Chapitre
[8]	καὶ ἀγαθόν. Φαίνεται. Σωφροσύνη δέ	γε	ἀγαθόν, εἴπερ ἀγαθοὺς ποιεῖ οἷς
[13]	πέφυκεν ταῖς ἄλλαις ἐπιστήμαις, οὐδέ	γε	αἱ ἄλλαι ἀλλήλαις· σὺ δ'
[16]	παντάπασιν ἀδύνατον· ἢ οὐχί; Πάνυ	γε.	Ἀκοὴ δ' αὖ καὶ ὄψις
[9]	ἄλλου· οὐ γὰρ δὴ ἐμοῦ	γε.	Ἀλλὰ τί διαφέρει, ἦ δ'
[18]	ποτέροις ἐπακολουθῆσαι; Οὐ δῆτα. (Οὐδέ	γε	ἄλλος οὐδείς, ὡς ἔοικεν, πλὴν
[20]	μὴ εἰκῇ παριέναι, εἴ τίς	γε	αὑτοῦ καὶ σμικρὸν κήδεται. Καλῶς
[9]	Καὶ μὴν οὐ τὰ ὑμέτερά	γε	αὐτῶν ἐπράττετε, εἴπερ τὸ γράφειν
[1]	σὺ ὁρᾷς. Καὶ μὴν ἤγγελταί	γε	δεῦρο, ἔφη, ἥ τε μάχη
[2]	τοῦ δοκοῦντος καλλίστου εἶναι τά	γε	δὴ νῦν, φαίνεται δέ μοι
[8]	δὲ μή. Ἀλλὰ μὴν οὕτω	γε	δοκεῖ μοι ἔχειν, ὡς σὺ
[13]	ἐπιστήμη ἐστὶν τοῦ ὑγιεινοῦ; Πάνυ	γε.	Εἰ τοίνυν με, ἔφην, ἔροιο
[6]	μάλιστα, ἔφη, φίλον· ὥστε τούτου	γε	ἕνεκα, ὅπῃ αὐτὸς οἴει βέλτιον
[20]	δυνατὸν εἶναι (εἰδέναι) καὶ ὅ	γε	ἐξ ἀρχῆς ἐτιθέμεθα σωφροσύνην εἶναι,
[18]	οὔ; Ναί, οὕτως. Περὶ δέ	γε	ἐπιστήμης οὐδὲν οἶδεν, ἀλλὰ τοῦτο
[24]	Ὡς βιασομένου, ἔφη, ἐπειδήπερ ὅδε	γε	ἐπιτάττει· πρὸς ταῦτα σὺ αὖ
[22]	αὐτόν. οὐ γὰρ οἶμαι τούτου	γε	ἔτι ἂν εἴποις οὐδένα ἐπιστημονέστερον
[2]	καὶ τοῦ; Οἶσθά που σύ	γε,	ἔφη, ἀλλ' οὔπω ἐν ἡλικίᾳ
[9]	τουτὶ λέγοντος, ὦ Χαρμίδη; Ἥκιστά	γε,	ἔφη, ἐπεί τοι καὶ πάνυ
[15]	εἴη, εἴπερ καὶ ἐπιστήμης; Πάνυ	γε,	ἔφη. (Ὁ ἄρα σώφρων μόνος
[3]	ἤδη ἐθέλει διαλέγεσθαι. Καὶ πάνυ	γε,	ἔφη ὁ Κριτίας, ἐπεί τοι
[9]	τινι ἔοικεν. Ὅτι δὴ τί	γε;	ἔφη. (Ὅτι οὐ δήπου, ἦν
[4]	σὺ ἀκριβοῖς; Εἰ μὴ ἀδικῶ	γε,	ἔφη· οὐ γάρ τι σοῦ
[4]	λέγουσίν τε καὶ ἔχει; Πάνυ	γε	ἔφη. Οὐκοῦν καλῶς σοι δοκεῖ
[7]	μέντοι ἡ σωφροσύνη ἐστίν; Πάνυ	γε,	ἔφη. Πότερον οὖν κάλλιστον ἐν
[13]	πρὸς ἄλληλα· ἦ γάρ; Πάνυ	γε,	ἔφη. Πὐκοῦν ἑτέρου ὄντος τοῦ
[7]	Ἔγωγε, ἔφη, οἶμαι. Οὐκοῦν τοῦτό	γε,	ἔφην, ὃ οἴει, ἐπειδήπερ ἑλληνίζειν
[9]	εἰ καὶ εὑρήσομεν αὐτὸ ὅπῃ	γε	ἔχει, θαυμάζοιμ' ἄν· αἰνίγματι γάρ
[23]	τι ἀγαθὸν εἶναι, καὶ εἴπερ	γε	ἔχεις αὐτό, (μακάριον εἶναί σε.
[17]	καὶ σωφρονεῖν· ἦ γάρ; Πάνυ	γε,	ἦ δ' ὅς, καὶ συμβαίνει
[7]	κάλλιστον ὄν. Ἦ γάρ; Πάνυ	γε.	Ἡ δέ γε σωφροσύνη καλόν
[18]	ἔχει τινὰ ἐπιστήμην, ὅτου δέ	γε,	ἡ σωφροσύνη οὐ ποιήσει αὐτὸν
[22]	καὶ τῶν μελλόντων ἔσεσθαι; Ἆρά	γε	ᾗ τὸ πεττευτικόν; Ποῖον, ἦ
[20]	ἦν δ' ἐγώ· ἴσως δέ	γε	ἡμεῖς οὐδὲν χρηστὸν ἐζητήσαμεν. Τεκμαίρομαι
[10]	γὰρ κωλύει; ἔφη. Οὐδὲν ἐμέ	γε,	ἦν δ' ἐγώ· ἀλλ' ὅρα
[6]	δὲ σωφροσύνης· ἦ γάρ; Πάνυ	γε,	ἦν δ' ἐγώ. Εὖ τοίνυν
[9]	εἶναι· οὐ γάρ που οὕτω	(γε	ἦν εὐήθης. Ἤ τινος ἠλιθίου
[7]	καὶ παγκρατιάζειν; οὐχ ὡσαύτως; Πάνυ	γε.	Θεῖν δὲ καὶ ἅλλεσθαι καὶ
[15]	ἀνεπιστημοσύνης ἡ αὐτὴ αὕτη; Πάνυ	γε.	Ἰδὲ δὴ ὡς ἄτοπον ἐπιχειροῦμεν,
[22]	ὠφελεῖν ἡμᾶς. Οὐ γὰρ ἐπιστημῶν	γε	καὶ ἀνεπιστημοσυνῶν ἡ ἐπιστήμη ἐστίν,
[16]	τινὸς εἶναι· ἦ γάρ; Πάνυ	γε.	Καὶ γὰρ τὸ μεῖζόν φαμεν
[21]	δημιουργοῖς χρῆσθαι; Εἰ δὲ βούλοιό	γε,	καὶ τὴν μαντικὴν εἶναι συγχωρήσωμεν
[23]	οὐ γὰρ ἄν που ὅ	γε	κάλλιστον πάντων (ὁμολογεῖται εἶναι, τοῦτο
[16]	αὖ καὶ ὄψις καὶ ἔτι	γε	κίνησις αὐτὴ ἑαυτὴν κινεῖν, καὶ
[11]	ἴσως κωλύει ἀληθῆ λέγειν· τόδε	γε	μέντοι, ἦν δ' ἐγώ, θαυμάζω,
[24]	πῶς γὰρ ἂν εἰδείην ὅ	γε	μηδ' ὑμεῖς οἷοί τέ ἐστε
[9]	Ἀλλὰ μέντοι, ἔφην ἐγώ, σωφρόνως	γε	οἰκοῦσα εὖ ἂν οἰκοῖτο. Πῶς
[22]	δημιουργός; Οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἔοικέν	γε.	~Ὁρᾷς οὖν, ὦ Κριτία, ὡς
[22]	δὲ οὐδενός· οὐχ οὕτω; Φαίνεταί	γε.	Οὐκ ἄρα ὑγιείας ἔσται δημιουργός;
[13]	ἢ οὔ; Ἔστιν, ἔφη, ἑαυτοῦ	γε.	Οὐκοῦν καὶ ἰατρική, ἔφην, ἐπιστήμη
[16]	Πολλὴ ἀνάγκη. Καὶ ἡ ὄψις	γέ	που, ὦ ἄριστε, εἴπερ ὄψεται
[17]	ἦ δ' ὅς, καὶ συμβαίνει	γέ	που, ὦ Σώκρατες. Εἰ (γάρ
[20]	ἐγώ, ληρεῖν με· ὅμως τό	γε	προφαινόμενον ἀναγκαῖον σκοπεῖν καὶ μὴ
[23]	οἶδεν μηδαμῶς, ταῦτα εἰδέναι ἁμῶς	γέ	πως· ὅτι γὰρ οὐκ οἶδεν,
[22]	τέχνῃ νυνδή· ἦ γάρ; Πάνυ	γε.	Πῶς οὖν ὠφέλιμος ἔσται ἡ
[11]	σαφῶς σοι διορίζομαι. (Καὶ οὐδέν	γέ	σε ἴσως κωλύει ἀληθῆ λέγειν·
[3]	ἦν αὐτῷ διαλέγεσθαι ἡμῖν ἐναντίον	γε	σοῦ, ἐπιτρόπου τε ἅμα καὶ
[4]	Κριτίᾳ τῷδε συνόντα σε. Καλῶς	γε	σύ, ἦν δ' ἐγώ, ποιῶν·
[10]	συγχωρῶ, ἔφη, καὶ παραδέχομαι. Καλῶς	γε	σὺ τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ,
[23]	ἔθετο, τὴν σωφροσύνην. Καίτοι πολλά	γε	συγκεχωρήκαμεν οὐ συμβαίνονθ' ἡμῖν ἐν
[7]	γάρ; Πάνυ γε. Ἡ δέ	γε	σωφροσύνη καλόν τι ἦν; Ναί.
[23]	φαῦλον εἶναι ζητητήν· ἐπεὶ τήν	γε	σωφροσύνην μέγα τι ἀγαθὸν εἶναι,
[7]	κάλλιστα; Ναί. Ἀλλὰ μὴν ἔν	γε	ταῖς ζητήσεσιν τῆς ψυχῆς καὶ
[11]	Οὐκοῦν τὰ δέοντα πράττει ὅ	γε	ταῦτα πράττων; Ναί. Ὁ τὰ
[13]	σκοπῶ. Εἰ γὰρ δὴ γιγνώσκειν	γέ	τί ἐστιν ἡ σωφροσύνη, δῆλον
[9]	πράττειν δήπου τί ἐστιν. Πάνυ	γε.	Τί οὖν; ἦν δ' ἐγώ,
[10]	πράττειν; Οὐ μέντοι, ἔφη· οὐδέ	γε	τὸ ἐργάζεσθαι καὶ τὸ ποιεῖν.
