Chapitre
[11]	δὲ τοῦ πίθου αἴνιγμα νοήσεις	ἐὰν	εἰς τὸ ἀπλήρωτον τῶν ἐπιθυμιῶν
[6]	κεφάλαιον τῆς κοινῆς συμφορᾶς ἐν	ἑαυτῇ	δεξαμένη. ἐκεῖθεν τὸ ἀγαθὸν ἀναρπάζεται,
[12]	ἑαυτῆς τῷ τύφῳ ἀεὶ πρὸς	ἑαυτὴν	οὐκ εἰς τὰ ἔξω ἑαυτῆς
[12]	ἑαυτὴν οὐκ εἰς τὰ ἔξω	ἑαυτῆς	ἀποβλέπουσα. διὰ τοῦτο τοῦ μακαρισμοῦ
[4]	κοινωνίαν συναρμοσθεῖσα μακαριστὸν ἐποίει δι´	ἑαυτῆς	τὸ ὑπήκοον, ὄντως, καθώς φησιν
[12]	δωροφορούσης οὐκ ἔδωκε πάροδον καθ´	ἑαυτῆς	τῷ τύφῳ ἀεὶ πρὸς ἑαυτὴν
[11]	ἐπιθυμιῶν ἀποβλέψῃς. ὁρᾷς πῶς ἐπαντλοῦσιν	ἑαυτοῖς	οἱ ἄνθρωποι τὰς τιμάς, τὰς
[12]	τὴν παρὰ τίνος ἡτοιμασμένην; ἣν	ἑαυτοῖς,	φησί, διὰ τῶν ἔργων προητοιμάσασθε.
[8]	ἥλιος ταῖς νεφέλαις τὰς ἀκτῖνας	ἑαυτοῦ	συνεκάλυψεν, ὡς ἂν μὴ ἴδοι
[12]	τὴν τῆς ἀναστάσεως χάριν ἐφ´	ἑαυτῶν	ἐγνώρισαν, οἳ τοῖς νόμοις ἀποθανόντες
[7]	ἔρνος, ἀφ´ οὗ τὸ ἄνθος	ἐβλάστησεν,	τότε τὴν ἐλπισθεῖσαν ὥραν, νῦν
[6]	χωρίον, ἐν ᾧ τὸ πάθος	ἐγένετο,	διὰ τὸ πάθος τῇ σκοτομήνῃ
[6]	ἠμαυρώθησαν. οἴχεται τῆς βασιλείας τὸ	ἐγκαλλώπισμα,	τὸ τῆς δικαιοσύνης πηδάλιον, ἡ
[12]	τῆς ἀναστάσεως χάριν ἐφ´ ἑαυτῶν	ἐγνώρισαν,	οἳ τοῖς νόμοις ἀποθανόντες καὶ
[10]	ταύτην περίοδον; ὄρεξις, κόρος, ὕπνος,	ἐγρήγορσις,	κένωσις, πλήρωσις· ἀεὶ ἀπ´ ἐκείνων
[1]	καταιγίδι τῷ πάθει τῆς λύπης	ἐγχειμαζόμενον;	~ἀλλ´ ἐπειδὴ χρὴ κελεύοντι πείθεσθαι,
[8]	ὁ ἔπηλύς τε καὶ ὁ	ἐγχώριος	οὐκ εὐφημίαις, ἀλλὰ θρήνοις εἰσιοῦσαν
[10]	κοινοῦ τῶν ἀνθρώπων φθεγγόμενος; Ταλαίπωρος	ἐγὼ	ἄνθρωπος· τίς με ῥύσεται ἀπὸ
[9]	τῶν ὁσίων αὐτοῦ. ~εἶδον δὲ	ἐγὼ	τότε ἕτερον θέαμα τῶν εἰρημένων
[13]	τι καὶ τῆς φιλανδρίας τεκμήριον;	ἔδει	πάντως διαλυομένης τῆς σωματικῆς συζυγίας
[9]	διδασκάλου γνώμης ἐστοχασάμεθα πλέον ἢ	ἔδει	τοῖς σκυθρωποῖς ἐμβαθύναντες. (ἴσως γὰρ
[4]	ψυχῆς ἀρετὴ συνδραμοῦσα θαῦμα ἄπιστον	ἔδειξε	τῇ ἀνθρωπίνῃ ζωῇ, πόσων ἀγαθῶν
[8]	οὐκ εὐφημίαις, ἀλλὰ θρήνοις εἰσιοῦσαν	ἐδέχετο)	τότε καὶ ὁ ἀὴρ πενθικῶς
[12]	τῶν ἔργων προητοιμάσασθε. πῶς; ἐπείνων,	ἐδίψων,	ξένος ἤμην, γυμνός, ἀσθενής, ἐν
[12]	τῶν οἰκείων ἑκατέρας δωροφορούσης οὐκ	ἔδωκε	πάροδον καθ´ ἑαυτῆς τῷ τύφῳ
[3]	ὦ πόλεις καὶ δῆμοι καὶ	ἔθνη	καὶ σύμπασα γῆ καὶ τῆς
[6]	τὸ φευκτὸν ὄνομα, ὦ δυστυχὲς	ἔθνος	ἐκ συμφορῶν γνωριζόμενον, ὦ πρότερον
[3]	οἰκουμένης ἐστὶ πληγή· οὐκ ἔστιν	ἔθνος	ἓν ἢ πόλιν μίαν ἀπολοφύρασθαι,
[12]	ἀρχὴν πάσης δυναστείας ὑποκυπτούσης, τοσούτων	ἐθνῶν	ὑποτελούντων, γῆς τε καὶ θαλάττης
[5]	τὸ προνοητικόν, εἰ τὸ δίκαιον,	εἰ	ἄλλο τι τῶν πρὸς τὸ
[8]	ἐστι καὶ οὐδὲ λέγειν ἄξιον;	εἰ	γάρ τι καὶ γέγονεν ἐν
[1]	ἀλγεινῶν οἷόν τίσιν ἀκάνθαις ἐπιξαινόμενον.	εἰ	δὲ μὴ λίαν ἐστὶ τολμηρὸν
[12]	ἀλλὰ καὶ παντελοῦς ἀφέσεως ἠξιώθησαν.	εἰ	δὲ τὸ ἐπισκέψασθαι τὸν κατάκλειστον
[5]	παρὰ τῆς τέχνης ὁμοίωμα, ἀλλ´	εἰ	καί τι γέγονεν ἐν γραφαῖς
[12]	τούτων τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.	εἰ	οὖν ἡ περὶ ταῦτα σπουδὴ
[3]	καὶ χάσματα, μικρὰ καὶ ταῦτα	εἰ	πρὸς τὰ παρόντα κρίνοιτο. διὰ
[2]	τῇ ἐκκλησίᾳ τὸ δάκρυον; καὶ	εἰ	ταῦτα διανοεῖται, ὀρθῶς κατά γε
[5]	εὐσέβειαν δρόμος, εἰ τὸ προνοητικόν,	εἰ	τὸ δίκαιον, εἰ ἄλλο τι
[5]	τοῦ κήρυκος τῆς ἀληθείας ἠκούσαμεν.	εἰ	τὸ εὐσεβὲς ἐπιζητεῖς, κοινὸς ἦν
[5]	ἀμφοτέρων ὁ πρὸς εὐσέβειαν δρόμος,	εἰ	τὸ προνοητικόν, εἰ τὸ δίκαιον,
[11]	οὐκ ἔχει; Τί οὖν λυπηρὸν	εἰ	τῶν τοῦ βίου κακῶν ἡ
[5]	(αὐτῷ πρὸς πᾶν ἀγαθὸν γινομένη.	~εἰ	φιλανθρωπίας ἦν ὁ καιρός, ἢ
[1]	κατηφείᾳ δι´ ἡσυχίας ἐκπέττουσα. ὡς	εἴ	γέ τις ἔτι τὴν ψυχὴν
[8]	γενόμενον. ~Ἆρά μοι συγγνώσεσθε, ἀδελφοί,	εἴ	τι διὰ τὸ πάθος παραληρήσαιμι;
[3]	ἄξια τὰ παρόντα μᾶλλον ἢ	εἴ	τι τῶν ἀρχαίων ἐν σκυθρωποῖς
[9]	ἐναντίον νῦν πεποιήκαμεν, ὥσπερ ἂν	εἴ	τις ἰατρὸς τραυματίαν λαβὼν μὴ
[12]	θυσιαστήριον ἀπογνὸν τὴν σωτηρίαν μειράκιον,	εἶδες	γύναιον ἐπὶ κατακρίσει ἀδελφοῦ ὀδυρόμενον,
[12]	τοῦ Χριστοῦ αἷμα λάμπειν ποιεῖ·	εἶδες	ὅσον ἐν τῷ ἐνδύματι τὸ
