Livre, Chap.
[39, 21]	σταθείσας καθεῖλε· καὶ τότε μὲν	ο'	αὐτὰς ἐκείνου σὺν Γαίίῳ τῷ
[39, 6]	ταῖς ἀρχαῖς ὄντων ὑπῆρχον, καὶ	ὁ	ἀδελφὸς Ἄππιος Κλαύδιος στρατηγῶν, ὅ
[39, 7]	Κικέρωνος ἐσόμενον, τοὺς μονομάχους, οὓς	ὁ	ἀδελφὸς αὐτοῦ πρὸς ἀγῶνας ἐπιταφίους
[39, 35]	ὁ δὲ δὴ Κάτων καὶ	ὁ	Ἀτέιος, ἐπαναβάντες τισὶ τῶν περιεστηκότων
[39, 39]	δεινὰ ἐπηράσαντο. Ἐπεχείρησε μὲν γὰρ	ὁ	Ἀτέιος καὶ ἐς τὸ δεσμωτήριον
[39, 36]	ἤδη ἐκ τοῦ συλλόγου, παραλαβὼν	ὁ	Ἀτέιος τὸν Γάλλον αἵματος ἀνάπλεων
[39, 58]	ὄλεθρον διώκοντες. Νικήσας οὖν αὐτοὺς	ὁ	Γαβίνιος, καὶ ἄλλους τε πολλοὺς
[39, 55]	ἐκρίθη μὲν ὕστερον ἐπὶ τούτῳ	ὁ	Γαβίνιος, οὐχ ἑάλω δὲ, διά
[39, 56]	οὐδὲν ἤνυσεν. ~Ἔσχε δὲ ὧδε.	Ὁ	Γαβίνιος πολλὰ μὲν {καὶ} τὴν
[39, 55]	τοῦτο ὅ τε Πομπήιος καὶ	ὁ	Γαβίνιος. Τοσοῦτον γὰρ αἵ τε
[39, 65]	~Κἀν τούτῳ καὶ ὁ Πομπτῖνος	ὁ	Γάιος τὰ ἐπινίκια τὰ τῶν
[39, 65]	ἂν αὐτῶν ἥμαρτεν, εἰ μὴ	ὁ	Γάλβας ὁ Σέρουιος συστρατευσάμενος αὐτῷ,
[39, 35]	δοκοῦντα αὐτῷ λέγειν. Φοβηθεὶς οὖν	ὁ	Γάλλος, μή τις αὐτὸν ἐκ
[39, 0]	ἐς Αἴγυπτον κατήχθη, καὶ ὡς	ὁ	Γαουίνιος ἐπὶ τούτῳ ἐκρίθη. Χρόνου
[39, 57]	ἔχοντα, ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς ἐπηγάγετο.	Ὁ	γὰρ Γαβίνιος ἐδύνατο μὲν ἀρχόμενον
[39, 63]	μέγα παρὰ τοῦ Γαβινίου εὑρόμενοι,	(ὁ	γὰρ ἐπί τε βραχυτέροις εὐθυνόμενος,
[39, 4]	ἐποιήσαντο. Περιπεσόντες δὲ τοῖς προφύλαξιν	(ὁ	γὰρ Καῖσαρ ἀκριβῶς πάντα ἀεὶ
[39, 52]	αὐτούς τε πλὴν ὀλίγων ἔφθειραν	(ὁ	γὰρ Καῖσαρ διὰ ταχέων τοῖς
[39, 23]	τινῶν Πορκίους σφᾶς προσειπεῖν ἐθελησάντων·	ὁ	γὰρ Κάτων καὶ τοῦτ' ἐκώλυσεν.
[39, 32]	ἡ μὲν τῶν στρατηγῶν κατάστασις	(ὁ	γὰρ Κάτων οὐδὲν βίαιον πρᾶξαι
[39, 19]	δὲ αὐτὸν μηδ' ἀπολογούμενον ἁλίσκεσθαι.	Ὁ	γὰρ Κλώδιος, ὅπως ἐπὶ πλεῖον
[39, 20]	καὶ οὐκ ἐποίησε μὲν τοῦτο·	ὁ	γὰρ Μίλων ἐκώλυσεν. ~Ὁ δ'
[39, 37]	δὲ ὑπὸ αὐτοῦ τούτου, διανομοθετῆσαι.	Ὁ	γὰρ Ὁρτήσιος, φιλαναλωτὴς ἐν τοῖς
[39, 63]	καὶ τοῦ Κικέρωνος συναγορεύοντος αὐτῷ.	Ὁ	γὰρ Πομπήιος κατὰ τὴν τοῦ
[39, 45]	σπουδῇ προσανέβαινον, μηδενός σφισιν ἐναντιουμένου.	Ὁ	γὰρ Σαβῖνος οὐκ ἐκινήθη πρὶν
[39, 6]	γνώμην ἐς τὸ πλῆθος ἐσήνεγκαν·	ὁ	γὰρ Σπινθὴρ ὁ ὕπατος, τὸ
[39, 63]	ἐν τοῖς ἔπεσιν αὐτῆς ἐνεγέγραπτο.	~Ὁ	δ' οὖν δῆμος ὀλίγου μὲν
[39, 21]	τοῦτο· ὁ γὰρ Μίλων ἐκώλυσεν.	~Ὁ	δ' οὖν Κικέρων, ὡς καὶ
[39, 25]	κακίας ἀφικνούμενος, οὐκέτ' αὐτῶν προετίμα.	~Ὁ	δὲ δὴ Καῖσαρ αὐξανόμενος, καὶ
[39, 40]	αὐτῶν, οὐκ ἐς μακρὰν ἐσφάλη.	~Ὁ	δὲ δὴ Καῖσαρ ἐν τῇ
[39, 34]	τοῦ καιροῦ στενοχωρίας εἰκῇ βοῶν·	ὁ	δὲ δὴ Κάτων ἔτυχε μὲν
[39, 34]	ἀγαπῶντες εἰ καὶ ὣς περισωθεῖεν.	~Ὁ	δὲ δὴ Κάτων καὶ ὁ
[39, 35]	Νίννιος διαλαθόντες πως ἔνδον ἐγένοντο·	ὁ	δὲ δὴ Κάτων καὶ ὁ
[39, 39]	ἄλλῃ Ἰταλίᾳ δι' ἑαυτοῦ ποιήσηται.	Ὁ	δὲ δὴ Κράσσος, ἐπειδὴ μηδέτερον
[39, 49]	σφισιν, ἀνεχώρησεν ἐντὸς ἡμερῶν εἴκοσιν.	~Ὁ	δὲ δὴ Ῥῆνος ἀναδίδωσι μὲν
[39, 22]	ἀντὶ δούλων ἔσεσθαι προσδοκήσαντες, ἐσεδέξαντο.	Ὁ	δὲ Κάτων ἐπὶ μὲν τούτοις
[39, 55]	ἐκεῖνος, ὁ μὲν τῇ χάριτι,	ὁ	δὲ τῇ δωροληψίᾳ, καὶ ἄκοντος
[39, 60]	καὶ ὁ μὲν ἑαυτῷ βοηθῶν,	ὁ	δὲ τήν τε ἐκείνου χάριν,
[39, 21]	αὐτοῦ, ὡς καὶ ἄκυρα ὄντα·	ὁ	δὲ τήν τε φυγὴν τὴν
[39, 48]	τὴν αἰτίαν ἐς ὀλίγους τρέποντες.	Ὁ	δὲ τούτους μὲν, ὡς καὶ
[39, 8]	τοῦ Σπινθῆρος ἐσηγησαμένου, προεβούλευσε· καὶ	ὁ	δῆμος, ἀμφοτέρων τῶν ὑπάτων ἐσενεγκόντων,
[39, 59]	πρᾶγμα κρυφθῆναι) εὐθύς τε αὐτὸ	ὁ	δῆμος ἐπύθετο· καὶ ἐπειδὴ καὶ
[39, 25]	δὲ δὴ Καῖσαρ αὐξανόμενος, καὶ	ὁ	δῆμος τά τε κατειργασμένα αὐτῷ
[39, 30]	ἀρχὴν περὶ αὐτῶν ἠδυνήθη, ἀλλὰ	ὁ	ἐνιαυτὸς οὕτω διέβη. Οὐ μέντοι
[39, 52]	πρὶν πολλάκις σφαλῆναι. Καὶ γὰρ	ὁ	Καῖσαρ ἄλλως μὲν οὐκ εἶχε
[39, 43]	ἑάλωσαν. Καὶ αὐτῶν τοὺς λογιμωτάτους	ὁ	Καῖσαρ ἀποσφάξας τοὺς ἄλλους ἐπώλησε.
[39, 51]	ἐλήλεγκται. ~Ἐς ταύτην οὖν τότε	ὁ	Καῖσαρ, ἐπειδὴ τά τε ἄλλα
[39, 3]	{καὶ} καθ' ὃ μὲν αὐτὸς	ὁ	Καῖσαρ ἦν ἐτράποντο καὶ ἔφυγον·
[39, 10]	καθήξοντα αὐτὸν ᾖσθοντο· (καὶ γὰρ	ὁ	Καῖσαρ καὶ ἀπὼν εὔνοιάν τινα
[39, 44]	αὐτοὶ ἔπαθον. Ἐπεχείρησε μὲν γὰρ	ὁ	Καῖσαρ καὶ ἐς αὐτὰ τὰ
[39, 23]	δὲ καὶ τότε τῷ Κλωδίῳ	ὁ	Καῖσαρ, καίτοι μὴ παρών, καὶ
[39, 2]	συνώμοσαν, Ἀνδρὰν προστησάμενοι. ~Ταῦτ' οὖν	ὁ	Καῖσαρ παρὰ τῶν Ῥημῶν μαθὼν,
[39, 28]	Ἐπεὶ δὲ καὶ πρὸς ἐκεῖνο	ὁ	Κάτων ἀνθίστατο, ἐξεπήδησαν ἀθρόοι, καὶ
[39, 23]	πολεμίων κρατεῖν ἐνόμιζε. ~Τότε οὖν	ὁ	Κάτων ἐν δόξῃ τινὶ ἐπινικίων
[39, 22]	Κλωδίου πολὺ τῇ στάσει ἐλαττουμένου,	ὁ	Κάτων ὁ Μᾶρκος ἐπελθὼν ἀνίσωσεν
[39, 62]	οὔθ' ὁ Πομπήιος παρῆν, καὶ	ὁ	Κικέρων δεινότατα αὐτοῦ κατηγόρησεν. Οὕτω
[39, 9]	αὐτοὺς γενέσθαι. ~Κατῆλθέ τε οὖν	ὁ	Κικέρων, καὶ χάριν τῇ τε
[39, 59]	εἶχον καταψηφίσασθαι αὐτοῦ. Καὶ γὰρ	ὁ	Κικέρων τά τε ἄλλα ἰσχυρῶς
[39, 60]	αὐτοῦ ἀποδειχθῆνα, ι ὤν, καὶ	ὁ	Κλαύδιος, καίπερ προσήκων οἱ, ὅμως
[39, 7]	καὶ ἐν αὐτῇ τῇ διαψηφίσει	ὁ	Κλώδιος γνοὺς τὸ πλῆθος πρὸς
[39, 18]	κατελύθη. ~Μετὰ δὲ δὴ τοῦτο	ὁ	Κλώδιος ἐπειδὴ τάχιστα ἐς τὴν
[39, 23]	τοῦτ' ἐκώλυσεν. Ὀργῇ δ' οὖν	ὁ	Κλώδιος τὴν ἐναντίωσιν αὐτοῦ φέρων,
[39, 20]	οὐχ ὁσίων ἐποικουμένων, ἔφασαν) ἐνταῦθα	ὁ	Κλώδιος τὸν Κικέρωνα μεταλαβὼν, τῷ
[39, 39]	καὶ διατριβὴ ἐγένετο. Κἀν τούτῳ	ὁ	Κράσσος ἔξω τοῦ πωμηρίου ἐξῆλθε.