[7]	ἦν; Ναί. Οὐ τοίνυν κατά	γε	τὸ σῶμα ἡ ἡσυχιότης ἂν
[7]	ἄρα ἡμῖν, ἔφην ἐγώ, κατά	γε	τὸ σῶμα οὐ τὸ ἡσύχιον,
[7]	δ' ἐγώ, εὖ λέγεις; φασί	γέ	τοι, ὦ Χαρμίδη, τοὺς ἡσυχίους
[18]	ἔστιν· οὐ γὰρ δήπου ἔν	γε	τοῖς ἔξω, ἐν οἷς οὐκ
[18]	τῶν ἐπισταμένων καὶ ὁτιοῦν, πλήν	γε	τὸν αὑτοῦ ὁμότεχνον, ὥσπερ οἱ
[7]	ἡσύχιος ὁ σώφρων βίος, ἔκ	γε	τούτου τοῦ λόγου, ἐπειδὴ καλὸν
[22]	ὦ φίλε Κριτία, τὸ εὖ	γε	τούτων ἕκαστα γίγνεσθαι (καὶ ὠφελίμως
[3]	Κριτία, τοιοῦτον αὐτὸν εἶναι τῆς	γε	ὑμετέρας ὄντα οἰκίας. Ἀλλ' ἔφη,
[10]	τὰς τοιαύτας ποιήσεις. Φάναι δέ	γε	χρὴ καὶ οἰκεῖα μόνα τὰ
[10]	ἐπ' οἰκήματος καθημένῳ; Οὐκ οἴεσθαί	γε	χρή, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ καὶ
[22]	Ἀληθῆ λέγεις. Οὐχ αὕτη δέ	γε,	ὡς ἔοικεν, ἐστὶν ἡ σωφροσύνη,
[13]	τῆς στατικῆς αὐτῆς. Συγχωρεῖς; Ἔγωγε.	Λέγε	δή, καὶ ἡ σωφροσύνη τίνος
[11]	ἀλλὰ τί τοῦτο; Οὐδέν· ἀλλὰ	λέγε	εἰ δοκεῖ τίς σοι ἰατρός,
[10]	δ' ἐγώ, ποιῶν. Καί μοι	λέγε,	ἦ καὶ ἃ νυνδὴ ἠρώτων
[20]	Πῶς δή; ἦ δ' ὅς.	Λέγε,	ἵνα καὶ ἡμεῖς εἰδῶμεν ὅτι
[13]	οὐσῶν ποιῇ τὴν ζήτησιν. Ἐπεὶ	λέγε	μοι, ἔφη, τῆς λογιστικῆς τέχνης
[14]	δοκεῖς γάρ μοι μέτρια λέγειν·	Λέγε	τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ, περὶ
[15]	αἰσθήσεις αἰσθάνονται, μηδενὸς αἰσθανομένη; Οὐκ	ἔμοιγε.	(Ἀλλ' ἐπιθυμία δοκεῖ τίς σοι
[9]	ἀγαθὸν ἢ καὶ κακόν. ~Ἀλλ'	ἔμοιγε	δοκεῖ, ἔφη, ὦ Σώκρατες, τοῦτο
[9]	ἐργάζεσθαί τε καὶ πράττειν; Οὐκ	ἔμοιγε	δοκεῖ, ἦ δ' ὅς. Ἀλλὰ
[8]	καλόν, ἀλλὰ καὶ ἀγαθόν ἐστιν.	(Ἔμοιγε	δοκεῖ. Τί οὖν; ἦν δ'
[3]	δὲ δὴ ἄλλοι πάντες ἐρᾶν	ἔμοιγε	ἐδόκουν αὐτοῦ οὕτως ἐκπεπληγμένοι τε
[11]	ποιεῖν καὶ ἐκείνῳ ὃν ἰῷτο;	Ἔμοιγε.	Οὐκοῦν τὰ δέοντα πράττει ὅ
[15]	εἶναι τοιαύτη; Μὰ Δί' οὐκ	ἔμοιγε.	Τί δὲ ἀκοήν, ἣ φωνῆς
[22]	σκυτῶν τομῆς; (Μὰ Δί' οὐκ	ἔγωγε.	Ἀλλὰ χαλκοῦ ἐργασίας; Οὐδαμῶς. Ἀλλὰ
[12]	ἄνθρωπον σωφρονεῖν. Σχεδὸν γάρ τι	ἔγωγε	αὐτὸ τοῦτό φημι εἶναι σωφροσύνην,
[22]	ἄλλον τινὰ λέγεις; Καὶ τοῦτον	ἔγωγε,	ἔφη, καὶ ἄλλον. Τίνα; ἦν
[7]	ἡ σωφροσύνη· ἢ οὐκ οἴει;	Ἔγωγε,	ἔφη, οἶμαι. Οὐκοῦν τοῦτό γε,
[11]	ταύτην λέγεις σὺ σωφροσύνην εἶναι;	Ἔγωγε,	ἔφη. Οὐκ ἄρα σωφρονεῖ ὁ
[11]	σὺ λέγεις νῦν. Ἀλλὰ μέντοι	ἔγωγε,	ἔφη, τὸν μὴ ἀγαθὰ ἀλλὰ
[9]	εἰπεῖν; Οὐκ οἶδα μὰ Δία	ἔγωγε,	ἦ δ' ὅς· ἀλλ' ἴσως
[10]	τοὺς δημιουργοὺς πάντας ποιεῖν τι;	Ἔγωγε.	(Ἦ οὖν δοκοῦσί σοι τὰ
[9]	γραμματιστὴν ὅταν γράφῃ ἢ ἀναγιγνώσκῃ;	Ἔγωγε,	ἡγοῦμαι μὲν οὖν, ἔφη. Δοκεῖ
[4]	τοῖς ἡμετέροις ἡλικιώταις, μέμνημαι δὲ	ἔγωγε	καὶ παῖς ὢν Κριτίᾳ τῷδε
[13]	κοῦφον τῆς στατικῆς αὐτῆς. Συγχωρεῖς;	Ἔγωγε.	Λέγε δή, καὶ ἡ σωφροσύνη
[12]	εἶναι συμβαίνειν, ἐκείνων ἄν τι	ἔγωγε	(μᾶλλον ἀναθείμην, καὶ οὐκ ἂν
[11]	ἔπραξεν. Ἢ οὐχ οὕτως ἔλεγες;	Ἔγωγε.	Οὐκοῦν, ὡς ἔοικεν, ἐνίοτε ὠφελίμως
[24]	κελεύεις. Ἀλλὰ μήν, ἔφη, κελεύω	ἔγωγε.	Ποιήσω τοίνυν, ἔφη, ἀπὸ ταυτησὶ
[10]	λέγει καὶ παραδέχῃ τὸν λόγον,	ἔγωγε	πολὺ ἂν ἥδιον μετὰ σοῦ
[23]	εἰ γὰρ ἔχεις, μᾶλλον ἂν	ἔγωγέ	σοι συμβουλεύσαιμι ἐμὲ μὲν λῆρον
[14]	μή. Καὶ νῦν δὴ οὖν	ἔγωγέ	φημι τοῦτο ποιεῖν, τὸν λόγον
[15]	τῶν ἄλλων ἐρώτων; Οὔκ, ἔφη,	ἔγωγε.	Φόβον δὲ ἤδη τινὰ κατανενόηκας,
[14]	Καὶ μάλα, ἦ δ' ὅς,	ἔγωγε,	ὦ Σώκρατες. Θαρρῶν τοίνυν, ἦν
[24]	μὰ Δί' ἦ δ' ὅς,	ἔγωγε,	ὦ Σώκρατες, οὐκ οἶδα οὔτ'
[11]	ποιοῦντα οὔ φημι σωφρονεῖν, τὸν	δὲ	ἀγαθὰ ἀλλὰ μὴ κακὰ σωφρονεῖν·
[15]	δοξῶν δόξαν καὶ αὑτῆς, ὧν	δὲ	αἱ ἄλλαι δοξάζουσιν μηδὲν δοξάζουσαν;
[15]	Μὰ Δί' οὐκ ἔμοιγε. Τί	δὲ	ἀκοήν, ἣ φωνῆς μὲν οὐδεμιᾶς
[7]	ἡσυχῇ καὶ βραδέως; Ναί. Διδάσκειν	δὲ	ἄλλον οὐ ταχέως (καὶ) κάλλιον
[1]	ὅτι μέ (τις ἀνέροιτο· ἠρώτων	δὲ	ἄλλος ἄλλο. ~Ἐπειδὴ δὲ τῶν
[15]	εἰδέναι, οἶδεν δ' οὔ, τῶν	δὲ	ἄλλων οὐδείς· καὶ ἔστιν δὴ
[7]	τε καὶ βραδέως; Ναί. Τί	δέ;	Ἀναμιμνῄσκεσθαι καὶ μεμνῆσθαι ἡσυχῇ τε
[19]	ἂν καὶ αὐτὸς μάθῃ, οἱ	δὲ	ἄνευ τούτου ἐξετάζοντες ἀσθενέστερον καὶ
[2]	τοῦ ἡμετέρου θείου ὑόν, ἐμὸν	δὲ	ἀνεψιόν. Οἶδα μέντοι νὴ Δία,
[15]	ἐμοῦ· ἐγὼ μὲν γὰρ ἀπορῶ.	δὲ	ἀπορῶ, φράσω σοι; Πάνυ γ'
[1]	πόρρωθεν ἠσπάζοντο ἄλλος ἄλλοθεν· Χαιρεφῶν	δέ,	ἅτε καὶ μανικὸς ὤν, ἀναπηδήσας
[6]	τῇ ἠπείρῳ πρεσβεύων ἀφίκετο, σύμπασα	δὲ	αὕτη ἡ οἰκία οὐδὲν τῆς
[4]	τοῦ τοιούτου θρέμματος ἑαλωκέναι. Ὅμως	δὲ	αὐτοῦ ἐρωτήσαντος εἰ ἐπισταίμην τὸ
[16]	διπλάσιον ἢ ἡμίσεος. Ἀληθῆ. Πλέον	δὲ	αὑτοῦ ὂν οὐ καὶ ἔλαττον
[10]	τὰ τοιαῦτα ἡγεῖσθαι αὐτόν, τὰ	δὲ	βλαβερὰ πάντα ἀλλότρια· ὥστε καὶ
[21]	τὸ ἀληθινοῖς δημιουργοῖς χρῆσθαι; Εἰ	δὲ	βούλοιό γε, καὶ τὴν μαντικὴν
[7]	τὰ τοῦ καλοῦ ἐστιν, τὰ	δὲ	(βραδέα) μόγις τε καὶ ἡσυχῇ
[7]	κάλλιον ἢ δυσμαθία; Εὐμαθία. Ἔστιν	δέ	γ' ἔφην, ἡ μὲν εὐμαθία
[8]	ἀγαθὸν καὶ ἀγαθόν. Φαίνεται. Σωφροσύνη	δέ	γε ἀγαθόν, εἴπερ ἀγαθοὺς ποιεῖ
[18]	ἢ οὔ; Ναί, οὕτως. Περὶ	δέ	γε ἐπιστήμης οὐδὲν οἶδεν, ἀλλὰ
[18]	ὅτι ἔχει τινὰ ἐπιστήμην, ὅτου	δέ	γε, ἡ σωφροσύνη οὐ ποιήσει
[20]	~Ἴσως, ἦν δ' ἐγώ· ἴσως	δέ	γε ἡμεῖς οὐδὲν χρηστὸν ἐζητήσαμεν.
