HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Discours Borysthénique (discours XXXVI) ; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

δ = 107 formes différentes pour 319 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, Par.

[36, 30]   πολιτείαν {βασιλικὴν} τοῦ παντός. πολιτείαν δ´ αὖ συγχωροῦντες πόλιν οὐκ ἂν

[36, 50]   σπάσας ἢ κέντρῳ ἁψάμενος· ὁ δ´ ἐσκίρτησε καὶ ἐταράχθη, παραχρῆμα εἰς

[36, 30]   ἔν τισι τραγικαῖς τριόδοις. οὗτοι δ´ οὖν πάντες οἱ ποιηταὶ κατὰ

[36, 40]   μάγους ἐκάλεσαν, ἐπισταμένους θεραπεύειν τὸ δαιμόνιον, οὐχ ὡς Ἕλληνες ἀγνοίᾳ τοῦ

[36, 20]   θείας διοκήσεως, αὐτός τε ἀνεπτέρωμαι δαιμονίως καὶ τούσδε ὁρῶ πάντας ὀργῶντας

[36, 30]   ἀγαθὴν καὶ φιλάνθρωπον ἀποδεικνὺς κοινωνίαν δαιμόνων καὶ ἀνθρώπων, μεταδιδοὺς νόμου καὶ

[36, 0]   λοιπὸν ᾐών ἐστιν ἑλώδης καὶ δασεῖα καλάμῳ καὶ δένδροις. φαίνεται δὲ

[36, 40]   μὲν αὑτοῦ φύσει μέλας, φαιδρύνεται δὲ ἀεὶ τὸ καταλαμπόμενον Ἡλίῳ· τὸ

[36, 30]   ζῴων θνητῶν καὶ ἀθανάτων, ἔτι δὲ ἀέρος καὶ γῆς καὶ ὕδατος

[36, 0]   Σαυροματῶν τοὺς μὲν ἀνῃρηκέναι, τοὺς δὲ αἰχμαλώτους εἰληφέναι. ἐσπουδάκει δὲ καὶ

[36, 20]   δεῦρο ἀφικνοῦνται ὀνόματι Ἕλληνες, τῇ δὲ ἀληθείᾳ βαρβαρώτεροι ἡμῶν, ἔμποροι καὶ

[36, 40]   μὲν ἰδίου ἕκαστον ὀνόματος· τὰ δὲ ἄλλα κατὰ πλῆθος ἀθρόα, διανενεμημένα

[36, 40]   σημεῖα, τὰ μὲν μηνοειδῆ, τὰ δὲ ἀλλοῖα. (ταῦτα δὲ ὑφ´ ἡμῶν

[36, 40]   μίαν ταύτην ἔχοντα κίνησιν, τὰ δὲ ἄλλους θεῖν δρόμους. τυγχάνειν δὲ

[36, 20]   τοῦ κορυφαίου μουσικοῦ ὄντος, τῶν δὲ ἄλλων ἐκείνῳ συνεπομένων καὶ μηδὲν

[36, 50]   ἑκάστου προστιθείη ἄλλοτε ἄλλῳ, τέλος δὲ ἅπαντας εἰς ἕνα τῶν τεττάρων

[36, 0]   παρὰ τοῖς πολίταις, οὐχ ἥκιστα δὲ ἀπὸ τοῦ κάλλους, καὶ εἶχε

[36, 60]   τὸν λόγον οὐκ ὀκνήσαντες. εἰ δὲ ἀτεχνῶς ὑψηλόν τε καὶ ἐξίτηλον

[36, 50]   ἡνιόχου καὶ δεσπότου ψυχήν, μᾶλλον δὲ αὐτὸ τὸ φρονοῦν καὶ τὸ

[36, 40]   ἐκ τοῦ πυρὸς ἀπαθῆ, φανέντα δὲ αὐτοῖς ἵλεων θαρρεῖν κελεῦσαι καὶ

[36, 20]   οὐδὲν βελτίω τούτων ἐξαγόμενοι. σὲ δὲ αὐτὸς ἡμῖν ὁ Ἀχιλλεὺς ἔοικε

[36, 0]   ἧττον ταύτῃ τῶν ποταμῶν. ἔστι δὲ αὐτοῦ τὸ μὲν πλέον τέναγος

[36, 50]   τῆς τοῦ παντὸς τάξεως, λανθάνειν δὲ αὐτοὺς ὀρθῶς γιγνόμενα καὶ κατὰ

[36, 50]   ῥᾳδίως ἅμα τῇ νοήσει. μνησθεὶς δὲ Ἀφροδίτης καὶ γενέσεως ἐπράϋνε καὶ

[36, 60]   οὐκ ἐμὲ ἄξιον αἰτιᾶσθαι, τὴν δὲ Βορυσθενιτῶν ἀξίωσιν, ὡς τότε ἐκεῖνοι

[36, 40]   τῶν κατὰ τὴν Ἀσίαν· τῷ δέ γε Ἡλίῳ ἕνα ἵππον. (ἐξηγοῦνται

[36, 40]   Κορίνθῳ χαράξαντα τῇ ὁπλῇ. ὁ δὲ δὴ τέταρτος εἰκάσαι πάντων ἀτοπώτατος,

[36, 10]   τῶν σκοπῶν οὐ προσέχοντας, τοὺς δὲ ἐζωγρήκασιν ἴσως· οὐ γάρ πω

[36, 20]   δὴ τὰ ἡμέτερα οὕτως. σὺ δὲ εἰ θέλεις πᾶσιν ἡμῖν χαρίσασθαι,

[36, 40]   δρόμου, αὐτοῦ Ζηνὸς ἱερόν· πτηνὸν δὲ εἶναι· τὴν δὲ χρόαν λαμπρόν,

[36, 20]   γε, ἔφην, οὐδὲν ἀπολείψομεν. (ταῦτα δὲ εἰπὼν πρὸς ἐκεῖνον οὐδὲν ἧττον

[36, 50]   ὁμοία Δήμητρος ἀτελεῖ χλόῃ, προελθοῦσα δὲ εἰς τὸ μέτρον ὥρας καὶ

[36, 40]   τρέφουσιν ἅρμα Νισαίων ἵππων· οἱ δέ εἰσι κάλλιστοι καὶ μέγιστοι τῶν

[36, 50]   καὶ μεθιστάντος τὴν ὕλην, αὐτῶν δὲ ἐκείνων γίγνεσθαι τὸ πάθος, ὥσπερ

[36, 10]   ἄλλον, ὥσπερ οἱ βάρβαροι. ὁ δὲ ἔμπειρος τῷ πυνθανομένῳ τί ἐστιν

[36, 10]   καὶ τὰ γένεια ἀφεικότες, εἷς δὲ ἐν αὐτοῖς μόνος ἐξυρημένος, καὶ

[36, 0]   τῇ Ἀχιλλέως καλουμένῃ ἵδρυνται, τὸν δὲ ἐν τῇ πόλει· ὥστε οὐδὲ

[36, 0]   ὃ συμπίπτουσιν οἱ ποταμοί. τὸ δὲ ἐντεῦθεν ἤδη λιμνάζουσι μέχρι θαλάττης

[36, 40]   ἀτεχνῶς ἐπιπίπτοντε καὶ ὠθουμένω· τὸν δὲ ἐξωτάτω {πρῶτον} ἀεὶ περὶ τὸν

[36, 30]   οὐδέν, ὡς ἔπος εἰπεῖν· ἀτεχνῶς δὲ ἔοικεν ὅμοιον εἶναι τοῖς ἔξω

[36, 10]   πραῧ ναι βουλόμενος αὐτόν, ἅμα δὲ ἐπί τι χρήσιμον ἀγαγεῖν, Παραιτοῦμαί

[36, 0]   ἐν τῷ κατ´ ἀντικρύ. (τοῦτο δέ ἐστι τῆς χώρας ὀξὺ καὶ

[36, 50]   ὅλου φθειρομένου τοῦ παντός. (πάλιν δὲ ἑτέραν τῆς τῶν τεττάρων κινήσεως

[36, 20]   ἀμύνεσθαι ὑπὲρ ἀνδρῶν φίλων, τὸ δὲ ἕτερον οὐκ ἂν οἶμαι ἐδυνάμην,

[36, 20]   πάνυ μὲν ἡδέως ὁρῶμεν, πάνυ δὲ ἡδέως ἀκούομεν ὅ, τι ἂν

[36, 40]   λαμπρόν, αὐγῆς τῆς καθαρωτάτης· τὸν δὲ Ἥλιον ἐν αὐτῷ καὶ τὴν

[36, 40]   ἐν ἀπαύστοις αἰῶνος περιόδοις. τοὺς δὲ Ἡλίου καὶ Σελήνης δρόμους, καθάπερ

[36, 50]   οὐ πολλῷ τινι χρόνῳ, δοκοῦντι δὲ ἡμῖν ἀπείρῳ πρὸς τὸν ἡμέτερον

[36, 10]   καὶ οὐδαμῇ πρέπον ἀνδράσιν. (ἐπεὶ δὲ ἡσυχία ἐγένετο, εἶπον ὅτι δοκοῦσί

[36, 40]   ἐπώνυμος, εὐήνιος καὶ μαλακός, πολὺ δὲ ἥττων κατά τε ῥώμην καὶ

[36, 40]   αὐτὸν ἐπιβαίνοντα τοῦ δίφρου. ~τὸ δὲ ἰσχυρὸν καὶ τέλειον ἅρμα τὸ

[36, 50]   θνητὴν τῆς φύσεως ἀσθένειαν, νέος δὲ καὶ ἀκμάζων εὐθὺς ἀπὸ τῆς

[36, 0]   πολεμικωτάτοις, ἀεὶ μὲν πολεμεῖται, πολλάκις δὲ καὶ ἑάλω· τὴν δὲ〉 τελευταίαν

[36, 60]   ἐν ταπεινοῖς τοῦτο πάθος· ἐχάρη δὲ καὶ ἐτέρφθη διαφερόντως ἥμενος Οὐλύμπῳ,

[36, 0]   περὶ τούτου εὐθὺς ἐπυνθανόμην. σχεδὸν δὲ καὶ πάντες οἱ Βορυσθενῖται περὶ

[36, 0]   τοὺς δὲ αἰχμαλώτους εἰληφέναι. ἐσπουδάκει δὲ καὶ περὶ λόγους καὶ φιλοσοφίαν,

[36, 10]   ἡμῶν ἐστιν, ὡς ὁρᾷς, ὁ δὲ καὶ σχεδόν τι μετὰ τοὺς

[36, 0]   ἔχων Ἰωνικὸν τοῦ εἴδους. ἐλέγετο δὲ καὶ τὰ πρὸς τὸν πόλεμον

[36, 0]   πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν ἐτῶν. εἷλον δὲ καὶ ταύτην Γέται καὶ τὰς

[36, 50]   φύσιν, ἡττηθέντα τοῦ κρείττονος. ὅμως δὲ καὶ ταύτην τὴν κίνησιν ἡνιοχήσει

[36, 50]   καὶ πᾶσαν εἴκουσαν εὐπετῶς. (ἐργασάμενος δὲ καὶ τελεώσας ἀπέδειξεν ἐξ ἀρχῆς

[36, 0]   ὥσπερ εἰώθασιν οἱ Βορυσθενῖται. χρῶνται δὲ καὶ τῇ ἄλλῃ ἐσθῆτι μελαίνῃ

[36, 0]   ὡς ἐπὶ πλοῖα ἐπέχοντες. ταύτῃ δὲ καὶ τῶν ἁλῶν ἐστι τὸ

[36, 40]   καὶ τοῦτον τῷ ἅρματι, μένειν δὲ κατὰ χώραν χαλινὸν ἀδάμαντος ἐνδακόντα.

[36, 40]   φλογὸς σπινθῆρας ἰσχυροὺς διαθέοντας, ἰδίαν δὲ κίνησιν ἔχειν καθ´ αὑτά. καὶ

[36, 30]   τὴν εὐκοσμίαν τῆς διοικήσεως. (ὁ δὲ λόγος οὗτος ἔμβραχυ ἐσπούδακε ξυναρμόσαι

[36, 0]   πολλοῦ κατὰ στόμα εἰσπνέοντος. (τὸ δὲ λοιπὸν ᾐών ἐστιν ἑλώδης καὶ

[36, 20]   ὦσι φρόνιμοι καὶ σοφοί, τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθος διοικῆται κατὰ τὴν

[36, 10]   κύκλῳ καθίζοντο ἐπὶ βάθρων· τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθος ἐφεστήκεσαν. ἦν γὰρ

[36, 20]   τὸ σὲ ἡμῖν ἀφικέσθαι. (τὸ δὲ λοιπὸν σχεδόν τι δεῦρο ἀφικνοῦνται

[36, 20]   καὶ φρονήσεως τῆς ἄκρας· τοῦ δὲ λοιποῦ πλήθους ὑπὸ τῆς κοινῆς

[36, 0]   ἱμάτιον τὴν χεῖρα ὑποστείλας. παρέζωστο δὲ μάχαιραν μεγάλην τῶν ἱππικῶν καὶ

[36, 40]   πρῶτος εἰκότως πρώτας ἔλαχεν· δεύτερος δὲ μετ´ ἐκεῖνον ἁπτόμενος αὐτοῦ καὶ

[36, 30]   Ὅμηρός τε καὶ Ἡσίοδος. (οἱ δὲ μετ´ ἐκείνους ὕστερον ἐπὶ σκηνὰς

[36, 0]   τὴν ἰσχὺν τῆς πόλεως. τὸ δὲ μεταξὺ συμπέφρακται κατ´ ἐκεῖνο ταῖς

[36, 10]   μὲν ἀρέσῃ ὑμᾶς, ὠνεῖσθε, εἰ δὲ μή, ἐᾶτε· οὕτως, ἔφην, καὶ

[36, 0]   τὴν ἰσχὺν τοῦ ῥοῦ· εἰ δὲ μή, ῥᾳδίως ἂν ἐφράττετο τοῦ

[36, 10]   ἑτέρου ποιητοῦ τὸ ὄνομα, οἶμαι δὲ μηδὲ τούτων μηδένα. οὐδὲ γὰρ

[36, 40]   ἱερός, τοῦ δευτέρου βραδύτερος. τούτου δὲ μυθολογοῦσιν εἴδωλον οἱ ποιηταὶ γενέσθαι

[36, 30]   διατελοῦσιν ἐπιβουλεύοντες τῇ Σπάρτῃ. (ἕτερος δὲ μῦθος ἐν ἀπορρήτοις τελεταῖς ὑπὸ

