HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Discours Borysthénique (discours XXXVI) ; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

θ = 37 formes différentes pour 53 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, Par.

[36, 0]   ἐκδιδόασι δὲ οἱ ποταμοὶ εἰς θάλασσαν παρὰ φρούριον Ἀλέκτορος, ὃ λέγεται

[36, 0]   δὲ ἐντεῦθεν ἤδη λιμνάζουσι μέχρι θαλάττης ἐπὶ σταδίους σχεδόν τι διακοσίους·

[36, 40]   ἀπαθῆ, φανέντα δὲ αὐτοῖς ἵλεων θαρρεῖν κελεῦσαι καὶ θῦσαι θυσίας τινάς,

[36, 30]   πολλάκις ἐξέφερον ἀτελῆ παραδείγματα ὀργίων· θαυμαζόμενοι δὲ ὑπὸ τῶν πολλῶν ἐπεχείρουν

[36, 30]   τελεταῖς ὑπὸ μάγων ἀνδρῶν ᾄδεται θαυμαζόμενος, οἳ τὸν θεὸν τοῦτον ὑμνοῦσιν

[36, 50]   τῆς εἰκόνος· οἷον εἴ τις θαυματοποιὸς ἐκ κηροῦ πλάσας ἵππους, ἔπειτα

[36, 0]   διὰ Σκυθῶν εἰς Γέτας, ὅπως θεάσωμαι τἀκεῖ πράγματα ὁποῖά ἐστι. καὶ

[36, 30]   ἐκείνους ὕστερον ἐπὶ σκηνὰς καὶ θέατρα τὴν αὑτῶν σοφίαν ἀγαγόντες ἀμύητοι

[36, 20]   ἐπεὶ ἥψω τῷ λόγῳ τῆς θείας διοκήσεως, αὐτός τε ἀνεπτέρωμαι δαιμονίως

[36, 20]   τὸ πολύ· περὶ δὲ τῆς θείας εἴτε πόλεως εἴτε διακοσμήσεως φίλον

[36, 30]   βραχεῖα καί πού τις ἐπίπνοια θείας φύσεώς τε καὶ ἀληθείας, καθάπερ

[36, 40]   ἔχοντα κίνησιν, τὰ δὲ ἄλλους θεῖν δρόμους. τυγχάνειν δὲ παρὰ τοῖς

[36, 30]   καὶ μακαρίας καταστάσεως· ὃν οἱ θεῖοι ποιηταὶ μαθόντες ἐκ Μουσῶν ὑμνοῦσιν

[36, 20]   πρὸς τὴν ἄκραν εὐθύτητα τοῦ θείου καὶ μακαρίου νόμου καὶ τῆς

[36, 60]   Μοῦσαί τε καὶ Ἀπόλλων ἐν θείῳ ῥυθμῷ τῆς εἰλικρινοῦς τε καὶ

[36, 30]   οὗτος ἔμβραχυ ἐσπούδακε ξυναρμόσαι τῷ θείῳ τὸ ἀνθρώπειον γένος καὶ ἑνὶ

[36, 20]   ἡμέτερα οὕτως. σὺ δὲ εἰ θέλεις πᾶσιν ἡμῖν χαρίσασθαι, τὸν μὲν

[36, 0]   οὐδὲ ἀκούειν ὑπὲρ οὐδενὸς ἄλλου θέλουσιν ἢ Ὁμήρου. καὶ τἄλλα οὐκέτι

[36, 20]   γὰρ ἐρίζειν θεοὺς οὔτε ἡττᾶσθαι θέμις οὔτε ὑπ´ ἀλλήλων ἅτε φίλων

[36, 20]   λογικὸν περιλάβῃ τις, ἀνθρώπων σὺν θεοῖς ἀριθμουμένων, ὡς παῖδες σὺν ἀνδράσι

[36, 50]   τιμῶντες καὶ σεβόμενοι τὸν μέγιστον θεὸν ἔργοις τε ἀγαθοῖς καὶ ῥήμασιν