[12]	ὀφθαλμοῖς τῶν εἰρημένων ἡ μαρτυρία.	(εἶδες	παρὰ τὸ θυσιαστήριον ἀπογνὸν τὴν
[9]	ὁ θάνατος τῶν ὁσίων αὐτοῦ.	~εἶδον	δὲ ἐγὼ τότε ἕτερον θέαμα
[9]	ἕτερον θέαμα τῶν εἰρημένων παραδοξότερον·	εἶδον	διπλοῦν ὄμβρον τὸν μὲν ἐκ
[10]	φλογίνῃ ῥομφαίᾳ καθωπλισμένων ὧν τὸ	εἶδος	ἀνθρώπων ὄψις οὐχ ὑποδέχεται. ἐν
[8]	ἐν σορῷ κεκαλυμμένην, ἐπικρυπτομένην τὸ	εἶδος	ἐκείνῳ τῷ σκυθρωπῷ προκαλύμματι, θέαμα
[13]	ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ τοῦτο ποιῇ,	εἰδωλολάτρης	ἐστὶ Χριστὸν ὄνομα τῷ εἰδώλῳ
[13]	τὴν Ἀρειανὴν ἀπιστίαν ὁμοίως τῇ	εἰδωλολατρίᾳ	βδελύττεσθαι. τοὺς γὰρ ἐν τῇ
[13]	οὐδὲν ἔλαττον ἀσεβεῖν ᾤετο τῶν	εἰδωλοποιούντων	τὰς ὕλας, καλῶς καὶ εὐσεβῶς
[13]	εἰδωλολάτρης ἐστὶ Χριστὸν ὄνομα τῷ	εἰδώλῳ	τιθέμενος. διὰ τοῦτο μαθοῦσα ὅτι
[13]	καταπαύσω τὸν λόγον. τὸ τῶν	εἰδώλων	μῖσος κοινὸν πάντων ἐστὶ τῶν
[5]	ὑπὲρ τὸ φαινόμενον δείξειεν; καὶ	εἴη	γε διαρκέσαι καὶ εἰς ἐκγόνων
[3]	καρδίας συσκυθρωπάσαι τὸν λόγον. ~καὶ	εἴθε	δυνατὸν ἦν τοιούτους ἐξευρεῖν τινας
[6]	δικαιοσύνης πηδάλιον, ἡ τῆς φιλανθρωπίας	εἰκών,	μᾶλλον δὲ αὐτὸ τὸ ἀρχέτυπον.
[11]	ἐφ´ ὅσον ἐπιποθοῦμεν ἐν αὐτῷ	εἶναι·	ἀλλὰ καὶ εἰσαγόμεθα ὡς οὐκ
[13]	ἄρρενας τῷ πατρὶ προσκατέλιπεν, ὥστε	εἶναι	αὐτοὺς τῆς βασιλείας (ἐρείσματα, τῆς
[10]	τάχα γὰρ κρεῖττον ἦν χόρτον	εἶναι	μᾶλλον ἢ ὅπερ ἐστίν· διὰ
[13]	ἐν τῇ κτίσει τὸ θεῖον	εἶναι	νομίζοντας οὐδὲν ἔλαττον ἀσεβεῖν ᾤετο
[10]	Τὸ ἀναλῦσαι καὶ σὺν Χριστῷ	εἶναι	πολλῷ κρεῖττον εἶναί φησιν. τί
[1]	γάρ μοι δοκεῖ καὶ κατάλληλον	εἶναι	τοῖς πενθοῦσι φάρμακον ἡ σιγὴ
[10]	σὺν Χριστῷ εἶναι πολλῷ κρεῖττον	εἶναί	φησιν. τί δὲ ὁ μέγας
[10]	ἔξοδον; σὺ δὲ τί καλόν,	εἰπέ	μοι, παρὰ τὸν βίον ὁρᾷς;
[7]	μὴ τολμηρὸν τὸ τοῦ προφήτου	εἰπεῖν;	τὸ Ἵνα τί ἀπώσω, ὁ
[3]	μεγαλοφωνότερον (ἀνακηρῦξαι τὴν συμφορὰν καὶ	εἰπεῖν,	ὡς ἄν τις ἐπὶ σκηνῆς
[12]	σπουδὴ βασιλείας πρόξενος γίνεται, ἀριθμήσατε,	εἴπερ	δυνατόν ἐστιν ἐξαριθμήσασθαι, πόσοι τοῖς
[12]	τιμωρίας δηλαδὴ πλείονος τιμῆς ἄξιον,	εἴπερ	τι βασιλείας ἔστιν ἀνώτερον. ἀλλ´
[3]	ἄν τις ἐπὶ σκηνῆς ἀναβοήσας	εἴποι·	ὦ πόλεις καὶ δῆμοι καὶ
[10]	οὐκ ἀπόλωλεν. μᾶλλον δὲ μικρότερον	εἶπον	τῆς ἀληθείας· οὐ μόνον γὰρ
[10]	καὶ ἐπὶ τὰ αὐτὰ ἀναστρέφοντες;	εἴπω	σοι τὴν κυκλικὴν ταύτην περίοδον;
[13]	ταπεινοφροσύνης τὸ ἀληθινὸν ὕψος ἐμπορευσαμένη.	~εἴπω	τι καὶ τῆς φιλανδρίας τεκμήριον;
[9]	ἐστι δυνατόν, τὸ σκυθρωπὸν τῶν	εἰρημένων	εἰς παραμυθίαν παλινῳδήσαντες. ἀλλά μοι
[12]	ζωὴν ἀνεκλήθησαν. ἐν ὀφθαλμοῖς τῶν	εἰρημένων	ἡ μαρτυρία. (εἶδες παρὰ τὸ
[9]	ἐγὼ τότε ἕτερον θέαμα τῶν	εἰρημένων	παραδοξότερον· εἶδον διπλοῦν ὄμβρον τὸν
[3]	τι πολεμεῖται αὐτῆς, τὸ δὲ	εἰρηνεύεται.	μέρος τι πάλιν ἢ σκηπτὸς
[0]	~ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΝΥΣΣΗΣ ΕΠΙΤΦΙΟΣ	ΕΙΣ	ΠΛΑΚΙΛΛΑΝ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΝ. ~(Ὁ πιστὸς καὶ
[10]	πρὸς ἡδονὴν καὶ κατ´ ἐξουσίαν	εἰς	ἀπόλαυσιν ἔχων; οὐ στενοχωρεῖται τῷ
[4]	ψῆφον τῆς οἰκουμένης ἁπάσης προτεταγμένῳ	εἰς	βίου τε καὶ βασιλείας κοινωνίαν
[2]	μεταβάλλειν προσήκει (καὶ τὴν εὐθυμίαν	εἰς	δάκρυον. ὥσπερ γὰρ ὁ γέλως
[13]	τῶν προσόντων αὐτοῖς ἀγαθῶν ἐλθεῖν	εἰς	διαίρεσιν. πῶς οὖν ἐποιήσατο τὴν
[10]	ἐστιν ἐργαστήριον ἅπαν τὸ ληφθὲν	εἰς	διαφθορὰν ἀχρειοῦσα. (τὸ δὲ τὸν
[5]	καὶ εἴη γε διαρκέσαι καὶ	εἰς	ἐκγόνων ζωὴν τὸ ὁρώμενον) τὴν
[12]	ἡ σκυθρωπὴ τοῦ θανάτου ψῆφος	εἰς	ζωὴν ἀναλύεται. ἆρα καὶ μόνον
[2]	τὸ εὐφραίνεσθαι· μετέπεσε τὸ φαιδρὸν	εἰς	κατήφειαν; μεταβάλλειν προσήκει (καὶ τὴν
[9]	δυνατόν, τὸ σκυθρωπὸν τῶν εἰρημένων	εἰς	παραμυθίαν παλινῳδήσαντες. ἀλλά μοι μηδεὶς
[12]	τύφῳ ἀεὶ πρὸς ἑαυτὴν οὐκ	εἰς	τὰ ἔξω ἑαυτῆς ἀποβλέπουσα. διὰ
[7]	Ἵνα τί ἀπώσω, ὁ θεός,	εἰς	τέλος, καὶ διωργίσθη ὁ θυμός
[12]	ψῆφον δεξάμενοι πάλιν δι´ αὐτῆς	εἰς	τὴν ζωὴν ἀνεκλήθησαν. ἐν ὀφθαλμοῖς
[11]	τοῦ πίθου αἴνιγμα νοήσεις ἐὰν	εἰς	τὸ ἀπλήρωτον τῶν ἐπιθυμιῶν ἀποβλέψῃς.
