Livre, par. |
[10, 137] |
Λοκρῶν
τ'
ὄρειοι
πρῶνες
Εὐβοίας
|
τ' |
ἄκραι.
~Διὰ
δὲ
τὴν
ἡδονὴν |
[10, 57] |
ὁπηλίκοι
οὖν,
ἔστι
νοῆσαι,
πῶς
|
τ' |
ἂν
ἔτι
τοῦτο
πεπερασμένον
εἴη |
[10, 120] |
καὶ
τοῦ
μέλλοντος.
Φιλαγρήσειν
τύχῃ
|
τ' |
ἀντιτάξεσθαι,
φίλον
τε
οὐδένα
προήσεσθαι. |
[10, 17] |
τῷ
κήπῳ
διατριβὴν
παρακατατίθεμαι
τοῖς
|
τ' |
αὐτῶν
κληρονόμοις,
ἐν
ᾧ
ἄν |
[10, 11] |
ὕδωρ
ἦν
αὐτοῖς
ποτόν.
Τόν
|
τ' |
Ἐπίκουρον
μὴ
ἀξιοῦν
εἰς
τὸ |
[10, 140] |
ὧν
ἄν
ποτε
τοῦτο
οἷός
|
τ' |
ᾖ
παρασκευάζεσθαι.
~Ἔνδοξοι
καὶ
περίβλεπτοί |
[10, 137] |
ἀμφὶ
δ'
ἔστενον
πέτραι
Λοκρῶν
|
τ' |
ὄρειοι
πρῶνες
Εὐβοίας
τ'
ἄκραι. |
[10, 118] |
καὶ
μύζει
καὶ
οἰμώζει.
Γυναικί
|
τ' |
οὐ
μιγήσεσθαι
τὸν
σοφὸν
ᾗ |
[10, 51] |
ἢ
καθ'
ὕπνους
γινομένων
ἢ
|
κατ' |
ἄλλας
τινὰς
ἐπιβολὰς
τῆς
διανοίας |
[10, 112] |
ἐν
ᾧ
κείμενα
θεωρεῖται.
Καὶ
|
κατ' |
ἄλλους
δὲ
πλείονας
τρόπους
τοῦτο |
[10, 102] |
τῆς
ἀστραπῆς
φάντασμα
ἀποτελουσῶν.
Καὶ
|
κατ' |
ἄλλους
δὲ
πλείους
τρόπους
ῥᾳδίως |
[10, 106] |
ἀπαντήσῃ,
ἐνδέχεται
σεισμοὺς
ἀποτελεῖσθαι.
~Καὶ
|
κατ' |
ἄλλους
δὲ
πλείους
τρόπους
τὰς |
[10, 108] |
τῆς
χιόνος
τοῦτο
ἄθροισμα.
Καὶ
|
κατ' |
ἄλλους
δὲ
τρόπους
ἐνδέχεται
χιόνα |
[10, 104] |
πίπτουσιν
ἀεὶ
πρὸς
ἄλληλα.
~Καὶ
|
κατ' |
ἄλλους
δὲ
τρόπους
πλείονας
ἐνδέχεται |
[10, 99] |
τε
γῆς
καὶ
ὑδάτων·
καὶ
|
κατ' |
ἄλλους
δὲ
τρόπους
πλείους
αἱ |
[10, 133] |
εἱμαρμένην
καὶ
μᾶλλον
ἃ
μὲν
|
κατ' |
ἀνάγκην
γίνεσθαι
λέγοντος>
ἃ
δὲ |
[10, 108] |
τοιαύτης
ὑγρασίας
ἀποτελεστικὰ
γίνεται·
καὶ
|
κατ' |
ἀναφορὰν
δὲ
ἢ
ἀπὸ
νοτερῶν |
[10, 96] |
τῆς
γῆς
σκιάσματος,
ἀλλὰ
καὶ
|
κατ' |
ἀναχώρησιν.
~Τοῦτο
δὲ
καὶ
Διογένης |
[10, 143] |
ἀπολαμβάνειν.
