Livre, par.
[10, 146]	ταῖς αἰσθήσεσιν, οὐχ ἕξεις οὐδ'	ἃς	ἂν φῇς αὐτῶν διεψεῦσθαι πρὸς
[10, 117]	σοφοῦ καὶ τοῖς ἀπ' αὐτοῦ.	Βλάβας	ἐξ ἀνθρώπων ἢ διὰ μῖσος
[10, 55]	ἵνα μὴ τὰ φαινόμενα ἀντιμαρτυρῇ·	παραλλαγὰς	δέ τινας μεγεθῶν νομιστέον εἶναι.
[10, 113]	ἀνωμαλεῖς οὕτως ὥστε τὰς θεωρουμένας	παραλλαγὰς	συντελεῖσθαι. Τὸ δὲ μίαν αἰτίαν
[10, 103]	ἐνίων ἐξ ἀποστήματος θεωρουμένων καὶ	πληγάς	τινας ποιουμένων. Κεραυνοὺς ἐνδέχεται γίνεσθαι
[10, 103]	γίνεσθαι καὶ κατὰ πλείονας πνευμάτων	συλλογὰς	καὶ κατείλησιν ἰσχυράν τε ἐκπύρωσιν·
[10, 34]	ὧν κρίνεσθαι τὰς αἱρέσεις καὶ	φυγάς.	Τῶν τε ζητήσεων εἶναι τὰς
[10, 60]	ἂν καὶ μυριάκις πρὸς τοὺς	πόδας	τῶν ἐπάνω τὸ παρ' ἡμῶν
[10, 10]	γνωρίμων. ~Ἥ τε πρὸς τοὺς	γονέας	εὐχαριστία καὶ ἡ πρὸς τοὺς
[10, 149]	ἐπὶ δίψους· φυσικὰς δὲ οὐκ	ἀναγκαίας	δὲ τὰς ποικιλλούσας μόνον τὴν
[10, 149]	κενὴν δόξαν γινόμεναι. Φυσικὰς καὶ	ἀναγκαίας	ἡγεῖται ὁ Ἐπίκουρος τὰς ἀλγηδόνος
[10, 131]	ἐστὶ συμπληρωτικὸν καὶ πρὸς τὰς	ἀναγκαίας	τοῦ βίου χρήσεις ἄοκνον ποιεῖ
[10, 149]	σιτία· οὔτε δὲ φυσικὰς οὔτ'	ἀναγκαίας,	ὡς στεφάνους καὶ ἀνδριάντων ἀναθέσεις.
[10, 28]	~Ἡγησιάναξ, Περὶ βίων δʹ Περὶ	δικαιοπραγίας,	Νεοκλῆς πρὸς Θεμίσταν, Συμπόσιον, Εὐρύλοχος
[10, 87]	φαινόμενα ἐκκαλεῖται· ~οὐ γὰρ ἤδη	ἀλογίας	καὶ κενῆς δόξης ὁ βίος
[10, 143]	μύθους· ὥστε οὐκ ἦν ἄνευ	φυσιολογίας	ἀκεραίους τὰς ἡδονὰς ἀπολαμβάνειν. Οὐθὲν
[10, 85]	ταῦτα, καὶ μάλιστα τοῖς νεωστὶ	φυσιολογίας	γνησίου γευομένοις καὶ τοῖς εἰς
[10, 78]	ὑπὲρ τῶν κυριωτάτων αἰτίαν ἐξακριβῶσαι	φυσιολογίας	ἔργον εἶναι δεῖ νομίζειν, καὶ
[10, 142]	τῶν ἐπιθυμιῶν, οὐκ ἂν προσεδεόμεθα	φυσιολογίας.	~Οὐκ ἦν τὸ φοβούμενον λύειν
[10, 69]	ἀίδιον. Καὶ ἐπιβολὰς μὲν ἔχοντα	ἰδίας	πάντα ταῦτά ἐστι καὶ διαλήψεις,
[10, 4]	Ἡρόδοτος ἐν τῷ Περὶ Ἐπικούρου	ἐφηβείας.	Μιθρῆν τε αἰσχρῶς κολακεύειν τὸν
[10, 83]	ὁ λόγος δυνατὸς κατασχεθῆναι μετ'	ἀκριβείας,	οἶμαι, ἐὰν μὴ καὶ πρὸς
[10, 48]	βλέπῃ τίς τινα τρόπον τὰς	ἐναργείας	ἵνα καὶ τὰς συμπαθείας ἀπὸ
[10, 52]	κριτήρια ἀναιρῆται τὰ κατὰ τὰς	ἐναργείας	μήτε τὸ διημαρτημένον ὁμοίως βεβαιούμενον
[10, 98]	ἡλίου κινήσεις γίνεσθαι καὶ πάλιν	βραδείας	ὑπὲρ γῆς, παρὰ τὸ μήκη
[10, 93]	ἀντέξωσιν ἢ καὶ ὕλης ἀεὶ	ἐπιτηδείας	ἐχομένως ἐμπιπραμένης τῆς δ' ἐκλειπούσης·
[10, 36]	πύκνωμα τῆς συνεχοῦς τῶν ὅλων	περιοδείας	εἰδέναι μὴ δυνάμενον διὰ βραχεῶν
[10, 48]	τὰς ἐναργείας ἵνα καὶ τὰς	συμπαθείας	ἀπὸ τῶν ἔξωθεν πρὸς ἡμᾶς
[10, 53]	~ἄνευ γὰρ ἀναφερομένης τινὸς ἐκεῖθεν	συμπαθείας	οὐκ ἂν γένοιτο ἡ τοιαύτη
[10, 31]	ἐστὶν ὁ Ἐπίκουρος κριτήρια τῆς	ἀληθείας	εἶναι τὰς αἰσθήσεις καὶ προλήψεις
[10, 131]	καὶ οὐ πολυτελέσι διαίταις καὶ	ὑγιείας	ἐστὶ συμπληρωτικὸν καὶ πρὸς τὰς
[10, 10]	ἄλεκτος ἡ διάθεσις· ὑπερβολῇ γὰρ	ἐπιεικείας	οὐδὲ πολιτείας ἥψατο. Καὶ χαλεπωτάτων
[10, 143]	τῶν ἐν τῷ ἀπείρῳ. Τῆς	ἀσφαλείας	τῆς ἐξ ἀνθρώπων γενομένης μέχρι
[10, 23]	αὐτοῦ δηλονότι, ἐπισκήπτει περὶ τῆς	ἐπιμελείας	αὐτοῦ τῶν παίδων. Ἔσχε δὲ
[10, 130]	χρώμεθα, πεπεισμένοι γνησίως ὅτι ἥδιστα	πολυτελείας	ἀπολαύουσιν οἱ ἥκιστα ταύτης δεόμενοι,
[10, 140]	ἦν κατὰ φύσιν {ἀρχῆς καὶ	βασιλείας}	ἀγαθόν, ἐξ ὧν ἄν ποτε
[10, 28]	δόξαι πρὸς Μίθρην, Καλλιστόλας, Περὶ	βασιλείας,	Ἀναξιμένης, Ἐπιστολαί. Ἃ δὲ αὐτῷ
[10, 24]	Περὶ πλούτου, Πρὸς Δημόκριτον, Περὶ	εὐγενείας.	Ἦν καὶ Πολύαινος Ἀθηνοδώρου Λαμψακηνός,
[10, 1]	φησι Μητρόδωρος ἐν τῷ Περὶ	εὐγενείας.	Τοῦτόν φασιν ἄλλοι τε καὶ
[10, 110]	τὰ μέρη. ~Τὸ δὲ τῆς	περιφερείας	τοῦτο φάντασμα γίνεται διὰ τὸ
[10, 24]	ἐννέα, Περὶ τῆς ἐπὶ σοφίαν	πορείας,	Περὶ τῆς μεταβολῆς, Περὶ πλούτου,
[10, 121]	καὶ τὴν φιλίαν διὰ τὰς	χρείας·	δεῖν μέντοι προκατάρχεσθαι (καὶ γὰρ
[10, 35]	βίβλους διαθρεῖν ἐπιτομὴν τῆς ὅλης	πραγματείας	εἰς τὸ κατασχεῖν τῶν ὁλοσχερωτάτων
[10, 35]	ἐπιβλέψει τὸν τύπον τῆς ὅλης	πραγματείας	τὸν κατεστοιχειωμένον δεῖ μνημονεύειν· τῆς
[10, 10]	διάθεσις· ὑπερβολῇ γὰρ ἐπιεικείας οὐδὲ	πολιτείας	ἥψατο. Καὶ χαλεπωτάτων δὲ καιρῶν
[10, 93]	μὴ φοβούμενος τὰς ἀνδραποδώδεις ἀστρολόγων	τεχνιτείας.	~Κένωσίς τε σελήνης καὶ πάλιν
[10, 98]	ἡμερῶν παραλλάττοντα καὶ παρὰ τὸ	ταχείας	ἡλίου κινήσεις γίνεσθαι καὶ πάλιν
[10, 10]	θεοὺς ὁσιότητος καὶ πρὸς πατρίδα	φιλίας	ἄλεκτος ἡ διάθεσις· ὑπερβολῇ γὰρ
[10, 148]	πολὺ μέγιστόν ἐστιν ἡ τῆς	φιλίας	κτῆσις. Ἡ αὐτὴ γνώμη θαρρεῖν
[10, 148]	ἐν αὐτοῖς τοῖς ὡρισμένοις ἀσφάλειαν	φιλίας	μάλιστα κατεῖδε συντελουμένην. ~Τῶν ἐπιθυμιῶν
[10, 85]	γνησίου γευομένοις καὶ τοῖς εἰς	ἀσχολίας	βαθυτέρας τῶν ἐγκυκλίων τινὸς ἐμπεπληγμένοις.
[10, 115]	σύνοδον δὲ ἀτόμων πυρὸς ἀποτελεστικῶν,	συμφυλίας	γενομένης εἰς τὸ τοῦτο τελέσαι,
[10, 106]	πνεύματα συμβαίνει γίνεσθαι κατὰ χρόνον	ἀλλοφυλίας	τινὸς ἀεὶ καὶ κατὰ μικρὸν
[10, 31]	αἴσθησις ἄλογός ἐστι καὶ μνήμης	οὐδεμιᾶς	δεκτική· οὔτε γὰρ ὑφ' αὑτῆς
[10, 138]	κατακλείσαντες, τέλει χρησάμενοι τῇ τῆς	εὐδαιμονίας	ἀρχῇ. ~Τὸ μακάριον καὶ ἄφθαρτον
[10, 28]	Περὶ τῆς ἐν τῇ ἀτόμῳ	γωνίας,	Περὶ ἁφῆς, Περὶ εἱμαρμένης, Περὶ
[10, 152]	τὸ συμφέρον τῆς πρὸς ἀλλήλους	κοινωνίας,	οὐκέτι τοῦτο τὴν τοῦ δικαίου
[10, 152]	ταῖς χρείαις τῆς πρὸς ἀλλήλους	κοινωνίας	τῶν νομισθέντων εἶναι δικαίων ἔχει
[10, 96]	τοῖς ἐναργήμασιν, οὐδέποτε μὴ δυνήσεται	ἀταραξίας	γνησίου μεταλαβεῖν. Ἔκλειψις ἡλίου καὶ
[10, 120]	ἀντιτάξεσθαι, φίλον τε οὐδένα προήσεσθαι.	Εὐδοξίας	ἐπὶ τοσοῦτον προνοήσεσθαι, ἐφ' ὅσον
[10, 137]	πέτραι Λοκρῶν τ' ὄρειοι πρῶνες	Εὐβοίας	τ' ἄκραι. ~Διὰ δὲ τὴν
[10, 38]	ἁπλῶς τὰς παρούσας ἐπιβολὰς εἴτε	διανοίας	εἴθ' ὅτου δήποτε τῶν κριτηρίων,
[10, 51]	κατ' ἄλλας τινὰς ἐπιβολὰς τῆς	διανοίας	ἢ τῶν λοιπῶν κριτηρίων οὐκ
[10, 31]	καὶ τὰς φανταστικὰς ἐπιβολὰς τῆς	διανοίας·	λέγει δὲ καὶ ἐν τῇ
[10, 147]	καὶ πᾶσαν φανταστικὴν ἐπιβολὴν τῆς	διανοίας,	συνταράξεις καὶ τὰς λοιπὰς αἰσθήσεις
[10, 144]	ἀλλὰ μόνον ποικίλλεται. Τῆς δὲ	διανοίας	τὸ πέρας τὸ κατὰ τὴν
[10, 142]	ἡδονῶν ἔλυε τοὺς φόβους τῆς	διανοίας	τούς τε περὶ μετεώρων καὶ
[10, 77]	ὀνόματα φερόμενα ἐπὶ τὰς τοιαύτας	ἐννοίας,	ἵνα μηδ' ὑπεναντίαι ἐξ αὐτῶν
[10, 116]	εἰς τὴν τῶν ἀρχῶν καὶ	ἀπειρίας	καὶ τῶν συγγενῶν τούτοις θεωρίαν,
[10, 107]	ἐκ τῶν νεφῶν διὰ πόρων	συμμετρίας	καὶ θλίψεις ἐπιτηδείων νεφῶν ἀεὶ
[10, 29]	ἐπιτέτμηται· ~θήσομεν δὲ καὶ τὰς	Κυρίας	αὐτοῦ δόξας καὶ εἴ τι
[10, 138]	τοῦ βίου τοῦ φιλοσόφου, τὰς	Κυρίας	αὐτοῦ δόξας παραθέμενοι καὶ ταύταις
[10, 35]	ἂν ἐφάπτωνται τῆς περὶ φύσεως	θεωρίας.	Καὶ τοὺς προβεβηκότας δὲ ἱκανῶς
[10, 46]	γίνεσθαι τοιαῦται οὔτ' ἐπιτηδειότητες τῆς	κατεργασίας	τῶν κοιλωμάτων καὶ λεπτοτήτων γίνεσθαι,
[10, 115]	ζῴων τούτων ἐξόδους κἄπειτα τὰς	ἐπισημασίας	ταύτας ἐπιτελεῖ. ~Οὐδὲ γὰρ ἂν>
[10, 111]	βιασαμένου τινὸς ῥεύματος ἢ τῆς	θερμασίας	ἐπιτηδείων πόρων ἐπιλαμβανομένης εἰς τὸ
[10, 124]	προστιθεῖσα χρόνον ἀλλὰ τὸν τῆς	ἀθανασίας	ἀφελομένη πόθον. ~Οὐθὲν γάρ ἐστιν
[10, 108]	τῶν τοιούτων, ἃ τῆς τοιαύτης	ὑγρασίας	ἀποτελεστικὰ γίνεται· καὶ κατ' ἀναφορὰν
[10, 108]	τὸ αὐτὸ λαβόντων καὶ ἀποτέλεσιν	ὑγρασίας	καὶ πάλιν φορὰν ἐπὶ τοὺς
[10, 107]	τοῖς κατωτέρω τόποις τῶν νεφῶν	ψυχρασίας	περίστασιν. Καὶ κατὰ πῆξιν δ'
[10, 28]	Προγνωστικόν, Προτρεπτικός, Περὶ εἰδώλων, Περὶ	φαντασίας,	Ἀριστόβουλος, Περὶ μουσικῆς, Περὶ δικαιοσύνης
[10, 86]	γὰρ κατὰ ἀξιώματα κενὰ καὶ	νομοθεσίας	φυσιολογητέον, ἀλλ' ὡς τὰ φαινόμενα
[10, 146]	ἀνάγομεν· εἰ δὲ μή, πάντα	ἀκρισίας	καὶ ταραχῆς ἔσται μεστά. Εἰ
[10, 123]	νόησις ὑπεγράφη, μηθὲν μήτε τῆς	ἀφθαρσίας	ἀλλότριον μήτε τῆς μακαριότητος ἀνοίκειον
[10, 123]	φυλάττειν αὐτοῦ δυνάμενον τὴν μετὰ	ἀφθαρσίας	μακαριότητα περὶ αὐτὸν δόξαζε. Θεοὶ
[10, 76]	τὴν πᾶσαν μακαριότητα ἔχοντος μετὰ	ἀφθαρσίας	~(οὐ γὰρ συμφωνοῦσιν πραγματεῖαι καὶ
[10, 11]	εἰς τὸ κοινὸν κατατίθεσθαι τὰς	οὐσίας,	καθάπερ τὸν Πυθαγόραν κοινὰ τὰ
[10, 86]	τῆς γενέσεως αἰτίαν καὶ τῆς	οὐσίας	ταῖς αἰσθήσεσι σύμφωνον κατηγορίαν. Οὐ
[10, 132]	ἀλλὰ νήφων λογισμὸς καὶ τὰς	αἰτίας	ἐξερευνῶν πάσης αἱρέσεως καὶ φυγῆς
[10, 79]	οἰκονομίαν. Διὸ δὴ κἂν πλείους	αἰτίας	εὑρίσκωμεν τροπῶν καὶ δύσεων καὶ
[10, 81]	βουλήσεις ἅμα καὶ πράξεις καὶ	αἰτίας,	καὶ ἐν τῷ αἰώνιόν τι
[10, 95]	ἀκολούθους αὐτοῖς ὑποθέσεις ἅμα καὶ	αἰτίας	συνθεωρῇ καὶ μὴ ἀναβλέπων εἰς
[10, 116]	τὰς περὶ τῶν κατὰ μέρος	αἰτίας	συνορᾶν ποιήσει. Οἱ δὲ ταῦτα
[10, 111]	γίνεσθαι παρὰ τὰς ἀντικειμένας ταύταις	αἰτίας.	~Τινὰ ἄστρα στρέφεται αὐτοῦ ὃ
[10, 113]	ἐζηλωκότων καὶ εἰς τὸ κενὸν	αἰτίας	τινῶν ἀποδιδόντων, ὅταν τὴν θείαν
[10, 81]	δοξάζειν εἶναι> καὶ ἄφθαρτα, καὶ	ὑπεναντίας	ἔχειν τούτοις βουλήσεις ἅμα καὶ
[10, 24]	Περὶ μεγαλοψυχίας, Περὶ τῆς Ἐπικούρου	ἀρρωστίας,	Πρὸς τοὺς διαλεκτικούς, Πρὸς τοὺς
[10, 121]	Χρηματίσεσθαί τε, ἀλλ' ἀπὸ μόνης	σοφίας,	ἀπορήσαντα. Καὶ μόναρχον ἐν καιρῷ
[10, 2]	κληθεῖσαν αἵρεσιν συστήσαντα. Ἐφάψασθαι δὲ	φιλοσοφίας	αὐτός φησιν ἔτη γεγονὼς τεσσαρεσκαίδεκα.
[10, 29]	τῆς διαιρέσεως τῆς κατ' αὐτὸν	φιλοσοφίας.	Διαιρεῖται τοίνυν εἰς τρία, τό
[10, 17]	ἂν Ἕρμαρχος καταλίπῃ διαδόχοις τῆς	φιλοσοφίας,	ἐνδιατρίβειν κατὰ φιλοσοφίαν· καὶ ἀεὶ
[10, 6]	ἐκφυγεῖν ἰσχῦσαι τὰς νυκτερινὰς ἐκείνας	φιλοσοφίας	καὶ τὴν μυστικὴν ἐκείνην συνδιαγωγήν.
[10, 132]	μέγιστον ἀγαθὸν φρόνησις· διὸ καὶ	φιλοσοφίας	τιμιώτερον ὑπάρχει φρόνησις, ἐξ ἧς
[10, 143]	εἰλικρινεστάτη γίνεται ἡ ἐκ τῆς	ἡσυχίας	καὶ ἐκχωρήσεως τῶν πολλῶν ἀσφάλεια.
[10, 24]	Περὶ αἰσθήσεων, Πρὸς Τιμοκράτην, Περὶ	μεγαλοψυχίας,	Περὶ τῆς Ἐπικούρου ἀρρωστίας, Πρὸς
[10, 8]	πόρνην· Τούς τε περὶ Πλάτωνα	Διονυσοκόλακας	καὶ αὐτὸν Πλάτωνα χρυσοῦν, καὶ
[10, 150]	ἐδύνατο ἢ μὴ ἐβούλετο τὰς	συνθήκας	ποιεῖσθαι τὰς ὑπὲρ τοῦ μὴ
[10, 150]	Ὅσα τῶν ζῴων μὴ ἐδύνατο	συνθήκας	ποιεῖσθαι τὰς ὑπὲρ τοῦ μὴ
[10, 149]	ἀπολυούσας, ὡς ποτὸν ἐπὶ δίψους·	φυσικὰς	δὲ οὐκ ἀναγκαίας δὲ τὰς
[10, 149]	ἀλλὰ παρὰ κενὴν δόξαν γινόμεναι.	Φυσικὰς	καὶ ἀναγκαίας ἡγεῖται ὁ Ἐπίκουρος
[10, 149]	ὡς πολυτελῆ σιτία· οὔτε δὲ	φυσικὰς	οὔτ' ἀναγκαίας, ὡς στεφάνους καὶ
[10, 137]	οἱ μὲν γὰρ χείρους τὰς	σωματικὰς	ἀλγηδόνας τῶν ψυχικῶν, κολάζεσθαι γοῦν
[10, 31]	οἱ δ' Ἐπικούρειοι καὶ τὰς	φανταστικὰς	ἐπιβολὰς τῆς διανοίας· λέγει δὲ
[10, 137]	ἁμαρτάνοντας σώματι· ὁ δὲ τὰς	ψυχικάς.	Τὴν γοῦν σάρκα τὸ παρὸν
[10, 99]	ἀέρος πνευμάτων συνώσει, καὶ παρὰ	περιπλοκὰς	ἀλληλούχων ἀτόμων καὶ ἐπιτηδείων εἰς
[10, 113]	οὗ μὲν παρεκτάσεις ἀέρος εἶναι	ὁμαλὰς	ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνωθούσας κατὰ
[10, 25]	τε Πτολεμαῖοι Ἀλεξανδρεῖς, ὅ τε	μέλας	καὶ ὁ λευκός. ~Ζήνων τε
[10, 7]	τε καὶ Μητροδώρῳ ἑταίρας καὶ	ἄλλας,	Μαμμάριον καὶ Ἡδεῖαν καὶ Ἐρώτιον
[10, 51]	καθ' ὕπνους γινομένων ἢ κατ'	ἄλλας	τινὰς ἐπιβολὰς τῆς διανοίας ἢ
[10, 129]	δυσχερὲς ἐκ τούτων ἕπηται· καὶ	πολλὰς	ἀλγηδόνας ἡδονῶν κρείττους νομίζομεν, ἐπειδὰν
[10, 129]	ἡδονὴν αἱρούμεθα, ἀλλ' ἔστιν ὅτε	πολλὰς	ἡδονὰς ὑπερβαίνομεν, ὅταν πλεῖον ἡμῖν
[10, 140]	τὸ ἡδόμενον κατὰ σάρκα οὐ	πολλὰς	ἡμέρας συμμένει. Αἱ δὲ πολυχρόνιοι
[10, 40]	ἀναλόγως τοῖς περιληπτοῖς ὡς καθ'	ὅλας	φύσεις λαμβανόμενα καὶ μὴ ὡς
[10, 98]	καὶ παρ' ἑτεροιώσεις ἀέρος καὶ	μεταβολάς.	Ἀμφότερα γὰρ ταῦτα οὐ μάχεται
[10, 54]	στερεὸν καὶ ἀδιάλυτον, ὃ τὰς	μεταβολὰς	οὐκ εἰς τὸ μὴ ὂν
[10, 70]	σῶμα οὐ δυνατὸν νοεῖσθαι. Κατ'	ἐπιβολὰς	δ' ἄν τινας παρακολουθοῦντος τοῦ
[10, 38]	τηρεῖν καὶ ἁπλῶς τὰς παρούσας	ἐπιβολὰς	εἴτε διανοίας εἴθ' ὅτου δήποτε
[10, 69]	ἑαυτοῦ φύσιν ἔχον ἀίδιον. Καὶ	ἐπιβολὰς	μὲν ἔχοντα ἰδίας πάντα ταῦτά
[10, 83]	τελείως, εἰς τὰς τοιαύτας ἀναλύοντας	ἐπιβολάς,	τὰς πλείστας τῶν περιοδειῶν ὑπὲρ
[10, 51]	γινομένων ἢ κατ' ἄλλας τινὰς	ἐπιβολὰς	τῆς διανοίας ἢ τῶν λοιπῶν
[10, 31]	δ' Ἐπικούρειοι καὶ τὰς φανταστικὰς	ἐπιβολὰς	τῆς διανοίας· λέγει δὲ καὶ
[10, 92]	τοῖς Περὶ φύσεως βιβλίοις δείκνυμεν.	~Ἀνατολὰς	καὶ δύσεις ἡλίου καὶ σελήνης
[10, 28]	Περὶ νόσων δόξαι πρὸς Μίθρην,	Καλλιστόλας,	Περὶ βασιλείας, Ἀναξιμένης, Ἐπιστολαί. Ἃ
[10, 28]	ἐν αὐτοῖς ἐκθέσθαι πειράσομαι τρεῖς	ἐπιστολὰς	αὐτοῦ παραθέμενος, ἐν αἷς πᾶσαν
[10, 3]	πρὸς αὐτὸν πικρότατα αὐτὸν διαβέβληκεν,	ἐπιστολὰς	φέρων πεντήκοντα ἀσελγεῖς ὡς Ἐπικούρου·
[10, 26]	ὁ Ταρσεὺς ὁ τὰς ἐπιλέκτους	σχολὰς	συγγράψας· καὶ Ὠρίων καὶ ἄλλοι
[10, 126]	φῦναι, φύντα δ' ὅπως ὤκιστα	πύλας	Ἀΐδαο περῆσαι. ~εἰ μὲν γὰρ
[10, 133]	ἄστατον ὁρᾶν, τὸ δὲ παρ'	ἡμᾶς	ἀδέσποτον ᾧ καὶ τὸ μεμπτὸν
[10, 142]	ἐστὶ τὸ κακόν. Εἰ μηθὲν	ἡμᾶς	αἱ τῶν μετεώρων ὑποψίαι ἠνώχλουν
[10, 117]	καὶ ὅπως χρὴ τὰ μὲν	ἡμᾶς	αἱρεῖσθαι, τὰ δ' ἐκφεύγειν, οὑτωσὶ
[10, 48]	συμπαθείας ἀπὸ τῶν ἔξωθεν πρὸς	ἡμᾶς	ἀνοίσει. ~Δεῖ δὲ καὶ νομίζειν
[10, 128]	ὅταν δ' ἅπαξ τοῦτο περὶ	ἡμᾶς	γένηται, λύεται πᾶς ὁ τῆς
[10, 133]	ἀπὸ τύχης, ἃ δὲ παρ'	ἡμᾶς	διὰ τὸ τὴν μὲν ἀνάγκην
[10, 131]	πολυτελέσιν ἐκ διαλειμμάτων προσερχομένους κρεῖττον	ἡμᾶς	διατίθησι καὶ πρὸς τὴν τύχην
[10, 84]	ἐν ᾗ φιλοφρονούμενός τε περὶ	ἡμᾶς	διετέλεις ἀξίως τῆς ἡμετέρας περὶ
[10, 124]	ἐν τῷ νομίζειν μηθὲν πρὸς	ἡμᾶς	εἶναι τὸν θάνατον· ἐπεὶ πᾶν
[10, 5]	ἄναξ, φίλον Λεοντάριον, οἵου κροτοθορύβου	ἡμᾶς	ἐνέπλησας ἀναγνόντας σου τὸ ἐπιστόλιον·
[10, 125]	κακῶν ὁ θάνατος οὐθὲν πρὸς	ἡμᾶς,	ἐπειδή περ ὅταν μὲν ἡμεῖς
[10, 87]	ἔχει χρείαν, ἀλλὰ τοῦ ἀθορύβως	ἡμᾶς	ζῆν. Πάντα μὲν οὖν γίνεται
[10, 142]	περὶ θανάτου, μή ποτε πρὸς	ἡμᾶς	ᾖ τι, ἔτι τε τὸ
[10, 135]	εἰ καὶ ὑπαρκτή, οὐθὲν παρ'	ἡμᾶς	ἡγητέα τὰ γινόμενα. Τοσαῦτα καὶ
[10, 32]	Ὑφέστηκε δὲ τό τε ὁρᾶν	ἡμᾶς	καὶ ἀκούειν ὥσπερ τὸ ἀλγεῖν·
[10, 49]	τῶν ἔξωθεν τὰς μορφὰς ὁρᾶν	ἡμᾶς	καὶ διανοεῖσθαι· οὐ γὰρ ἂν
[10, 56]	τε ἅμ' ἔδει καὶ πρὸς	ἡμᾶς	ὁρατὰς ἀτόμους· ὃ οὐ θεωρεῖται
[10, 139]	τὸ δ' ἀναισθητοῦν οὐδὲν πρὸς	ἡμᾶς.	Ὅρος τοῦ μεγέθους τῶν ἡδονῶν
[10, 91]	ἄστρων κατὰ μὲν τὸ πρὸς	ἡμᾶς	τηλικοῦτόν ἐστιν ἡλίκον φαίνεται· τοῦτο
[10, 102]	τῷ τάχει συντονωτέρῳ κεχρῆσθαι πρὸς	ἡμᾶς	τὴν ἀστραπήν, ~ὑστερεῖν δὲ τὴν
[10, 139]	ἀνθρωποειδεῖς. Ὁ θάνατος οὐδὲν πρὸς	ἡμᾶς·	τὸ γὰρ διαλυθὲν ἀναισθητεῖ· τὸ