[7]	Ἦ γάρ; Πάνυ γε. Ἡ	δέ	γε σωφροσύνη καλόν τι ἦν;
[10]	πράξεις τὰς τοιαύτας ποιήσεις. Φάναι	δέ	γε χρὴ καὶ οἰκεῖα μόνα
[22]	ἀπούσης. Ἀληθῆ λέγεις. Οὐχ αὕτη	δέ	γε, ὡς ἔοικεν, ἐστὶν ἡ
[17]	ἄλλων· ἦ γάρ; Ναί. Ὅτι	δὲ	γιγνώσκει, ταύτῃ τῇ ἐπιστήμῃ πῶς
[15]	μὲν αἴσθησις καὶ ἑαυτῆς, ὧν	δὲ	δὴ αἱ ἄλλαι αἰσθήσεις αἰσθάνονται,
[3]	τεθορυβημένοι ἦσαν, ἡνίκ' εἰσῄει πολλοὶ	δὲ	δὴ ἄλλοι ἐρασταὶ καὶ ἐν
[3]	μέγεθος καὶ τὸ κάλλος, οἱ	δὲ	δὴ ἄλλοι πάντες ἐρᾶν ἔμοιγε
[17]	καὶ ὅταν γνῶσιν, γιγνώσκων, ὅταν	δὲ	δὴ γνῶσιν αὐτὴν αὑτῆς τις
[6]	σοῦ ἐν οὐδενὶ ὑποβεβηκέναι· εἰ	δὲ	δὴ καὶ πρὸς σωφροσύνην καὶ
[14]	μάλιστα μὲν ἐμαυτοῦ ἕνεκα, ἴσως	δὲ	δὴ καὶ τῶν ἄλλων ἐπιτηδείων·
[12]	τι ἢ Σωφρόνει, φησίν. Αἰνιγματωδέστερον	δὲ	δή, ὡς μάντις, λέγει· τὸ
[1]	Ποτειδαίας ἀπὸ τοῦ στρατοπέδου, οἷον	δὲ	διὰ χρόνου ἀφιγμένος ἁσμένως ᾖα
[15]	φοβεῖται; Οὐ κατανενόηκα, ἔφη. Δόξαν	δὲ	δοξῶν δόξαν καὶ αὑτῆς, ὧν
[7]	μὲν εὐμαθία ταχέως μανθάνειν, ἡ	δὲ	δυσμαθία ἡσυχῇ καὶ βραδέως; Ναί.
[9]	μὲν ἀλλοτρίων μὴ ἅπτεσθαι, τὰ	δὲ	ἑαυτοῦ ἕκαστον ἐργάζεσθαί τε καὶ
[4]	ἐν τοῖς ἡμετέροις ἡλικιώταις, μέμνημαι	δὲ	ἔγωγε καὶ παῖς ὢν Κριτίᾳ
[17]	πάντα· ἢ οὔ; Φαίνεται. Σωφροσύνῃ	δέ,	εἴπερ μόνον ἐστὶν ἐπιστημῶν ἐπιστήμη,
[18]	τῶν ἐπιστημόνων καὶ μή. Σκεψώμεθα	δὲ	ἐκ τῶνδε· εἰ μέλλει ὁ
[17]	εἶναι γενέσθαι ἐπιστήμην ἐπιστήμης· αὖθις	δὲ	ἐπισκεψόμεθα εἴτε οὕτως ἔχει εἴτε
[13]	κουφοτέρου σταθμοῦ ἐστιν στατική· Ἕτερον	δέ	ἐστιν τὸ βαρύ τε καὶ
[19]	ἀναγκαῖον τοὺς οὕτω διακειμένους, τοὺς	δὲ	εὖ πράττοντας εὐδαίμονας εἶναι. Ἆρ'
[18]	τέχνης ἢ μὴ ἐπιστάμενον, προσποιούμενον	δὲ	ἢ οἰόμενον, οὔτε ἄλλον οὐδένα
[11]	πράττων, ἀλλ' ὁ τἀγαθά; Σοὶ	δέ,	ἦ δ' ὅς, ὦ βέλτιστε,
[19]	ἄρχοι· ἁμαρτίας γὰρ (ἐξῃρημένης, ὀρθότητος	δὲ	ἡγουμένης, ἐν πάσῃ πράξει καλῶς
[15]	ἐρώτων; Οὔκ, ἔφη, ἔγωγε. Φόβον	δὲ	ἤδη τινὰ κατανενόηκας, ὃς ἑαυτὸν
[7]	ἡ σωφροσύνη. Ἔοικεν, ἔφη. (Τί	δέ;	ἦν δ' ἐγώ, εὐμαθία κάλλιον
[19]	μὲν οὖν, ἔφη, οὕτως. Νῦν	δέ,	ἦν δ' ἐγώ, ὁρᾷς ὅτι
[2]	ἤδη που εἶναι προσιών. Ἔστιν	δέ,	ἦν δ' ἐγώ, τίς τε
[7]	οὐχ ὡσαύτως; Πάνυ γε. Θεῖν	δὲ	καὶ ἅλλεσθαι καὶ τὰ τοῦ
[6]	καθ' ἑαυτοῦ τοιαῦτα λέγειν, ἅμα	δὲ	καὶ Κριτίαν τόνδε ψευδῆ ἐπιδείξω
[22]	ἐπιστήμη ἐστὶν ἡ σωφροσύνη, ἐπιστατεῖ	(δὲ	καὶ ταῖς ἄλλαις ἐπιστήμαις, καὶ
[15]	ἀγαθὸν μὲν οὐδὲν βούλεται, αὑτὴν	δὲ	καὶ τὰς ἄλλας βουλήσεις βούλεται.
[15]	ὁρᾷ οὐδὲν ὄψις οὖσα, αὑτὴν	δὲ	καὶ τὰς ἄλλας ὄψεις· δοκεῖ
[15]	φωνῆς μὲν οὐδεμιᾶς ἀκούει, αὑτῆς	δὲ	καὶ τῶν ἄλλων ἀκοῶν ἀκούει
[15]	μὲν οὐδεμιᾶς ἐστὶν ἐπιθυμία, αὑτῆς	δὲ	καὶ τῶν ἄλλων ἐπιθυμιῶν; Οὐ
[15]	μὲν οὐδενός ἐστιν ἐπιστήμη, αὑτῆς	δὲ	καὶ τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν ἐπιστήμη;
[15]	ἔρως καλοῦ μὲν οὐδενός, αὑτοῦ	δὲ	καὶ τῶν ἄλλων ἐρώτων; Οὔκ,
[15]	οὐκ ἔστιν τούτων ὄψις, ἑαυτῆς	δὲ	καὶ τῶν ἄλλων ὄψεων ὄψις
[13]	εἴποιμ' ἂν ὅτι οἰκήσεις· ὡσαύτως	δὲ	καὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν. Χρὴ
[22]	ἡ δὲ ὑφαντικὴ ἠμφιέσθαι, ἡ	δὲ	κυβερνητικὴ κωλύσει ἐν τῇ θαλάττῃ
[23]	ἐν τῷ βίῳ παροῦσα. Ἔτι	δὲ	μᾶλλον ἀγανακτῶ ὑπὲρ τῆς ἐπῳδῆς
[19]	ἃ ἀπολαυσόμεθα τῆς σωφροσύνης, ἡμεῖς	δὲ	μεῖζόν τι βλέπομεν καὶ ζητοῦμεν
[8]	ποιεῖ οἷς ἂν παρῇ, κακοὺς	δὲ	μή. Ἀλλὰ μὴν οὕτω γε
[6]	ἐθέλω σκοπεῖν μετὰ σοῦ· εἰ	δὲ	μή, ἐᾶν. Ἀλλὰ πάντων μάλιστα,
[20]	μὲν ἴσασιν, πράττοιεν ταῦτα, ἃ	δὲ	μὴ ἐπίσταιντο, ἄλλοις παραδιδοῖεν τοῖς
[14]	οἰόμενος μέν τι εἰδέναι, εἰδὼς	δὲ	μή. Καὶ νῦν δὴ οὖν
[18]	τὸν προσποιούμενον ἰατρὸν εἶναι, ὄντα	δὲ	μή, καὶ τὸν ὡς ἀληθῶς
[8]	μὲν ἀγαθὸν (τυγχάνει ὄν, αἰδὼς	δὲ	(μὴ) οὐδὲν μᾶλλον ἀγαθὸν ἢ
[5]	τὸ φάρμακον τῇ κεφαλῇ· εἰ	δὲ	μή, οὐκ ἂν ἔχοιμεν ὅτι
[2]	τά γε δὴ νῦν, φαίνεται	δέ	μοι καὶ αὐτὸς ἐγγὺς ἤδη
[14]	ἐπιστῆμαι, ἑαυτῶν δ' οὔ, ἡ	δὲ	μόνη τῶν τε ἄλλων ἐπιστημῶν
[11]	ὅπῃ ἂν βούλῃ ἕκαστον· δήλου	δὲ	μόνον ἐφ' ὅτι ἂν φέρῃς
[5]	οἳ λέγονται καὶ ἀπαθανατίζειν. Ἔλεγεν	δὲ	ὁ Θρᾲξ οὗτος ὅτι ταῦτα
[14]	τῶν ἐπιστημῶν ἡ σωφροσύνη· σὺ	δὲ	ὁμοιότητά τινα ζητεῖς αὐτῆς ταῖς
[23]	ἀδύνατον λόγῳ ὁτιοῦν ζητεῖν, σεαυτὸν	δέ,	ὅσῳπερ σωφρονέστερος εἶ, τοσούτῳ εἶναι
[20]	ἡμεῖς οὐδὲν χρηστὸν ἐζητήσαμεν. Τεκμαίρομαι	δέ,	ὅτι μοι ἄτοπ' ἄττα καταφαίνεται
[21]	τις κυβερνήτης φάσκων εἶναι, ὢν	δὲ	οὔ, ἐξαπατῷ ἂν ἡμᾶς, οὔτε
[17]	ἰατρική, τὸ δὲ πολιτική, τὸ	δὲ	οὐδὲν ἄλλο ἢ ἐπιστήμη. Πῶς
[22]	ἐστὶν καὶ ἀνεπιστημοσύνης ἐπιστήμη, ἄλλου	δὲ	οὐδενός· οὐχ οὕτω; Φαίνεταί γε.
