Chapitre
[8]	θρήνοις εἰσιοῦσαν ἐδέχετο) τότε καὶ	ὁ	ἀὴρ πενθικῶς ἐσκυθρώπασεν οἷον ἱμάτιόν
[8]	πάθος παραληρήσαιμι; τάχα, καθώς φησιν	ὁ	ἀπόστολος, καὶ αὐτὴ ἡ κτίσις
[13]	καλῶς καὶ εὐσεβῶς τοῦτο κρίνουσα·	ὁ	γὰρ τὸ κτίσμα προσκυνῶν, κἂν
[2]	εὐθυμίαν εἰς δάκρυον. ὥσπερ γὰρ	ὁ	γέλως σημεῖον τῆς ἔνδον φαιδρότητος
[5]	εἶχε τὸν τῆς οἰκουμένης προτεταγμένον,	ὁ	δὲ μικρὰν ἡγεῖτο γῆς τε
[11]	τὴν τιμὴν σπουδὴ πάντοτε ἐνεργεῖται,	ὁ	δὲ τῆς ἐπιθυμίας πίθος μένει
[8]	ἐντυγχάνουσιν, ἣν ἅπας τῶν συνειλεγμένων	ὁ	δῆμος ὁ ἔπηλύς τε καὶ
[8]	δῆμος ὁ ἔπηλύς τε καὶ	ὁ	ἐγχώριος οὐκ εὐφημίαις, ἀλλὰ θρήνοις
[2]	οἰκείως ἔχειν· τοῦτο γὰρ καὶ	ὁ	Ἐκκλησιαστὴς συμβουλεύει· Καιρός, φησί, τοῦ
[2]	ἔνδον φαιδρότητος γίνεται, οὕτω καὶ	ὁ	ἐν τῇ καρδίᾳ πόνος ὑπὸ
[1]	ἀκοὴν ἀνιάσειεν. οὔπω γὰρ τοσοῦτος	ὁ	ἐν τῷ μέσῳ χρόνος ὥστε
[9]	γῆν καταρρέοντα καὶ οὐκ ἦν	ὁ	ἐξ ὀφθαλμῶν ὑετὸς τοῦ ἐκ
[12]	οὐ μέχρι τούτων ἐστὶν ἐκείνης	ὁ	ἔπαινος. παρέρχεται γὰρ καὶ τὰ
[8]	ἅπας τῶν συνειλεγμένων ὁ δῆμος	ὁ	ἔπηλύς τε καὶ ὁ ἐγχώριος
[5]	ἢ καὶ προέτρεχεν· ἴσος ἦν	ὁ	ζυγὸς ἑκατέρωθεν τῇ τῆς φιλανθρωπίας
[8]	(τοῦ πάθους (μέμνησθε πάντως ὅπως	ὁ	ἥλιος ταῖς νεφέλαις τὰς ἀκτῖνας
[5]	εὐποιΐαις φιλονικούντων καὶ οὐκ ἦν	ὁ	ἡττώμενος. ἴση τις ἦν ἀμφοτέρων
[8]	Τίμιος γάρ, φησίν, ἐναντίον κυρίου	ὁ	θάνατος τῶν ὁσίων αὐτοῦ. ~εἶδον
[10]	τοῦ βίου; οὐκοῦν παιδευσάτω σε	ὁ	θεῖος ἀπόστολος ὁ τῶν ἀρρήτων
[7]	εἰπεῖν; τὸ Ἵνα τί ἀπώσω,	ὁ	θεός, εἰς τέλος, καὶ διωργίσθη
[7]	θεός, εἰς τέλος, καὶ διωργίσθη	ὁ	θυμός σου ἐπὶ πρόβατα νομῆς
[5]	ἀγαθὸν γινομένη. ~εἰ φιλανθρωπίας ἦν	ὁ	καιρός, ἢ συνέτρεχεν αὐτῷ πρὸς
[6]	πενομένων πλοῦτος, ἡ πολυαρκὴς δεξιά,	ὁ	κοινὸς τῶν καταπονουμένων λιμήν. ~πενθείτω
[12]	(φησὶ ταῦτα πρὸς τοὺς δεξιοὺς	ὁ	κριτής) κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν
[1]	θείου εὐαγγελίου προοιμιάζομαι) ὃν κατέστησεν	ὁ	κύριος ἐπὶ τῆς οἰκετίας ταύτης
[1]	ἂν μὴ πρὸς τὸ πάθος	ὁ	λόγος καθελκυσθεὶς τὴν ἀκοὴν ἀνιάσειεν.