[10, 124]	ὀρθὴ τοῦ μηθὲν εἶναι πρὸς	ἡμᾶς	τὸν θάνατον ἀπολαυστὸν ποιεῖ τὸ
[10, 111]	περίστασιν καὶ εἰς τοὺς καθ'	ἡμᾶς	τόπους ἐλθεῖν καὶ ἐκφανῆ γενέσθαι·
[10, 111]	χρόνων τοῦ οὐρανοῦ ἴσχοντος ὑπὲρ	ἡμᾶς,	ὥστε τὰ τοιαῦτα ἄστρα ἀναφανῆναι,
[10, 131]	ἡδονὰς καὶ τὰς ἐν ἀπολαύσει	κειμένας	λέγομεν, ὥς τινες ἀγνοοῦντες καὶ
[10, 111]	ἀφάνισιν τούτων γίνεσθαι παρὰ τὰς	ἀντικειμένας	ταύταις αἰτίας. ~Τινὰ ἄστρα στρέφεται
[10, 72]	ὑποκειμένῳ ζητοῦμεν ἀνάγοντες ἐπὶ τὰς	βλεπομένας	παρ' ἡμῖν αὐτοῖς προλήψεις, ἀλλ'
[10, 76]	ἀμφιβόλους γενέσθαι ἀλλήλοις καὶ συντομωτέρως	δηλουμένας·	τινὰ δὲ καὶ οὐ συνορώμενα
[10, 149]	ποικιλλούσας μόνον τὴν ἡδονήν, μὴ	ὑπεξαιρουμένας	δὲ τὸ ἄλγημα, ὡς πολυτελῆ
[10, 113]	δὲ ἀνωμαλεῖς οὕτως ὥστε τὰς	θεωρουμένας	παραλλαγὰς συντελεῖσθαι. Τὸ δὲ μίαν
[10, 2]	μαθητὰς ἀθροίσαντα πάλιν ἐπανελθεῖν εἰς	Ἀθήνας	ἐπὶ Ἀναξικράτους· καὶ μέχρι μέν
[10, 15]	ἔτη πέντε· ἔπειθ' οὕτως εἰς	Ἀθήνας	μετελθεῖν καὶ τελευτῆσαι κατὰ τὸ
[10, 1]	τραφῆναι· ὀκτωκαιδεκέτη δ' ἐλθεῖν εἰς	Ἀθήνας,	Ξενοκράτους μὲν ἐν Ἀκαδημείᾳ, Ἀριστοτέλους
[10, 6]	μόγις ἐκφυγεῖν ἰσχῦσαι τὰς νυκτερινὰς	ἐκείνας	φιλοσοφίας καὶ τὴν μυστικὴν ἐκείνην
[10, 6]	διηγεῖται μόγις ἐκφυγεῖν ἰσχῦσαι τὰς	νυκτερινὰς	ἐκείνας φιλοσοφίας καὶ τὴν μυστικὴν
[10, 51]	ὕπνους γινομένων ἢ κατ' ἄλλας	τινὰς	ἐπιβολὰς τῆς διανοίας ἢ τῶν
[10, 55]	τὰ φαινόμενα ἀντιμαρτυρῇ· παραλλαγὰς δέ	τινας	μεγεθῶν νομιστέον εἶναι. ~Βέλτιον γὰρ
[10, 119]	ποτε βίου γαμήσειν. Καὶ διατραπήσεσθαί	τινας.	Οὐδὲ μὴν ληρήσειν ἐν μέθῃ
[10, 70]	νοεῖσθαι. Κατ' ἐπιβολὰς δ' ἄν	τινας	παρακολουθοῦντος τοῦ ἀθρόου ἕκαστα προσαγορευθείη,
[10, 98]	μήκη τόπων παραλλάττοντα καὶ τόπους	τινὰς	περαιοῦν τάχιον ἢ βραδύτερον, ὡς
[10, 103]	ἐξ ἀποστήματος θεωρουμένων καὶ πληγάς	τινας	ποιουμένων. Κεραυνοὺς ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ
[10, 76]	πράγματα εἰσφέροντας τοὺς συνειδότας παρεγγυῆσαί	τινας	φθόγγους τοὺς ἀναγκασθέντας ἀναφωνῆσαι, τοὺς
[10, 130]	γὰρ τῷ μὲν ἀγαθῷ κατά	τινας	χρόνους ὡς κακῷ, τῷ δὲ
[10, 143]	ἦν ἄνευ φυσιολογίας ἀκεραίους τὰς	ἡδονὰς	ἀπολαμβάνειν. Οὐθὲν ὄφελος ἦν τὴν
[10, 6]	ἀφαιρῶν μὲν τὰς διὰ χυλῶν	ἡδονάς,	ἀφαιρῶν δὲ τὰς δι' ἀφροδισίων
[10, 137]	μέλλον. Οὕτως οὖν καὶ μείζονας	ἡδονὰς	εἶναι τῆς ψυχῆς. Ἀποδείξει δὲ
[10, 131]	ὑπάρχειν, οὐ τὰς τῶν ἀσώτων	ἡδονὰς	καὶ τὰς ἐν ἀπολαύσει κειμένας
[10, 129]	αἱρούμεθα, ἀλλ' ἔστιν ὅτε πολλὰς	ἡδονὰς	ὑπερβαίνομεν, ὅταν πλεῖον ἡμῖν τὸ
[10, 129]	ἐκ τούτων ἕπηται· καὶ πολλὰς	ἀλγηδόνας	ἡδονῶν κρείττους νομίζομεν, ἐπειδὰν μείζων
[10, 129]	παρακολουθῇ πολὺν χρόνον ὑπομείνασι τὰς	ἀλγηδόνας.	Πᾶσα οὖν ἡδονὴ διὰ τὸ
[10, 137]	μὲν γὰρ χείρους τὰς σωματικὰς	ἀλγηδόνας	τῶν ψυχικῶν, κολάζεσθαι γοῦν τοὺς
[10, 137]	τὸ μέλλον. Οὕτως οὖν καὶ	μείζονας	ἡδονὰς εἶναι τῆς ψυχῆς. Ἀποδείξει
[10, 104]	~Καὶ κατ' ἄλλους δὲ τρόπους	πλείονας	ἐνδέχεται κεραυνοὺς ἀποτελεῖσθαι· μόνον ὁ
[10, 103]	Κεραυνοὺς ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ κατὰ	πλείονας	πνευμάτων συλλογὰς καὶ κατείλησιν ἰσχυράν
[10, 112]	θεωρεῖται. Καὶ κατ' ἄλλους δὲ	πλείονας	τρόπους τοῦτο δυνατὸν συντελεῖσθαι, ἐάν
[10, 121]	τῶν ἄλλων ἐν ταῖς θεωρίαις.	~(Εἰκόνας	τε ἀναθήσειν. Εὖ> εἰ ἔχοι,
[10, 74]	σφαιροειδεῖς, καὶ ᾠοειδεῖς ἄλλους, καὶ	ἀλλοιοσχήμονας	ἑτέρους· οὐ μέντοι πᾶν σχῆμα
[10, 146]	καθιστάν· ὥστε οὐδὲν προσδεῖται πραγμάτων	ἀγῶνας	κεκτημένων. Τὸ ὑφεστηκὸς δεῖ τέλος
[10, 36]	ἑκάστων πρὸς ἁπλᾶ στοιχειώματα καὶ	φωνὰς	συναγομένων. Οὐ γὰρ οἷόν τε
[10, 3]	Χρύσιππον ἀναφερόμενα ἐπιστόλια ὡς Ἐπικούρου	συντάξας.	~Ἀλλὰ καὶ οἱ περὶ Ποσειδώνιον
[10, 132]	αἱρέσεως καὶ φυγῆς καὶ τὰς	δόξας	ἐξελαύνων ἐξ ὧν πλεῖστος τὰς
[10, 123]	ἀλλ' ὁ τὰς τῶν πολλῶν	δόξας	θεοῖς προσάπτων. ~Οὐ γὰρ προλήψεις
[10, 29]	δὲ καὶ τὰς Κυρίας αὐτοῦ	δόξας	καὶ εἴ τι ἔδοξεν ἐκλογῆς
[10, 138]	τοῦ φιλοσόφου, τὰς Κυρίας αὐτοῦ	δόξας	παραθέμενοι καὶ ταύταις τὸ πᾶν
[10, 35]	κατεστοιχειωμένον δεῖ μνημονεύειν· τῆς γὰρ	ἀθρόας	ἐπιβολῆς πυκνὸν δεόμεθα, τῆς δὲ
[10, 32]	εἰσι κριτικαί· οὔτε μὴν λόγος,	πᾶς	γὰρ λόγος ἀπὸ τῶν αἰσθήσεων
[10, 128]	τοῦτο περὶ ἡμᾶς γένηται, λύεται	πᾶς	ὁ τῆς ψυχῆς χειμών, οὐκ
[10, 147]	τῆς διανοίας, συνταράξεις καὶ τὰς	λοιπὰς	αἰσθήσεις τῇ ματαίῳ δόξῃ, ὥστε
[10, 42]	ὑπερείδοντα καὶ στέλλοντα κατὰ τὰς	ἀνακοπάς·	εἴ τε τὸ κενὸν ἦν
[10, 93]	ἐπὶ τοὺς ἑξῆς τόπους ἰόντος.	Τροπὰς	ἡλίου καὶ σελήνης ἐνδέχεται μὲν
[10, 66]	τε τῶν φόβων καὶ τῆς	χαρᾶς.	Ὕπνον τε γίνεσθαι τῶν τῆς
[10, 107]	ἐπιτηδείων νεφῶν ἀεὶ ὑπὸ πνεύματος	σφοδράς,	εἶτα τούτου πῆξιν ἐν τῇ
[10, 6]	ἐκφοιτήσας φησὶ δὶς αὐτὸν τῆς	ἡμέρας	ἐμεῖν ἀπὸ τρυφῆς, ἑαυτόν τε
[10, 135]	τούτοις συγγενῆ μελέτα πρὸς σεαυτὸν	ἡμέρας	καὶ νυκτὸς πρός τε> τὸν
[10, 15]	φησι καὶ Ἕρμαρχος ἐν ἐπιστολαῖς,	ἡμέρας	νοσήσαντα τετταρεσκαίδεκα. Ὅτε καί φησιν
[10, 140]	ἡδόμενον κατὰ σάρκα οὐ πολλὰς	ἡμέρας	συμμένει. Αἱ δὲ πολυχρόνιοι τῶν
[10, 41]	ἔχον ἄκρον πέρας οὐκ ἔχει·	πέρας	δὲ οὐκ ἔχον ἄπειρον ἂν
[10, 41]	θεωρεῖται. Ὥστε οὐκ ἔχον ἄκρον	πέρας	οὐκ ἔχει· πέρας δὲ οὐκ
[10, 144]	ποικίλλεται. Τῆς δὲ διανοίας τὸ	πέρας	τὸ κατὰ τὴν ἡδονὴν ἀπεγέννησεν
[10, 142]	καὶ ἀλγηδόνων, ἔτι τε τὸ	πέρας	τῶν ἐπιθυμιῶν ἐδίδασκεν, οὐκ ἄν
[10, 133]	καὶ τὸ μὲν τῶν ἀγαθῶν	πέρας	ὡς ἔστιν εὐσυμπλήρωτόν τε καὶ
[10, 62]	κατὰ τὰς συγκρίσεις θάττων ἑτέρα	ἑτέρας	φο> ρηθήσεται τῶν ἀτόμων ἰσοταχῶν
[10, 84]	περὶ ἡμᾶς διετέλεις ἀξίως τῆς	ἡμετέρας	περὶ σεαυτὸν σπουδῆς καὶ οὐκ
[10, 100]	τόπων καὶ δι' ἀέρος κινουμένων,	βιαιοτέρας	ἐπαρδεύσεως γινομένης ἀπό τινων ἀθροισμάτων
[10, 85]	γευομένοις καὶ τοῖς εἰς ἀσχολίας	βαθυτέρας	τῶν ἐγκυκλίων τινὸς ἐμπεπληγμένοις. Καλῶς
[10, 104]	ἀκολουθῶν περὶ τῶν ἀφανῶν σημειῶται.	Πρηστῆρας	ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ κατὰ κάθεσιν
[10, 7]	τε αὐτῷ τε καὶ Μητροδώρῳ	ἑταίρας	καὶ ἄλλας, Μαμμάριον καὶ Ἡδεῖαν
[10, 30]	δὲ φυσικὸν περὶ γενέσεως καὶ	φθορᾶς,	καὶ περὶ φύσεως· τὸ δὲ
[10, 62]	τὴν αἴσθησιν τὸ συνεχὲς τῆς	φορᾶς	γίνηται. Τὸ γὰρ προσδοξαζόμενον περὶ
[10, 115]	τόπον ἡ ὁρμὴ γένηται τῆς	φορᾶς,	εἰς τοῦτον φερομένου. Καὶ ἄλλοι
[10, 62]	θεωρητοὶ χρόνοι τὸ συνεχὲς τῆς	φορᾶς	ἕξουσιν, οὐκ ἀληθές ἐστιν ἐπὶ
[10, 101]	τὴν γινομένην διά τε συντονίαν	φορᾶς	καὶ διὰ σφοδρὰν κατείλησιν· ~καὶ
[10, 47]	μέχρι τοσούτου τὸ τάχος τῆς	φορᾶς	μὴ ἀντικοπὲν καταλίπωμεν. Χρήσιμον δὴ
[10, 56]	ἐστι πρὸς τὰς τῶν ποιοτήτων	διαφοράς,	ἀφῖχθαί τε ἅμ' ἔδει καὶ
[10, 42]	γὰρ δυνατὸν γενέσθαι τὰς τοσαύτας	διαφορὰς	ἐκ τῶν αὐτῶν σχημάτων περιειλημμένων.
[10, 55]	ὑπολειπόμενα ταῦτα τὰς τῶν συγκρίσεων	διαφορὰς	ποιεῖν, ἐπειδήπερ ὑπολείπεσθαί γέ τινα
[10, 151]	κοινωνίᾳ· κατὰ δὲ τὸ ἴδιον	χώρας	καὶ ὅσων δή ποτε αἰτίων
[10, 5]	φίλον Λεοντάριον, οἵου κροτοθορύβου ἡμᾶς	ἐνέπλησας	ἀναγνόντας σου τὸ ἐπιστόλιον· πρὸς
[10, 6]	μαθητὴς δὲ αὐτοῦ τῆς σχολῆς	ἐκφοιτήσας	φησὶ δὶς αὐτὸν τῆς ἡμέρας
[10, 113]	κατὰ τὸ ἑξῆς ὁμαλῶς τε	ἐκκαούσας,	οὗ δὲ ἀνωμαλεῖς οὕτως ὥστε
[10, 113]	εἶναι ὁμαλὰς ἐπὶ τὸ αὐτὸ	συνωθούσας	κατὰ τὸ ἑξῆς ὁμαλῶς τε
[10, 149]	δὲ οὐκ ἀναγκαίας δὲ τὰς	ποικιλλούσας	μόνον τὴν ἡδονήν, μὴ ὑπεξαιρουμένας
[10, 75]	ἴδια πάσχουσας πάθη καὶ ἴδια	λαμβανούσας	φαντάσματα ἰδίως τὸν ἀέρα ἐκπέμπειν
[10, 38]	πάντα τηρεῖν καὶ ἁπλῶς τὰς	παρούσας	ἐπιβολὰς εἴτε διανοίας εἴθ' ὅτου
[10, 149]	ἡγεῖται ὁ Ἐπίκουρος τὰς ἀλγηδόνος	ἀπολυούσας,	ὡς ποτὸν ἐπὶ δίψους· φυσικὰς
[10, 75]	ἀνθρώπων καθ' ἕκαστα ἔθνη ἴδια	πάσχουσας	πάθη καὶ ἴδια λαμβανούσας φαντάσματα
[10, 85]	τὰ λοιπὰ πάντα συντελοῦμεν ἅπερ	ἠξίωσας	πολλοῖς καὶ ἄλλοις ἐσόμενα χρήσιμα
[10, 34]	δὲ ἀλλότριον· δι' ὧν κρίνεσθαι	τὰς	αἱρέσεις καὶ φυγάς. Τῶν τε
[10, 56]	τὰ κατὰ τὰ πάθη καὶ	τὰς	αἰσθήσεις γινόμενα ἀποδοθήσεται. Πᾶν δὲ
[10, 38]	ὃ ἀνάξομεν. Ἔτι τε κατὰ	τὰς	αἰσθήσεις δεῖ πάντα τηρεῖν καὶ
[10, 31]	Ἐπίκουρος κριτήρια τῆς ἀληθείας εἶναι	τὰς	αἰσθήσεις καὶ προλήψεις καὶ τὰ
[10, 63]	ταῦτα δεῖ συνορᾶν ἀναφέροντα ἐπὶ	τὰς	αἰσθήσεις καὶ τὰ πάθη οὕτω
[10, 68]	τις ἐπὶ τὰ πάθη καὶ	τὰς	αἰσθήσεις, μνημονεύων τῶν ἐν ἀρχῇ
[10, 132]	βίον, ἀλλὰ νήφων λογισμὸς καὶ	τὰς	αἰτίας ἐξερευνῶν πάσης αἱρέσεως καὶ
[10, 95]	τρόπου ἀεὶ μνήμην ἔχῃ καὶ	τὰς	ἀκολούθους αὐτοῖς ὑποθέσεις ἅμα καὶ
[10, 129]	ἡδονὴ παρακολουθῇ πολὺν χρόνον ὑπομείνασι	τὰς	ἀλγηδόνας. Πᾶσα οὖν ἡδονὴ διὰ
[10, 149]	καὶ ἀναγκαίας ἡγεῖται ὁ Ἐπίκουρος	τὰς	ἀλγηδόνος ἀπολυούσας, ὡς ποτὸν ἐπὶ
[10, 96]	οἰκείους ἀλλήλοις τρόπους συνθεωρητέον, καὶ	τὰς	ἅμα συγκυρήσεις τινῶν ὅτι οὐκ
[10, 131]	ὑγιείας ἐστὶ συμπληρωτικὸν καὶ πρὸς	τὰς	ἀναγκαίας τοῦ βίου χρήσεις ἄοκνον
[10, 42]	τὰ ὑπερείδοντα καὶ στέλλοντα κατὰ	τὰς	ἀνακοπάς· εἴ τε τὸ κενὸν
[10, 93]	τούτων δύνηται ἐπάγειν, μὴ φοβούμενος	τὰς	ἀνδραποδώδεις ἀστρολόγων τεχνιτείας. ~Κένωσίς τε
[10, 111]	τε ἀφάνισιν τούτων γίνεσθαι παρὰ	τὰς	ἀντικειμένας ταύταις αἰτίας. ~Τινὰ ἄστρα
[10, 138]	~Διὰ δὲ τὴν ἡδονὴν καὶ	τὰς	ἀρετὰς αἱρεῖσθαι, οὐ δι' αὑτάς,
[10, 41]	ὅπῃ ἢ ὅπως διαλυθήσεται. Ὥστε	τὰς	ἀρχὰς ἀτόμους ἀναγκαῖον εἶναι σωμάτων
[10, 61]	~Καὶ μὴν καὶ ἰσοταχεῖς ἀναγκαῖον	τὰς	ἀτόμους εἶναι, ὅταν διὰ τοῦ
[10, 44]	ἐνδοτέρω μηδὲ ποιότητά τινα περὶ	τὰς	ἀτόμους εἶναι πλὴν σχήματος καὶ
[10, 54]	οἰκείως ἔχοντες. ~Καὶ μὴν καὶ	τὰς	ἀτόμους νομιστέον μηδεμίαν ποιότητα τῶν
[10, 65]	ψυχὴ διασπείρεται καὶ οὐκέτι ἔχει	τὰς	αὐτὰς δυνάμεις οὐδὲ κινεῖται, ὥστε
[10, 72]	ἐν ὑποκειμένῳ ζητοῦμεν ἀνάγοντες ἐπὶ	τὰς	βλεπομένας παρ' ἡμῖν αὐτοῖς προλήψεις,
[10, 101]	τοῦ πυρὸς νέφη συνεφλέχθαι καὶ	τὰς	βροντὰς ἀποτελεῖσθαι καὶ κατὰ τὴν
[10, 24]	Μυτιληναῖος, ἀνὴρ πατρὸς μὲν πένητος,	τὰς	δ' ἀρχὰς προσέχων ῥητορικοῖς. Φέρεται
[10, 34]	τὰς μὲν περὶ τῶν πραγμάτων,	τὰς	δὲ περὶ ψιλὴν τὴν φωνήν.
[10, 76]	τὰ ἴδια τεθῆναι πρὸς τὸ	τὰς	δηλώσεις ἧττον ἀμφιβόλους γενέσθαι ἀλλήλοις
[10, 6]	δὲ τὰς δι' ἀφροδισίων καὶ	τὰς	δι' ἀκροαμάτων καὶ τὰς διὰ
[10, 6]	διὰ χυλῶν ἡδονάς, ἀφαιρῶν δὲ	τὰς	δι' ἀφροδισίων καὶ τὰς δι'
[10, 6]	καὶ τὰς δι' ἀκροαμάτων καὶ	τὰς	διὰ μορφῆς. Ἔν τε τῇ
[10, 6]	τί νοήσω τἀγαθόν, ἀφαιρῶν μὲν	τὰς	διὰ χυλῶν ἡδονάς, ἀφαιρῶν δὲ
[10, 132]	πάσης αἱρέσεως καὶ φυγῆς καὶ	τὰς	δόξας ἐξελαύνων ἐξ ὧν πλεῖστος
[10, 131]	τὰς τῶν ἀσώτων ἡδονὰς καὶ	τὰς	ἐν ἀπολαύσει κειμένας λέγομεν, ὥς
[10, 62]	τῷ ἐφ' ἕνα τόπον φέρεσθαι	τὰς	ἐν τοῖς ἀθροίσμασιν ἀτόμους καὶ
[10, 48]	ἂν βλέπῃ τίς τινα τρόπον	τὰς	ἐναργείας ἵνα καὶ τὰς συμπαθείας
[10, 52]	τὰ κριτήρια ἀναιρῆται τὰ κατὰ	τὰς	ἐναργείας μήτε τὸ διημαρτημένον ὁμοίως
[10, 77]	ὑπεναντιότης παρασκευάσει. Ὅθεν δὴ κατὰ	τὰς	ἐξ ἀρχῆς ἐναπολήψεις τῶν συστροφῶν
[10, 26]	Διογένης τε ὁ Ταρσεὺς ὁ	τὰς	ἐπιλέκτους σχολὰς συγγράψας· καὶ Ὠρίων
[10, 115]	τῶν ζῴων τούτων ἐξόδους κἄπειτα	τὰς	ἐπισημασίας ταύτας ἐπιτελεῖ. ~Οὐδὲ γὰρ
[10, 143]	οὐκ ἦν ἄνευ φυσιολογίας ἀκεραίους	τὰς	ἡδονὰς ἀπολαμβάνειν. Οὐθὲν ὄφελος ἦν
[10, 113]	οὗ δὲ ἀνωμαλεῖς οὕτως ὥστε	τὰς	θεωρουμένας παραλλαγὰς συντελεῖσθαι. Τὸ δὲ
[10, 66]	οἷς νῦν οὖσα ἔχει ταύτας	τὰς	κινήσεις. Λέγει ἐν ἄλλοις καὶ
[10, 77]	τὴν μακαριότητα κεκτημένα κατὰ βούλησιν	τὰς	κινήσεις ταύτας λαμβάνειν· ἀλλὰ πᾶν
[10, 106]	κατ' ἄλλους δὲ πλείους τρόπους	τὰς	κινήσεις ταύτας τῆς γῆς γίνεσθαι.
[10, 29]	φιλοσοφίαν ἐπιτέτμηται· ~θήσομεν δὲ καὶ	τὰς	Κυρίας αὐτοῦ δόξας καὶ εἴ
[10, 138]	καὶ τοῦ βίου τοῦ φιλοσόφου,	τὰς	Κυρίας αὐτοῦ δόξας παραθέμενοι καὶ
[10, 147]	ἐπιβολὴν τῆς διανοίας, συνταράξεις καὶ	τὰς	λοιπὰς αἰσθήσεις τῇ ματαίῳ δόξῃ,
[10, 35]	φύσεως ἀναγεγραμμένων ἡμῖν ἐξακριβοῦν μηδὲ	τὰς	μείζους τῶν συντεταγμένων βίβλους διαθρεῖν
[10, 34]	φυγάς. Τῶν τε ζητήσεων εἶναι	τὰς	μὲν περὶ τῶν πραγμάτων, τὰς
[10, 58]	οὔτε τοιοῦτόν ἐστιν οἷον τὸ	τὰς	μεταβάσεις ἔχον οὔτε πάντῃ πάντως
[10, 54]	συγκρίσεων στερεὸν καὶ ἀδιάλυτον, ὃ	τὰς	μεταβολὰς οὐκ εἰς τὸ μὴ
[10, 49]	ἐπεισιόντος τινὸς ἀπὸ τῶν ἔξωθεν	τὰς	μορφὰς ὁρᾶν ἡμᾶς καὶ διανοεῖσθαι·
[10, 6]	τε διηγεῖται μόγις ἐκφυγεῖν ἰσχῦσαι	τὰς	νυκτερινὰς ἐκείνας φιλοσοφίας καὶ τὴν
[10, 11]	ἀξιοῦν εἰς τὸ κοινὸν κατατίθεσθαι	τὰς	οὐσίας, καθάπερ τὸν Πυθαγόραν κοινὰ
[10, 23]	δὲ καὶ ἀκατάπληκτος πρός τε	τὰς	ὀχλήσεις καὶ τὸν θάνατον, ὡς
[10, 141]	τινῶν ἡδονῶν ποιητικὰ πολλαπλασίους ἐπιφέρει	τὰς	ὀχλήσεις τῶν ἡδονῶν. ~Εἰ κατεπυκνοῦτο
[10, 119]	οὐδὲ πτωχεύσειν. Ἀλλὰ καὶ πηρωθέντα	τὰς	ὄψεις μεθέξειν αὐτὸν τοῦ βίου,
[10, 38]	δεῖ πάντα τηρεῖν καὶ ἁπλῶς	τὰς	παρούσας ἐπιβολὰς εἴτε διανοίας εἴθ'
[10, 116]	ταῦτα γὰρ μάλιστα συνθεωρούμενα ῥᾳδίως	τὰς	περὶ τῶν κατὰ μέρος αἰτίας
[10, 83]	εἰς τὰς τοιαύτας ἀναλύοντας ἐπιβολάς,	τὰς	πλείστας τῶν περιοδειῶν ὑπὲρ τῆς
[10, 149]	φυσικὰς δὲ οὐκ ἀναγκαίας δὲ	τὰς	ποικιλλούσας μόνον τὴν ἡδονήν, μὴ
[10, 62]	δύναμιν. ~Ἀλλὰ μὴν καὶ κατὰ	τὰς	συγκρίσεις θάττων ἑτέρα ἑτέρας φο>
[10, 48]	τρόπον τὰς ἐναργείας ἵνα καὶ	τὰς	συμπαθείας ἀπὸ τῶν ἔξωθεν πρὸς
[10, 150]	μὴ ἐδύνατο ἢ μὴ ἐβούλετο	τὰς	συνθήκας ποιεῖσθαι τὰς ὑπὲρ τοῦ
[10, 137]	Κυρηναϊκούς· οἱ μὲν γὰρ χείρους	τὰς	σωματικὰς ἀλγηδόνας τῶν ψυχικῶν, κολάζεσθαι
[10, 92]	γάρ τι τῶν φαινομένων ἀντιμαρτυρεῖ.	Τάς	τε κινήσεις αὐτῶν οὐκ ἀδύνατον
[10, 83]	ἱκανῶς ἢ καὶ τελείως, εἰς	τὰς	τοιαύτας ἀναλύοντας ἐπιβολάς, τὰς πλείστας
[10, 77]	κατὰ πάντα ὀνόματα φερόμενα ἐπὶ	τὰς	τοιαύτας ἐννοίας, ἵνα μηδ' ὑπεναντίαι
[10, 100]	ἀπό τινων ἀθροισμάτων ἐπιτηδείων εἰς	τὰς	τοιαύτας ἐπιπέμψεις. Βροντὰς ἐνδέχεται γίνεσθαι
[10, 42]	σχημάτων· οὐ γὰρ δυνατὸν γενέσθαι	τὰς	τοσαύτας διαφορὰς ἐκ τῶν αὐτῶν
[10, 94]	παρ' ἡμῖν φαινόμενα ἐκκαλεῖται εἰς	τὰς	τούτου τοῦ εἴδους ἀποδόσεις, ἐὰν
[10, 131]	λέγωμεν ἡδονὴν τέλος ὑπάρχειν, οὐ	τὰς	τῶν ἀσώτων ἡδονὰς καὶ τὰς
[10, 115]	κάθηταί τις θεία φύσις παρατηροῦσα	τὰς	τῶν ζῴων τούτων ἐξόδους κἄπειτα
[10, 56]	ὑπάρχειν οὔτε χρήσιμόν ἐστι πρὸς	τὰς	τῶν ποιοτήτων διαφοράς, ἀφῖχθαί τε
[10, 123]	πολλῶν θεοὺς ἀναιρῶν, ἀλλ' ὁ	τὰς	τῶν πολλῶν δόξας θεοῖς προσάπτων.
