HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Discours Borysthénique (discours XXXVI) ; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

κ = 96 formes différentes pour 464 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, Par.

[36, 10]   ἐν τοῖς ὅπλοις, βουλόμενοι ἀκούειν. κἀγὼ ἀγάμενος αὐτῶν τὴν προθυμίαν, Βούλεσθε,

[36, 10]   τι μετὰ τοὺς θεοὺς τιμᾶται. κἀγὼ πραῧ ναι βουλόμενος αὐτόν, ἅμα

[36, 20]   οὐδὲ πόρρω τοῦ Ὁμήρου φθέγγεται. (κἀγὼ σφόδρα γε ἥσθην τῇ ἁπλότητι

[36, 40]   ἄνωθεν πολλοῦ κατασκήψαντος συνεχῶς τε κάεσθαι. τὸν οὖν βασιλέα σὺν τοῖς

[36, 40]   διαθέοντας, ἰδίαν δὲ κίνησιν ἔχειν καθ´ αὑτά. καὶ τἄλλα ἄστρα δι´

[36, 40]   καὶ δικαιοσύνης ἀποχωρήσαντα τῶν ἄλλων καθ´ αὑτὸν ἐν ὄρει τινὶ ζῆν·

[36, 20]   τῶν μὲν φανερωτάτων πορευομένων ἑκάστου καθ´ ἑαυτόν, οὐ πλανωμένων ἄλλως ἀνόητον

[36, 10]   καὶ προστίθησι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καθ´ ἕκαστον διανόημα, ἅτε σπουδαῖον καὶ

[36, 30]   δικαιοτέραν τῆς Λακωνικῆς νομοθεσίας εἰσηγούμενος, καθ´ ἣν οὐδὲ ὑπάρχει τοῖς Εἵλωσι

[36, 10]   λέγω δὲ ὁποῖόν τι καὶ καθ´ ὃ μηδενὶ τῶν ἄλλων ταὐτόν,

[36, 0]   τινι προσῳκοδόμηται τοῦ παλαιοῦ περιβόλου, καθ´ ὃ πύργοι τινὲς οὐ πολλοὶ

[36, 10]   χρήσιμον ἀγαγεῖν, Παραιτοῦμαί σε, εἶπον, καθ´ Ὅμηρον συγγνώμην ἔχειν μοι, „εἴ

[36, 50]   τῇ τῶν ἄλλων συστάσει ζῴων, καθ´ ὅσον ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος

[36, 30]   θείας φύσεώς τε καὶ ἀληθείας, καθάπερ αὐγὴ πυρὸς ἐξ ἀφανοῦς λάμψαντος·

[36, 50]   γε μὴν τὸ τοιοῦτο μὴ καθάπερ ἀψύχων πλασμάτων ἔξωθεν τοῦ δημιουργοῦ

[36, 20]   καὶ σοφωτάτῳ χαίρειν καὶ ξυνεῖναι, καθάπερ εἴ τις μικροῦ τυφλὸς τὸ

[36, 40]   δὲ Ἡλίου καὶ Σελήνης δρόμους, καθάπερ εἶπον, μερῶν εἶναι κινήσεις, ὅθεν

[36, 40]   δὲ ὑφ´ ἡμῶν ὁρᾶσθαι συνεστραμμένα, καθάπερ ἐν αὐγῇ λαμπρᾷ φλογὸς σπινθῆρας

[36, 50]   παντός, αὐτὸς ἐν τούτῳ διαθέων, καθάπερ ἐν γονῇ πνεῦμα τὸ πλάττον

[36, 50]   διάπυρον, ταχὺ ἀναλώσαντα τοὺς ἄλλους, καθάπερ οἶμαι τῷ ὄντι κηρίνους, ἐν

[36, 50]   πολλάκις τῶν νεφῶν διῇξεν, ἀλλὰ καθαρὰν καὶ ἀμιγῆ παντὸς σκοτεινοῦ, μετέβαλε

[36, 20]   οὐρανοῦ. (μίαν γὰρ δὴ ταύτην καθαρῶς εὐδαίμονα πολιτείαν εἴτε καὶ πόλιν

[36, 30]   πολλάκις, οὐ μέντοι οὐδὲ μεμυῆσθαι καθαρῶς κατὰ θεσμὸν καὶ νόμον τῶν

[36, 50]   μανότητος, ὅτε κάλλιστος γίγνεται, τὴν καθαρωτάτην λαβὼν αὐγῆς ἀκηράτου φύσιν, εὐθὺς

[36, 40]   δὲ χρόαν λαμπρόν, αὐγῆς τῆς καθαρωτάτης· τὸν δὲ Ἥλιον ἐν αὐτῷ

[36, 10]   οἱ ἐν ταῖς ἀρχαῖς κύκλῳ καθίζοντο ἐπὶ βάθρων· τὸ δὲ λοιπὸν

[36, 10]   αὐτῶν τὴν προθυμίαν, Βούλεσθε, ἔφην, καθιζώμεθα ἰόντες ποι τῆς πόλεως; τυχὸν

[36, 50]   καὶ ἐταράχθη, παραχρῆμα εἰς δέον καθιστάμενος. μίαν μὲν οὖν λέγουσι ταύτην

[36, 20]   δὲ ἀληθείᾳ βαρβαρώτεροι ἡμῶν, ἔμποροι καὶ ἀγοραῖοι, ῥάκη φαῦλα καὶ οἶνον

[36, 20]   παρὰ μέλος φθεγγομένων ἢ σμικρὰ καὶ ἀδήλως. (ἀγαθὴν μὲν γὰρ ἐξ

[36, 30]   καὶ νομοθέτης ἅπασι προστάττει θνητοῖς καὶ ἀθανάτοις, ὁ τοῦ ξύμπαντος ἡγεμὼν

[36, 30]   φυτῶν τε καὶ ζῴων θνητῶν καὶ ἀθανάτων, ἔτι δὲ ἀέρος καὶ

[36, 10]   δὲ τῷ ὄντι ταῦτα οὕτως, καὶ αἵ τε πύλαι συγκέκλειντο καὶ

[36, 40]   εἰκάσαι πάντων ἀτοπώτατος, στερεός τε καὶ ἀκίνητος, οὐχ ὅπως πτερωτός, ἐπώνυμος

[36, 50]   τῆς φύσεως ἀσθένειαν, νέος δὲ καὶ ἀκμάζων εὐθὺς ἀπὸ τῆς ἀρχῆς.

[36, 20]   οὐκ ἂν εἴη ποτὲ ἄφρων καὶ ἄκοσμος οὖσα. (ἴσως οὖν ζητήσαι

[36, 60]   θείῳ ῥυθμῷ τῆς εἰλικρινοῦς τε καὶ ἄκρας ἁρμονίας. (ὅθεν δὴ καὶ

[36, 30]   τις ἐπίπνοια θείας φύσεώς τε καὶ ἀληθείας, καθάπερ αὐγὴ πυρὸς ἐξ

[36, 50]   ὥσπερ ἐν ἀγῶνι μεγάλῳ τε καὶ ἀληθινῷ περὶ νίκης ἐριζόντων· γίγνεσθαι

[36, 50]   πρώτου καὶ κρατίστου τάχει τε καὶ ἀλκῇ καὶ τῇ ξυμπάσῃ ἀρετῇ,

[36, 10]   ποιηταὶ αὐτῶν ἐν τοῖς ποιήμασιν, καὶ ἄλλως μὲν εἰώθασι λέγειν, ἀεὶ

[36, 30]   καὶ δικαιοσύνης μόνην ταύτην ἰσχυρὰν καὶ ἄλυτον εὑρίσκων. πόλις μὲν γὰρ

[36, 50]   τῶν νεφῶν διῇξεν, ἀλλὰ καθαρὰν καὶ ἀμιγῆ παντὸς σκοτεινοῦ, μετέβαλε ῥᾳδίως

[36, 0]   δὲ μάχαιραν μεγάλην τῶν ἱππικῶν καὶ ἀναξυρίδας εἶχε καὶ τὴν ἄλλην

[36, 20]   πρὸς ἐκεῖνον οὐδὲν ἧττον ὑπεκίνουν καὶ ἀνεφερόμην τρόπον τινὰ ἀναμνησθεὶς Πλάτωνός

[36, 50]   δὲ Ἀφροδίτης καὶ γενέσεως ἐπράϋνε καὶ ἀνῆκεν αὑτόν, καὶ πολὺ τοῦ

[36, 30]   ἅμα καὶ ὀνομάζουσι πατέρα θεῶν καὶ ἀνθρώπων. (κινδυνεύει γὰρ οὖν δὴ

[36, 30]   καὶ φιλάνθρωπον ἀποδεικνὺς κοινωνίαν δαιμόνων καὶ ἀνθρώπων, μεταδιδοὺς νόμου καὶ πολιτείας

[36, 20]   τῶν καλουμένων πόλεων τῶν ἀφρόνων καὶ ἀνόμων. οὔκουν οὐδὲ περὶ Νίνου

[36, 10]   καὶ πλατεῖ πεδίῳ, ἐάνπερ ἀκόσμως καὶ ἀνόμως ὑπὸ ἀνθρώπων ἀφρόνων οἰκῆται;

[36, 40]   Ἡλίου παῖδα θνητόν, ἐπιθυμήσαντα χαλεπῆς καὶ ἀξυμφόρου πᾶσι τοῖς θνητοῖς παιδιᾶς,

[36, 30]   τῶν ἐν αὐτῇ γιγνομένων τε καὶ ἀπογιγνομένων, ἔτι δὲ τὴν τάξιν

[36, 60]   πρότερον, εἰ μὴ Μοῦσαί τε καὶ Ἀπόλλων ἐν θείῳ ῥυθμῷ τῆς

[36, 10]   προσθεῖναι Φωκυλίδης τῇ τοιαύτῃ γνώμῃ καὶ ἀποφάσει, καὶ τόδε Φωκυλίδου· πόλις

[36, 30]   ἅπαντα χρόνον, ἀλλὰ τῇ σωφρονεστάτῃ καὶ ἀρίστῃ βασιλείᾳ κεκοσμημένη, τῷ ὄντι

[36, 50]   κοσμηθεὶς ὑπὸ τῆς σοφωτάτης τε καὶ ἀρίστης τέχνης, ἄρτι τῶν τοῦ

[36, 20]   περὶ τὴν φράσιν, οἷον δὴ καὶ ἄρτι ποιεῖν ἡμῖν ἔδοξας. εἰ

[36, 10]   δύο καὶ τρία ἔπη αὐτῷ καὶ ἀρχὴν ἡ ποίησις καὶ πέρας

[36, 50]   δὴ λαβὼν τῆς ἡνιοχήσεως ἐκείνης καὶ ἀρχῆς καὶ ὁμονοίας τῆς τε

[36, 0]   τειχίον δὲ παραβέβληται πάνυ ταπεινὸν καὶ ἀσθενές. τῶν δὲ πύργων εἰσί

[36, 10]   ἂν ἠνέσχετο Βορυσθενιτῶν εἰς Ὅμηρον καὶ Ἀχιλλέα τοιαῦτα εἰπόντος. ὁ μὲν

[36, 30]   τοῦ λογικοῦ γένους καὶ δὴ καὶ βασιλέα. (οἷς πειθόμενοι οἱ ἄνθρωποι

[36, 30]   ὑπηρέταις τῶν τελετῶν, πρόθυρα κοσμοῦσι καὶ βωμοὺς τοὺς ἐν τῷ φανερῷ

[36, 0]   αὐτοῦ τὸ μὲν πλέον τέναγος καὶ γαλήνη ταῖς εὐδίαις ὥσπερ ἐν

[36, 10]   σοι λαβεῖν δεῖγμα ἐν βραχεῖ. καὶ γάρ ἐστιν οὐ τῶν μακράν

[36, 20]   ὀργῶντας πρὸς ἐκεῖνον τὸν λόγον· καὶ γὰρ ἡμῖν ἔδοξας μεγαλοπρεπῶς καὶ

[36, 50]   μεγίστου ἀγῶνος. στάντα δὲ ὑψηλὸν καὶ γαῦρον, χαρέντα τῇ νίκῃ, τόπον

[36, 20]   ἥσθην τῇ ἁπλότητι τοῦ πρεσβύτου, καὶ γελάσας εἶπον, Ὦ φίλε Ἱεροσῶν,

[36, 50]   τῇ νοήσει. μνησθεὶς δὲ Ἀφροδίτης καὶ γενέσεως ἐπράϋνε καὶ ἀνῆκεν αὑτόν,

[36, 30]   καὶ ἀθανάτων, ἔτι δὲ ἀέρος καὶ γῆς καὶ ὕδατος καὶ πυρός,

[36, 0]   δὲ λοιπὸν ᾐών ἐστιν ἑλώδης καὶ δασεῖα καλάμῳ καὶ δένδροις. φαίνεται

[36, 30]   ὑπὸ τυράννων τε καὶ δήμων καὶ δεκαρχιῶν δὴ καὶ ὀλιγαρχιῶν καί

[36, 0]   ἐστιν ἑλώδης καὶ δασεῖα καλάμῳ καὶ δένδροις. φαίνεται δὲ τῶν δένδρων

[36, 50]   τηνικάδε ἁπλῶς τὴν τοῦ ἡνιόχου καὶ δεσπότου ψυχήν, μᾶλλον δὲ αὐτὸ

[36, 30]   συλλήβδην ἅπαντος τοῦ λογικοῦ γένους καὶ δὴ καὶ βασιλέα. (οἷς πειθόμενοι

[36, 30]   ἄνθρωποι Διὸς βασιλέως ἱδρύονται βωμούς, καὶ δὴ καὶ πατέρα αὐτὸν οὐκ

[36, 0]   θεάσωμαι τἀκεῖ πράγματα ὁποῖά ἐστι. καὶ δὴ καὶ περιεπάτουν περὶ πλήθουσαν

[36, 40]   ἄλλα δρῶσι κατὰ λόγους ἱεροὺς καὶ δὴ τῷ Διὶ τρέφουσιν ἅρμα

[36, 50]   τὸ γεννᾶν καὶ διανέμειν ἕκαστα καὶ δημιουργεῖν τὸν ὄντα νῦν κόσμον

[36, 50]   ἐν γονῇ πνεῦμα τὸ πλάττον καὶ δημιουργοῦν, τότε δὴ μάλιστα προσεοικὼς

[36, 30]   ἡγεμόνων οὐδὲ ὑπὸ τυράννων τε καὶ δήμων καὶ δεκαρχιῶν δὴ καὶ

[36, 0]   ἔτι νῦν, εἰ μὴ ἄρα καὶ διὰ τὴν πρὸς τὸν Ἀχιλλέα

[36, 10]   ὁρᾷς πάντας ἐπιθυμοῦντας ἀκοῦσαί σου καὶ διὰ τοῦτο συνερρυηκότας δεῦρο πρὸς

[36, 50]   καὶ μεταβολῆς, ἐν ἀλλήλοις μεταβαλλομένων καὶ διαλλαττόντων τὰ εἴδη, μέχρις ἂν

[36, 50]   φυτῶν, ὥρμησεν ἐπὶ τὸ γεννᾶν καὶ διανέμειν ἕκαστα καὶ δημιουργεῖν τὸν

[36, 30]   Εἵλωσι γενέσθαι Σπαρτιάταις· ὅθεν δὴ {καὶ} διατελοῦσιν ἐπιβουλεύοντες τῇ Σπάρτῃ. (ἕτερος

[36, 50]   τοῦ δημιουργοῦ χειρῶν ἀπηλλαγμένος, λαμπρὸς καὶ διαυγὴς καὶ πᾶσι τοῖς μέρεσι

[36, 40]   ὃν Πέρσαι λέγουσιν ἔρωτι σοφίας καὶ δικαιοσύνης ἀποχωρήσαντα τῶν ἄλλων καθ´

[36, 30]   πᾶν τὸ λογικόν, κοινωνίας ἀρχὴν καὶ δικαιοσύνης μόνην ταύτην ἰσχυρὰν καὶ

[36, 30]   λόγου καὶ φρονήσεως, πολὺ κρείττω καὶ δικαιοτέραν τῆς Λακωνικῆς νομοθεσίας εἰσηγούμενος,

[36, 50]   σοφῶν ἐν ἀρρήτοις τελεταῖς Ἥρας καὶ Διὸς εὐδαίμονα γάμον. (ὑγρὰν δὲ

[36, 30]   ἅπασι τούτοις καὶ μιᾷ ψυχῇ καὶ δυνάμει διεπόμενον, ἁμῃγέπῃ πόλει προσεικάζουσι

[36, 30]   τι τῶν ποιητῶν τῶν ἀνατολὰς καὶ δύσεις ἑκάστοτε λεγόντων κατὰ ταὐτὰ

[36, 0]   ἀεὶ μὲν πολεμεῖται, πολλάκις δὲ καὶ ἑάλω· τὴν δὲ〉 τελευταίαν καὶ

[36, 60]   οὐδεὶς δύναιτ´ ἂν ἀνθρώπων διανοηθῆναι καὶ εἰπεῖν ἀξίως οὔτε τῶν νῦν

[36, 0]   ἥκιστα δὲ ἀπὸ τοῦ κάλλους, καὶ εἶχε πολλοὺς ἐραστάς. πάνυ γὰρ

[36, 0]   οὐ πρὸ πλειόνων ἢ πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν ἐτῶν. εἷλον δὲ καὶ

[36, 0]   περὶ λόγους καὶ φιλοσοφίαν, ὥστε καὶ ἐκπλεῦσαι σὺν ἐμοὶ ἐπεθύμει. διὰ

[36, 10]   ὀρθῶς ποιεῖν, πόλιν οἰκοῦντες ἀρχαίαν καὶ Ἑλληνίδα, βουλόμενοι ἀκοῦσαι περὶ πόλεως.

[36, 10]   ἐξυρημένος, καὶ τοῦτον ἐλοιδόρουν τε καὶ ἐμίσουν ἅπαντες. ἐλέγετο δὲ οὐκ

[36, 0]   φαίνεται δὲ τῶν δένδρων πολλὰ καὶ ἐν μέσῃ τῇ λίμνῃ, ὡς

[36, 30]   τῷ θείῳ τὸ ἀνθρώπειον γένος καὶ ἑνὶ λόγῳ περιλαβεῖν πᾶν τὸ

[36, 0]   τοῦ ῥεύματος τὸ βάθος. ὅθενπερ καὶ ἐξίησι, διὰ τὴν ἰσχὺν τοῦ

[36, 60]   εἰ δὲ ἀτεχνῶς ὑψηλόν τε καὶ ἐξίτηλον ἀπέβη τὸ τοῦ λόγου

[36, 50]   νεότητος παντὸς ἀτεχνῶς φυτοῦ κρεῖττον καὶ ἐπιφανέστερον βλάστημα. ὁ δὲ ξύμπας

[36, 50]   κέντρῳ ἁψάμενος· ὁ δ´ ἐσκίρτησε καὶ ἐταράχθη, παραχρῆμα εἰς δέον καθιστάμενος.