[13]	κυρίῳ ἡμῶν· ᾧ ἡ δόξα	εἰς	τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ἀμήν.
[11]	ἐν αὐτῷ εἶναι· ἀλλὰ καὶ	εἰσαγόμεθα	ὡς οὐκ οἴδαμεν καὶ ἐξοικιζόμεθα
[8]	τῷ φωτὶ μετὰ τοιούτου σχήματος	εἰσελαύνουσαν	τὴν βασιλίδα τῇ πόλει, οὐκ
[8]	ἐγχώριος οὐκ εὐφημίαις, ἀλλὰ θρήνοις	εἰσιοῦσαν	ἐδέχετο) τότε καὶ ὁ ἀὴρ
[5]	χάρις· ἡ μὲν ἀρετῆς ἆθλον	εἶχε	τὸν τῆς οἰκουμένης προτεταγμένον, ὁ
[7]	ὀδυρέσθω ἡ ὀρφανία, γνώτωσαν τί	εἶχον	ὅτε οὐκ ἔχουσιν. μᾶλλον δὲ
[1]	κυματουμένη τῇ λαίλαπι τῆς συμφορᾶς	ἐκ	βυθῶν ἀναστρέφεται, ἔτι διοιδοῦσιν οἱ
[1]	~(Ὁ πιστὸς καὶ φρόνιμος οἰκονόμος	(ἐκ	γὰρ τῶν ἀνεγνωσμένων ἀπὸ τοῦ
[12]	τὴν οὐράνιον κατέλαβεν· ἀπέθετο τὸν	ἐκ	λίθων στέφανον, ἀλλὰ τὸν τῆς
[7]	στεναζέτω πᾶσα ἡ γενεὰ βύθιον	ἐκ	μέσης καρδίας τὸν στεναγμὸν (ἀναπέμπουσα.
[8]	ἀπὸ πλήθους τὸ ὕπαιθρον πάντων	ἐκ	ποδῶν καὶ τῶν ὑπερεχόντων τοῖς
[6]	φευκτὸν ὄνομα, ὦ δυστυχὲς ἔθνος	ἐκ	συμφορῶν γνωριζόμενον, ὦ πρότερον μὲν
[9]	εἶδον διπλοῦν ὄμβρον τὸν μὲν	ἐκ	τοῦ ἀέρος τὸν δὲ ἐκ
[10]	περὶ τῆς ὧδε ζωῆς τάχα	ἐκ	τοῦ κοινοῦ τῶν ἀνθρώπων φθεγγόμενος;
[4]	βασιλείας ἀνάγεται, ὅπως ἡλίου δίκην	ἐκ	τοῦ ὑψηλοῦ ἀξιώματος πᾶσαν τὴν
[10]	διακρῖναι οἱ ἅγιοι τὸ καλὸν	ἐκ	τοῦ χείρονος καὶ διὰ τοῦτο
[9]	ἐκ τοῦ ἀέρος τὸν δὲ	ἐκ	τῶν δακρύων ἐπὶ τὴν γῆν
[9]	ὁ ἐξ ὀφθαλμῶν ὑετὸς τοῦ	ἐκ	τῶν νεφῶν ἐνδεέστερος· ἐν γὰρ
[12]	ὑποτελούντων, γῆς τε καὶ θαλάττης	ἐκ	τῶν οἰκείων ἑκατέρας δωροφορούσης οὐκ
[10]	βοᾷ πρὸς τὸν κύριον· Ἐξάγαγε	ἐκ	φυλακῆς τὴν ψυχήν μου; οὐ
[10]	τί; ὅτι οὐδεμίαν ὁ χόρτος	ἐκ	φύσεως ἀηδίαν ἔχει, ἡ δὲ
[12]	καὶ θαλάττης ἐκ τῶν οἰκείων	ἑκατέρας	δωροφορούσης οὐκ ἔδωκε πάροδον καθ´
[5]	προέτρεχεν· ἴσος ἦν ὁ ζυγὸς	ἑκατέρωθεν	τῇ τῆς φιλανθρωπίας ῥοπῇ. μαρτυρεῖ
[4]	ἡμᾶς γενεᾷ ἡ ἀνθρωπίνη φύσις	ἐκβᾶσα	τοὺς ἰδίους ὅρους καὶ τὰ
[5]	εἴη γε διαρκέσαι καὶ εἰς	ἐκγόνων	ζωὴν τὸ ὁρώμενον) τὴν δέ,
[6]	λύπης βυθῷ κατεδύημεν. ὦ πονηρᾶς	ἐκδημίας	ἐκείνης, ἣ τὴν ὑποστροφὴν οὐκ
[6]	λύχνος, ἐκεῖ κατεσβέσθη τὸ φέγγος,	ἐκεῖ	αἱ ἀκτῖνες τῶν ἀρετῶν ἠμαυρώθησαν.
[6]	φθόνος κατὰ τῆς βασιλείας ἐκώμασεν,	ἐκεῖ	γέγονεν τὸ τῆς οἰκουμένης ναυάγιον,
[6]	γλῶσσαν Σκοτούμην τὸν τόπον ἐπονομάζεσθαι.	ἐκεῖ	ἐσκοτίσθη ὁ λύχνος, ἐκεῖ κατεσβέσθη
[6]	γέγονεν τὸ τῆς οἰκουμένης ναυάγιον,	ἐκεῖ	καθάπερ ἐν κλύδωνι τῷ προβόλῳ
[6]	ἐπονομάζεσθαι. ἐκεῖ ἐσκοτίσθη ὁ λύχνος,	ἐκεῖ	κατεσβέσθη τὸ φέγγος, ἐκεῖ αἱ
[6]	δεξαμένη. ἐκεῖθεν τὸ ἀγαθὸν ἀναρπάζεται,	ἐκεῖ	ὁ φθόνος κατὰ τῆς βασιλείας
[11]	τῆς ζωῆς ἐκείνης ἐξώρισται; Ἀπέδρα	ἐκεῖθεν,	καθώς φησιν ὁ προφήτης, ὀδύνη
[6]	κοινῆς συμφορᾶς ἐν ἑαυτῇ δεξαμένη.	ἐκεῖθεν	τὸ ἀγαθὸν ἀναρπάζεται, ἐκεῖ ὁ
[10]	ἐκείνων ταῦτα καὶ ἀπὸ τούτων	ἐκεῖνα	καὶ πάλιν ταῦτα καὶ οὐδέποτε
[12]	αὐτῆς ἐσκεπάσθησαν, πόσοι τῇ μεγάλῃ	ἐκείνῃ	δεξιᾷ διετράφησαν, πόσοι τῶν κατακλείστων
[12]	προστεταγμένα τοῖς κατορθώμασιν. πόσοι δι´	ἐκείνην	τὴν τῆς ἀναστάσεως χάριν ἐφ´
[13]	τῶν μετεχόντων τῆς πίστεως, ἀλλ´	ἐκείνης	ἐξαίρετον τὸ τὴν Ἀρειανὴν ἀπιστίαν
[11]	ἀνωμαλία ὡς πορρωτάτω τῆς ζωῆς	ἐκείνης	ἐξώρισται; Ἀπέδρα ἐκεῖθεν, καθώς φησιν
[6]	βυθῷ κατεδύημεν. ὦ πονηρᾶς ἐκδημίας	ἐκείνης,	ἣ τὴν ὑποστροφὴν οὐκ ἀπέδωκεν,
[12]	ἀλλ´ οὐ μέχρι τούτων ἐστὶν	ἐκείνης	ὁ ἔπαινος. παρέρχεται γὰρ καὶ
[12]	διάφορον. βούλει πεισθῆναι ὅτι ἐν	ἐκείνοις	ἐστίν; ἀνάγνωθι τὸ εὐαγγέλιον· Δεῦτε
[10]	Πᾶσα σὰρξ χόρτος· σεμνύνει γὰρ	ἐκεῖνος	μᾶλλον τῷ ὑποδείγματι τὴν τῆς
[8]	σορῷ κεκαλυμμένην, ἐπικρυπτομένην τὸ εἶδος	ἐκείνῳ	τῷ σκυθρωπῷ προκαλύμματι, θέαμα δεινόν
[3]	συμφορᾷ ποτε τῶν Ἰσραηλιτῶν ἐπεθρήνησεν.	ἐκείνων	γὰρ ἄξια τὰ παρόντα μᾶλλον
[10]	ἐγρήγορσις, κένωσις, πλήρωσις· ἀεὶ ἀπ´	ἐκείνων	ταῦτα καὶ ἀπὸ τούτων ἐκεῖνα
[12]	ἤκουσας τοῦ τὰ ἀγαθὰ τῇ	ἐκκλησίᾳ	κηρύσσοντος, ὅπως τῇ μνήμῃ τῆς
[2]	ἐμπαθεστέροις τῶν λόγων ἀνακινῆσαι τῇ	ἐκκλησίᾳ	τὸ δάκρυον; καὶ εἰ ταῦτα
[1]	παρόντι συλλόγῳ πάλιν ἐπανάγει τῇ	ἐκκλησίᾳ	τὸν λόγον αὐτὸς ἀναλύων τὴν