[36, 50]   κρεῖττον καὶ ἐπιφανέστερον βλάστημα. ὁ δὲ ξύμπας οὐρανός τε καὶ κόσμος,

[36, 0]   Χερρόνησον οἰκοῦντες τὴν Ταυρικήν. ἐκδιδόασι δὲ οἱ ποταμοὶ εἰς θάλασσαν παρὰ

[36, 60]   ἐτέρφθη διαφερόντως ἥμενος Οὐλύμπῳ, ἐγέλασσε δέ οἱ φίλον ἦτορ γηθοσύνῃ, ὅθ´

[36, 0]   παρίππευσεν ἡμᾶς ἔξωθεν προσελαύνων, παρελθὼν δὲ ὀλίγον κατέβη, καὶ τὸν ἵππον

[36, 50]   καὶ λαμπρότερον ἅτε νεώτερον. (ἀστράψας δὲ ὅλος οὐκ ἄτακτον οὐδὲ ῥυπαρὰν

[36, 10]   ὅ, τι ἐστὶ τοῦτο, λέγω δὲ ὁποῖόν τι καὶ καθ´ ὃ

[36, 10]   ἄλλως μὲν εἰώθασι λέγειν, ἀεὶ δὲ ὁπόταν μέλλωσι μάχεσθαι {παρακελεύονται τοῖς

[36, 40]   πληγέντα ὑπὸ κρείττονος πυρός. (πάλιν δὲ ὅταν διὰ πλειόνων ἐτῶν ὁ

[36, 10]   τε καὶ ἐμίσουν ἅπαντες. ἐλέγετο δὲ οὐκ ἄλλως τοῦτο ἐπιτηδεύειν, ἀλλὰ

[36, 20]   μὴ συμβέβηκε νομίμῳ εἶναι. νόμιμος δὲ οὐκ ἂν εἴη ποτὲ ἄφρων

[36, 40]   ὅπως πτερωτός, ἐπώνυμος Ἑστίας. ὅμως δὲ οὐκ ἀποτρέπονται τῆς εἰκόνος, ἀλλὰ

[36, 40]   χώραν χαλινὸν ἀδάμαντος ἐνδακόντα. (συνερείδειν δὲ πανταχόθεν αὑτῷ τοῖς μέρεσι, καὶ

[36, 10]   Τυρταίου ἐν Λακεδαίμονι ἐλέγετο} εἰσὶ δὲ πάντες οὗτοι τυφλοὶ καὶ οὐχ

[36, 20]   καὶ μέγιστον ἀξίωμα ἔχων, εἶπε δὲ πάνυ εὐλαβούμενος, Μηδαμῶς, ὦ ξένε,

[36, 40]   δὲ ἄλλους θεῖν δρόμους. τυγχάνειν δὲ παρὰ τοῖς ἀνθρώποις ταῦτα μὲν

[36, 0]   οὐκ ἐχούσαις ὁποῖα διαλείπει. τειχίον δὲ παραβέβληται πάνυ ταπεινὸν καὶ ἀσθενές.

[36, 10]   δοκεῖ ἡμῖν ὀρθῶς λέγειν. (τὸ δὲ παρὸν σκεπτέον ἂν εἴη τὸ

[36, 10]   τὸ δὲ πρᾶγμ´ ἀγνοοῦσιν. (οἱ δὲ πεπαιδευμένοι τοῦτο φροντίζουσιν, ὅπως καὶ

[36, 50]   καὶ Διὸς εὐδαίμονα γάμον. (ὑγρὰν δὲ ποιήσας τὴν ὅλην οὐσίαν, ἓν

[36, 0]   εἶναι τοῦ Σαυροματῶν βασιλέως. (ἡ δὲ πόλις ἡ τῶν Βορυσθενιτῶν τὸ

[36, 40]   διατελοῦσιν ἀβλαβεῖς ὑπ´ ἀλλήλων. ἤδη δέ ποτε ἐν μήκει χρόνου καὶ

[36, 10]   φθέγγονται τοῦ πράγματος ἑκάστου, τὸ δὲ πρᾶγμ´ ἀγνοοῦσιν. (οἱ δὲ πεπαιδευμένοι

[36, 20]   καὶ τῆς ὀρθῆς διοικήσεως, ὅμως δὲ πρὸς τὸ παρὸν εὐπορήσομεν παράδειγμα

[36, 0]   τὸ μέγεθος τοῦ ποταμοῦ, κεῖται δὲ πρὸς τῷ Ὑπάνιδι ἥ τε

[36, 20]   ἐγὼ δύνωμαι κατ´ ἐμαυτόν· ἀνδράσι δὲ προτέροισιν ἐριζέμεν οὐκ ἐθελήσω, οὔτε

[36, 10]   οὕτω λέγουσιν οἱ ἑλληνίζοντες, ἐὰν δὲ πύθῃ τινὸς αὐτῶν ὅ, τι

[36, 0]   πάνυ ταπεινὸν καὶ ἀσθενές. τῶν δὲ πύργων εἰσί τινες πολὺ ἀφεστῶτες

[36, 40]   ἀεὶ τὸ καταλαμπόμενον Ἡλίῳ· τὸ δὲ σκιασθὲν ἐν τῇ περιφορᾷ τὴν

[36, 50]   πρὸ τῆς παντελοῦς φθορᾶς. ~ταῦτα δὲ σπανίως ξυμβαίνοντα δοκεῖν μὲν ἀνθρώποις

[36, 10]   τινὰ ποιητὴν ἢ Ὅμηρον. τοῦτον δὲ σχεδόν τι οὐδὲ ἄλλος οὐδεὶς

[36, 40]   οὕτως ὀνομάζουσιν ἀνθρώπους γόητας. ἐκεῖνοι δὲ τά τε ἄλλα δρῶσι κατὰ

[36, 0]   πολλάκις δὲ καὶ ἑάλω· τὴν δὲ〉 τελευταίαν καὶ μεγίστην ἅλωσιν οὐ

[36, 40]   τε ῥώμην καὶ τάχος. χροιὰν δὲ τῇ μὲν αὑτοῦ φύσει μέλας,

[36, 50]   ἀληθινῷ περὶ νίκης ἐριζόντων· γίγνεσθαι δὲ τὴν νίκην καὶ τὸν στέφανον

[36, 30]   γιγνομένων τε καὶ ἀπογιγνομένων, ἔτι δὲ τὴν τάξιν καὶ τὴν εὐκοσμίαν

[36, 60]   τότε μορφὴν τοῦ κόσμου, λέγω δὲ τήν τε ὥραν καὶ τὸ

[36, 0]   κατασκευάσασθαι τὸν Ἑλληνικὸν τρόπον. (σημεῖον δὲ τῆς ἀναστάσεως ἥ τε φαυλότης

[36, 20]   ἔθος ἡμῖν τὸ πολύ· περὶ δὲ τῆς θείας εἴτε πόλεως εἴτε

[36, 40]   καὶ τὸν ἅπαντα κόσμον. (τοῦτο δὲ τὸ πάθος ἅπαξ Ἕλληνας μνημονεύοντάς

[36, 0]   ἐν λίμνῃ γίγνεται σταθερά. ἐν δὲ τοῖς δεξιοῖς φαίνεται ποταμός, καὶ

[36, 30]   καὶ τοῖς ποιηταῖς ἐνίοτε, λέγω δὲ τοῖς πάνυ ἀρχαίοις, φωνή τις

[36, 30]   εἶναι πρὸς ἐκεῖνο κρινόμενον, φανερὸν δὲ τοῖς πολλοῖς, ἅτε προδήλου γιγνομένης

[36, 40]   ᾄσματα βαρβαρικὸν ᾆσμα ἐπᾴδων· ὅμως δὲ τολμητέον. φασὶ τῶν ἵππων τὸν

[36, 20]   ἄλλο φῶς ἀποστρέφοιτο, πρὸς αὐτὸν δὲ τὸν ἥλιον ἀναβλέποι. (ἔχει μὲν

[36, 40]   γε Ἡλίῳ ἕνα ἵππον. (ἐξηγοῦνται δὲ τὸν μῦθον οὐχ ὥσπερ οἱ

[36, 50]   πυρώδη τρέπεται πυρὸς ἠπίου. μιχθεὶς δὲ τότε Ἥρᾳ καὶ μεταλαβὼν τοῦ

[36, 60]   ἤδη γεγονότας καὶ παρόντας. τὴν δὲ τότε μορφὴν τοῦ κόσμου, λέγω

[36, 0]   ἐν πολλοῖς τόποις διεσπαρμένης. ἁλόντες δὲ τότε οἱ Βορυσθενῖται πάλιν συνῴκησαν,

[36, 40]   ὑπ´ ἀνθρώπων ὁρᾶσθαι σαφέστερον. τῆς δὲ τοῦ ξύμπαντος κινήσεως καὶ φορᾶς

[36, 10]   αὐτῶν, σπεύδοντες ἐγγυτέρω προσελθεῖν. (ὡς δὲ τοῦτο εἶπον, εὐθὺς ὥρμησαν ἅπαντες

[36, 10]   πρὸς τὴν πόλιν φεύγουσιν. (ἦν δὲ τῷ ὄντι ταῦτα οὕτως, καὶ

[36, 20]   νόμου, ἀξύνετοι ὄντες αὐτοῦ. ἐκ δὲ τῶν ἄλλων πανταχοῦ πασῶν σχεδὸν

[36, 0]   δασεῖα καλάμῳ καὶ δένδροις. φαίνεται δὲ τῶν δένδρων πολλὰ καὶ ἐν

[36, 10]   οὐκ ἐπίστασθε, ὡς λέγεις· πάνυ δὲ τῶν ἐνδόξων γέγονε ποιητῶν. ὥσπερ

[36, 20]   τοιοῦτον ὥρμων τῷ λόγῳ. μεταξὺ δὲ τῶν παρόντων εἷς ἐφθέγξατο εἰς

[36, 0]   τὴν ἄλλην στολὴν Σκυθικήν, ἄνωθεν δὲ τῶν ὤμων ἱμάτιον μικρὸν μέλαν,

[36, 30]   ἐξέφερον ἀτελῆ παραδείγματα ὀργίων· θαυμαζόμενοι δὲ ὑπὸ τῶν πολλῶν ἐπεχείρουν αὐτοὶ

[36, 40]   μηνοειδῆ, τὰ δὲ ἀλλοῖα. (ταῦτα δὲ ὑφ´ ἡμῶν ὁρᾶσθαι συνεστραμμένα, καθάπερ

[36, 50]   γενόμενον τοῦ μεγίστου ἀγῶνος. στάντα δὲ ὑψηλὸν καὶ γαῦρον, χαρέντα τῇ

[36, 0]   μὲν οὐκέτι συνοικισθεισῶν πόλεων, τῶν δὲ φαύλως, καὶ τῶν πλείστων βαρβάρων

[36, 10]   Ὁμήρου ὥσπερ ἀπὸ ὀφθαλμίας. τὸν δὲ Φωκυλίδην ὑμεῖς μὲν οὐκ ἐπίστασθε,

[36, 40]   ἱερόν· πτηνὸν δὲ εἶναι· τὴν δὲ χρόαν λαμπρόν, αὐγῆς τῆς καθαρωτάτης·

[36, 20]   ταύτης φιλοσοφίας ἄπειροί ἐσμεν, Ὁμήρου δέ, ὡς οἶσθα, ἐρασταὶ καί τινες

[36, 0]   ὀνομασθέντων ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων. ἦν δὲ ὡς ὀκτωκαίδεκα ἐτῶν ὁ Καλλίστρατος,

[36, 20]   παρὰ πολλῶν ἀκοῦσαι· παρ´ ἡμῖν δὲ ὥσπερ τέρας τι τοῦτο πέφηνε

[36, 20]   παράσχωσιν εἰς αὔριον καὶ μὴ δέῃ προσγυμνάζεσθαι αὐτοῖς, ὥσπερ ἔθος ἡμῖν

[36, 50]   πλεῖστον καταλαβεῖν καὶ μείζονος χώρας δεηθῆναι τότε ὑπὸ ῥώμης καὶ μένους.

[36, 20]   δὴ τῆς πόλεως οὕτως, ἔφην, δεῖ ἀκούειν ὡς οὐκ ἄντικρυς τῶν

[36, 10]   Φωκυλίδου ποιήσεως ἔξεστί σοι λαβεῖν δεῖγμα ἐν βραχεῖ. καὶ γάρ ἐστιν

[36, 10]   κἂν ἄλλο τι φορτίον ἄγῃ, δεῖγμα λαβόντες, ἐὰν μὲν ἀρέσῃ ὑμᾶς,

[36, 10]   τῷ τρόπῳ Ἕλληνες, ὥστε μικροῦ δεῖν ἅπαντες παρῆσαν ἐν τοῖς ὅπλοις,

[36, 60]   τοῦ λόγου σχῆμα, ὥσπερ οἱ δεινοὶ περὶ τοὺς ὄρνιθάς φασι τὸν

[36, 10]   ἂν ἔχοι εἰπεῖν ἀλλ´ ἢ δεῖξαι μόνον αὑτὸν ἢ ἄλλον, ὥσπερ

[36, 0]   δοκεῖν τῶν Σκυθῶν διὰ τὸ δεῖσθαι τῆς ἐμπορίας καὶ τοῦ κατάπλου

[36, 30]   τυράννων τε καὶ δήμων καὶ δεκαρχιῶν δὴ καὶ ὀλιγαρχιῶν καί τινων

[36, 0]   ἑλώδης καὶ δασεῖα καλάμῳ καὶ δένδροις. φαίνεται δὲ τῶν δένδρων πολλὰ

[36, 0]   καὶ δένδροις. φαίνεται δὲ τῶν δένδρων πολλὰ καὶ ἐν μέσῃ τῇ

[36, 0]   γίγνεται σταθερά. ἐν δὲ τοῖς δεξιοῖς φαίνεται ποταμός, καὶ τεκμαίρονται οἱ

[36, 50]   τολμῶσιν ἐλάσει τε ἅρματος, ἀτοπωτέρας δεόμενοι τῆς εἰκόνος· οἷον εἴ τις

[36, 50]   ἐσκίρτησε καὶ ἐταράχθη, παραχρῆμα εἰς δέον καθιστάμενος. μίαν μὲν οὖν λέγουσι

[36, 30]   ἡγεμὼν οὐρανοῦ καὶ τῆς ὅλης δεσπότης οὐσίας, αὐτὸς οὕτως ἐξηγούμενος καὶ

[36, 50]   ἁπλῶς τὴν τοῦ ἡνιόχου καὶ δεσπότου ψυχήν, μᾶλλον δὲ αὐτὸ τὸ

[36, 40]   καὶ μνήμης ἀσθενοῦς, καὶ {λέγουσι} Δευκαλίωνα βασιλεύοντα τότε σφίσιν ἀρκέσαι πρὸ

[36, 20]   αὐτὸς ἡμῖν ὁ Ἀχιλλεὺς ἔοικε δεῦρο ἀπὸ τῆς νήσου διαπέμψαι, καί

[36, 20]   (τὸ δὲ λοιπὸν σχεδόν τι δεῦρο ἀφικνοῦνται ὀνόματι Ἕλληνες, τῇ δὲ

[36, 10]   σου καὶ διὰ τοῦτο συνερρυηκότας δεῦρο πρὸς τὸν ποταμόν, καίτοι οὐ

[36, 40]   ἅτε πρῶτος εἰκότως πρώτας ἔλαχεν· δεύτερος δὲ μετ´ ἐκεῖνον ἁπτόμενος αὐτοῦ

[36, 40]   ἰδέαν. (τρίτος Ποσειδῶνος ἱερός, τοῦ δευτέρου βραδύτερος. τούτου δὲ μυθολογοῦσιν εἴδωλον

[36, 30]   πρεπόντως ἂν λέγοιτο. οὐ γὰρ δὴ βασιλέα εἰπόντες τὸν ἐπὶ τῶν

[36, 50]   ῥώμης καὶ μένους. (κατὰ τοῦτο δὴ γενόμενοι τοῦ λόγου δυσωποῦνται τὴν

[36, 40]   τοῦ πρώτου προσπεσὸν ἄνωθεν, οἷα δὴ θυμοειδοῦς, ἐθέρμηνε τοὺς ἄλλους, σφοδρότερόν

[36, 20]   ἐλευθερίας περὶ τὴν φράσιν, οἷον δὴ καὶ ἄρτι ποιεῖν ἡμῖν ἔδοξας.