[6]	τὸν τόπον ἐπονομάζεσθαι. ἐκεῖ ἐσκοτίσθη	ὁ	λύχνος, ἐκεῖ κατεσβέσθη τὸ φέγγος,
[10]	κρεῖττον εἶναί φησιν. τί δὲ	ὁ	μέγας Δαυὶδ ὁ τοσαύτῃ δυναστείᾳ
[3]	τοιούτους ἐξευρεῖν τινας λόγους, οἵους	ὁ	μέγας Ἰερεμίας τῇ συμφορᾷ ποτε
[5]	βλέποντες καὶ ὑπ´ ἀλλήλων ὁρώμενοι·	ὁ	μὲν τοιοῦτος ὢν οἷός ἐστι
[9]	τῶν συμπαρόντων οὐκ ἦν ὀφθαλμὸς	ὁ	μὴ καταβρέχων τὴν γῆν ταῖς
[10]	Δαυὶδ ὁ τοσαύτῃ δυναστείᾳ κομῶν	ὁ	πάντα πρὸς ἡδονὴν καὶ κατ´
[1]	ΝΥΣΣΗΣ ΕΠΙΤΦΙΟΣ ΕΙΣ ΠΛΑΚΙΛΛΑΝ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΝ.	~(Ὁ	πιστὸς καὶ φρόνιμος οἰκονόμος (ἐκ
[5]	εὐσεβὲς ἐπιζητεῖς, κοινὸς ἦν ἀμφοτέρων	ὁ	πρὸς εὐσέβειαν δρόμος, εἰ τὸ
[11]	ἐξώρισται; Ἀπέδρα ἐκεῖθεν, καθώς φησιν	ὁ	προφήτης, ὀδύνη καὶ λύπη καὶ
[11]	ἔξω τοῦ μυλῶνος γενώμεθα. ~καλῶς	ὁ	Σολομὼν πίθον τετρημένον καὶ οἶκον
[6]	οἴχεται ὁ τῆς πίστεως ζῆλος,	ὁ	τῆς ἐκκλησίας στῦλος, ὁ τῶν
[6]	σύμμικτος τῶν ἀγαθῶν ἁρμονία. οἴχεται	ὁ	τῆς πίστεως ζῆλος, ὁ τῆς
[4]	ἤνεγκεν ἡ φύσις, μᾶλλον δὲ	ὁ	τῆς φύσεως κύριος, ἀνθρωπίνην ψυχὴν
[10]	τί δὲ ὁ μέγας Δαυὶδ	ὁ	τοσαύτῃ δυναστείᾳ κομῶν ὁ πάντα
[6]	τὸ ἀρχέτυπον. ἀφῃρέθη τῆς φιλανδρίας	ὁ	τύπος, τὸ ἁγνὸν τῆς σωφροσύνης
[10]	παιδευσάτω σε ὁ θεῖος ἀπόστολος	ὁ	τῶν ἀρρήτων τοῦ παραδείσου μετεσχηκὼς
[6]	ζῆλος, ὁ τῆς ἐκκλησίας στῦλος,	ὁ	τῶν θυσιαστηρίων κόσμος, ὁ τῶν
[6]	στῦλος, ὁ τῶν θυσιαστηρίων κόσμος,	ὁ	τῶν πενομένων πλοῦτος, ἡ πολυαρκὴς
[6]	ἐκεῖθεν τὸ ἀγαθὸν ἀναρπάζεται, ἐκεῖ	ὁ	φθόνος κατὰ τῆς βασιλείας ἐκώμασεν,
[10]	ἐστίν· διὰ τί; ὅτι οὐδεμίαν	ὁ	χόρτος ἐκ φύσεως ἀηδίαν ἔχει,
[10]	ᾖ· ~ἔστιν, ἀδελφοί, τὸ ἀγαθὸν	ὃ	ζητοῦμεν, ἔστι καὶ οὐκ ἀπόλωλεν.
[13]	πλέον τῷ ἀνδρὶ συγχωρήσασα. Ἀλλ´	ὃ	μάλιστα παρ´ ἡμῶν λέγεσθαι χρὴ
[11]	ἐκεῖθεν, καθώς φησιν ὁ προφήτης,	ὀδύνη	καὶ λύπη καὶ στεναγμός. ἀντὶ
[9]	βρωτικοῖς τισι φαρμάκοις προσεπιτρίβοι τὸν	ὀδυνώμενον.	οὐκοῦν ἐπαντλητέον τὸν ἐλαιώδη λόγον
[7]	ἡ παρθενία, θρηνείτω ἡ χηρεία,	ὀδυρέσθω	ἡ ὀρφανία, γνώτωσαν τί εἶχον
[12]	εἶδες γύναιον ἐπὶ κατακρίσει ἀδελφοῦ	ὀδυρόμενον,	ἤκουσας τοῦ τὰ ἀγαθὰ τῇ
[10]	ἐμακρύνθη; ἢ οὐκ ᾔδεισαν διακρῖναι	οἱ	ἅγιοι τὸ καλὸν ἐκ τοῦ
[11]	ἀποβλέψῃς. ὁρᾷς πῶς ἐπαντλοῦσιν ἑαυτοῖς	οἱ	ἄνθρωποι τὰς τιμάς, τὰς δυναστείας,
[12]	ἐστίν; ἀνάγνωθι τὸ εὐαγγέλιον· Δεῦτε	οἱ	εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου (φησὶ
[1]	ἐκ βυθῶν ἀναστρέφεται, ἔτι διοιδοῦσιν	οἱ	λογισμοὶ πρὸς τὴν μνήμην τῶν
[3]	τῆς βασιλείας εὐθύνεται, ὦ πάντες	οἱ	πανταχόθεν ἄνθρωποι, κοινῇ τῷ πάθει
[12]	ἀναστάσεως χάριν ἐφ´ ἑαυτῶν ἐγνώρισαν,	οἳ	τοῖς νόμοις ἀποθανόντες καὶ τὴν
[5]	ζωὴν τὸ ὁρώμενον) τὴν δέ,	οἵα	τις ἦν, οὐκ ἔστιν ὑποδεῖξαι
[12]	προσήκει περὶ τῆς βασιλίδος μαθόντας	οἷα	ἀνθ´ οἵων ἠλλάξατο; κατέλιπε βασιλείαν
[6]	διηγήματα. τὰ δὲ ἐπὶ τούτοις	οἷα·	πάλιν βοᾶν ἀναγκάζομαι καί μοι
[1]	τῇ ἡσυχίᾳ τὸ πένθος, οὐκ	οἶδ´	ὅπως ἐν τῷ παρόντι συλλόγῳ
[2]	ἐπειδὴ χρὴ κελεύοντι πείθεσθαι, οὐκ	οἶδα	ὅπως τῷ λόγῳ χρήσομαι· οὐ
[11]	ἀλλὰ καὶ εἰσαγόμεθα ὡς οὐκ	οἴδαμεν	καὶ ἐξοικιζόμεθα ὅτε οὐκ οἴδαμεν.