[36, 60]   ταπεινοῖς τοῦτο πάθος· ἐχάρη δὲ καὶ ἐτέρφθη διαφερόντως ἥμενος Οὐλύμπῳ, ἐγέλασσε

[36, 10]   τραχεῖ σκοπέλῳ κειμένη κρείττων ἐστὶ καὶ εὐτυχεστέρα κατὰ κόσμον οἰκοῦσα ἢ

[36, 30]   τὸ γὰρ αὐτὸ πόλιν τε καὶ ζῷον οὐκ ἂν οἶμαι ῥᾳδίως

[36, 30]   πολλάς τινας μορφὰς φυτῶν τε καὶ ζῴων θνητῶν καὶ ἀθανάτων, ἔτι

[36, 0]   τῷ Ὑπάνιδι ἥ τε νῦν καὶ ἡ πρότερον οὕτως ᾠκεῖτο, οὐ

[36, 0]   τῇ λίμνῃ, ὡς ἱστοῖς προσεοικέναι, καὶ ἤδη τινὲς τῶν ἀπειροτέρων διήμαρτον,

[36, 50]   τῆς τε τῶν τριῶν φύσεων καὶ ἡλίου καὶ σελήνης καὶ τῶν

[36, 60]   καὶ ἄκρας ἁρμονίας. (ὅθεν δὴ καὶ ἡμεῖς ἐάσωμεν τὰ νῦν, ὅσον

[36, 50]   ἡγούμενον αὐτῆς. {οὕτως δὴ λέγομεν καὶ ἡμεῖς τιμῶντες καὶ σεβόμενοι τὸν

[36, 40]   τοῦ ξύμπαντος μίαν ἀγωγήν τε καὶ ἡνιόχησιν ὑπὸ τῆς ἄκρας ἐμπειρίας

[36, 30]   Μουσῶν καὶ κατείχοντο Ὅμηρός τε καὶ Ἡσίοδος. (οἱ δὲ μετ´ ἐκείνους

[36, 20]   καὶ πρώτων θεῶν χωρὶς ἔριδος καὶ ἥττης· οὔτε γὰρ ἐρίζειν θεοὺς

[36, 30]   μετ´ ἐκείνους ὕστερον ἐπὶ σκηνὰς καὶ θέατρα τὴν αὑτῶν σοφίαν ἀγαγόντες

[36, 30]   ποτ´ ἔνδον παριοῦσιν. ὅθεν δὴ καὶ θεράποντας Μουσῶν αὑτοὺς ὀνομάζουσιν, οὐ

[36, 50]   καὶ μόσχοι καὶ σκύλακες, ἀλλὰ καὶ θηρίων σκύμνοι τῶν ἀγριωτάτων. (ἡ

[36, 50]   ἀσθενὴς κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην τε καὶ θνητὴν τῆς φύσεως ἀσθένειαν, νέος

[36, 40]   δὲ αὐτοῖς ἵλεων θαρρεῖν κελεῦσαι καὶ θῦσαι θυσίας τινάς, ὡς ἥκοντος

[36, 10]   τοῦτο, λέγω δὲ ὁποῖόν τι καὶ καθ´ ὃ μηδενὶ τῶν ἄλλων

[36, 50]   ἀρχῆς τὸν ὄντα κόσμον εὐειδῆ καὶ καλὸν ἀμηχάνως, πολὺ δὴ λαμπρότερον

[36, 50]   λανθάνειν δὲ αὐτοὺς ὀρθῶς γιγνόμενα καὶ κατὰ γνώμην τοῦ σῴζοντος καὶ

[36, 30]   λάμψαντος· ἃ ἔπασχον ἐκ Μουσῶν καὶ κατείχοντο Ὅμηρός τε καὶ Ἡσίοδος.

[36, 50]   ὁ δὲ ξύμπας οὐρανός τε καὶ κόσμος, ὅτε πρῶτον συνετελέσθη, κοσμηθεὶς

[36, 50]   στέφανον ἐξ ἀνάγκης τοῦ πρώτου καὶ κρατίστου τάχει τε καὶ ἀλκῇ

[36, 50]   καὶ κατὰ γνώμην τοῦ σῴζοντος καὶ κυβερνῶντος τὸ πᾶν. εἶναι γὰρ

[36, 50]   κόσμον ἐξ ἀρχῆς πολὺ κρείττω καὶ λαμπρότερον ἅτε νεώτερον. (ἀστράψας δὲ

[36, 50]   εἰς αὑτὸν ἀναλαβόντα, πολὺ κρείττω καὶ λαμπρότερον ὀφθῆναι τοῦ πρότερον, ὑπ´

[36, 40]   νεότητός τε καὶ μνήμης ἀσθενοῦς, καὶ {λέγουσι} Δευκαλίωνα βασιλεύοντα τότε σφίσιν

[36, 40]   Ὅμηρος οὔτε Ἡσίοδος, ἀλλὰ Ζωροάστρης καὶ μάγων παῖδες ᾄδουσι παρ´ ἐκείνου

[36, 30]   τὴν αὑτοῦ διοίκησιν τῆς εὐδαίμονος καὶ μακαρίας καταστάσεως· ὃν οἱ θεῖοι

[36, 20]   τὴν ἄκραν εὐθύτητα τοῦ θείου καὶ μακαρίου νόμου καὶ τῆς ὀρθῆς

[36, 50]   ῥᾳδίως πλάττει καὶ τυποῖ, λείαν καὶ μαλακὴν αὑτῷ περιχέας τὴν οὐσίαν

[36, 40]   καὶ πλησιώτατος Ἥρας ἐπώνυμος, εὐήνιος καὶ μαλακός, πολὺ δὲ ἥττων κατά

[36, 0]   ἐτῶν ὁ Καλλίστρατος, πάνυ καλὸς καὶ μέγας, πολὺ ἔχων Ἰωνικὸν τοῦ

[36, 40]   ἄνωθεν ἀπείρῳ διαφέρειν κάλλει τε καὶ μεγέθει καὶ ταχυτῆτι, ἅτε ἔξωθεν

[36, 0]   καὶ ἑάλω· τὴν δὲ〉 τελευταίαν καὶ μεγίστην ἅλωσιν οὐ πρὸ πλειόνων

[36, 40]   ἵππων· οἱ δέ εἰσι κάλλιστοι καὶ μέγιστοι τῶν κατὰ τὴν Ἀσίαν·

[36, 20]   μέσον, ὅσπερ ἦν πρεσβύτατος αὐτῶν καὶ μέγιστον ἀξίωμα ἔχων, εἶπε δὲ

[36, 30]   ποιηταὶ κατὰ ταὐτὰ τὸν πρῶτον καὶ μέγιστον θεὸν πατέρα καλοῦσι συλλήβδην

[36, 50]   πλασμάτων ἔξωθεν τοῦ δημιουργοῦ πραγματευομένου καὶ μεθιστάντος τὴν ὕλην, αὐτῶν δὲ

[36, 50]   τόπον τε ὡς πλεῖστον καταλαβεῖν καὶ μείζονος χώρας δεηθῆναι τότε ὑπὸ

[36, 30]   τὴν νῦν διακόσμησιν, ὁπηνίκα διῄρηται καὶ μεμέρισται τὸ πᾶν εἰς πολλάς

[36, 50]   χώρας δεηθῆναι τότε ὑπὸ ῥώμης καὶ μένους. (κατὰ τοῦτο δὴ γενόμενοι

[36, 50]   ἑτέραν τῆς τῶν τεττάρων κινήσεως καὶ μεταβολῆς, ἐν ἀλλήλοις μεταβαλλομένων καὶ

[36, 50]   ἠπίου. μιχθεὶς δὲ τότε Ἥρᾳ καὶ μεταλαβὼν τοῦ τελειοτάτου λέχους, ἀναπαυσάμενος

[36, 20]   οἱ γείτονες παράσχωσιν εἰς αὔριον καὶ μὴ δέῃ προσγυμνάζεσθαι αὐτοῖς, ὥσπερ

[36, 20]   τῶν δὲ ἄλλων ἐκείνῳ συνεπομένων καὶ μηδὲν παρὰ μέλος φθεγγομένων ἢ

[36, 50]   παλαιῶν ὅλα τε βλαστοῖς ἐοικότα. καὶ μὴν τά γε ζῷα εὐχάριτα

[36, 30]   ἧττον πεφυκὸς ἐν ἅπασι τούτοις καὶ μιᾷ ψυχῇ καὶ δυνάμει διεπόμενον,

[36, 40]   τοὺς Ἕλληνας ὑπὸ νεότητός τε καὶ μνήμης ἀσθενοῦς, καὶ {λέγουσι} Δευκαλίωνα

[36, 40]   ἀθρόα, διανενεμημένα εἴς τινα σχήματα καὶ μορφάς. (ὁ μὲν δὴ λαμπρότατος

[36, 50]   τὰ κάλλιστα αὐτῶν, πῶλοί τε καὶ μόσχοι καὶ σκύλακες, ἀλλὰ καὶ

[36, 50]   δὲ εἰς τὸ μέτρον ὥρας καὶ νεότητος παντὸς ἀτεχνῶς φυτοῦ κρεῖττον

[36, 0]   τοῦτον μὲν γὰρ ὑπερφυῶς τιμῶσι, καὶ νεὼν τὸν μὲν ἐν τῇ

[36, 30]   ἐστὶ πατὴρ τῶν ἐν αὐτῷ, καὶ νὴ Δία πόλιν ὥσπερ ἡμεῖς

[36, 20]   τὴν τοιαύτην χρὴ καλεῖν σώφρονα καὶ νόμιμον καὶ τῷ ὄντι πόλιν

[36, 30]   σοφώτατος καὶ {ὁ} πρεσβύτατος ἄρχων καὶ νομοθέτης ἅπασι προστάττει θνητοῖς καὶ

[36, 30]   οὐδὲ μεμυῆσθαι καθαρῶς κατὰ θεσμὸν καὶ νόμον τῶν μυουμένων οὐδὲ εἰδέναι

[36, 20]   βουλόμενος, ὁμοίως τῷ Ἀχιλλεῖ ἀγωνίζεσθαι. καὶ νῦν ὧν κελεύεις ποιήσω τὸ

[36, 20]   πρὸς ἀλλήλους κοινωνίαν, ἐάν τε καὶ ξύμπαν τὸ λογικὸν περιλάβῃ τις,

[36, 40]   τἄλλα ἄστρα δι´ ἐκείνου φαινόμενα καὶ ξύμπαντα ἐκείνου πεφυκότα μέρη τὰ

[36, 20]   τῷ ἑλληνικωτάτῳ καὶ σοφωτάτῳ χαίρειν καὶ ξυνεῖναι, καθάπερ εἴ τις μικροῦ

[36, 60]   ἀπὸ τῆς ἀρχῆς. ~ὅτε δὴ καὶ ὁ δημιουργὸς αὐτοῦ καὶ πατὴρ

[36, 30]   ὁμονοίας· (ὅπερ δὴ ὁ σοφώτατος καὶ {ὁ} πρεσβύτατος ἄρχων καὶ νομοθέτης

[36, 10]   ἀλλ´ οὐ πρὸς ὅλην Ἰλιάδα καὶ Ὀδύσσειαν ταῦτα τὰ ἔπη ἐστὶ

[36, 10]   βουλεύεσθαι. καὶ οἱ μὲν πρεσβύτατοι καὶ οἱ γνωριμώτατοι καὶ οἱ ἐν

[36, 10]   μὲν πρεσβύτατοι καὶ οἱ γνωριμώτατοι καὶ οἱ ἐν ταῖς ἀρχαῖς κύκλῳ

[36, 10]   Διὸς ἱερόν, οὗπερ εἰώθασι βουλεύεσθαι. καὶ οἱ μὲν πρεσβύτατοι καὶ οἱ

[36, 20]   ἔμποροι καὶ ἀγοραῖοι, ῥάκη φαῦλα καὶ οἶνον πονηρὸν εἰσκομίζοντες καὶ τά

[36, 30]   καὶ δήμων καὶ δεκαρχιῶν δὴ καὶ ὀλιγαρχιῶν καί τινων ἄλλων τοιούτων

[36, 10]   γάρ ποτε ἐπαινεσόμεθα Ἀχιλλέα τε καὶ Ὅμηρον ὅσα δοκεῖ ἡμῖν ὀρθῶς

[36, 20]   τρόπον τινὰ ἀναμνησθεὶς Πλάτωνός τε καὶ Ὁμήρου. τὸ μὲν δὴ τῆς

[36, 30]   κατὰ νόμον μετὰ πάσης φιλίας καὶ ὁμονοίας· (ὅπερ δὴ ὁ σοφώτατος

[36, 50]   τῆς ἡνιοχήσεως ἐκείνης καὶ ἀρχῆς καὶ ὁμονοίας τῆς τε τῶν τριῶν

[36, 30]   μαθόντες ἐκ Μουσῶν ὑμνοῦσιν ἅμα καὶ ὀνομάζουσι πατέρα θεῶν καὶ ἀνθρώπων.

[36, 10]   γὰρ ἂν εἴητε ἅμα ᾐσθημένοι καὶ ὁποῖόν τί ἐστιν. οἱ γὰρ

[36, 20]   σοι καλεῖν, εἰπὲ ὅπῃ τε καὶ ὅπως ἔχει, ὡς δύνασαι ἐγγύτατα

[36, 20]   κοινῆς φορᾶς ἀγομένου μιᾷ γνώμῃ καὶ ὁρμῇ τοῦ ξύμπαντος οὐρανοῦ. (μίαν

[36, 10]   τῶν τοῦ Ἀχιλλέως πηδήσεών τε καὶ ὀρούσεων καὶ τῆς φωνῆς, ὅτι

[36, 10]   ἀμείνων ποιητὴς Ὅμηρος ἢ Φωκυλίδης; καὶ ὃς γελάσας ἔφη, Ἀλλ´ οὐδὲ

[36, 10]   ἀνόμως ὑπὸ ἀνθρώπων ἀφρόνων οἰκῆται; (καὶ ὃς οὐ μάλα ἡδέως ἀποδεξάμενος,

[36, 10]   ἐκείνου τὸ αἰσχρὸν τοῦ πράγματος καὶ οὐδαμῇ πρέπον ἀνδράσιν. (ἐπεὶ δὲ

[36, 10]   τοῦτο εἶναι μόνῳ ἀνθρώπῳ συμβέβηκε καὶ οὐδενὶ ἄλλῳ. ~οὕτως οὖν καὶ

[36, 0]   ἐκεῖνοι τὸ τοιοῦτον ἀποδέξαιντο, βαρβαρικῶς καὶ οὐκ ἄνευ ὕβρεως. (εἰδὼς οὖν

[36, 10]   εἰσὶ δὲ πάντες οὗτοι τυφλοὶ καὶ οὐχ ἡγοῦνται δυνατὸν εἶναι ἄλλως

[36, 0]   τούτου εὐθὺς ἐπυνθανόμην. σχεδὸν δὲ καὶ πάντες οἱ Βορυσθενῖται περὶ τὸν

[36, 30]   δεσπότης οὐσίας, αὐτὸς οὕτως ἐξηγούμενος καὶ παράδειγμα παρέχων τὴν αὑτοῦ διοίκησιν

[36, 10]   ἀλλ´ οἱ ὄπισθεν πράγματα ἔχουσι καὶ παρέχουσι τοῖς πρὸ αὐτῶν, σπεύδοντες

[36, 60]   θεοὺς τοὺς ἅπαντας ἤδη γεγονότας καὶ παρόντας. τὴν δὲ τότε μορφὴν

[36, 50]   μαλακὴν αὑτῷ περιχέας τὴν οὐσίαν καὶ πᾶσαν εἴκουσαν εὐπετῶς. (ἐργασάμενος δὲ

[36, 50]   χειρῶν ἀπηλλαγμένος, λαμπρὸς καὶ διαυγὴς καὶ πᾶσι τοῖς μέρεσι παμφαίνων, νήπιος

[36, 30]   βασιλέως ἱδρύονται βωμούς, καὶ δὴ καὶ πατέρα αὐτὸν οὐκ ὀκνοῦσι προσαγορεύειν

[36, 60]   δὴ καὶ ὁ δημιουργὸς αὐτοῦ καὶ πατὴρ ἰδὼν ἥσθη μὲν οὐδαμῶς·

[36, 10]   αὐτῷ καὶ ἀρχὴν ἡ ποίησις καὶ πέρας λαμβάνει. ὥστε καὶ προστίθησι

[36, 0]   δὲ αἰχμαλώτους εἰληφέναι. ἐσπουδάκει δὲ καὶ περὶ λόγους καὶ φιλοσοφίαν, ὥστε

[36, 20]   εἶναι τῶν ἐκ φιλοσοφίας λόγων καὶ περὶ παντὸς ὅτου ἂν ἐπιθυμῇ

[36, 0]   πράγματα ὁποῖά ἐστι. καὶ δὴ καὶ περιεπάτουν περὶ πλήθουσαν ἀγορὰν παρὰ

[36, 50]   κηροῦ πλάσας ἵππους, ἔπειτα ἀφαιρῶν καὶ περιξύων ἀφ´ ἑκάστου προστιθείη ἄλλοτε

[36, 10]   οἰκοῦσα ἢ μεγάλη ἐν λείῳ καὶ πλατεῖ πεδίῳ, ἐάνπερ ἀκόσμως καὶ

[36, 40]   δὲ μετ´ ἐκεῖνον ἁπτόμενος αὐτοῦ καὶ πλησιώτατος Ἥρας ἐπώνυμος, εὐήνιος καὶ

[36, 40]   (ὁ μὲν δὴ λαμπρότατος ἵππος καὶ ποικιλώτατος αὐτῷ τε Διὶ προσφιλέστατος,

[36, 20]   ταύτην καθαρῶς εὐδαίμονα πολιτείαν εἴτε καὶ πόλιν χρὴ καλεῖν, τὴν θεῶν

[36, 30]   δαιμόνων καὶ ἀνθρώπων, μεταδιδοὺς νόμου καὶ πολιτείας οὐ τοῖς τυχοῦσι τῶν

[36, 40]   δέ ποτε ἐν μήκει χρόνου καὶ πολλαῖς περιόδοις ἰσχυρὸν ἆσθμα τοῦ

[36, 10]   καθ´ ἕκαστον διανόημα, ἅτε σπουδαῖον καὶ πολλοῦ ἄξιον ἡγούμενος, οὐχ ὥσπερ

[36, 0]   πρὸς τὸν πόλεμον ἀνδρεῖος εἶναι, καὶ πολλοὺς Σαυροματῶν τοὺς μὲν ἀνῃρηκέναι,

[36, 50]   γενέσεως ἐπράϋνε καὶ ἀνῆκεν αὑτόν, καὶ πολὺ τοῦ φωτὸς ἀποσβέσας εἰς

[36, 20]   οὐδὲ ἀργήν, ἀλλὰ σφοδρὰν οὖσαν καὶ πορευομένην, τῶν μὲν ἡγουμένων τε

[36, 40]   διὰ πλειόνων ἐτῶν ὁ Νυμφῶν καὶ Ποσειδῶνος ἱερὸς πῶλος ἐπαναστῇ, παρὰ

[36, 30]   τις ἐκ Μουσῶν ἀφίκετο βραχεῖα καί πού τις ἐπίπνοια θείας φύσεώς

[36, 20]   ὄντες, οὐ τῷ φρονεῖν τε καὶ πράττειν τὰ τῶν πολιτῶν οὐδὲ

[36, 20]   τις, εἰ ἐπειδὰν οἱ ἄρχοντες καὶ προεστῶτες ὦσι φρόνιμοι καὶ σοφοί,

[36, 50]   μὴν τά γε ζῷα εὐχάριτα καὶ προσηνῆ ἰδεῖν μετὰ τὴν γένεσιν,

[36, 10]   ποίησις καὶ πέρας λαμβάνει. ὥστε καὶ προστίθησι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καθ´

[36, 10]   Ἑλληνίδα, βουλόμενοι ἀκοῦσαι περὶ πόλεως. καὶ πρῶτόν γε, ἔφην, ὅ, τι

[36, 30]   τοῦτον ὑμνοῦσιν ὡς τέλειόν τε καὶ πρῶτον ἡνίοχον τοῦ τελειοτάτου ἅρματος.

