Livre, Chap.
[39, 35]	Γάλλος, μή τις αὐτὸν ἐκ	τῆς	ἀγορᾶς τῇ ὑστεραίᾳ ἐξείρξῃ, ἢ
[39, 15]	ἐγγεγραμμένον αὐτὸ τοῦτο· Ἂν ὁ	τῆς	Αἰγύπτου βασιλεὺς βοηθείας τινὸς δεόμενος
[39, 12]	εἶχεν) ἠδυνήθη· διέδρα τε ἐκ	τῆς	Αἰγύπτου, καὶ ἐς τὴν Ῥώμην
[39, 58]	τὸν Ἀρχέλαον φονεύσας, ἐγκρατής τε	τῆς	Αἰγύπτου πάσης παραχρῆμα ἐγένετο, καὶ
[39, 10]	αὐτοὺς ἐθρασύνετο, ἅτε καὶ τῶν	τῆς	ἀκράτου παρρησίας ἐπικαρπιῶν νεωστὶ πεπειραμένος·
[39, 60]	Ὡς μέντοι ἐκεῖνοί τε ἐκ	τῆς	ἀρχῆς ἀπηλλάγησαν, καὶ αὐτοὺς ὅ
[39, 60]	τοῦ Κράσσου ὑποστράτηγον ἐπὶ τῇ	τῆς	ἀρχῆς αὐτοῦ διαδοχῇ, οὐκ ἐδέξατο,
[39, 30]	μὲν δικαίων ἀνδρῶν ἕνεκα οὐδὲν	τῆς	ἀρχῆς δεῖσθαι ἔφη, διὰ δὲ
[39, 22]	Ῥωμαίοις ἐτόλμησε, μήτ' αὖ στερηθεὶς	τῆς	ἀρχῆς ζῆν ὑπέμεινε, φάρμακον πιὼν
[39, 55]	ὅτι πλέον ἢ μυρίας ἐκ	τῆς	ἀρχῆς μυριάδας ἥρπασε, κριθεὶς ἑάλω.
[39, 40]	καταφρονήσαντες τῆς τε σμικρότητος καὶ	τῆς	ἀσθενείας τῶν σκαφῶν ἡττήθησαν. ~Ταῦτα
[39, 17]	ἀπαγορεύοντος μηδένας δύο ἅμα ἐκ	τῆς	αὐτῆς συγγενείας τὴν αὐτὴν ἱερατείαν
[39, 12]	τε αὐτῶν, ὡς καὶ ἐκ	τῆς	βασιλείας αὐτὸν ἐκβεβληκότων· καὶ ἔτυχεν
[39, 50]	αὕτη ἀπέχει μὲν τῆς ἠπείρου	τῆς	Βελγικῆς κατὰ Μωρίνους σταδίους πεντήκοντα
[39, 7]	ι ὡς καὶ τὴν δίκην	τῆς	βίας, ἂν ἀποδειχθῇ, διαφευξόμενος. Ἐγράψατο
[39, 25]	αὐτῷ θαυμάζων, ὥστε καὶ ἐκ	τῆς	βουλῆς ἄνδρας, ὡς καὶ ἐπὶ
[39, 55]	τε τοῦ δήμου καὶ τὰ	τῆς	βουλῆς, ἴσχυσαν, ὥστε ἐπιστείλας μὲν
[39, 39]	ἐπὶ συμφορᾷ, μετὰ τῶν ἐκ	τῆς	βουλῆς στασιωτῶν ἀλλάξασθαι. Καὶ ταύτην
[39, 53]	ταραχθέντα καθίστατο, μηδὲν μήτε ἐκ	τῆς	Βρεττανίας μήτε ἑαυτῷ μήτε τῇ
[39, 48]	καὶ τοὺς Κελτοὺς πόρρωθεν ἐκ	τῆς	Γαλατίας ἀνείρξειν, ἅτε καὶ ἐς
[39, 46]	τροφῶν δι' ὀλίγου σφῶν ἐκ	τῆς	γῆς ἐκχωρησόντων· προσεποιήσατό τε αὐτοὺς
[39, 51]	τὰ τενάγη ἀποβαίνοντι νικήσας, ἔφθη	τῆς	γῆς κρατήσας πρὶν τὴν πλείω