[10]	μετὰ τοῦ καλοῦ γίγνηται, ἔργον	δὲ	οὐδέποτε οὐδὲν ὄνειδος· τὰ γὰρ
[21]	ἂν πράττοιμεν καὶ εὐδαιμονοῖμεν, τοῦτο	δὲ	οὔπω δυνάμεθα μαθεῖν, ὦ φίλε
[7]	ἡμῖν ἡ σωφροσύνη ὑπετέθη, καλὰ	δὲ	οὐχ ἧττον ταχέα τῶν ἡσυχίων
[23]	πρὸς τὸ καλῶς ζητεῖν. Νῦν	δὲ	πανταχῇ γὰρ ἡττώμεθα, καὶ οὐ
[18]	ὁ σώφρων τὸν ἰατρόν· δέον	δὲ	πεῖραν λαβεῖν ἥτις ἐστίν, ἄλλο
[4]	καθημένων τὸν μὲν ἀνεστήσαμεν, τὸν	δὲ	πλάγιον κατεβάλομεν. Ὁ δ' ἐλθὼν
[1]	μὲν καὶ ἀγνῶτας ἐμοί, τοὺς	δὲ	πλείστους γνωρίμους. Καί με ὡς
[17]	τὸ μὲν οἶμαι ἰατρική, τὸ	δὲ	πολιτική, τὸ δὲ οὐδὲν ἄλλο
[10]	(θαυμαστὸν ἀγνοεῖν τηλικοῦτον ὄντα· σὲ	δέ	που εἰκὸς εἰδέναι καὶ ἡλικίας
[3]	ἐγώ, τυγχάνει εὖ πεφυκώς. Πρέπει	δέ	που, ὦ Κριτία, τοιοῦτον αὐτὸν
[18]	εἰ ἀληθῆ λέγεται, σκοπούμενος, τὰ	δὲ	πραττόμενα, εἰ ὀρθῶς πράττεται; Ἀνάγκη.
[1]	ἐσώθης ἐκ τῆς μάχης Ὀλίγον	δὲ	πρὶν ἡμᾶς ἀπιέναι μάχη ἐγεγόνει
[7]	τε καὶ βραδέως; Ναί. Τί	δὲ	πυκτεύειν τε καὶ παγκρατιάζειν; οὐχ
[9]	τοῦτο μὲν ὀρθῶς λέγεσθαι· τόδε	δὲ	σκέψαι τί σοι δοκεῖ εἶναι
[22]	μὲν ἰατρικὴ ὑγιαίνειν ποιήσει, ἡ	δὲ	σκυτικὴ ὑποδεδέσθαι, ἡ δὲ ὑφαντικὴ
[23]	ἐμὸν καὶ ἧττον ἀγανακτῶ· ὑπὲρ	δὲ	σοῦ, ἦν δ' ἐγώ, ὦ
[6]	φῂς τὴν ἐπῳδὴν ἔχειν· φῂς	δὲ	σωφροσύνης· ἦ γάρ; Πάνυ γε,
[16]	ἐστὶν μεῖζον καὶ ἑαυτοῦ, ὧν	δὲ	τἆλλα μείζω ἐστὶν μηδενὸς μεῖζον,
[5]	ἄλλου σώματος καλῶς ἔχειν. θεραπεύεσθαι	δὲ	τὴν ψυχὴν ἔφη, ὦ μακάριε,
[4]	ὑγιᾶ ποιοῖ τὸ φάρμακον· ἄνευ	δὲ	τῆς ἐπῳδῆς οὐδὲν ὄφελος εἴη
[4]	μὲν εἴη φύλλον τι, ἐπῳδὴ	δέ	τις ἐπὶ τῷ φαρμάκῳ εἴη
[16]	τοῖς (μὲν ἀπιστίαν παράσχοι, ἴσως	δέ	τισιν οὔ. Μεγάλου δή τινος,
[16]	ἡ δύναμις αὐτοῦ ἦν; Λέγω	δὲ	τὸ τοιόνδε· οἷον ἡ ἀκοή,
[2]	ἠρώτων δὲ ἄλλος ἄλλο. ~Ἐπειδὴ	δὲ	τῶν τοιούτων ἅδην εἴχομεν, αὖθις
[5]	λόγους εἶναι τοὺς καλούς· ἐκ	δὲ	τῶν τοιούτων λόγων ἐν ταῖς
[22]	ἡ δὲ σκυτικὴ ὑποδεδέσθαι, ἡ	δὲ	ὑφαντικὴ ἠμφιέσθαι, ἡ δὲ κυβερνητικὴ
[15]	βούλεται. Οὐ γὰρ οὖν. Ἔρωτα	δὲ	φαίης ἄν τινα εἶναι τοιοῦτον,
[4]	πάνυ ῥᾳδίως αὐτῷ διαλεξόμενος· ἐπειδὴ	δέ,	φράσαντος τοῦ Κριτίου ὅτι ἐγὼ
[21]	τοὺς μὲν ἀλαζόνας ἀποτρέπειν, τοὺς	δὲ	ὡς ἀληθῶς μάντεις καθιστάναι ἡμῖν
[6]	γὰρ οἶμαι ἄλλον οὐδένα τῶν	ἐνθάδε	ῥᾳδίως ἂν ἔχειν ἐπιδεῖξαι ποῖαι
[24]	Μὴ τοίνυν, ἦ δ' ὅς,	μηδὲ	σὺ ἐναντιοῦ. Οὐ τοίνυν, ἦν
[23]	ὀνήσῃ ἀπὸ ταύτης τῆς σωφροσύνης	μηδέ	τί σ' ὠφελήσει ἐν τῷ
[9]	ὅς· ἀλλ' ἴσως οὐδὲν κωλύει	μηδὲ	τὸν λέγοντα μηδὲν εἰδέναι ὅτι
[1]	Ποτειδαίᾳ, ἣν ἄρτι ἦσαν οἱ	τῇδε	πεπυσμένοι. Καὶ ἐγὼ πρὸς αὐτὸν
[2]	αὖθις ἐγὼ αὐτοὺς ἀνηρώτων τὰ	τῇδε,	περὶ φιλοσοφίας ὅπως ἔχοι τὰ
[7]	οἴει βέλτιον σκέψασθαι, ταύτῃ σκόπει.	~Τῇδε	τοίνυν, ἔφην ἐγώ, δοκεῖ μοι
[15]	ἡ αὐτὴ αὕτη; Πάνυ γε.	Ἰδὲ	δὴ ὡς ἄτοπον ἐπιχειροῦμεν, ὦ
[17]	ἐστιν εἰδέναι ἅ τέ τις	οἶδε	καὶ ἃ μή; Τοῦτο γὰρ
[22]	δ' ἐγώ. Ἆρα μὴ τὸν	τοιόνδε,	εἴ τις πρὸς τοῖς μέλλουσιν
[16]	αὐτοῦ ἦν; Λέγω δὲ τὸ	τοιόνδε·	οἷον ἡ ἀκοή, φαμέν, οὐκ
[6]	λέγειν, ἅμα δὲ καὶ Κριτίαν	τόνδε	ψευδῆ ἐπιδείξω καὶ ἄλλους πολλούς,
[18]	καὶ μή. Σκεψώμεθα δὲ ἐκ	τῶνδε·	εἰ μέλλει ὁ σώφρων ἢ
[24]	δώσεις; Ὡς βιασομένου, ἔφη, ἐπειδήπερ	ὅδε	γε ἐπιτάττει· πρὸς ταῦτα σὺ
[6]	ἤδη πάρεστιν, ὡς λέγει Κριτίας	ὅδε,	σωφροσύνη καὶ εἶ σώφρων ἱκανῶς,
[11]	σε ἴσως κωλύει ἀληθῆ λέγειν·	τόδε	γε μέντοι, ἦν δ' ἐγώ,
[17]	ὅτι τούτων τόδε μὲν ἐπιστήμη,	τόδε	δ' οὐκ ἐπιστήμη; Οὔκ, ἀλλὰ
[9]	Σώκρατες, τοῦτο μὲν ὀρθῶς λέγεσθαι·	τόδε	δὲ σκέψαι τί σοι δοκεῖ
[22]	ἐπιστημονέστερον ζῶντα εἶναι. Οὐ δῆτα.	Τόδε	δὴ ἔτι προσποθῶ, τίς αὐτὸν
[17]	ἔσται διαιρεῖν, ἢ ὅτι τούτων	τόδε	μὲν ἐπιστήμη, τόδε δ' οὐκ
[13]	εἶπον ὅτι ἀληθῆ λέγεις· ἀλλὰ	τόδε	σοι ἔχω δεῖξαι, τίνος ἐστὶν
[15]	Πῶς δὴ καὶ ποῦ; Ἐν	τοῖσδε.	Ἐννόει γὰρ εἴ σοι δοκεῖ
[18]	ὅτι οὐκ οἶδεν μόνον. Κινδυνεύει.	Οὐδὲ	ἄλλον ἄρα οἷός τε ἔσται
[3]	μοι τὸν νεανίαν καλέσας δεῦρο;	Οὐδὲ	γὰρ ἄν που εἰ ἔτι
[13]	αὕτη πέφυκεν ταῖς ἄλλαις ἐπιστήμαις,	οὐδέ	γε αἱ ἄλλαι ἀλλήλαις· σὺ
[18]	τούτων ποτέροις ἐπακολουθῆσαι; Οὐ δῆτα.	(Οὐδέ	γε ἄλλος οὐδείς, ὡς ἔοικεν,
[10]	τὸ πράττειν; Οὐ μέντοι, ἔφη·	οὐδέ	γε τὸ ἐργάζεσθαι καὶ τὸ
[12]	ὄντος τοῦ προσρήματος, τοῦ χαίρειν,	οὐδὲ	δεῖν τοῦτο παρακελεύεσθαι ἀλλήλοις ἀλλὰ
[10]	εἶναι τὸ τὰ ἑαυτοῦ πράττειν,	οὐδὲ	δὴ ἐκεῖνον εἰδέναι; Ἀλλ' ὦ
[15]	φόβους φοβεῖται, τῶν δεινῶν δ'	οὐδὲ	ἓν φοβεῖται; Οὐ κατανενόηκα, ἔφη.
