Discours, Par.
[36, 20]	ὡς ἐν πᾶσι νοσοῦσι τόν	γ´	ἐλαφρότατα διάγοντα τῷ κάκιστα διακειμένῳ
[36, 0]	τὸ μὲν πλέον τέναγος καὶ	γαλήνη	ταῖς εὐδίαις ὥσπερ ἐν λίμνῃ
[36, 50]	τελεταῖς Ἥρας καὶ Διὸς εὐδαίμονα	γάμον.	(ὑγρὰν δὲ ποιήσας τὴν ὅλην
[36, 20]	ἡμεῖς βουλοίμεθα ἀκοῦσαι. τῆς μὲν	γὰρ	ἀκριβεστέρας ταύτης φιλοσοφίας ἄπειροί ἐσμεν,
[36, 10]	ὁ λόγος γνῶναι σαφῶς· οὕτω	γὰρ	ἂν εἴητε ἅμα ᾐσθημένοι καὶ
[36, 20]	τὸν κόσμον ἀποφαινομένων πόλιν· ἐναντίον	γὰρ	ἂν ὑπῆρχε τοῦτο τῷ λόγῳ
[36, 40]	πανταχῇ τὸ τῆς εἰκόνος. ἴσως	γὰρ	ἂν φαινοίμην ἄτοπος παρὰ Ἑλληνικά
[36, 50]	σκύμνοι τῶν ἀγριωτάτων. (ἡ μὲν	γὰρ	ἀνθρώπου φύσις νηπία τότε καὶ
[36, 50]	λόγων ἐξαίρετον εἶναι Διός. τοῦτον	γάρ,	ἅτε πάντων ἀλκιμώτατον καὶ φύσει
[36, 30]	φάσκειν ὡς ἔστι πόλις· τὸ	γὰρ	αὐτὸ πόλιν τε καὶ ζῷον
[36, 50]	ἐπονομάζειν τοῦ ζῴου φύσιν. εἶναι	γὰρ	αὐτὸν ἤδη τηνικάδε ἁπλῶς τὴν
[36, 30]	οἴκῳ πρεπόντως ἂν λέγοιτο. οὐ	γὰρ	δὴ βασιλέα εἰπόντες τὸν ἐπὶ
[36, 30]	καὶ ἄλυτον εὑρίσκων. πόλις μὲν	γὰρ	δὴ κατὰ τοῦτο ἂν εἴη
[36, 50]	ἀγαθοῖς καὶ ῥήμασιν εὐφήμοις. (λειφθεὶς	γὰρ	δὴ μόνος ὁ νοῦς καὶ
[36, 20]	ὁρμῇ τοῦ ξύμπαντος οὐρανοῦ. (μίαν	γὰρ	δὴ ταύτην καθαρῶς εὐδαίμονα πολιτείαν
[36, 0]	βαρβάρων εἰς αὐτὰς συρρυέντων. πολλαὶ	γὰρ	δή τινες ἁλώσεις κατὰ πολλὰ
[36, 40]	πειθοῦς, ἀλλὰ μάλα αὐθαδῶς. εἶναι	γὰρ	δὴ τοῦ ξύμπαντος μίαν ἀγωγήν
[36, 0]	καὶ εἶχε πολλοὺς ἐραστάς. πάνυ	γὰρ	δὴ τοῦτο ἐμμεμένηκεν αὐτοῖς ἀπὸ
[36, 10]	οὐ σφόδρα ἀθορύβως ἔχοντας. οἶσθα	γὰρ	δήπου ὅτι χθὲς οἱ Σκύθαι
[36, 0]	τοῦ κατάπλου τῶν Ἑλλήνων. ἐπαύσαντο	γὰρ	εἰσπλέοντες ἀναστάτου τῆς πόλεως γενομένης,
[36, 0]	ἁλώσεις καὶ τοὺς πολέμους. ἅτε	γὰρ	ἐν μέσοις οἰκοῦσα τοῖς βαρβάροις
[36, 60]	ἰδὼν ἥσθη μὲν οὐδαμῶς· ταπεινὸν	γὰρ	ἐν ταπεινοῖς τοῦτο πάθος· ἐχάρη
[36, 20]	σμικρὰ καὶ ἀδήλως. (ἀγαθὴν μὲν	γὰρ	ἐξ ἁπάντων ἀγαθῶν πόλιν οὔτε
[36, 20]	χωρὶς ἔριδος καὶ ἥττης· οὔτε	γὰρ	ἐρίζειν θεοὺς οὔτε ἡττᾶσθαι θέμις
[36, 10]	λαβεῖν δεῖγμα ἐν βραχεῖ. καὶ	γάρ	ἐστιν οὐ τῶν μακράν τινα
[36, 10]	δὲ λοιπὸν πλῆθος ἐφεστήκεσαν. ἦν	γὰρ	εὐρυχωρία πολλὴ πρὸ τοῦ νεώ.