[11]	οἴδαμεν καὶ ἐξοικιζόμεθα ὅτε οὐκ	οἴδαμεν.	τὸ δὲ τοῦ πίθου αἴνιγμα
[9]	ἐλαιώδη λόγον τῇ διοιδούσῃ πληγῇ·	οἶδε	γὰρ καὶ ἡ εὐαγγελικὴ ἰατρεία
[10]	τῆς σαρκὸς παραπέτασμα. Ἢ κρεῖττον	οἴει	τὸ διὰ σαρκὸς μετέχειν τοῦ
[12]	τε καὶ θαλάττης ἐκ τῶν	οἰκείων	ἑκατέρας δωροφορούσης οὐκ ἔδωκε πάροδον
[2]	πρὸς τὰ λυπηρὰ τῶν συμπιπτόντων	οἰκείως	ἔχειν· τοῦτο γὰρ καὶ ὁ
[1]	κατέστησεν ὁ κύριος ἐπὶ τῆς	οἰκετίας	ταύτης τοῦ διδόναι ἐν καιρῷ
[10]	τοῖς ἀπορρήτοις τῆς βασιλείας ἡ	οἴκησις·	τότε ὄψει ὅταν καὶ σὺ
[3]	πρὸς τοσοῦτον κακὸν ἀντεξαγαγεῖν μιᾶς	οἰκίας	εὐαρίθμητα πάθη; κἂν τὰ μεγάλα
[11]	ὁ Σολομὼν πίθον τετρημένον καὶ	οἶκον	ἀλλότριον ὀνομάζει τὸν ὧδε βίον.
[1]	ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΝ. ~(Ὁ πιστὸς καὶ φρόνιμος	οἰκονόμος	(ἐκ γὰρ τῶν ἀνεγνωσμένων ἀπὸ
[1]	τοῦ διδόναι ἐν καιρῷ τοῖς	οἰκονομουμένοις	τὸ σιτομέτριον, καλῶς ἐν τῷ
[11]	ὧδε βίον. ὄντως γὰρ ἀλλότριος	οἶκος	καὶ οὐχ ἡμέτερος, ὅτι οὐκ
[4]	τοῦ ὑψηλοῦ ἀξιώματος πᾶσαν τὴν	οἰκουμένην	ταῖς ἀκτῖσι τῶν ἀρετῶν καταλάμψειεν.
[4]	τῷ κατὰ θείαν ψῆφον τῆς	οἰκουμένης	ἁπάσης προτεταγμένῳ εἰς βίου τε
[3]	παρὸν κακὸν πάσης ἀθρόως τῆς	οἰκουμένης	ἐστὶ πληγή· οὐκ ἔστιν ἔθνος
[3]	ὅτι οὐ πάσης ἀθρόως τῆς	οἰκουμένης	ἡ κατὰ πόλεμον ἅπτεται συμφορά,
[6]	ἐκώμασεν, ἐκεῖ γέγονεν τὸ τῆς	οἰκουμένης	ναυάγιον, ἐκεῖ καθάπερ ἐν κλύδωνι
[3]	ὦ πάσης τῆς καθ´ ἡμᾶς	οἰκουμένης	ὅσον τῷ σκήπτρῳ τῆς βασιλείας
[5]	ἀρετῆς ἆθλον εἶχε τὸν τῆς	οἰκουμένης	προτεταγμένον, ὁ δὲ μικρὰν ἡγεῖτο
[3]	ὅσον τε πλόϊμον καὶ ὅσον	οἰκούμενον,	ὦ πάσης τῆς καθ´ ἡμᾶς
[8]	δὲ τῶν γεγονότων ὑμᾶς καὶ	οἶμαι	τοὺς πολλοὺς τοῖς λεγομένοις συνθήσεσθαι·
[10]	τὴν παράτασιν τῆς ζωῆς δυσχεραίνει	Οἴμοι,	λέγων, ὅτι ἡ παροικία μου
[9]	εὐαγγελικὴ ἰατρεία τῇ στύψει τοῦ	οἴνου	καταμιγνύειν τὸ ἔλαιον. ἐπικλίνωμεν οὖν
[7]	ἡ ψῆφος ἐκράτησεν; ὁρᾶτε γὰρ	οἵοις	κακοῖς ἐν βραχεῖ συνηνέχθημεν χρόνῳ.