[36, 30]   ταὐτὰ τὸν πρῶτον καὶ μέγιστον θεὸν πατέρα καλοῦσι συλλήβδην ἅπαντος τοῦ

[36, 30]   ἀνδρῶν ᾄδεται θαυμαζόμενος, οἳ τὸν θεὸν τοῦτον ὑμνοῦσιν ὡς τέλειόν τε

[36, 10]   τοιαῦτα εἰπόντος. ὁ μὲν γὰρ θεὸς ἡμῶν ἐστιν, ὡς ὁρᾷς, ὁ

[36, 40]   πρὸς ἀλήθειαν πεφυκόσι καὶ τοῦ θεοῦ ξυνιέναι δυναμένοις, οὓς Πέρσαι μάγους

[36, 40]   ἥκοντος εἰς τὸν τόπον τοῦ θεοῦ. (συγγίγνεσθαί τε μετὰ ταῦτα οὐχ

[36, 20]   καὶ ἥττης· οὔτε γὰρ ἐρίζειν θεοὺς οὔτε ἡττᾶσθαι θέμις οὔτε ὑπ´

[36, 10]   καὶ σχεδόν τι μετὰ τοὺς θεοὺς τιμᾶται. κἀγὼ πραῧ ναι βουλόμενος

[36, 60]   φίλον ἦτορ γηθοσύνῃ, ὅθ´ ὁρᾶτο θεοὺς τοὺς ἅπαντας ἤδη γεγονότας καὶ

[36, 40]   οὓς Πέρσαι μάγους ἐκάλεσαν, ἐπισταμένους θεραπεύειν τὸ δαιμόνιον, οὐχ ὡς Ἕλληνες

[36, 30]   ἔνδον παριοῦσιν. ὅθεν δὴ καὶ θεράποντας Μουσῶν αὑτοὺς ὀνομάζουσιν, οὐ μύστας

[36, 0]   μὲν ἐπιδημῶν ἐν Βορυσθένει τὸ θέρος, ὁπότε εἰσέπλευσα μετὰ τὴν φυγήν,

[36, 30]   μέντοι οὐδὲ μεμυῆσθαι καθαρῶς κατὰ θεσμὸν καὶ νόμον τῶν μυουμένων οὐδὲ

[36, 40]   ἀφικνεῖσθαι πλησίον, βουλόμενον εὔξασθαι τῷ θεῷ· καὶ τὸν ἄνδρα ἐξελθεῖν ἐκ

[36, 30]   ὑμνοῦσιν ἅμα καὶ ὀνομάζουσι πατέρα θεῶν καὶ ἀνθρώπων. (κινδυνεύει γὰρ οὖν

[36, 20]   ἄξιον διανοηθῆναι, πλὴν εἰ μὴ θεῶν μακάρων κατ´ οὐρανόν, οὐδαμῶς ἀκίνητον

[36, 20]   καὶ πόλιν χρὴ καλεῖν, τὴν θεῶν πρὸς ἀλλήλους κοινωνίαν, ἐάν τε

[36, 20]   μὲν ἡγουμένων τε καὶ πρώτων θεῶν χωρὶς ἔριδος καὶ ἥττης· οὔτε

[36, 50]   μόσχοι καὶ σκύλακες, ἀλλὰ καὶ θηρίων σκύμνοι τῶν ἀγριωτάτων. (ἡ μὲν

[36, 20]   οὔτε τις γενομένην πρότερον οἶδε {θνητὴν} οὔτε ποτὲ ὡς ἐσομένην ὕστερον

[36, 50]   κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην τε καὶ θνητὴν τῆς φύσεως ἀσθένειαν, νέος δὲ

[36, 20]   χαρίσασθαι, τὸν μὲν ὑπὲρ τῆς θνητῆς πόλεως ἀναβαλοῦ λόγον, ἐὰν ἄρα

[36, 30]   ἄρχων καὶ νομοθέτης ἅπασι προστάττει θνητοῖς καὶ ἀθανάτοις, ὁ τοῦ ξύμπαντος