[5]	κεφαλῆς οὐ δεῖ ἐπιχειρεῖν ἰᾶσθαι	οὐδὲ	κεφαλὴν ἄνευ σώματος, οὕτως οὐδὲ
[15]	τῶν ἄλλων ἐπιθυμιῶν; Οὐ δῆτα.	Οὐδὲ	μὴν βούλησις, ὡς ἐγᾦμαι, ἣ
[7]	ἐν λέξει οὔτε ἄλλοθι οὐδαμοῦ,	οὐδὲ	ὁ ἡσύχιος βίος (κόσμιος) τοῦ
[18]	τῇ σωφροσύνῃ μόνῃ ἀπέδομεν. Ναί.	Οὐδὲ	περὶ ἰατρικῆς ἄρα οἶδεν ὁ
[22]	πράττειν (τε καὶ εὐδαιμονεῖν ποιοῦν,	οὐδὲ	συμπασῶν τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν, ἀλλὰ
[5]	οὐδὲ κεφαλὴν ἄνευ σώματος, οὕτως	οὐδὲ	σῶμα ἄνευ ψυχῆς, ἀλλὰ τοῦτο
[18]	ἄρα σωφρονεῖν τοῦτ' ἂν εἴη	οὐδὲ	σωφροσύνη, εἰδέναι ἅ τε οἶδεν
[7]	ταχειῶν πράξεων τυγχάνουσιν καλλίους οὖσαι,	οὐδὲ	ταύτῃ σωφροσύνη ἂν εἴη μᾶλλόν
[2]	ἐγώ· οὐ γάρ τι φαῦλος	οὐδὲ	τότε ἦν ἔτι παῖς ὤν
[23]	ἄλλων ἐπιστημῶν ἔργα γιγνώσκειν (συνεχωρήσαμεν,	οὐδὲ	τοῦτ' ἐῶντος τοῦ λόγου, ἵνα
[15]	ἀκούει καὶ τῶν μὴ ἀκοῶν;	Οὐδὲ	τοῦτο. Συλλήβδην δὴ σκόπει περὶ
[23]	συνεχωρήσαμεν, οὐκ ἐῶντος τοῦ λόγου	οὐδὲ	φάσκοντος εἶναι· καὶ ταύτῃ αὖ
[9]	ἐγώ, ὦ μιαρέ, ἔφην, Κριτίου	τοῦδε	ἀκήκοας αὐτὸ ἢ (ἄλλου του
[6]	καὶ πρὸς τἆλλα κατὰ τὸν	τοῦδε	λόγον ἱκανῶς πέφυκας, μακάριόν σε,
[17]	οἶδεν εἰδέναι. Πῶς λέγεις, ἔφη;	Ὧδε,	ἦν δ' ἐγώ. Ἐπιστήμη που
[18]	καὶ τὸν μή, ἆρ' οὐχ	ὧδε	ποιήσει· περὶ μὲν ἰατρικῆς δήπου
[6]	οὖν μοι εἰπὲ πότερον ὁμολογεῖς	τῷδε	καὶ φῂς ἱκανῶς ἤδη σωφροσύνης
[4]	ἔγωγε καὶ παῖς ὢν Κριτίᾳ	τῷδε	συνόντα σε. Καλῶς γε σύ,
[14]	τοίνυν, ἦν δ' ἐγώ, ὦ	μακάριε,	ἀποκρινόμενος τὸ ἐρωτώμενον ὅπῃ σοι
[5]	δὲ τὴν ψυχὴν ἔφη, ὦ	μακάριε,	ἐπῳδαῖς τισιν, τὰς δ' ἐπῳδὰς
[4]	ἔφη. ~Ὃ οὖν καὶ ἐγένετο.	Ἧκε	γάρ, καὶ ἐποίησε γέλωτα (πολύν·
[16]	οὔ. Μεγάλου δή τινος, ὦ	φίλε,	ἀνδρὸς δεῖ, ὅστις τοῦτο κατὰ
[4]	Κριτίου ἐκαθέζετο. Ἐνταῦθα μέντοι, ὦ	φίλε,	ἐγὼ ἤδη ἠπόρουν, καί μου
[21]	δὲ οὔπω δυνάμεθα μαθεῖν, ὦ	φίλε	Κριτία. ~Ἀλλὰ μέντοι, ἦ δ'
[3]	μέν, ἦν δ' ἐγώ, ὦ	φίλε	Κριτία, πόρρωθεν ὑμῖν τὸ καλὸν
[22]	Οὐδὲν ἧττον, ἔφη. Ἀλλ' ὦ	φίλε	Κριτία, τὸ εὖ γε τούτων
[7]	ἰσχυραί. Εἰ δ' οὖν, ὦ	φίλε,	ὅτι μάλιστα μηδὲν ἐλάττους αἱ
[6]	οὖν ὁρώμενα τῆς (ἰδέας, ὦ	φίλε	παῖ Γλαύκωνος, δοκεῖς μοι οὐδένα
[19]	φαυλότερον τοῦτο δράσουσιν; Ἆρ' ὦ	φίλε,	τοιαῦτα (ἄττα ἐστὶν ἃ ἀπολαυσόμεθα
[5]	ἔχοιμεν ὅτι ποιοῖμέν σοι, ὦ	φίλε	Χαρμίδη. ~Ἀκούσας οὖν μου ὁ
[6]	σε, ἦν δ' ἐγώ, ὦ	φίλε	Χαρμίδη, ἡ μήτηρ ἔτικτεν. Ἔχει
[17]	Κριτίας ἀκούσας ταῦτα καὶ ἰδών	με	ἀποροῦντα, ὥσπερ οἱ τοὺς χασμωμένους
[3]	τῆς ἀσθενείας ἧς πρῴην πρός	με	ἔλεγεν ὅτι ἀσθενοῖ. Πρὸς οὖν
[13]	τοῦτο. Ἀποδέχομαι. Καὶ εἰ τοίνυν	με	ἔροιο τὴν οἰκοδομικήν, ἐπιστήμην οὖσαν
[13]	ὑγιεινοῦ; Πάνυ γε. Εἰ τοίνυν	με,	ἔφην, ἔροιο σύ· ἰατρικὴ ὑγιεινοῦ
[22]	τὸ ἐπιστημόνως ἀτιμάσῃς. Σμικρὸν τοίνυν	με,	ἦν δ' ἐγώ, ἔτι προσδίδαξον.
[1]	πάνταὰ σαφῶς πεπύσμεθα. Καὶ ἅμα	με	καθίζει ἄγων παρὰ Κριτίαν τὸν
[13]	περὶ ὧν ἐρωτῶ προσφέρῃ πρός	με,	καὶ ἐὰν δὴ βούλωμαι, ὁμολογήσοντός
[1]	ἀναπηδήσας ἐκ μέσων ἔθει πρός	με,	καί μου λαβόμενος τῆς χειρός,
[20]	μέν, ἦν δ' ἐγώ, ληρεῖν	με·	ὅμως τό γε προφαινόμενον ἀναγκαῖον
[4]	Πότερον, ἦν δ' ἐγώ, ἐάν	με	πείθῃς ἢ κἂν μή; Γελάσας
[22]	Ὦ μιαρέ, ἔφην ἐγώ, πάλαι	με	περιέλκεις κύκλῳ, ἀποκρυπτόμενος ὅτι οὐ
[3]	αὐτόν. Καὶ ὁ (Χαιρεφῶν καλέσας	με,	Τί σοι φαίνεται ὁ νεανίσκος,
[1]	αὐτοῖς τὰ ἀπὸ στρατοπέδου, ὅτι	μέ	(τις ἀνέροιτο· ἠρώτων δὲ ἄλλος
[5]	ἄλλῳ (σώματι πορίζειν. Διδάσκων οὖν	με	τό τε φάρμακον καὶ τὰς
[1]	τοὺς δὲ πλείστους γνωρίμους. Καί	με	ὡς (εἶδον εἰσιόντα ἐξ ἀπροσδοκήτου,
[16]	τῷ δυνατῷ ὅτι (καὶ ὠφέλιμον·	κἀμὲ	τάχ' ἂν ἀποπληρώσαις ὡς ὀρθῶς
[14]	οὐκ ἔφησθα ποιεῖν, τοῦτο ποιεῖς·	ἐμὲ	γὰρ ἐπιχειρεῖς ἐλέγχειν, ἐάσας περὶ
[10]	Τί γὰρ κωλύει; ἔφη. Οὐδὲν	ἐμέ	γε, ἦν δ' ἐγώ· ἀλλ'
[23]	μᾶλλον ἂν ἔγωγέ σοι συμβουλεύσαιμι	ἐμὲ	μὲν λῆρον ἡγεῖσθαι εἶναι καὶ
[3]	ἔλεγεν ὅτι ἀσθενοῖ. Πρὸς οὖν	ἐμὲ	ὁ Κριτίας, Ἔναγχός τοι ἔφη
[5]	μήτε γενναῖον μήτε καλόν, ὃς	(ἐμὲ	πείσει ἄλλως ποιεῖν. Ἐγὼ οὖν
[23]	οὐκ οἴομαι οὕτως ἔχειν, ἀλλ'	ἐμὲ	φαῦλον εἶναι ζητητήν· ἐπεὶ τήν
[3]	γὰρ ἄν που εἰ ἔτι	ἐτύγχανε	νεώτερος ὤν, αἰσχρὸν ἂν ἦν
[23]	ἡμῖν πάνυ ὑβριστικῶς ἀνωφελὲς ὂν	ἀπέφαινε.	Τὸ μὲν οὖν ἐμὸν καὶ
[17]	ὁρῶντες ταὐτὸν τοῦτο συμπάσχουσιν, κἀκεῖνος	ἔδοξέ	μοι ὑπ' ἐμοῦ ἀποροῦντος ἀναγκασθῆναι
[13]	ἄξιον τοῦ ὀνόματος; Ἴθι οὖν,	εἰπέ.	Ἀλλ' ὦ Σώκρατες, ἔφη, οὐκ
[7]	ἴδωμεν δὴ εἴ τι λέγουσιν.	(Εἰπὲ	γάρ μοι, οὐ τῶν καλῶν
[8]	ἀπεργάζοιτο ἄν, πάντα ταῦτα συλλογισάμενος	εἰπὲ	εὖ καὶ (ἀνδρείως τί σοι
[7]	εἴτε σοι ἔνεστιν εἴτε μή,	εἰπέ,	ἦν δ' ἐγώ, τί φῂς
