Livre, Chap.
[39, 65]	αὐτῶν ἥμαρτεν, εἰ μὴ ὁ	Γάλβας	ὁ Σέρουιος συστρατευσάμενος αὐτῷ, κρύφα
[39, 5]	Κἀν τῷ αὐτῷ τούτῳ χρόνῳ	Γάλβας	ὁ Σέρουιος, ὑποστρατηγῶν αὐτῷ, μέχρι
[39, 38]	καὶ θηρίων πολλῶν καὶ παντοδαπῶν	σφαγὰς	ἐποίησεν. Λέοντές τε γὰρ πεντακόσιοι
[39, 65]	πράγματα αὐτῷ παρέσχον, ὥστε καὶ	σφαγὰς	συμβῆναι.
[39, 55]	ἢ μυρίας ἐκ τῆς ἀρχῆς	μυριάδας	ἥρπασε, κριθεὶς ἑάλω. Καὶ ἐκείνῳ
[39, 38]	ἐπαύσαντο, καὶ περιιόντες, τάς τε	προβοσκίδας	ἐς τὸν οὐρανὸν ἀνέτεινον· καὶ
[39, 24]	τὸ ἀξίωμα καὶ διὰ τὰς	ἐλπίδας·	ἀφ' ὧν καὶ ἰδιωτεύων ὑπὲρ
[39, 24]	γὰρ πρὸς τὰς ἀπ' αὐτοῦ	ἐλπίδας	ἐλευθερωθέντων, ἀπογραφήν σφων, ὅπως ἔν
[39, 25]	καὶ πρὸς τὰς ἀπ' αὐτοῦ	ἐλπίδας	ἐπαιρόμενος, ὥστε καὶ χρήματά οἱ
[39, 47]	καὶ φοβηθέντες, ἔπεμψαν πρὸς αὐτὸν,	σπονδάς	τε ποιούμενοι, καὶ χώραν αἰτοῦντες,
[39, 48]	ὄντων ταραττομένους, κατεφόνευσε. Τούς τε	ἱππέας	ἀπόντας τότε, καὶ παραχρῆμα, ὡς
[39, 47]	καὶ διοκωχὴν ᾐτήσαντο· ἔπειτα δὲ	ἱππέας	αὐτοῦ ὀλίγους προσιόντας ἰδόντες οἱ
[39, 2]	τούς τε ψιλοὺς καὶ τοὺς	ἱππέας.	Καὶ οἱ μὲν, προσπεσόντες τοῖς
[39, 15]	ἔς τε τὸν ὅμιλον τοὺς	ἱερέας	ἐσήγαγε, κἀνταῦθα, πρὶν ὁτιοῦν τὴν
[39, 31]	Λουκίου Δομιτίου (ὃς μέχρι τῆς	τελευταίας	ἡμέρας ἐσπουδάρχησεν) ὁρμήσαντος μὲν πρὸς
[39, 7]	ὡς καὶ τὴν δίκην τῆς	βίας,	ἂν ἀποδειχθῇ, διαφευξόμενος. Ἐγράψατο γὰρ
[39, 23]	ἀδικοῦντα ἐδύνατο, ἀλλ' ὅτι ὑπὸ	ναυαγίας	τὰ γράμματα σχεδόν τι πάντα
[39, 32]	ἰσχὺν αὐτῷ ἔννομον πρὸς τὰς	ἀντιλογίας	προσθεῖναι. Καὶ ἡ μὲν τῶν
[39, 50]	ὡς ἕκαστοι σχολῆς ἢ καὶ	φιλολογίας	εἶχον, συγγέγραπται. Προϊόντος δὲ δὴ
[39, 60]	τε πολλοῖς χαρίσασθαί τι ὑπὸ	δημαγωγίας	θελήσας, καὶ παρὰ τοῦ Γαβινίου
[39, 56]	Μιθριδάτην τὸν ἀδελφὸν ἐκ τῆς	Μηδίας,	ἧς ἦρχεν, ἐξέβαλε. Καὶ ὃς
[39, 6]	χαριζόμενος, τὸ δὲ καὶ ἐξ	ἰδίας	ἔχθρας τὸν Κλώδιον ἀμυνόμενος, ὑφ'
[39, 14]	μὲν τὸν Δίωνα τὸν τῆς	πρεσβείας	αὐτοκράτορα (περιῆν γάρ) μετεπέμψαντο, ὡς
[39, 15]	Ἂν ὁ τῆς Αἰγύπτου βασιλεὺς	βοηθείας	τινὸς δεόμενος ἔλθῃ, τὴν μὲν
[39, 6]	τε Νέπως ὁ ὕπατος, ἀπ'	οἰκείας	τινὸς ἔχθρας τὸν Κικέρωνα μισῶν.
[39, 35]	ἐν αὐτῷ ἐνυκτέρευσε, τῆς τε	ἀσφαλείας	ἕνεκα τῆς παρὰ τοῦ χωρίου,
[39, 12]	αὐτῶν, ὡς καὶ ἐκ τῆς	βασιλείας	αὐτὸν ἐκβεβληκότων· καὶ ἔτυχεν ὥστε
[39, 57]	ἐπεγράψατο, καὶ κοινωνὸν τῆς τε	βασιλείας	καὶ τοῦ πολέμου ἐποιήσατο. Ὡς
[39, 31]	καὶ ὁ Κράσσος ὕπατοι ἐκ	μεσοβασιλείας,	ἀπεδείχθησαν, οὔτ' ἄλλου τινὸς τῶν
[39, 17]	δύο ἅμα ἐκ τῆς αὐτῆς	συγγενείας	τὴν αὐτὴν ἱερατείαν ἔχειν, ὁ
[39, 40]	τῆς τε σμικρότητος καὶ τῆς	ἀσθενείας	τῶν σκαφῶν ἡττήθησαν. ~Ταῦτα μὲν
[39, 47]	μετέγνωσαν. Κἀκ τούτου ἐπισχόντες τῆς	πορείας,	ἐκείνους τε μὴ προσδεχομένους ἐκάκωσαν,
[39, 45]	οὐκ ἐκινήθη πρὶν ἐντὸς τῆς	ἐπικρατείας	αὐτοῦ τοὺς πλείους αὐτῶν γενέσθαι.
[39, 39]	τε καταλόγους διαλῦσαι καὶ τὰς	στρατείας	αὐτῶν ἀναψηφίσαι ἐπιχειρούντων, ὁ μὲν
[39, 28]	τούτῳ τοῦ πλήθους, ἐς πᾶν	κατηφείας	αὐτοὺς κατέστησαν, δημηγορῶν μὲν ὁ
[39, 22]	ᾐτιάθη, ἀλλὰ ἀνεπικλήτως πάντα ἀπέδειξεν,	ἀνδραγαθίας,	οὐδὲν ἧττον ἢ εἰ πολέμῳ
[39, 24]	ἀρετῆς καὶ τῆς τῶν ἐναντίων	κακίας	ἀφικνούμενος, οὐκέτ' αὐτῶν προετίμα. ~Ὁ
[39, 20]	ἐνέκειτο, ὅτι τὸ ἔδαφος τῆς	οἰκίας,	ἱερωμένον τῇ Ἐλευθερίᾳ κατῳκοδόμησε. Καὶ
[39, 11]	οὐσίαν, καὶ τὸ ἔδαφος τῆς	οἰκίας,	καίτοι τῇ Ἐλευθερίᾳ ἀνειμένον, καὶ
[39, 11]	χρήματα ἔς τε τὴν τῆς	οἰκίας	κατασκευήν, καὶ εἰ δή τι
[39, 62]	πόλιν ἐσκομισθῆναι, ἔξω τε τῆς	οἰκίας	συχναῖς πάνυ ἡμέραις μὴ τολμῆσαι
[39, 55]	ἐπικουρίαν ἀπεψηφισμένων, καὶ πρὸς τὰς	δωροδοκίας	τὰς ὑπ' αὐτοῦ γενομένας δεινῶς
[39, 5]	παρέμενοι, οἷα μὴ πόρρω τῆς	Ἰταλίας	ὄντες, οἱ δὲ καὶ ἐφ'
[39, 41]	ἐς τὸν τῆς παρ' ἡμῖν	ναυτιλίας	τρόπον ἐσκεύαστο· τὰ δὲ δὴ
[39, 26]	πρὸς πολέμους, ἐκ τῆς πρὶν	φιλίας,	ἀφικνεῖσθαι. Τοιούτοις οὖν δή τισι
[39, 26]	δύο τε εἶναι τὰ τὰς	φιλίας	τινῶν συγχέοντα, τό τε δέος
[39, 39]	ἐπὶ τῇ στρατείᾳ ποιουμένου, καὶ	διοσημίας	τινὰς καὶ τέρατα διεθρόουν· τοῦτο
[39, 53]	καθίστατο, μηδὲν μήτε ἐκ τῆς	Βρεττανίας	μήτε ἑαυτῷ μήτε τῇ πόλει
[39, 53]	Καὶ οἱ μὲν διὰ ταῦτα	ἱερομηνίας	ἐπὶ εἴκοσιν ἡμέρας ἀγαγεῖν ἐψηφίσαντο.
[39, 41]	τῇ συνεχείᾳ τῆς τοῦ ὠκεανοῦ	παλιρροίας	ἐπί τε τοῦ ξηροῦ πολλάκις
[39, 20]	μετεστράφη, καὶ λαμπὰς ἀπὸ τῆς	μεσημβρίας	ὁρμηθεῖσα, πρὸς βορέαν διῇξε· λύκος
[39, 39]	ἡδέως ἔμενεν, ἵνα τάς τ'	Ἰβηρίας	ἅμα δι' ἐκείνων κατάσχῃ, καὶ
[39, 33]	πλησιόχωρα αὐτῆς, τῷ δὲ τὰς	Ἰβηρίας	(καὶ γάρ τι καὶ ἔναγχος
[39, 46]	τε, καὶ στρατιώτας ἐκ τῆς	Ἰβηρίας	Σερτωριείους ἔχοντας καὶ μετ' αὐτῶν
[39, 23]	μὴ παρών, καὶ τάς γε	κατηγορίας	αὐτῷ τὰς κατὰ τοῦ Κάτωνος
[39, 21]	αὐτὸ, ὀργήν τε εἶχε, καὶ	κατηγορίας	ἐποιεῖτο. Καὶ τέλος τόν τε
[39, 55]	τισί, καὶ ὅτι πλέον ἢ	μυρίας	ἐκ τῆς ἀρχῆς μυριάδας ἥρπασε,
[39, 55]	ὁ Πομπήιος τῷ Γαβινίῳ τῆς	Συρίας	τότε ἄρχοντι, στρατεύσας δὲ ἐκεῖνος,
[39, 34]	ὑπὲρ αὐτῆς τῆς τοῦ καιροῦ	στενοχωρίας	εἰκῇ βοῶν· ὁ δὲ δὴ
[39, 27]	ἐπιτρέψοντές σφισιν ἀποδειχθῆναι, διεπράσσοντο τὰς	ἀρχαιρεσίας	ἐν τῷ ἐνιαυτῷ ἐκείνῳ μὴ
[39, 32]	τρόπου σφίσιν (αὐτοὶ γὰρ τὰς	ἀρχαιρεσίας	ἐποίουν) ἀπέδειξαν· τούς τε ἀγορανόμους
[39, 65]	τῶν δημάρχων τινὲς, ἀπολειφθέντες τῆς	ἐκκλησίας,	ἐν γοῦν τῇ πομπῇ πράγματα
[39, 10]	ἅτε καὶ τῶν τῆς ἀκράτου	παρρησίας	ἐπικαρπιῶν νεωστὶ πεπειραμένος· βιβλίον μέντοι
[39, 35]	ὧν φρονοίη, ἀλλ' ἐπὶ πάσης	παρρησίας	τὰ δοκοῦντα αὐτῷ λέγειν. Φοβηθεὶς
[39, 11]	εἰ δή τι ἄλλο τῆς	οὐσίας	αὐτοῦ ἐλελύμαντο, ἔλαβε. ~Μετὰ δὲ
[39, 29]	ᾄξας, ὀλίγου διεφθάρη. Τῆς γὰρ	γερουσίας	ἀπαντησάσης αὐτῷ εἴσω τε ἐσελθεῖν
[39, 48]	τοὺς Κελτοὺς πόρρωθεν ἐκ τῆς	Γαλατίας	ἀνείρξειν, ἅτε καὶ ἐς τὴν
[39, 49]	τῶν Κελτικῶν, ὀλίγον ἔξω τῆς	Ῥαιτίας·	προχωρῶν δὲ ἐπὶ δυσμῶν, ἐν
[39, 38]	παρασχεῖν ὅτι οὐκ ἄλλως ἐκ	συντυχίας	αὐτὸ ἐποίησαν, ἀλλὰ τούς τε
[39, 39]	Καὶ ὁ μέν, εἴτε ἐκ	συντυχίας,	εἴτε καὶ ἐκ τῶν ἀρῶν
[39, 11]	καὶ ἔπεισε διὰ τούτου τοὺς	ποντίφικας	τὸ ἔδαφός οἱ, ὡς καὶ
[39, 21]	ἐς τὸ Καπιτώλιον, καὶ τὰς	στήλας	τὰς ἐπὶ τῇ ἑαυτοῦ φυγῇ
[39, 55]	τὰ τῆς βουλῆς, ἴσχυσαν, ὥστε	ἐπιστείλας	μὲν ὁ Πομπήιος τῷ Γαβινίῳ
[39, 4]	αὐτῷ τὸν Καίσαρα προσβαλόντα, ἐπὶ	πολλὰς	ἡμέρας ἀπεκρούσαντο, μέχρις οὗ πρὸς
[39, 61]	αἱ λοιπαὶ οἰκίαι, ἅτε ἐπὶ	πολλὰς	ἡμέρας τοῦ δεινοῦ συμβάντος, σαθραί
[39, 42]	καὶ πρὸς τῇ γῇ τὰς	προσβολὰς	αὐτῶν ἀμυνούμενος, καὶ τὰ σκάφη
[39, 28]	ἐπειδὴ τὰ αὐτὰ ἐγίγνετο, τὰς	στολὰς,	καθάπερ ἐν συμφορᾷ τινι, μετεκδῦναι
[39, 25]	τοὺς ὑπάτους ἀναπεῖσαι, μήτε τὰς	ἐπιστολὰς	αὐτοῦ εὐθὺς ἀναγιγνώσκειν, ἀλλὰ καὶ
[39, 16]	τῶν Λατίνων γλῶσσαν μεταγραφὲν ἀνεκηρύχθη.	Γνώμας	δὲ αὐτῶν μετὰ τοῦτο ποιουμένων,
[39, 59]	ἐσπρᾶξαι, συχνὰ ἐπωφείλησαν· ὠργίζοντο καὶ	γνώμας	τε ἐποιοῦντο, καὶ ἑτοίμως εἶχον
[39, 17]	Τοῦ γὰρ νόμου διαρρήδην ἀπαγορεύοντος	μηδένας	δύο ἅμα ἐκ τῆς αὐτῆς
[39, 39]	Καπιτωλίῳ τὰς εὐχὰς αὐτοῦ τὰς	νομιζομένας	ἐπὶ τῇ στρατείᾳ ποιουμένου, καὶ
[39, 55]	τὰς δωροδοκίας τὰς ὑπ' αὐτοῦ	γενομένας	δεινῶς ἔτι καὶ τότε διακειμένων,
[39, 30]	ὑπό τινος οὐκ ὀρθῶς πραχθέντος	ποιουμένας,	ἐς τὸ Ἀλβανὸν ἀφίκοντο· ἀλλ'
[39, 26]	ἂν ἰσομοιρῶσί τινες αὐτῶν, καὶ	ἐκείνας	ἐρρῶσθαι· ἐπειδὰν δ' ὑπεράρωσί τι
[39, 17]	νόμος, ἐν τοῖς ἑαυτοῦ ῥήμασι	μείνας	ἔργῳ κατελύθη. ~Μετὰ δὲ δὴ
[39, 37]	τοῦτο πικρότερα ἐπιτίμια τοῖς δεκάζουσί	τινας	ἐπέταξαν· ὥσπερ τι αὐτοὶ ἔλαττον,
[39, 46]	τῆς δυνάμεως αὐτοῖς οὔσης, περιέπεμψέ	τινας	ἐς τὰ ἐπὶ θάτερα τοῦ
[39, 46]	αὐτοῦ τούτου ἀμυνάμενος, καὶ ἑτέρους	τινὰς	ἰδὼν ἠθροισμένους τε, καὶ στρατιώτας
[39, 35]	σὺν αὐτοῖς ὄντας κατετραυμάτισαν καί	τινας	καὶ ἀπέκτειναν. ~Κυρωθέντος δὲ οὕτω
[39, 8]	πολλὰ ἐτάραττε· καὶ τέλος, μονομάχους	τινὰς	καὶ αὐτὸς καὶ ἄλλους τῶν
[39, 39]	τῇ στρατείᾳ ποιουμένου, καὶ διοσημίας	τινὰς	καὶ τέρατα διεθρόουν· τοῦτο δὲ
[39, 34]	ὑπ' αὐτῶν, συνεργοὺς ἄλλους τέ	τινας	καὶ τοὺς δύο δημάρχους ἔχοντες·
[39, 44]	ἐλπίσας. Οὐ μέντοι καὶ ἐχειρώσατό	τινας.	Οὔτε γὰρ πόλεις ἔχοντες, ἀλλ'
[39, 21]	τόν τε Μίλωνα καὶ δημάρχους	τινὰς	παραλαβὼν, ἀνῆλθέ τε ἐς τὸ
[39, 40]	πρὸς τῷ ὠκεανῷ· καὶ στρατιώτας	τινὰς	Ῥωμαίους πεμφθέντας ἐπὶ σῖτον ἔλαβον·
[39, 51]	πρὸς τὸν Καίσαρα τῶν Μωρίνων	τινάς,	φίλων σφίσιν ὄντων, ἐπικηρυκευόμενοι. Καὶ
[39, 52]	στρατόπεδον ἰσχυρῶς ἐφυλάσσετοà δεξάμενοι δέ	τινας,	ὡς καὶ ἐς φιλίαν τὴν
[39, 30]	οὐκ ἐπὶ τὰς ἀνοχὰς τὰς	Λατίνας,	δεύτερον τότε ὑπό τινος οὐκ
[39, 42]	δ' ᾗ καὶ ἐλάσσοσι πρὸς	πλείονας	ἀσφαλῶς προσφερόμενος. Ὅπου μὲν γὰρ
[39, 7]	πλέον ἢ πρίν, ἅτε καὶ	ἡγεμόνας	τοὺς ὑπάτους ἔχοντες, καὶ οἱ
[39, 7]	οὓς ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ πρὸς	ἀγῶνας	ἐπιταφίους ἐπὶ τῷ Μάρκῳ τῷ
[39, 29]	πρὸς δὲ δὴ τὸ συνέδριον	ᾄξας,	ὀλίγου διεφθάρη. Τῆς γὰρ γερουσίας
[39, 29]	μηδὲν αὐτῆς πρὸς τὸ δόγμα	μεταλλάξας,	καὶ κατά τε τοῦ Μαρκελλίνου
[39, 21]	ἐπελθόντος, ἀφῃρέθη· μετὰ δὲ τοῦτο	φυλάξας	ἐκδημοῦντα τὸν Κλώδιον, ἀνέβη τε
[39, 3]	ἁρπαγὴν ποιουμένους, περιεστοιχίσατο καὶ κατεφόνευσε.	Πράξας	δὲ ταῦτα, οὐδὲν ἔτι μέγα
[39, 10]	αὐτὸ καὶ παρέδωκε τῷ παιδί,	προστάξας	οἱ μήτ' ἀναγνῶναι μήτε δημοσιεῦσαι
[39, 43]	αὐτῶν τοὺς λογιμωτάτους ὁ Καῖσαρ	ἀποσφάξας	τοὺς ἄλλους ἐπώλησε. ~Καὶ μετὰ
[39, 45]	ἅμα ἀπροσδόκητος· καὶ τοὺς πρώτους	ἐκπλήξας,	κατήραξε κατὰ τοῦ πρανοῦς ἅπαντας.
[39, 36]	ἐς τοὺς ἔτι παρόντας, καὶ	ἐπιδείξας	αὐτόν, καὶ ἐπειπὼν ὅσα εἰκὸς
[39, 32]	δ' οὕτω τὴν ἡγεμονίαν, τὰς	λοιπὰς	ἀρχὰς τοῖς ἐπιτηδείως σφίσιν ἔχουσι
[39, 20]	πρὸς τὴν ἄρκτον μετεστράφη, καὶ	λαμπὰς	ἀπὸ τῆς μεσημβρίας ὁρμηθεῖσα, πρὸς
[39, 62]	κάσθη. Καὶ ὅ γε δῆμος	σύμπας,	ὡς εἰπεῖν, πρός τε τὸ
[39, 56]	Παλαιστίνην ἐλθὼν, τόν τε Ἀριστόβουλον	(διαδρὰς	γὰρ ἐκ τῆς Ῥώμης ὑπετάραττέ
[39, 13]	ἀντικατέστησαν· ἔπειτα δὲ τἀληθὲς μαθόντες,	ἄνδρας	ἑκατὸν ἐς τὴν Ῥώμην ἔπεμψαν,
[39, 25]	ὥστε καὶ ἐκ τῆς βουλῆς	ἄνδρας,	ὡς καὶ ἐπὶ δεδουλωμένοις παντελῶς
[39, 53]	διὰ ταῦτα ἱερομηνίας ἐπὶ εἴκοσιν	ἡμέρας	ἀγαγεῖν ἐψηφίσαντο. ~Ἐν ᾧ δὲ
[39, 4]	τὸν Καίσαρα προσβαλόντα, ἐπὶ πολλὰς	ἡμέρας	ἀπεκρούσαντο, μέχρις οὗ πρὸς μηχανῶν
[39, 31]	Δομιτίου (ὃς μέχρι τῆς τελευταίας	ἡμέρας	ἐσπουδάρχησεν) ὁρμήσαντος μὲν πρὸς τὴν
[39, 5]	καὶ ἐψηφίσαντο πεντεκαίδεκα ἐπ' αὐτοῖς	ἡμέρας	θῦσαι· ὅπερ οὔπω πρότερον ἐγεγόνει.
[39, 46]	~Ὑπὸ δὲ δὴ τὰς αὐτὰς	ἡμέρας	καὶ ὁ Κράσσος ὁ Πούπλιος,
[39, 35]	καὶ τὴν νύκτα καὶ τῆς	ἡμέρας	τὸ πλεῖον ἐνδιατρῖψαι ἐποίησε, πάσας
[39, 61]	λοιπαὶ οἰκίαι, ἅτε ἐπὶ πολλὰς	ἡμέρας	τοῦ δεινοῦ συμβάντος, σαθραί τε
[39, 35]	ἔς τε τὸ συνέδριον ἀφ'	ἑσπέρας	ἐσῆλθε, καὶ ἐν αὐτῷ ἐνυκτέρευσε,
[39, 55]	παραδοξότατον συνέβη· τῆς τε γὰρ	προτέρας	δίκης διὰ τὰ χρήματα ἀπελύθη,
[39, 20]	τε γὰρ τῷ Ἀλβανῷ νεὼς	Ἥρας	βραχὺς ἐπὶ τραπέζης τινὸς πρὸς
[39, 6]	ὁ ὕπατος, ἀπ' οἰκείας τινὸς	ἔχθρας	τὸν Κικέρωνα μισῶν. ~Οὗτοί τε
[39, 6]	τὸ δὲ καὶ ἐξ ἰδίας	ἔχθρας	τὸν Κλώδιον ἀμυνόμενος, ὑφ' ἧς
[39, 13]	καταφοβήσας ἐκ τούτων, ἢ χρήμασι	διαφθείρας,	ἔπεισε μήτε ταῖς ἀρχαῖς ὑπὲρ
[39, 2]	τὴν χώραν σφῶν κατατρέχουσιν, ἐς	χεῖρας	ἐλθεῖν, πρὶν ὡς καὶ δεδιότος
[39, 46]	ὑπηγάγετο μὲν οὐδ' ὣς ἐς	χεῖράς	οἱ ἐλθεῖν, ἀδεῶς δ' ἐς
[39, 42]	τὰς πολλαχόθεν μετεκβαίνων ἔς τε	χεῖρας	τοῖς ἐπιβάταις ᾖει, καὶ πολλοὺς
[39, 8]	αὐτά οἱ βουλομένων ἀθροίσας, ἐς	χεῖρας	τῷ Κλωδίῳ συνεχῶς ᾖει· καὶ
[39, 35]	μή τις αὐτὸν ἐκ τῆς	ἀγορᾶς	τῇ ὑστεραίᾳ ἐξείρξῃ, ἢ καὶ
[39, 26]	τῇ πλεονεξίᾳ ἐπαιρόμενον, πρός τε	διαφορὰς	καὶ πρὸς πολέμους, ἐκ τῆς
[39, 35]	πλεῖον ἐνδιατρῖψαι ἐποίησε, πάσας τὰς	θύρας	τοῦ βουλευτηρίου κλείσας· τὸν δὲ
[39, 51]	ὅλως ἐτόλμησαν καὶ ἐπιβῆναι τῆς	χώρας	ἠδυνήθησαν· πέμπουσι πρὸς τὸν Καίσαρα
[39, 35]	ἡμέρας τὸ πλεῖον ἐνδιατρῖψαι ἐποίησε,	πάσας	τὰς θύρας τοῦ βουλευτηρίου κλείσας·
[39, 40]	ἀπρόσιτοι ἦσαν, καὶ ὁ ὠκεανὸς	πάσας,	ὡς εἰπεῖν, αὐτὰς περικλύζων, ἄπορον
[39, 51]	ἐπίπλουν αὐτοῦ προπυθόμενοι, τὰς κατάρσεις	ἁπάσας	τὰς πρὸς τῆς ἠπείρου οὔσας
[39, 19]	τοῖς ἄλλοις τοιόνδε τι ἐμεμηχάνητο·	παρασκευάσας	τοὺς ἑταίρους, ἵν' ὁπότε πύθοιτο
[39, 40]	τὴν τοῦ ὠκεανοῦ παλίρροιαν εἶναι,	κατασκευάσας,	διά τε τοῦ Λίγρου ποταμοῦ
[39, 13]	αὐτῷ ἀπέκτεινε· τοὺς δὲ καὶ	καταφοβήσας	ἐκ τούτων, ἢ χρήμασι διαφθείρας,
[39, 29]	ἀφεῖναι. ~Κλώδιος δὲ ἐν τούτῳ	μεταπηδήσας	αὖθις πρὸς τὸν Πομπήιον, καὶ
[39, 5]	ἀπόνοιαν ὑπ' ἀπογνώσεως προήχθη· καὶ	ἐκπηδήσας	ἐκ τοῦ χειμαδίου ἄφνω, τούς
[39, 48]	παρ' αὐτῷ ὄντων, ὑποτοπουμένοις· καὶ	ἐσπηδήσας	ἐς αὐτοὺς παμπληθεῖς τῶν πεζῶν
[39, 51]	οἱ ἐς τὰ τενάγη ἀποβαίνοντι	νικήσας,	ἔφθη τῆς γῆς κρατήσας πρὶν
[39, 58]	τὸν ἐν αὐταῖς ὄλεθρον διώκοντες.	Νικήσας	οὖν αὐτοὺς ὁ Γαβίνιος, καὶ
[39, 60]	δωροδοκήσειν, ἄν γέ τι συνταράξῃ,	προσδοκήσας,	πᾶν αὐτῷ ἔπραξαν. Καὶ αὐτὸν
[39, 60]	πολλοῖς χαρίσασθαί τι ὑπὸ δημαγωγίας	θελήσας,	καὶ παρὰ τοῦ Γαβινίου δωροδοκήσειν,
[39, 0]	ἐπολέμησεν. Ὡς Καῖσαρ, Κελτῶν τισι	πολεμήσας,	τὸν Ῥῆνον διέβη· καὶ περὶ
[39, 63]	πολὺς ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ διέφθαρτο,	ἐκδημήσας	ὥρμησε μὲν, ὡς καὶ ἐς
[39, 48]	οὐκ ἐς μακρὰν δώσων, κατέσχεν·	ὁρμήσας	δὲ ἐπὶ τοὺς ἄλλους ἐν
[39, 17]	ἔχειν, ὁ Σπινθὴρ ὁ ὕπατος,	ἐπιθυμήσας	Κορνήλιον Σπινθῆρα τὸν υἱὸν ἐς
[39, 57]	δεινὸν παῦσα· (τὸν γὰρ Ἀρχέλαον	προυυποτοπήσας	συνέλαβε, καὶ ἔμελλεν ἐκ τούτου
[39, 63]	(ἐν γὰρ τῇ Ἰταλίᾳ ἦν)	ὑστερήσας	δὲ αὐτοῦ, οὐκ ἀπεχώρησεν ἐκ
[39, 42]	τρόπον τινὰ εἱστήκει· τότε δὴ	θαρσήσας	ἀντανήχθη, καὶ προσπεσὼν αὐτοῖς, πολλά
[39, 51]	ἀποβαίνοντι νικήσας, ἔφθη τῆς γῆς	κρατήσας	πρὶν τὴν πλείω συμβοήθειαν ἐλθεῖν·
[39, 52]	συνηλλάγη, ὁμήρους καὶ τότε πλείους	αἰτήσας	μέν, λαβὼν δὲ ὀλίγους. ~Καὶ
[39, 42]	μίαν, καὶ ἑτέρωθι ἴσαις {πρὸς	ἴσας}	ἔστι δ' ᾗ καὶ ἐλάσσοσι
[39, 21]	ἑαυτοῦ φυγῇ ὑπὸ τοῦ Κλωδίου	σταθείσας	καθεῖλε· καὶ τότε μὲν ο'
[39, 35]	πάσας τὰς θύρας τοῦ βουλευτηρίου	κλείσας·	τὸν δὲ Ἀτέιον, τόν τε
[39, 23]	στρατηγίαν οἱ αὐτὸς τοὺς ὑπάτους	πείσας	(ὥς γε ἔλεγον) ἐσηγήσασθαι, προσεποιήσατο
[39, 56]	τὰ αὐτόθεν λήμματα ἐλάχιστα εἶναι	νομίσας,	τὸ μὲν πρῶτον ἐνόει καὶ
[39, 8]	τῶν τὰ αὐτά οἱ βουλομένων	ἀθροίσας,	ἐς χεῖρας τῷ Κλωδίῳ συνεχῶς
[39, 22]	χρήματα πολλὰ ἐκ τῶν βασιλικῶν	ἀθροίσας,	οὐδὲν ᾐτιάθη, ἀλλὰ ἀνεπικλήτως πάντα
[39, 57]	οὐδὲν ἀξιόλογον πεποιηκώς, λάβοι· καὶ	ἐλπίσας	ἔτι καὶ πλείω πρός τε
[39, 44]	τῶν προκατειργασμένων καὶ ῥᾳδίως αἱρήσειν	ἐλπίσας.	Οὐ μέντοι καὶ ἐχειρώσατό τινας.
[39, 2]	λαβὼν, καὶ τοὺς πεζοὺς ἐπακολουθεῖν	κελεύσας,	κατέλαβεν αὐτούς. Καὶ ὑποστάντας ἐς
[39, 53]	ὁ μὲν ἐς τὴν ἤπειρον	ἀναπλεύσας,	τὰ ταραχθέντα καθίστατο, μηδὲν μήτε
[39, 51]	προκατέλαβον. Ἄκραν οὖν τινα προέχουσαν	περιπλεύσας,	ἑτέρωσε παρεκομίσθη. Κἀνταῦθα τοὺς προσμίξαντάς
[39, 58]	τε πολλοὺς καὶ τὸν Ἀρχέλαον	φονεύσας,	ἐγκρατής τε τῆς Αἰγύπτου πάσης
[39, 55]	Γαβινίῳ τῆς Συρίας τότε ἄρχοντι,	στρατεύσας	δὲ ἐκεῖνος, ὁ μὲν τῇ
[39, 46]	Ἐπ' οὖν τούτους ὁ Κράσσος	στρατεύσας	Σωτιάτας τε μάχῃ ἐκράτησε, καὶ
[39, 51]	ἁπάσας τὰς πρὸς τῆς ἠπείρου	οὔσας	προκατέλαβον. Ἄκραν οὖν τινα προέχουσαν
[39, 48]	αὐτόν, διέβη μὲν τὸν ποταμὸν,	γεφυρώσας.	Εὑρὼν δὲ τούς τε Συγάμβρους
[39, 30]	Διὸς ἑορτῇ εἱστιάθησαν, οὐκ ἐπὶ	τὰς	ἀνοχὰς τὰς Λατίνας, δεύτερον τότε
[39, 32]	ἠθέλησαν ἰσχὺν αὐτῷ ἔννομον πρὸς	τὰς	ἀντιλογίας προσθεῖναι. Καὶ ἡ μὲν
[39, 24]	τριβήν τινα. Πολλῶν γὰρ πρὸς	τὰς	ἀπ' αὐτοῦ ἐλπίδας ἐλευθερωθέντων, ἀπογραφήν
[39, 25]	τοῖς Γαλάταις, ἀποστεῖλαι, καὶ πρὸς	τὰς	ἀπ' αὐτοῦ ἐλπίδας ἐπαιρόμενος, ὥστε
[39, 27]	οὐκ ἐπιτρέψοντές σφισιν ἀποδειχθῆναι, διεπράσσοντο	τὰς	ἀρχαιρεσίας ἐν τῷ ἐνιαυτῷ ἐκείνῳ
[39, 32]	πρὸς τρόπου σφίσιν (αὐτοὶ γὰρ	τὰς	ἀρχαιρεσίας ἐποίουν) ἀπέδειξαν· τούς τε
[39, 35]	πρὸς τοῖς ἰδιώταις πρὸ τῶν	τὰς	ἀρχὰς ἐχόντων ὁ λόγος ἐδίδοτο·
[39, 46]	προπετὲς ἐκπίπτουσιν. ~Ὑπὸ δὲ δὴ	τὰς	αὐτὰς ἡμέρας καὶ ὁ Κράσσος
[39, 23]	Καῖσαρ, καίτοι μὴ παρών, καὶ	τάς	γε κατηγορίας αὐτῷ τὰς κατὰ
[39, 55]	τε ἐπικουρίαν ἀπεψηφισμένων, καὶ πρὸς	τὰς	δωροδοκίας τὰς ὑπ' αὐτοῦ γενομένας
[39, 24]	τε τὸ ἀξίωμα καὶ διὰ	τὰς	ἐλπίδας· ἀφ' ὧν καὶ ἰδιωτεύων
[39, 21]	τὸ Καπιτώλιον, καὶ τὰς στήλας	τὰς	ἐπὶ τῇ ἑαυτοῦ φυγῇ ὑπὸ
[39, 25]	γὰρ τοὺς ὑπάτους ἀναπεῖσαι, μήτε	τὰς	ἐπιστολὰς αὐτοῦ εὐθὺς ἀναγιγνώσκειν, ἀλλὰ
[39, 39]	τοῦτο μὲν, ἐν τῷ Καπιτωλίῳ	τὰς	εὐχὰς αὐτοῦ τὰς νομιζομένας ἐπὶ
[39, 35]	τὸ πλεῖον ἐνδιατρῖψαι ἐποίησε, πάσας	τὰς	θύρας τοῦ βουλευτηρίου κλείσας· τὸν
[39, 33]	τὰ πλησιόχωρα αὐτῆς, τῷ δὲ	τὰς	Ἰβηρίας (καὶ γάρ τι καὶ
[39, 23]	καὶ τάς γε κατηγορίας αὐτῷ	τὰς	κατὰ τοῦ Κάτωνος ἐπιστολιμαίους (ὥς
[39, 51]	Βρεττανοὶ τὸν ἐπίπλουν αὐτοῦ προπυθόμενοι,	τὰς	κατάρσεις ἁπάσας τὰς πρὸς τῆς
[39, 30]	εἱστιάθησαν, οὐκ ἐπὶ τὰς ἀνοχὰς	τὰς	Λατίνας, δεύτερον τότε ὑπό τινος
[39, 32]	~Παραλαβόντες δ' οὕτω τὴν ἡγεμονίαν,	τὰς	λοιπὰς ἀρχὰς τοῖς ἐπιτηδείως σφίσιν
[39, 42]	{ἦν, ταύτῃ προσηρτᾶτο} σφισι· καὶ	τὰς	μὲν κατέδυεν ἀναρρηγνύς, ἐς δὲ
[39, 39]	τῷ Καπιτωλίῳ τὰς εὐχὰς αὐτοῦ	τὰς	νομιζομένας ἐπὶ τῇ στρατείᾳ ποιουμένου,
[39, 30]	τὴν ἐσθῆτα μετημπίσχοντο, οὔτε ἐς	τὰς	πανηγύρεις ἐφοίτων, οὐκ ἐν τῷ
[39, 9]	καὶ τότε ἔτι θεάτρῳ ἐς	τὰς	πανηγύρεις ἐχρῶντο) καὶ μετὰ τοῦτο
[39, 42]	μὲν κατέδυεν ἀναρρηγνύς, ἐς δὲ	τὰς	πολλαχόθεν μετεκβαίνων ἔς τε χεῖρας
[39, 51]	αὐτοῦ προπυθόμενοι, τὰς κατάρσεις ἁπάσας	τὰς	πρὸς τῆς ἠπείρου οὔσας προκατέλαβον.
[39, 42]	ὡς καὶ πρὸς τῇ γῇ	τὰς	προσβολὰς αὐτῶν ἀμυνούμενος, καὶ τὰ
[39, 21]	τε ἐς τὸ Καπιτώλιον, καὶ	τὰς	στήλας τὰς ἐπὶ τῇ ἑαυτοῦ
[39, 28]	δὲ ἐπειδὴ τὰ αὐτὰ ἐγίγνετο,	τὰς	στολὰς, καθάπερ ἐν συμφορᾷ τινι,
[39, 39]	τούς τε καταλόγους διαλῦσαι καὶ	τὰς	στρατείας αὐτῶν ἀναψηφίσαι ἐπιχειρούντων, ὁ
[39, 39]	παρεῖναι ὀφείλων, ἡδέως ἔμενεν, ἵνα	τάς	τ' Ἰβηρίας ἅμα δι' ἐκείνων
[39, 38]	τῆς μάχης ἐπαύσαντο, καὶ περιιόντες,	τάς	τε προβοσκίδας ἐς τὸν οὐρανὸν
[39, 55]	ἀπεψηφισμένων, καὶ πρὸς τὰς δωροδοκίας	τὰς	ὑπ' αὐτοῦ γενομένας δεινῶς ἔτι
[39, 26]	ἐνόμιζε δύο τε εἶναι τὰ	τὰς	φιλίας τινῶν συγχέοντα, τό τε
[39, 46]	οὖν τούτους ὁ Κράσσος στρατεύσας	Σωτιάτας	τε μάχῃ ἐκράτησε, καὶ πολιορκίᾳ
[39, 23]	Κλώδιος δὲ ἐπεχείρησε μὲν τοὺς	οἰκέτας	τοὺς ἐκ τῆς Κύπρου ἀχθέντας,
[39, 38]	ἀναλώθησαν, καὶ ἐλέφαντες ὀκτωκαίδεκα πρὸς	ὁπλίτας	ἐμαχέσαντο. Καὶ αὐτῶν οἱ μὲν
[39, 51]	περιπλεύσας, ἑτέρωσε παρεκομίσθη. Κἀνταῦθα τοὺς	προσμίξαντάς	οἱ ἐς τὰ τενάγη ἀποβαίνοντι
[39, 44]	ὀρῶν ἀνασκευασάμενοι, πολὺ πλείω τοὺς	προσμίξαντάς	σφισι τῶν Ῥωμαίων ἐκάκωσαν ἢ
[39, 24]	ἀφ' ὧν καὶ ἰδιωτεύων ὑπὲρ	πάντας	αὐτοὺς τιμηθήσεσθαι προσεδόκησεν, ὑβριζόμενος. Ἀλλὰ
[39, 2]	βαρβάροις ἀπροσδόκητοι, πολλοὺς ἀπέκτειναν· ὥστε	πάντας	τῆς ἐπιούσης νυκτὸς ἐς τὴν
[39, 45]	ἐκπλήξας, κατήραξε κατὰ τοῦ πρανοῦς	ἅπαντας.	Κἀνταῦθα αὐτοὺς ἐν τῇ ἀναστροφῇ
[39, 48]	πεζῶν οὐδὲ τὰ ὅπλα ἀνελέσθαι	φθάσαντας,	ἀλλὰ καὶ περὶ ταῖς ἁμάξαις
[39, 48]	πρός τε τὰ οἰκεῖα ἤθη	ὁρμήσαντας	καὶ πρὸς Συγάμβρους ἀποχωρήσαντας, πέμψας
[39, 48]	ἤθη ὁρμήσαντας καὶ πρὸς Συγάμβρους	ἀποχωρήσαντας,	πέμψας ἐξῄτησεν· οὐχ ὅτι καὶ
[39, 58]	διῃρημένῳ τῷ στρατῷ, τοὺς Αἰγυπτίους	ἀπαντήσαντάς	οἱ τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἐνίκησε.
[39, 2]	ἐπακολουθεῖν κελεύσας, κατέλαβεν αὐτούς. Καὶ	ὑποστάντας	ἐς μάχην (ἐνομίζετο γὰρ σὺν
[39, 52]	σφῶν πρὸς κομιδὴν τῶν ἐπιτηδείων	πεμφθέντας,	αὐτούς τε πλὴν ὀλίγων ἔφθειραν
[39, 40]	ὠκεανῷ· καὶ στρατιώτας τινὰς Ῥωμαίους	πεμφθέντας	ἐπὶ σῖτον ἔλαβον· καὶ μετὰ
[39, 23]	οἰκέτας τοὺς ἐκ τῆς Κύπρου	ἀχθέντας,	Κλωδίους, ὅτι αὐτὸς τὸν Κάτωνα
[39, 48]	τοὺς ἄλλους ἐν ταῖς σκηναῖς	ὄντας,	ἐπέστη τέ σφισι μεσημβριάζουσι, καὶ
[39, 44]	καὶ ἐπὶ Μεναπίους ὁμόρους σφίσιν	ὄντας	ἐστράτευσε, προσκαταπλήξειν τε αὐτοὺς ἐκ
[39, 35]	τοὺς ἄλλους τοὺς μετ' αὐτῶν	ὄντας,	ἕτεροι, προκαταλαβόντες τῆς νυκτὸς τὸ
[39, 35]	δ' ἄλλους τοὺς σὺν αὐτοῖς	ὄντας	κατετραυμάτισαν καί τινας καὶ ἀπέκτειναν.
[39, 45]	μὴν καὶ τῷ ἔργῳ δεινοὺς	ὄντας,	(οἷά που οἱ πολλοὶ τῶν
[39, 40]	τοὺς πρέσβεις τοὺς ὑπὲρ ἐκείνων	ἐλθόντας	κατέσχον, ὅπως ἀντ' αὐτῶν τοὺς
[39, 47]	ἔπειτα δὲ ἱππέας αὐτοῦ ὀλίγους	προσιόντας	ἰδόντες οἱ ἐν τῇ ἡλικίᾳ
[39, 51]	καὶ μετὰ ταῦτα καὶ ἐκείνους	προσβαλόντας	ἀπεώσατο. Καὶ ἔπιπτον μὲν οὐ
[39, 4]	τέως μὲν τήν τε ὕλην	τέμνοντας	καὶ τὰ μηχανήματα συμπηγνύντας τοὺς
[39, 25]	φθόνου, τὸ δ' ἄρτι προφαινόμενον	συνεπαύξοντας	ὑπὸ τῶν ἐλπίδων. ~Δι' οὖν
[39, 48]	ταραττομένους, κατεφόνευσε. Τούς τε ἱππέας	ἀπόντας	τότε, καὶ παραχρῆμα, ὡς ἐπύθοντο
[39, 36]	παρήγαγέ τε ἐς τοὺς ἔτι	παρόντας,	καὶ ἐπιδείξας αὐτόν, καὶ ἐπειπὼν
[39, 48]	τοὺς Σουήβους συστρεφομένους, ὡς καὶ	βοηθήσοντάς	σφισιν, ἀνεχώρησεν ἐντὸς ἡμερῶν εἴκοσιν.
[39, 13]	τὰ ἐγκλήματα αὐτοῦ ἀπολογησομένους, καὶ	ἀντικατηγορήσοντας	ὅσα ἠδίκηντο. Προμαθὼν οὖν ταῦτ'
[39, 25]	τε προποιηθέντων τινὶ ἐπὶ τοσοῦτον	μνημονεύοντας	ἐφ' ὅσον μηδὲν ἄλλο ἐπιγένοιτο·
[39, 9]	τὸ Καπιτώλιον ἐπὶ τοὺς βουλευτὰς	συνεδρεύοντας	ἐσπηδήσαντος· καὶ τοτὲ μὲν ἐν
[39, 25]	καὶ τὸ μὲν προευδοκιμοῦν πᾶν	καταλύοντας	ὑπὸ τοῦ φθόνου, τὸ δ'
[39, 46]	στρατιώτας ἐκ τῆς Ἰβηρίας Σερτωριείους	ἔχοντας	καὶ μετ' αὐτῶν στρατηγικώτερον ἢ
[39, 61]	πικρότατα καὶ τραχύτατα τούς τε	ἄρχοντας	καὶ τὸν δῆμον αὐτῷ χρήσασθαι,
[39, 56]	μήτε ἐς τὴν ὑπερορίαν τοὺς	ἄρχοντάς	τινων ἀποδημεῖν, μήτε πολέμους ἀφ'
[39, 4]	ὕλην τέμνοντας καὶ τὰ μηχανήματα	συμπηγνύντας	τοὺς Ῥωμαίους ἑώρων, γέλωτα τῇ
[39, 5]	τοῖς Ἀλλόβριξι μέχρι τῶν Ἄλπεων	οἰκοῦντας,	τοὺς μὲν βίᾳ, τοὺς δὲ
[39, 49]	τήν τε Γαλατίαν καὶ τοὺς	ἐποικοῦντας	αὐτήν, ἐν δεξιᾷ δὲ τοὺς
[39, 43]	τρόπον τινὰ ἐν πλοίοις πρὸς	ναυμαχοῦντας	ἀναγκαζόμενοι, πάμπολλοι μὲν αὐτοῦ ταύτῃ
[39, 10]	τε οὐκ ἀπὸ γνώμης σφᾶς	πεποιηκότας	εἰδώς, καὶ τῆς φυγῆς αἰτιωτάτους
[39, 43]	ἀπεμάχοντο, τοὺς δ' ὀλίγον σφῶν	ἀφεστηκότας	οὐχ εἶχον ὅ τι ποιήσωσιν.
