Discours, paragraphes
[18, 10]	δικασταί, ὑπὸ μὲν τῶν πολεμίων	παῖδας	ἡμᾶς ὄντας ἐλεεῖσθαι, οἳ τῇ
[18, 10]	λαβὼν τὸν Νικηράτου καὶ ἡμᾶς	παῖδας	ὄντας, ἐκεῖνον μὲν κατέθηκεν ἐπὶ
[18, 20]	τύχη παρέδωκεν ὥστ᾽ ἔτι ἡμᾶς	παῖδας	ὄντας ἐπὶ τὴν Παυσανίου σκηνὴν
[18, 0]	χρώμενος ὑπὲρ τοῦ ὑμετέρου ἔπραξε,	πανταχοῦ	φανήσεται πολλῶν μὲν καὶ ἀγαθῶν
[18, 10]	ὑφ᾽ ἡμῶν λεγομένων· νυνὶ δὲ	πάντες	ἂν ὁμολογήσαιτε ὁμόνοιαν μὲν> μέγιστον
[18, 10]	αὐτοῖς τὰ ἐναντία ποιεῖν ψηφίζεσθαι.	(Πάντες	γὰρ εἴσονται ὅτι τότε μὲν
[18, 10]	ἀγαθὸν εἶναι πόλει, στάσιν δὲ	πάντῶν	κακῶν αἰτίαν, διαφέρεσθαι δὲ πρὸς
[18, 10]	οὐκ ἠθέλησε λαβεῖν, τὰ δὲ	παρ᾽	ἡμῶν ἐδέξατο. Καίτοι δεινόν, ὦ
[18, 20]	ἀντιβολῶ καὶ ἱκετεύω, καὶ τούτων	παρ᾽	ὑμῶν τυγχάνειν ἀξιῶ· οὐ γὰρ
[18, 10]	περὶ τούτων δὴ ἀμφοτέρων Ἀθηναῖοι,	παρὰ	νόμον φεύγοντος τοῦ αὐτοῦ ἀνδρός,
[18, 10]	πεπονθέναι, ὥστε Παυσανίας τὰ μὲν	παρὰ	τῶν τριάκοντα ξένια οὐκ ἠθέλησε
[18, 20]	εὐδαιμονίαν καταλῦσαι, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον	παράδειγμα	ποιῆσαι τοῖς βουλομένοις τὴν πόλιν
[18, 10]	ἤρξατο εὔνους εἶναι τῷ δήμῳ,	παράδειγμα	ποιούμενος πρὸς τοὺς ἄλλους Λακεδαιμονίους
[18, 0]	καὶ τὰς ναῦς τοῖς πολεμίοις	παραδιδομένας	καὶ τὸ ὑμέτερον πλῆθος καταδεδουλωμένον.