[10, 55]	Ἱκανὰ οὖν τὰ ὑπολειπόμενα ταῦτα	τὰς	τῶν συγκρίσεων διαφορὰς ποιεῖν, ἐπειδήπερ
[10, 150]	ζῴων μὴ ἐδύνατο συνθήκας ποιεῖσθαι	τὰς	ὑπὲρ τοῦ μὴ βλάπτειν ἄλληλα
[10, 150]	μὴ ἐβούλετο τὰς συνθήκας ποιεῖσθαι	τὰς	ὑπὲρ τοῦ μὴ βλάπτειν μηδὲ
[10, 31]	πάθη, οἱ δ' Ἐπικούρειοι καὶ	τὰς	φανταστικὰς ἐπιβολὰς τῆς διανοίας· λέγει
[10, 75]	μὴ θέσει γενέσθαι, ἀλλ' αὐτὰς	τὰς	φύσεις τῶν ἀνθρώπων καθ' ἕκαστα
[10, 12]	ἄπληστοι νεικέων ἄρχετε καὶ πολέμων·	τᾶς	φύσιος δ' ὁ πλοῦτος ὅρον
[10, 121]	συμφέροντος· καὶ τὴν φιλίαν διὰ	τὰς	χρείας· δεῖν μέντοι προκατάρχεσθαι (καὶ
[10, 132]	δόξας ἐξελαύνων ἐξ ὧν πλεῖστος	τὰς	ψυχὰς καταλαμβάνει θόρυβος. Τούτων δὲ
[10, 137]	τοὺς ἁμαρτάνοντας σώματι· ὁ δὲ	τὰς	ψυχικάς. Τὴν γοῦν σάρκα τὸ
[10, 56]	ἅμ' ἔδει καὶ πρὸς ἡμᾶς	ὁρατὰς	ἀτόμους· ὃ οὐ θεωρεῖται γινόμενον
[10, 118]	Ἐπικούρου ἠθικῶν δογμάτων. Οὐδὲ κολάσειν	οἰκέτας,	ἐλεήσειν μέντοι καὶ συγγνώμην τινὶ
[10, 10]	ἀδελφοὺς εὐποιία πρός τε τοὺς	οἰκέτας	ἡμερότης, ὡς δῆλον κἀκ τῶν
[10, 138]	δὲ τὴν ἡδονὴν καὶ τὰς	ἀρετὰς	αἱρεῖσθαι, οὐ δι' αὑτάς, ὥσπερ
[10, 2]	δέ τινα διατρίψαντα αὐτόθι καὶ	μαθητὰς	ἀθροίσαντα πάλιν ἐπανελθεῖν εἰς Ἀθήνας
[10, 22]	Καὶ δι> έθετο μὲν ὧδε.	Μαθητὰς	δὲ ἔσχε πολλοὺς μέν, σφόδρα
[10, 10]	Μῦς· καθόλου τε ἡ πρὸς	πάντας	αὐτοῦ φιλανθρωπία. Τῆς μὲν γὰρ
[10, 9]	μάρτυρες ἱκανοὶ τῆς ἀνυπερβλήτου πρὸς	πάντας	εὐγνωμοσύνης ἥ τε πατρὶς χαλκαῖς
[10, 97]	οἴεσθαι γίνεσθαι τοὺς δ' ἄλλους	πάντας	τοὺς κατὰ τὸ ἐνδεχόμενον ἐκβάλλειν
[10, 94]	καὶ κατὰ προσθετήσεις καὶ κατὰ	πάντας	τρόπους, καθ' οὓς καὶ τὰ
[10, 26]	Γέγονε δὲ πολυγραφώτατος ὁ Ἐπίκουρος,	πάντας	ὑπερβαλλόμενος πλήθει βιβλίων· κύλινδροι μὲν
[10, 5]	τοὺς ἔκπυστα αὐτοῦ τὰ κρύφια	ποιήσαντας	ἐγκωμιάζειν καὶ κολακεύειν αὐτὸ τοῦτο.
[10, 76]	συνειδότας παρεγγυῆσαί τινας φθόγγους τοὺς	ἀναγκασθέντας	ἀναφωνῆσαι, τοὺς δὲ τῷ λογισμῷ
[10, 38]	ἔχωμεν οἷς σημειωσόμεθα. Ταῦτα δεῖ	διαλαβόντας	συνορᾶν ἤδη περὶ τῶν ἀδήλων·
[10, 81]	γέ τινι παραστάσει, ὅθεν μὴ	ὁρίζοντας	τὸ δεινὸν τὴν ἴσην ἢ
[10, 137]	τῶν ψυχικῶν, κολάζεσθαι γοῦν τοὺς	ἁμαρτάνοντας	σώματι· ὁ δὲ τὰς ψυχικάς.
[10, 5]	Λεοντάριον, οἵου κροτοθορύβου ἡμᾶς ἐνέπλησας	ἀναγνόντας	σου τὸ ἐπιστόλιον· πρὸς δὲ
[10, 101]	πυρὸς νέφη συνεφλέχθαι καὶ τὰς	βροντὰς	ἀποτελεῖσθαι καὶ κατὰ τὴν τούτου
[10, 100]	ἐπιτηδείων εἰς τὰς τοιαύτας ἐπιπέμψεις.	Βροντὰς	ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ κατὰ πνεύματος
[10, 76]	δὲ καὶ οὐ συνορώμενα πράγματα	εἰσφέροντας	τοὺς συνειδότας παρεγγυῆσαί τινας φθόγγους
[10, 83]	καὶ τελείως, εἰς τὰς τοιαύτας	ἀναλύοντας	ἐπιβολάς, τὰς πλείστας τῶν περιοδειῶν
[10, 74]	ἀνάγκης δεῖ νομίζειν ἕνα σχηματισμὸν	ἔχοντας	ἀλλὰ καὶ διαφόρους αὐτοὺς ἐν
[10, 83]	καὶ τοὺς κατὰ μέρος ἤδη	ἐξακριβοῦντας	ἱκανῶς ἢ καὶ τελείως, εἰς
[10, 80]	μετεώρων καὶ παντὸς τοῦ ἀδήλου,	καταφρονοῦντας	τῶν οὔτε τὸ> μοναχῶς ἔχον
[10, 79]	κατειδότας, τίνες δ' αἱ φύσεις	ἀγνοοῦντας	καὶ τίνες αἱ κυριώταται αἰτίαι,
[10, 80]	καὶ μακάριον ἡμῶν συντείνει. Ὥστε	παραθεωροῦντας	ποσαχῶς παρ' ἡμῖν τὸ ὅμοιον
[10, 125]	ἐσμέν. Οὔτε οὖν πρὸς τοὺς	ζῶντάς	ἐστιν οὔτε πρὸς τοὺς τετελευτηκότας,
[10, 76]	οὐ συνορώμενα πράγματα εἰσφέροντας τοὺς	συνειδότας	παρεγγυῆσαί τινας φθόγγους τοὺς ἀναγκασθέντας
[10, 79]	τοὺς φόβους ἔχειν τοὺς ταῦτα	κατειδότας,	τίνες δ' αἱ φύσεις ἀγνοοῦντας
[10, 35]	περὶ φύσεως θεωρίας. Καὶ τοὺς	προβεβηκότας	δὲ ἱκανῶς ἐν τῇ τῶν
[10, 151]	λήσει τοὺς ὑπὲρ τῶν τοιούτων	ἐφεστηκότας	κολαστάς. Οὐκ ἔστι τὸν λάθρᾳ
[10, 125]	ζῶντάς ἐστιν οὔτε πρὸς τοὺς	τετελευτηκότας,	ἐπειδή περ περὶ οὓς μὲν
[10, 151]	τοὺς ὑπὲρ τῶν τοιούτων ἐφεστηκότας	κολαστάς.	Οὐκ ἔστι τὸν λάθρᾳ τι
[10, 83]	τὰς τοιαύτας ἀναλύοντας ἐπιβολάς, τὰς	πλείστας	τῶν περιοδειῶν ὑπὲρ τῆς ὅλης
[10, 26]	ὅ τε Λεοντέως υἱὸς καὶ	Θεμίστας·	ἕτερος Μάγνης· τέταρτος ὁπλομάχος. Γέγονε
[10, 26]	ἄλλοι οὓς οἱ γνήσιοι Ἐπικούρειοι	σοφιστὰς	ἀποκαλοῦσιν. Ἦσαν δὲ καὶ ἄλλοι
[10, 24]	Πρὸς τοὺς διαλεκτικούς, Πρὸς τοὺς	σοφιστάς,	ἐννέα, Περὶ τῆς ἐπὶ σοφίαν
[10, 32]	ἀφελεῖν· ~οὐδὲ ἔστι τὸ δυνάμενον	αὐτὰς	διελέγξαι. Οὔτε γὰρ ἡ ὁμογένεια
[10, 65]	διασπείρεται καὶ οὐκέτι ἔχει τὰς	αὐτὰς	δυνάμεις οὐδὲ κινεῖται, ὥστε οὐδ'
[10, 43]	τοῖς μεγέθεσιν ἁπλῶς εἰς ἄπειρον	αὐτὰς	ἐκβάλλειν. Κινοῦνταί τε συνεχῶς αἱ
[10, 43]	φησὶ δὲ ἐνδοτέρω καὶ ἰσοταχῶς	αὐτὰς	κινεῖσθαι τοῦ κενοῦ τὴν εἶξιν
[10, 44]	τε μέγεθος μὴ εἶναι περὶ	αὐτάς·	οὐδέποτε γοῦν ἄτομος ὤφθη αἰσθήσει.
[10, 75]	ἀρχῆς μὴ θέσει γενέσθαι, ἀλλ'	αὐτὰς	τὰς φύσεις τῶν ἀνθρώπων καθ'
[10, 138]	τὰς ἀρετὰς αἱρεῖσθαι, οὐ δι'	αὑτάς,	ὥσπερ τὴν ἰατρικὴν διὰ τὴν
[10, 68]	αὐτὴν γνωστά, οὔθ' ὡς καθ'	ἑαυτάς	εἰσι φύσεις δοξαστέον ~οὐ γὰρ
[10, 83]	ἢ καὶ τελείως, εἰς τὰς	τοιαύτας	ἀναλύοντας ἐπιβολάς, τὰς πλείστας τῶν
[10, 77]	πάντα ὀνόματα φερόμενα ἐπὶ τὰς	τοιαύτας	ἐννοίας, ἵνα μηδ' ὑπεναντίαι ἐξ
[10, 100]	τινων ἀθροισμάτων ἐπιτηδείων εἰς τὰς	τοιαύτας	ἐπιπέμψεις. Βροντὰς ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ
[10, 42]	οὐ γὰρ δυνατὸν γενέσθαι τὰς	τοσαύτας	διαφορὰς ἐκ τῶν αὐτῶν σχημάτων
[10, 115]	τούτων ἐξόδους κἄπειτα τὰς ἐπισημασίας	ταύτας	ἐπιτελεῖ. ~Οὐδὲ γὰρ ἂν> εἰς
[10, 77]	κεκτημένα κατὰ βούλησιν τὰς κινήσεις	ταύτας	λαμβάνειν· ἀλλὰ πᾶν τὸ σέμνωμα
[10, 66]	ἐν οἷς νῦν οὖσα ἔχει	ταύτας	τὰς κινήσεις. Λέγει ἐν ἄλλοις
[10, 106]	δὲ πλείους τρόπους τὰς κινήσεις	ταύτας	τῆς γῆς γίνεσθαι. Τὰ δὲ
[10, 139]	θεωρητούς, οὓς μὲν κατ' ἀριθμὸν	ὑφεστῶτας,	οὓς δὲ καθ' ὁμοείδειαν ἐκ
[10, 49]	τινὸς ἀπὸ τῶν ἔξωθεν τὰς	μορφὰς	ὁρᾶν ἡμᾶς καὶ διανοεῖσθαι· οὐ
[10, 9]	ἐς ἀεὶ διαμένουσα καὶ νηρίθμους	ἀρχὰς	ἀπολύουσα ἄλλην ἐξ ἄλλης τῶν
[10, 41]	ἢ ὅπως διαλυθήσεται. Ὥστε τὰς	ἀρχὰς	ἀτόμους ἀναγκαῖον εἶναι σωμάτων φύσεις.
[10, 134]	τὸ μακαρίως ζῆν ἀνθρώποις δίδοσθαι,	ἀρχὰς	μέντοι μεγάλων ἀγαθῶν ἢ κακῶν
[10, 24]	πατρὸς μὲν πένητος, τὰς δ'	ἀρχὰς	προσέχων ῥητορικοῖς. Φέρεται καὶ τούτου
[10, 132]	ἐξελαύνων ἐξ ὧν πλεῖστος τὰς	ψυχὰς	καταλαμβάνει θόρυβος. Τούτων δὲ πάντων
[10, 26]	Ταρσεὺς ὁ τὰς ἐπιλέκτους σχολὰς	συγγράψας·	καὶ Ὠρίων καὶ ἄλλοι οὓς
[10, 9]	πασῶν σχεδὸν ἐκλιπουσῶν τῶν ἄλλων,	ἐς	ἀεὶ διαμένουσα καὶ νηρίθμους ἀρχὰς
[10, 4]	σὺν τῇ μητρὶ περιιόντα αὐτὸν	ἐς	τὰ οἰκίδια καθαρμοὺς ἀναγινώσκειν, καὶ
[10, 33]	οὖν ὀνόματι τὸ πρώτως ὑποτεταγμένον	ἐναργές	ἐστι· καὶ οὐκ ἂν ἐζητήσαμεν
[10, 73]	καὶ πᾶσαν σύγκρισιν πεπερασμένην τὸ	ὁμοειδὲς	τοῖς θεωρουμένοις πυκνῶς ἔχουσαν νομίζειν
[10, 110]	ἐφ' ὅσον κύκλῳ περιστῆσαι τὸ	νεφοειδὲς	τοῦτο καὶ μὴ τὸ παράπαν
[10, 77]	~(οὐ γὰρ συμφωνοῦσιν πραγματεῖαι καὶ	φροντίδες	καὶ ὀργαὶ καὶ χάριτες μακαριότητι,
[10, 63]	τῇ λεπτομερείᾳ καὶ αὐτῶν τούτων,	συμπαθὲς	δὲ τούτῳ μᾶλλον καὶ τῷ
[10, 62]	συνεχὲς τῆς φορᾶς ἕξουσιν, οὐκ	ἀληθές	ἐστιν ἐπὶ τῶν τοιούτων· ἐπεὶ
[10, 62]	κατ' ἐπιβολὴν λαμβανόμενον τῇ διανοίᾳ	ἀληθές	ἐστιν. ~Μετὰ δὲ ταῦτα δεῖ
[10, 51]	ἐπιμαρτυρηθῇ ἢ μὴ ἀντιμαρτυρηθῇ, τὸ	ἀληθές.	~Καὶ ταύτην οὖν σφόδρα γε
[10, 12]	βαιὸν ἐπίσχει, αἱ δὲ κεναὶ	κρίσιες	τὰν ἀπέραντον ὁδόν, τοῦτο Νεοκλῆος
[10, 131]	ἐν ἀπολαύσει κειμένας λέγομεν, ὥς	τινες	ἀγνοοῦντες καὶ οὐχ ὁμολογοῦντες ἢ
[10, 79]	δ' αἱ φύσεις ἀγνοοῦντας καὶ	τίνες	αἱ κυριώταται αἰτίαι, καὶ εἰ
[10, 72]	ἰδιώματι τούτῳκαὶ γὰρ τοῦτο ποιοῦσί	τινες-	ἀλλὰ μόνον ᾧ συμπλέκομεν τὸ
[10, 48]	γίνεσθαι, καὶ ἄλλοι δὲ τρόποι	τινὲς	γεννητικοὶ τῶν τοιούτων φύσεών εἰσιν.
[10, 79]	φόβους ἔχειν τοὺς ταῦτα κατειδότας,	τίνες	δ' αἱ φύσεις ἀγνοοῦντας καὶ
[10, 57]	εἴη τὸ μέγεθος. Πηλίκοι γάρ	τινες	δῆλον ὡς οἱ ἄπειροί εἰσιν
[10, 141]	ᾖ παρασκευάζεσθαι. ~Ἔνδοξοι καὶ περίβλεπτοί	τινες	ἐβουλήθησαν γενέσθαι, τὴν ἐξ ἀνθρώπων
[10, 53]	πάθος ἐργάσασθαι, εἰ μὴ ὄγκοι	τινὲς	ἦσαν ἀπὸ τοῦ πράγματος ἀποφερόμενοι
[10, 112]	ὃ τὸ λοιπὸν στρέφεται καθάπερ	τινές	φασιν, ἀλλὰ καὶ τῷ δίνην
[10, 89]	μεγάλῳ εἰλικρινεῖ καὶ κενῷ καθάπερ	τινές	φασιν, ἐπιτηδείων τινῶν σπερμάτων ῥυέντων
[10, 78]	ἐνταῦθα πεπτωκέναι καὶ ἐν τῷ	τίνες	φύσεις αἱ θεωρούμεναι κατὰ τὰ
[10, 46]	κόσμων. ~Καὶ μὴν καὶ τύποι	ὁμοιοσχήμονες	τοῖς στερεμνίοις εἰσί, λεπτότησιν ἀπέχοντες
[10, 137]	ἔστενον πέτραι Λοκρῶν τ' ὄρειοι	πρῶνες	Εὐβοίας τ' ἄκραι. ~Διὰ δὲ
[10, 63]	ὅτι ἡ ψυχὴ σῶμά ἐστι	λεπτομερὲς	παρ' ὅλον τὸ ἄθροισμα παρεσπαρμένον,
[10, 110]	περιφερὲς τὸ περὶ αὐτὴν καὶ	παχυμερὲς	περιστῆσαι. ~Ὃ γίνεται κατὰ μέρη
[10, 111]	εἰς τὸ τοῦτο ἀπεργάσασθαι. Κομῆται	ἀστέρες	γίνονται ἤτοι πυρὸς ἐν τόποις
[10, 114]	τοὺς πολλοὺς βουλομένοις. Οἱ λεγόμενοι	ἀστέρες	ἐκπίπτειν καὶ παρὰ μέρος κατὰ
[10, 110]	ἀναστέλλοντος συμμέτρως πάντοθεν εἰς τὸ	περιφερὲς	τὸ περὶ αὐτὴν καὶ παχυμερὲς
[10, 63]	ἔχοντι καὶ πῇ μὲν τούτῳ	προσεμφερές,	πῇ δὲ τούτῳ· ἔστι δὲ
[10, 129]	ὑπερβαίνομεν, ὅταν πλεῖον ἡμῖν τὸ	δυσχερὲς	ἐκ τούτων ἕπηται· καὶ πολλὰς
[10, 9]	δ' οὗτοι. Τῷ γὰρ ἀνδρὶ	μάρτυρες	ἱκανοὶ τῆς ἀνυπερβλήτου πρὸς πάντας
[10, 46]	τῷ περιέχοντι γίνεσθαι τοιαῦται οὔτ'	ἐπιτηδειότητες	τῆς κατεργασίας τῶν κοιλωμάτων καὶ
[10, 43]	τυγχάνειν. ~Λέγει δέ, ἐπειδὴ αἱ	ποιότητες	μεταβάλλονται, εἰ μέλλει τις μὴ
[10, 55]	σχῆμα ἐνυπάρχον λαμβάνεται, αἱ δὲ	ποιότητες	οὐκ ἐνυπάρχουσαι ἐν τῷ μεταβάλλοντι,
[10, 77]	καὶ φροντίδες καὶ ὀργαὶ καὶ	χάριτες	μακαριότητι, ἀλλ' ἐν ἀσθενείᾳ καὶ
[10, 9]	μετρεῖσθαι δύνασθαι· οἵ τε γνώριμοι	πάντες	ταῖς δογματικαῖς αὐτοῦ σειρῆσι προσκατασχεθέντες,
[10, 116]	ποιήσει. Οἱ δὲ ταῦτα μὴ	καταγαπήσαντες	ᾗ μάλιστα οὔτ' ἂν> αὐτὰ
[10, 138]	καὶ ταύταις τὸ πᾶν σύγγραμμα	κατακλείσαντες,	τέλει χρησάμενοι τῇ τῆς εὐδαιμονίας
[10, 85]	ἀπεδεξάμεθα καὶ ἐλπίσιν ἡδείαις συνεσχέθημεν.	~Γράψαντες	οὖν τὰ λοιπὰ πάντα συντελοῦμεν
[10, 9]	πάντες ταῖς δογματικαῖς αὐτοῦ σειρῆσι	προσκατασχεθέντες,	πλὴν Μητροδώρου τοῦ Στρατονικέως πρὸς
[10, 3]	προτρεψαμένῳ καὶ οἱ ἀδελφοὶ τρεῖς,	ὄντες	Νεοκλῆς Χαιρέδημος Ἀριστόβουλος, καθά φησι
[10, 70]	τοῦ ὅλου φύσιν ἔχειν, ὃ	συλλαβόντες	κατὰ τὸ ἀθρόον σῶμα προσαγορεύομεν,
[10, 154]	πίστωμα ἔχοντες, καὶ πληρεστάτην οἰκειότητα	ἀπολαβόντες	οὐκ ὠδύραντο ὡς πρὸς ἔλεον
[10, 56]	μὴ ὂν ἀναγκαζώμεθα τὰ ὄντα	θλίβοντες	καταναλίσκειν, ἀλλὰ καὶ τὴν μετάβασιν
[10, 22]	Ἰδομενέα τήνδε ἐπιστολήν· Τὴν μακαρίαν	ἄγοντες	καὶ ἅμα τελευταίαν ἡμέραν τοῦ
[10, 37]	ἢ ἀπορούμενα ἔχωμεν εἰς ταῦτα	ἀναγαγόντες	ἐπικρίνειν, καὶ μὴ ἄκριτα πάντα
[10, 72]	λοιπά, ὅσα ἐν ὑποκειμένῳ ζητοῦμεν	ἀνάγοντες	ἐπὶ τὰς βλεπομένας παρ' ἡμῖν
[10, 67]	τοῖς σώμασι παρέχεται. Ὥστε οἱ	λέγοντες	ἀσώματον εἶναι τὴν ψυχὴν ματαιίζουσιν.
[10, 141]	τὴν ἐξ ἀνθρώπων ἀσφάλειαν οὕτω	νομίζοντες	περιποιήσεσθαι. Ὥστ' εἰ μὲν ἀσφαλὴς
[10, 124]	τὸ μὴ τοιοῦτον ὡς ἀλλότριον	νομίζοντες.	Συνέθιζε δὲ ἐν τῷ νομίζειν
[10, 80]	αὐτὸ τὸ ὅτι πλεοναχῶς γίνεται	γνωρίζοντες,	ὥσπερ κἂν ὅτι ὡδί πως
[10, 33]	αὐτοῦ κατὰ πρόληψιν τὸν τύπον	μαθόντες.	Ἐναργεῖς οὖν εἰσιν αἱ προλήψεις·
[10, 12]	τριπόδων. Εἰσόμεθα δὲ καὶ μᾶλλον	προϊόντες	ἔκ τε τῶν δογμάτων ἔκ
[10, 59]	κατηγορήσαμεν, μικρόν τι μόνον μακρὰν	ἐκβαλόντες.	Ἔτι τε τὰ ἐλάχιστα καὶ
[10, 98]	μετεώρων. Οἱ δὲ τὸ ἓν	λαμβάνοντες	τοῖς τε φαινομένοις μάχονται καὶ
[10, 128]	κανόνι τῷ πάθει πᾶν ἀγαθὸν	κρίνοντες.	~καὶ ἐπεὶ πρῶτον ἀγαθὸν τοῦτο
[10, 33]	τινὸς ἐναργοῦς ἤρτηται, ἐφ' ὃ	ἀναφέροντες	λέγομεν, οἷον Πόθεν ἴσμεν εἰ
[10, 72]	ὀλίγον χρόνον ἀναφωνοῦμεν, συγγενικῶς τοῦτο	περιφέροντες,	ἀναλογιστέον. Καὶ οὔτε διαλέκτους ὡς
[10, 132]	~οὐ γὰρ πότοι καὶ κῶμοι	συνείροντες	οὐδ' ἀπολαύσεις παίδων καὶ γυναικῶν
[10, 53]	δὲ τοῖοι ἀταράχως καὶ οἰκείως	ἔχοντες.	~Καὶ μὴν καὶ τὰς ἀτόμους
[10, 154]	ἀλλήλων ἥδιστα τὸ βεβαιότατον πίστωμα	ἔχοντες,	καὶ πληρεστάτην οἰκειότητα ἀπολαβόντες οὐκ
[10, 46]	ὁμοιοσχήμονες τοῖς στερεμνίοις εἰσί, λεπτότησιν	ἀπέχοντες	μακρὰν τῶν φαινομένων. Οὔτε γὰρ
[10, 82]	καὶ ἀπολύσομεν, ὑπέρ τε μετεώρων	αἰτιολογοῦντες	καὶ τῶν λοιπῶν τῶν ἀεὶ
[10, 131]	ὥς τινες ἀγνοοῦντες καὶ οὐχ	ὁμολογοῦντες	ἢ κακῶς ἐκδεχόμενοι νομίζουσιν, ἀλλὰ
[10, 131]	ἀπολαύσει κειμένας λέγομεν, ὥς τινες	ἀγνοοῦντες	καὶ οὐχ ὁμολογοῦντες ἢ κακῶς
[10, 73]	περὶ ταῦτα πάλιν αὐτὸ τοῦτο	ἐννοοῦντες,	καθ' ὃ χρόνον ὀνομάζομεν. Φησὶ
[10, 20]	ἂν ἐπιδέχηται ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων	ἀφαιροῦντες	μετὰ τῆς Ἑρμάρχου γνώμης. Ἐπιμελείσθωσαν
[10, 17]	οἷς ἂν οἱ ἀπὸ ἡμῶν	φιλοσοφοῦντες	παραδίδωσιν. Τὴν δ' οἰκίαν τὴν
[10, 37]	τῆς τοιαύτης ὁδοῦ, παρεγγυῶν τὸ	συνεχὲς	ἐνέργημα ἐν φυσιολογίᾳ καὶ τοιούτῳ
[10, 62]	ἂν ὑπὸ τὴν αἴσθησιν τὸ	συνεχὲς	τῆς φορᾶς γίνηται. Τὸ γὰρ
[10, 62]	διὰ λόγου θεωρητοὶ χρόνοι τὸ	συνεχὲς	τῆς φορᾶς ἕξουσιν, οὐκ ἀληθές
[10, 132]	φιλοσοφίας τιμιώτερον ὑπάρχει φρόνησις, ἐξ	ἧς	αἱ λοιπαὶ πᾶσαι πεφύκασιν ἀρεταί,
[10, 6]	ἑταίραις γράφειν, καὶ μάλιστα Λεοντίῳ,	ἧς	καὶ Μητρόδωρον ἐρασθῆναι. Ἔν τε
[10, 148]	ὄρεξιν ἔχουσιν, ὅταν δυσπόριστοι ἢ	βλάβης	ἀπεργαστικαὶ δόξωσιν εἶναι. Ὧν ἡ
[10, 123]	γὰρ φυλάττουσιν αὐτοὺς οἵους νομίζουσιν.	Ἀσεβὴς	δὲ οὐχ ὁ τοὺς τῶν
[10, 105]	ἀνταπόδοσιν, ὅταν πυκνώμασι σφοδροτέροις τῆς	γῆς	ἀπαντήσῃ, ἐνδέχεται σεισμοὺς ἀποτελεῖσθαι. ~Καὶ
[10, 106]	τρόπους τὰς κινήσεις ταύτας τῆς	γῆς	γίνεσθαι. Τὰ δὲ πνεύματα συμβαίνει
[10, 105]	ἐδάφη εἰς ἀντροειδεῖς τόπους τῆς	γῆς	ἐκπνευματοῦντα τὸν ἐπειλημμένον ἀέρα. Καὶ>
[10, 96]	κατ' ἐπιπροσθέτησιν ἄλλων τινῶν, ἢ	γῆς	ἢ οὐρανοῦ ἤ τινος ἑτέρου
[10, 143]	ὑπόπτων καθεστώτων καὶ τῶν ὑπὸ	γῆς	καὶ ἁπλῶς τῶν ἐν τῷ
[10, 92]	Καὶ> κατ' ἐκφάνειάν τε ὑπὲρ	γῆς	καὶ πάλιν ἐπιπροσθέτησιν τὸ προειρημένον
[10, 99]	κατὰ ῥευμάτων συλλογὴν ἀπό τε	γῆς	καὶ ὑδάτων· καὶ κατ' ἄλλους
[10, 74]	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ ἐπὶ	γῆς	νομιστέον. ~Ἀλλὰ μὴν ὑποληπτέον καὶ
[10, 98]	γίνεσθαι καὶ πάλιν βραδείας ὑπὲρ	γῆς,	παρὰ τὸ μήκη τόπων παραλλάττοντα
[10, 96]	ἐπισκοτούσης, σελήνην δὲ τοῦ τῆς	γῆς	σκιάσματος, ἀλλὰ καὶ κατ' ἀναχώρησιν.
