HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Discours Borysthénique (discours XXXVI) ; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ο  =  152 formes différentes pour 437 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Discours, Par.
[36, 20]   ἐξαγόμενοι. σὲ δὲ αὐτὸς ἡμῖν     Ἀχιλλεὺς ἔοικε δεῦρο ἀπὸ τῆς
[36, 50]   χαλινῷ σπάσας κέντρῳ ἁψάμενος·     δ´ ἐσκίρτησε καὶ ἐταράχθη, παραχρῆμα
[36, 40]   ἐν Κορίνθῳ χαράξαντα τῇ ὁπλῇ.     δὲ δὴ τέταρτος εἰκάσαι πάντων
[36, 10]   ἄλλον, ὥσπερ οἱ βάρβαροι.     δὲ ἔμπειρος τῷ πυνθανομένῳ τί
[36, 10]   θεὸς ἡμῶν ἐστιν, ὡς ὁρᾷς,     δὲ καὶ σχεδόν τι μετὰ
[36, 30]   καὶ τὴν εὐκοσμίαν τῆς διοικήσεως.  (ὁ   δὲ λόγος οὗτος ἔμβραχυ ἐσπούδακε
[36, 50]   φυτοῦ κρεῖττον καὶ ἐπιφανέστερον βλάστημα.     δὲ ξύμπας οὐρανός τε καὶ
[36, 60]   τῆς ἀρχῆς. ~ὅτε δὴ καὶ     δημιουργὸς αὐτοῦ καὶ πατὴρ ἰδὼν
[36, 0]   ἦν δὲ ὡς ὀκτωκαίδεκα ἐτῶν     Καλλίστρατος, πάνυ καλὸς καὶ μέγας,
[36, 10]   ἐστὶν αὐτὸ τοῦτο ὑπὲρ οὗ     λόγος γνῶναι σαφῶς· οὕτω γὰρ
[36, 10]   Ὅμηρον καὶ Ἀχιλλέα τοιαῦτα εἰπόντος.     μὲν γὰρ θεὸς ἡμῶν ἐστιν,
[36, 40]   εἴς τινα σχήματα καὶ μορφάς.  (ὁ   μὲν δὴ λαμπρότατος ἵππος καὶ
[36, 50]   εὐφήμοις. (λειφθεὶς γὰρ δὴ μόνος     νοῦς καὶ τόπον ἀμήχανον ἐμπλήσας
[36, 40]   δὲ ὅταν διὰ πλειόνων ἐτῶν     Νυμφῶν καὶ Ποσειδῶνος ἱερὸς πῶλος
[36, 20]   οὐδὲ τῷ Εὐρύτῳ φησὶ συνενεγκεῖν     ποιητὴς ὅτι ἤριζε πρὸς τοὺς
[36, 20]   οὐδὲ περὶ Νίνου εἴη ἂν     ποιητὴς ὡς περὶ πόλεως εἰρηκώς,
[36, 30]   (ὅπερ δὴ σοφώτατος καὶ  {ὁ}   πρεσβύτατος ἄρχων καὶ νομοθέτης ἅπασι
[36, 30]   φιλίας καὶ ὁμονοίας· (ὅπερ δὴ     σοφώτατος καὶ {ὁ} πρεσβύτατος ἄρχων
[36, 30]   ἅπασι προστάττει θνητοῖς καὶ ἀθανάτοις,     τοῦ ξύμπαντος ἡγεμὼν οὐρανοῦ καὶ
[36, 30]   τὸ πολιτευόμενον. (ὅδε μὲν οὖν     τῶν φιλοσόφων λόγος, ἀγαθὴν καὶ
[36, 10]   καὶ συνεχῆ ποίησιν εἰρόντων, (ὥσπερ     ὑμέτερος μίαν ἑξῆς διέξεισι μάχην
[36, 20]   ὁρῶμεν, πάνυ δὲ ἡδέως ἀκούομεν  ὅ,   τι ἂν λέγῃς. οὐ μέντοι
[36, 10]   ἐὰν δὲ πύθῃ τινὸς αὐτῶν  ὅ,   τι ἐστὶ τοῦτο, λέγω δὲ
[36, 10]   πόλεως. καὶ πρῶτόν γε, ἔφην,  ὅ,   τι ἐστὶν αὐτὸ τοῦτο ὑπὲρ
[36, 0]   εἰς θάλασσαν παρὰ φρούριον Ἀλέκτορος,     λέγεται τῆς γυναικὸς εἶναι τοῦ
[36, 10]   δὲ ὁποῖόν τι καὶ καθ´     μηδενὶ τῶν ἄλλων ταὐτόν, οὐκ
[36, 0]   προσῳκοδόμηται τοῦ παλαιοῦ περιβόλου, καθ´     πύργοι τινὲς οὐ πολλοὶ διαμένουσιν
[36, 0]   καὶ στερεὸν ὥσπερ ἔμβολον, περὶ     συμπίπτουσιν οἱ ποταμοί. τὸ δὲ
[36, 30]   τι τούτῳ παραπλήσιον τὸ πολιτευόμενον.  (ὅδε   μὲν οὖν τῶν φιλοσόφων
[36, 10]   οὐ πρὸς ὅλην Ἰλιάδα καὶ  Ὀδύσσειαν   ταῦτα τὰ ἔπη ἐστὶ τοῖς
[36, 60]   δέ οἱ φίλον ἦτορ γηθοσύνῃ,  ὅθ´   ὁρᾶτο θεοὺς τοὺς ἅπαντας ἤδη
[36, 30]   ὑπάρχει τοῖς Εἵλωσι γενέσθαι Σπαρτιάταις·  ὅθεν   δὴ {καὶ} διατελοῦσιν ἐπιβουλεύοντες τῇ
[36, 60]   εἰλικρινοῦς τε καὶ ἄκρας ἁρμονίας.  (ὅθεν   δὴ καὶ ἡμεῖς ἐάσωμεν τὰ
[36, 30]   παρασκευάζουσιν, οὐδέ ποτ´ ἔνδον παριοῦσιν.  ὅθεν   δὴ καὶ θεράποντας Μουσῶν αὑτοὺς
[36, 0]   τοῦ Πόντου πόλεις μέχρι Ἀπολλωνίας.  (ὅθεν   δὴ καὶ σφόδρα ταπεινὰ τὰ
[36, 30]   ἅτε προδήλου γιγνομένης τῆς φορᾶς.  ὅθεν   κοινῆς φήμης τυγχάνειν, ὡς ἔοικεν,
[36, 0]   τῶν ἁλῶν ἐστι τὸ πλῆθος,  ὅθεν   οἱ πλείους τῶν βαρβάρων λαμβάνουσιν
[36, 40]   καθάπερ εἶπον, μερῶν εἶναι κινήσεις,  ὅθεν   ὑπ´ ἀνθρώπων ὁρᾶσθαι σαφέστερον. τῆς
[36, 0]   ἀπὸ τοῦ ῥεύματος τὸ βάθος.  ὅθενπερ   καὶ ἐξίησι, διὰ τὴν ἰσχὺν
[36, 30]   δὴ καὶ βασιλέα. (οἷς πειθόμενοι  οἱ   ἄνθρωποι Διὸς βασιλέως ἱδρύονται βωμούς,
[36, 20]   ζητήσαι ἄν τις, εἰ ἐπειδὰν  οἱ   ἄρχοντες καὶ προεστῶτες ὦσι φρόνιμοι
[36, 10]   μόνον αὑτὸν ἄλλον, ὥσπερ  οἱ   βάρβαροι. δὲ ἔμπειρος τῷ
[36, 0]   τόποις διεσπαρμένης. ἁλόντες δὲ τότε  οἱ   Βορυσθενῖται πάλιν συνῴκησαν, ἐθελόντων ἐμοὶ
[36, 0]   ἐπυνθανόμην. σχεδὸν δὲ καὶ πάντες  οἱ   Βορυσθενῖται περὶ τὸν ποιητὴν ἐσπουδάκασιν
[36, 0]   μικρὸν μέλαν, λεπτόν, ὥσπερ εἰώθασιν  οἱ   Βορυσθενῖται. χρῶνται δὲ καὶ τῇ
[36, 10]   ᾐσθημένοι καὶ ὁποῖόν τί ἐστιν.  οἱ   γὰρ πολλοί, ἔφην, ἄνθρωποι τὸ
[36, 20]   λόγον, ἐὰν ἄρα σχολὴν ἡμῖν  οἱ   γείτονες παράσχωσιν εἰς αὔριον καὶ
[36, 10]   καὶ οἱ μὲν πρεσβύτατοι καὶ  οἱ   γνωριμώτατοι καὶ οἱ ἐν ταῖς
[36, 40]   Διὶ τρέφουσιν ἅρμα Νισαίων ἵππων·  οἱ   δέ εἰσι κάλλιστοι καὶ μέγιστοι
[36, 30]   κατείχοντο Ὅμηρός τε καὶ Ἡσίοδος.  (οἱ   δὲ μετ´ ἐκείνους ὕστερον ἐπὶ
[36, 10]   ἑκάστου, τὸ δὲ πρᾶγμ´ ἀγνοοῦσιν.  (οἱ   δὲ πεπαιδευμένοι τοῦτο φροντίζουσιν, ὅπως
[36, 60]   τὸ τοῦ λόγου σχῆμα, ὥσπερ  οἱ   δεινοὶ περὶ τοὺς ὄρνιθάς φασι
[36, 0]   δεξιοῖς φαίνεται ποταμός, καὶ τεκμαίρονται  οἱ   εἰσπλέοντες ἀπὸ τοῦ ῥεύματος τὸ
[36, 10]   ἀνθρώπου ὄνομα πάντες οὕτω λέγουσιν  οἱ   ἑλληνίζοντες, ἐὰν δὲ πύθῃ τινὸς
[36, 10]   πρεσβύτατοι καὶ οἱ γνωριμώτατοι καὶ  οἱ   ἐν ταῖς ἀρχαῖς κύκλῳ καθίζοντο
[36, 30]   εὐδαίμονος καὶ μακαρίας καταστάσεως· ὃν  οἱ   θεῖοι ποιηταὶ μαθόντες ἐκ Μουσῶν
[36, 10]   ἱερόν, οὗπερ εἰώθασι βουλεύεσθαι. καὶ  οἱ   μὲν πρεσβύτατοι καὶ οἱ γνωριμώτατοι
[36, 10]   ἀκούουσιν ἐν τῷ βαδίζειν, ἀλλ´  οἱ   ὄπισθεν πράγματα ἔχουσι καὶ παρέχουσι