[36, 40]   χαλεπῆς καὶ ἀξυμφόρου πᾶσι τοῖς θνητοῖς παιδιᾶς, αἰτησάμενον παρὰ τοῦ πατρὸς

[36, 40]   φασι νεώτερον ἡνίοχον, Ἡλίου παῖδα θνητόν, ἐπιθυμήσαντα χαλεπῆς καὶ ἀξυμφόρου πᾶσι

[36, 10]   ἄνθρωπος ἀποκρίνεται ὅτι ζῷον λογικὸν θνητόν. τὸ γὰρ τοῦτο εἶναι μόνῳ

[36, 30]   μορφὰς φυτῶν τε καὶ ζῴων θνητῶν καὶ ἀθανάτων, ἔτι δὲ ἀέρος

[36, 50]   τοῦ πρότερον, ὑπ´ οὐδενὸς ἄλλου θνητῶν οὐδὲ ἀθανάτων, ἀλλ´ αὐτὸν ὑφ´

[36, 40]   πρώτου προσπεσὸν ἄνωθεν, οἷα δὴ θυμοειδοῦς, ἐθέρμηνε τοὺς ἄλλους, σφοδρότερόν γε

[36, 30]   ὅμοιον εἶναι τοῖς ἔξω περὶ θύρας ὑπηρέταις τῶν τελετῶν, πρόθυρα κοσμοῦσι