[6]	τῆς πίστεως ζῆλος, ὁ τῆς	ἐκκλησίας	στῦλος, ὁ τῶν θυσιαστηρίων κόσμος,
[2]	ἔχειν· τοῦτο γὰρ καὶ ὁ	Ἐκκλησιαστὴς	συμβουλεύει· Καιρός, φησί, τοῦ γελάσαι
[8]	ἐπὶ τὴν πόλιν ἡ βασιλὶς	ἐκομίζετο	(κλίνη δὲ ἦν ἡ κομίζουσα)
[1]	χρόνῳ καὶ κατηφείᾳ δι´ ἡσυχίας	ἐκπέττουσα.	ὡς εἴ γέ τις ἔτι
[7]	αὕτη καθ´ ἡμῶν ἡ ψῆφος	ἐκράτησεν;	ὁρᾶτε γὰρ οἵοις κακοῖς ἐν
[7]	σου; ποίων ἁμαρτημάτων τὰς δίκας	ἐκτιννύομεν;	ὑπὲρ τίνος ταῖς ἐπαλλήλοις τῶν
[6]	ὁ φθόνος κατὰ τῆς βασιλείας	ἐκώμασεν,	ἐκεῖ γέγονεν τὸ τῆς οἰκουμένης
[9]	στύψει τοῦ οἴνου καταμιγνύειν τὸ	ἔλαιον.	ἐπικλίνωμεν οὖν ὑμῖν παρὰ τῆς
[9]	τῆς γραφῆς λαβόντες τὸν τοῦ	ἐλαίου	καμψάκην, ὥς ἐστι δυνατόν, τὸ
[9]	τὸν ὀδυνώμενον. οὐκοῦν ἐπαντλητέον τὸν	ἐλαιώδη	λόγον τῇ διοιδούσῃ πληγῇ· οἶδε
[13]	τὸ θεῖον εἶναι νομίζοντας οὐδὲν	ἔλαττον	ἀσεβεῖν ᾤετο τῶν εἰδωλοποιούντων τὰς
[12]	ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν	ἐλαχίστων,	ἐμοὶ ἐποιήσατε. εἰ οὖν ἡ
[8]	προκαλύμματι, θέαμα δεινόν τε καὶ	ἐλεεινόν,	δακρύων ἀφορμὴν προκειμένην τοῖς ἐντυγχάνουσιν,
[12]	τὸν κατάκλειστον προξενεῖ βασιλείαν, τὸ	ἐλευθερῶσαι	τῆς τιμωρίας δηλαδὴ πλείονος τιμῆς
[13]	τίμια τῶν προσόντων αὐτοῖς ἀγαθῶν	ἐλθεῖν	εἰς διαίρεσιν. πῶς οὖν ἐποιήσατο
[7]	τὸ ἄνθος ἐβλάστησεν, τότε τὴν	ἐλπισθεῖσαν	ὥραν, νῦν τὴν ἀκμάσασαν, τότε
[10]	λέγων, ὅτι ἡ παροικία μου	ἐμακρύνθη;	ἢ οὐκ ᾔδεισαν διακρῖναι οἱ
[9]	πλέον ἢ ἔδει τοῖς σκυθρωποῖς	ἐμβαθύναντες.	(ἴσως γὰρ βούλεται θεραπεῦσαι μᾶλλον
[2]	διανοεῖται, ὀρθῶς κατά γε τὴν	ἐμὴν	κρίσιν καὶ τοῦτο ποιεῖ· δεῖ
[12]	ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων,	ἐμοὶ	ἐποιήσατε. εἰ οὖν ἡ περὶ
[2]	τῷ πάθει χαρίσασθαι καὶ τοῖς	ἐμπαθεστέροις	τῶν λόγων ἀνακινῆσαι τῇ ἐκκλησίᾳ
[12]	προσκαίρου ταπεινοφροσύνης τὸ ἀληθινὸν ὕψος	ἐμπορευσαμένη.	~εἴπω τι καὶ τῆς φιλανδρίας
[5]	πρὸς τὸ κρεῖττον σπουδαζομένων, πάντα	ἐν	ἁμίλλῃ ἦν ἀλλήλους νικᾶν ἐν
[11]	βουλόμεθα ἢ ἐφ´ ὅσον ἐπιποθοῦμεν	ἐν	αὐτῷ εἶναι· ἀλλὰ καὶ εἰσαγόμεθα
[7]	ἐκράτησεν; ὁρᾶτε γὰρ οἵοις κακοῖς	ἐν	βραχεῖ συνηνέχθημεν χρόνῳ. οὔπω ἐπὶ
[9]	τοῦ ἐκ τῶν νεφῶν ἐνδεέστερος·	ἐν	γὰρ τοσαύταις μυριάσι τῶν συμπαρόντων
[5]	ἀλλ´ εἰ καί τι γέγονεν	ἐν	γραφαῖς ἢ ἐν πλάσμασιν, πάντα
[4]	τῆς φύσεως κύριος, ἀνθρωπίνην ψυχὴν	ἐν	γυναικείῳ τῷ σώματι ὑπὲρ πάντα
[6]	τὸ κεφάλαιον τῆς κοινῆς συμφορᾶς	ἐν	ἑαυτῇ δεξαμένη. ἐκεῖθεν τὸ ἀγαθὸν
[12]	τὸ διάφορον. βούλει πεισθῆναι ὅτι	ἐν	ἐκείνοις ἐστίν; ἀνάγνωθι τὸ εὐαγγέλιον·
[4]	πόσων ἀγαθῶν συνδρομὴν μία ψυχὴ	ἐν	ἑνὶ ἐχώρησε σώματι. καὶ ὡς
[11]	πρὸς τὴν ἀκήρατον ζωὴν μετανίσταται,	ἐν	ᾗ ἀπάτη οὐ πολιτεύεται, διαβολὴ
[4]	τὰ προλαβόντα τῆς ἀρετῆς ὑποδείγματα,	ἐν	ᾗ πᾶσα μὲν σώματος πᾶσα
[1]	τῆς οἰκετίας ταύτης τοῦ διδόναι	ἐν	καιρῷ τοῖς οἰκονομουμένοις τὸ σιτομέτριον,
[6]	τῆς οἰκουμένης ναυάγιον, ἐκεῖ καθάπερ	ἐν	κλύδωνι τῷ προβόλῳ προσπταίσαντες τῷ
[2]	πρόσωπον θάλλει, τῆς ψυχῆς δὲ	ἐν	λύπαις οὔσης σκυθρωπάζει. οὐκοῦν ἀνάγκη
[12]	αὐτῆς εἰς τὴν ζωὴν ἀνεκλήθησαν.	ἐν	ὀφθαλμοῖς τῶν εἰρημένων ἡ μαρτυρία.
[13]	πρόσφατος, μίαν προσεκύνει θεότητα τὴν	ἐν	πατρὶ καὶ υἱῷ καὶ πνεύματι
[7]	τὸ προσδοκώμενον ἀγαθόν, νῦν τὸ	ἐν	πείρᾳ γενόμενον. ~Ἆρά μοι συγγνώσεσθε,
[5]	τι γέγονεν ἐν γραφαῖς ἢ	ἐν	πλάσμασιν, πάντα τῆς ἀληθείας ἐστὶν
[1]	γε σφόδρα θαυμάζων τῆς συνέσεως	ἐν	πολλοῖς τὸν διδάσκαλον ἐν τούτῳ
[3]	ἢ εἴ τι τῶν ἀρχαίων	ἐν	σκυθρωποῖς μνημονεύεται. χαλεπὰ τὰ τοῦ
[8]	κόσμον τοῖς δορυφόροις ἀγαλλομένην, ἀλλ´	ἐν	σορῷ κεκαλυμμένην, ἐπικρυπτομένην τὸ εἶδος
[5]	ἐν ἁμίλλῃ ἦν ἀλλήλους νικᾶν	ἐν	ταῖς εὐποιΐαις φιλονικούντων καὶ οὐκ
[4]	τὴν ζημίαν ὑμῖν διηγήσωμαι; ἤνεγκεν	ἐν	τῇ καθ´ ἡμᾶς γενεᾷ ἡ
[2]	φαιδρότητος γίνεται, οὕτω καὶ ὁ	ἐν	τῇ καρδίᾳ πόνος ὑπὸ τῶν
[13]	τῇ εἰδωλολατρίᾳ βδελύττεσθαι. τοὺς γὰρ	ἐν	τῇ κτίσει τὸ θεῖον εἶναι
[8]	εἰ γάρ τι καὶ γέγονεν	ἐν	τῇ κτίσει τοιοῦτον οἷον ἐπισημῆναι
[1]	μάλιστα πλέον ὑπερεθαύμασα ὡς καλῶς	ἐν	τῇ συμφορᾷ τὸν λόγον κατασιγάσαντα.