[36, 30]   ἅπαντος τοῦ λογικοῦ γένους καὶ δὴ καὶ βασιλέα. (οἷς πειθόμενοι οἱ

[36, 30]   τοῖς Εἵλωσι γενέσθαι Σπαρτιάταις· ὅθεν δὴ {καὶ} διατελοῦσιν ἐπιβουλεύοντες τῇ Σπάρτῃ.

[36, 60]   τε καὶ ἄκρας ἁρμονίας. (ὅθεν δὴ καὶ ἡμεῖς ἐάσωμεν τὰ νῦν,

[36, 30]   οὐδέ ποτ´ ἔνδον παριοῦσιν. ὅθεν δὴ καὶ θεράποντας Μουσῶν αὑτοὺς ὀνομάζουσιν,

[36, 60]   εὐθὺς ἀπὸ τῆς ἀρχῆς. ~ὅτε δὴ καὶ ὁ δημιουργὸς αὐτοῦ καὶ

[36, 30]   τε καὶ δήμων καὶ δεκαρχιῶν δὴ καὶ ὀλιγαρχιῶν καί τινων ἄλλων

[36, 30]   Διὸς βασιλέως ἱδρύονται βωμούς, καὶ δὴ καὶ πατέρα αὐτὸν οὐκ ὀκνοῦσι

[36, 0]   τἀκεῖ πράγματα ὁποῖά ἐστι. καὶ δὴ καὶ περιεπάτουν περὶ πλήθουσαν ἀγορὰν

[36, 0]   Πόντου πόλεις μέχρι Ἀπολλωνίας. (ὅθεν δὴ καὶ σφόδρα ταπεινὰ τὰ πράγματα

[36, 20]   τινες οὐ πολλοὶ Πλάτωνος· ὧν δὴ κἀμὲ ὁρᾷς ὄντα, ἀεί ποτε

[36, 30]   ἄλυτον εὑρίσκων. πόλις μὲν γὰρ δὴ κατὰ τοῦτο ἂν εἴη λεγομένη

[36, 50]   τὸν ἐξ ἀρχῆς βίον. ἔρωτα δὴ λαβὼν τῆς ἡνιοχήσεως ἐκείνης καὶ

[36, 40]   σχήματα καὶ μορφάς. (ὁ μὲν δὴ λαμπρότατος ἵππος καὶ ποικιλώτατος αὐτῷ

[36, 50]   εὐειδῆ καὶ καλὸν ἀμηχάνως, πολὺ δὴ λαμπρότερον ἢ οἷος ὁρᾶται νῦν.

[36, 50]   καὶ τὸ ἡγούμενον αὐτῆς. {οὕτως δὴ λέγομεν καὶ ἡμεῖς τιμῶντες καὶ

[36, 50]   τὸ πλάττον καὶ δημιουργοῦν, τότε δὴ μάλιστα προσεοικὼς τῇ τῶν ἄλλων

[36, 40]   μέγεθος τοῦδε τοῦ ἀγῶνος. (τὸ δὴ μετὰ τοῦτο αἰσχύνομαι φράζειν τῶν

[36, 50]   καὶ ῥήμασιν εὐφήμοις. (λειφθεὶς γὰρ δὴ μόνος ὁ νοῦς καὶ τόπον

[36, 30]   πάσης φιλίας καὶ ὁμονοίας· (ὅπερ δὴ ὁ σοφώτατος καὶ {ὁ} πρεσβύτατος

[36, 0]   μιᾶς ἦσαν πόλεως. ταῦτά τε δὴ οὖν σημεῖα ἐναργῆ τῆς ἁλώσεως

[36, 20]   τὸν ἥλιον ἀναβλέποι. (ἔχει μὲν δὴ τὰ ἡμέτερα οὕτως. σὺ δὲ

[36, 0]   σὺν ἐμοὶ ἐπεθύμει. διὰ πάντα δὴ ταῦτα εὐδοκίμει παρὰ τοῖς πολίταις,

[36, 20]   τοῦ ξύμπαντος οὐρανοῦ. (μίαν γὰρ δὴ ταύτην καθαρῶς εὐδαίμονα πολιτείαν εἴτε

[36, 40]   χαράξαντα τῇ ὁπλῇ. ὁ δὲ δὴ τέταρτος εἰκάσαι πάντων ἀτοπώτατος, στερεός

[36, 40]   αὐτὸν τοῦτον ἅτε ὁμόζυγα· πειρᾶται δὴ τῆς ἐναντίας τῇ πρότερον φθορᾷ,

[36, 20]   τε καὶ Ὁμήρου. τὸ μὲν δὴ τῆς πόλεως οὕτως, ἔφην, δεῖ

[36, 0]   εἰς αὐτὰς συρρυέντων. πολλαὶ γὰρ δή τινες ἁλώσεις κατὰ πολλὰ μέρη

[36, 30]   καὶ ἀνθρώπων. (κινδυνεύει γὰρ οὖν δὴ τὸ ποιητικὸν γένος οὐ πάνυ

[36, 40]   ἀλλὰ μάλα αὐθαδῶς. εἶναι γὰρ δὴ τοῦ ξύμπαντος μίαν ἀγωγήν τε

[36, 0]   εἶχε πολλοὺς ἐραστάς. πάνυ γὰρ δὴ τοῦτο ἐμμεμένηκεν αὐτοῖς ἀπὸ τῆς

[36, 40]   δρῶσι κατὰ λόγους ἱεροὺς καὶ δὴ τῷ Διὶ τρέφουσιν ἅρμα Νισαίων

[36, 40]   μὴν τὸν τελευταῖον· τήν τε δὴ χαίτην περιέφλεξεν αὐτοῦ, ᾗ μάλιστα

[36, 20]   ὑπὸ νόμου διοικούμενον. ἤδη οὖν δῆλον ὅτι τῆς προσηγορίας ταύτης οὐδεμιᾷ

[36, 50]   νηπία τότε καὶ ὑδαρὴς ὁμοία Δήμητρος ἀτελεῖ χλόῃ, προελθοῦσα δὲ εἰς

[36, 50]   γεννᾶν καὶ διανέμειν ἕκαστα καὶ δημιουργεῖν τὸν ὄντα νῦν κόσμον ἐξ

[36, 60]   ἀρχῆς. ~ὅτε δὴ καὶ ὁ δημιουργὸς αὐτοῦ καὶ πατὴρ ἰδὼν ἥσθη

[36, 50]   καθάπερ ἀψύχων πλασμάτων ἔξωθεν τοῦ δημιουργοῦ πραγματευομένου καὶ μεθιστάντος τὴν ὕλην,

[36, 50]   ἀρίστης τέχνης, ἄρτι τῶν τοῦ δημιουργοῦ χειρῶν ἀπηλλαγμένος, λαμπρὸς καὶ διαυγὴς

[36, 50]   γονῇ πνεῦμα τὸ πλάττον καὶ δημιουργοῦν, τότε δὴ μάλιστα προσεοικὼς τῇ

[36, 50]   που καὶ τἄλλα ἔργα τῶν δημιουργῶν καινὰ ἀπὸ τῆς τέχνης καὶ

[36, 30]   οὐδὲ ὑπὸ τυράννων τε καὶ δήμων καὶ δεκαρχιῶν δὴ καὶ ὀλιγαρχιῶν

[36, 10]   σφόδρα ἀθορύβως ἔχοντας. οἶσθα γὰρ δήπου ὅτι χθὲς οἱ Σκύθαι προσελάσαντες

[36, 40]   καθ´ αὑτά. καὶ τἄλλα ἄστρα δι´ ἐκείνου φαινόμενα καὶ ξύμπαντα ἐκείνου

[36, 30]   τοῦτο ἂν εἴη λεγομένη μὰ Δί´ οὐ φαύλων οὐδὲ μικρῶν τυχοῦσα

[36, 0]   καὶ ἐκπλεῦσαι σὺν ἐμοὶ ἐπεθύμει. διὰ πάντα δὴ ταῦτα εὐδοκίμει παρὰ

[36, 40]   κρείττονος πυρός. (πάλιν δὲ ὅταν διὰ πλειόνων ἐτῶν ὁ Νυμφῶν καὶ

[36, 30]   τῶν ἐν αὐτῷ, καὶ νὴ Δία πόλιν ὥσπερ ἡμεῖς προσεικάζομεν κατὰ

[36, 0]   φυγήν, βουλόμενος ἐλθεῖν, ἐὰν δύνωμαι, διὰ Σκυθῶν εἰς Γέτας, ὅπως θεάσωμαι

[36, 0]   οὐ πρὸς τὴν παλαιὰν δόξαν διὰ τὰς συνεχεῖς ἁλώσεις καὶ τοὺς

[36, 0]   τὸ βάθος. ὅθενπερ καὶ ἐξίησι, διὰ τὴν ἰσχὺν τοῦ ῥοῦ· εἰ

[36, 0]   νῦν, εἰ μὴ ἄρα καὶ διὰ τὴν πρὸς τὸν Ἀχιλλέα εὔνοιαν·

[36, 0]   ἐθελόντων ἐμοὶ δοκεῖν τῶν Σκυθῶν διὰ τὸ δεῖσθαι τῆς ἐμπορίας καὶ

[36, 0]   καὶ τἄλλα οὐκέτι σαφῶς ἑλληνίζοντες διὰ τὸ ἐν μέσοις οἰκεῖν τοῖς

[36, 0]   ὄνομα εἴληφεν ἀπὸ τοῦ Βορυσθένους διὰ τὸ κάλλος καὶ τὸ μέγεθος

[36, 10]   ἴσως· οὐ γάρ πω ἐπιστάμεθα διὰ τὸ μακροτέραν αὐτοῖς γενέσθαι τὴν

[36, 30]   δυνάμει διεπόμενον, ἁμῃγέπῃ πόλει προσεικάζουσι διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἐν αὐτῇ

[36, 0]   περὶ τὸν ποιητὴν ἐσπουδάκασιν ἴσως διὰ τὸ πολεμικοὶ εἶναι ἔτι νῦν,

[36, 20]   οὐκ ἔθος ἐστὶ τὸ τοιοῦτο διὰ τὸ πολλὴν ἀφθονίαν εἶναι τῶν

[36, 50]   σπανίως ξυμβαίνοντα δοκεῖν μὲν ἀνθρώποις διὰ τὸν αὑτῶν ὄλεθρον γίγνεσθαι μὴ

[36, 10]   πάντας ἐπιθυμοῦντας ἀκοῦσαί σου καὶ διὰ τοῦτο συνερρυηκότας δεῦρο πρὸς τὸν

[36, 20]   πᾶσι νοσοῦσι τόν γ´ ἐλαφρότατα διάγοντα τῷ κάκιστα διακειμένῳ παραβάλλοντες. (ἐγὼ

[36, 40]   αὐγῇ λαμπρᾷ φλογὸς σπινθῆρας ἰσχυροὺς διαθέοντας, ἰδίαν δὲ κίνησιν ἔχειν καθ´

[36, 50]   τοῦ παντός, αὐτὸς ἐν τούτῳ διαθέων, καθάπερ ἐν γονῇ πνεῦμα τὸ

[36, 20]   γ´ ἐλαφρότατα διάγοντα τῷ κάκιστα διακειμένῳ παραβάλλοντες. (ἐγὼ μὲν οὖν πρός

[36, 0]   θαλάττης ἐπὶ σταδίους σχεδόν τι διακοσίους· καὶ τὸ εὖρος οὐχ ἧττον

[36, 20]   τῆς θείας εἴτε πόλεως εἴτε διακοσμήσεως φίλον σοι καλεῖν, εἰπὲ ὅπῃ

[36, 30]   τις ὑπολαβεῖν. ἀλλὰ τὴν νῦν διακόσμησιν, ὁπηνίκα διῄρηται καὶ μεμέρισται τὸ

[36, 0]   ταῖς οἰκίαις οὐκ ἐχούσαις ὁποῖα διαλείπει. τειχίον δὲ παραβέβληται πάνυ ταπεινὸν

[36, 50]   μεταβολῆς, ἐν ἀλλήλοις μεταβαλλομένων καὶ διαλλαττόντων τὰ εἴδη, μέχρις ἂν εἰς

[36, 0]   καὶ τὸ μηδὲν τῶν ἀγαλμάτων διαμένειν ὑγιὲς τῶν ἐν τοῖς ἱεροῖς,

[36, 0]   ὃ πύργοι τινὲς οὐ πολλοὶ διαμένουσιν οὐ πρὸς τὸ μέγεθος οὐδὲ

[36, 50]   ὥρμησεν ἐπὶ τὸ γεννᾶν καὶ διανέμειν ἕκαστα καὶ δημιουργεῖν τὸν ὄντα

[36, 40]   δὲ ἄλλα κατὰ πλῆθος ἀθρόα, διανενεμημένα εἴς τινα σχήματα καὶ μορφάς.