[10]	σωφρονοῦσιν, εἰ τοὺς ποιοῦντας ὡμολόγησα.	(Εἰπέ	μοι, ἦν δ' ἐγώ, οὐ
[6]	φαρμάκου δόσεως. Αὐτὸς οὖν μοι	εἰπὲ	πότερον ὁμολογεῖς τῷδε καὶ φῂς
[22]	ἔφη, καὶ τὸ κακόν. Ὦ	μιαρέ,	ἔφην ἐγώ, πάλαι με περιέλκεις
[9]	ὁ λέγων. Καὶ ἐγώ, ὦ	μιαρέ,	ἔφην, Κριτίου τοῦδε ἀκήκοας αὐτὸ
[16]	ἔστιν ἔτι σκοπῶμεν. (Ὀρθῶς λέγεις.	~Φέρε	δή· ἔστι μὲν αὕτη ἡ
[22]	Ἄλλης. Οὐδ' ἄρα ὠφελίας, ὦ	ἑταῖρε·	ἄλλῃ γὰρ αὖ ἀπέδομεν τοῦτο
[9]	Καὶ γὰρ τὸ ἰᾶσθαι, ὦ	ἑταῖρε,	καὶ τὸ οἰκοδομεῖν καὶ τὸ
[15]	δὴ ὡς ἄτοπον ἐπιχειροῦμεν, ὦ	ἑταῖρε,	λέγειν· ἐν ἄλλοις γάρ που
[3]	εἰσέρχεται. ~Ἐμοὶ μὲν οὖν, ὦ	ἑταῖρε,	οὐδὲν σταθμητόν· ἀτεχνῶς γὰρ λευκὴ
[12]	θεοῦ τῶν εἰσιόντων ἀντὶ τοῦ	χαῖρε,	ὡς (τούτου μὲν οὐκ ὀρθοῦ
[23]	γε ἔχεις αὐτό, (μακάριον εἶναί	σε.	Ἀλλ' ὅρα εἰ ἔχεις τε
[2]	οὔπω ἐν ἡλικίᾳ ἦν πρίν	σε	(ἀπιέναι, Χαρμίδην τὸν τοῦ Γλαύκωνος
[10]	οὐδὲν (θαυμαστὸν ἀγνοεῖν τηλικοῦτον ὄντα·	σὲ	δέ που εἰκὸς εἰδέναι καὶ
[6]	Ἐκ δὴ τοιούτων γεγονότα εἰκός	σε	εἰς πάντα πρῶτον εἶναι. Τὰ
[14]	ποιεῖς ἡγούμενος, εἰ ὅτι μάλιστα	σὲ	ἐλέγχω, ἄλλου τινὸς ἕνεκα ἐλέγχειν
[6]	τοῦδε λόγον ἱκανῶς πέφυκας, μακάριόν	σε,	ἦν δ' ἐγώ, ὦ φίλε
[11]	σοι διορίζομαι. (Καὶ οὐδέν γέ	σε	ἴσως κωλύει ἀληθῆ λέγειν· τόδε
[4]	παῖς ὢν Κριτίᾳ τῷδε συνόντα	σε.	Καλῶς γε σύ, ἦν δ'
[3]	κεφαλὴν ἕωθεν ἀνιστάμενος· ἀλλὰ τί	σε	κωλύει προσποιήσασθαι πρὸς αὐτὸν ἐπίστασθαί
[16]	τοῦτο ἔνδειξαι, ὅτι δυνατὸν (ἀποδεῖξαί	σε)	ὃ νυνδὴ ἔλεγον, ἔπειτα πρὸς
[4]	κἂν μή; Γελάσας οὖν, Ἐάν	σε	πείθω, ἔφη, ὦ Σώκρατες. Εἶεν,
[5]	ἔφη, τῷ φαρμάκῳ τούτῳ μηδείς	σε	πείσει τὴν αὑτοῦ κεφαλὴν θεραπεύειν,
[8]	σεαυτὸν ἐμβλέψας, ἐννοήσας ὁποῖόν τινά	σε	ποιεῖ ἡ σωφροσύνη παροῦσα καὶ
[14]	καὶ αὐτὴ ἑαυτῆς. Καὶ ταῦτά	σε	πολλοῦ δεῖ λεληθέναι, ἀλλὰ γὰρ
[6]	καὶ δίκαιον, ὦ Χαρμίδη, διαφέρειν	σε	(τῶν ἄλλων πᾶσιν τοῖς τοιούτοις·
[13]	ἄλλων τεχνῶν. Χρὴ οὖν καὶ	σὲ	ὑπὲρ τῆς σωφροσύνης, ἐπειδὴ φῂς
[4]	καὶ ἐγένετο. Ἧκε γάρ, καὶ	ἐποίησε	γέλωτα (πολύν· ἕκαστος γὰρ ἡμῶν
[16]	εἴ τι διπλάσιόν ἐστιν τῶν	τε	ἄλλων διπλασίων καὶ ἑαυτοῦ, ἡμίσεος
[14]	οὔ, ἡ δὲ μόνη τῶν	τε	ἄλλων ἐπιστημῶν ἐπιστήμη ἐστὶ καὶ
[3]	ἡμῖν ἐναντίον γε σοῦ, ἐπιτρόπου	τε	ἅμα καὶ ἀνεψιοῦ ὄντος. Ἀλλὰ
[15]	μόνη τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν αὐτή	τε	αὑτῆς ἐστιν καὶ τῶν ἄλλων
[4]	λέγουσί που ὅτι οὐχ οἷόν	τε	αὐτοὺς μόνους ἐπιχειρεῖν τοὺς ὀφθαλμοὺς
[6]	ἐξ ὧν σὺ γέγονας. Ἥ	τε	γὰρ πατρῴα ὑμῖν οἰκία, ἡ
[15]	(Ὁ ἄρα σώφρων μόνος αὐτός	τε	ἑαυτὸν γνώσεται καὶ οἷός τε
[10]	πρόσθεν κατέχων τότε οὐχ οἷός	τε	ἐγένετο· δοκεῖ γάρ μοι παντὸς
[18]	τὸν ὡς ἀληθῶς ὄντα οἷός	τε	ἔσται διακρίνειν, οὔτε ἄλλον οὐδένα
[15]	τε ἑαυτὸν γνώσεται καὶ οἷός	τε	ἔσται ἐξετάσαι τί τε τυγχάνει
[18]	ἀνεπιστημοσύνης, οὔτε ἰατρὸν διακρῖναι οἵα	τε	ἔσται ἐπιστάμενον τὰ τῆς τέχνης
[18]	Κινδυνεύει. Οὐδὲ ἄλλον ἄρα οἷός	τε	ἔσται οὗτος ἐξετάσαι φάσκοντά τι
[24]	ὅ γε μηδ' ὑμεῖς οἷοί	τέ	ἐστε ἐξευρεῖν ὅτι ποτ' ἔστιν,
[17]	δυνατὸν τοῦτο, τί μᾶλλον οἷόν	τέ	ἐστιν εἰδέναι ἅ τέ τις
[19]	ὑπετιθέμεθα, ᾔδει ὁ σώφρων ἅ	τε	ᾔδει καὶ ἃ μὴ ᾔδει,
[17]	καὶ ἀνεπιστημοσύνῃ ὑγιεινοῦ, (καὶ ἐπιστήμῃ	τε	καὶ ἀνεπιστημοσύνῃ δικαίου; Οὐδαμῶς. Ἀλλὰ
[17]	τοσοῦτον. Ταὐτὸν οὖν ἐστιν ἐπιστήμῃ	τε	καὶ ἀνεπιστημοσύνῃ ὑγιεινοῦ, (καὶ ἐπιστήμῃ
[7]	ἐγὼ οἶμαι, καὶ μόγις βουλευόμενός	τε	καὶ ἀνευρίσκων ἐπαίνου δοκεῖ ἄξιος
[6]	παραδέδοται ἡμῖν, ὡς διαφέρουσα κάλλει	τε	(καὶ ἀρετῇ καὶ τῇ ἄλλῃ
[7]	δέ; Ἀναμιμνῄσκεσθαι καὶ μεμνῆσθαι ἡσυχῇ	τε	καὶ βραδέως κάλλιον ἢ σφόδρα
[7]	καὶ σφόδρα μᾶλλον ἢ ἡσυχῇ	τε	καὶ βραδέως; Ναί. Τί δέ;
[7]	ὀξέως πολὺ κάλλιον τοῦ ἡσυχῇ	τε	καὶ βραδέως; Ναί. Τί δὲ
[3]	(τε καί, ὡς δοκεῖ ἄλλοις	τε	καὶ ἑαυτῷ, πάνυ ποιητικός. Τοῦτο
[9]	Καὶ ἅμα ταῦτα λέγων ὑπεγέλα	τε	καὶ εἰς τὸν Κριτίαν ἀπέβλεπεν.
[2]	γὰρ τυγχάνουσιν οἱ εἰσιόντες πρόδρομοί	τε	καὶ ἐρασταὶ ὄντες τοῦ δοκοῦντος
[22]	ἦν ζῆν τὸ εὖ πράττειν	(τε	καὶ εὐδαιμονεῖν ποιοῦν, οὐδὲ συμπασῶν
[4]	ᾔσθησαι ὅτι ταῦτα οὕτως λέγουσίν	τε	καὶ ἔχει; Πάνυ γε ἔφη.
[7]	ἐστιν, τὰ δὲ (βραδέα) μόγις	τε	καὶ ἡσυχῇ τὰ τοῦ αἰσχροῦ;
[7]	φαίνεται ἢ τὰ τῆς βραδυτῆτός	τε	καὶ ἡσυχιότητος; Κινδυνεύει, ἔφη. Οὐκ
[4]	ὅλου τὸ μέρος ἐπιχειροῦσιν θεραπεύειν	τε	καὶ ἰᾶσθαι· ἢ οὐκ ᾔσθησαι
[7]	καλλίους ἐφάνησαν ἢ αἱ ταχεῖαί	τε	καὶ ἰσχυραί. Εἰ δ' οὖν,
[22]	μόνον τῆς περὶ τὸ ἀγαθόν	τε	καὶ κακόν. Ἐπεί, ὦ Κριτία,
[22]	ἡ ἐπιστήμη ἐστίν, ἀλλὰ ἀγαθοῦ	τε	καὶ κακοῦ· ὥστε εἰ αὕτη
[13]	Ἕτερον δέ ἐστιν τὸ βαρύ	τε	καὶ κοῦφον τῆς στατικῆς αὐτῆς.
