Discours, Par.
[36, 10]	πρὸς αὐτόν, Πότερόν σοι δοκεῖ,	ὦ	Καλλίστρατε, ἀμείνων ποιητὴς Ὅμηρος ἢ
[36, 20]	εἶπε δὲ πάνυ εὐλαβούμενος, Μηδαμῶς,	ὦ	ξένε, ἄγροικον μηδὲ βαρβαρικὸν ἡγήσῃ
[36, 10]	ὃς οὐ μάλα ἡδέως ἀποδεξάμενος,	Ὦ	ξένε, εἶπεν, ὅτι ἡμεῖς σε
[36, 20]	τοῦ πρεσβύτου, καὶ γελάσας εἶπον,	Ὦ	φίλε Ἱεροσῶν, εἴ με ἐκέλευες
[36, 20]	γὰρ οὐδὲ ἄνθρωπος ἐκεῖνός ἐστιν	ᾧ	μὴ πρόσεστι τὸ λογικόν, οὕτως
[36, 40]	ποικιλώτατος αὐτῷ τε Διὶ προσφιλέστατος,	ὧδέ	πως ὑμνούμενος ὑπ´ αὐτῶν, θυσίας
[36, 40]	αὐτὸν ἐγκλίνειν, ἀτεχνῶς ἐπιπίπτοντε καὶ	ὠθουμένω·	τὸν δὲ ἐξωτάτω {πρῶτον} ἀεὶ
[36, 0]	νῦν καὶ ἡ πρότερον οὕτως	ᾠκεῖτο,	οὐ πολὺ ἄνωθεν τῆς Ἱππολάου
[36, 0]	στολὴν Σκυθικήν, ἄνωθεν δὲ τῶν	ὤμων	ἱμάτιον μικρὸν μέλαν, λεπτόν, ὥσπερ
[36, 20]	καί τινες οὐ πολλοὶ Πλάτωνος·	ὧν	δὴ κἀμὲ ὁρᾷς ὄντα, ἀεί
[36, 20]	τῷ Ἀχιλλεῖ ἀγωνίζεσθαι. καὶ νῦν	ὧν	κελεύεις ποιήσω τὸ ἕτερον, προθυμήσομαι
[36, 10]	λαβόντες, ἐὰν μὲν ἀρέσῃ ὑμᾶς,	ὠνεῖσθε,	εἰ δὲ μή, ἐᾶτε· οὕτως,
[36, 10]	ὥσπερ Ὅμηρος οὐδαμοῦ τῆς ποιήσεως	ὠνόμασεν	αὑτόν. (ἢ οὐ δοκεῖ σοι
[36, 0]	οἱ πλείους τῶν βαρβάρων λαμβάνουσιν	ὠνούμενοι	τοὺς ἅλας καὶ τῶν Ἑλλήνων
[36, 60]	κόσμου, λέγω δὲ τήν τε	ὥραν	καὶ τὸ κάλλος ἀεὶ καλοῦ
[36, 50]	προελθοῦσα δὲ εἰς τὸ μέτρον	ὥρας	καὶ νεότητος παντὸς ἀτεχνῶς φυτοῦ
[36, 20]	ὥσπερ οὖν εἶπον, σύστημα ἀνθρώπων	ὡρίσαντο·	~ἅμα τε οὐκ ἦν ἴσως
[36, 10]	(ὡς δὲ τοῦτο εἶπον, εὐθὺς	ὥρμησαν	ἅπαντες εἰς τὸ τοῦ Διὸς
[36, 50]	τε ἁπλῶς ζῴων καὶ φυτῶν,	ὥρμησεν	ἐπὶ τὸ γεννᾶν καὶ διανέμειν
[36, 20]	μὲν οὖν πρός τι τοιοῦτον	ὥρμων	τῷ λόγῳ. μεταξὺ δὲ τῶν
[36, 10]	σε ἀγαπῶμεν καὶ σφόδρα αἰδούμεθα·	ὡς	ἄλλως γε οὐδεὶς ἂν ἠνέσχετο
[36, 20]	ἕτερον, προθυμήσομαι εἰπεῖν τὸν λόγον,	ὡς	ἂν ἐγὼ δύνωμαι κατ´ ἐμαυτόν·
[36, 0]	οὐκ ἐπ´ ἀγαθῷ σχεδόν, ἀλλ´	ὡς	ἂν ἐκεῖνοι τὸ τοιοῦτον ἀποδέξαιντο,
[36, 20]	ἀναξίως ὅσα εἶπες εἰρηκέναι καὶ	ὡς	ἂν μάλιστα ἡμεῖς βουλοίμεθα ἀκοῦσαι.