[10, 105]	ἀέρος πίλησιν. ~Καὶ ἕως μὲν	γῆς	τοῦ πρηστῆρος καθιεμένου στρόβιλοι γίνονται,
[10, 29]	δόξας καὶ εἴ τι ἔδοξεν	ἐκλογῆς	ἀξίως ἀνεφθέγχθαι, ὥστε σὲ πανταχόθεν
[10, 123]	δόξαζε. Θεοὶ μὲν γὰρ εἰσίν·	ἐναργὴς	γὰρ αὐτῶν ἐστιν ἡ γνῶσις.
[10, 30]	ἠθικὸν τὰ περὶ αἱρέσεως καὶ	φυγῆς·	ἔστι δὲ καὶ ἐν ταῖς
[10, 136]	ἐν τῷ Περὶ αἱρέσεως καὶ	φυγῆς	καὶ ἐν τῷ Περὶ τέλους
[10, 128]	ταύτης καταρχόμεθα πάσης αἱρέσεως καὶ	φυγῆς	καὶ ἐπὶ ταύτην καταντῶμεν ὡς
[10, 132]	αἰτίας ἐξερευνῶν πάσης αἱρέσεως καὶ	φυγῆς	καὶ τὰς δόξας ἐξελαύνων ἐξ
[10, 26]	Χρύσιππος ἐν πολυγραφίᾳ, καθά φησι	Καρνεάδης	παράσιτον αὐτὸν τῶν βιβλίων ἀποκαλῶν·
[10, 28]	ἀρετῶν, Περὶ δώρων καὶ χάριτος,	Πολυμήδης,	Τιμοκράτης γʹ Μητρόδωρος εʹ Ἀντίδωρος
[10, 25]	Ἕρμαρχον· ὃν διεδέξατο Διονύσιος· ὃν	Βασιλείδης.	Καὶ Ἀπολλόδωρος δ' ὁ Κηποτύραννος
[10, 1]	Τοῦτόν φασιν ἄλλοι τε καὶ	Ἡρακλείδης	ἐν τῇ Σωτίωνος ἐπιτομῇ κληρουχησάντων
[10, 3]	καὶ κύντατος, ἐκ Σάμου ἐλθὼν	γραμμοδιδασκαλίδης,	ἀναγωγότατος ζωόντων. Συνεφιλοσόφουν δ' αὐτῷ
[10, 22]	Μητρόδωρον Ἀθηναίου ἢ Τιμοκράτους καὶ	Σάνδης	Λαμψακηνόν· ὃς ἀφ' οὗ τὸν
[10, 84]	ἀξίως τῆς ἡμετέρας περὶ σεαυτὸν	σπουδῆς	καὶ οὐκ ἀπιθάνως ἐπειρῶ μνημονεύειν
[10, 126]	τὸν δὲ γέροντα καλῶς καταστρέφειν	εὐήθης	ἐστὶν οὐ μόνον διὰ τὸ
[10, 90]	κενῷ κατὰ τὸ δοξαζόμενον ἐξ	ἀνάγκης,	αὔξεσθαί τε ἕως ἂν ἑτέρῳ
[10, 74]	καὶ τοὺς κόσμους οὔτε ἐξ	ἀνάγκης	δεῖ νομίζειν ἕνα σχηματισμὸν ἔχοντας
[10, 54]	καὶ μεγέθους καὶ ὅσα ἐξ	ἀνάγκης	σχήματος συμφυῆ ἐστι. Ποιότης γὰρ
[10, 24]	Ἦν καὶ Πολύαινος Ἀθηνοδώρου Λαμψακηνός,	ἐπιεικὴς	καὶ φιλικός, ὡς οἱ περὶ
[10, 13]	ὡς καὶ ἐν τῷ Περὶ	ῥητορικῆς	ἀξιοῖ μηδὲν ἄλλο ἢ σαφήνειαν
[10, 121]	σοφὸν ὀρθῶς ἂν περί τε	μουσικῆς	καὶ ποιητικῆς διαλέξασθαι· ποιήματά τε
[10, 28]	εἰδώλων, Περὶ φαντασίας, Ἀριστόβουλος, Περὶ	μουσικῆς,	Περὶ δικαιοσύνης καὶ τῶν ἄλλων
[10, 136]	τε κατὰ κίνησιν καὶ τῆς	καταστηματικῆς.	Ὁ δ' Ἐπίκουρος ἐν τῷ
[10, 121]	ἂν περί τε μουσικῆς καὶ	ποιητικῆς	διαλέξασθαι· ποιήματά τε ἐνεργείᾳ οὐκ
[10, 60]	ἡμῶν φερόμενον εἰς> τοὺς ὑπὲρ	κεφαλῆς	ἡμῶν τόπους ἀφικνῆται ἢ ἐπὶ
[10, 60]	κάτω. Εἰς μέντοι τὸ ὑπὲρ	κεφαλῆς,	ὅθεν ἂν στῶμεν, εἰς ἄπειρον
[10, 141]	νομίζοντες περιποιήσεσθαι. Ὥστ' εἰ μὲν	ἀσφαλὴς	ὁ τῶν τοιούτων βίος, ἀπέλαβον
[10, 141]	φύσεως ἀγαθόν· εἰ δὲ μὴ	ἀσφαλής,	οὐκ ἔχουσιν οὗ ἕνεκα ἐξ
[10, 132]	καὶ τῶν ἄλλων ὅσα φέρει	πολυτελὴς	τράπεζα τὸν ἡδὺν γεννᾷ βίον,
[10, 137]	τὴν ἀλγηδόνα· ἵνα καὶ ὁ	Ἡρακλῆς	καταβιβρωσκόμενος ὑπὸ τοῦ χιτῶνος βοᾷ,
[10, 28]	Περὶ βίων δʹ Περὶ δικαιοπραγίας,	Νεοκλῆς	πρὸς Θεμίσταν, Συμπόσιον, Εὐρύλοχος πρὸς
[10, 3]	καὶ οἱ ἀδελφοὶ τρεῖς, ὄντες	Νεοκλῆς	Χαιρέδημος Ἀριστόβουλος, καθά φησι Φιλόδημος
[10, 11]	ὃν καὶ ὀγδοήκοντα μνῶν πρίασθαι.	~Διοκλῆς	δ' ἐν τῇ τρίτῃ τῆς
[10, 12]	αὐτοῦ. Μάλιστα δ' ἀπεδέχετο, φησὶ	Διοκλῆς,	τῶν ἀρχαίων Ἀναξαγόραν, καίτοι ἔν
[10, 9]	νηρίθμους ἀρχὰς ἀπολύουσα ἄλλην ἐξ	ἄλλης	τῶν γνωρίμων. ~Ἥ τε πρὸς
[10, 104]	τινὸς ἐπισυνωθουμένου ἄνωθεν· καὶ ῥύσεως	πολλῆς	πνευμάτων γενομένης καὶ οὐ δυναμένης
[10, 35]	συντεταγμένων βίβλους διαθρεῖν ἐπιτομὴν τῆς	ὅλης	πραγματείας εἰς τὸ κατασχεῖν τῶν
[10, 35]	ὅλων ἐπιβλέψει τὸν τύπον τῆς	ὅλης	πραγματείας τὸν κατεστοιχειωμένον δεῖ μνημονεύειν·
[10, 83]	πλείστας τῶν περιοδειῶν ὑπὲρ τῆς	ὅλης	φύσεως ποιεῖσθαι· ὅσοι δὲ μὴ
[10, 24]	ἐπὶ σοφίαν πορείας, Περὶ τῆς	μεταβολῆς,	Περὶ πλούτου, Πρὸς Δημόκριτον, Περὶ
[10, 35]	δεῖ μνημονεύειν· τῆς γὰρ ἀθρόας	ἐπιβολῆς	πυκνὸν δεόμεθα, τῆς δὲ κατὰ
[10, 48]	ῥεῦσις ἀπὸ τῶν σωμάτων τοῦ	ἐπιπολῆς	συνεχής, οὐκ ἐπίδηλος τῇ μειώσει
[10, 79]	ἱστορίᾳ πεπτωκός, τῆς δύσεως καὶ	ἀνατολῆς	καὶ τροπῆς καὶ ἐκλείψεως καὶ
[10, 6]	ἀδελφός, μαθητὴς δὲ αὐτοῦ τῆς	σχολῆς	ἐκφοιτήσας φησὶ δὶς αὐτὸν τῆς
[10, 14]	ὑπάρχοντα δυοκαίδεκα, ἀφηγήσασθαι δὲ τῆς	σχολῆς	ἐτῶν ὄντα δύο πρὸς τοῖς
[10, 93]	κατὰ ἀέρος ἀντέξωσιν ἢ καὶ	ὕλης	ἀεὶ ἐπιτηδείας ἐχομένως ἐμπιπραμένης τῆς
[10, 12]	φησί, τοὺς γνωρίμους καὶ διὰ	μνήμης	ἔχειν τὰ ἑαυτοῦ συγγράμματα. ~Τοῦτον
[10, 85]	δὴ αὐτὰ διάλαβε, καὶ διὰ	μνήμης	ἔχων ὀξέως αὐτὰ περιόδευε μετὰ
[10, 31]	φησίν, αἴσθησις ἄλογός ἐστι καὶ	μνήμης	οὐδεμιᾶς δεκτική· οὔτε γὰρ ὑφ'
[10, 37]	ἂν ἐξακριβωθέν. ~Ὅθεν δὴ πᾶσι	χρησίμης	οὔσης τοῖς ᾠκειωμένοις φυσιολογίᾳ τῆς
[10, 134]	ἐλπίδα παραιτήσεως ὑπογράφει θεῶν διὰ	τιμῆς,	ἡ δὲ ἀπαραίτητον ἔχει τὴν
[10, 15]	κατὰ τὸ δεύτερον ἔτος τῆς	ἑβδόμης	καὶ εἰκοστῆς καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος
[10, 11]	δ' ἐν τῇ τρίτῃ τῆς	ἐπιδρομῆς	φησιν εὐτελέστατα καὶ λιτότατα διαιτώμενοι·
[10, 20]	ὑπαρχόντων ἀφαιροῦντες μετὰ τῆς Ἑρμάρχου	γνώμης.	Ἐπιμελείσθωσαν δὲ καὶ Νικάνορος, καθάπερ
[10, 128]	αὐτὸ τὸ ζῆν. ~Τούτων γὰρ	ἀπλανὴς	θεωρία πᾶσαν αἵρεσιν καὶ φυγὴν
[10, 13]	πραγμάτων, ἣν ὅτι ἰδιωτάτη ἐστίν,	Ἀριστοφάνης	ὁ γραμματικὸς αἰτιᾶται. Σαφὴς δ'
[10, 13]	γεγενῆσθαι. Δημήτριος δέ φησιν ὁ	Μάγνης	καὶ Ξενοκράτους αὐτὸν ἀκοῦσαι. Κέχρηται
[10, 26]	Λεοντέως υἱὸς καὶ Θεμίστας· ἕτερος	Μάγνης·	τέταρτος ὁπλομάχος. Γέγονε δὲ πολυγραφώτατος
[10, 138]	τὴν ὑγίειαν, καθά φησι καὶ	Διογένης	ἐν τῇ εἰκοστῇ τῶν Ἐπιλέκτων,
[10, 118]	οἱ νόμοι ἀπαγορεύουσιν, ὥς φησι	Διογένης	ἐν τῇ Ἐπιτομῇ τῶν Ἐπικούρου
[10, 136]	φίλους ἐπιστολῇ. Ὁμοίως δὲ καὶ	Διογένης	ἐν τῇ ἑπτακαιδεκάτῃ τῶν Ἐπιλέκτων
[10, 119]	λυπήσεσθαι δὲ τὸν σοφόν, ὡς	Διογένης	ἐν τῇ πέμπτῃ τῶν Ἐπιλέκτων·
[10, 118]	εἶναι τὸν ἔρωτα, ὡς ὁ	Διογένης	ἐν τῷ Οὐδὲ ῥητορεύσειν καλῶς.
[10, 97]	κατ' ἀναχώρησιν. ~Τοῦτο δὲ καὶ	Διογένης	ὁ Ἐπικούρειος ἐν τῇ αʹ
[10, 26]	καὶ Δημήτριος ὁ ἐπικληθεὶς Λάκων·	Διογένης	τε ὁ Ταρσεὺς ὁ τὰς
[10, 87]	~οὐ γὰρ ἤδη ἀλογίας καὶ	κενῆς	δόξης ὁ βίος ἡμῶν ἔχει
[10, 104]	πολλῆς πνευμάτων γενομένης καὶ οὐ	δυναμένης	εἰς τὰ πλάγια διαρρυῆναι διὰ
[10, 93]	καὶ ὕλης ἀεὶ ἐπιτηδείας ἐχομένως	ἐμπιπραμένης	τῆς δ' ἐκλειπούσης· ἢ καὶ
[10, 53]	νομίζειν τὸν ἀέρα ὑπὸ τῆς	προϊεμένης	φωνῆς ἢ καὶ τῶν ὁμογενῶν
[10, 28]	πρὸς Μίθρην, Καλλιστόλας, Περὶ βασιλείας,	Ἀναξιμένης,	Ἐπιστολαί. Ἃ δὲ αὐτῷ δοκεῖ
[10, 111]	ἢ τῆς θερμασίας ἐπιτηδείων πόρων	ἐπιλαμβανομένης	εἰς τὸ τοῦτο ἀπεργάσασθαι. Κομῆται
[10, 115]	δὲ ἀτόμων πυρὸς ἀποτελεστικῶν, συμφυλίας	γενομένης	εἰς τὸ τοῦτο τελέσαι, καὶ
[10, 104]	ἄνωθεν· καὶ ῥύσεως πολλῆς πνευμάτων	γενομένης	καὶ οὐ δυναμένης εἰς τὰ
[10, 143]	Τῆς ἀσφαλείας τῆς ἐξ ἀνθρώπων	γενομένης	μέχρι τινὸς δυνάμει τε ἐξερειστικῇ
[10, 100]	δι' ἀέρος κινουμένων, βιαιοτέρας ἐπαρδεύσεως	γινομένης	ἀπό τινων ἀθροισμάτων ἐπιτηδείων εἰς
[10, 103]	τοὺς κάτω τόπους, τῆς ῥήξεως	γινομένης	διὰ τὸ τοὺς ἑξῆς τόπους
[10, 101]	κατ' ἐκπιασμόν, θλίψεως τῶν νεφῶν	γινομένης,	εἴθ' ὑπ' ἀλλήλων εἴθ' ὑπὸ
[10, 111]	ἐν τοῖς μετεώροις συντρεφομένου περιστάσεως	γινομένης,	ἢ ἰδίαν τινὰ κίνησιν διὰ
[10, 106]	τὰ πολλὰ κοιλώματα, διαδόσεως τούτων	γινομένης.	Χάλαζα συντελεῖται καὶ κατὰ πῆξιν
[10, 53]	μόνον ἔνδηλον παρασκευάζουσαν. ~ἄνευ γὰρ	ἀναφερομένης	τινὸς ἐκεῖθεν συμπαθείας οὐκ ἂν
[10, 106]	τινὸς ἀεὶ καὶ κατὰ μικρὸν	παρεισδυομένης,	καὶ καθ' ὕδατος ἀφθόνου συλλογήν·
[10, 28]	ἀτόμῳ γωνίας, Περὶ ἁφῆς, Περὶ	εἱμαρμένης,	Περὶ παθῶν δόξαι πρὸς Τιμοκράτην,
[10, 136]	ἐν τῷ Τιμοκράτει λέγουσιν οὕτω·	νοουμένης	δὲ ἡδονῆς τῆς τε κατὰ
[10, 96]	γνησίου μεταλαβεῖν. Ἔκλειψις ἡλίου καὶ	σελήνης	δύναται μὲν γίνεσθαι καὶ κατὰ
[10, 93]	τόπους ἰόντος. Τροπὰς ἡλίου καὶ	σελήνης	ἐνδέχεται μὲν γίνεσθαι κατὰ λόξωσιν
[10, 96]	λέγει καὶ πρός, ἥλιον ἐκλείπειν	σελήνης	ἐπισκοτούσης, σελήνην δὲ τοῦ τῆς
[10, 94]	ἀνδραποδώδεις ἀστρολόγων τεχνιτείας. ~Κένωσίς τε	σελήνης	καὶ πάλιν πλήρωσις καὶ κατὰ
[10, 92]	~Ἀνατολὰς καὶ δύσεις ἡλίου καὶ	σελήνης	καὶ τῶν λοιπῶν ἄστρων καὶ
[10, 114]	κινεῖσθαι ἀντισπώμενα ὑπὸ τῆς αὐτῆς	δίνης·	καὶ παρὰ τὸ περιφέρεσθαι τὰ
[10, 53]	ἔνδειαν ἕξει τοῦτο πάσχων ὑπ'	ἐκείνης,	ἀλλ' εὐθὺς τὴν γινομένην πληγὴν
[10, 64]	καὶ αὐτὸ τοιούτου συμπτώματος παρ'	ἐκείνης,	οὐ μέντοι πάντων ὧν ἐκείνη
[10, 146]	πρὸς τί ποιούμενος τὴν ἀναγωγὴν	κρίνῃς.	~Εἴ τιν' ἐκβαλεῖς ἁπλῶς αἴσθησιν
[10, 145]	σὰρξ ἀπέλαβε τὰ πέρατα τῆς	ἡδονῆς	ἄπειρα, καὶ ἄπειρος αὐτὴν χρόνος
[10, 128]	δὲ μὴ ἀλγῶμεν, οὐκέτι τῆς	ἡδονῆς	δεόμεθα. Καὶ διὰ τοῦτο τὴν
[10, 136]	πρὸς τοὺς Κυρηναϊκοὺς περὶ τῆς	ἡδονῆς·	οἱ μὲν γὰρ τὴν καταστηματικὴν
[10, 138]	Ἐπίκουρος καὶ ἀχώριστόν φησι τῆς	ἡδονῆς	τὴν ἀρετὴν μόνην· τὰ δ'
[10, 136]	Τιμοκράτει λέγουσιν οὕτω· νοουμένης δὲ	ἡδονῆς	τῆς τε κατὰ κίνησιν καὶ
[10, 128]	σώματος ἀγαθὸν συμπληρώσεται. Τότε γὰρ	ἡδονῆς	χρείαν ἔχομεν ὅταν ἐκ τοῦ
[10, 4]	ἀτόμων καὶ Ἀριστίππου περὶ τῆς	ἡδονῆς	ὡς ἴδια λέγειν. Μὴ εἶναί
[10, 121]	σοφώτερον. Χρηματίσεσθαί τε, ἀλλ' ἀπὸ	μόνης	σοφίας, ἀπορήσαντα. Καὶ μόναρχον ἐν
[10, 89]	ἐχόντων ἐπιτηδείως ἕως τελειώσεως καὶ	διαμονῆς	ἐφ' ὅσον τὰ ὑποβληθέντα θεμέλια
[10, 28]	φαντασίας, Ἀριστόβουλος, Περὶ μουσικῆς, Περὶ	δικαιοσύνης	καὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν, Περὶ
[10, 9]	ἱκανοὶ τῆς ἀνυπερβλήτου πρὸς πάντας	εὐγνωμοσύνης	ἥ τε πατρὶς χαλκαῖς εἰκόσι
[10, 53]	τὸν ἀέρα ὑπὸ τῆς προϊεμένης	φωνῆς	ἢ καὶ τῶν ὁμογενῶν σχηματίζεσθαιπολλὴν
[10, 121]	ὑπὲρ φίλου ποτὲ τεθνήξεσθαι. {Τὸ	ἑξῆς}	δοκεῖ δ' αὐτοῖς ἁμαρτήματα ἄνισα
[10, 57]	νοεῖν καὶ οὕτω κατὰ τὸ	ἑξῆς	εἰς τοὔμπροσθεν βαδίζοντα εἰς τὸ
[10, 46]	λεπτοτήτων γίνεσθαι, οὔτε ἀπόρροιαι τὴν	ἑξῆς	θέσιν καὶ βάσιν διατηροῦσαι ἥνπερ
[10, 112]	ἄλλα· ἢ καὶ διὰ τὸ	ἑξῆς	μὲν αὐτοῖς ὕλην ἐπιτηδείαν μὴ
[10, 113]	τὸ αὐτὸ συνωθούσας κατὰ τὸ	ἑξῆς	ὁμαλῶς τε ἐκκαούσας, οὗ δὲ
[10, 50]	τοῦ στερεμνίου, γινομένη κατὰ τὸ	ἑξῆς	πύκνωμα ἢ ἐγκατάλειμμα τοῦ εἰδώλου·
[10, 58]	τὸ ἴσον ἡμῖν δεῖ προσπίπτειν.	Ἑξῆς	τε θεωροῦμεν ταῦτα ἀπὸ τοῦ
[10, 93]	τοῦ πυρὸς ἀεὶ ἐπὶ τοὺς	ἑξῆς	τόπους ἰόντος. Τροπὰς ἡλίου καὶ
[10, 103]	ῥήξεως γινομένης διὰ τὸ τοὺς	ἑξῆς	τόπους πυκνοτέρους εἶναι διὰ πίλησιν
[10, 57]	ἔστι μὴ οὐ καὶ τὸ	ἑξῆς	τούτου τοιοῦτον νοεῖν καὶ οὕτω
[10, 103]	μὴ δύνασθαι ὑποχωρεῖν εἰς τὰ	ἑξῆς,	τῷ πίλησιν γίνεσθαι τὸ μὲν
[10, 87]	γὰρ ἤδη ἀλογίας καὶ κενῆς	δόξης	ὁ βίος ἡμῶν ἔχει χρείαν,
[10, 102]	τὸ πνεῦμα ἐμπίπτειν ἐξωθεῖσθαι τὸν	ἀστραπῆς	ἀποτελεστικὸν σχηματισμόν, ὕστερον δὲ τὸ
[10, 102]	ἀποτελεστικῶν ἀτόμων καὶ τὸ τῆς	ἀστραπῆς	φάντασμα ἀποτελουσῶν. Καὶ κατ' ἄλλους
[10, 79]	τῆς δύσεως καὶ ἀνατολῆς καὶ	τροπῆς	καὶ ἐκλείψεως καὶ ὅσα συγγενῆ
[10, 128]	ἔγνωμεν, καὶ ἀπὸ ταύτης καταρχόμεθα	πάσης	αἱρέσεως καὶ φυγῆς καὶ ἐπὶ
[10, 132]	λογισμὸς καὶ τὰς αἰτίας ἐξερευνῶν	πάσης	αἱρέσεως καὶ φυγῆς καὶ τὰς
[10, 117]	τὴν σοφίαν. Οὐδὲ μὴν ἐκ	πάσης	σώματος ἕξεως σοφὸν γενέσθαι ἂν
[10, 64]	πάντων ὧν ἐκείνη κέκτηται· διὸ	ἀπαλλαγείσης	τῆς ψυχῆς οὐκ ἔχει τὴν
[10, 64]	αὐτῷ παρεσκεύαζεν, ὃ διὰ τῆς	συντελεσθείσης	περὶ αὐτὸ δυνάμεως κατὰ τὴν
[10, 19]	ἕληται τῶν φιλοσοφούντων μετ' αὐτοῦ,	οὔσης	αὐτῆς εὐτάκτου καὶ πειθαρχούσης Ἑρμάρχῳ.
[10, 92]	δύνασθαι καὶ κατὰ σβέσιν, τοιαύτης	οὔσης	περιστάσεως καὶ καθ' ἑκατέρους τοὺς
[10, 37]	ἐξακριβωθέν. ~Ὅθεν δὴ πᾶσι χρησίμης	οὔσης	τοῖς ᾠκειωμένοις φυσιολογίᾳ τῆς τοιαύτης
[10, 122]	παρούσης μὲν αὐτῆς πάντα ἔχομεν,	ἀπούσης	δὲ πάντα πράττομεν εἰς τὸ
[10, 93]	ἐπιτηδείας ἐχομένως ἐμπιπραμένης τῆς δ'	ἐκλειπούσης·	ἢ καὶ ἐξ ἀρχῆς τοιαύτην
[10, 122]	ποιοῦντα τὴν εὐδαιμονίαν, εἴ περ	παρούσης	μὲν αὐτῆς πάντα ἔχομεν, ἀπούσης
[10, 96]	καὶ πρός, ἥλιον ἐκλείπειν σελήνης	ἐπισκοτούσης,	σελήνην δὲ τοῦ τῆς γῆς
[10, 19]	αὐτοῦ, οὔσης αὐτῆς εὐτάκτου καὶ	πειθαρχούσης	Ἑρμάρχῳ. Διδότωσαν δ' Ἀμυνόμαχος καὶ
[10, 124]	ἄπειρον προστιθεῖσα χρόνον ἀλλὰ τὸν	τῆς	ἀθανασίας ἀφελομένη πόθον. ~Οὐθὲν γάρ
[10, 63]	καὶ ὅτι ἔχει ἡ ψυχὴ	τῆς	αἰσθήσεως τὴν πλείστην αἰτίαν δεῖ
[10, 31]	λέγων ἐστὶν ὁ Ἐπίκουρος κριτήρια	τῆς	ἀληθείας εἶναι τὰς αἰσθήσεις καὶ
[10, 9]	Τῷ γὰρ ἀνδρὶ μάρτυρες ἱκανοὶ	τῆς	ἀνυπερβλήτου πρὸς πάντας εὐγνωμοσύνης ἥ
[10, 102]	πυρὸς ἀποτελεστικῶν ἀτόμων καὶ τὸ	τῆς	ἀστραπῆς φάντασμα ἀποτελουσῶν. Καὶ κατ'
[10, 143]	ἁπλῶς τῶν ἐν τῷ ἀπείρῳ.	Τῆς	ἀσφαλείας τῆς ἐξ ἀνθρώπων γενομένης
[10, 114]	τὴν ἐναντίαν κινεῖσθαι ἀντισπώμενα ὑπὸ	τῆς	αὐτῆς δίνης· καὶ παρὰ τὸ
[10, 123]	θεοῦ νόησις ὑπεγράφη, μηθὲν μήτε	τῆς	ἀφθαρσίας ἀλλότριον μήτε τῆς μακαριότητος
[10, 35]	πραγματείας τὸν κατεστοιχειωμένον δεῖ μνημονεύειν·	τῆς	γὰρ ἀθρόας ἐπιβολῆς πυκνὸν δεόμεθα,
[10, 86]	ταῦτά γε πλεοναχὴν ἔχει καὶ	τῆς	γενέσεως αἰτίαν καὶ τῆς οὐσίας
[10, 105]	πάλιν ἀνταπόδοσιν, ὅταν πυκνώμασι σφοδροτέροις	τῆς	γῆς ἀπαντήσῃ, ἐνδέχεται σεισμοὺς ἀποτελεῖσθαι.
[10, 106]	πλείους τρόπους τὰς κινήσεις ταύτας	τῆς	γῆς γίνεσθαι. Τὰ δὲ πνεύματα
[10, 105]	εἴσω ἐδάφη εἰς ἀντροειδεῖς τόπους	τῆς	γῆς ἐκπνευματοῦντα τὸν ἐπειλημμένον ἀέρα.
[10, 96]	σελήνης ἐπισκοτούσης, σελήνην δὲ τοῦ	τῆς	γῆς σκιάσματος, ἀλλὰ καὶ κατ'
[10, 79]	μηθὲν ἔτι πρὸς τὸ μακάριον	τῆς	γνώσεως συντείνειν, ἀλλ' ὁμοίως τοὺς
[10, 93]	ὕλης ἀεὶ ἐπιτηδείας ἐχομένως ἐμπιπραμένης	τῆς	δ' ἐκλειπούσης· ἢ καὶ ἐξ
[10, 144]	ἀλγοῦν ἐξαιρεθῇ, ἀλλὰ μόνον ποικίλλεται.	Τῆς	δὲ διανοίας τὸ πέρας τὸ
[10, 35]	γὰρ ἀθρόας ἐπιβολῆς πυκνὸν δεόμεθα,	τῆς	δὲ κατὰ μέρος οὐχ ὁμοίως.
[10, 34]	φωνήν. Καὶ ταῦτα δὴ περὶ	τῆς	διαιρέσεως καὶ τοῦ κριτηρίου στοιχειωδῶς.
[10, 29]	τῆς πρώτης, ὀλίγα προειπόντα περὶ	τῆς	διαιρέσεως τῆς κατ' αὐτὸν φιλοσοφίας.
[10, 51]	ἢ κατ' ἄλλας τινὰς ἐπιβολὰς	τῆς	διανοίας ἢ τῶν λοιπῶν κριτηρίων
[10, 31]	Ἐπικούρειοι καὶ τὰς φανταστικὰς ἐπιβολὰς	τῆς	διανοίας· λέγει δὲ καὶ ἐν
[10, 147]	πάθη καὶ πᾶσαν φανταστικὴν ἐπιβολὴν	τῆς	διανοίας, συνταράξεις καὶ τὰς λοιπὰς
[10, 142]	ἀσώτους ἡδονῶν ἔλυε τοὺς φόβους	τῆς	διανοίας τούς τε περὶ μετεώρων
[10, 79]	δ' ἐν τῇ ἱστορίᾳ πεπτωκός,	τῆς	δύσεως καὶ ἀνατολῆς καὶ τροπῆς
[10, 15]	τελευτῆσαι κατὰ τὸ δεύτερον ἔτος	τῆς	ἑβδόμης καὶ εἰκοστῆς καὶ ἑκατοστῆς
[10, 4]	Διοκλείων ἐλέγχων, ἅ ἐστι περὶ	τῆς	εἰκάδος, Καὶ Διονύσιος ὁ Ἁλικαρνασσεύς.