[18, 0]	στρατηγὸς ὑφ᾽ ὑμῶν ᾑρημένος καὶ	παρακαλούμενος	μετέχειν τῆς ὀλιγαρχίας ὑπὸ τῶν
[18, 10]	γόνασι τοῖς Παυσανίου, ἡμᾶς δὲ	παραστησάμενος	ἔλεγε πρὸς ἐκεῖνον καὶ τοὺς
[18, 20]	οἱ μὲν ἄνδρας ἀγαθοὺς αὑτοὺς	παρασχόντες	καὶ μεγάλην τὴν πόλιν ποιοῦντες
[18, 20]	ὄντων ἐστερημένους, οἷς ἡ τύχη	παρέδωκεν	ὥστ᾽ ἔτι ἡμᾶς παῖδας ὄντας
[18, 10]	χρόνῳ ὕστερον ἐπὶ τιμωρίαν τῶν	παρεληλυθότων	τραπέσθαι, ὑπὸ τοιούτων πεισθέντας οἳ
[18, 10]	μᾶλλον ἢ ἐπὶ τιμωρίαν τῶν	παρεληλυθότων	τραπομένων τὴν μὲν πόλιν στασιάσαι,
[18, 10]	ἀλλ᾽ οὐ σφᾶς αὐτοὺς χρηστοὺς	παρέχοντες,	καὶ νυνὶ τῶν τῆς πόλεως
[18, 0]	ἀνθρώπων καὶ μεταβάλλονται πρὸς τὰ	παρόντα	καὶ ταῖς τύχαις ἐίκουσι, δυστυχοῦντος
[18, 10]	ἐκεῖνον καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς	παρόντας	ὅσα εἴημεν πεπονθότες καὶ οἵαις
[18, 10]	τιμᾶσθαι. (Οὕτω δ᾽ ἠλεούμεθα καὶ	πᾶσι	δεινὰ ἐδοκοῦμεν πεπονθέναι, ὥστε Παυσανίας
[18, 20]	ἂν ἐν δημοκρατία δικαίως εὖ	πάσχειν	ὑφ᾽ ὑμῶν, οἵπερ ἐν ὀλιγαρχίᾳ
[18, 10]	τῶν ὄντων ἀποστερεῖσθαι, ὧν οἱ	πατέρες	ὑπὲρ τῆς δημοκρατίας ἀπέθανον. (ὖ
[18, 0]	τοίνυν, ἀδελφὸς μὲν ὢν ἐκεῖνον,	πατὴρ	δ᾽ ἐμός, ἤδη τῆς τελευταίας
[18, 20]	ὑπὲρ ἧς πολιτείας καὶ ὁ	πατὴρ	καὶ οἱ προσήκοντες ἡμῖν ἀπέθανον;
[18, 20]	χρόνου μνησθέντας, ὅτ᾽ ἐκ τῆς	πατρίδος	ἐκπεπτωκότες καὶ τὰς οὐσίας ἀπολωλεκότες
[18, 10]	οἵαις τύχαις κεχρημένοι, καὶ ἠξίου	Παυσανίαν	βοηθῆσαι καὶ διὰ τὴν φιλίαν
[18, 10]	τῶν εἰς ἡμᾶς ἡμαρτηκότων. (Ὅθεν	Παυσανίας	ἤρξατο εὔνους εἶναι τῷ δήμῳ,
[18, 10]	εἰς τὴν Ἀκαδήμειαν Λακεδαιμόνιοι καὶ	Παυσανίας,	λαβὼν τὸν Νικηράτου καὶ ἡμᾶς
[18, 10]	πᾶσι δεινὰ ἐδοκοῦμεν πεπονθέναι, ὥστε	Παυσανίας	τὰ μὲν παρὰ τῶν τριάκοντα
[18, 10]	κατέθηκεν ἐπὶ τοῖς γόνασι τοῖς	Παυσανίου,	ἡμᾶς δὲ παραστησάμενος ἔλεγε πρὸς
[18, 20]	ἡμᾶς παῖδας ὄντας ἐπὶ τὴν	Παυσανίου	σκηνὴν ἐλθόντας βοηθῆσαι τῷ πλήθει.
[18, 0]	τῷ πλήθει, (οὐκ ἠθέλησεν αὐτοῖς	πείθεσθαι,	ἐν τοιούτῳ καιρῷ ληφθεὶς ἐν
[18, 20]	ὀλίγου πιπράσκεται. Ἐὰν δ᾽ ἐμοὶ	πείθησθε,	οὐκ ἐλάττω ἀπ᾽ αὐτῶν ὑμεῖς
[18, 0]	δ᾽ αἰτίαν τῆς συμφορᾶς οἱ	πείσαντες	ὑμᾶς δικαίως ἂν ἔχοιεν, (ἐπεὶ
[18, 10]	τῶν παρεληλυθότων τραπέσθαι, ὑπὸ τοιούτων	πεισθέντας	οἳ ἐν ἄστει μείναντες ταύτην
[18, 10]	δῆλον γὰρ ἅπασι τοῖς ἐλθοῦσι	Πελοποννησίων	ἐγεγένητο, ὅτι οὐ τοὺς πονηροτάτους
[18, 10]	ἠλεούμεθα καὶ πᾶσι δεινὰ ἐδοκοῦμεν	πεπονθέναι,	ὥστε Παυσανίας τὰ μὲν παρὰ
[18, 10]	ἄλλους τοὺς παρόντας ὅσα εἴημεν	πεπονθότες	καὶ οἵαις τύχαις κεχρημένοι, καὶ
[18, 20]	ὑμῶν τυγχάνειν ἀξιῶ· οὐ γὰρ	περὶ	μικρῶν κινδυνεύομεν, ἀλλὰ περὶ τῶν
[18, 0]	ἡμῖν μετεῖναι. Πρῶτον μὲν οὖν	περὶ	Νικίου τοῦ ἡμετέρου θείου ἀναμνήσθητε.