[39, 30]	οὖν τούτῳ φανερῶς ἐνέκειτο, καὶ	ὁ	Κράσσος ἐρωτηθεὶς καὶ αὐτὸς τὰ
[39, 46]	δὴ τὰς αὐτὰς ἡμέρας καὶ	ὁ	Κράσσος ὁ Πούπλιος, τοῦ Κράσσου
[39, 46]	ὠκεανὸν καθήκουσιν. Ἐπ' οὖν τούτους	ὁ	Κράσσος στρατεύσας Σωτιάτας τε μάχῃ
[39, 31]	τοῦτο ὅ τε Πομπήιος καὶ	ὁ	Κράσσος ὕπατοι ἐκ μεσοβασιλείας, ἀπεδείχθησαν,
[39, 35]	πρὸ τῶν τὰς ἀρχὰς ἐχόντων	ὁ	λόγος ἐδίδοτο· τοῦ μηδένα αὐτῶν,
[39, 60]	καὶ αὐτοὺς ὅ τε Δομίτιος	ὁ	Λούκιος καὶ Ἄππιος Κλαύδιος διεδέξαντο,
[39, 27]	(καὶ γάρ τι καὶ ῥώμης	ὁ	Μαρκελλῖνος εἶχεν) οὐκ ἐπιτρέψοντές σφισιν
[39, 28]	κατηφείας αὐτοὺς κατέστησαν, δημηγορῶν μὲν	ὁ	Μαρκελλῖνος, καὶ τὰ παρόντα σφίσιν
[39, 22]	τῇ στάσει ἐλαττουμένου, ὁ Κάτων	ὁ	Μᾶρκος ἐπελθὼν ἀνίσωσεν αὐτούς. Τῷ
[39, 42]	τοῦ πνεύματος ἰσχὺν ἀπλήστως ἐσδέχεσθαι.	~Ὁ	μὲν Βροῦτος, τέως μὲν ἐκεῖνο
[39, 22]	παντὸς τὸ βεβαιωθῆναι αὐτὰ ἐποιεῖτο.	Ὁ	μὲν γὰρ Πτολεμαῖος, ὁ τὴν
[39, 60]	Κράσσος ὑπάτευόν τε ἔτι· καὶ	ὁ	μὲν ἑαυτῷ βοηθῶν, ὁ δὲ
[39, 39]	ἔξω τοῦ πωμηρίου ἐξῆλθε. Καὶ	ὁ	μέν, εἴτε ἐκ συντυχίας, εἴτε
[39, 53]	μέν, λαβὼν δὲ ὀλίγους. ~Καὶ	ὁ	μὲν ἐς τὴν ἤπειρον ἀναπλεύσας,
[39, 29]	εἴ τι αὐτὸν ἐξεργάσαιντο. Καὶ	ὁ	μὲν παρὰ τοσοῦτον ἐλθὼν ἀπολέσθαι,
[39, 39]	τὰς στρατείας αὐτῶν ἀναψηφίσαι ἐπιχειρούντων,	ὁ	μὲν Πομπήιος οὐκ ἠγανάκτει· τούς
[39, 55]	τότε ἄρχοντι, στρατεύσας δὲ ἐκεῖνος,	ὁ	μὲν τῇ χάριτι, ὁ δὲ
[39, 21]	μηδενὸς τῶν αἰσχίστων ἀπεχόμενοι· καὶ	ὁ	μὲν τήν τε δημαρχίαν τὴν
[39, 58]	τῷ Πτολεμαίῳ αὐτὴν παρέδωκε. Καὶ	ὁ	μὲν τήν τε θυγατέρα, καὶ
[39, 35]	συλλόγου χωρίον, ἐξεῖργον. Καὶ ἐπειδὴ	ὁ	μὲν Φαυώνιος καὶ ὁ Νίννιος
[39, 34]	πολλοὺς ἀγωνιζόμενοι, μάτην ἐπαρρησιάζοντο. Καὶ	ὁ	μὲν Φαυώνιος, μίαν ὥραν μόνην
[39, 9]	ἐπὶ πέντε ἔτη δοῦναι. Καὶ	ὁ	μέν, ὥσπερ ἐπὶ τοῖς καταποντισταῖς
[39, 1]	ᾧ Κορνήλιός τε Σπινθὴρ καὶ	ὁ	Μέτελλος ὁ Νέπως ὑπατεύειν ἤρξαντο,
[39, 8]	αὐτοὺς Κλώδιος, ἀλλ' ἐκείνῳ τε	ὁ	Μίλων ἀντέκειτο, ὥστε μηδὲν βίαιον
[39, 7]	ἀποδειχθῇ, διαφευξόμενος. Ἐγράψατο γὰρ αὐτὸν	ὁ	Μίλων, καὶ οὐκ ἐσήγαγε· οὔτε
[39, 20]	ἐσαχθῆναι ἐξῆν. ~Τέως μὲν οὖν	ὁ	Μίλων τῶν λοιδοριῶν καὶ τῶν
[39, 7]	δικαστῶν γενέσθαι ἐχρῆν, ᾕρηντο· καὶ	ὁ	Νέπως ἀπεῖπε τῷ στρατηγῷ μηδεμίαν,
[39, 1]	τε Σπινθὴρ καὶ ὁ Μέτελλος	ὁ	Νέπως ὑπατεύειν ἤρξαντο, διελθόντος, τρίτος
[39, 35]	ἐπειδὴ ὁ μὲν Φαυώνιος καὶ	ὁ	Νίννιος διαλαθόντες πως ἔνδον ἐγένοντο·
[39, 17]	Μαλλίου Τορκουάτου γένος. Καὶ οὕτως	ὁ	νόμος, ἐν τοῖς ἑαυτοῦ ῥήμασι
[39, 15]	τοῦ Κάτωνος. Ἐπειδὴ γὰρ τάχιστα	ὁ	νοῦς τῶν ἐπῶν διεθρυλήθη, (ὥσπερ
[39, 49]	τὸν ὠκεανὸν ἐμβάλλει. Οὗτος γὰρ	ὁ	ὅρος, ἀφ' οὗ γε καὶ
[39, 50]	ἀμφότερα τοῦ ποταμοῦ οἰκοῦντες ὠνομάζοντο.	~Ὁ	οὖν Καῖσαρ τόν τε Ῥῆνον
[39, 40]	αὐτῶν τοὺς ὁμήρους σφῶν ἀπολάβωσιν.	Ὁ	οὖν Καῖσαρ τούτους μὲν οὐκ
[39, 8]	ὡς εἰπεῖν, τὴν πόλιν ἐγίγνοντο.	Ὁ	οὖν Νέπως φοβηθεὶς πρός τε
[39, 60]	ἐν αὐτοῖς τιμωρίαν, ὅταν παραβαθῇ.	~Ὁ	οὖν Πομπήιος ὅ τε Κράσσος
[39, 31]	οἴκοθεν ὑπὸ νύκτα, ἐπεὶ δ'	ὁ	παῖς ὁ τὸν λύχνον οἱ
[39, 2]	εἶναι) διέτριψε μέχρις οὗ καὶ	ὁ	πεζὸς ἦλθε. Καὶ οὕτω παντὶ
[39, 19]	αὐτῶν ἐν τοῖς συλλόγοις, τίς	ὁ	ποιῶν ἢ καὶ λέγων τοιόνδε
[39, 26]	Τοιούτοις οὖν δή τισι λογισμοῖς	ὁ	Πομπήιος ἐπὶ τὸν Καίσαρα ὡπλίζετο.
[39, 38]	ὅτι τὸ θέατρον τοῦτο οὐχ	ὁ	Πομπήιος ἐποίησεν, ἀλλὰ καὶ Δημήτριός
[39, 24]	~Οὗτοί τε οὖν ἐμάχοντο, καὶ	ὁ	Πομπήιος ἔσχε μὲν καὶ ἐν
[39, 39]	τούτοις οὐ σμικρὰ τῷ δήμῳ	ὁ	Πομπήιος ἐχαρίσατο· τοὺς δὲ δὴ
[39, 16]	οἱ βουλευταὶ μὴ μείζων ἔθ'	ὁ	Πομπήιος καὶ ἀπ' ἐκείνου γένηται,
[39, 62]	ἄλλως τε καὶ ὅτι οὔθ'	ὁ	Πομπήιος παρῆν, καὶ ὁ Κικέρων
[39, 8]	τῷ νόμῳ ἄλλοι τε, καὶ	ὁ	Πομπήιος συνεῖπον, ὥστε πολὺ κρείττους
[39, 14]	τά τε γὰρ ἄλλα, καὶ	ὁ	Πομπήιος τῇ τε οἰκίᾳ αὐτὸν
[39, 38]	ἐσήγησιν. ~Κἀν ταῖς αὐταῖς ἡμέραις	ὁ	Πομπήιος τὸ θέατρον, ᾧ καὶ
[39, 55]	βουλῆς, ἴσχυσαν, ὥστε ἐπιστείλας μὲν	ὁ	Πομπήιος τῷ Γαβινίῳ τῆς Συρίας
[39, 65]	ψηφίσματος θάπτοιτο. ~Κἀν τούτῳ καὶ	ὁ	Πομπτῖνος ὁ Γάιος τὰ ἐπινίκια
[39, 46]	αὐτὰς ἡμέρας καὶ ὁ Κράσσος	ὁ	Πούπλιος, τοῦ Κράσσου τοῦ Μάρκου
[39, 55]	τὸν αὐτὸν τοῦτον χρόνον καὶ	ὁ	Πτολεμαῖος, καίτοι τῶν Ῥωμαίων τήν
[39, 16]	Μαρκελλίνου ὑπάτων ἐγένετο· καὶ αὐτὰ	ὁ	Πτολεμαῖος μαθὼν τήν τε κάθο
[39, 56]	οἱ τὴν κάθοδον. Ἐπεὶ μέντοι	ὁ	Πτολεμαῖος μετὰ τῶν τοῦ Πομπηίου
[39, 14]	δὲ ἄρα καὶ τότε ἔθ'	ὁ	Πτολεμαῖος τοῖς χρήμασι κατεκράτει, ὥστε
[39, 65]	ἥμαρτεν, εἰ μὴ ὁ Γάλβας	ὁ	Σέρουιος συστρατευσάμενος αὐτῷ, κρύφα καὶ
[39, 5]	τῷ αὐτῷ τούτῳ χρόνῳ Γάλβας	ὁ	Σέρουιος, ὑποστρατηγῶν αὐτῷ, μέχρι μὲν
[39, 17]	συγγενείας τὴν αὐτὴν ἱερατείαν ἔχειν,	ὁ	Σπινθὴρ ὁ ὕπατος, ἐπιθυμήσας Κορνήλιον
[39, 22]	ἐποιεῖτο. Ὁ μὲν γὰρ Πτολεμαῖος,	ὁ	τὴν νῆσον τότε κατέχων, ἐπειδὴ
[39, 15]	αὐτοῖς ἐγγεγραμμένον αὐτὸ τοῦτο· Ἂν	ὁ	τῆς Αἰγύπτου βασιλεὺς βοηθείας τινὸς
[39, 61]	ἀντειπόντος τοῦ Πομπηίου. ~Κἀν τούτῳ	ὁ	Τίβερις, εἴτ' οὖν ὄμβρων ἄνω
[39, 31]	νύκτα, ἐπεὶ δ' ὁ παῖς	ὁ	τὸν λύχνον οἱ προφέρων ἐσφάγη,
[39, 17]	ἐσαγαγεῖν, ἔπειτ' ἐπειδὴ ὁ Φαῦστος	ὁ	τοῦ Σύλλου παῖς, ἐκ τοῦ
[39, 35]	πλῆθος ἐξέλθῃ. Καὶ τοῦτον μὲν	ὁ	Τρεβώνιος μάτην ἐνταῦθα καὶ τὴν
[39, 6]	Κλαύδιος στρατηγῶν, ὅ τε Νέπως	ὁ	ὕπατος, ἀπ' οἰκείας τινὸς ἔχθρας
[39, 17]	αὐτὴν ἱερατείαν ἔχειν, ὁ Σπινθὴρ	ὁ	ὕπατος, ἐπιθυμήσας Κορνήλιον Σπινθῆρα τὸν
[39, 6]	πλῆθος ἐσήνεγκαν· ὁ γὰρ Σπινθὴρ	ὁ	ὕπατος, τὸ μέν τι καὶ
[39, 17]	τοὺς οἰωνιστὰς ἐσαγαγεῖν, ἔπειτ' ἐπειδὴ	ὁ	Φαῦστος ὁ τοῦ Σύλλου παῖς,
[39, 34]	~Ὁ δὲ δὴ Κάτων καὶ	ὁ	Φαυώνιος ἠναντιοῦντο μὲν πᾶσι τοῖς
[39, 40]	χωρίων ἱδρυμέναι, ἀπρόσιτοι ἦσαν, καὶ	ὁ	ὠκεανὸς πάσας, ὡς εἰπεῖν, αὐτὰς
[39, 62]	καὶ μεγίστου, ἐδι κάσθη. Καὶ	ὅ	γε δῆμος σύμπας, ὡς εἰπεῖν,
[39, 42]	σκάφη παντελῶς ἐκλείψων. Ἐπεὶ δ'	ὅ	τε ἄνεμος ἐξαπιναίως ἔπεσε, καὶ
[39, 60]	τοῦ Γαβινίου αἱ πλείους ἐγένοντο.	Ὅ	τε γὰρ Δομίτιος ἐχθρὸς τῷ
[39, 16]	ῥαβδούχων δύο καταγαγεῖν αὐτὸν κελευόντων,	(ὅ	τε γὰρ Πτολεμαῖος μαθὼν τὸ
[39, 60]	τῆς ἀρχῆς ἀπηλλάγησαν, καὶ αὐτοὺς	ὅ	τε Δομίτιος ὁ Λούκιος καὶ
[39, 45]	αὐτόμολον πέμψας, ἔπεισεν αὐτοὺς ὅτι	ὅ	τε Καῖσαρ ἐπταικὼς εἴη. Καὶ
[39, 60]	ὅταν παραβαθῇ. ~Ὁ οὖν Πομπήιος	ὅ	τε Κράσσος ὑπάτευόν τε ἔτι·
[39, 30]	τῷ κοινῷ συμφέροι πράξει· κατέδεισαν	ὅ	τε Μαρκελλῖνος καὶ ἄλλοι πολλοὶ
[39, 6]	ὁ ἀδελφὸς Ἄππιος Κλαύδιος στρατηγῶν,	ὅ	τε Νέπως ὁ ὕπατος, ἀπ'
[39, 55]	βασιλείαν ἐκομίσατο. Ἔπραξαν δὲ τοῦτο	ὅ	τε Πομπήιος καὶ ὁ Γαβίνιος.
[39, 31]	ἔτους διήγαγον. ~Καὶ μετὰ τοῦτο	ὅ	τε Πομπήιος καὶ ὁ Κράσσος
[39, 5]	διὰ τῶν ὑποστρατήγων, συχνοὶ ἐκεχείρωντο,	ὅ	τε χειμὼν ἐνέστη, ἀνεχώρησεν ἐς
[39, 52]	γνώμην σπείσασθαι σφίσιν· ἐπεὶ δὲ	ὅ	τε χειμὼν προσῄει, καὶ οὐχ
[39, 43]	ὀλίγον σφῶν ἀφεστηκότας οὐχ εἶχον	ὅ	τι ποιήσωσιν. Αὐτοί τε οὖν
[39, 58]	πάντα ἱκανώτατοι καὶ ἐκλαλῆσαι πᾶν	ὅ	τι ποτ' ἂν ἐπέλθῃ σφίσι,
[39, 51]	Καὶ τὸν μὲν διάπλουν, καθ'	ὃ	μάλιστα ἐχρῆν, μετὰ τῶν πεζῶν
[39, 3]	ἐκεῖθεν ἐπικατέδραμον ἀνέλπιστοι, {καὶ} καθ'	ὃ	μὲν αὐτὸς ὁ Καῖσαρ ἦν
[39, 48]	ἐκεῖνον διαβαίη. Αὐτός τε γὰρ,	ὃ	μηδείς πω πρότερον τῶν ὁμοίων
[39, 16]	ὁ Πτολεμαῖος μαθὼν τήν τε	κάθο	δον ἀπέγνω, καὶ ἐς Ἔφεσον
[39, 54]	ἐγίγνετο, καὶ ἡ Ἰβηρία ἐκινήθη·	διὸ	καὶ τῷ Πομπηίῳ προσετάχθη. Προσαναστάντες
[39, 25]	τοσοῦτον μνημονεύοντας ἐφ' ὅσον μηδὲν	ἄλλο	ἐπιγένοιτο· καὶ πρὸς τὸ ἀεὶ
[39, 11]	κατασκευήν, καὶ εἰ δή τι	ἄλλο	τῆς οὐσίας αὐτοῦ ἐλελύμαντο, ἔλαβε.