[36, 20]   πορευομένην, τῶν μὲν ἡγουμένων τε καὶ πρώτων θεῶν χωρὶς ἔριδος καὶ

[36, 30]   ἀέρος καὶ γῆς καὶ ὕδατος καὶ πυρός, ἓν οὐδὲν ἧττον πεφυκὸς

[36, 50]   μέγιστον θεὸν ἔργοις τε ἀγαθοῖς καὶ ῥήμασιν εὐφήμοις. (λειφθεὶς γὰρ δὴ

[36, 40]   ὑπὸ τῆς ἄκρας ἐμπειρίας τε καὶ ῥώμης γιγνομένην ἀεί, καὶ ταύτην

[36, 20]   δεῦρο ἀπὸ τῆς νήσου διαπέμψαι, καί σε πάνυ μὲν ἡδέως ὁρῶμεν,

[36, 50]   δὴ λέγομεν καὶ ἡμεῖς τιμῶντες καὶ σεβόμενοι τὸν μέγιστον θεὸν ἔργοις

[36, 40]   αἰῶνος περιόδοις. τοὺς δὲ Ἡλίου καὶ Σελήνης δρόμους, καθάπερ εἶπον, μερῶν

[36, 50]   τῶν τριῶν φύσεων καὶ ἡλίου καὶ σελήνης καὶ τῶν ἄλλων ἄστρων,

[36, 0]   τοὺς ἅλας καὶ τῶν Ἑλλήνων καὶ Σκυθῶν οἱ Χερρόνησον οἰκοῦντες τὴν

[36, 50]   αὐτῶν, πῶλοί τε καὶ μόσχοι καὶ σκύλακες, ἀλλὰ καὶ θηρίων σκύμνοι

[36, 20]   ἄρχοντες καὶ προεστῶτες ὦσι φρόνιμοι καὶ σοφοί, τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθος

[36, 20]   τῶν πολιτῶν μάλιστα τῷ ἑλληνικωτάτῳ καὶ σοφωτάτῳ χαίρειν καὶ ξυνεῖναι, καθάπερ

[36, 30]   τινων ἄλλων τοιούτων ἀρρωστημάτων διαφορουμένη καὶ στασιάζουσα τὸν ἅπαντα χρόνον, ἀλλὰ

[36, 0]   δέ ἐστι τῆς χώρας ὀξὺ καὶ στερεὸν ὥσπερ ἔμβολον, περὶ ὃ

[36, 50]   χειρῶν παραχρῆμα τοῦ ποιήσαντος κρείττω καὶ στιλπνότερα. καὶ τῶν φυτῶν τὰ

[36, 10]   ἐστιν οὐ τῶν μακράν τινα καὶ συνεχῆ ποίησιν εἰρόντων, (ὥσπερ ὁ

[36, 30]   εὐχαῖς, ὡς τοιαύτης τινὸς ἀρχῆς καὶ συστάσεως οὔσης τοῦ παντός. ὥστε

[36, 10]   εἶπεν, ὅτι ἡμεῖς σε ἀγαπῶμεν καὶ σφόδρα αἰδούμεθα· ὡς ἄλλως γε

[36, 0]   πόλεις μέχρι Ἀπολλωνίας. (ὅθεν δὴ καὶ σφόδρα ταπεινὰ τὰ πράγματα κατέστη

[36, 10]   ἐστιν, ὡς ὁρᾷς, ὁ δὲ καὶ σχεδόν τι μετὰ τοὺς θεοὺς

[36, 50]   ζῴων, καθ´ ὅσον ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος συνεστάναι λέγοιτ´ ἂν οὐκ

[36, 20]   κατὰ τὴν τούτων γνώμην νομίμως καὶ σωφρόνως, τὴν τοιαύτην χρὴ καλεῖν

[36, 30]   βωμοὺς τοὺς ἐν τῷ φανερῷ καὶ τὰ ἄλλα τὰ τοιαῦτα παρασκευάζουσιν,

[36, 20]   φαῦλα καὶ οἶνον πονηρὸν εἰσκομίζοντες καὶ τά γε παρ´ ἡμῶν οὐδὲν

[36, 10]   φησιν Ὅμηρος τοὺς Ἕλληνας, κομῶντες καὶ τὰ γένεια ἀφεικότες, εἷς δὲ

[36, 0]   Ἰωνικὸν τοῦ εἴδους. ἐλέγετο δὲ καὶ τὰ πρὸς τὸν πόλεμον ἀνδρεῖος

[36, 40]   δὲ κίνησιν ἔχειν καθ´ αὑτά. καὶ τἄλλα ἄστρα δι´ ἐκείνου φαινόμενα

[36, 50]   ὁρᾶται νῦν. πάντα γάρ που καὶ τἄλλα ἔργα τῶν δημιουργῶν καινὰ

[36, 0]   οὐδενὸς ἄλλου θέλουσιν ἢ Ὁμήρου. καὶ τἄλλα οὐκέτι σαφῶς ἑλληνίζοντες διὰ

[36, 40]   ἐπαναστῇ, παρὰ τὸ σύνηθες ἀγωνιάσας καὶ ταραχθείς, ἱδρῶτι πολλῷ κατέκλυσε τὸν

[36, 0]   εἷλον δὲ καὶ ταύτην Γέται καὶ τὰς ἄλλας τὰς ἐν τοῖς

[36, 40]   τε καὶ ῥώμης γιγνομένην ἀεί, καὶ ταύτην ἄπαυστον ἐν ἀπαύστοις αἰῶνος

[36, 0]   καὶ ἑκατὸν ἐτῶν. εἷλον δὲ καὶ ταύτην Γέται καὶ τὰς ἄλλας

[36, 50]   ἡττηθέντα τοῦ κρείττονος. ὅμως δὲ καὶ ταύτην τὴν κίνησιν ἡνιοχήσει προσεικάζειν

[36, 40]   δὲ ἥττων κατά τε ῥώμην καὶ τάχος. χροιὰν δὲ τῇ μὲν

[36, 40]   διαφέρειν κάλλει τε καὶ μεγέθει καὶ ταχυτῆτι, ἅτε ἔξωθεν περιτρέχοντα τὸ

[36, 0]   δὲ τοῖς δεξιοῖς φαίνεται ποταμός, καὶ τεκμαίρονται οἱ εἰσπλέοντες ἀπὸ τοῦ

[36, 40]   τοῦ δίφρου. ~τὸ δὲ ἰσχυρὸν καὶ τέλειον ἅρμα τὸ Διὸς οὐδεὶς

[36, 50]   πᾶσαν εἴκουσαν εὐπετῶς. (ἐργασάμενος δὲ καὶ τελεώσας ἀπέδειξεν ἐξ ἀρχῆς τὸν

[36, 40]   πάντα καταφλέξαι ζῷα καὶ φυτά, καὶ τέλος αὐτὸν διαφθαρῆναι πληγέντα ὑπὸ

[36, 0]   εἰώθασιν οἱ Βορυσθενῖται. χρῶνται δὲ καὶ τῇ ἄλλῃ ἐσθῆτι μελαίνῃ ὡς

[36, 50]   κρατίστου τάχει τε καὶ ἀλκῇ καὶ τῇ ξυμπάσῃ ἀρετῇ, (ὃν εἴπομεν

[36, 0]   τῶν ἱππικῶν καὶ ἀναξυρίδας εἶχε καὶ τὴν ἄλλην στολὴν Σκυθικήν, ἄνωθεν

[36, 10]   δὲ πεπαιδευμένοι τοῦτο φροντίζουσιν, ὅπως καὶ τὴν δύναμιν εἴσονται ἑκάστου οὗ

[36, 30]   ἀπογιγνομένων, ἔτι δὲ τὴν τάξιν καὶ τὴν εὐκοσμίαν τῆς διοικήσεως. (ὁ

[36, 50]   πρὸς τὸν ἡμέτερον αὐτῶν λογισμόν, καὶ τὴν οὐσίαν πάντων πᾶσαν εἰς

[36, 20]   καὶ οὐδενὶ ἄλλῳ. ~οὕτως οὖν καὶ τὴν πόλιν φασὶν εἶναι πλῆθος

[36, 10]   τοῦτο ἐπιτηδεύειν, ἀλλὰ κολακεύων Ῥωμαίους καὶ τὴν πρὸς αὐτοὺς φιλίαν ἐπιδεικνύμενος·

[36, 40]   τὸν δὲ Ἥλιον ἐν αὐτῷ καὶ τὴν Σελήνην σημεῖα προφανῆ ὁρᾶσθαι,

[36, 40]   αἰσχύνομαι φράζειν τῶν ἵππων πέρι καὶ τῆς ἡνιοχήσεως, ὅπως ἐξηγούμενοι λέγουσιν,

[36, 30]   ὁ τοῦ ξύμπαντος ἡγεμὼν οὐρανοῦ καὶ τῆς ὅλης δεσπότης οὐσίας, αὐτὸς

[36, 20]   τοῦ θείου καὶ μακαρίου νόμου καὶ τῆς ὀρθῆς διοικήσεως, ὅμως δὲ

[36, 10]   δὲ μή, ἐᾶτε· οὕτως, ἔφην, καὶ τῆς τοῦ Φωκυλίδου ποιήσεως ἔξεστί

[36, 10]   Ἀχιλλέως πηδήσεών τε καὶ ὀρούσεων καὶ τῆς φωνῆς, ὅτι μόνον φθεγξάμενος

[36, 40]   ὑμνούμενος ὑπ´ αὐτῶν, θυσίας τε καὶ τιμὰς ἅτε πρῶτος εἰκότως πρώτας

[36, 0]   (ἔτυχον περιπατῶν πρὸ τῆς πόλεως, καί τινες ἐξῄεσαν ἔνδοθεν τῶν Βορυσθενιτῶν

[36, 20]   Ὁμήρου δέ, ὡς οἶσθα, ἐρασταὶ καί τινες οὐ πολλοὶ Πλάτωνος· ὧν

[36, 30]   καὶ δεκαρχιῶν δὴ καὶ ὀλιγαρχιῶν καί τινων ἄλλων τοιούτων ἀρρωστημάτων διαφορουμένη

[36, 0]   ἐπὶ σταδίους σχεδόν τι διακοσίους· καὶ τὸ εὖρος οὐχ ἧττον ταύτῃ

[36, 50]   μᾶλλον δὲ αὐτὸ τὸ φρονοῦν καὶ τὸ ἡγούμενον αὐτῆς. {οὕτως δὴ

[36, 60]   λέγω δὲ τήν τε ὥραν καὶ τὸ κάλλος ἀεὶ καλοῦ ὄντος

[36, 0]   τοῦ Βορυσθένους διὰ τὸ κάλλος καὶ τὸ μέγεθος τοῦ ποταμοῦ, κεῖται

[36, 0]   οὖν σημεῖα ἐναργῆ τῆς ἁλώσεως καὶ τὸ μηδὲν τῶν ἀγαλμάτων διαμένειν

[36, 10]   καὶ αἵ τε πύλαι συγκέκλειντο καὶ τὸ σημεῖον ἦρτο ἐπὶ τοῦ

[36, 0]   ἥ τε φαυλότης τῶν οἰκοδομημάτων καὶ τὸ συνεστάλθαι τὴν πόλιν ἐς

[36, 10]   τῇ τοιαύτῃ γνώμῃ καὶ ἀποφάσει, καὶ τόδε Φωκυλίδου· πόλις ἐν σκοπέλῳ

[36, 40]   πρότερον φθορᾷ, ὕδατι πολλῷ χειμαζόμενος. καὶ τοιοῦτον ἕνα χειμῶνα διηγεῖσθαι τοὺς

[36, 60]   φασι τὸν σφόδρα ἄνω χωρήσαντα καὶ τοῖς νέφεσιν ἐγκρύψαντα αὑτὸν ἀτελῆ

[36, 30]   ἑνὸς μυστικοῦ ἢ πυρὸς ὑπερφανέντος, καὶ τοῖς ποιηταῖς ἐνίοτε, λέγω δὲ

[36, 40]   πλησίον, βουλόμενον εὔξασθαι τῷ θεῷ· καὶ τὸν ἄνδρα ἐξελθεῖν ἐκ τοῦ

[36, 40]   περιέφλεξεν αὐτοῦ, ᾗ μάλιστα ἠγάλλετο, καὶ τὸν ἅπαντα κόσμον. (τοῦτο δὲ

[36, 30]   ἐξηγουμένων ζευγνυμένους τε τοὺς ἵππους καὶ τὸν Ἥλιον αὐτὸν ἐπιβαίνοντα τοῦ

[36, 0]   προσελαύνων, παρελθὼν δὲ ὀλίγον κατέβη, καὶ τὸν ἵππον τῷ ἀκολούθῳ παραδοὺς

[36, 50]   ἐριζόντων· γίγνεσθαι δὲ τὴν νίκην καὶ τὸν στέφανον ἐξ ἀνάγκης τοῦ

[36, 50]   γὰρ δὴ μόνος ὁ νοῦς καὶ τόπον ἀμήχανον ἐμπλήσας αὑτοῦ ἅτ´

[36, 40]   τοῖς ἄριστα πρὸς ἀλήθειαν πεφυκόσι καὶ τοῦ θεοῦ ξυνιέναι δυναμένοις, οὓς

[36, 0]   διὰ τὸ δεῖσθαι τῆς ἐμπορίας καὶ τοῦ κατάπλου τῶν Ἑλλήνων. ἐπαύσαντο

[36, 20]   καὶ γὰρ ἡμῖν ἔδοξας μεγαλοπρεπῶς καὶ τοῦ πράγματος οὐκ ἀναξίως ὅσα

[36, 0]   δόξαν διὰ τὰς συνεχεῖς ἁλώσεις καὶ τοὺς πολέμους. ἅτε γὰρ ἐν

[36, 10]   τῆς πόλεως. Σκόπει, ἔφη, ἐπεὶ καὶ τούσδε ὁρᾷς πάντας ἐπιθυμοῦντας ἀκοῦσαί

[36, 20]   διοκήσεως, αὐτός τε ἀνεπτέρωμαι δαιμονίως καὶ τούσδε ὁρῶ πάντας ὀργῶντας πρὸς

[36, 0]   τοῖς βαρβάροις τοσοῦτον ἤδη χρόνον, καὶ τούτοις σχεδόν τι τοῖς πολεμικωτάτοις,

[36, 10]   δὲ ἐν αὐτοῖς μόνος ἐξυρημένος, καὶ τοῦτον ἐλοιδόρουν τε καὶ ἐμίσουν

[36, 40]   τῆς εἰκόνος, ἀλλὰ ἐνεζεῦχθαί φασι καὶ τοῦτον τῷ ἅρματι, μένειν δὲ

[36, 10]   πεντακισχιλίοις ἔπεσιν, ἀλλὰ κατὰ δύο καὶ τρία ἔπη αὐτῷ καὶ ἀρχὴν

[36, 50]   τὰ λοιπὰ ἤδη ῥᾳδίως πλάττει καὶ τυποῖ, λείαν καὶ μαλακὴν αὑτῷ

[36, 40]   δὲ πανταχόθεν αὑτῷ τοῖς μέρεσι, καὶ τὼ δύο τὼ πλησίον ὁμοίως

[36, 20]   χρὴ καλεῖν σώφρονα καὶ νόμιμον καὶ τῷ ὄντι πόλιν ἀπὸ τῶν

[36, 10]   ἀλλ´ ὅμως οὕτως ἦσαν φιλήκοοι καὶ τῷ τρόπῳ Ἕλληνες, ὥστε μικροῦ

[36, 50]   φύσεων καὶ ἡλίου καὶ σελήνης καὶ τῶν ἄλλων ἄστρων, ἁπάντων τε

[36, 0]   ἐπὶ πλοῖα ἐπέχοντες. ταύτῃ δὲ καὶ τῶν ἁλῶν ἐστι τὸ πλῆθος,

[36, 0]   τῶν ἀρρένων· ὥστε κινδυνεύουσιν ἀναπείθειν καὶ τῶν βαρβάρων ἐνίους οὐκ ἐπ´

[36, 0]   βαρβάρων λαμβάνουσιν ὠνούμενοι τοὺς ἅλας καὶ τῶν Ἑλλήνων καὶ Σκυθῶν οἱ

[36, 0]   συνοικισθεισῶν πόλεων, τῶν δὲ φαύλως, καὶ τῶν πλείστων βαρβάρων εἰς αὐτὰς

[36, 50]   τοῦ ποιήσαντος κρείττω καὶ στιλπνότερα. καὶ τῶν φυτῶν τὰ νεώτερα εὐθαλέστερα

[36, 50]   δημιουργῶν καινὰ ἀπὸ τῆς τέχνης καὶ τῶν χειρῶν παραχρῆμα τοῦ ποιήσαντος

[36, 40]   σημεῖα προφανῆ ὁρᾶσθαι, ὥσπερ οἶμαι καὶ τῶνδε τῶν ἵππων ἐστὶ σημεῖα,

[36, 50]   γὰρ ἀνθρώπου φύσις νηπία τότε καὶ ὑδαρὴς ὁμοία Δήμητρος ἀτελεῖ χλόῃ,

[36, 30]   ἔτι δὲ ἀέρος καὶ γῆς καὶ ὕδατος καὶ πυρός, ἓν οὐδὲν

[36, 40]   ἐμοὶ δοκεῖν, ὅντινα ὀνομάζουσι Πήγασον, καί φασιν ἀνεῖναι κρήνην ἐν Κορίνθῳ

[36, 20]   πασῶν σχεδὸν ἁπλῶς ἡμαρτημένων τε καὶ φαύλων πρὸς τὴν ἄκραν εὐθύτητα

[36, 10]   ἄνθρωποι τὸ ὄνομα αὐτὸ ἴσασι καὶ φθέγγονται τοῦ πράγματος ἑκάστου, τὸ

[36, 30]   ὁ τῶν φιλοσόφων λόγος, ἀγαθὴν καὶ φιλάνθρωπον ἀποδεικνὺς κοινωνίαν δαιμόνων καὶ

[36, 40]   μὲν οὖν πολὺ μετ´ εἰρήνης καὶ φιλίας διατελοῦσιν ἀβλαβεῖς ὑπ´ ἀλλήλων.

[36, 0]   ἐσπουδάκει δὲ καὶ περὶ λόγους καὶ φιλοσοφίαν, ὥστε καὶ ἐκπλεῦσαι σὺν

[36, 40]   τῆς δὲ τοῦ ξύμπαντος κινήσεως καὶ φορᾶς μὴ ξυνιέναι τοὺς πολλούς,

[36, 30]   ζῴων, ἀλλ´ ὅσοις μέτεστι λόγου καὶ φρονήσεως, πολὺ κρείττω καὶ δικαιοτέραν

[36, 20]   εὐδαίμονα χορευόντων μετά τε νοῦ καὶ φρονήσεως τῆς ἄκρας· τοῦ δὲ

[36, 50]   τοῦτον γάρ, ἅτε πάντων ἀλκιμώτατον καὶ φύσει διάπυρον, ταχὺ ἀναλώσαντα τοὺς

[36, 40]   τε ἀτάκτως πάντα καταφλέξαι ζῷα καὶ φυτά, καὶ τέλος αὐτὸν διαφθαρῆναι

[36, 50]   ἄστρων, ἁπάντων τε ἁπλῶς ζῴων καὶ φυτῶν, ὥρμησεν ἐπὶ τὸ γεννᾶν

[36, 40]   φαινοίμην ἄτοπος παρὰ Ἑλληνικά τε καὶ χαρίεντα ᾄσματα βαρβαρικὸν ᾆσμα ἐπᾴδων·

[36, 40]   πρὸς αὐτὸν ἐγκλίνειν, ἀτεχνῶς ἐπιπίπτοντε καὶ ὠθουμένω· τὸν δὲ ἐξωτάτω {πρῶτον}

[36, 20]   οὐκ ἀναξίως ὅσα εἶπες εἰρηκέναι καὶ ὡς ἂν μάλιστα ἡμεῖς βουλοίμεθα

[36, 50]   καὶ τἄλλα ἔργα τῶν δημιουργῶν καινὰ ἀπὸ τῆς τέχνης καὶ τῶν

[36, 20]   τοῖς ἐκείνου ὅπως ἂν δύνωμαι· καίτοι ἴσως ἄτοπον βαρβαρίζοντα τῶν πολιτῶν

[36, 10]   συνερρυηκότας δεῦρο πρὸς τὸν ποταμόν, καίτοι οὐ σφόδρα ἀθορύβως ἔχοντας. οἶσθα

[36, 20]   ἕτερον οὐκ ἂν οἶμαι ἐδυνάμην, καίτοι σφόδρα βουλόμενος, ὁμοίως τῷ Ἀχιλλεῖ

[36, 20]   τόν γ´ ἐλαφρότατα διάγοντα τῷ κάκιστα διακειμένῳ παραβάλλοντες. (ἐγὼ μὲν οὖν

[36, 10]   συγγνώμην ἔχειν μοι, „εἴ τι κακὸν νῦν εἴρηται“ αὖθις γάρ ποτε

[36, 0]   ᾐών ἐστιν ἑλώδης καὶ δασεῖα καλάμῳ καὶ δένδροις. φαίνεται δὲ τῶν

[36, 20]   πόλεως εἴτε διακοσμήσεως φίλον σοι καλεῖν, εἰπὲ ὅπῃ τε καὶ ὅπως

[36, 20]   καὶ σωφρόνως, τὴν τοιαύτην χρὴ καλεῖν σώφρονα καὶ νόμιμον καὶ τῷ

[36, 20]   πολιτείαν εἴτε καὶ πόλιν χρὴ καλεῖν, τὴν θεῶν πρὸς ἀλλήλους κοινωνίαν,

[36, 40]   τὸν πρῶτον ἄνωθεν ἀπείρῳ διαφέρειν κάλλει τε καὶ μεγέθει καὶ ταχυτῆτι,

[36, 50]   τὴν γένεσιν, οὐ μόνον τὰ κάλλιστα αὐτῶν, πῶλοί τε καὶ μόσχοι

[36, 40]   Νισαίων ἵππων· οἱ δέ εἰσι κάλλιστοι καὶ μέγιστοι τῶν κατὰ τὴν

[36, 50]   ἀλλὰ πάσης ἐπικρατούσης μανότητος, ὅτε κάλλιστος γίγνεται, τὴν καθαρωτάτην λαβὼν αὐγῆς

[36, 10]   αὐτόν, Πότερόν σοι δοκεῖ, ὦ Καλλίστρατε, ἀμείνων ποιητὴς Ὅμηρος ἢ Φωκυλίδης;

[36, 0]   πρὸς ἐμέ, ὥσπερ εἰώθεσαν· ἔπειτα Καλλίστρατος ἐφ´ ἵππου τὸ μὲν πρῶτον

[36, 0]   δὲ ὡς ὀκτωκαίδεκα ἐτῶν ὁ Καλλίστρατος, πάνυ καλὸς καὶ μέγας, πολὺ

[36, 60]   τήν τε ὥραν καὶ τὸ κάλλος ἀεὶ καλοῦ ὄντος ἀμηχάνως, οὐδεὶς

[36, 0]   ἀπὸ τοῦ Βορυσθένους διὰ τὸ κάλλος καὶ τὸ μέγεθος τοῦ ποταμοῦ,

[36, 0]   οὐχ ἥκιστα δὲ ἀπὸ τοῦ κάλλους, καὶ εἶχε πολλοὺς ἐραστάς. πάνυ

[36, 50]   τὸν ὄντα κόσμον εὐειδῆ καὶ καλὸν ἀμηχάνως, πολὺ δὴ λαμπρότερον ἢ

[36, 0]   ὀκτωκαίδεκα ἐτῶν ὁ Καλλίστρατος, πάνυ καλὸς καὶ μέγας, πολὺ ἔχων Ἰωνικὸν

[36, 60]   ὥραν καὶ τὸ κάλλος ἀεὶ καλοῦ ὄντος ἀμηχάνως, οὐδεὶς δύναιτ´ ἂν

[36, 0]   ἐν τῇ νήσῳ τῇ Ἀχιλλέως καλουμένῃ ἵδρυνται, τὸν δὲ ἐν τῇ

[36, 0]   οὐ πολὺ ἄνωθεν τῆς Ἱππολάου καλουμένης ἄκρας ἐν τῷ κατ´ ἀντικρύ.