[36, 40]   δὲ τὸν μῦθον οὐχ ὥσπερ  οἱ   παρ´ ἡμῖν προφῆται τῶν Μουσῶν
[36, 0]   ἁλῶν ἐστι τὸ πλῆθος, ὅθεν  οἱ   πλείους τῶν βαρβάρων λαμβάνουσιν ὠνούμενοι
[36, 10]   γενέσθαι. (Τοῦτο μέν, ἔφην, ἀπολελαύκασιν  {οἱ   ποιηταὶ αὐτῶν} ἀπὸ Ὁμήρου ὥσπερ
[36, 10]   ἀγνοεῖ. μόνου γὰρ Ὁμήρου μνημονεύουσιν  οἱ   ποιηταὶ αὐτῶν ἐν τοῖς ποιήμασιν,
[36, 40]   βραδύτερος. τούτου δὲ μυθολογοῦσιν εἴδωλον  οἱ   ποιηταὶ γενέσθαι παρ´ ἀνθρώποις, ἐμοὶ
[36, 30]   τριόδοις. οὗτοι δ´ οὖν πάντες  οἱ   ποιηταὶ κατὰ ταὐτὰ τὸν πρῶτον
[36, 0]   οἰκοῦντες τὴν Ταυρικήν. ἐκδιδόασι δὲ  οἱ   ποταμοὶ εἰς θάλασσαν παρὰ φρούριον
[36, 0]   ὥσπερ ἔμβολον, περὶ συμπίπτουσιν  οἱ   ποταμοί. τὸ δὲ ἐντεῦθεν ἤδη
[36, 10]   οἶσθα γὰρ δήπου ὅτι χθὲς  οἱ   Σκύθαι προσελάσαντες μεσημβρίας τοὺς μέν
[36, 60]   διαφερόντως ἥμενος Οὐλύμπῳ, ἐγέλασσε δέ  οἱ   φίλον ἦτορ γηθοσύνῃ, ὅθ´ ὁρᾶτο
[36, 0]   καὶ τῶν Ἑλλήνων καὶ Σκυθῶν  οἱ   Χερρόνησον οἰκοῦντες τὴν Ταυρικήν. ἐκδιδόασι
[36, 30]   ὑπὸ μάγων ἀνδρῶν ᾄδεται θαυμαζόμενος,  οἳ   τὸν θεὸν τοῦτον ὑμνοῦσιν ὡς
[36, 40]   ἆσθμα τοῦ πρώτου προσπεσὸν ἄνωθεν,  οἷα   δὴ θυμοειδοῦς, ἐθέρμηνε τοὺς ἄλλους,
[36, 50]   οὐκ ἄτακτον οὐδὲ ῥυπαρὰν ἀστραπήν,  οἵαν   χειμέριος ἐλαυνομένων βιαιότερον πολλάκις τῶν
[36, 20]   πόλιν οὔτε τις γενομένην πρότερον  οἶδε   {θνητὴν} οὔτε ποτὲ ὡς ἐσομένην
[36, 20]   βουλόμεθα, ἀλλά σε εὖ πράξαντα  οἴκαδε   κατελθεῖν τὴν ταχίστην. (νῦν οὖν
[36, 0]   ἑλληνίζοντες διὰ τὸ ἐν μέσοις  οἰκεῖν   τοῖς βαρβάροις ὅμως τήν γε
[36, 10]   πόλις ἐν σκοπέλῳ κατὰ κόσμον  οἰκεῦσα   σμικρὴ κρέσσων Νίνου ἀφραινούσης. ἀλλ´
[36, 10]   καὶ ἀνόμως ὑπὸ ἀνθρώπων ἀφρόνων  οἰκῆται;   (καὶ ὃς οὐ μάλα ἡδέως
[36, 0]   μεταξὺ συμπέφρακται κατ´ ἐκεῖνο ταῖς  οἰκίαις   οὐκ ἐχούσαις ὁποῖα διαλείπει. τειχίον
[36, 0]   ἀναστάσεως τε φαυλότης τῶν  οἰκοδομημάτων   καὶ τὸ συνεστάλθαι τὴν πόλιν
[36, 30]   παντός. ὥστε ταύτῃ γε οὐδὲ  οἶκον   δοκοῦσί μοι ὀκνῆσαι ἂν ἀποφήνασθαι
[36, 0]   τινες πολὺ ἀφεστῶτες τοῦ νῦν  οἰκουμένου,   ὥστε μηδ´ εἰκάσαι ὅτι μιᾶς
[36, 10]   δοκοῦσί μοι ὀρθῶς ποιεῖν, πόλιν  οἰκοῦντες   ἀρχαίαν καὶ Ἑλληνίδα, βουλόμενοι ἀκοῦσαι
[36, 0]   Ἑλλήνων καὶ Σκυθῶν οἱ Χερρόνησον  οἰκοῦντες   τὴν Ταυρικήν. ἐκδιδόασι δὲ οἱ
[36, 10]   ἐστὶ καὶ εὐτυχεστέρα κατὰ κόσμον  οἰκοῦσα   μεγάλη ἐν λείῳ καὶ
[36, 0]   πολέμους. ἅτε γὰρ ἐν μέσοις  οἰκοῦσα   τοῖς βαρβάροις τοσοῦτον ἤδη χρόνον,
[36, 30]   (βασιλεία γὰρ πόλει μᾶλλον  οἴκῳ   πρεπόντως ἂν λέγοιτο. οὐ γὰρ
[36, 10]   τοῦ ἑτέρου ποιητοῦ τὸ ὄνομα,  οἶμαι   δὲ μηδὲ τούτων μηδένα. οὐδὲ
[36, 20]   τὸ δὲ ἕτερον οὐκ ἂν  οἶμαι   ἐδυνάμην, καίτοι σφόδρα βουλόμενος, ὁμοίως
[36, 40]   Σελήνην σημεῖα προφανῆ ὁρᾶσθαι, ὥσπερ  οἶμαι   καὶ τῶνδε τῶν ἵππων ἐστὶ
[36, 30]   τε καὶ ζῷον οὐκ ἂν  οἶμαι   ῥᾳδίως ὑπομένοι τις ὑπολαβεῖν. ἀλλὰ
[36, 50]   ταχὺ ἀναλώσαντα τοὺς ἄλλους, καθάπερ  οἶμαι   τῷ ὄντι κηρίνους, ἐν οὐ
[36, 20]   καὶ ἀγοραῖοι, ῥάκη φαῦλα καὶ  οἶνον   πονηρὸν εἰσκομίζοντες καὶ τά γε
[36, 10]   αὐτόν, ἀλλὰ πρότερον γευσάμενοι τοῦ  οἴνου,   κἂν ἄλλο τι φορτίον ἄγῃ,
[36, 20]   Πλάτωνος ἐλευθερίας περὶ τὴν φράσιν,  οἷον   δὴ καὶ ἄρτι ποιεῖν ἡμῖν
[36, 50]   ἅρματος, ἀτοπωτέρας δεόμενοι τῆς εἰκόνος·  οἷον   εἴ τις θαυματοποιὸς ἐκ κηροῦ
[36, 10]   δύναμιν εἴσονται ἑκάστου οὗ λέγουσιν·  οἷον   τὸ τοῦ ἀνθρώπου ὄνομα πάντες
[36, 50]   ἀμηχάνως, πολὺ δὴ λαμπρότερον  οἷος   ὁρᾶται νῦν. πάντα γάρ που
[36, 30]   γένους καὶ δὴ καὶ βασιλέα.  (οἷς   πειθόμενοι οἱ ἄνθρωποι Διὸς βασιλέως
[36, 10]   καίτοι οὐ σφόδρα ἀθορύβως ἔχοντας.  οἶσθα   γὰρ δήπου ὅτι χθὲς οἱ
[36, 20]   ἄπειροί ἐσμεν, Ὁμήρου δέ, ὡς  οἶσθα,   ἐρασταὶ καί τινες οὐ πολλοὶ
[36, 30]   γε οὐδὲ οἶκον δοκοῦσί μοι  ὀκνῆσαι   ἂν ἀποφήνασθαι τοῦ Διὸς τὸν
[36, 60]   δυνατὸν ἐπᾶραι τὸν λόγον οὐκ  ὀκνήσαντες.   εἰ δὲ ἀτεχνῶς ὑψηλόν τε
[36, 30]   δὴ καὶ πατέρα αὐτὸν οὐκ  ὀκνοῦσι   προσαγορεύειν τινὲς ἐν ταῖς εὐχαῖς,
[36, 0]   τῶν Ἑλλήνων. ἦν δὲ ὡς  ὀκτωκαίδεκα   ἐτῶν Καλλίστρατος, πάνυ καλὸς
[36, 50]   τὰ νεώτερα εὐθαλέστερα τῶν παλαιῶν  ὅλα   τε βλαστοῖς ἐοικότα. καὶ μὴν
[36, 50]   μὲν ἀνθρώποις διὰ τὸν αὑτῶν  ὄλεθρον   γίγνεσθαι μὴ κατὰ λόγον μηδὲ
[36, 10]   Νίνου ἀφραινούσης. ἀλλ´ οὐ πρὸς  ὅλην   Ἰλιάδα καὶ Ὀδύσσειαν ταῦτα τὰ
[36, 50]   γάμον. (ὑγρὰν δὲ ποιήσας τὴν  ὅλην   οὐσίαν, ἓν σπέρμα τοῦ παντός,
[36, 30]   ξύμπαντος ἡγεμὼν οὐρανοῦ καὶ τῆς  ὅλης   δεσπότης οὐσίας, αὐτὸς οὕτως ἐξηγούμενος
[36, 30]   δήμων καὶ δεκαρχιῶν δὴ καὶ  ὀλιγαρχιῶν   καί τινων ἄλλων τοιούτων ἀρρωστημάτων
[36, 0]   ἡμᾶς ἔξωθεν προσελαύνων, παρελθὼν δὲ  ὀλίγον   κατέβη, καὶ τὸν ἵππον τῷ
[36, 0]   βαρβάροις ὅμως τήν γε Ἰλιάδα  ὀλίγου   πάντες ἴσασιν ἀπὸ στόματος. ~εἶπον
[36, 30]   ὅλων οὐκ ἂν βασιλεύεσθαι τὸ  ὅλον   ὁμολογοῖεν οὐδὲ βασιλεύεσθαι φήσαντες οὐκ
[36, 50]   λαμπρότερον ἅτε νεώτερον. (ἀστράψας δὲ  ὅλος   οὐκ ἄτακτον οὐδὲ ῥυπαρὰν ἀστραπήν,
[36, 50]   λέγουσι ταύτην ἡνιόχησιν ἰσχυράν, οὐχ  ὅλου   φθειρομένου τοῦ παντός. (πάλιν δὲ
[36, 30]   βασιλέα εἰπόντες τὸν ἐπὶ τῶν  ὅλων   οὐκ ἂν βασιλεύεσθαι τὸ ὅλον
[36, 10]   οὐδεὶς ἂν ἠνέσχετο Βορυσθενιτῶν εἰς  Ὅμηρον   καὶ Ἀχιλλέα τοιαῦτα εἰπόντος.