[1]	κακῷ τὴν διάνοιαν· ἔτι νέον	ἐν	τῇ ψυχῇ τὸ πάθος (τάχα
[10]	παρὰ τὸν βίον ὁρᾷς; κατανόησον	ἐν	τίσιν ἡ ζωὴ θεωρεῖται. οὐ
[10]	εἶδος ἀνθρώπων ὄψις οὐχ ὑποδέχεται.	ἐν	τοῖς ἀπορρήτοις τῆς βασιλείας ἡ
[10]	ἢ πρότερον. τὴν βασιλίδα ζητεῖς;	ἐν	τοῖς βασιλείοις τὴν διαγωγὴν ἔχει.
[13]	πῶς εὐγνώμων τε καὶ φιλόστοργος	ἐν	τοῖς τιμίοις τὸ πλέον τῷ
[7]	δάκρυον τῶν ὀφθαλμῶν ἀποψήσαντες πάλιν	ἐν	τοσαύτῃ γεγόναμεν συμφορᾷ· τότε τὸ
[1]	συνέσεως ἐν πολλοῖς τὸν διδάσκαλον	ἐν	τούτῳ μάλιστα πλέον ὑπερεθαύμασα ὡς
[12]	αἷμα λάμπειν ποιεῖ· εἶδες ὅσον	ἐν	τῷ ἐνδύματι τὸ διάφορον. βούλει
[1]	ἀνιάσειεν. οὔπω γὰρ τοσοῦτος ὁ	ἐν	τῷ μέσῳ χρόνος ὥστε προσεθίσαι
[10]	προεξετίσαμεν. οὐ καθ´ ὁμοιότητα τῶν	ἐν	τῷ μυλῶνι ταλαιπωρούντων ζῴων κεκαλυμμένοις
[1]	τὸ πένθος, οὐκ οἶδ´ ὅπως	ἐν	τῷ παρόντι συλλόγῳ πάλιν ἐπανάγει
[1]	τοῖς οἰκονομουμένοις τὸ σιτομέτριον, καλῶς	ἐν	τῷ πρὸ τούτου χρόνῳ καταδικάσας
[10]	ἔστι τὸ ἀγαθόν, ἀλλὰ καὶ	ἐν	ὑψηλοτέροις ἢ πρότερον. τὴν βασιλίδα
[12]	ἐδίψων, ξένος ἤμην, γυμνός, ἀσθενής,	ἐν	φυλακῇ· Ἐφ´ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ
[13]	(ὑδάτων ὧν καὶ ἡμεῖς ἀξιωθείημεν	ἐν	Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ ἡμῶν·
[6]	ὡς οὐκ ὤφελεν, ὦ χωρίον,	ἐν	ᾧ τὸ πάθος ἐγένετο, διὰ
[3]	ἐστὶ πληγή· οὐκ ἔστιν ἔθνος	ἓν	ἢ πόλιν μίαν ἀπολοφύρασθαι, ἀλλ´
[8]	τὸν θάνατον· Τίμιος γάρ, φησίν,	ἐναντίον	κυρίου ὁ θάνατος τῶν ὁσίων
[9]	τὴν ἀκοήν, ἡμεῖς δὲ τὸ	ἐναντίον	νῦν πεποιήκαμεν, ὥσπερ ἂν εἴ
[5]	πλάσμασιν, πάντα τῆς ἀληθείας ἐστὶν	ἐνδεέστερα.	~Τοιαῦτα καὶ μέχρι τούτου τὰ
[9]	ὑετὸς τοῦ ἐκ τῶν νεφῶν	ἐνδεέστερος·	ἐν γὰρ τοσαύταις μυριάσι τῶν
[2]	γὰρ ὁ γέλως σημεῖον τῆς	ἔνδον	φαιδρότητος γίνεται, οὕτω καὶ ὁ
[12]	τὸ βασιλικὸν ὄντως καὶ τίμιον	ἔνδυμα.	τὴν ὧδε πορφύραν ἀκούω αἵματι
[12]	δυνατόν ἐστιν ἐξαριθμήσασθαι, πόσοι τοῖς	ἐνδύμασι	τοῖς παρ´ αὐτῆς ἐσκεπάσθησαν, πόσοι
[12]	ποιεῖ· εἶδες ὅσον ἐν τῷ	ἐνδύματι	τὸ διάφορον. βούλει πεισθῆναι ὅτι
[12]	(ἀπεδύσατο τὴν πορφυρίδα, ἀλλὰ Χριστὸν	ἐνεδύσατο.	τοῦτό ἐστι τὸ βασιλικὸν ὄντως
[11]	καὶ τὴν τιμὴν σπουδὴ πάντοτε	ἐνεργεῖται,	ὁ δὲ τῆς ἐπιθυμίας πίθος
[13]	ταύτῃ ἐνηυξήθη τῇ πίστει, ταύτῃ	ἐνήκμασεν,	ταύτῃ τὸ πνεῦμα παρακατέθετο, ὑπὸ
[13]	καὶ πνεύματι ἁγίῳ δοξαζομένην. ταύτῃ	ἐνηυξήθη	τῇ πίστει, ταύτῃ ἐνήκμασεν, ταύτῃ
[4]	ἀγαθῶν συνδρομὴν μία ψυχὴ ἐν	ἑνὶ	ἐχώρησε σώματι. καὶ ὡς ἂν
[12]	ἐν φυλακῇ· Ἐφ´ ὅσον ἐποιήσατε	ἑνὶ	τούτων τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.
[10]	σώματος, οὐ γὰρ ἔστιν ἄλλως	ἐντὸς	τῶν ἀδύτων τῆς βασιλείας γενέσθαι
[8]	ἐλεεινόν, δακρύων ἀφορμὴν προκειμένην τοῖς	ἐντυγχάνουσιν,	ἣν ἅπας τῶν συνειλεγμένων ὁ
[9]	καταρρέοντα καὶ οὐκ ἦν ὁ	ἐξ	ὀφθαλμῶν ὑετὸς τοῦ ἐκ τῶν
[10]	οὐ βοᾷ πρὸς τὸν κύριον·	Ἐξάγαγε	ἐκ φυλακῆς τὴν ψυχήν μου;
[13]	μετεχόντων τῆς πίστεως, ἀλλ´ ἐκείνης	ἐξαίρετον	τὸ τὴν Ἀρειανὴν ἀπιστίαν ὁμοίως
[12]	γίνεται, ἀριθμήσατε, εἴπερ δυνατόν ἐστιν	ἐξαριθμήσασθαι,	πόσοι τοῖς ἐνδύμασι τοῖς παρ´
[10]	ὀφθαλμῷ γνῶναι τοῦτο ποθεῖς; οὐκ	ἔξεστί	σοι βασιλίδος θέαν περιεργάζεσθαι, φοβερὰ
[3]	~καὶ εἴθε δυνατὸν ἦν τοιούτους	ἐξευρεῖν	τινας λόγους, οἵους ὁ μέγας
[10]	ψυχῇ τὴν ἀπὸ τοῦ σώματος	ἔξοδον;	σὺ δὲ τί καλόν, εἰπέ
[11]	εἰσαγόμεθα ὡς οὐκ οἴδαμεν καὶ	ἐξοικιζόμεθα	ὅτε οὐκ οἴδαμεν. τὸ δὲ
[10]	πάντα πρὸς ἡδονὴν καὶ κατ´	ἐξουσίαν	εἰς ἀπόλαυσιν ἔχων; οὐ στενοχωρεῖται
[5]	γῆς τε καὶ θαλάττης τὴν	ἐξουσίαν	συγκρίσει τοῦ κατ´ αὐτὴν εὐτυχήματος.
