Chapitre
[7]	Σφόδρ' ἔφη, καὶ ταχέως. (Ἡ	δ'	ἀγχίνοια οὐχὶ ὀξύτης τίς ἐστιν
[19]	εἶναι ἢ ὅσον ἐστίν; Τάχα	δ'	ἄν, ἔφη, οὕτως ἔχοι. ~Ἴσως,
[12]	γράμματά φησιν καὶ ἐγώ, τάχα	δ'	ἄν τις οἰηθείη ἄλλο εἶναι,
[7]	ταχὺ ἢ ἡσυχῇ; Ταχύ. Τί	δ'	ἀναγιγνώσκειν; Ταχέως ἢ βραδέως; Ταχέως.
[16]	ἀδύνατα παντάπασι φαίνεται ἡμῖν, τὰ	δ'	ἀπιστεῖται σφόδρα μή ποτ' ἂν
[17]	ἰατρικῇ ἀλλ' οὐ σωφροσύνῃ, τὸ	δ'	ἁρμονικὸν μουσικῇ ἀλλ' οὐ σωφροσύνῃ,
[12]	ἄγαν καὶ τὸ Ἐγγύη πάρα	δ'	ἄτη. Καὶ γὰρ οὗτοι συμβουλὴν
[16]	ἢ οὐχί; Πάνυ γε. Ἀκοὴ	δ'	αὖ καὶ ὄψις καὶ ἔτι
[6]	ὡς ὁ τούτου λόγος· ἐὰν	δ'	αὖ φῶ καὶ ἐμαυτὸν ἐπαινῶ,
[5]	τὸ ταύτης τῆς ἐπῳδῆς. Ἔμαθον	δ'	αὐτὴν ἐγὼ ἐκεῖ ἐπὶ στρατιᾶς
[10]	πρὸς τοὺς παρόντας ἔχων, μόγις	δ'	ἑαυτὸν ἐν τῷ πρόσθεν κατέχων
[11]	μὲν σωφρόνως καὶ σωφρονεῖ, ἀγνοεῖ	δ'	ἑαυτὸν ὅτι σωφρονεῖ; ~Ἀλλὰ τοῦτο
[1]	γνωρίμων τεθνάναι. Καὶ ἐπιεικῶς, ἦν	δ'	ἐγώ, ἀληθῆ ἀπήγγελται. Παρεγένου μέν,
[9]	δ' ὅς. Νὴ Δία, ἦν	δ'	ἐγώ. Ἀλλ' εἰ καὶ εὑρήσομεν
[10]	ἔφη. Οὐδὲν ἐμέ γε, ἦν	δ'	ἐγώ· ἀλλ' ὅρα μὴ ἐκεῖνον
[17]	τότε ἔσται. Οὐ τοῦτο, ἦν	δ'	ἐγώ, ἀμφισβητῶ, ὡς οὐχ ὅταν
[22]	ἔφη, καὶ ἄλλον. Τίνα; ἦν	δ'	ἐγώ. Ἆρα μὴ τὸν τοιόνδε,
[20]	ὡμολογήσαμεν; Οὔ μοι δοκοῦμεν, ἦν	δ'	ἐγώ. Ἄτοπα λέγεις ὡς ἀληθῶς,
[22]	Ἦ κἂν ὑγιαίνειν ποιοῖ, ἦν	δ'	ἐγώ, αὕτη, ἀλλ' οὐχ ἡ
[9]	Πάνυ γε. Τί οὖν; ἦν	δ'	ἐγώ, δοκεῖ ἄν σοι πόλις
[4]	σοῦ τὴν ἐπῳδήν. Πότερον, ἦν	δ'	ἐγώ, ἐάν με πείθῃς ἢ
[24]	σὺ ἐναντιοῦ. Οὐ τοίνυν, ἦν	δ'	ἐγώ, ἐναντιώσομαι.