[36, 10]   ποτε ἐπαινεσόμεθα Ἀχιλλέα τε καὶ  Ὅμηρον   ὅσα δοκεῖ ἡμῖν ὀρθῶς λέγειν.
[36, 10]   ἀγαγεῖν, Παραιτοῦμαί σε, εἶπον, καθ´  Ὅμηρον   συγγνώμην ἔχειν μοι, „εἴ τι
[36, 10]   ἡμεῖς ἄλλον τινὰ ποιητὴν  Ὅμηρον.   τοῦτον δὲ σχεδόν τι οὐδὲ
[36, 10]   δοκεῖ, Καλλίστρατε, ἀμείνων ποιητὴς  Ὅμηρος   Φωκυλίδης; καὶ ὃς γελάσας
[36, 10]   πολλοῦ ἄξιον ἡγούμενος, οὐχ ὥσπερ  Ὅμηρος   οὐδαμοῦ τῆς ποιήσεως ὠνόμασεν αὑτόν.
[36, 40]   ὕμνησεν ἀξίως τῶν τῇδε οὔτε  Ὅμηρος   οὔτε Ἡσίοδος, ἀλλὰ Ζωροάστρης καὶ
[36, 30]   ἔπασχον ἐκ Μουσῶν καὶ κατείχοντο  Ὅμηρός   τε καὶ Ἡσίοδος. (οἱ δὲ
[36, 10]   τὸν ἀρχαῖον τρόπον, ὥς φησιν  Ὅμηρος   τοὺς Ἕλληνας, κομῶντες καὶ τὰ
[36, 20]   ἀκριβεστέρας ταύτης φιλοσοφίας ἄπειροί ἐσμεν,  Ὁμήρου   δέ, ὡς οἶσθα, ἐρασταὶ καί
[36, 0]   ὑπὲρ οὐδενὸς ἄλλου θέλουσιν  Ὁμήρου.   καὶ τἄλλα οὐκέτι σαφῶς ἑλληνίζοντες
[36, 10]   ἄλλος οὐδεὶς ἀγνοεῖ. μόνου γὰρ  Ὁμήρου   μνημονεύουσιν οἱ ποιηταὶ αὐτῶν ἐν
[36, 20]   τινὰ ἀναμνησθεὶς Πλάτωνός τε καὶ  Ὁμήρου.   τὸ μὲν δὴ τῆς πόλεως
[36, 20]   οὐ σμικρὸν οὐδὲ πόρρω τοῦ  Ὁμήρου   φθέγγεται. (κἀγὼ σφόδρα γε ἥσθην
[36, 10]   ἀπολελαύκασιν {οἱ ποιηταὶ αὐτῶν} ἀπὸ  Ὁμήρου   ὥσπερ ἀπὸ ὀφθαλμίας. τὸν δὲ
[36, 20]   οὐκ ἐθελήσω, οὔτε Πλάτωνι οὔτε  Ὁμήρῳ.   οὐ γάρ τοι οὐδὲ τῷ
[36, 40]   κατέκλυσε τὸν αὐτὸν τοῦτον ἅτε  ὁμόζυγα·   πειρᾶται δὴ τῆς ἐναντίας τῇ
[36, 50]   φύσις νηπία τότε καὶ ὑδαρὴς  ὁμοία   Δήμητρος ἀτελεῖ χλόῃ, προελθοῦσα δὲ
[36, 30]   ἔπος εἰπεῖν· ἀτεχνῶς δὲ ἔοικεν  ὅμοιον   εἶναι τοῖς ἔξω περὶ θύρας
[36, 40]   λέγουσιν, οὐ πάνυ τι φροντίζοντες  ὅμοιόν   σφισι γίγνεσθαι πανταχῇ τὸ τῆς
[36, 50]   κυβερνῶντος τὸ πᾶν. εἶναι γὰρ  ὅμοιον   ὥσπερ ὅταν ἅρματος ἡνίοχος τῶν
[36, 10]   τυχὸν γὰρ νῦν οὐ πάντες  ὁμοίως   ἀκούουσιν ἐν τῷ βαδίζειν, ἀλλ´
[36, 40]   καὶ τὼ δύο τὼ πλησίον  ὁμοίως   πρὸς αὐτὸν ἐγκλίνειν, ἀτεχνῶς ἐπιπίπτοντε
[36, 20]   οἶμαι ἐδυνάμην, καίτοι σφόδρα βουλόμενος,  ὁμοίως   τῷ Ἀχιλλεῖ ἀγωνίζεσθαι. καὶ νῦν
[36, 30]   συγχωροῦντες πόλιν οὐκ ἂν ἀποτρέποιντο  ὁμολογεῖν   τι τούτῳ παραπλήσιον τὸ
[36, 30]   οὐκ ἂν βασιλεύεσθαι τὸ ὅλον  ὁμολογοῖεν   οὐδὲ βασιλεύεσθαι φήσαντες οὐκ ἂν
[36, 30]   νόμον μετὰ πάσης φιλίας καὶ  ὁμονοίας·   (ὅπερ δὴ σοφώτατος καὶ
[36, 50]   ἡνιοχήσεως ἐκείνης καὶ ἀρχῆς καὶ  ὁμονοίας   τῆς τε τῶν τριῶν φύσεων
[36, 0]   πόλεως γενομένης, ἅτε οὐκ ἔχοντες  ὁμοφώνους   τοὺς ὑποδεχομένους οὐδὲ τῶν Σκυθῶν
[36, 50]   συνέλθῃ φύσιν, ἡττηθέντα τοῦ κρείττονος.  ὅμως   δὲ καὶ ταύτην τὴν κίνησιν
[36, 40]   οὐχ ὅπως πτερωτός, ἐπώνυμος Ἑστίας.  ὅμως   δὲ οὐκ ἀποτρέπονται τῆς εἰκόνος,
[36, 20]   νόμου καὶ τῆς ὀρθῆς διοικήσεως,  ὅμως   δὲ πρὸς τὸ παρὸν εὐπορήσομεν
[36, 40]   χαρίεντα ᾄσματα βαρβαρικὸν ᾆσμα ἐπᾴδων·  ὅμως   δὲ τολμητέον. φασὶ τῶν ἵππων
[36, 10]   τοῦ τείχους τὸ πολεμικόν. ἀλλ´  ὅμως   οὕτως ἦσαν φιλήκοοι καὶ τῷ
[36, 0]   ἐν μέσοις οἰκεῖν τοῖς βαρβάροις  ὅμως   τήν γε Ἰλιάδα ὀλίγου πάντες
[36, 0]   ~ΒΟΡΥΣΘΕΝΙΤΙΚΟΣ  ΟΝ   ΑΝΕΓΝΩ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ. (Ἐτύγχανον
[36, 50]   ἀλκῇ καὶ τῇ ξυμπάσῃ ἀρετῇ,  (ὃν   εἴπομεν ἐν ἀρχῇ τῶν λόγων
[36, 30]   τῆς εὐδαίμονος καὶ μακαρίας καταστάσεως·  ὃν   οἱ θεῖοι ποιηταὶ μαθόντες ἐκ
[36, 40]   παῖδες ᾄδουσι παρ´ ἐκείνου μαθόντες·  ὃν   Πέρσαι λέγουσιν ἔρωτι σοφίας καὶ
[36, 10]   γὰρ πολλοί, ἔφην, ἄνθρωποι τὸ  ὄνομα   αὐτὸ ἴσασι καὶ φθέγγονται τοῦ
[36, 10]   λαμβάνει. ὥστε καὶ προστίθησι τὸ  ὄνομα   αὐτοῦ καθ´ ἕκαστον διανόημα, ἅτε
[36, 0]   γὰρ πόλις τὸ μὲν  ὄνομα   εἴληφεν ἀπὸ τοῦ Βορυσθένους διὰ
[36, 10]   ἔγωγε τοῦ ἑτέρου ποιητοῦ τὸ  ὄνομα,   οἶμαι δὲ μηδὲ τούτων μηδένα.