[18, 10]	ὀργίζεσθε, εἴ τις Λακεδαιμονίους ὑμῶν	περὶ	πλείονος ποιεῖται, ὑμεῖς δ᾽ αὐτοὶ
[18, 10]	οἶδ᾽ ὦ ἄνδρες δικασταί, ὅτι	περὶ	πλείστου ἂν ποιήσαιτο Πολίοχος τοῦτον
[18, 0]		~ΠΕΡΙ	ΤΗΣ ΔΗΜΕΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΤΟΥ ΝΙΚΙΟΥ
[18, 0]	δικαίων τυγχάνειν· οὐ γὰρ μόνον	περὶ	τῆς οὐσίας ἀγωνιζόμεθα, ἀλλὰ καὶ
[18, 0]	τῆς οὐσίας ἀγωνιζόμεθα, ἀλλὰ καὶ	περὶ	τῆς πολιτείας, εἰ χρὴ δημοκρατουμένης
[18, 0]	ἐπεδείξατο τὴν εὔνοιαν ἣν εἶχε	περὶ	τὸ πλῆθος τὸ ὑμέτερον· ἡττημένων
[18, 10]	δὲ κελεύων δημεῦσαι νενίκηκε, καὶ	περὶ	τούτων δὴ ἀμφοτέρων Ἀθηναῖοι, παρὰ
[18, 20]	γὰρ περὶ μικρῶν κινδυνεύομεν, ἀλλὰ	περὶ	τῶν ὄντων ἁπάντων.
[18, 10]	δύναται, ὥσθ᾽ ὑμᾶς τοὺς αὐτούς,	περὶ	ὧν ὅρκους ὀμωμόκατε, ὑμῖν αὐτοῖς
[18, 20]	ἀπαιτοῦμεν ὑμᾶς τὴν χάριν, μὴ	περιιδεῖν	ἡμᾶς ἀπόρως διατεθέντας μηδ᾽ ἐνδεεῖς
[18, 20]	ἐλευθερίας ὑπὸ τῶν τριάκοντα κώνειον	πιόντες,	ὥστε τῆς ἐρημίας ἡμετέρας αἴτιαι
[18, 20]	δὲ πολλοῦ ἄξια ὄντα ὀλίγου	πιπράσκεται.	Ἐὰν δ᾽ ἐμοὶ πείθησθε, οὐκ
[18, 10]	μείναντες ταύτην ὑμῖν οἴονται διδόναι	πίστιν	τῆς αὑτῶν εὐνοίας, ἑτέρους κακοὺς
[18, 10]	ποιεῖται, ὑμεῖς δ᾽ αὐτοὶ φανήσεσθε	πιστότερον	πρὸς ἐκείνους ἢ πρὸς ὑμᾶς
[18, 10]	εἴ τις Λακεδαιμονίους ὑμῶν περὶ	πλείονος	ποιεῖται, ὑμεῖς δ᾽ αὐτοὶ φανήσεσθε
[18, 0]	ἀγαθῶν αἴτιος τῇ πόλει γεγενημένος,	πλεῖστα	δὲ καὶ μέγιστα κακὰ τοὺς
[18, 0]	καιρῷ ληφθεὶς ἐν ᾧ οἱ	πλεῖστοι	τῶν ἀνθρώπων καὶ μεταβάλλονται πρὸς
[18, 10]	ὦ ἄνδρες δικασταί, ὅτι περὶ	πλείστου	ἂν ποιήσαιτο Πολίοχος τοῦτον τὸν
[18, 10]	δὲ λέγοντας ταχέως πλουτῆσαι. (Καίτοι	πλείων	συγγνώμη μνησικακεῖν νεωστὶ κατεληλυθόσιν, ἔτι
[18, 0]	δημοκρατίᾳ ὡς κακόνοι ὄντες τῷ	πλήθει	ἀποστεροίμεθα τῶν ὄντων; (αὶ μὲν