Οὐθὲν
ὄφελος
ἦν
τὴν
|
κατ' |
ἀνθρώπους
ἀσφάλειαν
κατασκευάζεσθαι
τῶν
ἄνωθεν |
[10, 139] |
θεοὺς
λόγῳ
θεωρητούς,
οὓς
μὲν
|
κατ' |
ἀριθμὸν
ὑφεστῶτας,
οὓς
δὲ
καθ' |
[10, 39] |
ἐν
τῇ
Μεγάλῃ
ἐπιτομῇ
φησι
|
κατ' |
ἀρχὴν
καὶ
ἐν
τῇ
αʹ |
[10, 105] |
ἐκπνευματοῦντα
τὸν
ἐπειλημμένον
ἀέρα.
Καὶ>
|
κατ' |
αὐτὴν
δὲ
τὴν
διάδοσιν
τῆς |
[10, 103] |
εἶναι
διὰ
πίλησιν
νεφῶν·
καὶ
|
κατ' |
αὐτὴν
δὲ
τὴν
τοῦ
πυρὸς |
[10, 29] |
προειπόντα
περὶ
τῆς
διαιρέσεως
τῆς
|
κατ' |
αὐτὸν
φιλοσοφίας.
Διαιρεῖται
τοίνυν
εἰς |
[10, 72] |
αὐτοῦ
χρηστέον,
οὔτε
ἄλλο
τι
|
κατ' |
αὐτοῦ
κατηγορητέον
ὡς
τὴν
αὐτὴν |
[10, 72] |
μεταληπτέον,
ἀλλ'
αὐταῖς
ταῖς
ὑπαρχούσαις
|
κατ' |
αὐτοῦ
χρηστέον,
οὔτε
ἄλλο
τι |
[10, 81] |
τῷ
τεθνάναι
φοβουμένους
ὥσπερ
οὖσαν
|
κατ' |
αὐτούς,
καὶ
ἐν
τῷ
μὴ |
[10, 109] |
ἀέρος
ψυχροῦ.
Κρύσταλλος
συντελεῖται
καὶ
|
κατ' |
ἔκθλιψιν
μὲν
τοῦ
περιφεροῦς
σχηματισμοῦ |
[10, 101] |
τὴν
λαμπηδόνα
ταύτην
παρασκευάζει,
καὶ
|
κατ' |
ἐκπιασμόν,
θλίψεως
τῶν
νεφῶν
γινομένης, |
[10, 101] |
σχηματισμὸς
ἐξολισθαίνων
ἀστραπὴν
γεννᾷ·
καὶ
|
κατ' |
ἐκριπισμὸν
ἐκ
τῶν
νεφῶν
ὑπὸ |
[10, 92] |
γὰρ
τῶν
φαινομένων
ἀντιμαρτυρεῖ.
Καὶ>
|
κατ' |
ἐκφάνειάν
τε
ὑπὲρ
γῆς
καὶ |
[10, 101] |
ἀλλήλων
εἴθ'
ὑπὸ
πνευμάτων·
καὶ
|
κατ' |
ἐμπερίληψιν
δὲ
τοῦ
ἀπὸ
τῶν |
[10, 102] |
τὸν
βόμβον
ἀποτελεῖν
τοῦτον·
καὶ
|
κατ' |
ἔμπτωσιν
δὲ
ἀμφοτέρων
ἅμα,
τῷ |
[10, 144] |
ἡ
ἡδονὴ
ἐπειδὰν
ἅπαξ
τὸ
|
κατ' |
ἔνδειαν
ἀλγοῦν
ἐξαιρεθῇ,
ἀλλὰ
μόνον |
[10, 130] |
ἐπιφέρουσιν
ὅταν
ἅπαν
τὸ
ἀλγοῦν
|
κατ' |
ἔνδειαν
ἐξαιρεθῇ·
~καὶ
μᾶζα
καὶ |
[10, 146] |
εὐπόριστόν
ἐστι
τὸ
τὸ>
ἀλγοῦν
|
κατ' |
ἔνδειαν
ἐξαιροῦν
καὶ
τὸ
τὸν |
[10, 19] |
τούτοις,
ὅ
τι
ἂν
αὐτοῖς
|
κατ' |
ἐνιαυτὸν
ἐπιδέχεσθαι
δοκῇ
σκοπουμένοις
μεθ' |
[10, 70] |
ἄνευ
σῶμα
οὐ
δυνατὸν
νοεῖσθαι.
