
ὥσπερ
ἄγαλμα
ἐθεῶντο
αὐτόν.
|
Καὶ |
ὁ
(Χαιρεφῶν
καλέσας
με,
Τί |
| [24] |
εἶ,
τοσούτῳ
εἶναι
καὶ
εὐδαιμονέστερον.
|
~Καὶ |
ὁ
Χαρμίδης,
ἀλλὰ
μὰ
Δί' |
| [4] |
οὐδὲν
ὄφελος
εἴη
τοῦ
φύλλου.
|
(Καὶ |
ὅς,
Ἀπογράψομαι
τοίνυν
ἔφη,
παρὰ |
| [8] |
(ἀνδρείως
τί
σοι
φαίνεται
εἶναι;
|
Καὶ |
ὃς
ἐπισχὼν
καὶ
πάνυ
ἀνδρικῶς |
| [7] |
σωφροσύνην
κατὰ
τὴν
σὴν
δόξαν.
|
(Καὶ |
ὃς
τὸ
μὲν
πρῶτον
ὤκνει |
| [11] |
σωφροσύνην
εἶναι
σαφῶς
σοι
διορίζομαι.
|
(Καὶ |
οὐδέν
γέ
σε
ἴσως
κωλύει |
| [3] |
τηλικοῦτος
ὢν
ἤδη
ἐθέλει
διαλέγεσθαι.
|
Καὶ |
πάνυ
γε,
ἔφη
ὁ
Κριτίας, |
| [10] |
ἢ
καὶ
τὰ
τῶν
ἄλλων;
|
Καὶ |
τὰ
τῶν
ἄλλων.
Σωφρονοῦσιν
οὖν |
| [22] |
αὕτη,
ἀλλ'
οὐχ
ἡ
ἰατρική;
|
Καὶ |
τἆλλα
τὰ
τῶν
τεχνῶν
αὕτη |
| [14] |
ἐπιστήμη
ἐστὶ
καὶ
αὐτὴ
ἑαυτῆς.
|
Καὶ |
ταῦτά
σε
πολλοῦ
δεῖ
λεληθέναι, |
| [3] |
καὶ
ἐν
τοῖς
ὄπισθεν
εἵποντο.
|
Καὶ |
τὸ
μὲν
ἡμέτερον
τὸ
τῶν |
| [22] |
Τοῦτον
ἢ
ἄλλον
τινὰ
λέγεις;
|
Καὶ |
τοῦτον
ἔγωγε,
ἔφη,
καὶ
ἄλλον. |