[36, 10]	δὲ μηδὲ τούτων μηδένα. οὐδὲ	γὰρ	ἡγούμεθα ἡμεῖς ἄλλον τινὰ ποιητὴν
[36, 30]	ἡνίοχον τοῦ τελειοτάτου ἅρματος. τὸ	γὰρ	Ἡλίου ἅρμα νεώτερόν φασιν εἶναι
[36, 20]	πρὸς ἐκεῖνον τὸν λόγον· καὶ	γὰρ	ἡμῖν ἔδοξας μεγαλοπρεπῶς καὶ τοῦ
[36, 10]	Ἀχιλλέα τοιαῦτα εἰπόντος. ὁ μὲν	γὰρ	θεὸς ἡμῶν ἐστιν, ὡς ὁρᾷς,
[36, 20]	ἄρτι ποιεῖν ἡμῖν ἔδοξας. εἰ	γὰρ	μηδενὸς ἄλλου, τῆς γε φωνῆς
[36, 10]	ἰόντες ποι τῆς πόλεως; τυχὸν	γὰρ	νῦν οὐ πάντες ὁμοίως ἀκούουσιν
[36, 10]	οὐδὲ ἄλλος οὐδεὶς ἀγνοεῖ. μόνου	γὰρ	Ὁμήρου μνημονεύουσιν οἱ ποιηταὶ αὐτῶν
[36, 50]	καὶ κυβερνῶντος τὸ πᾶν. εἶναι	γὰρ	ὅμοιον ὥσπερ ὅταν ἅρματος ἡνίοχος
[36, 20]	εἰρηκώς, ἀφραινούσης γε αὐτῆς. ὥσπερ	γὰρ	οὐδὲ ἄνθρωπος ἐκεῖνός ἐστιν ᾧ
[36, 20]	ἐμποδὼν ἐγενόμην. παρ´ ὑμῖν μὲν	γὰρ	οὐκ ἔθος ἐστὶ τὸ τοιοῦτο
[36, 30]	πατέρα θεῶν καὶ ἀνθρώπων. (κινδυνεύει	γὰρ	οὖν δὴ τὸ ποιητικὸν γένος
[36, 30]	κατὰ τὴν μείζονα ἀρχήν. (βασιλεία	γὰρ	πόλει μᾶλλον ἢ οἴκῳ πρεπόντως
[36, 0]	ἀγορὰν παρὰ τὸν Ὕπανιν. ἡ	γὰρ	πόλις τὸ μὲν ὄνομα εἴληφεν
[36, 10]	καὶ ὁποῖόν τί ἐστιν. οἱ	γὰρ	πολλοί, ἔφην, ἄνθρωποι τὸ ὄνομα
[36, 10]	τι κακὸν νῦν εἴρηται“ αὖθις	γάρ	ποτε ἐπαινεσόμεθα Ἀχιλλέα τε καὶ
[36, 50]	ἢ οἷος ὁρᾶται νῦν. πάντα	γάρ	που καὶ τἄλλα ἔργα τῶν
[36, 10]	τοὺς δὲ ἐζωγρήκασιν ἴσως· οὐ	γάρ	πω ἐπιστάμεθα διὰ τὸ μακροτέραν
[36, 0]	τὴν πόλιν ἐς βραχύ. μέρει	γάρ	τινι προσῳκοδόμηται τοῦ παλαιοῦ περιβόλου,
[36, 20]	οὔτε Πλάτωνι οὔτε Ὁμήρῳ. οὐ	γάρ	τοι οὐδὲ τῷ Εὐρύτῳ φησὶ
[36, 10]	ὅτι ζῷον λογικὸν θνητόν. τὸ	γὰρ	τοῦτο εἶναι μόνῳ ἀνθρώπῳ συμβέβηκε
[36, 0]	τὸν Ἀχιλλέα εὔνοιαν· τοῦτον μὲν	γὰρ	ὑπερφυῶς τιμῶσι, καὶ νεὼν τὸν
[36, 50]	ἀγῶνος. στάντα δὲ ὑψηλὸν καὶ	γαῦρον,	χαρέντα τῇ νίκῃ, τόπον τε