[36, 10]	πρὸ αὐτῶν, σπεύδοντες ἐγγυτέρω προσελθεῖν.	(ὡς	δὲ τοῦτο εἶπον, εὐθὺς ὥρμησαν
[36, 20]	ὅπῃ τε καὶ ὅπως ἔχει,	ὡς	δύνασαι ἐγγύτατα τείνων τῆς τοῦ
[36, 40]	ἐπισταμένους θεραπεύειν τὸ δαιμόνιον, οὐχ	ὡς	Ἕλληνες ἀγνοίᾳ τοῦ ὀνόματος οὕτως
[36, 10]	ἂν εἴη τὸ τοῦ Φωκυλίδου·	ὡς	ἐμοὶ δοκεῖ σφόδρα καλῶς λέγειν
[36, 0]	γένους τινὸς Σκυθῶν τῶν Μελαγχλαίνων,	ὡς	ἐμοὶ δοκοῦσι, (κατὰ τοῦτο ὀνομασθέντων
[36, 20]	ἐχούσης πρὸς τὴν παντελῶς διεφθαρμένην,	ὡς	ἐν πᾶσι νοσοῦσι τόν γ´
[36, 30]	φορᾶς. ὅθεν κοινῆς φήμης τυγχάνειν,	ὡς	ἔοικεν, ἀπὸ πρώτων σχεδόν τι
[36, 0]	ἤδη τινὲς τῶν ἀπειροτέρων διήμαρτον,	ὡς	ἐπὶ πλοῖα ἐπέχοντες. ταύτῃ δὲ
[36, 30]	πέρι τῆς ἀληθείας σαφὲς οὐδέν,	ὡς	ἔπος εἰπεῖν· ἀτεχνῶς δὲ ἔοικεν
[36, 20]	πρότερον οἶδε {θνητὴν} οὔτε ποτὲ	ὡς	ἐσομένην ὕστερον ἄξιον διανοηθῆναι, πλὴν
[36, 30]	τὸν κόσμον ζῷον ἔπειτα φάσκειν	ὡς	ἔστι πόλις· τὸ γὰρ αὐτὸ
[36, 30]	οὐδὲ ἄλλο σεμνὸν ὄνομα. (οὐκοῦν,	ὡς	ἔφην, τούς τε πλησίον ἀναστρεφομένους
[36, 40]	κελεῦσαι καὶ θῦσαι θυσίας τινάς,	ὡς	ἥκοντος εἰς τὸν τόπον τοῦ
[36, 0]	καὶ ἐν μέσῃ τῇ λίμνῃ,	ὡς	ἱστοῖς προσεοικέναι, καὶ ἤδη τινὲς
[36, 10]	Φωκυλίδην ὑμεῖς μὲν οὐκ ἐπίστασθε,	ὡς	λέγεις· πάνυ δὲ τῶν ἐνδόξων
[36, 40]	{πρῶτον} ἀεὶ περὶ τὸν ἑστῶτα	ὡς	νύσσαν φέρεσθαι. τὸ μὲν οὖν
[36, 20]	φιλοσοφίας ἄπειροί ἐσμεν, Ὁμήρου δέ,	ὡς	οἶσθα, ἐρασταὶ καί τινες οὐ
[36, 0]	ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων. ἦν δὲ	ὡς	ὀκτωκαίδεκα ἐτῶν ὁ Καλλίστρατος, πάνυ
[36, 10]	μὲν γὰρ θεὸς ἡμῶν ἐστιν,	ὡς	ὁρᾷς, ὁ δὲ καὶ σχεδόν
[36, 20]	πόλεως οὕτως, ἔφην, δεῖ ἀκούειν	ὡς	οὐκ ἄντικρυς τῶν ἡμετέρων τὸν