[10, 22]	διαλογισμῶν μνήμῃ. Σὺ δ' ἀξίως	τῆς	ἐκ μειρακίου παραστάσεως πρὸς ἐμὲ
[10, 8]	Σαννίδωρον· τούς τε Κυνικοὺς ἐχθροὺς	τῆς	Ἑλλάδος· καὶ τοὺς διαλεκτικοὺς πολυφθόρους,
[10, 28]	Μητρόδωρον, Περὶ τοῦ ὁρᾶν, Περὶ	τῆς	ἐν τῇ ἀτόμῳ γωνίας, Περὶ
[10, 14]	Χρονικοῖς, κατὰ τὸ τρίτον ἔτος	τῆς	ἐνάτης καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος ἐπὶ
[10, 143]	ἐν τῷ ἀπείρῳ. Τῆς ἀσφαλείας	τῆς	ἐξ ἀνθρώπων γενομένης μέχρι τινὸς
[10, 24]	Πρὸς τοὺς σοφιστάς, ἐννέα, Περὶ	τῆς	ἐπὶ σοφίαν πορείας, Περὶ τῆς
[10, 11]	~Διοκλῆς δ' ἐν τῇ τρίτῃ	τῆς	ἐπιδρομῆς φησιν εὐτελέστατα καὶ λιτότατα
[10, 24]	Πρὸς Τιμοκράτην, Περὶ μεγαλοψυχίας, Περὶ	τῆς	Ἐπικούρου ἀρρωστίας, Πρὸς τοὺς διαλεκτικούς,
[10, 23]	προαπεληλυθότος αὐτοῦ δηλονότι, ἐπισκήπτει περὶ	τῆς	ἐπιμελείας αὐτοῦ τῶν παίδων. Ἔσχε
[10, 20]	ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων ἀφαιροῦντες μετὰ	τῆς	Ἑρμάρχου γνώμης. Ἐπιμελείσθωσαν δὲ καὶ
[10, 138]	σύγγραμμα κατακλείσαντες, τέλει χρησάμενοι τῇ	τῆς	εὐδαιμονίας ἀρχῇ. ~Τὸ μακάριον καὶ
[10, 126]	ἐστὶν οὐ μόνον διὰ τὸ	τῆς	ζωῆς ἀσπαστόν, ἀλλὰ καὶ διὰ
[10, 124]	τὸν θάνατον ἀπολαυστὸν ποιεῖ τὸ	τῆς	ζωῆς θνητόν, οὐκ ἄπειρον προστιθεῖσα
[10, 145]	μὲν σὰρξ ἀπέλαβε τὰ πέρατα	τῆς	ἡδονῆς ἄπειρα, καὶ ἄπειρος αὐτὴν
[10, 128]	ὅταν δὲ μὴ ἀλγῶμεν, οὐκέτι	τῆς	ἡδονῆς δεόμεθα. Καὶ διὰ τοῦτο
[10, 136]	δὲ πρὸς τοὺς Κυρηναϊκοὺς περὶ	τῆς	ἡδονῆς· οἱ μὲν γὰρ τὴν
[10, 138]	δ' Ἐπίκουρος καὶ ἀχώριστόν φησι	τῆς	ἡδονῆς τὴν ἀρετὴν μόνην· τὰ
[10, 4]	τῶν ἀτόμων καὶ Ἀριστίππου περὶ	τῆς	ἡδονῆς ὡς ἴδια λέγειν. Μὴ
[10, 6]	σχολῆς ἐκφοιτήσας φησὶ δὶς αὐτὸν	τῆς	ἡμέρας ἐμεῖν ἀπὸ τρυφῆς, ἑαυτόν
[10, 84]	τε περὶ ἡμᾶς διετέλεις ἀξίως	τῆς	ἡμετέρας περὶ σεαυτὸν σπουδῆς καὶ
[10, 143]	εὐπορίᾳ εἰλικρινεστάτη γίνεται ἡ ἐκ	τῆς	ἡσυχίας καὶ ἐκχωρήσεως τῶν πολλῶν
[10, 111]	ἔξωθεν βιασαμένου τινὸς ῥεύματος ἢ	τῆς	θερμασίας ἐπιτηδείων πόρων ἐπιλαμβανομένης εἰς
[10, 19]	συζώντων μεθ' Ἑρμάρχου. Ὡσαύτως δὲ	τῆς	θυγατρὸς τῆς Μητροδώρου τὴν ἐπιμέλειαν
[10, 29]	ὀλίγα προειπόντα περὶ τῆς διαιρέσεως	τῆς	κατ' αὐτὸν φιλοσοφίας. Διαιρεῖται τοίνυν
[10, 50]	τὸν ἐκεῖθεν σύμμετρον ἐπερεισμὸν ἐκ	τῆς	κατὰ βάθος ἐν τῷ στερεμνίῳ
[10, 136]	τῆς τε κατὰ κίνησιν καὶ	τῆς	καταστηματικῆς. Ὁ δ' Ἐπίκουρος ἐν
[10, 46]	περιέχοντι γίνεσθαι τοιαῦται οὔτ' ἐπιτηδειότητες	τῆς	κατεργασίας τῶν κοιλωμάτων καὶ λεπτοτήτων
[10, 105]	κατ' αὐτὴν δὲ τὴν διάδοσιν	τῆς	κινήσεως ἐκ τῶν πτώσεων ἐδαφῶν
[10, 101]	κατεσπαρμένου φωτός, εἶτα συνελαυνομένου ὑπὸ	τῆς	κινήσεως νεφῶν τε καὶ πνευμάτων
[10, 58]	ἔχον· ἀλλ' ὅταν διὰ τὴν	τῆς	κοινότητος προσεμφέρειαν οἰηθῶμεν διαλήψεσθαί τι
[10, 123]	μήτε τῆς ἀφθαρσίας ἀλλότριον μήτε	τῆς	μακαριότητος ἀνοίκειον αὐτῷ πρόσαπτε· πᾶν
[10, 10]	ἡ πρὸς πάντας αὐτοῦ φιλανθρωπία.	Τῆς	μὲν γὰρ πρὸς θεοὺς ὁσιότητος
[10, 24]	τῆς ἐπὶ σοφίαν πορείας, Περὶ	τῆς	μεταβολῆς, Περὶ πλούτου, Πρὸς Δημόκριτον,
[10, 19]	Ἑρμάρχου. Ὡσαύτως δὲ τῆς θυγατρὸς	τῆς	Μητροδώρου τὴν ἐπιμέλειαν ποιείσθωσαν, καὶ
[10, 49]	φύσιν τοῦ τε χρώματος καὶ	τῆς	μορφῆς διὰ τοῦ ἀέρος τοῦ
[10, 35]	τῶν συντεταγμένων βίβλους διαθρεῖν ἐπιτομὴν	τῆς	ὅλης πραγματείας εἰς τὸ κατασχεῖν
[10, 35]	τῶν ὅλων ἐπιβλέψει τὸν τύπον	τῆς	ὅλης πραγματείας τὸν κατεστοιχειωμένον δεῖ
[10, 83]	τὰς πλείστας τῶν περιοδειῶν ὑπὲρ	τῆς	ὅλης φύσεως ποιεῖσθαι· ὅσοι δὲ
[10, 86]	καὶ τῆς γενέσεως αἰτίαν καὶ	τῆς	οὐσίας ταῖς αἰσθήσεσι σύμφωνον κατηγορίαν.
[10, 110]	τὸ διάστημα πάντοθεν ἴσον ὑπὸ	τῆς	ὄψεως θεωρεῖσθαι, ἢ σύνωσιν τοιαύτην
[10, 85]	μὴ ἄλλο τι τέλος ἐκ	τῆς	περὶ μετεώρων γνώσεως εἴτε κατὰ
[10, 35]	δύνωνται, καθ' ὅσον ἂν ἐφάπτωνται	τῆς	περὶ φύσεως θεωρίας. Καὶ τοὺς
[10, 110]	πρὸς τὰ μέρη. ~Τὸ δὲ	τῆς	περιφερείας τοῦτο φάντασμα γίνεται διὰ
[10, 14]	μηνὸς Γαμηλιῶνος ἑβδόμῃ, ἔτεσιν ὕστερον	τῆς	Πλάτωνος τελευτῆς ἑπτά. ~Ὑπάρχοντα δ'
[10, 53]	δεῖ νομίζειν τὸν ἀέρα ὑπὸ	τῆς	προϊεμένης φωνῆς ἢ καὶ τῶν
[10, 152]	ἀποβαίνῃ δὲ κατὰ τὸ συμφέρον	τῆς	πρὸς ἀλλήλους κοινωνίας, οὐκέτι τοῦτο
[10, 152]	ὅτι συμφέρει ἐν ταῖς χρείαις	τῆς	πρὸς ἀλλήλους κοινωνίας τῶν νομισθέντων
[10, 29]	περὶ βίων. Ἀρκτέον δὴ ἀπὸ	τῆς	πρώτης, ὀλίγα προειπόντα περὶ τῆς
[10, 103]	αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς κάτω τόπους,	τῆς	ῥήξεως γινομένης διὰ τὸ τοὺς
[10, 145]	παρεσκεύασεν. Ἡ δὲ διάνοια τοῦ	τῆς	σαρκὸς τέλους καὶ πέρατος λαβοῦσα
[10, 44]	ἡ περιπλοκὴ τὴν ἀποκατάστασιν ἐκ	τῆς	συγκρούσεως διδῷ. Ἀρχὴ δὲ τούτων
[10, 139]	οὓς δὲ καθ' ὁμοείδειαν ἐκ	τῆς	συνεχοῦς ἐπιρρύσεως τῶν ὁμοίων εἰδώλων
[10, 36]	γὰρ οἷόν τε τὸ πύκνωμα	τῆς	συνεχοῦς τῶν ὅλων περιοδείας εἰδέναι
[10, 64]	συγγεγενημένον αὐτῷ παρεσκεύαζεν, ὃ διὰ	τῆς	συντελεσθείσης περὶ αὐτὸ δυνάμεως κατὰ
[10, 6]	μὲν ἀδελφός, μαθητὴς δὲ αὐτοῦ	τῆς	σχολῆς ἐκφοιτήσας φησὶ δὶς αὐτὸν
[10, 14]	ἐτῶν ὑπάρχοντα δυοκαίδεκα, ἀφηγήσασθαι δὲ	τῆς	σχολῆς ἐτῶν ὄντα δύο πρὸς
[10, 136]	λέγουσιν οὕτω· νοουμένης δὲ ἡδονῆς	τῆς	τε κατὰ κίνησιν καὶ τῆς
[10, 37]	χρησίμης οὔσης τοῖς ᾠκειωμένοις φυσιολογίᾳ	τῆς	τοιαύτης ὁδοῦ, παρεγγυῶν τὸ συνεχὲς
[10, 108]	τοῦ ἀέρος τῶν τοιούτων, ἃ	τῆς	τοιαύτης ὑγρασίας ἀποτελεστικὰ γίνεται· καὶ
[10, 79]	πλείους, ὅταν τὸ θάμβος ἐκ	τῆς	τούτων προσκατανοήσεως μὴ δύνηται τὴν
[10, 82]	ὦ Ἡρόδοτε, ἔστι κεφαλαιωδέστατα ὑπὲρ	τῆς	τῶν ὅλων φύσεως ἐπιτετμημένα. ~Ὥστ'
[10, 45]	ἱκανὸν τύπον ὑποβάλλει ταῖς περὶ>	τῆς	τῶν ὄντων φύσεως ἐπινοίαις. Ἀλλὰ
[10, 3]	ὁ Ἐπικούρειος ἐν τῷ δεκάτῳ	τῆς	τῶν φιλοσόφων συντάξεως· ἀλλὰ καὶ
[10, 148]	μακαριότητα, πολὺ μέγιστόν ἐστιν ἡ	τῆς	φιλίας κτῆσις. Ἡ αὐτὴ γνώμη
[10, 17]	οἷς ἂν Ἕρμαρχος καταλίπῃ διαδόχοις	τῆς	φιλοσοφίας, ἐνδιατρίβειν κατὰ φιλοσοφίαν· καὶ
[10, 62]	ὑπὸ τὴν αἴσθησιν τὸ συνεχὲς	τῆς	φορᾶς γίνηται. Τὸ γὰρ προσδοξαζόμενον
[10, 115]	ἂν τόπον ἡ ὁρμὴ γένηται	τῆς	φορᾶς, εἰς τοῦτον φερομένου. Καὶ
[10, 62]	λόγου θεωρητοὶ χρόνοι τὸ συνεχὲς	τῆς	φορᾶς ἕξουσιν, οὐκ ἀληθές ἐστιν
[10, 47]	κἂν μέχρι τοσούτου τὸ τάχος	τῆς	φορᾶς μὴ ἀντικοπὲν καταλίπωμεν. Χρήσιμον
[10, 141]	τῶν τοιούτων βίος, ἀπέλαβον τὸ	τῆς	φύσεως ἀγαθόν· εἰ δὲ μὴ
[10, 148]	τῶν πραττομένων ἐπὶ τὸ τέλος	τῆς	φύσεως, ἀλλὰ προκαταστρέψεις εἴτε φυγὴν
[10, 150]	τὴν τοῦ ἀνθρώπου κενοδοξίαν. ~Τὸ	τῆς	φύσεως δίκαιόν ἐστι σύμβολον τοῦ
[10, 133]	παντὸς ἀφόβως ἔχοντος καὶ τὸ	τῆς	φύσεως ἐπιλελογισμένου τέλος, καὶ τὸ
[10, 141]	ἕνεκα ἐξ ἀρχῆς κατὰ τὸ	τῆς	φύσεως οἰκεῖον ὠρέχθησαν. Οὐδεμία ἡδονὴ
[10, 142]	ὑπῆρχεν ἢ τὰ κυριώτατα μέρη	τῆς	φύσεως, οὐκ ἄν ποτε διέφερον
[10, 144]	ἐκχωρήσεως τῶν πολλῶν ἀσφάλεια. ~Ὁ	τῆς	φύσεως πλοῦτος καὶ ὥρισται καὶ
[10, 66]	ἔκ τε τῶν φόβων καὶ	τῆς	χαρᾶς. Ὕπνον τε γίνεσθαι τῶν
[10, 108]	εἰληφότων ἀπόπαλσιν ἂν λαμβάνοι τὸ	τῆς	χιόνος τοῦτο ἄθροισμα. Καὶ κατ'
[10, 137]	οὖν καὶ μείζονας ἡδονὰς εἶναι	τῆς	ψυχῆς. Ἀποδείξει δὲ χρῆται τοῦ
[10, 128]	τοῦ σώματος ὑγίειαν καὶ τὴν	τῆς	ψυχῆς ἀταραξίαν, ἐπεὶ τοῦτο τοῦ
[10, 63]	τοῦτο δὲ πᾶν αἱ δυνάμεις	τῆς	ψυχῆς δηλοῦσι καὶ τὰ πάθη
[10, 128]	καὶ ζητεῖν ἕτερον ᾧ τὸ	τῆς	ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος ἀγαθὸν
[10, 66]	χαρᾶς. Ὕπνον τε γίνεσθαι τῶν	τῆς	ψυχῆς μερῶν τῶν παρ' ὅλην
[10, 64]	ὧν ἐκείνη κέκτηται· διὸ ἀπαλλαγείσης	τῆς	ψυχῆς οὐκ ἔχει τὴν αἴσθησιν.
[10, 65]	τῶν ἀτόμων πλῆθος εἰς τὴν	τῆς	ψυχῆς φύσιν. Καὶ μὴν καὶ
[10, 128]	ἡμᾶς γένηται, λύεται πᾶς ὁ	τῆς	ψυχῆς χειμών, οὐκ ἔχοντος τοῦ
[10, 14]	κατὰ τὸ τρίτον ἔτος τῆς	ἐνάτης	καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος ἐπὶ Σωσιγένους
[10, 26]	λευκός. ~Ζήνων τε ὁ Σιδώνιος,	ἀκροατὴς	Ἀπολλοδώρου, πολυγράφος ἀνήρ· καὶ Δημήτριος
[10, 28]	Περὶ δώρων καὶ χάριτος, Πολυμήδης,	Τιμοκράτης	γʹ Μητρόδωρος εʹ Ἀντίδωρος βʹ
[10, 19]	Ἑρμάρχῳ. Διδότωσαν δ' Ἀμυνόμαχος καὶ	Τιμοκράτης	ἐκ τῶν ὑπαρχουσῶν ἡμῖν προσόδων
[10, 6]	μάλιστα λοιδορεῖ. Καὶ μὴν καὶ	Τιμοκράτης	ἐν τοῖς ἐπιγραφομένοις Εὐφραντοῖς ὁ
[10, 17]	ἐν Μελίτῃ παρεχέτωσαν Ἀμυνόμαχος καὶ	Τιμοκράτης	ἐνοικεῖν Ἑρμάρχῳ καὶ τοῖς μετ'
[10, 20]	ἡλικίαν ἔλθῃ, μερισάτωσαν Ἀμυνόμαχος καὶ	Τιμοκράτης	ὅσον ἂν ἐπιδέχηται ἀπὸ τῶν
[10, 19]	~Ἐπιμελείσθωσαν δὲ καὶ Ἀμυνόμαχος καὶ	Τιμοκράτης	τοῦ υἱοῦ τοῦ Μητροδώρου Ἐπικούρου
[10, 4]	εἶναί τε γνησίως ἀστόν, ὡς	Τιμοκράτης	φησὶ καὶ Ἡρόδοτος ἐν τῷ
[10, 1]	~Ἐπίκουρος. ~Ἐπίκουρος Νεοκλέους καὶ	Χαιρεστράτης,	Ἀθηναῖος, τῶν δήμων Γαργήττιος, γένους
[10, 6]	Εὐφραντοῖς ὁ Μητροδώρου μὲν ἀδελφός,	μαθητὴς	δὲ αὐτοῦ τῆς σχολῆς ἐκφοιτήσας
[10, 102]	δυνάμενον συνθεωρεῖν. Προτερεῖ δὲ ἀστραπὴ	βροντῆς	ἐν τοιᾷδέ τινι περιστάσει νεφῶν
[10, 44]	τε οὖσα ποιεῖσθαι· ἥ τε	στερεότης	ἡ ὑπάρχουσα αὐταῖς κατὰ τὴν
[10, 51]	ψεῦδος γίνεται. ~Ἥ τε γὰρ	ὁμοιότης	τῶν φαντασμῶν οἱονεὶ ἐν εἰκόνι
[10, 54]	ἐξ ἀνάγκης σχήματος συμφυῆ ἐστι.	Ποιότης	γὰρ πᾶσα μεταβάλλει· αἱ δὲ
[10, 77]	ἐν ταῖς ψυχαῖς αὐτὴ ἡ	ὑπεναντιότης	παρασκευάσει. Ὅθεν δὴ κατὰ τὰς
[10, 59]	ἐπὶ τῶν ἀοράτων. Ἡ γὰρ	κοινότης	ἡ ὑπάρχουσα αὐτοῖς πρὸς τὰ
[10, 10]	εὐποιία πρός τε τοὺς οἰκέτας	ἡμερότης,	ὡς δῆλον κἀκ τῶν διαθηκῶν
[10, 144]	δίκαιος ἀταρακτότατος, ὁ δ' ἄδικος	πλείστης	ταραχῆς γέμων. Οὐκ ἐπαύξεται ἐν
[10, 15]	δεύτερον ἔτος τῆς ἑβδόμης καὶ	εἰκοστῆς	καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος ἐπὶ Πυθαράτου
[10, 15]	τῆς ἑβδόμης καὶ εἰκοστῆς καὶ	ἑκατοστῆς	Ὀλυμπιάδος ἐπὶ Πυθαράτου ἔτη βιώσαντα
[10, 14]	τρίτον ἔτος τῆς ἐνάτης καὶ	ἑκατοστῆς	Ὀλυμπιάδος ἐπὶ Σωσιγένους ἄρχοντος μηνὸς
[10, 105]	τοῦ πνεύματος γίνηται· ἕως δὲ	θαλάττης	δῖνοι ἀποτελοῦνται. Σεισμοὺς ἐνδέχεται γίνεσθαι
[10, 110]	ἢ καὶ τὸν πέριξ ἀέρα	αὐτῆς	ἀναστέλλοντος συμμέτρως πάντοθεν εἰς τὸ
[10, 114]	ἐναντίαν κινεῖσθαι ἀντισπώμενα ὑπὸ τῆς	αὐτῆς	δίνης· καὶ παρὰ τὸ περιφέρεσθαι
[10, 19]	τῶν φιλοσοφούντων μετ' αὐτοῦ, οὔσης	αὐτῆς	εὐτάκτου καὶ πειθαρχούσης Ἑρμάρχῳ. Διδότωσαν
[10, 66]	καὶ τὸ μέν τι ἄλογον	αὐτῆς,	ὃ τῷ λοιπῷ παρεσπάρθαι σώματι·
[10, 122]	εὐδαιμονίαν, εἴ περ παρούσης μὲν	αὐτῆς	πάντα ἔχομεν, ἀπούσης δὲ πάντα
[10, 105]	ἀπόληψιν καὶ παρὰ μικροὺς ὄγκους	αὐτῆς	παράθεσιν καὶ συνεχῆ κίνησιν, ὃ
[10, 110]	τὴν σελήνην ἢ τὰ ἀπ'	αὐτῆς	ῥεύματα ἀποφερόμενα ὁμαλῶς ἀναστέλλοντος ἐπὶ
[10, 145]	καὶ ὁ πεπερασμένος, ἐάν τις	αὐτῆς	τὰ πέρατα καταμετρήσῃ τῷ λογισμῷ.
[10, 31]	οὐδεμιᾶς δεκτική· οὔτε γὰρ ὑφ'	αὑτῆς	κινεῖται οὔτε ὑφ' ἑτέρου κινηθεῖσα
[10, 94]	τε ἐνδέχεται τὴν σελήνην ἐξ	ἑαυτῆς	ἔχειν τὸ φῶς, ~ἐνδέχεται δὲ
[10, 37]	οὔσης τοῖς ᾠκειωμένοις φυσιολογίᾳ τῆς	τοιαύτης	ὁδοῦ, παρεγγυῶν τὸ συνεχὲς ἐνέργημα
[10, 92]	γενέσθαι δύνασθαι καὶ κατὰ σβέσιν,	τοιαύτης	οὔσης περιστάσεως καὶ καθ' ἑκατέρους
[10, 108]	ἀέρος τῶν τοιούτων, ἃ τῆς	τοιαύτης	ὑγρασίας ἀποτελεστικὰ γίνεται· καὶ κατ'
[10, 130]	ἥδιστα πολυτελείας ἀπολαύουσιν οἱ ἥκιστα	ταύτης	δεόμενοι, καὶ ὅτι τὸ μὲν
[10, 128]	καὶ συγγενικὸν ἔγνωμεν, καὶ ἀπὸ	ταύτης	καταρχόμεθα πάσης αἱρέσεως καὶ φυγῆς
[10, 65]	ἀναισθητεῖ· ἀλλ' ἃ ἂν καὶ	ταύτης	ξυναπόληται τοῦ στεγάζοντος λυθέντος εἶθ'
[10, 75]	τὸν δὲ λογισμὸν τὰ ὑπὸ	ταύτης	παρεγγυηθέντα ὕστερον ἐπακριβοῦν καὶ προσεξευρίσκειν
[10, 134]	γὰρ ἀγαθὸν ἢ κακὸν ἐκ	ταύτης	πρὸς τὸ μακαρίως ζῆν ἀνθρώποις
[10, 134]	μεγάλων ἀγαθῶν ἢ κακῶν ὑπὸ	ταύτης	χορηγεῖσθαι) ~κρεῖττον εἶναι νομίζοντος εὐλογίστως
[10, 14]	ἑβδόμῃ, ἔτεσιν ὕστερον τῆς Πλάτωνος	τελευτῆς	ἑπτά. ~Ὑπάρχοντα δ' αὐτὸν ἐτῶν
[10, 25]	γέγραφεν ὁ Ἐπίκουρος· ἔτι τε	Κολώτης	καὶ Ἰδομενεύς, καὶ αὐτοὶ Λαμψακηνοί.
[10, 29]	βίων. Ἀρκτέον δὴ ἀπὸ τῆς	πρώτης,	ὀλίγα προειπόντα περὶ τῆς διαιρέσεως
[10, 84]	εὐπερίγραφον διαλογισμὸν ἀποστεῖλαι ἵνα ῥᾳδίως	μνημονεύῃς·	τὰ γὰρ ἐν ἄλλοις ἡμῖν
[10, 146]	οὐχ ἕξεις οὐδ' ἃς ἂν	φῇς	αὐτῶν διεψεῦσθαι πρὸς τί ποιούμενος
[10, 28]	ἐν τῇ ἀτόμῳ γωνίας, Περὶ	ἁφῆς,	Περὶ εἱμαρμένης, Περὶ παθῶν δόξαι
[10, 86]	ὅτι τὸ πᾶν σώματα καὶ	ἀναφὴς	φύσις ἐστίν, ἢ ὅτι ἄτομα
[10, 13]	ἐστίν, Ἀριστοφάνης ὁ γραμματικὸς αἰτιᾶται.	Σαφὴς	δ' ἦν οὕτως, ὡς καὶ
[10, 118]	σοφὸν οὐ δοκεῖ αὐτοῖς· οὐδὲ	ταφῆς	φροντιεῖν· οὐδὲ θεόπεμπτον εἶναι τὸν
[10, 84]	δυσμνημόνευτα εἶναι, καί τοι, ὡς	ἔφης,	συνεχῶς αὐτὰ βαστάζεις. Ἡμεῖς δὲ
[10, 151]	τοῦ παρόντος λανθάνῃ. Μέχρι μὲν	καταστροφῆς	ἄδηλον εἰ καὶ λήσει. Κατὰ
[10, 49]	τοῦ τε χρώματος καὶ τῆς	μορφῆς	διὰ τοῦ ἀέρος τοῦ μεταξὺ
[10, 50]	διανοίᾳ ἢ τοῖς αἰσθητηρίοις εἴτε	μορφῆς	εἴτε συμβεβηκότων, μορφή ἐστιν αὕτη
[10, 6]	δι' ἀκροαμάτων καὶ τὰς διὰ	μορφῆς.	Ἔν τε τῇ πρὸς Πυθοκλέα
[10, 6]	αὐτὸν τῆς ἡμέρας ἐμεῖν ἀπὸ	τρυφῆς,	ἑαυτόν τε διηγεῖται μόγις ἐκφυγεῖν
[10, 144]	ἀταρακτότατος, ὁ δ' ἄδικος πλείστης	ταραχῆς	γέμων. Οὐκ ἐπαύξεται ἐν τῇ
[10, 146]	δὲ μή, πάντα ἀκρισίας καὶ	ταραχῆς	ἔσται μεστά. Εἰ μάχῃ πάσαις
[10, 48]	ἀπὸ τῶν σωμάτων τοῦ ἐπιπολῆς	συνεχής,	οὐκ ἐπίδηλος τῇ μειώσει διὰ
[10, 92]	δὲ δίνην κατὰ τὴν ἐξ	ἀρχῆς	ἐν τῇ γενέσει τοῦ κόσμου
[10, 77]	Ὅθεν δὴ κατὰ τὰς ἐξ	ἀρχῆς	ἐναπολήψεις τῶν συστροφῶν τούτων ἐν
[10, 140]	ἐξ ἀνθρώπων, ἦν κατὰ φύσιν	{ἀρχῆς	καὶ βασιλείας} ἀγαθόν, ἐξ ὧν
[10, 30]	δ' αὐτὸ περὶ κριτηρίου καὶ	ἀρχῆς,	καὶ στοιχειωτικόν· τὸ δὲ φυσικὸν
[10, 115]	οὗ ἂν ἡ ὁρμὴ ἐξ	ἀρχῆς	κατὰ τὴν σύνοδον γένηται· καὶ
[10, 141]	οὐκ ἔχουσιν οὗ ἕνεκα ἐξ	ἀρχῆς	κατὰ τὸ τῆς φύσεως οἰκεῖον
[10, 75]	Ὅθεν καὶ τὰ ὀνόματα ἐξ	ἀρχῆς	μὴ θέσει γενέσθαι, ἀλλ' αὐτὰς
[10, 113]	παρὰ τὸ κύκλῳ κινούμενα ἐξ	ἀρχῆς	οὕτω κατηναγκάσθαι, ὥστε τὰ μὲν
[10, 93]	δ' ἐκλειπούσης· ἢ καὶ ἐξ	ἀρχῆς	τοιαύτην δίνην κατειληθῆναι τοῖς ἄστροις
[10, 133]	γίνεσθαι λέγοντος> ἃ δὲ ἀπὸ	τύχης,	ἃ δὲ παρ' ἡμᾶς διὰ
[10, 68]	πάντα τὰ διαλογίσματα τὰ> περὶ	ψυχῆς	ἀνάγων τις ἐπὶ τὰ πάθη
[10, 137]	καὶ μείζονας ἡδονὰς εἶναι τῆς	ψυχῆς.	Ἀποδείξει δὲ χρῆται τοῦ τέλος
[10, 128]	σώματος ὑγίειαν καὶ τὴν τῆς	ψυχῆς	ἀταραξίαν, ἐπεὶ τοῦτο τοῦ μακαρίως
[10, 63]	δὲ πᾶν αἱ δυνάμεις τῆς	ψυχῆς	δηλοῦσι καὶ τὰ πάθη καὶ
[10, 136]	ὁ δὲ ἀμφότερα τὰ γένη>	ψυχῆς	καὶ σώματος, ὥς φησιν ἐν
[10, 128]	ζητεῖν ἕτερον ᾧ τὸ τῆς	ψυχῆς	καὶ τοῦ σώματος ἀγαθὸν συμπληρώσεται.
