Discours, Par. |
[36, 10] |
τοὺς
θεοὺς
τιμᾶται.
κἀγὼ
πραῧ
|
ναι
|
βουλόμενος
αὐτόν,
ἅμα
δὲ
ἐπί |
[36, 50] |
καὶ
θνητὴν
τῆς
φύσεως
ἀσθένειαν,
|
νέος |
δὲ
καὶ
ἀκμάζων
εὐθὺς
ἀπὸ |
[36, 50] |
εἰς
τὸ
μέτρον
ὥρας
καὶ
|
νεότητος |
παντὸς
ἀτεχνῶς
φυτοῦ
κρεῖττον
καὶ |
[36, 40] |
χειμῶνα
διηγεῖσθαι
τοὺς
Ἕλληνας
ὑπὸ
|
νεότητός |
τε
καὶ
μνήμης
ἀσθενοῦς,
καὶ |
[36, 60] |
σφόδρα
ἄνω
χωρήσαντα
καὶ
τοῖς
|
νέφεσιν |
ἐγκρύψαντα
αὑτὸν
ἀτελῆ
τὴν
μαντείαν |
[36, 50] |
χειμέριος
ἐλαυνομένων
βιαιότερον
πολλάκις
τῶν
|
νεφῶν |
διῇξεν,
ἀλλὰ
καθαρὰν
καὶ
ἀμιγῆ
|
[36, 10] |
γὰρ
εὐρυχωρία
πολλὴ
πρὸ
τοῦ
|
νεώ. |
πάνυ
οὖν
ἄν
τις
ἥσθη |
[36, 0] |
μὲν
γὰρ
ὑπερφυῶς
τιμῶσι,
καὶ
|
νεὼν |
τὸν
μὲν
ἐν
τῇ
νήσῳ |
[36, 50] |
στιλπνότερα.
καὶ
τῶν
φυτῶν
τὰ
|
νεώτερα |
εὐθαλέστερα
τῶν
παλαιῶν
ὅλα
τε |
[36, 50] |
πολὺ
κρείττω
καὶ
λαμπρότερον
ἅτε
|
νεώτερον. |
(ἀστράψας
δὲ
ὅλος
οὐκ
ἄτακτον |
[36, 40] |
οὐκ
ἐθέλοντας
ψέγειν.
διό
φασι
|
νεώτερον |
ἡνίοχον,
Ἡλίου
παῖδα
θνητόν,
ἐπιθυμήσαντα |
[36, 30] |
ἅρματος.
τὸ
γὰρ
Ἡλίου
ἅρμα
|
νεώτερόν |
φασιν
εἶναι
πρὸς
ἐκεῖνο
κρινόμενον, |
[36, 30] |
πατὴρ
τῶν
ἐν
αὐτῷ,
καὶ
|
νὴ |
Δία
πόλιν
ὥσπερ
ἡμεῖς
προσεικάζομεν |
[36, 50] |
(ἡ
μὲν
γὰρ
ἀνθρώπου
φύσις
|
νηπία |
τότε
καὶ
ὑδαρὴς
ὁμοία
Δήμητρος |
[36, 50] |
καὶ
πᾶσι
τοῖς
μέρεσι
παμφαίνων,
|
νήπιος |
μὲν
οὐδένα
χρόνον
ἐγένετο
οὐδὲ |
[36, 20] |
Ἀχιλλεὺς
ἔοικε
δεῦρο
ἀπὸ
τῆς
|
νήσου |
διαπέμψαι,
καί
σε
πάνυ
μὲν
|
[36, 0] |
νεὼν
τὸν
μὲν
ἐν
τῇ
|
νήσῳ |
τῇ
Ἀχιλλέως
καλουμένῃ
ἵδρυνται,
τὸν |
[36, 50] |
ὑψηλὸν
καὶ
γαῦρον,
χαρέντα
τῇ
|
νίκῃ, |
τόπον
τε
ὡς
πλεῖστον
καταλαβεῖν |
[36, 50] |
νίκης
ἐριζόντων·
γίγνεσθαι
δὲ
τὴν
|
νίκην |
καὶ
τὸν
στέφανον
ἐξ
ἀνάγκης
|
[36, 50] |
μεγάλῳ
τε
καὶ
ἀληθινῷ
περὶ
|
νίκης
|
ἐριζόντων·
γίγνεσθαι
δὲ
τὴν
νίκην |
[36, 50] |
ἀθανάτων,
ἀλλ´
αὐτὸν
ὑφ´
αὑτοῦ
|
νικηφόρον |
γενόμενον
τοῦ
μεγίστου
ἀγῶνος.