[39, 63]	δῆμος ὀλίγου μὲν καὶ τοὺς	δικαστὰς	ἀπέκτεινε· διαφυγόντων δὲ αὐτῶν, ἐπετήρει
[39, 63]	αὐτοῦ πεμφθέντα ἀνέγνω, καὶ τοὺς	δικαστὰς	ἱκέτευσε· τόν τε Κικέρωνα οὐχ
[39, 18]	Μίλωνα προσεδόκα αἱρήσειν (ἅτε καὶ	συναγωνιστὰς	ἰσχυροὺς, ἄλλους τε καὶ τὸν
[39, 17]	Σπινθῆρα τὸν υἱὸν ἐς τοὺς	οἰωνιστὰς	ἐσαγαγεῖν, ἔπειτ' ἐπειδὴ ὁ Φαῦστος
[39, 43]	τι ταῖς ναυσὶν ἐπιγενόμενον κινήσειεν	αὐτάς,	δορυδρέπανα πόρρωθέν σφισιν οἱ Ῥωμαῖοι
[39, 21]	καθεῖλε· καὶ τότε μὲν ο'	αὐτὰς	ἐκείνου σὺν Γαίίῳ τῷ ἀδελφῷ
[39, 46]	ἐκπίπτουσιν. ~Ὑπὸ δὲ δὴ τὰς	αὐτὰς	ἡμέρας καὶ ὁ Κράσσος ὁ
[39, 41]	καὶ δι' ἐλαχίστου τοῖς κοντοῖς	αὐτὰς	καταποντώσοντες. Ἐφέροντο δὲ ἀνέμῳ καὶ
[39, 21]	ἐς τὸ Καπιτώλιον, καὶ λαβὼν	αὐτὰς,	οἴκαδε ἀπεκόμισε. Γενομένου δὲ τούτου,
[39, 40]	ὁ ὠκεανὸς πάσας, ὡς εἰπεῖν,	αὐτὰς	περικλύζων, ἄπορον μὲν τῷ πεζῷ,
[39, 9]	ἐς τὸ Καπιτώλιον ἐπὶ τοὺς	βουλευτὰς	συνεδρεύοντας ἐσπηδήσαντος· καὶ τοτὲ μὲν
[39, 46]	τινὰς ἰδὼν ἠθροισμένους τε, καὶ	στρατιώτας	ἐκ τῆς Ἰβηρίας Σερτωριείους ἔχοντας
[39, 31]	καὶ τότε τῷ Καίσαρι ὑπεστρατήγει,	στρατιώτας	ἐπ' αὐτὸ τοῦτο ἐς τὴν
[39, 2]	στρατοπεδευσάμενος, ἤθροιζέ τε ἅμα τοὺς	στρατιώτας	καὶ ἐξήσκει. Οὐδὲ ἐτόλμησε πρότερον
[39, 56]	υἱὸν, κομιδῇ νέον ὄντα, καὶ	στρατιώτας	μετ' αὐτοῦ πάνυ ὀλίγους, τὴν
[39, 40]	δὲ πρὸς τῷ ὠκεανῷ· καὶ	στρατιώτας	τινὰς Ῥωμαίους πεμφθέντας ἐπὶ σῖτον
[39, 34]	πεῖσαί τι ὧν ἐβούλετο ψηφίσασθαί	σφας	ἐδύνατο. Οὐκοῦν οὔτε παραχρῆμα σιωπῆσαι
[39, 15]	γερουσίαν ἐπ' αὐτοῖς χρηματίσαι, ἐξεβιάσατό	σφας	ἐκλαλῆσαι τὸ λόγιον. Ὅσῳ γάρ
[39, 38]	πρὶν πίστιν παρὰ τῶν ἀγόντων	σφᾶς	ἔνορκον λαβεῖν, ἦ μὴν μηδὲν
[39, 36]	ἐπειπὼν ὅσα εἰκὸς ἦν, δεινῶς	σφας	ἐξετάραξεν. Αἰσθόμενοι οὖν τοῦθ' οἱ
[39, 9]	αὐτοῖς τοῖς ναοῖς ἀπειλοῦντος· ἔπεισέ	σφας	ἐπιμελητὴν τοῦ σίτου τὸν Πομπήιον
[39, 2]	τὸ γιγνόμενον, οὐκ ἐτόλμησε δέ	σφας	εὐθύς, ἀγνοίᾳ τῶν χωρίων, ἐπιδιῶξαι·
[39, 35]	αὐτῶν, διοσημίαν, ὡς καὶ διαλύσοντές	σφας,	ἐψηφίζοντο, τούτους μὲν ἑκατέρους οἱ
[39, 12]	οὐκ ἠθέλησε· καὶ οὔτε πεῖσαί	σφας	ἡσυχάζειν, οὔτ' αὖ βιάσασθαι (ξενικὸν
[39, 45]	ἔρυμα διασώσηται. Ἔπειτα δὲ αἰσθόμενός	σφας	θρασύτερον μὲν ἀπὸ τούτου διακειμένους,
[39, 42]	ἀντανήχθη, καὶ προσπεσὼν αὐτοῖς, πολλά	σφας	καὶ δεινὰ ἀδεῶς καὶ περιπλέων
[39, 46]	ἐξ ἀπάτης ἀποβαλών. Ἰσχυρῶς δέ	σφας	καὶ περὶ αὐτοῦ τούτου ἀμυνάμενος,
[39, 4]	νυκτὸς ἐπέξοδον, ὡς καὶ ἀνελπίστους	σφᾶς	κατακόψοντες, ἐποιήσαντο. Περιπεσόντες δὲ τοῖς
[39, 29]	ὡς καὶ μετὰ τοῦ βουλευτηρίου	σφᾶς	καταπρήσοντες, εἴ τι αὐτὸν ἐξεργάσαιντο.
[39, 43]	λοιποὶ ἐπιβάται, οἱ μὲν ἀπεκτίννυσάν	σφας,	μὴ καὶ ζῶντες ἁλῶσιν· οἱ
[39, 1]	καὶ δείσαντες μὴ καὶ ἐπὶ	σφᾶς	ὁρμήσῃ, συνεστράφησαν· καὶ κοινῷ, πλὴν
[39, 14]	τὴν βουλὴν ἀγανακτῆσαι δεινῶς, ἐνάγοντός	σφας	ὅτι μάλιστα Φαουωνίου τοῦ Μάρκου
[39, 10]	τοῦτό τε οὐκ ἀπὸ γνώμης	σφᾶς	πεποιηκότας εἰδώς, καὶ τῆς φυγῆς
[39, 48]	ἐξῄτησεν· οὐχ ὅτι καὶ ἐκδοθήσεσθαί	σφας	προσεδόκησεν· (οὐ γάρ που οὕτως
[39, 23]	Κύπριοι ἐπεκλήθησαν, καίτοι τινῶν Πορκίους	σφᾶς	προσειπεῖν ἐθελησάντων· ὁ γὰρ Κάτων
[39, 45]	τοὺς Ῥωμαίους, μὴ καὶ φθάσωσί	σφας	φυγόντες, ὥρμησαν, καὶ (ἔδει γὰρ
[39, 30]	ἑορτῇ εἱστιάθησαν, οὐκ ἐπὶ τὰς	ἀνοχὰς	τὰς Λατίνας, δεύτερον τότε ὑπό
[39, 30]	ἀλλ' ὥσπερ δεδουλωμένοι, καὶ μήτ'	ἀρχὰς	ἑλέσθαι, μήτ' ἄλλο τι πολιτικὸν
[39, 15]	δὲ δὴ θεῖον κεραυνῷ κατ'	ἀρχὰς	εὐθὺς τοῦ ἐχομένου ἔτους τὸ
[39, 35]	τοῖς ἰδιώταις πρὸ τῶν τὰς	ἀρχὰς	ἐχόντων ὁ λόγος ἐδίδοτο· τοῦ
[39, 32]	οὕτω τὴν ἡγεμονίαν, τὰς λοιπὰς	ἀρχὰς	τοῖς ἐπιτηδείως σφίσιν ἔχουσι δοθῆναι
[39, 39]	μὲν, ἐν τῷ Καπιτωλίῳ τὰς	εὐχὰς	αὐτοῦ τὰς νομιζομένας ἐπὶ τῇ
[39, 48]	ὁρμήσαντας καὶ πρὸς Συγάμβρους ἀποχωρήσαντας,	πέμψας	ἐξῄτησεν· οὐχ ὅτι καὶ ἐκδοθήσεσθαί
[39, 45]	ὑπὸ τὴν ἑσπέραν, ὡς αὐτόμολον	πέμψας,	ἔπεισεν αὐτοὺς ὅτι ὅ τε
[39, 40]	Καῖσαρ τούτους μὲν οὐκ ἀπέδωκε·	διαπέμψας	δὲ ἄλλους ἄλλῃ, τοὺς μὲν,
[39, 13]	πρέσβεις, πρὶν ἐλθεῖν, ἄλλους ἄλλῃ	διαπέμψας.	Καὶ τοὺς μὲν πλείους αὐτῶν
[39, 0]	νήσου. Ὡς Πτολεμαῖος ὑπὸ Γαουινίου	ἐς	Αἴγυπτον κατήχθη, καὶ ὡς ὁ
[39, 50]	ἔστιν ἐγιγνώσκετο· τοῖς δὲ ἔπειτα	ἐς	ἀμφισβήτησιν εἴτε ἤπειρος, εἴτε καὶ
[39, 24]	ἀκούων ἐδυσχέραινεν· διαλιπὼν δὲ, καὶ	ἐς	ἀναλογισμὸν τῆς τε ἑαυτοῦ ἀρετῆς
[39, 44]	μὲν γὰρ ὁ Καῖσαρ καὶ	ἐς	αὐτὰ τὰ ὄρη τὴν ὕλην
[39, 2]	καὶ ἐπειδὴ οἱ Αἴδουοι ἐσβεβληκότες	ἐς	αὐτὴν ἠγγέλλοντο, ἀπαναστῆναι· Καῖσαρ δὲ
[39, 10]	πολλὰ δὲ δὴ καὶ δεινὰ	ἐς	αὐτὸ καὶ περὶ ἐκείνων καὶ
[39, 48]	αὐτῷ ὄντων, ὑποτοπουμένοις· καὶ ἐσπηδήσας	ἐς	αὐτοὺς παμπληθεῖς τῶν πεζῶν οὐδὲ
[39, 0]	περὶ τοῦ Ῥήνου. Ὡς Καῖσαρ	ἐς	Βρεττανίαν ἐπεραιώθη· καὶ περὶ τῆς
[39, 50]	πρῶτος τότε Ῥωμαίων διέβη, καὶ	ἐς	Βρεττανίαν μετὰ ταῦτα, τοῦ τε
[39, 65]	ἐπινίκια τὰ τῶν Γαλατῶν ἔπεμψεν.	Ἐς	γὰρ ἐκεῖνο τοῦ χρόνου, μηδενός
[39, 3]	ἦσαν ἀξιόμαχοι) ἑκόντες αὐτῷ ἐξέστησαν,	ἐς	δὲ δὴ τὰ ὄρη τὰ
[39, 42]	καὶ τὰς μὲν κατέδυεν ἀναρρηγνύς,	ἐς	δὲ τὰς πολλαχόθεν μετεκβαίνων ἔς
[39, 4]	καὶ πάντα τἆλλα χωρία ἐκλιπόντες,	ἐς	ἓν τεῖχος τὸ κράτιστον ἀνεσκευάσαντο.
[39, 11]	τοῦ Κλωδίου καὶ ἐπιθειάζοντος, καὶ	ἐς	ἐνθυμίαν αὐτῷ προβάλλοντος, ἐκομίσατο· τὴν
[39, 16]	τε κάθο δον ἀπέγνω, καὶ	ἐς	Ἔφεσον ἐλθὼν παρὰ τῇ θεῷ
[39, 48]	καὶ ἀπόκρισίν τινα αὐτοῖς οὐκ	ἐς	μακρὰν δώσων, κατέσχεν· ὁρμήσας δὲ
[39, 39]	ἐκ τῶν ἀρῶν αὐτῶν, οὐκ	ἐς	μακρὰν ἐσφάλη. ~Ὁ δὲ δὴ
[39, 2]	κελεύσας, κατέλαβεν αὐτούς. Καὶ ὑποστάντας	ἐς	μάχην (ἐνομίζετο γὰρ σὺν μόνῃ
[39, 58]	καὶ διαδράντα, ἀφῆκε. ~Καὶ οὕτως	ἐς	μὲν τὸ Πηλούσιον ἀφίκετο, μηδενὸς
[39, 48]	αὐτοῦ συγγνῶναί σφισι, τὴν αἰτίαν	ἐς	ὀλίγους τρέποντες. Ὁ δὲ τούτους
[39, 52]	κακῶς ἀπήλλαξαν· οὐ μέντοι καὶ	ἐς	ὁμολογίαν ἦλθον, πρὶν πολλάκις σφαλῆναι.
[39, 38]	καὶ ἐν ταῖς νουμηνίαις, πρὶν	ἐς	ὄψιν τοῖς ἀνθρώποις τὴν σελήνην
[39, 37]	ἐπὶ μακρότατον προηγμένα συστεῖλαι, καίπερ	ἐς	πᾶν αὐτοὶ καὶ τρυφῆς καὶ
[39, 28]	συνδραμόντος ἐπὶ τούτῳ τοῦ πλήθους,	ἐς	πᾶν κατηφείας αὐτοὺς κατέστησαν, δημηγορῶν
[39, 45]	Ἄπληστοι γὰρ ἀλογίστως οἱ Γαλάται	ἐς	πάνθ' ὁμοίως ὄντες, οὔτε τὸ
[39, 0]	Ὡς Πτολεμαῖος, ἐκπεσὼν ἐξ Αἰγύπτου,	ἐς	Ῥώμην ἀνῆλθεν. Ὡς Κάτων τὰ
[39, 46]	δυνάμεως αὐτοῖς οὔσης, περιέπεμψέ τινας	ἐς	τὰ ἐπὶ θάτερα τοῦ στρατοπέδου
[39, 48]	Εὑρὼν δὲ τούς τε Συγάμβρους	ἐς	τὰ ἐρυμνὰ ἀνακεκομισμένους, καὶ τοὺς
[39, 44]	καλύβαις διαιτώμενοι, καὶ τὰ τιμιώτατα	ἐς	τὰ λασιώτατα τῶν ὀρῶν ἀνασκευασάμενοι,
[39, 51]	παρεκομίσθη. Κἀνταῦθα τοὺς προσμίξαντάς οἱ	ἐς	τὰ τενάγη ἀποβαίνοντι νικήσας, ἔφθη
[39, 5]	ὅ τε χειμὼν ἐνέστη, ἀνεχώρησεν	ἐς	τὰ χειμάδια. Μαθόντες δὲ ταῦθ'
[39, 7]	ὡς δορυφόροις συνὼν φοβερὸς καὶ	ἐς	τἆλλα πᾶσιν ἦν· ἀγορανομίαν τε
[39, 30]	οὔτε τὴν ἐσθῆτα μετημπίσχοντο, οὔτε	ἐς	τὰς πανηγύρεις ἐφοίτων, οὐκ ἐν
[39, 9]	δὴ καὶ τότε ἔτι θεάτρῳ	ἐς	τὰς πανηγύρεις ἐχρῶντο) καὶ μετὰ
[39, 51]	αὐτοκράτορος, νῆσος οὖσα σαφῶς ἐλήλεγκται.	~Ἐς	ταύτην οὖν τότε ὁ Καῖσαρ,
[39, 50]	παρὰ τὴν Ἰβηρίαν ὀλίγου πᾶσαν	ἐς	τε τὸ πέλαγος ἀνατείνουσα. Καὶ
[39, 38]	ἐξελεύθερος αὐτοῦ ἠργυρολόγησεν, ὥστε καὶ	ἐς	τηλικοῦτον ἀνάλωμα ἐξικέσθαι. ~Οὐ μὴν
[39, 28]	ἐπειδὴ μηδ' ὣς ἐμετρίαζεν, προῆλθον	ἐς	τὴν ἀγορὰν ἅμα πάντες· καὶ
[39, 18]	τοῦτο ὁ Κλώδιος ἐπειδὴ τάχιστα	ἐς	τὴν ἀγορανομίαν ἐπί τε τοῦ
[39, 56]	ἐπέταξε, καὶ μετὰ τοῦτο καὶ	ἐς	τὴν Αἴγυπτον ἐνέβαλε. ~Ἦρχε δὲ
[39, 13]	νομίσαντες, Βερενίκην τὴν θυγατέρα αὐτοῦ	ἐς	τὴν βασιλείαν ἀντικατέστησαν· ἔπειτα δὲ
[39, 53]	δὲ ὀλίγους. ~Καὶ ὁ μὲν	ἐς	τὴν ἤπειρον ἀναπλεύσας, τὰ ταραχθέντα
[39, 43]	καὶ ζῶντες ἁλῶσιν· οἱ δὲ	ἐς	τὴν θάλασσαν ἐξεπήδων, ὡς καὶ
[39, 13]	Ἀλεξανδρεῖς, τέως μὲν ἀγνοήσαντες ὅτι	ἐς	τὴν Ἰταλίαν ἀπηρκὼς ἦν, ἢ
[39, 62]	συνειδότος διετέθη, ὥστε καὶ χρόνιος	ἐς	τὴν Ἰταλίαν ἀφικέσθαι καὶ νυκτὸς
[39, 2]	ὥστε πάντας τῆς ἐπιούσης νυκτὸς	ἐς	τὴν οἰκείαν, ἄλλως τε καὶ
[39, 48]	τῆς Γαλατίας ἀνείρξειν, ἅτε καὶ	ἐς	τὴν οἰκείαν αὐτῶν ἐσβαλών, προσεδόκησεν.
[39, 56]	καὶ μᾶλλον ἐξέδωκεν, αὐτὸς δὲ	ἐς	τὴν Παλαιστίνην ἐλθὼν, τόν τε
[39, 28]	ἐκυρώθη· καὶ ἐχρηματίζετο, ὅπως καὶ	ἐς	τὴν πανήγυριν τὴν τότε οὖσαν
[39, 63]	τοῦ ἀνθυπάτου ἔχων οὐκ ἠδυνήθη	ἐς	τὴν πόλιν ἐσελθεῖν) ἀθροισθέντος, πολλὰ
[39, 20]	πρὸς βορέαν διῇξε· λύκος τε	ἐς	τὴν πόλιν ἐσῆλθε, καὶ σεισμὸς
[39, 62]	τὴν Ἰταλίαν ἀφικέσθαι καὶ νυκτὸς	ἐς	τὴν πόλιν ἐσκομισθῆναι, ἔξω τε
[39, 31]	ὑπεστρατήγει, στρατιώτας ἐπ' αὐτὸ τοῦτο	ἐς	τὴν Ῥώμην ἀγαγόντος, οὐ χαλεπῶς
[39, 12]	τε ἐκ τῆς Αἰγύπτου, καὶ	ἐς	τὴν Ῥώμην ἐλθὼν, κατηγόρησέ τε
[39, 13]	δὲ τἀληθὲς μαθόντες, ἄνδρας ἑκατὸν	ἐς	τὴν Ῥώμην ἔπεμψαν, πρός τε
[39, 17]	ἴδιον μὲν, φέρον δέ πως	ἐς	τὴν συγγραφήν, ἐπράχθη. Τοῦ γὰρ
[39, 5]	καὶ ἐχείμασεν αὐτόθι, ἀλλὰ καὶ	ἐς	τὴν τῶν Ἀλλοβρίγων μετέστη. Ταῦτα
[39, 16]	ἐκεῖνο μὲν ἔσχεν οὕτως· καὶ	ἐς	τὴν τῶν Λατίνων γλῶσσαν μεταγραφὲν
[39, 47]	τόν τε Ῥῆνον διέβησαν, καὶ	ἐς	τὴν τῶν Τρηουήρων ἐνέβαλον. Κἀνταῦθα
[39, 56]	ἀπαγορεύοντος μὲν τοῦ νόμου, μήτε	ἐς	τὴν ὑπερορίαν τοὺς ἄρχοντάς τινων
[39, 30]	τινος οὐκ ὀρθῶς πραχθέντος ποιουμένας,	ἐς	τὸ Ἀλβανὸν ἀφίκοντο· ἀλλ' ὥσπερ
[39, 28]	Καὶ οἱ μὲν, τοῦτο πράξαντες,	ἐς	τὸ βουλευτήριον εὐθὺς ἐσῆλθον, γνώμην
[39, 30]	ἀντίταξιν, καὶ οὐδὲ ἀπήντων ἔτι	ἐς	τὸ βουλευτήριον. Μὴ συλλεγομένου δὲ
[39, 39]	μὲν γὰρ ὁ Ἀτέιος καὶ	ἐς	τὸ δεσμωτήριον αὐτὸν ἐμβαλεῖν· ἀντιστάντων
[39, 49]	ὅρος, ἀφ' οὗ γε καὶ	ἐς	τὸ διάφορον τῶν ἐπικλήσεων ἀφίκοντο,
[39, 9]	ἐχρῶντο) καὶ μετὰ τοῦτο καὶ	ἐς	τὸ Καπιτώλιον ἐπὶ τοὺς βουλευτὰς
[39, 21]	τὸν Κλώδιον, ἀνέβη τε αὖθις	ἐς	τὸ Καπιτώλιον, καὶ λαβὼν αὐτὰς,
[39, 21]	δημάρχους τινὰς παραλαβὼν, ἀνῆλθέ τε	ἐς	τὸ Καπιτώλιον, καὶ τὰς στήλας
[39, 16]	τὰ γράμματα αὐτοῦ Αὖλος Πλαύτιος	ἐς	τὸ κοινὸν δημαρχῶν ἀνέγνω) δείσαντες
[39, 17]	φύλου ὢν, προενεγέγραπτο, ἐξεποίησεν αὐτὸν	ἐς	τὸ Μαλλίου Τορκουάτου γένος. Καὶ
[39, 34]	ἐπανῆλθε· καὶ τὸ τελευταῖον καὶ	ἐς	τὸ οἴκημα ἐσαχθῆναι προσταχθεὶς, οὐκ
[39, 15]	εἰ μὴ ἡ βουλὴ ψηφίσαιτο,	ἐς	τὸ πλῆθος ἐξαγγέλλεσθαι) διὰ τοῦ
[39, 11]	παρ' ἣν ἐκ τῶν εὐπατριδῶν	ἐς	τὸ πλῆθος ἐπεποίητο, διαβάλλων ὡς
[39, 6]	οἵπερ που καὶ τὴν γνώμην	ἐς	τὸ πλῆθος ἐσήνεγκαν· ὁ γὰρ
[39, 63]	ἐκδημήσας ὥρμησε μὲν, ὡς καὶ	ἐς	τὸ πρότερον δικαστήριον ἀπαντήσων (ἐν
[39, 14]	κατεκράτει, ὥστε μήτε τὸν Δίωνα	ἐς	τὸ συνέδριον ἐσελθεῖν, μήτε μνήμην
[39, 33]	εὑρίσκεται) μηκῦναι. Οὐ μέντοι καὶ	ἐς	τὸν δῆμόν τι ὑπὲρ αὐτοῦ
[39, 29]	πάνυ αὐτὸν ἰδιώσεσθαι, παρῆλθέ τε	ἐς	τὸν ὅμιλον ἐν τῇ καθηκούσῃ
[39, 11]	εἶναι, τῆς μεταστάσεως αὐτοῦ τῆς	ἐς	τὸν ὅμιλον παρανόμως γεγενημένης, ὑγιές
[39, 38]	καὶ περιιόντες, τάς τε προβοσκίδας	ἐς	τὸν οὐρανὸν ἀνέτεινον· καὶ ὠλοφύροντο
[39, 7]	τῷ συγγενεῖ προπαρεσκεύαστο, λαβὼν ἐσεπήδησεν	ἐς	τὸν σύλλογον· καὶ πολλοὺς μὲν
[39, 41]	τὸ κουφότερον, ὑπὲρ τοῦ ταχυναυτεῖν,	ἐς	τὸν τῆς παρ' ἡμῖν ναυτιλίας
[39, 26]	καὶ τὸ κρατοῦν, καταφρονῆσαν, ἐξυβρίζειν	ἐς	τὸν χείρονα· καὶ οὕτως ἀπ'
[39, 49]	τοὺς Κελτοὺς ἀποτέμνεται· καὶ τελευτῶν	ἐς	τὸν ὠκεανὸν ἐμβάλλει. Οὗτος γὰρ
[39, 46]	καὶ παρ' αὐτὸ τὸ Πυρηναῖον	ἐς	τὸν ὠκεανὸν καθήκουσιν. Ἐπ' οὖν
[39, 37]	οἴκοι πολυτελείᾳ καὶ ἐπὶ τῇ	ἐς	τοὺς ἄλλους μεγαλοφροσύνῃ ἐπαινῶν, καταβαλεῖν
[39, 36]	τοῦ συνεδρίου ἐπλήγη) παρήγαγέ τε	ἐς	τοὺς ἔτι παρόντας, καὶ ἐπιδείξας
[39, 17]	ἐπιθυμήσας Κορνήλιον Σπινθῆρα τὸν υἱὸν	ἐς	τοὺς οἰωνιστὰς ἐσαγαγεῖν, ἔπειτ' ἐπειδὴ
[39, 28]	βουλευτήριον εὐθὺς ἐσῆλθον, γνώμην ἔχοντες	ἐς	τοὺς ὑπαιτίους τὴν ὀργὴν ἀφεῖναι.
[39, 46]	χεῖράς οἱ ἐλθεῖν, ἀδεῶς δ'	ἐς	ὕστερον ἔχουσί σφισι προσέβαλεν ἐξαίφνης
[39, 52]	δεξάμενοι δέ τινας, ὡς καὶ	ἐς	φιλίαν τὴν χώραν σφῶν πρὸς
[39, 2]	καίτοι τὴν χώραν σφῶν κατατρέχουσιν,	ἐς	χεῖρας ἐλθεῖν, πρὶν ὡς καὶ
[39, 8]	τὰ αὐτά οἱ βουλομένων ἀθροίσας,	ἐς	χεῖρας τῷ Κλωδίῳ συνεχῶς ᾖει·
[39, 11]	οὕτω καὶ ἐκεῖνο, καὶ χρήματα	ἔς	τε τὴν τῆς οἰκίας κατασκευήν,
[39, 9]	γενομένου, καὶ τοῦ ὁμίλου παντὸς	ἔς	τε τὸ θέατρον (οἵῳ δὲ
[39, 35]	ἢ καὶ δεινότερόν τι ἐργάσηται,	ἔς	τε τὸ συνέδριον ἀφ' ἑσπέρας
[39, 30]	~Πομπήιος δὲ, οὐδὲν τούτοις ἐκπλαγεὶς	ἔς	τε τὸ συνέδριόν ποτε ἐσεπήδησεν,
[39, 15]	γίγνεσθαι) ἔδεισε μὴ συγκρυφθείη· καὶ	ἔς	τε τὸν ὅμιλον τοὺς ἱερέας
[39, 42]	ἐς δὲ τὰς πολλαχόθεν μετεκβαίνων	ἔς	τε χεῖρας τοῖς ἐπιβάταις ᾖει,
[39, 33]	τρία ἔτη πλείω (ὥς γε	τἀληθὲς	εὑρίσκεται) μηκῦναι. Οὐ μέντοι καὶ
[39, 13]	τὴν βασιλείαν ἀντικατέστησαν· ἔπειτα δὲ	τἀληθὲς	μαθόντες, ἄνδρας ἑκατὸν ἐς τὴν
[39, 11]	ἐς τὸν ὅμιλον παρανόμως γεγενημένης,	ὑγιές	τι τῶν ἐν αὐτῇ πραχθέντων
[39, 57]	τῶν Αἰγυπτίων ἡ Βερενίκη· καὶ	ἐπιεικὲς	μὲν οὐδὲν πρὸς αὐ τὸν,
[39, 65]	Καὶ διὰ τοῦτο τῶν δημάρχων	τινὲς,	ἀπολειφθέντες τῆς ἐκκλησίας, ἐν γοῦν
[39, 64]	ἢ καὶ ἄλλως πως χαρίσασθαί	τινες	αὐτοῖς ἐθελήσαντες, συνήρπασαν, ἐπειδὴ τάχιστα
[39, 26]	ἕως μὲν γὰρ ἂν ἰσομοιρῶσί	τινες	αὐτῶν, καὶ ἐκείνας ἐρρῶσθαι· ἐπειδὰν
[39, 23]	Κάτωνος ἐπιστολιμαίους (ὥς γέ φασιν	τινές)	ἔπεμπεν. Ἐπέφερον δὲ τῷ Κάτωνι
[39, 6]	μεταβάλλεται, καὶ ἀφ' ὧν ὠφελήσεσθαί	τινες	ἢ καὶ βλαβήσεσθαι νομίζουσι, τὰ
[39, 38]	ἔχει, οὐκ οἶδα. Ἤδη γάρ	τινες	καὶ ἐκεῖνο εἶπον, ὅτι πρὸς
[39, 54]	τῷ Πομπηίῳ προσετάχθη. Προσαναστάντες γάρ	τινες	καὶ Οὐακκαίους προστησάμενοι, μάχῃ μὲν
[39, 55]	σμικρὰ ἄττα τῶν τε ἀρχόντων	τινὲς	καὶ τῶν δικα στῶν παρ'
[39, 20]	σεισμὸς ἐγένετο· τῶν τε πολιτῶν	τινες	κεραυνοῖς ἐφθάρησαν, καὶ θόρυβος ἐν
[39, 38]	οὐ πολλῷ ὕστερον. Ἠλεήθησαν γάρ	τινες	ὑπὸ τοῦ δήμου, παρὰ τὴν
[39, 45]	καὶ ἐξ ἐκείνου πρὸς θάρσος	προπετὲς	ἐκπίπτουσιν. ~Ὑπὸ δὲ δὴ τὰς
[39, 35]	δὴ Κάτων καὶ ὁ Ἀτέιος,	ἐπαναβάντες	τισὶ τῶν περιεστηκότων καὶ μετεωρισθέντες
[39, 28]	ἀντιφθέγξασθαι. Καὶ οἱ μὲν, τοῦτο	πράξαντες,	ἐς τὸ βουλευτήριον εὐθὺς ἐσῆλθον,
[39, 43]	πάμπολλοι μὲν αὐτοῦ ταύτῃ ἐφθάρησαν·	πάντες	δὲ οἱ περιλιπεῖς ἑάλωσαν. Καὶ
[39, 4]	οὐδεὶς ἔτι συγγνώμης ἔτυχεν, ἀλλὰ	πάντες	ἐπράθησαν. ~Ἐπειδὴ δὲ οὗτοί τε
[39, 46]	ἐπεγένετο. Καὶ οὕτως ἐκεῖνοί τε	πάντες	ἐφθάρησαν, καὶ οἱ λοιποὶ, πλὴν
[39, 28]	προῆλθον ἐς τὴν ἀγορὰν ἅμα	πάντες·	καὶ συνδραμόντος ἐπὶ τούτῳ τοῦ
[39, 15]	ἐπῶν πρὸς τὰ τότε γενόμενα	θαυμάσαντες,	ἀπεψηφίσαντο πάντα τὰ περὶ αὐτοῦ
[39, 43]	λίθους, ὡς οὐδὲν αὐτῶν δεησόμενοι,	προπαρασκευάσαντες,	εἰ μέν τίς σφισιν ὁμόσε
[39, 61]	ἧττόν τι, ἂν φθάσωσιν αὐτὸν	ἀπολέσαντες,	κακωθησόμενοι) θανατῶσαι. Καὶ οὕτω γε
[39, 36]	ποθεν τοῖς πραττομένοις ἐφήδρευον) καὶ	καταφοβήσαντες	αὐτούς, ἅτε καὶ χεῖρα οὐκ
[39, 22]	τῶν Ῥωμαίων ἀντὶ δούλων ἔσεσθαι	προσδοκήσαντες,	ἐσεδέξαντο. Ὁ δὲ Κάτων ἐπὶ
[39, 20]	Καὶ αὐτὰ οἱ μάντεις ἀκέσασθαι	ἐθελήσαντες,	ὀργίζεσθαί σφισι δαιμόνιόν τι, ὡς
[39, 64]	ἄλλως πως χαρίσασθαί τινες αὐτοῖς	ἐθελήσαντες,	συνήρπασαν, ἐπειδὴ τάχιστα τῶν ἐν
[39, 37]	ἐναντίωσιν αἰδεσθέντες, καὶ προσέτι καὶ	κατοκνήσαντες,	φθόνῳ τινὶ τοὺς ἄλλους, ὧν
[39, 2]	πρὶν ὡς καὶ δεδιότος αὐτοῦ	καταφρονήσαντες,	ἐπεχείρησαν τήν τε γέφυραν καταλαβεῖν,
[39, 40]	εἶχεν· οἱ δὲ δὴ βάρβαροι,	καταφρονήσαντες	τῆς τε σμικρότητος καὶ τῆς
[39, 27]	ποιήσων, ἔτι καὶ μᾶλλον ἀνηρτήσατο.	~Συμφρονήσαντες	οὖν, ἄλλως μὲν οὐδὲν ἂν
[39, 13]	{ἐγένετο} οἱ Ἀλεξανδρεῖς, τέως μὲν	ἀγνοήσαντες	ὅτι ἐς τὴν Ἰταλίαν ἀπηρκὼς
[39, 4]	νίκῃ τετραμμένους ᾖσθοντο, μετέγνωσαν· καὶ	ἀναθαρσήσαντες,	τῆς νυκτὸς ἐπέξοδον, ὡς καὶ
[39, 28]	αὐτοῖς ἐδίδοτο. Ἐκεινόν τε γὰρ	προαπαντήσαντες	ἕτεροι δήμαρχοι ἐκώλυσαν ἐσελθεῖν· καὶ
[39, 1]	Καίσαρα εὖ φερόμενον ἰδόντες, καὶ	δείσαντες	μὴ καὶ ἐπὶ σφᾶς ὁρμήσῃ,
[39, 16]	ἐς τὸ κοινὸν δημαρχῶν ἀνέγνω)	δείσαντες	οἱ βουλευταὶ μὴ μείζων ἔθ'
[39, 13]	ἀπηρκὼς ἦν, ἢ τεθνηκέναι αὐτὸν	νομίσαντες,	Βερενίκην τὴν θυγατέρα αὐτοῦ ἐς
[39, 55]	μήτε τῶν τῆς Σιβύλλης χρησμῶν	φροντίσαντες.	Καὶ ἐκρίθη μὲν ὕστερον ἐπὶ
[39, 45]	Καῖσαρ ἐπταικὼς εἴη. Καὶ οὕτω	πιστεύσαντες	ἀπερισκέπτως ἐκεῖνοι (πάνυ γάρ τι
[39, 38]	ἀλλὰ τούς τε ὅρκους οἷς	πιστεύσαντες	ἐκ τῆς Λιβύης ἐπεπεραίωντο, ἐπιβοώμενοι,
[39, 32]	ἐποίησαν, τὸν Κάτωνα τὸν Μᾶρκον	κωλύσαντες	στρατηγὸν ἀποδειχθῆναι. Ὑπώπτευόν τε γὰρ
[39, 7]	ἄλλοι οἱ ἐν τῇ πόλει,	διαστάντες	πρὸς ἑκατέρους, ἐθορύβουν. Καὶ ἄλλα
[39, 54]	διὸ καὶ τῷ Πομπηίῳ προσετάχθη.	Προσαναστάντες	γάρ τινες καὶ Οὐακκαίους προστησάμενοι,
[39, 38]	ἐν πέντε ἡμέραις ἀναλώθησαν, καὶ	ἐλέφαντες	ὀκτωκαίδεκα πρὸς ὁπλίτας ἐμαχέσαντο. Καὶ
[39, 4]	ὅπλα τινὰ ἀπὸ τοῦ τείχους	ῥίψαντες.	Ὡς μέντοι τά τε μηχανήματα
[39, 4]	τά τε ἐπιτήδεια τοῖς στρατιώταις	πέμψαντες,	καὶ ὅπλα τινὰ ἀπὸ τοῦ
[39, 51]	τοῦ ἱππικοῦ αὐτοῖς παρόντος, διέφυγον)	ἐκπλαγέντες	δὲ πρός τε τὰ ἐκ
[39, 47]	Κἀνταῦθα τὸν Καίσαρα εὑρόντες καὶ	φοβηθέντες,	ἔπεμψαν πρὸς αὐτὸν, σπονδάς τε
[39, 63]	κρῖναι, τό τε πλῆθος ἅμα	φοβηθέντες	καὶ μηδὲν μέγα παρὰ τοῦ
[39, 33]	τοῦτο ἀντειπεῖν τινων τοῖς γεγραμμένοις·	φοβηθέντες	οἱ ὕπατοι μὴ διαμάρτωσιν ὧν
[39, 47]	καὶ πρὸς τῶν Γαλα τῶν	ἐπικληθέντες,	τόν τε Ῥῆνον διέβησαν, καὶ
[39, 59]	κατεβόησαν, οἵ τε τελῶναι, μὴ	δυνηθέντες	τὰ τέλη δι' αὐτοὺς ἐσπρᾶξαι,
[39, 47]	τε μὴ προσδεχομένους ἐκάκωσαν, καὶ	ἐπαρθέντες	ἐπὶ τούτῳ εἴχοντο τοῦ πολέ
[39, 47]	μέν τι καὶ πρὸς Σουήβων	ἐκβιασθέντες,	τὸ δὲ καὶ πρὸς τῶν
[39, 37]	χρώμενος. Τήν τε γὰρ ἐναντίωσιν	αἰδεσθέντες,	καὶ προσέτι καὶ κατοκνήσαντες, φθόνῳ
[39, 15]	περὶ αὐτοῦ ἐγνωσμένα, Γαίῳ Κάτωνι	πεισθέντες	δημάρχῳ. Ταῦτα δὲ ἐχρήσθη μὲν
[39, 3]	δὴ τὰ ὄρη τὰ ὑλωδέστατα	ἀνακομισθέντες,	ἔπειτ' ἐπειδὴ καὶ ἐκεῖθεν ἐπικατέδραμον
[39, 35]	ἐπαναβάντες τισὶ τῶν περιεστηκότων καὶ	μετεωρισθέντες	ὑπ' αὐτῶν, διοσημίαν, ὡς καὶ
[39, 38]	τὴν τοῦ Πομπηίου γνώμην, ἐπειδὴ	τραυματισθέντες	τῆς μάχης ἐπαύσαντο, καὶ περιιόντες,
[39, 61]	οἱ δὲ καὶ ἐν ὁδοῖς	ἐγκαταληφθέντες	ἐξώλοντο. Καὶ γὰρ αἱ λοιπαὶ
[39, 33]	τε γὰρ τοῦ Καίσαρος ἐπιτήδειοι	προκαταληφθέντες	οὕτως, ἡσύχασαν· καὶ τῶν ἄλλων
[39, 65]	διὰ τοῦτο τῶν δημάρχων τινὲς,	ἀπολειφθέντες	τῆς ἐκκλησίας, ἐν γοῦν τῇ
[39, 14]	πολλοὶ παρὰ τῶν συμμάχων πρέσβεις	πεμφθέντες	βιαίως ἀπωλώλεσαν, καὶ ὅτι συχνοὶ
[39, 59]	αὐτοῦ δεινῶς ὑπὸ τῶν λῃστῶν	κακωθέντες)	κατεβόησαν, οἵ τε τελῶναι, μὴ
[39, 27]	καὶ τὸν Κάτωνα τὸν Γάιον	ἐνιέντες,	ἵνα μεσοβασιλέως αἱρεθέντος, καὶ αἰτήσωσι
[39, 48]	Συγάμβροις οἰκοῦντες, καὶ διάφοροι αὐτοῖς	ὄντες,	ἐπεκαλέσαντο αὐτόν, διέβη μὲν τὸν
[39, 54]	Νέπωτος τοῦ Μετέλλου, ἀπαράσκευοι ἔτ'	ὄντες,	ἡττήθησαν· πολιορκοῦντι δ' αὐτῷ Κλουνίαν
[39, 51]	τῶν βαρβάρων, (ἁρματηλάται τε γὰρ	ὄντες	καὶ ἱππῆς ῥᾳδίως τοὺς Ῥωμαίους,
[39, 4]	τούτῳ Ἀτουατικοί, πλησιόχωροί τε αὐτοῖς	ὄντες,	καὶ τὸ γένος τό τε
[39, 47]	οἱ ἐν τῇ ἡλικίᾳ σφῶν	ὄντες,	κατεφρόνησάν τε αὐτῶν καὶ μετέγνωσαν.