[18, 0]	φεύγων οὔτε κατελθὼν τῷ ὑμετέρῳ	πλήθει	γεγένηται, ἀλλ᾽ εἰς τοῦτ᾽ ἀρετῆς
[18, 0]	ὀλιγαρχίᾳ ἀποθνῄσκοιμεν εὖνοι ὄντες τῷ	πλήθει,	ἐν δὲ τῇ δημοκρατίᾳ ὡς
[18, 20]	Παυσανίου σκηνὴν ἐλθόντας βοηθῆσαι τῷ	πλήθει.	Καὶ τοιούτων ἡμῖν ὑπαρχόντων εἰς
[18, 0]	ὀλιγαρχίας ὑπὸ τῶν ἐπιβουλευόντων τῷ	πλήθει,	(οὐκ ἠθέλησεν αὐτοῖς πείθεσθαι, ἐν
[18, 0]	Νικίου, εὔνους ὢν τῷ ὑμετέρῳ	πλήθει,	συλληφθεὶς ὑπὸ τῶν τριάκοντα ἀπέθανεν,
[18, 10]	(Καὶ εἰ μὲν τῷ ὑμετέρῳ	πλήθει	συνέφερε τοὺς μὲν ἔχειν τὰ
[18, 0]	ὑπάρχοντα αὐτῷ πρὸς τὸ ὑμέτερον	πλῆθος	εἶναι καὶ διὰ τοὺς προγόνους
[18, 0]	πολεμίοις παραδιδομένας καὶ τὸ ὑμέτερον	πλῆθος	καταδεδουλωμένον. (Καὶ οὐ πολλῷ χρόνῳ
[18, 0]	εὔνοιαν ἣν εἶχε περὶ τὸ	πλῆθος	τὸ ὑμέτερον· ἡττημένων γὰρ ἐν
[18, 10]	στασιάσαι, τοὺς δὲ λέγοντας ταχέως	πλουτῆσαι.	(Καίτοι πλείων συγγνώμη μνησικακεῖν νεωστὶ
[18, 10]	καὶ διὰ γένος καὶ διὰ	πλοῦτον	καὶ διὰ τὴν ἄλλην ἀρετὴν
[18, 0]	καὶ αὐτόν, ὥστε οὐκ ἄν	ποθ᾽	ἑτέρας ἐπιθυμῆσαι πολιτείας. (Συνῄδεσαν γὰρ
[18, 20]	τοῖς βουλομένοις τὴν πόλιν εὖ	ποιεῖν,	οἴων ὑμῶν ἐν τοῖς κινδύνοις
[18, 10]	ὀμωμόκατε, ὑμῖν αὐτοῖς τὰ ἐναντία	ποιεῖν	ψηφίζεσθαι. (Πάντες γὰρ εἴσονται ὅτι
[18, 10]	τις Λακεδαιμονίους ὑμῶν περὶ πλείονος	ποιεῖται,	ὑμεῖς δ᾽ αὐτοὶ φανήσεσθε πιστότερον
[18, 10]	βουλόμενον τὴν ἡμετέραν γῆν δημοσίαν	ποιῆσαι,	νυνὶ δὲ κελεύων δημεῦσαι νενίκηκε,
[18, 20]	καταλῦσαι, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον παράδειγμα	ποιῆσαι	τοῖς βουλομένοις τὴν πόλιν εὖ
[18, 0]	οὐ βουλόμενος ἀλλ᾽ ἄκων ἠναγκάσθη	ποιῆσαι,	τῶν μὲν κακῶν οὐκ ἐλάχιστον
[18, 10]	δικασταί, ὅτι περὶ πλείστου ἂν	ποιήσαιτο	Πολίοχος τοῦτον τὸν ἀγῶνα κατορθῶσαι,