[39, 19]	κατὰ τὸ σῶμα, ἢ κατ'	ἄλλο	τι ἦν, ἰδίᾳ καὶ καθ'
[39, 30]	καὶ μήτ' ἀρχὰς ἑλέσθαι, μήτ'	ἄλλο	τι πολιτικὸν πρᾶξαι ἐξουσίαν ἔχοντες,
[39, 19]	πρὶν γὰρ ἐκεῖνον τεθῆναι, οὔτ'	ἄλλο	τι τῶν σπουδαίων ἐν τῷ
[39, 27]	αἱρεθέντος, καὶ αἰτήσωσι κατὰ τοὺς	νό	μους τὴν ἀρχὴν καὶ λάβωσι.
[39, 43]	ἐκείνης, ἤτοι τῶν πολεμίων νεῶν	ἐπιβησόμενο,	ι ἢ πάντως γε οὐχ
[39, 60]	αὐτῷ ἔπραξαν. Καὶ αὐτὸν καὶ	ἐκεῖνο	δεινῶς ἐπίεσεν, ὅτι προπεμφθέντα τινὰ
[39, 38]	οἶδα. Ἤδη γάρ τινες καὶ	ἐκεῖνο	εἶπον, ὅτι πρὸς τῷ τῆς
[39, 42]	~Ὁ μὲν Βροῦτος, τέως μὲν	ἐκεῖνο	ἐπέσπερχεν, οὐδ' ἀνταναχθῆναι αὐτοῖς διά
[39, 11]	ὂν, ἀποδοῦναι. Καὶ οὕτω καὶ	ἐκεῖνο,	καὶ χρήματα ἔς τε τὴν
[39, 16]	τοῦτο, τὸ πλῆθος ἔσχε. ~Καὶ	ἐκεῖνο	μὲν ἔσχεν οὕτως· καὶ ἐς
[39, 28]	θεωρήσωσιν. Ἐπεὶ δὲ καὶ πρὸς	ἐκεῖνο	ὁ Κάτων ἀνθίστατο, ἐξεπήδησαν ἀθρόοι,
[39, 38]	δὴ ταῦτα· ἤκουσα δὲ καὶ	ἐκεῖνο,	ὅτι τὸ θέατρον τοῦτο οὐχ
[39, 30]	ὑπεναντιούμενος αὐτῷ ψηφιεῖσθαι μέλλοντι, καὶ	ἐκεῖνό	τε κυρωθῆναι ἐκώλυσε, καὶ τοῦ
[39, 63]	ἐκ τοῦ προαστείου, πρὶν καὶ	ἐκεῖνο	τελεσθῆναι. Καὶ μέντοι καὶ τοῦ
[39, 65]	τῶν Γαλατῶν ἔπεμψεν. Ἐς γὰρ	ἐκεῖνο	τοῦ χρόνου, μηδενός οἱ διδόντος
[39, 10]	Ἐκεῖνος γὰρ τοῦτό τε οὐκ	ἀπὸ	γνώμης σφᾶς πεποιηκότας εἰδώς, καὶ
[39, 55]	τοῖς τότε Ῥωμαίοις συνεκέχυτο ὥστε	ἀπὸ	πολλῶν, ὧν ἐδωροδόκησε, σμικρὰ ἄττα
[39, 20]	τὴν ἄρκτον μετεστράφη, καὶ λαμπὰς	ἀπὸ	τῆς μεσημβρίας ὁρμηθεῖσα, πρὸς βορέαν
[39, 4]	στρατιώταις πέμψαντες, καὶ ὅπλα τινὰ	ἀπὸ	τοῦ τείχους ῥίψαντες. Ὡς μέντοι
[39, 45]	δὲ αἰσθόμενός σφας θρασύτερον μὲν	ἀπὸ	τούτου διακειμένους, οὐ μὴν καὶ
[39, 6]	τὰ ἐναντιώτατα ἀντιλαμβάνουσι. Συνέπραττον δὲ	ἀπὸ	τῶν στρατηγῶν καὶ τῶν δημάρχων
[39, 37]	καὶ ἁβρότητος προκεχωρηκότες· ἐκωλύθησαν δὲ	ὑπὸ	αὐτοῦ τούτου, διανομοθετῆσαι. Ὁ γὰρ
[39, 0]	περὶ τῆς νήσου. Ὡς Πτολεμαῖος	ὑπὸ	Γαουινίου ἐς Αἴγυπτον κατήχθη, καὶ
[39, 22]	εἰ πολέμῳ τινὶ ἐνενικήκει, μετεποιεῖτο.	Ὑπὸ	γὰρ τοῦ πολλοὺς δωροδοκεῖν, σπανιώτερον
[39, 20]	καὶ θόρυβος ἐν τῷ Λατίνῳ	ὑπὸ	γῆς ἐξηκούσθη. Καὶ αὐτὰ οἱ
[39, 46]	ἐκείνου πρὸς θάρσος προπετὲς ἐκπίπτουσιν.	~Ὑπὸ	δὲ δὴ τὰς αὐτὰς ἡμέρας
[39, 60]	τοῖς τε πολλοῖς χαρίσασθαί τι	ὑπὸ	δημαγωγίας θελήσας, καὶ παρὰ τοῦ
[39, 29]	τε ἐσελθεῖν ἐκωλύθη, κἀν τούτῳ	ὑπὸ	ἱππέων περιστοιχισθεὶς, διεσπάσθη ἄν, εἰ
[39, 23]	αὐτὸν ἀδικοῦντα ἐδύνατο, ἀλλ' ὅτι	ὑπὸ	ναυαγίας τὰ γράμματα σχεδόν τι
[39, 31]	μὲν πρὸς τὴν ἐκκλησίαν οἴκοθεν	ὑπὸ	νύκτα, ἐπεὶ δ' ὁ παῖς
[39, 34]	ἔτι τι δημηγορῆσαι δοκῶν ἔχειν	ὑπό	τε τοῦ Τρεβωνίου σιγασθῇ, καὶ
[39, 48]	ἀλλὰ καὶ περὶ ταῖς ἁμάξαις	ὑπό	τε τῶν γυναικῶν καὶ ὑπὸ
[39, 45]	γὰρ συμμάχων τινὰ ὁμοφωνοῦντά σφισιν,	ὑπὸ	τὴν ἑσπέραν, ὡς αὐτόμολον πέμψας,
[39, 65]	Σέρουιος συστρατευσάμενος αὐτῷ, κρύφα καὶ	ὑπὸ	τὴν ἕω στρατηγῶν τὴν ψῆφόν
[39, 30]	ἀνοχὰς τὰς Λατίνας, δεύτερον τότε	ὑπό	τινος οὐκ ὀρθῶς πραχθέντος ποιουμένας,
[39, 9]	πάσης αὖθις τῆς οἰκουμένης, τῆς	ὑπὸ	τοῖς Ῥωμαίοις τότε οὔσης, ἄρξειν
[39, 62]	ᾧ δὲ ταῦτ' ἐγίγνετο, χρήματα	ὑπὸ	τοῦ Γαβινίου προπεμφθέντα, οὐχ ὅπως
[39, 32]	μέν, τούς τε ἄλλους τοὺς	ὑπὸ	τοῦ δήμου αἱρουμένους· πρὸς τρόπου
[39, 38]	πολλῷ ὕστερον. Ἠλεήθησαν γάρ τινες	ὑπὸ	τοῦ δήμου, παρὰ τὴν τοῦ
[39, 63]	ἁλούς, ὥσπερ εἶπον, ὕστερον δ'	ὑπὸ	τοῦ Καίσαρος κατήχθη. ~Ἐν δὲ
[39, 24]	μὲν γὰρ αὐτὸν καὶ τὰ	ὑπὸ	τοῦ Κλωδίου γιγνόμενα, καὶ μάλισθ'
[39, 21]	τὰς ἐπὶ τῇ ἑαυτοῦ φυγῇ	ὑπὸ	τοῦ Κλωδίου σταθείσας καθεῖλε· καὶ
[39, 60]	δεινῶς ἐπίεσεν, ὅτι προπεμφθέντα τινὰ	ὑπὸ	τοῦ Κράσσου ὑποστράτηγον ἐπὶ τῇ
[39, 54]	καὶ Οὐακκαίους προστησάμενοι, μάχῃ μὲν	ὑπὸ	τοῦ Νέπωτος τοῦ Μετέλλου, ἀπαράσκευοι
[39, 63]	τοῦ σίτου πρόνοιαν, ἐπειδὴ πολὺς	ὑπὸ	τοῦ ποταμοῦ διέφθαρτο, ἐκδημήσας ὥρμησε
[39, 12]	αὐτὸν ἐκβεβληκότων· καὶ ἔτυχεν ὥστε	ὑπὸ	τοῦ Σπινθῆρος, ᾧ ἡ Κιλικία
[39, 62]	καὶ αὐτὸς αἰσχρῶς καὶ κακῶς	ὑπὸ	τοῦ συνειδότος διετέθη, ὥστε καὶ
[39, 25]	τὸ μὲν προευδοκιμοῦν πᾶν καταλύοντας	ὑπὸ	τοῦ φθόνου, τὸ δ' ἄρτι
[39, 33]	ἄλλων τὸ μὲν πολὺ δουλωθὲν	ὑπὸ	τοῦ φόβου, ἡσυχίαν ἤγαγον, ἀγαπῶντες
[39, 24]	γιγνόμενα, καὶ μάλισθ' ὅτι καὶ	ὑπὸ	τῶν ἄλλων ὑπερεωρᾶτο, ὧν διέφερε,
[39, 29]	οὖν καὶ ἐπὶ τούτῳ ἀγανακτήσεως	ὑπὸ	τῶν βουλευτῶν γενομένης, τὸ μὲν
[39, 25]	τὸ δ' ἄρτι προφαινόμενον συνεπαύξοντας	ὑπὸ	τῶν ἐλπίδων. ~Δι' οὖν ταῦτα
[39, 42]	τά τε πλοῖα οὐκέθ' ὁμοίως	ὑπὸ	τῶν κωπῶν ἐκινεῖτο, ἀλλ' ἅτε
[39, 59]	ἐν τῇ ἀπουσίᾳ αὐτοῦ δεινῶς	ὑπὸ	τῶν λῃστῶν κακωθέντες) κατεβόησαν, οἵ
[39, 48]	ὑπό τε τῶν γυναικῶν καὶ	ὑπὸ	τῶν παίδων ἀναμὶξ ὄντων ταραττομένους,
[39, 56]	αὐτῶν στρατεύσων. Τοῦ γὰρ Φραάτου	ὑπὸ	τῶν παίδων δολοφονηθέντος, Ὀρώδης τήν
[39, 28]	(ἐγίγνετο γὰρ τοῦτο λόγῳ μὲν,	ὑπὸ	τῶν παρεσκευασμένων ἄλλοτε κατ' ἄλλην
[39, 43]	ι ἢ πάντως γε οὐχ	ὑπὸ	τῶν Ῥωμαίων ἀπολούμενοι. Προθυμίᾳ μὲν
[39, 15]	~Οἱ μὲν οὖν ἄνθρωποι τοιαῦτα	ὑπὸ	τῶν χρημάτων ἐποίουν· τὸ δὲ
[39, 52]	δὲ ἐν τούτῳ τῶν Ῥωμαίων	ὑπὸ	χειμῶνος καὶ τῷ παρόντι ναυτικῷ
[39, 7]	Νέπως ἀπεῖπε τῷ στρατηγῷ μηδεμίαν,	πρὸ	τῆς κληρώσεως αὐτῶν, δίκην προσέσθαι.
[39, 25]	καὶ διάδοχόν τινα αὐτῷ καὶ	πρὸ	τοῦ καθήκοντος καιροῦ πέμψαι. Τοσαύτῃ
[39, 7]	Ἔδει δὲ ἄρα τοὺς ἀγορανόμους	πρὸ	τῶν ταμιῶν καταστῆναι, καὶ διὰ
[39, 35]	ἐβουλεύοντο, πάσαις, πρὸς τοῖς ἰδιώταις	πρὸ	τῶν τὰς ἀρχὰς ἐχόντων ὁ
[39, 49]	τὸ διάφορον τῶν ἐπικλήσεων ἀφίκοντο,	δεῦρο	ἀεὶ νομίζεται. Ἐπεὶ τό γε
[39, 15]	ἀρχὰς εὐθὺς τοῦ ἐχομένου ἔτους	τὸ	ἄγαλμα τοῦ Διὸς τοῦ ἐν
[39, 25]	μηδὲν ἄλλο ἐπιγένοιτο· καὶ πρὸς	τὸ	ἀεὶ καθιστάμενον, κἂν ἔλαττον τοῦ
[39, 30]	οὐκ ὀρθῶς πραχθέντος ποιουμένας, ἐς	τὸ	Ἀλβανὸν ἀφίκοντο· ἀλλ' ὥσπερ δεδουλωμένοι,
[39, 6]	αὐτὸν ἐκεῖνον ἐπανήγαγεν. Οὕτω που	τὸ	ἀνθρώπειον δι' ὀλίγου τε ἔστιν
[39, 24]	ὑπερεωρᾶτο, ὧν διέφερε, διά τε	τὸ	ἀξίωμα καὶ διὰ τὰς ἐλπίδας·
[39, 0]	Γν. Πομπήιος Γν. υἱ. Μάγνος	τὸ	β' καὶ Μ. Λικίννιος Π.
[39, 0]	Μ. Λικίννιος Π. υἱ. Κράσσος	τὸ	β' Λ. Δομίτιος Γν. υἱ.
[39, 22]	αὐτοῖς ἐφρόνει, καὶ περὶ παντὸς	τὸ	βεβαιωθῆναι αὐτὰ ἐποιεῖτο. Ὁ μὲν
[39, 28]	οἱ μὲν, τοῦτο πράξαντες, ἐς	τὸ	βουλευτήριον εὐθὺς ἐσῆλθον, γνώμην ἔχοντες
[39, 30]	καὶ οὐδὲ ἀπήντων ἔτι ἐς	τὸ	βουλευτήριον. Μὴ συλλεγομένου δὲ τοῦ
[39, 52]	τοῦ προφανοῦς οὐκ ἐπέθεντο αὐτοῖς	(τὸ	γὰρ στρατόπεδον ἰσχυρῶς ἐφυλάσσετοà δεξάμενοι
[39, 45]	αὐτῶν κατεπλάγη, ὥστ' ἀγαπᾶν ἂν	τό	γε ἔρυμα διασώσηται. Ἔπειτα δὲ
[39, 49]	ἀφίκοντο, δεῦρο ἀεὶ νομίζεται. Ἐπεὶ	τό	γε πάνυ ἀρχαῖον Κελτοὶ ἑκάτεροι
[39, 48]	τότε, καὶ παραχρῆμα, ὡς ἐπύθοντο	τὸ	γεγονός, πρός τε τὰ οἰκεῖα
[39, 4]	πλησιόχωροί τε αὐτοῖς ὄντες, καὶ	τὸ	γένος τό τε φρόνημα τὸ
[39, 2]	ἀπαναστῆναι· Καῖσαρ δὲ ᾖσθετο μὲν	τὸ	γιγνόμενον, οὐκ ἐτόλμησε δέ σφας
[39, 25]	πᾶν καταλύοντας ὑπὸ τοῦ φθόνου,	τὸ	δ' ἄρτι προφαινόμενον συνεπαύξοντας ὑπὸ
[39, 38]	τῆς Λιβύης ἐπεπεραίωντο, ἐπιβοώμενοι, καὶ	τὸ	δαιμόνιον πρὸς τιμωρίαν σφῶν ἐπικαλούμενοι.