[36, 60]   ἀμηχάνως, οὐδεὶς δύναιτ´ ἂν ἀνθρώπων διανοηθῆναι καὶ εἰπεῖν ἀξίως οὔτε τῶν

[36, 20]   ποτὲ ὡς ἐσομένην ὕστερον ἄξιον διανοηθῆναι, πλὴν εἰ μὴ θεῶν μακάρων

[36, 10]   τὸ ὄνομα αὐτοῦ καθ´ ἕκαστον διανόημα, ἅτε σπουδαῖον καὶ πολλοῦ ἄξιον

[36, 20]   ἔοικε δεῦρο ἀπὸ τῆς νήσου διαπέμψαι, καί σε πάνυ μὲν ἡδέως

[36, 50]   ἅτε πάντων ἀλκιμώτατον καὶ φύσει διάπυρον, ταχὺ ἀναλώσαντα τοὺς ἄλλους, καθάπερ

[36, 40]   πολὺ μετ´ εἰρήνης καὶ φιλίας διατελοῦσιν ἀβλαβεῖς ὑπ´ ἀλλήλων. ἤδη δέ

[36, 30]   γενέσθαι Σπαρτιάταις· ὅθεν δὴ {καὶ} διατελοῦσιν ἐπιβουλεύοντες τῇ Σπάρτῃ. (ἕτερος δὲ

[36, 50]   δημιουργοῦ χειρῶν ἀπηλλαγμένος, λαμπρὸς καὶ διαυγὴς καὶ πᾶσι τοῖς μέρεσι παμφαίνων,

[36, 40]   ἵππων τὸν πρῶτον ἄνωθεν ἀπείρῳ διαφέρειν κάλλει τε καὶ μεγέθει καὶ

[36, 60]   πάθος· ἐχάρη δὲ καὶ ἐτέρφθη διαφερόντως ἥμενος Οὐλύμπῳ, ἐγέλασσε δέ οἱ

[36, 40]   καὶ φυτά, καὶ τέλος αὐτὸν διαφθαρῆναι πληγέντα ὑπὸ κρείττονος πυρός. (πάλιν

[36, 30]   καί τινων ἄλλων τοιούτων ἀρρωστημάτων διαφορουμένη καὶ στασιάζουσα τὸν ἅπαντα χρόνον,

[36, 10]   (ὥσπερ ὁ ὑμέτερος μίαν ἑξῆς διέξεισι μάχην ἐν πλείοσιν ἢ πεντακισχιλίοις

[36, 30]   καὶ μιᾷ ψυχῇ καὶ δυνάμει διεπόμενον, ἁμῃγέπῃ πόλει προσεικάζουσι διὰ τὸ

[36, 0]   Ἑλλάδος, ἅτε ἐν πολλοῖς τόποις διεσπαρμένης. ἁλόντες δὲ τότε οἱ Βορυσθενῖται

[36, 20]   ἐπιεικέστερον ἐχούσης πρὸς τὴν παντελῶς διεφθαρμένην, ὡς ἐν πᾶσι νοσοῦσι τόν

[36, 40]   χειμαζόμενος. καὶ τοιοῦτον ἕνα χειμῶνα διηγεῖσθαι τοὺς Ἕλληνας ὑπὸ νεότητός τε

[36, 0]   καὶ ἤδη τινὲς τῶν ἀπειροτέρων διήμαρτον, ὡς ἐπὶ πλοῖα ἐπέχοντες. ταύτῃ

[36, 50]   ἐλαυνομένων βιαιότερον πολλάκις τῶν νεφῶν διῇξεν, ἀλλὰ καθαρὰν καὶ ἀμιγῆ παντὸς

[36, 30]   ἀλλὰ τὴν νῦν διακόσμησιν, ὁπηνίκα διῄρηται καὶ μεμέρισται τὸ πᾶν εἰς

[36, 40]   ἵππος καὶ ποικιλώτατος αὐτῷ τε Διὶ προσφιλέστατος, ὧδέ πως ὑμνούμενος ὑπ´

[36, 40]   λόγους ἱεροὺς καὶ δὴ τῷ Διὶ τρέφουσιν ἅρμα Νισαίων ἵππων· οἱ

[36, 40]   Πέρσαι λέγουσιν ἔρωτι σοφίας καὶ δικαιοσύνης ἀποχωρήσαντα τῶν ἄλλων καθ´ αὑτὸν

[36, 30]   τὸ λογικόν, κοινωνίας ἀρχὴν καὶ δικαιοσύνης μόνην ταύτην ἰσχυρὰν καὶ ἄλυτον

[36, 30]   καὶ φρονήσεως, πολὺ κρείττω καὶ δικαιοτέραν τῆς Λακωνικῆς νομοθεσίας εἰσηγούμενος, καθ´

[36, 40]   Ἡλίου δρόμους οὐκ ἐθέλοντας ψέγειν. διό φασι νεώτερον ἡνίοχον, Ἡλίου παῖδα

[36, 30]   τάξιν καὶ τὴν εὐκοσμίαν τῆς διοικήσεως. (ὁ δὲ λόγος οὗτος ἔμβραχυ

[36, 20]   μακαρίου νόμου καὶ τῆς ὀρθῆς διοικήσεως, ὅμως δὲ πρὸς τὸ παρὸν

[36, 30]   καὶ παράδειγμα παρέχων τὴν αὑτοῦ διοίκησιν τῆς εὐδαίμονος καὶ μακαρίας καταστάσεως·

[36, 20]   σοφοί, τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθος διοικῆται κατὰ τὴν τούτων γνώμην νομίμως

[36, 20]   ἐν ταὐτῷ κατοικούντων ὑπὸ νόμου διοικούμενον. ἤδη οὖν δῆλον ὅτι τῆς

[36, 20]   τῷ ὄντι πόλιν ἀπὸ τῶν διοικούντων· ὥσπερ χορὸν ἴσως φαίημεν ἂν

[36, 20]   ἥψω τῷ λόγῳ τῆς θείας διοκήσεως, αὐτός τε ἀνεπτέρωμαι δαιμονίως καὶ

[36, 30]   βασιλέα. (οἷς πειθόμενοι οἱ ἄνθρωποι Διὸς βασιλέως ἱδρύονται βωμούς, καὶ δὴ

[36, 50]   ἐν ἀρρήτοις τελεταῖς Ἥρας καὶ Διὸς εὐδαίμονα γάμον. (ὑγρὰν δὲ ποιήσας

[36, 40]   προσάπτειν, οὐ δυναμένους μέμφεσθαι τὴν Διὸς ἡνιόχησιν, τούς τε Ἡλίου δρόμους

[36, 10]   ὥρμησαν ἅπαντες εἰς τὸ τοῦ Διὸς ἱερόν, οὗπερ εἰώθασι βουλεύεσθαι. καὶ

[36, 40]   ἰσχυρὸν καὶ τέλειον ἅρμα τὸ Διὸς οὐδεὶς ἄρα ὕμνησεν ἀξίως τῶν

[36, 30]   μοι ὀκνῆσαι ἂν ἀποφήνασθαι τοῦ Διὸς τὸν ἅπαντα κόσμον, εἴπερ ἐστὶ

[36, 50]   ἀρχῇ τῶν λόγων ἐξαίρετον εἶναι Διός. τοῦτον γάρ, ἅτε πάντων ἀλκιμώτατον

[36, 30]   τὸν Ἥλιον αὐτὸν ἐπιβαίνοντα τοῦ δίφρου. ~τὸ δὲ ἰσχυρὸν καὶ τέλειον

[36, 40]   παρὰ τοῦ πατρὸς ἐπιστῆναι τῷ δίφρῳ, φερόμενόν τε ἀτάκτως πάντα καταφλέξαι

[36, 10]   Ἀχιλλέα τε καὶ Ὅμηρον ὅσα δοκεῖ ἡμῖν ὀρθῶς λέγειν. (τὸ δὲ

[36, 10]   ποιήσεως ὠνόμασεν αὑτόν. (ἢ οὐ δοκεῖ σοι εἰκότως προσθεῖναι Φωκυλίδης τῇ

[36, 10]   τὸ τοῦ Φωκυλίδου· ὡς ἐμοὶ δοκεῖ σφόδρα καλῶς λέγειν ὑπὲρ τῆς

[36, 10]   προσπαίζων πρὸς αὐτόν, Πότερόν σοι δοκεῖ, ὦ Καλλίστρατε, ἀμείνων ποιητὴς Ὅμηρος

[36, 50]   φθορᾶς. ~ταῦτα δὲ σπανίως ξυμβαίνοντα δοκεῖν μὲν ἀνθρώποις διὰ τὸν αὑτῶν

[36, 40]   ποιηταὶ γενέσθαι παρ´ ἀνθρώποις, ἐμοὶ δοκεῖν, ὅντινα ὀνομάζουσι Πήγασον, καί φασιν

[36, 0]   Βορυσθενῖται πάλιν συνῴκησαν, ἐθελόντων ἐμοὶ δοκεῖν τῶν Σκυθῶν διὰ τὸ δεῖσθαι

[36, 50]   ἐν οὐ πολλῷ τινι χρόνῳ, δοκοῦντι δὲ ἡμῖν ἀπείρῳ πρὸς τὸν

[36, 0]   Σκυθῶν τῶν Μελαγχλαίνων, ὡς ἐμοὶ δοκοῦσι, (κατὰ τοῦτο ὀνομασθέντων ὑπὸ τῶν

[36, 30]   ὥστε ταύτῃ γε οὐδὲ οἶκον δοκοῦσί μοι ὀκνῆσαι ἂν ἀποφήνασθαι τοῦ

[36, 10]   δὲ ἡσυχία ἐγένετο, εἶπον ὅτι δοκοῦσί μοι ὀρθῶς ποιεῖν, πόλιν οἰκοῦντες

[36, 0]   ἐστιν οὐ πρὸς τὴν παλαιὰν δόξαν διὰ τὰς συνεχεῖς ἁλώσεις καὶ

[36, 40]   ἔξωθεν περιτρέχοντα τὸ μήκιστον τοῦ δρόμου, αὐτοῦ Ζηνὸς ἱερόν· πτηνὸν δὲ

[36, 40]   τοὺς δὲ Ἡλίου καὶ Σελήνης δρόμους, καθάπερ εἶπον, μερῶν εἶναι κινήσεις,

[36, 40]   Διὸς ἡνιόχησιν, τούς τε Ἡλίου δρόμους οὐκ ἐθέλοντας ψέγειν. διό φασι

[36, 40]   κίνησιν, τὰ δὲ ἄλλους θεῖν δρόμους. τυγχάνειν δὲ παρὰ τοῖς ἀνθρώποις

[36, 40]   ἐκεῖνοι δὲ τά τε ἄλλα δρῶσι κατὰ λόγους ἱεροὺς καὶ δὴ

[36, 60]   ἀεὶ καλοῦ ὄντος ἀμηχάνως, οὐδεὶς δύναιτ´ ἂν ἀνθρώπων διανοηθῆναι καὶ εἰπεῖν

[36, 30]   τούτοις καὶ μιᾷ ψυχῇ καὶ δυνάμει διεπόμενον, ἁμῃγέπῃ πόλει προσεικάζουσι διὰ

[36, 40]   πεφυκόσι καὶ τοῦ θεοῦ ξυνιέναι δυναμένοις, οὓς Πέρσαι μάγους ἐκάλεσαν, ἐπισταμένους

[36, 40]   μνημονεύοντάς φασι Φαέθοντι προσάπτειν, οὐ δυναμένους μέμφεσθαι τὴν Διὸς ἡνιόχησιν, τούς

[36, 10]   τοῦτο φροντίζουσιν, ὅπως καὶ τὴν δύναμιν εἴσονται ἑκάστου οὗ λέγουσιν· οἷον

[36, 20]   τε καὶ ὅπως ἔχει, ὡς δύνασαι ἐγγύτατα τείνων τῆς τοῦ Πλάτωνος

[36, 10]   οὗτοι τυφλοὶ καὶ οὐχ ἡγοῦνται δυνατὸν εἶναι ἄλλως τινὰ ποιητὴν γενέσθαι.

[36, 60]   ἐάσωμεν τὰ νῦν, ὅσον ἡμῖν δυνατὸν ἐπᾶραι τὸν λόγον οὐκ ὀκνήσαντες.