[13]	αὖ ἡ στατικὴ τοῦ βαρυτέρου	τε	καὶ κουφοτέρου σταθμοῦ ἐστιν στατική·
[23]	σε. Ἀλλ' ὅρα εἰ ἔχεις	τε	καὶ μηδὲν δέῃ τῆς ἐπῳδῆς·
[5]	~(Κἀγὼ ἀκούσας αὐτοῦ ἐπαινέσαντος ἀνεθάρρησά	τε,	καί μοι κατὰ σμικρὸν πάλιν
[19]	ἂν τὸν βίον διεζῶμεν αὐτοί	τε	(καὶ) οἱ τὴν σωφροσύνην ἔχοντες
[7]	ὃς τὸ μὲν πρῶτον ὤκνει	τε	καὶ οὐ πάνυ ἤθελεν ἀποκρίνασθαι·
[9]	δ' ἐγώ, τὸ τὰ τοιαῦτά	τε	καὶ οὕτω τὰ αὑτοῦ πράττειν
[7]	βραδέως; Ναί. Τί δὲ πυκτεύειν	τε	καὶ παγκρατιάζειν; οὐχ ὡσαύτως; Πάνυ
[10]	ποιούμενα ἔργα ἐκάλει, καὶ ἐργασίας	τε	καὶ πράξεις τὰς τοιαύτας ποιήσεις.
[9]	τὰ δὲ ἑαυτοῦ ἕκαστον ἐργάζεσθαί	τε	καὶ πράττειν; Οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ,
[15]	ἔστιν δὴ τοῦτο τὸ σωφρονεῖν	τε	καὶ σωφροσύνη καὶ τὸ ἑαυτὸν
[11]	τὸν λόγον, ὅτι τὰ οἰκεῖά	τε	καὶ τὰ αὑτοῦ ἀγαθὰ καλοίης,
[7]	ἐλάττους αἱ ἡσύχιοι τῶν σφοδρῶν	τε	καὶ ταχειῶν πράξεων τυγχάνουσιν καλλίους
[7]	ἡσυχῇ πράττειν ἢ τὸ σφόδρα	τε	καὶ ταχέως, οὔτε ἐν βαδισμῷ
[7]	ἄξιος εἶναι, (ἀλλ' ὁ ῥᾷστά	τε	καὶ τάχιστα τοῦτο δρῶν. Ἔστιν
[3]	ἔμοιγε ἐδόκουν αὐτοῦ οὕτως ἐκπεπληγμένοι	τε	καὶ τεθορυβημένοι ἦσαν, ἡνίκ' εἰσῄει
[7]	τὸ σῶμα, τὰ τοῦ τάχους	τε	καὶ τῆς ὀξύτητος καλλίω φαίνεται
[4]	Ὁ δ' ἐλθὼν μεταξὺ ἐμοῦ	τε	καὶ τοῦ Κριτίου ἐκαθέζετο. Ἐνταῦθα
[2]	δέ, ἦν δ' ἐγώ, τίς	τε	καὶ τοῦ; Οἶσθά που σύ
[16]	ἑαυτοῦ, ἡμίσεος δήπου ὄντος ἑαυτοῦ	τε	καὶ τῶν ἄλλων διπλάσιον ἂν
[15]	ἄλλου τινός (ἐστιν ἢ ἑαυτῆς	τε	καὶ τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν ἐπιστήμη,
[5]	ἀνθρώπους, ὅτι χωρὶς ἑκατέρου, σωφροσύνης	τε	καὶ ὑγιείας, ἰατροί τινες ἐπιχειροῦσιν
[3]	ἐπεί τοι καὶ ἔστιν φιλόσοφός	(τε	καί, ὡς δοκεῖ ἄλλοις τε
[10]	οὐδὲν ὄνειδος· τὰ γὰρ καλῶς	τε	καὶ ὠφελίμως ποιούμενα ἔργα ἐκάλει,
[1]	Καλλαίσχρου. Παρακαθεζόμενος οὖν ἠσπαζόμην τόν	τε	Κριτίαν καὶ τοὺς ἄλλους, καὶ
[19]	ὅτι ἂν ἄλλο μανθάνῃ, ῥᾷόν	τε	μαθήσεται καὶ ἐναργέστερα πάντα αὐτῷ
[1]	ἤγγελταί γε δεῦρο, ἔφη, ἥ	τε	μάχη πάνυ ἰσχυρὰ (γεγονέναι καὶ
[3]	ἐκεῖνος ἐμοὶ θαυμαστὸς ἐφάνη τό	τε	μέγεθος καὶ τὸ κάλλος, οἱ
[11]	καὶ ἑκάστῳ τῶν δημιουργῶν ὅταν	τε	μέλλῃ ὀνήσεσθαι ἀπὸ τοῦ ἔργου
[12]	τὰ ὕστερον γράμματα ἀναθέντες, τό	τε	μηδὲν ἄγαν καὶ τὸ Ἐγγύη
[4]	ὁ τὸ φάρμακον ἐπιστάμενος, ἐνέβλεψέν	τέ	μοι (τοῖς ὀφθαλμοῖς ἀμήχανόν τι
[17]	τοῦτο τίς ἀνάγκη εἰδέναι ἅ	τε	οἶδεν καὶ ἃ μὴ οἶδεν;
[15]	αὐτὸν γιγνώσκειν, τὸ εἰδέναι ἅ	τε	οἶδεν καὶ ἃ μὴ οἶδεν.
[20]	σωφροσύνην εἶναι, τὸ εἰδέναι ἅ	τε	οἶδεν καὶ ἃ μὴ οἶδεν,
[18]	εἴη οὐδὲ σωφροσύνη, εἰδέναι ἅ	τε	οἶδεν καὶ ἃ μὴ οἶδεν,
[23]	γένοιτο ὁ σώφρων ἐπιστήμων ὧν	τε	οἶδεν ὅτι οἶδεν, καὶ ὧν
[19]	ἀγαθὸν εἴη τὸ εἰδέναι ἅ	τε	οἶδέν τις καὶ ἃ μὴ
[19]	οὕτω δὴ ὑπὸ σωφροσύνης οἰκία	τε	οἰκουμένη ἔμελλεν καλῶς οἰκεῖσθαι, πόλις
[17]	διελέσθαι ἃ προυκαλούμην (αὐτόν, ἔλεγέν	τε	οὐδὲν σαφές, ἐπικαλύπτων τὴν ἀπορίαν.
[19]	οἰκουμένη ἔμελλεν καλῶς οἰκεῖσθαι, πόλις	τε	πολιτευομένη, καὶ ἄλλο πᾶν οὗ
[4]	τότε δή, ὦ γεννάδα εἶδόν	τε	τὰ ἐντὸς τοῦ ἱματίου καὶ
[21]	ἡμῖν τι συμβαίνοι ἢ ὑγιέσιν	τε	τὰ σώματα εἶναι μᾶλλον ἢ
[7]	πάντα πράττειν καὶ ἡσυχῇ, ἔν	τε	ταῖς ὁδοῖς βαδίζειν καὶ διαλέγεσθαι,
[17]	οἷόν τέ ἐστιν εἰδέναι ἅ	τέ	τις οἶδε καὶ ἃ μή;
[10]	πάλαι ἀγωνιῶν καὶ φιλοτίμως πρός	τε	τὸν Χαρμίδην καὶ πρὸς τοὺς
[15]	οἷός τε ἔσται ἐξετάσαι τί	τε	τυγχάνει εἰδὼς καὶ τί μή,
[2]	ὅπως ἔχοι τὰ νῦν, περί	τε	τῶν νέων, εἴ τινες ἐν
[5]	πορίζειν. Διδάσκων οὖν με τό	τε	φάρμακον καὶ τὰς ἐπῳδάς, Ὅπως,
[11]	γιγνώσκειν ἀνάγκη τῷ ἰατρῷ ὅταν	τε	ὠφελίμως ἰᾶται καὶ ὅταν μή;
[1]	ἠσπάζοντο ἄλλος ἄλλοθεν· Χαιρεφῶν δέ,	ἅτε	καὶ μανικὸς ὤν, ἀναπηδήσας ἐκ
[17]	καὶ αὐτὸς ἁλῶναι ὑπὸ ἀπορίας.	Ἅτε	οὖν εὐδοκιμῶν ἑκάστοτε, ᾐσχύνετο τοὺς
[19]	καὶ ἐναργέστερα πάντα αὐτῷ φανεῖται,	ἅτε	πρὸς ἑκάστῳ ᾧ ἂν μανθάνῃ
[17]	δίκαιον, ἀλλ' ἐπιστήμην μόνον γιγνώσκῃ	ἅτε	τούτου μόνον ἔχων ἐπιστήμην, ὅτι
[3]	κἀγώ, Ἡράκλεις, ἔφην, ὡς ἄμαχον	λέγετε	τὸν ἄνδρα, εἰ ἔτι αὐτῷ
[9]	οὐ τὰ ὑμέτερά γε αὐτῶν	ἐπράττετε,	εἴπερ τὸ γράφειν πράττειν τί
[9]	οὐδὲν ἧττον τὰ τῶν ἐχθρῶν	ἐγράφετε	ἢ τὰ ὑμέτερα καὶ τὰ
[5]	μήτε πλούσιον οὕτω μηδένα εἶναι	μήτε	γενναῖον μήτε καλόν, ὃς (ἐμὲ
[5]	οὕτω μηδένα εἶναι μήτε γενναῖον	μήτε	καλόν, ὃς (ἐμὲ πείσει ἄλλως
[24]	Σωκράτει καὶ μὴ ἀπολείπῃ τούτου	μήτε	μέγα μήτε σμικρόν. Ὡς ἀκολουθήσοντος,
[5]	καί μοι πάνυ σφόδρα ἐνετέλλετο	μήτε	πλούσιον οὕτω μηδένα εἶναι μήτε
[24]	μὴ ἀπολείπῃ τούτου μήτε μέγα	μήτε	σμικρόν. Ὡς ἀκολουθήσοντος, ἔφη, καὶ
[6]	(εἴτε μὴ ὃ πυνθάνομαι, ἵνα	μήτε	σὺ ἀναγκάζῃ λέγειν ἃ μὴ
[21]	ἐμὸν ὄναρ, εἴτε διὰ κεράτων	εἴτε	δι' ἐλέφαντος ἐλήλυθεν. Εἰ γὰρ
[21]	δή, ἔφην, τὸ ἐμὸν ὄναρ,	εἴτε	διὰ κεράτων εἴτε δι' ἐλέφαντος