[36, 20]	ὡς περὶ πόλεως εἰρηκώς, ἀφραινούσης	γε	αὐτῆς. ὥσπερ γὰρ οὐδὲ ἄνθρωπος
[36, 10]	ἀκοῦσαι περὶ πόλεως. καὶ πρῶτόν	γε,	ἔφην, ὅ, τι ἐστὶν αὐτὸ
[36, 20]	τοὺς κρείττονας. οὐ μέντοι σπουδῆς	γε,	ἔφην, οὐδὲν ἀπολείψομεν. (ταῦτα δὲ
[36, 50]	βλαστοῖς ἐοικότα. καὶ μὴν τά	γε	ζῷα εὐχάριτα καὶ προσηνῆ ἰδεῖν
[36, 40]	κατὰ τὴν Ἀσίαν· τῷ δέ	γε	Ἡλίῳ ἕνα ἵππον. (ἐξηγοῦνται δὲ
[36, 20]	τοῦ Ὁμήρου φθέγγεται. (κἀγὼ σφόδρα	γε	ἥσθην τῇ ἁπλότητι τοῦ πρεσβύτου,
[36, 0]	οἰκεῖν τοῖς βαρβάροις ὅμως τήν	γε	Ἰλιάδα ὀλίγου πάντες ἴσασιν ἀπὸ
[36, 50]	ἁπάσης τῆς ὕλης ἐργάζοιτο. (εἶναί	γε	μὴν τὸ τοιοῦτο μὴ καθάπερ
[36, 40]	θυμοειδοῦς, ἐθέρμηνε τοὺς ἄλλους, σφοδρότερόν	γε	μὴν τὸν τελευταῖον· τήν τε
[36, 30]	οὔσης τοῦ παντός. ὥστε ταύτῃ	γε	οὐδὲ οἶκον δοκοῦσί μοι ὀκνῆσαι
[36, 10]	καὶ σφόδρα αἰδούμεθα· ὡς ἄλλως	γε	οὐδεὶς ἂν ἠνέσχετο Βορυσθενιτῶν εἰς
[36, 20]	οἶνον πονηρὸν εἰσκομίζοντες καὶ τά	γε	παρ´ ἡμῶν οὐδὲν βελτίω τούτων
[36, 30]	πρὸς ταῖς εἰσόδοις εἰκὸς τό	γε	τοσοῦτον τῶν ἔνδοθεν αἰσθάνεσθαί τινος,
[36, 20]	εἰ γὰρ μηδενὸς ἄλλου, τῆς	γε	φωνῆς ξυνίεμεν ὑπὸ συνηθείας ὅτι
[36, 0]	τινες ἁλώσεις κατὰ πολλὰ μέρη	γεγόνασι	τῆς Ἑλλάδος, ἅτε ἐν πολλοῖς
[36, 10]	λέγεις· πάνυ δὲ τῶν ἐνδόξων	γέγονε	ποιητῶν. ὥσπερ οὖν ἐπειδάν τις
[36, 60]	ὁρᾶτο θεοὺς τοὺς ἅπαντας ἤδη	γεγονότας	καὶ παρόντας. τὴν δὲ τότε
[36, 10]	πρὸς ὑμᾶς οὐ πρότερον παρα〉	γεγονώς,	οὐκ εὐθὺς ἠτιμάσατε αὐτόν, ἀλλὰ
[36, 20]	ἐὰν ἄρα σχολὴν ἡμῖν οἱ	γείτονες	παράσχωσιν εἰς αὔριον καὶ μὴ
[36, 20]	τῇ ἁπλότητι τοῦ πρεσβύτου, καὶ	γελάσας	εἶπον, Ὦ φίλε Ἱεροσῶν, εἴ
[36, 10]	Ὅμηρος ἢ Φωκυλίδης; καὶ ὃς	γελάσας	ἔφη, Ἀλλ´ οὐδὲ ἐπίσταμαι ἔγωγε