[36, 20]   προσηγορίας ταύτης οὐδεμιᾷ προσήκει τῶν καλουμένων πόλεων τῶν ἀφρόνων καὶ ἀνόμων.

[36, 30]   πρῶτον καὶ μέγιστον θεὸν πατέρα καλοῦσι συλλήβδην ἅπαντος τοῦ λογικοῦ γένους

[36, 10]   Φωκυλίδου· ὡς ἐμοὶ δοκεῖ σφόδρα καλῶς λέγειν ὑπὲρ τῆς πόλεως. Σκόπει,

[36, 20]   οὐ πολλοὶ Πλάτωνος· ὧν δὴ κἀμὲ ὁρᾷς ὄντα, ἀεί ποτε ἐντυγχάνοντα

[36, 10]   ἀλλὰ πρότερον γευσάμενοι τοῦ οἴνου, κἂν ἄλλο τι φορτίον ἄγῃ, δεῖγμα

[36, 0]   Ἱππολάου καλουμένης ἄκρας ἐν τῷ κατ´ ἀντικρύ. (τοῦτο δέ ἐστι τῆς

[36, 0]   πόλεως. τὸ δὲ μεταξὺ συμπέφρακται κατ´ ἐκεῖνο ταῖς οἰκίαις οὐκ ἐχούσαις

[36, 20]   λόγον, ὡς ἂν ἐγὼ δύνωμαι κατ´ ἐμαυτόν· ἀνδράσι δὲ προτέροισιν ἐριζέμεν

[36, 20]   πλὴν εἰ μὴ θεῶν μακάρων κατ´ οὐρανόν, οὐδαμῶς ἀκίνητον οὐδὲ ἀργήν,

[36, 50]   δὲ αὐτοὺς ὀρθῶς γιγνόμενα καὶ κατὰ γνώμην τοῦ σῴζοντος καὶ κυβερνῶντος

[36, 10]   πλείοσιν ἢ πεντακισχιλίοις ἔπεσιν, ἀλλὰ κατὰ δύο καὶ τρία ἔπη αὐτῷ

[36, 30]   οὐ μέντοι οὐδὲ μεμυῆσθαι καθαρῶς κατὰ θεσμὸν καὶ νόμον τῶν μυουμένων

[36, 10]   τόδε Φωκυλίδου· πόλις ἐν σκοπέλῳ κατὰ κόσμον οἰκεῦσα σμικρὴ κρέσσων Νίνου

[36, 10]   κειμένη κρείττων ἐστὶ καὶ εὐτυχεστέρα κατὰ κόσμον οἰκοῦσα ἢ μεγάλη ἐν

[36, 50]   τὸν αὑτῶν ὄλεθρον γίγνεσθαι μὴ κατὰ λόγον μηδὲ μετέχειν τῆς τοῦ

[36, 40]   δὲ τά τε ἄλλα δρῶσι κατὰ λόγους ἱεροὺς καὶ δὴ τῷ

[36, 30]   βασιλείᾳ κεκοσμημένη, τῷ ὄντι βασιλευομένη κατὰ νόμον μετὰ πάσης φιλίας καὶ

[36, 40]   ἕκαστον ὀνόματος· τὰ δὲ ἄλλα κατὰ πλῆθος ἀθρόα, διανενεμημένα εἴς τινα

[36, 0]   πολλαὶ γὰρ δή τινες ἁλώσεις κατὰ πολλὰ μέρη γεγόνασι τῆς Ἑλλάδος,

[36, 0]   ἂν ἐφράττετο τοῦ νότου πολλοῦ κατὰ στόμα εἰσπνέοντος. (τὸ δὲ λοιπὸν

[36, 30]   ἀνατολὰς καὶ δύσεις ἑκάστοτε λεγόντων κατὰ ταὐτὰ πάντων ἐξηγουμένων ζευγνυμένους τε

[36, 30]   δ´ οὖν πάντες οἱ ποιηταὶ κατὰ ταὐτὰ τὸν πρῶτον καὶ μέγιστον

[36, 40]   καὶ μαλακός, πολὺ δὲ ἥττων κατά τε ῥώμην καὶ τάχος. χροιὰν

[36, 50]   οὐδένα χρόνον ἐγένετο οὐδὲ ἀσθενὴς κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην τε καὶ θνητὴν

[36, 40]   εἰσι κάλλιστοι καὶ μέγιστοι τῶν κατὰ τὴν Ἀσίαν· τῷ δέ γε

[36, 30]   Δία πόλιν ὥσπερ ἡμεῖς προσεικάζομεν κατὰ τὴν μείζονα ἀρχήν. (βασιλεία γὰρ

[36, 20]   τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθος διοικῆται κατὰ τὴν τούτων γνώμην νομίμως καὶ

[36, 30]   εὑρίσκων. πόλις μὲν γὰρ δὴ κατὰ τοῦτο ἂν εἴη λεγομένη μὰ

[36, 50]   τότε ὑπὸ ῥώμης καὶ μένους. (κατὰ τοῦτο δὴ γενόμενοι τοῦ λόγου

[36, 0]   τῶν Μελαγχλαίνων, ὡς ἐμοὶ δοκοῦσι, (κατὰ τοῦτο ὀνομασθέντων ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων.

[36, 40]   τοῦτον τῷ ἅρματι, μένειν δὲ κατὰ χώραν χαλινὸν ἀδάμαντος ἐνδακόντα. (συνερείδειν

[36, 50]   νίκῃ, τόπον τε ὡς πλεῖστον καταλαβεῖν καὶ μείζονος χώρας δεηθῆναι τότε

[36, 40]   μέλας, φαιδρύνεται δὲ ἀεὶ τὸ καταλαμπόμενον Ἡλίῳ· τὸ δὲ σκιασθὲν ἐν

[36, 10]   οὖν ἐπειδάν τις τῶν ἐμπόρων καταπλεύσῃ πρὸς ὑμᾶς οὐ πρότερον παρα〉

[36, 0]   δεῖσθαι τῆς ἐμπορίας καὶ τοῦ κατάπλου τῶν Ἑλλήνων. ἐπαύσαντο γὰρ εἰσπλέοντες

[36, 0]   ἀξιούντων οὐδὲ ἐπισταμένων ἐμπόριον αὐτῶν κατασκευάσασθαι τὸν Ἑλληνικὸν τρόπον. (σημεῖον δὲ

[36, 40]   τὸ ὄρος πυρὸς ἄνωθεν πολλοῦ κατασκήψαντος συνεχῶς τε κάεσθαι. τὸν οὖν

[36, 30]   διοίκησιν τῆς εὐδαίμονος καὶ μακαρίας καταστάσεως· ὃν οἱ θεῖοι ποιηταὶ μαθόντες

[36, 40]   δίφρῳ, φερόμενόν τε ἀτάκτως πάντα καταφλέξαι ζῷα καὶ φυτά, καὶ τέλος

[36, 0]   ἔξωθεν προσελαύνων, παρελθὼν δὲ ὀλίγον κατέβη, καὶ τὸν ἵππον τῷ ἀκολούθῳ

[36, 30]   ἃ ἔπασχον ἐκ Μουσῶν καὶ κατείχοντο Ὅμηρός τε καὶ Ἡσίοδος. (οἱ

[36, 40]   ἀγωνιάσας καὶ ταραχθείς, ἱδρῶτι πολλῷ κατέκλυσε τὸν αὐτὸν τοῦτον ἅτε ὁμόζυγα·

[36, 20]   ἀλλά σε εὖ πράξαντα οἴκαδε κατελθεῖν τὴν ταχίστην. (νῦν οὖν ἐπεὶ

[36, 0]   καὶ σφόδρα ταπεινὰ τὰ πράγματα κατέστη τῶν ταύτῃ Ἑλλήνων, τῶν μὲν

[36, 20]   εἶναι πλῆθος ἀνθρώπων ἐν ταὐτῷ κατοικούντων ὑπὸ νόμου διοικούμενον. ἤδη οὖν

[36, 10]   σμικρὰ πόλις ἐν τραχεῖ σκοπέλῳ κειμένη κρείττων ἐστὶ καὶ εὐτυχεστέρα κατὰ

[36, 0]   καὶ τὸ μέγεθος τοῦ ποταμοῦ, κεῖται δὲ πρὸς τῷ Ὑπάνιδι ἥ

[36, 30]   τῇ σωφρονεστάτῃ καὶ ἀρίστῃ βασιλείᾳ κεκοσμημένη, τῷ ὄντι βασιλευομένη κατὰ νόμον

[36, 20]   Ἀχιλλεῖ ἀγωνίζεσθαι. καὶ νῦν ὧν κελεύεις ποιήσω τὸ ἕτερον, προθυμήσομαι εἰπεῖν

[36, 40]   φανέντα δὲ αὐτοῖς ἵλεων θαρρεῖν κελεῦσαι καὶ θῦσαι θυσίας τινάς, ὡς

[36, 50]   τινὰ κολάζῃ χαλινῷ σπάσας ἢ κέντρῳ ἁψάμενος· ὁ δ´ ἐσκίρτησε καὶ

[36, 50]   αὑτοῦ ἅτ´ ἐπ´ ἴσης πανταχῇ κεχυμένος, οὐδενὸς ἐν αὐτῷ πυκνοῦ λειφθέντος,

[36, 50]   ἄλλους, καθάπερ οἶμαι τῷ ὄντι κηρίνους, ἐν οὐ πολλῷ τινι χρόνῳ,

[36, 50]   οἷον εἴ τις θαυματοποιὸς ἐκ κηροῦ πλάσας ἵππους, ἔπειτα ἀφαιρῶν καὶ

[36, 30]   ὀνομάζουσι πατέρα θεῶν καὶ ἀνθρώπων. (κινδυνεύει γὰρ οὖν δὴ τὸ ποιητικὸν

[36, 0]   ἔρωτας τοὺς τῶν ἀρρένων· ὥστε κινδυνεύουσιν ἀναπείθειν καὶ τῶν βαρβάρων ἐνίους

[36, 40]   δρόμους, καθάπερ εἶπον, μερῶν εἶναι κινήσεις, ὅθεν ὑπ´ ἀνθρώπων ὁρᾶσθαι σαφέστερον.

[36, 50]   δὲ ἑτέραν τῆς τῶν τεττάρων κινήσεως καὶ μεταβολῆς, ἐν ἀλλήλοις μεταβαλλομένων

[36, 40]   σαφέστερον. τῆς δὲ τοῦ ξύμπαντος κινήσεως καὶ φορᾶς μὴ ξυνιέναι τοὺς

[36, 40]   σπινθῆρας ἰσχυροὺς διαθέοντας, ἰδίαν δὲ κίνησιν ἔχειν καθ´ αὑτά. καὶ τἄλλα

[36, 50]   ὅμως δὲ καὶ ταύτην τὴν κίνησιν ἡνιοχήσει προσεικάζειν τολμῶσιν ἐλάσει τε

[36, 40]   σὺν αὐτῷ μίαν ταύτην ἔχοντα κίνησιν, τὰ δὲ ἄλλους θεῖν δρόμους.

[36, 20]   μετὰ πάσης φιλίας ἀεὶ πάντων κοινῆς· τῶν μὲν φανερωτάτων πορευομένων ἑκάστου

[36, 30]   προδήλου γιγνομένης τῆς φορᾶς. ὅθεν κοινῆς φήμης τυγχάνειν, ὡς ἔοικεν, ἀπὸ

[36, 20]   δὲ λοιποῦ πλήθους ὑπὸ τῆς κοινῆς φορᾶς ἀγομένου μιᾷ γνώμῃ καὶ

[36, 20]   τὰ τῶν πολιτῶν οὐδὲ τῷ κοινωνεῖν τοῦ νόμου, ἀξύνετοι ὄντες αὐτοῦ.

[36, 30]   λόγος, ἀγαθὴν καὶ φιλάνθρωπον ἀποδεικνὺς κοινωνίαν δαιμόνων καὶ ἀνθρώπων, μεταδιδοὺς νόμου

[36, 20]   καλεῖν, τὴν θεῶν πρὸς ἀλλήλους κοινωνίαν, ἐάν τε καὶ ξύμπαν τὸ

[36, 30]   λόγῳ περιλαβεῖν πᾶν τὸ λογικόν, κοινωνίας ἀρχὴν καὶ δικαιοσύνης μόνην ταύτην

[36, 50]   ἅρματος ἡνίοχος τῶν ἵππων τινὰ κολάζῃ χαλινῷ σπάσας ἢ κέντρῳ ἁψάμενος·

[36, 10]   οὐκ ἄλλως τοῦτο ἐπιτηδεύειν, ἀλλὰ κολακεύων Ῥωμαίους καὶ τὴν πρὸς αὐτοὺς

[36, 10]   ὥς φησιν Ὅμηρος τοὺς Ἕλληνας, κομῶντες καὶ τὰ γένεια ἀφεικότες, εἷς

[36, 40]   καί φασιν ἀνεῖναι κρήνην ἐν Κορίνθῳ χαράξαντα τῇ ὁπλῇ. ὁ δὲ

[36, 20]   ἴσως φαίημεν ἂν μουσικόν, τοῦ κορυφαίου μουσικοῦ ὄντος, τῶν δὲ ἄλλων

[36, 50]   καὶ κόσμος, ὅτε πρῶτον συνετελέσθη, κοσμηθεὶς ὑπὸ τῆς σοφωτάτης τε καὶ

[36, 0]   τῷ ἀκολούθῳ παραδοὺς αὐτὸς πάνυ κοσμίως προσῆλθεν ὑπὸ τὸ ἱμάτιον τὴν

[36, 20]   οὐκ ἄντικρυς τῶν ἡμετέρων τὸν κόσμον ἀποφαινομένων πόλιν· ἐναντίον γὰρ ἂν

[36, 30]   ἀποφήνασθαι τοῦ Διὸς τὸν ἅπαντα κόσμον, εἴπερ ἐστὶ πατὴρ τῶν ἐν

[36, 50]   καὶ δημιουργεῖν τὸν ὄντα νῦν κόσμον ἐξ ἀρχῆς πολὺ κρείττω καὶ

[36, 50]   ἀπέδειξεν ἐξ ἀρχῆς τὸν ὄντα κόσμον εὐειδῆ καὶ καλὸν ἀμηχάνως, πολὺ

[36, 30]   πιθανὸν κυρίως εἰπόντας εἶναι τὸν κόσμον ζῷον ἔπειτα φάσκειν ὡς ἔστι

[36, 10]   Φωκυλίδου· πόλις ἐν σκοπέλῳ κατὰ κόσμον οἰκεῦσα σμικρὴ κρέσσων Νίνου ἀφραινούσης.

[36, 10]   κρείττων ἐστὶ καὶ εὐτυχεστέρα κατὰ κόσμον οἰκοῦσα ἢ μεγάλη ἐν λείῳ

[36, 40]   μάλιστα ἠγάλλετο, καὶ τὸν ἅπαντα κόσμον. (τοῦτο δὲ τὸ πάθος ἅπαξ

[36, 50]   δὲ ξύμπας οὐρανός τε καὶ κόσμος, ὅτε πρῶτον συνετελέσθη, κοσμηθεὶς ὑπὸ

[36, 60]   τὴν δὲ τότε μορφὴν τοῦ κόσμου, λέγω δὲ τήν τε ὥραν

[36, 30]   θύρας ὑπηρέταις τῶν τελετῶν, πρόθυρα κοσμοῦσι καὶ βωμοὺς τοὺς ἐν τῷ

[36, 50]   ἐξ ἀνάγκης τοῦ πρώτου καὶ κρατίστου τάχει τε καὶ ἀλκῇ καὶ

[36, 50]   καὶ νεότητος παντὸς ἀτεχνῶς φυτοῦ κρεῖττον καὶ ἐπιφανέστερον βλάστημα. ὁ δὲ

[36, 20]   ποιητὴς ὅτι ἤριζε πρὸς τοὺς κρείττονας. οὐ μέντοι σπουδῆς γε, ἔφην,

[36, 50]   ἅπαντα συνέλθῃ φύσιν, ἡττηθέντα τοῦ κρείττονος. ὅμως δὲ καὶ ταύτην τὴν

[36, 40]   τέλος αὐτὸν διαφθαρῆναι πληγέντα ὑπὸ κρείττονος πυρός. (πάλιν δὲ ὅταν διὰ

[36, 20]   ἅτε φίλων οὔτε ὑπὸ ἄλλων κρειττόνων, ἀλλὰ πράττειν ἀκωλύτως τὰ σφέτερα

[36, 30]   μέτεστι λόγου καὶ φρονήσεως, πολὺ κρείττω καὶ δικαιοτέραν τῆς Λακωνικῆς νομοθεσίας

[36, 50]   νῦν κόσμον ἐξ ἀρχῆς πολὺ κρείττω καὶ λαμπρότερον ἅτε νεώτερον. (ἀστράψας

[36, 50]   πᾶσαν εἰς αὑτὸν ἀναλαβόντα, πολὺ κρείττω καὶ λαμπρότερον ὀφθῆναι τοῦ πρότερον,

[36, 50]   τῶν χειρῶν παραχρῆμα τοῦ ποιήσαντος κρείττω καὶ στιλπνότερα. καὶ τῶν φυτῶν

[36, 10]   πόλις ἐν τραχεῖ σκοπέλῳ κειμένη κρείττων ἐστὶ καὶ εὐτυχεστέρα κατὰ κόσμον

[36, 10]   σκοπέλῳ κατὰ κόσμον οἰκεῦσα σμικρὴ κρέσσων Νίνου ἀφραινούσης. ἀλλ´ οὐ πρὸς

[36, 40]   ὀνομάζουσι Πήγασον, καί φασιν ἀνεῖναι κρήνην ἐν Κορίνθῳ χαράξαντα τῇ ὁπλῇ.