στάντα |
[36, 10] |
κατὰ
κόσμον
οἰκεῦσα
σμικρὴ
κρέσσων
|
Νίνου |
ἀφραινούσης.
ἀλλ´
οὐ
πρὸς
ὅλην |
[36, 20] |
καὶ
ἀνόμων.
οὔκουν
οὐδὲ
περὶ
|
Νίνου |
εἴη
ἂν
ὁ
ποιητὴς
ὡς |
[36, 40] |
δὴ
τῷ
Διὶ
τρέφουσιν
ἅρμα
|
Νισαίων |
ἵππων·
οἱ
δέ
εἰσι
κάλλιστοι |
[36, 50] |
σκοτεινοῦ,
μετέβαλε
ῥᾳδίως
ἅμα
τῇ
|
νοήσει. |
μνησθεὶς
δὲ
Ἀφροδίτης
καὶ
γενέσεως |
[36, 20] |
τοιαύτην
χρὴ
καλεῖν
σώφρονα
καὶ
|
νόμιμον |
καὶ
τῷ
ὄντι
πόλιν
ἀπὸ |
[36, 20] |
ᾗ
μὴ
συμβέβηκε
νομίμῳ
εἶναι.
|
νόμιμος |
δὲ
οὐκ
ἂν
εἴη
ποτὲ |
[36, 20] |
οὐδὲ
πόλις,
ᾗ
μὴ
συμβέβηκε
|
νομίμῳ |
εἶναι.
νόμιμος
δὲ
οὐκ
ἂν |
[36, 20] |
διοικῆται
κατὰ
τὴν
τούτων
γνώμην
|
νομίμως
|
καὶ
σωφρόνως,
τὴν
τοιαύτην
χρὴ |
[36, 30] |
κρείττω
καὶ
δικαιοτέραν
τῆς
Λακωνικῆς
|
νομοθεσίας |
εἰσηγούμενος,
καθ´
ἣν
οὐδὲ
ὑπάρχει |
[36, 30] |
καὶ
{ὁ}
πρεσβύτατος
ἄρχων
καὶ
|
νομοθέτης |
ἅπασι
προστάττει
θνητοῖς
καὶ
ἀθανάτοις, |
[36, 30] |
κεκοσμημένη,
τῷ
ὄντι
βασιλευομένη
κατὰ
|
νόμον |
μετὰ
πάσης
φιλίας
καὶ
ὁμονοίας· |
[36, 30] |
μεμυῆσθαι
καθαρῶς
κατὰ
θεσμὸν
καὶ
|
νόμον |
τῶν
μυουμένων
οὐδὲ
εἰδέναι
τοῦ |
[36, 20] |
πολιτῶν
οὐδὲ
τῷ
κοινωνεῖν
τοῦ
|
νόμου, |
ἀξύνετοι
ὄντες
αὐτοῦ.
ἐκ
δὲ |
[36, 20] |
ἀνθρώπων
ἐν
ταὐτῷ
κατοικούντων
ὑπὸ
|
νόμου |
διοικούμενον.