[36, 20]	τις, ἀνθρώπων σὺν θεοῖς ἀριθμουμένων,	ὡς	παῖδες σὺν ἀνδράσι λέγονται μετέχειν
[36, 20]	Νίνου εἴη ἂν ὁ ποιητὴς	ὡς	περὶ πόλεως εἰρηκώς, ἀφραινούσης γε
[36, 50]	χαρέντα τῇ νίκῃ, τόπον τε	ὡς	πλεῖστον καταλαβεῖν καὶ μείζονος χώρας
[36, 30]	οἳ τὸν θεὸν τοῦτον ὑμνοῦσιν	ὡς	τέλειόν τε καὶ πρῶτον ἡνίοχον
[36, 0]	καὶ τῇ ἄλλῃ ἐσθῆτι μελαίνῃ	ὡς	τὸ πολὺ ἀπὸ γένους τινὸς
[36, 30]	προσαγορεύειν τινὲς ἐν ταῖς εὐχαῖς,	ὡς	τοιαύτης τινὸς ἀρχῆς καὶ συστάσεως
[36, 60]	αἰτιᾶσθαι, τὴν δὲ Βορυσθενιτῶν ἀξίωσιν,	ὡς	τότε ἐκεῖνοι λέγειν προσέταξαν.
[36, 10]	ἅπαντες ἦσαν τὸν ἀρχαῖον τρόπον,	ὥς	φησιν Ὅμηρος τοὺς Ἕλληνας, κομῶντες
[36, 20]	ἐπειδὰν οἱ ἄρχοντες καὶ προεστῶτες	ὦσι	φρόνιμοι καὶ σοφοί, τὸ δὲ
[36, 10]	{οἱ ποιηταὶ αὐτῶν} ἀπὸ Ὁμήρου	ὥσπερ	ἀπὸ ὀφθαλμίας. τὸν δὲ Φωκυλίδην
[36, 20]	πόλεως εἰρηκώς, ἀφραινούσης γε αὐτῆς.	ὥσπερ	γὰρ οὐδὲ ἄνθρωπος ἐκεῖνός ἐστιν
[36, 20]	καὶ μὴ δέῃ προσγυμνάζεσθαι αὐτοῖς,	ὥσπερ	ἔθος ἡμῖν τὸ πολύ· περὶ
[36, 0]	ὤμων ἱμάτιον μικρὸν μέλαν, λεπτόν,	ὥσπερ	εἰώθασιν οἱ Βορυσθενῖται. χρῶνται δὲ
[36, 0]	ἔνδοθεν τῶν Βορυσθενιτῶν πρὸς ἐμέ,	ὥσπερ	εἰώθεσαν· ἔπειτα Καλλίστρατος ἐφ´ ἵππου
[36, 0]	τῆς χώρας ὀξὺ καὶ στερεὸν	ὥσπερ	ἔμβολον, περὶ ὃ συμπίπτουσιν οἱ
[36, 50]	δὲ ἐκείνων γίγνεσθαι τὸ πάθος,	ὥσπερ	ἐν ἀγῶνι μεγάλῳ τε καὶ
[36, 0]	τέναγος καὶ γαλήνη ταῖς εὐδίαις	ὥσπερ	ἐν λίμνῃ γίγνεται σταθερά. ἐν
[36, 30]	αὐτῷ, καὶ νὴ Δία πόλιν	ὥσπερ	ἡμεῖς προσεικάζομεν κατὰ τὴν μείζονα
[36, 10]	τινα καὶ συνεχῆ ποίησιν εἰρόντων,	(ὥσπερ	ὁ ὑμέτερος μίαν ἑξῆς διέξεισι
[36, 10]	δεῖξαι μόνον αὑτὸν ἢ ἄλλον,	ὥσπερ	οἱ βάρβαροι. ὁ δὲ ἔμπειρος
[36, 60]	ἀπέβη τὸ τοῦ λόγου σχῆμα,	ὥσπερ	οἱ δεινοὶ περὶ τοὺς ὄρνιθάς