[39, 5]	οἷα μὴ πόρρω τῆς Ἰταλίας	ὄντες,	οἱ δὲ καὶ ἐφ' ἑαυτῶν
[39, 45]	οἱ Γαλάται ἐς πάνθ' ὁμοίως	ὄντες,	οὔτε τὸ θαρσοῦν σφων οὔτε
[39, 46]	κατεστρέψατο. Γαλάται γὰρ καὶ αὐτοὶ	ὄντες	τῇ τε Κελτικῇ προσοικοῦσι, καὶ
[39, 55]	τῶν δικα στῶν παρ' αὐτοῦ	λαβόντες,	οὔτε τοῦ προσήκοντός τι προετίμησαν,
[39, 32]	Ῥώμην ἀγαγόντος, οὐ χαλεπῶς ᾑρέθησαν.	~Παραλαβόντες	δ' οὕτω τὴν ἡγεμονίαν, τὰς
[39, 35]	τοὺς μετ' αὐτῶν ὄντας, ἕτεροι,	προκαταλαβόντες	τῆς νυκτὸς τὸ τοῦ συλλόγου
[39, 62]	Καίσαρος ἑταῖροι προθυμότατα αὐτῷ συνήραντο,	λέγοντες	ἄλλον τέ τινα καιρὸν καὶ
[39, 45]	Ῥωμαίους, μὴ καὶ φθάσωσί σφας	φυγόντες,	ὥρμησαν, καὶ (ἔδει γὰρ μηδὲ
[39, 61]	ἔφθησαν πρὸς τὰ πάνυ ὑψηλὰ	ἀναφυγόντες,	οἱ μὲν ἐν ταῖς τέγαις,
[39, 1]	δὲ, τὸν Καίσαρα εὖ φερόμενον	ἰδόντες,	καὶ δείσαντες μὴ καὶ ἐπὶ
[39, 47]	δὲ ἱππέας αὐτοῦ ὀλίγους προσιόντας	ἰδόντες	οἱ ἐν τῇ ἡλικίᾳ σφῶν
[39, 39]	ἰσχὺν ἐτράπετο. Οἱ οὖν δήμαρχοι,	ἰδόντες	ὅτι ἡ παρρησία αὐτῶν ἄοπλος
[39, 38]	πολλῶν καὶ παντοδαπῶν σφαγὰς ἐποίησεν.	Λέοντές	τε γὰρ πεντακόσιοι ἐν πέντε
[39, 35]	μὲν Φαυώνιος καὶ ὁ Νίννιος	διαλαθόντες	πως ἔνδον ἐγένοντο· ὁ δὲ
[39, 13]	βασιλείαν ἀντικατέστησαν· ἔπειτα δὲ τἀληθὲς	μαθόντες,	ἄνδρας ἑκατὸν ἐς τὴν Ῥώμην
[39, 5]	ἐνέστη, ἀνεχώρησεν ἐς τὰ χειμάδια.	Μαθόντες	δὲ ταῦθ' οἱ οἴκοι Ῥωμαῖοι,
[39, 54]	ἡττήθησαν· πολιορκοῦντι δ' αὐτῷ Κλουνίαν	ἐπελθόντες,	ἀμείνους ἐγένοντο· καὶ ἐκείνην μὲν
[39, 38]	τραυματισθέντες τῆς μάχης ἐπαύσαντο, καὶ	περιιόντες,	τάς τε προβοσκίδας ἐς τὸν
[39, 3]	πεδιάδος (οὐ γὰρ ἦσαν ἀξιόμαχοι)	ἑκόντες	αὐτῷ ἐξέστησαν, ἐς δὲ δὴ
[39, 37]	ὧν αὐτοὶ ἐποίουν, δοκεῖν ἀπείργειν,	ἑκόντες	ἀφῆκαν τὴν ἐσήγησιν. ~Κἀν ταῖς
[39, 1]	τὸν ὠκεανὸν τὸν κατὰ Βρεττανίαν	καθήκοντες,	ἐν μὲν τῷ πρὶν, οἱ
[39, 58]	ἀναγκαιότατον τὸν ἐν αὐταῖς ὄλεθρον	διώκοντες.	Νικήσας οὖν αὐτοὺς ὁ Γαβίνιος,
[39, 4]	βοηθήσοντές σφισιν. Ἐπειδὴ δὲ ἔφθησαν	προαλόντες,	ἀνεχώρησαν, καὶ πάντα τἆλλα χωρία
[39, 46]	μὲν ᾗ προσέμιξεν οὐδὲν εἰργάσατο	(ἐπεκδραμόντες	γὰρ οἱ βάρβαροι, ἰσχυρῶς ἠμύνοντο)
[39, 48]	μου. ~Καὶ αὐτῶν οἱ πρεσβύτεροι	καταγνόντες,	πρός τε τὸν Καίσαρα καὶ
[39, 39]	ἀλλάξασθαι. Καὶ ταύτην μὲν εὐθὺς,	μεταγνόντες,	καὶ μηδὲ προφάσεώς τινος ἐπιλαβόμενοι,
[39, 28]	ἐπιδακρύοντες δὲ οἱ ἄλλοι καὶ	ἐπιστένοντες,	ὥστε μηδένα μηδὲν ἀντιφθέγξασθαι. Καὶ
[39, 28]	ὡς καὶ διὰ τοῦτ' αὐτὸν	καταπλήξοντες.	Καὶ ἐπειδὴ μηδ' ὣς ἐμετρίαζεν,
[39, 48]	σφισι, τὴν αἰτίαν ἐς ὀλίγους	τρέποντες.	Ὁ δὲ τούτους μὲν, ὡς
[39, 4]	ἀνεχώρησαν, καὶ πάντα τἆλλα χωρία	ἐκλιπόντες,	ἐς ἓν τεῖχος τὸ κράτιστον
[39, 29]	ὅμιλον ἐπιβοησαμένου, προσέδραμον πολλοὶ πῦρ	φέροντες,	ὡς καὶ μετὰ τοῦ βουλευτηρίου
[39, 47]	Τρηουήρων ἐνέβαλον. Κἀνταῦθα τὸν Καίσαρα	εὑρόντες	καὶ φοβηθέντες, ἔπεμψαν πρὸς αὐτὸν,
[39, 4]	καὶ ἀνελπίστους σφᾶς κατακόψοντες, ἐποιήσαντο.	Περιπεσόντες	δὲ τοῖς προφύλαξιν (ὁ γὰρ
[39, 2]	τοὺς ἱππέας. Καὶ οἱ μὲν,	προσπεσόντες	τοῖς βαρβάροις ἀπροσδόκητοι, πολλοὺς ἀπέκτειναν·
[39, 4]	ἔχοντες, ὥρμησαν μὲν ὡς καὶ	βοηθήσοντές	σφισιν. Ἐπειδὴ δὲ ἔφθησαν προαλόντες,
[39, 45]	τὰ δὲ ἐφελκόμενοι, ὡς καὶ	καταπρήσοντες	αὐτούς, πρός τε τὸ ὄρθιον
[39, 29]	καὶ μετὰ τοῦ βουλευτηρίου σφᾶς	καταπρήσοντες,	εἴ τι αὐτὸν ἐξεργάσαιντο. Καὶ
[39, 35]	ὑπ' αὐτῶν, διοσημίαν, ὡς καὶ	διαλύσοντές	σφας, ἐψηφίζοντο, τούτους μὲν ἑκατέρους
[39, 41]	δι' ἐλαχίστου τοῖς κοντοῖς αὐτὰς	καταποντώσοντες.	Ἐφέροντο δὲ ἀνέμῳ καὶ πολλῷ
[39, 37]	ἀλλὰ βίᾳ τὴν ἀρχὴν εἰλήφεσαν,	ἁμαρτόντες.	Ἐπεχείρησαν μὲν γὰρ καὶ τὰ
[39, 27]	οὖν, ἄλλως μὲν οὐδὲν ἂν	ἰδιωτεύοντες	πράξειν ἤλπισαν· ἂν δ' ὑπατεύσωσι,
[39, 28]	καὶ τὰ παρόντα σφίσιν ὀδυρόμενος·	ἐπιδακρύοντες	δὲ οἱ ἄλλοι καὶ ἐπιστένοντες,
[39, 63]	γοῦν αὐτὸν ἁλῶναι. Οἱ γὰρ	λαχόντες	περὶ αὐτῶν κρῖναι, τό τε
[39, 44]	ἐχειρώσατό τινας. Οὔτε γὰρ πόλεις	ἔχοντες,	ἀλλ' ἐν καλύβαις διαιτώμενοι, καὶ
[39, 34]	τινας καὶ τοὺς δύο δημάρχους	ἔχοντες·	ἅτε δὲ ὀλίγοι πρὸς πολλοὺς
[39, 28]	τὸ βουλευτήριον εὐθὺς ἐσῆλθον, γνώμην	ἔχοντες	ἐς τοὺς ὑπαιτίους τὴν ὀργὴν
[39, 36]	ἅτε καὶ χεῖρα οὐκ ὀλίγην	ἔχοντες,	εὐθύς τε ἐκκλησίαν συνήγαγον καὶ
[39, 53]	ὅσα καταπράξειν προσεδέχοντο, ὡς καὶ	ἔχοντες	ἤδη, ἠγάλλοντο. Καὶ οἱ μὲν
[39, 7]	ἅτε καὶ ἡγεμόνας τοὺς ὑπάτους	ἔχοντες,	καὶ οἱ ἄλλοι οἱ ἐν
[39, 30]	ἄλλο τι πολιτικὸν πρᾶξαι ἐξουσίαν	ἔχοντες,	τὸ λοιπὸν τοῦ ἔτους διήγαγον.
[39, 4]	τε φρόνημα τὸ τῶν Κίμβρων	ἔχοντες,	ὥρμησαν μὲν ὡς καὶ βοηθήσοντές
[39, 0]	πλῆθος, ἔτη τέτταρα ἐν οἷς	ἄρχοντες	οἱ ἀριθμούμενοι οἵδε ἐγένοντο· Π.
[39, 47]	αὐτῶν καὶ μετέγνωσαν. Κἀκ τούτου	ἐπισχόντες	τῆς πορείας, ἐκείνους τε μὴ
[39, 33]	φίλων, ἐχόντων, ὅτι ἤμελλον ἐκεῖνοι,	τυχόντες	ὧν διῳκοῦντο, τὸν Καίσαρα μηκέτ'
[39, 15]	ἐπέσχε. Τοῖς γὰρ Σιβυλλείοις ἔπεσιν	ἐντυχόντες,	εὗρον ἐν αὐτοῖς ἐγγεγραμμένον αὐτὸ
[39, 27]	ῥώμης ὁ Μαρκελλῖνος εἶχεν) οὐκ	ἐπιτρέψοντές	σφισιν ἀποδειχθῆναι, διεπράσσοντο τὰς ἀρχαιρεσίας
[39, 4]	ἐπέξοδον, ὡς καὶ ἀνελπίστους σφᾶς	κατακόψοντες,	ἐποιήσαντο. Περιπεσόντες δὲ τοῖς προφύλαξιν
[39, 47]	ἢ σφίσι γε ἐπιτραπῆναί τινα	ἀξιοῦντες	λαβεῖν. Ὡς δ' οὐδενὸς ἔτυχον,
[39, 48]	Οὔβιοι, ὅμοροί τε τοῖς Συγάμβροις	οἰκοῦντες,	καὶ διάφοροι αὐτοῖς ὄντες, ἐπεκαλέσαντο
[39, 49]	οἱ ἐπ' ἀμφότερα τοῦ ποταμοῦ	οἰκοῦντες	ὠνομάζοντο. ~Ὁ οὖν Καῖσαρ τόν
[39, 1]	Ῥήνῳ πολλοῖς καὶ συμμίκτοις γένεσι	προσοικοῦντες,	καὶ ἐπὶ τὸν ὠκεανὸν τὸν
[39, 60]	τε καὶ φυγάδα τὸν Κικέρωνα	ἀποκαλοῦντες,	οὐδὲν ἐπεψήφισαν. Ὡς μέντοι ἐκεῖνοί
[39, 58]	γιγνομέναις, διὰ φόνων τε ἀεὶ	χωροῦντες,	καὶ τὸ ζῆν παρ' οὐδὲν
[39, 47]	σπονδάς τε ποιούμενοι, καὶ χώραν	αἰτοῦντες,	ἢ σφίσι γε ἐπιτραπῆναί τινα
[39, 43]	μὲν ἀπεκτίννυσάν σφας, μὴ καὶ	ζῶντες	ἁλῶσιν· οἱ δὲ ἐς τὴν
[39, 33]	ὑπὸ τοῦ φόβου, ἡσυχίαν ἤγαγον,	ἀγαπῶντες	εἰ καὶ ὣς περισωθεῖεν. ~Ὁ
[39, 43]	ἀναδούμενα, ὥσπερ κενὰ ἀνδρῶν, εἵλκετο.	Ὁρῶντες	δὲ ταῦθ' οἱ λοιποὶ ἐπιβάται,
[39, 53]	καὶ ἐπιβατὰ τὰ πρόσθεν ἀνήκουστα	ὁρῶντές	σφισι γεγονότα, τήν τε μέλλουσαν
[39, 4]	κατεπλάγησαν, ἅτε μηπώποτε τοιοῦτό τι	ἑορακότες·	καὶ διεκηρυκεύσαντο, τά τε ἐπιτήδεια
[39, 2]	τε καὶ ἐπειδὴ οἱ Αἴδουοι	ἐσβεβληκότες	ἐς αὐτὴν ἠγγέλλοντο, ἀπαναστῆναι· Καῖσαρ
[39, 37]	αὐτοὶ καὶ τρυφῆς καὶ ἁβρότητος	προκεχωρηκότες·	ἐκωλύθησαν δὲ ὑπὸ αὐτοῦ τούτου,
[39, 27]	οὕτω πᾶσαν τὴν προσποίησιν {ἀφ'	ἧς	εἰ} καί τις τῶν ἑταίρων
[39, 56]	ὀλίγους, τὴν μὲν ἀρχὴν ἐφ'	ἧς	ἐτέτακτο, τοῖς λῃσταῖς ἔτι καὶ
[39, 56]	τὸν ἀδελφὸν ἐκ τῆς Μηδίας,	ἧς	ἦρχεν, ἐξέβαλε. Καὶ ὃς καταφυγὼν
[39, 6]	ἔχθρας τὸν Κλώδιον ἀμυνόμενος, ὑφ'	ἧς	καὶ τὴν μοιχείαν αὐτοῦ δικάζων
[39, 46]	δι' ὀλίγου σφῶν ἐκ τῆς	γῆς	ἐκχωρησόντων· προσεποιήσατό τε αὐτοὺς δεδιέναι,
[39, 20]	θόρυβος ἐν τῷ Λατίνῳ ὑπὸ	γῆς	ἐξηκούσθη. Καὶ αὐτὰ οἱ μάντεις
[39, 51]	τενάγη ἀποβαίνοντι νικήσας, ἔφθη τῆς	γῆς	κρατήσας πρὶν τὴν πλείω συμβοήθειαν
[39, 10]	σφᾶς πεποιηκότας εἰδώς, καὶ τῆς	φυγῆς	αἰτιωτάτους γεγονέναι νομίζων, ἐκ μὲν
[39, 56]	Φραάτου ὑπὸ τῶν παίδων δολοφονηθέντος,	Ὀρώδης	τήν τε βασιλείαν αὐτοῦ διεδέξατο,
[39, 20]	Ἀλβανῷ νεὼς Ἥρας βραχὺς ἐπὶ	τραπέζης	τινὸς πρὸς ἀνατολῶν ἱδρυμένος, πρὸς
[39, 50]	ἀπέχει μὲν τῆς ἠπείρου τῆς	Βελγικῆς	κατὰ Μωρίνους σταδίους πεντήκοντα καὶ
[39, 55]	συνέβη· τῆς τε γὰρ προτέρας	δίκης	διὰ τὰ χρήματα ἀπελύθη, καὶ
[39, 18]	(πρὸς γὰρ τὴν ἀπόδρασιν τῆς	δίκης	παρακελευστὸς ᾑρέθη) γραφὴν κατὰ τοῦ
[39, 38]	ἔν τε ἐκείνῳ θέαν καὶ	μουσικῆς	καὶ ἀγῶνος γυμνικοῦ, κἀν τῷ
[39, 29]	καὶ κατὰ τῶν ἄλλων ἐδημηγόρει.	Πολλῆς	οὖν καὶ ἐπὶ τούτῳ ἀγανακτήσεως
[39, 62]	καὶ ἄλλον βασιλέα πρὸς τῆς	Σιβύλλης	εἰρῆσθαι· καὶ τὸ μέγιστον, ὅτι
[39, 60]	Ἔδοξεν οὖν σφισι τὰ τῆς	Σιβύλλης	ἔπη ἀναγνωσθῆναι· καίπερ ἀντειπόντος τοῦ
[39, 56]	καὶ τοῦ δήμου, τῆς τε	Σιβύλλης,	μὴ καταχθῆναι τὸν ἄνδρα· ἀλλ'
[39, 55]	μήτε ἐκείνου μήτε τῶν τῆς	Σιβύλλης	χρησμῶν φροντίσαντες. Καὶ ἐκρίθη μὲν
[39, 34]	τε ἐν χερσὶ καὶ τῆς	ὅλης	καταστάσεως, ὥσπερ εἰώθει, κατανάλωσε τὸν
[39, 50]	γενομένοις) τεκμαιρομένοις δὲ, ὡς ἕκαστοι	σχολῆς	ἢ καὶ φιλολογίας εἶχον, συγγέγραπται.
[39, 25]	θαυμάζων, ὥστε καὶ ἐκ τῆς	βουλῆς	ἄνδρας, ὡς καὶ ἐπὶ δεδουλωμένοις
[39, 55]	τοῦ δήμου καὶ τὰ τῆς	βουλῆς,	ἴσχυσαν, ὥστε ἐπιστείλας μὲν ὁ
[39, 39]	συμφορᾷ, μετὰ τῶν ἐκ τῆς	βουλῆς	στασιωτῶν ἀλλάξασθαι. Καὶ ταύτην μὲν
[39, 10]	γὰρ τοῦτό τε οὐκ ἀπὸ	γνώμης	σφᾶς πεποιηκότας εἰδώς, καὶ τῆς
[39, 4]	οὐδὲ τῶν λοιπῶν οὐδεὶς ἔτι	συγγνώμης	ἔτυχεν, ἀλλὰ πάντες ἐπράθησαν. ~Ἐπειδὴ
[39, 27]	ὕπατοι (καὶ γάρ τι καὶ	ῥώμης	ὁ Μαρκελλῖνος εἶχεν) οὐκ ἐπιτρέψοντές
[39, 56]	Ἀριστόβουλον (διαδρὰς γὰρ ἐκ τῆς	Ῥώμης	ὑπετάραττέ τι) συνέλαβε, καὶ τῷ
[39, 39]	ἡ παρρησία αὐτῶν ἄοπλος οὖσα,	ἀσθενὴς	πρὸς τὸ κωλῦσαί τι πραχθῆναι,
[39, 45]	ἀπειλαῖς πᾶν τὸ φοβερὸν διὰ	κενῆς	ἐπικομποῦσιν) ἀνεθάρσησε. Καὶ ἐκ μὲν
[39, 11]	τῆς ἐς τὸν ὅμιλον παρανόμως	γεγενημένης,	ὑγιές τι τῶν ἐν αὐτῇ
[39, 29]	τούτῳ ἀγανακτήσεως ὑπὸ τῶν βουλευτῶν	γενομένης,	τὸ μὲν πλῆθος μεταξὺ λέγων
[39, 9]	τῷ σίτῳ πάσης αὖθις τῆς	οἰκουμένης,	τῆς ὑπὸ τοῖς Ῥωμαίοις τότε
[39, 43]	θάλασσαν ἐξεπήδων, ὡς καὶ δι'	ἐκείνης,	ἤτοι τῶν πολεμίων νεῶν ἐπιβησόμενο,
[39, 46]	ἐς ὕστερον ἔχουσί σφισι προσέβαλεν	ἐξαίφνης	ἀνέλπιστος. Καὶ ταύτῃ μὲν ᾗ
[39, 19]	συνεκβοῷεν ὅτι Πομπήιος· ἐπηρώτα πολλάκις	ἐξαίφνης	πάνθ' ὅσα ἐπαίτια περὶ αὐτὸν
[39, 38]	εἶπον, ὅτι πρὸς τῷ τῆς	φωνῆς	τῆς πατριώτιδος αὐτοὺς ἐπαίειν, καὶ
[39, 26]	ταῦτα ἀπ' ἀντιπάλου καὶ τῆς	δόξης	καὶ τῆς ἰσχύος μόνως συμβαίνειν·
[39, 48]	προσεδόκησεν. Ὡς οὖν οὔτε οἱ	ἱππῆς	ἐξεδίδοντο, καὶ οἱ Οὔβιοι, ὅμοροί
[39, 51]	(ἁρματηλάται τε γὰρ ὄντες καὶ	ἱππῆς	ῥᾳδίως τοὺς Ῥωμαίους, μηδέπω τοῦ
[39, 9]	καὶ τότε ἐπὶ τῷ σίτῳ	πάσης	αὖθις τῆς οἰκουμένης, τῆς ὑπὸ
[39, 58]	φονεύσας, ἐγκρατής τε τῆς Αἰγύπτου	πάσης	παραχρῆμα ἐγένετο, καὶ τῷ Πτολεμαίῳ
[39, 35]	τι ὧν φρονοίη, ἀλλ' ἐπὶ	πάσης	παρρησίας τὰ δοκοῦντα αὐτῷ λέγειν.
[39, 29]	ὀλίγου διεφθάρη. Τῆς γὰρ γερουσίας	ἀπαντησάσης	αὐτῷ εἴσω τε ἐσελθεῖν ἐκωλύθη,
[39, 40]	οἱ ναυσὶν ἐκ τῆς ἔνδοθε	θαλάσσης	ἦλθεν. Αὐτὸς μὲν γὰρ, ὡς
[39, 61]	καὶ σφοδροῦ πνεύματος ἐκ τῆς	θαλάσσης	τὴν ἐκροὴν αὐτοῦ ἀνακόψαντος, εἴτε
[39, 9]	τῆς ὑπὸ τοῖς Ῥωμαίοις τότε	οὔσης,	ἄρξειν ἔμελλε. ~Καῖσαρ δὲ καὶ
[39, 46]	δὲ δὴ τῆς δυνάμεως αὐτοῖς	οὔσης,	περιέπεμψέ τινας ἐς τὰ ἐπὶ
[39, 2]	πολλοὺς ἀπέκτειναν· ὥστε πάντας τῆς	ἐπιούσης	νυκτὸς ἐς τὴν οἰκείαν, ἄλλως
[39, 35]	Γάλλος, μή τις αὐτὸν ἐκ	τῆς	ἀγορᾶς τῇ ὑστεραίᾳ ἐξείρξῃ, ἢ
[39, 15]	ἐγγεγραμμένον αὐτὸ τοῦτο· Ἂν ὁ	τῆς	Αἰγύπτου βασιλεὺς βοηθείας τινὸς δεόμενος
[39, 12]	εἶχεν) ἠδυνήθη· διέδρα τε ἐκ	τῆς	Αἰγύπτου, καὶ ἐς τὴν Ῥώμην
[39, 58]	τὸν Ἀρχέλαον φονεύσας, ἐγκρατής τε	τῆς	Αἰγύπτου πάσης παραχρῆμα ἐγένετο, καὶ
[39, 10]	αὐτοὺς ἐθρασύνετο, ἅτε καὶ τῶν	τῆς	ἀκράτου παρρησίας ἐπικαρπιῶν νεωστὶ πεπειραμένος·
[39, 60]	Ὡς μέντοι ἐκεῖνοί τε ἐκ	τῆς	ἀρχῆς ἀπηλλάγησαν, καὶ αὐτοὺς ὅ
[39, 60]	τοῦ Κράσσου ὑποστράτηγον ἐπὶ τῇ	τῆς	ἀρχῆς αὐτοῦ διαδοχῇ, οὐκ ἐδέξατο,
[39, 30]	μὲν δικαίων ἀνδρῶν ἕνεκα οὐδὲν	τῆς	ἀρχῆς δεῖσθαι ἔφη, διὰ δὲ
[39, 22]	Ῥωμαίοις ἐτόλμησε, μήτ' αὖ στερηθεὶς	τῆς	ἀρχῆς ζῆν ὑπέμεινε, φάρμακον πιὼν
[39, 55]	ὅτι πλέον ἢ μυρίας ἐκ	τῆς	ἀρχῆς μυριάδας ἥρπασε, κριθεὶς ἑάλω.
[39, 40]	καταφρονήσαντες τῆς τε σμικρότητος καὶ	τῆς	ἀσθενείας τῶν σκαφῶν ἡττήθησαν. ~Ταῦτα
[39, 17]	ἀπαγορεύοντος μηδένας δύο ἅμα ἐκ	τῆς	αὐτῆς συγγενείας τὴν αὐτὴν ἱερατείαν
[39, 12]	τε αὐτῶν, ὡς καὶ ἐκ	τῆς	βασιλείας αὐτὸν ἐκβεβληκότων· καὶ ἔτυχεν
[39, 50]	αὕτη ἀπέχει μὲν τῆς ἠπείρου	τῆς	Βελγικῆς κατὰ Μωρίνους σταδίους πεντήκοντα
[39, 7]	ι ὡς καὶ τὴν δίκην	τῆς	βίας, ἂν ἀποδειχθῇ, διαφευξόμενος. Ἐγράψατο
[39, 25]	αὐτῷ θαυμάζων, ὥστε καὶ ἐκ	τῆς	βουλῆς ἄνδρας, ὡς καὶ ἐπὶ
[39, 55]	τε τοῦ δήμου καὶ τὰ	τῆς	βουλῆς, ἴσχυσαν, ὥστε ἐπιστείλας μὲν
[39, 39]	ἐπὶ συμφορᾷ, μετὰ τῶν ἐκ	τῆς	βουλῆς στασιωτῶν ἀλλάξασθαι. Καὶ ταύτην
[39, 53]	ταραχθέντα καθίστατο, μηδὲν μήτε ἐκ	τῆς	Βρεττανίας μήτε ἑαυτῷ μήτε τῇ
[39, 48]	καὶ τοὺς Κελτοὺς πόρρωθεν ἐκ	τῆς	Γαλατίας ἀνείρξειν, ἅτε καὶ ἐς
[39, 29]	τὸ συνέδριον ᾄξας, ὀλίγου διεφθάρη.	Τῆς	γὰρ γερουσίας ἀπαντησάσης αὐτῷ εἴσω
[39, 46]	τροφῶν δι' ὀλίγου σφῶν ἐκ	τῆς	γῆς ἐκχωρησόντων· προσεποιήσατό τε αὐτοὺς
[39, 51]	τὰ τενάγη ἀποβαίνοντι νικήσας, ἔφθη	τῆς	γῆς κρατήσας πρὶν τὴν πλείω
[39, 18]	παρεληλύθει, (πρὸς γὰρ τὴν ἀπόδρασιν	τῆς	δίκης παρακελευστὸς ᾑρέθη) γραφὴν κατὰ
[39, 26]	καὶ ταῦτα ἀπ' ἀντιπάλου καὶ	τῆς	δόξης καὶ τῆς ἰσχύος μόνως
[39, 46]	ἰσχυρῶς ἠμύνοντο) ἐνταῦθα δὲ δὴ	τῆς	δυνάμεως αὐτοῖς οὔσης, περιέπεμψέ τινας
[39, 65]	τοῦτο τῶν δημάρχων τινὲς, ἀπολειφθέντες	τῆς	ἐκκλησίας, ἐν γοῦν τῇ πομπῇ
[39, 40]	Βροῦτος ταχείαις οἱ ναυσὶν ἐκ	τῆς	ἔνδοθε θαλάσσης ἦλθεν. Αὐτὸς μὲν
[39, 45]	Σαβῖνος οὐκ ἐκινήθη πρὶν ἐντὸς	τῆς	ἐπικρατείας αὐτοῦ τοὺς πλείους αὐτῶν
[39, 2]	ἀπροσδόκητοι, πολλοὺς ἀπέκτειναν· ὥστε πάντας	τῆς	ἐπιούσης νυκτὸς ἐς τὴν οἰκείαν,
[39, 11]	τ' εἶναι, τῆς μεταστάσεως αὐτοῦ	τῆς	ἐς τὸν ὅμιλον παρανόμως γεγενημένης,
[39, 35]	ἐνταῦθα καὶ τὴν νύκτα καὶ	τῆς	ἡμέρας τὸ πλεῖον ἐνδιατρῖψαι ἐποίησε,
[39, 51]	τὰς κατάρσεις ἁπάσας τὰς πρὸς	τῆς	ἠπείρου οὔσας προκατέλαβον. Ἄκραν οὖν
[39, 51]	δὲ πρός τε τὰ ἐκ	τῆς	ἠπείρου περὶ αὐτῶν ἀγγελλόμενα, καὶ
[39, 50]	δὴ χώρα αὕτη ἀπέχει μὲν	τῆς	ἠπείρου τῆς Βελγικῆς κατὰ Μωρίνους
[39, 61]	εἴτε καὶ σφοδροῦ πνεύματος ἐκ	τῆς	θαλάσσης τὴν ἐκροὴν αὐτοῦ ἀνακόψαντος,
[39, 46]	ἠθροισμένους τε, καὶ στρατιώτας ἐκ	τῆς	Ἰβηρίας Σερτωριείους ἔχοντας καὶ μετ'
[39, 26]	ἀντιπάλου καὶ τῆς δόξης καὶ	τῆς	ἰσχύος μόνως συμβαίνειν· ἕως μὲν
[39, 5]	μὲν παρέμενοι, οἷα μὴ πόρρω	τῆς	Ἰταλίας ὄντες, οἱ δὲ καὶ
[39, 7]	ἀπεῖπε τῷ στρατηγῷ μηδεμίαν, πρὸ	τῆς	κληρώσεως αὐτῶν, δίκην προσέσθαι. Ἔδει
[39, 23]	μὲν τοὺς οἰκέτας τοὺς ἐκ	τῆς	Κύπρου ἀχθέντας, Κλωδίους, ὅτι αὐτὸς
[39, 38]	τε ὅρκους οἷς πιστεύσαντες ἐκ	τῆς	Λιβύης ἐπεπεραίωντο, ἐπιβοώμενοι, καὶ τὸ
[39, 38]	τοῦ Πομπηίου γνώμην, ἐπειδὴ τραυματισθέντες	τῆς	μάχης ἐπαύσαντο, καὶ περιιόντες, τάς
[39, 3]	τοὺς δὲ πολέμῳ. ~Νέρουιοι οὖν	τῆς	μὲν πεδιάδος (οὐ γὰρ ἦσαν
[39, 20]	ἄρκτον μετεστράφη, καὶ λαμπὰς ἀπὸ	τῆς	μεσημβρίας ὁρμηθεῖσα, πρὸς βορέαν διῇξε·
[39, 11]	λέγων οὐχ οἷόν τ' εἶναι,	τῆς	μεταστάσεως αὐτοῦ τῆς ἐς τὸν
[39, 56]	καὶ Μιθριδάτην τὸν ἀδελφὸν ἐκ	τῆς	Μηδίας, ἧς ἦρχεν, ἐξέβαλε. Καὶ
[39, 0]	ἐς Βρεττανίαν ἐπεραιώθη· καὶ περὶ	τῆς	νήσου. Ὡς Πτολεμαῖος ὑπὸ Γαουινίου
[39, 4]	τετραμμένους ᾖσθοντο, μετέγνωσαν· καὶ ἀναθαρσήσαντες,	τῆς	νυκτὸς ἐπέξοδον, ὡς καὶ ἀνελπίστους
[39, 35]	μετ' αὐτῶν ὄντας, ἕτεροι, προκαταλαβόντες	τῆς	νυκτὸς τὸ τοῦ συλλόγου χωρίον,
[39, 20]	πολὺς ἐνέκειτο, ὅτι τὸ ἔδαφος	τῆς	οἰκίας, ἱερωμένον τῇ Ἐλευθερίᾳ κατῳκοδόμησε.
[39, 11]	ἄλλην οὐσίαν, καὶ τὸ ἔδαφος	τῆς	οἰκίας, καίτοι τῇ Ἐλευθερίᾳ ἀνειμένον,
[39, 11]	καὶ χρήματα ἔς τε τὴν	τῆς	οἰκίας κατασκευήν, καὶ εἰ δή
[39, 62]	τὴν πόλιν ἐσκομισθῆναι, ἔξω τε	τῆς	οἰκίας συχναῖς πάνυ ἡμέραις μὴ
[39, 9]	ἐπὶ τῷ σίτῳ πάσης αὖθις	τῆς	οἰκουμένης, τῆς ὑπὸ τοῖς Ῥωμαίοις
[39, 34]	τῶν τε ἐν χερσὶ καὶ	τῆς	ὅλης καταστάσεως, ὥσπερ εἰώθει, κατανάλωσε
[39, 11]	καὶ εἰ δή τι ἄλλο	τῆς	οὐσίας αὐτοῦ ἐλελύμαντο, ἔλαβε. ~Μετὰ
[39, 41]	ὑπὲρ τοῦ ταχυναυτεῖν, ἐς τὸν	τῆς	παρ' ἡμῖν ναυτιλίας τρόπον ἐσκεύαστο·
[39, 35]	ἐνυκτέρευσε, τῆς τε ἀσφαλείας ἕνεκα	τῆς	παρὰ τοῦ χωρίου, καὶ ὅπως
[39, 38]	ὅτι πρὸς τῷ τῆς φωνῆς	τῆς	πατριώτιδος αὐτοὺς ἐπαίειν, καὶ τῶν
[39, 37]	ἔπεισεν αὐτούς, τό τε μέγεθος	τῆς	πόλεως ἐπεξιών, καὶ αὐτοὺς ἐπί
[39, 47]	καὶ μετέγνωσαν. Κἀκ τούτου ἐπισχόντες	τῆς	πορείας, ἐκείνους τε μὴ προσδεχομένους
[39, 14]	οἱ μὲν τὸν Δίωνα τὸν	τῆς	πρεσβείας αὐτοκράτορα (περιῆν γάρ) μετεπέμψαντο,
[39, 26]	διαφορὰς καὶ πρὸς πολέμους, ἐκ	τῆς	πρὶν φιλίας, ἀφικνεῖσθαι. Τοιούτοις οὖν
[39, 26]	δυνηθεὶς, καὶ τὸν Καίσαρα μείζω	τῆς	πρὸς ἑαυτὸν πίστεως γιγνόμενον ὁρῶν,
[39, 49]	Ἄλπεων τῶν Κελτικῶν, ὀλίγον ἔξω	τῆς	Ῥαιτίας· προχωρῶν δὲ ἐπὶ δυσμῶν,
[39, 56]	τε Ἀριστόβουλον (διαδρὰς γὰρ ἐκ	τῆς	Ῥώμης ὑπετάραττέ τι) συνέλαβε, καὶ
[39, 62]	καιρὸν καὶ ἄλλον βασιλέα πρὸς	τῆς	Σιβύλλης εἰρῆσθαι· καὶ τὸ μέγιστον,
[39, 60]	αὐτήν. Ἔδοξεν οὖν σφισι τὰ	τῆς	Σιβύλλης ἔπη ἀναγνωσθῆναι· καίπερ ἀντειπόντος
[39, 55]	μηδὲν μήτε ἐκείνου μήτε τῶν	τῆς	Σιβύλλης χρησμῶν φροντίσαντες. Καὶ ἐκρίθη
[39, 55]	μὲν ὁ Πομπήιος τῷ Γαβινίῳ	τῆς	Συρίας τότε ἄρχοντι, στρατεύσας δὲ
[39, 35]	ἐσῆλθε, καὶ ἐν αὐτῷ ἐνυκτέρευσε,	τῆς	τε ἀσφαλείας ἕνεκα τῆς παρὰ
[39, 57]	ἄνδρα τε ἐπεγράψατο, καὶ κοινωνὸν	τῆς	τε βασιλείας καὶ τοῦ πολέμου
[39, 55]	ἐκείνῳ τε τοῦτο παραδοξότατον συνέβη·	τῆς	τε γὰρ προτέρας δίκης διὰ
[39, 24]	διαλιπὼν δὲ, καὶ ἐς ἀναλογισμὸν	τῆς	τε ἑαυτοῦ ἀρετῆς καὶ τῆς
[39, 56]	ἀπειρηκότος δὲ καὶ τοῦ δήμου,	τῆς	τε Σιβύλλης, μὴ καταχθῆναι τὸν
[39, 40]	οἱ δὲ δὴ βάρβαροι, καταφρονήσαντες	τῆς	τε σμικρότητος καὶ τῆς ἀσθενείας
[39, 31]	καὶ Λουκίου Δομιτίου (ὃς μέχρι	τῆς	τελευταίας ἡμέρας ἐσπουδάρχησεν) ὁρμήσαντος μὲν
[39, 34]	λαβών, κατέτριψεν αὐτὴν, ὑπὲρ αὐτῆς	τῆς	τοῦ καιροῦ στενοχωρίας εἰκῇ βοῶν·
[39, 62]	εἶχε. Πρῶτον δ' οὖν περὶ	τῆς	τοῦ Πτολεμαίου καθόδου, ἅτε καὶ
[39, 41]	βαρβάρων, ἅτε ἐν τῇ συνεχείᾳ	τῆς	τοῦ ὠκεανοῦ παλιρροίας ἐπί τε
[39, 45]	(πάνυ γάρ τι διακορεῖς καὶ	τῆς	τροφῆς καὶ τοῦ ποτοῦ ἦσαν)
[39, 24]	τῆς τε ἑαυτοῦ ἀρετῆς καὶ	τῆς	τῶν ἐναντίων κακίας ἀφικνούμενος, οὐκέτ'
[39, 18]	ᾑρέθη) γραφὴν κατὰ τοῦ Μίλωνος	τῆς	τῶν μονομάχων παρασκευῆς ἀπήνεγκε. Ἃ
[39, 9]	σίτῳ πάσης αὖθις τῆς οἰκουμένης,	τῆς	ὑπὸ τοῖς Ῥωμαίοις τότε οὔσης,
[39, 10]	γνώμης σφᾶς πεποιηκότας εἰδώς, καὶ	τῆς	φυγῆς αἰτιωτάτους γεγονέναι νομίζων, ἐκ
[39, 38]	ἐκεῖνο εἶπον, ὅτι πρὸς τῷ	τῆς	φωνῆς τῆς πατριώτιδος αὐτοὺς ἐπαίειν,
[39, 51]	τε ὅλως ἐτόλμησαν καὶ ἐπιβῆναι	τῆς	χώρας ἠδυνήθησαν· πέμπουσι πρὸς τὸν
[39, 46]	μὲν ἐν ὁμολογίᾳ τινὶ ἐξ	ἀπάτης	ἀποβαλών. Ἰσχυρῶς δέ σφας καὶ
[39, 58]	πολλοὺς καὶ τὸν Ἀρχέλαον φονεύσας,	ἐγκρατής	τε τῆς Αἰγύπτου πάσης παραχρῆμα
[39, 24]	ἐς ἀναλογισμὸν τῆς τε ἑαυτοῦ	ἀρετῆς	καὶ τῆς τῶν ἐναντίων κακίας
[39, 57]	παρ' αὐτοῦ ἐκείνου συχνὰ λαβών·	ἐθελοντὴς	αὐτὸν, ὡς καὶ διαδράντα, ἀφῆκε.
[39, 23]	(ὥς γε ἔλεγον) ἐσηγήσασθαι, προσεποιήσατο	ἐθελοντής	(ἵνα καὶ μὴ ἄκων ἀποτετυχηκέναι
[39, 30]	δὴ τοὺς ταραχώδεις, καὶ σφόδρα	αὐτῆς	ἀντιποιεῖσθαι. Ὡς οὖν τούτῳ φανερῶς
[39, 23]	(ἵνα καὶ μὴ ἄκων ἀποτετυχηκέναι	αὐτῆς	δόξῃ) παρεῖσθαι. ~Οὗτοί τε οὖν
[39, 62]	πραχθέντων τιμωρία ἐν τοῖς ἔπεσιν	αὐτῆς	ἐνεγέγραπτο. ~Ὁ δ' οὖν δῆμος
[39, 27]	μηκέτι βούλεσθαι ὑπατεῦσαι, ἀποθέμενοι, ἄντικρυς	αὐτῆς,	καίπερ ἑτέροις τισὶ πρότερον συναγωνιζόμενοι,
[39, 2]	καὶ τὴν σιτοπομπίαν, ἣν δι'	αὐτῆς	παρὰ τῶν συμμάχων ἐποιεῖτο, ἀφελέσθαι.
[39, 29]	ἐν τῇ καθηκούσῃ στολῇ, μηδὲν	αὐτῆς	πρὸς τὸ δόγμα μεταλλάξας, καὶ
[39, 17]	μηδένας δύο ἅμα ἐκ τῆς	αὐτῆς	συγγενείας τὴν αὐτὴν ἱερατείαν ἔχειν,
[39, 34]	ἀντιλογίαν λαβών, κατέτριψεν αὐτὴν, ὑπὲρ	αὐτῆς	τῆς τοῦ καιροῦ στενοχωρίας εἰκῇ
[39, 33]	τε Συρίαν καὶ τὰ πλησιόχωρα	αὐτῆς,	τῷ δὲ τὰς Ἰβηρίας (καὶ
[39, 37]	τούτου, διανομοθετῆσαι. Ὁ γὰρ Ὁρτήσιος,	φιλαναλωτὴς	ἐν τοῖς μάλιστα ὢν, ἔπεισεν
[39, 38]	ὅρκους οἷς πιστεύσαντες ἐκ τῆς	Λιβύης	ἐπεπεραίωντο, ἐπιβοώμενοι, καὶ τὸ δαιμόνιον
[39, 18]	τοῦ Μίλωνος τῆς τῶν μονομάχων	παρασκευῆς	ἀπήνεγκε. Ἃ γὰρ αὐτὸς ἔπραττε,
[39, 61]	καὶ μᾶλλον (ὡς ὑπωπτεύετο) ἐκ	παρασκευῆς	δαιμονίου τινός, τοσοῦτος ἐξαπιναίως ἐρρύη,
[39, 45]	γάρ τι διακορεῖς καὶ τῆς	τροφῆς	καὶ τοῦ ποτοῦ ἦσαν) εὐθὺς
[39, 37]	καίπερ ἐς πᾶν αὐτοὶ καὶ	τρυφῆς	καὶ ἁβρότητος προκεχωρηκότες· ἐκωλύθησαν δὲ
[39, 38]	Πομπηίου γνώμην, ἐπειδὴ τραυματισθέντες τῆς	μάχης	ἐπαύσαντο, καὶ περιιόντες, τάς τε
[39, 60]	μέντοι ἐκεῖνοί τε ἐκ τῆς	ἀρχῆς	ἀπηλλάγησαν, καὶ αὐτοὺς ὅ τε
[39, 60]	Κράσσου ὑποστράτηγον ἐπὶ τῇ τῆς	ἀρχῆς	αὐτοῦ διαδοχῇ, οὐκ ἐδέξατο, ἀλλ'
[39, 30]	δικαίων ἀνδρῶν ἕνεκα οὐδὲν τῆς	ἀρχῆς	δεῖσθαι ἔφη, διὰ δὲ δὴ
[39, 22]	ἐτόλμησε, μήτ' αὖ στερηθεὶς τῆς	ἀρχῆς	ζῆν ὑπέμεινε, φάρμακον πιὼν ἀπέθανε·
[39, 55]	πλέον ἢ μυρίας ἐκ τῆς	ἀρχῆς	μυριάδας ἥρπασε, κριθεὶς ἑάλω. Καὶ
[39, 35]	καὶ ταῖς τοῦ δήμου, ἐν	αἷς	γε καὶ ἐβουλεύοντο, πάσαις, πρὸς
[39, 44]	γὰρ πόλεις ἔχοντες, ἀλλ' ἐν	καλύβαις	διαιτώμενοι, καὶ τὰ τιμιώτατα ἐς
[39, 61]	ἀναφυγόντες, οἱ μὲν ἐν ταῖς	τέγαις,	οἱ δὲ καὶ ἐν ὁδοῖς
[39, 40]	γενέσθαι, μέχρις οὗ Δέκιμος Βροῦτος	ταχείαις	οἱ ναυσὶν ἐκ τῆς ἔνδοθε
[39, 38]	συνιᾶσιν· ὥστε καὶ ἐν ταῖς	νουμηνίαις,	πρὶν ἐς ὄψιν τοῖς ἀνθρώποις
[39, 45]	πολλοὶ τῶν βαρβάρων ἐν ταῖς	ἀπειλαῖς	πᾶν τὸ φοβερὸν διὰ κενῆς
[39, 42]	καὶ ἐφ' ὅσον ἤθελεν, εἰργάσατο·	πολλαῖς	τε πρὸς μίαν, καὶ ἑτέρωθι
[39, 58]	δὴ καὶ μεγίσταις παρ' αὐτοῖς	γιγνομέναις,	διὰ φόνων τε ἀεὶ χωροῦντες,
[39, 48]	ἐπὶ τοὺς ἄλλους ἐν ταῖς	σκηναῖς	ὄντας, ἐπέστη τέ σφισι μεσημβριάζουσι,
[39, 40]	Αὐτὸς μὲν γὰρ, ὡς οὐδὲ	ἐκείναις	τι πράξων, γνώμην εἶχεν· οἱ
[39, 62]	ἐσκομισθῆναι, ἔξω τε τῆς οἰκίας	συχναῖς	πάνυ ἡμέραις μὴ τολμῆσαι φανῆναι.
[39, 48]	φθάσαντας, ἀλλὰ καὶ περὶ ταῖς	ἁμάξαις	ὑπό τε τῶν γυναικῶν καὶ
[39, 17]	ὁ Φαῦστος ὁ τοῦ Σύλλου	παῖς,	ἐκ τοῦ τῶν Κορνηλίων φύλου
[39, 31]	ὑπὸ νύκτα, ἐπεὶ δ' ὁ	παῖς	ὁ τὸν λύχνον οἱ προφέρων
[39, 46]	Πούπλιος, τοῦ Κράσσου τοῦ Μάρκου	παῖς,	τὴν Ἀκυϊτανίαν ὀλίγου πᾶσαν κατεστρέψατο.
[39, 38]	τε γὰρ πεντακόσιοι ἐν πέντε	ἡμέραις	ἀναλώθησαν, καὶ ἐλέφαντες ὀκτωκαίδεκα πρὸς
[39, 62]	τε τῆς οἰκίας συχναῖς πάνυ	ἡμέραις	μὴ τολμῆσαι φανῆναι. Τὰ μὲν
[39, 38]	τὴν ἐσήγησιν. ~Κἀν ταῖς αὐταῖς	ἡμέραις	ὁ Πομπήιος τὸ θέατρον, ᾧ
[39, 34]	Κάτων ἔτυχε μὲν ἐν δύο	ὥραις	δημηγορῆσαι· τραπόμενος δὲ πρὸς κατηγορίαν
[39, 35]	ἐν αἷς γε καὶ ἐβουλεύοντο,	πάσαις,	πρὸς τοῖς ἰδιώταις πρὸ τῶν
[39, 42]	τε πρὸς μίαν, καὶ ἑτέρωθι	ἴσαις	{πρὸς ἴσας} ἔστι δ' ᾗ
[39, 41]	οὐδενὶ λόγῳ ἐποιήσαντο, καὶ εὐθὺς	ναυλοχούσαις	σφίσιν ἐπανήχθησαν, ὡς καὶ δι'
[39, 48]	ἀνελέσθαι φθάσαντας, ἀλλὰ καὶ περὶ	ταῖς	ἁμάξαις ὑπό τε τῶν γυναικῶν
[39, 45]	οἱ πολλοὶ τῶν βαρβάρων ἐν	ταῖς	ἀπειλαῖς πᾶν τὸ φοβερὸν διὰ
[39, 6]	δὲ ἄλλοι τε τῶν ἐν	ταῖς	ἀρχαῖς ὄντων ὑπῆρχον, καὶ ὁ
[39, 13]	ἢ χρήμασι διαφθείρας, ἔπεισε μήτε	ταῖς	ἀρχαῖς ὑπὲρ ὧν ἐστάλατο ἐντυχεῖν,
[39, 38]	ἑκόντες ἀφῆκαν τὴν ἐσήγησιν. ~Κἀν	ταῖς	αὐταῖς ἡμέραις ὁ Πομπήιος τὸ
[39, 43]	μηδ' αὖθίς ποτε πνεῦμά τι	ταῖς	ναυσὶν ἐπιγενόμενον κινήσειεν αὐτάς, δορυδρέπανα
[39, 38]	γιγνομένων συνιᾶσιν· ὥστε καὶ ἐν	ταῖς	νουμηνίαις, πρὶν ἐς ὄψιν τοῖς
[39, 48]	δὲ ἐπὶ τοὺς ἄλλους ἐν	ταῖς	σκηναῖς ὄντας, ἐπέστη τέ σφισι
[39, 58]	αὐτοῦ φλαυρότατοί εἰσι· καίπερ ἐν	ταῖς	στάσεσι, πλείσταις δὴ καὶ μεγίσταις
[39, 35]	δημάρχους δυνηθῆναι. Ἐν γάρ τοι	ταῖς	συνόδοις καὶ ταῖς τοῦ δήμου,
[39, 61]	ὑψηλὰ ἀναφυγόντες, οἱ μὲν ἐν	ταῖς	τέγαις, οἱ δὲ καὶ ἐν
[39, 35]	γάρ τοι ταῖς συνόδοις καὶ	ταῖς	τοῦ δήμου, ἐν αἷς γε
[39, 42]	μετεκβαίνων ἔς τε χεῖρας τοῖς	ἐπιβάταις	ᾖει, καὶ πολλοὺς ἐφόνευεν. Εἰ
[39, 25]	καὶ ἐπὶ δεδουλωμένοις παντελῶς τοῖς	Γαλάταις,	ἀποστεῖλαι, καὶ πρὸς τὰς ἀπ'
[39, 50]	εἰδόσι μὲν οὐδὲν, (ἅτε μήτ'	αὐτόπταις	μήτ' αὐτηκόοις τῶν ἐπιχωρίων γενομένοις)
[39, 56]	ἀρχὴν ἐφ' ἧς ἐτέτακτο, τοῖς	λῃσταῖς	ἔτι καὶ μᾶλλον ἐξέδωκεν, αὐτὸς
[39, 58]	ταῖς στάσεσι, πλείσταις δὴ καὶ	μεγίσταις	παρ' αὐτοῖς γιγνομέναις, διὰ φόνων
[39, 58]	εἰσι· καίπερ ἐν ταῖς στάσεσι,	πλείσταις	δὴ καὶ μεγίσταις παρ' αὐτοῖς
[39, 9]	ὁ μέν, ὥσπερ ἐπὶ τοῖς	καταποντισταῖς	πρότερον, οὕτω καὶ τότε ἐπὶ
[39, 38]	ἀφῆκαν τὴν ἐσήγησιν. ~Κἀν ταῖς	αὐταῖς	ἡμέραις ὁ Πομπήιος τὸ θέατρον,
[39, 58]	τῶν ἀρίστων ἀναγκαιότατον τὸν ἐν	αὐταῖς	ὄλεθρον διώκοντες. Νικήσας οὖν αὐτοὺς
[39, 35]	καὶ ἐβουλεύοντο, πάσαις, πρὸς τοῖς	ἰδιώταις	πρὸ τῶν τὰς ἀρχὰς ἐχόντων
[39, 4]	διεκηρυκεύσαντο, τά τε ἐπιτήδεια τοῖς	στρατιώταις	πέμψαντες, καὶ ὅπλα τινὰ ἀπὸ
[39, 33]	ἄρχειν ἐπὶ πέντε ἔτη δοθῆναι·	στρατιώταις	τε ὅσοις ἂν ἐθελήσωσι καὶ
[39, 6]	ἄλλοι τε τῶν ἐν ταῖς	ἀρχαῖς	ὄντων ὑπῆρχον, καὶ ὁ ἀδελφὸς
[39, 13]	χρήμασι διαφθείρας, ἔπεισε μήτε ταῖς	ἀρχαῖς	ὑπὲρ ὧν ἐστάλατο ἐντυχεῖν, μήθ'
[39, 14]	τε πολλοὶ παρὰ τῶν συμμάχων	πρέσβεις	πεμφθέντες βιαίως ἀπωλώλεσαν, καὶ ὅτι
[39, 13]	τῇ Ῥώμῃ ἦν) ἐνήδρευσε τοὺς	πρέσβεις,	πρὶν ἐλθεῖν, ἄλλους ἄλλῃ διαπέμψας.