[8]	γέγονεν ἐν τῇ κτίσει τοιοῦτον	οἷον	ἐπισημῆναι τὴν συμφορὰν, οὐ παρὰ
[8]	καὶ ὁ ἀὴρ πενθικῶς ἐσκυθρώπασεν	οἷον	ἱμάτιόν τι πενθικὸν τὸν ζόφον
[1]	προαγαγεῖν ἐπ´ εὐθείας τὸν λόγον	οἷόν	τινι καταιγίδι τῷ πάθει τῆς
[1]	γενήσεται τῇ μνήμῃ τῶν ἀλγεινῶν	οἷόν	τίσιν ἀκάνθαις ἐπιξαινόμενον. εἰ δὲ
[5]	ὁρώμενοι· ὁ μὲν τοιοῦτος ὢν	οἷός	ἐστι (ποῖον γὰρ ἄν τις
[4]	ἀπολοφύρασθε. ~ἢ βούλεσθε, καθὼς ἂν	οἷός	τε ὦ, καὶ τὴν ζημίαν
[3]	ἦν τοιούτους ἐξευρεῖν τινας λόγους,	οἵους	ὁ μέγας Ἰερεμίας τῇ συμφορᾷ
[10]	οὐ τούτων λέγω τῶν δορυφόρων	οἷς	σίδηρος τὸ ὅπλον ἐστίν, ἀλλὰ
[6]	ἡ σύμμικτος τῶν ἀγαθῶν ἁρμονία.	οἴχεται	ὁ τῆς πίστεως ζῆλος, ὁ
[6]	αἱ ἀκτῖνες τῶν ἀρετῶν ἠμαυρώθησαν.	οἴχεται	τῆς βασιλείας τὸ ἐγκαλλώπισμα, τὸ
[12]	τῆς βασιλίδος μαθόντας οἷα ἀνθ´	οἵων	ἠλλάξατο; κατέλιπε βασιλείαν γηΐνην, ἀλλὰ
[11]	(οὐκ ἀληθῶς πίθος τετρημένος ἐστὶν	ὅλῳ	τῷ πυθμένι ῥέων ᾧ κἂν
[9]	τῶν εἰρημένων παραδοξότερον· εἶδον διπλοῦν	ὄμβρον	τὸν μὲν ἐκ τοῦ ἀέρος
[11]	μακαριότης, κακοῦ παντὸς ἀλλοτρίωσις, ἀγγέλων	ὁμιλία,	τῶν ἀοράτων θεωρία, θεοῦ μετουσία,
[10]	ἐφεξῆς χρέους προεξετίσαμεν. οὐ καθ´	ὁμοιότητα	τῶν ἐν τῷ μυλῶνι ταλαιπωρούντων
[5]	δι´ ἀκριβείας παρὰ τῆς τέχνης	ὁμοίωμα,	ἀλλ´ εἰ καί τι γέγονεν
[10]	μύλην περιερχόμεθα ἀεὶ διὰ τῶν	ὁμοίων	περιχωροῦντες καὶ ἐπὶ τὰ αὐτὰ
[13]	ἐξαίρετον τὸ τὴν Ἀρειανὴν ἀπιστίαν	ὁμοίως	τῇ εἰδωλολατρίᾳ βδελύττεσθαι. τοὺς γὰρ
[1]	ἀπὸ τοῦ θείου εὐαγγελίου προοιμιάζομαι)	ὃν	κατέστησεν ὁ κύριος ἐπὶ τῆς
[13]	τοῦτο ποιῇ, εἰδωλολάτρης ἐστὶ Χριστὸν	ὄνομα	τῷ εἰδώλῳ τιθέμενος. διὰ τοῦτο
[6]	πάθος· ὦ Θρᾴκη τὸ φευκτὸν	ὄνομα,	ὦ δυστυχὲς ἔθνος ἐκ συμφορῶν
[10]	στενοχωρεῖται τῷ βίῳ; οὐ φυλακὴν	ὀνομάζει	τὴν ὧδε ζωήν; οὐ βοᾷ
[11]	πίθον τετρημένον καὶ οἶκον ἀλλότριον	ὀνομάζει	τὸν ὧδε βίον. ὄντως γὰρ
[13]	τὸ κτίσμα προσκυνῶν, κἂν ἐπ´	ὀνόματι	τοῦ Χριστοῦ τοῦτο ποιῇ, εἰδωλολάτρης
[13]	οὖν ἐποιήσατο τὴν διανομήν; τριῶν	ὄντων	τέκνων (ταῦτα γὰρ τῶν ἀγαθῶν
[11]	ἀλλότριον ὀνομάζει τὸν ὧδε βίον.	ὄντως	γὰρ ἀλλότριος οἶκος καὶ οὐχ
[4]	ἐποίει δι´ ἑαυτῆς τὸ ὑπήκοον,	ὄντως,	καθώς φησιν ἡ γραφή, βοηθὸς
[12]	ἐνεδύσατο. τοῦτό ἐστι τὸ βασιλικὸν	ὄντως	καὶ τίμιον ἔνδυμα. τὴν ὧδε
[8]	τῷ πάθει. ἢ ταῦτα μὲν	ὄντως	λῆρός ἐστι καὶ οὐδὲ λέγειν
[10]	ἦν χόρτον εἶναι μᾶλλον ἢ	ὅπερ	ἐστίν· διὰ τί; ὅτι οὐδεμίαν