[18, 10]	μὲν πρὸς ἐκείνους συνθήκας κυρίας	ποιήσετε,	τὰς δὲ πρὸς αὑτοὺς ἀκύρους;
[18, 10]	εὔνους εἶναι τῷ δήμῳ, παράδειγμα	ποιούμενος	πρὸς τοὺς ἄλλους Λακεδαιμονίους τὰς
[18, 10]	τῆς αὑτῶν εὐνοίας, ἑτέρους κακοὺς	ποιοῦντες,	ἀλλ᾽ οὐ σφᾶς αὐτοὺς χρηστοὺς
[18, 20]	παρασχόντες καὶ μεγάλην τὴν πόλιν	ποιοῦντες	ἐν τῷ πολέμῳ τεθνᾶσιν, οἱ
[18, 10]	οὐχ ὅ τι ἂν τῇ	πόλει	βέλτιστον ᾖ, τοῦτο οἱ ῥήτορες
[18, 0]	μὲν καὶ ἀγαθῶν αἴτιος τῇ	πόλει	γεγενημένος, πλεῖστα δὲ καὶ μέγιστα
[18, 10]	ὁμόνοιαν μὲν> μέγιστον ἀγαθὸν εἶναι	πόλει,	στάσιν δὲ πάντῶν κακῶν αἰτίαν,
[18, 20]	ὦ ἄνδρες δικασταί, σῳζόμενα τῇ	πόλει	τὰ ὑπὸ τούτων δημευόμενα, συγγνώμην
[18, 0]	ἐπεδείξατο· στρατηγῶν γὰρ πολλὰς μὲν	πόλεις	εἷλε, πολλὰ δὲ καὶ καλὰ
[18, 0]	καθαιρούμενα καὶ τὰς ναῦς τοῖς	πολεμίοις	παραδιδομένας καὶ τὸ ὑμέτερον πλῆθος
[18, 0]	δὲ καὶ μέγιστα κακὰ τοὺς	πολεμίους	εἰργασμένος· ὅσα δὲ οὐ βουλόμενος
[18, 0]	δὲ καὶ καλὰ κατὰ τῶν	πολεμίων	ἔστησε τρόπαια, ὧν καθ᾽ ἓν
[18, 10]	ἄνδρες δικασταί, ὑπὸ μὲν τῶν	πολεμίων	παῖδας ἡμᾶς ὄντας ἐλεεῖσθαι, οἳ
[18, 20]	τὴν πόλιν ποιοῦντες ἐν τῷ	πολέμῳ	τεθνᾶσιν, οἱ δ᾽ ὑπὲρ τῆς
[18, 10]	παρέχοντες, καὶ νυνὶ τῶν τῆς	πόλεως	εὐτυχιῶν ἀπολαύοντες, ἀλλ᾽ οὐ πρότερον
[18, 0]	πολιτείας, εἰ χρὴ δημοκρατουμένης τῆς	πόλεως	ἡμῖν μετεῖναι. Πρῶτον μὲν οὖν
[18, 10]	οὕτως ἤδη οἱ τὰ τῆς	πόλεως	πράττοντες διάκεινται, ὥστ᾽ οὐχ ὅ
[18, 20]	προσηκόντων ἀρεταὶ καὶ αἱ τῆς	πόλεως	συμφοραί. Ὧν ἄξιον ὑμᾶς ἐνθυμηθέντας
[18, 0]	γὰρ ἅπασιν αὐτοῖς ὑπὸ τῆς	πόλεως	τιμωμένοις, καὶ πολλαχοῦ μὲν ὑπὲρ
[18, 0]	τῶν ἐκπεπτωκότων οὔτ᾽ ἐπὶ τὴν	πόλιν	ἐστρατεύσατο οὔτ᾽ εἰς Δεκέλειαν ἀφίκετο·