[36, 30]   οὐ μύστας οὐδὲ ἄλλο σεμνὸν  ὄνομα.   (οὐκοῦν, ὡς ἔφην, τούς τε
[36, 10]   λέγουσιν· οἷον τὸ τοῦ ἀνθρώπου  ὄνομα   πάντες οὕτω λέγουσιν οἱ ἑλληνίζοντες,
[36, 30]   ἐκ Μουσῶν ὑμνοῦσιν ἅμα καὶ  ὀνομάζουσι   πατέρα θεῶν καὶ ἀνθρώπων. (κινδυνεύει
[36, 40]   παρ´ ἀνθρώποις, ἐμοὶ δοκεῖν, ὅντινα  ὀνομάζουσι   Πήγασον, καί φασιν ἀνεῖναι κρήνην
[36, 40]   Ἕλληνες ἀγνοίᾳ τοῦ ὀνόματος οὕτως  ὀνομάζουσιν   ἀνθρώπους γόητας. ἐκεῖνοι δὲ τά
[36, 30]   δὴ καὶ θεράποντας Μουσῶν αὑτοὺς  ὀνομάζουσιν,   οὐ μύστας οὐδὲ ἄλλο σεμνὸν
[36, 0]   ὡς ἐμοὶ δοκοῦσι, (κατὰ τοῦτο  ὀνομασθέντων   ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων. ἦν δὲ
[36, 20]   λοιπὸν σχεδόν τι δεῦρο ἀφικνοῦνται  ὀνόματι   Ἕλληνες, τῇ δὲ ἀληθείᾳ βαρβαρώτεροι
[36, 40]   οὐχ ὡς Ἕλληνες ἀγνοίᾳ τοῦ  ὀνόματος   οὕτως ὀνομάζουσιν ἀνθρώπους γόητας. ἐκεῖνοι
[36, 40]   ἀνθρώποις ταῦτα μὲν ἰδίου ἕκαστον  ὀνόματος·   τὰ δὲ ἄλλα κατὰ πλῆθος
[36, 20]   Πλάτωνος· ὧν δὴ κἀμὲ ὁρᾷς  ὄντα,   ἀεί ποτε ἐντυγχάνοντα τοῖς ἐκείνου
[36, 50]   τελεώσας ἀπέδειξεν ἐξ ἀρχῆς τὸν  ὄντα   κόσμον εὐειδῆ καὶ καλὸν ἀμηχάνως,
[36, 50]   διανέμειν ἕκαστα καὶ δημιουργεῖν τὸν  ὄντα   νῦν κόσμον ἐξ ἀρχῆς πολὺ
[36, 0]   ὕβρεως. (εἰδὼς οὖν αὐτὸν φιλόμηρον  ὄντα   περὶ τούτου εὐθὺς ἐπυνθανόμην. σχεδὸν
[36, 20]   τῷ κοινωνεῖν τοῦ νόμου, ἀξύνετοι  ὄντες   αὐτοῦ. ἐκ δὲ τῶν ἄλλων
[36, 20]   λέγονται μετέχειν πόλεως, φύσει πολῖται  ὄντες,   οὐ τῷ φρονεῖν τε καὶ
[36, 30]   αὐτοὶ τελεῖν τὸν ὄχλον, τῷ  ὄντι   βακχείων τινὰς σκηνὰς ἀκαλύπτους πηξάμενοι
[36, 30]   καὶ ἀρίστῃ βασιλείᾳ κεκοσμημένη, τῷ  ὄντι   βασιλευομένη κατὰ νόμον μετὰ πάσης
[36, 50]   τοὺς ἄλλους, καθάπερ οἶμαι τῷ  ὄντι   κηρίνους, ἐν οὐ πολλῷ τινι
[36, 20]   σώφρονα καὶ νόμιμον καὶ τῷ  ὄντι   πόλιν ἀπὸ τῶν διοικούντων· ὥσπερ
[36, 10]   πόλιν φεύγουσιν. (ἦν δὲ τῷ  ὄντι   ταῦτα οὕτως, καὶ αἵ τε
[36, 40]   γενέσθαι παρ´ ἀνθρώποις, ἐμοὶ δοκεῖν,  ὅντινα   ὀνομάζουσι Πήγασον, καί φασιν ἀνεῖναι
[36, 60]   καὶ τὸ κάλλος ἀεὶ καλοῦ  ὄντος   ἀμηχάνως, οὐδεὶς δύναιτ´ ἂν ἀνθρώπων
[36, 20]   ἂν μουσικόν, τοῦ κορυφαίου μουσικοῦ  ὄντος,   τῶν δὲ ἄλλων ἐκείνῳ συνεπομένων
[36, 0]   (τοῦτο δέ ἐστι τῆς χώρας  ὀξὺ   καὶ στερεὸν ὥσπερ ἔμβολον, περὶ
[36, 30]   μετὰ πάσης φιλίας καὶ ὁμονοίας·  (ὅπερ   δὴ σοφώτατος καὶ {ὁ}
[36, 0]   ὥσπερ τὰ ἐπὶ τῶν μνημάτων.  ὅπερ   οὖν ἔφην, (ἔτυχον περιπατῶν πρὸ
[36, 20]   διακοσμήσεως φίλον σοι καλεῖν, εἰπὲ  ὅπῃ   τε καὶ ὅπως ἔχει, ὡς
[36, 30]   ὑπολαβεῖν. ἀλλὰ τὴν νῦν διακόσμησιν,  ὁπηνίκα   διῄρηται καὶ μεμέρισται τὸ πᾶν
[36, 10]   ἐν τῷ βαδίζειν, ἀλλ´ οἱ  ὄπισθεν   πράγματα ἔχουσι καὶ παρέχουσι τοῖς
[36, 20]   εἰσβεβληκότων ὑμῖν τῶν πολεμίων λαβόντα  ὅπλα   ὥσπερ τὸν Ἀχιλλέα μάχεσθαι, τὸ
[36, 40]   κρήνην ἐν Κορίνθῳ χαράξαντα τῇ  ὁπλῇ.   δὲ δὴ τέταρτος εἰκάσαι
[36, 10]   δεῖν ἅπαντες παρῆσαν ἐν τοῖς  ὅπλοις,   βουλόμενοι ἀκούειν. κἀγὼ ἀγάμενος αὐτῶν
[36, 0]   ἐκεῖνο ταῖς οἰκίαις οὐκ ἐχούσαις  ὁποῖα   διαλείπει. τειχίον δὲ παραβέβληται πάνυ
[36, 0]   Γέτας, ὅπως θεάσωμαι τἀκεῖ πράγματα  ὁποῖά   ἐστι. καὶ δὴ καὶ περιεπάτουν
[36, 10]   ἂν εἴητε ἅμα ᾐσθημένοι καὶ  ὁποῖόν   τί ἐστιν. οἱ γὰρ πολλοί,
[36, 10]   τι ἐστὶ τοῦτο, λέγω δὲ  ὁποῖόν   τι καὶ καθ´ μηδενὶ
[36, 10]   μὲν εἰώθασι λέγειν, ἀεὶ δὲ  ὁπόταν   μέλλωσι μάχεσθαι {παρακελεύονται τοῖς αὑτῶν
[36, 0]   ἐπιδημῶν ἐν Βορυσθένει τὸ θέρος,  ὁπότε   εἰσέπλευσα μετὰ τὴν φυγήν, βουλόμενος
[36, 20]   ἀεί ποτε ἐντυγχάνοντα τοῖς ἐκείνου  ὅπως   ἂν δύνωμαι· καίτοι ἴσως ἄτοπον
[36, 40]   ἵππων πέρι καὶ τῆς ἡνιοχήσεως,  ὅπως   ἐξηγούμενοι λέγουσιν, οὐ πάνυ τι
[36, 20]   καλεῖν, εἰπὲ ὅπῃ τε καὶ  ὅπως   ἔχει, ὡς δύνασαι ἐγγύτατα τείνων
[36, 0]   δύνωμαι, διὰ Σκυθῶν εἰς Γέτας,  ὅπως   θεάσωμαι τἀκεῖ πράγματα ὁποῖά ἐστι.
[36, 10]   (οἱ δὲ πεπαιδευμένοι τοῦτο φροντίζουσιν,  ὅπως   καὶ τὴν δύναμιν εἴσονται ἑκάστου
[36, 40]   στερεός τε καὶ ἀκίνητος, οὐχ  ὅπως   πτερωτός, ἐπώνυμος Ἑστίας. ὅμως δὲ
[36, 10]   γὰρ θεὸς ἡμῶν ἐστιν, ὡς  ὁρᾷς,   δὲ καὶ σχεδόν τι
[36, 20]   πολλοὶ Πλάτωνος· ὧν δὴ κἀμὲ  ὁρᾷς   ὄντα, ἀεί ποτε ἐντυγχάνοντα τοῖς
[36, 10]   Σκόπει, ἔφη, ἐπεὶ καὶ τούσδε  ὁρᾷς   πάντας ἐπιθυμοῦντας ἀκοῦσαί σου καὶ
[36, 40]   εἶναι κινήσεις, ὅθεν ὑπ´ ἀνθρώπων  ὁρᾶσθαι   σαφέστερον. τῆς δὲ τοῦ ξύμπαντος
[36, 40]   ἀλλοῖα. (ταῦτα δὲ ὑφ´ ἡμῶν  ὁρᾶσθαι   συνεστραμμένα, καθάπερ ἐν αὐγῇ λαμπρᾷ
[36, 40]   καὶ τὴν Σελήνην σημεῖα προφανῆ  ὁρᾶσθαι,   ὥσπερ οἶμαι καὶ τῶνδε τῶν
