Chapitre |
[17] |
ἄρα
εἴσεται
ὃ
οἶδεν
ὁ
|
τοῦτο |
ἀγνοῶν,
ἀλλ'
ὅτι
οἶδεν
μόνον. |
[12] |
ἔμπροσθεν
ὑπ'
ἐμοῦ
ὡμολογημένων
εἰς
|
τοῦτο |
ἀναγκαῖον
εἶναι
συμβαίνειν,
ἐκείνων
ἄν |
[13] |
ἡμῖν
ἔργον
ἀπεργάζεται,
εἰ
ἀποδέχῃ
|
τοῦτο. |
Ἀποδέχομαι.
Καὶ
εἰ
τοίνυν
με |
[16] |
καὶ
οὔτ'
εἰ
δυνατόν
ἐστι
|
τοῦτο |
γενέσθαι,
(ἐπιστήμης
ἐπιστήμην
εἶναι,
ἔχω |
[19] |
ὅτι
πράττοντες
ὀρθῶς
ἔμελλον
πράξειν
|
τοῦτο |
δ'
ἦν
ἄν,
οὗ
ἐπιστήμην |
[21] |
εὖ
ἂν
πράττοιμεν
καὶ
εὐδαιμονοῖμεν,
|
τοῦτο |
δὲ
οὔπω
δυνάμεθα
μαθεῖν,
ὦ |
[18] |
γε
ἐπιστήμης
οὐδὲν
οἶδεν,
ἀλλὰ
|
τοῦτο |
δὴ
τῇ
σωφροσύνῃ
μόνῃ
ἀπέδομεν. |
[19] |
τούτου
ἐξετάζοντες
ἀσθενέστερον
καὶ
φαυλότερον
|
τοῦτο |
δράσουσιν;
Ἆρ'
ὦ
φίλε,
τοιαῦτα |
[7] |
ὁ
ῥᾷστά
τε
καὶ
τάχιστα
|
τοῦτο |
δρῶν.
Ἔστιν
ταῦτα,
ἔφη.
Οὐκοῦν |
[9] |
οὖν
ἐπολυπραγμονεῖτε
καὶ
οὐκ
ἐσωφρονεῖτε
|
τοῦτο |
(δρῶντες;
Οὐδαμῶς.
Καὶ
μὴν
οὐ |
[15] |
ἄλλοις
γάρ
που
τὸ
αὐτὸ
|
τοῦτο |
ἐὰν
σκοπῇς,
δόξει
σοι,
ὡς |
[9] |
τὰ
ἑαυτοῦ
πράττειν.
Σκόπει
οὖν
|
τοῦτο |
εἰ
ὀρθῶς
σοι
δοκεῖ
λέγειν |
[17] |
(Ὅτι,
ὦ
Σώκρατες,
ταὐτόν
ἐστιν
|
τοῦτο |
ἐκείνῳ.
Ἴσως,
ἔφην,
ἀλλ'
ἐγὼ |
[24] |
ὁ
Κριτίας,
ὦ
Χαρμίδη,
δρᾷς
|
τοῦτο |
ἔμοιγ'
ἔσται
τοῦτο
τεκμήριον
ὅτι |
[16] |
δὴ
καὶ
ἀνεπιστημοσύνης
πρῶτον
μὲν
|
τοῦτο |
ἔνδειξαι,
ὅτι
δυνατὸν
(ἀποδεῖξαί
σε) |
[23] |
γε
κάλλιστον
πάντων
(ὁμολογεῖται
εἶναι,
|
τοῦτο |
ἡμῖν
ἀνωφελὲς
ἐφάνη,
εἴ
τι |
[23] |
καὶ
συμπλάττοντες
ἐτιθέμεθα
σωφροσύνην
εἶναι,
|
τοῦτο |
ἡμῖν
πάνυ
ὑβριστικῶς
ἀνωφελὲς
ὂν |
[17] |
αὐτὸς
ἑαυτὸν
τότε
ἔσται.