[36, 10]	τοὺς Ἕλληνας, κομῶντες καὶ τὰ	γένεια	ἀφεικότες, εἷς δὲ ἐν αὐτοῖς
[36, 50]	νοήσει. μνησθεὶς δὲ Ἀφροδίτης καὶ	γενέσεως	ἐπράϋνε καὶ ἀνῆκεν αὑτόν, καὶ
[36, 40]	δὲ μυθολογοῦσιν εἴδωλον οἱ ποιηταὶ	γενέσθαι	παρ´ ἀνθρώποις, ἐμοὶ δοκεῖν, ὅντινα
[36, 30]	ἣν οὐδὲ ὑπάρχει τοῖς Εἵλωσι	γενέσθαι	Σπαρτιάταις· ὅθεν δὴ {καὶ} διατελοῦσιν
[36, 10]	ἐπιστάμεθα διὰ τὸ μακροτέραν αὐτοῖς	γενέσθαι	τὴν φυγήν, ἅτε οὐ πρὸς
[36, 10]	δυνατὸν εἶναι ἄλλως τινὰ ποιητὴν	γενέσθαι.	(Τοῦτο μέν, ἔφην, ἀπολελαύκασιν {οἱ
[36, 50]	καὶ προσηνῆ ἰδεῖν μετὰ τὴν	γένεσιν,	οὐ μόνον τὰ κάλλιστα αὐτῶν,
[36, 50]	καὶ φυτῶν, ὥρμησεν ἐπὶ τὸ	γεννᾶν	καὶ διανέμειν ἕκαστα καὶ δημιουργεῖν
[36, 20]	ἁπάντων ἀγαθῶν πόλιν οὔτε τις	γενομένην	πρότερον οἶδε {θνητὴν} οὔτε ποτὲ
[36, 0]	γὰρ εἰσπλέοντες ἀναστάτου τῆς πόλεως	γενομένης,	ἅτε οὐκ ἔχοντες ὁμοφώνους τοὺς
[36, 50]	καὶ μένους. (κατὰ τοῦτο δὴ	γενόμενοι	τοῦ λόγου δυσωποῦνται τὴν αὐτὴν
[36, 50]	ἀλλ´ αὐτὸν ὑφ´ αὑτοῦ νικηφόρον	γενόμενον	τοῦ μεγίστου ἀγῶνος. στάντα δὲ
[36, 30]	ξυναρμόσαι τῷ θείῳ τὸ ἀνθρώπειον	γένος	καὶ ἑνὶ λόγῳ περιλαβεῖν πᾶν
[36, 30]	γὰρ οὖν δὴ τὸ ποιητικὸν	γένος	οὐ πάνυ ἄστοχον εἶναι τῶν
[36, 30]	καλοῦσι συλλήβδην ἅπαντος τοῦ λογικοῦ	γένους	καὶ δὴ καὶ βασιλέα. (οἷς
[36, 0]	μελαίνῃ ὡς τὸ πολὺ ἀπὸ	γένους	τινὸς Σκυθῶν τῶν Μελαγχλαίνων, ὡς
[36, 0]	ἐτῶν. εἷλον δὲ καὶ ταύτην	Γέται	καὶ τὰς ἄλλας τὰς ἐν
[36, 0]	ἐὰν δύνωμαι, διὰ Σκυθῶν εἰς	Γέτας,	ὅπως θεάσωμαι τἀκεῖ πράγματα ὁποῖά
[36, 10]	εὐθὺς ἠτιμάσατε αὐτόν, ἀλλὰ πρότερον	γευσάμενοι	τοῦ οἴνου, κἂν ἄλλο τι
[36, 60]	ἐγέλασσε δέ οἱ φίλον ἦτορ	γηθοσύνῃ,	ὅθ´ ὁρᾶτο θεοὺς τοὺς ἅπαντας
[36, 30]	ἀθανάτων, ἔτι δὲ ἀέρος καὶ	γῆς	καὶ ὕδατος καὶ πυρός, ἓν