[12]	πρὸς ἑαυτὴν οὐκ εἰς τὰ	ἔξω	ἑαυτῆς ἀποβλέπουσα. διὰ τοῦτο τοῦ
[10]	κύκλῳ περιϊόντες παυόμεθα, ἕως ἂν	ἔξω	τοῦ μυλῶνος γενώμεθα. ~καλῶς ὁ
[11]	ὡς πορρωτάτω τῆς ζωῆς ἐκείνης	ἐξώρισται;	Ἀπέδρα ἐκεῖθεν, καθώς φησιν ὁ
[5]	ἴση τις ἦν ἀμφοτέρων ἡ	ἐπ´	ἀλλήλοις χάρις· ἡ μὲν ἀρετῆς
[1]	τῆς ψυχῆς πῶς ἔστι προαγαγεῖν	ἐπ´	εὐθείας τὸν λόγον οἷόν τινι
[13]	γὰρ τὸ κτίσμα προσκυνῶν, κἂν	ἐπ´	ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ τοῦτο ποιῇ,
[10]	φορολόγον, τὴν γαστέρα λέγω, ὅσην	ἐπάγει	καθ´ ἡμέραν τὴν ἀνάγκην τῆς
[12]	μέχρι τούτων ἐστὶν ἐκείνης ὁ	ἔπαινος.	παρέρχεται γὰρ καὶ τὰ προστεταγμένα
[1]	καλῶς τοῦ μεγέθους τῆς συμφορᾶς	ἐπαισθόμενος	καὶ τιμήσας τῇ ἡσυχίᾳ τὸ
[10]	καθ´ ἡμέραν τὴν ἀνάγκην τῆς	ἐπαιτήσεως,	ᾧ κἄν ποτε πλέον τοῦ
[7]	δίκας ἐκτιννύομεν; ὑπὲρ τίνος ταῖς	ἐπαλλήλοις	τῶν συμφορῶν μαστιζόμεθα; ἢ τάχα
[1]	ἐν τῷ παρόντι συλλόγῳ πάλιν	ἐπανάγει	τῇ ἐκκλησίᾳ τὸν λόγον αὐτὸς
[11]	πυθμένι ῥέων ᾧ κἂν πᾶσαν	ἐπαντλήσῃς	τὴν θάλασσαν πληρωθῆναι φύσιν οὐκ
[9]	φαρμάκοις προσεπιτρίβοι τὸν ὀδυνώμενον. οὐκοῦν	ἐπαντλητέον	τὸν ἐλαιώδη λόγον τῇ διοιδούσῃ
[11]	τῶν ἐπιθυμιῶν ἀποβλέψῃς. ὁρᾷς πῶς	ἐπαντλοῦσιν	ἑαυτοῖς οἱ ἄνθρωποι τὰς τιμάς,
[8]	ἐπεδάκρυον ἁπαλὰς ψεκάδας ἀντὶ δακρύων	ἐπαφιεῖσαι	τῷ πάθει. ἢ ταῦτα μὲν
[8]	νεφέλαι καθὼς δυνατὸν αὐταῖς ἦν	ἐπεδάκρυον	ἁπαλὰς ψεκάδας ἀντὶ δακρύων ἐπαφιεῖσαι
[3]	τῇ συμφορᾷ ποτε τῶν Ἰσραηλιτῶν	ἐπεθρήνησεν.	ἐκείνων γὰρ ἄξια τὰ παρόντα
[2]	πάθει τῆς λύπης ἐγχειμαζόμενον; ~ἀλλ´	ἐπειδὴ	χρὴ κελεύοντι πείθεσθαι, οὐκ οἶδα
[12]	διὰ τῶν ἔργων προητοιμάσασθε. πῶς;	ἐπείνων,	ἐδίψων, ξένος ἤμην, γυμνός, ἀσθενής,
[3]	σκηπτὸς ἐπέφλεξεν ἢ τὸ ὕδωρ	ἐπέκλυσεν	ἢ κατεπόθη τῷ χάσματι. τὸ
[6]	πικρῶν ὑδάτων, ὧν τὰς πηγὰς	ἐπεπόθησεν,	ὡς οὐκ ὤφελεν, ὦ χωρίον,
[3]	μέρος τι πάλιν ἢ σκηπτὸς	ἐπέφλεξεν	ἢ τὸ ὕδωρ ἐπέκλυσεν ἢ
[8]	τῶν συνειλεγμένων ὁ δῆμος ὁ	ἔπηλύς	τε καὶ ὁ ἐγχώριος οὐκ
[8]	τὴν βασιλίδα τῇ πόλει, οὐκ	ἐπὶ	ἅρματός τινος ἢ χρυσοδέτου ἀπήνης
[12]	τοῖς νόμοις ἀποθανόντες καὶ τὴν	ἐπὶ	θανάτῳ ψῆφον δεξάμενοι πάλιν δι´
[12]	τὴν σωτηρίαν μειράκιον, εἶδες γύναιον	ἐπὶ	κατακρίσει ἀδελφοῦ ὀδυρόμενον, ἤκουσας τοῦ
[7]	καὶ διωργίσθη ὁ θυμός σου	ἐπὶ	πρόβατα νομῆς σου; ποίων ἁμαρτημάτων
[3]	καὶ εἰπεῖν, ὡς ἄν τις	ἐπὶ	σκηνῆς ἀναβοήσας εἴποι· ὦ πόλεις
[10]	διὰ τῶν ὁμοίων περιχωροῦντες καὶ	ἐπὶ	τὰ αὐτὰ ἀναστρέφοντες; εἴπω σοι
[7]	ἐν βραχεῖ συνηνέχθημεν χρόνῳ. οὔπω	ἐπὶ	τῇ προτέρᾳ πληγῇ ἀναπνεύσαντες, οὔπω
[9]	τὸν δὲ ἐκ τῶν δακρύων	ἐπὶ	τὴν γῆν καταρρέοντα καὶ οὐκ
[8]	ὅτε χρυσῷ καὶ πορφυρίδι κεκαλυμμένη	ἐπὶ	τὴν πόλιν ἡ βασιλὶς ἐκομίζετο
[1]	προοιμιάζομαι) ὃν κατέστησεν ὁ κύριος	ἐπὶ	τῆς οἰκετίας ταύτης τοῦ διδόναι
[4]	γένοιτο τῆς γενεᾶς τὸ εὐτύχημα,	ἐπὶ	τὸν ὑψηλὸν θρόνον τῆς βασιλείας
[5]	πρότερα ἀριθμὸν νικῶντα καὶ τὰ	ἐπὶ	τοῦ παρόντος κηρύγματα, ἃ νῦν
[13]	παραδείσου πηγὴν (ἧς ἡ ῥανὶς	ἐπὶ	τοὺς ἀπίστους οὐκ ἔρχεται) ὑπὸ
[6]	τούτου τὰ διηγήματα. τὰ δὲ	ἐπὶ	τούτοις οἷα· πάλιν βοᾶν ἀναγκάζομαι
[6]	πολεμίῳ πυρὶ ταῖς τῶν βαρβάρων	ἐπιδρομαῖς	δῃωθεῖσα, νῦν δὲ τὸ κεφάλαιον
[5]	ἀληθείας ἠκούσαμεν. εἰ τὸ εὐσεβὲς	ἐπιζητεῖς,	κοινὸς ἦν ἀμφοτέρων ὁ πρὸς
[11]	πάντοτε ἐνεργεῖται, ὁ δὲ τῆς	ἐπιθυμίας	πίθος μένει ἀπλήρωτος. τί δὲ
[11]	ἐὰν εἰς τὸ ἀπλήρωτον τῶν	ἐπιθυμιῶν	ἀποβλέψῃς. ὁρᾷς πῶς ἐπαντλοῦσιν ἑαυτοῖς
[9]	τοῦ οἴνου καταμιγνύειν τὸ ἔλαιον.	ἐπικλίνωμεν	οὖν ὑμῖν παρὰ τῆς γραφῆς
[3]	διεξέλθῃς, σεισμοὺς καὶ πολέμους καὶ	ἐπικλύσεις	καὶ χάσματα, μικρὰ καὶ ταῦτα
[8]	ἀγαλλομένην, ἀλλ´ ἐν σορῷ κεκαλυμμένην,	ἐπικρυπτομένην	τὸ εἶδος ἐκείνῳ τῷ σκυθρωπῷ
[1]	τῶν ἀλγεινῶν οἷόν τίσιν ἀκάνθαις	ἐπιξαινόμενον.	εἰ δὲ μὴ λίαν ἐστὶ
[11]	ὅτε βουλόμεθα ἢ ἐφ´ ὅσον	ἐπιποθοῦμεν	ἐν αὐτῷ εἶναι· ἀλλὰ καὶ
[8]	ἐν τῇ κτίσει τοιοῦτον οἷον	ἐπισημῆναι	τὴν συμφορὰν, οὐ παρὰ τῆς
[12]	ἀφέσεως ἠξιώθησαν. εἰ δὲ τὸ	ἐπισκέψασθαι	τὸν κατάκλειστον προξενεῖ βασιλείαν, τὸ
[12]	διετράφησαν, πόσοι τῶν κατακλείστων οὐκ	ἐπισκέψεως	μόνον, ἀλλὰ καὶ παντελοῦς ἀφέσεως
[0]	~ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ	ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ	ΝΥΣΣΗΣ ΕΠΙΤΦΙΟΣ ΕΙΣ ΠΛΑΚΙΛΛΑΝ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΝ.