Οὐ
|
τοῦτο, |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἀμφισβητῶ,
ὡς |
[5] |
οὐδὲ
σῶμα
ἄνευ
ψυχῆς,
ἀλλὰ
|
τοῦτο |
καὶ
αἴτιον
εἴη
τοῦ
διαφεύγειν |
[3] |
ἔφην,
οὐκ
ἀπεδύσαμεν
αὐτοῦ
αὐτὸ
|
τοῦτο |
καὶ
ἐθεασάμεθα
πρότερον
τοῦ
εἴδους; |
[16] |
ὦ
φίλε,
ἀνδρὸς
δεῖ,
ὅστις
|
τοῦτο |
κατὰ
πάντων
ἱκανῶς
διαιρήσεται,
πότερον |
[12] |
δ'
ἑαυτὸν
ὅτι
σωφρονεῖ;
~Ἀλλὰ
|
τοῦτο |
μέν,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
οὐκ |
[9] |
ἔμοιγε
δοκεῖ,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
|
τοῦτο |
μὲν
ὀρθῶς
λέγεσθαι·
τόδε
δὲ |
[11] |
Ἐλέγετο
γάρ,
ἔφη·
ἀλλὰ
τί
|
τοῦτο; |
Οὐδέν·
ἀλλὰ
λέγε
εἰ
δοκεῖ |
[12] |
τὸ
τοιοῦτον
γράμμα.
Καὶ
γὰρ
|
τοῦτο |
οὕτω
μοι
δοκεῖ
τὸ
γράμμα |
[12] |
προσρήματος,
τοῦ
χαίρειν,
οὐδὲ
δεῖν
|
τοῦτο |
παρακελεύεσθαι
ἀλλήλοις
ἀλλὰ
σωφρονεῖν.
Οὕτω |
[19] |
οὐκ
οἶδεν,
καὶ
ἄλλον
ταὐτὸν
|
τοῦτο |
πεπονθότα
ἐπισκέψασθαι
οἷός
τ'
ἦν, |
[14] |
νῦν
δὴ
οὖν
ἔγωγέ
φημι
|
τοῦτο |
ποιεῖν,
τὸν
λόγον
σκοπεῖν
μάλιστα |
[14] |
ὃ
ἄρτι
οὐκ
ἔφησθα
ποιεῖν,
|
τοῦτο |
ποιεῖς·
ἐμὲ
γὰρ
ἐπιχειρεῖς
ἐλέγχειν, |
[9] |
δ'
ἐγώ·
πάντως
γὰρ
οὐ
|
τοῦτο |
σκεπτέον,
ὅστις
αὐτὸ
εἶπεν,
ἀλλὰ |
[17] |
δοκεῖ,
ὦ
Κριτία,
νῦν
μὲν
|
τοῦτο |
συγχωρήσωμεν,
δυνατὸν
εἶναι
γενέσθαι
ἐπιστήμην |
[15] |
καὶ
τῶν
μὴ
ἀκοῶν;
Οὐδὲ
|
τοῦτο. |
Συλλήβδην
δὴ
σκόπει
περὶ
πασῶν |
[17] |
τοὺς
χασμωμένους
καταντικρὺ
ὁρῶντες
ταὐτὸν
|
τοῦτο |
συμπάσχουσιν,
κἀκεῖνος
ἔδοξέ
μοι
ὑπ' |
[24] |
Χαρμίδη,
δρᾷς
τοῦτο
ἔμοιγ'
ἔσται
|
τοῦτο |
τεκμήριον
ὅτι
σωφρονεῖς,
ἢν
ἐπᾴδειν |
[17] |
οὖν,
εἰ
ὅτι
μάλιστα
δυνατὸν
|
τοῦτο, |
τί
μᾶλλον
οἷόν
τέ
ἐστιν |
[17] |
αὐτὸς
αὑτὸν
γνώσεται,
ἀλλ'
ἔχοντι
|
τοῦτο |
τίς
ἀνάγκη
εἰδέναι
ἅ
τε |
[22] |
ἑταῖρε·
ἄλλῃ
γὰρ
αὖ
ἀπέδομεν
|
τοῦτο |
τὸ
ἔργον
τέχνῃ
νυνδή·
ἦ |
[15] |
ἄλλων
οὐδείς·
καὶ
ἔστιν
δὴ
|
τοῦτο |
τὸ
σωφρονεῖν
τε
καὶ
σωφροσύνη |
[23] |
ποτὲ
τῶν
ὄντων
ὁ
νομοθέτης
|
τοῦτο |
τοὔνομα
ἔθετο,
τὴν
σωφροσύνην.
Καίτοι |