[10, 66]	Ὕπνον τε γίνεσθαι τῶν τῆς	ψυχῆς	μερῶν τῶν παρ' ὅλην τὴν
[10, 64]	ἐκείνη κέκτηται· διὸ ἀπαλλαγείσης τῆς	ψυχῆς	οὐκ ἔχει τὴν αἴσθησιν. Οὐ
[10, 65]	ἀτόμων πλῆθος εἰς τὴν τῆς	ψυχῆς	φύσιν. Καὶ μὴν καὶ διαλυομένου
[10, 128]	γένηται, λύεται πᾶς ὁ τῆς	ψυχῆς	χειμών, οὐκ ἔχοντος τοῦ ζῴου
[10, 126]	οὐ μόνον διὰ τὸ τῆς	ζωῆς	ἀσπαστόν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ
[10, 124]	θάνατον ἀπολαυστὸν ποιεῖ τὸ τῆς	ζωῆς	θνητόν, οὐκ ἄπειρον προστιθεῖσα χρόνον
[10, 28]	τρεῖς ἐπιστολὰς αὐτοῦ παραθέμενος, ἐν	αἷς	πᾶσαν τὴν ἑαυτοῦ φιλοσοφίαν ἐπιτέτμηται·
[10, 149]	στεφάνους καὶ ἀνδριάντων ἀναθέσεις. Ἐν	αἷς	τῶν φυσικῶν ἐπιθυμιῶν, μὴ ἐπ'
[10, 139]	ἔχει οὔτεἄλλῳ παρέχει, ὥστε οὔτε	ὀργαῖς	οὔτε χάρισι συνέχεται· ἐνἀσθενεῖ γὰρ
[10, 82]	κατὰ δὲ τὸ ἴδιον ταῖς	ἰδίαις,	καὶ πάσῃ τῇ παρούσῃ καθ'
[10, 124]	ὠφέλειαι τοῖς ἀγαθοῖς> Ταῖς γὰρ	ἰδίαις	οἰκειούμενοι διὰ παντὸς ἀρεταῖς τοὺς
[10, 84]	τὴν δέησιν ἀπεδεξάμεθα καὶ ἐλπίσιν	ἡδείαις	συνεσχέθημεν. ~Γράψαντες οὖν τὰ λοιπὰ
[10, 73]	καὶ τοῖς πάθεσι καὶ ταῖς	ἀπαθείαις,	καὶ κινήσεσι καὶ στάσεσιν, ἴδιόν
[10, 152]	ἐπιμαρτυρούμενον ὅτι συμφέρει ἐν ταῖς	χρείαις	τῆς πρὸς ἀλλήλους κοινωνίας τῶν
[10, 113]	δὲ κατὰ τὴν ἅμα τισὶν	ἀνωμαλίαις	χρωμένην· ἐνδέχεται δὲ καὶ καθ'
[10, 45]	περὶ> τῆς τῶν ὄντων φύσεως	ἐπινοίαις.	Ἀλλὰ μὴν καὶ κόσμοι ἄπειροί
[10, 147]	προσμένον ἅπαν ἐν ταῖς δοξαστικαῖς	ἐννοίαις	καὶ τὸ μὴ τὴν ἐπιμαρτύρησιν,
[10, 119]	σοφόν, ὡς Ἐπίκουρος ἐν ταῖς	Διαπορίαις	καὶ ἐν ταῖς Περὶ φύσεως.
[10, 31]	Ἡρόδοτον ἐπιτομῇ καὶ ἐν ταῖς	Κυρίαις	δόξαις· Πᾶσα γάρ, φησίν, αἴσθησις
[10, 120]	εὐφρανθήσεσθαι τῶν ἄλλων ἐν ταῖς	θεωρίαις.	~(Εἰκόνας τε ἀναθήσειν. Εὖ> εἰ
[10, 23]	αὐτὸς Ἐπίκουρος ἐν ταῖς προειρημέναις	διαθήκαις,	ὡς προαπεληλυθότος αὐτοῦ δηλονότι, ἐπισκήπτει
[10, 9]	οἵ τε γνώριμοι πάντες ταῖς	δογματικαῖς	αὐτοῦ σειρῆσι προσκατασχεθέντες, πλὴν Μητροδώρου
[10, 147]	τὸ προσμένον ἅπαν ἐν ταῖς	δοξαστικαῖς	ἐννοίαις καὶ τὸ μὴ τὴν
[10, 9]	πάντας εὐγνωμοσύνης ἥ τε πατρὶς	χαλκαῖς	εἰκόσι τιμήσασα, οἵ τε φίλοι
[10, 6]	τετάρτῳ τῶν Πρὸς Ἐπίκουρον. ~Καὶ	ἄλλαις	δὲ πολλαῖς ἑταίραις γράφειν, καὶ
[10, 47]	μηθὲν ἀντικόπτειν ἢ ὀλίγα ἀντικόπτειν,	πολλαῖς	δὲ καὶ ἀπείροις εὐθὺς ἀντικόπτειν
[10, 6]	Πρὸς Ἐπίκουρον. ~Καὶ ἄλλαις δὲ	πολλαῖς	ἑταίραις γράφειν, καὶ μάλιστα Λεοντίῳ,
[10, 9]	πλῆθος ὡς μηδ' ἂν πόλεσιν	ὅλαις	μετρεῖσθαι δύνασθαι· οἵ τε γνώριμοι
[10, 36]	παντὸς ἀκριβώματος γίνεται, τὸ ταῖς	ἐπιβολαῖς	ὀξέως δύνασθαι χρῆσθαι, ἑκάστων πρὸς
[10, 14]	σαφήνειαν ἀπαιτεῖν. ~Καὶ ἐν ταῖς	ἐπιστολαῖς	ἀντὶ τοῦ Χαίρειν Εὖ πράττειν
[10, 15]	ὥς φησι καὶ Ἕρμαρχος ἐν	ἐπιστολαῖς,	ἡμέρας νοσήσαντα τετταρεσκαίδεκα. Ὅτε καί
[10, 30]	ταῖς Περὶ βίων βίβλοις καὶ	ἐπιστολαῖς	καὶ τῷ Περὶ τέλους. Εἰώθασι
[10, 30]	ἑπτὰ καὶ τριάκοντα καὶ ταῖς	ἐπιστολαῖς	κατὰ στοιχεῖον· τὸ δὲ ἠθικὸν
[10, 4]	τὸν Λυσιμάχου διοικητήν, ἐν ταῖς	ἐπιστολαῖς	Παιᾶνα καὶ ἄνακτα καλοῦντα· ~ἀλλὰ
[10, 8]	~Καὶ αὐτὸν Ἐπίκουρον ἐν ταῖς	ἐπιστολαῖς	περὶ Ναυσιφάνους λέγειν· Ταῦτα ἤγαγεν
[10, 5]	αὐτὸ τοῦτο. Ἔν τε ταῖς	ἐπιστολαῖς	πρὸς μὲν Λεόντιον Παιὰν ἄναξ,
[10, 11]	Αὐτός τέ φησιν ἐν ταῖς	ἐπιστολαῖς,	ὕδατι μόνον ἀρκεῖσθαι καὶ ἄρτῳ
[10, 131]	Τὸ συνεθίζειν οὖν ἐν ταῖς	ἁπλαῖς	καὶ οὐ πολυτελέσι διαίταις καὶ
[10, 8]	καὶ γραφέα Δημοκρίτου καὶ ἐν	κώμαις	γράμματα διδάσκειν· Ἡράκλειτόν τε κυκητὴν
[10, 152]	ἦν δίκαιον τοῖς μὴ φωναῖς	κεναῖς	ἑαυτοὺς συνταράττουσιν ἀλλ' ἁπλῶς εἰς
[10, 23]	καὶ αὐτὸς Ἐπίκουρος ἐν ταῖς	προειρημέναις	διαθήκαις, ὡς προαπεληλυθότος αὐτοῦ δηλονότι,
[10, 23]	πάντα, καθὰ καὶ Ἐπίκουρος ἐν	προηγουμέναις	γραφαῖς μαρτυρεῖ καὶ ἐν τῷ
[10, 82]	κατὰ μὲν τὸ κοινὸν ταῖς	κοιναῖς,	κατὰ δὲ τὸ ἴδιον ταῖς
[10, 81]	ὅτι τάραχος ὁ κυριώτατος ταῖς	ἀνθρωπίναις	ψυχαῖς γίνεται ἐν τῷ ταῦτα
[10, 121]	κατὰ κοινωνίαν ἐν τοῖς ταῖς	ἡδοναῖς	ἐκπεπληρωμ< ένοις> (Τὴν εὐδαιμονίαν διχῆ
[10, 152]	χρόνον ἦν δίκαιον τοῖς μὴ	φωναῖς	κεναῖς ἑαυτοὺς συνταράττουσιν ἀλλ' ἁπλῶς
[10, 31]	ἐπιτομῇ καὶ ἐν ταῖς Κυρίαις	δόξαις·	Πᾶσα γάρ, φησίν, αἴσθησις ἄλογός
[10, 81]	αὐτούς, καὶ ἐν τῷ μὴ	δόξαις	ταῦτα πάσχειν ἀλλ' ἀλόγῳ γέ
[10, 73]	προσδεῖται ἀλλ' ἐπιλογισμοῦ, ὅτι ταῖς	ἡμέραις	καὶ ταῖς νυξὶ συμπλέκομεν καὶ
[10, 6]	Ἐπίκουρον. ~Καὶ ἄλλαις δὲ πολλαῖς	ἑταίραις	γράφειν, καὶ μάλιστα Λεοντίῳ, ἧς
[10, 49]	ἢ τὴν διάνοιαν, ὠκέως ταῖς	φοραῖς	χρωμένων, ~εἶτα διὰ ταύτην τὴν
[10, 42]	εἰσιν αἱ ὅμοιαι, ταῖς δὲ	διαφοραῖς	οὐχ ἁπλῶς ἄπειροι ἀλλὰ μόνον
[10, 42]	ἃ διαλύονται, ἀπερίληπτά ἐστι ταῖς	διαφοραῖς	τῶν σχημάτων· οὐ γὰρ δυνατὸν
[10, 32]	Οὔθ' ἡ ἑτέρα τὴν ἑτέραν,	πάσαις	γὰρ προσέχομεν. Καὶ τὸ τὰ
[10, 146]	ταραχῆς ἔσται μεστά. Εἰ μάχῃ	πάσαις	ταῖς αἰσθήσεσιν, οὐχ ἕξεις οὐδ'
[10, 72]	βελτίους μεταληπτέον, ἀλλ' αὐταῖς ταῖς	ὑπαρχούσαις	κατ' αὐτοῦ χρηστέον, οὔτε ἄλλο
[10, 82]	πάθεσι προσεκτέον τοῖς παροῦσι καὶ	ταῖς	αἰσθήσεσι, κατὰ μὲν τὸ κοινὸν
[10, 86]	γενέσεως αἰτίαν καὶ τῆς οὐσίας	ταῖς	αἰσθήσεσι σύμφωνον κατηγορίαν. Οὐ γὰρ
[10, 48]	Οὐθὲν γὰρ τούτων ἀντιμαρτυρεῖ< ται>	ταῖς	αἰσθήσεσιν, ἂν βλέπῃ τίς τινα
[10, 146]	ἔσται μεστά. Εἰ μάχῃ πάσαις	ταῖς	αἰσθήσεσιν, οὐχ ἕξεις οὐδ' ἃς
[10, 81]	κατανοεῖν, ὅτι τάραχος ὁ κυριώτατος	ταῖς	ἀνθρωπίναις ψυχαῖς γίνεται ἐν τῷ
[10, 9]	πρὸς Καρνεάδην ἀποχωρήσαντος, τάχα βαρυνθέντος	ταῖς	ἀνυπερβλήτοις αὐτοῦ χρηστότησιν. Ἥ τε
[10, 73]	δὲ καὶ τοῖς πάθεσι καὶ	ταῖς	ἀπαθείαις, καὶ κινήσεσι καὶ στάσεσιν,
[10, 131]	προσενέγκηται. Τὸ συνεθίζειν οὖν ἐν	ταῖς	ἁπλαῖς καὶ οὐ πολυτελέσι διαίταις
[10, 55]	δεῖ νομίζειν πᾶν μέγεθος ἐν	ταῖς	ἀτόμοις ὑπάρχειν, ἵνα μὴ τὰ
[10, 124]	ἐπάγονται καὶ ὠφέλειαι τοῖς ἀγαθοῖς>	Ταῖς	γὰρ ἰδίαις οἰκειούμενοι διὰ παντὸς
[10, 42]	ἁπλῶς ἄπειροί εἰσιν αἱ ὅμοιαι,	ταῖς	δὲ διαφοραῖς οὐχ ἁπλῶς ἄπειροι
[10, 41]	φθαρήσεσθαι, ἀλλ' ἰσχύοντα ὑπομένειν ἐν	ταῖς	διαλύσεσι τῶν συγκρίσεων, πλήρη τὴν
[10, 54]	ἐπειδήπερ δεῖ τι ὑπομένειν ἐν	ταῖς	διαλύσεσι τῶν συγκρίσεων στερεὸν καὶ
[10, 119]	τὸν σοφόν, ὡς Ἐπίκουρος ἐν	ταῖς	Διαπορίαις καὶ ἐν ταῖς Περὶ
[10, 42]	εἰς ἃ διαλύονται, ἀπερίληπτά ἐστι	ταῖς	διαφοραῖς τῶν σχημάτων· οὐ γὰρ
[10, 9]	δύνασθαι· οἵ τε γνώριμοι πάντες	ταῖς	δογματικαῖς αὐτοῦ σειρῆσι προσκατασχεθέντες, πλὴν
[10, 147]	καὶ τὸ προσμένον ἅπαν ἐν	ταῖς	δοξαστικαῖς ἐννοίαις καὶ τὸ μὴ
[10, 44]	θέσιν τῶν ἀτόμων ἀλλάττεσθαι ἐν	ταῖς	Δώδεκα στοιχειώσεσί φησι. Πᾶν τε
[10, 18]	τὴν γινομένην σύνοδον ἑκάστου μηνὸς	ταῖς	εἰκάσι τῶν συμφιλοσοφούντων ἡμῖν εἰς
[10, 36]	τοῦ παντὸς ἀκριβώματος γίνεται, τὸ	ταῖς	ἐπιβολαῖς ὀξέως δύνασθαι χρῆσθαι, ἑκάστων
[10, 14]	ἢ σαφήνειαν ἀπαιτεῖν. ~Καὶ ἐν	ταῖς	ἐπιστολαῖς ἀντὶ τοῦ Χαίρειν Εὖ
[10, 30]	βίβλοις ἑπτὰ καὶ τριάκοντα καὶ	ταῖς	ἐπιστολαῖς κατὰ στοιχεῖον· τὸ δὲ
[10, 4]	κολακεύειν τὸν Λυσιμάχου διοικητήν, ἐν	ταῖς	ἐπιστολαῖς Παιᾶνα καὶ ἄνακτα καλοῦντα·
[10, 8]	ἀνδραπόδων. ~Καὶ αὐτὸν Ἐπίκουρον ἐν	ταῖς	ἐπιστολαῖς περὶ Ναυσιφάνους λέγειν· Ταῦτα
[10, 5]	κολακεύειν αὐτὸ τοῦτο. Ἔν τε	ταῖς	ἐπιστολαῖς πρὸς μὲν Λεόντιον Παιὰν
[10, 11]	φίλων. Αὐτός τέ φησιν ἐν	ταῖς	ἐπιστολαῖς, ὕδατι μόνον ἀρκεῖσθαι καὶ
[10, 7]	Ἐρώτιον καὶ Νικίδιον. Καὶ ἐν	ταῖς	ἑπτὰ καὶ τριάκοντα βίβλοις ταῖς
[10, 121]	αὐτὴν κατὰ κοινωνίαν ἐν τοῖς	ταῖς	ἡδοναῖς ἐκπεπληρωμ< ένοις> (Τὴν εὐδαιμονίαν
[10, 73]	ἀποδείξεως προσδεῖται ἀλλ' ἐπιλογισμοῦ, ὅτι	ταῖς	ἡμέραις καὶ ταῖς νυξὶ συμπλέκομεν
[10, 120]	τε εὐφρανθήσεσθαι τῶν ἄλλων ἐν	ταῖς	θεωρίαις. ~(Εἰκόνας τε ἀναθήσειν. Εὖ>
[10, 82]	κοιναῖς, κατὰ δὲ τὸ ἴδιον	ταῖς	ἰδίαις, καὶ πάσῃ τῇ παρούσῃ
[10, 66]	ἐν τούτῳ τῷ συστήματι καὶ	ταῖς	κινήσεσι ταύταις χρώμενον, ὅταν τὰ
[10, 112]	τῶν ἄστρων πλανᾶσθαι, εἰ οὕτω	ταῖς	κινήσεσι χρώμενα συμβαίνει, ~τινὰ δὲ
[10, 82]	αἰσθήσεσι, κατὰ μὲν τὸ κοινὸν	ταῖς	κοιναῖς, κατὰ δὲ τὸ ἴδιον
[10, 31]	πρὸς Ἡρόδοτον ἐπιτομῇ καὶ ἐν	ταῖς	Κυρίαις δόξαις· Πᾶσα γάρ, φησίν,
[10, 47]	στοιχεῖον. Εἶθ' ὅτι τὰ εἴδωλα	ταῖς	λεπτότησιν ἀνυπερβλήτοις κέχρηται οὐθὲν ἀντιμαρτυρεῖ
[10, 150]	καθ' ἑαυτὸ δικαιοσύνη, ἀλλ' ἐν	ταῖς	μετ' ἀλλήλων συστροφαῖς καθ' ὁπηλίκους
[10, 73]	ἐπιλογισμοῦ, ὅτι ταῖς ἡμέραις καὶ	ταῖς	νυξὶ συμπλέκομεν καὶ τοῖς τούτων
[10, 30]	φυγῆς· ἔστι δὲ καὶ ἐν	ταῖς	Περὶ βίων βίβλοις καὶ ἐπιστολαῖς
[10, 45]	μνημονευομένων τὸν ἱκανὸν τύπον ὑποβάλλει	ταῖς	περὶ> τῆς τῶν ὄντων φύσεως
[10, 30]	θεωρίαν πᾶσαν, καὶ ἔστιν ἐν	ταῖς	Περὶ φύσεως βίβλοις ἑπτὰ καὶ
[10, 119]	ἐν ταῖς Διαπορίαις καὶ ἐν	ταῖς	Περὶ φύσεως. Κατὰ περίστασιν δέ
[10, 7]	ταῖς ἑπτὰ καὶ τριάκοντα βίβλοις	ταῖς	Περὶ φύσεως τὰ πλεῖστα ταὐτὰ
[10, 56]	μὴ πάντα ἀσθενῆ ποιῶμεν κἀν	ταῖς	περιλήψεσι τῶν ἀθρόων εἰς τὸ
[10, 135]	ἀλογίστως εὐτυχεῖν· βέλτιον γὰρ ἐν	ταῖς	πράξεσι τὸ καλῶς κριθὲν μὴ>
[10, 23]	ἄγοντα, καὶ αὐτὸς Ἐπίκουρος ἐν	ταῖς	προειρημέναις διαθήκαις, ὡς προαπεληλυθότος αὐτοῦ
[10, 7]	Λεόντιον ἐπιστολῇ γράφει καὶ ἐν	ταῖς	πρὸς τοὺς ἐν Μυτιλήνῃ φιλοσόφους.
[10, 72]	ὡς βελτίους μεταληπτέον, ἀλλ' αὐταῖς	ταῖς	ὑπαρχούσαις κατ' αὐτοῦ χρηστέον, οὔτε
[10, 49]	ὄψιν ἢ τὴν διάνοιαν, ὠκέως	ταῖς	φοραῖς χρωμένων, ~εἶτα διὰ ταύτην
[10, 152]	μὲν ἐπιμαρτυρούμενον ὅτι συμφέρει ἐν	ταῖς	χρείαις τῆς πρὸς ἀλλήλους κοινωνίας
[10, 77]	μή, τὸν μέγιστον τάραχον ἐν	ταῖς	ψυχαῖς αὐτὴ ἡ ὑπεναντιότης παρασκευάσει.
[10, 124]	γὰρ ἰδίαις οἰκειούμενοι διὰ παντὸς	ἀρεταῖς	τοὺς ὁμοίους ἀποδέχονται, πᾶν τὸ
[10, 131]	ταῖς ἁπλαῖς καὶ οὐ πολυτελέσι	διαίταις	καὶ ὑγιείας ἐστὶ συμπληρωτικὸν καὶ
[10, 7]	ταὐτὰ λέγειν καὶ ἀντιγράφειν ἐν	αὐταῖς	ἄλλοις τε καὶ Ναυσιφάνει τὰ
[10, 44]	ἥ τε στερεότης ἡ ὑπάρχουσα	αὐταῖς	κατὰ τὴν σύγκρουσιν τὸν ἀποπαλμὸν
[10, 72]	διαλέκτους ὡς βελτίους μεταληπτέον, ἀλλ'	αὐταῖς	ταῖς ὑπαρχούσαις κατ' αὐτοῦ χρηστέον,
[10, 111]	τούτων γίνεσθαι παρὰ τὰς ἀντικειμένας	ταύταις	αἰτίας. ~Τινὰ ἄστρα στρέφεται αὐτοῦ
[10, 138]	Κυρίας αὐτοῦ δόξας παραθέμενοι καὶ	ταύταις	τὸ πᾶν σύγγραμμα κατακλείσαντες, τέλει
[10, 66]	τῷ συστήματι καὶ ταῖς κινήσεσι	ταύταις	χρώμενον, ὅταν τὰ στεγάζοντα καὶ
[10, 23]	καθὰ καὶ Ἐπίκουρος ἐν προηγουμέναις	γραφαῖς	μαρτυρεῖ καὶ ἐν τῷ τρίτῳ
[10, 150]	ἀλλ' ἐν ταῖς μετ' ἀλλήλων	συστροφαῖς	καθ' ὁπηλίκους δή ποτε ἀεὶ
[10, 77]	τὸν μέγιστον τάραχον ἐν ταῖς	ψυχαῖς	αὐτὴ ἡ ὑπεναντιότης παρασκευάσει. Ὅθεν
[10, 81]	τάραχος ὁ κυριώτατος ταῖς ἀνθρωπίναις	ψυχαῖς	γίνεται ἐν τῷ ταῦτα μακάριά
[10, 6]	ἀπὸ τρυφῆς, ἑαυτόν τε διηγεῖται	μόγις	ἐκφυγεῖν ἰσχῦσαι τὰς νυκτερινὰς ἐκείνας
[10, 6]	αὐτοῦ τῆς σχολῆς ἐκφοιτήσας φησὶ	δὶς	αὐτὸν τῆς ἡμέρας ἐμεῖν ἀπὸ
[10, 10]	τηνικάδε τὴν Ἑλλάδα, αὐτόθι καταβιῶναι,	δὶς	ἢ τρὶς {εἰς} τοὺς περὶ
[10, 42]	καὶ αἱ συγκρίσεις γίνονται καὶ	εἰς	ἃ διαλύονται, ἀπερίληπτά ἐστι ταῖς
[10, 39]	ἀπωλώλει τὰ πράγματα, οὐκ ὄντων	εἰς	ἃ διελύετο. Καὶ μὴν καὶ
[10, 2]	καὶ μαθητὰς ἀθροίσαντα πάλιν ἐπανελθεῖν	εἰς	Ἀθήνας ἐπὶ Ἀναξικράτους· καὶ μέχρι
[10, 15]	ἐπὶ ἔτη πέντε· ἔπειθ' οὕτως	εἰς	Ἀθήνας μετελθεῖν καὶ τελευτῆσαι κατὰ
[10, 1]	ἐκεῖθι τραφῆναι· ὀκτωκαιδεκέτη δ' ἐλθεῖν	εἰς	Ἀθήνας, Ξενοκράτους μὲν ἐν Ἀκαδημείᾳ,
[10, 148]	εἴτε φυγὴν εἴτε δίωξιν ποιούμενος	εἰς	ἄλλο τι, οὐκ ἔσονταί σοι
[10, 105]	ἐκ τοῦ πίπτειν εἴσω ἐδάφη	εἰς	ἀντροειδεῖς τόπους τῆς γῆς ἐκπνευματοῦντα
[10, 60]	ὑπὲρ κεφαλῆς, ὅθεν ἂν στῶμεν,	εἰς	ἄπειρον ἄγειν ὄν, μηδέποτε φανεῖσθαι
[10, 60]	ἢ τὸ ὑποκάτω τοῦ νοηθέντος	εἰς	ἄπειρον ἅμα ἄνω τε εἶναι
[10, 37]	μὴ ἄκριτα πάντα ἡμῖν ᾖ	εἰς	ἄπειρον ἀποδεικνύουσιν ἢ κενοὺς φθόγγους
[10, 43]	μὴ καὶ τοῖς μεγέθεσιν ἁπλῶς	εἰς	ἄπειρον αὐτὰς ἐκβάλλειν. Κινοῦνταί τε
[10, 144]	ὁ δὲ τῶν κενῶν δοξῶν	εἰς	ἄπειρον ἐκπίπτει. Βραχέα σοφῷ τύχη
[10, 60]	λαβεῖν φορὰν τὴν ἄνω νοουμένην	εἰς	ἄπειρον καὶ μίαν τὴν κάτω,
[10, 56]	νομιστέον γίνεσθαι ἐν τοῖς ὡρισμένοις	εἰς	ἄπειρον μηδ' ἐπὶ> τοὔλαττον. ~Οὔτε
[10, 42]	ἀπερίληπτοι, οὐδὲ γάρ φησιν ἐνδοτέρω	εἰς	ἄπειρον τὴν τομὴν τυγχάνειν. ~Λέγει
[10, 56]	οὖν. Ὥστε οὐ μόνον τὴν	εἰς	ἄπειρον τομὴν ἐπὶ τοὔλαττον ἀναιρετέον,
[10, 85]	φυσιολογίας γνησίου γευομένοις καὶ τοῖς	εἰς	ἀσχολίας βαθυτέρας τῶν ἐγκυκλίων τινὸς
[10, 39]	οὐθέν ἐστιν ὃ ἂν εἰσελθὸν	εἰς	αὐτὸ τὴν μεταβολὴν ποιήσαιτο. Ἀλλὰ
[10, 16]	οὕτω τελευτῆσαι. Καὶ ἔστιν ἡμῶν	εἰς	αὐτὸν οὕτω· Χαίρετε, καὶ μέμνησθε
[10, 97]	ἐγένετο οὐ δυνατοῦ τρόπου ἐφαψαμένοις,	εἰς	δὲ τὸ μάταιον ἐκπεσοῦσι τῷ
[10, 8]	Ναυσιφάνους λέγειν· Ταῦτα ἤγαγεν αὐτὸν	εἰς	ἔκστασιν τοιαύτην, ὥστε μοι λοιδορεῖσθαι
[10, 45]	ὑφ' ὧν ἂν ποιηθείη, οὔτ'	εἰς	ἕνα οὔτ' εἰς πεπερασμένους, οὔθ'
[10, 21]	πρὸ τοῦ τὰ Μητροδώρου παιδία	εἰς	ἡλικίαν ἐλθεῖν, δοῦναι Ἀμυνόμαχον καὶ
[10, 20]	προῖκα τῷ θήλει παιδίῳ, ἐπειδὰν	εἰς	ἡλικίαν ἔλθῃ, μερισάτωσαν Ἀμυνόμαχος καὶ
[10, 19]	Μητροδώρου τὴν ἐπιμέλειαν ποιείσθωσαν, καὶ	εἰς	ἡλικίαν ἐλθοῦσαν ἐκδότωσαν ᾧ ἂν
[10, 1]	Ἀθηναίων ἐκπεσόντων ὑπὸ Περδίκκου μετελθεῖν	εἰς	Κολοφῶνα πρὸς τὸν πατέρα· ~χρόνον
[10, 104]	καὶ κατὰ περίστασιν δὲ πνεύματος	εἰς	κύκλον, ἀέρος τινὸς ἐπισυνωθουμένου ἄνωθεν·
[10, 84]	οὐκ ἀπιθάνως ἐπειρῶ μνημονεύειν τῶν	εἰς	μακάριον βίον συντεινόντων διαλογισμῶν, ἐδέου
[10, 43]	Τὸν αἰῶνα, καὶ αἱ μὲν	εἰς	μακρὰν ἀπ' ἀλλήλων διιστάμεναι, αἱ
[10, 60]	κατηγορεῖν τὸ ἄνω ἢ κάτω.	Εἰς	μέντοι τὸ ὑπὲρ κεφαλῆς, ὅθεν
[10, 39]	τοιοῦτον ἔσται. Οὐθὲν γάρ ἐστιν	εἰς	ὃ μεταβάλλει. Παρὰ γὰρ τὸ
[10, 52]	παρασκευάζοντος. Τὸ δὲ ῥεῦμα τοῦτο	εἰς	ὁμοιομερεῖς ὄγκους διασπείρεται, ἅμα τινὰ
[10, 116]	τοιαύτη μωρία ἐμπέσοι, μὴ ὅτι	εἰς	παντελῆ εὐδαιμονίαν κεκτημένον. Ταῦτα δὴ
[10, 45]	ποιηθείη, οὔτ' εἰς ἕνα οὔτ'	εἰς	πεπερασμένους, οὔθ' ὅσοι τοιοῦτοι οὔθ'
[10, 15]	καί φησιν Ἕρμιππος ἐμβάντα αὐτὸν	εἰς	πύελον χαλκῆν κεκραμένην ὕδατι θερμῷ
[10, 95]	αἰτίας συνθεωρῇ καὶ μὴ ἀναβλέπων	εἰς	τὰ ἀνακόλουθα ταῦτ' ὀγκοῖ ματαίως
[10, 103]	διὰ τὸ μὴ δύνασθαι ὑποχωρεῖν	εἰς	τὰ ἑξῆς, τῷ πίλησιν γίνεσθαι
[10, 104]	πνευμάτων γενομένης καὶ οὐ δυναμένης	εἰς	τὰ πλάγια διαρρυῆναι διὰ τὴν
[10, 106]	πνεύματα γίνεται καὶ ὀλίγων πεσόντων	εἰς	τὰ πολλὰ κοιλώματα, διαδόσεως τούτων
[10, 152]	κεναῖς ἑαυτοὺς συνταράττουσιν ἀλλ' ἁπλῶς	εἰς	τὰ πράγματα βλέπουσιν. ~Ἔνθα μὴ
[10, 83]	ἐξακριβοῦντας ἱκανῶς ἢ καὶ τελείως,	εἰς	τὰς τοιαύτας ἀναλύοντας ἐπιβολάς, τὰς
[10, 100]	γινομένης ἀπό τινων ἀθροισμάτων ἐπιτηδείων	εἰς	τὰς τοιαύτας ἐπιπέμψεις. Βροντὰς ἐνδέχεται
[10, 94]	τὰ παρ' ἡμῖν φαινόμενα ἐκκαλεῖται	εἰς	τὰς τούτου τοῦ εἴδους ἀποδόσεις,
[10, 37]	ἢ ζητούμενα ἢ ἀπορούμενα ἔχωμεν	εἰς	ταῦτα ἀναγαγόντες ἐπικρίνειν, καὶ μὴ
[10, 18]	δεκάτῃ τοῦ Γαμηλιῶνος, ὥσπερ καὶ	εἰς	τὴν γινομένην σύνοδον ἑκάστου μηνὸς
[10, 18]	καὶ τοῖς ἀδελφοῖς, καὶ ἡμῖν	εἰς	τὴν εἰθισμένην ἄγεσθαι γενέθλιον ἡμέραν
[10, 18]	ταῖς εἰκάσι τῶν συμφιλοσοφούντων ἡμῖν	εἰς	τὴν ἡμῶν τε καὶ Μητροδώρου
[10, 22]	ἀπ' αὐτοῦ πλὴν ἓξ μηνῶν	εἰς	τὴν οἰκείαν, ἔπειτ' ἐπανῆλθε. ~Γέγονε
[10, 49]	ὁμοιομόρφων κατὰ τὸ ἐναρμόττον μέγεθος	εἰς	τὴν ὄψιν ἢ τὴν διάνοιαν,
[10, 152]	δίκαιον συμφέρον χρόνον δέ τινα	εἰς	τὴν πρόληψιν ἐναρμόττῃ, οὐδὲν ἧττον
[10, 153]	περιεστώτων πραγμάτων ἀνεφάνη μὴ ἁρμόττοντα	εἰς	τὴν πρόληψιν τὰ νομισθέντα δίκαια
[10, 153]	μὲν ἦν δίκαια, ὅτε συνέφερεν	εἰς	τὴν πρὸς ἀλλήλους κοινωνίαν τῶν
[10, 65]	τὸ συντεῖνον τῶν ἀτόμων πλῆθος	εἰς	τὴν τῆς ψυχῆς φύσιν. Καὶ
[10, 148]	εἶναι. Ὧν ἡ σοφία παρασκευάζεται	εἰς	τὴν τοῦ ὅλου βίου μακαριότητα,
[10, 7]	διαναστῆναι· μνᾶν τε ἀναλίσκειν ἡμερησίαν	εἰς	τὴν τράπεζαν, ὡς αὐτὸς ἐν
[10, 116]	δυνήσῃ· μάλιστα δὲ σεαυτὸν ἀπόδος	εἰς	τὴν τῶν ἀρχῶν καὶ ἀπειρίας
[10, 57]	τὸ ἑξῆς εἰς τοὔμπροσθεν βαδίζοντα	εἰς	τὸ ἄπειρον ὑπάρχειν κατὰ τὸ>
[10, 108]	δρόσος συντελεῖται, εἶτα σύνοδον τούτων	εἰς	τὸ αὐτὸ λαβόντων καὶ ἀποτέλεσιν
[10, 68]	ἱκανῶς κατόψεται τοῖς τύποις ἐμπεριειλημμένα	εἰς	τὸ κατὰ μέρος ἀπὸ τούτων
[10, 35]	διαθρεῖν ἐπιτομὴν τῆς ὅλης πραγματείας	εἰς	τὸ κατασχεῖν τῶν ὁλοσχερωτάτων γε
[10, 113]	τὴν ματαίαν ἀστρολογίαν ἐζηλωκότων καὶ	εἰς	τὸ κενὸν αἰτίας τινῶν ἀποδιδόντων,
[10, 11]	Τόν τ' Ἐπίκουρον μὴ ἀξιοῦν	εἰς	τὸ κοινὸν κατατίθεσθαι τὰς οὐσίας,
[10, 150]	δίκαιόν ἐστι σύμβολον τοῦ συμφέροντος	εἰς	τὸ μὴ βλάπτειν ἀλλήλους μηδὲ
[10, 151]	ποιοῦντα ὧν συνέθεντο πρὸς ἀλλήλους	εἰς	τὸ μὴ βλάπτειν μηδὲ βλάπτεσθαι
[10, 39]	εἰ ἐφθείρετο δὲ τὸ ἀφανιζόμενον	εἰς	τὸ μὴ ὄν, πάντα ἂν
[10, 56]	κἀν ταῖς περιλήψεσι τῶν ἀθρόων	εἰς	τὸ μὴ ὂν ἀναγκαζώμεθα τὰ
[10, 54]	ἀδιάλυτον, ὃ τὰς μεταβολὰς οὐκ	εἰς	τὸ μὴ ὂν ποιήσεται οὐδ'
[10, 41]	ἀμετάβλητα, εἴπερ μὴ μέλλει πάντα	εἰς	τὸ μὴ ὂν φθαρήσεσθαι, ἀλλ'
[10, 55]	γέ τινα ἀναγκαῖον καὶ μὴ>	εἰς	τὸ μὴ ὂν φθείρεσθαι. Ἀλλὰ
[10, 110]	ἀέρα αὐτῆς ἀναστέλλοντος συμμέτρως πάντοθεν	εἰς	τὸ περιφερὲς τὸ περὶ αὐτὴν
[10, 61]	οὔθ' ἡ ἄνω οὔθ' ἡ	εἰς	τὸ πλάγιον διὰ τῶν κρούσεων
[10, 104]	φερομένου, ἅμα καὶ τὸ νέφος	εἰς	τὸ πλάγιον ὠθοῦντος τοῦ ἐκτὸς
[10, 93]	τοιούτων μερῶν, ἐχόμενος τοῦ δυνατοῦ,	εἰς	τὸ σύμφωνον τοῖς φαινομένοις ἕκαστον
[10, 122]	ἔχομεν, ἀπούσης δὲ πάντα πράττομεν	εἰς	τὸ ταύτην ἔχειν. ~Ἃ δέ
[10, 111]	τῆς θερμασίας ἐπιτηδείων πόρων ἐπιλαμβανομένης	εἰς	τὸ τοῦτο ἀπεργάσασθαι. Κομῆται ἀστέρες
[10, 115]	φερομένου. Καὶ ἄλλοι δὲ τρόποι	εἰς	τὸ τοῦτο τελέσαι ἀμύθητοί εἰσιν.