[17]	Πῶς λέγεις, ἔφη; Ὧδε, ἦν	δ'	ἐγώ. Ἐπιστήμη που ἐπιστήμης οὖσα
[22]	Οὐ δῆτα. Οὐκ ἄρα, ἦν	δ'	ἐγώ, ἔτι ἐμμένομεν τῷ λόγῳ
[22]	ἀτιμάσῃς. Σμικρὸν τοίνυν με, ἦν	δ'	ἐγώ, ἔτι προσδίδαξον. Τίνος ἐπιστημόνως
[7]	ὃ ἐρωτᾷς. Ἆρ' οὖν, ἦν	δ'	ἐγώ, εὖ λέγεις; φασί γέ
[6]	ἦ γάρ; Πάνυ γε, ἦν	δ'	ἐγώ. Εὖ τοίνυν ἴσθι, ἔφη,
[7]	Ἔοικεν, ἔφη. (Τί δέ; ἦν	δ'	ἐγώ, εὐμαθία κάλλιον ἢ δυσμαθία;
[9]	ἔφη. (Ὅτι οὐ δήπου, ἦν	δ'	ἐγώ, ᾗ τὰ ῥήματα ἐφθέγξατο
[22]	δ' ἣν λέγω μάλιστα, ἦν	δ'	ἐγώ, ᾗ τί; Ἧι τὸ
[11]	λέγειν· τόδε γε μέντοι, ἦν	δ'	ἐγώ, θαυμάζω, εἰ σωφρονοῦντας ἀνθρώπους
[20]	ἔφη, οὕτως ἔχοι. ~Ἴσως, ἦν	δ'	ἐγώ· ἴσως δέ γε ἡμεῖς
[15]	ἄλλων ἐπιστημῶν ἐπιστήμη. Οὐκοῦν, ἦν	δ'	ἐγώ, καὶ ἀνεπιστημοσύνης ἐπιστήμη ἂν
[6]	χείρων ὤν. Καὶ γάρ, ἦν	δ'	ἐγώ, καὶ δίκαιον, ὦ Χαρμίδη,
[11]	σώφρονα καλεῖν. ~(Ὦ Κριτία, ἦν	δ'	ἐγώ, καὶ εὐθὺς ἀρχομένου σου
[24]	ἀλλὰ βεβουλεύμεθα. Βιάσῃ ἄρα, ἦν	δ'	ἐγώ, καὶ οὐδ' ἀνάκρισίν μοι
[4]	ἔφη, ὦ Σώκρατες. Εἶεν, ἦν	δ'	ἐγώ· καὶ τοὔνομά μου σὺ
[6]	Χαρμίδη. Καί μοι δοκεῖ, ἦν	δ'	ἐγώ, κοινῇ ἂν εἴη σκεπτέον
[20]	ὅτι λέγεις. Οἶμαι μέν, ἦν	δ'	ἐγώ, ληρεῖν με· ὅμως τό
[11]	οὐχ οὕτω δοκεῖ; Ἔα, ἦν	δ'	ἐγώ· μὴ γάρ πω τὸ
[3]	τι κεφαλῆς φάρμακον; Οὐδέν, ἦν	δ'	ἐγώ· μόνον ἐλθέτω. Ἀλλ' ἥξει,
[8]	(Ἔμοιγε δοκεῖ. Τί οὖν; ἦν	δ'	ἐγώ· Ὁμήρῳ οὐ πιστεύεις καλῶς
[19]	ἔφη, οὕτως. Νῦν δέ, ἦν	δ'	ἐγώ, ὁρᾷς ὅτι οὐδαμοῦ ἐπιστήμη
[2]	Οἶδα μέντοι νὴ Δία, ἦν	δ'	ἐγώ· οὐ γάρ τι φαῦλος
[8]	αἰδὼς ἡ σωφροσύνη. Εἶεν, ἦν	δ'	ἐγώ, οὐ καλὸν ἄρτι ὡμολόγεις
[10]	ποιοῦντας ὡμολόγησα. (Εἰπέ μοι, ἦν	δ'	ἐγώ, οὐ ταὐτὸν καλεῖς τὸ
[3]	Σώκρατες; Οὐκ εὐπρόσωπος; Ὑπερφυῶς, ἦν	δ'	ἐγώ. Οὗτος μέντοι, ἔφη, εἰ