[18, 20]	παράδειγμα ποιῆσαι τοῖς βουλομένοις τὴν	πόλιν	εὖ ποιεῖν, οἴων ὑμῶν ἐν
[18, 10]	εἰς ὁμόνοιαν ηὔχεσθε καταστῆναι τὴν	πόλιν	μᾶλλον ἢ ἐπὶ τιμωρίαν τῶν
[18, 20]	αὑτοὺς παρασχόντες καὶ μεγάλην τὴν	πόλιν	ποιοῦντες ἐν τῷ πολέμῳ τεθνᾶσιν,
[18, 10]	τῶν παρεληλυθότων τραπομένων τὴν μὲν	πόλιν	στασιάσαι, τοὺς δὲ λέγοντας ταχέως
[18, 10]	ὅτι περὶ πλείστου ἂν ποιήσαιτο	Πολίοχος	τοῦτον τὸν ἀγῶνα κατορθῶσαι, ἡγούμενος
[18, 0]	οὐδενὸς πώποτ᾽ ἀποστᾶσιν ὧν ἡ	πόλις	αὐτοῖς προσέταξεν, ἀλλὰ προθύμως λῃτουργοῦσι.
[18, 20]	ὄντες τριηραρχοῦμεν, καὶ ὅταν ἡ	πόλις	δέηται χρημάτων, ἀπὸ τούτων ὑμῖν
[18, 0]	ἄνδρες δικασταί, οἷοί τινες ὄντες	πολῖται	καὶ αὐτοὶ καὶ ὧν προσήκοντες
[18, 10]	τὴν ἐπίδειξιν καὶ πρὸς τοὺς	πολίτας	καὶ τοὺς ξένους, ὅτι Ἀθήνῃσι
[18, 0]	ἀγωνιζόμεθα, ἀλλὰ καὶ περὶ τῆς	πολιτείας,	εἰ χρὴ δημοκρατουμένης τῆς πόλεως
[18, 20]	τοὺς οὕτω πολιτευομένους, ὑπὲρ ἧς	πολιτείας	καὶ ὁ πατὴρ καὶ οἱ
[18, 0]	ἡλικίᾳ δοκῶν ἀνάξιος εἶναι τῆς	πολιτείας	μετασχεῖν· ἀλλὰ τοιαῦτα ἐνομίζετο τὰ
[18, 0]	τοῦ δήμου, οὐκ ἀπελαυνόμενος τῆς	πολιτείας	οὐδ᾽ ἰδίας ἔχθρας ὑπαρχούσης πρὸς
[18, 0]	οὐκ ἄν ποθ᾽ ἑτέρας ἐπιθυμῆσαι	πολιτείας.	(Συνῄδεσαν γὰρ ἅπασιν αὐτοῖς ὑπὸ
[18, 20]	καταφυγεῖν; (Οὐκ εἰς τοὺς οὕτω	πολιτευομένους,	ὑπὲρ ἧς πολιτείας καὶ ὁ
[18, 10]	ὅτι οὐ τοὺς πονηροτάτους τῶν	πολιτῶν	ἀπέκτεινον, ἀλλ᾽ οἷς μάλιστα προσῆκον
[18, 0]	γὰρ πολλὰς μὲν πόλεις εἷλε,	πολλὰ	δὲ καὶ καλὰ κατὰ τῶν
[18, 0]	τῶν ἐχθρῶν ἐπεδείξατο· στρατηγῶν γὰρ	πολλὰς	μὲν πόλεις εἷλε, πολλὰ δὲ
[18, 0]	ὑπὸ τῆς πόλεως τιμωμένοις, καὶ	πολλαχοῦ	μὲν ὑπὲρ ὑμῶν κεκινδυνευκόσι, μεγάλας
[18, 20]	ὑπὸ τούτων ἀφανίζεται, τὰ δὲ	πολλοῦ	ἄξια ὄντα ὀλίγου πιπράσκεται. Ἐὰν