[39, 40]	ἔλαβον· καὶ μετὰ τοῦτο τοὺς	πρέσβεις	τοὺς ὑπὲρ ἐκείνων ἐλθόντας κατέσχον,
[39, 30]	ἐσώθη. ~Πομπήιος δὲ, οὐδὲν τούτοις	ἐκπλαγεὶς	ἔς τε τὸ συνέδριόν ποτε
[39, 48]	διαβαίη. Αὐτός τε γὰρ, ὃ	μηδείς	πω πρότερον τῶν ὁμοίων οἱ
[39, 4]	ἐσφάλησαν· καὶ οὐδὲ τῶν λοιπῶν	οὐδεὶς	ἔτι συγγνώμης ἔτυχεν, ἀλλὰ πάντες
[39, 30]	ἔφη, διὰ δὲ δὴ τοὺς	ταραχώδεις,	καὶ σφόδρα αὐτῆς ἀντιποιεῖσθαι. Ὡς
[39, 9]	ἔχθραν τὴν ἐπὶ τῇ φυγῇ	μεθεὶς,	συνηλλάγη, καὶ τήν γε εὐεργεσίαν
[39, 22]	τε γὰρ Κικέρωνι ἀχθόμενος, καὶ	φοβηθεὶς	ἅμα μὴ καὶ ὅσα αὐτὸς
[39, 57]	τούτου μηδὲν ἔτ' ἔργον ἕξειν·	φοβηθεὶς	δὲ μὴ καὶ ἐλάττω διὰ
[39, 10]	τινῶν συνένησε, καὶ διὰ τοῦτο	φοβηθεὶς	μὴ καὶ ζῶντος αὐτοῦ ἐκφοιτήσῃ,
[39, 35]	παρρησίας τὰ δοκοῦντα αὐτῷ λέγειν.	Φοβηθεὶς	οὖν ὁ Γάλλος, μή τις
[39, 8]	πόλιν ἐγίγνοντο. Ὁ οὖν Νέπως	φοβηθεὶς	πρός τε τοῦ συνάρχοντος καὶ
[39, 48]	ὑποτοπουμένοις· καὶ ἐσπηδήσας ἐς αὐτοὺς	παμπληθεῖς	τῶν πεζῶν οὐδὲ τὰ ὅπλα
[39, 46]	προσεποιήσατό τε αὐτοὺς δεδιέναι, καὶ	καταφρονηθεὶς	οὐχ ὑπηγάγετο μὲν οὐδ' ὣς
[39, 26]	τι διὰ τῶν ὑπάτων διαπράξασθαι	δυνηθεὶς,	καὶ τὸν Καίσαρα μείζω τῆς
[39, 22]	τοῖς Ῥωμαίοις ἐτόλμησε, μήτ' αὖ	στερηθεὶς	τῆς ἀρχῆς ζῆν ὑπέμεινε, φάρμακον
[39, 30]	φανερῶς ἐνέκειτο, καὶ ὁ Κράσσος	ἐρωτηθεὶς	καὶ αὐτὸς τὰ αὐτὰ οὐχ
[39, 55]	ἐκ τῆς ἀρχῆς μυριάδας ἥρπασε,	κριθεὶς	ἑάλω. Καὶ ἐκείνῳ τε τοῦτο
[39, 29]	ἐκωλύθη, κἀν τούτῳ ὑπὸ ἱππέων	περιστοιχισθεὶς,	διεσπάσθη ἄν, εἰ μὴ ἀνακραγόντος
[39, 34]	ἐδύνατο. Οὐκοῦν οὔτε παραχρῆμα σιωπῆσαι	κελευσθεὶς	ἐπαύσατο· ἀλλὰ καὶ ἐξωσθεὶς καὶ
[39, 34]	ἐπαύσατο· ἀλλὰ καὶ ἐξωσθεὶς καὶ	ἑλκυσθεὶς	ἐκ τοῦ συλλόγου, ἐπανῆλθε· καὶ
[39, 34]	σιωπῆσαι κελευσθεὶς ἐπαύσατο· ἀλλὰ καὶ	ἐξωσθεὶς	καὶ ἑλκυσθεὶς ἐκ τοῦ συλλόγου,
[39, 34]	καὶ ἐς τὸ οἴκημα ἐσαχθῆναι	προσταχθεὶς,	οὐκ ἐμετρίασεν. ~Καὶ ἐκείνη μὲν
[39, 40]	μάτην ἀνάλωσεν. Αἵ τε γὰρ	πόλεις,	ἐπ' ἐρυμνῶν χωρίων ἱδρυμέναι, ἀπρόσιτοι
[39, 44]	καὶ ἐχειρώσατό τινας. Οὔτε γὰρ	πόλεις	ἔχοντες, ἀλλ' ἐν καλύβαις διαιτώμενοι,
[39, 43]	ταύτῃ ἐφθάρησαν· πάντες δὲ οἱ	περιλιπεῖς	ἑάλωσαν. Καὶ αὐτῶν τοὺς λογιμωτάτους
[39, 58]	τῇ γῇ ἐκράτησεν. Οἱ γὰρ	Ἀλεξανδρεῖς	θρασύνασθαι μὲν πρὸς πάντα ἱκανώτατοι
[39, 13]	ᾧ δὲ ταῦτα {ἐγένετο} οἱ	Ἀλεξανδρεῖς,	τέως μὲν ἀγνοήσαντες ὅτι ἐς
[39, 45]	ἀπερισκέπτως ἐκεῖνοι (πάνυ γάρ τι	διακορεῖς	καὶ τῆς τροφῆς καὶ τοῦ
[39, 30]	ἐσθῆτα μετημπίσχοντο, οὔτε ἐς τὰς	πανηγύρεις	ἐφοίτων, οὐκ ἐν τῷ Καπιτωλίῳ
[39, 9]	τότε ἔτι θεάτρῳ ἐς τὰς	πανηγύρεις	ἐχρῶντο) καὶ μετὰ τοῦτο καὶ
[39, 51]	τὸν ἐπίπλουν αὐτοῦ προπυθόμενοι, τὰς	κατάρσεις	ἁπάσας τὰς πρὸς τῆς ἠπείρου
[39, 20]	γῆς ἐξηκούσθη. Καὶ αὐτὰ οἱ	μάντεις	ἀκέσασθαι ἐθελήσαντες, ὀργίζεσθαί σφισι δαιμόνιόν
[39, 59]	συνεβούλευέ σφισι τὰ Σιβύλλεια ἔπη	αὖθις	ἀναγνῶναι· προσδοκῶν ἐγγεγράφθαι τινὰ ἐν
[39, 11]	ἂν μεταλλάξῃ. ~Κικέρων μὲν οὖν	αὖθις	ἀνεβλάστανε, καὶ τήν τε ἄλλην
[39, 20]	αὐτὸ ὡς καὶ ἐκ θεμελίων	αὖθις	αὐτὴν ἀναιρήσων· καὶ οὐκ ἐποίησε
[39, 28]	Καὶ τότε μὲν οὕτω διελύθησαν·	αὖθις	δὲ ἐπειδὴ τὰ αὐτὰ ἐγίγνετο,
[39, 55]	μὲν οὖν διὰ ταῦτα ἀφείθη·	αὖθις	δὲ ἐπί τε ἑτέροις τισί,
[39, 4]	τε μηχανήματα τῶν ἀνδρῶν γυμνωθέντα	αὖθις	εἶδον, καὶ ἐκείνους πρὸς θυμηδίαν
[39, 12]	{τοῦτο} Πτολεμαίου τοῦ βασιλέως ἕνεκα	αὖθις	ἐκινήθησαν. Ἐπειδὴ γὰρ πολλά τισι
[39, 58]	ἡμέρᾳ ἐνίκησε. Καὶ μετὰ τοῦτ'	αὖθις	ἔν τε τῷ ποταμῷ ναυσὶ
[39, 21]	ἐκδημοῦντα τὸν Κλώδιον, ἀνέβη τε	αὖθις	ἐς τὸ Καπιτώλιον, καὶ λαβὼν
[39, 60]	καὶ Ἄππιος Κλαύδιος διεδέξαντο, γνῶμαι	αὖθις	πολλαὶ ἐλέχθησαν, καὶ κατὰ τοῦ
[39, 43]	ἤσχαλλον. Ὅπως γὰρ δὴ μηδ'	αὖθίς	ποτε πνεῦμά τι ταῖς ναυσὶν
[39, 29]	~Κλώδιος δὲ ἐν τούτῳ μεταπηδήσας	αὖθις	πρὸς τὸν Πομπήιον, καὶ τὰ
[39, 9]	τότε ἐπὶ τῷ σίτῳ πάσης	αὖθις	τῆς οἰκουμένης, τῆς ὑπὸ τοῖς
[39, 62]	τὸ δικαστήριον συνερρύη, καὶ διασπάσασθαι	πολλάκις	αὐτὸν ἠθέλησεν· ἄλλως τε καὶ
[39, 19]	ἦν συνεκβοῷεν ὅτι Πομπήιος· ἐπηρώτα	πολλάκις	ἐξαίφνης πάνθ' ὅσα ἐπαίτια περὶ
[39, 41]	παλιρροίας ἐπί τε τοῦ ξηροῦ	πολλάκις	ἵστασθαι, καὶ πρὸς τὴν ἄνω
[39, 52]	καὶ ἐς ὁμολογίαν ἦλθον, πρὶν	πολλάκις	σφαλῆναι. Καὶ γὰρ ὁ Καῖσαρ
[39, 0]	Χρόνου πλῆθος, ἔτη τέτταρα ἐν	οἷς	ἄρχοντες οἱ ἀριθμούμενοι οἵδε ἐγένοντο·
[39, 18]	γὰρ αὐτὸς ἔπραττε, καὶ ἐφ'	οἷς	ἐκρίνετο, ταῦτ' ἐκείνῳ ἀντενεκάλει. Ἐποίει
[39, 38]	ἐποίησαν, ἀλλὰ τούς τε ὅρκους	οἷς	πιστεύσαντες ἐκ τῆς Λιβύης ἐπεπεραίωντο,
[39, 9]	καὶ καταπρήσειν σὺν αὐτοῖς τοῖς	ναοῖς	ἀπειλοῦντος· ἔπεισέ σφας ἐπιμελητὴν τοῦ
[39, 39]	δίκη τις, λόγῳ μὲν, τοῖς	ὑποστρατήγοις	σφῶν, ἔργῳ δὲ, αὐτοῖς, πρὸς
[39, 19]	ὁπότε πύθοιτο αὐτῶν ἐν τοῖς	συλλόγοις,	τίς ὁ ποιῶν ἢ καὶ
[39, 61]	τέγαις, οἱ δὲ καὶ ἐν	ὁδοῖς	ἐγκαταληφθέντες ἐξώλοντο. Καὶ γὰρ αἱ
[39, 35]	δυνηθῆναι. Ἐν γάρ τοι ταῖς	συνόδοις	καὶ ταῖς τοῦ δήμου, ἐν
[39, 56]	Πομπηίῳ ἔπεμψε· καὶ φόρον τοῖς	Ἰουδαίοις	ἐπέταξε, καὶ μετὰ τοῦτο καὶ
[39, 22]	ᾖσθετο, καὶ μήτ' ἀντᾶραι τοῖς	Ῥωμαίοις	ἐτόλμησε, μήτ' αὖ στερηθεὶς τῆς
[39, 1]	πρὶν, οἱ μὲν ἔνσπονδοι τοῖς	Ῥωμαίοις	ἦσαν, οἱ δὲ ἐφρόντιζον αὐτῶν
[39, 1]	χρησάμενοι, συνεβουλεύσαντό τε ἐπὶ τοῖς	Ῥωμαίοις,	καὶ συνώμοσαν, Ἀνδρὰν προστησάμενοι. ~Ταῦτ'
[39, 55]	που τὰ πράγματα τοῖς τότε	Ῥωμαίοις	συνεκέχυτο ὥστε ἀπὸ πολλῶν, ὧν
[39, 9]	τῆς οἰκουμένης, τῆς ὑπὸ τοῖς	Ῥωμαίοις	τότε οὔσης, ἄρξειν ἔμελλε. ~Καῖσαρ
[39, 61]	ὥστ' ἐν πᾶσι μὲν τοῖς	πεδίοις	τοῖς ἐν τῷ ἄστει οὖσι
[39, 15]	χρόνον τινὰ ἐπέσχε. Τοῖς γὰρ	Σιβυλλείοις	ἔπεσιν ἐντυχόντες, εὗρον ἐν αὐτοῖς
[39, 61]	καίτοι μηδενὸς τοιούτου ἐν τοῖς	Σιβυλλείοις	χρησμοῖς εὑρεθέντος, ὅμως τὴν γερουσίαν,
[39, 2]	ἐξήσκει. Οὐδὲ ἐτόλμησε πρότερον τοῖς	πολεμίοις,	καίτοι τὴν χώραν σφῶν κατατρέχουσιν,
[39, 43]	Πεζομαχεῖν δὲ τρόπον τινὰ ἐν	πλοίοις	πρὸς ναυμαχοῦντας ἀναγκαζόμενοι, πάμπολλοι μὲν
[39, 0]	τῶν Δίωνος Ῥωμαϊκῶν Ὡς Καῖσαρ	Βελγικοῖς	ἐπολέμησεν. Ὡς Κικέρων κατῆλθεν. Ὡς
[39, 14]	γὰρ δεδωροδοκηκὸς πολὺ ἦν, καὶ	ἀλλήλοις	διὰ τὸ ἴδιον ἕκαστος δέος
[39, 45]	ἐν τῇ ἀναστροφῇ περί τε	ἀλλήλοις	καὶ περὶ τοῖς ξύλοις σφαλλομένους
[39, 40]	αὐτοῖς πορθεῖν, ἵνα μὴ συμβοηθήσωσιν	ἀλλήλοις·	τοὺς δὲ, καὶ τὰ τῶν
[39, 19]	ἐκείνους ὑβρίζοι. ~Πρὸς γοῦν τοῖς	ἄλλοις	τοιόνδε τι ἐμεμηχάνητο· παρασκευάσας τοὺς
[39, 50]	καὶ νῆσος εἴη ἀφίκετο· καὶ	πολλοῖς	ἐφ' ἑκάτερον, εἰδόσι μὲν οὐδὲν,
[39, 1]	γὰρ Βελγικοὶ τῷ τε Ῥήνῳ	πολλοῖς	καὶ συμμίκτοις γένεσι προσοικοῦντες, καὶ
[39, 61]	συμβάντος, σαθραί τε ἐγένοντο, καὶ	πολλοῖς	τοῖς μὲν εὐθὺς, τοῖς δὲ
[39, 60]	προσήκων οἱ, ὅμως τοῖς τε	πολλοῖς	χαρίσασθαί τι ὑπὸ δημαγωγίας θελήσας,
[39, 45]	τε ἀλλήλοις καὶ περὶ τοῖς	ξύλοις	σφαλλομένους κατέκοψεν οὕτως, ὥστε μηδένα
[39, 27]	τῶν χρόνων τῶν ἐν τοῖς	νόμοις	διειρημένων ἐπήγγειλαν αὐτήν, καὶ δῆλοι
[39, 61]	μηδενὸς τοιούτου ἐν τοῖς Σιβυλλείοις	χρησμοῖς	εὑρεθέντος, ὅμως τὴν γερουσίαν, πικρότατα
[39, 26]	ἀφικνεῖσθαι. Τοιούτοις οὖν δή τισι	λογισμοῖς	ὁ Πομπήιος ἐπὶ τὸν Καίσαρα
[39, 0]	Ὡς Πούπλιος Κράσσος, Καίσαρος ὑποστράτηγος,	Ἀκυϊτανοῖς	ἐπολέμησεν. Ὡς Καῖσαρ, Κελτῶν τισι
[39, 33]	διὰ τοῦτο ἀντειπεῖν τινων τοῖς	γεγραμμένοις·	φοβηθέντες οἱ ὕπατοι μὴ διαμάρτωσιν
[39, 50]	αὐτόπταις μήτ' αὐτηκόοις τῶν ἐπιχωρίων	γενομένοις)	τεκμαιρομένοις δὲ, ὡς ἕκαστοι σχολῆς
[39, 50]	μήτ' αὐτηκόοις τῶν ἐπιχωρίων γενομένοις)	τεκμαιρομένοις	δὲ, ὡς ἕκαστοι σχολῆς ἢ
[39, 34]	Φαυώνιος ἠναντιοῦντο μὲν πᾶσι τοῖς	πρασσομένοις	ὑπ' αὐτῶν, συνεργοὺς ἄλλους τέ
[39, 36]	ταχέων (ἐγγύθεν γάρ ποθεν τοῖς	πραττομένοις	ἐφήδρευον) καὶ καταφοβήσαντες αὐτούς, ἅτε
[39, 46]	ἔρημον ἀνδρῶν κατέσχεν, καὶ τοῖς	μαχομένοις	δι' αὐτοῦ κατὰ νώτου ἐπεγένετο.
[39, 11]	διαβάλλων ὡς οὐκ ἐν τοῖς	ὡρισμένοις	ἐκ τῶν πατρίων χρόνοις ἐκτεθέντος
[39, 33]	εἰρήνην πρὸς οὓς ἂν βουληθῶσι,	ποιουμένοις.	Χαλεπῶς οὖν ἐπὶ τούτῳ πολλῶν,
[39, 28]	ὑπ' αὐτῶν ἐκείνων· τοῖς γοῦν	ἐναντιουμένοις	σφίσι φανερῶς ἤχθοντο· δεινῶς ἡ
[39, 48]	ἅτε ἐκείνων παρ' αὐτῷ ὄντων,	ὑποτοπουμένοις·	καὶ ἐσπηδήσας ἐς αὐτοὺς παμπληθεῖς
[39, 25]	βουλῆς ἄνδρας, ὡς καὶ ἐπὶ	δεδουλωμένοις	παντελῶς τοῖς Γαλάταις, ἀποστεῖλαι, καὶ
[39, 33]	τῶν πολιτῶν καὶ τῶν συμμάχων,	χρωμένοις,	καὶ πόλεμον καὶ εἰρήνην πρὸς
[39, 63]	αὐτοῦ ἐγκλήματα, καὶ ἐποίησεν ἐπ'	ἐκείνοις	γοῦν αὐτὸν ἁλῶναι. Οἱ γὰρ
[39, 62]	τι παθεῖν αὐτὸν ἐπί γε	ἐκείνοις	ἐποίησε. Καὶ οὕτω καὶ αὐτὸς
[39, 61]	Οἱ οὖν Ῥωμαῖοι ἐπί τ'	ἐκείνοις	τοῖς παθήμασι λυπούμενοι, καὶ ἕτερα
[39, 7]	οὖν ἡ γνώμη ἐκυρώθη, καὶ	ἐκείνοις	ὡς δορυφόροις συνὼν φοβερὸς καὶ
[39, 11]	τοῖς ὡρισμένοις ἐκ τῶν πατρίων	χρόνοις	ἐκτεθέντος αὐτοῦ, τήν τε δημαρχίαν
[39, 20]	ἐγένετο· τῶν τε πολιτῶν τινες	κεραυνοῖς	ἐφθάρησαν, καὶ θόρυβος ἐν τῷ
[39, 50]	οὐδὲν, (ἅτε μήτ' αὐτόπταις μήτ'	αὐτηκόοις	τῶν ἐπιχωρίων γενομένοις) τεκμαιρομένοις δὲ,
[39, 52]	γὰρ Καῖσαρ διὰ ταχέων τοῖς	λοιποῖς	ἐπήμυνε) καὶ μετὰ τοῦτο καὶ
[39, 38]	νουμηνίαις, πρὶν ἐς ὄψιν τοῖς	ἀνθρώποις	τὴν σελήνην ἐλθεῖν, πρός τε
[39, 2]	Καὶ οἱ μὲν, προσπεσόντες τοῖς	βαρβάροις	ἀπροσδόκητοι, πολλοὺς ἀπέκτειναν· ὥστε πάντας
[39, 48]	οἱ Οὔβιοι, ὅμοροί τε τοῖς	Συγάμβροις	οἰκοῦντες, καὶ διάφοροι αὐτοῖς ὄντες,
[39, 55]	ἀφείθη· αὖθις δὲ ἐπί τε	ἑτέροις	τισί, καὶ ὅτι πλέον ἢ
[39, 27]	ὑπατεῦσαι, ἀποθέμενοι, ἄντικρυς αὐτῆς, καίπερ	ἑτέροις	τισὶ πρότερον συναγωνιζόμενοι, μετεποιήσαντο. Ἐπειδή
[39, 63]	εὑρόμενοι, (ὁ γὰρ ἐπί τε	βραχυτέροις	εὐθυνόμενος, καὶ προσδοκῶν καὶ τότε
[39, 7]	γνώμη ἐκυρώθη, καὶ ἐκείνοις ὡς	δορυφόροις	συνὼν φοβερὸς καὶ ἐς τἆλλα
[39, 33]	πέντε ἔτη δοθῆναι· στρατιώταις τε	ὅσοις	ἂν ἐθελήσωσι καὶ τῶν πολιτῶν
[39, 5]	τῇ Λεμμάνῳ λίμνῃ, καὶ πρὸς	τοῖς	Ἀλλόβριξι μέχρι τῶν Ἄλπεων οἰκοῦντας,
[39, 19]	καὶ ἐκείνους ὑβρίζοι. ~Πρὸς γοῦν	τοῖς	ἄλλοις τοιόνδε τι ἐμεμηχάνητο· παρασκευάσας
[39, 38]	ταῖς νουμηνίαις, πρὶν ἐς ὄψιν	τοῖς	ἀνθρώποις τὴν σελήνην ἐλθεῖν, πρός
[39, 57]	Συρίᾳ τὴν δίαιταν ἔχοντα, ἐπὶ	τοῖς	αὐτοῖς ἐπηγάγετο. Ὁ γὰρ Γαβίνιος
[39, 2]	ἱππέας. Καὶ οἱ μὲν, προσπεσόντες	τοῖς	βαρβάροις ἀπροσδόκητοι, πολλοὺς ἀπέκτειναν· ὥστε
[39, 25]	ὡς καὶ ἐπὶ δεδουλωμένοις παντελῶς	τοῖς	Γαλάταις, ἀποστεῖλαι, καὶ πρὸς τὰς
[39, 15]	τοῦ Πτολεμαίου χρόνον τινὰ ἐπέσχε.	Τοῖς	γὰρ Σιβυλλείοις ἔπεσιν ἐντυχόντες, εὗρον
[39, 33]	παρασκευαζομένων διὰ τοῦτο ἀντειπεῖν τινων	τοῖς	γεγραμμένοις· φοβηθέντες οἱ ὕπατοι μὴ
[39, 28]	ἔργῳ δὲ ὑπ' αὐτῶν ἐκείνων·	τοῖς	γοῦν ἐναντιουμένοις σφίσι φανερῶς ἤχθοντο·
[39, 50]	Ῥωμαίων οὐδ' ὅτι ἔστιν ἐγιγνώσκετο·	τοῖς	δὲ ἔπειτα ἐς ἀμφισβήτησιν εἴτε
[39, 61]	καὶ πολλοῖς τοῖς μὲν εὐθὺς,	τοῖς	δὲ μετὰ τοῦτ' ἐλυμήναντο. Οἱ
[39, 37]	καὶ μετὰ τοῦτο πικρότερα ἐπιτίμια	τοῖς	δεκάζουσί τινας ἐπέταξαν· ὥσπερ τι
[39, 17]	Καὶ οὕτως ὁ νόμος, ἐν	τοῖς	ἑαυτοῦ ῥήμασι μείνας ἔργῳ κατελύθη.
[39, 61]	ἐν πᾶσι μὲν τοῖς πεδίοις	τοῖς	ἐν τῷ ἄστει οὖσι πελαγίσαι,
[39, 62]	μηδεμία τῶν πραχθέντων τιμωρία ἐν	τοῖς	ἔπεσιν αὐτῆς ἐνεγέγραπτο. ~Ὁ δ'
[39, 42]	πολλαχόθεν μετεκβαίνων ἔς τε χεῖρας	τοῖς	ἐπιβάταις ᾖει, καὶ πολλοὺς ἐφόνευεν.
[39, 32]	τὴν ἡγεμονίαν, τὰς λοιπὰς ἀρχὰς	τοῖς	ἐπιτηδείως σφίσιν ἔχουσι δοθῆναι ἐποίησαν,
[39, 35]	γε καὶ ἐβουλεύοντο, πάσαις, πρὸς	τοῖς	ἰδιώταις πρὸ τῶν τὰς ἀρχὰς
[39, 56]	τῷ Πομπηίῳ ἔπεμψε· καὶ φόρον	τοῖς	Ἰουδαίοις ἐπέταξε, καὶ μετὰ τοῦτο
[39, 9]	Καὶ ὁ μέν, ὥσπερ ἐπὶ	τοῖς	καταποντισταῖς πρότερον, οὕτω καὶ τότε
[39, 41]	ἐπανήχθησαν, ὡς καὶ δι' ἐλαχίστου	τοῖς	κοντοῖς αὐτὰς καταποντώσοντες. Ἐφέροντο δὲ
[39, 56]	μὲν ἀρχὴν ἐφ' ἧς ἐτέτακτο,	τοῖς	λῃσταῖς ἔτι καὶ μᾶλλον ἐξέδωκεν,
[39, 52]	(ὁ γὰρ Καῖσαρ διὰ ταχέων	τοῖς	λοιποῖς ἐπήμυνε) καὶ μετὰ τοῦτο
[39, 37]	Ὁ γὰρ Ὁρτήσιος, φιλαναλωτὴς ἐν	τοῖς	μάλιστα ὢν, ἔπεισεν αὐτούς, τό
[39, 46]	τε ἔρημον ἀνδρῶν κατέσχεν, καὶ	τοῖς	μαχομένοις δι' αὐτοῦ κατὰ νώτου
[39, 61]	σαθραί τε ἐγένοντο, καὶ πολλοῖς	τοῖς	μὲν εὐθὺς, τοῖς δὲ μετὰ
[39, 50]	τε τὸ πέλαγος ἀνατείνουσα. Καὶ	τοῖς	μὲν πάνυ πρώτοις καὶ Ἑλλήνων
[39, 9]	δὲ καὶ καταπρήσειν σὺν αὐτοῖς	τοῖς	ναοῖς ἀπειλοῦντος· ἔπεισέ σφας ἐπιμελητὴν
[39, 27]	ἔξω τῶν χρόνων τῶν ἐν	τοῖς	νόμοις διειρημένων ἐπήγγειλαν αὐτήν, καὶ
[39, 45]	περί τε ἀλλήλοις καὶ περὶ	τοῖς	ξύλοις σφαλλομένους κατέκοψεν οὕτως, ὥστε
[39, 61]	οὖν Ῥωμαῖοι ἐπί τ' ἐκείνοις	τοῖς	παθήμασι λυπούμενοι, καὶ ἕτερα χαλεπώτερα
[39, 61]	ἐρρύη, ὥστ' ἐν πᾶσι μὲν	τοῖς	πεδίοις τοῖς ἐν τῷ ἄστει
[39, 2]	καὶ ἐξήσκει. Οὐδὲ ἐτόλμησε πρότερον	τοῖς	πολεμίοις, καίτοι τὴν χώραν σφῶν
[39, 34]	ὁ Φαυώνιος ἠναντιοῦντο μὲν πᾶσι	τοῖς	πρασσομένοις ὑπ' αὐτῶν, συνεργοὺς ἄλλους
[39, 36]	διὰ ταχέων (ἐγγύθεν γάρ ποθεν	τοῖς	πραττομένοις ἐφήδρευον) καὶ καταφοβήσαντες αὐτούς,
[39, 4]	σφᾶς κατακόψοντες, ἐποιήσαντο. Περιπεσόντες δὲ	τοῖς	προφύλαξιν (ὁ γὰρ Καῖσαρ ἀκριβῶς
[39, 22]	ἐψηφισμένα ᾖσθετο, καὶ μήτ' ἀντᾶραι	τοῖς	Ῥωμαίοις ἐτόλμησε, μήτ' αὖ στερηθεὶς
[39, 1]	τῷ πρὶν, οἱ μὲν ἔνσπονδοι	τοῖς	Ῥωμαίοις ἦσαν, οἱ δὲ ἐφρόντιζον
[39, 1]	λόγῳ χρησάμενοι, συνεβουλεύσαντό τε ἐπὶ	τοῖς	Ῥωμαίοις, καὶ συνώμοσαν, Ἀνδρὰν προστησάμενοι.
[39, 9]	αὖθις τῆς οἰκουμένης, τῆς ὑπὸ	τοῖς	Ῥωμαίοις τότε οὔσης, ἄρξειν ἔμελλε.
[39, 61]	ὥστε, καίτοι μηδενὸς τοιούτου ἐν	τοῖς	Σιβυλλείοις χρησμοῖς εὑρεθέντος, ὅμως τὴν
[39, 4]	καὶ διεκηρυκεύσαντο, τά τε ἐπιτήδεια	τοῖς	στρατιώταις πέμψαντες, καὶ ὅπλα τινὰ
[39, 48]	καὶ οἱ Οὔβιοι, ὅμοροί τε	τοῖς	Συγάμβροις οἰκοῦντες, καὶ διάφοροι αὐτοῖς
[39, 19]	ἵν' ὁπότε πύθοιτο αὐτῶν ἐν	τοῖς	συλλόγοις, τίς ὁ ποιῶν ἢ
[39, 60]	Κλαύδιος, καίπερ προσήκων οἱ, ὅμως	τοῖς	τε πολλοῖς χαρίσασθαί τι ὑπὸ
[39, 19]	συνεπηχούντων σφίσιν, (οἷα φιλεῖ ἐν	τοῖς	τοιούτοις γίγνεσθαι) καὶ λεγόντων, ὅτι
[39, 55]	Οὕτω γάρ που τὰ πράγματα	τοῖς	τότε Ῥωμαίοις συνεκέχυτο ὥστε ἀπὸ
[39, 39]	ὅτι δίκη τις, λόγῳ μὲν,	τοῖς	ὑποστρατήγοις σφῶν, ἔργῳ δὲ, αὐτοῖς,
[39, 14]	καὶ τότε ἔθ' ὁ Πτολεμαῖος	τοῖς	χρήμασι κατεκράτει, ὥστε μήτε τὸν
[39, 11]	ἐπεποίητο, διαβάλλων ὡς οὐκ ἐν	τοῖς	ὡρισμένοις ἐκ τῶν πατρίων χρόνοις
[39, 1]	τῷ τε Ῥήνῳ πολλοῖς καὶ	συμμίκτοις	γένεσι προσοικοῦντες, καὶ ἐπὶ τὸν
[39, 41]	ὡς καὶ δι' ἐλαχίστου τοῖς	κοντοῖς	αὐτὰς καταποντώσοντες. Ἐφέροντο δὲ ἀνέμῳ
[39, 58]	πλείσταις δὴ καὶ μεγίσταις παρ'	αὐτοῖς	γιγνομέναις, διὰ φόνων τε ἀεὶ
[39, 42]	μὲν ἐκεῖνο ἐπέσπερχεν, οὐδ' ἀνταναχθῆναι	αὐτοῖς	διά τε τὸ πλῆθος καὶ
[39, 15]	Σιβυλλείοις ἔπεσιν ἐντυχόντες, εὗρον ἐν	αὐτοῖς	ἐγγεγραμμένον αὐτὸ τοῦτο· Ἂν ὁ
[39, 1]	ἤρξαντο, διελθόντος, τρίτος τις πόλεμος	αὐτοῖς	ἐγένετο. Οἱ γὰρ Βελγικοὶ τῷ
[39, 28]	βουλευόντων ἔνδον ἦν, οὐδεμία ψῆφος	αὐτοῖς	ἐδίδοτο. Ἐκεινόν τε γὰρ προαπαντήσαντες
[39, 64]	καὶ ἄλλως πως χαρίσασθαί τινες	αὐτοῖς	ἐθελήσαντες, συνήρπασαν, ἐπειδὴ τάχιστα τῶν
[39, 57]	τὴν δίαιταν ἔχοντα, ἐπὶ τοῖς	αὐτοῖς	ἐπηγάγετο. Ὁ γὰρ Γαβίνιος ἐδύνατο
[39, 22]	αὐτῷ συνήρατο. Μέγα γὰρ ἐπ'	αὐτοῖς	ἐφρόνει, καὶ περὶ παντὸς τὸ
[39, 5]	ᾑρήκει· καὶ ἐψηφίσαντο πεντεκαίδεκα ἐπ'	αὐτοῖς	ἡμέρας θῦσαι· ὅπερ οὔπω πρότερον
[39, 20]	λοιδοριῶν καὶ τῶν σφαγῶν πρόσχημα	αὐτοῖς	ἦν. Τεράτων τέ τινων ἐν
[39, 35]	τοὺς δ' ἄλλους τοὺς σὺν	αὐτοῖς	ὄντας κατετραυμάτισαν καί τινας καὶ
[39, 48]	τοῖς Συγάμβροις οἰκοῦντες, καὶ διάφοροι	αὐτοῖς	ὄντες, ἐπεκαλέσαντο αὐτόν, διέβη μὲν
[39, 4]	~Κἀν τούτῳ Ἀτουατικοί, πλησιόχωροί τε	αὐτοῖς	ὄντες, καὶ τὸ γένος τό
[39, 48]	μὲν, ὡς καὶ ἀπόκρισίν τινα	αὐτοῖς	οὐκ ἐς μακρὰν δώσων, κατέσχεν·
[39, 46]	ἐνταῦθα δὲ δὴ τῆς δυνάμεως	αὐτοῖς	οὔσης, περιέπεμψέ τινας ἐς τὰ
[39, 51]	τοὺς Ῥωμαίους, μηδέπω τοῦ ἱππικοῦ	αὐτοῖς	παρόντος, διέφυγον) ἐκπλαγέντες δὲ πρός
[39, 42]	δὴ θαρσήσας ἀντανήχθη, καὶ προσπεσὼν	αὐτοῖς,	πολλά σφας καὶ δεινὰ ἀδεῶς
[39, 40]	τοὺς μὲν, τὰ τῶν συναφεστηκότων	αὐτοῖς	πορθεῖν, ἵνα μὴ συμβοηθήσωσιν ἀλλήλοις·
[39, 39]	τοῖς ὑποστρατήγοις σφῶν, ἔργῳ δὲ,	αὐτοῖς,	πρὸς τὰ γιγνόμενα, παρὰ δημάρχων
[39, 52]	ἀπουσίαν αὐτοῦ ἐνεωτέρισαν· καὶ ἄκων	αὐτοῖς	συνηλλάγη, ὁμήρους καὶ τότε πλείους
[39, 59]	ἀναγνῶναι· προσδοκῶν ἐγγεγράφθαι τινὰ ἐν	αὐτοῖς	τιμωρίαν, ὅταν παραβαθῇ. ~Ὁ οὖν
[39, 52]	μὲν τοῦ προφανοῦς οὐκ ἐπέθεντο	αὐτοῖς	(τὸ γὰρ στρατόπεδον ἰσχυρῶς ἐφυλάσσετοà
[39, 9]	τοτὲ δὲ καὶ καταπρήσειν σὺν	αὐτοῖς	τοῖς ναοῖς ἀπειλοῦντος· ἔπεισέ σφας
[39, 15]	πρὶν ὁτιοῦν τὴν γερουσίαν ἐπ'	αὐτοῖς	χρηματίσαι, ἐξεβιάσατό σφας ἐκλαλῆσαι τὸ
[39, 32]	Πούπλιος Ἀκύλιος· Γάλλος, οὐχ ὡμολόγησαν	αὐτοῖς.	~Ὡς οὖν αἱ ἀρχαὶ κατέστησαν,
[39, 19]	σφίσιν, (οἷα φιλεῖ ἐν τοῖς	τοιούτοις	γίγνεσθαι) καὶ λεγόντων, ὅτι Πομπήιος,
[39, 26]	ἐκ τῆς πρὶν φιλίας, ἀφικνεῖσθαι.	Τοιούτοις	οὖν δή τισι λογισμοῖς ὁ
[39, 62]	Αὐτός τε γάρ, ἅτε ἐπὶ	τηλικούτοις	κρινόμενος, παμπληθῆ χρήματα ἀνάλωσε, καὶ
[39, 55]	τὰ χρήματα ἀπελύθη, καὶ ἐπὶ	τούτοις	δι' ἐκείνην ὅτι μάλιστα κατεδικάσθη·
[39, 30]	οὕτως ἐσώθη. ~Πομπήιος δὲ, οὐδὲν	τούτοις	ἐκπλαγεὶς ἔς τε τὸ συνέδριόν
[39, 39]	~Οὐ μὴν ἀλλ' ἐν μὲν	τούτοις	οὐ σμικρὰ τῷ δήμῳ ὁ
[39, 22]	Ὁ δὲ Κάτων ἐπὶ μὲν	τούτοις	οὐδὲν εἶχε σεμνύνεσθαι· ὅτι δὲ
[39, 50]	ἀνατείνουσα. Καὶ τοῖς μὲν πάνυ	πρώτοις	καὶ Ἑλλήνων καὶ Ῥωμαίων οὐδ'
[39, 61]	τοῦ Πομπηίου. ~Κἀν τούτῳ ὁ	Τίβερις,	εἴτ' οὖν ὄμβρων ἄνω που
[39, 25]	ἀναγιγνώσκειν, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ πλεῖστον,	μέχρις	ἂν αὐτόματος ἡ δόξα τῶν
[39, 40]	ἐν παντὶ τὸν Καίσαρα γενέσθαι,	μέχρις	οὗ Δέκιμος Βροῦτος ταχείαις οἱ
[39, 2]	μόνῃ τῇ ἵππῳ εἶναι) διέτριψε	μέχρις	οὗ καὶ ὁ πεζὸς ἦλθε.
[39, 4]	προσβαλόντα, ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας ἀπεκρούσαντο,	μέχρις	οὗ πρὸς μηχανῶν ποίησιν ἐτράπετο.
[39, 32]	Καὶ ἡ μὲν τῶν στρατηγῶν	κατάστασις	(ὁ γὰρ Κάτων οὐδὲν βίαιον
[39, 38]	Πομπήιος ἐποίησεν, ἀλλὰ καὶ Δημήτριός	τις,	ἀπελεύθερος αὐτοῦ, ἐκ τῶν χρημάτων
[39, 35]	Φοβηθεὶς οὖν ὁ Γάλλος, μή	τις	αὐτὸν ἐκ τῆς ἀγορᾶς τῇ
[39, 39]	τε τοῦτο, καὶ ὅτι δίκη	τις,	λόγῳ μὲν, τοῖς ὑποστρατήγοις σφῶν,
[39, 19]	πύθοιτο αὐτῶν ἐν τοῖς συλλόγοις,	τίς	ὁ ποιῶν ἢ καὶ λέγων
[39, 1]	Νέπως ὑπατεύειν ἤρξαντο, διελθόντος, τρίτος	τις	πόλεμος αὐτοῖς ἐγένετο. Οἱ γὰρ
[39, 43]	αὐτῶν δεησόμενοι, προπαρασκευάσαντες, εἰ μέν	τίς	σφισιν ὁμόσε ἐχώρησε, τρόπον τινὰ
[39, 27]	προσποίησιν {ἀφ' ἧς εἰ} καί	τις	τῶν ἑταίρων σφῶν ἐπὶ τὴν
[39, 28]	ὅπως μηδὲν τελεσθείη. Εἰ γάρ	τις	τῶν μὴ βουλευόντων ἔνδον ἦν,
[39, 56]	Μηδίας, ἧς ἦρχεν, ἐξέβαλε. Καὶ	ὃς	καταφυγὼν πρὸς τὸν Γαβίνιον ἀνέπεισεν
[39, 31]	προεπηγγελκότων ἀπαντήσαντος, καὶ Λουκίου Δομιτίου	(ὃς	μέχρι τῆς τελευταίας ἡμέρας ἐσπουδάρχησεν)
[39, 31]	καὶ προσέτι τοῦ Πουπλίου Κράσσου,	ὃς	υἱός τε τοῦ Μάρκου ἦν,
[39, 0]	β' Λ. Δομίτιος Γν. υἱ.	Ἀηνόβαρβος,	καὶ Ἀππ. Κλαύδιος Ἀππ. υἱ.