[36, 30]   νεώτερόν φασιν εἶναι πρὸς ἐκεῖνο κρινόμενον, φανερὸν δὲ τοῖς πολλοῖς, ἅτε

[36, 50]   κατὰ γνώμην τοῦ σῴζοντος καὶ κυβερνῶντος τὸ πᾶν. εἶναι γὰρ ὅμοιον

[36, 10]   καὶ οἱ ἐν ταῖς ἀρχαῖς κύκλῳ καθίζοντο ἐπὶ βάθρων· τὸ δὲ

[36, 30]   ἦν ἴσως πρέπον οὐδὲ πιθανὸν κυρίως εἰπόντας εἶναι τὸν κόσμον ζῷον

Discours, Par.
[36, 10]	ἐν τοῖς ὅπλοις, βουλόμενοι ἀκούειν.	κἀγὼ	ἀγάμενος αὐτῶν τὴν προθυμίαν, Βούλεσθε,
[36, 10]	τι μετὰ τοὺς θεοὺς τιμᾶται.	κἀγὼ	πραῧ ναι βουλόμενος αὐτόν, ἅμα
[36, 20]	οὐδὲ πόρρω τοῦ Ὁμήρου φθέγγεται.	(κἀγὼ	σφόδρα γε ἥσθην τῇ ἁπλότητι
[36, 40]	ἄνωθεν πολλοῦ κατασκήψαντος συνεχῶς τε	κάεσθαι.	τὸν οὖν βασιλέα σὺν τοῖς
[36, 40]	διαθέοντας, ἰδίαν δὲ κίνησιν ἔχειν	καθ´	αὑτά. καὶ τἄλλα ἄστρα δι´
[36, 40]	καὶ δικαιοσύνης ἀποχωρήσαντα τῶν ἄλλων	καθ´	αὑτὸν ἐν ὄρει τινὶ ζῆν·
[36, 20]	τῶν μὲν φανερωτάτων πορευομένων ἑκάστου	καθ´	ἑαυτόν, οὐ πλανωμένων ἄλλως ἀνόητον
[36, 10]	καὶ προστίθησι τὸ ὄνομα αὐτοῦ	καθ´	ἕκαστον διανόημα, ἅτε σπουδαῖον καὶ
[36, 30]	δικαιοτέραν τῆς Λακωνικῆς νομοθεσίας εἰσηγούμενος,	καθ´	ἣν οὐδὲ ὑπάρχει τοῖς Εἵλωσι
[36, 10]	λέγω δὲ ὁποῖόν τι καὶ	καθ´	ὃ μηδενὶ τῶν ἄλλων ταὐτόν,
[36, 0]	τινι προσῳκοδόμηται τοῦ παλαιοῦ περιβόλου,	καθ´	ὃ πύργοι τινὲς οὐ πολλοὶ
[36, 10]	χρήσιμον ἀγαγεῖν, Παραιτοῦμαί σε, εἶπον,	καθ´	Ὅμηρον συγγνώμην ἔχειν μοι, „εἴ
[36, 50]	τῇ τῶν ἄλλων συστάσει ζῴων,	καθ´	ὅσον ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος
[36, 30]	θείας φύσεώς τε καὶ ἀληθείας,	καθάπερ	αὐγὴ πυρὸς ἐξ ἀφανοῦς λάμψαντος·
[36, 50]	γε μὴν τὸ τοιοῦτο μὴ	καθάπερ	ἀψύχων πλασμάτων ἔξωθεν τοῦ δημιουργοῦ
[36, 20]	καὶ σοφωτάτῳ χαίρειν καὶ ξυνεῖναι,	καθάπερ	εἴ τις μικροῦ τυφλὸς τὸ
[36, 40]	δὲ Ἡλίου καὶ Σελήνης δρόμους,	καθάπερ	εἶπον, μερῶν εἶναι κινήσεις, ὅθεν
[36, 40]	δὲ ὑφ´ ἡμῶν ὁρᾶσθαι συνεστραμμένα,	καθάπερ	ἐν αὐγῇ λαμπρᾷ φλογὸς σπινθῆρας
[36, 50]	παντός, αὐτὸς ἐν τούτῳ διαθέων,	καθάπερ	ἐν γονῇ πνεῦμα τὸ πλάττον
[36, 50]	διάπυρον, ταχὺ ἀναλώσαντα τοὺς ἄλλους,	καθάπερ	οἶμαι τῷ ὄντι κηρίνους, ἐν
[36, 50]	πολλάκις τῶν νεφῶν διῇξεν, ἀλλὰ	καθαρὰν	καὶ ἀμιγῆ παντὸς σκοτεινοῦ, μετέβαλε
[36, 20]	οὐρανοῦ. (μίαν γὰρ δὴ ταύτην	καθαρῶς	εὐδαίμονα πολιτείαν εἴτε καὶ πόλιν
[36, 30]	πολλάκις, οὐ μέντοι οὐδὲ μεμυῆσθαι	καθαρῶς	κατὰ θεσμὸν καὶ νόμον τῶν
[36, 50]	μανότητος, ὅτε κάλλιστος γίγνεται, τὴν	καθαρωτάτην	λαβὼν αὐγῆς ἀκηράτου φύσιν, εὐθὺς
[36, 40]	δὲ χρόαν λαμπρόν, αὐγῆς τῆς	καθαρωτάτης·	τὸν δὲ Ἥλιον ἐν αὐτῷ
[36, 10]	οἱ ἐν ταῖς ἀρχαῖς κύκλῳ	καθίζοντο	ἐπὶ βάθρων· τὸ δὲ λοιπὸν
[36, 10]	αὐτῶν τὴν προθυμίαν, Βούλεσθε, ἔφην,	καθιζώμεθα	ἰόντες ποι τῆς πόλεως; τυχὸν
[36, 50]	καὶ ἐταράχθη, παραχρῆμα εἰς δέον	καθιστάμενος.	μίαν μὲν οὖν λέγουσι ταύτην
[36, 20]	δὲ ἀληθείᾳ βαρβαρώτεροι ἡμῶν, ἔμποροι	καὶ	ἀγοραῖοι, ῥάκη φαῦλα καὶ οἶνον
[36, 20]	παρὰ μέλος φθεγγομένων ἢ σμικρὰ	καὶ	ἀδήλως. (ἀγαθὴν μὲν γὰρ ἐξ
[36, 30]	καὶ νομοθέτης ἅπασι προστάττει θνητοῖς	καὶ	ἀθανάτοις, ὁ τοῦ ξύμπαντος ἡγεμὼν
[36, 30]	φυτῶν τε καὶ ζῴων θνητῶν	καὶ	ἀθανάτων, ἔτι δὲ ἀέρος καὶ
[36, 10]	δὲ τῷ ὄντι ταῦτα οὕτως,	καὶ	αἵ τε πύλαι συγκέκλειντο καὶ
[36, 40]	εἰκάσαι πάντων ἀτοπώτατος, στερεός τε	καὶ	ἀκίνητος, οὐχ ὅπως πτερωτός, ἐπώνυμος
[36, 50]	τῆς φύσεως ἀσθένειαν, νέος δὲ	καὶ	ἀκμάζων εὐθὺς ἀπὸ τῆς ἀρχῆς.
[36, 20]	οὐκ ἂν εἴη ποτὲ ἄφρων	καὶ	ἄκοσμος οὖσα. (ἴσως οὖν ζητήσαι
[36, 60]	θείῳ ῥυθμῷ τῆς εἰλικρινοῦς τε	καὶ	ἄκρας ἁρμονίας. (ὅθεν δὴ καὶ
[36, 30]	τις ἐπίπνοια θείας φύσεώς τε	καὶ	ἀληθείας, καθάπερ αὐγὴ πυρὸς ἐξ
[36, 50]	ὥσπερ ἐν ἀγῶνι μεγάλῳ τε	καὶ	ἀληθινῷ περὶ νίκης ἐριζόντων· γίγνεσθαι
[36, 50]	πρώτου καὶ κρατίστου τάχει τε	καὶ	ἀλκῇ καὶ τῇ ξυμπάσῃ ἀρετῇ,
[36, 10]	ποιηταὶ αὐτῶν ἐν τοῖς ποιήμασιν,	καὶ	ἄλλως μὲν εἰώθασι λέγειν, ἀεὶ
[36, 30]	καὶ δικαιοσύνης μόνην ταύτην ἰσχυρὰν	καὶ	ἄλυτον εὑρίσκων. πόλις μὲν γὰρ
[36, 50]	τῶν νεφῶν διῇξεν, ἀλλὰ καθαρὰν	καὶ	ἀμιγῆ παντὸς σκοτεινοῦ, μετέβαλε ῥᾳδίως
[36, 0]	δὲ μάχαιραν μεγάλην τῶν ἱππικῶν	καὶ	ἀναξυρίδας εἶχε καὶ τὴν ἄλλην
[36, 20]	πρὸς ἐκεῖνον οὐδὲν ἧττον ὑπεκίνουν	καὶ	ἀνεφερόμην τρόπον τινὰ ἀναμνησθεὶς Πλάτωνός
[36, 50]	δὲ Ἀφροδίτης καὶ γενέσεως ἐπράϋνε	καὶ	ἀνῆκεν αὑτόν, καὶ πολὺ τοῦ
[36, 30]	ἅμα καὶ ὀνομάζουσι πατέρα θεῶν	καὶ	ἀνθρώπων. (κινδυνεύει γὰρ οὖν δὴ
[36, 30]	καὶ φιλάνθρωπον ἀποδεικνὺς κοινωνίαν δαιμόνων	καὶ	ἀνθρώπων, μεταδιδοὺς νόμου καὶ πολιτείας
[36, 20]	τῶν καλουμένων πόλεων τῶν ἀφρόνων	καὶ	ἀνόμων. οὔκουν οὐδὲ περὶ Νίνου
[36, 10]	καὶ πλατεῖ πεδίῳ, ἐάνπερ ἀκόσμως	καὶ	ἀνόμως ὑπὸ ἀνθρώπων ἀφρόνων οἰκῆται;
[36, 40]	Ἡλίου παῖδα θνητόν, ἐπιθυμήσαντα χαλεπῆς	καὶ	ἀξυμφόρου πᾶσι τοῖς θνητοῖς παιδιᾶς,
[36, 30]	τῶν ἐν αὐτῇ γιγνομένων τε	καὶ	ἀπογιγνομένων, ἔτι δὲ τὴν τάξιν
[36, 60]	πρότερον, εἰ μὴ Μοῦσαί τε	καὶ	Ἀπόλλων ἐν θείῳ ῥυθμῷ τῆς
[36, 10]	προσθεῖναι Φωκυλίδης τῇ τοιαύτῃ γνώμῃ	καὶ	ἀποφάσει, καὶ τόδε Φωκυλίδου· πόλις
[36, 30]	ἅπαντα χρόνον, ἀλλὰ τῇ σωφρονεστάτῃ	καὶ	ἀρίστῃ βασιλείᾳ κεκοσμημένη, τῷ ὄντι
[36, 50]	κοσμηθεὶς ὑπὸ τῆς σοφωτάτης τε	καὶ	ἀρίστης τέχνης, ἄρτι τῶν τοῦ
[36, 20]	περὶ τὴν φράσιν, οἷον δὴ	καὶ	ἄρτι ποιεῖν ἡμῖν ἔδοξας. εἰ
[36, 10]	δύο καὶ τρία ἔπη αὐτῷ	καὶ	ἀρχὴν ἡ ποίησις καὶ πέρας
[36, 50]	δὴ λαβὼν τῆς ἡνιοχήσεως ἐκείνης	καὶ	ἀρχῆς καὶ ὁμονοίας τῆς τε
[36, 0]	τειχίον δὲ παραβέβληται πάνυ ταπεινὸν	καὶ	ἀσθενές. τῶν δὲ πύργων εἰσί
[36, 10]	ἂν ἠνέσχετο Βορυσθενιτῶν εἰς Ὅμηρον	καὶ	Ἀχιλλέα τοιαῦτα εἰπόντος. ὁ μὲν
[36, 30]	τοῦ λογικοῦ γένους καὶ δὴ	καὶ	βασιλέα. (οἷς πειθόμενοι οἱ ἄνθρωποι
[36, 30]	ὑπηρέταις τῶν τελετῶν, πρόθυρα κοσμοῦσι	καὶ	βωμοὺς τοὺς ἐν τῷ φανερῷ
[36, 0]	αὐτοῦ τὸ μὲν πλέον τέναγος	καὶ	γαλήνη ταῖς εὐδίαις ὥσπερ ἐν
[36, 10]	σοι λαβεῖν δεῖγμα ἐν βραχεῖ.	καὶ	γάρ ἐστιν οὐ τῶν μακράν
[36, 20]	ὀργῶντας πρὸς ἐκεῖνον τὸν λόγον·	καὶ	γὰρ ἡμῖν ἔδοξας μεγαλοπρεπῶς καὶ
[36, 50]	μεγίστου ἀγῶνος. στάντα δὲ ὑψηλὸν	καὶ	γαῦρον, χαρέντα τῇ νίκῃ, τόπον
[36, 20]	ἥσθην τῇ ἁπλότητι τοῦ πρεσβύτου,	καὶ	γελάσας εἶπον, Ὦ φίλε Ἱεροσῶν,
[36, 50]	τῇ νοήσει. μνησθεὶς δὲ Ἀφροδίτης	καὶ	γενέσεως ἐπράϋνε καὶ ἀνῆκεν αὑτόν,
[36, 30]	καὶ ἀθανάτων, ἔτι δὲ ἀέρος	καὶ	γῆς καὶ ὕδατος καὶ πυρός,
[36, 0]	δὲ λοιπὸν ᾐών ἐστιν ἑλώδης	καὶ	δασεῖα καλάμῳ καὶ δένδροις. φαίνεται
[36, 30]	ὑπὸ τυράννων τε καὶ δήμων	καὶ	δεκαρχιῶν δὴ καὶ ὀλιγαρχιῶν καί
[36, 0]	ἐστιν ἑλώδης καὶ δασεῖα καλάμῳ	καὶ	δένδροις. φαίνεται δὲ τῶν δένδρων
[36, 50]	τηνικάδε ἁπλῶς τὴν τοῦ ἡνιόχου	καὶ	δεσπότου ψυχήν, μᾶλλον δὲ αὐτὸ
[36, 30]	συλλήβδην ἅπαντος τοῦ λογικοῦ γένους	καὶ	δὴ καὶ βασιλέα. (οἷς πειθόμενοι
[36, 30]	ἄνθρωποι Διὸς βασιλέως ἱδρύονται βωμούς,	καὶ	δὴ καὶ πατέρα αὐτὸν οὐκ
[36, 0]	θεάσωμαι τἀκεῖ πράγματα ὁποῖά ἐστι.	καὶ	δὴ καὶ περιεπάτουν περὶ πλήθουσαν
[36, 40]	ἄλλα δρῶσι κατὰ λόγους ἱεροὺς	καὶ	δὴ τῷ Διὶ τρέφουσιν ἅρμα
[36, 50]	τὸ γεννᾶν καὶ διανέμειν ἕκαστα	καὶ	δημιουργεῖν τὸν ὄντα νῦν κόσμον
[36, 50]	ἐν γονῇ πνεῦμα τὸ πλάττον	καὶ	δημιουργοῦν, τότε δὴ μάλιστα προσεοικὼς
[36, 30]	ἡγεμόνων οὐδὲ ὑπὸ τυράννων τε	καὶ	δήμων καὶ δεκαρχιῶν δὴ καὶ
[36, 0]	ἔτι νῦν, εἰ μὴ ἄρα	καὶ	διὰ τὴν πρὸς τὸν Ἀχιλλέα
[36, 10]	ὁρᾷς πάντας ἐπιθυμοῦντας ἀκοῦσαί σου	καὶ	διὰ τοῦτο συνερρυηκότας δεῦρο πρὸς
[36, 50]	καὶ μεταβολῆς, ἐν ἀλλήλοις μεταβαλλομένων	καὶ	διαλλαττόντων τὰ εἴδη, μέχρις ἂν
[36, 50]	φυτῶν, ὥρμησεν ἐπὶ τὸ γεννᾶν	καὶ	διανέμειν ἕκαστα καὶ δημιουργεῖν τὸν
[36, 30]	Εἵλωσι γενέσθαι Σπαρτιάταις· ὅθεν δὴ	{καὶ}	διατελοῦσιν ἐπιβουλεύοντες τῇ Σπάρτῃ. (ἕτερος
[36, 50]	τοῦ δημιουργοῦ χειρῶν ἀπηλλαγμένος, λαμπρὸς	καὶ	διαυγὴς καὶ πᾶσι τοῖς μέρεσι
[36, 40]	ὃν Πέρσαι λέγουσιν ἔρωτι σοφίας	καὶ	δικαιοσύνης ἀποχωρήσαντα τῶν ἄλλων καθ´
[36, 30]	πᾶν τὸ λογικόν, κοινωνίας ἀρχὴν	καὶ	δικαιοσύνης μόνην ταύτην ἰσχυρὰν καὶ
[36, 30]	λόγου καὶ φρονήσεως, πολὺ κρείττω	καὶ	δικαιοτέραν τῆς Λακωνικῆς νομοθεσίας εἰσηγούμενος,
[36, 50]	σοφῶν ἐν ἀρρήτοις τελεταῖς Ἥρας	καὶ	Διὸς εὐδαίμονα γάμον. (ὑγρὰν δὲ
[36, 30]	ἅπασι τούτοις καὶ μιᾷ ψυχῇ	καὶ	δυνάμει διεπόμενον, ἁμῃγέπῃ πόλει προσεικάζουσι
[36, 30]	τι τῶν ποιητῶν τῶν ἀνατολὰς	καὶ	δύσεις ἑκάστοτε λεγόντων κατὰ ταὐτὰ
[36, 0]	ἀεὶ μὲν πολεμεῖται, πολλάκις δὲ	καὶ	ἑάλω· τὴν δὲ〉 τελευταίαν καὶ
[36, 60]	οὐδεὶς δύναιτ´ ἂν ἀνθρώπων διανοηθῆναι	καὶ	εἰπεῖν ἀξίως οὔτε τῶν νῦν
[36, 0]	ἥκιστα δὲ ἀπὸ τοῦ κάλλους,	καὶ	εἶχε πολλοὺς ἐραστάς. πάνυ γὰρ
[36, 0]	οὐ πρὸ πλειόνων ἢ πεντήκοντα	καὶ	ἑκατὸν ἐτῶν. εἷλον δὲ καὶ
[36, 0]	περὶ λόγους καὶ φιλοσοφίαν, ὥστε	καὶ	ἐκπλεῦσαι σὺν ἐμοὶ ἐπεθύμει. διὰ
[36, 10]	ὀρθῶς ποιεῖν, πόλιν οἰκοῦντες ἀρχαίαν	καὶ	Ἑλληνίδα, βουλόμενοι ἀκοῦσαι περὶ πόλεως.
[36, 10]	ἐξυρημένος, καὶ τοῦτον ἐλοιδόρουν τε	καὶ	ἐμίσουν ἅπαντες. ἐλέγετο δὲ οὐκ
[36, 0]	φαίνεται δὲ τῶν δένδρων πολλὰ	καὶ	ἐν μέσῃ τῇ λίμνῃ, ὡς
[36, 30]	τῷ θείῳ τὸ ἀνθρώπειον γένος	καὶ	ἑνὶ λόγῳ περιλαβεῖν πᾶν τὸ
[36, 0]	τοῦ ῥεύματος τὸ βάθος. ὅθενπερ	καὶ	ἐξίησι, διὰ τὴν ἰσχὺν τοῦ
[36, 60]	εἰ δὲ ἀτεχνῶς ὑψηλόν τε	καὶ	ἐξίτηλον ἀπέβη τὸ τοῦ λόγου
[36, 50]	νεότητος παντὸς ἀτεχνῶς φυτοῦ κρεῖττον	καὶ	ἐπιφανέστερον βλάστημα. ὁ δὲ ξύμπας
[36, 50]	κέντρῳ ἁψάμενος· ὁ δ´ ἐσκίρτησε	καὶ	ἐταράχθη, παραχρῆμα εἰς δέον καθιστάμενος.
[36, 60]	ταπεινοῖς τοῦτο πάθος· ἐχάρη δὲ	καὶ	ἐτέρφθη διαφερόντως ἥμενος Οὐλύμπῳ, ἐγέλασσε
[36, 10]	τραχεῖ σκοπέλῳ κειμένη κρείττων ἐστὶ	καὶ	εὐτυχεστέρα κατὰ κόσμον οἰκοῦσα ἢ
[36, 30]	τὸ γὰρ αὐτὸ πόλιν τε	καὶ	ζῷον οὐκ ἂν οἶμαι ῥᾳδίως
[36, 30]	πολλάς τινας μορφὰς φυτῶν τε	καὶ	ζῴων θνητῶν καὶ ἀθανάτων, ἔτι
[36, 0]	τῷ Ὑπάνιδι ἥ τε νῦν	καὶ	ἡ πρότερον οὕτως ᾠκεῖτο, οὐ
[36, 0]	τῇ λίμνῃ, ὡς ἱστοῖς προσεοικέναι,	καὶ	ἤδη τινὲς τῶν ἀπειροτέρων διήμαρτον,
[36, 50]	τῆς τε τῶν τριῶν φύσεων	καὶ	ἡλίου καὶ σελήνης καὶ τῶν