[15]	ἔφη. Ἄλλο τι οὖν, ἦν	δ'	ἐγώ, πάντα ταῦτ' ἂν εἴη,
[9]	Σώκρατες, ὅτου ἤκουσα; Οὐδέν, ἦν	δ'	ἐγώ· πάντως γὰρ οὐ τοῦτο
[14]	μέτρια λέγειν· Λέγε τοίνυν, ἦν	δ'	ἐγώ, περὶ τῆς σωφροσύνης πῶς
[14]	ὁ λόγος ἐστίν. Οἷον, ἦν	δ'	ἐγώ, ποιεῖς ἡγούμενος, εἰ ὅτι
[10]	Καλῶς γε σὺ τοίνυν, ἦν	δ'	ἐγώ, ποιῶν. Καί μοι λέγε,
[4]	σε. Καλῶς γε σύ, ἦν	δ'	ἐγώ, ποιῶν· μᾶλλον γάρ σοι
[20]	ἦ δ' ὅς. Ὅτι, ἦν	δ'	ἐγώ, ῥᾳδίως ὡμολογήσαμεν μέγα τι
[12]	ἔλεγες περὶ αὐτῶν ὀρθότερον, ἴσως	δ'	ἐγώ, σαφὲς δ' οὐδὲν πάνυ
[13]	δ' ὅς. Καὶ γάρ, ἦν	δ'	ἐγώ, σκοπῶ. Εἰ γὰρ δὴ
[24]	τῆς ἡμέρας ἀρξάμενος. Οὗτοι, ἦν	δ'	ἐγώ, τί βουλεύεσθον ποιεῖν; Οὐδέν,
[7]	ἔνεστιν εἴτε μή, εἰπέ, ἦν	δ'	ἐγώ, τί φῂς εἶναι σωφροσύνην
[2]	εἶναι προσιών. Ἔστιν δέ, ἦν	δ'	ἐγώ, τίς τε καὶ τοῦ;
[9]	οὔκ; ἔφη. Οὐκ ἄρα, ἦν	δ'	ἐγώ, τὸ τὰ τοιαῦτά τε
[15]	Ἔγωγ' ἔφη. Πάλιν τοίνυν, ἦν	δ'	ἐγώ, τὸ τρίτον τῷ σωτῆρι,
[19]	Ὁρῶ, ἔφη. (Ἆρ' οὖν, ἦν	δ'	ἐγώ, τοῦτ' ἔχει τὸ ἀγαθὸν
[3]	Κριτίας. (Εἰ τὴν ψυχήν, ἦν	δ'	ἐγώ, τυγχάνει εὖ πεφυκώς. Πρέπει
[19]	εἶναι. Ἆρ' οὐχ οὕτως, ἦν	δ'	ἐγώ, ὦ Κριτία, ἐλέγομεν περὶ
[13]	γιγνώσκειν αὐτὸν ἑαυτόν. ~Ἀλλ' ἦν	δ'	ἐγώ, ὦ Κριτία, σὺ μὲν
[19]	Φαίνεται, ἔφη. ~(Τίς οὖν, ἦν	δ'	ἐγώ, ὦ Κριτία, ὠφελία ἡμῖν
[14]	ὦ Σώκρατες. Θαρρῶν τοίνυν, ἦν	δ'	ἐγώ, ὦ μακάριε, ἀποκρινόμενος τὸ
[3]	πάνυ ποιητικός. Τοῦτο μέν, ἦν	δ'	ἐγώ, ὦ φίλε Κριτία, πόρρωθεν
[6]	ἱκανῶς πέφυκας, μακάριόν σε, ἦν	δ'	ἐγώ, ὦ φίλε Χαρμίδη, ἡ
[7]	ταῦτα, ἔφη. Οὐκοῦν πάντα, ἦν	δ'	ἐγώ, ὦ Χαρμίδη, ἡμῖν καὶ
[8]	Σώκρατες, εἰρηκέναι. ~Πάλιν τοίνυν, ἦν	δ'	ἐγώ, ὦ Χαρμίδη, μᾶλλον προσέχων
[23]	ἀγανακτῶ· ὑπὲρ δὲ σοῦ, ἦν	δ'	ἐγώ, ὦ Χαρμίδη, πάνυ ἀγανακτῶ,
[11]	Ἴσως οὔ. Ἐνίοτε ἄρα, ἦν	δ'	ἐγώ, ὠφελίμως πράξας ἢ βλαβερῶς