[39, 15]	τοιαῦτα ὑπὸ τῶν χρημάτων ἐποίουν·	τὸ	δὲ δὴ θεῖον κεραυνῷ κατ'
[39, 6]	τι καὶ τῷ Πομπηίῳ χαριζόμενος,	τὸ	δὲ καὶ ἐξ ἰδίας ἔχθρας
[39, 47]	τι καὶ πρὸς Σουήβων ἐκβιασθέντες,	τὸ	δὲ καὶ πρὸς τῶν Γαλα
[39, 45]	οὔτε τὸ θαρσοῦν σφων οὔτε	τὸ	δεδιὸς μετριάζουσιν, ἀλλὰ ἔκ τε
[39, 57]	γὰρ Γαβίνιος ἐδύνατο μὲν ἀρχόμενον	τὸ	δεινὸν παῦσα· (τὸν γὰρ Ἀρχέλαον
[39, 39]	γὰρ ὁ Ἀτέιος καὶ ἐς	τὸ	δεσμωτήριον αὐτὸν ἐμβαλεῖν· ἀντιστάντων δὲ
[39, 49]	ἀφ' οὗ γε καὶ ἐς	τὸ	διάφορον τῶν ἐπικλήσεων ἀφίκοντο, δεῦρο
[39, 62]	σύμπας, ὡς εἰπεῖν, πρός τε	τὸ	δικαστήριον συνερρύη, καὶ διασπάσασθαι πολλάκις
[39, 28]	ἐσελθεῖν· καὶ οὕτω τοῦτό τε	τὸ	δόγμα ἐκυρώθη· καὶ ἐχρηματίζετο, ὅπως
[39, 29]	καθηκούσῃ στολῇ, μηδὲν αὐτῆς πρὸς	τὸ	δόγμα μεταλλάξας, καὶ κατά τε
[39, 45]	πρὸς δὲ δὴ τὸ τάφρευμα	τὸ	ἑαυτοῦ, μετεώρου τοῦ χωρίου ὄντος,
[39, 11]	ἔπεισε διὰ τούτου τοὺς ποντίφικας	τὸ	ἔδαφός οἱ, ὡς καὶ ὅσιον
[39, 20]	τε λόγῳ πολὺς ἐνέκειτο, ὅτι	τὸ	ἔδαφος τῆς οἰκίας, ἱερωμένον τῇ
[39, 11]	τήν τε ἄλλην οὐσίαν, καὶ	τὸ	ἔδαφος τῆς οἰκίας, καίτοι τῇ
[39, 41]	τὴν ὄψιν τῶν νεῶν, καὶ	τὸ	ἔργον αὐτῶν ἐν οὐδενὶ λόγῳ
[39, 52]	μετὰ τοῦτο καὶ πρὸς αὐτὸ	τὸ	ἔρυμα αὐτῶν προσέβαλον. Καὶ ἔπραξαν
[39, 58]	φόνων τε ἀεὶ χωροῦντες, καὶ	τὸ	ζῆν παρ' οὐδὲν πρὸς τὴν
[39, 45]	ἐς πάνθ' ὁμοίως ὄντες, οὔτε	τὸ	θαρσοῦν σφων οὔτε τὸ δεδιὸς
[39, 9]	τοῦ ὁμίλου παντὸς ἔς τε	τὸ	θέατρον (οἵῳ δὲ δὴ καὶ
[39, 0]	καὶ Κράσσος ὕπατοι ᾑρέθησαν. Ὡς	τὸ	θέατρον τὸ Πομπηίου καθιερώθῃ. Ὡς
[39, 38]	ἤκουσα δὲ καὶ ἐκεῖνο, ὅτι	τὸ	θέατρον τοῦτο οὐχ ὁ Πομπήιος
[39, 38]	ταῖς αὐταῖς ἡμέραις ὁ Πομπήιος	τὸ	θέατρον, ᾧ καὶ νῦν λαμπρυνόμεθα,
[39, 14]	πολὺ ἦν, καὶ ἀλλήλοις διὰ	τὸ	ἴδιον ἕκαστος δέος συνεμάχουν. ~Οἱ
[39, 9]	καὶ μετὰ τοῦτο καὶ ἐς	τὸ	Καπιτώλιον ἐπὶ τοὺς βουλευτὰς συνεδρεύοντας
[39, 21]	Κλώδιον, ἀνέβη τε αὖθις ἐς	τὸ	Καπιτώλιον, καὶ λαβὼν αὐτὰς, οἴκαδε
[39, 21]	τινὰς παραλαβὼν, ἀνῆλθέ τε ἐς	τὸ	Καπιτώλιον, καὶ τὰς στήλας τὰς
[39, 16]	γράμματα αὐτοῦ Αὖλος Πλαύτιος ἐς	τὸ	κοινὸν δημαρχῶν ἀνέγνω) δείσαντες οἱ
[39, 41]	ἡττήθησαν. ~Ταῦτα μὲν γὰρ πρὸς	τὸ	κουφότερον, ὑπὲρ τοῦ ταχυναυτεῖν, ἐς
[39, 4]	χωρία ἐκλιπόντες, ἐς ἓν τεῖχος	τὸ	κράτιστον ἀνεσκευάσαντο. Καὶ αὐτῷ τὸν
[39, 26]	φθονῆσαν, μισεῖν τὸν κρείττονα· καὶ	τὸ	κρατοῦν, καταφρονῆσαν, ἐξυβρίζειν ἐς τὸν
[39, 42]	τε ἄνεμος ἐξαπιναίως ἔπεσε, καὶ	τὸ	κῦμα ἐστορέσθη, τά τε πλοῖα
[39, 39]	αὐτῶν ἄοπλος οὖσα, ἀσθενὴς πρὸς	τὸ	κωλῦσαί τι πραχθῆναι, ἄλλως μὲν
[39, 15]	αὐτοῖς χρηματίσαι, ἐξεβιάσατό σφας ἐκλαλῆσαι	τὸ	λόγιον. Ὅσῳ γάρ τοι μᾶλλον
[39, 30]	τι πολιτικὸν πρᾶξαι ἐξουσίαν ἔχοντες,	τὸ	λοιπὸν τοῦ ἔτους διήγαγον. ~Καὶ
[39, 17]	ὢν, προενεγέγραπτο, ἐξεποίησεν αὐτὸν ἐς	τὸ	Μαλλίου Τορκουάτου γένος. Καὶ οὕτως
[39, 44]	προχωρῆσαι. Ἀπειπὼν δὲ διά τε	τὸ	μέγεθος αὐτῶν καὶ διὰ τὸ
[39, 42]	τε τὸ πλῆθος καὶ διὰ	τὸ	μέγεθος τῶν νεῶν, τήν τε
[39, 62]	πρὸς τῆς Σιβύλλης εἰρῆσθαι· καὶ	τὸ	μέγιστον, ὅτι μηδεμία τῶν πραχθέντων
[39, 29]	ἀγανακτήσεως ὑπὸ τῶν βουλευτῶν γενομένης,	τὸ	μὲν πλῆθος μεταξὺ λέγων ἐγκατέλιπε·
[39, 33]	οὕτως, ἡσύχασαν· καὶ τῶν ἄλλων	τὸ	μὲν πολὺ δουλωθὲν ὑπὸ τοῦ
[39, 25]	ξένου ἡδονῇ, φε ρομένους· καὶ	τὸ	μὲν προευδοκιμοῦν πᾶν καταλύοντας ὑπὸ
[39, 55]	κατεδικάσθη· καὶ τῷ Πομπηίῳ, ὅτι	τὸ	μὲν πρότερον, καίτοι πόρρω που
[39, 47]	λαβεῖν. Ὡς δ' οὐδενὸς ἔτυχον,	τὸ	μὲν πρῶτον ἐθελονταὶ οἴκαδε ἐπανήξειν
[39, 56]	αὐτόθεν λήμματα ἐλάχιστα εἶναι νομίσας,	τὸ	μὲν πρῶτον ἐνόει καὶ παρεσκευάζετο,
[39, 47]	τε καὶ Οὐσιπέται, Κελτικὰ γένη,	τὸ	μέν τι καὶ πρὸς Σουήβων
[39, 6]	ὁ γὰρ Σπινθὴρ ὁ ὕπατος,	τὸ	μέν τι καὶ τῷ Πομπηίῳ
[39, 34]	καὶ τὸ τελευταῖον καὶ ἐς	τὸ	οἴκημα ἐσαχθῆναι προσταχθεὶς, οὐκ ἐμετρίασεν.
[39, 45]	καὶ καταπρήσοντες αὐτούς, πρός τε	τὸ	ὄρθιον προσέβαλον, καὶ σπουδῇ προσανέβαινον,
[39, 60]	τε τὸ σπουδαρχῆσαι καὶ διὰ	τὸ	παρὰ γνώμην αὐτοῦ ἀποδειχθῆνα, ι
[39, 50]	Ἰβηρίαν ὀλίγου πᾶσαν ἐς τε	τὸ	πέλαγος ἀνατείνουσα. Καὶ τοῖς μὲν
[39, 58]	ἀφῆκε. ~Καὶ οὕτως ἐς μὲν	τὸ	Πηλούσιον ἀφίκετο, μηδενὸς ἐναντιουμένου· προϊὼν
[39, 35]	τὴν νύκτα καὶ τῆς ἡμέρας	τὸ	πλεῖον ἐνδιατρῖψαι ἐποίησε, πάσας τὰς
[39, 45]	τὰ μὲν πρῶτα καὶ πάνυ	τὸ	πλῆθος αὐτῶν κατεπλάγη, ὥστ' ἀγαπᾶν
[39, 15]	μὴ ἡ βουλὴ ψηφίσαιτο, ἐς	τὸ	πλῆθος ἐξαγγέλλεσθαι) διὰ τοῦ Κάτωνος.
[39, 35]	ὅπως ἐκεῖθεν ἅμα ἕῳ πρὸς	τὸ	πλῆθος ἐξέλθῃ. Καὶ τοῦτον μὲν
[39, 11]	ἣν ἐκ τῶν εὐπατριδῶν ἐς	τὸ	πλῆθος ἐπεποίητο, διαβάλλων ὡς οὐκ
[39, 6]	που καὶ τὴν γνώμην ἐς	τὸ	πλῆθος ἐσήνεγκαν· ὁ γὰρ Σπινθὴρ
[39, 15]	οὐκ ἐδόκει σφίσιν ἐξεῖναι τοῦτο,	τὸ	πλῆθος ἔσχε. ~Καὶ ἐκεῖνο μὲν
[39, 42]	οὐδ' ἀνταναχθῆναι αὐτοῖς διά τε	τὸ	πλῆθος καὶ διὰ τὸ μέγεθος
[39, 7]	τῇ διαψηφίσει ὁ Κλώδιος γνοὺς	τὸ	πλῆθος πρὸς τοῦ Κικέρωνος ἐσόμενον,
[39, 0]	ὕπατοι ᾑρέθησαν. Ὡς τὸ θέατρον	τὸ	Πομπηίου καθιερώθῃ. Ὡς Δέκιμος Βροῦτος,
[39, 26]	γιγνόμενον ὁρῶν, οὐκ ἐν ἐλαφρῷ	τὸ	πρᾶγμα ἐποιήσατο. Καὶ γὰρ ἐνόμιζε
[39, 14]	περὶ τῶν ἀπολωλότων ποιήσασθαι. ~Καίτοι	τὸ	πρᾶγμα οὕτω περιβόητον ἐγένετο, ὡς
[39, 44]	τὸ μέγεθος αὐτῶν καὶ διὰ	τὸ	πρὸς χειμῶνα εἶναι, ἀπανέστη. ~Ἔτι
[39, 63]	ὥρμησε μὲν, ὡς καὶ ἐς	τὸ	πρότερον δικαστήριον ἀπαντήσων (ἐν γὰρ
[39, 46]	Κελτικῇ προσοικοῦσι, καὶ παρ' αὐτὸ	τὸ	Πυρηναῖον ἐς τὸν ὠκεανὸν καθήκουσιν.
[39, 60]	ἐχθρὸς τῷ Πομπηίῳ, διά τε	τὸ	σπουδαρχῆσαι καὶ διὰ τὸ παρὰ
[39, 5]	ἥ τε ὡραία {ἦν} καὶ	τὸ	στράτευμα συνεστὸς εἶχεν, Οὐαράγρους παρά
[39, 3]	στρατοῦ καθυπέρτεροί τε ἐγένοντο, καὶ	τὸ	στρατόπεδον αὐτοβοεὶ εἷλον. Αἰσθόμενος δὲ
[39, 29]	λέγων ἐγκατέλιπε· πρὸς δὲ δὴ	τὸ	συνέδριον ᾄξας, ὀλίγου διεφθάρη. Τῆς
[39, 35]	δεινότερόν τι ἐργάσηται, ἔς τε	τὸ	συνέδριον ἀφ' ἑσπέρας ἐσῆλθε, καὶ
[39, 14]	ὥστε μήτε τὸν Δίωνα ἐς	τὸ	συνέδριον ἐσελθεῖν, μήτε μνήμην τινὰ
[39, 9]	αὐτῷ τῶν ὑπάτων, καὶ κατὰ	τὸ	συνέδριον καὶ τὴν ἐκκλησίαν, ἔγνω.