[36, 40]   αὐτοῖς ἵλεων θαρρεῖν κελεῦσαι καὶ θῦσαι θυσίας τινάς, ὡς ἥκοντος εἰς

[36, 40]   ὧδέ πως ὑμνούμενος ὑπ´ αὐτῶν, θυσίας τε καὶ τιμὰς ἅτε πρῶτος

[36, 40]   ἵλεων θαρρεῖν κελεῦσαι καὶ θῦσαι θυσίας τινάς, ὡς ἥκοντος εἰς τὸν

Discours, Par.
[36, 0]	ἐκδιδόασι δὲ οἱ ποταμοὶ εἰς	θάλασσαν	παρὰ φρούριον Ἀλέκτορος, ὃ λέγεται
[36, 0]	δὲ ἐντεῦθεν ἤδη λιμνάζουσι μέχρι	θαλάττης	ἐπὶ σταδίους σχεδόν τι διακοσίους·
[36, 40]	ἀπαθῆ, φανέντα δὲ αὐτοῖς ἵλεων	θαρρεῖν	κελεῦσαι καὶ θῦσαι θυσίας τινάς,
[36, 30]	πολλάκις ἐξέφερον ἀτελῆ παραδείγματα ὀργίων·	θαυμαζόμενοι	δὲ ὑπὸ τῶν πολλῶν ἐπεχείρουν
[36, 30]	τελεταῖς ὑπὸ μάγων ἀνδρῶν ᾄδεται	θαυμαζόμενος,	οἳ τὸν θεὸν τοῦτον ὑμνοῦσιν
[36, 50]	τῆς εἰκόνος· οἷον εἴ τις	θαυματοποιὸς	ἐκ κηροῦ πλάσας ἵππους, ἔπειτα
[36, 0]	διὰ Σκυθῶν εἰς Γέτας, ὅπως	θεάσωμαι	τἀκεῖ πράγματα ὁποῖά ἐστι. καὶ
[36, 30]	ἐκείνους ὕστερον ἐπὶ σκηνὰς καὶ	θέατρα	τὴν αὑτῶν σοφίαν ἀγαγόντες ἀμύητοι
[36, 20]	ἐπεὶ ἥψω τῷ λόγῳ τῆς	θείας	διοκήσεως, αὐτός τε ἀνεπτέρωμαι δαιμονίως
[36, 20]	τὸ πολύ· περὶ δὲ τῆς	θείας	εἴτε πόλεως εἴτε διακοσμήσεως φίλον
[36, 30]	βραχεῖα καί πού τις ἐπίπνοια	θείας	φύσεώς τε καὶ ἀληθείας, καθάπερ
[36, 40]	ἔχοντα κίνησιν, τὰ δὲ ἄλλους	θεῖν	δρόμους. τυγχάνειν δὲ παρὰ τοῖς
[36, 30]	καὶ μακαρίας καταστάσεως· ὃν οἱ	θεῖοι	ποιηταὶ μαθόντες ἐκ Μουσῶν ὑμνοῦσιν
[36, 20]	πρὸς τὴν ἄκραν εὐθύτητα τοῦ	θείου	καὶ μακαρίου νόμου καὶ τῆς
[36, 60]	Μοῦσαί τε καὶ Ἀπόλλων ἐν	θείῳ	ῥυθμῷ τῆς εἰλικρινοῦς τε καὶ
[36, 30]	οὗτος ἔμβραχυ ἐσπούδακε ξυναρμόσαι τῷ	θείῳ	τὸ ἀνθρώπειον γένος καὶ ἑνὶ
[36, 20]	ἡμέτερα οὕτως. σὺ δὲ εἰ	θέλεις	πᾶσιν ἡμῖν χαρίσασθαι, τὸν μὲν
[36, 0]	οὐδὲ ἀκούειν ὑπὲρ οὐδενὸς ἄλλου	θέλουσιν	ἢ Ὁμήρου. καὶ τἄλλα οὐκέτι
[36, 20]	γὰρ ἐρίζειν θεοὺς οὔτε ἡττᾶσθαι	θέμις	οὔτε ὑπ´ ἀλλήλων ἅτε φίλων
[36, 20]	λογικὸν περιλάβῃ τις, ἀνθρώπων σὺν	θεοῖς	ἀριθμουμένων, ὡς παῖδες σὺν ἀνδράσι
[36, 50]	τιμῶντες καὶ σεβόμενοι τὸν μέγιστον	θεὸν	ἔργοις τε ἀγαθοῖς καὶ ῥήμασιν
[36, 30]	ταὐτὰ τὸν πρῶτον καὶ μέγιστον	θεὸν	πατέρα καλοῦσι συλλήβδην ἅπαντος τοῦ
[36, 30]	ἀνδρῶν ᾄδεται θαυμαζόμενος, οἳ τὸν	θεὸν	τοῦτον ὑμνοῦσιν ὡς τέλειόν τε
[36, 10]	τοιαῦτα εἰπόντος. ὁ μὲν γὰρ	θεὸς	ἡμῶν ἐστιν, ὡς ὁρᾷς, ὁ
[36, 40]	πρὸς ἀλήθειαν πεφυκόσι καὶ τοῦ	θεοῦ	ξυνιέναι δυναμένοις, οὓς Πέρσαι μάγους
[36, 40]	ἥκοντος εἰς τὸν τόπον τοῦ	θεοῦ.	(συγγίγνεσθαί τε μετὰ ταῦτα οὐχ