[36, 0]   τὴν φυγήν, βουλόμενος ἐλθεῖν, ἐὰν δύνωμαι, διὰ Σκυθῶν εἰς Γέτας, ὅπως

[36, 20]   ἐντυγχάνοντα τοῖς ἐκείνου ὅπως ἂν δύνωμαι· καίτοι ἴσως ἄτοπον βαρβαρίζοντα τῶν

[36, 20]   τὸν λόγον, ὡς ἂν ἐγὼ δύνωμαι κατ´ ἐμαυτόν· ἀνδράσι δὲ προτέροισιν

[36, 10]   ἢ πεντακισχιλίοις ἔπεσιν, ἀλλὰ κατὰ δύο καὶ τρία ἔπη αὐτῷ καὶ

[36, 40]   αὑτῷ τοῖς μέρεσι, καὶ τὼ δύο τὼ πλησίον ὁμοίως πρὸς αὐτὸν

[36, 30]   τῶν ποιητῶν τῶν ἀνατολὰς καὶ δύσεις ἑκάστοτε λεγόντων κατὰ ταὐτὰ πάντων

[36, 50]   τοῦτο δὴ γενόμενοι τοῦ λόγου δυσωποῦνται τὴν αὐτὴν ἐπονομάζειν τοῦ ζῴου