[36, 50]   πολὺ δὴ λαμπρότερον οἷος  ὁρᾶται   νῦν. πάντα γάρ που καὶ
[36, 60]   οἱ φίλον ἦτορ γηθοσύνῃ, ὅθ´  ὁρᾶτο   θεοὺς τοὺς ἅπαντας ἤδη γεγονότας
[36, 30]   ἀμυήτοις πολλάκις ἐξέφερον ἀτελῆ παραδείγματα  ὀργίων·   θαυμαζόμενοι δὲ ὑπὸ τῶν πολλῶν
[36, 20]   δαιμονίως καὶ τούσδε ὁρῶ πάντας  ὀργῶντας   πρὸς ἐκεῖνον τὸν λόγον· καὶ
[36, 40]   τῶν ἄλλων καθ´ αὑτὸν ἐν  ὄρει   τινὶ ζῆν· ἔπειτα ἁφθῆναι τὸ
[36, 20]   καὶ μακαρίου νόμου καὶ τῆς  ὀρθῆς   διοικήσεως, ὅμως δὲ πρὸς τὸ
[36, 50]   παντὸς τάξεως, λανθάνειν δὲ αὐτοὺς  ὀρθῶς   γιγνόμενα καὶ κατὰ γνώμην τοῦ
[36, 10]   καὶ Ὅμηρον ὅσα δοκεῖ ἡμῖν  ὀρθῶς   λέγειν. (τὸ δὲ παρὸν σκεπτέον
[36, 10]   ἐγένετο, εἶπον ὅτι δοκοῦσί μοι  ὀρθῶς   ποιεῖν, πόλιν οἰκοῦντες ἀρχαίαν καὶ
[36, 20]   φορᾶς ἀγομένου μιᾷ γνώμῃ καὶ  ὁρμῇ   τοῦ ξύμπαντος οὐρανοῦ. (μίαν γὰρ
[36, 60]   ὥσπερ οἱ δεινοὶ περὶ τοὺς  ὄρνιθάς   φασι τὸν σφόδρα ἄνω χωρήσαντα
[36, 40]   τινὶ ζῆν· ἔπειτα ἁφθῆναι τὸ  ὄρος   πυρὸς ἄνωθεν πολλοῦ κατασκήψαντος συνεχῶς
[36, 10]   τοῦ Ἀχιλλέως πηδήσεών τε καὶ  ὀρούσεων   καὶ τῆς φωνῆς, ὅτι μόνον
[36, 20]   τε ἀνεπτέρωμαι δαιμονίως καὶ τούσδε  ὁρῶ   πάντας ὀργῶντας πρὸς ἐκεῖνον τὸν
[36, 20]   καί σε πάνυ μὲν ἡδέως  ὁρῶμεν,   πάνυ δὲ ἡδέως ἀκούομεν ὅ,
[36, 10]   ποιητὴς Ὅμηρος Φωκυλίδης; καὶ  ὃς   γελάσας ἔφη, Ἀλλ´ οὐδὲ ἐπίσταμαι
[36, 10]   ὑπὸ ἀνθρώπων ἀφρόνων οἰκῆται; (καὶ  ὃς   οὐ μάλα ἡδέως ἀποδεξάμενος,
[36, 10]   ἐπαινεσόμεθα Ἀχιλλέα τε καὶ Ὅμηρον  ὅσα   δοκεῖ ἡμῖν ὀρθῶς λέγειν. (τὸ
[36, 20]   καὶ τοῦ πράγματος οὐκ ἀναξίως  ὅσα   εἶπες εἰρηκέναι καὶ ὡς ἂν
[36, 30]   τοῖς τυχοῦσι τῶν ζῴων, ἀλλ´  ὅσοις   μέτεστι λόγου καὶ φρονήσεως, πολὺ
[36, 50]   τῶν ἄλλων συστάσει ζῴων, καθ´  ὅσον   ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος συνεστάναι
[36, 60]   καὶ ἡμεῖς ἐάσωμεν τὰ νῦν,  ὅσον   ἡμῖν δυνατὸν ἐπᾶραι τὸν λόγον
[36, 20]   εἷς ἐφθέγξατο εἰς τὸ μέσον,  ὅσπερ   ἦν πρεσβύτατος αὐτῶν καὶ μέγιστον
[36, 50]   πᾶν. εἶναι γὰρ ὅμοιον ὥσπερ  ὅταν   ἅρματος ἡνίοχος τῶν ἵππων τινὰ
[36, 40]   ὑπὸ κρείττονος πυρός. (πάλιν δὲ  ὅταν   διὰ πλειόνων ἐτῶν Νυμφῶν
[36, 60]   ἀκμάζων εὐθὺς ἀπὸ τῆς ἀρχῆς.  ~ὅτε   δὴ καὶ δημιουργὸς αὐτοῦ
[36, 50]   λειφθέντος, ἀλλὰ πάσης ἐπικρατούσης μανότητος,  ὅτε   κάλλιστος γίγνεται, τὴν καθαρωτάτην λαβὼν
[36, 50]   ξύμπας οὐρανός τε καὶ κόσμος,  ὅτε   πρῶτον συνετελέσθη, κοσμηθεὶς ὑπὸ τῆς
[36, 10]   ἥσθη τῇ ὄψει φιλόσοφος ἀνήρ,  ὅτι   ἅπαντες ἦσαν τὸν ἀρχαῖον τρόπον,
[36, 10]   (ἐπεὶ δὲ ἡσυχία ἐγένετο, εἶπον  ὅτι   δοκοῦσί μοι ὀρθῶς ποιεῖν, πόλιν
[36, 10]   πυνθανομένῳ τί ἐστιν ἄνθρωπος ἀποκρίνεται  ὅτι   ζῷον λογικὸν θνητόν. τὸ γὰρ
[36, 10]   ὠφελεῖ ὑμᾶς ἐκμανθάνοντας ἐκεῖνο,  ὅτι   σμικρὰ πόλις ἐν τραχεῖ
[36, 10]   ἡδέως ἀποδεξάμενος, ξένε, εἶπεν,  ὅτι   ἡμεῖς σε ἀγαπῶμεν καὶ σφόδρα
[36, 20]   Εὐρύτῳ φησὶ συνενεγκεῖν ποιητὴς  ὅτι   ἤριζε πρὸς τοὺς κρείττονας. οὐ
[36, 20]   μηδὲ βαρβαρικὸν ἡγήσῃ τὸ τοιοῦτον,  ὅτι   μεταξὺ λέγοντί σοι ἐμποδὼν ἐγενόμην.
[36, 0]   νῦν οἰκουμένου, ὥστε μηδ´ εἰκάσαι  ὅτι   μιᾶς ἦσαν πόλεως. ταῦτά τε
[36, 10]   καὶ ὀρούσεων καὶ τῆς φωνῆς,  ὅτι   μόνον φθεγξάμενος ἔτρεπε τοὺς Τρῶας,
[36, 20]   γε φωνῆς ξυνίεμεν ὑπὸ συνηθείας  ὅτι   οὐ σμικρὸν οὐδὲ πόρρω τοῦ
[36, 20]   νόμου διοικούμενον. ἤδη οὖν δῆλον  ὅτι   τῆς προσηγορίας ταύτης οὐδεμιᾷ προσήκει
[36, 10]   ἀθορύβως ἔχοντας. οἶσθα γὰρ δήπου  ὅτι   χθὲς οἱ Σκύθαι προσελάσαντες μεσημβρίας
[36, 20]   φιλοσοφίας λόγων καὶ περὶ παντὸς  ὅτου   ἂν ἐπιθυμῇ τις ἐξεῖναι παρὰ
[36, 30]   οἴκῳ πρεπόντως ἂν λέγοιτο.  οὐ   γὰρ δὴ βασιλέα εἰπόντες τὸν
[36, 10]   προσέχοντας, τοὺς δὲ ἐζωγρήκασιν ἴσως·  οὐ   γάρ πω ἐπιστάμεθα διὰ τὸ
[36, 20]   ἐθελήσω, οὔτε Πλάτωνι οὔτε Ὁμήρῳ.  οὐ   γάρ τοι οὐδὲ τῷ Εὐρύτῳ
[36, 10]   τῆς ποιήσεως ὠνόμασεν αὑτόν. (ἢ  οὐ   δοκεῖ σοι εἰκότως προσθεῖναι Φωκυλίδης
[36, 40]   Ἕλληνας μνημονεύοντάς φασι Φαέθοντι προσάπτειν,  οὐ   δυναμένους μέμφεσθαι τὴν Διὸς ἡνιόχησιν,
[36, 10]   ἀνθρώπων ἀφρόνων οἰκῆται; (καὶ ὃς  οὐ   μάλα ἡδέως ἀποδεξάμενος, ξένε,
[36, 30]   στόχου φθέγγεσθαι τὰ τοιαῦτα πολλάκις,  οὐ   μέντοι οὐδὲ μεμυῆσθαι καθαρῶς κατὰ
[36, 20]   ἀκούομεν ὅ, τι ἂν λέγῃς.  οὐ   μέντοι πολύν τινα χρόνον ἡγούμεθα
[36, 20]   ὅτι ἤριζε πρὸς τοὺς κρείττονας.  οὐ   μέντοι σπουδῆς γε, ἔφην, οὐδὲν
[36, 50]   προσηνῆ ἰδεῖν μετὰ τὴν γένεσιν,  οὐ   μόνον τὰ κάλλιστα αὐτῶν, πῶλοί
[36, 30]   καὶ θεράποντας Μουσῶν αὑτοὺς ὀνομάζουσιν,  οὐ   μύστας οὐδὲ ἄλλο σεμνὸν ὄνομα.