[39, 18]	παρεληλύθει, (πρὸς γὰρ τὴν ἀπόδρασιν	τῆς	δίκης παρακελευστὸς ᾑρέθη) γραφὴν κατὰ
[39, 26]	καὶ ταῦτα ἀπ' ἀντιπάλου καὶ	τῆς	δόξης καὶ τῆς ἰσχύος μόνως
[39, 46]	ἰσχυρῶς ἠμύνοντο) ἐνταῦθα δὲ δὴ	τῆς	δυνάμεως αὐτοῖς οὔσης, περιέπεμψέ τινας
[39, 65]	τοῦτο τῶν δημάρχων τινὲς, ἀπολειφθέντες	τῆς	ἐκκλησίας, ἐν γοῦν τῇ πομπῇ
[39, 40]	Βροῦτος ταχείαις οἱ ναυσὶν ἐκ	τῆς	ἔνδοθε θαλάσσης ἦλθεν. Αὐτὸς μὲν
[39, 45]	Σαβῖνος οὐκ ἐκινήθη πρὶν ἐντὸς	τῆς	ἐπικρατείας αὐτοῦ τοὺς πλείους αὐτῶν
[39, 2]	ἀπροσδόκητοι, πολλοὺς ἀπέκτειναν· ὥστε πάντας	τῆς	ἐπιούσης νυκτὸς ἐς τὴν οἰκείαν,
[39, 11]	τ' εἶναι, τῆς μεταστάσεως αὐτοῦ	τῆς	ἐς τὸν ὅμιλον παρανόμως γεγενημένης,
[39, 35]	ἐνταῦθα καὶ τὴν νύκτα καὶ	τῆς	ἡμέρας τὸ πλεῖον ἐνδιατρῖψαι ἐποίησε,
[39, 51]	τὰς κατάρσεις ἁπάσας τὰς πρὸς	τῆς	ἠπείρου οὔσας προκατέλαβον. Ἄκραν οὖν
[39, 51]	δὲ πρός τε τὰ ἐκ	τῆς	ἠπείρου περὶ αὐτῶν ἀγγελλόμενα, καὶ
[39, 50]	δὴ χώρα αὕτη ἀπέχει μὲν	τῆς	ἠπείρου τῆς Βελγικῆς κατὰ Μωρίνους
[39, 61]	εἴτε καὶ σφοδροῦ πνεύματος ἐκ	τῆς	θαλάσσης τὴν ἐκροὴν αὐτοῦ ἀνακόψαντος,
[39, 46]	ἠθροισμένους τε, καὶ στρατιώτας ἐκ	τῆς	Ἰβηρίας Σερτωριείους ἔχοντας καὶ μετ'
[39, 26]	ἀντιπάλου καὶ τῆς δόξης καὶ	τῆς	ἰσχύος μόνως συμβαίνειν· ἕως μὲν
[39, 5]	μὲν παρέμενοι, οἷα μὴ πόρρω	τῆς	Ἰταλίας ὄντες, οἱ δὲ καὶ
[39, 7]	ἀπεῖπε τῷ στρατηγῷ μηδεμίαν, πρὸ	τῆς	κληρώσεως αὐτῶν, δίκην προσέσθαι. Ἔδει
[39, 23]	μὲν τοὺς οἰκέτας τοὺς ἐκ	τῆς	Κύπρου ἀχθέντας, Κλωδίους, ὅτι αὐτὸς
[39, 38]	τε ὅρκους οἷς πιστεύσαντες ἐκ	τῆς	Λιβύης ἐπεπεραίωντο, ἐπιβοώμενοι, καὶ τὸ
[39, 38]	τοῦ Πομπηίου γνώμην, ἐπειδὴ τραυματισθέντες	τῆς	μάχης ἐπαύσαντο, καὶ περιιόντες, τάς
[39, 3]	τοὺς δὲ πολέμῳ. ~Νέρουιοι οὖν	τῆς	μὲν πεδιάδος (οὐ γὰρ ἦσαν
[39, 20]	ἄρκτον μετεστράφη, καὶ λαμπὰς ἀπὸ	τῆς	μεσημβρίας ὁρμηθεῖσα, πρὸς βορέαν διῇξε·