ἤδη
οὖν
δῆλον
ὅτι |
[36, 30] |
κοινωνίαν
δαιμόνων
καὶ
ἀνθρώπων,
μεταδιδοὺς
|
νόμου |
καὶ
πολιτείας
οὐ
τοῖς
τυχοῦσι |
[36, 20] |
εὐθύτητα
τοῦ
θείου
καὶ
μακαρίου
|
νόμου |
καὶ
τῆς
ὀρθῆς
διοικήσεως,
ὅμως |
[36, 20] |
παντελῶς
διεφθαρμένην,
ὡς
ἐν
πᾶσι
|
νοσοῦσι
|
τόν
γ´
ἐλαφρότατα
διάγοντα
τῷ |
[36, 0] |
μή,
ῥᾳδίως
ἂν
ἐφράττετο
τοῦ
|
νότου |
πολλοῦ
κατὰ
στόμα
εἰσπνέοντος.
(τὸ |
[36, 20] |
χορείαν
εὐδαίμονα
χορευόντων
μετά
τε
|
νοῦ |
καὶ
φρονήσεως
τῆς
ἄκρας·
τοῦ |
[36, 50] |
(λειφθεὶς
γὰρ
δὴ
μόνος
ὁ
|
νοῦς |
καὶ
τόπον
ἀμήχανον
ἐμπλήσας
αὑτοῦ |
[36, 40] |
ὅταν
διὰ
πλειόνων
ἐτῶν
ὁ
|
Νυμφῶν
|
καὶ
Ποσειδῶνος
ἱερὸς
πῶλος
ἐπαναστῇ, |
[36, 30] |
ὑπομένοι
τις
ὑπολαβεῖν.
ἀλλὰ
τὴν
|
νῦν |
διακόσμησιν,
ὁπηνίκα
διῄρηται
καὶ
μεμέρισται |
[36, 0] |
διὰ
τὸ
πολεμικοὶ
εἶναι
ἔτι
|
νῦν, |
εἰ
μὴ
ἄρα
καὶ
διὰ |
[36, 10] |
ἔχειν
μοι,
„εἴ
τι
κακὸν
|
νῦν
|
εἴρηται“
αὖθις
γάρ
ποτε
ἐπαινεσόμεθα |
[36, 0] |
πρὸς
τῷ
Ὑπάνιδι
ἥ
τε
|
νῦν |
καὶ
ἡ
πρότερον
οὕτως
ᾠκεῖτο, |
[36, 50] |
ἕκαστα
καὶ
δημιουργεῖν
τὸν
ὄντα
|
νῦν |
κόσμον
ἐξ
ἀρχῆς
πολὺ
κρείττω |
[36, 0] |
εἰσί
τινες
πολὺ
ἀφεστῶτες
τοῦ
|
νῦν |
οἰκουμένου,
ὥστε
μηδ´
εἰκάσαι
ὅτι
|
[36, 60] |
δὴ
καὶ
ἡμεῖς
ἐάσωμεν
τὰ
|
νῦν, |
ὅσον
ἡμῖν
δυνατὸν
ἐπᾶραι
τὸν |
[36, 10] |
ποι
τῆς
πόλεως;
τυχὸν
γὰρ
|
νῦν |
οὐ
πάντες
ὁμοίως
ἀκούουσιν
ἐν |
[36, 20] |
πράξαντα
οἴκαδε
κατελθεῖν
τὴν
ταχίστην.
|
(νῦν |
οὖν
ἐπεὶ
ἥψω
τῷ
λόγῳ |
[36, 60] |
καὶ
εἰπεῖν
ἀξίως
οὔτε
τῶν
|
νῦν |
οὔτε
τῶν
πρότερον,
εἰ
μὴ |
[36, 50] |
δὴ
λαμπρότερον
ἢ
οἷος
ὁρᾶται
|
νῦν. |
πάντα
γάρ
που
καὶ
τἄλλα |
[36, 20] |
ὁμοίως
τῷ
Ἀχιλλεῖ
ἀγωνίζεσθαι.
καὶ
|
νῦν |
ὧν
κελεύεις
ποιήσω
τὸ
ἕτερον, |
[36, 40] |
ἀεὶ
περὶ
τὸν
ἑστῶτα
ὡς
|
νύσσαν |
φέρεσθαι.
τὸ
μὲν
οὖν
πολὺ |