[36, 10]   τῆς πόλεως; τυχὸν γὰρ νῦν  οὐ   πάντες ὁμοίως ἀκούουσιν ἐν τῷ
[36, 30]   οὖν δὴ τὸ ποιητικὸν γένος  οὐ   πάνυ ἄστοχον εἶναι τῶν ἱερῶν
[36, 40]   τῆς ἡνιοχήσεως, ὅπως ἐξηγούμενοι λέγουσιν,  οὐ   πάνυ τι φροντίζοντες ὅμοιόν σφισι
[36, 20]   φανερωτάτων πορευομένων ἑκάστου καθ´ ἑαυτόν,  οὐ   πλανωμένων ἄλλως ἀνόητον πλάνην, ἀλλὰ
[36, 0]   περιβόλου, καθ´ πύργοι τινὲς  οὐ   πολλοὶ διαμένουσιν οὐ πρὸς τὸ
[36, 20]   ὡς οἶσθα, ἐρασταὶ καί τινες  οὐ   πολλοὶ Πλάτωνος· ὧν δὴ κἀμὲ
[36, 50]   οἶμαι τῷ ὄντι κηρίνους, ἐν  οὐ   πολλῷ τινι χρόνῳ, δοκοῦντι δὲ
[36, 0]   καὶ πρότερον οὕτως ᾠκεῖτο,  οὐ   πολὺ ἄνωθεν τῆς Ἱππολάου καλουμένης
[36, 0]   δὲ〉 τελευταίαν καὶ μεγίστην ἅλωσιν  οὐ   πρὸ πλειόνων πεντήκοντα καὶ
[36, 10]   σμικρὴ κρέσσων Νίνου ἀφραινούσης. ἀλλ´  οὐ   πρὸς ὅλην Ἰλιάδα καὶ Ὀδύσσειαν
[36, 0]   τῶν Βορυσθενιτῶν τὸ μέγεθός ἐστιν  οὐ   πρὸς τὴν παλαιὰν δόξαν διὰ
[36, 10]   αὐτοῖς γενέσθαι τὴν φυγήν, ἅτε  οὐ   πρὸς τὴν πόλιν φεύγουσιν. (ἦν
[36, 0]   πύργοι τινὲς οὐ πολλοὶ διαμένουσιν  οὐ   πρὸς τὸ μέγεθος οὐδὲ πρὸς
[36, 10]   μέν τινας ἀπέκτειναν τῶν σκοπῶν  οὐ   προσέχοντας, τοὺς δὲ ἐζωγρήκασιν ἴσως·
[36, 10]   τῶν ἐμπόρων καταπλεύσῃ πρὸς ὑμᾶς  οὐ   πρότερον παρα〉 γεγονώς, οὐκ εὐθὺς
[36, 20]   φωνῆς ξυνίεμεν ὑπὸ συνηθείας ὅτι  οὐ   σμικρὸν οὐδὲ πόρρω τοῦ Ὁμήρου
[36, 10]   δεῦρο πρὸς τὸν ποταμόν, καίτοι  οὐ   σφόδρα ἀθορύβως ἔχοντας. οἶσθα γὰρ
[36, 30]   ἀνθρώπων, μεταδιδοὺς νόμου καὶ πολιτείας  οὐ   τοῖς τυχοῦσι τῶν ζῴων, ἀλλ´
[36, 20]   μετέχειν πόλεως, φύσει πολῖται ὄντες,  οὐ   τῷ φρονεῖν τε καὶ πράττειν
[36, 10]   ἐν βραχεῖ. καὶ γάρ ἐστιν  οὐ   τῶν μακράν τινα καὶ συνεχῆ
[36, 30]   ἂν εἴη λεγομένη μὰ Δί´  οὐ   φαύλων οὐδὲ μικρῶν τυχοῦσα ἡγεμόνων
[36, 10]   καὶ τὴν δύναμιν εἴσονται ἑκάστου  οὗ   λέγουσιν· οἷον τὸ τοῦ ἀνθρώπου
[36, 10]   τι ἐστὶν αὐτὸ τοῦτο ὑπὲρ  οὗ   λόγος γνῶναι σαφῶς· οὕτω
[36, 10]   τὸ αἰσχρὸν τοῦ πράγματος καὶ  οὐδαμῇ   πρέπον ἀνδράσιν. (ἐπεὶ δὲ ἡσυχία
[36, 10]   ἄξιον ἡγούμενος, οὐχ ὥσπερ Ὅμηρος  οὐδαμοῦ   τῆς ποιήσεως ὠνόμασεν αὑτόν. (ἢ
[36, 20]   μὴ θεῶν μακάρων κατ´ οὐρανόν,  οὐδαμῶς   ἀκίνητον οὐδὲ ἀργήν, ἀλλὰ σφοδρὰν
[36, 60]   καὶ πατὴρ ἰδὼν ἥσθη μὲν  οὐδαμῶς·   ταπεινὸν γὰρ ἐν ταπεινοῖς τοῦτο
[36, 50]   πρότερον, ὑπ´ οὐδενὸς ἄλλου θνητῶν  οὐδὲ   ἀθανάτων, ἀλλ´ αὐτὸν ὑφ´ αὑτοῦ
[36, 0]   δὲ ἐν τῇ πόλει· ὥστε  οὐδὲ   ἀκούειν ὑπὲρ οὐδενὸς ἄλλου θέλουσιν
[36, 30]   Μουσῶν αὑτοὺς ὀνομάζουσιν, οὐ μύστας  οὐδὲ   ἄλλο σεμνὸν ὄνομα. (οὐκοῦν, ὡς
[36, 10]   Ὅμηρον. τοῦτον δὲ σχεδόν τι  οὐδὲ   ἄλλος οὐδεὶς ἀγνοεῖ. μόνου γὰρ
[36, 20]   ἀφραινούσης γε αὐτῆς. ὥσπερ γὰρ  οὐδὲ   ἄνθρωπος ἐκεῖνός ἐστιν μὴ
[36, 30]   ἄστοχον εἶναι τῶν ἱερῶν λόγων  οὐδὲ   ἄπο στόχου φθέγγεσθαι τὰ τοιαῦτα
[36, 20]   μακάρων κατ´ οὐρανόν, οὐδαμῶς ἀκίνητον  οὐδὲ   ἀργήν, ἀλλὰ σφοδρὰν οὖσαν καὶ
[36, 50]   νήπιος μὲν οὐδένα χρόνον ἐγένετο  οὐδὲ   ἀσθενὴς κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην τε
[36, 30]   ἂν βασιλεύεσθαι τὸ ὅλον ὁμολογοῖεν  οὐδὲ   βασιλεύεσθαι φήσαντες οὐκ ἂν πολιτεύεσθαι
[36, 20]   τινα χρόνον ἡγούμεθα ἔσεσθαι τοῦτον  οὐδὲ   βουλόμεθα, ἀλλά σε εὖ πράξαντα
[36, 10]   οἶμαι δὲ μηδὲ τούτων μηδένα.  οὐδὲ   γὰρ ἡγούμεθα ἡμεῖς ἄλλον τινὰ
[36, 30]   θεσμὸν καὶ νόμον τῶν μυουμένων  οὐδὲ   εἰδέναι τοῦ ξύμπαντος πέρι τῆς
[36, 30]   φήσαντες οὐκ ἂν πολιτεύεσθαι φαῖεν  οὐδὲ   εἶναι πολιτείαν {βασιλικὴν} τοῦ παντός.
[36, 10]   καὶ ὃς γελάσας ἔφη, Ἀλλ´  οὐδὲ   ἐπίσταμαι ἔγωγε τοῦ ἑτέρου ποιητοῦ
[36, 0]   ὑποδεχομένους οὐδὲ τῶν Σκυθῶν ἀξιούντων  οὐδὲ   ἐπισταμένων ἐμπόριον αὐτῶν κατασκευάσασθαι τὸν
[36, 30]   τὰ τοιαῦτα πολλάκις, οὐ μέντοι  οὐδὲ   μεμυῆσθαι καθαρῶς κατὰ θεσμὸν καὶ
[36, 30]   λεγομένη μὰ Δί´ οὐ φαύλων  οὐδὲ   μικρῶν τυχοῦσα ἡγεμόνων οὐδὲ ὑπὸ
[36, 30]   τοῦ παντός. ὥστε ταύτῃ γε  οὐδὲ   οἶκον δοκοῦσί μοι ὀκνῆσαι ἂν
[36, 20]   τῶν ἀφρόνων καὶ ἀνόμων. οὔκουν  οὐδὲ   περὶ Νίνου εἴη ἂν
[36, 30]   τε οὐκ ἦν ἴσως πρέπον  οὐδὲ   πιθανὸν κυρίως εἰπόντας εἶναι τὸν
[36, 20]   μὴ πρόσεστι τὸ λογικόν, οὕτως  οὐδὲ   πόλις, μὴ συμβέβηκε νομίμῳ
[36, 20]   ὑπὸ συνηθείας ὅτι οὐ σμικρὸν  οὐδὲ   πόρρω τοῦ Ὁμήρου φθέγγεται. (κἀγὼ
[36, 30]   τὰ ἄλλα τὰ τοιαῦτα παρασκευάζουσιν,  οὐδέ   ποτ´ ἔνδον παριοῦσιν. ὅθεν δὴ
[36, 0]   διαμένουσιν οὐ πρὸς τὸ μέγεθος  οὐδὲ   πρὸς τὴν ἰσχὺν τῆς πόλεως.