[10]	τῶν δορυφόρων οἷς σίδηρος τὸ	ὅπλον	ἐστίν, ἀλλὰ τῶν τῇ φλογίνῃ
[1]	ἡσυχίᾳ τὸ πένθος, οὐκ οἶδ´	ὅπως	ἐν τῷ παρόντι συλλόγῳ πάλιν
[4]	ὑψηλὸν θρόνον τῆς βασιλείας ἀνάγεται,	ὅπως	ἡλίου δίκην ἐκ τοῦ ὑψηλοῦ
[8]	προπομπευόντων (τοῦ πάθους (μέμνησθε πάντως	ὅπως	ὁ ἥλιος ταῖς νεφέλαις τὰς
[12]	τὰ ἀγαθὰ τῇ ἐκκλησίᾳ κηρύσσοντος,	ὅπως	τῇ μνήμῃ τῆς βασιλίδος ἡ
[2]	χρὴ κελεύοντι πείθεσθαι, οὐκ οἶδα	ὅπως	τῷ λόγῳ χρήσομαι· οὐ γὰρ
[10]	εἰπέ μοι, παρὰ τὸν βίον	ὁρᾷς;	κατανόησον ἐν τίσιν ἡ ζωὴ
[11]	τὸ ἀπλήρωτον τῶν ἐπιθυμιῶν ἀποβλέψῃς.	ὁρᾷς	πῶς ἐπαντλοῦσιν ἑαυτοῖς οἱ ἄνθρωποι
[13]	μερίδος μόνην τὴν θυγατέρα πεποίηται.	ὁρᾷς	πῶς εὐγνώμων τε καὶ φιλόστοργος
[7]	καθ´ ἡμῶν ἡ ψῆφος ἐκράτησεν;	ὁρᾶτε	γὰρ οἵοις κακοῖς ἐν βραχεῖ
[10]	ποίας τιμωρίας οὐκ ἔστιν ἀνιαρώτερον;	ὁρᾶτε	γὰρ τοῦτον τὸν διηνεκῆ φορολόγον,
[10]	σοι τὴν κυκλικὴν ταύτην περίοδον;	ὄρεξις,	κόρος, ὕπνος, ἐγρήγορσις, κένωσις, πλήρωσις·
[2]	δάκρυον; καὶ εἰ ταῦτα διανοεῖται,	ὀρθῶς	κατά γε τὴν ἐμὴν κρίσιν
[4]	ἀνθρωπίνη φύσις ἐκβᾶσα τοὺς ἰδίους	ὅρους	καὶ τὰ συνήθη μέτρα νικήσασα,
[7]	θρηνείτω ἡ χηρεία, ὀδυρέσθω ἡ	ὀρφανία,	γνώτωσαν τί εἶχον ὅτε οὐκ
[5]	τε βλέποντες καὶ ὑπ´ ἀλλήλων	ὁρώμενοι·	ὁ μὲν τοιοῦτος ὢν οἷός
[5]	καὶ εἰς ἐκγόνων ζωὴν τὸ	ὁρώμενον)	τὴν δέ, οἵα τις ἦν,
[10]	διηνεκῆ φορολόγον, τὴν γαστέρα λέγω,	ὅσην	ἐπάγει καθ´ ἡμέραν τὴν ἀνάγκην
[8]	τιμῶντος δι´ ὧν ἐποίει τῆς	ὁσίας	τὸν θάνατον· Τίμιος γάρ, φησίν,
[8]	ἐναντίον κυρίου ὁ θάνατος τῶν	ὁσίων	αὐτοῦ. ~εἶδον δὲ ἐγὼ τότε
[10]	ἔχει, ἡ δὲ σὰρξ ἡμῶν	ὀσμῆς	ἐστιν ἐργαστήριον ἅπαν τὸ ληφθὲν
[12]	Χριστοῦ αἷμα λάμπειν ποιεῖ· εἶδες	ὅσον	ἐν τῷ ἐνδύματι τὸ διάφορον.
[11]	ἢ ὅτε βουλόμεθα ἢ ἐφ´	ὅσον	ἐπιποθοῦμεν ἐν αὐτῷ εἶναι· ἀλλὰ
[12]	γυμνός, ἀσθενής, ἐν φυλακῇ· Ἐφ´	ὅσον	ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων,
[3]	θαλάσσης ὅσον τε πλόϊμον καὶ	ὅσον	οἰκούμενον, ὦ πάσης τῆς καθ´
[3]	σύμπασα γῆ καὶ τῆς θαλάσσης	ὅσον	τε πλόϊμον καὶ ὅσον οἰκούμενον,
[3]	πάσης τῆς καθ´ ἡμᾶς οἰκουμένης	ὅσον	τῷ σκήπτρῳ τῆς βασιλείας εὐθύνεται,
[10]	βασιλείας ἡ οἴκησις· τότε ὄψει	ὅταν	καὶ σὺ προκύψῃς (τοῦ σώματος,
[11]	οὐκ ἐφ´ ἡμῖν ἐστιν ἢ	ὅτε	βουλόμεθα ἢ ἐφ´ ὅσον ἐπιποθοῦμεν
[7]	ἡ ὀρφανία, γνώτωσαν τί εἶχον	ὅτε	οὐκ ἔχουσιν. μᾶλλον δὲ τί
[11]	ὡς οὐκ οἴδαμεν καὶ ἐξοικιζόμεθα	ὅτε	οὐκ οἴδαμεν. τὸ δὲ τοῦ