[36, 60]	καὶ ἄκρας ἁρμονίας. (ὅθεν δὴ	καὶ	ἡμεῖς ἐάσωμεν τὰ νῦν, ὅσον
[36, 50]	ἡγούμενον αὐτῆς. {οὕτως δὴ λέγομεν	καὶ	ἡμεῖς τιμῶντες καὶ σεβόμενοι τὸν
[36, 40]	τοῦ ξύμπαντος μίαν ἀγωγήν τε	καὶ	ἡνιόχησιν ὑπὸ τῆς ἄκρας ἐμπειρίας
[36, 30]	Μουσῶν καὶ κατείχοντο Ὅμηρός τε	καὶ	Ἡσίοδος. (οἱ δὲ μετ´ ἐκείνους
[36, 20]	καὶ πρώτων θεῶν χωρὶς ἔριδος	καὶ	ἥττης· οὔτε γὰρ ἐρίζειν θεοὺς
[36, 30]	μετ´ ἐκείνους ὕστερον ἐπὶ σκηνὰς	καὶ	θέατρα τὴν αὑτῶν σοφίαν ἀγαγόντες
[36, 30]	ποτ´ ἔνδον παριοῦσιν. ὅθεν δὴ	καὶ	θεράποντας Μουσῶν αὑτοὺς ὀνομάζουσιν, οὐ
[36, 50]	καὶ μόσχοι καὶ σκύλακες, ἀλλὰ	καὶ	θηρίων σκύμνοι τῶν ἀγριωτάτων. (ἡ
[36, 50]	ἀσθενὴς κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην τε	καὶ	θνητὴν τῆς φύσεως ἀσθένειαν, νέος
[36, 40]	δὲ αὐτοῖς ἵλεων θαρρεῖν κελεῦσαι	καὶ	θῦσαι θυσίας τινάς, ὡς ἥκοντος
[36, 10]	τοῦτο, λέγω δὲ ὁποῖόν τι	καὶ	καθ´ ὃ μηδενὶ τῶν ἄλλων
[36, 50]	ἀρχῆς τὸν ὄντα κόσμον εὐειδῆ	καὶ	καλὸν ἀμηχάνως, πολὺ δὴ λαμπρότερον
[36, 50]	λανθάνειν δὲ αὐτοὺς ὀρθῶς γιγνόμενα	καὶ	κατὰ γνώμην τοῦ σῴζοντος καὶ
[36, 30]	λάμψαντος· ἃ ἔπασχον ἐκ Μουσῶν	καὶ	κατείχοντο Ὅμηρός τε καὶ Ἡσίοδος.
[36, 50]	ὁ δὲ ξύμπας οὐρανός τε	καὶ	κόσμος, ὅτε πρῶτον συνετελέσθη, κοσμηθεὶς
[36, 50]	στέφανον ἐξ ἀνάγκης τοῦ πρώτου	καὶ	κρατίστου τάχει τε καὶ ἀλκῇ
[36, 50]	καὶ κατὰ γνώμην τοῦ σῴζοντος	καὶ	κυβερνῶντος τὸ πᾶν. εἶναι γὰρ
[36, 50]	κόσμον ἐξ ἀρχῆς πολὺ κρείττω	καὶ	λαμπρότερον ἅτε νεώτερον. (ἀστράψας δὲ
[36, 50]	εἰς αὑτὸν ἀναλαβόντα, πολὺ κρείττω	καὶ	λαμπρότερον ὀφθῆναι τοῦ πρότερον, ὑπ´
[36, 40]	νεότητός τε καὶ μνήμης ἀσθενοῦς,	καὶ	{λέγουσι} Δευκαλίωνα βασιλεύοντα τότε σφίσιν
[36, 40]	Ὅμηρος οὔτε Ἡσίοδος, ἀλλὰ Ζωροάστρης	καὶ	μάγων παῖδες ᾄδουσι παρ´ ἐκείνου
[36, 30]	τὴν αὑτοῦ διοίκησιν τῆς εὐδαίμονος	καὶ	μακαρίας καταστάσεως· ὃν οἱ θεῖοι
[36, 20]	τὴν ἄκραν εὐθύτητα τοῦ θείου	καὶ	μακαρίου νόμου καὶ τῆς ὀρθῆς
[36, 50]	ῥᾳδίως πλάττει καὶ τυποῖ, λείαν	καὶ	μαλακὴν αὑτῷ περιχέας τὴν οὐσίαν
[36, 40]	καὶ πλησιώτατος Ἥρας ἐπώνυμος, εὐήνιος	καὶ	μαλακός, πολὺ δὲ ἥττων κατά
[36, 0]	ἐτῶν ὁ Καλλίστρατος, πάνυ καλὸς	καὶ	μέγας, πολὺ ἔχων Ἰωνικὸν τοῦ
[36, 40]	ἄνωθεν ἀπείρῳ διαφέρειν κάλλει τε	καὶ	μεγέθει καὶ ταχυτῆτι, ἅτε ἔξωθεν
[36, 0]	καὶ ἑάλω· τὴν δὲ〉 τελευταίαν	καὶ	μεγίστην ἅλωσιν οὐ πρὸ πλειόνων
[36, 40]	ἵππων· οἱ δέ εἰσι κάλλιστοι	καὶ	μέγιστοι τῶν κατὰ τὴν Ἀσίαν·
[36, 20]	μέσον, ὅσπερ ἦν πρεσβύτατος αὐτῶν	καὶ	μέγιστον ἀξίωμα ἔχων, εἶπε δὲ
[36, 30]	ποιηταὶ κατὰ ταὐτὰ τὸν πρῶτον	καὶ	μέγιστον θεὸν πατέρα καλοῦσι συλλήβδην
[36, 50]	πλασμάτων ἔξωθεν τοῦ δημιουργοῦ πραγματευομένου	καὶ	μεθιστάντος τὴν ὕλην, αὐτῶν δὲ
[36, 50]	τόπον τε ὡς πλεῖστον καταλαβεῖν	καὶ	μείζονος χώρας δεηθῆναι τότε ὑπὸ
[36, 30]	τὴν νῦν διακόσμησιν, ὁπηνίκα διῄρηται	καὶ	μεμέρισται τὸ πᾶν εἰς πολλάς
[36, 50]	χώρας δεηθῆναι τότε ὑπὸ ῥώμης	καὶ	μένους. (κατὰ τοῦτο δὴ γενόμενοι
[36, 50]	ἑτέραν τῆς τῶν τεττάρων κινήσεως	καὶ	μεταβολῆς, ἐν ἀλλήλοις μεταβαλλομένων καὶ
[36, 50]	ἠπίου. μιχθεὶς δὲ τότε Ἥρᾳ	καὶ	μεταλαβὼν τοῦ τελειοτάτου λέχους, ἀναπαυσάμενος
[36, 20]	οἱ γείτονες παράσχωσιν εἰς αὔριον	καὶ	μὴ δέῃ προσγυμνάζεσθαι αὐτοῖς, ὥσπερ
[36, 20]	τῶν δὲ ἄλλων ἐκείνῳ συνεπομένων	καὶ	μηδὲν παρὰ μέλος φθεγγομένων ἢ
[36, 50]	παλαιῶν ὅλα τε βλαστοῖς ἐοικότα.	καὶ	μὴν τά γε ζῷα εὐχάριτα
[36, 30]	ἧττον πεφυκὸς ἐν ἅπασι τούτοις	καὶ	μιᾷ ψυχῇ καὶ δυνάμει διεπόμενον,
[36, 40]	τοὺς Ἕλληνας ὑπὸ νεότητός τε	καὶ	μνήμης ἀσθενοῦς, καὶ {λέγουσι} Δευκαλίωνα
[36, 40]	ἀθρόα, διανενεμημένα εἴς τινα σχήματα	καὶ	μορφάς. (ὁ μὲν δὴ λαμπρότατος
[36, 50]	τὰ κάλλιστα αὐτῶν, πῶλοί τε	καὶ	μόσχοι καὶ σκύλακες, ἀλλὰ καὶ
[36, 50]	δὲ εἰς τὸ μέτρον ὥρας	καὶ	νεότητος παντὸς ἀτεχνῶς φυτοῦ κρεῖττον
[36, 0]	τοῦτον μὲν γὰρ ὑπερφυῶς τιμῶσι,	καὶ	νεὼν τὸν μὲν ἐν τῇ
[36, 30]	ἐστὶ πατὴρ τῶν ἐν αὐτῷ,	καὶ	νὴ Δία πόλιν ὥσπερ ἡμεῖς
[36, 20]	τὴν τοιαύτην χρὴ καλεῖν σώφρονα	καὶ	νόμιμον καὶ τῷ ὄντι πόλιν
[36, 30]	σοφώτατος καὶ {ὁ} πρεσβύτατος ἄρχων	καὶ	νομοθέτης ἅπασι προστάττει θνητοῖς καὶ
[36, 30]	οὐδὲ μεμυῆσθαι καθαρῶς κατὰ θεσμὸν	καὶ	νόμον τῶν μυουμένων οὐδὲ εἰδέναι
[36, 20]	βουλόμενος, ὁμοίως τῷ Ἀχιλλεῖ ἀγωνίζεσθαι.	καὶ	νῦν ὧν κελεύεις ποιήσω τὸ
[36, 20]	πρὸς ἀλλήλους κοινωνίαν, ἐάν τε	καὶ	ξύμπαν τὸ λογικὸν περιλάβῃ τις,
[36, 40]	τἄλλα ἄστρα δι´ ἐκείνου φαινόμενα	καὶ	ξύμπαντα ἐκείνου πεφυκότα μέρη τὰ
[36, 20]	τῷ ἑλληνικωτάτῳ καὶ σοφωτάτῳ χαίρειν	καὶ	ξυνεῖναι, καθάπερ εἴ τις μικροῦ
[36, 60]	ἀπὸ τῆς ἀρχῆς. ~ὅτε δὴ	καὶ	ὁ δημιουργὸς αὐτοῦ καὶ πατὴρ
[36, 30]	ὁμονοίας· (ὅπερ δὴ ὁ σοφώτατος	καὶ	{ὁ} πρεσβύτατος ἄρχων καὶ νομοθέτης
[36, 10]	ἀλλ´ οὐ πρὸς ὅλην Ἰλιάδα	καὶ	Ὀδύσσειαν ταῦτα τὰ ἔπη ἐστὶ
[36, 10]	βουλεύεσθαι. καὶ οἱ μὲν πρεσβύτατοι	καὶ	οἱ γνωριμώτατοι καὶ οἱ ἐν
[36, 10]	μὲν πρεσβύτατοι καὶ οἱ γνωριμώτατοι	καὶ	οἱ ἐν ταῖς ἀρχαῖς κύκλῳ
[36, 10]	Διὸς ἱερόν, οὗπερ εἰώθασι βουλεύεσθαι.	καὶ	οἱ μὲν πρεσβύτατοι καὶ οἱ
[36, 20]	ἔμποροι καὶ ἀγοραῖοι, ῥάκη φαῦλα	καὶ	οἶνον πονηρὸν εἰσκομίζοντες καὶ τά
[36, 30]	καὶ δήμων καὶ δεκαρχιῶν δὴ	καὶ	ὀλιγαρχιῶν καί τινων ἄλλων τοιούτων
[36, 10]	γάρ ποτε ἐπαινεσόμεθα Ἀχιλλέα τε	καὶ	Ὅμηρον ὅσα δοκεῖ ἡμῖν ὀρθῶς
[36, 20]	τρόπον τινὰ ἀναμνησθεὶς Πλάτωνός τε	καὶ	Ὁμήρου. τὸ μὲν δὴ τῆς
[36, 30]	κατὰ νόμον μετὰ πάσης φιλίας	καὶ	ὁμονοίας· (ὅπερ δὴ ὁ σοφώτατος
[36, 50]	τῆς ἡνιοχήσεως ἐκείνης καὶ ἀρχῆς	καὶ	ὁμονοίας τῆς τε τῶν τριῶν
[36, 30]	μαθόντες ἐκ Μουσῶν ὑμνοῦσιν ἅμα	καὶ	ὀνομάζουσι πατέρα θεῶν καὶ ἀνθρώπων.
[36, 10]	γὰρ ἂν εἴητε ἅμα ᾐσθημένοι	καὶ	ὁποῖόν τί ἐστιν. οἱ γὰρ
[36, 20]	σοι καλεῖν, εἰπὲ ὅπῃ τε	καὶ	ὅπως ἔχει, ὡς δύνασαι ἐγγύτατα
[36, 20]	κοινῆς φορᾶς ἀγομένου μιᾷ γνώμῃ	καὶ	ὁρμῇ τοῦ ξύμπαντος οὐρανοῦ. (μίαν
[36, 10]	τῶν τοῦ Ἀχιλλέως πηδήσεών τε	καὶ	ὀρούσεων καὶ τῆς φωνῆς, ὅτι
[36, 10]	ἀμείνων ποιητὴς Ὅμηρος ἢ Φωκυλίδης;	καὶ	ὃς γελάσας ἔφη, Ἀλλ´ οὐδὲ
[36, 10]	ἀνόμως ὑπὸ ἀνθρώπων ἀφρόνων οἰκῆται;	(καὶ	ὃς οὐ μάλα ἡδέως ἀποδεξάμενος,
[36, 10]	ἐκείνου τὸ αἰσχρὸν τοῦ πράγματος	καὶ	οὐδαμῇ πρέπον ἀνδράσιν. (ἐπεὶ δὲ
[36, 10]	τοῦτο εἶναι μόνῳ ἀνθρώπῳ συμβέβηκε	καὶ	οὐδενὶ ἄλλῳ. ~οὕτως οὖν καὶ
[36, 0]	ἐκεῖνοι τὸ τοιοῦτον ἀποδέξαιντο, βαρβαρικῶς	καὶ	οὐκ ἄνευ ὕβρεως. (εἰδὼς οὖν
[36, 10]	εἰσὶ δὲ πάντες οὗτοι τυφλοὶ	καὶ	οὐχ ἡγοῦνται δυνατὸν εἶναι ἄλλως
[36, 0]	τούτου εὐθὺς ἐπυνθανόμην. σχεδὸν δὲ	καὶ	πάντες οἱ Βορυσθενῖται περὶ τὸν
[36, 30]	δεσπότης οὐσίας, αὐτὸς οὕτως ἐξηγούμενος	καὶ	παράδειγμα παρέχων τὴν αὑτοῦ διοίκησιν
[36, 10]	ἀλλ´ οἱ ὄπισθεν πράγματα ἔχουσι	καὶ	παρέχουσι τοῖς πρὸ αὐτῶν, σπεύδοντες
[36, 60]	θεοὺς τοὺς ἅπαντας ἤδη γεγονότας	καὶ	παρόντας. τὴν δὲ τότε μορφὴν
[36, 50]	μαλακὴν αὑτῷ περιχέας τὴν οὐσίαν	καὶ	πᾶσαν εἴκουσαν εὐπετῶς. (ἐργασάμενος δὲ
[36, 50]	χειρῶν ἀπηλλαγμένος, λαμπρὸς καὶ διαυγὴς	καὶ	πᾶσι τοῖς μέρεσι παμφαίνων, νήπιος
[36, 30]	βασιλέως ἱδρύονται βωμούς, καὶ δὴ	καὶ	πατέρα αὐτὸν οὐκ ὀκνοῦσι προσαγορεύειν
[36, 60]	δὴ καὶ ὁ δημιουργὸς αὐτοῦ	καὶ	πατὴρ ἰδὼν ἥσθη μὲν οὐδαμῶς·
[36, 10]	αὐτῷ καὶ ἀρχὴν ἡ ποίησις	καὶ	πέρας λαμβάνει. ὥστε καὶ προστίθησι
[36, 0]	δὲ αἰχμαλώτους εἰληφέναι. ἐσπουδάκει δὲ	καὶ	περὶ λόγους καὶ φιλοσοφίαν, ὥστε
[36, 20]	εἶναι τῶν ἐκ φιλοσοφίας λόγων	καὶ	περὶ παντὸς ὅτου ἂν ἐπιθυμῇ
[36, 0]	πράγματα ὁποῖά ἐστι. καὶ δὴ	καὶ	περιεπάτουν περὶ πλήθουσαν ἀγορὰν παρὰ
[36, 50]	κηροῦ πλάσας ἵππους, ἔπειτα ἀφαιρῶν	καὶ	περιξύων ἀφ´ ἑκάστου προστιθείη ἄλλοτε
[36, 10]	οἰκοῦσα ἢ μεγάλη ἐν λείῳ	καὶ	πλατεῖ πεδίῳ, ἐάνπερ ἀκόσμως καὶ
[36, 40]	δὲ μετ´ ἐκεῖνον ἁπτόμενος αὐτοῦ	καὶ	πλησιώτατος Ἥρας ἐπώνυμος, εὐήνιος καὶ
[36, 40]	(ὁ μὲν δὴ λαμπρότατος ἵππος	καὶ	ποικιλώτατος αὐτῷ τε Διὶ προσφιλέστατος,
[36, 20]	ταύτην καθαρῶς εὐδαίμονα πολιτείαν εἴτε	καὶ	πόλιν χρὴ καλεῖν, τὴν θεῶν
[36, 30]	δαιμόνων καὶ ἀνθρώπων, μεταδιδοὺς νόμου	καὶ	πολιτείας οὐ τοῖς τυχοῦσι τῶν
[36, 40]	δέ ποτε ἐν μήκει χρόνου	καὶ	πολλαῖς περιόδοις ἰσχυρὸν ἆσθμα τοῦ
[36, 10]	καθ´ ἕκαστον διανόημα, ἅτε σπουδαῖον	καὶ	πολλοῦ ἄξιον ἡγούμενος, οὐχ ὥσπερ
[36, 0]	πρὸς τὸν πόλεμον ἀνδρεῖος εἶναι,	καὶ	πολλοὺς Σαυροματῶν τοὺς μὲν ἀνῃρηκέναι,
[36, 50]	γενέσεως ἐπράϋνε καὶ ἀνῆκεν αὑτόν,	καὶ	πολὺ τοῦ φωτὸς ἀποσβέσας εἰς
[36, 20]	οὐδὲ ἀργήν, ἀλλὰ σφοδρὰν οὖσαν	καὶ	πορευομένην, τῶν μὲν ἡγουμένων τε
[36, 40]	διὰ πλειόνων ἐτῶν ὁ Νυμφῶν	καὶ	Ποσειδῶνος ἱερὸς πῶλος ἐπαναστῇ, παρὰ
[36, 30]	τις ἐκ Μουσῶν ἀφίκετο βραχεῖα	καί	πού τις ἐπίπνοια θείας φύσεώς
[36, 20]	ὄντες, οὐ τῷ φρονεῖν τε	καὶ	πράττειν τὰ τῶν πολιτῶν οὐδὲ
[36, 20]	τις, εἰ ἐπειδὰν οἱ ἄρχοντες	καὶ	προεστῶτες ὦσι φρόνιμοι καὶ σοφοί,
[36, 50]	μὴν τά γε ζῷα εὐχάριτα	καὶ	προσηνῆ ἰδεῖν μετὰ τὴν γένεσιν,
[36, 10]	ποίησις καὶ πέρας λαμβάνει. ὥστε	καὶ	προστίθησι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καθ´
[36, 10]	Ἑλληνίδα, βουλόμενοι ἀκοῦσαι περὶ πόλεως.	καὶ	πρῶτόν γε, ἔφην, ὅ, τι
[36, 30]	τοῦτον ὑμνοῦσιν ὡς τέλειόν τε	καὶ	πρῶτον ἡνίοχον τοῦ τελειοτάτου ἅρματος.
[36, 20]	πορευομένην, τῶν μὲν ἡγουμένων τε	καὶ	πρώτων θεῶν χωρὶς ἔριδος καὶ
[36, 30]	ἀέρος καὶ γῆς καὶ ὕδατος	καὶ	πυρός, ἓν οὐδὲν ἧττον πεφυκὸς
[36, 50]	μέγιστον θεὸν ἔργοις τε ἀγαθοῖς	καὶ	ῥήμασιν εὐφήμοις. (λειφθεὶς γὰρ δὴ
[36, 40]	ὑπὸ τῆς ἄκρας ἐμπειρίας τε	καὶ	ῥώμης γιγνομένην ἀεί, καὶ ταύτην
[36, 20]	δεῦρο ἀπὸ τῆς νήσου διαπέμψαι,	καί	σε πάνυ μὲν ἡδέως ὁρῶμεν,
[36, 50]	δὴ λέγομεν καὶ ἡμεῖς τιμῶντες	καὶ	σεβόμενοι τὸν μέγιστον θεὸν ἔργοις
[36, 40]	αἰῶνος περιόδοις. τοὺς δὲ Ἡλίου	καὶ	Σελήνης δρόμους, καθάπερ εἶπον, μερῶν
[36, 50]	τῶν τριῶν φύσεων καὶ ἡλίου	καὶ	σελήνης καὶ τῶν ἄλλων ἄστρων,
[36, 0]	τοὺς ἅλας καὶ τῶν Ἑλλήνων	καὶ	Σκυθῶν οἱ Χερρόνησον οἰκοῦντες τὴν
[36, 50]	αὐτῶν, πῶλοί τε καὶ μόσχοι	καὶ	σκύλακες, ἀλλὰ καὶ θηρίων σκύμνοι