[18, 0]	ὑμέτερον πλῆθος καταδεδουλωμένον. (Καὶ οὐ	πολλῷ	χρόνῳ ὕστερον Νικήρατος, ἀνεψιὸς ὢν
[18, 0]	τοῦ ὑμετέρου ἔπραξε, πανταχοῦ φανήσεται	πολλῶν	μὲν καὶ ἀγαθῶν αἴτιος τῇ
[18, 0]	τρόπαια, ὧν καθ᾽ ἓν ἕκατον	πολὺ	ἂν ἔργον εἴη λέγειν. (Εὐκράτης
[18, 20]	μὴ ἀδίκως ἡμᾶς ἀπολέσαι, ἀλλὰ	πολὺ	μᾶλλον βοηθεῖν τοῖς τῶν αὐτῶν
[18, 20]	τῶν προγόνων εὐδαιμονίαν καταλῦσαι, ἀλλὰ	πολὺ	μᾶλλον παράδειγμα ποιῆσαι τοῖς βουλομένοις
[18, 10]	ἡμετέρας συμφορὰς τῆς τῶν τριάκοντα	πονηρίας·	δῆλον γὰρ ἅπασι τοῖς ἐλθοῦσι
[18, 10]	Πελοποννησίων ἐγεγένητο, ὅτι οὐ τοὺς	πονηροτάτους	τῶν πολιτῶν ἀπέκτεινον, ἀλλ᾽ οἷς
[18, 10]	ἤδη οἱ τὰ τῆς πόλεως	πράττοντες	διάκεινται, ὥστ᾽ οὐχ ὅ τι
[18, 0]	μηδενὸς ἔλαττον δύνασθαι, μᾶλλον εἵλετο	πράττων	ὑπὲρ τῆς ὑμετέρας σωτηρίας ἀπολέσθαι
[18, 0]	πλῆθος εἶναι καὶ διὰ τοὺς	προγόνους	καὶ αὐτόν, ὥστε οὐκ ἄν
[18, 20]	ἐπιτηδείων γενομένους, μηδὲ τὴν τῶν	προγόνων	εὐδαιμονίαν καταλῦσαι, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον
[18, 20]	τῇ γνώμῃ χρωμένων, καὶ τῶν	προγόνων	τῶν ἡμετέρων τοιούτων γεγενημένων, (φείδεσθε
[18, 20]	συμφοραί. Ὧν ἄξιον ὑμᾶς ἐνθυμηθέντας	προθύμως	ἡμῖν βοηθῆσαι, ἡγησαμένους τούτους ἂν
[18, 0]	ἡ πόλις αὐτοῖς προσέταξεν, ἀλλὰ	προθύμως	λῃτουργοῦσι. (Καίτοι τίνες ἂν ἡμῶν
[18, 20]	συγγενεῖς τῶν ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας	προκεκινδυνευκότων,	ἀπαιτοῦμεν ὑμᾶς νυνὶ ταύτην τὴν
[18, 10]	πάντῶν κακῶν αἰτίαν, διαφέρεσθαι δὲ	πρὸς	ἀλλήλους ἐκ τῶν τοιούτων μάλιστ᾽
[18, 0]	πολιτείας οὐδ᾽ ἰδίας ἔχθρας ὑπαρχούσης	πρὸς	ἄρξειν μέλλοντας, ἀλλ᾽ ἐξὸν αὐτῷ
[18, 10]	συνθήκας κυρίας ποιήσετε, τὰς δὲ	πρὸς	αὑτοὺς ἀκύρους; καὶ τοῖς μὲν