[3]	πανταχόθεν ἄνθρωποι, κοινῇ τῷ πάθει	ἐπιστενάξατε,	κοινῇ τοῦ θρήνου τὴν συνῳδίαν
[0]	~ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΝΥΣΣΗΣ	ΕΠΙΤΦΙΟΣ	ΕΙΣ ΠΛΑΚΙΛΛΑΝ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΝ. ~(Ὁ πιστὸς
[4]	καὶ βασιλείας κοινωνίαν συναρμοσθεῖσα μακαριστὸν	ἐποίει	δι´ ἑαυτῆς τὸ ὑπήκοον, ὄντως,
[8]	τῆς κτίσεως τιμῶντος δι´ ὧν	ἐποίει	τῆς ὁσίας τὸν θάνατον· Τίμιος
[12]	ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ	ἐποιήσατε.	εἰ οὖν ἡ περὶ ταῦτα
[12]	ἀσθενής, ἐν φυλακῇ· Ἐφ´ ὅσον	ἐποιήσατε	ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ
[13]	ἐλθεῖν εἰς διαίρεσιν. πῶς οὖν	ἐποιήσατο	τὴν διανομήν; τριῶν ὄντων τέκνων
[6]	αὐτῶν γλῶσσαν Σκοτούμην τὸν τόπον	ἐπονομάζεσθαι.	ἐκεῖ ἐσκοτίσθη ὁ λύχνος, ἐκεῖ
[6]	διὰ τὸ πάθος τῇ σκοτομήνῃ	ἐπώνυμον.	(ἀκούω γὰρ κατὰ τὴν πάτριον
[10]	δὲ σὰρξ ἡμῶν ὀσμῆς ἐστιν	ἐργαστήριον	ἅπαν τὸ ληφθὲν εἰς διαφθορὰν
[12]	ἣν ἑαυτοῖς, φησί, διὰ τῶν	ἔργων	προητοιμάσασθε. πῶς; ἐπείνων, ἐδίψων, ξένος
[13]	ὥστε εἶναι αὐτοὺς τῆς βασιλείας	(ἐρείσματα,	τῆς δὲ ἰδίας μερίδος μόνην
[7]	ἄνθος ἀπωδυράμεθα, νῦν αὐτὸ τὸ	ἔρνος,	ἀφ´ οὗ τὸ ἄνθος ἐβλάστησεν,
[13]	ῥανὶς ἐπὶ τοὺς ἀπίστους οὐκ	ἔρχεται)	ὑπὸ τὴν σκιὰν τοῦ ξύλου
[12]	τοῖς ἐνδύμασι τοῖς παρ´ αὐτῆς	ἐσκεπάσθησαν,	πόσοι τῇ μεγάλῃ ἐκείνῃ δεξιᾷ
[6]	Σκοτούμην τὸν τόπον ἐπονομάζεσθαι. ἐκεῖ	ἐσκοτίσθη	ὁ λύχνος, ἐκεῖ κατεσβέσθη τὸ
[8]	τότε καὶ ὁ ἀὴρ πενθικῶς	ἐσκυθρώπασεν	οἷον ἱμάτιόν τι πενθικὸν τὸν
[1]	(τάχα δὲ καὶ ἀεὶ νέον	ἔσται	τῷ βίῳ τὸ ἄλγημα) ἔτι
[8]	πᾶσα προχεθεῖσα τοῦ ἄστεος ἅπαν	ἐστενοχώρει	ἀπὸ πλήθους τὸ ὕπαιθρον πάντων
[9]	τὸν τοῦ ἐλαίου καμψάκην, ὥς	ἐστι	δυνατόν, τὸ σκυθρωπὸν τῶν εἰρημένων
[8]	ἢ ταῦτα μὲν ὄντως λῆρός	ἐστι	καὶ οὐδὲ λέγειν ἄξιον; εἰ
[3]	κακὸν πάσης ἀθρόως τῆς οἰκουμένης	ἐστὶ	πληγή· οὐκ ἔστιν ἔθνος ἓν
[5]	ὁ μὲν τοιοῦτος ὢν οἷός	ἐστι	(ποῖον γὰρ ἄν τις κάλλος
[12]	πορφυρίδα, ἀλλὰ Χριστὸν ἐνεδύσατο. τοῦτό	ἐστι	τὸ βασιλικὸν ὄντως καὶ τίμιον
[1]	ἐπιξαινόμενον. εἰ δὲ μὴ λίαν	ἐστὶ	τολμηρὸν κἀμέ τι τῶν τοῦ
[13]	τῶν εἰδώλων μῖσος κοινὸν πάντων	ἐστὶ	τῶν μετεχόντων τῆς πίστεως, ἀλλ´
[13]	τοῦ Χριστοῦ τοῦτο ποιῇ, εἰδωλολάτρης	ἐστὶ	Χριστὸν ὄνομα τῷ εἰδώλῳ τιθέμενος.
[13]	διὰ τοῦτο μαθοῦσα ὅτι οὐκ	ἔστι	θεὸς πρόσφατος, μίαν προσεκύνει θεότητα
[10]	ἀδελφοί, τὸ ἀγαθὸν ὃ ζητοῦμεν,	ἔστι	καὶ οὐκ ἀπόλωλεν. μᾶλλον δὲ
[1]	τοιούτῳ κλύδωνι τῆς ψυχῆς πῶς	ἔστι	προαγαγεῖν ἐπ´ εὐθείας τὸν λόγον
[10]	τῆς ἀληθείας· οὐ μόνον γὰρ	ἔστι	τὸ ἀγαθόν, ἀλλὰ καὶ ἐν
[10]	δορυφόρων οἷς σίδηρος τὸ ὅπλον	ἐστίν,	ἀλλὰ τῶν τῇ φλογίνῃ ῥομφαίᾳ
[12]	βούλει πεισθῆναι ὅτι ἐν ἐκείνοις	ἐστίν;	ἀνάγνωθι τὸ εὐαγγέλιον· Δεῦτε οἱ
[10]	χόρτον εἶναι μᾶλλον ἢ ὅπερ	ἐστίν·	διὰ τί; ὅτι οὐδεμίαν ὁ
[12]	ἀνώτερον. ἀλλ´ οὐ μέχρι τούτων	ἐστὶν	ἐκείνης ὁ ἔπαινος. παρέρχεται γὰρ
[5]	ἐν πλάσμασιν, πάντα τῆς ἀληθείας	ἐστὶν	ἐνδεέστερα. ~Τοιαῦτα καὶ μέχρι τούτου
[12]	πρόξενος γίνεται, ἀριθμήσατε, εἴπερ δυνατόν	ἐστιν	ἐξαριθμήσασθαι, πόσοι τοῖς ἐνδύμασι τοῖς
[10]	ἡ δὲ σὰρξ ἡμῶν ὀσμῆς	ἐστιν	ἐργαστήριον ἅπαν τὸ ληφθὲν εἰς
[11]	ἡμέτερος, ὅτι οὐκ ἐφ´ ἡμῖν	ἐστιν	ἢ ὅτε βουλόμεθα ἢ ἐφ´
[11]	φιλοχρηματία; (οὐκ ἀληθῶς πίθος τετρημένος	ἐστὶν	ὅλῳ τῷ πυθμένι ῥέων ᾧ
[10]	τῷ λεγομένῳ κἂν παράδοξον ᾖ·	~ἔστιν,	ἀδελφοί, τὸ ἀγαθὸν ὃ ζητοῦμεν,
[10]	προκύψῃς (τοῦ σώματος, οὐ γὰρ	ἔστιν	ἄλλως ἐντὸς τῶν ἀδύτων τῆς
[10]	γαστρὸς λειτουργίᾳ ποίας τιμωρίας οὐκ	ἔστιν	ἀνιαρώτερον; ὁρᾶτε γὰρ τοῦτον τὸν
[12]	τιμῆς ἄξιον, εἴπερ τι βασιλείας	ἔστιν	ἀνώτερον. ἀλλ´ οὐ μέχρι τούτων
[3]	τῆς οἰκουμένης ἐστὶ πληγή· οὐκ	ἔστιν	ἔθνος ἓν ἢ πόλιν μίαν
[5]	δέ, οἵα τις ἦν, οὐκ	ἔστιν	ὑποδεῖξαι τῷ λόγῳ· οὐ γὰρ
[9]	τάχα τῆς τοῦ διδασκάλου γνώμης	ἐστοχασάμεθα	πλέον ἢ ἔδει τοῖς σκυθρωποῖς