[10, 99]	περιπλοκὰς ἀλληλούχων ἀτόμων καὶ ἐπιτηδείων	εἰς	τὸ τοῦτο τελέσαι καὶ κατὰ
[10, 115]	ἀτόμων πυρὸς ἀποτελεστικῶν, συμφυλίας γενομένης	εἰς	τὸ τοῦτο τελέσαι, καὶ {κατὰ}
[10, 116]	ταύτας ἐπιτελεῖ. ~Οὐδὲ γὰρ ἂν>	εἰς	τὸ τυχὸν ζῷον, κἂν εἰ>
[10, 57]	καὶ οὕτω κατὰ τὸ ἑξῆς	εἰς	τοὔμπροσθεν βαδίζοντα εἰς τὸ ἄπειρον
[10, 111]	ὁρμῆσαι διά τινα περίστασιν καὶ	εἰς	τοὺς καθ' ἡμᾶς τόπους ἐλθεῖν
[10, 104]	γίνεσθαι καὶ κατὰ κάθεσιν νέφους	εἰς	τοὺς κάτω τόπους στυλοειδῶς ὑπὸ
[10, 10]	αὐτόθι καταβιῶναι, δὶς ἢ τρὶς	{εἰς}	τοὺς περὶ τὴν Ἰωνίαν τόπους
[10, 60]	ἐπάνω τὸ παρ' ἡμῶν φερόμενον	εἰς>	τοὺς ὑπὲρ κεφαλῆς ἡμῶν τόπους
[10, 78]	καὶ ὅσα συγγενῆ πρὸς τὴν	εἰς	τοῦτο ἀκρίβειαν. Ἔτι τε οὐ
[10, 91]	αἴσθησιν θεωρεῖται. Καὶ πᾶν δὲ	εἰς	τοῦτο τὸ μέρος ἔνστημα ῥᾳδίως
[10, 115]	ἡ ὁρμὴ γένηται τῆς φορᾶς,	εἰς	τοῦτον φερομένου. Καὶ ἄλλοι δὲ
[10, 29]	κατ' αὐτὸν φιλοσοφίας. Διαιρεῖται τοίνυν	εἰς	τρία, τό τε κανονικὸν καὶ
[10, 19]	ἐκ τῶν ὑπαρχουσῶν ἡμῖν προσόδων	εἰς	τροφὴν τούτοις, ὅ τι ἂν
[10, 3]	ὡς Ἐπικούρου· καὶ ὁ τὰ	εἰς	Χρύσιππον ἀναφερόμενα ἐπιστόλια ὡς Ἐπικούρου
[10, 18]	δυνατὸν μεριζέσθωσαν μεθ' Ἑρμάρχου σκοπούμενοι	εἴς	τε τὰ ἐναγίσματα τῷ τε
[10, 97]	τοὺς κατὰ τὸ ἐνδεχόμενον ἐκβάλλειν	εἴς	τε τὸ ἀδιανόητον φερομένους καὶ
[10, 3]	αὐτὸν διαβέβληκεν, ἐπιστολὰς φέρων πεντήκοντα	ἀσελγεῖς	ὡς Ἐπικούρου· καὶ ὁ τὰ
[10, 33]	κατὰ πρόληψιν τὸν τύπον μαθόντες.	Ἐναργεῖς	οὖν εἰσιν αἱ προλήψεις· καὶ
[10, 139]	εἰδώλων ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἀποτετελεσμένων,	ἀνθρωποειδεῖς.	Ὁ θάνατος οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς·
[10, 74]	αὐτός φησιν· οὓς μὲν γὰρ	σφαιροειδεῖς,	καὶ ᾠοειδεῖς ἄλλους, καὶ ἀλλοιοσχήμονας
[10, 105]	τοῦ πίπτειν εἴσω ἐδάφη εἰς	ἀντροειδεῖς	τόπους τῆς γῆς ἐκπνευματοῦντα τὸν
[10, 74]	οὓς μὲν γὰρ σφαιροειδεῖς, καὶ	ᾠοειδεῖς	ἄλλους, καὶ ἀλλοιοσχήμονας ἑτέρους· οὐ
[10, 124]	γὰρ προλήψεις εἰσὶν ἀλλ' ὑπολήψεις	ψευδεῖς	αἱ τῶν πολλῶν ὑπὲρ θεῶν
[10, 122]	κοπιάτω φιλοσοφῶν· οὔτε γὰρ ἄωρος	οὐδείς	ἐστιν οὔτε πάρωρος πρὸς τὸ
[10, 74]	ἀπείρου. Οὐδὲ γὰρ ἂν ἀποδείξειεν	οὐδεὶς	ὡς ἐν> μὲν τῷ τοιούτῳ
[10, 93]	δύνηται ἐπάγειν, μὴ φοβούμενος τὰς	ἀνδραποδώδεις	ἀστρολόγων τεχνιτείας. ~Κένωσίς τε σελήνης
[10, 20]	ἐν φιλοσοφίᾳ, μηδενὸς τῶν ἀναγκαίων	ἐνδεεῖς	καθεστήκωσιν παρὰ τὴν ἡμετέραν δύναμιν.
[10, 84]	τοι, ὡς ἔφης, συνεχῶς αὐτὰ	βαστάζεις.	Ἡμεῖς δὲ ἡδέως τε σοῦ
[10, 133]	τούτων ἐστὶν ἀχώριστον. ~Ἐπεὶ τίνα	νομίζεις	εἶναι κρείττονα τοῦ καὶ περὶ
[10, 26]	πολυγράφος ἀνήρ· καὶ Δημήτριος ὁ	ἐπικληθεὶς	Λάκων· Διογένης τε ὁ Ταρσεὺς
[10, 147]	τὴν ἀναγωγὴν κρίνῃς. ~Εἴ τιν'	ἐκβαλεῖς	ἁπλῶς αἴσθησιν καὶ μὴ διαιρήσεις
[10, 147]	δόξῃ, ὥστε τὸ κριτήριον ἅπαν	ἐκβαλεῖς.	Εἰ δὲ βεβαιώσεις καὶ τὸ
[10, 113]	ὁμαλῶς τε ἐκκαούσας, οὗ δὲ	ἀνωμαλεῖς	οὕτως ὥστε τὰς θεωρουμένας παραλλαγὰς
[10, 84]	ᾗ φιλοφρονούμενός τε περὶ ἡμᾶς	διετέλεις	ἀξίως τῆς ἡμετέρας περὶ σεαυτὸν
[10, 116]	εὐδαιμονίαν κεκτημένον. Ταῦτα δὴ πάντα,	Πυθόκλεις,	μνημόνευσον· κατὰ πολύ τε γὰρ
[10, 65]	καὶ οὐκέτι ἔχει τὰς αὐτὰς	δυνάμεις	οὐδὲ κινεῖται, ὥστε οὐδ' αἴσθησιν
[10, 63]	ἀθροίσματι· τοῦτο δὲ πᾶν αἱ	δυνάμεις	τῆς ψυχῆς δηλοῦσι καὶ τὰ
[10, 84]	ὡς ἔφης, συνεχῶς αὐτὰ βαστάζεις.	Ἡμεῖς	δὲ ἡδέως τε σοῦ τὴν
[10, 18]	Πολυαίνου τοῦ Μεταγειτνιῶνος καθάπερ καὶ	ἡμεῖς.	~Ἐπιμελείσθωσαν δὲ καὶ Ἀμυνόμαχος καὶ
[10, 20]	δὲ καὶ Νικάνορος, καθάπερ καὶ	ἡμεῖς,	ἵν' ὅσοι τῶν φιλοσοφούντων ἡμῖν
[10, 125]	δ' ὁ θάνατος παρῇ, τόθ'	ἡμεῖς	οὐκ ἐσμέν. Οὔτε οὖν πρὸς
[10, 125]	ἡμᾶς, ἐπειδή περ ὅταν μὲν	ἡμεῖς	ὦμεν, ὁ θάνατος οὐ πάρεστιν·
[10, 5]	ἀφίκησθε, αὐτὸς τρικύλιστος, ὅπου ἂν	ὑμεῖς	καὶ Θεμίστα παρακαλῆτε, ὠθεῖσθαι. Πρὸς
[10, 5]	τε, φησίν, εἰμί, ἐὰν μὴ	ὑμεῖς	πρός με ἀφίκησθε, αὐτὸς τρικύλιστος,
[10, 147]	πᾶσαν φανταστικὴν ἐπιβολὴν τῆς διανοίας,	συνταράξεις	καὶ τὰς λοιπὰς αἰσθήσεις τῇ
[10, 148]	ἔσονταί σοι τοῖς λόγοις αἱ	πράξεις	ἀκόλουθοι. Τῶν ἐπιθυμιῶν ὅσαι μὴ
[10, 81]	ἔχειν τούτοις βουλήσεις ἅμα καὶ	πράξεις	καὶ αἰτίας, καὶ ἐν τῷ
[10, 100]	καὶ κατὰ παρατρίψεις νεφῶν καὶ	κατάξεις	πῆξιν εἰληφότων κρυσταλλοειδῆ. Καὶ τὸ
[10, 146]	μάχῃ πάσαις ταῖς αἰσθήσεσιν, οὐχ	ἕξεις	οὐδ' ἃς ἂν φῇς αὐτῶν
[10, 100]	βόμβον ἐν αὐτοῖς, καὶ κατὰ	ῥήξεις	δὲ νεφῶν καὶ διαστάσεις, καὶ
[10, 102]	διὰ σφοδρὰν κατείλησιν· ~καὶ κατὰ	ῥήξεις	δὲ νεφῶν ὑπὸ πνευμάτων ἔκπτωσίν
[10, 25]	συνέγραψε βιβλία· δύο τε Πτολεμαῖοι	Ἀλεξανδρεῖς,	ὅ τε μέλας καὶ ὁ
[10, 52]	Τὸ δὲ ῥεῦμα τοῦτο εἰς	ὁμοιομερεῖς	ὄγκους διασπείρεται, ἅμα τινὰ διασῴζοντος
[10, 28]	δοκεῖ ἐν αὐτοῖς ἐκθέσθαι πειράσομαι	τρεῖς	ἐπιστολὰς αὐτοῦ παραθέμενος, ἐν αἷς
[10, 26]	Ἦσαν δὲ καὶ ἄλλοι Ἐπίκουροι	τρεῖς·	ὅ τε Λεοντέως υἱὸς καὶ
[10, 3]	αὐτῷ προτρεψαμένῳ καὶ οἱ ἀδελφοὶ	τρεῖς,	ὄντες Νεοκλῆς Χαιρέδημος Ἀριστόβουλος, καθά
[10, 58]	τοιοῦτόν ἐστιν οἷον τὸ τὰς	μεταβάσεις	ἔχον οὔτε πάντῃ πάντως ἀνόμοιον,
[10, 113]	οὓς τόπους φέρεται οὗ μὲν	παρεκτάσεις	ἀέρος εἶναι ὁμαλὰς ἐπὶ τὸ
[10, 100]	κατὰ ῥήξεις δὲ νεφῶν καὶ	διαστάσεις,	καὶ κατὰ παρατρίψεις νεφῶν καὶ
[10, 89]	προσθέσεις τε καὶ διαρθρώσεις καὶ	μεταστάσεις	ποιούντων ἐπ' ἄλλον τόπον, ἐὰν
[10, 46]	μακρὰν τῶν φαινομένων. Οὔτε γὰρ	ἀποστάσεις	ἀδυνατοῦσιν ἐν τῷ περιέχοντι γίνεσθαι
[10, 48]	καὶ ἐνίοτε συγχεομένη ὑπάρχει, καὶ	συστάσεις	ἐν τῷ περιέχοντι ὀξεῖαι διὰ
[10, 99]	τρόπους πλείους αἱ τῶν τοιούτων	συστάσεις	οὐκ ἀδυνατοῦσι συντελεῖσθαι. Ἤδη δ'
[10, 124]	αἱ τῶν πολλῶν ὑπὲρ θεῶν	ἀποφάσεις·	ἔνθεν αἱ μέγισται βλάβαι τε
[10, 149]	ἀναγκαίας, ὡς στεφάνους καὶ ἀνδριάντων	ἀναθέσεις.	Ἐν αἷς τῶν φυσικῶν ἐπιθυμιῶν,
[10, 54]	τοῦ μὴ ὄντος, ἀλλὰ κατὰ	μεταθέσεις	ἐν πολλοῖς, τινῶν δὲ καὶ
[10, 95]	ἔχῃ καὶ τὰς ἀκολούθους αὐτοῖς	ὑποθέσεις	ἅμα καὶ αἰτίας συνθεωρῇ καὶ
[10, 89]	καὶ ἀπὸ πλειόνων κατὰ μικρὸν	προσθέσεις	τε καὶ διαρθρώσεις καὶ μεταστάσεις
[10, 34]	ἀλλότριον· δι' ὧν κρίνεσθαι τὰς	αἱρέσεις	καὶ φυγάς. Τῶν τε ζητήσεων
[10, 135]	οὔθ' ὕπαρ οὔτ' ὄναρ διαταραχθήσῃ,	ζήσεις	δὲ ὡς θεὸς ἐν ἀνθρώποις.
[10, 56]	κατὰ τὰ πάθη καὶ τὰς	αἰσθήσεις	γινόμενα ἀποδοθήσεται. Πᾶν δὲ μέγεθος
[10, 38]	ἀνάξομεν. Ἔτι τε κατὰ τὰς	αἰσθήσεις	δεῖ πάντα τηρεῖν καὶ ἁπλῶς
[10, 31]	κριτήρια τῆς ἀληθείας εἶναι τὰς	αἰσθήσεις	καὶ προλήψεις καὶ τὰ πάθη,
[10, 63]	δεῖ συνορᾶν ἀναφέροντα ἐπὶ τὰς	αἰσθήσεις	καὶ τὰ πάθη οὕτω γὰρ
[10, 68]	ἐπὶ τὰ πάθη καὶ τὰς	αἰσθήσεις,	μνημονεύων τῶν ἐν ἀρχῇ ῥηθέντων,
[10, 147]	διανοίας, συνταράξεις καὶ τὰς λοιπὰς	αἰσθήσεις	τῇ ματαίῳ δόξῃ, ὥστε τὸ
[10, 99]	γίνεσθαι καὶ συνίστασθαι καὶ παρὰ	πιλήσεις	ἀέρος πνευμάτων συνώσει, καὶ παρὰ
[10, 81]	ἄφθαρτα, καὶ ὑπεναντίας ἔχειν τούτοις	βουλήσεις	ἅμα καὶ πράξεις καὶ αἰτίας,
[10, 23]	καὶ ἀκατάπληκτος πρός τε τὰς	ὀχλήσεις	καὶ τὸν θάνατον, ὡς Ἐπίκουρος
[10, 141]	ἡδονῶν ποιητικὰ πολλαπλασίους ἐπιφέρει τὰς	ὀχλήσεις	τῶν ἡδονῶν. ~Εἰ κατεπυκνοῦτο πᾶσα
[10, 90]	καὶ θάλαττα} κατὰ προσκρίσεις καὶ	δινήσεις	λεπτομερῶν τινων φύσεων, ἤτοι πνευματικῶν
[10, 92]	τῶν φαινομένων ἀντιμαρτυρεῖ. Τάς τε	κινήσεις	αὐτῶν οὐκ ἀδύνατον μὲν γίνεσθαι
[10, 98]	καὶ παρὰ τὸ ταχείας ἡλίου	κινήσεις	γίνεσθαι καὶ πάλιν βραδείας ὑπὲρ
[10, 66]	νῦν οὖσα ἔχει ταύτας τὰς	κινήσεις.	Λέγει ἐν ἄλλοις καὶ ἐξ
[10, 77]	μακαριότητα κεκτημένα κατὰ βούλησιν τὰς	κινήσεις	ταύτας λαμβάνειν· ἀλλὰ πᾶν τὸ
[10, 106]	ἄλλους δὲ πλείους τρόπους τὰς	κινήσεις	ταύτας τῆς γῆς γίνεσθαι. Τὰ
[10, 63]	καὶ αἱ εὐκινησίαι καὶ αἱ	διανοήσεις	καὶ ὧν στερόμενοι θνῄσκομεν. Καὶ
[10, 147]	ἐκβαλεῖς ἁπλῶς αἴσθησιν καὶ μὴ	διαιρήσεις	τὸ δοξαζόμενον κατὰ τὸ προσμένον
[10, 98]	Ἐπισημασίαι δύνανται γίνεσθαι καὶ κατὰ	συγκυρήσεις	καιρῶν, καθάπερ ἐν τοῖς ἐμφανέσι
[10, 96]	τρόπους συνθεωρητέον, καὶ τὰς ἅμα	συγκυρήσεις	τινῶν ὅτι οὐκ ἀδύνατον γίνεσθαι.
[10, 131]	πρὸς τὰς ἀναγκαίας τοῦ βίου	χρήσεις	ἄοκνον ποιεῖ τὸν ἄνθρωπον καὶ
[10, 94]	ὁμοίως, ἔτι τε καὶ κατὰ	προσθετήσεις	καὶ κατὰ πάντας τρόπους, καθ'
[10, 148]	~Εἰ μὴ παρὰ πάντα καιρὸν	ἐπανοίσεις	ἕκαστον τῶν πραττομένων ἐπὶ τὸ
[10, 42]	μεστά, ἐξ ὧν καὶ αἱ	συγκρίσεις	γίνονται καὶ εἰς ἃ διαλύονται,
[10, 62]	~Ἀλλὰ μὴν καὶ κατὰ τὰς	συγκρίσεις	θάττων ἑτέρα ἑτέρας φο> ρηθήσεται
[10, 40]	τὰ δ' ἐξ ὧν αἱ	συγκρίσεις	πεποίηνται· ~ταῦτα δέ ἐστιν ἄτομα
[10, 40]	ἐπιτομῇ σωμάτων τὰ μέν ἐστι	συγκρίσεις,	τὰ δ' ἐξ ὧν αἱ
[10, 90]	καὶ γῆ καὶ θάλαττα} κατὰ	προσκρίσεις	καὶ δινήσεις λεπτομερῶν τινων φύσεων,
[10, 75]	ἀπὸ τοῦ ἀπείρου} μείζους λαμβάνειν	ἐπιδόσεις>	ἐν δὲ τισὶ καὶ ἐλάττους.