[39, 30]	οὐδὲν τούτοις ἐκπλαγεὶς ἔς τε	τὸ	συνέδριόν ποτε ἐσεπήδησεν, ὑπεναντιούμενος αὐτῷ
[39, 50]	Μωρίνους σταδίους πεντήκοντα καὶ τετρακοσίους,	τὸ	συντομώτατον· παρήκει δὲ παρά τε
[39, 19]	ἐπαίτια περὶ αὐτὸν ἢ κατὰ	τὸ	σῶμα, ἢ κατ' ἄλλο τι
[39, 45]	πολὺ κατείργετο) πρὸς δὲ δὴ	τὸ	τάφρευμα τὸ ἑαυτοῦ, μετεώρου τοῦ
[39, 14]	ὑστέρῳ συχνοί, ἑάλωσαν δὲ ὀλίγοι.	Τό	τε γὰρ δεδωροδοκηκὸς πολὺ ἦν,
[39, 26]	τὰ τὰς φιλίας τινῶν συγχέοντα,	τό	τε δέος καὶ τὸν φθόνον·
[39, 26]	ὑπεράρωσί τι οἱ ἕτεροι, ἐνταῦθα	τό	τε ἐλαττούμενον, φθονῆσαν, μισεῖν τὸν
[39, 37]	τοῖς μάλιστα ὢν, ἔπεισεν αὐτούς,	τό	τε μέγεθος τῆς πόλεως ἐπεξιών,
[39, 63]	γὰρ λαχόντες περὶ αὐτῶν κρῖναι,	τό	τε πλῆθος ἅμα φοβηθέντες καὶ
[39, 4]	αὐτοῖς ὄντες, καὶ τὸ γένος	τό	τε φρόνημα τὸ τῶν Κίμβρων
[39, 34]	ἐκ τοῦ συλλόγου, ἐπανῆλθε· καὶ	τὸ	τελευταῖον καὶ ἐς τὸ οἴκημα
[39, 63]	ἔπεισεν· ὥστε καὶ ἐκ τούτου	τὸ	τοῦ αὐτομόλου ἔγκλημα καὶ ὄνομα
[39, 35]	ὄντας, ἕτεροι, προκαταλαβόντες τῆς νυκτὸς	τὸ	τοῦ συλλόγου χωρίον, ἐξεῖργον. Καὶ
[39, 4]	τὸ γένος τό τε φρόνημα	τὸ	τῶν Κίμβρων ἔχοντες, ὥρμησαν μὲν
[39, 22]	γὰρ τοῦ πολλοὺς δωροδοκεῖν, σπανιώτερον	τὸ	τῶν χρημάτων καταφρονεῖν τινα τοῦ
[39, 45]	βαρβάρων ἐν ταῖς ἀπειλαῖς πᾶν	τὸ	φοβερὸν διὰ κενῆς ἐπικομποῦσιν) ἀνεθάρσησε.
[39, 16]	(ὅ τε γὰρ Πτολεμαῖος μαθὼν	τὸ	χρησθὲν, ἠξίωσε τούτου τυχεῖν, καὶ
[39, 30]	ἐκ τῶν νομίμων ἀριθμοῦ πρὸς	τὸ	ψηφισθῆναί τι περὶ τῶν ἀρχαιρεσιῶν,
[39, 13]	μήτε ταῖς ἀρχαῖς ὑπὲρ ὧν	ἐστάλατο	ἐντυχεῖν, μήθ' ὅλως μνείαν τινὰ
[39, 10]	μὴ καὶ ζῶντος αὐτοῦ ἐκφοιτήσῃ,	κατεσημήνατό	τε αὐτὸ καὶ παρέδωκε τῷ
[39, 23]	καὶ διελέγξαι τι αὐτὸν ἀδικοῦντα	ἐδύνατο,	ἀλλ' ὅτι ὑπὸ ναυαγίας τὰ
[39, 57]	αὐτοῖς ἐπηγάγετο. Ὁ γὰρ Γαβίνιος	ἐδύνατο	μὲν ἀρχόμενον τὸ δεινὸν παῦσα·
[39, 34]	τι ὧν ἐβούλετο ψηφίσασθαί σφας	ἐδύνατο.	Οὐκοῦν οὔτε παραχρῆμα σιωπῆσαι κελευσθεὶς
[39, 5]	Γενόμενος δὲ ἐν τῷ ἀσφαλεῖ	ἠμύνατο	μὲν αὐτοὺς μετὰ τοῦτο, καὶ
[39, 6]	τὴν κάθοδον τῷ Κικέρωνι ψηφισθῆναι	διεπράξατο.	Ὃν γὰρ διὰ τοῦ Κλωδίου
[39, 60]	τῆς ἀρχῆς αὐτοῦ διαδοχῇ, οὐκ	ἐδέξατο,	ἀλλ' ὥσπερ ἀθάνατον τὴν ἡγεμονίαν
[39, 56]	Ὀρώδης τήν τε βασιλείαν αὐτοῦ	διεδέξατο,	καὶ Μιθριδάτην τὸν ἀδελφὸν ἐκ
[39, 10]	καὶ ἀπὼν εὔνοιάν τινα αὐτῷ	ἐνεδείξατο·	οὐ μέντοι καὶ χάριν οὐδεμίαν
[39, 36]	ἐξετάραξεν. Αἰσθόμενοι οὖν τοῦθ' οἱ	ὕπατο,	ι ἦλθόν τε διὰ ταχέων
[39, 22]	Κλωδίου δημαρχοῦντος ἐπέπεμπτο, προθύμως αὐτῷ	συνήρατο.	Μέγα γὰρ ἐπ' αὐτοῖς ἐφρόνει,
[39, 43]	μὲν ἀνερρήγνυτο ἐμβαλλόμενα, τὰ δὲ	κατεπίμπρατο	ὑφαπτόμενα· ἄλλα ἀναδούμενα, ὥσπερ κενὰ
[39, 57]	ἐκεῖνος ἐν οὐδενὸς μοίρᾳ ὢν	ἑωρᾶτο,	τοῦτον μὲν ἀπέκτεινεν· Ἀρχέλαον δὲ
[39, 24]	ὅτι καὶ ὑπὸ τῶν ἄλλων	ὑπερεωρᾶτο,	ὧν διέφερε, διά τε τὸ
[39, 46]	ταύτῃ μὲν ᾗ προσέμιξεν οὐδὲν	εἰργάσατο	(ἐπεκδραμόντες γὰρ οἱ βάρβαροι, ἰσχυρῶς
[39, 42]	τε καὶ ἐφ' ὅσον ἤθελεν,	εἰργάσατο·	πολλαῖς τε πρὸς μίαν, καὶ
[39, 15]	τὴν γερουσίαν ἐπ' αὐτοῖς χρηματίσαι,	ἐξεβιάσατό	σφας ἐκλαλῆσαι τὸ λόγιον. Ὅσῳ
[39, 26]	οὐκ ἐν ἐλαφρῷ τὸ πρᾶγμα	ἐποιήσατο.	Καὶ γὰρ ἐνόμιζε δύο τε
[39, 2]	μαθὼν, ἐν φρουρᾷ τε αὐτοὺς	ἐποιήσατο,	κἀνταῦθα πρὸς τῷ Αὐξούννῳ ποταμῷ
[39, 51]	μάλιστα ἐχρῆν, μετὰ τῶν πεζῶν	ἐποιήσατο·	οὐ μέντοι καὶ ᾗ ἔδει,
[39, 57]	τε βασιλείας καὶ τοῦ πολέμου	ἐποιήσατο.	Ὡς δὲ ἐκεῖνος ἐν οὐδενὸς
[39, 23]	πείσας (ὥς γε ἔλεγον) ἐσηγήσασθαι,	προσεποιήσατο	ἐθελοντής (ἵνα καὶ μὴ ἄκων
[39, 51]	Γαλατῶν ἡσύχαζε, καὶ τοὺς Μωρίνους	προσεποιήσατο,	ἐπεθύμησε διαβῆναι. Καὶ τὸν μὲν
[39, 46]	σφῶν ἐκ τῆς γῆς ἐκχωρησόντων·	προσεποιήσατό	τε αὐτοὺς δεδιέναι, καὶ καταφρονηθεὶς
[39, 30]	ὡμολόγησε μέν, οὐ μὴν οὐδ'	ἀπηρνήσατο,	ἀλλ' ὥσπερ εἰώθει, διὰ μέσου
[39, 26]	αὐτοῦ ποιήσων, ἔτι καὶ μᾶλλον	ἀνηρτήσατο.	~Συμφρονήσαντες οὖν, ἄλλως μὲν οὐδὲν
[39, 2]	κατέκοψε καὶ τοὺς περιλοίπους ὁμολογίᾳ	παρεστήσατο.	Κἀκ τούτου καὶ τῶν δήμων
[39, 5]	βίᾳ, τοὺς δὲ καὶ ὁμολογίᾳ	παρεστήσατο·	ὥστε καὶ χειμάσαι κατὰ χώραν
[39, 0]	Ὡς Κάτων τὰ ἐν Κύπρῳ	κατεστήσατο.	Ὡς Πομπήιος καὶ Κράσσος ὕπατοι
[39, 55]	διακειμένων, κατήχθη καὶ τὴν βασιλείαν	ἐκομίσατο.	Ἔπραξαν δὲ τοῦτο ὅ τε
[39, 11]	καὶ ἐς ἐνθυμίαν αὐτῷ προβάλλοντος,	ἐκομίσατο·	τὴν γὰρ ἐσφορὰν τοῦ φρατριατικοῦ
[39, 39]	σμικρὰ τῷ δήμῳ ὁ Πομπήιος	ἐχαρίσατο·	τοὺς δὲ δὴ καταλόγους μετὰ
[39, 8]	δῆμος, ἀμφοτέρων τῶν ὑπάτων ἐσενεγκόντων,	ἐψηφίσατο.	Ἀντέλεγε μὲν γὰρ πρὸς αὐτοὺς
[39, 3]	ἐν τῷ ἐρύματι ἁρπαγὴν ποιουμένους,	περιεστοιχίσατο	καὶ κατεφόνευσε. Πράξας δὲ ταῦτα,
[39, 34]	Οὐκοῦν οὔτε παραχρῆμα σιωπῆσαι κελευσθεὶς	ἐπαύσατο·	ἀλλὰ καὶ ἐξωσθεὶς καὶ ἑλκυσθεὶς
[39, 55]	πρότερον, καίτοι πόρρω που ὤν,	ἐρρύσατο	τὸν Γαβίνιον διὰ τῶν ἑταίρων·
[39, 51]	μετὰ ταῦτα καὶ ἐκείνους προσβαλόντας	ἀπεώσατο.	Καὶ ἔπιπτον μὲν οὐ πολλοὶ
[39, 5]	μὲν αὐτοὺς μετὰ τοῦτο, καὶ	ἐδουλώσατο,	οὐ μὴν καὶ ἐχείμασεν αὐτόθι,
[39, 44]	αἱρήσειν ἐλπίσας. Οὐ μέντοι καὶ	ἐχειρώσατό	τινας. Οὔτε γὰρ πόλεις ἔχοντες,
[39, 16]	Ἔφεσον ἐλθὼν παρὰ τῇ θεῷ	διῃτᾶτο.	~Τῷ δὲ δὴ προτέρῳ ἔτει
[39, 42]	γὰρ κρείττων αὐτῶν {ἦν, ταύτῃ	προσηρτᾶτο}	σφισι· καὶ τὰς μὲν κατέδυεν
[39, 53]	τὴν ἤπειρον ἀναπλεύσας, τὰ ταραχθέντα	καθίστατο,	μηδὲν μήτε ἐκ τῆς Βρεττανίας
[39, 28]	καὶ πρὸς ἐκεῖνο ὁ Κάτων	ἀνθίστατο,	ἐξεπήδησαν ἀθρόοι, καὶ τὰ ἐσθήματα
[39, 34]	αὐτὸ ἐγκαλῇ. Ἐπεὶ εὖ γε	ἠπίστατο,	ὅτι οὐδ' εἰ πάσῃ τῇ
[39, 5]	ἐπράθησαν. ~Ἐπειδὴ δὲ οὗτοί τε	κατεστράφατο,	καὶ ἄλλοι οἱ μὲν ὑπ'
[39, 7]	τῆς βίας, ἂν ἀποδειχθῇ, διαφευξόμενος.	Ἐγράψατο	γὰρ αὐτὸν ὁ Μίλων, καὶ
[39, 57]	ἀνθήσαντος ὄντα, μεταπέμψασα, ἄνδρα τε	ἐπεγράψατο,	καὶ κοινωνὸν τῆς τε βασιλείας
[39, 46]	παῖς, τὴν Ἀκυϊτανίαν ὀλίγου πᾶσαν	κατεστρέψατο.	Γαλάται γὰρ καὶ αὐτοὶ ὄντες
[39, 57]	δίαιταν ἔχοντα, ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς	ἐπηγάγετο.	Ὁ γὰρ Γαβίνιος ἐδύνατο μὲν
[39, 45]	ἑαυτοῦ, μετεώρου τοῦ χωρίου ὄντος,	ὑπηγάγετο	αὐτοὺς ἀπερισκέπτως προσβαλεῖν. Τῶν γὰρ
[39, 46]	αὐτοὺς δεδιέναι, καὶ καταφρονηθεὶς οὐχ	ὑπηγάγετο	μὲν οὐδ' ὣς ἐς χεῖράς
[39, 2]	τῶν δήμων τοὺς μὲν ἀμαχεὶ	προσηγάγετο,	τοὺς δὲ πολέμῳ. ~Νέρουιοι οὖν
[39, 45]	συνενεχθῆναι (τῷ γὰρ πλήθει πολὺ	κατείργετο)	πρὸς δὲ δὴ τὸ τάφρευμα
[39, 56]	τὸ μὲν πρῶτον ἐνόει καὶ	παρεσκευάζετο,	ὡς καὶ ἐπὶ τοὺς Πάρθους
[39, 42]	τὴν ἐπιβολήν σφων, ἐτόλμησεν. Ἀλλὰ	παρεσκευάζετο	ὡς καὶ πρὸς τῇ γῇ
[39, 26]	ὁ Πομπήιος ἐπὶ τὸν Καίσαρα	ὡπλίζετο.	Καὶ (ἐδόκει γὰρ οὐκ ἂν
[39, 2]	αὐτούς. Καὶ ὑποστάντας ἐς μάχην	(ἐνομίζετο	γὰρ σὺν μόνῃ τῇ ἵππῳ
[39, 28]	τε τὸ δόγμα ἐκυρώθη· καὶ	ἐχρηματίζετο,	ὅπως καὶ ἐς τὴν πανήγυριν
[39, 22]	κατέχων, ἐπειδὴ τά τε ἐψηφισμένα	ᾖσθετο,	καὶ μήτ' ἀντᾶραι τοῖς Ῥωμαίοις
[39, 2]	αὐτὴν ἠγγέλλοντο, ἀπαναστῆναι· Καῖσαρ δὲ	ᾖσθετο	μὲν τὸ γιγνόμενον, οὐκ ἐτόλμησε
[39, 59]	εὐθύς τε αὐτὸ ὁ δῆμος	ἐπύθετο·	καὶ ἐπειδὴ καὶ οἱ Σύροι
[39, 50]	ἤπειρος, εἴτε καὶ νῆσος εἴη	ἀφίκετο·	καὶ πολλοῖς ἐφ' ἑκάτερον, εἰδόσι
[39, 58]	οὕτως ἐς μὲν τὸ Πηλούσιον	ἀφίκετο,	μηδενὸς ἐναντιουμένου· προϊὼν δὲ ἐντεῦθεν
[39, 43]	ἄλλα ἀναδούμενα, ὥσπερ κενὰ ἀνδρῶν,	εἵλκετο.	Ὁρῶντες δὲ ταῦθ' οἱ λοιποὶ
[39, 50]	καὶ Ῥωμαίων οὐδ' ὅτι ἔστιν	ἐγιγνώσκετο·	τοῖς δὲ ἔπειτα ἐς ἀμφισβήτησιν
[39, 8]	τῶν τε ἄλλων τῶν πρώτων,	μετεβάλετο.	Καὶ οὕτως ἥ τε γερουσία
[39, 34]	ἡμέρᾳ ἐκέχρητο, πεῖσαί τι ὧν	ἐβούλετο	ψηφίσασθαί σφας ἐδύνατο. Οὐκοῦν οὔτε
[39, 28]	τὴν ἀρχὴν καὶ λάβωσι. ~Καὶ	(ἐγίγνετο	γὰρ τοῦτο λόγῳ μὲν, ὑπὸ
[39, 7]	τούτου οὐκ ἐν κόσμῳ πολλὰ	ἐγίγνετο,	καὶ ἐν αὐτῇ τῇ διαψηφίσει
[39, 54]	ἐψηφίσαντο. ~Ἐν ᾧ δὲ ἐκεῖνα	ἐγίγνετο,	καὶ ἡ Ἰβηρία ἐκινήθη· διὸ
[39, 28]	αὖθις δὲ ἐπειδὴ τὰ αὐτὰ	ἐγίγνετο,	τὰς στολὰς, καθάπερ ἐν συμφορᾷ
[39, 62]	προβουλεῦσαι. ~Ἐν ᾧ δὲ ταῦτ'	ἐγίγνετο,	χρήματα ὑπὸ τοῦ Γαβινίου προπεμφθέντα,
[39, 16]	καὶ ἐπὶ Γναίου Μαρκελλίνου ὑπάτων	ἐγένετο·	καὶ αὐτὰ ὁ Πτολεμαῖος μαθὼν
[39, 23]	τινὶ ἐπινικίων διὰ ταῦτ' αἰσίων	ἐγένετο·	καὶ οἱ ὕπατοι γνώμην ἐν
[39, 58]	τε τῆς Αἰγύπτου πάσης παραχρῆμα	ἐγένετο,	καὶ τῷ Πτολεμαίῳ αὐτὴν παρέδωκε.