[39, 11]	λέγων οὐχ οἷόν τ' εἶναι,	τῆς	μεταστάσεως αὐτοῦ τῆς ἐς τὸν
[39, 56]	καὶ Μιθριδάτην τὸν ἀδελφὸν ἐκ	τῆς	Μηδίας, ἧς ἦρχεν, ἐξέβαλε. Καὶ
[39, 0]	ἐς Βρεττανίαν ἐπεραιώθη· καὶ περὶ	τῆς	νήσου. Ὡς Πτολεμαῖος ὑπὸ Γαουινίου
[39, 4]	τετραμμένους ᾖσθοντο, μετέγνωσαν· καὶ ἀναθαρσήσαντες,	τῆς	νυκτὸς ἐπέξοδον, ὡς καὶ ἀνελπίστους
[39, 35]	μετ' αὐτῶν ὄντας, ἕτεροι, προκαταλαβόντες	τῆς	νυκτὸς τὸ τοῦ συλλόγου χωρίον,
[39, 20]	πολὺς ἐνέκειτο, ὅτι τὸ ἔδαφος	τῆς	οἰκίας, ἱερωμένον τῇ Ἐλευθερίᾳ κατῳκοδόμησε.
[39, 11]	ἄλλην οὐσίαν, καὶ τὸ ἔδαφος	τῆς	οἰκίας, καίτοι τῇ Ἐλευθερίᾳ ἀνειμένον,
[39, 11]	καὶ χρήματα ἔς τε τὴν	τῆς	οἰκίας κατασκευήν, καὶ εἰ δή
[39, 62]	τὴν πόλιν ἐσκομισθῆναι, ἔξω τε	τῆς	οἰκίας συχναῖς πάνυ ἡμέραις μὴ
[39, 9]	ἐπὶ τῷ σίτῳ πάσης αὖθις	τῆς	οἰκουμένης, τῆς ὑπὸ τοῖς Ῥωμαίοις
[39, 34]	τῶν τε ἐν χερσὶ καὶ	τῆς	ὅλης καταστάσεως, ὥσπερ εἰώθει, κατανάλωσε
[39, 11]	καὶ εἰ δή τι ἄλλο	τῆς	οὐσίας αὐτοῦ ἐλελύμαντο, ἔλαβε. ~Μετὰ
[39, 41]	ὑπὲρ τοῦ ταχυναυτεῖν, ἐς τὸν	τῆς	παρ' ἡμῖν ναυτιλίας τρόπον ἐσκεύαστο·
[39, 35]	ἐνυκτέρευσε, τῆς τε ἀσφαλείας ἕνεκα	τῆς	παρὰ τοῦ χωρίου, καὶ ὅπως
[39, 38]	ὅτι πρὸς τῷ τῆς φωνῆς	τῆς	πατριώτιδος αὐτοὺς ἐπαίειν, καὶ τῶν
[39, 37]	ἔπεισεν αὐτούς, τό τε μέγεθος	τῆς	πόλεως ἐπεξιών, καὶ αὐτοὺς ἐπί
[39, 47]	καὶ μετέγνωσαν. Κἀκ τούτου ἐπισχόντες	τῆς	πορείας, ἐκείνους τε μὴ προσδεχομένους
[39, 14]	οἱ μὲν τὸν Δίωνα τὸν	τῆς	πρεσβείας αὐτοκράτορα (περιῆν γάρ) μετεπέμψαντο,
[39, 26]	διαφορὰς καὶ πρὸς πολέμους, ἐκ	τῆς	πρὶν φιλίας, ἀφικνεῖσθαι. Τοιούτοις οὖν
[39, 26]	δυνηθεὶς, καὶ τὸν Καίσαρα μείζω	τῆς	πρὸς ἑαυτὸν πίστεως γιγνόμενον ὁρῶν,
[39, 49]	Ἄλπεων τῶν Κελτικῶν, ὀλίγον ἔξω	τῆς	Ῥαιτίας· προχωρῶν δὲ ἐπὶ δυσμῶν,
[39, 56]	τε Ἀριστόβουλον (διαδρὰς γὰρ ἐκ	τῆς	Ῥώμης ὑπετάραττέ τι) συνέλαβε, καὶ