Discours, Par.
[36, 30]	πολιτείαν {βασιλικὴν} τοῦ παντός. πολιτείαν	δ´	αὖ συγχωροῦντες πόλιν οὐκ ἂν
[36, 50]	σπάσας ἢ κέντρῳ ἁψάμενος· ὁ	δ´	ἐσκίρτησε καὶ ἐταράχθη, παραχρῆμα εἰς
[36, 30]	ἔν τισι τραγικαῖς τριόδοις. οὗτοι	δ´	οὖν πάντες οἱ ποιηταὶ κατὰ
[36, 40]	μάγους ἐκάλεσαν, ἐπισταμένους θεραπεύειν τὸ	δαιμόνιον,	οὐχ ὡς Ἕλληνες ἀγνοίᾳ τοῦ
[36, 20]	θείας διοκήσεως, αὐτός τε ἀνεπτέρωμαι	δαιμονίως	καὶ τούσδε ὁρῶ πάντας ὀργῶντας
[36, 30]	ἀγαθὴν καὶ φιλάνθρωπον ἀποδεικνὺς κοινωνίαν	δαιμόνων	καὶ ἀνθρώπων, μεταδιδοὺς νόμου καὶ
[36, 0]	λοιπὸν ᾐών ἐστιν ἑλώδης καὶ	δασεῖα	καλάμῳ καὶ δένδροις. φαίνεται δὲ
[36, 40]	μὲν αὑτοῦ φύσει μέλας, φαιδρύνεται	δὲ	ἀεὶ τὸ καταλαμπόμενον Ἡλίῳ· τὸ
[36, 30]	ζῴων θνητῶν καὶ ἀθανάτων, ἔτι	δὲ	ἀέρος καὶ γῆς καὶ ὕδατος
[36, 0]	Σαυροματῶν τοὺς μὲν ἀνῃρηκέναι, τοὺς	δὲ	αἰχμαλώτους εἰληφέναι. ἐσπουδάκει δὲ καὶ
[36, 20]	δεῦρο ἀφικνοῦνται ὀνόματι Ἕλληνες, τῇ	δὲ	ἀληθείᾳ βαρβαρώτεροι ἡμῶν, ἔμποροι καὶ
[36, 40]	μὲν ἰδίου ἕκαστον ὀνόματος· τὰ	δὲ	ἄλλα κατὰ πλῆθος ἀθρόα, διανενεμημένα
[36, 40]	σημεῖα, τὰ μὲν μηνοειδῆ, τὰ	δὲ	ἀλλοῖα. (ταῦτα δὲ ὑφ´ ἡμῶν
[36, 40]	μίαν ταύτην ἔχοντα κίνησιν, τὰ	δὲ	ἄλλους θεῖν δρόμους. τυγχάνειν δὲ
[36, 20]	τοῦ κορυφαίου μουσικοῦ ὄντος, τῶν	δὲ	ἄλλων ἐκείνῳ συνεπομένων καὶ μηδὲν
[36, 50]	ἑκάστου προστιθείη ἄλλοτε ἄλλῳ, τέλος	δὲ	ἅπαντας εἰς ἕνα τῶν τεττάρων
[36, 0]	παρὰ τοῖς πολίταις, οὐχ ἥκιστα	δὲ	ἀπὸ τοῦ κάλλους, καὶ εἶχε
[36, 60]	τὸν λόγον οὐκ ὀκνήσαντες. εἰ	δὲ	ἀτεχνῶς ὑψηλόν τε καὶ ἐξίτηλον
[36, 50]	ἡνιόχου καὶ δεσπότου ψυχήν, μᾶλλον	δὲ	αὐτὸ τὸ φρονοῦν καὶ τὸ
[36, 40]	ἐκ τοῦ πυρὸς ἀπαθῆ, φανέντα	δὲ	αὐτοῖς ἵλεων θαρρεῖν κελεῦσαι καὶ
[36, 20]	οὐδὲν βελτίω τούτων ἐξαγόμενοι. σὲ	δὲ	αὐτὸς ἡμῖν ὁ Ἀχιλλεὺς ἔοικε
[36, 0]	ἧττον ταύτῃ τῶν ποταμῶν. ἔστι	δὲ	αὐτοῦ τὸ μὲν πλέον τέναγος
[36, 50]	τῆς τοῦ παντὸς τάξεως, λανθάνειν	δὲ	αὐτοὺς ὀρθῶς γιγνόμενα καὶ κατὰ
[36, 50]	ῥᾳδίως ἅμα τῇ νοήσει. μνησθεὶς	δὲ	Ἀφροδίτης καὶ γενέσεως ἐπράϋνε καὶ
[36, 60]	οὐκ ἐμὲ ἄξιον αἰτιᾶσθαι, τὴν	δὲ	Βορυσθενιτῶν ἀξίωσιν, ὡς τότε ἐκεῖνοι
[36, 40]	τῶν κατὰ τὴν Ἀσίαν· τῷ	δέ	γε Ἡλίῳ ἕνα ἵππον. (ἐξηγοῦνται
[36, 40]	Κορίνθῳ χαράξαντα τῇ ὁπλῇ. ὁ	δὲ	δὴ τέταρτος εἰκάσαι πάντων ἀτοπώτατος,
[36, 10]	τῶν σκοπῶν οὐ προσέχοντας, τοὺς	δὲ	ἐζωγρήκασιν ἴσως· οὐ γάρ πω
[36, 20]	δὴ τὰ ἡμέτερα οὕτως. σὺ	δὲ	εἰ θέλεις πᾶσιν ἡμῖν χαρίσασθαι,
[36, 40]	δρόμου, αὐτοῦ Ζηνὸς ἱερόν· πτηνὸν	δὲ	εἶναι· τὴν δὲ χρόαν λαμπρόν,
[36, 20]	γε, ἔφην, οὐδὲν ἀπολείψομεν. (ταῦτα	δὲ	εἰπὼν πρὸς ἐκεῖνον οὐδὲν ἧττον
[36, 50]	ὁμοία Δήμητρος ἀτελεῖ χλόῃ, προελθοῦσα	δὲ	εἰς τὸ μέτρον ὥρας καὶ
[36, 40]	τρέφουσιν ἅρμα Νισαίων ἵππων· οἱ	δέ	εἰσι κάλλιστοι καὶ μέγιστοι τῶν
[36, 50]	καὶ μεθιστάντος τὴν ὕλην, αὐτῶν	δὲ	ἐκείνων γίγνεσθαι τὸ πάθος, ὥσπερ
[36, 10]	ἄλλον, ὥσπερ οἱ βάρβαροι. ὁ	δὲ	ἔμπειρος τῷ πυνθανομένῳ τί ἐστιν
[36, 10]	καὶ τὰ γένεια ἀφεικότες, εἷς	δὲ	ἐν αὐτοῖς μόνος ἐξυρημένος, καὶ
[36, 0]	τῇ Ἀχιλλέως καλουμένῃ ἵδρυνται, τὸν	δὲ	ἐν τῇ πόλει· ὥστε οὐδὲ
[36, 0]	ὃ συμπίπτουσιν οἱ ποταμοί. τὸ	δὲ	ἐντεῦθεν ἤδη λιμνάζουσι μέχρι θαλάττης
[36, 40]	ἀτεχνῶς ἐπιπίπτοντε καὶ ὠθουμένω· τὸν	δὲ	ἐξωτάτω {πρῶτον} ἀεὶ περὶ τὸν
[36, 30]	οὐδέν, ὡς ἔπος εἰπεῖν· ἀτεχνῶς	δὲ	ἔοικεν ὅμοιον εἶναι τοῖς ἔξω
[36, 10]	πραῧ ναι βουλόμενος αὐτόν, ἅμα	δὲ	ἐπί τι χρήσιμον ἀγαγεῖν, Παραιτοῦμαί
[36, 0]	ἐν τῷ κατ´ ἀντικρύ. (τοῦτο	δέ	ἐστι τῆς χώρας ὀξὺ καὶ
[36, 50]	ὅλου φθειρομένου τοῦ παντός. (πάλιν	δὲ	ἑτέραν τῆς τῶν τεττάρων κινήσεως
[36, 20]	ἀμύνεσθαι ὑπὲρ ἀνδρῶν φίλων, τὸ	δὲ	ἕτερον οὐκ ἂν οἶμαι ἐδυνάμην,
[36, 20]	πάνυ μὲν ἡδέως ὁρῶμεν, πάνυ	δὲ	ἡδέως ἀκούομεν ὅ, τι ἂν
[36, 40]	λαμπρόν, αὐγῆς τῆς καθαρωτάτης· τὸν	δὲ	Ἥλιον ἐν αὐτῷ καὶ τὴν
[36, 40]	ἐν ἀπαύστοις αἰῶνος περιόδοις. τοὺς	δὲ	Ἡλίου καὶ Σελήνης δρόμους, καθάπερ
[36, 50]	οὐ πολλῷ τινι χρόνῳ, δοκοῦντι	δὲ	ἡμῖν ἀπείρῳ πρὸς τὸν ἡμέτερον
[36, 10]	καὶ οὐδαμῇ πρέπον ἀνδράσιν. (ἐπεὶ	δὲ	ἡσυχία ἐγένετο, εἶπον ὅτι δοκοῦσί
[36, 40]	ἐπώνυμος, εὐήνιος καὶ μαλακός, πολὺ	δὲ	ἥττων κατά τε ῥώμην καὶ
[36, 40]	αὐτὸν ἐπιβαίνοντα τοῦ δίφρου. ~τὸ	δὲ	ἰσχυρὸν καὶ τέλειον ἅρμα τὸ
[36, 50]	θνητὴν τῆς φύσεως ἀσθένειαν, νέος	δὲ	καὶ ἀκμάζων εὐθὺς ἀπὸ τῆς
[36, 0]	πολεμικωτάτοις, ἀεὶ μὲν πολεμεῖται, πολλάκις	δὲ	καὶ ἑάλω· τὴν δὲ〉 τελευταίαν
[36, 60]	ἐν ταπεινοῖς τοῦτο πάθος· ἐχάρη	δὲ	καὶ ἐτέρφθη διαφερόντως ἥμενος Οὐλύμπῳ,
[36, 0]	περὶ τούτου εὐθὺς ἐπυνθανόμην. σχεδὸν	δὲ	καὶ πάντες οἱ Βορυσθενῖται περὶ
[36, 0]	τοὺς δὲ αἰχμαλώτους εἰληφέναι. ἐσπουδάκει	δὲ	καὶ περὶ λόγους καὶ φιλοσοφίαν,
[36, 10]	ἡμῶν ἐστιν, ὡς ὁρᾷς, ὁ	δὲ	καὶ σχεδόν τι μετὰ τοὺς
[36, 0]	ἔχων Ἰωνικὸν τοῦ εἴδους. ἐλέγετο	δὲ	καὶ τὰ πρὸς τὸν πόλεμον
[36, 0]	πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν ἐτῶν. εἷλον	δὲ	καὶ ταύτην Γέται καὶ τὰς
[36, 50]	φύσιν, ἡττηθέντα τοῦ κρείττονος. ὅμως	δὲ	καὶ ταύτην τὴν κίνησιν ἡνιοχήσει
[36, 50]	καὶ πᾶσαν εἴκουσαν εὐπετῶς. (ἐργασάμενος	δὲ	καὶ τελεώσας ἀπέδειξεν ἐξ ἀρχῆς
[36, 0]	ὥσπερ εἰώθασιν οἱ Βορυσθενῖται. χρῶνται	δὲ	καὶ τῇ ἄλλῃ ἐσθῆτι μελαίνῃ
[36, 0]	ὡς ἐπὶ πλοῖα ἐπέχοντες. ταύτῃ	δὲ	καὶ τῶν ἁλῶν ἐστι τὸ
[36, 40]	καὶ τοῦτον τῷ ἅρματι, μένειν	δὲ	κατὰ χώραν χαλινὸν ἀδάμαντος ἐνδακόντα.
[36, 40]	φλογὸς σπινθῆρας ἰσχυροὺς διαθέοντας, ἰδίαν	δὲ	κίνησιν ἔχειν καθ´ αὑτά. καὶ
[36, 30]	τὴν εὐκοσμίαν τῆς διοικήσεως. (ὁ	δὲ	λόγος οὗτος ἔμβραχυ ἐσπούδακε ξυναρμόσαι
[36, 0]	πολλοῦ κατὰ στόμα εἰσπνέοντος. (τὸ	δὲ	λοιπὸν ᾐών ἐστιν ἑλώδης καὶ
[36, 20]	ὦσι φρόνιμοι καὶ σοφοί, τὸ	δὲ	λοιπὸν πλῆθος διοικῆται κατὰ τὴν
[36, 10]	κύκλῳ καθίζοντο ἐπὶ βάθρων· τὸ	δὲ	λοιπὸν πλῆθος ἐφεστήκεσαν. ἦν γὰρ
[36, 20]	τὸ σὲ ἡμῖν ἀφικέσθαι. (τὸ	δὲ	λοιπὸν σχεδόν τι δεῦρο ἀφικνοῦνται
[36, 20]	καὶ φρονήσεως τῆς ἄκρας· τοῦ	δὲ	λοιποῦ πλήθους ὑπὸ τῆς κοινῆς
[36, 0]	ἱμάτιον τὴν χεῖρα ὑποστείλας. παρέζωστο	δὲ	μάχαιραν μεγάλην τῶν ἱππικῶν καὶ
[36, 40]	πρῶτος εἰκότως πρώτας ἔλαχεν· δεύτερος	δὲ	μετ´ ἐκεῖνον ἁπτόμενος αὐτοῦ καὶ
[36, 30]	Ὅμηρός τε καὶ Ἡσίοδος. (οἱ	δὲ	μετ´ ἐκείνους ὕστερον ἐπὶ σκηνὰς
[36, 0]	τὴν ἰσχὺν τῆς πόλεως. τὸ	δὲ	μεταξὺ συμπέφρακται κατ´ ἐκεῖνο ταῖς
[36, 10]	μὲν ἀρέσῃ ὑμᾶς, ὠνεῖσθε, εἰ	δὲ	μή, ἐᾶτε· οὕτως, ἔφην, καὶ
[36, 0]	τὴν ἰσχὺν τοῦ ῥοῦ· εἰ	δὲ	μή, ῥᾳδίως ἂν ἐφράττετο τοῦ
[36, 10]	ἑτέρου ποιητοῦ τὸ ὄνομα, οἶμαι	δὲ	μηδὲ τούτων μηδένα. οὐδὲ γὰρ
[36, 40]	ἱερός, τοῦ δευτέρου βραδύτερος. τούτου	δὲ	μυθολογοῦσιν εἴδωλον οἱ ποιηταὶ γενέσθαι
[36, 30]	διατελοῦσιν ἐπιβουλεύοντες τῇ Σπάρτῃ. (ἕτερος	δὲ	μῦθος ἐν ἀπορρήτοις τελεταῖς ὑπὸ
[36, 50]	κρεῖττον καὶ ἐπιφανέστερον βλάστημα. ὁ	δὲ	ξύμπας οὐρανός τε καὶ κόσμος,
[36, 0]	Χερρόνησον οἰκοῦντες τὴν Ταυρικήν. ἐκδιδόασι	δὲ	οἱ ποταμοὶ εἰς θάλασσαν παρὰ
[36, 60]	ἐτέρφθη διαφερόντως ἥμενος Οὐλύμπῳ, ἐγέλασσε	δέ	οἱ φίλον ἦτορ γηθοσύνῃ, ὅθ´
[36, 0]	παρίππευσεν ἡμᾶς ἔξωθεν προσελαύνων, παρελθὼν	δὲ	ὀλίγον κατέβη, καὶ τὸν ἵππον
[36, 50]	καὶ λαμπρότερον ἅτε νεώτερον. (ἀστράψας	δὲ	ὅλος οὐκ ἄτακτον οὐδὲ ῥυπαρὰν
[36, 10]	ὅ, τι ἐστὶ τοῦτο, λέγω	δὲ	ὁποῖόν τι καὶ καθ´ ὃ
[36, 10]	ἄλλως μὲν εἰώθασι λέγειν, ἀεὶ	δὲ	ὁπόταν μέλλωσι μάχεσθαι {παρακελεύονται τοῖς
[36, 40]	πληγέντα ὑπὸ κρείττονος πυρός. (πάλιν	δὲ	ὅταν διὰ πλειόνων ἐτῶν ὁ
[36, 10]	τε καὶ ἐμίσουν ἅπαντες. ἐλέγετο	δὲ	οὐκ ἄλλως τοῦτο ἐπιτηδεύειν, ἀλλὰ
[36, 20]	μὴ συμβέβηκε νομίμῳ εἶναι. νόμιμος	δὲ	οὐκ ἂν εἴη ποτὲ ἄφρων
[36, 40]	ὅπως πτερωτός, ἐπώνυμος Ἑστίας. ὅμως	δὲ	οὐκ ἀποτρέπονται τῆς εἰκόνος, ἀλλὰ
[36, 40]	χώραν χαλινὸν ἀδάμαντος ἐνδακόντα. (συνερείδειν	δὲ	πανταχόθεν αὑτῷ τοῖς μέρεσι, καὶ
[36, 10]	Τυρταίου ἐν Λακεδαίμονι ἐλέγετο} εἰσὶ	δὲ	πάντες οὗτοι τυφλοὶ καὶ οὐχ
[36, 20]	καὶ μέγιστον ἀξίωμα ἔχων, εἶπε	δὲ	πάνυ εὐλαβούμενος, Μηδαμῶς, ὦ ξένε,
[36, 40]	δὲ ἄλλους θεῖν δρόμους. τυγχάνειν	δὲ	παρὰ τοῖς ἀνθρώποις ταῦτα μὲν
[36, 0]	οὐκ ἐχούσαις ὁποῖα διαλείπει. τειχίον	δὲ	παραβέβληται πάνυ ταπεινὸν καὶ ἀσθενές.
[36, 10]	δοκεῖ ἡμῖν ὀρθῶς λέγειν. (τὸ	δὲ	παρὸν σκεπτέον ἂν εἴη τὸ
[36, 10]	τὸ δὲ πρᾶγμ´ ἀγνοοῦσιν. (οἱ	δὲ	πεπαιδευμένοι τοῦτο φροντίζουσιν, ὅπως καὶ
[36, 50]	καὶ Διὸς εὐδαίμονα γάμον. (ὑγρὰν	δὲ	ποιήσας τὴν ὅλην οὐσίαν, ἓν
[36, 0]	εἶναι τοῦ Σαυροματῶν βασιλέως. (ἡ	δὲ	πόλις ἡ τῶν Βορυσθενιτῶν τὸ
[36, 40]	διατελοῦσιν ἀβλαβεῖς ὑπ´ ἀλλήλων. ἤδη	δέ	ποτε ἐν μήκει χρόνου καὶ
[36, 10]	φθέγγονται τοῦ πράγματος ἑκάστου, τὸ	δὲ	πρᾶγμ´ ἀγνοοῦσιν. (οἱ δὲ πεπαιδευμένοι
[36, 20]	καὶ τῆς ὀρθῆς διοικήσεως, ὅμως	δὲ	πρὸς τὸ παρὸν εὐπορήσομεν παράδειγμα
[36, 0]	τὸ μέγεθος τοῦ ποταμοῦ, κεῖται	δὲ	πρὸς τῷ Ὑπάνιδι ἥ τε
[36, 20]	ἐγὼ δύνωμαι κατ´ ἐμαυτόν· ἀνδράσι	δὲ	προτέροισιν ἐριζέμεν οὐκ ἐθελήσω, οὔτε
[36, 10]	οὕτω λέγουσιν οἱ ἑλληνίζοντες, ἐὰν	δὲ	πύθῃ τινὸς αὐτῶν ὅ, τι
[36, 0]	πάνυ ταπεινὸν καὶ ἀσθενές. τῶν	δὲ	πύργων εἰσί τινες πολὺ ἀφεστῶτες
[36, 40]	ἀεὶ τὸ καταλαμπόμενον Ἡλίῳ· τὸ	δὲ	σκιασθὲν ἐν τῇ περιφορᾷ τὴν