[39, 39]	μάχη τε αὐτῶν καὶ διατριβὴ	ἐγένετο.	Κἀν τούτῳ ὁ Κράσσος ἔξω
[39, 7]	τοῦτο ὅτι μάλιστα ἡ διατριβὴ	ἐγένετο.	~Μαχόμενος δὲ καὶ περὶ αὐτοῦ
[39, 13]	καταχθῆναι. ~Ἐν ᾧ δὲ ταῦτα	{ἐγένετο}	οἱ Ἀλεξανδρεῖς, τέως μὲν ἀγνοήσαντες
[39, 1]	διελθόντος, τρίτος τις πόλεμος αὐτοῖς	ἐγένετο.	Οἱ γὰρ Βελγικοὶ τῷ τε
[39, 32]	οὐδὲν βίαιον πρᾶξαι ἠξίωσεν) εἰρηναία	ἐγένετο.	Περὶ δὲ τοὺς ἀγορανόμους τοὺς
[39, 5]	Ταῦτα μὲν ἐν τῇ Γαλατίᾳ	ἐγένετο.	~Πομπήιος δὲ ἐν τούτῳ τὴν
[39, 20]	τὴν πόλιν ἐσῆλθε, καὶ σεισμὸς	ἐγένετο·	τῶν τε πολιτῶν τινες κεραυνοῖς
[39, 14]	~Καίτοι τὸ πρᾶγμα οὕτω περιβόητον	ἐγένετο,	ὡς καὶ τὴν βουλὴν ἀγανακτῆσαι
[39, 46]	μαχομένοις δι' αὐτοῦ κατὰ νώτου	ἐπεγένετο.	Καὶ οὕτως ἐκεῖνοί τε πάντες
[39, 12]	ἠργυρολόγει· καὶ διά τε τοῦτο	ἐχαλεπαίνετο,	καὶ ὅτι τὴν Κύπρον ἀπαιτῆσαι
[39, 18]	αὐτὸς ἔπραττε, καὶ ἐφ' οἷς	ἐκρίνετο,	ταῦτ' ἐκείνῳ ἀντενεκάλει. Ἐποίει δὲ
[39, 53]	Τούτῳ γὰρ καὶ αὐτὸς ἰσχυρῶς	ἐσεμνύνετο,	καὶ οἱ οἴκοι Ῥωμαῖοι θαυμαστῶς
[39, 10]	προφανοῦς οὐ πάνυ πρὸς αὐτοὺς	ἐθρασύνετο,	ἅτε καὶ τῶν τῆς ἀκράτου
[39, 39]	τὴν ἐκ τῶν ὅπλων ἰσχὺν	ἐτράπετο.	Οἱ οὖν δήμαρχοι, ἰδόντες ὅτι
[39, 4]	μέχρις οὗ πρὸς μηχανῶν ποίησιν	ἐτράπετο.	Τότε γάρ, τέως μὲν τήν
[39, 14]	αὐτὸν ὑπεδέδεκτο, καὶ ἰσχυρῶς οἱ	συνῄρετο.	Τῶν γε μὴν ἄλλων τῶν
[39, 52]	αὐτοῖς (τὸ γὰρ στρατόπεδον ἰσχυρῶς	ἐφυλάσσετοà	δεξάμενοι δέ τινας, ὡς καὶ
[39, 61]	ἀνακόψαντος, εἴτε καὶ μᾶλλον (ὡς	ὑπωπτεύετο)	ἐκ παρασκευῆς δαιμονίου τινός, τοσοῦτος
[39, 34]	{ἐπειγόντων εἰπεῖν} οὐχ ὅτι οὐκ	ἐνεδέχετό	τι καὶ περὶ ἐκείνων λεχθῆναι,
[39, 48]	ὁμοίων οἱ ἐπεποιήκει, δεινῶς πρᾶξαι	ἐγλίχετο·	καὶ τοὺς Κελτοὺς πόρρωθεν ἐκ
[39, 56]	τὰ δ' ἂν καταχθῇ δώσειν	ὑπέσχετο,	τά τε τῶν Πάρθων εἴασε,
[39, 11]	τῶν εὐπατριδῶν ἐς τὸ πλῆθος	ἐπεποίητο,	διαβάλλων ὡς οὐκ ἐν τοῖς
[39, 52]	οὐχ ἱκανὴν τὴν παροῦσαν δύναμιν	περιεβέβλητο,	ὥστε καὶ ἐν αὐτῷ πολεμῆσαι,
[39, 19]	γοῦν τοῖς ἄλλοις τοιόνδε τι	ἐμεμηχάνητο·	παρασκευάσας τοὺς ἑταίρους, ἵν' ὁπότε
[39, 25]	καιροῦ πέμψαι. Τοσαύτῃ γὰρ φιλοτιμίᾳ	ἐχρῆτο,	ὥσθ' ὅσα αὐτὸς τῷ Καίσαρι
[39, 34]	οὐδ' εἰ πάσῃ τῇ ἡμέρᾳ	ἐκέχρητο,	πεῖσαί τι ὧν ἐβούλετο ψηφίσασθαί
[39, 29]	τί οἱ τῶν τότε πραττομένων	συγκατεργάσαιτο,	πάνυ αὐτὸν ἰδιώσεσθαι, παρῆλθέ τε
[39, 15]	Σιβυλλείων, εἰ μὴ ἡ βουλὴ	ψηφίσαιτο,	ἐς τὸ πλῆθος ἐξαγγέλλεσθαι) διὰ
[39, 45]	τε ἐστάλη ἐπὶ Οὐενέλλους, ὧν	ἡγεῖτο	Οὐιριδοῦιξ. Καὶ τὰ μὲν πρῶτα
[39, 2]	δι' αὐτῆς παρὰ τῶν συμμάχων	ἐποιεῖτο,	ἀφελέσθαι. Τοῦτο γὰρ ἐξ αὐτομόλων
[39, 21]	ὀργήν τε εἶχε, καὶ κατηγορίας	ἐποιεῖτο.	Καὶ τέλος τόν τε Μίλωνα
[39, 25]	ὅτι αὐτόν τε ἐν ὀλιγωρίᾳ	ἐποιεῖτο	καὶ τὸν Καίσαρα ὑπερεσπούδαζε. Τά
[39, 22]	περὶ παντὸς τὸ βεβαιωθῆναι αὐτὰ	ἐποιεῖτο.	Ὁ μὲν γὰρ Πτολεμαῖος, ὁ
[39, 22]	ἢ εἰ πολέμῳ τινὶ ἐνενικήκει,	μετεποιεῖτο.	Ὑπὸ γὰρ τοῦ πολλοὺς δωροδοκεῖν,
[39, 30]	ἀντιποιεῖσθαι. Ὡς οὖν τούτῳ φανερῶς	ἐνέκειτο,	καὶ ὁ Κράσσος ἐρωτηθεὶς καὶ
[39, 20]	μεταλαβὼν, τῷ τε λόγῳ πολὺς	ἐνέκειτο,	ὅτι τὸ ἔδαφος τῆς οἰκίας,
[39, 8]	ἀλλ' ἐκείνῳ τε ὁ Μίλων	ἀντέκειτο,	ὥστε μηδὲν βίαιον δρᾶσαι· καὶ
[39, 42]	οὐκέθ' ὁμοίως ὑπὸ τῶν κωπῶν	ἐκινεῖτο,	ἀλλ' ἅτε καὶ καταβαρῆ ὄντα,
[39, 19]	παρασκευάσας τοὺς ἑταίρους, ἵν' ὁπότε	πύθοιτο	αὐτῶν ἐν τοῖς συλλόγοις, τίς
[39, 25]	μνημονεύοντας ἐφ' ὅσον μηδὲν ἄλλο	ἐπιγένοιτο·	καὶ πρὸς τὸ ἀεὶ καθιστάμενον,
[39, 64]	ἱερῷ τόπῳ ἄνευ τινὸς ψηφίσματος	θάπτοιτο.	~Κἀν τούτῳ καὶ ὁ Πομπτῖνος
[39, 42]	Εἰ δὲ καὶ καθ' ὁτιοῦν	ἐλαττοῖτο,	ῥᾷστα ἀνεχώρει· ὥστε ἐπ' αὐτῷ
[39, 56]	τὴν μὲν ἀρχὴν ἐφ' ἧς	ἐτέτακτο,	τοῖς λῃσταῖς ἔτι καὶ μᾶλλον
[39, 14]	Πομπήιος τῇ τε οἰκίᾳ αὐτὸν	ὑπεδέδεκτο,	καὶ ἰσχυρῶς οἱ συνῄρετο. Τῶν
[39, 11]	καὶ τὰ κατὰ τὴν οἰκίαν	ἐδέδοκτο,	κατέλυε· λέγων οὐχ οἷόν τ'
[39, 52]	αὐτῷ πολεμῆσαι, ἥ τε κομιζομένη	ἔσφαλτο,	καὶ οἱ Γαλάται πρὸς τὴν
[39, 11]	τι ἄλλο τῆς οὐσίας αὐτοῦ	ἐλελύμαντο,	ἔλαβε. ~Μετὰ δὲ δὴ {τοῦτο}
[39, 61]	εὐθὺς, τοῖς δὲ μετὰ τοῦτ'	ἐλυμήναντο.	Οἱ οὖν Ῥωμαῖοι ἐπί τ'
[39, 21]	καὶ διέβαλλον ἄλλα τε ὅσα	ἐδύναντο,	μηδενὸς τῶν αἰσχίστων ἀπεχόμενοι· καὶ
[39, 60]	ὁ Λούκιος καὶ Ἄππιος Κλαύδιος	διεδέξαντο,	γνῶμαι αὖθις πολλαὶ ἐλέχθησαν, καὶ
[39, 22]	Ῥωμαίων ἀντὶ δούλων ἔσεσθαι προσδοκήσαντες,	ἐσεδέξαντο.	Ὁ δὲ Κάτων ἐπὶ μὲν
[39, 1]	ὁ Μέτελλος ὁ Νέπως ὑπατεύειν	ἤρξαντο,	διελθόντος, τρίτος τις πόλεμος αὐτοῖς
[39, 62]	τε Καίσαρος ἑταῖροι προθυμότατα αὐτῷ	συνήραντο,	λέγοντες ἄλλον τέ τινα καιρὸν
[39, 39]	ἐξορμωμένῳ οἱ πολλὰ καὶ δεινὰ	ἐπηράσαντο.	Ἐπεχείρησε μὲν γὰρ ὁ Ἀτέιος
[39, 4]	ἐς ἓν τεῖχος τὸ κράτιστον	ἀνεσκευάσαντο.	Καὶ αὐτῷ τὸν Καίσαρα προσβαλόντα,
[39, 39]	καὶ μηδὲ προφάσεώς τινος ἐπιλαβόμενοι,	μετεσκευάσαντο.	Τῶν δὲ δημάρχων τούς τε
[39, 48]	οἰκοῦντες, καὶ διάφοροι αὐτοῖς ὄντες,	ἐπεκαλέσαντο	αὐτόν, διέβη μὲν τὸν ποταμὸν,
[39, 38]	καὶ ἐλέφαντες ὀκτωκαίδεκα πρὸς ὁπλίτας	ἐμαχέσαντο.	Καὶ αὐτῶν οἱ μὲν παραχρῆμα
[39, 33]	τῷ δήμῳ λόγον ὑπὲρ αὐτῶν	ἐποιήσαντο,	ἀλλὰ καὶ πάνυ ἐπλάττοντο μηδενός
[39, 41]	ἔργον αὐτῶν ἐν οὐδενὶ λόγῳ	ἐποιήσαντο,	καὶ εὐθὺς ναυλοχούσαις σφίσιν ἐπανήχθησαν,
[39, 4]	ὡς καὶ ἀνελπίστους σφᾶς κατακόψοντες,	ἐποιήσαντο.	Περιπεσόντες δὲ τοῖς προφύλαξιν (ὁ
[39, 23]	ὕπατοι γνώμην ἐν τῷ συνεδρίῳ	ἐποιήσαντο,	στρατηγίαν αὐτῷ δοθῆναι, καίπερ μηδέπω
[39, 54]	ἀμείνους ἐγένοντο· καὶ ἐκείνην μὲν	περιεποιήσαντο,	ἑτέρωθι δὲ ἐσφάλησαν, οὐ μὴν
[39, 33]	ὕπατοι μὴ διαμάρτωσιν ὧν ἔπραττον,	προσεποιήσαντο	αὐτοὺς, ὥστε τὴν ἡγεμονίαν καὶ
[39, 27]	καίπερ ἑτέροις τισὶ πρότερον συναγωνιζόμενοι,	μετεποιήσαντο.	Ἐπειδή τε ἔξω τῶν χρόνων
[39, 47]	οἴκαδε ἐπανήξειν ὑπέσχοντο, καὶ διοκωχὴν	ᾐτήσαντο·	ἔπειτα δὲ ἱππέας αὐτοῦ ὀλίγους