|
Κατ' |
ἐπιβολὰς
δ'
ἄν
τινας
παρακολουθοῦντος |
[10, 62] |
τό
γε
θεωρούμενον
πᾶν
ἢ
|
κατ' |
ἐπιβολὴν
λαμβανόμενον
τῇ
διανοίᾳ
ἀληθές |
[10, 2] |
Ἀναξικράτους·
καὶ
μέχρι
μέν
τινος
|
κατ' |
ἐπιμιξίαν
τοῖς
ἄλλοις
φιλοσοφεῖν,
ἔπειτα |
[10, 96] |
τοῦτο
θεωρεῖται
γινόμενον·
καὶ
ἤδη
|
κατ' |
ἐπιπροσθέτησιν
ἄλλων
τινῶν,
ἢ
γῆς |
[10, 95] |
καὶ
κατὰ
παραλλαγὴν
μερῶν
καὶ
|
κατ' |
ἐπιπροσθέτησιν,
καὶ
ὅσοι
ποτ'
ἂν |
[10, 32] |
τῶν
μαινομένων
φαντάσματα
καὶ
τὰ>
|
κατ' |
ὄναρ
ἀληθῆ,
κινεῖ
γάρ·
τὸ |
[10, 83] |
οὗτος
ὁ
λόγος
δυνατὸς
κατασχεθῆναι
|
μετ' |
ἀκριβείας,
οἶμαι,
ἐὰν
μὴ
καὶ |
[10, 154] |
ὁμορούντων
παρασκευάσασθαι,
οὕτω
καὶ
ἐβίωσαν
|
μετ' |
ἀλλήλων
ἥδιστα
τὸ
βεβαιότατον
πίστωμα |
[10, 150] |
ἑαυτὸ
δικαιοσύνη,
ἀλλ'
ἐν
ταῖς
|
μετ' |
ἀλλήλων
συστροφαῖς
καθ'
ὁπηλίκους
δή |
[10, 19] |
ἂν
Ἕρμαρχος
ἕληται
τῶν
φιλοσοφούντων
|
μετ' |
αὐτοῦ,
οὔσης
αὐτῆς
εὐτάκτου
καὶ |
[10, 17] |
Τιμοκράτης
ἐνοικεῖν
Ἑρμάρχῳ
καὶ
τοῖς
|
μετ' |
αὐτοῦ
φιλοσοφοῦσιν,
ἕως
ἂν
Ἕρμαρχος |
[10, 38] |
ὄντος.
Πᾶν
γὰρ
ἐκ
παντὸς
|
ἐγίνετ' |
ἂν
σπερμάτων
γε
οὐθὲν
προσδεόμενον. |
[10, 94] |
κατὰ
στροφὴν
τοῦ
σώματος
τούτου
|
δύναιτ' |
ἂν
γίνεσθαι
καὶ
κατὰ
σχηματισμοὺς |
[10, 92] |
καὶ
πάλιν
ἐπιπροσθέτησιν
τὸ
προειρημένον
|
δύναιτ' |
ἂν
συντελεῖσθαι·
οὐδὲ
γάρ
τι |
[10, 16] |
γὰρ
ἐληλύθεεν
καὶ
ἄκρατον
ἔσπασεν,
|
εἶτ' |
Ἀΐδην
ψυχρὸν
ἐπεσπάσατο.
Οὗτος
μὲν |
[10, 115] |
ἐκπύρωσιν
τούτου
διὰ
τὴν
κατείλησιν,
|
εἶτ' |
ἐπέκρηξιν
τῶν
περιεχόντων,
καὶ
ἐφ' |
[10, 50] |
προσμένοντος>
ἐπιμαρτυρηθήσεσθαι
ἢ
μὴ
ἀντιμαρτυρηθήσεσθαι,
|
εἶτ' |
οὐκ
ἐπιμαρτυρουμένου
ἢ
ἀντιμαρτυρουμένου>
κατά |
[10, 22] |
ἓξ
μηνῶν
εἰς
τὴν
οἰκείαν,
|
ἔπειτ' |
ἐπανῆλθε.