[36, 50]	πρὸ τῆς παντελοῦς φθορᾶς. ~ταῦτα	δὲ	σπανίως ξυμβαίνοντα δοκεῖν μὲν ἀνθρώποις
[36, 10]	τινὰ ποιητὴν ἢ Ὅμηρον. τοῦτον	δὲ	σχεδόν τι οὐδὲ ἄλλος οὐδεὶς
[36, 40]	οὕτως ὀνομάζουσιν ἀνθρώπους γόητας. ἐκεῖνοι	δὲ	τά τε ἄλλα δρῶσι κατὰ
[36, 0]	πολλάκις δὲ καὶ ἑάλω· τὴν	δὲ〉	τελευταίαν καὶ μεγίστην ἅλωσιν οὐ
[36, 40]	τε ῥώμην καὶ τάχος. χροιὰν	δὲ	τῇ μὲν αὑτοῦ φύσει μέλας,
[36, 50]	ἀληθινῷ περὶ νίκης ἐριζόντων· γίγνεσθαι	δὲ	τὴν νίκην καὶ τὸν στέφανον
[36, 30]	γιγνομένων τε καὶ ἀπογιγνομένων, ἔτι	δὲ	τὴν τάξιν καὶ τὴν εὐκοσμίαν
[36, 60]	τότε μορφὴν τοῦ κόσμου, λέγω	δὲ	τήν τε ὥραν καὶ τὸ
[36, 0]	κατασκευάσασθαι τὸν Ἑλληνικὸν τρόπον. (σημεῖον	δὲ	τῆς ἀναστάσεως ἥ τε φαυλότης
[36, 20]	ἔθος ἡμῖν τὸ πολύ· περὶ	δὲ	τῆς θείας εἴτε πόλεως εἴτε
[36, 40]	καὶ τὸν ἅπαντα κόσμον. (τοῦτο	δὲ	τὸ πάθος ἅπαξ Ἕλληνας μνημονεύοντάς
[36, 0]	ἐν λίμνῃ γίγνεται σταθερά. ἐν	δὲ	τοῖς δεξιοῖς φαίνεται ποταμός, καὶ
[36, 30]	καὶ τοῖς ποιηταῖς ἐνίοτε, λέγω	δὲ	τοῖς πάνυ ἀρχαίοις, φωνή τις
[36, 30]	εἶναι πρὸς ἐκεῖνο κρινόμενον, φανερὸν	δὲ	τοῖς πολλοῖς, ἅτε προδήλου γιγνομένης
[36, 40]	ᾄσματα βαρβαρικὸν ᾆσμα ἐπᾴδων· ὅμως	δὲ	τολμητέον. φασὶ τῶν ἵππων τὸν
[36, 20]	ἄλλο φῶς ἀποστρέφοιτο, πρὸς αὐτὸν	δὲ	τὸν ἥλιον ἀναβλέποι. (ἔχει μὲν
[36, 40]	γε Ἡλίῳ ἕνα ἵππον. (ἐξηγοῦνται	δὲ	τὸν μῦθον οὐχ ὥσπερ οἱ
[36, 50]	πυρώδη τρέπεται πυρὸς ἠπίου. μιχθεὶς	δὲ	τότε Ἥρᾳ καὶ μεταλαβὼν τοῦ
[36, 60]	ἤδη γεγονότας καὶ παρόντας. τὴν	δὲ	τότε μορφὴν τοῦ κόσμου, λέγω
[36, 0]	ἐν πολλοῖς τόποις διεσπαρμένης. ἁλόντες	δὲ	τότε οἱ Βορυσθενῖται πάλιν συνῴκησαν,
[36, 40]	ὑπ´ ἀνθρώπων ὁρᾶσθαι σαφέστερον. τῆς	δὲ	τοῦ ξύμπαντος κινήσεως καὶ φορᾶς
[36, 10]	αὐτῶν, σπεύδοντες ἐγγυτέρω προσελθεῖν. (ὡς	δὲ	τοῦτο εἶπον, εὐθὺς ὥρμησαν ἅπαντες
[36, 10]	πρὸς τὴν πόλιν φεύγουσιν. (ἦν	δὲ	τῷ ὄντι ταῦτα οὕτως, καὶ
[36, 20]	νόμου, ἀξύνετοι ὄντες αὐτοῦ. ἐκ	δὲ	τῶν ἄλλων πανταχοῦ πασῶν σχεδὸν
[36, 0]	δασεῖα καλάμῳ καὶ δένδροις. φαίνεται	δὲ	τῶν δένδρων πολλὰ καὶ ἐν
[36, 10]	οὐκ ἐπίστασθε, ὡς λέγεις· πάνυ	δὲ	τῶν ἐνδόξων γέγονε ποιητῶν. ὥσπερ
[36, 20]	τοιοῦτον ὥρμων τῷ λόγῳ. μεταξὺ	δὲ	τῶν παρόντων εἷς ἐφθέγξατο εἰς
[36, 0]	τὴν ἄλλην στολὴν Σκυθικήν, ἄνωθεν	δὲ	τῶν ὤμων ἱμάτιον μικρὸν μέλαν,
[36, 30]	ἐξέφερον ἀτελῆ παραδείγματα ὀργίων· θαυμαζόμενοι	δὲ	ὑπὸ τῶν πολλῶν ἐπεχείρουν αὐτοὶ
[36, 40]	μηνοειδῆ, τὰ δὲ ἀλλοῖα. (ταῦτα	δὲ	ὑφ´ ἡμῶν ὁρᾶσθαι συνεστραμμένα, καθάπερ
[36, 50]	γενόμενον τοῦ μεγίστου ἀγῶνος. στάντα	δὲ	ὑψηλὸν καὶ γαῦρον, χαρέντα τῇ
[36, 0]	μὲν οὐκέτι συνοικισθεισῶν πόλεων, τῶν	δὲ	φαύλως, καὶ τῶν πλείστων βαρβάρων
[36, 10]	Ὁμήρου ὥσπερ ἀπὸ ὀφθαλμίας. τὸν	δὲ	Φωκυλίδην ὑμεῖς μὲν οὐκ ἐπίστασθε,
[36, 40]	ἱερόν· πτηνὸν δὲ εἶναι· τὴν	δὲ	χρόαν λαμπρόν, αὐγῆς τῆς καθαρωτάτης·
[36, 20]	ταύτης φιλοσοφίας ἄπειροί ἐσμεν, Ὁμήρου	δέ,	ὡς οἶσθα, ἐρασταὶ καί τινες
[36, 0]	ὀνομασθέντων ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων. ἦν	δὲ	ὡς ὀκτωκαίδεκα ἐτῶν ὁ Καλλίστρατος,
[36, 20]	παρὰ πολλῶν ἀκοῦσαι· παρ´ ἡμῖν	δὲ	ὥσπερ τέρας τι τοῦτο πέφηνε
[36, 20]	παράσχωσιν εἰς αὔριον καὶ μὴ	δέῃ	προσγυμνάζεσθαι αὐτοῖς, ὥσπερ ἔθος ἡμῖν
[36, 50]	πλεῖστον καταλαβεῖν καὶ μείζονος χώρας	δεηθῆναι	τότε ὑπὸ ῥώμης καὶ μένους.
[36, 20]	δὴ τῆς πόλεως οὕτως, ἔφην,	δεῖ	ἀκούειν ὡς οὐκ ἄντικρυς τῶν
[36, 10]	Φωκυλίδου ποιήσεως ἔξεστί σοι λαβεῖν	δεῖγμα	ἐν βραχεῖ. καὶ γάρ ἐστιν
[36, 10]	κἂν ἄλλο τι φορτίον ἄγῃ,	δεῖγμα	λαβόντες, ἐὰν μὲν ἀρέσῃ ὑμᾶς,
[36, 10]	τῷ τρόπῳ Ἕλληνες, ὥστε μικροῦ	δεῖν	ἅπαντες παρῆσαν ἐν τοῖς ὅπλοις,
[36, 60]	τοῦ λόγου σχῆμα, ὥσπερ οἱ	δεινοὶ	περὶ τοὺς ὄρνιθάς φασι τὸν
[36, 10]	ἂν ἔχοι εἰπεῖν ἀλλ´ ἢ	δεῖξαι	μόνον αὑτὸν ἢ ἄλλον, ὥσπερ
[36, 0]	δοκεῖν τῶν Σκυθῶν διὰ τὸ	δεῖσθαι	τῆς ἐμπορίας καὶ τοῦ κατάπλου
[36, 30]	τυράννων τε καὶ δήμων καὶ	δεκαρχιῶν	δὴ καὶ ὀλιγαρχιῶν καί τινων
[36, 0]	ἑλώδης καὶ δασεῖα καλάμῳ καὶ	δένδροις.	φαίνεται δὲ τῶν δένδρων πολλὰ
[36, 0]	καὶ δένδροις. φαίνεται δὲ τῶν	δένδρων	πολλὰ καὶ ἐν μέσῃ τῇ
[36, 0]	γίγνεται σταθερά. ἐν δὲ τοῖς	δεξιοῖς	φαίνεται ποταμός, καὶ τεκμαίρονται οἱ
[36, 50]	τολμῶσιν ἐλάσει τε ἅρματος, ἀτοπωτέρας	δεόμενοι	τῆς εἰκόνος· οἷον εἴ τις
[36, 50]	ἐσκίρτησε καὶ ἐταράχθη, παραχρῆμα εἰς	δέον	καθιστάμενος. μίαν μὲν οὖν λέγουσι
[36, 30]	ἡγεμὼν οὐρανοῦ καὶ τῆς ὅλης	δεσπότης	οὐσίας, αὐτὸς οὕτως ἐξηγούμενος καὶ
[36, 50]	ἁπλῶς τὴν τοῦ ἡνιόχου καὶ	δεσπότου	ψυχήν, μᾶλλον δὲ αὐτὸ τὸ
[36, 40]	καὶ μνήμης ἀσθενοῦς, καὶ {λέγουσι}	Δευκαλίωνα	βασιλεύοντα τότε σφίσιν ἀρκέσαι πρὸ
[36, 20]	αὐτὸς ἡμῖν ὁ Ἀχιλλεὺς ἔοικε	δεῦρο	ἀπὸ τῆς νήσου διαπέμψαι, καί
[36, 20]	(τὸ δὲ λοιπὸν σχεδόν τι	δεῦρο	ἀφικνοῦνται ὀνόματι Ἕλληνες, τῇ δὲ
[36, 10]	σου καὶ διὰ τοῦτο συνερρυηκότας	δεῦρο	πρὸς τὸν ποταμόν, καίτοι οὐ
[36, 40]	ἅτε πρῶτος εἰκότως πρώτας ἔλαχεν·	δεύτερος	δὲ μετ´ ἐκεῖνον ἁπτόμενος αὐτοῦ
[36, 40]	ἰδέαν. (τρίτος Ποσειδῶνος ἱερός, τοῦ	δευτέρου	βραδύτερος. τούτου δὲ μυθολογοῦσιν εἴδωλον
[36, 30]	πρεπόντως ἂν λέγοιτο. οὐ γὰρ	δὴ	βασιλέα εἰπόντες τὸν ἐπὶ τῶν
[36, 50]	ῥώμης καὶ μένους. (κατὰ τοῦτο	δὴ	γενόμενοι τοῦ λόγου δυσωποῦνται τὴν
[36, 40]	τοῦ πρώτου προσπεσὸν ἄνωθεν, οἷα	δὴ	θυμοειδοῦς, ἐθέρμηνε τοὺς ἄλλους, σφοδρότερόν
[36, 20]	ἐλευθερίας περὶ τὴν φράσιν, οἷον	δὴ	καὶ ἄρτι ποιεῖν ἡμῖν ἔδοξας.
[36, 30]	ἅπαντος τοῦ λογικοῦ γένους καὶ	δὴ	καὶ βασιλέα. (οἷς πειθόμενοι οἱ
[36, 30]	τοῖς Εἵλωσι γενέσθαι Σπαρτιάταις· ὅθεν	δὴ	{καὶ} διατελοῦσιν ἐπιβουλεύοντες τῇ Σπάρτῃ.
[36, 60]	τε καὶ ἄκρας ἁρμονίας. (ὅθεν	δὴ	καὶ ἡμεῖς ἐάσωμεν τὰ νῦν,
[36, 30]	οὐδέ ποτ´ ἔνδον παριοῦσιν. ὅθεν	δὴ	καὶ θεράποντας Μουσῶν αὑτοὺς ὀνομάζουσιν,
[36, 60]	εὐθὺς ἀπὸ τῆς ἀρχῆς. ~ὅτε	δὴ	καὶ ὁ δημιουργὸς αὐτοῦ καὶ
[36, 30]	τε καὶ δήμων καὶ δεκαρχιῶν	δὴ	καὶ ὀλιγαρχιῶν καί τινων ἄλλων
[36, 30]	Διὸς βασιλέως ἱδρύονται βωμούς, καὶ	δὴ	καὶ πατέρα αὐτὸν οὐκ ὀκνοῦσι
[36, 0]	τἀκεῖ πράγματα ὁποῖά ἐστι. καὶ	δὴ	καὶ περιεπάτουν περὶ πλήθουσαν ἀγορὰν
[36, 0]	Πόντου πόλεις μέχρι Ἀπολλωνίας. (ὅθεν	δὴ	καὶ σφόδρα ταπεινὰ τὰ πράγματα
[36, 20]	τινες οὐ πολλοὶ Πλάτωνος· ὧν	δὴ	κἀμὲ ὁρᾷς ὄντα, ἀεί ποτε
[36, 30]	ἄλυτον εὑρίσκων. πόλις μὲν γὰρ	δὴ	κατὰ τοῦτο ἂν εἴη λεγομένη
[36, 50]	τὸν ἐξ ἀρχῆς βίον. ἔρωτα	δὴ	λαβὼν τῆς ἡνιοχήσεως ἐκείνης καὶ
[36, 40]	σχήματα καὶ μορφάς. (ὁ μὲν	δὴ	λαμπρότατος ἵππος καὶ ποικιλώτατος αὐτῷ
[36, 50]	εὐειδῆ καὶ καλὸν ἀμηχάνως, πολὺ	δὴ	λαμπρότερον ἢ οἷος ὁρᾶται νῦν.
[36, 50]	καὶ τὸ ἡγούμενον αὐτῆς. {οὕτως	δὴ	λέγομεν καὶ ἡμεῖς τιμῶντες καὶ
[36, 50]	τὸ πλάττον καὶ δημιουργοῦν, τότε	δὴ	μάλιστα προσεοικὼς τῇ τῶν ἄλλων
[36, 40]	μέγεθος τοῦδε τοῦ ἀγῶνος. (τὸ	δὴ	μετὰ τοῦτο αἰσχύνομαι φράζειν τῶν
[36, 50]	καὶ ῥήμασιν εὐφήμοις. (λειφθεὶς γὰρ	δὴ	μόνος ὁ νοῦς καὶ τόπον
[36, 30]	πάσης φιλίας καὶ ὁμονοίας· (ὅπερ	δὴ	ὁ σοφώτατος καὶ {ὁ} πρεσβύτατος
[36, 0]	μιᾶς ἦσαν πόλεως. ταῦτά τε	δὴ	οὖν σημεῖα ἐναργῆ τῆς ἁλώσεως
[36, 20]	τὸν ἥλιον ἀναβλέποι. (ἔχει μὲν	δὴ	τὰ ἡμέτερα οὕτως. σὺ δὲ
[36, 0]	σὺν ἐμοὶ ἐπεθύμει. διὰ πάντα	δὴ	ταῦτα εὐδοκίμει παρὰ τοῖς πολίταις,
[36, 20]	τοῦ ξύμπαντος οὐρανοῦ. (μίαν γὰρ	δὴ	ταύτην καθαρῶς εὐδαίμονα πολιτείαν εἴτε
[36, 40]	χαράξαντα τῇ ὁπλῇ. ὁ δὲ	δὴ	τέταρτος εἰκάσαι πάντων ἀτοπώτατος, στερεός
[36, 40]	αὐτὸν τοῦτον ἅτε ὁμόζυγα· πειρᾶται	δὴ	τῆς ἐναντίας τῇ πρότερον φθορᾷ,
[36, 20]	τε καὶ Ὁμήρου. τὸ μὲν	δὴ	τῆς πόλεως οὕτως, ἔφην, δεῖ
[36, 0]	εἰς αὐτὰς συρρυέντων. πολλαὶ γὰρ	δή	τινες ἁλώσεις κατὰ πολλὰ μέρη
[36, 30]	καὶ ἀνθρώπων. (κινδυνεύει γὰρ οὖν	δὴ	τὸ ποιητικὸν γένος οὐ πάνυ
[36, 40]	ἀλλὰ μάλα αὐθαδῶς. εἶναι γὰρ	δὴ	τοῦ ξύμπαντος μίαν ἀγωγήν τε
[36, 0]	εἶχε πολλοὺς ἐραστάς. πάνυ γὰρ	δὴ	τοῦτο ἐμμεμένηκεν αὐτοῖς ἀπὸ τῆς
[36, 40]	δρῶσι κατὰ λόγους ἱεροὺς καὶ	δὴ	τῷ Διὶ τρέφουσιν ἅρμα Νισαίων
[36, 40]	μὴν τὸν τελευταῖον· τήν τε	δὴ	χαίτην περιέφλεξεν αὐτοῦ, ᾗ μάλιστα
[36, 20]	ὑπὸ νόμου διοικούμενον. ἤδη οὖν	δῆλον	ὅτι τῆς προσηγορίας ταύτης οὐδεμιᾷ
[36, 50]	νηπία τότε καὶ ὑδαρὴς ὁμοία	Δήμητρος	ἀτελεῖ χλόῃ, προελθοῦσα δὲ εἰς
[36, 50]	γεννᾶν καὶ διανέμειν ἕκαστα καὶ	δημιουργεῖν	τὸν ὄντα νῦν κόσμον ἐξ
[36, 60]	ἀρχῆς. ~ὅτε δὴ καὶ ὁ	δημιουργὸς	αὐτοῦ καὶ πατὴρ ἰδὼν ἥσθη
[36, 50]	καθάπερ ἀψύχων πλασμάτων ἔξωθεν τοῦ	δημιουργοῦ	πραγματευομένου καὶ μεθιστάντος τὴν ὕλην,
[36, 50]	ἀρίστης τέχνης, ἄρτι τῶν τοῦ	δημιουργοῦ	χειρῶν ἀπηλλαγμένος, λαμπρὸς καὶ διαυγὴς
[36, 50]	γονῇ πνεῦμα τὸ πλάττον καὶ	δημιουργοῦν,	τότε δὴ μάλιστα προσεοικὼς τῇ
[36, 50]	που καὶ τἄλλα ἔργα τῶν	δημιουργῶν	καινὰ ἀπὸ τῆς τέχνης καὶ
[36, 30]	οὐδὲ ὑπὸ τυράννων τε καὶ	δήμων	καὶ δεκαρχιῶν δὴ καὶ ὀλιγαρχιῶν
[36, 10]	σφόδρα ἀθορύβως ἔχοντας. οἶσθα γὰρ	δήπου	ὅτι χθὲς οἱ Σκύθαι προσελάσαντες
[36, 40]	καθ´ αὑτά. καὶ τἄλλα ἄστρα	δι´	ἐκείνου φαινόμενα καὶ ξύμπαντα ἐκείνου
[36, 30]	τοῦτο ἂν εἴη λεγομένη μὰ	Δί´	οὐ φαύλων οὐδὲ μικρῶν τυχοῦσα