[39, 32]	καὶ τῶν δημάρχων τοὺς πλείους	προσηταιρίσαντο.	Δύο δὲ δήμαρχοι, Γάιός τε
[39, 53]	ἱερομηνίας ἐπὶ εἴκοσιν ἡμέρας ἀγαγεῖν	ἐψηφίσαντο.	~Ἐν ᾧ δὲ ἐκεῖνα ἐγίγνετο,
[39, 28]	καθάπερ ἐν συμφορᾷ τινι, μετεκδῦναι	ἐψηφίσαντο·	καίτοι τοῦ Κάτωνος ἔκ τε
[39, 5]	ὀνόματα πρότερον ἠκρίβουν, ᾑρήκει· καὶ	ἐψηφίσαντο	πεντεκαίδεκα ἐπ' αὐτοῖς ἡμέρας θῦσαι·
[39, 15]	πρὸς τὰ τότε γενόμενα θαυμάσαντες,	ἀπεψηφίσαντο	πάντα τὰ περὶ αὐτοῦ ἐγνωσμένα,
[39, 63]	τότε κρατήσειν οὐ πολλὰ ἐδαπάνησε)	κατεψηφίσαντο	αὐτοῦ, καίτοι τοῦ τε Πομπηίου
[39, 38]	γνώμην, ἐπειδὴ τραυματισθέντες τῆς μάχης	ἐπαύσαντο,	καὶ περιιόντες, τάς τε προβοσκίδας
[39, 4]	μηπώποτε τοιοῦτό τι ἑορακότες· καὶ	διεκηρυκεύσαντο,	τά τε ἐπιτήδεια τοῖς στρατιώταις
[39, 1]	κοινῷ, πλὴν Ῥημῶν, λόγῳ χρησάμενοι,	συνεβουλεύσαντό	τε ἐπὶ τοῖς Ῥωμαίοις, καὶ
[39, 4]	Καίσαρα προσβαλόντα, ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας	ἀπεκρούσαντο,	μέχρις οὗ πρὸς μηχανῶν ποίησιν
[39, 14]	τῆς πρεσβείας αὐτοκράτορα (περιῆν γάρ)	μετεπέμψαντο,	ὡς καὶ τὴν ἀλήθειαν παρ'
[39, 52]	ἐκ μὲν τοῦ προφανοῦς οὐκ	ἐπέθεντο	αὐτοῖς (τὸ γὰρ στρατόπεδον ἰσχυρῶς
[39, 5]	ἀπροσδόκητοι κατὰ τοῦτο οἱ ἐπιχώριοι	ἐπέθεντο·	πρὸς ἀπόνοιαν ὑπ' ἀπογνώσεως προήχθη·
[39, 33]	αἱ ἀρχαὶ κατέστησαν, εἴχοντο ὧν	ἐφίεντο.	Καὶ αὐτοὶ μὲν οὐδένα οὔτε
[39, 13]	αὐτοῦ ἀπολογησομένους, καὶ ἀντικατηγορήσοντας ὅσα	ἠδίκηντο.	Προμαθὼν οὖν ταῦτ' ἐκεῖνος (ἔτι
[39, 33]	(καὶ γάρ τι καὶ ἔναγχος	ἐκεκίνηντο)	ἄρχειν ἐπὶ πέντε ἔτη δοθῆναι·
[39, 7]	ἀποκλήρωσιν τῶν δικαστῶν γενέσθαι ἐχρῆν,	ᾕρηντο·	καὶ ὁ Νέπως ἀπεῖπε τῷ
[39, 29]	σφᾶς καταπρήσοντες, εἴ τι αὐτὸν	ἐξεργάσαιντο.	Καὶ ὁ μὲν παρὰ τοσοῦτον
[39, 4]	σφισι πανταχόθεν ἅμα ἐπ' αὐτῶν	προσήγοντο,	κατεπλάγησαν, ἅτε μηπώποτε τοιοῦτό τι
[39, 61]	σφισι τοῦ δαιμονίου πεποιημένου) προσδεχόμενοι,	ἠπείγοντο	καὶ ἀπόντα τὸν Γαβίνιον (ὡς
[39, 48]	Ὡς οὖν οὔτε οἱ ἱππῆς	ἐξεδίδοντο,	καὶ οἱ Οὔβιοι, ὅμοροί τε
[39, 48]	τὴν γνώμην σφῶν ἦλθον, καὶ	ἐδέοντο	αὐτοῦ συγγνῶναί σφισι, τὴν αἰτίαν
[39, 34]	ὀλίγοι πρὸς πολλοὺς ἀγωνιζόμενοι, μάτην	ἐπαρρησιάζοντο.	Καὶ ὁ μὲν Φαυώνιος, μίαν
[39, 49]	ἐπ' ἀμφότερα τοῦ ποταμοῦ οἰκοῦντες	ὠνομάζοντο.	~Ὁ οὖν Καῖσαρ τόν τε
[39, 59]	δι' αὐτοὺς ἐσπρᾶξαι, συχνὰ ἐπωφείλησαν·	ὠργίζοντο	καὶ γνώμας τε ἐποιοῦντο, καὶ
[39, 35]	διοσημίαν, ὡς καὶ διαλύσοντές σφας,	ἐψηφίζοντο,	τούτους μὲν ἑκατέρους οἱ ὑπηρέται
[39, 10]	ἔσχον, ἐπειδὴ πάντως καθήξοντα αὐτὸν	ᾖσθοντο·	(καὶ γὰρ ὁ Καῖσαρ καὶ
[39, 4]	θυμηδίαν οἷα ἐπὶ νίκῃ τετραμμένους	ᾖσθοντο,	μετέγνωσαν· καὶ ἀναθαρσήσαντες, τῆς νυκτὸς
[39, 48]	ἀπόντας τότε, καὶ παραχρῆμα, ὡς	ἐπύθοντο	τὸ γεγονός, πρός τε τὰ
[39, 28]	τοῖς γοῦν ἐναντιουμένοις σφίσι φανερῶς	ἤχθοντο·	δεινῶς ἡ γερουσία ἠγανάκτησεν, ὥστε
[39, 10]	δὲ καὶ Κράσσος ἄλλως μὲν	ἤχθοντο	τῷ Κικέρωνι, σπουδὴν δ' οὖν
[39, 30]	πραχθέντος ποιουμένας, ἐς τὸ Ἀλβανὸν	ἀφίκοντο·	ἀλλ' ὥσπερ δεδουλωμένοι, καὶ μήτ'
[39, 49]	ἐς τὸ διάφορον τῶν ἐπικλήσεων	ἀφίκοντο,	δεῦρο ἀεὶ νομίζεται. Ἐπεὶ τό
[39, 43]	τι ποιήσωσιν. Αὐτοί τε οὖν	ἐτιτρώσκοντο,	καὶ ἀπέθνησκον, καὶ οἱ μηδὲ
[39, 39]	Καὶ τότε δὴ οἱ πολλοὶ	μετεμέλοντο,	καὶ τόν τε Κάτωνα καὶ
[39, 53]	προσεδέχοντο, ὡς καὶ ἔχοντες ἤδη,	ἠγάλλοντο.	Καὶ οἱ μὲν διὰ ταῦτα
[39, 2]	οἱ Αἴδουοι ἐσβεβληκότες ἐς αὐτὴν	ἠγγέλλοντο,	ἀπαναστῆναι· Καῖσαρ δὲ ᾖσθετο μὲν
[39, 61]	δὲ καὶ ἐν ὁδοῖς ἐγκαταληφθέντες	ἐξώλοντο.	Καὶ γὰρ αἱ λοιπαὶ οἰκίαι,
[39, 8]	πᾶσαν, ὡς εἰπεῖν, τὴν πόλιν	ἐγίγνοντο.	Ὁ οὖν Νέπως φοβηθεὶς πρός
[39, 54]	δ' αὐτῷ Κλουνίαν ἐπελθόντες, ἀμείνους	ἐγένοντο·	καὶ ἐκείνην μὲν περιεποιήσαντο, ἑτέρωθι
[39, 61]	γὰρ συνῳκοδομημέναι ἦσαν) διάβροχοί τε	ἐγένοντο,	καὶ κατερράγησαν, καὶ τὰ ὑποζύγια
[39, 61]	τοῦ δεινοῦ συμβάντος, σαθραί τε	ἐγένοντο,	καὶ πολλοῖς τοῖς μὲν εὐθὺς,
[39, 3]	πλείονι τοῦ στρατοῦ καθυπέρτεροί τε	ἐγένοντο,	καὶ τὸ στρατόπεδον αὐτοβοεὶ εἷλον.
[39, 35]	ὁ Νίννιος διαλαθόντες πως ἔνδον	ἐγένοντο·	ὁ δὲ δὴ Κάτων καὶ
[39, 60]	κατὰ τοῦ Γαβινίου αἱ πλείους	ἐγένοντο.	Ὅ τε γὰρ Δομίτιος ἐχθρὸς
[39, 0]	οἷς ἄρχοντες οἱ ἀριθμούμενοι οἵδε	ἐγένοντο·	Π. Κορνήλιος Π. υἱ. Λεντοῦλος
[39, 53]	καὶ οἱ οἴκοι Ῥωμαῖοι θαυμαστῶς	ἐμεγαλύνοντο.	Ἐμφανῆ τε γὰρ τὰ πρὶν
[39, 46]	(ἐπεκδραμόντες γὰρ οἱ βάρβαροι, ἰσχυρῶς	ἠμύνοντο)	ἐνταῦθα δὲ δὴ τῆς δυνάμεως
[39, 3]	μὲν αὐτὸς ὁ Καῖσαρ ἦν	ἐτράποντο	καὶ ἔφυγον· τῷ δὲ δὴ
[39, 41]	ἐλαχίστου τοῖς κοντοῖς αὐτὰς καταποντώσοντες.	Ἐφέροντο	δὲ ἀνέμῳ καὶ πολλῷ καὶ
[39, 38]	ἐς τὸν οὐρανὸν ἀνέτεινον· καὶ	ὠλοφύροντο	οὕτως ὥστε καὶ λόγον παρασχεῖν
[39, 27]	εἶχεν) οὐκ ἐπιτρέψοντές σφισιν ἀποδειχθῆναι,	διεπράσσοντο	τὰς ἀρχαιρεσίας ἐν τῷ ἐνιαυτῷ
[39, 33]	αὐτῶν ἐποιήσαντο, ἀλλὰ καὶ πάνυ	ἐπλάττοντο	μηδενός σφων προσδεῖσθαι. Γάιος δὲ
[39, 35]	δήμου, ἐν αἷς γε καὶ	ἐβουλεύοντο,	πάσαις, πρὸς τοῖς ἰδιώταις πρὸ
[39, 24]	δόξῃ) παρεῖσθαι. ~Οὗτοί τε οὖν	ἐμάχοντο,	καὶ ὁ Πομπήιος ἔσχε μὲν
[39, 43]	σφισιν ὁμόσε ἐχώρησε, τρόπον τινὰ	ἀπεμάχοντο,	τοὺς δ' ὀλίγον σφῶν ἀφεστηκότας
[39, 53]	ἐλάμβανον, καὶ πάνθ' ὅσα καταπράξειν	προσεδέχοντο,	ὡς καὶ ἔχοντες ἤδη, ἠγάλλοντο.
[39, 47]	ἐκάκωσαν, καὶ ἐπαρθέντες ἐπὶ τούτῳ	εἴχοντο	τοῦ πολέ μου. ~Καὶ αὐτῶν
[39, 33]	~Ὡς οὖν αἱ ἀρχαὶ κατέστησαν,	εἴχοντο	ὧν ἐφίεντο. Καὶ αὐτοὶ μὲν
[39, 47]	μὲν πρῶτον ἐθελονταὶ οἴκαδε ἐπανήξειν	ὑπέσχοντο,	καὶ διοκωχὴν ᾐτήσαντο· ἔπειτα δὲ
[39, 30]	Οὐ μέντοι οὔτε τὴν ἐσθῆτα	μετημπίσχοντο,	οὔτε ἐς τὰς πανηγύρεις ἐφοίτων,
[39, 48]	πέραν τοῦ Ῥήνου τοὺς Ῥωμαίους	ἐφοβοῦντο,	ὥστε καὶ τὰ τοιαῦτα αὐτῶν
[39, 4]	γέλωτα τῇ ἀπειρίᾳ τῶν γιγνομένων	ἐποιοῦντο.	Ἐπεὶ δὲ ἐκεῖνά τε ἐξειργάσθη,
[39, 59]	ἐπωφείλησαν· ὠργίζοντο καὶ γνώμας τε	ἐποιοῦντο,	καὶ ἑτοίμως εἶχον καταψηφίσασθαι αὐτοῦ.