[6]	ἐγώ, κοινῇ ἂν εἴη σκεπτέον	εἴτε	κέκτησαι (εἴτε μὴ ὃ πυνθάνομαι,
[14]	ὅπῃ σοι φαίνεται, ἔα χαίρειν	εἴτε	Κριτίας ἐστὶν (εἴτε Σωκράτης ὁ
[13]	οὖν ἐθέλω εἰπεῖν εἴτε ὁμολογῶ	εἴτε	μή. Ἀλλ' ἐπίσχες ἕως ἂν
[7]	τοίνυν τοπάσωμεν εἴτε σοι ἔνεστιν	εἴτε	μή, εἰπέ, ἦν δ' ἐγώ,
[17]	δὲ ἐπισκεψόμεθα εἴτε οὕτως ἔχει	εἴτε	μή. Ἰθι δὴ οὖν, εἰ
[6]	ἂν εἴη σκεπτέον εἴτε κέκτησαι	(εἴτε	μὴ ὃ πυνθάνομαι, ἵνα μήτε
[16]	ἂν ἡμᾶς ὠφελοῖ τοιοῦτον ὂν	εἴτε	μή. Τὴν γὰρ οὖν δὴ
[10]	μετὰ σοῦ σκοποίμην εἴτ' ἀληθὲς	εἴτε	μὴ τὸ λεχθέν. Ἀλλὰ πάνυ
[13]	(εἰδέναι. Σκεψάμενος οὖν ἐθέλω εἰπεῖν	εἴτε	ὁμολογῶ εἴτε μή. Ἀλλ' ἐπίσχες
[17]	ἐπιστήμην ἐπιστήμης· αὖθις δὲ ἐπισκεψόμεθα	εἴτε	οὕτως ἔχει εἴτε μή. Ἰθι
[7]	Ἴσως, ἔφη. Ἵνα τοίνυν τοπάσωμεν	εἴτε	σοι ἔνεστιν εἴτε μή, εἰπέ,
[14]	ἔα χαίρειν εἴτε Κριτίας ἐστὶν	(εἴτε	Σωκράτης ὁ ἐλεγχόμενος· ἀλλ' αὐτῷ
[16]	αὐτὸ εἶναι, πρὶν ἂν ἐπισκέψωμαι	εἴτε	τι ἂν ἡμᾶς ὠφελοῖ τοιοῦτον
[9]	ὀνόματα; Οὐδὲν ἧττον. Ἦ οὖν	ἐπολυπραγμονεῖτε	καὶ οὐκ ἐσωφρονεῖτε τοῦτο (δρῶντες;
[9]	Ἦ οὖν ἐπολυπραγμονεῖτε καὶ οὐκ	ἐσωφρονεῖτε	τοῦτο (δρῶντες; Οὐδαμῶς. Καὶ μὴν
[11]	καὶ ὅταν μή; Ἴσως οὔ.	Ἐνίοτε	ἄρα, ἦν δ' ἐγώ, ὠφελίμως
[10]	(καὶ ποίημα μὲν γίγνεσθαι ὄνειδος	ἐνίοτε,	ὅταν μὴ μετὰ τοῦ καλοῦ
[11]	ἔλεγες; Ἔγωγε. Οὐκοῦν, ὡς ἔοικεν,	ἐνίοτε	ὠφελίμως πράξας πράττει μὲν σωφρόνως
[12]	ἔφη, ὦ Σώκρατες, οὐκ ἄν	ποτε	γένοιτο, ἀλλ' εἴ τι σὺ
[14]	νοῦν τῷ λόγῳ σκόπει ὅπῃ	ποτὲ	ἐκβήσεται ἐλεγχόμενος. Ἀλλά, ἔφη, ποιήσω
[9]	τὰ αὑτοῦ πράττειν γνῶναι ὅτι	ποτε	ἔστιν. Ἴσως, ἔφη. Τί οὖν
[4]	τὸ τὴν κεφαλὴν οἴεσθαι ἄν	ποτε	θεραπεῦσαι αὐτὴν ἐφ' ἑαυτῆς ἄνευ
[16]	γὰρ ὄψις οὐδὲν (ἂν) (μή	ποτε	ἴδῃ. Οὐ γὰρ οὖν. Ὁρᾷς
[14]	διερευνῴμην τί λέγω, φοβούμενος μή	ποτε	λάθω οἰόμενος μέν τι εἰδέναι,
[12]	ὀρθῶς φάναι εἰρηκέναι, μᾶλλον ἤ	ποτε	συγχωρήσαιμ' ἂν ἀγνοοῦντα αὐτὸν ἑαυτὸν
[9]	ἔφη. Τί οὖν ἂν εἴη	ποτὲ	τὸ τὰ αὑτοῦ πράττειν; Ἔχεις
[23]	οὐ δυνάμεθα εὑρεῖν ἐφ' ὅτῳ	ποτὲ	τῶν ὄντων ὁ νομοθέτης τοῦτο
[10]	τοῦ καλοῦ γίγνηται, ἔργον δὲ	οὐδέποτε	οὐδὲν ὄνειδος· τὰ γὰρ καλῶς
[4]	ἅπαντες περιέρρεον ἡμᾶς κύκλῳ κομιδῇ,	τότε	δή, ὦ γεννάδα εἶδόν τε
[3]	φαίνονται ἀτὰρ οὖν δὴ καὶ	(τότε	ἐκεῖνος ἐμοὶ θαυμαστὸς ἐφάνη τό
[17]	ἔχῃ, γιγνώσκων που αὐτὸς ἑαυτὸν	τότε	ἔσται. Οὐ τοῦτο, ἦν δ'
[2]	οὐ γάρ τι φαῦλος οὐδὲ	τότε	ἦν ἔτι παῖς ὤν νῦν
[10]	ἑαυτὸν ἐν τῷ πρόσθεν κατέχων	τότε	οὐχ οἷός τε ἐγένετο· δοκεῖ
[17]	ὑπὸ ἀπορίας. Ἅτε οὖν εὐδοκιμῶν	ἑκάστοτε,	ᾐσχύνετο τοὺς παρόντας, καὶ οὔτε
[24]	γε μηδ' ὑμεῖς οἷοί τέ	ἐστε	ἐξευρεῖν ὅτι ποτ' ἔστιν, (ὡς
[16]	ἡ ὄψις γέ που, ὦ	ἄριστε,	εἴπερ ὄψεται αὐτὴ ἑαυτήν, χρῶμά
[10]	δὴ ἐκεῖνον εἰδέναι; Ἀλλ' ὦ	βέλτιστε,	ἔφην ἐγώ, Κριτία, τοῦτον μὲν
[11]	δέ, ἦ δ' ὅς, ὦ	βέλτιστε,	οὐχ οὕτω δοκεῖ; Ἔα, ἦν
[22]	ἀλλὰ ἀγαθοῦ τε καὶ κακοῦ·	ὥστε	εἰ αὕτη ἐστὶν ὠφέλιμος, ἡ
[10]	τὰ δὲ βλαβερὰ πάντα ἀλλότρια·	ὥστε	καὶ Ἡσίοδον χρὴ οἴεσθαι καὶ
[23]	ἀλήθειαν, ἀλλὰ τοσοῦτον κατεγέλασεν αὐτῆς,	ὥστε	ὃ ἡμεῖς πάλαι συνομολογοῦντες καὶ
[6]	ἐμαυτὸν ἐπαινῶ, ἴσως ἐπαχθὲς φανεῖται.	Ὥστε	οὐκ ἔχω ὅτι σοι ἀποκρίνωμαι.
[16]	καὶ ἔχει τινὰ τοιαύτην δύναμιν	ὥστε	τινὸς εἶναι· ἦ γάρ; Πάνυ
[16]	φαμεν τοιαύτην τινὰ ἔχειν δύναμιν,	ὥστε	τινὸς εἶναι μεῖζον; Ἔχει γάρ.
[6]	Ἀλλὰ πάντων μάλιστα, ἔφη, φίλον·	ὥστε	τούτου γε ἕνεκα, ὅπῃ αὐτὸς
[7]	ἐν βαδισμῷ οὔτε ἐν λέξει	οὔτε	ἄλλοθι οὐδαμοῦ, οὐδὲ ὁ ἡσύχιος
[18]	ἐπιστάμενον, προσποιούμενον δὲ ἢ οἰόμενον,	οὔτε	ἄλλον οὐδένα τῶν ἐπισταμένων καὶ
[18]	ὄντα οἷός τε ἔσται διακρίνειν,	οὔτε	ἄλλον οὐδένα τῶν ἐπιστημόνων καὶ
[18]	ποιήσει αὐτὸν γιγνώσκειν. Οὐ φαίνεται.	(Οὔτε	ἄρα τὸν προσποιούμενον ἰατρὸν εἶναι,
[19]	πάντες ὅσοι ὑφ' ἡμῶν ἤρχοντο.	Οὔτε	(γὰρ ἂν αὐτοὶ ἐπεχειροῦμεν πράττειν
[18]	οὐδείς, ὡς ἔοικεν, πλὴν ἰατρός,	οὔτε	δὴ ὁ σώφρων· ἰατρὸς γὰρ
[7]	τὸ σφόδρα τε καὶ ταχέως,	οὔτε	ἐν βαδισμῷ οὔτε ἐν λέξει
[7]	καὶ ταχέως, οὔτε ἐν βαδισμῷ	οὔτε	ἐν λέξει οὔτε ἄλλοθι οὐδαμοῦ,
[6]	ἐν τῷ παρόντι οὔθ' ὁμολογεῖν	οὔτε	ἐξάρνῳ εἶναι τὰ (ἐρωτώμενα. Ἐὰν
[18]	ἐπιστήμη μόνον ἐστὶν καὶ ἀνεπιστημοσύνης,	οὔτε	ἰατρὸν διακρῖναι οἵα τε ἔσται
[21]	δὲ οὔ, ἐξαπατῷ ἂν ἡμᾶς,	οὔτε	ἰατρὸς οὔτε στρατηγὸς οὔτ' ἄλλος
[21]	ἐξαπατῷ ἂν ἡμᾶς, οὔτε ἰατρὸς	οὔτε	στρατηγὸς οὔτ' ἄλλος οὐδείς, προσποιούμενός
[17]	ἑκάστοτε, ᾐσχύνετο τοὺς παρόντας, καὶ	οὔτε	συγχωρῆσαί μοι ἤθελεν ἀδύνατος εἶναι
[21]	(ἐπιστήμας πάντ' ἂν πράττοιτο, καὶ	οὔτε	τις κυβερνήτης φάσκων εἶναι, ὢν
[19]	τοὺς ἐπισταμένους ἐκείνοις ἂν παρεδίδομεν,	οὔτε	τοῖς ἄλλοις ἐπετρέπομεν, ὧν ἤρχομεν,
[6]	σοι ἔδει οὔτε τῶν Ζαλμόξιδος	οὔτε	τῶν Ἀβάριδος τοῦ Ὑπερβορέου ἐπῳδῶν,
[6]	ἱκανῶς, οὐδὲν ἔτι σοι ἔδει	οὔτε	τῶν Ζαλμόξιδος οὔτε τῶν Ἀβάριδος
[21]	κήδεται. Καλῶς γάρ, ἔφη, λέγεις.	~Ἄκουε	δή, ἔφην, τὸ ἐμὸν ὄναρ,