[8]	τοὺς πολλοὺς τοῖς λεγομένοις συνθήσεσθαι·	ὅτε	χρυσῷ καὶ πορφυρίδι κεκαλυμμένη ἐπὶ
[2]	κλαῦσαι. μανθάνομεν γὰρ διὰ τούτων	ὅτι	δεῖ καταλλήλως τῷ ὑποκειμένῳ καὶ
[12]	ἐνδύματι τὸ διάφορον. βούλει πεισθῆναι	ὅτι	ἐν ἐκείνοις ἐστίν; ἀνάγνωθι τὸ
[10]	τῆς ζωῆς δυσχεραίνει Οἴμοι, λέγων,	ὅτι	ἡ παροικία μου ἐμακρύνθη; ἢ
[2]	καὶ ἡ Παροιμία Σολομῶντός φησιν	ὅτι	Καρδίας εὐφραινομένης πρόσωπον θάλλει, τῆς
[3]	τὰ παρόντα κρίνοιτο. διὰ τί;	ὅτι	οὐ πάσης ἀθρόως τῆς οἰκουμένης
[10]	ἢ ὅπερ ἐστίν· διὰ τί;	ὅτι	οὐδεμίαν ὁ χόρτος ἐκ φύσεως
[13]	εἰδώλῳ τιθέμενος. διὰ τοῦτο μαθοῦσα	ὅτι	οὐκ ἔστι θεὸς πρόσφατος, μίαν
[11]	ἀλλότριος οἶκος καὶ οὐχ ἡμέτερος,	ὅτι	οὐκ ἐφ´ ἡμῖν ἐστιν ἢ
[10]	σοι τὴν τοῦ προφήτου φωνὴν	ὅτι	Πᾶσα σὰρξ χόρτος· σεμνύνει γὰρ
[10]	τούτου; διὰ τί τοῦτο λέγει;	ὅτι	Τὸ ἀναλῦσαι καὶ σὺν Χριστῷ
[10]	φυλακὴν ὀνομάζει τὴν ὧδε ζωήν;	οὐ	βοᾷ πρὸς τὸν κύριον· Ἐξάγαγε
[10]	καὶ σὺ προκύψῃς (τοῦ σώματος,	οὐ	γὰρ ἔστιν ἄλλως ἐντὸς τῶν
[2]	οἶδα ὅπως τῷ λόγῳ χρήσομαι·	οὐ	γὰρ εὑρίσκω τῆς διανοίας τοῦ
[5]	οὐκ ἔστιν ὑποδεῖξαι τῷ λόγῳ·	οὐ	γὰρ περιλέλειπταί τι αὐτῆς δι´
[10]	οὐδὲν τοῦ ἐφεξῆς χρέους προεξετίσαμεν.	οὐ	καθ´ ὁμοιότητα τῶν ἐν τῷ
[9]	ταῖς τῶν δακρύων σταγόσιν. Ἀλλ´	οὐ	καλῶς τάχα τῆς τοῦ διδασκάλου
[11]	κολακεία χώραν οὐκ ἔχει, ψεῦδος	οὐ	καταμίγνυται, ἡδονή τε καὶ λύπη
[10]	ἐν τίσιν ἡ ζωὴ θεωρεῖται.	οὐ	λέγω σοι τὴν τοῦ προφήτου
[12]	τι βασιλείας ἔστιν ἀνώτερον. ἀλλ´	οὐ	μέχρι τούτων ἐστὶν ἐκείνης ὁ
[10]	δὲ μικρότερον εἶπον τῆς ἀληθείας·	οὐ	μόνον γὰρ ἔστι τὸ ἀγαθόν,
[8]	τοιοῦτον οἷον ἐπισημῆναι τὴν συμφορὰν,	οὐ	παρὰ τῆς κτίσεως γέγονε πάντως,
[11]	ἀλλ´ ὑπορρεῖ τὸ βαλλόμενον καὶ	οὐ	παραμένει τῷ ἔχοντι· ἡ μὲν
[3]	παρόντα κρίνοιτο. διὰ τί; ὅτι	οὐ	πάσης ἀθρόως τῆς οἰκουμένης ἡ
[11]	ᾗ ἀπάτη οὐ πολιτεύεται, διαβολὴ	οὐ	πιστεύεται, κολακεία χώραν οὐκ ἔχει,
[11]	ζωὴν μετανίσταται, ἐν ᾗ ἀπάτη	οὐ	πολιτεύεται, διαβολὴ οὐ πιστεύεται, κολακεία
[10]	ἐκ φυλακῆς τὴν ψυχήν μου;	οὐ	πρὸς τὴν παράτασιν τῆς ζωῆς
[10]	κατ´ ἐξουσίαν εἰς ἀπόλαυσιν ἔχων;	οὐ	στενοχωρεῖται τῷ βίῳ; οὐ φυλακὴν
[10]	αὐτὴν ἡ τῶν δορυφόρων φρουρά,	οὐ	τούτων λέγω τῶν δορυφόρων οἷς
[10]	ἔχων; οὐ στενοχωρεῖται τῷ βίῳ;	οὐ	φυλακὴν ὀνομάζει τὴν ὧδε ζωήν;
[7]	νῦν αὐτὸ τὸ ἔρνος, ἀφ´	οὗ	τὸ ἄνθος ἐβλάστησεν, τότε τὴν