[39, 20]	πολιτῶν τινες κεραυνοῖς ἐφθάρησαν, καὶ	θόρυβος	ἐν τῷ Λατίνῳ ὑπὸ γῆς
[39, 50]	ὀλίγου πᾶσαν ἐς τε τὸ	πέλαγος	ἀνατείνουσα. Καὶ τοῖς μὲν πάνυ
[39, 0]	ἐνίκησεν. Ὡς Πούπλιος Κράσσος, Καίσαρος	ὑποστράτηγος,	Ἀκυϊτανοῖς ἐπολέμησεν. Ὡς Καῖσαρ, Κελτῶν
[39, 0]	καθιερώθῃ. Ὡς Δέκιμος Βροῦτος, Καίσαρος	ὑποστράτηγος,	Οὐενετοὺς ναυμαχίᾳ ἐνίκησεν. Ὡς Πούπλιος
[39, 45]	Οὐενετίᾳ ὄντος, Κύιντος Τιτούριος Σαβῖνος	ὑποστράτηγός	τε ἐστάλη ἐπὶ Οὐενέλλους, ὧν
[39, 35]	τῶν τὰς ἀρχὰς ἐχόντων ὁ	λόγος	ἐδίδοτο· τοῦ μηδένα αὐτῶν, ὡς
[39, 3]	πολέμῳ. ~Νέρουιοι οὖν τῆς μὲν	πεδιάδος	(οὐ γὰρ ἦσαν ἀξιόμαχοι) ἑκόντες
[39, 38]	πρὸς τῷ τῆς φωνῆς τῆς	πατριώτιδος	αὐτοὺς ἐπαίειν, καὶ τῶν ἐν
[39, 26]	φιλίας τινῶν συγχέοντα, τό τε	δέος	καὶ τὸν φθόνον· καὶ ταῦτα
[39, 14]	ἀλλήλοις διὰ τὸ ἴδιον ἕκαστος	δέος	συνεμάχουν. ~Οἱ μὲν οὖν ἄνθρωποι
[39, 2]	διέτριψε μέχρις οὗ καὶ ὁ	πεζὸς	ἦλθε. Καὶ οὕτω παντὶ τῷ
[39, 44]	Ἀπειπὼν δὲ διά τε τὸ	μέγεθος	αὐτῶν καὶ διὰ τὸ πρὸς
[39, 37]	ὢν, ἔπεισεν αὐτούς, τό τε	μέγεθος	τῆς πόλεως ἐπεξιών, καὶ αὐτοὺς
[39, 42]	τὸ πλῆθος καὶ διὰ τὸ	μέγεθος	τῶν νεῶν, τήν τε ἐκ
[39, 63]	περὶ αὐτῶν κρῖναι, τό τε	πλῆθος	ἅμα φοβηθέντες καὶ μηδὲν μέγα
[39, 45]	μὲν πρῶτα καὶ πάνυ τὸ	πλῆθος	αὐτῶν κατεπλάγη, ὥστ' ἀγαπᾶν ἂν
[39, 15]	ἡ βουλὴ ψηφίσαιτο, ἐς τὸ	πλῆθος	ἐξαγγέλλεσθαι) διὰ τοῦ Κάτωνος. Ἐπειδὴ
[39, 35]	ἐκεῖθεν ἅμα ἕῳ πρὸς τὸ	πλῆθος	ἐξέλθῃ. Καὶ τοῦτον μὲν ὁ
[39, 11]	ἐκ τῶν εὐπατριδῶν ἐς τὸ	πλῆθος	ἐπεποίητο, διαβάλλων ὡς οὐκ ἐν
[39, 6]	καὶ τὴν γνώμην ἐς τὸ	πλῆθος	ἐσήνεγκαν· ὁ γὰρ Σπινθὴρ ὁ
[39, 15]	ἐδόκει σφίσιν ἐξεῖναι τοῦτο, τὸ	πλῆθος	ἔσχε. ~Καὶ ἐκεῖνο μὲν ἔσχεν
[39, 0]	Γαουίνιος ἐπὶ τούτῳ ἐκρίθη. Χρόνου	πλῆθος,	ἔτη τέτταρα ἐν οἷς ἄρχοντες
[39, 42]	ἀνταναχθῆναι αὐτοῖς διά τε τὸ	πλῆθος	καὶ διὰ τὸ μέγεθος τῶν
[39, 29]	τῶν βουλευτῶν γενομένης, τὸ μὲν	πλῆθος	μεταξὺ λέγων ἐγκατέλιπε· πρὸς δὲ
[39, 7]	διαψηφίσει ὁ Κλώδιος γνοὺς τὸ	πλῆθος	πρὸς τοῦ Κικέρωνος ἐσόμενον, τοὺς
[39, 33]	πάνυ ἐπλάττοντο μηδενός σφων προσδεῖσθαι.	Γάιος	δὲ δὴ Τρεβώνιος δημαρχῶν ἔγραψε
[39, 65]	τούτῳ καὶ ὁ Πομπτῖνος ὁ	Γάιος	τὰ ἐπινίκια τὰ τῶν Γαλατῶν
[39, 32]	πλείους προσηταιρίσαντο. Δύο δὲ δήμαρχοι,	Γάιός	τε Ἀτέιος Καπίτων, καὶ Πούπλιος
[39, 0]	ἐπολέμησεν. Ὡς Κικέρων κατῆλθεν. Ὡς	Πτολεμαῖος,	ἐκπεσὼν ἐξ Αἰγύπτου, ἐς Ῥώμην
[39, 55]	αὐτὸν τοῦτον χρόνον καὶ ὁ	Πτολεμαῖος,	καίτοι τῶν Ῥωμαίων τήν τε
[39, 16]	ὑπάτων ἐγένετο· καὶ αὐτὰ ὁ	Πτολεμαῖος	μαθὼν τήν τε κάθο δον
[39, 16]	αὐτὸν κελευόντων, (ὅ τε γὰρ	Πτολεμαῖος	μαθὼν τὸ χρησθὲν, ἠξίωσε τούτου
[39, 56]	τὴν κάθοδον. Ἐπεὶ μέντοι ὁ	Πτολεμαῖος	μετὰ τῶν τοῦ Πομπηίου γραμμάτων
[39, 22]	αὐτὰ ἐποιεῖτο. Ὁ μὲν γὰρ	Πτολεμαῖος,	ὁ τὴν νῆσον τότε κατέχων,
[39, 14]	ἄρα καὶ τότε ἔθ' ὁ	Πτολεμαῖος	τοῖς χρήμασι κατεκράτει, ὥστε μήτε
[39, 0]	καὶ περὶ τῆς νήσου. Ὡς	Πτολεμαῖος	ὑπὸ Γαουινίου ἐς Αἴγυπτον κατήχθη,
[39, 30]	ἐν τῷ Καπιτωλίῳ τῇ τοῦ	Διὸς	ἑορτῇ εἱστιάθησαν, οὐκ ἐπὶ τὰς
[39, 15]	ἐχομένου ἔτους τὸ ἄγαλμα τοῦ	Διὸς	τοῦ ἐν τῷ Ἀλβανῷ ἱδρυμένου
[39, 45]	τὸ θαρσοῦν σφων οὔτε τὸ	δεδιὸς	μετριάζουσιν, ἀλλὰ ἔκ τε τούτου
[39, 0]	Γν. υἱ. Ἀηνόβαρβος, καὶ Ἀππ.	Κλαύδιος	Ἀππ. υἱ. Ποῦλχρος. ~Οὕτω μὲν
[39, 60]	Δομίτιος ὁ Λούκιος καὶ Ἄππιος	Κλαύδιος	διεδέξαντο, γνῶμαι αὖθις πολλαὶ ἐλέχθησαν,
[39, 60]	ἀποδειχθῆνα, ι ὤν, καὶ ὁ	Κλαύδιος,	καίπερ προσήκων οἱ, ὅμως τοῖς
[39, 6]	ὑπῆρχον, καὶ ὁ ἀδελφὸς Ἄππιος	Κλαύδιος	στρατηγῶν, ὅ τε Νέπως ὁ
[39, 8]	Ἀντέλεγε μὲν γὰρ πρὸς αὐτοὺς	Κλώδιος,	ἀλλ' ἐκείνῳ τε ὁ Μίλων
[39, 7]	ἐν αὐτῇ τῇ διαψηφίσει ὁ	Κλώδιος	γνοὺς τὸ πλῆθος πρὸς τοῦ
[39, 29]	τοὺς ὑπαιτίους τὴν ὀργὴν ἀφεῖναι.	~Κλώδιος	δὲ ἐν τούτῳ μεταπηδήσας αὖθις
[39, 23]	καὶ ἐκ τούτου μείζονα ἔσχε.	Κλώδιος	δὲ ἐπεχείρησε μὲν τοὺς οἰκέτας
[39, 18]	~Μετὰ δὲ δὴ τοῦτο ὁ	Κλώδιος	ἐπειδὴ τάχιστα ἐς τὴν ἀγορανομίαν
[39, 19]	μηδ' ἀπολογούμενον ἁλίσκεσθαι. Ὁ γὰρ	Κλώδιος,	ὅπως ἐπὶ πλεῖον ποιοίη, οὐκ
[39, 23]	ἐκώλυσεν. Ὀργῇ δ' οὖν ὁ	Κλώδιος	τὴν ἐναντίωσιν αὐτοῦ φέρων, τά
[39, 20]	ὁσίων ἐποικουμένων, ἔφασαν) ἐνταῦθα ὁ	Κλώδιος	τὸν Κικέρωνα μεταλαβὼν, τῷ τε
[39, 35]	δὲ δὴ Κάτων καὶ ὁ	Ἀτέιος,	ἐπαναβάντες τισὶ τῶν περιεστηκότων καὶ
[39, 39]	ἐπηράσαντο. Ἐπεχείρησε μὲν γὰρ ὁ	Ἀτέιος	καὶ ἐς τὸ δεσμωτήριον αὐτὸν
[39, 32]	Δύο δὲ δήμαρχοι, Γάιός τε	Ἀτέιος	Καπίτων, καὶ Πούπλιος Ἀκύλιος· Γάλλος,
[39, 36]	ἐκ τοῦ συλλόγου, παραλαβὼν ὁ	Ἀτέιος	τὸν Γάλλον αἵματος ἀνάπλεων (ἐκβιαζόμενος
[39, 0]	Μάρκιος Λ. υἱ. Φίλιππος. Γν.	Πομπήιος	Γν. υἱ. Μάγνος τὸ β'
[39, 6]	μὲν ἐν τῇ Γαλατίᾳ ἐγένετο.	~Πομπήιος	δὲ ἐν τούτῳ τὴν κάθοδον
[39, 30]	τοσοῦτον ἐλθὼν ἀπολέσθαι, οὕτως ἐσώθη.	~Πομπήιος	δὲ, οὐδὲν τούτοις ἐκπλαγεὶς ἔς
[39, 19]	τοιόνδε τι ἦν συνεκβοῷεν ὅτι	Πομπήιος·	ἐπηρώτα πολλάκις ἐξαίφνης πάνθ' ὅσα
[39, 26]	οὖν δή τισι λογισμοῖς ὁ	Πομπήιος	ἐπὶ τὸν Καίσαρα ὡπλίζετο. Καὶ
[39, 38]	τὸ θέατρον τοῦτο οὐχ ὁ	Πομπήιος	ἐποίησεν, ἀλλὰ καὶ Δημήτριός τις,
[39, 24]	τε οὖν ἐμάχοντο, καὶ ὁ	Πομπήιος	ἔσχε μὲν καὶ ἐν τῇ
[39, 39]	οὐ σμικρὰ τῷ δήμῳ ὁ	Πομπήιος	ἐχαρίσατο· τοὺς δὲ δὴ καταλόγους
[39, 16]	βουλευταὶ μὴ μείζων ἔθ' ὁ	Πομπήιος	καὶ ἀπ' ἐκείνου γένηται, ἀντέπραξαν
[39, 0]	τὰ ἐν Κύπρῳ κατεστήσατο. Ὡς	Πομπήιος	καὶ Κράσσος ὕπατοι ᾑρέθησαν. Ὡς
[39, 55]	Ἔπραξαν δὲ τοῦτο ὅ τε	Πομπήιος	καὶ ὁ Γαβίνιος. Τοσοῦτον γὰρ
[39, 31]	~Καὶ μετὰ τοῦτο ὅ τε	Πομπήιος	καὶ ὁ Κράσσος ὕπατοι ἐκ
[39, 63]	Κικέρωνος συναγορεύοντος αὐτῷ. Ὁ γὰρ	Πομπήιος	κατὰ τὴν τοῦ σίτου πρόνοιαν,
[39, 60]	τιμωρίαν, ὅταν παραβαθῇ. ~Ὁ οὖν	Πομπήιος	ὅ τε Κράσσος ὑπάτευόν τε
[39, 39]	αὐτῶν ἀναψηφίσαι ἐπιχειρούντων, ὁ μὲν	Πομπήιος	οὐκ ἠγανάκτει· τούς τε γὰρ
[39, 62]	τε καὶ ὅτι οὔθ' ὁ	Πομπήιος	παρῆν, καὶ ὁ Κικέρων δεινότατα
[39, 8]	νόμῳ ἄλλοι τε, καὶ ὁ	Πομπήιος	συνεῖπον, ὥστε πολὺ κρείττους αὐτοὺς
[39, 14]	τε γὰρ ἄλλα, καὶ ὁ	Πομπήιος	τῇ τε οἰκίᾳ αὐτὸν ὑπεδέδεκτο,
[39, 38]	~Κἀν ταῖς αὐταῖς ἡμέραις ὁ	Πομπήιος	τὸ θέατρον, ᾧ καὶ νῦν
[39, 55]	ἴσχυσαν, ὥστε ἐπιστείλας μὲν ὁ	Πομπήιος	τῷ Γαβινίῳ τῆς Συρίας τότε
[39, 19]	τοιούτοις γίγνεσθαι) καὶ λεγόντων, ὅτι	Πομπήιος,	χλευασία πολλὴ συνέβαινεν· ὥστε ἐκεῖνον,
[39, 0]	υἱ. Λεντοῦλος Μαρκελλῖνος καὶ Λ.	Μάρκιος	Λ. υἱ. Φίλιππος. Γν. Πομπήιος
[39, 60]	αὐτοὺς ὅ τε Δομίτιος ὁ	Λούκιος	καὶ Ἄππιος Κλαύδιος διεδέξαντο, γνῶμαι
[39, 0]	Κ. υἱ. Μέτελλος Νέπως. Γν.	Κορνήλιος	Π. υἱ. Λεντοῦλος Μαρκελλῖνος καὶ
[39, 0]	οἱ ἀριθμούμενοι οἵδε ἐγένοντο· Π.	Κορνήλιος	Π. υἱ. Λεντοῦλος Σπινθήρ καὶ
[39, 1]	ταῦτα, τοῦ χειμῶνος, ἐν ᾧ	Κορνήλιός	τε Σπινθὴρ καὶ ὁ Μέτελλος
[39, 0]	υἱ. Λεντοῦλος Σπινθήρ καὶ Κ.	Καικίλιος	Κ. υἱ. Μέτελλος Νέπως. Γν.
[39, 32]	Γάιός τε Ἀτέιος Καπίτων, καὶ	Πούπλιος	Ἀκύλιος· Γάλλος, οὐχ ὡμολόγησαν αὐτοῖς.
[39, 0]	ὑποστράτηγος, Οὐενετοὺς ναυμαχίᾳ ἐνίκησεν. Ὡς	Πούπλιος	Κράσσος, Καίσαρος ὑποστράτηγος, Ἀκυϊτανοῖς ἐπολέμησεν.
[39, 46]	ἡμέρας καὶ ὁ Κράσσος ὁ	Πούπλιος,	τοῦ Κράσσου τοῦ Μάρκου παῖς,
[39, 32]	τε Ἀτέιος Καπίτων, καὶ Πούπλιος	Ἀκύλιος·	Γάλλος, οὐχ ὡμολόγησαν αὐτοῖς. ~Ὡς
[39, 59]	καὶ χρημάτων πολλῶν δεόμενος, ἀπέκτεινε.	~Γαβίνιος	δὲ ἐκεῖνον μὲν οὕτω κατήγαγεν·
[39, 57]	τοῖς αὐτοῖς ἐπηγάγετο. Ὁ γὰρ	Γαβίνιος	ἐδύνατο μὲν ἀρχόμενον τὸ δεινὸν
[39, 58]	διώκοντες. Νικήσας οὖν αὐτοὺς ὁ	Γαβίνιος,	καὶ ἄλλους τε πολλοὺς καὶ
[39, 55]	μὲν ὕστερον ἐπὶ τούτῳ ὁ	Γαβίνιος,	οὐχ ἑάλω δὲ, διά τε
[39, 56]	ἤνυσεν. ~Ἔσχε δὲ ὧδε. Ὁ	Γαβίνιος	πολλὰ μὲν {καὶ} τὴν Συρίαν
[39, 55]	ὅ τε Πομπήιος καὶ ὁ	Γαβίνιος.	Τοσοῦτον γὰρ αἵ τε δυναστεῖαι
[39, 0]	Αἴγυπτον κατήχθη, καὶ ὡς ὁ	Γαουίνιος	ἐπὶ τούτῳ ἐκρίθη. Χρόνου πλῆθος,
[39, 6]	δημάρχων ἄλλοι τε καὶ Τίτος	Ἄννιος	Μίλων, οἵπερ που καὶ τὴν
[39, 0]	Μάγνος τὸ β' καὶ Μ.	Λικίννιος	Π. υἱ. Κράσσος τὸ β'
[39, 35]	ὁ μὲν Φαυώνιος καὶ ὁ	Νίννιος	διαλαθόντες πως ἔνδον ἐγένοντο· ὁ
[39, 62]	τοῦ συνειδότος διετέθη, ὥστε καὶ	χρόνιος	ἐς τὴν Ἰταλίαν ἀφικέσθαι καὶ
[39, 33]	σφων προσδεῖσθαι. Γάιος δὲ δὴ	Τρεβώνιος	δημαρχῶν ἔγραψε τῷ μὲν τήν
[39, 35]	ἐξέλθῃ. Καὶ τοῦτον μὲν ὁ	Τρεβώνιος	μάτην ἐνταῦθα καὶ τὴν νύκτα
[39, 34]	δὲ δὴ Κάτων καὶ ὁ	Φαυώνιος	ἠναντιοῦντο μὲν πᾶσι τοῖς πρασσομένοις
[39, 35]	ἐξεῖργον. Καὶ ἐπειδὴ ὁ μὲν	Φαυώνιος	καὶ ὁ Νίννιος διαλαθόντες πως
[39, 34]	μάτην ἐπαρρησιάζοντο. Καὶ ὁ μὲν	Φαυώνιος,	μίαν ὥραν μόνην παρὰ τοῦ
[39, 60]	τε Δομίτιος ὁ Λούκιος καὶ	Ἄππιος	Κλαύδιος διεδέξαντο, γνῶμαι αὖθις πολλαὶ
[39, 6]	ὄντων ὑπῆρχον, καὶ ὁ ἀδελφὸς	Ἄππιος	Κλαύδιος στρατηγῶν, ὅ τε Νέπως
[39, 38]	ὁ Πομπήιος ἐποίησεν, ἀλλὰ καὶ	Δημήτριός	τις, ἀπελεύθερος αὐτοῦ, ἐκ τῶν
[39, 45]	ἐν τῇ Οὐενετίᾳ ὄντος, Κύιντος	Τιτούριος	Σαβῖνος ὑποστράτηγός τε ἐστάλη ἐπὶ
[39, 37]	αὐτοῦ τούτου, διανομοθετῆσαι. Ὁ γὰρ	Ὁρτήσιος,	φιλαναλωτὴς ἐν τοῖς μάλιστα ὢν,
[39, 0]	υἱ. Κράσσος τὸ β' Λ.	Δομίτιος	Γν. υἱ. Ἀηνόβαρβος, καὶ Ἀππ.
[39, 60]	πλείους ἐγένοντο. Ὅ τε γὰρ	Δομίτιος	ἐχθρὸς τῷ Πομπηίῳ, διά τε
[39, 60]	ἀπηλλάγησαν, καὶ αὐτοὺς ὅ τε	Δομίτιος	ὁ Λούκιος καὶ Ἄππιος Κλαύδιος
[39, 16]	καὶ τὰ γράμματα αὐτοῦ Αὖλος	Πλαύτιος	ἐς τὸ κοινὸν δημαρχῶν ἀνέγνω)
[39, 31]	προσέτι τοῦ Πουπλίου Κράσσου, ὃς	υἱός	τε τοῦ Μάρκου ἦν, καὶ
[39, 65]	εἰ μὴ ὁ Γάλβας ὁ	Σέρουιος	συστρατευσάμενος αὐτῷ, κρύφα καὶ ὑπὸ
[39, 5]	αὐτῷ τούτῳ χρόνῳ Γάλβας ὁ	Σέρουιος,	ὑποστρατηγῶν αὐτῷ, μέχρι μὲν ἥ
[39, 14]	δὲ ὀλίγοι. Τό τε γὰρ	δεδωροδοκηκὸς	πολὺ ἦν, καὶ ἀλλήλοις διὰ
[39, 36]	ἐπιδείξας αὐτόν, καὶ ἐπειπὼν ὅσα	εἰκὸς	ἦν, δεινῶς σφας ἐξετάραξεν. Αἰσθόμενοι
[39, 22]	στάσει ἐλαττουμένου, ὁ Κάτων ὁ	Μᾶρκος	ἐπελθὼν ἀνίσωσεν αὐτούς. Τῷ τε
[39, 20]	μεσημβρίας ὁρμηθεῖσα, πρὸς βορέαν διῇξε·	λύκος	τε ἐς τὴν πόλιν ἐσῆλθε,
[39, 59]	πραχθέντων ἐπέστειλεν, ἵνα μὴ καὶ	αὐτάγγελός	σφισιν ὧν παρηνομήκει, γένηται. Ἀλλ'
[39, 8]	αὐτοῦ τούτου, πολλὰ ἐτάραττε· καὶ	τέλος,	μονομάχους τινὰς καὶ αὐτὸς καὶ
[39, 21]	εἶχε, καὶ κατηγορίας ἐποιεῖτο. Καὶ	τέλος	τόν τε Μίλωνα καὶ δημάρχους
[39, 12]	τήν τε ἀρχὴν βεβαιώσηται, καὶ	φίλος	καὶ σύμμαχος ὀνομασθῇ, καταναλώκει, καὶ
[39, 35]	αὐτῷ λέγειν. Φοβηθεὶς οὖν ὁ	Γάλλος,	μή τις αὐτὸν ἐκ τῆς
[39, 32]	Ἀτέιος Καπίτων, καὶ Πούπλιος Ἀκύλιος·	Γάλλος,	οὐχ ὡμολόγησαν αὐτοῖς. ~Ὡς οὖν
[39, 0]	καὶ Κ. Καικίλιος Κ. υἱ.	Μέτελλος	Νέπως. Γν. Κορνήλιος Π. υἱ.
[39, 1]	Κορνήλιός τε Σπινθὴρ καὶ ὁ	Μέτελλος	ὁ Νέπως ὑπατεύειν ἤρξαντο, διελθόντος,
[39, 39]	ἰδόντες ὅτι ἡ παρρησία αὐτῶν	ἄοπλος	οὖσα, ἀσθενὴς πρὸς τὸ κωλῦσαί
[39, 16]	τυχεῖν, καὶ τὰ γράμματα αὐτοῦ	Αὖλος	Πλαύτιος ἐς τὸ κοινὸν δημαρχῶν
[39, 0]	Νέπως. Γν. Κορνήλιος Π. υἱ.	Λεντοῦλος	Μαρκελλῖνος καὶ Λ. Μάρκιος Λ.
[39, 0]	ἐγένοντο· Π. Κορνήλιος Π. υἱ.	Λεντοῦλος	Σπινθήρ καὶ Κ. Καικίλιος Κ.
[39, 1]	ὑπατεύειν ἤρξαντο, διελθόντος, τρίτος τις	πόλεμος	αὐτοῖς ἐγένετο. Οἱ γὰρ Βελγικοὶ
[39, 42]	ἐκλείψων. Ἐπεὶ δ' ὅ τε	ἄνεμος	ἐξαπιναίως ἔπεσε, καὶ τὸ κῦμα
[39, 8]	Σπινθῆρος ἐσηγησαμένου, προεβούλευσε· καὶ ὁ	δῆμος,	ἀμφοτέρων τῶν ὑπάτων ἐσενεγκόντων, ἐψηφίσατο.
[39, 59]	κρυφθῆναι) εὐθύς τε αὐτὸ ὁ	δῆμος	ἐπύθετο· καὶ ἐπειδὴ καὶ οἱ
[39, 63]	αὐτῆς ἐνεγέγραπτο. ~Ὁ δ' οὖν	δῆμος	ὀλίγου μὲν καὶ τοὺς δικαστὰς
[39, 62]	ἐδι κάσθη. Καὶ ὅ γε	δῆμος	σύμπας, ὡς εἰπεῖν, πρός τε
[39, 25]	δὴ Καῖσαρ αὐξανόμενος, καὶ ὁ	δῆμος	τά τε κατειργασμένα αὐτῷ θαυμάζων,
[39, 0]	θέατρον τὸ Πομπηίου καθιερώθῃ. Ὡς	Δέκιμος	Βροῦτος, Καίσαρος ὑποστράτηγος, Οὐενετοὺς ναυμαχίᾳ
[39, 40]	τὸν Καίσαρα γενέσθαι, μέχρις οὗ	Δέκιμος	Βροῦτος ταχείαις οἱ ναυσὶν ἐκ
[39, 17]	Τορκουάτου γένος. Καὶ οὕτως ὁ	νόμος,	ἐν τοῖς ἑαυτοῦ ῥήμασι μείνας
[39, 20]	ἐς τὴν πόλιν ἐσῆλθε, καὶ	σεισμὸς	ἐγένετο· τῶν τε πολιτῶν τινες
[39, 40]	ἱδρυμέναι, ἀπρόσιτοι ἦσαν, καὶ ὁ	ὠκεανὸς	πάσας, ὡς εἰπεῖν, αὐτὰς περικλύζων,
[39, 0]	Φίλιππος. Γν. Πομπήιος Γν. υἱ.	Μάγνος	τὸ β' καὶ Μ. Λικίννιος
[39, 27]	ταχὺ αὐτοῦ, ἅτε καὶ δύο	ἑνός,	περιγενήσεσθαι προσεδόκησαν. Καὶ οὕτω πᾶσαν
[39, 17]	αὐτὸν ἐς τὸ Μαλλίου Τορκουάτου	γένος.	Καὶ οὕτως ὁ νόμος, ἐν
[39, 4]	τε αὐτοῖς ὄντες, καὶ τὸ	γένος	τό τε φρόνημα τὸ τῶν
[39, 58]	ἐς μὲν τὸ Πηλούσιον ἀφίκετο,	μηδενὸς	ἐναντιουμένου· προϊὼν δὲ ἐντεῦθεν δίχα
[39, 65]	Ἐς γὰρ ἐκεῖνο τοῦ χρόνου,	μηδενός	οἱ διδόντος αὐτά, ἔξω τοῦ
[39, 45]	ὄρθιον προσέβαλον, καὶ σπουδῇ προσανέβαινον,	μηδενός	σφισιν ἐναντιουμένου. Ὁ γὰρ Σαβῖνος
[39, 33]	ἐποιήσαντο, ἀλλὰ καὶ πάνυ ἐπλάττοντο	μηδενός	σφων προσδεῖσθαι. Γάιος δὲ δὴ
[39, 61]	γε ἐντόνως ἔσχον, ὥστε, καίτοι	μηδενὸς	τοιούτου ἐν τοῖς Σιβυλλείοις χρησμοῖς
[39, 21]	διέβαλλον ἄλλα τε ὅσα ἐδύναντο,	μηδενὸς	τῶν αἰσχίστων ἀπεχόμενοι· καὶ ὁ
[39, 47]	τινα ἀξιοῦντες λαβεῖν. Ὡς δ'	οὐδενὸς	ἔτυχον, τὸ μὲν πρῶτον ἐθελονταὶ
[39, 57]	ἐποιήσατο. Ὡς δὲ ἐκεῖνος ἐν	οὐδενὸς	μοίρᾳ ὢν ἑωρᾶτο, τοῦτον μὲν
[39, 46]	σφας καὶ περὶ αὐτοῦ τούτου	ἀμυνάμενος,	καὶ ἑτέρους τινὰς ἰδὼν ἠθροισμένους
[39, 10]	τῆς ἀκράτου παρρησίας ἐπικαρπιῶν νεωστὶ	πεπειραμένος·	βιβλίον μέντοι τι ἀπόρρητον συνέθηκε·
[39, 53]	μήτε ἑαυτῷ μήτε τῇ πόλει	προσκτησάμενος,	πλὴν τοῦ ἐστρατευκέναι ἐπ' αὐτοὺς
[39, 12]	μὲν οἴκοθεν, τὰ δὲ καὶ	δανεισάμενος,	ὅπως τήν τε ἀρχὴν βεβαιώσηται,
[39, 2]	κἀνταῦθα πρὸς τῷ Αὐξούννῳ ποταμῷ	στρατοπεδευσάμενος,	ἤθροιζέ τε ἅμα τοὺς στρατιώτας
[39, 65]	μὴ ὁ Γάλβας ὁ Σέρουιος	συστρατευσάμενος	αὐτῷ, κρύφα καὶ ὑπὸ τὴν
[39, 58]	πλουσιωτάτους, ἅτε καὶ χρημάτων πολλῶν	δεόμενος,	ἀπέκτεινε. ~Γαβίνιος δὲ ἐκεῖνον μὲν
[39, 15]	τῆς Αἰγύπτου βασιλεὺς βοηθείας τινὸς	δεόμενος	ἔλθῃ, τὴν μὲν φιλίαν οἱ
[39, 36]	Ἀτέιος τὸν Γάλλον αἵματος ἀνάπλεων	(ἐκβιαζόμενος	γὰρ ἐκ τοῦ συνεδρίου ἐπλήγη)
[39, 6]	μέν τι καὶ τῷ Πομπηίῳ	χαριζόμενος,	τὸ δὲ καὶ ἐξ ἰδίας
[39, 24]	ὑπὲρ πάντας αὐτοὺς τιμηθήσεσθαι προσεδόκησεν,	ὑβριζόμενος.	Ἀλλὰ τούτων μὲν ἔσθ' ὅτε
[39, 3]	καὶ τὸ στρατόπεδον αὐτοβοεὶ εἷλον.	Αἰσθόμενος	δὲ τοῦτ' ἐκεῖνος (προεκεχωρήκει γὰρ
[39, 45]	γε ἔρυμα διασώσηται. Ἔπειτα δὲ	αἰσθόμενός	σφας θρασύτερον μὲν ἀπὸ τούτου
[39, 22]	αὐτούς. Τῷ τε γὰρ Κικέρωνι	ἀχθόμενος,	καὶ φοβηθεὶς ἅμα μὴ καὶ
[39, 29]	Πομπήιον, καὶ τὰ ἐκείνου πάλιν	ἀνθελόμενος,	ἐλπίδι τοῦ, εἴ τί οἱ
[39, 25]	προετίμα. ~Ὁ δὲ δὴ Καῖσαρ	αὐξανόμενος,	καὶ ὁ δῆμος τά τε
[39, 5]	αὐτῶν πρὸς τὰ μετέωρα διέπεσε.	Γενόμενος	δὲ ἐν τῷ ἀσφαλεῖ ἠμύνατο
[39, 62]	τε γάρ, ἅτε ἐπὶ τηλικούτοις	κρινόμενος,	παμπληθῆ χρήματα ἀνάλωσε, καὶ οἱ
[39, 63]	(ὁ γὰρ ἐπί τε βραχυτέροις	εὐθυνόμενος,	καὶ προσδοκῶν καὶ τότε κρατήσειν
[39, 6]	ἐξ ἰδίας ἔχθρας τὸν Κλώδιον	ἀμυνόμενος,	ὑφ' ἧς καὶ τὴν μοιχείαν
[39, 7]	δίκην τῆς βίας, ἂν ἀποδειχθῇ,	διαφευξόμενος.	Ἐγράψατο γὰρ αὐτὸν ὁ Μίλων,
[39, 34]	μὲν ἐν δύο ὥραις δημηγορῆσαι·	τραπόμενος	δὲ πρὸς κατηγορίαν τῶν τε
[39, 42]	καὶ ἐλάσσοσι πρὸς πλείονας ἀσφαλῶς	προσφερόμενος.	Ὅπου μὲν γὰρ κρείττων αὐτῶν
[39, 25]	πρὸς τὰς ἀπ' αὐτοῦ ἐλπίδας	ἐπαιρόμενος,	ὥστε καὶ χρήματά οἱ πολλὰ
[39, 28]	Μαρκελλῖνος, καὶ τὰ παρόντα σφίσιν	ὀδυρόμενος·	ἐπιδακρύοντες δὲ οἱ ἄλλοι καὶ
[39, 38]	αὐτοῦ, ἐκ τῶν χρημάτων ὧν	συστρατευόμενός	οἱ ἐπεπόριστο. Ὅθενπερ καὶ τὴν
[39, 39]	αὐτὸς κατὰ χώραν, ὡς καὶ	κωλυόμενος	ἐξελθεῖν, ἄλλως διὰ τὴν ἐπιμέλειαν
[39, 42]	μὲν ἐμβάλλων τινὶ, τοτὲ δὲ	ἀνακρουόμενος,	ὅπῃ τε καὶ ἐφ' ὅσον
[39, 8]	ὅτι μάλιστα ἡ διατριβὴ ἐγένετο.	~Μαχόμενος	δὲ καὶ περὶ αὐτοῦ τούτου,
[39, 39]	Κράσσου πρὸς τὰ ἐψηφισμένα σφίσι	ποιούμενος,	πλεῖστον αὐτοὺς ἐλύπησε. Καὶ τότε
[39, 30]	τε τὸ συνέδριόν ποτε ἐσεπήδησεν,	ὑπεναντιούμενος	αὐτῷ ψηφιεῖσθαι μέλλοντι, καὶ ἐκεῖνό
[39, 24]	καὶ τῆς τῶν ἐναντίων κακίας	ἀφικνούμενος,	οὐκέτ' αὐτῶν προετίμα. ~Ὁ δὲ
[39, 42]	τῇ γῇ τὰς προσβολὰς αὐτῶν	ἀμυνούμενος,	καὶ τὰ σκάφη παντελῶς ἐκλείψων.
[39, 3]	μέγα ἔργον τοὺς λοιποὺς Νερουίους	χειρούμενος	ἔσχε. ~Κἀν τούτῳ Ἀτουατικοί, πλησιόχωροί
[39, 20]	ἐπὶ τραπέζης τινὸς πρὸς ἀνατολῶν	ἱδρυμένος,	πρὸς τὴν ἄρκτον μετεστράφη, καὶ
[39, 37]	τῶν λόγων τῷ βίῳ σφῶν	χρώμενος.	Τήν τε γὰρ ἐναντίωσιν αἰδεσθέντες,
[39, 49]	ἡμερῶν εἴκοσιν. ~Ὁ δὲ δὴ	Ῥῆνος	ἀναδίδωσι μὲν ἐκ τῶν Ἄλπεων
[39, 45]	μηδενός σφισιν ἐναντιουμένου. Ὁ γὰρ	Σαβῖνος	οὐκ ἐκινήθη πρὶν ἐντὸς τῆς
[39, 45]	τῇ Οὐενετίᾳ ὄντος, Κύιντος Τιτούριος	Σαβῖνος	ὑποστράτηγός τε ἐστάλη ἐπὶ Οὐενέλλους,
[39, 10]	μέντοι καὶ χάριν οὐδεμίαν ἀντέλαβον.	Ἐκεῖνος	γὰρ τοῦτό τε οὐκ ἀπὸ
[39, 57]	τοῦ πολέμου ἐποιήσατο. Ὡς δὲ	ἐκεῖνος	ἐν οὐδενὸς μοίρᾳ ὢν ἑωρᾶτο,
[39, 13]	ὅσα ἠδίκηντο. Προμαθὼν οὖν ταῦτ'	ἐκεῖνος	(ἔτι δὲ ἐν τῇ Ῥώμῃ
[39, 55]	Συρίας τότε ἄρχοντι, στρατεύσας δὲ	ἐκεῖνος,	ὁ μὲν τῇ χάριτι, ὁ
[39, 3]	αὐτοβοεὶ εἷλον. Αἰσθόμενος δὲ τοῦτ'	ἐκεῖνος	(προεκεχωρήκει γὰρ ἐπί τι τοὺς
[39, 27]	γάρ τι καὶ ῥώμης ὁ	Μαρκελλῖνος	εἶχεν) οὐκ ἐπιτρέψοντές σφισιν ἀποδειχθῆναι,
[39, 30]	συμφέροι πράξει· κατέδεισαν ὅ τε	Μαρκελλῖνος	καὶ ἄλλοι πολλοὶ τήν τε
[39, 0]	Γν. Κορνήλιος Π. υἱ. Λεντοῦλος	Μαρκελλῖνος	καὶ Λ. Μάρκιος Λ. υἱ.
[39, 28]	αὐτοὺς κατέστησαν, δημηγορῶν μὲν ὁ	Μαρκελλῖνος,	καὶ τὰ παρόντα σφίσιν ὀδυρόμενος·
[39, 15]	ὁ τῆς Αἰγύπτου βασιλεὺς βοηθείας	τινὸς	δεόμενος ἔλθῃ, τὴν μὲν φιλίαν
[39, 39]	εὐθὺς, μεταγνόντες, καὶ μηδὲ προφάσεώς	τινος	ἐπιλαβόμενοι, μετεσκευάσαντο. Τῶν δὲ δημάρχων
[39, 6]	Νέπως ὁ ὕπατος, ἀπ' οἰκείας	τινὸς	ἔχθρας τὸν Κικέρωνα μισῶν. ~Οὗτοί
[39, 30]	τὰς Λατίνας, δεύτερον τότε ὑπό	τινος	οὐκ ὀρθῶς πραχθέντος ποιουμένας, ἐς
[39, 20]	νεὼς Ἥρας βραχὺς ἐπὶ τραπέζης	τινὸς	πρὸς ἀνατολῶν ἱδρυμένος, πρὸς τὴν
[39, 31]	περαιτέρω προχωρήσαντος. Οὔτ' οὖν ἀντιστάντος	τινὸς	τὴν ἀρχήν, καὶ προσέτι τοῦ
[39, 61]	(ὡς ὑπωπτεύετο) ἐκ παρασκευῆς δαιμονίου	τινός,	τοσοῦτος ἐξαπιναίως ἐρρύη, ὥστ' ἐν
[39, 31]	ἐκ μεσοβασιλείας, ἀπεδείχθησαν, οὔτ' ἄλλου	τινὸς	τῶν προεπηγγελκότων ἀπαντήσαντος, καὶ Λουκίου
[39, 64]	ἐν τῷ ἱερῷ τόπῳ ἄνευ	τινὸς	ψηφίσματος θάπτοιτο. ~Κἀν τούτῳ καὶ
[39, 65]	θάπτοιτο. ~Κἀν τούτῳ καὶ ὁ	Πομπτῖνος	ὁ Γάιος τὰ ἐπινίκια τὰ
[39, 48]	καὶ παραχρῆμα, ὡς ἐπύθοντο τὸ	γεγονός,	πρός τε τὰ οἰκεῖα ἤθη
[39, 56]	ὅσῳ γὰρ ἐκεκώλυτο ταῦτα, τόσῳ	πλείονος	αὐτὰ ἀπημπόλησε. Καταλιπὼν οὖν ἐν
[39, 26]	(ἐδόκει γὰρ οὐκ ἂν ῥᾳδίως	μόνος	αὐτὸν καταλῦσαι) τὸν Κράσσον, ὡς
[39, 35]	αὐτῶν, ὡς ἔοικε, τῇ τοῦ	κρείττονος	γνώμῃ προκαταλαμβανόμενον, ὑποστέλλεσθαί τι ὧν
[39, 38]	ἐκείνῳ θέαν καὶ μουσικῆς καὶ	ἀγῶνος	γυμνικοῦ, κἀν τῷ ἱπποδρόμῳ καὶ
[39, 0]		~ΔΙΩΝΟΣ	ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΡΟΜΑΙΚΩΝ ΤΟΟΤΡΙΑΚΟΣΤΟΝ ΕΝΝΑΤΟΝ ΒΙΒΛΙΟΝ.
[39, 14]	παρῆν, γενέσθαι. Καὶ μέντοι τοῦ	Δίωνος	μετὰ ταῦτα δολοφονηθέντος, οὐδεμίαν οὐδ'
[39, 0]	ἐν τῷ τριακοστῷ ἐνάτῳ τῶν	Δίωνος	Ῥωμαϊκῶν Ὡς Καῖσαρ Βελγικοῖς ἐπολέμησεν.
[39, 18]	παρακελευστὸς ᾑρέθη) γραφὴν κατὰ τοῦ	Μίλωνος	τῆς τῶν μονομάχων παρασκευῆς ἀπήνεγκε.
[39, 1]	διεπολεμήθη· μετὰ δὲ ταῦτα, τοῦ	χειμῶνος,	ἐν ᾧ Κορνήλιός τε Σπινθὴρ
[39, 52]	ἐν τούτῳ τῶν Ῥωμαίων ὑπὸ	χειμῶνος	καὶ τῷ παρόντι ναυτικῷ καὶ
[39, 7]	γνοὺς τὸ πλῆθος πρὸς τοῦ	Κικέρωνος	ἐσόμενον, τοὺς μονομάχους, οὓς ὁ
[39, 63]	Πομπηίου πλησίον ὄντος καὶ τοῦ	Κικέρωνος	συναγορεύοντος αὐτῷ. Ὁ γὰρ Πομπήιος
[39, 21]	τήν τε φυγὴν τὴν τοῦ	Κικέρωνος,	ὡς καὶ δικαίως ἐγνωσμένην, καὶ
[39, 28]	τινι, μετεκδῦναι ἐψηφίσαντο· καίτοι τοῦ	Κάτωνος	ἔκ τε τοῦ συνεδρίου, ἐπειδήπερ
[39, 15]	τὸ πλῆθος ἐξαγγέλλεσθαι) διὰ τοῦ	Κάτωνος.	Ἐπειδὴ γὰρ τάχιστα ὁ νοῦς
[39, 23]	κατηγορίας αὐτῷ τὰς κατὰ τοῦ	Κάτωνος	ἐπιστολιμαίους (ὥς γέ φασιν τινές)
[39, 0]	καὶ Λ. Μάρκιος Λ. υἱ.	Φίλιππος.	Γν. Πομπήιος Γν. υἱ. Μάγνος
[39, 33]	βεβαιώσασθαι. Οἵ τε γὰρ τοῦ	Καίσαρος	ἐπιτήδειοι προκαταληφθέντες οὕτως, ἡσύχασαν· καὶ
[39, 62]	οἱ τοῦ Πομπηίου τοῦ τε	Καίσαρος	ἑταῖροι προθυμότατα αὐτῷ συνήραντο, λέγοντες
[39, 63]	εἶπον, ὕστερον δ' ὑπὸ τοῦ	Καίσαρος	κατήχθη. ~Ἐν δὲ τῷ αὐτῷ
[39, 63]	γράμματά τέ τινα παρὰ τοῦ	Καίσαρος	πρὸς ἑαυτὸν ὑπὲρ αὐτοῦ πεμφθέντα
[39, 0]	ναυμαχίᾳ ἐνίκησεν. Ὡς Πούπλιος Κράσσος,	Καίσαρος	ὑποστράτηγος, Ἀκυϊτανοῖς ἐπολέμησεν. Ὡς Καῖσαρ,
[39, 0]	Πομπηίου καθιερώθῃ. Ὡς Δέκιμος Βροῦτος,	Καίσαρος	ὑποστράτηγος, Οὐενετοὺς ναυμαχίᾳ ἐνίκησεν. Ὡς
[39, 33]	πολλῶν, καὶ μάλιστα τῶν τοῦ	Καίσαρος	φίλων, ἐχόντων, ὅτι ἤμελλον ἐκεῖνοι,
[39, 64]	τε ἐκείνου καὶ τῶν τοῦ	Καίσαρος	φίλων, ἢ καὶ ἄλλως πως
[39, 7]	καὶ ἐκείνοις ὡς δορυφόροις συνὼν	φοβερὸς	καὶ ἐς τἆλλα πᾶσιν ἦν·
[39, 38]	μὴ μάτην κακῶς ἀκούῃ ὅτι	ἐξελεύθερος	αὐτοῦ ἠργυρολόγησεν, ὥστε καὶ ἐς
[39, 38]	ἐποίησεν, ἀλλὰ καὶ Δημήτριός τις,	ἀπελεύθερος	αὐτοῦ, ἐκ τῶν χρημάτων ὧν
[39, 8]	γερουσία κατελθεῖν τὸν Κικέρωνα, τοῦ	Σπινθῆρος	ἐσηγησαμένου, προεβούλευσε· καὶ ὁ δῆμος,
[39, 12]	καὶ ἔτυχεν ὥστε ὑπὸ τοῦ	Σπινθῆρος,	ᾧ ἡ Κιλικία ἐπετέτραπτο, καταχθῆναι.
[39, 60]	ἐγένοντο. Ὅ τε γὰρ Δομίτιος	ἐχθρὸς	τῷ Πομπηίῳ, διά τε τὸ
[39, 50]	δὲ ἔπειτα ἐς ἀμφισβήτησιν εἴτε	ἤπειρος,	εἴτε καὶ νῆσος εἴη ἀφίκετο·
[39, 49]	ὠκεανὸν ἐμβάλλει. Οὗτος γὰρ ὁ	ὅρος,	ἀφ' οὗ γε καὶ ἐς
[39, 50]	ἀντιστρατήγου, καὶ νῦν ἐπὶ Σεουήρου	αὐτοκράτορος,	νῆσος οὖσα σαφῶς ἐλήλεγκται. ~Ἐς
[39, 7]	μονομάχους, οὓς ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ	πρὸς	ἀγῶνας ἐπιταφίους ἐπὶ τῷ Μάρκῳ
[39, 20]	Ἥρας βραχὺς ἐπὶ τραπέζης τινὸς	πρὸς	ἀνατολῶν ἱδρυμένος, πρὸς τὴν ἄρκτον
[39, 5]	κατὰ τοῦτο οἱ ἐπιχώριοι ἐπέθεντο·	πρὸς	ἀπόνοιαν ὑπ' ἀπογνώσεως προήχθη· καὶ
[39, 57]	Βερενίκη· καὶ ἐπιεικὲς μὲν οὐδὲν	πρὸς	αὐ τὸν, καίτοι φοβουμένη τοὺς
[39, 52]	ἐπήμυνε) καὶ μετὰ τοῦτο καὶ	πρὸς	αὐτὸ τὸ ἔρυμα αὐτῶν προσέβαλον.