[36, 40]	(ἐξηγοῦνται δὲ τὸν μῦθον οὐχ	ὥσπερ	οἱ παρ´ ἡμῖν προφῆται τῶν
[36, 40]	τὴν Σελήνην σημεῖα προφανῆ ὁρᾶσθαι,	ὥσπερ	οἶμαι καὶ τῶνδε τῶν ἵππων
[36, 10]	καὶ πολλοῦ ἄξιον ἡγούμενος, οὐχ	ὥσπερ	Ὅμηρος οὐδαμοῦ τῆς ποιήσεως ὠνόμασεν
[36, 50]	τὸ πᾶν. εἶναι γὰρ ὅμοιον	ὥσπερ	ὅταν ἅρματος ἡνίοχος τῶν ἵππων
[36, 20]	τῷ περὶ τῆς πόλεως, ἥν	ὥσπερ	οὖν εἶπον, σύστημα ἀνθρώπων ὡρίσαντο·
[36, 10]	δὲ τῶν ἐνδόξων γέγονε ποιητῶν.	ὥσπερ	οὖν ἐπειδάν τις τῶν ἐμπόρων
[36, 0]	ἱεροῖς, ἀλλὰ ξύμπαντα λελωβημένα εἶναι,	ὥσπερ	τὰ ἐπὶ τῶν μνημάτων. ὅπερ
[36, 10]	μέλλωσι μάχεσθαι {παρακελεύονται τοῖς αὑτῶν	ὥσπερ	τὰ Τυρταίου ἐν Λακεδαίμονι ἐλέγετο}
[36, 20]	πολλῶν ἀκοῦσαι· παρ´ ἡμῖν δὲ	ὥσπερ	τέρας τι τοῦτο πέφηνε τὸ
[36, 20]	ὑμῖν τῶν πολεμίων λαβόντα ὅπλα	ὥσπερ	τὸν Ἀχιλλέα μάχεσθαι, τὸ μὲν
[36, 20]	ὄντι πόλιν ἀπὸ τῶν διοικούντων·	ὥσπερ	χορὸν ἴσως φαίημεν ἂν μουσικόν,
[36, 10]	τὴν πρὸς αὐτοὺς φιλίαν ἐπιδεικνύμενος·	ὥστε	εἶδεν ἄν τις ἐπ´ ἐκείνου
[36, 0]	καὶ περὶ λόγους καὶ φιλοσοφίαν,	ὥστε	καὶ ἐκπλεῦσαι σὺν ἐμοὶ ἐπεθύμει.
[36, 10]	ἡ ποίησις καὶ πέρας λαμβάνει.	ὥστε	καὶ προστίθησι τὸ ὄνομα αὐτοῦ
[36, 0]	τοὺς ἔρωτας τοὺς τῶν ἀρρένων·	ὥστε	κινδυνεύουσιν ἀναπείθειν καὶ τῶν βαρβάρων
[36, 0]	πολὺ ἀφεστῶτες τοῦ νῦν οἰκουμένου,	ὥστε	μηδ´ εἰκάσαι ὅτι μιᾶς ἦσαν
[36, 10]	φιλήκοοι καὶ τῷ τρόπῳ Ἕλληνες,	ὥστε	μικροῦ δεῖν ἅπαντες παρῆσαν ἐν
[36, 0]	τὸν δὲ ἐν τῇ πόλει·	ὥστε	οὐδὲ ἀκούειν ὑπὲρ οὐδενὸς ἄλλου
[36, 30]	καὶ συστάσεως οὔσης τοῦ παντός.	ὥστε	ταύτῃ γε οὐδὲ οἶκον δοκοῦσί
[36, 10]	ἔτρεπε τοὺς Τρῶας, ταῦτα μᾶλλον	ὠφελεῖ	ὑμᾶς ἐκμανθάνοντας ἢ ἐκεῖνο, ὅτι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/12/2008