[8]	μὲν ὄντως λῆρός ἐστι καὶ	οὐδὲ	λέγειν ἄξιον; εἰ γάρ τι
[10]	ὅπερ ἐστίν· διὰ τί; ὅτι	οὐδεμίαν	ὁ χόρτος ἐκ φύσεως ἀηδίαν
[13]	κτίσει τὸ θεῖον εἶναι νομίζοντας	οὐδὲν	ἔλαττον ἀσεβεῖν ᾤετο τῶν εἰδωλοποιούντων
[10]	ποτε πλέον τοῦ τεταγμένου προκαταβάλωμεν,	οὐδὲν	τοῦ ἐφεξῆς χρέους προεξετίσαμεν. οὐ
[10]	ἐκεῖνα καὶ πάλιν ταῦτα καὶ	οὐδέποτε	κύκλῳ περιϊόντες παυόμεθα, ἕως ἂν
[11]	ἀπλήρωτος. τί δὲ ἡ φιλοχρηματία;	(οὐκ	ἀληθῶς πίθος τετρημένος ἐστὶν ὅλῳ
[6]	ἐκδημίας ἐκείνης, ἣ τὴν ὑποστροφὴν	οὐκ	ἀπέδωκεν, ὦ πικρῶν ὑδάτων, ὧν
[10]	ἀγαθὸν ὃ ζητοῦμεν, ἔστι καὶ	οὐκ	ἀπόλωλεν. μᾶλλον δὲ μικρότερον εἶπον
[12]	ἐκ τῶν οἰκείων ἑκατέρας δωροφορούσης	οὐκ	ἔδωκε πάροδον καθ´ ἑαυτῆς τῷ
[12]	τῷ τύφῳ ἀεὶ πρὸς ἑαυτὴν	οὐκ	εἰς τὰ ἔξω ἑαυτῆς ἀποβλέπουσα.
[10]	ἀλλ´ ὀφθαλμῷ γνῶναι τοῦτο ποθεῖς;	οὐκ	ἔξεστί σοι βασιλίδος θέαν περιεργάζεσθαι,
[8]	εἰσελαύνουσαν τὴν βασιλίδα τῇ πόλει,	οὐκ	ἐπὶ ἅρματός τινος ἢ χρυσοδέτου
[12]	δεξιᾷ διετράφησαν, πόσοι τῶν κατακλείστων	οὐκ	ἐπισκέψεως μόνον, ἀλλὰ καὶ παντελοῦς
[13]	ἡ ῥανὶς ἐπὶ τοὺς ἀπίστους	οὐκ	ἔρχεται) ὑπὸ τὴν σκιὰν τοῦ
[13]	τιθέμενος. διὰ τοῦτο μαθοῦσα ὅτι	οὐκ	ἔστι θεὸς πρόσφατος, μίαν προσεκύνει
[10]	τῆς γαστρὸς λειτουργίᾳ ποίας τιμωρίας	οὐκ	ἔστιν ἀνιαρώτερον; ὁρᾶτε γὰρ τοῦτον
[3]	ἀθρόως τῆς οἰκουμένης ἐστὶ πληγή·	οὐκ	ἔστιν ἔθνος ἓν ἢ πόλιν
[5]	τὴν δέ, οἵα τις ἦν,	οὐκ	ἔστιν ὑποδεῖξαι τῷ λόγῳ· οὐ
[8]	ἔπηλύς τε καὶ ὁ ἐγχώριος	οὐκ	εὐφημίαις, ἀλλὰ θρήνοις εἰσιοῦσαν ἐδέχετο)
[11]	οἶκος καὶ οὐχ ἡμέτερος, ὅτι	οὐκ	ἐφ´ ἡμῖν ἐστιν ἢ ὅτε
[11]	ἐπαντλήσῃς τὴν θάλασσαν πληρωθῆναι φύσιν	οὐκ	ἔχει; Τί οὖν λυπηρὸν εἰ
[11]	διαβολὴ οὐ πιστεύεται, κολακεία χώραν	οὐκ	ἔχει, ψεῦδος οὐ καταμίγνυται, ἡδονή
[11]	θεωρία, θεοῦ μετουσία, εὐφροσύνη τέλος	οὐκ	ἔχουσα. ~ἆρ´ οὖν λυπεῖσθαι προσήκει
[7]	ὀρφανία, γνώτωσαν τί εἶχον ὅτε	οὐκ	ἔχουσιν. μᾶλλον δὲ τί χρή
[10]	ἡ παροικία μου ἐμακρύνθη; ἢ	οὐκ	ᾔδεισαν διακρῖναι οἱ ἅγιοι τὸ
[9]	ἐπὶ τὴν γῆν καταρρέοντα καὶ	οὐκ	ἦν ὁ ἐξ ὀφθαλμῶν ὑετὸς
[5]	ἐν ταῖς εὐποιΐαις φιλονικούντων καὶ	οὐκ	ἦν ὁ ἡττώμενος. ἴση τις
[9]	γὰρ τοσαύταις μυριάσι τῶν συμπαρόντων	οὐκ	ἦν ὀφθαλμὸς ὁ μὴ καταβρέχων
[1]	τιμήσας τῇ ἡσυχίᾳ τὸ πένθος,	οὐκ	οἶδ´ ὅπως ἐν τῷ παρόντι
[2]	~ἀλλ´ ἐπειδὴ χρὴ κελεύοντι πείθεσθαι,	οὐκ	οἶδα ὅπως τῷ λόγῳ χρήσομαι·
[11]	εἶναι· ἀλλὰ καὶ εἰσαγόμεθα ὡς	οὐκ	οἴδαμεν καὶ ἐξοικιζόμεθα ὅτε οὐκ