[36, 50]	καὶ ἀληθινῷ περὶ νίκης ἐριζόντων·	γίγνεσθαι	δὲ τὴν νίκην καὶ τὸν
[36, 50]	ἀνθρώποις διὰ τὸν αὑτῶν ὄλεθρον	γίγνεσθαι	μὴ κατὰ λόγον μηδὲ μετέχειν
[36, 40]	πάνυ τι φροντίζοντες ὅμοιόν σφισι	γίγνεσθαι	πανταχῇ τὸ τῆς εἰκόνος. ἴσως
[36, 50]	τὴν ὕλην, αὐτῶν δὲ ἐκείνων	γίγνεσθαι	τὸ πάθος, ὥσπερ ἐν ἀγῶνι
[36, 0]	ταῖς εὐδίαις ὥσπερ ἐν λίμνῃ	γίγνεται	σταθερά. ἐν δὲ τοῖς δεξιοῖς
[36, 50]	πάσης ἐπικρατούσης μανότητος, ὅτε κάλλιστος	γίγνεται,	τὴν καθαρωτάτην λαβὼν αὐγῆς ἀκηράτου
[36, 50]	τάξεως, λανθάνειν δὲ αὐτοὺς ὀρθῶς	γιγνόμενα	καὶ κατὰ γνώμην τοῦ σῴζοντος
[36, 40]	ἄκρας ἐμπειρίας τε καὶ ῥώμης	γιγνομένην	ἀεί, καὶ ταύτην ἄπαυστον ἐν
[36, 30]	δὲ τοῖς πολλοῖς, ἅτε προδήλου	γιγνομένης	τῆς φορᾶς. ὅθεν κοινῆς φήμης
[36, 30]	τὸ πλῆθος τῶν ἐν αὐτῇ	γιγνομένων	τε καὶ ἀπογιγνομένων, ἔτι δὲ
[36, 10]	εἰκότως προσθεῖναι Φωκυλίδης τῇ τοιαύτῃ	γνώμῃ	καὶ ἀποφάσει, καὶ τόδε Φωκυλίδου·
[36, 20]	τῆς κοινῆς φορᾶς ἀγομένου μιᾷ	γνώμῃ	καὶ ὁρμῇ τοῦ ξύμπαντος οὐρανοῦ.
[36, 20]	πλῆθος διοικῆται κατὰ τὴν τούτων	γνώμην	νομίμως καὶ σωφρόνως, τὴν τοιαύτην
[36, 50]	αὐτοὺς ὀρθῶς γιγνόμενα καὶ κατὰ	γνώμην	τοῦ σῴζοντος καὶ κυβερνῶντος τὸ
[36, 10]	τοῦτο ὑπὲρ οὗ ὁ λόγος	γνῶναι	σαφῶς· οὕτω γὰρ ἂν εἴητε
[36, 10]	οἱ μὲν πρεσβύτατοι καὶ οἱ	γνωριμώτατοι	καὶ οἱ ἐν ταῖς ἀρχαῖς
[36, 40]	τοῦ ὀνόματος οὕτως ὀνομάζουσιν ἀνθρώπους	γόητας.	ἐκεῖνοι δὲ τά τε ἄλλα
[36, 50]	ἐν τούτῳ διαθέων, καθάπερ ἐν	γονῇ	πνεῦμα τὸ πλάττον καὶ δημιουργοῦν,
[36, 50]	τὴν πᾶσαν αὖ τοῦ παντὸς	γονήν.	τοῦτον ὑμνοῦσι παῖδες σοφῶν ἐν
[36, 0]	φρούριον Ἀλέκτορος, ὃ λέγεται τῆς	γυναικὸς	εἶναι τοῦ Σαυροματῶν βασιλέως. (ἡ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/12/2008