[36, 50]   (ἀστράψας δὲ ὅλος οὐκ ἄτακτον  οὐδὲ   ῥυπαρὰν ἀστραπήν, οἵαν χειμέριος ἐλαυνομένων
[36, 20]   οὔτε Ὁμήρῳ. οὐ γάρ τοι  οὐδὲ   τῷ Εὐρύτῳ φησὶ συνενεγκεῖν
[36, 20]   καὶ πράττειν τὰ τῶν πολιτῶν  οὐδὲ   τῷ κοινωνεῖν τοῦ νόμου, ἀξύνετοι
[36, 0]   οὐκ ἔχοντες ὁμοφώνους τοὺς ὑποδεχομένους  οὐδὲ   τῶν Σκυθῶν ἀξιούντων οὐδὲ ἐπισταμένων
[36, 30]   Λακωνικῆς νομοθεσίας εἰσηγούμενος, καθ´ ἣν  οὐδὲ   ὑπάρχει τοῖς Εἵλωσι γενέσθαι Σπαρτιάταις·
[36, 30]   φαύλων οὐδὲ μικρῶν τυχοῦσα ἡγεμόνων  οὐδὲ   ὑπὸ τυράννων τε καὶ δήμων
[36, 10]   δὲ σχεδόν τι οὐδὲ ἄλλος  οὐδεὶς   ἀγνοεῖ. μόνου γὰρ Ὁμήρου μνημονεύουσιν
[36, 10]   σφόδρα αἰδούμεθα· ὡς ἄλλως γε  οὐδεὶς   ἂν ἠνέσχετο Βορυσθενιτῶν εἰς Ὅμηρον
[36, 40]   καὶ τέλειον ἅρμα τὸ Διὸς  οὐδεὶς   ἄρα ὕμνησεν ἀξίως τῶν τῇδε
[36, 60]   κάλλος ἀεὶ καλοῦ ὄντος ἀμηχάνως,  οὐδεὶς   δύναιτ´ ἂν ἀνθρώπων διανοηθῆναι καὶ
[36, 20]   δῆλον ὅτι τῆς προσηγορίας ταύτης  οὐδεμιᾷ   προσήκει τῶν καλουμένων πόλεων τῶν
[36, 20]   οὐ μέντοι σπουδῆς γε, ἔφην,  οὐδὲν   ἀπολείψομεν. (ταῦτα δὲ εἰπὼν πρὸς
[36, 20]   καὶ τά γε παρ´ ἡμῶν  οὐδὲν   βελτίω τούτων ἐξαγόμενοι. σὲ δὲ
[36, 30]   καὶ ὕδατος καὶ πυρός, ἓν  οὐδὲν   ἧττον πεφυκὸς ἐν ἅπασι τούτοις
[36, 20]   (ταῦτα δὲ εἰπὼν πρὸς ἐκεῖνον  οὐδὲν   ἧττον ὑπεκίνουν καὶ ἀνεφερόμην τρόπον
[36, 30]   ξύμπαντος πέρι τῆς ἀληθείας σαφὲς  οὐδέν,   ὡς ἔπος εἰπεῖν· ἀτεχνῶς δὲ
[36, 50]   τοῖς μέρεσι παμφαίνων, νήπιος μὲν  οὐδένα   χρόνον ἐγένετο οὐδὲ ἀσθενὴς κατὰ
[36, 10]   εἶναι μόνῳ ἀνθρώπῳ συμβέβηκε καὶ  οὐδενὶ   ἄλλῳ. ~οὕτως οὖν καὶ τὴν
[36, 0]   πόλει· ὥστε οὐδὲ ἀκούειν ὑπὲρ  οὐδενὸς   ἄλλου θέλουσιν Ὁμήρου. καὶ
[36, 50]   λαμπρότερον ὀφθῆναι τοῦ πρότερον, ὑπ´  οὐδενὸς   ἄλλου θνητῶν οὐδὲ ἀθανάτων, ἀλλ´
[36, 50]   ἅτ´ ἐπ´ ἴσης πανταχῇ κεχυμένος,  οὐδενὸς   ἐν αὐτῷ πυκνοῦ λειφθέντος, ἀλλὰ
[36, 10]   καὶ ἐμίσουν ἅπαντες. ἐλέγετο δὲ  οὐκ   ἄλλως τοῦτο ἐπιτηδεύειν, ἀλλὰ κολακεύων
[36, 30]   πολιτείαν δ´ αὖ συγχωροῦντες πόλιν  οὐκ   ἂν ἀποτρέποιντο ὁμολογεῖν τι
[36, 30]   εἰπόντες τὸν ἐπὶ τῶν ὅλων  οὐκ   ἂν βασιλεύεσθαι τὸ ὅλον ὁμολογοῖεν
[36, 20]   συμβέβηκε νομίμῳ εἶναι. νόμιμος δὲ  οὐκ   ἂν εἴη ποτὲ ἄφρων καὶ
[36, 10]   μηδενὶ τῶν ἄλλων ταὐτόν,  οὐκ   ἂν ἔχοι εἰπεῖν ἀλλ´
[36, 20]   ἀνδρῶν φίλων, τὸ δὲ ἕτερον  οὐκ   ἂν οἶμαι ἐδυνάμην, καίτοι σφόδρα
[36, 30]   αὐτὸ πόλιν τε καὶ ζῷον  οὐκ   ἂν οἶμαι ῥᾳδίως ὑπομένοι τις
[36, 30]   ὅλον ὁμολογοῖεν οὐδὲ βασιλεύεσθαι φήσαντες  οὐκ   ἂν πολιτεύεσθαι φαῖεν οὐδὲ εἶναι
[36, 20]   ἔδοξας μεγαλοπρεπῶς καὶ τοῦ πράγματος  οὐκ   ἀναξίως ὅσα εἶπες εἰρηκέναι καὶ
[36, 0]   τὸ τοιοῦτον ἀποδέξαιντο, βαρβαρικῶς καὶ  οὐκ   ἄνευ ὕβρεως. (εἰδὼς οὖν αὐτὸν
[36, 20]   οὕτως, ἔφην, δεῖ ἀκούειν ὡς  οὐκ   ἄντικρυς τῶν ἡμετέρων τὸν κόσμον
[36, 50]   καὶ σώματος συνεστάναι λέγοιτ´ ἂν  οὐκ   ἄπο τρόπου, τὰ λοιπὰ ἤδη
[36, 40]   πτερωτός, ἐπώνυμος Ἑστίας. ὅμως δὲ  οὐκ   ἀποτρέπονται τῆς εἰκόνος, ἀλλὰ ἐνεζεῦχθαί
[36, 50]   ἅτε νεώτερον. (ἀστράψας δὲ ὅλος  οὐκ   ἄτακτον οὐδὲ ῥυπαρὰν ἀστραπήν, οἵαν
[36, 20]   ἐμαυτόν· ἀνδράσι δὲ προτέροισιν ἐριζέμεν  οὐκ   ἐθελήσω, οὔτε Πλάτωνι οὔτε Ὁμήρῳ.
[36, 40]   ἡνιόχησιν, τούς τε Ἡλίου δρόμους  οὐκ   ἐθέλοντας ψέγειν. διό φασι νεώτερον
[36, 20]   ἐγενόμην. παρ´ ὑμῖν μὲν γὰρ  οὐκ   ἔθος ἐστὶ τὸ τοιοῦτο διὰ
[36, 60]   αὑτὸν ἀτελῆ τὴν μαντείαν ποιεῖν,  οὐκ   ἐμὲ ἄξιον αἰτιᾶσθαι, τὴν δὲ
[36, 0]   ἀναπείθειν καὶ τῶν βαρβάρων ἐνίους  οὐκ   ἐπ´ ἀγαθῷ σχεδόν, ἀλλ´ ὡς
[36, 10]   τὸν δὲ Φωκυλίδην ὑμεῖς μὲν  οὐκ   ἐπίστασθε, ὡς λέγεις· πάνυ δὲ
[36, 10]   ὑμᾶς οὐ πρότερον παρα〉 γεγονώς,  οὐκ   εὐθὺς ἠτιμάσατε αὐτόν, ἀλλὰ πρότερον
[36, 0]   ἀναστάτου τῆς πόλεως γενομένης, ἅτε  οὐκ   ἔχοντες ὁμοφώνους τοὺς ὑποδεχομένους οὐδὲ
[36, 0]   συμπέφρακται κατ´ ἐκεῖνο ταῖς οἰκίαις  οὐκ   ἐχούσαις ὁποῖα διαλείπει. τειχίον δὲ
[36, 30]   σύστημα ἀνθρώπων ὡρίσαντο· ~ἅμα τε  οὐκ   ἦν ἴσως πρέπον οὐδὲ πιθανὸν
[36, 60]   ἡμῖν δυνατὸν ἐπᾶραι τὸν λόγον  οὐκ   ὀκνήσαντες. εἰ δὲ ἀτεχνῶς ὑψηλόν
[36, 30]   καὶ δὴ καὶ πατέρα αὐτὸν  οὐκ   ὀκνοῦσι προσαγορεύειν τινὲς ἐν ταῖς
[36, 0]   θέλουσιν Ὁμήρου. καὶ τἄλλα  οὐκέτι   σαφῶς ἑλληνίζοντες διὰ τὸ ἐν
[36, 0]   τῶν ταύτῃ Ἑλλήνων, τῶν μὲν  οὐκέτι   συνοικισθεισῶν πόλεων, τῶν δὲ φαύλως,
[36, 30]   μύστας οὐδὲ ἄλλο σεμνὸν ὄνομα.  (οὐκοῦν,   ὡς ἔφην, τούς τε πλησίον
[36, 20]   πόλεων τῶν ἀφρόνων καὶ ἀνόμων.  οὔκουν   οὐδὲ περὶ Νίνου εἴη ἂν
[36, 60]   δὲ καὶ ἐτέρφθη διαφερόντως ἥμενος  Οὐλύμπῳ,   ἐγέλασσε δέ οἱ φίλον ἦτορ
[36, 10]   πολλὴ πρὸ τοῦ νεώ. πάνυ  οὖν   ἄν τις ἥσθη τῇ ὄψει
[36, 0]   καὶ οὐκ ἄνευ ὕβρεως. (εἰδὼς  οὖν   αὐτὸν φιλόμηρον ὄντα περὶ τούτου
[36, 40]   κατασκήψαντος συνεχῶς τε κάεσθαι. τὸν  οὖν   βασιλέα σὺν τοῖς ἐλλογιμωτάτοις Περσῶν
[36, 30]   θεῶν καὶ ἀνθρώπων. (κινδυνεύει γὰρ  οὖν   δὴ τὸ ποιητικὸν γένος οὐ
[36, 20]   κατοικούντων ὑπὸ νόμου διοικούμενον. ἤδη  οὖν   δῆλον ὅτι τῆς προσηγορίας ταύτης
[36, 20]   περὶ τῆς πόλεως, ἥν ὥσπερ  οὖν   εἶπον, σύστημα ἀνθρώπων ὡρίσαντο· ~ἅμα
[36, 20]   οἴκαδε κατελθεῖν τὴν ταχίστην. (νῦν  οὖν   ἐπεὶ ἥψω τῷ λόγῳ τῆς
[36, 10]   τῶν ἐνδόξων γέγονε ποιητῶν. ὥσπερ  οὖν   ἐπειδάν τις τῶν ἐμπόρων καταπλεύσῃ
[36, 0]   τὰ ἐπὶ τῶν μνημάτων. ὅπερ  οὖν   ἔφην, (ἔτυχον περιπατῶν πρὸ τῆς
[36, 20]   ἄφρων καὶ ἄκοσμος οὖσα. (ἴσως  οὖν   ζητήσαι ἄν τις, εἰ ἐπειδὰν