[18, 10]	Παυσανίου, ἡμᾶς δὲ παραστησάμενος ἔλεγε	πρὸς	ἐκεῖνον καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς
[18, 10]	ὑμεῖς δ᾽ αὐτοὶ φανήσεσθε πιστότερον	πρὸς	ἐκείνους ἢ πρὸς ὑμᾶς αὐτοὺς
[18, 10]	ῥᾳδίως διαλύσετε, καὶ τὰς μὲν	πρὸς	ἐκείνους συνθήκας κυρίας ποιήσετε, τὰς
[18, 0]	πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων καὶ μεταβάλλονται	πρὸς	τὰ παρόντα καὶ ταῖς τύχαις
[18, 0]	τοιαῦτα ἐνομίζετο τὰ ὑπάρχοντα αὐτῷ	πρὸς	τὸ ὑμέτερον πλῆθος εἶναι καὶ
[18, 10]	εἶναι τῷ δήμῳ, παράδειγμα ποιούμενος	πρὸς	τοὺς ἄλλους Λακεδαιμονίους τὰς ἡμετέρας
[18, 10]	καλὴν εἶναι τὴν ἐπίδειξιν καὶ	πρὸς	τοὺς πολίτας καὶ τοὺς ξένους,
[18, 10]	φανήσεσθε πιστότερον πρὸς ἐκείνους ἢ	πρὸς	ὑμᾶς αὐτοὺς διακείμενοι; (Ἄξιον δὲ
[18, 0]	ἂν ἔχοιεν, (ἐπεὶ τήν γε	πρὸς	ὑμᾶς εὔνοιαν καὶ τὴν ἀρετὴν
[18, 0]	ἀποστᾶσιν ὧν ἡ πόλις αὐτοῖς	προσέταξεν,	ἀλλὰ προθύμως λῃτουργοῦσι. (Καίτοι τίνες
[18, 10]	πολιτῶν ἀπέκτεινον, ἀλλ᾽ οἷς μάλιστα	προσῆκον	καὶ διὰ γένος καὶ διὰ
[18, 0]	πολῖται καὶ αὐτοὶ καὶ ὧν	προσήκοντες	ἀδικούμενοι ἀξιοῦμεν ἐλεεῖσθαι ὑφ᾽ ὑμῶν
[18, 20]	καὶ ὁ πατὴρ καὶ οἱ	προσήκοντες	ἡμῖν ἀπέθανον; Νῦν τοίνυν ταύτην
[18, 20]	αἴτιαι γεγόνασιν αἵ τε τῶν	προσηκόντων	ἀρεταὶ καὶ αἱ τῆς πόλεως
[18, 20]	ὑπὲρ ἡμῶν ἀναβιβάσομαι· τῶν γὰρ	προσηκόντων	οἱ μὲν ἄνδρας ἀγαθοὺς αὑτοὺς
[18, 10]	κατεληλυθόσιν, ἔτι τῆς ὀργῆς οὔσης	προσφάτου,	ἢ τοσούτῳ χρόνῳ ὕστερον ἐπὶ
[18, 10]	πόλεως εὐτυχιῶν ἀπολαύοντες, ἀλλ᾽ οὐ	πρότερον	τῶν ὑμετέρων κινδύνων μετέχοντες. ~Καὶ
[18, 0]	δημοκρατουμένης τῆς πόλεως ἡμῖν μετεῖναι.	Πρῶτον	μὲν οὖν περὶ Νικίου τοῦ
[18, 0]	κάλλιστα, καὶ τῶν ἄλλων οὐδενὸς	πώποτ᾽	ἀποστᾶσιν ὧν ἡ πόλις αὐτοῖς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/04/2010