[1]	τοῦ διδασκάλου προσδιορθώσασθαι, τάχα καλῶς	ἔσχε	μέχρι τοῦ νῦν κατακρατεῖν ἡμῶν
[9]	αὐτοῦ. ~εἶδον δὲ ἐγὼ τότε	ἕτερον	θέαμα τῶν εἰρημένων παραδοξότερον· εἶδον
[1]	τῆς συμφορᾶς ἐκ βυθῶν ἀναστρέφεται,	ἔτι	διοιδοῦσιν οἱ λογισμοὶ πρὸς τὴν
[1]	προσεθίσαι τῷ κακῷ τὴν διάνοιαν·	ἔτι	νέον ἐν τῇ ψυχῇ τὸ
[1]	ἔσται τῷ βίῳ τὸ ἄλγημα)	ἔτι	ταράσσεται ἡμῶν ἡ καρδία καὶ
[1]	ἐκπέττουσα. ὡς εἴ γέ τις	ἔτι	τὴν ψυχὴν τοῦ πάθους ὑποθερμαίνοντος
[9]	πληγῇ· οἶδε γὰρ καὶ ἡ	εὐαγγελικὴ	ἰατρεία τῇ στύψει τοῦ οἴνου
[12]	ἐν ἐκείνοις ἐστίν; ἀνάγνωθι τὸ	εὐαγγέλιον·	Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός
[1]	τῶν ἀνεγνωσμένων ἀπὸ τοῦ θείου	εὐαγγελίου	προοιμιάζομαι) ὃν κατέστησεν ὁ κύριος
[3]	τοσοῦτον κακὸν ἀντεξαγαγεῖν μιᾶς οἰκίας	εὐαρίθμητα	πάθη; κἂν τὰ μεγάλα καὶ
[13]	τὴν θυγατέρα πεποίηται. ὁρᾷς πῶς	εὐγνώμων	τε καὶ φιλόστοργος ἐν τοῖς
[1]	ψυχῆς πῶς ἔστι προαγαγεῖν ἐπ´	εὐθείας	τὸν λόγον οἷόν τινι καταιγίδι
[2]	κατήφειαν; μεταβάλλειν προσήκει (καὶ τὴν	εὐθυμίαν	εἰς δάκρυον. ὥσπερ γὰρ ὁ
[3]	ὅσον τῷ σκήπτρῳ τῆς βασιλείας	εὐθύνεται,	ὦ πάντες οἱ πανταχόθεν ἄνθρωποι,
[2]	κατὰ ῥοῦν τὰ πράγματα φέρεται;	εὔκαιρον	τὸ εὐφραίνεσθαι· μετέπεσε τὸ φαιδρὸν
[12]	ἀνάγνωθι τὸ εὐαγγέλιον· Δεῦτε οἱ	εὐλογημένοι	τοῦ πατρός μου (φησὶ ταῦτα
[5]	ἦν ἀλλήλους νικᾶν ἐν ταῖς	εὐποιΐαις	φιλονικούντων καὶ οὐκ ἦν ὁ
[6]	ἁγνὸν τῆς σωφροσύνης ἀνάθημα, ἡ	εὐπρόσιτος	σεμνότης, ἡ ἀκαταφρόνητος ἡμερότης, ἡ
[2]	τῷ λόγῳ χρήσομαι· οὐ γὰρ	εὑρίσκω	τῆς διανοίας τοῦ διδασκάλου καταστοχάσασθαι.
[5]	κοινὸς ἦν ἀμφοτέρων ὁ πρὸς	εὐσέβειαν	δρόμος, εἰ τὸ προνοητικόν, εἰ
[5]	τῆς ἀληθείας ἠκούσαμεν. εἰ τὸ	εὐσεβὲς	ἐπιζητεῖς, κοινὸς ἦν ἀμφοτέρων ὁ
[13]	εἰδωλοποιούντων τὰς ὕλας, καλῶς καὶ	εὐσεβῶς	τοῦτο κρίνουσα· ὁ γὰρ τὸ
[4]	ἅπασι γένοιτο τῆς γενεᾶς τὸ	εὐτύχημα,	ἐπὶ τὸν ὑψηλὸν θρόνον τῆς
[5]	ἐξουσίαν συγκρίσει τοῦ κατ´ αὐτὴν	εὐτυχήματος.	ἴσας ἀλλήλοις ἀντιπαρεῖχον τὰς εὐφροσύνας
[8]	τε καὶ ὁ ἐγχώριος οὐκ	εὐφημίαις,	ἀλλὰ θρήνοις εἰσιοῦσαν ἐδέχετο) τότε
[2]	τὰ πράγματα φέρεται; εὔκαιρον τὸ	εὐφραίνεσθαι·	μετέπεσε τὸ φαιδρὸν εἰς κατήφειαν;
[2]	Παροιμία Σολομῶντός φησιν ὅτι Καρδίας	εὐφραινομένης	πρόσωπον θάλλει, τῆς ψυχῆς δὲ
[5]	εὐτυχήματος. ἴσας ἀλλήλοις ἀντιπαρεῖχον τὰς	εὐφροσύνας	ἀλλήλους τε βλέποντες καὶ ὑπ´
[11]	τῶν ἀοράτων θεωρία, θεοῦ μετουσία,	εὐφροσύνη	τέλος οὐκ ἔχουσα. ~ἆρ´ οὖν
[12]	ἐκείνην τὴν τῆς ἀναστάσεως χάριν	ἐφ´	ἑαυτῶν ἐγνώρισαν, οἳ τοῖς νόμοις
[11]	καὶ οὐχ ἡμέτερος, ὅτι οὐκ	ἐφ´	ἡμῖν ἐστιν ἢ ὅτε βουλόμεθα
[11]	ἐστιν ἢ ὅτε βουλόμεθα ἢ	ἐφ´	ὅσον ἐπιποθοῦμεν ἐν αὐτῷ εἶναι·
[12]	ἤμην, γυμνός, ἀσθενής, ἐν φυλακῇ·	Ἐφ´	ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν
[10]	τοῦ τεταγμένου προκαταβάλωμεν, οὐδὲν τοῦ	ἐφεξῆς	χρέους προεξετίσαμεν. οὐ καθ´ ὁμοιότητα
[10]	ἐν τοῖς βασιλείοις τὴν διαγωγὴν	ἔχει.	ἀλλ´ ὀφθαλμῷ γνῶναι τοῦτο ποθεῖς;
[10]	ὁ χόρτος ἐκ φύσεως ἀηδίαν	ἔχει,	ἡ δὲ σὰρξ ἡμῶν ὀσμῆς
[11]	τὴν θάλασσαν πληρωθῆναι φύσιν οὐκ	ἔχει;	Τί οὖν λυπηρὸν εἰ τῶν
[11]	οὐ πιστεύεται, κολακεία χώραν οὐκ	ἔχει,	ψεῦδος οὐ καταμίγνυται, ἡδονή τε
[2]	τὰ λυπηρὰ τῶν συμπιπτόντων οἰκείως	ἔχειν·	τοῦτο γὰρ καὶ ὁ Ἐκκλησιαστὴς
[11]	βαλλόμενον καὶ οὐ παραμένει τῷ	ἔχοντι·	ἡ μὲν γὰρ περὶ τὴν
[11]	θεοῦ μετουσία, εὐφροσύνη τέλος οὐκ	ἔχουσα.	~ἆρ´ οὖν λυπεῖσθαι προσήκει περὶ
[7]	γνώτωσαν τί εἶχον ὅτε οὐκ	ἔχουσιν.	μᾶλλον δὲ τί χρή με
[10]	καὶ κατ´ ἐξουσίαν εἰς ἀπόλαυσιν	ἔχων;	οὐ στενοχωρεῖται τῷ βίῳ; οὐ
[4]	συνδρομὴν μία ψυχὴ ἐν ἑνὶ	ἐχώρησε	σώματι. καὶ ὡς ἂν μάλιστα
[10]	καὶ οὐδέποτε κύκλῳ περιϊόντες παυόμεθα,	ἕως	ἂν ἔξω τοῦ μυλῶνος γενώμεθα.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/04/2009