[11]	οὐκ οἴδαμεν καὶ ἐξοικιζόμεθα ὅτε	οὐκ	οἴδαμεν. τὸ δὲ τοῦ πίθου
[6]	ὧν τὰς πηγὰς ἐπεπόθησεν, ὡς	οὐκ	ὤφελεν, ὦ χωρίον, ἐν ᾧ
[2]	δὲ ἐν λύπαις οὔσης σκυθρωπάζει.	οὐκοῦν	ἀνάγκη πᾶσα τῇ διαθέσει τῆς
[9]	τισι φαρμάκοις προσεπιτρίβοι τὸν ὀδυνώμενον.	οὐκοῦν	ἐπαντλητέον τὸν ἐλαιώδη λόγον τῇ
[10]	διὰ σαρκὸς μετέχειν τοῦ βίου;	οὐκοῦν	παιδευσάτω σε ὁ θεῖος ἀπόστολος
[13]	ἀγαθῶν ἐλθεῖν εἰς διαίρεσιν. πῶς	οὖν	ἐποιήσατο τὴν διανομήν; τριῶν ὄντων
[12]	τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. εἰ	οὖν	ἡ περὶ ταῦτα σπουδὴ βασιλείας
[12]	εὐφροσύνη τέλος οὐκ ἔχουσα. ~ἆρ´	οὖν	λυπεῖσθαι προσήκει περὶ τῆς βασιλίδος
[11]	πληρωθῆναι φύσιν οὐκ ἔχει; Τί	οὖν	λυπηρὸν εἰ τῶν τοῦ βίου
[1]	μνήμην τῶν κακῶν ἀναζέοντες. ἀστατούσης	οὖν	τῷ τοιούτῳ κλύδωνι τῆς ψυχῆς
[9]	οἴνου καταμιγνύειν τὸ ἔλαιον. ἐπικλίνωμεν	οὖν	ὑμῖν παρὰ τῆς γραφῆς λαβόντες
[1]	λόγος καθελκυσθεὶς τὴν ἀκοὴν ἀνιάσειεν.	οὔπω	γὰρ τοσοῦτος ὁ ἐν τῷ
[7]	κακοῖς ἐν βραχεῖ συνηνέχθημεν χρόνῳ.	οὔπω	ἐπὶ τῇ προτέρᾳ πληγῇ ἀναπνεύσαντες,
[7]	ἐπὶ τῇ προτέρᾳ πληγῇ ἀναπνεύσαντες,	οὔπω	τὸ δάκρυον τῶν ὀφθαλμῶν ἀποψήσαντες
[12]	κατέλιπε βασιλείαν γηΐνην, ἀλλὰ τὴν	οὐράνιον	κατέλαβεν· ἀπέθετο τὸν ἐκ λίθων
[2]	τῆς ψυχῆς δὲ ἐν λύπαις	οὔσης	σκυθρωπάζει. οὐκοῦν ἀνάγκη πᾶσα τῇ
[2]	σημεῖον τῆς ἔνδον φαιδρότητος γίνεται,	οὕτω	καὶ ὁ ἐν τῇ καρδίᾳ
[2]	τὴν ἀπόλαυσιν τῶν ἀγαθῶν προθυμούμεθα,	οὕτω	καὶ πρὸς τὰ λυπηρὰ τῶν
[11]	ὄντως γὰρ ἀλλότριος οἶκος καὶ	οὐχ	ἡμέτερος, ὅτι οὐκ ἐφ´ ἡμῖν
[10]	ὧν τὸ εἶδος ἀνθρώπων ὄψις	οὐχ	ὑποδέχεται. ἐν τοῖς ἀπορρήτοις τῆς
[10]	μυλῶνι ταλαιπωρούντων ζῴων κεκαλυμμένοις τοῖς	ὀφθαλμοῖς	τὴν τοῦ βίου μύλην περιερχόμεθα
[12]	εἰς τὴν ζωὴν ἀνεκλήθησαν. ἐν	ὀφθαλμοῖς	τῶν εἰρημένων ἡ μαρτυρία. (εἶδες
[9]	μυριάσι τῶν συμπαρόντων οὐκ ἦν	ὀφθαλμὸς	ὁ μὴ καταβρέχων τὴν γῆν
[10]	βασιλείοις τὴν διαγωγὴν ἔχει. ἀλλ´	ὀφθαλμῷ	γνῶναι τοῦτο ποθεῖς; οὐκ ἔξεστί
[7]	ἀναπνεύσαντες, οὔπω τὸ δάκρυον τῶν	ὀφθαλμῶν	ἀποψήσαντες πάλιν ἐν τοσαύτῃ γεγόναμεν
[9]	καὶ οὐκ ἦν ὁ ἐξ	ὀφθαλμῶν	ὑετὸς τοῦ ἐκ τῶν νεφῶν
[10]	τῆς βασιλείας ἡ οἴκησις· τότε	ὄψει	ὅταν καὶ σὺ προκύψῃς (τοῦ
[10]	καθωπλισμένων ὧν τὸ εἶδος ἀνθρώπων	ὄψις	οὐχ ὑποδέχεται. ἐν τοῖς ἀπορρήτοις

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/04/2009