[39, 62]	καιρὸν καὶ ἄλλον βασιλέα πρὸς	τῆς	Σιβύλλης εἰρῆσθαι· καὶ τὸ μέγιστον,
[39, 60]	αὐτήν. Ἔδοξεν οὖν σφισι τὰ	τῆς	Σιβύλλης ἔπη ἀναγνωσθῆναι· καίπερ ἀντειπόντος
[39, 55]	μηδὲν μήτε ἐκείνου μήτε τῶν	τῆς	Σιβύλλης χρησμῶν φροντίσαντες. Καὶ ἐκρίθη
[39, 55]	μὲν ὁ Πομπήιος τῷ Γαβινίῳ	τῆς	Συρίας τότε ἄρχοντι, στρατεύσας δὲ
[39, 35]	ἐσῆλθε, καὶ ἐν αὐτῷ ἐνυκτέρευσε,	τῆς	τε ἀσφαλείας ἕνεκα τῆς παρὰ
[39, 57]	ἄνδρα τε ἐπεγράψατο, καὶ κοινωνὸν	τῆς	τε βασιλείας καὶ τοῦ πολέμου
[39, 55]	ἐκείνῳ τε τοῦτο παραδοξότατον συνέβη·	τῆς	τε γὰρ προτέρας δίκης διὰ
[39, 24]	διαλιπὼν δὲ, καὶ ἐς ἀναλογισμὸν	τῆς	τε ἑαυτοῦ ἀρετῆς καὶ τῆς
[39, 56]	ἀπειρηκότος δὲ καὶ τοῦ δήμου,	τῆς	τε Σιβύλλης, μὴ καταχθῆναι τὸν
[39, 40]	οἱ δὲ δὴ βάρβαροι, καταφρονήσαντες	τῆς	τε σμικρότητος καὶ τῆς ἀσθενείας
[39, 31]	καὶ Λουκίου Δομιτίου (ὃς μέχρι	τῆς	τελευταίας ἡμέρας ἐσπουδάρχησεν) ὁρμήσαντος μὲν
[39, 34]	λαβών, κατέτριψεν αὐτὴν, ὑπὲρ αὐτῆς	τῆς	τοῦ καιροῦ στενοχωρίας εἰκῇ βοῶν·
[39, 62]	εἶχε. Πρῶτον δ' οὖν περὶ	τῆς	τοῦ Πτολεμαίου καθόδου, ἅτε καὶ
[39, 41]	βαρβάρων, ἅτε ἐν τῇ συνεχείᾳ	τῆς	τοῦ ὠκεανοῦ παλιρροίας ἐπί τε
[39, 45]	(πάνυ γάρ τι διακορεῖς καὶ	τῆς	τροφῆς καὶ τοῦ ποτοῦ ἦσαν)
[39, 24]	τῆς τε ἑαυτοῦ ἀρετῆς καὶ	τῆς	τῶν ἐναντίων κακίας ἀφικνούμενος, οὐκέτ'
[39, 18]	ᾑρέθη) γραφὴν κατὰ τοῦ Μίλωνος	τῆς	τῶν μονομάχων παρασκευῆς ἀπήνεγκε. Ἃ
[39, 9]	σίτῳ πάσης αὖθις τῆς οἰκουμένης,	τῆς	ὑπὸ τοῖς Ῥωμαίοις τότε οὔσης,
[39, 10]	γνώμης σφᾶς πεποιηκότας εἰδώς, καὶ	τῆς	φυγῆς αἰτιωτάτους γεγονέναι νομίζων, ἐκ
[39, 38]	ἐκεῖνο εἶπον, ὅτι πρὸς τῷ	τῆς	φωνῆς τῆς πατριώτιδος αὐτοὺς ἐπαίειν,
[39, 51]	τε ὅλως ἐτόλμησαν καὶ ἐπιβῆναι	τῆς	χώρας ἠδυνήθησαν· πέμπουσι πρὸς τὸν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/02/2006