[39, 47]	Καίσαρα εὑρόντες καὶ φοβηθέντες, ἔπεμψαν	πρὸς	αὐτὸν, σπονδάς τε ποιούμενοι, καὶ
[39, 12]	ἢ καὶ τὴν φιλίαν τὴν	πρὸς	αὐτοὺς ἀπειπεῖν κελευόντων αὐτῶν, οὐκ
[39, 10]	μὲν τοῦ προφανοῦς οὐ πάνυ	πρὸς	αὐτοὺς ἐθρασύνετο, ἅτε καὶ τῶν
[39, 8]	ἐσενεγκόντων, ἐψηφίσατο. Ἀντέλεγε μὲν γὰρ	πρὸς	αὐτοὺς Κλώδιος, ἀλλ' ἐκείνῳ τε
[39, 20]	λαμπὰς ἀπὸ τῆς μεσημβρίας ὁρμηθεῖσα,	πρὸς	βορέαν διῇξε· λύκος τε ἐς
[39, 18]	καὶ ἐπὶ τοῦ Μαρκελλίνου παρεληλύθει,	(πρὸς	γὰρ τὴν ἀπόδρασιν τῆς δίκης
[39, 19]	προσ πολεμοίη, καὶ ἐκείνους ὑβρίζοι.	~Πρὸς	γοῦν τοῖς ἄλλοις τοιόνδε τι
[39, 58]	ἂν ἐπέλθῃ σφίσι, προπετέστατοι πεφύκασι,	πρὸς	δὲ δὴ πόλεμον τά τε
[39, 29]	μὲν πλῆθος μεταξὺ λέγων ἐγκατέλιπε·	πρὸς	δὲ δὴ τὸ συνέδριον ᾄξας,
[39, 45]	(τῷ γὰρ πλήθει πολὺ κατείργετο)	πρὸς	δὲ δὴ τὸ τάφρευμα τὸ
[39, 45]	μετριάζουσιν, ἀλλὰ ἔκ τε τούτου	πρὸς	δειλίαν ἀνέλπιστον, καὶ ἐξ ἐκείνου
[39, 26]	καὶ τὸν Καίσαρα μείζω τῆς	πρὸς	ἑαυτὸν πίστεως γιγνόμενον ὁρῶν, οὐκ
[39, 63]	τέ τινα παρὰ τοῦ Καίσαρος	πρὸς	ἑαυτὸν ὑπὲρ αὐτοῦ πεμφθέντα ἀνέγνω,
[39, 7]	οἱ ἐν τῇ πόλει, διαστάντες	πρὸς	ἑκατέρους, ἐθορύβουν. Καὶ ἄλλα τε
[39, 36]	Καίσαρα ἐπεψήφισαν· ἀντειπεῖν μὲν καὶ	πρὸς	ἐκεῖνα τῶν αὐτῶν πειραθέντων, οὐ
[39, 28]	{μὴ} θεωρήσωσιν. Ἐπεὶ δὲ καὶ	πρὸς	ἐκεῖνο ὁ Κάτων ἀνθίστατο, ἐξεπήδησαν
[39, 45]	δειλίαν ἀνέλπιστον, καὶ ἐξ ἐκείνου	πρὸς	θάρσος προπετὲς ἐκπίπτουσιν. ~Ὑπὸ δὲ
[39, 4]	γυμνωθέντα αὖθις εἶδον, καὶ ἐκείνους	πρὸς	θυμηδίαν οἷα ἐπὶ νίκῃ τετραμμένους
[39, 42]	πρὸς μίαν, καὶ ἑτέρωθι ἴσαις	{πρὸς	ἴσας} ἔστι δ' ᾗ καὶ
[39, 34]	δύο ὥραις δημηγορῆσαι· τραπόμενος δὲ	πρὸς	κατηγορίαν τῶν τε ἐν χερσὶ
[39, 52]	ἐς φιλίαν τὴν χώραν σφῶν	πρὸς	κομιδὴν τῶν ἐπιτηδείων πεμφθέντας, αὐτούς
[39, 4]	πολλὰς ἡμέρας ἀπεκρούσαντο, μέχρις οὗ	πρὸς	μηχανῶν ποίησιν ἐτράπετο. Τότε γάρ,
[39, 42]	ὅσον ἤθελεν, εἰργάσατο· πολλαῖς τε	πρὸς	μίαν, καὶ ἑτέρωθι ἴσαις {πρὸς
[39, 43]	δὲ τρόπον τινὰ ἐν πλοίοις	πρὸς	ναυμαχοῦντας ἀναγκαζόμενοι, πάμπολλοι μὲν αὐτοῦ
[39, 38]	ἡμέραις ἀναλώθησαν, καὶ ἐλέφαντες ὀκτωκαίδεκα	πρὸς	ὁπλίτας ἐμαχέσαντο. Καὶ αὐτῶν οἱ
[39, 33]	χρωμένοις, καὶ πόλεμον καὶ εἰρήνην	πρὸς	οὓς ἂν βουληθῶσι, ποιουμένοις. Χαλεπῶς
[39, 58]	Οἱ γὰρ Ἀλεξανδρεῖς θρασύνασθαι μὲν	πρὸς	πάντα ἱκανώτατοι καὶ ἐκλαλῆσαι πᾶν
[39, 42]	ἔστι δ' ᾗ καὶ ἐλάσσοσι	πρὸς	πλείονας ἀσφαλῶς προσφερόμενος. Ὅπου μὲν
[39, 18]	προφάσει ταύτῃ τῷ τε Μίλωνι	προσ	πολεμοίη, καὶ ἐκείνους ὑβρίζοι. ~Πρὸς
[39, 26]	ἐπαιρόμενον, πρός τε διαφορὰς καὶ	πρὸς	πολέμους, ἐκ τῆς πρὶν φιλίας,
[39, 34]	δημάρχους ἔχοντες· ἅτε δὲ ὀλίγοι	πρὸς	πολλοὺς ἀγωνιζόμενοι, μάτην ἐπαρρησιάζοντο. Καὶ
[39, 47]	γένη, τὸ μέν τι καὶ	πρὸς	Σουήβων ἐκβιασθέντες, τὸ δὲ καὶ
[39, 48]	τὰ οἰκεῖα ἤθη ὁρμήσαντας καὶ	πρὸς	Συγάμβρους ἀποχωρήσαντας, πέμψας ἐξῄτησεν· οὐχ
[39, 39]	ὑποστρατήγοις σφῶν, ἔργῳ δὲ, αὐτοῖς,	πρὸς	τὰ γιγνόμενα, παρὰ δημάρχων τινῶν
[39, 39]	δὴ καταλόγους μετὰ τοῦ Κράσσου	πρὸς	τὰ ἐψηφισμένα σφίσι ποιούμενος, πλεῖστον
[39, 5]	τολμήματος ἐξέπληξε, καὶ δι' αὐτῶν	πρὸς	τὰ μετέωρα διέπεσε. Γενόμενος δὲ
[39, 61]	τε ἀνθρώπων ὅσοι μὴ ἔφθησαν	πρὸς	τὰ πάνυ ὑψηλὰ ἀναφυγόντες, οἱ
[39, 15]	τούτου τὴν συντυχίαν τῶν ἐπῶν	πρὸς	τὰ τότε γενόμενα θαυμάσαντες, ἀπεψηφίσαντο
[39, 32]	οὐκ ἠθέλησαν ἰσχὺν αὐτῷ ἔννομον	πρὸς	τὰς ἀντιλογίας προσθεῖναι. Καὶ ἡ
[39, 24]	διαδόσει τριβήν τινα. Πολλῶν γὰρ	πρὸς	τὰς ἀπ' αὐτοῦ ἐλπίδας ἐλευθερωθέντων,
[39, 25]	παντελῶς τοῖς Γαλάταις, ἀποστεῖλαι, καὶ	πρὸς	τὰς ἀπ' αὐτοῦ ἐλπίδας ἐπαιρόμενος,
[39, 55]	τήν τε ἐπικουρίαν ἀπεψηφισμένων, καὶ	πρὸς	τὰς δωροδοκίας τὰς ὑπ' αὐτοῦ
[39, 26]	τὸν δὲ τῇ πλεονεξίᾳ ἐπαιρόμενον,	πρός	τε διαφορὰς καὶ πρὸς πολέμους,
[39, 13]	ἑκατὸν ἐς τὴν Ῥώμην ἔπεμψαν,	πρός	τε τὰ ἐγκλήματα αὐτοῦ ἀπολογησομένους,
[39, 51]	αὐτοῖς παρόντος, διέφυγον) ἐκπλαγέντες δὲ	πρός	τε τὰ ἐκ τῆς ἠπείρου
[39, 48]	παραχρῆμα, ὡς ἐπύθοντο τὸ γεγονός,	πρός	τε τὰ οἰκεῖα ἤθη ὁρμήσαντας
[39, 57]	καὶ ἐλπίσας ἔτι καὶ πλείω	πρός	τε τὴν δεινότητα καὶ πρὸς
[39, 41]	μήπω πρότερον τοιούτου ναυτικοῦ πεπειραμένοι,	πρός	{τε} τὴν ὄψιν τῶν νεῶν,
[39, 62]	γε δῆμος σύμπας, ὡς εἰπεῖν,	πρός	τε τὸ δικαστήριον συνερρύη, καὶ
[39, 45]	ἐφελκόμενοι, ὡς καὶ καταπρήσοντες αὐτούς,	πρός	τε τὸ ὄρθιον προσέβαλον, καὶ
[39, 48]	~Καὶ αὐτῶν οἱ πρεσβύτεροι καταγνόντες,	πρός	τε τὸν Καίσαρα καὶ παρὰ
[39, 8]	ἐγίγνοντο. Ὁ οὖν Νέπως φοβηθεὶς	πρός	τε τοῦ συνάρχοντος καὶ πρὸς
[39, 38]	τοῖς ἀνθρώποις τὴν σελήνην ἐλθεῖν,	πρός	τε ὕδωρ ἀείνων ἀφικνεῖσθαι, κἀνταῦθα
[39, 42]	ἐτόλμησεν. Ἀλλὰ παρεσκευάζετο ὡς καὶ	πρὸς	τῇ γῇ τὰς προσβολὰς αὐτῶν
[39, 34]	ὥραν μόνην παρὰ τοῦ Τρεβωνίου	πρὸς	τὴν ἀντιλογίαν λαβών, κατέτριψεν αὐτὴν,
[39, 41]	τοῦ ξηροῦ πολλάκις ἵστασθαι, καὶ	πρὸς	τὴν ἄνω τε καὶ κάτω
[39, 52]	κομιζομένη ἔσφαλτο, καὶ οἱ Γαλάται	πρὸς	τὴν ἀπουσίαν αὐτοῦ ἐνεωτέρισαν· καὶ
[39, 20]	τραπέζης τινὸς πρὸς ἀνατολῶν ἱδρυμένος,	πρὸς	τὴν ἄρκτον μετεστράφη, καὶ λαμπὰς
[39, 58]	καὶ τὸ ζῆν παρ' οὐδὲν	πρὸς	τὴν αὐτίκα φιλονεικίαν τιθέμενοι, ἀλλὰ
[39, 57]	πρός τε τὴν δεινότητα καὶ	πρὸς	τὴν δόξαν τὴν τοῦ Ἀρχελάου
[39, 31]	τελευταίας ἡμέρας ἐσπουδάρχησεν) ὁρμήσαντος μὲν	πρὸς	τὴν ἐκκλησίαν οἴκοθεν ὑπὸ νύκτα,
[39, 40]	τῇ μεσογείᾳ, ἃ ἤκουεν ἐπιτήδεια	πρὸς	τὴν τοῦ ὠκεανοῦ παλίρροιαν εἶναι,
[39, 51]	προπυθόμενοι, τὰς κατάρσεις ἁπάσας τὰς	πρὸς	τῆς ἠπείρου οὔσας προκατέλαβον. Ἄκραν
[39, 62]	τινα καιρὸν καὶ ἄλλον βασιλέα	πρὸς	τῆς Σιβύλλης εἰρῆσθαι· καὶ τὸ
[39, 38]	ἐπεπεραίωντο, ἐπιβοώμενοι, καὶ τὸ δαιμόνιον	πρὸς	τιμωρίαν σφῶν ἐπικαλούμενοι. Λέγεται γὰρ
[39, 25]	ὅσον μηδὲν ἄλλο ἐπιγένοιτο· καὶ	πρὸς	τὸ ἀεὶ καθιστάμενον, κἂν ἔλαττον
[39, 29]	τῇ καθηκούσῃ στολῇ, μηδὲν αὐτῆς	πρὸς	τὸ δόγμα μεταλλάξας, καὶ κατά
[39, 41]	σκαφῶν ἡττήθησαν. ~Ταῦτα μὲν γὰρ	πρὸς	τὸ κουφότερον, ὑπὲρ τοῦ ταχυναυτεῖν,
[39, 39]	παρρησία αὐτῶν ἄοπλος οὖσα, ἀσθενὴς	πρὸς	τὸ κωλῦσαί τι πραχθῆναι, ἄλλως
[39, 35]	καὶ ὅπως ἐκεῖθεν ἅμα ἕῳ	πρὸς	τὸ πλῆθος ἐξέλθῃ. Καὶ τοῦτον
[39, 30]	καθήκοντος ἐκ τῶν νομίμων ἀριθμοῦ	πρὸς	τὸ ψηφισθῆναί τι περὶ τῶν
[39, 5]	τε τῇ Λεμμάνῳ λίμνῃ, καὶ	πρὸς	τοῖς Ἀλλόβριξι μέχρι τῶν Ἄλπεων
[39, 35]	αἷς γε καὶ ἐβουλεύοντο, πάσαις,	πρὸς	τοῖς ἰδιώταις πρὸ τῶν τὰς
[39, 56]	ἦρχεν, ἐξέβαλε. Καὶ ὃς καταφυγὼν	πρὸς	τὸν Γαβίνιον ἀνέπεισεν αὐτὸν συμπρᾶξαί
[39, 51]	ἐπιβῆναι τῆς χώρας ἠδυνήθησαν· πέμπουσι	πρὸς	τὸν Καίσαρα τῶν Μωρίνων τινάς,
[39, 29]	δὲ ἐν τούτῳ μεταπηδήσας αὖθις	πρὸς	τὸν Πομπήιον, καὶ τὰ ἐκείνου
[39, 57]	δὲ τὸν τοῦ Ἀρχελάου τοῦ	πρὸς	τὸν Σύλλαν αὐτομολήσαντος, δραστήριόν τε
[39, 7]	ὁ Κλώδιος γνοὺς τὸ πλῆθος	πρὸς	τοῦ Κικέρωνος ἐσόμενον, τοὺς μονομάχους,
[39, 22]	τῇ Κύπρῳ ἐπεποιήκει, καταλυθείη, ὅτι	πρὸς	τοῦ Κλωδίου δημαρχοῦντος ἐπέπεμπτο, προθύμως
[39, 8]	πρός τε τοῦ συνάρχοντος καὶ	πρὸς	τοῦ Πομπηίου τῶν τε ἄλλων
[39, 32]	τοὺς ὑπὸ τοῦ δήμου αἱρουμένους·	πρὸς	τρόπου σφίσιν (αὐτοὶ γὰρ τὰς
[39, 2]	φρουρᾷ τε αὐτοὺς ἐποιήσατο, κἀνταῦθα	πρὸς	τῷ Αὐξούννῳ ποταμῷ στρατοπεδευσάμενος, ἤθροιζέ
[39, 38]	τινες καὶ ἐκεῖνο εἶπον, ὅτι	πρὸς	τῷ τῆς φωνῆς τῆς πατριώτιδος
[39, 40]	ἐπὶ Οὐενέτους ἐστράτευσεν. Οἰκοῦσι δὲ	πρὸς	τῷ ὠκεανῷ· καὶ στρατιώτας τινὰς
[39, 47]	Σουήβων ἐκβιασθέντες, τὸ δὲ καὶ	πρὸς	τῶν Γαλα τῶν ἐπικληθέντες, τόν
[39, 44]	μέγεθος αὐτῶν καὶ διὰ τὸ	πρὸς	χειμῶνα εἶναι, ἀπανέστη. ~Ἔτι δ'
[39, 0]	καὶ Ἀππ. Κλαύδιος Ἀππ. υἱ.	Ποῦλχρος.	~Οὕτω μὲν δὴ καὶ ἐκεῖνα
[39, 50]	ἀμφισβήτησιν εἴτε ἤπειρος, εἴτε καὶ	νῆσος	εἴη ἀφίκετο· καὶ πολλοῖς ἐφ'
[39, 50]	καὶ νῦν ἐπὶ Σεουήρου αὐτοκράτορος,	νῆσος	οὖσα σαφῶς ἐλήλεγκται. ~Ἐς ταύτην
[39, 45]	ἀνέλπιστον, καὶ ἐξ ἐκείνου πρὸς	θάρσος	προπετὲς ἐκπίπτουσιν. ~Ὑπὸ δὲ δὴ
[39, 10]	ἄρξειν ἔμελλε. ~Καῖσαρ δὲ καὶ	Κράσσος	ἄλλως μὲν ἤχθοντο τῷ Κικέρωνι,
[39, 39]	διατριβὴ ἐγένετο. Κἀν τούτῳ ὁ	Κράσσος	ἔξω τοῦ πωμηρίου ἐξῆλθε. Καὶ
[39, 39]	ἑαυτοῦ ποιήσηται. Ὁ δὲ δὴ	Κράσσος,	ἐπειδὴ μηδέτερον αὐτῷ τούτων ὑπῆρχεν,
[39, 30]	τούτῳ φανερῶς ἐνέκειτο, καὶ ὁ	Κράσσος	ἐρωτηθεὶς καὶ αὐτὸς τὰ αὐτὰ
[39, 0]	Οὐενετοὺς ναυμαχίᾳ ἐνίκησεν. Ὡς Πούπλιος	Κράσσος,	Καίσαρος ὑποστράτηγος, Ἀκυϊτανοῖς ἐπολέμησεν. Ὡς
[39, 46]	τὰς αὐτὰς ἡμέρας καὶ ὁ	Κράσσος	ὁ Πούπλιος, τοῦ Κράσσου τοῦ
[39, 46]	καθήκουσιν. Ἐπ' οὖν τούτους ὁ	Κράσσος	στρατεύσας Σωτιάτας τε μάχῃ ἐκράτησε,
[39, 0]	καὶ Μ. Λικίννιος Π. υἱ.	Κράσσος	τὸ β' Λ. Δομίτιος Γν.
[39, 60]	~Ὁ οὖν Πομπήιος ὅ τε	Κράσσος	ὑπάτευόν τε ἔτι· καὶ ὁ
[39, 31]	ὅ τε Πομπήιος καὶ ὁ	Κράσσος	ὕπατοι ἐκ μεσοβασιλείας, ἀπεδείχθησαν, οὔτ'
[39, 0]	Κύπρῳ κατεστήσατο. Ὡς Πομπήιος καὶ	Κράσσος	ὕπατοι ᾑρέθησαν. Ὡς τὸ θέατρον
[39, 5]	προσκειμένους οἱ τῷ παραδόξῳ τοῦ	τολμήματος	ἐξέπληξε, καὶ δι' αὐτῶν πρὸς
[39, 36]	παραλαβὼν ὁ Ἀτέιος τὸν Γάλλον	αἵματος	ἀνάπλεων (ἐκβιαζόμενος γὰρ ἐκ τοῦ
[39, 32]	ὥστε καὶ τὸν Πομπήιον πολλοῦ	αἵματος	ἀναπλησθῆναι. Οὐ μὴν ἀλλ' ἐκείνους
[39, 25]	καὶ ἐπὶ πλεῖστον, μέχρις ἂν	αὐτόματος	ἡ δόξα τῶν πραττομένων ἐκνικήσῃ,
[39, 64]	τῷ ἱερῷ τόπῳ ἄνευ τινὸς	ψηφίσματος	θάπτοιτο. ~Κἀν τούτῳ καὶ ὁ
[39, 61]	ἐξαισίων γενομένων, εἴτε καὶ σφοδροῦ	πνεύματος	ἐκ τῆς θαλάσσης τὴν ἐκροὴν
[39, 41]	εἶχον, ὥστε πᾶσαν τὴν τοῦ	πνεύματος	ἰσχὺν ἀπλήστως ἐσδέχεσθαι. ~Ὁ μὲν
[39, 42]	νεῶν, τήν τε ἐκ τοῦ	πνεύματος	φορὰν, καὶ τὴν ἐπιβολήν σφων,
[39, 6]	στρατηγῶν, ὅ τε Νέπως ὁ	ὕπατος,	ἀπ' οἰκείας τινὸς ἔχθρας τὸν
[39, 17]	ἱερατείαν ἔχειν, ὁ Σπινθὴρ ὁ	ὕπατος,	ἐπιθυμήσας Κορνήλιον Σπινθῆρα τὸν υἱὸν
[39, 6]	ἐσήνεγκαν· ὁ γὰρ Σπινθὴρ ὁ	ὕπατος,	τὸ μέν τι καὶ τῷ
[39, 45]	δὲ ἐπικατέδραμέ σφισιν ἁπανταχόθεν ἅμα	ἀπροσδόκητος·	καὶ τοὺς πρώτους ἐκπλήξας, κατήραξε
[39, 37]	πᾶν αὐτοὶ καὶ τρυφῆς καὶ	ἁβρότητος	προκεχωρηκότες· ἐκωλύθησαν δὲ ὑπὸ αὐτοῦ
[39, 40]	δὴ βάρβαροι, καταφρονήσαντες τῆς τε	σμικρότητος	καὶ τῆς ἀσθενείας τῶν σκαφῶν
[39, 1]	ὁ Νέπως ὑπατεύειν ἤρξαντο, διελθόντος,	τρίτος	τις πόλεμος αὐτοῖς ἐγένετο. Οἱ
[39, 6]	τῶν δημάρχων ἄλλοι τε καὶ	Τίτος	Ἄννιος Μίλων, οἵπερ που καὶ
[39, 4]	ᾖσθοντο, μετέγνωσαν· καὶ ἀναθαρσήσαντες, τῆς	νυκτὸς	ἐπέξοδον, ὡς καὶ ἀνελπίστους σφᾶς
[39, 2]	ἀπέκτειναν· ὥστε πάντας τῆς ἐπιούσης	νυκτὸς	ἐς τὴν οἰκείαν, ἄλλως τε
[39, 62]	ἐς τὴν Ἰταλίαν ἀφικέσθαι καὶ	νυκτὸς	ἐς τὴν πόλιν ἐσκομισθῆναι, ἔξω
[39, 35]	αὐτῶν ὄντας, ἕτεροι, προκαταλαβόντες τῆς	νυκτὸς	τὸ τοῦ συλλόγου χωρίον, ἐξεῖργον.
[39, 2]	προγνοὺς ἐσόμενον, ἔπεμψεν ἐπ' αὐτοὺς	νυκτὸς	τούς τε ψιλοὺς καὶ τοὺς
[39, 61]	ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας τοῦ δεινοῦ	συμβάντος,	σαθραί τε ἐγένοντο, καὶ πολλοῖς
[39, 9]	ἰσχυροῦ γενομένου, καὶ τοῦ ὁμίλου	παντὸς	ἔς τε τὸ θέατρον (οἵῳ
[39, 22]	ἐπ' αὐτοῖς ἐφρόνει, καὶ περὶ	παντὸς	τὸ βεβαιωθῆναι αὐτὰ ἐποιεῖτο. Ὁ
[39, 28]	συνεδρίου, ἐπειδήπερ ἀντιλέγων οὐδὲν ἤνυσεν,	ἐκπηδήσαντος,	ὅπως μηδὲν τελεσθείη. Εἰ γάρ
[39, 9]	Καπιτώλιον ἐπὶ τοὺς βουλευτὰς συνεδρεύοντας	ἐσπηδήσαντος·	καὶ τοτὲ μὲν ἐν χερσὶν
[39, 57]	τοῦ ποτε ἐν τῇ Συρίᾳ	ἀνθήσαντος	ὄντα, μεταπέμψασα, ἄνδρα τε ἐπεγράψατο,
[39, 57]	Ἀρχελάου τοῦ πρὸς τὸν Σύλλαν	αὐτομολήσαντος,	δραστήριόν τε ὄντα, καὶ ἐν
[39, 31]	μέχρι τῆς τελευταίας ἡμέρας ἐσπουδάρχησεν)	ὁρμήσαντος	μὲν πρὸς τὴν ἐκκλησίαν οἴκοθεν
[39, 31]	ἐσφάγη, δείσαντος καὶ μηκέτι περαιτέρω	προχωρήσαντος.	Οὔτ' οὖν ἀντιστάντος τινὸς τὴν
[39, 31]	οὔτ' ἄλλου τινὸς τῶν προεπηγγελκότων	ἀπαντήσαντος,	καὶ Λουκίου Δομιτίου (ὃς μέχρι
[39, 31]	τὸν λύχνον οἱ προφέρων ἐσφάγη,	δείσαντος	καὶ μηκέτι περαιτέρω προχωρήσαντος. Οὔτ'
[39, 31]	μηκέτι περαιτέρω προχωρήσαντος. Οὔτ' οὖν	ἀντιστάντος	τινὸς τὴν ἀρχήν, καὶ προσέτι
[39, 61]	τῆς θαλάσσης τὴν ἐκροὴν αὐτοῦ	ἀνακόψαντος,	εἴτε καὶ μᾶλλον (ὡς ὑπωπτεύετο)
[39, 48]	ὡς καὶ βοηθήσοντάς σφισιν, ἀνεχώρησεν	ἐντὸς	ἡμερῶν εἴκοσιν. ~Ὁ δὲ δὴ
[39, 45]	γὰρ Σαβῖνος οὐκ ἐκινήθη πρὶν	ἐντὸς	τῆς ἐπικρατείας αὐτοῦ τοὺς πλείους
[39, 27]	τὸν Γάιον ἐνιέντες, ἵνα μεσοβασιλέως	αἱρεθέντος,	καὶ αἰτήσωσι κατὰ τοὺς νό
[39, 61]	τοιούτου ἐν τοῖς Σιβυλλείοις χρησμοῖς	εὑρεθέντος,	ὅμως τὴν γερουσίαν, πικρότατα καὶ
[39, 11]	ὡρισμένοις ἐκ τῶν πατρίων χρόνοις	ἐκτεθέντος	αὐτοῦ, τήν τε δημαρχίαν τοῦ
[39, 56]	γὰρ Φραάτου ὑπὸ τῶν παίδων	δολοφονηθέντος,	Ὀρώδης τήν τε βασιλείαν αὐτοῦ
[39, 14]	μέντοι τοῦ Δίωνος μετὰ ταῦτα	δολοφονηθέντος,	οὐδεμίαν οὐδ' ἐπ' ἐκείνῳ δίκην
[39, 63]	ἠδυνήθη ἐς τὴν πόλιν ἐσελθεῖν)	ἀθροισθέντος,	πολλὰ ὑπὲρ τοῦ Γαβινίου ἐδημηγόρησε·
[39, 30]	τότε ὑπό τινος οὐκ ὀρθῶς	πραχθέντος	ποιουμένας, ἐς τὸ Ἀλβανὸν ἀφίκοντο·
[39, 23]	ἐπεπόμφει, ὀνομόσαι· οὐκ ἠδυνήθη δὲ,	ἐναντιωθέντος	αὐτοῦ. Καὶ οἱ μὲν Κύπριοι
[39, 36]	κατετραυμάτισαν καί τινας καὶ ἀπέκτειναν.	~Κυρωθέντος	δὲ οὕτω τοῦ νόμου, καὶ
[39, 45]	αὐτοῦ ἐν τῇ Οὐενετίᾳ ὄντος,	Κύιντος	Τιτούριος Σαβῖνος ὑποστράτηγός τε ἐστάλη
[39, 63]	καίτοι τοῦ τε Πομπηίου πλησίον	ὄντος	καὶ τοῦ Κικέρωνος συναγορεύοντος αὐτῷ.
[39, 45]	δ' αὐτοῦ ἐν τῇ Οὐενετίᾳ	ὄντος,	Κύιντος Τιτούριος Σαβῖνος ὑποστράτηγός τε
[39, 45]	τὸ ἑαυτοῦ, μετεώρου τοῦ χωρίου	ὄντος,	ὑπηγάγετο αὐτοὺς ἀπερισκέπτως προσβαλεῖν. Τῶν
[39, 31]	αὐτὸ τοῦτο ἐς τὴν Ῥώμην	ἀγαγόντος,	οὐ χαλεπῶς ᾑρέθησαν. ~Παραλαβόντες δ'
[39, 14]	καὶ τὴν βουλὴν ἀγανακτῆσαι δεινῶς,	ἐνάγοντός	σφας ὅτι μάλιστα Φαουωνίου τοῦ
[39, 29]	περιστοιχισθεὶς, διεσπάσθη ἄν, εἰ μὴ	ἀνακραγόντος	αὐτοῦ καὶ τὸν ὅμιλον ἐπιβοησαμένου,
[39, 64]	καίτοι τοῦ Δομιτίου ἀνθισταμένου, καὶ	λέγοντος	ἄλλα τε, καὶ ὅτι οὐχ
[39, 65]	ἐκεῖνο τοῦ χρόνου, μηδενός οἱ	διδόντος	αὐτά, ἔξω τοῦ πωμηρίου διέμεινε.
[39, 11]	ἀνειμένον, καὶ τοῦ Κλωδίου καὶ	ἐπιθειάζοντος,	καὶ ἐς ἐνθυμίαν αὐτῷ προβάλλοντος,
[39, 1]	Μέτελλος ὁ Νέπως ὑπατεύειν ἤρξαντο,	διελθόντος,	τρίτος τις πόλεμος αὐτοῖς ἐγένετο.
[39, 21]	σὺν Γαίίῳ τῷ ἀδελφῷ στρατηγοῦντι	ἐπελθόντος,	ἀφῃρέθη· μετὰ δὲ τοῦτο φυλάξας
[39, 50]	ἢ καὶ φιλολογίας εἶχον, συγγέγραπται.	Προϊόντος	δὲ δὴ τοῦ χρόνου, πρότερόν
[39, 55]	ὁ δὲ τῇ δωροληψίᾳ, καὶ	ἄκοντος	αὐτὸν τοῦ κοινοῦ κατήγαγον, μηδὲν
[39, 30]	βουλευτήριον. Μὴ συλλεγομένου δὲ τοῦ	καθήκοντος	ἐκ τῶν νομίμων ἀριθμοῦ πρὸς
[39, 25]	τινα αὐτῷ καὶ πρὸ τοῦ	καθήκοντος	καιροῦ πέμψαι. Τοσαύτῃ γὰρ φιλοτιμίᾳ
[39, 55]	παρ' αὐτοῦ λαβόντες, οὔτε τοῦ	προσήκοντός	τι προετίμησαν, καὶ προσέτι καὶ
[39, 11]	ἐπιθειάζοντος, καὶ ἐς ἐνθυμίαν αὐτῷ	προβάλλοντος,	ἐκομίσατο· τὴν γὰρ ἐσφορὰν τοῦ
[39, 28]	τὴν ἀγορὰν ἅμα πάντες· καὶ	συνδραμόντος	ἐπὶ τούτῳ τοῦ πλήθους, ἐς
[39, 60]	τῆς Σιβύλλης ἔπη ἀναγνωσθῆναι· καίπερ	ἀντειπόντος	τοῦ Πομπηίου. ~Κἀν τούτῳ ὁ
[39, 51]	Ῥωμαίους, μηδέπω τοῦ ἱππικοῦ αὐτοῖς	παρόντος,	διέφυγον) ἐκπλαγέντες δὲ πρός τε
[39, 63]	πλησίον ὄντος καὶ τοῦ Κικέρωνος	συναγορεύοντος	αὐτῷ. Ὁ γὰρ Πομπήιος κατὰ
[39, 56]	ἐπὶ τὴν Αἴγυπτον ἠπείχθη· καίπερ	ἀπαγορεύοντος	μὲν τοῦ νόμου, μήτε ἐς
[39, 17]	ἐπράχθη. Τοῦ γὰρ νόμου διαρρήδην	ἀπαγορεύοντος	μηδένας δύο ἅμα ἐκ τῆς
[39, 8]	Νέπως φοβηθεὶς πρός τε τοῦ	συνάρχοντος	καὶ πρὸς τοῦ Πομπηίου τῶν
[39, 9]	καταπρήσειν σὺν αὐτοῖς τοῖς ναοῖς	ἀπειλοῦντος·	ἔπεισέ σφας ἐπιμελητὴν τοῦ σίτου
[39, 22]	καταλυθείη, ὅτι πρὸς τοῦ Κλωδίου	δημαρχοῦντος	ἐπέπεμπτο, προθύμως αὐτῷ συνήρατο. Μέγα
[39, 10]	διὰ τοῦτο φοβηθεὶς μὴ καὶ	ζῶντος	αὐτοῦ ἐκφοιτήσῃ, κατεσημήνατό τε αὐτὸ
[39, 62]	αἰσχρῶς καὶ κακῶς ὑπὸ τοῦ	συνειδότος	διετέθη, ὥστε καὶ χρόνιος ἐς
[39, 2]	χεῖρας ἐλθεῖν, πρὶν ὡς καὶ	δεδιότος	αὐτοῦ καταφρονήσαντες, ἐπεχείρησαν τήν τε
[39, 56]	μήτε πολέμους ἀφ' ἑαυτῶν ἀναιρεῖσθαι·	ἀπειρηκότος	δὲ καὶ τοῦ δήμου, τῆς
[39, 14]	καὶ ἀλλήλοις διὰ τὸ ἴδιον	ἕκαστος	δέος συνεμάχουν. ~Οἱ μὲν οὖν
[39, 5]	ὡραία {ἦν} καὶ τὸ στράτευμα	συνεστὸς	εἶχεν, Οὐαράγρους παρά τε τῇ
[39, 46]	ὕστερον ἔχουσί σφισι προσέβαλεν ἐξαίφνης	ἀνέλπιστος.	Καὶ ταύτῃ μὲν ᾗ προσέμιξεν
[39, 17]	οἰωνιστὰς ἐσαγαγεῖν, ἔπειτ' ἐπειδὴ ὁ	Φαῦστος	ὁ τοῦ Σύλλου παῖς, ἐκ
[39, 18]	γὰρ τὴν ἀπόδρασιν τῆς δίκης	παρακελευστὸς	ᾑρέθη) γραφὴν κατὰ τοῦ Μίλωνος
[39, 62]	ἐκείνοις ἐποίησε. Καὶ οὕτω καὶ	αὐτὸς	αἰσχρῶς καὶ κακῶς ὑπὸ τοῦ
[39, 23]	προσήκουσαν. Καὶ οὐκ ἀπεδείχθη μέν	(αὐτὸς	γὰρ ἀντεῖπε) τὴν δὲ δὴ
[39, 56]	λῃσταῖς ἔτι καὶ μᾶλλον ἐξέδωκεν,	αὐτὸς	δὲ ἐς τὴν Παλαιστίνην ἐλθὼν,
[39, 22]	φοβηθεὶς ἅμα μὴ καὶ ὅσα	αὐτὸς	ἐν τῇ Κύπρῳ ἐπεποιήκει, καταλυθείη,
[39, 40]	καὶ αὐτοί τι παρακινήσωσι, φρουρεῖν,	αὐτὸς	ἐπὶ τοὺς Οὐενέτους ἤλασε· καὶ
[39, 18]	μονομάχων παρασκευῆς ἀπήνεγκε. Ἃ γὰρ	αὐτὸς	ἔπραττε, καὶ ἐφ' οἷς ἐκρίνετο,
[39, 53]	αὐτοὺς δόξαι. Τούτῳ γὰρ καὶ	αὐτὸς	ἰσχυρῶς ἐσεμνύνετο, καὶ οἱ οἴκοι
[39, 8]	καὶ τέλος, μονομάχους τινὰς καὶ	αὐτὸς	καὶ ἄλλους τῶν τὰ αὐτά
[39, 39]	γὰρ ὑπάρχους παραχρῆμα ἐξεπεπόμφει, καὶ	αὐτὸς	κατὰ χώραν, ὡς καὶ κωλυόμενος
[39, 40]	ἐκ τῆς ἔνδοθε θαλάσσης ἦλθεν.	Αὐτὸς	μὲν γὰρ, ὡς οὐδὲ ἐκείναις
[39, 3]	ἀνέλπιστοι, {καὶ} καθ' ὃ μὲν	αὐτὸς	ὁ Καῖσαρ ἦν ἐτράποντο καὶ
[39, 14]	τῶν τεθνηκότων, ἕως γε καὶ	αὐτὸς	παρῆν, γενέσθαι. Καὶ μέντοι τοῦ
[39, 30]	καὶ ὁ Κράσσος ἐρωτηθεὶς καὶ	αὐτὸς	τὰ αὐτὰ οὐχ ὡμολόγησε μέν,
[39, 62]	Οὕτω δὲ αὐτῶν διακειμένων, ἀφείθη.	Αὐτός	τε γάρ, ἅτε ἐπὶ τηλικούτοις
[39, 48]	προφάσει ταύτῃ καὶ ἐκεῖνον διαβαίη.	Αὐτός	τε γὰρ, ὃ μηδείς πω
[39, 23]	τῆς Κύπρου ἀχθέντας, Κλωδίους, ὅτι	αὐτὸς	τὸν Κάτωνα ἐκεῖσε ἐπεπόμφει, ὀνομόσαι·
[39, 23]	καὶ ὅτι τὴν στρατηγίαν οἱ	αὐτὸς	τοὺς ὑπάτους πείσας (ὥς γε
[39, 25]	γὰρ φιλοτιμίᾳ ἐχρῆτο, ὥσθ' ὅσα	αὐτὸς	τῷ Καίσαρι συνέπραξε καὶ βασκαίνειν
[39, 30]	περὶ αὐτῶν ἠδυνήθη, ἀλλὰ ὁ	ἐνιαυτὸς	οὕτω διέβη. Οὐ μέντοι οὔτε
[39, 49]	τελευτῶν ἐς τὸν ὠκεανὸν ἐμβάλλει.	Οὗτος	γὰρ ὁ ὅρος, ἀφ' οὗ
[39, 0]	τὸ Πομπηίου καθιερώθῃ. Ὡς Δέκιμος	Βροῦτος,	Καίσαρος ὑποστράτηγος, Οὐενετοὺς ναυμαχίᾳ ἐνίκησεν.
[39, 40]	Καίσαρα γενέσθαι, μέχρις οὗ Δέκιμος	Βροῦτος	ταχείαις οἱ ναυσὶν ἐκ τῆς
[39, 42]	ἰσχὺν ἀπλήστως ἐσδέχεσθαι. ~Ὁ μὲν	Βροῦτος,	τέως μὲν ἐκεῖνο ἐπέσπερχεν, οὐδ'
[39, 61]	ὑπωπτεύετο) ἐκ παρασκευῆς δαιμονίου τινός,	τοσοῦτος	ἐξαπιναίως ἐρρύη, ὥστ' ἐν πᾶσι
[39, 54]	προστησάμενοι, μάχῃ μὲν ὑπὸ τοῦ	Νέπωτος	τοῦ Μετέλλου, ἀπαράσκευοι ἔτ' ὄντες,
[39, 50]	οὖν Καῖσαρ τόν τε Ῥῆνον	πρῶτος	τότε Ῥωμαίων διέβη, καὶ ἐς
[39, 26]	καὶ τῆς δόξης καὶ τῆς	ἰσχύος	μόνως συμβαίνειν· ἕως μὲν γὰρ
[39, 11]	διὰ τούτου τοὺς ποντίφικας τὸ	ἔδαφός	οἱ, ὡς καὶ ὅσιον καὶ
[39, 20]	λόγῳ πολὺς ἐνέκειτο, ὅτι τὸ	ἔδαφος	τῆς οἰκίας, ἱερωμένον τῇ Ἐλευθερίᾳ
[39, 11]	τε ἄλλην οὐσίαν, καὶ τὸ	ἔδαφος	τῆς οἰκίας, καίτοι τῇ Ἐλευθερίᾳ
[39, 28]	μὴ βουλευόντων ἔνδον ἦν, οὐδεμία	ψῆφος	αὐτοῖς ἐδίδοτο. Ἐκεινόν τε γὰρ
[39, 6]	ἀρχαῖς ὄντων ὑπῆρχον, καὶ ὁ	ἀδελφὸς	Ἄππιος Κλαύδιος στρατηγῶν, ὅ τε
[39, 7]	ἐσόμενον, τοὺς μονομάχους, οὓς ὁ	ἀδελφὸς	αὐτοῦ πρὸς ἀγῶνας ἐπιταφίους ἐπὶ
[39, 12]	ἀρχὴν βεβαιώσηται, καὶ φίλος καὶ	σύμμαχος	ὀνομασθῇ, καταναλώκει, καὶ αὐτὰ παρὰ
[39, 33]	Ἰβηρίας (καὶ γάρ τι καὶ	ἔναγχος	ἐκεκίνηντο) ἄρχειν ἐπὶ πέντε ἔτη
[39, 4]	τἆλλα χωρία ἐκλιπόντες, ἐς ἓν	τεῖχος	τὸ κράτιστον ἀνεσκευάσαντο. Καὶ αὐτῷ
[39, 15]	τοῦτο· Ἂν ὁ τῆς Αἰγύπτου	βασιλεὺς	βοηθείας τινὸς δεόμενος ἔλθῃ, τὴν
[39, 2]	γιγνόμενον, οὐκ ἐτόλμησε δέ σφας	εὐθύς,	ἀγνοίᾳ τῶν χωρίων, ἐπιδιῶξαι· ἀλλ'
[39, 25]	ἀναπεῖσαι, μήτε τὰς ἐπιστολὰς αὐτοῦ	εὐθὺς	ἀναγιγνώσκειν, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ πλεῖστον,
[39, 45]	τροφῆς καὶ τοῦ ποτοῦ ἦσαν)	εὐθὺς	ἐπὶ τοὺς Ῥωμαίους, μὴ καὶ
[39, 28]	τοῦτο πράξαντες, ἐς τὸ βουλευτήριον	εὐθὺς	ἐσῆλθον, γνώμην ἔχοντες ἐς τοὺς
[39, 39]	στασιωτῶν ἀλλάξασθαι. Καὶ ταύτην μὲν	εὐθὺς,	μεταγνόντες, καὶ μηδὲ προφάσεώς τινος
[39, 41]	ἐν οὐδενὶ λόγῳ ἐποιήσαντο, καὶ	εὐθὺς	ναυλοχούσαις σφίσιν ἐπανήχθησαν, ὡς καὶ
[39, 59]	τε ἦν τηλικοῦτο πρᾶγμα κρυφθῆναι)	εὐθύς	τε αὐτὸ ὁ δῆμος ἐπύθετο·
[39, 36]	καὶ χεῖρα οὐκ ὀλίγην ἔχοντες,	εὐθύς	τε ἐκκλησίαν συνήγαγον καὶ τὰ
[39, 61]	ἐγένοντο, καὶ πολλοῖς τοῖς μὲν	εὐθὺς,	τοῖς δὲ μετὰ τοῦτ' ἐλυμήναντο.
[39, 15]	δὴ θεῖον κεραυνῷ κατ' ἀρχὰς	εὐθὺς	τοῦ ἐχομένου ἔτους τὸ ἄγαλμα
[39, 20]	Κικέρωνα μεταλαβὼν, τῷ τε λόγῳ	πολὺς	ἐνέκειτο, ὅτι τὸ ἔδαφος τῆς
[39, 63]	τὴν τοῦ σίτου πρόνοιαν, ἐπειδὴ	πολὺς	ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ διέφθαρτο, ἐκδημήσας
[39, 42]	σφισι· καὶ τὰς μὲν κατέδυεν	ἀναρρηγνύς,	ἐς δὲ τὰς πολλαχόθεν μετεκβαίνων
[39, 33]	καὶ πόλεμον καὶ εἰρήνην πρὸς	οὓς	ἂν βουληθῶσι, ποιουμένοις. Χαλεπῶς οὖν
[39, 7]	τοῦ Κικέρωνος ἐσόμενον, τοὺς μονομάχους,	οὓς	ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ πρὸς ἀγῶνας
[39, 48]	τὰ ἐρυμνὰ ἀνακεκομισμένους, καὶ τοὺς	Σουήβους	συστρεφομένους, ὡς καὶ βοηθήσοντάς σφισιν,
[39, 62]	πολλὰ ἦν, καὶ κατηγόρους οὐκ	ὀλίγους	εἶχε. Πρῶτον δ' οὖν περὶ
[39, 52]	πλείους αἰτήσας μέν, λαβὼν δὲ	ὀλίγους.	~Καὶ ὁ μὲν ἐς τὴν
[39, 46]	μάχῃ ἐκράτησε, καὶ πολιορκίᾳ εἷλεν,	ὀλίγους	μὲν ἐν ὁμολογίᾳ τινὶ ἐξ
[39, 47]	ᾐτήσαντο· ἔπειτα δὲ ἱππέας αὐτοῦ	ὀλίγους	προσιόντας ἰδόντες οἱ ἐν τῇ
[39, 56]	καὶ στρατιώτας μετ' αὐτοῦ πάνυ	ὀλίγους,	τὴν μὲν ἀρχὴν ἐφ' ἧς
[39, 48]	συγγνῶναί σφισι, τὴν αἰτίαν ἐς	ὀλίγους	τρέποντες. Ὁ δὲ τούτους μὲν,
[39, 39]	Τῶν δὲ δημάρχων τούς τε	καταλόγους	διαλῦσαι καὶ τὰς στρατείας αὐτῶν
[39, 39]	Πομπήιος ἐχαρίσατο· τοὺς δὲ δὴ	καταλόγους	μετὰ τοῦ Κράσσου πρὸς τὰ
[39, 34]	πᾶσι τοῖς πρασσομένοις ὑπ' αὐτῶν,	συνεργοὺς	ἄλλους τέ τινας καὶ τοὺς
[39, 2]	τε ἵππον λαβὼν, καὶ τοὺς	πεζοὺς	ἐπακολουθεῖν κελεύσας, κατέλαβεν αὐτούς. Καὶ
[39, 36]	οὕτω τοῦ νόμου, καὶ τοῦ	πλήθους	ἀπαλλαττομένου ἤδη ἐκ τοῦ συλλόγου,
[39, 28]	καὶ συνδραμόντος ἐπὶ τούτῳ τοῦ	πλήθους,	ἐς πᾶν κατηφείας αὐτοὺς κατέστησαν,
[39, 24]	ἑαυτοῦ σοφίᾳ, καὶ ἐκ τοῦ	πλήθους	τοῦ σίτου, ῥᾷόν πως διῴκησε·
[39, 25]	ᾖ, προχειρότατα, τῷ τε τοῦ	συνήθους	κόρῳ καὶ τῇ τοῦ ξένου
[39, 43]	βάρβαροι μήτε τοξείᾳ χρώμενοι, μήτε	λίθους,	ὡς οὐδὲν αὐτῶν δεησόμενοι, προπαρασκευάσαντες,
[39, 56]	παρεσκευάζετο, ὡς καὶ ἐπὶ τοὺς	Πάρθους	τόν τε πλοῦτον αὐτῶν στρατεύσων.
[39, 54]	προσετάχθη. Προσαναστάντες γάρ τινες καὶ	Οὐακκαίους	προστησάμενοι, μάχῃ μὲν ὑπὸ τοῦ
[39, 23]	αὐτῷ τὰς κατὰ τοῦ Κάτωνος	ἐπιστολιμαίους	(ὥς γέ φασιν τινές) ἔπεμπεν.