~Γέγονε
δὲ
ἀγαθὸς
πάντα, |
[10, 95] |
καὶ
κατ'
ἐπιπροσθέτησιν,
καὶ
ὅσοι
|
ποτ' |
ἂν
τρόποι
θεωροῖντο
τὸ
σύμφωνον |
[10, 83] |
τῆς
τῶν
ὅλων
φύσεως
ἐπιτετμημένα.
|
~Ὥστ' |
ἂν
γένοιτο
οὗτος
ὁ
λόγος |
[10, 141] |
ἀνθρώπων
ἀσφάλειαν
οὕτω
νομίζοντες
περιποιήσεσθαι.
|
Ὥστ' |
εἰ
μὲν
ἀσφαλὴς
ὁ
τῶν |
[10, 121] |
καὶ
σχολὴν
κατασκευάσειν,
ἀλλ'
οὐχ
|
ὥστ' |
ὀχλαγωγῆσαι·
καὶ
ἀναγνώσεσθαι
ἐν
πλήθει, |
[10, 123] |
μελέτα,
στοιχεῖα
τοῦ
καλῶς
ζῆν
|
ταῦτ' |
εἶναι
διαλαμβάνων.
Πρῶτον
μὲν
τὸν |
[10, 95] |
μὴ
ἀναβλέπων
εἰς
τὰ
ἀνακόλουθα
|
ταῦτ' |
ὀγκοῖ
ματαίως
καὶ
καταρρέπῃ
ἄλλοτε |
[10, 116] |
ταῦτα
μὴ
καταγαπήσαντες
ᾗ
μάλιστα
|
οὔτ' |
ἂν>
αὐτὰ
ταῦτα
καλῶς
συνθεωρήσαιεν |
[10, 149] |
ἀναγκαῖαι·
αἱ
δὲ
οὔτε
φυσικαὶ
|
οὔτ' |
ἀναγκαῖαι
ἀλλὰ
παρὰ
κενὴν
δόξαν |
[10, 149] |
πολυτελῆ
σιτία·
οὔτε
δὲ
φυσικὰς
|
οὔτ' |
ἀναγκαίας,
ὡς
στεφάνους
καὶ
ἀνδριάντων |
[10, 45] |
ἢ
ὑφ'
ὧν
ἂν
ποιηθείη,
|
οὔτ' |
εἰς
ἕνα
οὔτ'
εἰς
πεπερασμένους, |
[10, 45] |
ἂν
ποιηθείη,
οὔτ'
εἰς
ἕνα
|
οὔτ' |
εἰς
πεπερασμένους,
οὔθ'
ὅσοι
τοιοῦτοι |
[10, 70] |
πολλάκις
καὶ
οὐκ
ἀίδιον
παρακολουθεῖν
|
οὔτ' |
ἐν
τοῖς
ἀοράτοις
καὶ
οὔτε |
[10, 71] |
νομιστέον-
οὐδὲ
γὰρ
τοῦτο
διανοητὸν
|
οὔτ' |
ἐπὶ
τούτων
οὔτ'
ἐπὶ
τῶν |
[10, 71] |
τοῦτο
διανοητὸν
οὔτ'
ἐπὶ
τούτων
|
οὔτ' |
ἐπὶ
τῶν
ἀίδιον
συμβεβηκότων-
ἀλλ' |
[10, 46] |
ἐν
τῷ
περιέχοντι
γίνεσθαι
τοιαῦται
|
οὔτ' |
ἐπιτηδειότητες
τῆς
κατεργασίας
τῶν
κοιλωμάτων |
[10, 145] |
τοῦ
ἀπείρου
χρόνου
προσεδεήθημεν·
ἀλλ'
|
οὔτ' |
ἔφυγε
τὴν
ἡδονήν,
οὔθ'
ἡνίκα |
[10, 135] |
σεαυτῷ,
καὶ
οὐδέποτε
οὔθ'
ὕπαρ
|
οὔτ' |
ὄναρ
διαταραχθήσῃ,
ζήσεις
δὲ
ὡς |
[10, 154] |
ἀνεπίμεικτος
ἐγένετο,
καὶ
ἐξωρίσατο
ὅσα
|
τοῦτ' |
ἐλυσιτέλει
πράττειν.
Ὅσοι
τὴν
δύναμιν |
[10, 16] |
Χαίρετε,
καὶ
μέμνησθε
τὰ
δόγματα·
|
τοῦτ' |
Ἐπίκουρος
ὕστατον
εἶπε
φίλοις
τοὔπος |
[10, 127] |
ζῆν;
ἐν
ἑτοίμῳ
γὰρ
αὐτῷ
|
τοῦτ' |
ἔστιν,
εἴπερ
ἦν
βεβουλευμένον
αὐτῷ |