[36, 0]	καὶ ἐκπλεῦσαι σὺν ἐμοὶ ἐπεθύμει.	διὰ	πάντα δὴ ταῦτα εὐδοκίμει παρὰ
[36, 40]	κρείττονος πυρός. (πάλιν δὲ ὅταν	διὰ	πλειόνων ἐτῶν ὁ Νυμφῶν καὶ
[36, 30]	τῶν ἐν αὐτῷ, καὶ νὴ	Δία	πόλιν ὥσπερ ἡμεῖς προσεικάζομεν κατὰ
[36, 0]	φυγήν, βουλόμενος ἐλθεῖν, ἐὰν δύνωμαι,	διὰ	Σκυθῶν εἰς Γέτας, ὅπως θεάσωμαι
[36, 0]	οὐ πρὸς τὴν παλαιὰν δόξαν	διὰ	τὰς συνεχεῖς ἁλώσεις καὶ τοὺς
[36, 0]	τὸ βάθος. ὅθενπερ καὶ ἐξίησι,	διὰ	τὴν ἰσχὺν τοῦ ῥοῦ· εἰ
[36, 0]	νῦν, εἰ μὴ ἄρα καὶ	διὰ	τὴν πρὸς τὸν Ἀχιλλέα εὔνοιαν·
[36, 0]	ἐθελόντων ἐμοὶ δοκεῖν τῶν Σκυθῶν	διὰ	τὸ δεῖσθαι τῆς ἐμπορίας καὶ
[36, 0]	καὶ τἄλλα οὐκέτι σαφῶς ἑλληνίζοντες	διὰ	τὸ ἐν μέσοις οἰκεῖν τοῖς
[36, 0]	ὄνομα εἴληφεν ἀπὸ τοῦ Βορυσθένους	διὰ	τὸ κάλλος καὶ τὸ μέγεθος
[36, 10]	ἴσως· οὐ γάρ πω ἐπιστάμεθα	διὰ	τὸ μακροτέραν αὐτοῖς γενέσθαι τὴν
[36, 30]	δυνάμει διεπόμενον, ἁμῃγέπῃ πόλει προσεικάζουσι	διὰ	τὸ πλῆθος τῶν ἐν αὐτῇ
[36, 0]	περὶ τὸν ποιητὴν ἐσπουδάκασιν ἴσως	διὰ	τὸ πολεμικοὶ εἶναι ἔτι νῦν,
[36, 20]	οὐκ ἔθος ἐστὶ τὸ τοιοῦτο	διὰ	τὸ πολλὴν ἀφθονίαν εἶναι τῶν
[36, 50]	σπανίως ξυμβαίνοντα δοκεῖν μὲν ἀνθρώποις	διὰ	τὸν αὑτῶν ὄλεθρον γίγνεσθαι μὴ
[36, 10]	πάντας ἐπιθυμοῦντας ἀκοῦσαί σου καὶ	διὰ	τοῦτο συνερρυηκότας δεῦρο πρὸς τὸν
[36, 20]	πᾶσι νοσοῦσι τόν γ´ ἐλαφρότατα	διάγοντα	τῷ κάκιστα διακειμένῳ παραβάλλοντες. (ἐγὼ
[36, 40]	αὐγῇ λαμπρᾷ φλογὸς σπινθῆρας ἰσχυροὺς	διαθέοντας,	ἰδίαν δὲ κίνησιν ἔχειν καθ´
[36, 50]	τοῦ παντός, αὐτὸς ἐν τούτῳ	διαθέων,	καθάπερ ἐν γονῇ πνεῦμα τὸ
[36, 20]	γ´ ἐλαφρότατα διάγοντα τῷ κάκιστα	διακειμένῳ	παραβάλλοντες. (ἐγὼ μὲν οὖν πρός
[36, 0]	θαλάττης ἐπὶ σταδίους σχεδόν τι	διακοσίους·	καὶ τὸ εὖρος οὐχ ἧττον
[36, 20]	τῆς θείας εἴτε πόλεως εἴτε	διακοσμήσεως	φίλον σοι καλεῖν, εἰπὲ ὅπῃ
[36, 30]	τις ὑπολαβεῖν. ἀλλὰ τὴν νῦν	διακόσμησιν,	ὁπηνίκα διῄρηται καὶ μεμέρισται τὸ
[36, 0]	ταῖς οἰκίαις οὐκ ἐχούσαις ὁποῖα	διαλείπει.	τειχίον δὲ παραβέβληται πάνυ ταπεινὸν
[36, 50]	μεταβολῆς, ἐν ἀλλήλοις μεταβαλλομένων καὶ	διαλλαττόντων	τὰ εἴδη, μέχρις ἂν εἰς
[36, 0]	καὶ τὸ μηδὲν τῶν ἀγαλμάτων	διαμένειν	ὑγιὲς τῶν ἐν τοῖς ἱεροῖς,
[36, 0]	ὃ πύργοι τινὲς οὐ πολλοὶ	διαμένουσιν	οὐ πρὸς τὸ μέγεθος οὐδὲ
[36, 50]	ὥρμησεν ἐπὶ τὸ γεννᾶν καὶ	διανέμειν	ἕκαστα καὶ δημιουργεῖν τὸν ὄντα
[36, 40]	δὲ ἄλλα κατὰ πλῆθος ἀθρόα,	διανενεμημένα	εἴς τινα σχήματα καὶ μορφάς.
[36, 60]	ἀμηχάνως, οὐδεὶς δύναιτ´ ἂν ἀνθρώπων	διανοηθῆναι	καὶ εἰπεῖν ἀξίως οὔτε τῶν
[36, 20]	ποτὲ ὡς ἐσομένην ὕστερον ἄξιον	διανοηθῆναι,	πλὴν εἰ μὴ θεῶν μακάρων
[36, 10]	τὸ ὄνομα αὐτοῦ καθ´ ἕκαστον	διανόημα,	ἅτε σπουδαῖον καὶ πολλοῦ ἄξιον
[36, 20]	ἔοικε δεῦρο ἀπὸ τῆς νήσου	διαπέμψαι,	καί σε πάνυ μὲν ἡδέως
[36, 50]	ἅτε πάντων ἀλκιμώτατον καὶ φύσει	διάπυρον,	ταχὺ ἀναλώσαντα τοὺς ἄλλους, καθάπερ
[36, 40]	πολὺ μετ´ εἰρήνης καὶ φιλίας	διατελοῦσιν	ἀβλαβεῖς ὑπ´ ἀλλήλων. ἤδη δέ
[36, 30]	γενέσθαι Σπαρτιάταις· ὅθεν δὴ {καὶ}	διατελοῦσιν	ἐπιβουλεύοντες τῇ Σπάρτῃ. (ἕτερος δὲ
[36, 50]	δημιουργοῦ χειρῶν ἀπηλλαγμένος, λαμπρὸς καὶ	διαυγὴς	καὶ πᾶσι τοῖς μέρεσι παμφαίνων,
[36, 40]	ἵππων τὸν πρῶτον ἄνωθεν ἀπείρῳ	διαφέρειν	κάλλει τε καὶ μεγέθει καὶ
[36, 60]	πάθος· ἐχάρη δὲ καὶ ἐτέρφθη	διαφερόντως	ἥμενος Οὐλύμπῳ, ἐγέλασσε δέ οἱ
[36, 40]	καὶ φυτά, καὶ τέλος αὐτὸν	διαφθαρῆναι	πληγέντα ὑπὸ κρείττονος πυρός. (πάλιν
[36, 30]	καί τινων ἄλλων τοιούτων ἀρρωστημάτων	διαφορουμένη	καὶ στασιάζουσα τὸν ἅπαντα χρόνον,
[36, 10]	(ὥσπερ ὁ ὑμέτερος μίαν ἑξῆς	διέξεισι	μάχην ἐν πλείοσιν ἢ πεντακισχιλίοις
[36, 30]	καὶ μιᾷ ψυχῇ καὶ δυνάμει	διεπόμενον,	ἁμῃγέπῃ πόλει προσεικάζουσι διὰ τὸ
[36, 0]	Ἑλλάδος, ἅτε ἐν πολλοῖς τόποις	διεσπαρμένης.	ἁλόντες δὲ τότε οἱ Βορυσθενῖται
[36, 20]	ἐπιεικέστερον ἐχούσης πρὸς τὴν παντελῶς	διεφθαρμένην,	ὡς ἐν πᾶσι νοσοῦσι τόν
[36, 40]	χειμαζόμενος. καὶ τοιοῦτον ἕνα χειμῶνα	διηγεῖσθαι	τοὺς Ἕλληνας ὑπὸ νεότητός τε
[36, 0]	καὶ ἤδη τινὲς τῶν ἀπειροτέρων	διήμαρτον,	ὡς ἐπὶ πλοῖα ἐπέχοντες. ταύτῃ
[36, 50]	ἐλαυνομένων βιαιότερον πολλάκις τῶν νεφῶν	διῇξεν,	ἀλλὰ καθαρὰν καὶ ἀμιγῆ παντὸς
[36, 30]	ἀλλὰ τὴν νῦν διακόσμησιν, ὁπηνίκα	διῄρηται	καὶ μεμέρισται τὸ πᾶν εἰς
[36, 40]	ἵππος καὶ ποικιλώτατος αὐτῷ τε	Διὶ	προσφιλέστατος, ὧδέ πως ὑμνούμενος ὑπ´
[36, 40]	λόγους ἱεροὺς καὶ δὴ τῷ	Διὶ	τρέφουσιν ἅρμα Νισαίων ἵππων· οἱ
[36, 40]	Πέρσαι λέγουσιν ἔρωτι σοφίας καὶ	δικαιοσύνης	ἀποχωρήσαντα τῶν ἄλλων καθ´ αὑτὸν
[36, 30]	τὸ λογικόν, κοινωνίας ἀρχὴν καὶ	δικαιοσύνης	μόνην ταύτην ἰσχυρὰν καὶ ἄλυτον
[36, 30]	καὶ φρονήσεως, πολὺ κρείττω καὶ	δικαιοτέραν	τῆς Λακωνικῆς νομοθεσίας εἰσηγούμενος, καθ´
[36, 40]	Ἡλίου δρόμους οὐκ ἐθέλοντας ψέγειν.	διό	φασι νεώτερον ἡνίοχον, Ἡλίου παῖδα
[36, 30]	τάξιν καὶ τὴν εὐκοσμίαν τῆς	διοικήσεως.	(ὁ δὲ λόγος οὗτος ἔμβραχυ
[36, 20]	μακαρίου νόμου καὶ τῆς ὀρθῆς	διοικήσεως,	ὅμως δὲ πρὸς τὸ παρὸν
[36, 30]	καὶ παράδειγμα παρέχων τὴν αὑτοῦ	διοίκησιν	τῆς εὐδαίμονος καὶ μακαρίας καταστάσεως·
[36, 20]	σοφοί, τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθος	διοικῆται	κατὰ τὴν τούτων γνώμην νομίμως
[36, 20]	ἐν ταὐτῷ κατοικούντων ὑπὸ νόμου	διοικούμενον.	ἤδη οὖν δῆλον ὅτι τῆς
[36, 20]	τῷ ὄντι πόλιν ἀπὸ τῶν	διοικούντων·	ὥσπερ χορὸν ἴσως φαίημεν ἂν
[36, 20]	ἥψω τῷ λόγῳ τῆς θείας	διοκήσεως,	αὐτός τε ἀνεπτέρωμαι δαιμονίως καὶ
[36, 30]	βασιλέα. (οἷς πειθόμενοι οἱ ἄνθρωποι	Διὸς	βασιλέως ἱδρύονται βωμούς, καὶ δὴ
[36, 50]	ἐν ἀρρήτοις τελεταῖς Ἥρας καὶ	Διὸς	εὐδαίμονα γάμον. (ὑγρὰν δὲ ποιήσας
[36, 40]	προσάπτειν, οὐ δυναμένους μέμφεσθαι τὴν	Διὸς	ἡνιόχησιν, τούς τε Ἡλίου δρόμους
[36, 10]	ὥρμησαν ἅπαντες εἰς τὸ τοῦ	Διὸς	ἱερόν, οὗπερ εἰώθασι βουλεύεσθαι. καὶ
[36, 40]	ἰσχυρὸν καὶ τέλειον ἅρμα τὸ	Διὸς	οὐδεὶς ἄρα ὕμνησεν ἀξίως τῶν
[36, 30]	μοι ὀκνῆσαι ἂν ἀποφήνασθαι τοῦ	Διὸς	τὸν ἅπαντα κόσμον, εἴπερ ἐστὶ
[36, 50]	ἀρχῇ τῶν λόγων ἐξαίρετον εἶναι	Διός.	τοῦτον γάρ, ἅτε πάντων ἀλκιμώτατον
[36, 30]	τὸν Ἥλιον αὐτὸν ἐπιβαίνοντα τοῦ	δίφρου.	~τὸ δὲ ἰσχυρὸν καὶ τέλειον
[36, 40]	παρὰ τοῦ πατρὸς ἐπιστῆναι τῷ	δίφρῳ,	φερόμενόν τε ἀτάκτως πάντα καταφλέξαι
[36, 10]	Ἀχιλλέα τε καὶ Ὅμηρον ὅσα	δοκεῖ	ἡμῖν ὀρθῶς λέγειν. (τὸ δὲ
[36, 10]	ποιήσεως ὠνόμασεν αὑτόν. (ἢ οὐ	δοκεῖ	σοι εἰκότως προσθεῖναι Φωκυλίδης τῇ
[36, 10]	τὸ τοῦ Φωκυλίδου· ὡς ἐμοὶ	δοκεῖ	σφόδρα καλῶς λέγειν ὑπὲρ τῆς
[36, 10]	προσπαίζων πρὸς αὐτόν, Πότερόν σοι	δοκεῖ,	ὦ Καλλίστρατε, ἀμείνων ποιητὴς Ὅμηρος
[36, 50]	φθορᾶς. ~ταῦτα δὲ σπανίως ξυμβαίνοντα	δοκεῖν	μὲν ἀνθρώποις διὰ τὸν αὑτῶν
[36, 40]	ποιηταὶ γενέσθαι παρ´ ἀνθρώποις, ἐμοὶ	δοκεῖν,	ὅντινα ὀνομάζουσι Πήγασον, καί φασιν
[36, 0]	Βορυσθενῖται πάλιν συνῴκησαν, ἐθελόντων ἐμοὶ	δοκεῖν	τῶν Σκυθῶν διὰ τὸ δεῖσθαι
[36, 50]	ἐν οὐ πολλῷ τινι χρόνῳ,	δοκοῦντι	δὲ ἡμῖν ἀπείρῳ πρὸς τὸν
[36, 0]	Σκυθῶν τῶν Μελαγχλαίνων, ὡς ἐμοὶ	δοκοῦσι,	(κατὰ τοῦτο ὀνομασθέντων ὑπὸ τῶν
[36, 30]	ὥστε ταύτῃ γε οὐδὲ οἶκον	δοκοῦσί	μοι ὀκνῆσαι ἂν ἀποφήνασθαι τοῦ
[36, 10]	δὲ ἡσυχία ἐγένετο, εἶπον ὅτι	δοκοῦσί	μοι ὀρθῶς ποιεῖν, πόλιν οἰκοῦντες
[36, 0]	ἐστιν οὐ πρὸς τὴν παλαιὰν	δόξαν	διὰ τὰς συνεχεῖς ἁλώσεις καὶ
[36, 40]	ἔξωθεν περιτρέχοντα τὸ μήκιστον τοῦ	δρόμου,	αὐτοῦ Ζηνὸς ἱερόν· πτηνὸν δὲ
[36, 40]	τοὺς δὲ Ἡλίου καὶ Σελήνης	δρόμους,	καθάπερ εἶπον, μερῶν εἶναι κινήσεις,
[36, 40]	Διὸς ἡνιόχησιν, τούς τε Ἡλίου	δρόμους	οὐκ ἐθέλοντας ψέγειν. διό φασι
[36, 40]	κίνησιν, τὰ δὲ ἄλλους θεῖν	δρόμους.	τυγχάνειν δὲ παρὰ τοῖς ἀνθρώποις
[36, 40]	ἐκεῖνοι δὲ τά τε ἄλλα	δρῶσι	κατὰ λόγους ἱεροὺς καὶ δὴ
[36, 60]	ἀεὶ καλοῦ ὄντος ἀμηχάνως, οὐδεὶς	δύναιτ´	ἂν ἀνθρώπων διανοηθῆναι καὶ εἰπεῖν
[36, 30]	τούτοις καὶ μιᾷ ψυχῇ καὶ	δυνάμει	διεπόμενον, ἁμῃγέπῃ πόλει προσεικάζουσι διὰ
[36, 40]	πεφυκόσι καὶ τοῦ θεοῦ ξυνιέναι	δυναμένοις,	οὓς Πέρσαι μάγους ἐκάλεσαν, ἐπισταμένους
[36, 40]	μνημονεύοντάς φασι Φαέθοντι προσάπτειν, οὐ	δυναμένους	μέμφεσθαι τὴν Διὸς ἡνιόχησιν, τούς
[36, 10]	τοῦτο φροντίζουσιν, ὅπως καὶ τὴν	δύναμιν	εἴσονται ἑκάστου οὗ λέγουσιν· οἷον
[36, 20]	τε καὶ ὅπως ἔχει, ὡς	δύνασαι	ἐγγύτατα τείνων τῆς τοῦ Πλάτωνος
[36, 10]	οὗτοι τυφλοὶ καὶ οὐχ ἡγοῦνται	δυνατὸν	εἶναι ἄλλως τινὰ ποιητὴν γενέσθαι.
[36, 60]	ἐάσωμεν τὰ νῦν, ὅσον ἡμῖν	δυνατὸν	ἐπᾶραι τὸν λόγον οὐκ ὀκνήσαντες.
[36, 0]	τὴν φυγήν, βουλόμενος ἐλθεῖν, ἐὰν	δύνωμαι,	διὰ Σκυθῶν εἰς Γέτας, ὅπως
[36, 20]	ἐντυγχάνοντα τοῖς ἐκείνου ὅπως ἂν	δύνωμαι·	καίτοι ἴσως ἄτοπον βαρβαρίζοντα τῶν
[36, 20]	τὸν λόγον, ὡς ἂν ἐγὼ	δύνωμαι	κατ´ ἐμαυτόν· ἀνδράσι δὲ προτέροισιν
[36, 10]	ἢ πεντακισχιλίοις ἔπεσιν, ἀλλὰ κατὰ	δύο	καὶ τρία ἔπη αὐτῷ καὶ
[36, 40]	αὑτῷ τοῖς μέρεσι, καὶ τὼ	δύο	τὼ πλησίον ὁμοίως πρὸς αὐτὸν
[36, 30]	τῶν ποιητῶν τῶν ἀνατολὰς καὶ	δύσεις	ἑκάστοτε λεγόντων κατὰ ταὐτὰ πάντων
[36, 50]	τοῦτο δὴ γενόμενοι τοῦ λόγου	δυσωποῦνται	τὴν αὐτὴν ἐπονομάζειν τοῦ ζῴου

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/12/2008