[36, 20]	ἄρχοντες καὶ προεστῶτες ὦσι φρόνιμοι	καὶ	σοφοί, τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθος
[36, 20]	τῶν πολιτῶν μάλιστα τῷ ἑλληνικωτάτῳ	καὶ	σοφωτάτῳ χαίρειν καὶ ξυνεῖναι, καθάπερ
[36, 30]	τινων ἄλλων τοιούτων ἀρρωστημάτων διαφορουμένη	καὶ	στασιάζουσα τὸν ἅπαντα χρόνον, ἀλλὰ
[36, 0]	δέ ἐστι τῆς χώρας ὀξὺ	καὶ	στερεὸν ὥσπερ ἔμβολον, περὶ ὃ
[36, 50]	χειρῶν παραχρῆμα τοῦ ποιήσαντος κρείττω	καὶ	στιλπνότερα. καὶ τῶν φυτῶν τὰ
[36, 10]	ἐστιν οὐ τῶν μακράν τινα	καὶ	συνεχῆ ποίησιν εἰρόντων, (ὥσπερ ὁ
[36, 30]	εὐχαῖς, ὡς τοιαύτης τινὸς ἀρχῆς	καὶ	συστάσεως οὔσης τοῦ παντός. ὥστε
[36, 10]	εἶπεν, ὅτι ἡμεῖς σε ἀγαπῶμεν	καὶ	σφόδρα αἰδούμεθα· ὡς ἄλλως γε
[36, 0]	πόλεις μέχρι Ἀπολλωνίας. (ὅθεν δὴ	καὶ	σφόδρα ταπεινὰ τὰ πράγματα κατέστη
[36, 10]	ἐστιν, ὡς ὁρᾷς, ὁ δὲ	καὶ	σχεδόν τι μετὰ τοὺς θεοὺς
[36, 50]	ζῴων, καθ´ ὅσον ἐκ ψυχῆς	καὶ	σώματος συνεστάναι λέγοιτ´ ἂν οὐκ
[36, 20]	κατὰ τὴν τούτων γνώμην νομίμως	καὶ	σωφρόνως, τὴν τοιαύτην χρὴ καλεῖν
[36, 30]	βωμοὺς τοὺς ἐν τῷ φανερῷ	καὶ	τὰ ἄλλα τὰ τοιαῦτα παρασκευάζουσιν,
[36, 20]	φαῦλα καὶ οἶνον πονηρὸν εἰσκομίζοντες	καὶ	τά γε παρ´ ἡμῶν οὐδὲν
[36, 10]	φησιν Ὅμηρος τοὺς Ἕλληνας, κομῶντες	καὶ	τὰ γένεια ἀφεικότες, εἷς δὲ
[36, 0]	Ἰωνικὸν τοῦ εἴδους. ἐλέγετο δὲ	καὶ	τὰ πρὸς τὸν πόλεμον ἀνδρεῖος
[36, 40]	δὲ κίνησιν ἔχειν καθ´ αὑτά.	καὶ	τἄλλα ἄστρα δι´ ἐκείνου φαινόμενα
[36, 50]	ὁρᾶται νῦν. πάντα γάρ που	καὶ	τἄλλα ἔργα τῶν δημιουργῶν καινὰ
[36, 0]	οὐδενὸς ἄλλου θέλουσιν ἢ Ὁμήρου.	καὶ	τἄλλα οὐκέτι σαφῶς ἑλληνίζοντες διὰ
[36, 40]	ἐπαναστῇ, παρὰ τὸ σύνηθες ἀγωνιάσας	καὶ	ταραχθείς, ἱδρῶτι πολλῷ κατέκλυσε τὸν
[36, 0]	εἷλον δὲ καὶ ταύτην Γέται	καὶ	τὰς ἄλλας τὰς ἐν τοῖς
[36, 40]	τε καὶ ῥώμης γιγνομένην ἀεί,	καὶ	ταύτην ἄπαυστον ἐν ἀπαύστοις αἰῶνος
[36, 0]	καὶ ἑκατὸν ἐτῶν. εἷλον δὲ	καὶ	ταύτην Γέται καὶ τὰς ἄλλας
[36, 50]	ἡττηθέντα τοῦ κρείττονος. ὅμως δὲ	καὶ	ταύτην τὴν κίνησιν ἡνιοχήσει προσεικάζειν
[36, 40]	δὲ ἥττων κατά τε ῥώμην	καὶ	τάχος. χροιὰν δὲ τῇ μὲν
[36, 40]	διαφέρειν κάλλει τε καὶ μεγέθει	καὶ	ταχυτῆτι, ἅτε ἔξωθεν περιτρέχοντα τὸ
[36, 0]	δὲ τοῖς δεξιοῖς φαίνεται ποταμός,	καὶ	τεκμαίρονται οἱ εἰσπλέοντες ἀπὸ τοῦ
[36, 40]	τοῦ δίφρου. ~τὸ δὲ ἰσχυρὸν	καὶ	τέλειον ἅρμα τὸ Διὸς οὐδεὶς
[36, 50]	πᾶσαν εἴκουσαν εὐπετῶς. (ἐργασάμενος δὲ	καὶ	τελεώσας ἀπέδειξεν ἐξ ἀρχῆς τὸν
[36, 40]	πάντα καταφλέξαι ζῷα καὶ φυτά,	καὶ	τέλος αὐτὸν διαφθαρῆναι πληγέντα ὑπὸ
[36, 0]	εἰώθασιν οἱ Βορυσθενῖται. χρῶνται δὲ	καὶ	τῇ ἄλλῃ ἐσθῆτι μελαίνῃ ὡς
[36, 50]	κρατίστου τάχει τε καὶ ἀλκῇ	καὶ	τῇ ξυμπάσῃ ἀρετῇ, (ὃν εἴπομεν
[36, 0]	τῶν ἱππικῶν καὶ ἀναξυρίδας εἶχε	καὶ	τὴν ἄλλην στολὴν Σκυθικήν, ἄνωθεν
[36, 10]	δὲ πεπαιδευμένοι τοῦτο φροντίζουσιν, ὅπως	καὶ	τὴν δύναμιν εἴσονται ἑκάστου οὗ
[36, 30]	ἀπογιγνομένων, ἔτι δὲ τὴν τάξιν	καὶ	τὴν εὐκοσμίαν τῆς διοικήσεως. (ὁ
[36, 50]	πρὸς τὸν ἡμέτερον αὐτῶν λογισμόν,	καὶ	τὴν οὐσίαν πάντων πᾶσαν εἰς
[36, 20]	καὶ οὐδενὶ ἄλλῳ. ~οὕτως οὖν	καὶ	τὴν πόλιν φασὶν εἶναι πλῆθος
[36, 10]	τοῦτο ἐπιτηδεύειν, ἀλλὰ κολακεύων Ῥωμαίους	καὶ	τὴν πρὸς αὐτοὺς φιλίαν ἐπιδεικνύμενος·
[36, 40]	τὸν δὲ Ἥλιον ἐν αὐτῷ	καὶ	τὴν Σελήνην σημεῖα προφανῆ ὁρᾶσθαι,
[36, 40]	αἰσχύνομαι φράζειν τῶν ἵππων πέρι	καὶ	τῆς ἡνιοχήσεως, ὅπως ἐξηγούμενοι λέγουσιν,
[36, 30]	ὁ τοῦ ξύμπαντος ἡγεμὼν οὐρανοῦ	καὶ	τῆς ὅλης δεσπότης οὐσίας, αὐτὸς
[36, 20]	τοῦ θείου καὶ μακαρίου νόμου	καὶ	τῆς ὀρθῆς διοικήσεως, ὅμως δὲ
[36, 10]	δὲ μή, ἐᾶτε· οὕτως, ἔφην,	καὶ	τῆς τοῦ Φωκυλίδου ποιήσεως ἔξεστί
[36, 10]	Ἀχιλλέως πηδήσεών τε καὶ ὀρούσεων	καὶ	τῆς φωνῆς, ὅτι μόνον φθεγξάμενος
[36, 40]	ὑμνούμενος ὑπ´ αὐτῶν, θυσίας τε	καὶ	τιμὰς ἅτε πρῶτος εἰκότως πρώτας
[36, 0]	(ἔτυχον περιπατῶν πρὸ τῆς πόλεως,	καί	τινες ἐξῄεσαν ἔνδοθεν τῶν Βορυσθενιτῶν
[36, 20]	Ὁμήρου δέ, ὡς οἶσθα, ἐρασταὶ	καί	τινες οὐ πολλοὶ Πλάτωνος· ὧν
[36, 30]	καὶ δεκαρχιῶν δὴ καὶ ὀλιγαρχιῶν	καί	τινων ἄλλων τοιούτων ἀρρωστημάτων διαφορουμένη
[36, 0]	ἐπὶ σταδίους σχεδόν τι διακοσίους·	καὶ	τὸ εὖρος οὐχ ἧττον ταύτῃ
[36, 50]	μᾶλλον δὲ αὐτὸ τὸ φρονοῦν	καὶ	τὸ ἡγούμενον αὐτῆς. {οὕτως δὴ
[36, 60]	λέγω δὲ τήν τε ὥραν	καὶ	τὸ κάλλος ἀεὶ καλοῦ ὄντος
[36, 0]	τοῦ Βορυσθένους διὰ τὸ κάλλος	καὶ	τὸ μέγεθος τοῦ ποταμοῦ, κεῖται
[36, 0]	οὖν σημεῖα ἐναργῆ τῆς ἁλώσεως	καὶ	τὸ μηδὲν τῶν ἀγαλμάτων διαμένειν
[36, 10]	καὶ αἵ τε πύλαι συγκέκλειντο	καὶ	τὸ σημεῖον ἦρτο ἐπὶ τοῦ
[36, 0]	ἥ τε φαυλότης τῶν οἰκοδομημάτων	καὶ	τὸ συνεστάλθαι τὴν πόλιν ἐς
[36, 10]	τῇ τοιαύτῃ γνώμῃ καὶ ἀποφάσει,	καὶ	τόδε Φωκυλίδου· πόλις ἐν σκοπέλῳ
[36, 40]	πρότερον φθορᾷ, ὕδατι πολλῷ χειμαζόμενος.	καὶ	τοιοῦτον ἕνα χειμῶνα διηγεῖσθαι τοὺς
[36, 60]	φασι τὸν σφόδρα ἄνω χωρήσαντα	καὶ	τοῖς νέφεσιν ἐγκρύψαντα αὑτὸν ἀτελῆ
[36, 30]	ἑνὸς μυστικοῦ ἢ πυρὸς ὑπερφανέντος,	καὶ	τοῖς ποιηταῖς ἐνίοτε, λέγω δὲ
[36, 40]	πλησίον, βουλόμενον εὔξασθαι τῷ θεῷ·	καὶ	τὸν ἄνδρα ἐξελθεῖν ἐκ τοῦ
[36, 40]	περιέφλεξεν αὐτοῦ, ᾗ μάλιστα ἠγάλλετο,	καὶ	τὸν ἅπαντα κόσμον. (τοῦτο δὲ
[36, 30]	ἐξηγουμένων ζευγνυμένους τε τοὺς ἵππους	καὶ	τὸν Ἥλιον αὐτὸν ἐπιβαίνοντα τοῦ
[36, 0]	προσελαύνων, παρελθὼν δὲ ὀλίγον κατέβη,	καὶ	τὸν ἵππον τῷ ἀκολούθῳ παραδοὺς
[36, 50]	ἐριζόντων· γίγνεσθαι δὲ τὴν νίκην	καὶ	τὸν στέφανον ἐξ ἀνάγκης τοῦ
[36, 50]	γὰρ δὴ μόνος ὁ νοῦς	καὶ	τόπον ἀμήχανον ἐμπλήσας αὑτοῦ ἅτ´
[36, 40]	τοῖς ἄριστα πρὸς ἀλήθειαν πεφυκόσι	καὶ	τοῦ θεοῦ ξυνιέναι δυναμένοις, οὓς
[36, 0]	διὰ τὸ δεῖσθαι τῆς ἐμπορίας	καὶ	τοῦ κατάπλου τῶν Ἑλλήνων. ἐπαύσαντο
[36, 20]	καὶ γὰρ ἡμῖν ἔδοξας μεγαλοπρεπῶς	καὶ	τοῦ πράγματος οὐκ ἀναξίως ὅσα
[36, 0]	δόξαν διὰ τὰς συνεχεῖς ἁλώσεις	καὶ	τοὺς πολέμους. ἅτε γὰρ ἐν
[36, 10]	τῆς πόλεως. Σκόπει, ἔφη, ἐπεὶ	καὶ	τούσδε ὁρᾷς πάντας ἐπιθυμοῦντας ἀκοῦσαί
[36, 20]	διοκήσεως, αὐτός τε ἀνεπτέρωμαι δαιμονίως	καὶ	τούσδε ὁρῶ πάντας ὀργῶντας πρὸς
[36, 0]	τοῖς βαρβάροις τοσοῦτον ἤδη χρόνον,	καὶ	τούτοις σχεδόν τι τοῖς πολεμικωτάτοις,
[36, 10]	δὲ ἐν αὐτοῖς μόνος ἐξυρημένος,	καὶ	τοῦτον ἐλοιδόρουν τε καὶ ἐμίσουν
[36, 40]	τῆς εἰκόνος, ἀλλὰ ἐνεζεῦχθαί φασι	καὶ	τοῦτον τῷ ἅρματι, μένειν δὲ
[36, 10]	πεντακισχιλίοις ἔπεσιν, ἀλλὰ κατὰ δύο	καὶ	τρία ἔπη αὐτῷ καὶ ἀρχὴν
[36, 50]	τὰ λοιπὰ ἤδη ῥᾳδίως πλάττει	καὶ	τυποῖ, λείαν καὶ μαλακὴν αὑτῷ
[36, 40]	δὲ πανταχόθεν αὑτῷ τοῖς μέρεσι,	καὶ	τὼ δύο τὼ πλησίον ὁμοίως
[36, 20]	χρὴ καλεῖν σώφρονα καὶ νόμιμον	καὶ	τῷ ὄντι πόλιν ἀπὸ τῶν
[36, 10]	ἀλλ´ ὅμως οὕτως ἦσαν φιλήκοοι	καὶ	τῷ τρόπῳ Ἕλληνες, ὥστε μικροῦ
[36, 50]	φύσεων καὶ ἡλίου καὶ σελήνης	καὶ	τῶν ἄλλων ἄστρων, ἁπάντων τε
[36, 0]	ἐπὶ πλοῖα ἐπέχοντες. ταύτῃ δὲ	καὶ	τῶν ἁλῶν ἐστι τὸ πλῆθος,
[36, 0]	τῶν ἀρρένων· ὥστε κινδυνεύουσιν ἀναπείθειν	καὶ	τῶν βαρβάρων ἐνίους οὐκ ἐπ´
[36, 0]	βαρβάρων λαμβάνουσιν ὠνούμενοι τοὺς ἅλας	καὶ	τῶν Ἑλλήνων καὶ Σκυθῶν οἱ
[36, 0]	συνοικισθεισῶν πόλεων, τῶν δὲ φαύλως,	καὶ	τῶν πλείστων βαρβάρων εἰς αὐτὰς
[36, 50]	τοῦ ποιήσαντος κρείττω καὶ στιλπνότερα.	καὶ	τῶν φυτῶν τὰ νεώτερα εὐθαλέστερα
[36, 50]	δημιουργῶν καινὰ ἀπὸ τῆς τέχνης	καὶ	τῶν χειρῶν παραχρῆμα τοῦ ποιήσαντος
[36, 40]	σημεῖα προφανῆ ὁρᾶσθαι, ὥσπερ οἶμαι	καὶ	τῶνδε τῶν ἵππων ἐστὶ σημεῖα,
[36, 50]	γὰρ ἀνθρώπου φύσις νηπία τότε	καὶ	ὑδαρὴς ὁμοία Δήμητρος ἀτελεῖ χλόῃ,
[36, 30]	ἔτι δὲ ἀέρος καὶ γῆς	καὶ	ὕδατος καὶ πυρός, ἓν οὐδὲν
[36, 40]	ἐμοὶ δοκεῖν, ὅντινα ὀνομάζουσι Πήγασον,	καί	φασιν ἀνεῖναι κρήνην ἐν Κορίνθῳ
[36, 20]	πασῶν σχεδὸν ἁπλῶς ἡμαρτημένων τε	καὶ	φαύλων πρὸς τὴν ἄκραν εὐθύτητα
[36, 10]	ἄνθρωποι τὸ ὄνομα αὐτὸ ἴσασι	καὶ	φθέγγονται τοῦ πράγματος ἑκάστου, τὸ
[36, 30]	ὁ τῶν φιλοσόφων λόγος, ἀγαθὴν	καὶ	φιλάνθρωπον ἀποδεικνὺς κοινωνίαν δαιμόνων καὶ
[36, 40]	μὲν οὖν πολὺ μετ´ εἰρήνης	καὶ	φιλίας διατελοῦσιν ἀβλαβεῖς ὑπ´ ἀλλήλων.
[36, 0]	ἐσπουδάκει δὲ καὶ περὶ λόγους	καὶ	φιλοσοφίαν, ὥστε καὶ ἐκπλεῦσαι σὺν
[36, 40]	τῆς δὲ τοῦ ξύμπαντος κινήσεως	καὶ	φορᾶς μὴ ξυνιέναι τοὺς πολλούς,
[36, 30]	ζῴων, ἀλλ´ ὅσοις μέτεστι λόγου	καὶ	φρονήσεως, πολὺ κρείττω καὶ δικαιοτέραν
[36, 20]	εὐδαίμονα χορευόντων μετά τε νοῦ	καὶ	φρονήσεως τῆς ἄκρας· τοῦ δὲ
[36, 50]	τοῦτον γάρ, ἅτε πάντων ἀλκιμώτατον	καὶ	φύσει διάπυρον, ταχὺ ἀναλώσαντα τοὺς
[36, 40]	τε ἀτάκτως πάντα καταφλέξαι ζῷα	καὶ	φυτά, καὶ τέλος αὐτὸν διαφθαρῆναι
[36, 50]	ἄστρων, ἁπάντων τε ἁπλῶς ζῴων	καὶ	φυτῶν, ὥρμησεν ἐπὶ τὸ γεννᾶν
[36, 40]	φαινοίμην ἄτοπος παρὰ Ἑλληνικά τε	καὶ	χαρίεντα ᾄσματα βαρβαρικὸν ᾆσμα ἐπᾴδων·
[36, 40]	πρὸς αὐτὸν ἐγκλίνειν, ἀτεχνῶς ἐπιπίπτοντε	καὶ	ὠθουμένω· τὸν δὲ ἐξωτάτω {πρῶτον}
[36, 20]	οὐκ ἀναξίως ὅσα εἶπες εἰρηκέναι	καὶ	ὡς ἂν μάλιστα ἡμεῖς βουλοίμεθα
[36, 50]	καὶ τἄλλα ἔργα τῶν δημιουργῶν	καινὰ	ἀπὸ τῆς τέχνης καὶ τῶν
[36, 20]	τοῖς ἐκείνου ὅπως ἂν δύνωμαι·	καίτοι	ἴσως ἄτοπον βαρβαρίζοντα τῶν πολιτῶν
[36, 10]	συνερρυηκότας δεῦρο πρὸς τὸν ποταμόν,	καίτοι	οὐ σφόδρα ἀθορύβως ἔχοντας. οἶσθα
[36, 20]	ἕτερον οὐκ ἂν οἶμαι ἐδυνάμην,	καίτοι	σφόδρα βουλόμενος, ὁμοίως τῷ Ἀχιλλεῖ
[36, 20]	τόν γ´ ἐλαφρότατα διάγοντα τῷ	κάκιστα	διακειμένῳ παραβάλλοντες. (ἐγὼ μὲν οὖν
[36, 10]	συγγνώμην ἔχειν μοι, „εἴ τι	κακὸν	νῦν εἴρηται“ αὖθις γάρ ποτε
[36, 0]	ᾐών ἐστιν ἑλώδης καὶ δασεῖα	καλάμῳ	καὶ δένδροις. φαίνεται δὲ τῶν
[36, 20]	πόλεως εἴτε διακοσμήσεως φίλον σοι	καλεῖν,	εἰπὲ ὅπῃ τε καὶ ὅπως
[36, 20]	καὶ σωφρόνως, τὴν τοιαύτην χρὴ	καλεῖν	σώφρονα καὶ νόμιμον καὶ τῷ
[36, 20]	πολιτείαν εἴτε καὶ πόλιν χρὴ	καλεῖν,	τὴν θεῶν πρὸς ἀλλήλους κοινωνίαν,
[36, 40]	τὸν πρῶτον ἄνωθεν ἀπείρῳ διαφέρειν	κάλλει	τε καὶ μεγέθει καὶ ταχυτῆτι,
[36, 50]	τὴν γένεσιν, οὐ μόνον τὰ	κάλλιστα	αὐτῶν, πῶλοί τε καὶ μόσχοι
[36, 40]	Νισαίων ἵππων· οἱ δέ εἰσι	κάλλιστοι	καὶ μέγιστοι τῶν κατὰ τὴν
[36, 50]	ἀλλὰ πάσης ἐπικρατούσης μανότητος, ὅτε	κάλλιστος	γίγνεται, τὴν καθαρωτάτην λαβὼν αὐγῆς