[12]	πάνυ ἦν ὧν ἐλέγομεν νῦν	δ'	ἐθέλω τούτου σοι διδόναι λόγον,
[4]	τὸν δὲ πλάγιον κατεβάλομεν. Ὁ	δ'	ἐλθὼν μεταξὺ ἐμοῦ τε καὶ
[21]	ἀνεπιστημοσύνην συνεργὸν ἡμῖν εἶναι ὅτι	δ'	ἐπιστημόνως ἂν πράττοντες εὖ ἂν
[5]	ὦ μακάριε, ἐπῳδαῖς τισιν, τὰς	δ'	ἐπῳδὰς ταύτας τοὺς λόγους εἶναι
[6]	τὸ (τῆς κεφαλῆς φάρμακον· εἰ	δ'	ἔτι τούτων ἐπιδεὴς εἶναι δοκεῖς,
[22]	εἴη (ἡ ὠφελίμη) ἡμῖν. Τί	δ'	ἦ δ' ὅς, οὐκ ἂν
[19]	πράττοντες ὀρθῶς ἔμελλον πράξειν τοῦτο	δ'	ἦν ἄν, οὗ ἐπιστήμην εἶχον
[22]	τὸ ὑγιεινόν; Μᾶλλον, ἔφη. Ἐκείνη	δ'	ἣν λέγω μάλιστα, ἦν δ'
[4]	ἐπῳδῆς οἵα τυγχάνει οὖσα· ἄρτι	δ'	ἠπόρουν τίνι τρόπῳ σοι ἐνδειξαίμην
[17]	μουσικῇ ἀλλ' οὐ σωφροσύνῃ, τὸ	δ'	οἰκοδομικὸν οἰκοδομικῇ ἀλλ' οὐ σωφροσύνῃ,
[2]	ἦν ἔτι παῖς ὤν νῦν	δ'	οἶμαί που εὖ μάλα ἂν
[9]	οἶδα μὰ Δία ἔγωγε, ἦ	δ'	ὅς· ἀλλ' ἴσως οὐδὲν κωλύει
[9]	πράττειν; Οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ, ἦ	δ'	ὅς. Ἀλλὰ μέντοι, ἔφην ἐγώ,
[14]	ὅπῃ ἔχει; Καὶ μάλα, ἦ	δ'	ὅς, ἔγωγε, ὦ Σώκρατες. Θαρρῶν
[24]	Χαρμίδης, ἀλλὰ μὰ Δί' ἦ	δ'	ὅς, ἔγωγε, ὦ Σώκρατες, οὐκ
[4]	ὅτι ἐπισταίμην Τί οὖν, ἦ	δ'	ὅς, ἐστίν; Καὶ ἐγὼ εἶπον
[13]	ἂν σκέψωμαι. Σκόπει δή, ἦ	δ'	ὅς. Καὶ γάρ, ἦν δ'
[17]	ἦ γάρ; Πάνυ γε, ἦ	δ'	ὅς, καὶ συμβαίνει γέ που,
[20]	ἡμᾶς ἀπεργάζεται. Πῶς δή; ἦ	δ'	ὅς. Λέγε, ἵνα καὶ ἡμεῖς
[6]	(ἐρωτώμενα. Ἐὰν μὲν γάρ, ἦ	δ'	ὅς, μὴ φῶ εἶναι σώφρων,
[24]	ἐναντιοῦσθαι ἀνθρώπων. Μὴ τοίνυν, ἦ	δ'	ὅς, μηδὲ σὺ ἐναντιοῦ. Οὐ
[9]	οὔ. Νῦν ὀρθῶς λέγεις, ἦ	δ'	ὅς. Νὴ Δία, ἦν δ'
[9]	γε. Ἀλλὰ τί διαφέρει, ἦ	δ'	ὅς, ὁ Χαρμίδης, ὦ Σώκρατες,
[20]	καλῶς ὡμολογηκέναι. Πῶς δή; ἦ	δ'	ὅς. Ὅτι, ἦν δ' ἐγώ,
[15]	πῶς λέγεις; ~Λέγω τοίνυν, ἦ	δ'	ὅς, ὅτι μόνη τῶν ἄλλων