[39, 34]	δὴ Κάτων καὶ ὁ Φαυώνιος	ἠναντιοῦντο	μὲν πᾶσι τοῖς πρασσομένοις ὑπ'
[39, 33]	ὅτι ἤμελλον ἐκεῖνοι, τυχόντες ὧν	διῳκοῦντο,	τὸν Καίσαρα μηκέτ' ἐπὶ πολὺ
[39, 27]	ἐπὶ τὴν ἀρχὴν αὐτοὺς προῆγεν,	ἀπηρνοῦντο	μηκέτι βούλεσθαι ὑπατεῦσαι, ἀποθέμενοι, ἄντικρυς
[39, 38]	οἷς πιστεύσαντες ἐκ τῆς Λιβύης	ἐπεπεραίωντο,	ἐπιβοώμενοι, καὶ τὸ δαιμόνιον πρὸς
[39, 5]	καὶ διὰ τῶν ὑποστρατήγων, συχνοὶ	ἐκεχείρωντο,	ὅ τε χειμὼν ἐνέστη, ἀνεχώρησεν
[39, 9]	ἔτι θεάτρῳ ἐς τὰς πανηγύρεις	ἐχρῶντο)	καὶ μετὰ τοῦτο καὶ ἐς
[39, 28]	ἔνδον ἦν, οὐδεμία ψῆφος αὐτοῖς	ἐδίδοτο.	Ἐκεινόν τε γὰρ προαπαντήσαντες ἕτεροι
[39, 35]	τὰς ἀρχὰς ἐχόντων ὁ λόγος	ἐδίδοτο·	τοῦ μηδένα αὐτῶν, ὡς ἔοικε,
[39, 62]	τιμωρία ἐν τοῖς ἔπεσιν αὐτῆς	ἐνεγέγραπτο.	~Ὁ δ' οὖν δῆμος ὀλίγου
[39, 17]	τοῦ τῶν Κορνηλίων φύλου ὢν,	προενεγέγραπτο,	ἐξεποίησεν αὐτὸν ἐς τὸ Μαλλίου
[39, 12]	τοῦ Σπινθῆρος, ᾧ ἡ Κιλικία	ἐπετέτραπτο,	καταχθῆναι. ~Ἐν ᾧ δὲ ταῦτα
[39, 22]	ὅτι πρὸς τοῦ Κλωδίου δημαρχοῦντος	ἐπέπεμπτο,	προθύμως αὐτῷ συνήρατο. Μέγα γὰρ
[39, 63]	ἐπειδὴ πολὺς ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ	διέφθαρτο,	ἐκδημήσας ὥρμησε μὲν, ὡς καὶ
[39, 23]	τὰ γράμματα σχεδόν τι πάντα	διέφθαρτο.	Καὶ ἐδόκει κατὰ τοῦτό τι
[39, 41]	τῆς παρ' ἡμῖν ναυτιλίας τρόπον	ἐσκεύαστο·	τὰ δὲ δὴ τῶν βαρβάρων,
[39, 7]	ἐπὶ τῷ Μάρκῳ τῷ συγγενεῖ	προπαρεσκεύαστο,	λαβὼν ἐσεπήδησεν ἐς τὸν σύλλογον·
[39, 38]	τῶν χρημάτων ὧν συστρατευόμενός οἱ	ἐπεπόριστο.	Ὅθενπερ καὶ τὴν ἐπωνυμίαν τοῦ
[39, 34]	σιγασθῇ, καὶ αὐτῷ καὶ τοῦτ'	αὐτὸ	ἐγκαλῇ. Ἐπεὶ εὖ γε ἠπίστατο,
[39, 38]	ὅτι οὐκ ἄλλως ἐκ συντυχίας	αὐτὸ	ἐποίησαν, ἀλλὰ τούς τε ὅρκους
[39, 10]	ζῶντος αὐτοῦ ἐκφοιτήσῃ, κατεσημήνατό τε	αὐτὸ	καὶ παρέδωκε τῷ παιδί, προστάξας
[39, 10]	δὲ δὴ καὶ δεινὰ ἐς	αὐτὸ	καὶ περὶ ἐκείνων καὶ περὶ
[39, 59]	τηλικοῦτο πρᾶγμα κρυφθῆναι) εὐθύς τε	αὐτὸ	ὁ δῆμος ἐπύθετο· καὶ ἐπειδὴ
[39, 21]	οὖν Κικέρων, ὡς καὶ παθὼν	αὐτὸ,	ὀργήν τε εἶχε, καὶ κατηγορίας
[39, 52]	καὶ μετὰ τοῦτο καὶ πρὸς	αὐτὸ	τὸ ἔρυμα αὐτῶν προσέβαλον. Καὶ
[39, 46]	τε Κελτικῇ προσοικοῦσι, καὶ παρ'	αὐτὸ	τὸ Πυρηναῖον ἐς τὸν ὠκεανὸν
[39, 15]	ἐντυχόντες, εὗρον ἐν αὐτοῖς ἐγγεγραμμένον	αὐτὸ	τοῦτο· Ἂν ὁ τῆς Αἰγύπτου
[39, 31]	τῷ Καίσαρι ὑπεστρατήγει, στρατιώτας ἐπ'	αὐτὸ	τοῦτο ἐς τὴν Ῥώμην ἀγαγόντος,
[39, 20]	κατῳκοδόμησε. Καὶ ἐπῆλθέ ποτε ἐπ'	αὐτὸ	ὡς καὶ ἐκ θεμελίων αὖθις
[39, 56]	τὸν ἄνδρα· ἀλλ' ὅσῳ γὰρ	ἐκεκώλυτο	ταῦτα, τόσῳ πλείονος αὐτὰ ἀπημπόλησε.
[39, 43]	καὶ τὰ σκάφη τὰ μὲν	ἀνερρήγνυτο	ἐμβαλλόμενα, τὰ δὲ κατεπίμπρατο ὑφαπτόμενα·
[39, 4]	αὐτῶν προσήγοντο, κατεπλάγησαν, ἅτε μηπώποτε	τοιοῦτό	τι ἑορακότες· καὶ διεκηρυκεύσαντο, τά
[39, 59]	(οὐ γὰρ οἷόν τε ἦν	τηλικοῦτο	πρᾶγμα κρυφθῆναι) εὐθύς τε αὐτὸ
[39, 15]	εὗρον ἐν αὐτοῖς ἐγγεγραμμένον αὐτὸ	τοῦτο·	Ἂν ὁ τῆς Αἰγύπτου βασιλεὺς
[39, 33]	ἕξοντα καθείρξειν, καὶ παρασκευαζομένων διὰ	τοῦτο	ἀντειπεῖν τινων τοῖς γεγραμμένοις· φοβηθέντες
[39, 2]	παρὰ τῶν συμμάχων ἐποιεῖτο, ἀφελέσθαι.	Τοῦτο	γὰρ ἐξ αὐτομόλων προγνοὺς ἐσόμενον,
[39, 39]	διοσημίας τινὰς καὶ τέρατα διεθρόουν·	τοῦτο	δὲ ἐξορμωμένῳ οἱ πολλὰ καὶ
[39, 44]	τοὺς ἄλλους ἐπώλησε. ~Καὶ μετὰ	τοῦτο	ἐπί τε Μωρίνους καὶ ἐπὶ
[39, 31]	Καίσαρι ὑπεστρατήγει, στρατιώτας ἐπ' αὐτὸ	τοῦτο	ἐς τὴν Ῥώμην ἀγαγόντος, οὐ
[39, 12]	βιαίως ἠργυρολόγει· καὶ διά τε	τοῦτο	ἐχαλεπαίνετο, καὶ ὅτι τὴν Κύπρον
[39, 9]	τὸν Πομπήιον προχειρίσασθαι, καὶ διὰ	τοῦτο	καὶ ἀρχὴν αὐτῷ ἀνθυπάτου καὶ
[39, 5]	ἀσφαλεῖ ἠμύνατο μὲν αὐτοὺς μετὰ	τοῦτο,	καὶ ἐδουλώσατο, οὐ μὴν καὶ
[39, 56]	τοῖς Ἰουδαίοις ἐπέταξε, καὶ μετὰ	τοῦτο	καὶ ἐς τὴν Αἴγυπτον ἐνέβαλε.
[39, 9]	τὰς πανηγύρεις ἐχρῶντο) καὶ μετὰ	τοῦτο	καὶ ἐς τὸ Καπιτώλιον ἐπὶ
[39, 39]	ὥστε καὶ ἐκείνους διά τε	τοῦτο,	καὶ ὅτι δίκη τις, λόγῳ
[39, 52]	τοῖς λοιποῖς ἐπήμυνε) καὶ μετὰ	τοῦτο	καὶ πρὸς αὐτὸ τὸ ἔρυμα
[39, 28]	καὶ λάβωσι. ~Καὶ (ἐγίγνετο γὰρ	τοῦτο	λόγῳ μὲν, ὑπὸ τῶν παρεσκευασμένων
[39, 38]	μὴν μηδὲν κακὸν πείσεσθαι. Καὶ	τοῦτο	μὲν εἴτ' ὄντως οὕτως εἴτε
[39, 39]	δημοσίῳ δι' ἐκείνου καταρώμενοι. Καὶ	τοῦτο	μὲν, ἐν τῷ Καπιτωλίῳ τὰς
[39, 24]	ἠθέλησε ποιήσασθαι. Οὐ μὴν ἀλλὰ	τοῦτο	μὲν τῇ τε ἑαυτοῦ σοφίᾳ,
[39, 20]	ἀναιρήσων· καὶ οὐκ ἐποίησε μὲν	τοῦτο·	ὁ γὰρ Μίλων ἐκώλυσεν. ~Ὁ
[39, 18]	ἔργῳ κατελύθη. ~Μετὰ δὲ δὴ	τοῦτο	ὁ Κλώδιος ἐπειδὴ τάχιστα ἐς
[39, 31]	τοῦ ἔτους διήγαγον. ~Καὶ μετὰ	τοῦτο	ὅ τε Πομπήιος καὶ ὁ
[39, 55]	τὴν βασιλείαν ἐκομίσατο. Ἔπραξαν δὲ	τοῦτο	ὅ τε Πομπήιος καὶ ὁ
[39, 5]	ἀπεχώρησαν, καὶ αὐτῷ ἀπροσδόκητοι κατὰ	τοῦτο	οἱ ἐπιχώριοι ἐπέθεντο· πρὸς ἀπόνοιαν
[39, 7]	τῶν ταμιῶν καταστῆναι, καὶ διὰ	τοῦτο	ὅτι μάλιστα ἡ διατριβὴ ἐγένετο.
[39, 38]	καὶ ἐκεῖνο, ὅτι τὸ θέατρον	τοῦτο	οὐχ ὁ Πομπήιος ἐποίησεν, ἀλλὰ
[39, 18]	ταῦτ' ἐκείνῳ ἀντενεκάλει. Ἐποίει δὲ	τοῦτο,	οὐχ ὅτι τὸν Μίλωνα προσεδόκα
[39, 57]	δὲ μὴ καὶ ἐλάττω διὰ	τοῦτο	παρὰ τοῦ Πτολεμαίου τῶν ὡμολογημένων
[39, 55]	κριθεὶς ἑάλω. Καὶ ἐκείνῳ τε	τοῦτο	παραδοξότατον συνέβη· τῆς τε γὰρ
[39, 37]	οὖν κυρωθῆναι ἐποίησαν, καὶ μετὰ	τοῦτο	πικρότερα ἐπιτίμια τοῖς δεκάζουσί τινας
[39, 16]	ἀνεκηρύχθη. Γνώμας δὲ αὐτῶν μετὰ	τοῦτο	ποιουμένων, καὶ τῶν μὲν, ἄνευ
[39, 28]	μηδὲν ἀντιφθέγξασθαι. Καὶ οἱ μὲν,	τοῦτο	πράξαντες, ἐς τὸ βουλευτήριον εὐθὺς
[39, 12]	ἐλελύμαντο, ἔλαβε. ~Μετὰ δὲ δὴ	{τοῦτο}	Πτολεμαίου τοῦ βασιλέως ἕνεκα αὖθις
[39, 30]	ἐκώλυσε, καὶ τοῦ Μαρκελλίνου μετὰ	τοῦτο	πυθομένου δημοσίᾳ αὐτοῦ εἰ ὄντως
[39, 46]	θάτερα τοῦ στρατοπέδου σφῶν· καὶ	τοῦτό	τε ἔρημον ἀνδρῶν κατέσχεν, καὶ
[39, 10]	χάριν οὐδεμίαν ἀντέλαβον. Ἐκεῖνος γὰρ	τοῦτό	τε οὐκ ἀπὸ γνώμης σφᾶς
[39, 28]	δήμαρχοι ἐκώλυσαν ἐσελθεῖν· καὶ οὕτω	τοῦτό	τε τὸ δόγμα ἐκυρώθη· καὶ
[39, 23]	πάντα διέφθαρτο. Καὶ ἐδόκει κατὰ	τοῦτό	τι ἰσχύσειν. Ἐβοήθει δὲ καὶ
[39, 15]	μᾶλλον οὐκ ἐδόκει σφίσιν ἐξεῖναι	τοῦτο,	τὸ πλῆθος ἔσχε. ~Καὶ ἐκεῖνο
[39, 40]	ἐπὶ σῖτον ἔλαβον· καὶ μετὰ	τοῦτο	τοὺς πρέσβεις τοὺς ὑπὲρ ἐκείνων
[39, 65]	τι χρηματισθῆναι) ἔδωκε. Καὶ διὰ	τοῦτο	τῶν δημάρχων τινὲς, ἀπολειφθέντες τῆς
[39, 10]	ἄλλων τινῶν συνένησε, καὶ διὰ	τοῦτο	φοβηθεὶς μὴ καὶ ζῶντος αὐτοῦ
[39, 21]	στρατηγοῦντι ἐπελθόντος, ἀφῃρέθη· μετὰ δὲ	τοῦτο	φυλάξας ἐκδημοῦντα τὸν Κλώδιον, ἀνέβη
[39, 55]	τὰ πράγματα τοῖς τότε Ῥωμαίοις	συνεκέχυτο	ὥστε ἀπὸ πολλῶν, ὧν ἐδωροδόκησε,
[39, 17]	γὰρ νόμου διαρρήδην ἀπαγορεύοντος μηδένας	δύο	ἅμα ἐκ τῆς αὐτῆς συγγενείας
[39, 32]	τῶν δημάρχων τοὺς πλείους προσηταιρίσαντο.	Δύο	δὲ δήμαρχοι, Γάιός τε Ἀτέιος
[39, 34]	ἄλλους τέ τινας καὶ τοὺς	δύο	δημάρχους ἔχοντες· ἅτε δὲ ὀλίγοι
[39, 27]	καὶ ταχὺ αὐτοῦ, ἅτε καὶ	δύο	ἑνός, περιγενήσεσθαι προσεδόκησαν. Καὶ οὕτω
[39, 16]	καὶ τὸν Πομπήιον μετὰ ῥαβδούχων	δύο	καταγαγεῖν αὐτὸν κελευόντων, (ὅ τε
[39, 26]	πρᾶγμα ἐποιήσατο. Καὶ γὰρ ἐνόμιζε	δύο	τε εἶναι τὰ τὰς φιλίας
[39, 34]	δὴ Κάτων ἔτυχε μὲν ἐν	δύο	ὥραις δημηγορῆσαι· τραπόμενος δὲ πρὸς