[36, 10]	αὐτόν, Πότερόν σοι δοκεῖ, ὦ	Καλλίστρατε,	ἀμείνων ποιητὴς Ὅμηρος ἢ Φωκυλίδης;
[36, 0]	πρὸς ἐμέ, ὥσπερ εἰώθεσαν· ἔπειτα	Καλλίστρατος	ἐφ´ ἵππου τὸ μὲν πρῶτον
[36, 0]	δὲ ὡς ὀκτωκαίδεκα ἐτῶν ὁ	Καλλίστρατος,	πάνυ καλὸς καὶ μέγας, πολὺ
[36, 60]	τήν τε ὥραν καὶ τὸ	κάλλος	ἀεὶ καλοῦ ὄντος ἀμηχάνως, οὐδεὶς
[36, 0]	ἀπὸ τοῦ Βορυσθένους διὰ τὸ	κάλλος	καὶ τὸ μέγεθος τοῦ ποταμοῦ,
[36, 0]	οὐχ ἥκιστα δὲ ἀπὸ τοῦ	κάλλους,	καὶ εἶχε πολλοὺς ἐραστάς. πάνυ
[36, 50]	τὸν ὄντα κόσμον εὐειδῆ καὶ	καλὸν	ἀμηχάνως, πολὺ δὴ λαμπρότερον ἢ
[36, 0]	ὀκτωκαίδεκα ἐτῶν ὁ Καλλίστρατος, πάνυ	καλὸς	καὶ μέγας, πολὺ ἔχων Ἰωνικὸν
[36, 60]	ὥραν καὶ τὸ κάλλος ἀεὶ	καλοῦ	ὄντος ἀμηχάνως, οὐδεὶς δύναιτ´ ἂν
[36, 0]	ἐν τῇ νήσῳ τῇ Ἀχιλλέως	καλουμένῃ	ἵδρυνται, τὸν δὲ ἐν τῇ
[36, 0]	οὐ πολὺ ἄνωθεν τῆς Ἱππολάου	καλουμένης	ἄκρας ἐν τῷ κατ´ ἀντικρύ.
[36, 20]	προσηγορίας ταύτης οὐδεμιᾷ προσήκει τῶν	καλουμένων	πόλεων τῶν ἀφρόνων καὶ ἀνόμων.
[36, 30]	πρῶτον καὶ μέγιστον θεὸν πατέρα	καλοῦσι	συλλήβδην ἅπαντος τοῦ λογικοῦ γένους
[36, 10]	Φωκυλίδου· ὡς ἐμοὶ δοκεῖ σφόδρα	καλῶς	λέγειν ὑπὲρ τῆς πόλεως. Σκόπει,
[36, 20]	οὐ πολλοὶ Πλάτωνος· ὧν δὴ	κἀμὲ	ὁρᾷς ὄντα, ἀεί ποτε ἐντυγχάνοντα
[36, 10]	ἀλλὰ πρότερον γευσάμενοι τοῦ οἴνου,	κἂν	ἄλλο τι φορτίον ἄγῃ, δεῖγμα
[36, 0]	Ἱππολάου καλουμένης ἄκρας ἐν τῷ	κατ´	ἀντικρύ. (τοῦτο δέ ἐστι τῆς
[36, 0]	πόλεως. τὸ δὲ μεταξὺ συμπέφρακται	κατ´	ἐκεῖνο ταῖς οἰκίαις οὐκ ἐχούσαις
[36, 20]	λόγον, ὡς ἂν ἐγὼ δύνωμαι	κατ´	ἐμαυτόν· ἀνδράσι δὲ προτέροισιν ἐριζέμεν
[36, 20]	πλὴν εἰ μὴ θεῶν μακάρων	κατ´	οὐρανόν, οὐδαμῶς ἀκίνητον οὐδὲ ἀργήν,
[36, 50]	δὲ αὐτοὺς ὀρθῶς γιγνόμενα καὶ	κατὰ	γνώμην τοῦ σῴζοντος καὶ κυβερνῶντος
[36, 10]	πλείοσιν ἢ πεντακισχιλίοις ἔπεσιν, ἀλλὰ	κατὰ	δύο καὶ τρία ἔπη αὐτῷ
[36, 30]	οὐ μέντοι οὐδὲ μεμυῆσθαι καθαρῶς	κατὰ	θεσμὸν καὶ νόμον τῶν μυουμένων
[36, 10]	τόδε Φωκυλίδου· πόλις ἐν σκοπέλῳ	κατὰ	κόσμον οἰκεῦσα σμικρὴ κρέσσων Νίνου
[36, 10]	κειμένη κρείττων ἐστὶ καὶ εὐτυχεστέρα	κατὰ	κόσμον οἰκοῦσα ἢ μεγάλη ἐν
[36, 50]	τὸν αὑτῶν ὄλεθρον γίγνεσθαι μὴ	κατὰ	λόγον μηδὲ μετέχειν τῆς τοῦ
[36, 40]	δὲ τά τε ἄλλα δρῶσι	κατὰ	λόγους ἱεροὺς καὶ δὴ τῷ
[36, 30]	βασιλείᾳ κεκοσμημένη, τῷ ὄντι βασιλευομένη	κατὰ	νόμον μετὰ πάσης φιλίας καὶ
[36, 40]	ἕκαστον ὀνόματος· τὰ δὲ ἄλλα	κατὰ	πλῆθος ἀθρόα, διανενεμημένα εἴς τινα
[36, 0]	πολλαὶ γὰρ δή τινες ἁλώσεις	κατὰ	πολλὰ μέρη γεγόνασι τῆς Ἑλλάδος,
[36, 0]	ἂν ἐφράττετο τοῦ νότου πολλοῦ	κατὰ	στόμα εἰσπνέοντος. (τὸ δὲ λοιπὸν
[36, 30]	ἀνατολὰς καὶ δύσεις ἑκάστοτε λεγόντων	κατὰ	ταὐτὰ πάντων ἐξηγουμένων ζευγνυμένους τε
[36, 30]	δ´ οὖν πάντες οἱ ποιηταὶ	κατὰ	ταὐτὰ τὸν πρῶτον καὶ μέγιστον
[36, 40]	καὶ μαλακός, πολὺ δὲ ἥττων	κατά	τε ῥώμην καὶ τάχος. χροιὰν
[36, 50]	οὐδένα χρόνον ἐγένετο οὐδὲ ἀσθενὴς	κατὰ	τὴν ἀνθρωπίνην τε καὶ θνητὴν
[36, 40]	εἰσι κάλλιστοι καὶ μέγιστοι τῶν	κατὰ	τὴν Ἀσίαν· τῷ δέ γε
[36, 30]	Δία πόλιν ὥσπερ ἡμεῖς προσεικάζομεν	κατὰ	τὴν μείζονα ἀρχήν. (βασιλεία γὰρ
[36, 20]	τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθος διοικῆται	κατὰ	τὴν τούτων γνώμην νομίμως καὶ
[36, 30]	εὑρίσκων. πόλις μὲν γὰρ δὴ	κατὰ	τοῦτο ἂν εἴη λεγομένη μὰ
[36, 50]	τότε ὑπὸ ῥώμης καὶ μένους.	(κατὰ	τοῦτο δὴ γενόμενοι τοῦ λόγου
[36, 0]	τῶν Μελαγχλαίνων, ὡς ἐμοὶ δοκοῦσι,	(κατὰ	τοῦτο ὀνομασθέντων ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων.
[36, 40]	τοῦτον τῷ ἅρματι, μένειν δὲ	κατὰ	χώραν χαλινὸν ἀδάμαντος ἐνδακόντα. (συνερείδειν
[36, 50]	νίκῃ, τόπον τε ὡς πλεῖστον	καταλαβεῖν	καὶ μείζονος χώρας δεηθῆναι τότε
[36, 40]	μέλας, φαιδρύνεται δὲ ἀεὶ τὸ	καταλαμπόμενον	Ἡλίῳ· τὸ δὲ σκιασθὲν ἐν
[36, 10]	οὖν ἐπειδάν τις τῶν ἐμπόρων	καταπλεύσῃ	πρὸς ὑμᾶς οὐ πρότερον παρα〉
[36, 0]	δεῖσθαι τῆς ἐμπορίας καὶ τοῦ	κατάπλου	τῶν Ἑλλήνων. ἐπαύσαντο γὰρ εἰσπλέοντες
[36, 0]	ἀξιούντων οὐδὲ ἐπισταμένων ἐμπόριον αὐτῶν	κατασκευάσασθαι	τὸν Ἑλληνικὸν τρόπον. (σημεῖον δὲ
[36, 40]	τὸ ὄρος πυρὸς ἄνωθεν πολλοῦ	κατασκήψαντος	συνεχῶς τε κάεσθαι. τὸν οὖν
[36, 30]	διοίκησιν τῆς εὐδαίμονος καὶ μακαρίας	καταστάσεως·	ὃν οἱ θεῖοι ποιηταὶ μαθόντες
[36, 40]	δίφρῳ, φερόμενόν τε ἀτάκτως πάντα	καταφλέξαι	ζῷα καὶ φυτά, καὶ τέλος
[36, 0]	ἔξωθεν προσελαύνων, παρελθὼν δὲ ὀλίγον	κατέβη,	καὶ τὸν ἵππον τῷ ἀκολούθῳ
[36, 30]	ἃ ἔπασχον ἐκ Μουσῶν καὶ	κατείχοντο	Ὅμηρός τε καὶ Ἡσίοδος. (οἱ
[36, 40]	ἀγωνιάσας καὶ ταραχθείς, ἱδρῶτι πολλῷ	κατέκλυσε	τὸν αὐτὸν τοῦτον ἅτε ὁμόζυγα·
[36, 20]	ἀλλά σε εὖ πράξαντα οἴκαδε	κατελθεῖν	τὴν ταχίστην. (νῦν οὖν ἐπεὶ
[36, 0]	καὶ σφόδρα ταπεινὰ τὰ πράγματα	κατέστη	τῶν ταύτῃ Ἑλλήνων, τῶν μὲν
[36, 20]	εἶναι πλῆθος ἀνθρώπων ἐν ταὐτῷ	κατοικούντων	ὑπὸ νόμου διοικούμενον. ἤδη οὖν
[36, 10]	σμικρὰ πόλις ἐν τραχεῖ σκοπέλῳ	κειμένη	κρείττων ἐστὶ καὶ εὐτυχεστέρα κατὰ
[36, 0]	καὶ τὸ μέγεθος τοῦ ποταμοῦ,	κεῖται	δὲ πρὸς τῷ Ὑπάνιδι ἥ
[36, 30]	τῇ σωφρονεστάτῃ καὶ ἀρίστῃ βασιλείᾳ	κεκοσμημένη,	τῷ ὄντι βασιλευομένη κατὰ νόμον
[36, 20]	Ἀχιλλεῖ ἀγωνίζεσθαι. καὶ νῦν ὧν	κελεύεις	ποιήσω τὸ ἕτερον, προθυμήσομαι εἰπεῖν
[36, 40]	φανέντα δὲ αὐτοῖς ἵλεων θαρρεῖν	κελεῦσαι	καὶ θῦσαι θυσίας τινάς, ὡς
[36, 50]	τινὰ κολάζῃ χαλινῷ σπάσας ἢ	κέντρῳ	ἁψάμενος· ὁ δ´ ἐσκίρτησε καὶ
[36, 50]	αὑτοῦ ἅτ´ ἐπ´ ἴσης πανταχῇ	κεχυμένος,	οὐδενὸς ἐν αὐτῷ πυκνοῦ λειφθέντος,
[36, 50]	ἄλλους, καθάπερ οἶμαι τῷ ὄντι	κηρίνους,	ἐν οὐ πολλῷ τινι χρόνῳ,
[36, 50]	οἷον εἴ τις θαυματοποιὸς ἐκ	κηροῦ	πλάσας ἵππους, ἔπειτα ἀφαιρῶν καὶ
[36, 30]	ὀνομάζουσι πατέρα θεῶν καὶ ἀνθρώπων.	(κινδυνεύει	γὰρ οὖν δὴ τὸ ποιητικὸν
[36, 0]	ἔρωτας τοὺς τῶν ἀρρένων· ὥστε	κινδυνεύουσιν	ἀναπείθειν καὶ τῶν βαρβάρων ἐνίους
[36, 40]	δρόμους, καθάπερ εἶπον, μερῶν εἶναι	κινήσεις,	ὅθεν ὑπ´ ἀνθρώπων ὁρᾶσθαι σαφέστερον.
[36, 50]	δὲ ἑτέραν τῆς τῶν τεττάρων	κινήσεως	καὶ μεταβολῆς, ἐν ἀλλήλοις μεταβαλλομένων
[36, 40]	σαφέστερον. τῆς δὲ τοῦ ξύμπαντος	κινήσεως	καὶ φορᾶς μὴ ξυνιέναι τοὺς
[36, 40]	σπινθῆρας ἰσχυροὺς διαθέοντας, ἰδίαν δὲ	κίνησιν	ἔχειν καθ´ αὑτά. καὶ τἄλλα
[36, 50]	ὅμως δὲ καὶ ταύτην τὴν	κίνησιν	ἡνιοχήσει προσεικάζειν τολμῶσιν ἐλάσει τε
[36, 40]	σὺν αὐτῷ μίαν ταύτην ἔχοντα	κίνησιν,	τὰ δὲ ἄλλους θεῖν δρόμους.
[36, 20]	μετὰ πάσης φιλίας ἀεὶ πάντων	κοινῆς·	τῶν μὲν φανερωτάτων πορευομένων ἑκάστου
[36, 30]	προδήλου γιγνομένης τῆς φορᾶς. ὅθεν	κοινῆς	φήμης τυγχάνειν, ὡς ἔοικεν, ἀπὸ
[36, 20]	δὲ λοιποῦ πλήθους ὑπὸ τῆς	κοινῆς	φορᾶς ἀγομένου μιᾷ γνώμῃ καὶ
[36, 20]	τὰ τῶν πολιτῶν οὐδὲ τῷ	κοινωνεῖν	τοῦ νόμου, ἀξύνετοι ὄντες αὐτοῦ.
[36, 30]	λόγος, ἀγαθὴν καὶ φιλάνθρωπον ἀποδεικνὺς	κοινωνίαν	δαιμόνων καὶ ἀνθρώπων, μεταδιδοὺς νόμου
[36, 20]	καλεῖν, τὴν θεῶν πρὸς ἀλλήλους	κοινωνίαν,	ἐάν τε καὶ ξύμπαν τὸ
[36, 30]	λόγῳ περιλαβεῖν πᾶν τὸ λογικόν,	κοινωνίας	ἀρχὴν καὶ δικαιοσύνης μόνην ταύτην
[36, 50]	ἅρματος ἡνίοχος τῶν ἵππων τινὰ	κολάζῃ	χαλινῷ σπάσας ἢ κέντρῳ ἁψάμενος·
[36, 10]	οὐκ ἄλλως τοῦτο ἐπιτηδεύειν, ἀλλὰ	κολακεύων	Ῥωμαίους καὶ τὴν πρὸς αὐτοὺς
[36, 10]	ὥς φησιν Ὅμηρος τοὺς Ἕλληνας,	κομῶντες	καὶ τὰ γένεια ἀφεικότες, εἷς
[36, 40]	καί φασιν ἀνεῖναι κρήνην ἐν	Κορίνθῳ	χαράξαντα τῇ ὁπλῇ. ὁ δὲ
[36, 20]	ἴσως φαίημεν ἂν μουσικόν, τοῦ	κορυφαίου	μουσικοῦ ὄντος, τῶν δὲ ἄλλων
[36, 50]	καὶ κόσμος, ὅτε πρῶτον συνετελέσθη,	κοσμηθεὶς	ὑπὸ τῆς σοφωτάτης τε καὶ
[36, 0]	τῷ ἀκολούθῳ παραδοὺς αὐτὸς πάνυ	κοσμίως	προσῆλθεν ὑπὸ τὸ ἱμάτιον τὴν
[36, 20]	οὐκ ἄντικρυς τῶν ἡμετέρων τὸν	κόσμον	ἀποφαινομένων πόλιν· ἐναντίον γὰρ ἂν
[36, 30]	ἀποφήνασθαι τοῦ Διὸς τὸν ἅπαντα	κόσμον,	εἴπερ ἐστὶ πατὴρ τῶν ἐν
[36, 50]	καὶ δημιουργεῖν τὸν ὄντα νῦν	κόσμον	ἐξ ἀρχῆς πολὺ κρείττω καὶ
[36, 50]	ἀπέδειξεν ἐξ ἀρχῆς τὸν ὄντα	κόσμον	εὐειδῆ καὶ καλὸν ἀμηχάνως, πολὺ
[36, 30]	πιθανὸν κυρίως εἰπόντας εἶναι τὸν	κόσμον	ζῷον ἔπειτα φάσκειν ὡς ἔστι
[36, 10]	Φωκυλίδου· πόλις ἐν σκοπέλῳ κατὰ	κόσμον	οἰκεῦσα σμικρὴ κρέσσων Νίνου ἀφραινούσης.
[36, 10]	κρείττων ἐστὶ καὶ εὐτυχεστέρα κατὰ	κόσμον	οἰκοῦσα ἢ μεγάλη ἐν λείῳ
[36, 40]	μάλιστα ἠγάλλετο, καὶ τὸν ἅπαντα	κόσμον.	(τοῦτο δὲ τὸ πάθος ἅπαξ
[36, 50]	δὲ ξύμπας οὐρανός τε καὶ	κόσμος,	ὅτε πρῶτον συνετελέσθη, κοσμηθεὶς ὑπὸ
[36, 60]	τὴν δὲ τότε μορφὴν τοῦ	κόσμου,	λέγω δὲ τήν τε ὥραν
[36, 30]	θύρας ὑπηρέταις τῶν τελετῶν, πρόθυρα	κοσμοῦσι	καὶ βωμοὺς τοὺς ἐν τῷ
[36, 50]	ἐξ ἀνάγκης τοῦ πρώτου καὶ	κρατίστου	τάχει τε καὶ ἀλκῇ καὶ
[36, 50]	καὶ νεότητος παντὸς ἀτεχνῶς φυτοῦ	κρεῖττον	καὶ ἐπιφανέστερον βλάστημα. ὁ δὲ
[36, 20]	ποιητὴς ὅτι ἤριζε πρὸς τοὺς	κρείττονας.	οὐ μέντοι σπουδῆς γε, ἔφην,
[36, 50]	ἅπαντα συνέλθῃ φύσιν, ἡττηθέντα τοῦ	κρείττονος.	ὅμως δὲ καὶ ταύτην τὴν
[36, 40]	τέλος αὐτὸν διαφθαρῆναι πληγέντα ὑπὸ	κρείττονος	πυρός. (πάλιν δὲ ὅταν διὰ
[36, 20]	ἅτε φίλων οὔτε ὑπὸ ἄλλων	κρειττόνων,	ἀλλὰ πράττειν ἀκωλύτως τὰ σφέτερα
[36, 30]	μέτεστι λόγου καὶ φρονήσεως, πολὺ	κρείττω	καὶ δικαιοτέραν τῆς Λακωνικῆς νομοθεσίας
[36, 50]	νῦν κόσμον ἐξ ἀρχῆς πολὺ	κρείττω	καὶ λαμπρότερον ἅτε νεώτερον. (ἀστράψας
[36, 50]	πᾶσαν εἰς αὑτὸν ἀναλαβόντα, πολὺ	κρείττω	καὶ λαμπρότερον ὀφθῆναι τοῦ πρότερον,
[36, 50]	τῶν χειρῶν παραχρῆμα τοῦ ποιήσαντος	κρείττω	καὶ στιλπνότερα. καὶ τῶν φυτῶν
[36, 10]	πόλις ἐν τραχεῖ σκοπέλῳ κειμένη	κρείττων	ἐστὶ καὶ εὐτυχεστέρα κατὰ κόσμον
[36, 10]	σκοπέλῳ κατὰ κόσμον οἰκεῦσα σμικρὴ	κρέσσων	Νίνου ἀφραινούσης. ἀλλ´ οὐ πρὸς
[36, 40]	ὀνομάζουσι Πήγασον, καί φασιν ἀνεῖναι	κρήνην	ἐν Κορίνθῳ χαράξαντα τῇ ὁπλῇ.
[36, 30]	νεώτερόν φασιν εἶναι πρὸς ἐκεῖνο	κρινόμενον,	φανερὸν δὲ τοῖς πολλοῖς, ἅτε
[36, 50]	κατὰ γνώμην τοῦ σῴζοντος καὶ	κυβερνῶντος	τὸ πᾶν. εἶναι γὰρ ὅμοιον
[36, 10]	καὶ οἱ ἐν ταῖς ἀρχαῖς	κύκλῳ	καθίζοντο ἐπὶ βάθρων· τὸ δὲ
[36, 30]	ἦν ἴσως πρέπον οὐδὲ πιθανὸν	κυρίως	εἰπόντας εἶναι τὸν κόσμον ζῷον

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/12/2008