[22]	φίλε Κριτία. ~Ἀλλὰ μέντοι, ἦ	δ'	ὅς, οὐ ῥᾳδίως εὑρήσεις ἄλλο
[22]	ὠφελίμη) ἡμῖν. Τί δ' ἦ	δ'	ὅς, οὐκ ἂν αὕτη ὠφελοῖ;
[22]	ᾗ τὸ πεττευτικόν; Ποῖον, ἦ	δ'	ὅς, πεττευτικόν; Ἀλλ' ᾗ τὸ
[1]	τῆς χειρός, Ὦ Σώκρατες, ἦ	δ'	ὅς, πῶς ἐσώθης ἐκ τῆς
[1]	ἀληθῆ ἀπήγγελται. Παρεγένου μέν, ἦ	δ'	ὅς, τῇ μάχῃ; Παρεγενόμην. Δεῦρο
[10]	σωφρονεῖν. Ἐγὼ γάρ που, ἦ	δ'	ὅς, τοῦθ' ὡμολόγηκα, ὡς οἱ
[11]	ὁ τἀγαθά; Σοὶ δέ, ἦ	δ'	ὅς, ὦ βέλτιστε, οὐχ οὕτω
[19]	τὰ μὲν ὅτι οἶδεν, τὰ	δ'	ὅτι οὐκ οἶδεν, καὶ ἄλλον
[14]	πᾶσαι ἄλλου εἰσὶν ἐπιστῆμαι, ἑαυτῶν	δ'	οὔ, ἡ δὲ μόνη τῶν
[16]	ἄλλο, ἢ τὰ μέν, τὰ	δ'	οὔ· καὶ εἰ ἔστιν αὖ
[13]	ἀρτίου αὐτῆς τῆς λογιστικῆς; Πῶς	δ'	οὔ; (Καὶ μὴν αὖ ἡ
[15]	αὖ οἴεται μὲν εἰδέναι, οἶδεν	δ'	οὔ, τῶν δὲ ἄλλων οὐδείς·
[15]	(ἄλλους φόβους φοβεῖται, τῶν δεινῶν	δ'	οὐδὲ ἓν φοβεῖται; Οὐ κατανενόηκα,
[10]	παρ' Ἡσιόδου, ὃς ἔφη ἔργον	(δ'	οὐδὲν εἶναι ὄνειδος. Οἴει οὖν
[12]	ὀρθότερον, ἴσως δ' ἐγώ, σαφὲς	δ'	οὐδὲν πάνυ ἦν ὧν ἐλέγομεν
[8]	καλῶς λέγειν, λέγοντι ὅτι αἰδὼς	δ'	οὐκ ἀγαθὴ κεχρημένῳ ἀνδρὶ παρεῖναι;
[17]	τούτων τόδε μὲν ἐπιστήμη, τόδε	δ'	οὐκ ἐπιστήμη; Οὔκ, ἀλλὰ τοσοῦτον.
[14]	ζητεῖς αὐτῆς ταῖς ἄλλαις. Τὸ	δ'	οὐκ (ἔστιν οὕτως, ἀλλ' αἱ
[10]	ἐνεδείκνυτο ὡς ἐξεληλεγμένος εἴη· ὁ	δ'	οὐκ ἠνέσχετο, ἀλλά μοι ἔδοξεν
[9]	οἰκοῦσα εὖ ἂν οἰκοῖτο. Πῶς	δ'	οὔκ; ἔφη. Οὐκ ἄρα, ἦν
[6]	Χαρμίδη, ἡ μήτηρ ἔτικτεν. Ἔχει	δ'	οὖν οὕτως. Εἰ μέν σοι
[7]	ταχεῖαί τε καὶ ἰσχυραί. Εἰ	δ'	οὖν, ὦ φίλε, ὅτι μάλιστα
[13]	δὴ βούλωμαι, ὁμολογήσοντός σοι· τὸ	δ'	οὐχ οὕτως ἔχει, ἀλλὰ ζητῶ
[13]	γε αἱ ἄλλαι ἀλλήλαις· σὺ	δ'	ὡς ὁμοίων οὐσῶν ποιῇ τὴν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/02/2010