[36, 20]   συμβέβηκε καὶ οὐδενὶ ἄλλῳ. ~οὕτως  οὖν   καὶ τὴν πόλιν φασὶν εἶναι
[36, 50]   εἰς δέον καθιστάμενος. μίαν μὲν  οὖν   λέγουσι ταύτην ἡνιόχησιν ἰσχυράν, οὐχ
[36, 30]   παραπλήσιον τὸ πολιτευόμενον. (ὅδε μὲν  οὖν   τῶν φιλοσόφων λόγος, ἀγαθὴν
[36, 30]   τισι τραγικαῖς τριόδοις. οὗτοι δ´  οὖν   πάντες οἱ ποιηταὶ κατὰ ταὐτὰ
[36, 40]   ὡς νύσσαν φέρεσθαι. τὸ μὲν  οὖν   πολὺ μετ´ εἰρήνης καὶ φιλίας
[36, 20]   κάκιστα διακειμένῳ παραβάλλοντες. (ἐγὼ μὲν  οὖν   πρός τι τοιοῦτον ὥρμων τῷ
[36, 10]   πάντες ἴσασιν ἀπὸ στόματος. ~εἶπον  οὖν   προσπαίζων πρὸς αὐτόν, Πότερόν σοι
[36, 0]   ἦσαν πόλεως. ταῦτά τε δὴ  οὖν   σημεῖα ἐναργῆ τῆς ἁλώσεως καὶ
[36, 10]   εἰς τὸ τοῦ Διὸς ἱερόν,  οὗπερ   εἰώθασι βουλεύεσθαι. καὶ οἱ μὲν
[36, 20]   εἰ μὴ θεῶν μακάρων κατ´  οὐρανόν,   οὐδαμῶς ἀκίνητον οὐδὲ ἀργήν, ἀλλὰ
[36, 50]   ἐπιφανέστερον βλάστημα. δὲ ξύμπας  οὐρανός   τε καὶ κόσμος, ὅτε πρῶτον
[36, 30]   ἀθανάτοις, τοῦ ξύμπαντος ἡγεμὼν  οὐρανοῦ   καὶ τῆς ὅλης δεσπότης οὐσίας,
[36, 20]   γνώμῃ καὶ ὁρμῇ τοῦ ξύμπαντος  οὐρανοῦ.   (μίαν γὰρ δὴ ταύτην καθαρῶς
[36, 40]   καὶ τοῦ θεοῦ ξυνιέναι δυναμένοις,  οὓς   Πέρσαι μάγους ἐκάλεσαν, ἐπισταμένους θεραπεύειν
[36, 20]   εἴη ποτὲ ἄφρων καὶ ἄκοσμος  οὖσα.   (ἴσως οὖν ζητήσαι ἄν τις,
[36, 20]   ἀκίνητον οὐδὲ ἀργήν, ἀλλὰ σφοδρὰν  οὖσαν   καὶ πορευομένην, τῶν μὲν ἡγουμένων
[36, 30]   τοιαύτης τινὸς ἀρχῆς καὶ συστάσεως  οὔσης   τοῦ παντός. ὥστε ταύτῃ γε
[36, 50]   (ὑγρὰν δὲ ποιήσας τὴν ὅλην  οὐσίαν,   ἓν σπέρμα τοῦ παντός, αὐτὸς
[36, 50]   καὶ μαλακὴν αὑτῷ περιχέας τὴν  οὐσίαν   καὶ πᾶσαν εἴκουσαν εὐπετῶς. (ἐργασάμενος
[36, 50]   ἡμέτερον αὐτῶν λογισμόν, καὶ τὴν  οὐσίαν   πάντων πᾶσαν εἰς αὑτὸν ἀναλαβόντα,
[36, 30]   οὐρανοῦ καὶ τῆς ὅλης δεσπότης  οὐσίας,   αὐτὸς οὕτως ἐξηγούμενος καὶ παράδειγμα
[36, 20]   θεῶν χωρὶς ἔριδος καὶ ἥττης·  οὔτε   γὰρ ἐρίζειν θεοὺς οὔτε ἡττᾶσθαι
[36, 40]   ἀξίως τῶν τῇδε οὔτε Ὅμηρος  οὔτε   Ἡσίοδος, ἀλλὰ Ζωροάστρης καὶ μάγων
[36, 20]   ἥττης· οὔτε γὰρ ἐρίζειν θεοὺς  οὔτε   ἡττᾶσθαι θέμις οὔτε ὑπ´ ἀλλήλων
[36, 40]   ἄρα ὕμνησεν ἀξίως τῶν τῇδε  οὔτε   Ὅμηρος οὔτε Ἡσίοδος, ἀλλὰ Ζωροάστρης
[36, 20]   ἐριζέμεν οὐκ ἐθελήσω, οὔτε Πλάτωνι  οὔτε   Ὁμήρῳ. οὐ γάρ τοι οὐδὲ
[36, 20]   δὲ προτέροισιν ἐριζέμεν οὐκ ἐθελήσω,  οὔτε   Πλάτωνι οὔτε Ὁμήρῳ. οὐ γάρ
[36, 20]   τις γενομένην πρότερον οἶδε {θνητὴν}  οὔτε   ποτὲ ὡς ἐσομένην ὕστερον ἄξιον
[36, 20]   γὰρ ἐξ ἁπάντων ἀγαθῶν πόλιν  οὔτε   τις γενομένην πρότερον οἶδε {θνητὴν}
[36, 60]   ἀνθρώπων διανοηθῆναι καὶ εἰπεῖν ἀξίως  οὔτε   τῶν νῦν οὔτε τῶν πρότερον,
[36, 60]   εἰπεῖν ἀξίως οὔτε τῶν νῦν  οὔτε   τῶν πρότερον, εἰ μὴ Μοῦσαί
[36, 20]   ἐρίζειν θεοὺς οὔτε ἡττᾶσθαι θέμις  οὔτε   ὑπ´ ἀλλήλων ἅτε φίλων οὔτε
[36, 20]   οὔτε ὑπ´ ἀλλήλων ἅτε φίλων  οὔτε   ὑπὸ ἄλλων κρειττόνων, ἀλλὰ πράττειν
[36, 30]   πηξάμενοι ἔν τισι τραγικαῖς τριόδοις.  οὗτοι   δ´ οὖν πάντες οἱ ποιηταὶ
[36, 10]   Λακεδαίμονι ἐλέγετο} εἰσὶ δὲ πάντες  οὗτοι   τυφλοὶ καὶ οὐχ ἡγοῦνται δυνατὸν
[36, 30]   τῆς διοικήσεως. (ὁ δὲ λόγος  οὗτος   ἔμβραχυ ἐσπούδακε ξυναρμόσαι τῷ θείῳ
[36, 10]   οὗ λόγος γνῶναι σαφῶς·  οὕτω   γὰρ ἂν εἴητε ἅμα ᾐσθημένοι
[36, 10]   τὸ τοῦ ἀνθρώπου ὄνομα πάντες  οὕτω   λέγουσιν οἱ ἑλληνίζοντες, ἐὰν δὲ
[36, 50]   φρονοῦν καὶ τὸ ἡγούμενον αὐτῆς.  {οὕτως   δὴ λέγομεν καὶ ἡμεῖς τιμῶντες
[36, 30]   τῆς ὅλης δεσπότης οὐσίας, αὐτὸς  οὕτως   ἐξηγούμενος καὶ παράδειγμα παρέχων τὴν
[36, 20]   τὸ μὲν δὴ τῆς πόλεως  οὕτως,   ἔφην, δεῖ ἀκούειν ὡς οὐκ
[36, 10]   ὠνεῖσθε, εἰ δὲ μή, ἐᾶτε·  οὕτως,   ἔφην, καὶ τῆς τοῦ Φωκυλίδου
[36, 10]   τείχους τὸ πολεμικόν. ἀλλ´ ὅμως  οὕτως   ἦσαν φιλήκοοι καὶ τῷ τρόπῳ
[36, 10]   (ἦν δὲ τῷ ὄντι ταῦτα  οὕτως,   καὶ αἵ τε πύλαι συγκέκλειντο
[36, 40]   ὡς Ἕλληνες ἀγνοίᾳ τοῦ ὀνόματος  οὕτως   ὀνομάζουσιν ἀνθρώπους γόητας. ἐκεῖνοι δὲ
[36, 20]   μὴ πρόσεστι τὸ λογικόν,  οὕτως   οὐδὲ πόλις, μὴ συμβέβηκε
[36, 20]   ἀνθρώπῳ συμβέβηκε καὶ οὐδενὶ ἄλλῳ.  ~οὕτως   οὖν καὶ τὴν πόλιν φασὶν
[36, 20]   (ἔχει μὲν δὴ τὰ ἡμέτερα  οὕτως.   σὺ δὲ εἰ θέλεις πᾶσιν
[36, 0]   τε νῦν καὶ πρότερον  οὕτως   ᾠκεῖτο, οὐ πολὺ ἄνωθεν τῆς
[36, 40]   θεοῦ. (συγγίγνεσθαί τε μετὰ ταῦτα  οὐχ   ἅπασιν, ἀλλὰ τοῖς ἄριστα πρὸς
[36, 10]   δὲ πάντες οὗτοι τυφλοὶ καὶ  οὐχ   ἡγοῦνται δυνατὸν εἶναι ἄλλως τινὰ
[36, 0]   ταῦτα εὐδοκίμει παρὰ τοῖς πολίταις,  οὐχ   ἥκιστα δὲ ἀπὸ τοῦ κάλλους,
[36, 0]   τι διακοσίους· καὶ τὸ εὖρος  οὐχ   ἧττον ταύτῃ τῶν ποταμῶν. ἔστι
[36, 50]   οὖν λέγουσι ταύτην ἡνιόχησιν ἰσχυράν,  οὐχ   ὅλου φθειρομένου τοῦ παντός. (πάλιν
[36, 40]   ἀτοπώτατος, στερεός τε καὶ ἀκίνητος,  οὐχ   ὅπως πτερωτός, ἐπώνυμος Ἑστίας. ὅμως
[36, 40]   ἐκάλεσαν, ἐπισταμένους θεραπεύειν τὸ δαιμόνιον,  οὐχ   ὡς Ἕλληνες ἀγνοίᾳ τοῦ ὀνόματος
[36, 40]   ἵππον. (ἐξηγοῦνται δὲ τὸν μῦθον  οὐχ   ὥσπερ οἱ παρ´ ἡμῖν προφῆται
[36, 10]   σπουδαῖον καὶ πολλοῦ ἄξιον ἡγούμενος,  οὐχ   ὥσπερ Ὅμηρος οὐδαμοῦ τῆς ποιήσεως
[36, 10]   αὐτῶν} ἀπὸ Ὁμήρου ὥσπερ ἀπὸ  ὀφθαλμίας.   τὸν δὲ Φωκυλίδην ὑμεῖς μὲν
[36, 50]   ἀναλαβόντα, πολὺ κρείττω καὶ λαμπρότερον  ὀφθῆναι   τοῦ πρότερον, ὑπ´ οὐδενὸς ἄλλου
[36, 30]   πολλῶν ἐπεχείρουν αὐτοὶ τελεῖν τὸν  ὄχλον,   τῷ ὄντι βακχείων τινὰς σκηνὰς
[36, 10]   οὖν ἄν τις ἥσθη τῇ  ὄψει   φιλόσοφος ἀνήρ, ὅτι ἅπαντες ἦσαν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 18/12/2008