[36, 20]	καὶ ἥττης· οὔτε γὰρ ἐρίζειν	θεοὺς	οὔτε ἡττᾶσθαι θέμις οὔτε ὑπ´
[36, 10]	καὶ σχεδόν τι μετὰ τοὺς	θεοὺς	τιμᾶται. κἀγὼ πραῧ ναι βουλόμενος
[36, 60]	φίλον ἦτορ γηθοσύνῃ, ὅθ´ ὁρᾶτο	θεοὺς	τοὺς ἅπαντας ἤδη γεγονότας καὶ
[36, 40]	οὓς Πέρσαι μάγους ἐκάλεσαν, ἐπισταμένους	θεραπεύειν	τὸ δαιμόνιον, οὐχ ὡς Ἕλληνες
[36, 30]	ἔνδον παριοῦσιν. ὅθεν δὴ καὶ	θεράποντας	Μουσῶν αὑτοὺς ὀνομάζουσιν, οὐ μύστας
[36, 0]	μὲν ἐπιδημῶν ἐν Βορυσθένει τὸ	θέρος,	ὁπότε εἰσέπλευσα μετὰ τὴν φυγήν,
[36, 30]	μέντοι οὐδὲ μεμυῆσθαι καθαρῶς κατὰ	θεσμὸν	καὶ νόμον τῶν μυουμένων οὐδὲ
[36, 40]	ἀφικνεῖσθαι πλησίον, βουλόμενον εὔξασθαι τῷ	θεῷ·	καὶ τὸν ἄνδρα ἐξελθεῖν ἐκ
[36, 30]	ὑμνοῦσιν ἅμα καὶ ὀνομάζουσι πατέρα	θεῶν	καὶ ἀνθρώπων. (κινδυνεύει γὰρ οὖν
[36, 20]	ἄξιον διανοηθῆναι, πλὴν εἰ μὴ	θεῶν	μακάρων κατ´ οὐρανόν, οὐδαμῶς ἀκίνητον
[36, 20]	καὶ πόλιν χρὴ καλεῖν, τὴν	θεῶν	πρὸς ἀλλήλους κοινωνίαν, ἐάν τε
[36, 20]	μὲν ἡγουμένων τε καὶ πρώτων	θεῶν	χωρὶς ἔριδος καὶ ἥττης· οὔτε
[36, 50]	μόσχοι καὶ σκύλακες, ἀλλὰ καὶ	θηρίων	σκύμνοι τῶν ἀγριωτάτων. (ἡ μὲν
[36, 20]	οὔτε τις γενομένην πρότερον οἶδε	{θνητὴν}	οὔτε ποτὲ ὡς ἐσομένην ὕστερον
[36, 50]	κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην τε καὶ	θνητὴν	τῆς φύσεως ἀσθένειαν, νέος δὲ
[36, 20]	χαρίσασθαι, τὸν μὲν ὑπὲρ τῆς	θνητῆς	πόλεως ἀναβαλοῦ λόγον, ἐὰν ἄρα
[36, 30]	ἄρχων καὶ νομοθέτης ἅπασι προστάττει	θνητοῖς	καὶ ἀθανάτοις, ὁ τοῦ ξύμπαντος
[36, 40]	χαλεπῆς καὶ ἀξυμφόρου πᾶσι τοῖς	θνητοῖς	παιδιᾶς, αἰτησάμενον παρὰ τοῦ πατρὸς
[36, 40]	φασι νεώτερον ἡνίοχον, Ἡλίου παῖδα	θνητόν,	ἐπιθυμήσαντα χαλεπῆς καὶ ἀξυμφόρου πᾶσι
[36, 10]	ἄνθρωπος ἀποκρίνεται ὅτι ζῷον λογικὸν	θνητόν.	τὸ γὰρ τοῦτο εἶναι μόνῳ
[36, 30]	μορφὰς φυτῶν τε καὶ ζῴων	θνητῶν	καὶ ἀθανάτων, ἔτι δὲ ἀέρος
[36, 50]	τοῦ πρότερον, ὑπ´ οὐδενὸς ἄλλου	θνητῶν	οὐδὲ ἀθανάτων, ἀλλ´ αὐτὸν ὑφ´
[36, 40]	πρώτου προσπεσὸν ἄνωθεν, οἷα δὴ	θυμοειδοῦς,	ἐθέρμηνε τοὺς ἄλλους, σφοδρότερόν γε
[36, 30]	ὅμοιον εἶναι τοῖς ἔξω περὶ	θύρας	ὑπηρέταις τῶν τελετῶν, πρόθυρα κοσμοῦσι
[36, 40]	αὐτοῖς ἵλεων θαρρεῖν κελεῦσαι καὶ	θῦσαι	θυσίας τινάς, ὡς ἥκοντος εἰς
[36, 40]	ὧδέ πως ὑμνούμενος ὑπ´ αὐτῶν,	θυσίας	τε καὶ τιμὰς ἅτε πρῶτος
[36, 40]	ἵλεων θαρρεῖν κελεῦσαι καὶ θῦσαι	θυσίας	τινάς, ὡς ἥκοντος εἰς τὸν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/12/2008