[187] (Version A)
Κύων λέοντα διώκων καὶ ἀλώπηξ.
Κύων θηρευτικὸς λέοντα ἰδων, τοῦτον ἐδίωκεν. Ὡς δὲ ἐπιστραφεὶς ὁ
λέων ἐβρυχήσατο, φοβηθεὶς εἰς τοὐπίσω ἔφυγεν. Ἀλώπηξ δὲ
θεασαμένη αὐτὸν ἔφη· "Ὦ κακὴ κεφαλή, σὺ λέοντα ἐδίωκες, οὗ οὐδὲ
τὸν βρυχηθμὸν ὑπέμεινας;"
Ὁ λόγος λεχθείη ἂν ἐπ' ἀνδρῶν αὐθάδων οἳ κατὰ πολὺ δυνατωτέρων
συκοφαντεῖν ἐπιχειροῦντες, ὅταν ἐκεῖνοι ἀντιστῶσιν, εὐθέως
ἀναχαιτίζουσιν.
(Version B)
Κύων λέοντα διώκων καὶ ἀλώπηξ.
Κύων λέοντα διώκει κατὰ κράτος.
Λέων δὲ στραφεὶς καὶ βρυχησάμενός γε
ᾤχετο φυγὰς τρομάξας εἰς τοὐπίσω.
Τοῦτον δ' ἀλώπηξ προσιδοῦς' ἐπεφώνει·
Πῶς σὺ διώκεις οὗ τὴν φωνὴν οὐ φέρεις;
Ἄφρων δ' ὅς ἐθέλει πρὸς κρείττονας ἀντιφερίζειν· νίκης τε στέρεται
καὶ πρὸς τούτοις γελοῖα πάσχει.
| [187] LE CHIEN QUI POURSUIT UN LION ET LE RENARD
Un chien de chasse, ayant aperçu un lion, s'était mis à sa poursuite. Mais le
lion se retourna et se mit à rugir. Alors le chien eut peur et rebroussa chemin.
Un renard le vit et lui dit : «Pauvre sire, tu poursuivais le lion, et tu n'as
même pas pu supporter son rugissement.»
On pourrait conter cette fable à propos des présomptueux qui se mêlent de
dénigrer des gens plus puissants qu'eux, et qui se rejettent brusquement en
arrière, quand ceux-ci leur font tète.
|