[39, 57]	αὐ τὸν, καίτοι φοβουμένη τοὺς	Ῥωμαίους,	ἔπραξε, Σέλευκον δέ τινα, ὡς
[39, 48]	οἱ πέραν τοῦ Ῥήνου τοὺς	Ῥωμαίους	ἐφοβοῦντο, ὥστε καὶ τὰ τοιαῦτα
[39, 4]	καὶ τὰ μηχανήματα συμπηγνύντας τοὺς	Ῥωμαίους	ἑώρων, γέλωτα τῇ ἀπειρίᾳ τῶν
[39, 45]	ποτοῦ ἦσαν) εὐθὺς ἐπὶ τοὺς	Ῥωμαίους,	μὴ καὶ φθάσωσί σφας φυγόντες,
[39, 51]	ὄντες καὶ ἱππῆς ῥᾳδίως τοὺς	Ῥωμαίους,	μηδέπω τοῦ ἱππικοῦ αὐτοῖς παρόντος,
[39, 40]	τῷ ὠκεανῷ· καὶ στρατιώτας τινὰς	Ῥωμαίους	πεμφθέντας ἐπὶ σῖτον ἔλαβον· καὶ
[39, 50]	ἠπείρου τῆς Βελγικῆς κατὰ Μωρίνους	σταδίους	πεντήκοντα καὶ τετρακοσίους, τὸ συντομώτατον·
[39, 23]	τοὺς ἐκ τῆς Κύπρου ἀχθέντας,	Κλωδίους,	ὅτι αὐτὸς τὸν Κάτωνα ἐκεῖσε
[39, 46]	καὶ στρατιώτας ἐκ τῆς Ἰβηρίας	Σερτωριείους	ἔχοντας καὶ μετ' αὐτῶν στρατηγικώτερον
[39, 52]	αὐτοῖς συνηλλάγη, ὁμήρους καὶ τότε	πλείους	αἰτήσας μέν, λαβὼν δὲ ὀλίγους.
[39, 45]	ἐντὸς τῆς ἐπικρατείας αὐτοῦ τοὺς	πλείους	αὐτῶν γενέσθαι. Τότε δὲ ἐπικατέδραμέ
[39, 13]	ἄλλῃ διαπέμψας. Καὶ τοὺς μὲν	πλείους	αὐτῶν κατὰ τὴν ὁδὸν ἔφθειρε·
[39, 60]	καὶ κατὰ τοῦ Γαβινίου αἱ	πλείους	ἐγένοντο. Ὅ τε γὰρ Δομίτιος
[39, 2]	τῷ στρατῷ περισχὼν, τούς τε	πλείους	κατέκοψε καὶ τοὺς περιλοίπους ὁμολογίᾳ
[39, 32]	ἑτέρους, καὶ τῶν δημάρχων τοὺς	πλείους	προσηταιρίσαντο. Δύο δὲ δήμαρχοι, Γάιός
[39, 5]	χώραν παρασκευάσασθαι. Ἐπεὶ μέντοι οἱ	πλείους	τῶν στρατιωτῶν οἱ μὲν παρέμενοι,
[39, 23]	μὲν Κύπριοι ἐπεκλήθησαν, καίτοι τινῶν	Πορκίους	σφᾶς προσειπεῖν ἐθελησάντων· ὁ γὰρ
[39, 32]	Περὶ δὲ τοὺς ἀγορανόμους τοὺς	κουρουλίους	σφαγαὶ συνέβησαν, ὥστε καὶ τὸν
[39, 44]	ἐπί τε Μωρίνους καὶ ἐπὶ	Μεναπίους	ὁμόρους σφίσιν ὄντας ἐστράτευσε, προσκαταπλήξειν
[39, 50]	κατὰ Μωρίνους σταδίους πεντήκοντα καὶ	τετρακοσίους,	τὸ συντομώτατον· παρήκει δὲ παρά
[39, 28]	ἐσῆλθον, γνώμην ἔχοντες ἐς τοὺς	ὑπαιτίους	τὴν ὀργὴν ἀφεῖναι. ~Κλώδιος δὲ
[39, 58]	δίχα διῃρημένῳ τῷ στρατῷ, τοὺς	Αἰγυπτίους	ἀπαντήσαντάς οἱ τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ
[39, 3]	ἔτι μέγα ἔργον τοὺς λοιποὺς	Νερουίους	χειρούμενος ἔσχε. ~Κἀν τούτῳ Ἀτουατικοί,
[39, 7]	ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ πρὸς ἀγῶνας	ἐπιταφίους	ἐπὶ τῷ Μάρκῳ τῷ συγγενεῖ
[39, 38]	αὐτὸ ἐποίησαν, ἀλλὰ τούς τε	ὅρκους	οἷς πιστεύσαντες ἐκ τῆς Λιβύης
[39, 63]	Γαβίνιον, ἀλλὰ τότε μὲν ἔφυγεν	ἁλούς,	ὥσπερ εἶπον, ὕστερον δ' ὑπὸ
[39, 21]	οὐδετέρῳ αὐτῶν ἦν, ἀλλὰ ἐλοιδόρουν	ἀλλήλους,	καὶ διέβαλλον ἄλλα τε ὅσα
[39, 2]	ἐπ' αὐτοὺς νυκτὸς τούς τε	ψιλοὺς	καὶ τοὺς ἱππέας. Καὶ οἱ
[39, 13]	ἐνήδρευσε τοὺς πρέσβεις, πρὶν ἐλθεῖν,	ἄλλους	ἄλλῃ διαπέμψας. Καὶ τοὺς μὲν
[39, 40]	μὲν οὐκ ἀπέδωκε· διαπέμψας δὲ	ἄλλους	ἄλλῃ, τοὺς μὲν, τὰ τῶν
[39, 48]	κατέσχεν· ὁρμήσας δὲ ἐπὶ τοὺς	ἄλλους	ἐν ταῖς σκηναῖς ὄντας, ἐπέστη
[39, 39]	τόν τε Κάτωνα καὶ τοὺς	ἄλλους	ἐπῄνουν· ὥστε καὶ ἐκείνους διά
[39, 43]	λογιμωτάτους ὁ Καῖσαρ ἀποσφάξας τοὺς	ἄλλους	ἐπώλησε. ~Καὶ μετὰ τοῦτο ἐπί
[39, 55]	προετίμησαν, καὶ προσέτι καὶ τοὺς	ἄλλους	κακουργεῖν ὑπὲρ χρημάτων ἐξεδίδαξαν, ὡς
[39, 37]	καὶ ἐπὶ τῇ ἐς τοὺς	ἄλλους	μεγαλοφροσύνῃ ἐπαινῶν, καταβαλεῖν τὴν γνώμην,
[39, 27]	τῷ ἐνιαυτῷ ἐκείνῳ μὴ γενέσθαι·	ἄλλους	τε καὶ τὸν Κάτωνα τὸν
[39, 18]	αἱρήσειν (ἅτε καὶ συναγωνιστὰς ἰσχυροὺς,	ἄλλους	τε καὶ τὸν Κικέρωνα τόν
[39, 58]	οὖν αὐτοὺς ὁ Γαβίνιος, καὶ	ἄλλους	τε πολλοὺς καὶ τὸν Ἀρχέλαον
[39, 34]	τοῖς πρασσομένοις ὑπ' αὐτῶν, συνεργοὺς	ἄλλους	τέ τινας καὶ τοὺς δύο
[39, 35]	καὶ τὸν Φαουώνιον, καὶ τοὺς	ἄλλους	τοὺς μετ' αὐτῶν ὄντας, ἕτεροι,
[39, 35]	τῶν δημάρχων ἐξήλασαν· τοὺς δ'	ἄλλους	τοὺς σὺν αὐτοῖς ὄντας κατετραυμάτισαν
[39, 32]	ἀλλ' ἐκείνους μέν, τούς τε	ἄλλους	τοὺς ὑπὸ τοῦ δήμου αἱρουμένους·
[39, 8]	μονομάχους τινὰς καὶ αὐτὸς καὶ	ἄλλους	τῶν τὰ αὐτά οἱ βουλομένων
[39, 37]	καὶ κατοκνήσαντες, φθόνῳ τινὶ τοὺς	ἄλλους,	ὧν αὐτοὶ ἐποίουν, δοκεῖν ἀπείργειν,
[39, 45]	Σαβῖνος ὑποστράτηγός τε ἐστάλη ἐπὶ	Οὐενέλλους,	ὧν ἡγεῖτο Οὐιριδοῦιξ. Καὶ τὰ
[39, 34]	ἔχοντες· ἅτε δὲ ὀλίγοι πρὸς	πολλοὺς	ἀγωνιζόμενοι, μάτην ἐπαρρησιάζοντο. Καὶ ὁ
[39, 2]	μὲν, προσπεσόντες τοῖς βαρβάροις ἀπροσδόκητοι,	πολλοὺς	ἀπέκτειναν· ὥστε πάντας τῆς ἐπιούσης
[39, 7]	σύλλογον· καὶ πολλοὺς μὲν ἔτρωσε,	πολλοὺς	δὲ καὶ ἔκτεινεν. Οὔτ' οὖν
[39, 22]	ἐνενικήκει, μετεποιεῖτο. Ὑπὸ γὰρ τοῦ	πολλοὺς	δωροδοκεῖν, σπανιώτερον τὸ τῶν χρημάτων
[39, 42]	χεῖρας τοῖς ἐπιβάταις ᾖει, καὶ	πολλοὺς	ἐφόνευεν. Εἰ δὲ καὶ καθ'
[39, 58]	ὁ Γαβίνιος, καὶ ἄλλους τε	πολλοὺς	καὶ τὸν Ἀρχέλαον φονεύσας, ἐγκρατής
[39, 7]	ἐσεπήδησεν ἐς τὸν σύλλογον· καὶ	πολλοὺς	μὲν ἔτρωσε, πολλοὺς δὲ καὶ
[39, 22]	τε ἄλλα ἄριστα διῴκησε, καὶ	δούλους	καὶ χρήματα πολλὰ ἐκ τῶν
[39, 27]	καὶ αἰτήσωσι κατὰ τοὺς νό	μους	τὴν ἀρχὴν καὶ λάβωσι. ~Καὶ
[39, 56]	τοὺς ἄρχοντάς τινων ἀποδημεῖν, μήτε	πολέμους	ἀφ' ἑαυτῶν ἀναιρεῖσθαι· ἀπειρηκότος δὲ
[39, 26]	πρός τε διαφορὰς καὶ πρὸς	πολέμους,	ἐκ τῆς πρὶν φιλίας, ἀφικνεῖσθαι.
[39, 21]	Κλωδίου, ὡς καὶ παρὰ τοὺς	νόμους	γενομένην, καὶ τὰ πραχθέντα ἐν
[39, 7]	προσέσθαι. Ἔδει δὲ ἄρα τοὺς	ἀγορανόμους	πρὸ τῶν ταμιῶν καταστῆναι, καὶ
[39, 32]	ἀρχαιρεσίας ἐποίουν) ἀπέδειξαν· τούς τε	ἀγορανόμους	τοὺς ἑτέρους, καὶ τῶν δημάρχων
[39, 32]	εἰρηναία ἐγένετο. Περὶ δὲ τοὺς	ἀγορανόμους	τοὺς κουρουλίους σφαγαὶ συνέβησαν, ὥστε
[39, 23]	ὑπ' αὐτοῦ διέβαλλε, καὶ τοὺς	λογισμοὺς	τῶν πεπραγμένων ἀπῄτει· οὐχ ὅτι
[39, 15]	Κάτωνος. Ἐπειδὴ γὰρ τάχιστα ὁ	νοῦς	τῶν ἐπῶν διεθρυλήθη, (ὥσπερ εἴωθε
[39, 45]	πρώτους ἐκπλήξας, κατήραξε κατὰ τοῦ	πρανοῦς	ἅπαντας. Κἀνταῦθα αὐτοὺς ἐν τῇ
[39, 10]	γεγονέναι νομίζων, ἐκ μὲν τοῦ	προφανοῦς	οὐ πάνυ πρὸς αὐτοὺς ἐθρασύνετο,
[39, 45]	ἀνεθάρσησε. Καὶ ἐκ μὲν τοῦ	προφανοῦς	οὐδ' οὕτως ἐτόλμησέ σφισι συνενεχθῆναι
[39, 52]	μετέγνωσαν, καὶ ἐκ μὲν τοῦ	προφανοῦς	οὐκ ἐπέθεντο αὐτοῖς (τὸ γὰρ
[39, 60]	οἱ λαβών, ἔκ τε τοῦ	προφανοῦς	ὑπὲρ αὐτοῦ διεδικαίουν, καὶ ἄλλα
[39, 7]	αὐτῇ τῇ διαψηφίσει ὁ Κλώδιος	γνοὺς	τὸ πλῆθος πρὸς τοῦ Κικέρωνος
[39, 2]	ἀφελέσθαι. Τοῦτο γὰρ ἐξ αὐτομόλων	προγνοὺς	ἐσόμενον, ἔπεμψεν ἐπ' αὐτοὺς νυκτὸς
[39, 57]	ὡς καὶ ἐκ τοῦ βασιλείου	γένους	τοῦ ποτε ἐν τῇ Συρίᾳ
[39, 55]	καὶ τὴν τιμωρίαν ῥᾳδίως ἐξωνεῖσθαι	δυναμένους.	Τότε μὲν οὖν διὰ ταῦτα
[39, 45]	σφας θρασύτερον μὲν ἀπὸ τούτου	διακειμένους,	οὐ μὴν καὶ τῷ ἔργῳ
[39, 5]	τοῦ χειμαδίου ἄφνω, τούς τε	προσκειμένους	οἱ τῷ παραδόξῳ τοῦ τολμήματος
[39, 3]	(προεκεχωρήκει γὰρ ἐπί τι τοὺς	τετραμμένους	διώκων) ἀνέστρεψε· καὶ καταλαβὼν αὐτοὺς
[39, 4]	πρὸς θυμηδίαν οἷα ἐπὶ νίκῃ	τετραμμένους	ᾖσθοντο, μετέγνωσαν· καὶ ἀναθαρσήσαντες, τῆς
[39, 45]	ἀλλήλοις καὶ περὶ τοῖς ξύλοις	σφαλλομένους	κατέκοψεν οὕτως, ὥστε μηδένα αὐτῶν
[39, 25]	τῇ τοῦ ξένου ἡδονῇ, φε	ρομένους·	καὶ τὸ μὲν προευδοκιμοῦν πᾶν
[39, 13]	πρός τε τὰ ἐγκλήματα αὐτοῦ	ἀπολογησομένους,	καὶ ἀντικατηγορήσοντας ὅσα ἠδίκηντο. Προμαθὼν
[39, 48]	ὑπὸ τῶν παίδων ἀναμὶξ ὄντων	ταραττομένους,	κατεφόνευσε. Τούς τε ἱππέας ἀπόντας
[39, 48]	ἐρυμνὰ ἀνακεκομισμένους, καὶ τοὺς Σουήβους	συστρεφομένους,	ὡς καὶ βοηθήσοντάς σφισιν, ἀνεχώρησεν
[39, 47]	τῆς πορείας, ἐκείνους τε μὴ	προσδεχομένους	ἐκάκωσαν, καὶ ἐπαρθέντες ἐπὶ τούτῳ
[39, 48]	τε Συγάμβρους ἐς τὰ ἐρυμνὰ	ἀνακεκομισμένους,	καὶ τοὺς Σουήβους συστρεφομένους, ὡς
[39, 46]	ἀμυνάμενος, καὶ ἑτέρους τινὰς ἰδὼν	ἠθροισμένους	τε, καὶ στρατιώτας ἐκ τῆς
[39, 3]	αὐτοὺς ἐν τῷ ἐρύματι ἁρπαγὴν	ποιουμένους,	περιεστοιχίσατο καὶ κατεφόνευσε. Πράξας δὲ
[39, 32]	ἄλλους τοὺς ὑπὸ τοῦ δήμου	αἱρουμένους·	πρὸς τρόπου σφίσιν (αὐτοὶ γὰρ
[39, 46]	στρατηγικώτερον ἢ προπετέστερον τῷ πολέμῳ	χρωμένους,	ὡς καὶ τῇ ἀπορίᾳ τῶν
[39, 45]	οὐ μὴν καὶ τῷ ἔργῳ	δεινοὺς	ὄντας, (οἷά που οἱ πολλοὶ
[39, 39]	τοὺς ἄλλους ἐπῄνουν· ὥστε καὶ	ἐκείνους	διά τε τοῦτο, καὶ ὅτι
[39, 32]	αἵματος ἀναπλησθῆναι. Οὐ μὴν ἀλλ'	ἐκείνους	μέν, τούς τε ἄλλους τοὺς
[39, 4]	ἀνδρῶν γυμνωθέντα αὖθις εἶδον, καὶ	ἐκείνους	πρὸς θυμηδίαν οἷα ἐπὶ νίκῃ
[39, 51]	ἐλθεῖν· καὶ μετὰ ταῦτα καὶ	ἐκείνους	προσβαλόντας ἀπεώσατο. Καὶ ἔπιπτον μὲν
[39, 47]	Κἀκ τούτου ἐπισχόντες τῆς πορείας,	ἐκείνους	τε μὴ προσδεχομένους ἐκάκωσαν, καὶ
[39, 18]	τε Μίλωνι προσ πολεμοίη, καὶ	ἐκείνους	ὑβρίζοι. ~Πρὸς γοῦν τοῖς ἄλλοις
[39, 54]	πολιορκοῦντι δ' αὐτῷ Κλουνίαν ἐπελθόντες,	ἀμείνους	ἐγένοντο· καὶ ἐκείνην μὲν περιεποιήσαντο,
[39, 44]	~Καὶ μετὰ τοῦτο ἐπί τε	Μωρίνους	καὶ ἐπὶ Μεναπίους ὁμόρους σφίσιν
[39, 51]	τῶν Γαλατῶν ἡσύχαζε, καὶ τοὺς	Μωρίνους	προσεποιήσατο, ἐπεθύμησε διαβῆναι. Καὶ τὸν
[39, 50]	τῆς ἠπείρου τῆς Βελγικῆς κατὰ	Μωρίνους	σταδίους πεντήκοντα καὶ τετρακοσίους, τὸ
[39, 15]	ἐπικουρήσητε. Εἰ δὲ μή, καὶ	πόνους	καὶ κινδύνους ἕξετε. Κἀκ τούτου
[39, 15]	δὲ μή, καὶ πόνους καὶ	κινδύνους	ἕξετε. Κἀκ τούτου τὴν συντυχίαν
[39, 3]	οὐδὲν ἔτι μέγα ἔργον τοὺς	λοιποὺς	Νερουίους χειρούμενος ἔσχε. ~Κἀν τούτῳ
[39, 2]	τε πλείους κατέκοψε καὶ τοὺς	περιλοίπους	ὁμολογίᾳ παρεστήσατο. Κἀκ τούτου καὶ
[39, 48]	οἰκεῖα ἤθη ὁρμήσαντας καὶ πρὸς	Συγάμβρους	ἀποχωρήσαντας, πέμψας ἐξῄτησεν· οὐχ ὅτι
[39, 48]	γεφυρώσας. Εὑρὼν δὲ τούς τε	Συγάμβρους	ἐς τὰ ἐρυμνὰ ἀνακεκομισμένους, καὶ
[39, 5]	καὶ τὸ στράτευμα συνεστὸς εἶχεν,	Οὐαράγρους	παρά τε τῇ Λεμμάνῳ λίμνῃ,
[39, 7]	ἐν τῇ πόλει, διαστάντες πρὸς	ἑκατέρους,	ἐθορύβουν. Καὶ ἄλλα τε ἐκ
[39, 35]	διαλύσοντές σφας, ἐψηφίζοντο, τούτους μὲν	ἑκατέρους	οἱ ὑπηρέται τῶν δημάρχων ἐξήλασαν·
[39, 32]	ἀπέδειξαν· τούς τε ἀγορανόμους τοὺς	ἑτέρους,	καὶ τῶν δημάρχων τοὺς πλείους
[39, 46]	περὶ αὐτοῦ τούτου ἀμυνάμενος, καὶ	ἑτέρους	τινὰς ἰδὼν ἠθροισμένους τε, καὶ
[39, 51]	ὄντων, ἐπικηρυκευόμενοι. Καὶ τότε μὲν	ὁμήρους	αἰτήσαντι αὐτῷ δοῦναι ἠθέλησαν. ~Πονησάντων
[39, 52]	ἐνεωτέρισαν· καὶ ἄκων αὐτοῖς συνηλλάγη,	ὁμήρους	καὶ τότε πλείους αἰτήσας μέν,
[39, 40]	κατέσχον, ὅπως ἀντ' αὐτῶν τοὺς	ὁμήρους	σφῶν ἀπολάβωσιν. Ὁ οὖν Καῖσαρ
[39, 19]	τοιόνδε τι ἐμεμηχάνητο· παρασκευάσας τοὺς	ἑταίρους,	ἵν' ὁπότε πύθοιτο αὐτῶν ἐν
[39, 62]	οὖν ἐγκλήματα πολλὰ ἦν, καὶ	κατηγόρους	οὐκ ὀλίγους εἶχε. Πρῶτον δ'
[39, 44]	τε Μωρίνους καὶ ἐπὶ Μεναπίους	ὁμόρους	σφίσιν ὄντας ἐστράτευσε, προσκαταπλήξειν τε
[39, 18]	προσεδόκα αἱρήσειν (ἅτε καὶ συναγωνιστὰς	ἰσχυροὺς,	ἄλλους τε καὶ τὸν Κικέρωνα
[39, 7]	δίκην προσέσθαι. Ἔδει δὲ ἄρα	τοὺς	ἀγορανόμους πρὸ τῶν ταμιῶν καταστῆναι,
[39, 32]	ἠξίωσεν) εἰρηναία ἐγένετο. Περὶ δὲ	τοὺς	ἀγορανόμους τοὺς κουρουλίους σφαγαὶ συνέβησαν,
[39, 58]	ἐντεῦθεν δίχα διῃρημένῳ τῷ στρατῷ,	τοὺς	Αἰγυπτίους ἀπαντήσαντάς οἱ τῇ αὐτῇ
[39, 48]	δώσων, κατέσχεν· ὁρμήσας δὲ ἐπὶ	τοὺς	ἄλλους ἐν ταῖς σκηναῖς ὄντας,
[39, 39]	καὶ τόν τε Κάτωνα καὶ	τοὺς	ἄλλους ἐπῄνουν· ὥστε καὶ ἐκείνους
[39, 43]	τοὺς λογιμωτάτους ὁ Καῖσαρ ἀποσφάξας	τοὺς	ἄλλους ἐπώλησε. ~Καὶ μετὰ τοῦτο
[39, 55]	τι προετίμησαν, καὶ προσέτι καὶ	τοὺς	ἄλλους κακουργεῖν ὑπὲρ χρημάτων ἐξεδίδαξαν,
[39, 37]	πολυτελείᾳ καὶ ἐπὶ τῇ ἐς	τοὺς	ἄλλους μεγαλοφροσύνῃ ἐπαινῶν, καταβαλεῖν τὴν
[39, 35]	Κάτωνα, καὶ τὸν Φαουώνιον, καὶ	τοὺς	ἄλλους τοὺς μετ' αὐτῶν ὄντας,
[39, 37]	προσέτι καὶ κατοκνήσαντες, φθόνῳ τινὶ	τοὺς	ἄλλους, ὧν αὐτοὶ ἐποίουν, δοκεῖν
[39, 56]	νόμου, μήτε ἐς τὴν ὑπερορίαν	τοὺς	ἄρχοντάς τινων ἀποδημεῖν, μήτε πολέμους
[39, 9]	καὶ ἐς τὸ Καπιτώλιον ἐπὶ	τοὺς	βουλευτὰς συνεδρεύοντας ἐσπηδήσαντος· καὶ τοτὲ
[39, 35]	οἱ ὑπηρέται τῶν δημάρχων ἐξήλασαν·	τοὺς	δ' ἄλλους τοὺς σὺν αὐτοῖς
[39, 43]	ὁμόσε ἐχώρησε, τρόπον τινὰ ἀπεμάχοντο,	τοὺς	δ' ὀλίγον σφῶν ἀφεστηκότας οὐχ
[39, 39]	τῷ δήμῳ ὁ Πομπήιος ἐχαρίσατο·	τοὺς	δὲ δὴ καταλόγους μετὰ τοῦ
[39, 13]	ἐν τῷ ἄστει αὐτῷ ἀπέκτεινε·	τοὺς	δὲ καὶ καταφοβήσας ἐκ τούτων,
[39, 5]	Ἄλπεων οἰκοῦντας, τοὺς μὲν βίᾳ,	τοὺς	δὲ καὶ ὁμολογίᾳ παρεστήσατο· ὥστε
[39, 40]	πορθεῖν, ἵνα μὴ συμβοηθήσωσιν ἀλλήλοις·	τοὺς	δὲ, καὶ τὰ τῶν ἐνσπόνδων,
[39, 2]	δήμων τοὺς μὲν ἀμαχεὶ προσηγάγετο,	τοὺς	δὲ πολέμῳ. ~Νέρουιοι οὖν τῆς
[39, 35]	ὥστε μηδ' εἰπεῖν ἀρχὴν μηδὲν	τοὺς	δημάρχους δυνηθῆναι. Ἐν γάρ τοι
[39, 63]	οὖν δῆμος ὀλίγου μὲν καὶ	τοὺς	δικαστὰς ἀπέκτεινε· διαφυγόντων δὲ αὐτῶν,
[39, 63]	ὑπὲρ αὐτοῦ πεμφθέντα ἀνέγνω, καὶ	τοὺς	δικαστὰς ἱκέτευσε· τόν τε Κικέρωνα
[39, 34]	συνεργοὺς ἄλλους τέ τινας καὶ	τοὺς	δύο δημάρχους ἔχοντες· ἅτε δὲ
[39, 23]	δὲ ἐπεχείρησε μὲν τοὺς οἰκέτας	τοὺς	ἐκ τῆς Κύπρου ἀχθέντας, Κλωδίους,
[39, 49]	μὲν τήν τε Γαλατίαν καὶ	τοὺς	ἐποικοῦντας αὐτήν, ἐν δεξιᾷ δὲ
[39, 19]	ἄλλοις τοιόνδε τι ἐμεμηχάνητο· παρασκευάσας	τοὺς	ἑταίρους, ἵν' ὁπότε πύθοιτο αὐτῶν
[39, 32]	ἐποίουν) ἀπέδειξαν· τούς τε ἀγορανόμους	τοὺς	ἑτέρους, καὶ τῶν δημάρχων τοὺς
[39, 36]	συνεδρίου ἐπλήγη) παρήγαγέ τε ἐς	τοὺς	ἔτι παρόντας, καὶ ἐπιδείξας αὐτόν,
[39, 15]	καὶ ἔς τε τὸν ὅμιλον	τοὺς	ἱερέας ἐσήγαγε, κἀνταῦθα, πρὶν ὁτιοῦν
[39, 2]	νυκτὸς τούς τε ψιλοὺς καὶ	τοὺς	ἱππέας. Καὶ οἱ μὲν, προσπεσόντες
[39, 49]	ἐποικοῦντας αὐτήν, ἐν δεξιᾷ δὲ	τοὺς	Κελτοὺς ἀποτέμνεται· καὶ τελευτῶν ἐς
[39, 48]	ἐπεποιήκει, δεινῶς πρᾶξαι ἐγλίχετο· καὶ	τοὺς	Κελτοὺς πόρρωθεν ἐκ τῆς Γαλατίας
[39, 32]	ἐγένετο. Περὶ δὲ τοὺς ἀγορανόμους	τοὺς	κουρουλίους σφαγαὶ συνέβησαν, ὥστε καὶ
[39, 43]	οἱ περιλιπεῖς ἑάλωσαν. Καὶ αὐτῶν	τοὺς	λογιμωτάτους ὁ Καῖσαρ ἀποσφάξας τοὺς
[39, 23]	διοικηθέντα ὑπ' αὐτοῦ διέβαλλε, καὶ	τοὺς	λογισμοὺς τῶν πεπραγμένων ἀπῄτει· οὐχ
[39, 3]	ταῦτα, οὐδὲν ἔτι μέγα ἔργον	τοὺς	λοιποὺς Νερουίους χειρούμενος ἔσχε. ~Κἀν
[39, 2]	Κἀκ τούτου καὶ τῶν δήμων	τοὺς	μὲν ἀμαχεὶ προσηγάγετο, τοὺς δὲ
[39, 5]	Ἀλλόβριξι μέχρι τῶν Ἄλπεων οἰκοῦντας,	τοὺς	μὲν βίᾳ, τοὺς δὲ καὶ
[39, 13]	ἔφθειρε· τῶν δὲ δὴ λοιπῶν,	τοὺς	μὲν ἐν τῷ ἄστει αὐτῷ
[39, 13]	ἐλθεῖν, ἄλλους ἄλλῃ διαπέμψας. Καὶ	τοὺς	μὲν πλείους αὐτῶν κατὰ τὴν
[39, 40]	ἀπέδωκε· διαπέμψας δὲ ἄλλους ἄλλῃ,	τοὺς	μὲν, τὰ τῶν συναφεστηκότων αὐτοῖς
[39, 35]	τὸν Φαουώνιον, καὶ τοὺς ἄλλους	τοὺς	μετ' αὐτῶν ὄντας, ἕτεροι, προκαταλαβόντες
[39, 7]	πλῆθος πρὸς τοῦ Κικέρωνος ἐσόμενον,	τοὺς	μονομάχους, οὓς ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ
[39, 51]	τὰ τῶν Γαλατῶν ἡσύχαζε, καὶ	τοὺς	Μωρίνους προσεποιήσατο, ἐπεθύμησε διαβῆναι. Καὶ
[39, 27]	μεσοβασιλέως αἱρεθέντος, καὶ αἰτήσωσι κατὰ	τοὺς	νό μους τὴν ἀρχὴν καὶ
[39, 21]	τοῦ Κλωδίου, ὡς καὶ παρὰ	τοὺς	νόμους γενομένην, καὶ τὰ πραχθέντα
[39, 23]	ἔσχε. Κλώδιος δὲ ἐπεχείρησε μὲν	τοὺς	οἰκέτας τοὺς ἐκ τῆς Κύπρου
[39, 17]	Κορνήλιον Σπινθῆρα τὸν υἱὸν ἐς	τοὺς	οἰωνιστὰς ἐσαγαγεῖν, ἔπειτ' ἐπειδὴ ὁ
[39, 40]	ἐλθόντας κατέσχον, ὅπως ἀντ' αὐτῶν	τοὺς	ὁμήρους σφῶν ἀπολάβωσιν. Ὁ οὖν
[39, 40]	τι παρακινήσωσι, φρουρεῖν, αὐτὸς ἐπὶ	τοὺς	Οὐενέτους ἤλασε· καὶ πλοῖα ἐν
[39, 56]	καὶ παρεσκευάζετο, ὡς καὶ ἐπὶ	τοὺς	Πάρθους τόν τε πλοῦτον αὐτῶν
[39, 2]	τήν τε ἵππον λαβὼν, καὶ	τοὺς	πεζοὺς ἐπακολουθεῖν κελεύσας, κατέλαβεν αὐτούς.
[39, 2]	τούς τε πλείους κατέκοψε καὶ	τοὺς	περιλοίπους ὁμολογίᾳ παρεστήσατο. Κἀκ τούτου
[39, 45]	πρὶν ἐντὸς τῆς ἐπικρατείας αὐτοῦ	τοὺς	πλείους αὐτῶν γενέσθαι. Τότε δὲ
[39, 32]	τοὺς ἑτέρους, καὶ τῶν δημάρχων	τοὺς	πλείους προσηταιρίσαντο. Δύο δὲ δήμαρχοι,
[39, 11]	νομίζεσθαι, καὶ ἔπεισε διὰ τούτου	τοὺς	ποντίφικας τὸ ἔδαφός οἱ, ὡς
[39, 13]	ἐν τῇ Ῥώμῃ ἦν) ἐνήδρευσε	τοὺς	πρέσβεις, πρὶν ἐλθεῖν, ἄλλους ἄλλῃ
[39, 40]	σῖτον ἔλαβον· καὶ μετὰ τοῦτο	τοὺς	πρέσβεις τοὺς ὑπὲρ ἐκείνων ἐλθόντας
[39, 51]	προέχουσαν περιπλεύσας, ἑτέρωσε παρεκομίσθη. Κἀνταῦθα	τοὺς	προσμίξαντάς οἱ ἐς τὰ τενάγη
[39, 44]	τῶν ὀρῶν ἀνασκευασάμενοι, πολὺ πλείω	τοὺς	προσμίξαντάς σφισι τῶν Ῥωμαίων ἐκάκωσαν
[39, 45]	σφισιν ἁπανταχόθεν ἅμα ἀπροσδόκητος· καὶ	τοὺς	πρώτους ἐκπλήξας, κατήραξε κατὰ τοῦ
[39, 58]	τε θυγατέρα, καὶ τῶν ἄλλων	τοὺς	πρώτους καὶ πλουσιωτάτους, ἅτε καὶ
[39, 57]	πρὸς αὐ τὸν, καίτοι φοβουμένη	τοὺς	Ῥωμαίους, ἔπραξε, Σέλευκον δέ τινα,
[39, 48]	οὕτως οἱ πέραν τοῦ Ῥήνου	τοὺς	Ῥωμαίους ἐφοβοῦντο, ὥστε καὶ τὰ
[39, 4]	τέμνοντας καὶ τὰ μηχανήματα συμπηγνύντας	τοὺς	Ῥωμαίους ἑώρων, γέλωτα τῇ ἀπειρίᾳ
[39, 45]	τοῦ ποτοῦ ἦσαν) εὐθὺς ἐπὶ	τοὺς	Ῥωμαίους, μὴ καὶ φθάσωσί σφας
[39, 51]	γὰρ ὄντες καὶ ἱππῆς ῥᾳδίως	τοὺς	Ῥωμαίους, μηδέπω τοῦ ἱππικοῦ αὐτοῖς
[39, 48]	ἐς τὰ ἐρυμνὰ ἀνακεκομισμένους, καὶ	τοὺς	Σουήβους συστρεφομένους, ὡς καὶ βοηθήσοντάς
[39, 2]	ποταμῷ στρατοπεδευσάμενος, ἤθροιζέ τε ἅμα	τοὺς	στρατιώτας καὶ ἐξήσκει. Οὐδὲ ἐτόλμησε
[39, 35]	δημάρχων ἐξήλασαν· τοὺς δ' ἄλλους	τοὺς	σὺν αὐτοῖς ὄντας κατετραυμάτισαν καί
[39, 30]	δεῖσθαι ἔφη, διὰ δὲ δὴ	τοὺς	ταραχώδεις, καὶ σφόδρα αὐτῆς ἀντιποιεῖσθαι.
[39, 32]	γὰρ τὰς ἀρχαιρεσίας ἐποίουν) ἀπέδειξαν·	τούς	τε ἀγορανόμους τοὺς ἑτέρους, καὶ
[39, 32]	Οὐ μὴν ἀλλ' ἐκείνους μέν,	τούς	τε ἄλλους τοὺς ὑπὸ τοῦ
[39, 61]	τὴν γερουσίαν, πικρότατα καὶ τραχύτατα	τούς	τε ἄρχοντας καὶ τὸν δῆμον
[39, 39]	ὁ μὲν Πομπήιος οὐκ ἠγανάκτει·	τούς	τε γὰρ ὑπάρχους παραχρῆμα ἐξεπεπόμφει,
[39, 48]	παίδων ἀναμὶξ ὄντων ταραττομένους, κατεφόνευσε.	Τούς	τε ἱππέας ἀπόντας τότε, καὶ
[39, 39]	ἐπιλαβόμενοι, μετεσκευάσαντο. Τῶν δὲ δημάρχων	τούς	τε καταλόγους διαλῦσαι καὶ τὰς
[39, 38]	ἐκ συντυχίας αὐτὸ ἐποίησαν, ἀλλὰ	τούς	τε ὅρκους οἷς πιστεύσαντες ἐκ
[39, 2]	οὕτω παντὶ τῷ στρατῷ περισχὼν,	τούς	τε πλείους κατέκοψε καὶ τοὺς
[39, 5]	ἐκπηδήσας ἐκ τοῦ χειμαδίου ἄφνω,	τούς	τε προσκειμένους οἱ τῷ παραδόξῳ
[39, 48]	τὸν ποταμὸν, γεφυρώσας. Εὑρὼν δὲ	τούς	τε Συγάμβρους ἐς τὰ ἐρυμνὰ
[39, 2]	ἐσόμενον, ἔπεμψεν ἐπ' αὐτοὺς νυκτὸς	τούς	τε ψιλοὺς καὶ τοὺς ἱππέας.
[39, 3]	ἐκεῖνος (προεκεχωρήκει γὰρ ἐπί τι	τοὺς	τετραμμένους διώκων) ἀνέστρεψε· καὶ καταλαβὼν
[39, 28]	εὐθὺς ἐσῆλθον, γνώμην ἔχοντες ἐς	τοὺς	ὑπαιτίους τὴν ὀργὴν ἀφεῖναι. ~Κλώδιος
[39, 25]	αὐτὸν ἠνία. Ἐπεχείρησε μὲν γὰρ	τοὺς	ὑπάτους ἀναπεῖσαι, μήτε τὰς ἐπιστολὰς
[39, 7]	ἢ πρίν, ἅτε καὶ ἡγεμόνας	τοὺς	ὑπάτους ἔχοντες, καὶ οἱ ἄλλοι
[39, 23]	ὅτι τὴν στρατηγίαν οἱ αὐτὸς	τοὺς	ὑπάτους πείσας (ὥς γε ἔλεγον)
[39, 40]	καὶ μετὰ τοῦτο τοὺς πρέσβεις	τοὺς	ὑπὲρ ἐκείνων ἐλθόντας κατέσχον, ὅπως
[39, 32]	ἐκείνους μέν, τούς τε ἄλλους	τοὺς	ὑπὸ τοῦ δήμου αἱρουμένους· πρὸς
[39, 25]	ἠνία. Ἐπεχείρησε μὲν γὰρ τοὺς	ὑπάτους	ἀναπεῖσαι, μήτε τὰς ἐπιστολὰς αὐτοῦ
[39, 7]	πρίν, ἅτε καὶ ἡγεμόνας τοὺς	ὑπάτους	ἔχοντες, καὶ οἱ ἄλλοι οἱ
[39, 23]	τὴν στρατηγίαν οἱ αὐτὸς τοὺς	ὑπάτους	πείσας (ὥς γε ἔλεγον) ἐσηγήσασθαι,
[39, 58]	τῶν ἄλλων τοὺς πρώτους καὶ	πλουσιωτάτους,	ἅτε καὶ χρημάτων πολλῶν δεόμενος,
[39, 10]	πεποιηκότας εἰδώς, καὶ τῆς φυγῆς	αἰτιωτάτους	γεγονέναι νομίζων, ἐκ μὲν τοῦ
[39, 43]	περιλιπεῖς ἑάλωσαν. Καὶ αὐτῶν τοὺς	λογιμωτάτους	ὁ Καῖσαρ ἀποσφάξας τοὺς ἄλλους
[39, 30]	ἐξουσίαν ἔχοντες, τὸ λοιπὸν τοῦ	ἔτους	διήγαγον. ~Καὶ μετὰ τοῦτο ὅ
[39, 15]	κατ' ἀρχὰς εὐθὺς τοῦ ἐχομένου	ἔτους	τὸ ἄγαλμα τοῦ Διὸς τοῦ
[39, 40]	τῇ τε Φιλίππου ὑπατείᾳ ἐπὶ	Οὐενέτους	ἐστράτευσεν. Οἰκοῦσι δὲ πρὸς τῷ
[39, 40]	παρακινήσωσι, φρουρεῖν, αὐτὸς ἐπὶ τοὺς	Οὐενέτους	ἤλασε· καὶ πλοῖα ἐν τῇ
[39, 0]	Ὡς Δέκιμος Βροῦτος, Καίσαρος ὑποστράτηγος,	Οὐενετοὺς	ναυμαχίᾳ ἐνίκησεν. Ὡς Πούπλιος Κράσσος,
[39, 49]	αὐτήν, ἐν δεξιᾷ δὲ τοὺς	Κελτοὺς	ἀποτέμνεται· καὶ τελευτῶν ἐς τὸν
[39, 48]	δεινῶς πρᾶξαι ἐγλίχετο· καὶ τοὺς	Κελτοὺς	πόρρωθεν ἐκ τῆς Γαλατίας ἀνείρξειν,
[39, 4]	τῆς νυκτὸς ἐπέξοδον, ὡς καὶ	ἀνελπίστους	σφᾶς κατακόψοντες, ἐποιήσαντο. Περιπεσόντες δὲ
[39, 8]	ὁ Πομπήιος συνεῖπον, ὥστε πολὺ	κρείττους	αὐτοὺς γενέσθαι. ~Κατῆλθέ τε οὖν
[39, 12]	καὶ τὴν φιλίαν τὴν πρὸς	αὐτοὺς	ἀπειπεῖν κελευόντων αὐτῶν, οὐκ ἠθέλησε·
[39, 45]	μετεώρου τοῦ χωρίου ὄντος, ὑπηγάγετο	αὐτοὺς	ἀπερισκέπτως προσβαλεῖν. Τῶν γὰρ συμμάχων
[39, 9]	καὶ τοτὲ μὲν ἐν χερσὶν	αὐτοὺς	ἀποσφάξειν, τοτὲ δὲ καὶ καταπρήσειν
[39, 36]	τοῖς πραττομένοις ἐφήδρευον) καὶ καταφοβήσαντες	αὐτούς,	ἅτε καὶ χεῖρα οὐκ ὀλίγην
[39, 8]	Πομπήιος συνεῖπον, ὥστε πολὺ κρείττους	αὐτοὺς	γενέσθαι. ~Κατῆλθέ τε οὖν ὁ
[39, 46]	τῆς γῆς ἐκχωρησόντων· προσεποιήσατό τε	αὐτοὺς	δεδιέναι, καὶ καταφρονηθεὶς οὐχ ὑπηγάγετο
[39, 53]	προσκτησάμενος, πλὴν τοῦ ἐστρατευκέναι ἐπ'	αὐτοὺς	δόξαι. Τούτῳ γὰρ καὶ αὐτὸς
[39, 10]	τοῦ προφανοῦς οὐ πάνυ πρὸς	αὐτοὺς	ἐθρασύνετο, ἅτε καὶ τῶν τῆς
[39, 44]	σφίσιν ὄντας ἐστράτευσε, προσκαταπλήξειν τε	αὐτοὺς	ἐκ τῶν προκατειργασμένων καὶ ῥᾳδίως
[39, 39]	τὰ ἐψηφισμένα σφίσι ποιούμενος, πλεῖστον	αὐτοὺς	ἐλύπησε. Καὶ τότε δὴ οἱ
[39, 45]	κατὰ τοῦ πρανοῦς ἅπαντας. Κἀνταῦθα	αὐτοὺς	ἐν τῇ ἀναστροφῇ περί τε
[39, 3]	τετραμμένους διώκων) ἀνέστρεψε· καὶ καταλαβὼν	αὐτοὺς	ἐν τῷ ἐρύματι ἁρπαγὴν ποιουμένους,
[39, 38]	τῷ τῆς φωνῆς τῆς πατριώτιδος	αὐτοὺς	ἐπαίειν, καὶ τῶν ἐν τῷ
[39, 37]	μέγεθος τῆς πόλεως ἐπεξιών, καὶ	αὐτοὺς	ἐπί τε τῇ οἴκοι πολυτελείᾳ
[39, 2]	Ῥημῶν μαθὼν, ἐν φρουρᾷ τε	αὐτοὺς	ἐποιήσατο, κἀνταῦθα πρὸς τῷ Αὐξούννῳ
[39, 59]	μὴ δυνηθέντες τὰ τέλη δι'	αὐτοὺς	ἐσπρᾶξαι, συχνὰ ἐπωφείλησαν· ὠργίζοντο καὶ
[39, 2]	τοὺς πεζοὺς ἐπακολουθεῖν κελεύσας, κατέλαβεν	αὐτούς.	Καὶ ὑποστάντας ἐς μάχην (ἐνομίζετο
[39, 28]	τοῦ πλήθους, ἐς πᾶν κατηφείας	αὐτοὺς	κατέστησαν, δημηγορῶν μὲν ὁ Μαρκελλῖνος,
[39, 8]	ἐψηφίσατο. Ἀντέλεγε μὲν γὰρ πρὸς	αὐτοὺς	Κλώδιος, ἀλλ' ἐκείνῳ τε ὁ
[39, 5]	ἐν τῷ ἀσφαλεῖ ἠμύνατο μὲν	αὐτοὺς	μετὰ τοῦτο, καὶ ἐδουλώσατο, οὐ
[39, 2]	αὐτομόλων προγνοὺς ἐσόμενον, ἔπεμψεν ἐπ'	αὐτοὺς	νυκτὸς τούς τε ψιλοὺς καὶ
[39, 58]	αὐταῖς ὄλεθρον διώκοντες. Νικήσας οὖν	αὐτοὺς	ὁ Γαβίνιος, καὶ ἄλλους τε
[39, 60]	ἐκ τῆς ἀρχῆς ἀπηλλάγησαν, καὶ	αὐτοὺς	ὅ τε Δομίτιος ὁ Λούκιος
[39, 45]	ἑσπέραν, ὡς αὐτόμολον πέμψας, ἔπεισεν	αὐτοὺς	ὅτι ὅ τε Καῖσαρ ἐπταικὼς
[39, 48]	ὄντων, ὑποτοπουμένοις· καὶ ἐσπηδήσας ἐς	αὐτοὺς	παμπληθεῖς τῶν πεζῶν οὐδὲ τὰ
[39, 27]	ἑταίρων σφῶν ἐπὶ τὴν ἀρχὴν	αὐτοὺς	προῆγεν, ἀπηρνοῦντο μηκέτι βούλεσθαι ὑπατεῦσαι,
[39, 45]	δὲ ἐφελκόμενοι, ὡς καὶ καταπρήσοντες	αὐτούς,	πρός τε τὸ ὄρθιον προσέβαλον,
[39, 52]	πρὸς κομιδὴν τῶν ἐπιτηδείων πεμφθέντας,	αὐτούς	τε πλὴν ὀλίγων ἔφθειραν (ὁ
[39, 24]	ὧν καὶ ἰδιωτεύων ὑπὲρ πάντας	αὐτοὺς	τιμηθήσεσθαι προσεδόκησεν, ὑβριζόμενος. Ἀλλὰ τούτων
[39, 37]	ἐν τοῖς μάλιστα ὢν, ἔπεισεν	αὐτούς,	τό τε μέγεθος τῆς πόλεως
[39, 22]	Κάτων ὁ Μᾶρκος ἐπελθὼν ἀνίσωσεν	αὐτούς.	Τῷ τε γὰρ Κικέρωνι ἀχθόμενος,
[39, 25]	γὰρ ἄλλα καὶ ἠγανάκτει, ὁρῶν	αὐτοὺς	τῶν τε προποιηθέντων τινὶ ἐπὶ
[39, 33]	μὴ διαμάρτωσιν ὧν ἔπραττον, προσεποιήσαντο	αὐτοὺς,	ὥστε τὴν ἡγεμονίαν καὶ ἐκείνῳ
[39, 35]	ὡς καὶ διαλύσοντές σφας, ἐψηφίζοντο,	τούτους	μὲν ἑκατέρους οἱ ὑπηρέται τῶν
[39, 40]	σφῶν ἀπολάβωσιν. Ὁ οὖν Καῖσαρ	τούτους	μὲν οὐκ ἀπέδωκε· διαπέμψας δὲ
[39, 48]	ἐς ὀλίγους τρέποντες. Ὁ δὲ	τούτους	μὲν, ὡς καὶ ἀπόκρισίν τινα
[39, 46]	τὸν ὠκεανὸν καθήκουσιν. Ἐπ' οὖν	τούτους	ὁ Κράσσος στρατεύσας Σωτιάτας τε
[39, 45]	ἁπανταχόθεν ἅμα ἀπροσδόκητος· καὶ τοὺς	πρώτους	ἐκπλήξας, κατήραξε κατὰ τοῦ πρανοῦς
[39, 58]	θυγατέρα, καὶ τῶν ἄλλων τοὺς	πρώτους	καὶ πλουσιωτάτους, ἅτε καὶ χρημάτων
[39, 7]	πρὸς τοῦ Κικέρωνος ἐσόμενον, τοὺς	μονομάχους,	οὓς ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ πρὸς
[39, 8]	τούτου, πολλὰ ἐτάραττε· καὶ τέλος,	μονομάχους	τινὰς καὶ αὐτὸς καὶ ἄλλους
[39, 4]	καὶ ὅπλα τινὰ ἀπὸ τοῦ	τείχους	ῥίψαντες. Ὡς μέντοι τά τε
[39, 35]	μηδ' εἰπεῖν ἀρχὴν μηδὲν τοὺς	δημάρχους	δυνηθῆναι. Ἐν γάρ τοι ταῖς
[39, 34]	τέ τινας καὶ τοὺς δύο	δημάρχους	ἔχοντες· ἅτε δὲ ὀλίγοι πρὸς
[39, 21]	τέλος τόν τε Μίλωνα καὶ	δημάρχους	τινὰς παραλαβὼν, ἀνῆλθέ τε ἐς
[39, 39]	οὐκ ἠγανάκτει· τούς τε γὰρ	ὑπάρχους	παραχρῆμα ἐξεπεπόμφει, καὶ αὐτὸς κατὰ
[39, 27]	ἀπηρνοῦντο μηκέτι βούλεσθαι ὑπατεῦσαι, ἀποθέμενοι,	ἄντικρυς	αὐτῆς, καίπερ ἑτέροις τισὶ πρότερον
[39, 20]	γὰρ τῷ Ἀλβανῷ νεὼς Ἥρας	βραχὺς	ἐπὶ τραπέζης τινὸς πρὸς ἀνατολῶν
[39, 45]	ὁμοφωνοῦντά σφισιν, ὑπὸ τὴν ἑσπέραν,	ὡς	αὐτόμολον πέμψας, ἔπεισεν αὐτοὺς ὅτι
[39, 47]	γε ἐπιτραπῆναί τινα ἀξιοῦντες λαβεῖν.	Ὡς	δ' οὐδενὸς ἔτυχον, τὸ μὲν
[39, 57]	βασιλείας καὶ τοῦ πολέμου ἐποιήσατο.	Ὡς	δὲ ἐκεῖνος ἐν οὐδενὸς μοίρᾳ
[39, 0]	τὸ θέατρον τὸ Πομπηίου καθιερώθῃ.	Ὡς	Δέκιμος Βροῦτος, Καίσαρος ὑποστράτηγος, Οὐενετοὺς
[39, 7]	ἡ γνώμη ἐκυρώθη, καὶ ἐκείνοις	ὡς	δορυφόροις συνὼν φοβερὸς καὶ ἐς
[39, 40]	ἦσαν, καὶ ὁ ὠκεανὸς πάσας,	ὡς	εἰπεῖν, αὐτὰς περικλύζων, ἄπορον μὲν
[39, 62]	Καὶ ὅ γε δῆμος σύμπας,	ὡς	εἰπεῖν, πρός τε τὸ δικαστήριον
[39, 8]	ᾖει· καὶ σφαγαὶ κατὰ πᾶσαν,	ὡς	εἰπεῖν, τὴν πόλιν ἐγίγνοντο. Ὁ
[39, 50]	τῶν ἐπιχωρίων γενομένοις) τεκμαιρομένοις δὲ,	ὡς	ἕκαστοι σχολῆς ἢ καὶ φιλολογίας
[39, 35]	λόγος ἐδίδοτο· τοῦ μηδένα αὐτῶν,	ὡς	ἔοικε, τῇ τοῦ κρείττονος γνώμῃ
[39, 39]	μηδὲν τολμῆσαι, τὴν δὲ ἐσθῆτα,	ὡς	ἐπὶ συμφορᾷ, μετὰ τῶν ἐκ
[39, 48]	ἱππέας ἀπόντας τότε, καὶ παραχρῆμα,	ὡς	ἐπύθοντο τὸ γεγονός, πρός τε
[39, 21]	πραχθέντα ἐν αὐτῇ ὑπ' αὐτοῦ,	ὡς	καὶ ἄκυρα ὄντα· ὁ δὲ
[39, 4]	καὶ ἀναθαρσήσαντες, τῆς νυκτὸς ἐπέξοδον,	ὡς	καὶ ἀνελπίστους σφᾶς κατακόψοντες, ἐποιήσαντο.
