Chapitre |
[17] |
ὅτι
τὸ
οἰκοδομικόν;
Οὐδαμῶς.
Οὐκ
|
ἄρα |
εἴσεται
ὃ
οἶδεν
ὁ
τοῦτο |
[7] |
τὰ
τοῦ
αἰσχροῦ;
Φαίνεται.
Φαίνεται
|
ἄρα |
ἡμῖν,
ἔφην
ἐγώ,
κατά
γε |
[22] |
τῶν
τοιούτων;
Οὐ
δῆτα.
Οὐκ
|
ἄρα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἔτι
ἐμμένομεν |
[24] |
ὁ
Χαρμίδης,
ἀλλὰ
βεβουλεύμεθα.
Βιάσῃ
|
ἄρα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
καὶ
οὐδ' |
[9] |
Πῶς
δ'
οὔκ;
ἔφη.
Οὐκ
|
ἄρα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
τὸ
τὰ |
[11] |
ὅταν
μή;
Ἴσως
οὔ.
Ἐνίοτε
|
ἄρα, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὠφελίμως
πράξας |
[7] |
καὶ
ἡσυχιότητος;
Κινδυνεύει,
ἔφη.
Οὐκ
|
ἄρα |
ἡσυχιότης
τις
ἡ
σωφροσύνη
ἂν |
[15] |
Φαμὲν
γάρ.
Οὐκοῦν
ἄτοπον,
εἰ
|
ἄρα |
καὶ
ἔστιν;
μηδὲν
γάρ
πω |
[18] |
Οὐ
δῆτα.
Ἐν
τοῖς
ὑγιεινοῖς
|
ἄρα |
καὶ
νοσώδεσιν
ἐπισκέψεται
τὸν
ἰατρόν, |
[8] |
Οὐ
δῆτα.
Οὐ
μόνον
οὖν
|
ἄρα |
καλόν,
ἀλλὰ
καὶ
ἀγαθόν
ἐστιν. |
[18] |
τῇ
σωφροσύνῃ.
Ἔστι
ταῦτα.
Παντὸς
|
ἄρα |
μᾶλλον,
εἰ
ἡ
σωφροσύνη
ἐπιστήμης |
[18] |
ἀπέδομεν.
Ναί.
Οὐδὲ
περὶ
ἰατρικῆς
|
ἄρα |
οἶδεν
ὁ
ἰατρικός,
ἐπειδήπερ
ἡ |
[18] |
οἶδεν
μόνον.
Κινδυνεύει.
Οὐδὲ
ἄλλον
|
ἄρα |
οἷός
τε
ἔσται
οὗτος
ἐξετάσαι |
[11] |
σωφροσύνην
εἶναι;
Ἔγωγε,
ἔφη.
Οὐκ
|
ἄρα |
σωφρονεῖ
ὁ
τὰ
κακὰ
πράττων, |
[18] |
ὅτι
οἶδεν
μόνον.
Ἔοικεν.
~(Οὐκ
|
ἄρα |
σωφρονεῖν
τοῦτ'
ἂν
εἴη
οὐδὲ |
[8] |
ἔχειν,
ὡς
σὺ
λέγεις.
Οὐκ
|
ἄρα |
σωφροσύνη
ἂν
εἴη
αἰδώς,
εἴπερ |
[15] |
ἐπιστήμης;
Πάνυ
γε,
ἔφη.
(Ὁ
|
ἄρα |
σώφρων
μόνος
αὐτός
τε
ἑαυτὸν |
[20] |
δόντες
ἔτι
βέλτιον
σκεψώμεθα
εἰ
|
ἄρα |
τι
καὶ
ἡμᾶς
ὀνήσει
τοιοῦτον |
[18] |
αὐτὸν
γιγνώσκειν.
Οὐ
φαίνεται.
(Οὔτε
|
ἄρα |
τὸν
προσποιούμενον
ἰατρὸν
εἶναι,
ὄντα |
[22] |
οὐχ
οὕτω;
Φαίνεταί
γε.
Οὐκ
|
ἄρα |
ὑγιείας
ἔσται
δημιουργός;
Οὐ
δῆτα. |
[8] |
ἀνδρὶ
παρεῖναι;
Ἔγωγ'
ἔφη.
Ἔστιν
|
ἄρα, |
ὡς
ἔοικεν,
αἰδὼς
οὐκ
ἀγαθὸν |
[9] |
ἂν
εἴη.
Οὐ
φαίνεται.
Ἠινίττετο
|
ἄρα, |
ὡς
ἔοικεν,
ὅπερ
ἄρτι
ἐγὼ |
[22] |
ὑγίεια·
ἢ
οὔ;
Ἄλλης.
Οὐδ'
|
ἄρα |
ὠφελίας,
ὦ
ἑταῖρε·
ἄλλῃ
γὰρ |