[39, 48]	τρέποντες. Ὁ δὲ τούτους μὲν,	ὡς	καὶ ἀπόκρισίν τινα αὐτοῖς οὐκ
[39, 48]	ἀνακεκομισμένους, καὶ τοὺς Σουήβους συστρεφομένους,	ὡς	καὶ βοηθήσοντάς σφισιν, ἀνεχώρησεν ἐντὸς
[39, 4]	τῶν Κίμβρων ἔχοντες, ὥρμησαν μὲν	ὡς	καὶ βοηθήσοντές σφισιν. Ἐπειδὴ δὲ
[39, 2]	κατατρέχουσιν, ἐς χεῖρας ἐλθεῖν, πρὶν	ὡς	καὶ δεδιότος αὐτοῦ καταφρονήσαντες, ἐπεχείρησαν
[39, 43]	δὲ ἐς τὴν θάλασσαν ἐξεπήδων,	ὡς	καὶ δι' ἐκείνης, ἤτοι τῶν
[39, 41]	καὶ εὐθὺς ναυλοχούσαις σφίσιν ἐπανήχθησαν,	ὡς	καὶ δι' ἐλαχίστου τοῖς κοντοῖς
[39, 61]	παθήμασι λυπούμενοι, καὶ ἕτερα χαλεπώτερα	(ὡς	καὶ διὰ τὴν τοῦ Πτολεμαίου
[39, 28]	καὶ τὰ ἐσθήματα ἀλλαξάμενοι ἐπανῆλθον,	ὡς	καὶ διὰ τοῦτ' αὐτὸν καταπλήξοντες.
[39, 57]	ἐκείνου συχνὰ λαβών· ἐθελοντὴς αὐτὸν,	ὡς	καὶ διαδράντα, ἀφῆκε. ~Καὶ οὕτως
[39, 35]	καὶ μετεωρισθέντες ὑπ' αὐτῶν, διοσημίαν,	ὡς	καὶ διαλύσοντές σφας, ἐψηφίζοντο, τούτους
[39, 21]	τε φυγὴν τὴν τοῦ Κικέρωνος,	ὡς	καὶ δικαίως ἐγνωσμένην, καὶ τὴν
[39, 20]	Καὶ ἐπῆλθέ ποτε ἐπ' αὐτὸ	ὡς	καὶ ἐκ θεμελίων αὖθις αὐτὴν
[39, 12]	Ῥώμην ἐλθὼν, κατηγόρησέ τε αὐτῶν,	ὡς	καὶ ἐκ τῆς βασιλείας αὐτὸν
[39, 57]	Ῥωμαίους, ἔπραξε, Σέλευκον δέ τινα,	ὡς	καὶ ἐκ τοῦ βασιλείου γένους
[39, 25]	καὶ ἐκ τῆς βουλῆς ἄνδρας,	ὡς	καὶ ἐπὶ δεδουλωμένοις παντελῶς τοῖς
[39, 56]	μὲν πρῶτον ἐνόει καὶ παρεσκευάζετο,	ὡς	καὶ ἐπὶ τοὺς Πάρθους τόν
[39, 63]	ποταμοῦ διέφθαρτο, ἐκδημήσας ὥρμησε μὲν,	ὡς	καὶ ἐς τὸ πρότερον δικαστήριον
[39, 52]	ἰσχυρῶς ἐφυλάσσετοà δεξάμενοι δέ τινας,	ὡς	καὶ ἐς φιλίαν τὴν χώραν
[39, 53]	καὶ πάνθ' ὅσα καταπράξειν προσεδέχοντο,	ὡς	καὶ ἔχοντες ἤδη, ἠγάλλοντο. Καὶ
[39, 61]	ἠπείγοντο καὶ ἀπόντα τὸν Γαβίνιον	(ὡς	καὶ ἧττόν τι, ἂν φθάσωσιν
[39, 20]	ἐθελήσαντες, ὀργίζεσθαί σφισι δαιμόνιόν τι,	ὡς	καὶ ἱερῶν τινων ἢ χωρίων
[39, 45]	μὲν ἀράμενοι, τὰ δὲ ἐφελκόμενοι,	ὡς	καὶ καταπρήσοντες αὐτούς, πρός τε
[39, 39]	ἐξεπεπόμφει, καὶ αὐτὸς κατὰ χώραν,	ὡς	καὶ κωλυόμενος ἐξελθεῖν, ἄλλως διὰ
[39, 26]	μόνος αὐτὸν καταλῦσαι) τὸν Κράσσον,	ὡς	καὶ μετ' αὐτοῦ ποιήσων, ἔτι
[39, 29]	ἐπιβοησαμένου, προσέδραμον πολλοὶ πῦρ φέροντες,	ὡς	καὶ μετὰ τοῦ βουλευτηρίου σφᾶς
[39, 11]	τοὺς ποντίφικας τὸ ἔδαφός οἱ,	ὡς	καὶ ὅσιον καὶ βέβηλον ὂν,
[39, 21]	ἐκώλυσεν. ~Ὁ δ' οὖν Κικέρων,	ὡς	καὶ παθὼν αὐτὸ, ὀργήν τε
[39, 21]	τε δημαρχίαν τὴν τοῦ Κλωδίου,	ὡς	καὶ παρὰ τοὺς νόμους γενομένην,
[39, 21]	ἐγνωσμένην, καὶ τὴν κάθοδον αὐτοῦ,	ὡς	καὶ παρανόμως ἐψηφισμένην. ~Μαχομένων δὲ
[39, 53]	τε μέλλουσαν ἐξ αὐτῶν ἐλπίδα,	ὡς	καὶ παροῦσαν ἔργῳ ἐλάμβανον, καὶ
[39, 10]	συνέθηκε· καὶ ἐπεί ἐπέγραψεν αὐτῷ,	ὡς	καὶ περὶ τῶν ἑαυτοῦ βουλευμάτων
[39, 42]	ἐπιβολήν σφων, ἐτόλμησεν. Ἀλλὰ παρεσκευάζετο	ὡς	καὶ πρὸς τῇ γῇ τὰς
[39, 46]	ἢ προπετέστερον τῷ πολέμῳ χρωμένους,	ὡς	καὶ τῇ ἀπορίᾳ τῶν τροφῶν
[39, 14]	πρεσβείας αὐτοκράτορα (περιῆν γάρ) μετεπέμψαντο,	ὡς	καὶ τὴν ἀλήθειαν παρ' αὐτοῦ
[39, 14]	τὸ πρᾶγμα οὕτω περιβόητον ἐγένετο,	ὡς	καὶ τὴν βουλὴν ἀγανακτῆσαι δεινῶς,
[39, 7]	ἦν· ἀγορανομίαν τε ᾖτε, ι	ὡς	καὶ τὴν δίκην τῆς βίας,
[39, 55]	ἄλλους κακουργεῖν ὑπὲρ χρημάτων ἐξεδίδαξαν,	ὡς	καὶ τὴν τιμωρίαν ῥᾳδίως ἐξωνεῖσθαι
[39, 0]	τριακοστῷ ἐνάτῳ τῶν Δίωνος Ῥωμαϊκῶν	Ὡς	Καῖσαρ Βελγικοῖς ἐπολέμησεν. Ὡς Κικέρων
[39, 0]	διέβη· καὶ περὶ τοῦ Ῥήνου.	Ὡς	Καῖσαρ ἐς Βρεττανίαν ἐπεραιώθη· καὶ
[39, 0]	Κράσσος, Καίσαρος ὑποστράτηγος, Ἀκυϊτανοῖς ἐπολέμησεν.	Ὡς	Καῖσαρ, Κελτῶν τισι πολεμήσας, τὸν
[39, 0]	ἐξ Αἰγύπτου, ἐς Ῥώμην ἀνῆλθεν.	Ὡς	Κάτων τὰ ἐν Κύπρῳ κατεστήσατο.
[39, 0]	Ῥωμαϊκῶν Ὡς Καῖσαρ Βελγικοῖς ἐπολέμησεν.	Ὡς	Κικέρων κατῆλθεν. Ὡς Πτολεμαῖος, ἐκπεσὼν
[39, 60]	τὸν Κικέρωνα ἀποκαλοῦντες, οὐδὲν ἐπεψήφισαν.	Ὡς	μέντοι ἐκεῖνοί τε ἐκ τῆς
[39, 4]	τινὰ ἀπὸ τοῦ τείχους ῥίψαντες.	Ὡς	μέντοι τά τε μηχανήματα τῶν
[39, 0]	Γαουινίου ἐς Αἴγυπτον κατήχθη, καὶ	ὡς	ὁ Γαουίνιος ἐπὶ τούτῳ ἐκρίθη.
[39, 19]	ἦν, ἰδίᾳ καὶ καθ' ἕκαστον,	ὡς	οὐ περὶ ἐκείνου δὴ λέγων·
[39, 40]	θαλάσσης ἦλθεν. Αὐτὸς μὲν γὰρ,	ὡς	οὐδὲ ἐκείναις τι πράξων, γνώμην
[39, 57]	Πτολεμαίου τῶν ὡμολογημένων οἱ χρημάτων,	ὡς	οὐδὲν ἀξιόλογον πεποιηκώς, λάβοι· καὶ
[39, 43]	μήτε τοξείᾳ χρώμενοι, μήτε λίθους,	ὡς	οὐδὲν αὐτῶν δεησόμενοι, προπαρασκευάσαντες, εἰ
[39, 11]	ἐς τὸ πλῆθος ἐπεποίητο, διαβάλλων	ὡς	οὐκ ἐν τοῖς ὡρισμένοις ἐκ
[39, 33]	Ἀκύλιος· Γάλλος, οὐχ ὡμολόγησαν αὐτοῖς.	~Ὡς	οὖν αἱ ἀρχαὶ κατέστησαν, εἴχοντο
[39, 48]	τὴν οἰκείαν αὐτῶν ἐσβαλών, προσεδόκησεν.	Ὡς	οὖν οὔτε οἱ ἱππῆς ἐξεδίδοντο,
[39, 30]	ταραχώδεις, καὶ σφόδρα αὐτῆς ἀντιποιεῖσθαι.	Ὡς	οὖν τούτῳ φανερῶς ἐνέκειτο, καὶ
[39, 0]	Κάτων τὰ ἐν Κύπρῳ κατεστήσατο.	Ὡς	Πομπήιος καὶ Κράσσος ὕπατοι ᾑρέθησαν.
[39, 0]	Καίσαρος ὑποστράτηγος, Οὐενετοὺς ναυμαχίᾳ ἐνίκησεν.	Ὡς	Πούπλιος Κράσσος, Καίσαρος ὑποστράτηγος, Ἀκυϊτανοῖς
[39, 0]	Βελγικοῖς ἐπολέμησεν. Ὡς Κικέρων κατῆλθεν.	Ὡς	Πτολεμαῖος, ἐκπεσὼν ἐξ Αἰγύπτου, ἐς
[39, 0]	ἐπεραιώθη· καὶ περὶ τῆς νήσου.	Ὡς	Πτολεμαῖος ὑπὸ Γαουινίου ἐς Αἴγυπτον
[39, 0]	Πομπήιος καὶ Κράσσος ὕπατοι ᾑρέθησαν.	Ὡς	τὸ θέατρον τὸ Πομπηίου καθιερώθῃ.
[39, 61]	αὐτοῦ ἀνακόψαντος, εἴτε καὶ μᾶλλον	(ὡς	ὑπωπτεύετο) ἐκ παρασκευῆς δαιμονίου τινός,
[39, 23]	οἱ αὐτὸς τοὺς ὑπάτους πείσας	(ὥς	γε ἔλεγον) ἐσηγήσασθαι, προσεποιήσατο ἐθελοντής
[39, 33]	καὶ ἐκείνῳ τρία ἔτη πλείω	(ὥς	γε τἀληθὲς εὑρίσκεται) μηκῦναι. Οὐ
[39, 23]	τὰς κατὰ τοῦ Κάτωνος ἐπιστολιμαίους	(ὥς	γέ φασιν τινές) ἔπεμπεν. Ἐπέφερον
[39, 28]	αὐτὸν καταπλήξοντες. Καὶ ἐπειδὴ μηδ'	ὣς	ἐμετρίαζεν, προῆλθον ἐς τὴν ἀγορὰν
[39, 46]	καταφρονηθεὶς οὐχ ὑπηγάγετο μὲν οὐδ'	ὣς	ἐς χεῖράς οἱ ἐλθεῖν, ἀδεῶς
[39, 33]	ἡσυχίαν ἤγαγον, ἀγαπῶντες εἰ καὶ	ὣς	περισωθεῖεν. ~Ὁ δὲ δὴ Κάτων
[39, 46]	οὐχ ὑπηγάγετο μὲν οὐδ' ὣς	ἐς	χεῖράς οἱ ἐλθεῖν, ἀδεῶς δ'
[39, 4]	τοῖς προφύλαξιν (ὁ γὰρ Καῖσαρ	ἀκριβῶς	πάντα ἀεὶ διῴκει) ἐσφάλησαν· καὶ
[39, 10]	οὐκ ἀπὸ γνώμης σφᾶς πεποιηκότας	εἰδώς,	καὶ τῆς φυγῆς αἰτιωτάτους γεγονέναι
[39, 14]	τινὰ τοῦ φόνου τῶν τεθνηκότων,	ἕως	γε καὶ αὐτὸς παρῆν, γενέσθαι.
[39, 26]	καὶ τῆς ἰσχύος μόνως συμβαίνειν·	ἕως	μὲν γὰρ ἂν ἰσομοιρῶσί τινες
[39, 46]	ὣς ἐς χεῖράς οἱ ἐλθεῖν,	ἀδεῶς	δ' ἐς ὕστερον ἔχουσί σφισι
[39, 42]	αὐτοῖς, πολλά σφας καὶ δεινὰ	ἀδεῶς	καὶ περιπλέων καὶ διεκπλέων, καὶ
[39, 39]	ἐπιμέλειαν τοῦ σίτου παρεῖναι ὀφείλων,	ἡδέως	ἔμενεν, ἵνα τάς τ' Ἰβηρίας
[39, 12]	δὲ δὴ {τοῦτο} Πτολεμαίου τοῦ	βασιλέως	ἕνεκα αὖθις ἐκινήθησαν. Ἐπειδὴ γὰρ
[39, 27]	Κάτωνα τὸν Γάιον ἐνιέντες, ἵνα	μεσοβασιλέως	αἱρεθέντος, καὶ αἰτήσωσι κατὰ τοὺς
[39, 37]	αὐτούς, τό τε μέγεθος τῆς	πόλεως	ἐπεξιών, καὶ αὐτοὺς ἐπί τε
[39, 46]	ἠμύνοντο) ἐνταῦθα δὲ δὴ τῆς	δυνάμεως	αὐτοῖς οὔσης, περιέπεμψέ τινας ἐς
[39, 20]	(ἔν τε γὰρ τῷ Ἀλβανῷ	νεὼς	Ἥρας βραχὺς ἐπὶ τραπέζης τινὸς
[39, 34]	ἐν χερσὶ καὶ τῆς ὅλης	καταστάσεως,	ὥσπερ εἰώθει, κατανάλωσε τὸν καιρὸν
[39, 11]	οὐχ οἷόν τ' εἶναι, τῆς	μεταστάσεως	αὐτοῦ τῆς ἐς τὸν ὅμιλον
[39, 39]	μὲν εὐθὺς, μεταγνόντες, καὶ μηδὲ	προφάσεώς	τινος ἐπιλαβόμενοι, μετεσκευάσαντο. Τῶν δὲ
[39, 29]	Πολλῆς οὖν καὶ ἐπὶ τούτῳ	ἀγανακτήσεως	ὑπὸ τῶν βουλευτῶν γενομένης, τὸ
[39, 5]	ἐπιχώριοι ἐπέθεντο· πρὸς ἀπόνοιαν ὑπ'	ἀπογνώσεως	προήχθη· καὶ ἐκπηδήσας ἐκ τοῦ
[39, 7]	τῷ στρατηγῷ μηδεμίαν, πρὸ τῆς	κληρώσεως	αὐτῶν, δίκην προσέσθαι. Ἔδει δὲ
[39, 13]	δὲ ταῦτα {ἐγένετο} οἱ Ἀλεξανδρεῖς,	τέως	μὲν ἀγνοήσαντες ὅτι ἐς τὴν
[39, 42]	ἀπλήστως ἐσδέχεσθαι. ~Ὁ μὲν Βροῦτος,	τέως	μὲν ἐκεῖνο ἐπέσπερχεν, οὐδ' ἀνταναχθῆναι
[39, 20]	οὔτε δίκην οὐδεμίαν ἐσαχθῆναι ἐξῆν.	~Τέως	μὲν οὖν ὁ Μίλων τῶν
[39, 4]	μηχανῶν ποίησιν ἐτράπετο. Τότε γάρ,	τέως	μὲν τήν τε ὕλην τέμνοντας
[39, 26]	Καίσαρα μείζω τῆς πρὸς ἑαυτὸν	πίστεως	γιγνόμενον ὁρῶν, οὐκ ἐν ἐλαφρῷ
[39, 30]	δεύτερον τότε ὑπό τινος οὐκ	ὀρθῶς	πραχθέντος ποιουμένας, ἐς τὸ Ἀλβανὸν
[39, 14]	παρὰ τῶν συμμάχων πρέσβεις πεμφθέντες	βιαίως	ἀπωλώλεσαν, καὶ ὅτι συχνοὶ καὶ
[39, 12]	καὶ αὐτὰ παρὰ τῶν Αἰγυπτίων	βιαίως	ἠργυρολόγει· καὶ διά τε τοῦτο
[39, 21]	τὴν τοῦ Κικέρωνος, ὡς καὶ	δικαίως	ἐγνωσμένην, καὶ τὴν κάθοδον αὐτοῦ,
[39, 42]	Ἐπεὶ δ' ὅ τε ἄνεμος	ἐξαπιναίως	ἔπεσε, καὶ τὸ κῦμα ἐστορέσθη,
[39, 61]	ἐκ παρασκευῆς δαιμονίου τινός, τοσοῦτος	ἐξαπιναίως	ἐρρύη, ὥστ' ἐν πᾶσι μὲν
[39, 44]	αὐτοὺς ἐκ τῶν προκατειργασμένων καὶ	ῥᾳδίως	αἱρήσειν ἐλπίσας. Οὐ μέντοι καὶ
[39, 55]	ἐξεδίδαξαν, ὡς καὶ τὴν τιμωρίαν	ῥᾳδίως	ἐξωνεῖσθαι δυναμένους. Τότε μὲν οὖν
[39, 26]	Καὶ (ἐδόκει γὰρ οὐκ ἂν	ῥᾳδίως	μόνος αὐτὸν καταλῦσαι) τὸν Κράσσον,
[39, 51]	τε γὰρ ὄντες καὶ ἱππῆς	ῥᾳδίως	τοὺς Ῥωμαίους, μηδέπω τοῦ ἱππικοῦ
[39, 32]	ἡγεμονίαν, τὰς λοιπὰς ἀρχὰς τοῖς	ἐπιτηδείως	σφίσιν ἔχουσι δοθῆναι ἐποίησαν, τὸν
[39, 45]	ἀλογίστως οἱ Γαλάται ἐς πάνθ'	ὁμοίως	ὄντες, οὔτε τὸ θαρσοῦν σφων
[39, 42]	ἐστορέσθη, τά τε πλοῖα οὐκέθ'	ὁμοίως	ὑπὸ τῶν κωπῶν ἐκινεῖτο, ἀλλ'
[39, 64]	ἄλλα τε, καὶ ὅτι οὐχ	ὁσίως	ἐν τῷ ἱερῷ τόπῳ ἄνευ
[39, 22]	οἱ Κύπριοι τὸν Κάτωνα οὐκ	ἀκουσίως,	ἅτε καὶ φίλοι καὶ σύμμαχοι
[39, 38]	αὐτῷ ἀνέθηκεν· ἵνα μὴ μάτην	κακῶς	ἀκούῃ ὅτι ἐξελεύθερος αὐτοῦ ἠργυρολόγησεν,
[39, 24]	καὶ κατεφρόνει· παραχρῆμα μὲν γὰρ	κακῶς	ἀκούων ἐδυσχέραινεν· διαλιπὼν δὲ, καὶ
[39, 52]	ἔπραξαν μὲν οὐδέν, ἀλλὰ καὶ	κακῶς	ἀπήλλαξαν· οὐ μέντοι καὶ ἐς
[39, 62]	οὕτω καὶ αὐτὸς αἰσχρῶς καὶ	κακῶς	ὑπὸ τοῦ συνειδότος διετέθη, ὥστε
[39, 57]	οἱ χρημάτων, ὡς οὐδὲν ἀξιόλογον	πεποιηκώς,	λάβοι· καὶ ἐλπίσας ἔτι καὶ
[39, 45]	αὐτοὺς ὅτι ὅ τε Καῖσαρ	ἐπταικὼς	εἴη. Καὶ οὕτω πιστεύσαντες ἀπερισκέπτως
[39, 13]	ἀγνοήσαντες ὅτι ἐς τὴν Ἰταλίαν	ἀπηρκὼς	ἦν, ἢ τεθνηκέναι αὐτὸν νομίσαντες,
[39, 25]	καὶ ἐκείνῳ τε ἄλλως τε	μεγάλως	ταινιουμένῳ καὶ τὰ ἑαυτοῦ συσκιάζοντι
[39, 42]	ᾗ καὶ ἐλάσσοσι πρὸς πλείονας	ἀσφαλῶς	προσφερόμενος. Ὅπου μὲν γὰρ κρείττων
[39, 42]	αὐτῶν ἀμυνούμενος, καὶ τὰ σκάφη	παντελῶς	ἐκλείψων. Ἐπεὶ δ' ὅ τε
[39, 25]	ἄνδρας, ὡς καὶ ἐπὶ δεδουλωμένοις	παντελῶς	τοῖς Γαλάταις, ἀποστεῖλαι, καὶ πρὸς
[39, 39]	χώραν, ὡς καὶ κωλυόμενος ἐξελθεῖν,	ἄλλως	διὰ τὴν ἐπιμέλειαν τοῦ σίτου
[39, 38]	καὶ λόγον παρασχεῖν ὅτι οὐκ	ἄλλως	ἐκ συντυχίας αὐτὸ ἐποίησαν, ἀλλὰ
[39, 39]	πρὸς τὸ κωλῦσαί τι πραχθῆναι,	ἄλλως	μὲν ἐσιώπων, ἐπεφήμιζον δὲ αὐτῷ
[39, 10]	ἔμελλε. ~Καῖσαρ δὲ καὶ Κράσσος	ἄλλως	μὲν ἤχθοντο τῷ Κικέρωνι, σπουδὴν
[39, 27]	καὶ μᾶλλον ἀνηρτήσατο. ~Συμφρονήσαντες οὖν,	ἄλλως	μὲν οὐδὲν ἂν ἰδιωτεύοντες πράξειν
[39, 52]	σφαλῆναι. Καὶ γὰρ ὁ Καῖσαρ	ἄλλως	μὲν οὐκ εἶχε γνώμην σπείσασθαι
[39, 38]	εἴτ' ὄντως οὕτως εἴτε καὶ	ἄλλως	πως ἔχει, οὐκ οἶδα. Ἤδη
[39, 64]	τοῦ Καίσαρος φίλων, ἢ καὶ	ἄλλως	πως χαρίσασθαί τινες αὐτοῖς ἐθελήσαντες,
[39, 59]	οἱ Σύροι πολλὰ τοῦ Γαβινίου	(ἄλλως	τε καὶ ἐν τῇ ἀπουσίᾳ
[39, 2]	ἐπιούσης νυκτὸς ἐς τὴν οἰκείαν,	ἄλλως	τε καὶ ἐπειδὴ οἱ Αἴδουοι
[39, 62]	καὶ διασπάσασθαι πολλάκις αὐτὸν ἠθέλησεν·	ἄλλως	τε καὶ ὅτι οὔθ' ὁ
[39, 25]	καὶ καταλύειν· καὶ ἐκείνῳ τε	ἄλλως	τε μεγάλως ταινιουμένῳ καὶ τὰ
[39, 51]	ἀγγελλόμενα, καὶ ὅτι περαιωθῆναί τε	ὅλως	ἐτόλμησαν καὶ ἐπιβῆναι τῆς χώρας
[39, 13]	ὑπὲρ ὧν ἐστάλατο ἐντυχεῖν, μήθ'	ὅλως	μνείαν τινὰ περὶ τῶν ἀπολωλότων
[39, 59]	καὶ γνώμας τε ἐποιοῦντο, καὶ	ἑτοίμως	εἶχον καταψηφίσασθαι αὐτοῦ. Καὶ γὰρ
[39, 61]	ἐν τοῖς Σιβυλλείοις χρησμοῖς εὑρεθέντος,	ὅμως	τὴν γερουσίαν, πικρότατα καὶ τραχύτατα
[39, 60]	ὁ Κλαύδιος, καίπερ προσήκων οἱ,	ὅμως	τοῖς τε πολλοῖς χαρίσασθαί τι
[39, 11]	αὐτοῦ τῆς ἐς τὸν ὅμιλον	παρανόμως	γεγενημένης, ὑγιές τι τῶν ἐν
[39, 21]	τὴν κάθοδον αὐτοῦ, ὡς καὶ	παρανόμως	ἐψηφισμένην. ~Μαχομένων δὲ αὐτῶν, καὶ
[39, 22]	πρὸς τοῦ Κλωδίου δημαρχοῦντος ἐπέπεμπτο,	προθύμως	αὐτῷ συνήρατο. Μέγα γὰρ ἐπ'
[39, 25]	καὶ χρήματά οἱ πολλὰ ψηφίσασθαι,	δεινῶς	αὐτὸν ἠνία. Ἐπεχείρησε μὲν γὰρ
[39, 14]	ὡς καὶ τὴν βουλὴν ἀγανακτῆσαι	δεινῶς,	ἐνάγοντός σφας ὅτι μάλιστα Φαουωνίου
[39, 60]	ἔπραξαν. Καὶ αὐτὸν καὶ ἐκεῖνο	δεινῶς	ἐπίεσεν, ὅτι προπεμφθέντα τινὰ ὑπὸ
[39, 55]	δωροδοκίας τὰς ὑπ' αὐτοῦ γενομένας	δεινῶς	ἔτι καὶ τότε διακειμένων, κατήχθη
[39, 28]	γοῦν ἐναντιουμένοις σφίσι φανερῶς ἤχθοντο·	δεινῶς	ἡ γερουσία ἠγανάκτησεν, ὥστε ποτὲ
[39, 43]	δὴ σταδίῳ τῶν σκαφῶν προδιδόμενοι,	δεινῶς	ἤσχαλλον. Ὅπως γὰρ δὴ μηδ'
[39, 48]	πρότερον τῶν ὁμοίων οἱ ἐπεποιήκει,	δεινῶς	πρᾶξαι ἐγλίχετο· καὶ τοὺς Κελτοὺς
[39, 36]	καὶ ἐπειπὼν ὅσα εἰκὸς ἦν,	δεινῶς	σφας ἐξετάραξεν. Αἰσθόμενοι οὖν τοῦθ'
[39, 59]	καὶ ἐν τῇ ἀπουσίᾳ αὐτοῦ	δεινῶς	ὑπὸ τῶν λῃστῶν κακωθέντες) κατεβόησαν,
[39, 26]	τῆς δόξης καὶ τῆς ἰσχύος	μόνως	συμβαίνειν· ἕως μὲν γὰρ ἂν
[39, 61]	κακωθησόμενοι) θανατῶσαι. Καὶ οὕτω γε	ἐντόνως	ἔσχον, ὥστε, καίτοι μηδενὸς τοιούτου
[39, 54]	ἀγαπᾶ, ν ἂν τὴν ἡσυχίαν	ἀκινδύνως	ἄγῃ. ~Κατὰ δὲ δὴ τὸν
[39, 24]	τοῦ πλήθους τοῦ σίτου, ῥᾷόν	πως	διῴκησε· τὴν δὲ δὴ ὑπατείαν
[39, 35]	Φαυώνιος καὶ ὁ Νίννιος διαλαθόντες	πως	ἔνδον ἐγένοντο· ὁ δὲ δὴ
[39, 17]	τι, ἴδιον μὲν, φέρον δέ	πως	ἐς τὴν συγγραφήν, ἐπράχθη. Τοῦ
[39, 38]	ὄντως οὕτως εἴτε καὶ ἄλλως	πως	ἔχει, οὐκ οἶδα. Ἤδη γάρ
[39, 64]	Καίσαρος φίλων, ἢ καὶ ἄλλως	πως	χαρίσασθαί τινες αὐτοῖς ἐθελήσαντες, συνήρπασαν,
[39, 31]	ἐς τὴν Ῥώμην ἀγαγόντος, οὐ	χαλεπῶς	ᾑρέθησαν. ~Παραλαβόντες δ' οὕτω τὴν
[39, 33]	πρὸς οὓς ἂν βουληθῶσι, ποιουμένοις.	Χαλεπῶς	οὖν ἐπὶ τούτῳ πολλῶν, καὶ
[39, 7]	γενέσθαι ἐχρῆν, ᾕρηντο· καὶ ὁ	Νέπως	ἀπεῖπε τῷ στρατηγῷ μηδεμίαν, πρὸ
[39, 0]	Κ. Καικίλιος Κ. υἱ. Μέτελλος	Νέπως.	Γν. Κορνήλιος Π. υἱ. Λεντοῦλος
[39, 6]	Ἄππιος Κλαύδιος στρατηγῶν, ὅ τε	Νέπως	ὁ ὕπατος, ἀπ' οἰκείας τινὸς
[39, 1]	Σπινθὴρ καὶ ὁ Μέτελλος ὁ	Νέπως	ὑπατεύειν ἤρξαντο, διελθόντος, τρίτος τις
[39, 8]	τὴν πόλιν ἐγίγνοντο. Ὁ οὖν	Νέπως	φοβηθεὶς πρός τε τοῦ συνάρχοντος
[39, 40]	τοὺς ὑπὲρ ἐκείνων ἐλθόντας κατέσχον,	ὅπως	ἀντ' αὐτῶν τοὺς ὁμήρους σφῶν
[39, 62]	ὑπὸ τοῦ Γαβινίου προπεμφθέντα, οὐχ	ὅπως	ἀπόντα, ἀλλ' οὐδὲ ἐπανελθόντα δεινόν
[39, 43]	τῶν σκαφῶν προδιδόμενοι, δεινῶς ἤσχαλλον.	Ὅπως	γὰρ δὴ μηδ' αὖθίς ποτε
[39, 35]	τῆς παρὰ τοῦ χωρίου, καὶ	ὅπως	ἐκεῖθεν ἅμα ἕῳ πρὸς τὸ
[39, 24]	αὐτοῦ ἐλπίδας ἐλευθερωθέντων, ἀπογραφήν σφων,	ὅπως	ἔν τε κόσμῳ καὶ ἐν
[39, 19]	ἀπολογούμενον ἁλίσκεσθαι. Ὁ γὰρ Κλώδιος,	ὅπως	ἐπὶ πλεῖον ποιοίη, οὐκ εἴα
[39, 48]	τὰ τοιαῦτα αὐτῶν ἀκούειν) ἀλλ'	ὅπως	ἐπὶ τῇ προφάσει ταύτῃ καὶ
[39, 28]	τὸ δόγμα ἐκυρώθη· καὶ ἐχρηματίζετο,	ὅπως	καὶ ἐς τὴν πανήγυριν τὴν
[39, 63]	ἱκέτευσε· τόν τε Κικέρωνα οὐχ	ὅπως	κατηγορῆσαι ἔτ' αὐτοῦ ἐκώλυσεν, ἀλλὰ
[39, 28]	ἐπειδήπερ ἀντιλέγων οὐδὲν ἤνυσεν, ἐκπηδήσαντος,	ὅπως	μηδὲν τελεσθείη. Εἰ γάρ τις
[39, 12]	οἴκοθεν, τὰ δὲ καὶ δανεισάμενος,	ὅπως	τήν τε ἀρχὴν βεβαιώσηται, καὶ
[39, 30]	αὐτῆς ἀντιποιεῖσθαι. Ὡς οὖν τούτῳ	φανερῶς	ἐνέκειτο, καὶ ὁ Κράσσος ἐρωτηθεὶς
[39, 28]	ἐκείνων· τοῖς γοῦν ἐναντιουμένοις σφίσι	φανερῶς	ἤχθοντο· δεινῶς ἡ γερουσία ἠγανάκτησεν,
[39, 46]	ὁμολογίᾳ τινὶ ἐξ ἀπάτης ἀποβαλών.	Ἰσχυρῶς	δέ σφας καὶ περὶ αὐτοῦ
[39, 59]	ὁ Κικέρων τά τε ἄλλα	ἰσχυρῶς	ἐνῆγε, καὶ συνεβούλευέ σφισι τὰ
[39, 53]	δόξαι. Τούτῳ γὰρ καὶ αὐτὸς	ἰσχυρῶς	ἐσεμνύνετο, καὶ οἱ οἴκοι Ῥωμαῖοι
[39, 52]	ἐπέθεντο αὐτοῖς (τὸ γὰρ στρατόπεδον	ἰσχυρῶς	ἐφυλάσσετοà δεξάμενοι δέ τινας, ὡς
[39, 46]	εἰργάσατο (ἐπεκδραμόντες γὰρ οἱ βάρβαροι,	ἰσχυρῶς	ἠμύνοντο) ἐνταῦθα δὲ δὴ τῆς
[39, 14]	τε οἰκίᾳ αὐτὸν ὑπεδέδεκτο, καὶ	ἰσχυρῶς	οἱ συνῄρετο. Τῶν γε μὴν
[39, 62]	ἐποίησε. Καὶ οὕτω καὶ αὐτὸς	αἰσχρῶς	καὶ κακῶς ὑπὸ τοῦ συνειδότος
[39, 22]	βασιλικῶν ἀθροίσας, οὐδὲν ᾐτιάθη, ἀλλὰ	ἀνεπικλήτως	πάντα ἀπέδειξεν, ἀνδραγαθίας, οὐδὲν ἧττον
[39, 43]	πολεμίων νεῶν ἐπιβησόμενο, ι ἢ	πάντως	γε οὐχ ὑπὸ τῶν Ῥωμαίων
[39, 10]	οὖν τινα αὐτοῦ ἔσχον, ἐπειδὴ	πάντως	καθήξοντα αὐτὸν ᾖσθοντο· (καὶ γὰρ
[39, 30]	τοῦτο πυθομένου δημοσίᾳ αὐτοῦ εἰ	ὄντως	ἐπιθυμεῖ ὑπατεῦσαι, ἐλπίδι τοῦ κατοκνήσειν
[39, 38]	πείσεσθαι. Καὶ τοῦτο μὲν εἴτ'	ὄντως	οὕτως εἴτε καὶ ἄλλως πως
[39, 45]	ἐπταικὼς εἴη. Καὶ οὕτω πιστεύσαντες	ἀπερισκέπτως	ἐκεῖνοι (πάνυ γάρ τι διακορεῖς
[39, 45]	τοῦ χωρίου ὄντος, ὑπηγάγετο αὐτοὺς	ἀπερισκέπτως	προσβαλεῖν. Τῶν γὰρ συμμάχων τινὰ
[39, 53]	ἐσεμνύνετο, καὶ οἱ οἴκοι Ῥωμαῖοι	θαυμαστῶς	ἐμεγαλύνοντο. Ἐμφανῆ τε γὰρ τὰ
[39, 41]	πᾶσαν τὴν τοῦ πνεύματος ἰσχὺν	ἀπλήστως	ἐσδέχεσθαι. ~Ὁ μὲν Βροῦτος, τέως
[39, 45]	ἄλλων ἔτ' ἀντᾶραι. Ἄπληστοι γὰρ	ἀλογίστως	οἱ Γαλάται ἐς πάνθ' ὁμοίως
[39, 26]	ἐξυβρίζειν ἐς τὸν χείρονα· καὶ	οὕτως	ἀπ' ἀμφοτέρων, τὸν μὲν τῇ
[39, 15]	δημάρχῳ. Ταῦτα δὲ ἐχρήσθη μὲν	οὕτως·	ἐδημοσιεύθη δέ (οὐ γὰρ ἐξῆν
[39, 38]	Καὶ τοῦτο μὲν εἴτ' ὄντως	οὕτως	εἴτε καὶ ἄλλως πως ἔχει,
[39, 46]	αὐτοῦ κατὰ νώτου ἐπεγένετο. Καὶ	οὕτως	ἐκεῖνοί τε πάντες ἐφθάρησαν, καὶ
[39, 58]	ὡς καὶ διαδράντα, ἀφῆκε. ~Καὶ	οὕτως	ἐς μὲν τὸ Πηλούσιον ἀφίκετο,
[39, 29]	μὲν παρὰ τοσοῦτον ἐλθὼν ἀπολέσθαι,	οὕτως	ἐσώθη. ~Πομπήιος δὲ, οὐδὲν τούτοις
[39, 45]	ἐκ μὲν τοῦ προφανοῦς οὐδ'	οὕτως	ἐτόλμησέ σφισι συνενεχθῆναι (τῷ γὰρ
[39, 8]	ἄλλων τῶν πρώτων, μετεβάλετο. Καὶ	οὕτως	ἥ τε γερουσία κατελθεῖν τὸν
[39, 33]	γὰρ τοῦ Καίσαρος ἐπιτήδειοι προκαταληφθέντες	οὕτως,	ἡσύχασαν· καὶ τῶν ἄλλων τὸ
[39, 16]	ἔσχε. ~Καὶ ἐκεῖνο μὲν ἔσχεν	οὕτως·	καὶ ἐς τὴν τῶν Λατίνων
[39, 17]	τὸ Μαλλίου Τορκουάτου γένος. Καὶ	οὕτως	ὁ νόμος, ἐν τοῖς ἑαυτοῦ
[39, 48]	σφας προσεδόκησεν· (οὐ γάρ που	οὕτως	οἱ πέραν τοῦ Ῥήνου τοὺς
[39, 38]	τὸν οὐρανὸν ἀνέτεινον· καὶ ὠλοφύροντο	οὕτως	ὥστε καὶ λόγον παρασχεῖν ὅτι
[39, 45]	περὶ τοῖς ξύλοις σφαλλομένους κατέκοψεν	οὕτως,	ὥστε μηδένα αὐτῶν μηδὲ τῶν
[39, 50]	ἐπὶ Σεουήρου αὐτοκράτορος, νῆσος οὖσα	σαφῶς	ἐλήλεγκται. ~Ἐς ταύτην οὖν τότε
[39, 60]	ἀλλ' ὥσπερ ἀθάνατον τὴν ἡγεμονίαν	εἰληφὼς,	κατεῖχεν αὐτήν. Ἔδοξεν οὖν σφισι
[39, 8]	ἀθροίσας, ἐς χεῖρας τῷ Κλωδίῳ	συνεχῶς	ᾖει· καὶ σφαγαὶ κατὰ πᾶσαν,