[10, 94]	εἰς τὰς τούτου τοῦ εἴδους	ἀποδόσεις,	ἐὰν μή τις τὸν μοναχῆ
[10, 132]	πότοι καὶ κῶμοι συνείροντες οὐδ'	ἀπολαύσεις	παίδων καὶ γυναικῶν οὐδ' ἰχθύων
[10, 92]	φύσεως βιβλίοις δείκνυμεν. ~Ἀνατολὰς καὶ	δύσεις	ἡλίου καὶ σελήνης καὶ τῶν
[10, 89]	τόπον, ἐὰν οὕτω τύχῃ, καὶ	ἐπαρδεύσεις	ἐκ τῶν ἐχόντων ἐπιτηδείως ἕως
[10, 79]	ταῦτα κατειδότας, τίνες δ' αἱ	φύσεις	ἀγνοοῦντας καὶ τίνες αἱ κυριώταται
[10, 78]	πεπτωκέναι καὶ ἐν τῷ τίνες	φύσεις	αἱ θεωρούμεναι κατὰ τὰ μετέωρα
[10, 41]	ἀρχὰς ἀτόμους ἀναγκαῖον εἶναι σωμάτων	φύσεις.	Ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ πᾶν
[10, 68]	οὔθ' ὡς καθ' ἑαυτάς εἰσι	φύσεις	δοξαστέον ~οὐ γὰρ δυνατὸν ἐπινοῆσαι
[10, 40]	τοῖς περιληπτοῖς ὡς καθ' ὅλας	φύσεις	λαμβανόμενα καὶ μὴ ὡς τὰ
[10, 75]	θέσει γενέσθαι, ἀλλ' αὐτὰς τὰς	φύσεις	τῶν ἀνθρώπων καθ' ἕκαστα ἔθνη
[10, 147]	κριτήριον ἅπαν ἐκβαλεῖς. Εἰ δὲ	βεβαιώσεις	καὶ τὸ προσμένον ἅπαν ἐν
[10, 98]	παρ' ἡμῖν ζῴοις, καὶ παρ'	ἑτεροιώσεις	ἀέρος καὶ μεταβολάς. Ἀμφότερα γὰρ
[10, 76]	ἴδια τεθῆναι πρὸς τὸ τὰς	δηλώσεις	ἧττον ἀμφιβόλους γενέσθαι ἀλλήλοις καὶ
[10, 89]	κατὰ μικρὸν προσθέσεις τε καὶ	διαρθρώσεις	καὶ μεταστάσεις ποιούντων ἐπ' ἄλλον
[10, 133]	ἢ χρόνους ἢ πόνους ἔχει	βραχεῖς,	τὴν δὲ ὑπό τινων δεσπότιν
[10, 61]	ἄπειρον νοεῖται. ~Καὶ μὴν καὶ	ἰσοταχεῖς	ἀναγκαῖον τὰς ἀτόμους εἶναι, ὅταν
[10, 148]	τὸ τέλος τῆς φύσεως, ἀλλὰ	προκαταστρέψεις	εἴτε φυγὴν εἴτε δίωξιν ποιούμενος
[10, 69]	ἰδίας πάντα ταῦτά ἐστι καὶ	διαλήψεις,	συμπαρακολουθοῦντος δὲ τοῦ ἀθρόου καὶ
[10, 77]	δὴ κατὰ τὰς ἐξ ἀρχῆς	ἐναπολήψεις	τῶν συστροφῶν τούτων ἐν τῇ
[10, 124]	~Οὐ γὰρ προλήψεις εἰσὶν ἀλλ'	ὑπολήψεις	ψευδεῖς αἱ τῶν πολλῶν ὑπὲρ
[10, 72]	τὰς βλεπομένας παρ' ἡμῖν αὐτοῖς	προλήψεις,	ἀλλ' αὐτὸ τὸ ἐνάργημα, καθ'
[10, 124]	δόξας θεοῖς προσάπτων. ~Οὐ γὰρ	προλήψεις	εἰσὶν ἀλλ' ὑπολήψεις ψευδεῖς αἱ
[10, 31]	ἀληθείας εἶναι τὰς αἰσθήσεις καὶ	προλήψεις	καὶ τὰ πάθη, οἱ δ'
[10, 33]	μαθόντες. Ἐναργεῖς οὖν εἰσιν αἱ	προλήψεις·	καὶ τὸ δοξαστὸν ἀπὸ προτέρου
[10, 147]	τὸ μὴ τὴν ἐπιμαρτύρησιν, οὐκ	ἐκλείψεις	τὸ διεψευσμένον· ὡς τετηρηκὼς ἔσῃ
[10, 107]	νεφῶν διὰ πόρων συμμετρίας καὶ	θλίψεις	ἐπιτηδείων νεφῶν ἀεὶ ὑπὸ πνεύματος
[10, 100]	νεφῶν καὶ διαστάσεις, καὶ κατὰ	παρατρίψεις	νεφῶν καὶ κατάξεις πῆξιν εἰληφότων
[10, 100]	ἀθροισμάτων ἐπιτηδείων εἰς τὰς τοιαύτας	ἐπιπέμψεις.	Βροντὰς ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ κατὰ
[10, 119]	πτωχεύσειν. Ἀλλὰ καὶ πηρωθέντα τὰς	ὄψεις	μεθέξειν αὐτὸν τοῦ βίου, ὡς
[10, 151]	βλάπτεσθαι πιστεύειν ὅτι λήσει, κἂν	μυριάκις	ἐπὶ τοῦ παρόντος λανθάνῃ. Μέχρι
[10, 60]	μίαν τὴν κάτω, ἂν καὶ	μυριάκις	πρὸς τοὺς πόδας τῶν ἐπάνω
[10, 33]	νόησιν ἐναποκειμένην, τουτέστι μνήμην τοῦ	πολλάκις	ἔξωθεν φανέντος, οἷον τὸ Τοιοῦτόν
[10, 70]	μὴν καὶ τοῖς σώμασι συμπίπτει	πολλάκις	καὶ οὐκ ἀίδιον παρακολουθεῖν οὔτ'
[10, 27]	Χρύσιππος. ~Καὶ διὰ τοῦτο καὶ	πολλάκις	ταὐτὰ γέγραφε καὶ τὸ ἐπελθόν,
[10, 97]	αʹ τῶν Ἐπιλέκτων. Ἔτι τε	τάξις	περιόδου, καθάπερ ἔνια καὶ παρ'
[10, 17]	καὶ τοῖς συμφιλοσοφοῦσιν αὐτῷ καὶ	οἷς	ἂν Ἕρμαρχος καταλίπῃ διαδόχοις τῆς
[10, 17]	τὸν κῆπον, καθάπερ καὶ αὐτοὶ	οἷς	ἂν οἱ ἀπὸ ἡμῶν φιλοσοφοῦντες
[10, 66]	περιέχοντα μὴ τοιαῦτα ᾖ, ἐν	οἷς	νῦν οὖσα ἔχει ταύτας τὰς
[10, 38]	προσμένον καὶ τὸ ἄδηλον ἔχωμεν	οἷς	σημειωσόμεθα. Ταῦτα δεῖ διαλαβόντας συνορᾶν
[10, 98]	καὶ παρ' ἡμῖν τινα θεωρεῖται,	οἷς	συμφώνως δεῖ λέγειν ἐπὶ τῶν
[10, 37]	μὲν οὖν τὰ ὑποτεταγμένα τοῖς	φθόγγοις,	ὦ Ἡρόδοτε, δεῖ εἰληφέναι, ὅπως
[10, 130]	νομίζομεν, οὐχ ἵνα πάντως τοῖς	ὀλίγοις	χρώμεθα, ἀλλ' ὅπως ἐὰν μὴ
[10, 130]	μὴ ἔχωμεν τὰ πολλά, τοῖς	ὀλίγοις	χρώμεθα, πεπεισμένοι γνησίως ὅτι ἥδιστα
[10, 148]	τι, οὐκ ἔσονταί σοι τοῖς	λόγοις	αἱ πράξεις ἀκόλουθοι. Τῶν ἐπιθυμιῶν
[10, 86]	ἔχειν ἢ τοῖς περὶ βίων	λόγοις	ἢ τοῖς κατὰ τὴν τῶν
[10, 75]	βραδύτερον καὶ ἐν μὲν τισὶ	περιόδοις	καὶ χρόνοις {ἀπὸ τῶν ἀπὸ
[10, 123]	ὁ τὰς τῶν πολλῶν δόξας	θεοῖς	προσάπτων. ~Οὐ γὰρ προλήψεις εἰσὶν
[10, 122]	μὲν ὅπως γηράσκων νεάζῃ τοῖς	ἀγαθοῖς	διὰ τὴν χάριν τῶν γεγονότων,
[10, 135]	ζῴῳ ζῶν ἄνθρωπος ἐν ἀθανάτοις	ἀγαθοῖς.	Μαντικὴν δ' ἅπασαν ἐν ἄλλοις
[10, 124]	θεῶν ἐπάγονται καὶ ὠφέλειαι τοῖς	ἀγαθοῖς>	Ταῖς γὰρ ἰδίαις οἰκειούμενοι διὰ
[10, 3]	φησι Μυρωνιανὸς ἐν Ὁμοίοις ἱστορικοῖς	κεφαλαίοις.	Διότιμος δ' ὁ Στωικὸς δυσμενῶς
[10, 20]	φιλοσοφούντων ἡμῖν χρείαν ἐν τοῖς	ἰδίοις	παρεσχημένοι καὶ τὴν πᾶσαν οἰκειότητα
[10, 100]	ἀνείλησιν, καθάπερ ἐν τοῖς ἡμετέροις	ἀγγείοις,	καὶ παρὰ πυρὸς πεπνευματωμένου βόμβον
[10, 91]	ὅπερ ἐν τοῖς Περὶ φύσεως	βιβλίοις	δείκνυμεν. ~Ἀνατολὰς καὶ δύσεις ἡλίου
[10, 2]	ἔπειτα μέντοι περιτυχόντα τοῖς Δημοκρίτου	βιβλίοις	ἐπὶ φιλοσοφίαν ᾆξαι· ~διὸ καὶ
[10, 46]	μὴν καὶ τύποι ὁμοιοσχήμονες τοῖς	στερεμνίοις	εἰσί, λεπτότησιν ἀπέχοντες μακρὰν τῶν
[10, 46]	διατηροῦσαι ἥνπερ καὶ ἐν τοῖς	στερεμνίοις	εἶχον· τούτους δὲ τοὺς τύπους
[10, 108]	τόπων ἢ ὕδατα κεκτημένων, ἐν	οἵοις	τόποις μάλιστα δρόσος συντελεῖται, εἶτα
[10, 3]	ὄνομα, καθά φησι Μυρωνιανὸς ἐν	Ὁμοίοις	ἱστορικοῖς κεφαλαίοις. Διότιμος δ' ὁ
[10, 80]	οὐκ ἔστιν ἀταρακτῆσαι καὶ ἐν	ποίοις	ὁμοίως ἀταρακτῆσαι> Ἂν οὖν οἰώμεθα
[10, 80]	ἐνδεχόμενον αὐτὸ γίνεσθαι {καὶ ἐν	ποίοις	ὁμοίως ἀταρακτῆσαι} αὐτὸ τὸ ὅτι
[10, 80]	ἔτι τε ἀγνοούντων καὶ ἐν	ποίοις	οὐκ ἔστιν ἀταρακτῆσαι καὶ ἐν
[10, 99]	μάχεται τοῖς φαινομένοις· ~ἐπὶ δὲ	ποίοις	παρὰ τοῦτο ἢ τοῦτο τὸ
[10, 50]	ἐπιβλητικῶς τῇ διανοίᾳ ἢ τοῖς	αἰσθητηρίοις	εἴτε μορφῆς εἴτε συμβεβηκότων, μορφή
[10, 124]	αἱ μέγισται βλάβαι τε τοῖς	κακοῖς	ἐκ θεῶν ἐπάγονται καὶ ὠφέλειαι
[10, 14]	Ἐγεννήθη δέ, φησὶν Ἀπολλόδωρος ἐν	Χρονικοῖς,	κατὰ τὸ τρίτον ἔτος τῆς
[10, 13]	ἑαυτοῦ συγγράμματα. ~Τοῦτον Ἀπολλόδωρος ἐν	Χρονικοῖς	Ναυσιφάνους ἀκοῦσαί φησι καὶ Πραξιφάνους·
[10, 24]	πένητος, τὰς δ' ἀρχὰς προσέχων	ῥητορικοῖς.	Φέρεται καὶ τούτου βιβλία κάλλιστα
[10, 3]	καθά φησι Μυρωνιανὸς ἐν Ὁμοίοις	ἱστορικοῖς	κεφαλαίοις. Διότιμος δ' ὁ Στωικὸς
[10, 30]	ἔστιν ἐν ταῖς Περὶ φύσεως	βίβλοις	ἑπτὰ καὶ τριάκοντα καὶ ταῖς
[10, 30]	καὶ ἐν ταῖς Περὶ βίων	βίβλοις	καὶ ἐπιστολαῖς καὶ τῷ Περὶ
[10, 7]	ἐν ταῖς ἑπτὰ καὶ τριάκοντα	βίβλοις	ταῖς Περὶ φύσεως τὰ πλεῖστα
[10, 76]	τὰς δηλώσεις ἧττον ἀμφιβόλους γενέσθαι	ἀλλήλοις	καὶ συντομωτέρως δηλουμένας· τινὰ δὲ
[10, 96]	τοιούτου. Καὶ ὧδε τοὺς οἰκείους	ἀλλήλοις	τρόπους συνθεωρητέον, καὶ τὰς ἅμα
[10, 118]	ἕξειν τὸν σοφόν, καὶ ἐπὶ	φίλοις	καὶ παροῦσι καὶ ἀποῦσιν ὁμοίως
[10, 16]	αἰτήσαντα ἄκρατον ῥοφῆσαι· ~τοῖς τε	φίλοις	παραγγείλαντα τῶν δογμάτων μεμνῆσθαι οὕτω
[10, 16]	δόγματα· τοῦτ' Ἐπίκουρος ὕστατον εἶπε	φίλοις	τοὔπος ἀποφθίμενος· θερμὴν δὲ πύελον
[10, 135]	ἀγαθοῖς. Μαντικὴν δ' ἅπασαν ἐν	ἄλλοις	ἀναιρεῖ, ὡς καὶ ἐν τῇ
[10, 139]	γὰρ πᾶν τὸ τοιοῦτον. Ἐν	ἄλλοις	δέ φησι τοὺς θεοὺς λόγῳ
[10, 85]	συντελοῦμεν ἅπερ ἠξίωσας πολλοῖς καὶ	ἄλλοις	ἐσόμενα χρήσιμα τὰ διαλογίσματα ταῦτα,
[10, 84]	ῥᾳδίως μνημονεύῃς· τὰ γὰρ ἐν	ἄλλοις	ἡμῖν γεγραμμένα δυσμνημόνευτα εἶναι, καί
[10, 66]	ταύτας τὰς κινήσεις. Λέγει ἐν	ἄλλοις	καὶ ἐξ ἀτόμων αὐτὴν συγκεῖσθαι
[10, 7]	λέγειν καὶ ἀντιγράφειν ἐν αὐταῖς	ἄλλοις	τε καὶ Ναυσιφάνει τὰ πλεῖστα
[10, 73]	μεταβαλλόντων τῶν μερῶν. Καὶ ἐν	ἄλλοις	τὴν γῆν τῷ ἀέρι ἐποχεῖσθαι.
[10, 2]	μέν τινος κατ' ἐπιμιξίαν τοῖς	ἄλλοις	φιλοσοφεῖν, ἔπειτα ἰδίᾳ ἀπο< φαίνεσθαι>
[10, 85]	λοιπὰ πάντα συντελοῦμεν ἅπερ ἠξίωσας	πολλοῖς	καὶ ἄλλοις ἐσόμενα χρήσιμα τὰ
[10, 54]	ὄντος, ἀλλὰ κατὰ μεταθέσεις ἐν	πολλοῖς,	τινῶν δὲ καὶ προσόδους καὶ
[10, 17]	διατριβὴν παρακατατίθεμαι τοῖς τ' αὐτῶν	κληρονόμοις,	ἐν ᾧ ἄν ποτε τρόπῳ
[10, 55]	νομίζειν πᾶν μέγεθος ἐν ταῖς	ἀτόμοις	ὑπάρχειν, ἵνα μὴ τὰ φαινόμενα
[10, 66]	ἢ διαφορουμένων, εἶτα συμπιπτόντων τοῖς	ἐπερεισμοῖς.	Τό τε σπέρμα ἀφ' ὅλων
[10, 121]	ἐν τοῖς ταῖς ἡδοναῖς ἐκπεπληρωμ<	ένοις>	(Τὴν εὐδαιμονίαν διχῆ νοεῖσθαι, τήν
[10, 35]	~Ἐπίκουρος Ἡροδότῳ χαίρειν. Τοῖς μὴ	δυναμένοις,	ὦ Ἡρόδοτε, ἕκαστα τῶν περὶ
[10, 97]	ἤδη ἐγένετο οὐ δυνατοῦ τρόπου	ἐφαψαμένοις,	εἰς δὲ τὸ μάταιον ἐκπεσοῦσι
[10, 85]	ἀσχολίας βαθυτέρας τῶν ἐγκυκλίων τινὸς	ἐμπεπληγμένοις.	Καλῶς δὴ αὐτὰ διάλαβε, καὶ
[10, 73]	Μεγάλῃ ἐπιτομῇ. Ἐπί τε τοῖς	προειρημένοις	τοὺς κόσμους δεῖ καὶ πᾶσαν
[10, 55]	γὰρ ἐν τοῖς παρ' ἡμῖν	μετασχηματιζόμενοις	κατὰ τὴν περιαίρεσιν τὸ σχῆμα
[10, 114]	τερατεύεσθαί τι πρὸς τοὺς πολλοὺς	βουλομένοις.	Οἱ λεγόμενοι ἀστέρες ἐκπίπτειν καὶ
[10, 104]	δὲ ἐάν τις καλῶς τοῖς	φαινομένοις	ἀκολουθῶν περὶ τῶν ἀφανῶν σημειῶται.
[10, 93]	δυνατοῦ, εἰς τὸ σύμφωνον τοῖς	φαινομένοις	ἕκαστον τούτων δύνηται ἐπάγειν, μὴ
[10, 98]	γὰρ ταῦτα οὐ μάχεται τοῖς	φαινομένοις·	~ἐπὶ δὲ ποίοις παρὰ τοῦτο
[10, 90]	τοῦτο γὰρ μαχόμενόν ἐστι τοῖς	φαινομένοις.	Ἥλιός τε καὶ σελήνη καὶ
[10, 95]	τρόποι θεωροῖντο τὸ σύμφωνον τοῖς	φαινομένοις	κεκτημένοι. ~Ἐπὶ πάντων γὰρ τῶν
[10, 98]	τὸ ἓν λαμβάνοντες τοῖς τε	φαινομένοις	μάχονται καὶ τοῦ ᾗ δυνατὸν
[10, 87]	πλεοναχὸν τρόπον ἐκκαθαιρομένων, συμφώνως τοῖς	φαινομένοις,	ὅταν τις τὸ πιθανολογούμενον ὑπὲρ
[10, 112]	τις δύνηται τὸ σύμφωνον τοῖς	φαινομένοις	συλλογίζεσθαι. Τινὰ τῶν ἄστρων πλανᾶσθαι,
[10, 86]	{ἢ} ὅσα μοναχὴν ἔχει τοῖς	φαινομένοις	συμφωνίαν· ὅπερ ἐπὶ τῶν μετεώρων
[10, 79]	καὶ ἐν τοῖς κατὰ μέρος	γινομένοις	ἦν, ~οὐ δεῖ νομίζειν τὴν
[10, 88]	οὐκ ἀντιμαρτυρεῖται τοῖς παρ' ἡμῖν	γινομένοις	πλεοναχῶς συντελεῖσθαι. Κόσμος ἐστὶ περιοχή
[10, 85]	μάλιστα τοῖς νεωστὶ φυσιολογίας γνησίου	γευομένοις	καὶ τοῖς εἰς ἀσχολίας βαθυτέρας
[10, 51]	τοῖς οὖσί τε καὶ ἀληθέσι	προσαγορευομένοις	εἰ μὴ ἦν τινα καὶ
[10, 6]	μὴν καὶ Τιμοκράτης ἐν τοῖς	ἐπιγραφομένοις	Εὐφραντοῖς ὁ Μητροδώρου μὲν ἀδελφός,
[10, 127]	μωκώμενος, μάταιος ἐν τοῖς οὐκ	ἐπιδεχομένοις.	Μνημονευτέον δὲ ὡς τὸ μέλλον
[10, 148]	καὶ τὴν ἐν αὐτοῖς τοῖς	ὡρισμένοις	ἀσφάλειαν φιλίας μάλιστα κατεῖδε συντελουμένην.
[10, 56]	μὴ νομιστέον γίνεσθαι ἐν τοῖς	ὡρισμένοις	εἰς ἄπειρον μηδ' ἐπὶ> τοὔλαττον.
[10, 19]	αὐτοῖς κατ' ἐνιαυτὸν ἐπιδέχεσθαι δοκῇ	σκοπουμένοις	μεθ' Ἑρμάρχου. ~Ποιείσθωσαν δὲ μεθ'
[10, 142]	ὅ τι μεμψαίμεθα αὐτοῖς πανταχόθεν	ἐκπληρουμένοις	τῶν ἡδονῶν καὶ οὐθαμόθεν οὔτε
[10, 73]	σύγκρισιν πεπερασμένην τὸ ὁμοειδὲς τοῖς	θεωρουμένοις	πυκνῶς ἔχουσαν νομίζειν γεγονέναι ἀπὸ
[10, 37]	δὴ πᾶσι χρησίμης οὔσης τοῖς	ᾠκειωμένοις	φυσιολογίᾳ τῆς τοιαύτης ὁδοῦ, παρεγγυῶν
[10, 61]	σύμμετρον ἔχοντα, ὅταν μηθὲν μηδὲ	ἐκείνοις	ἀντικόπτῃ· οὔθ' ἡ ἄνω οὔθ'
[10, 75]	ἐν μὲν τισὶ περιόδοις καὶ	χρόνοις	{ἀπὸ τῶν ἀπὸ τοῦ ἀπείρου}
[10, 93]	κατὰ λόξωσιν οὐρανοῦ οὕτω τοῖς	χρόνοις	κατηναγκασμένου· ὁμοίως δὲ καὶ κατὰ
[10, 111]	ἄστρα ἀναφανῆναι, ἢ αὐτὰ ἐν	χρόνοις	τισὶν ὁρμῆσαι διά τινα περίστασιν
[10, 108]	ἢ ὕδατα κεκτημένων, ἐν οἵοις	τόποις	μάλιστα δρόσος συντελεῖται, εἶτα σύνοδον
[10, 111]	ἀστέρες γίνονται ἤτοι πυρὸς ἐν	τόποις	τισὶ διὰ χρόνων τινῶν ἐν
[10, 107]	τινα ἰσχυρὰν ἐν τοῖς κατωτέρω	τόποις	τῶν νεφῶν ψυχρασίας περίστασιν. Καὶ
[10, 68]	ἀρχῇ ῥηθέντων, ἱκανῶς κατόψεται τοῖς	τύποις	ἐμπεριειλημμένα εἰς τὸ κατὰ μέρος
[10, 134]	ταύτης πρὸς τὸ μακαρίως ζῆν	ἀνθρώποις	δίδοσθαι, ἀρχὰς μέντοι μεγάλων ἀγαθῶν
[10, 135]	ζήσεις δὲ ὡς θεὸς ἐν	ἀνθρώποις.	Οὐθὲν γὰρ ἔοικε θνητῷ ζῴῳ
[10, 100]	νεφῶν ἀνείλησιν, καθάπερ ἐν τοῖς	ἡμετέροις	ἀγγείοις, καὶ παρὰ πυρὸς πεπνευματωμένου
[10, 105]	καὶ πάλιν ἀνταπόδοσιν, ὅταν πυκνώμασι	σφοδροτέροις	τῆς γῆς ἀπαντήσῃ, ἐνδέχεται σεισμοὺς
[10, 47]	ὀλίγα ἀντικόπτειν, πολλαῖς δὲ καὶ	ἀπείροις	εὐθὺς ἀντικόπτειν τι. ~Πρός τε
[10, 93]	ἀρχῆς τοιαύτην δίνην κατειληθῆναι τοῖς	ἄστροις	τούτοις, ὥσθ' οἷόν τιν' ἕλικα
[10, 87]	δ' ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς	μετεώροις	συντελουμένων φέρειν τῶν παρ' ἡμῖν
[10, 111]	διὰ χρόνων τινῶν ἐν τοῖς	μετεώροις	συντρεφομένου περιστάσεως γινομένης, ἢ ἰδίαν
[10, 87]	καὶ οὐ τὰ ἐν τοῖς	μετεώροις	φαινόμενα· ταῦτα γὰρ ἐνδέχεται πλεοναχῶς
[10, 95]	οὐθὲν ἐμποδοστατεῖ τῶν ἐν τοῖς	μετεώροις	φαινομένων, ἐάν τις τοῦ πλεοναχοῦ
[10, 76]	ἑρμηνεῦσαι. Καὶ μὴν ἐν τοῖς	μετεώροις	φορὰν καὶ τροπὴν καὶ ἔκλειψιν
[10, 122]	τῷ μὲν ὅπως γηράσκων νεάζῃ	τοῖς	ἀγαθοῖς διὰ τὴν χάριν τῶν
[10, 124]	ἐκ θεῶν ἐπάγονται καὶ ὠφέλειαι	τοῖς	ἀγαθοῖς> Ταῖς γὰρ ἰδίαις οἰκειούμενοι
[10, 18]	πατρὶ καὶ τῇ μητρὶ καὶ	τοῖς	ἀδελφοῖς, καὶ ἡμῖν εἰς τὴν
[10, 62]	ἕνα τόπον φέρεσθαι τὰς ἐν	τοῖς	ἀθροίσμασιν ἀτόμους καὶ κατὰ τὸν
[10, 50]	φαντασίαν ἐπιβλητικῶς τῇ διανοίᾳ ἢ	τοῖς	αἰσθητηρίοις εἴτε μορφῆς εἴτε συμβεβηκότων,
[10, 2]	μέχρι μέν τινος κατ' ἐπιμιξίαν	τοῖς	ἄλλοις φιλοσοφεῖν, ἔπειτα ἰδίᾳ ἀπο<
[10, 70]	οὐκ ἀίδιον παρακολουθεῖν οὔτ' ἐν	τοῖς	ἀοράτοις καὶ οὔτε ἀσώματα. Ὥστε
[10, 117]	δοκεῖ περὶ τοῦ σοφοῦ καὶ	τοῖς	ἀπ' αὐτοῦ. Βλάβας ἐξ ἀνθρώπων
[10, 93]	ἐξ ἀρχῆς τοιαύτην δίνην κατειληθῆναι	τοῖς	ἄστροις τούτοις, ὥσθ' οἷόν τιν'
[10, 2]	αὐτὸν γεγενῆσθαι, ἔπειτα μέντοι περιτυχόντα	τοῖς	Δημοκρίτου βιβλίοις ἐπὶ φιλοσοφίαν ᾆξαι·
[10, 4]	καὶ Νικόλαος καὶ Σωτίων ἐν	τοῖς	δώδεκα τῶν ἐπιγραφομένων Διοκλείων ἐλέγχων,
[10, 15]	Πυθαράτου ἔτη βιώσαντα δύο πρὸς	τοῖς	ἑβδομήκοντα. Τήν τε σχολὴν διαδέξασθαι
[10, 85]	νεωστὶ φυσιολογίας γνησίου γευομένοις καὶ	τοῖς	εἰς ἀσχολίας βαθυτέρας τῶν ἐγκυκλίων
[10, 98]	κατὰ συγκυρήσεις καιρῶν, καθάπερ ἐν	τοῖς	ἐμφανέσι παρ' ἡμῖν ζῴοις, καὶ
[10, 91]	ἔνστημα ῥᾳδίως διαλυθήσεται ἐάν τις	τοῖς	ἐναργήμασι προσέχῃ, ὅπερ ἐν τοῖς
[10, 96]	Ἢν γάρ τις ᾖ μαχόμενος	τοῖς	ἐναργήμασιν, οὐδέποτε μὴ δυνήσεται ἀταραξίας
[10, 66]	ἐγκατεχομένων ἢ διαφορουμένων, εἶτα συμπιπτόντων	τοῖς	ἐπερεισμοῖς. Τό τε σπέρμα ἀφ'
[10, 6]	Καὶ μὴν καὶ Τιμοκράτης ἐν	τοῖς	ἐπιγραφομένοις Εὐφραντοῖς ὁ Μητροδώρου μὲν
[10, 100]	τῶν νεφῶν ἀνείλησιν, καθάπερ ἐν	τοῖς	ἡμετέροις ἀγγείοις, καὶ παρὰ πυρὸς
[10, 73]	πᾶσαν σύγκρισιν πεπερασμένην τὸ ὁμοειδὲς	τοῖς	θεωρουμένοις πυκνῶς ἔχουσαν νομίζειν γεγονέναι
[10, 20]	τῶν φιλοσοφούντων ἡμῖν χρείαν ἐν	τοῖς	ἰδίοις παρεσχημένοι καὶ τὴν πᾶσαν
[10, 124]	ἔνθεν αἱ μέγισται βλάβαι τε	τοῖς	κακοῖς ἐκ θεῶν ἐπάγονται καὶ
[10, 79]	τῶν τοιουτοτρόπων, ὥσπερ καὶ ἐν	τοῖς	κατὰ μέρος γινομένοις ἦν, ~οὐ
[10, 86]	τοῖς περὶ βίων λόγοις ἢ	τοῖς	κατὰ τὴν τῶν ἄλλων φυσικῶν
[10, 107]	λαμβάνοντος διά τινα ἰσχυρὰν ἐν	τοῖς	κατωτέρω τόποις τῶν νεφῶν ψυχρασίας
[10, 100]	γίνεσθαι καὶ κατὰ πνεύματος ἐν	τοῖς	κοιλώμασι τῶν νεφῶν ἀνείλησιν, καθάπερ
[10, 35]	παρ' ἑκάστους τῶν καιρῶν ἐν	τοῖς	κυριωτάτοις βοηθεῖν αὑτοῖς δύνωνται, καθ'
[10, 148]	ἄλλο τι, οὐκ ἔσονταί σοι	τοῖς	λόγοις αἱ πράξεις ἀκόλουθοι. Τῶν
[10, 43]	εἰ μέλλει τις μὴ καὶ	τοῖς	μεγέθεσιν ἁπλῶς εἰς ἄπειρον αὐτὰς
[10, 59]	τὸ καταμέτρημα ἐξ αὑτῶν πρώτων	τοῖς	μείζοσι καὶ ἐλάττοσι παρασκευάζοντα τῇ
[10, 17]	καὶ Τιμοκράτης ἐνοικεῖν Ἑρμάρχῳ καὶ	τοῖς	μετ' αὐτοῦ φιλοσοφοῦσιν, ἕως ἂν
[10, 87]	Σημεῖα δ' ἐπὶ τῶν ἐν	τοῖς	μετεώροις συντελουμένων φέρειν τῶν παρ'
[10, 111]	τισὶ διὰ χρόνων τινῶν ἐν	τοῖς	μετεώροις συντρεφομένου περιστάσεως γινομένης, ἢ
[10, 87]	ὑπάρχει, καὶ οὐ τὰ ἐν	τοῖς	μετεώροις φαινόμενα· ταῦτα γὰρ ἐνδέχεται
[10, 95]	Καὶ οὐθὲν ἐμποδοστατεῖ τῶν ἐν	τοῖς	μετεώροις φαινομένων, ἐάν τις τοῦ
[10, 76]	οὕτως ἑρμηνεῦσαι. Καὶ μὴν ἐν	τοῖς	μετεώροις φορὰν καὶ τροπὴν καὶ
[10, 35]	τὴν ἐπιστολήν. ~Ἐπίκουρος Ἡροδότῳ χαίρειν.	Τοῖς	μὴ δυναμένοις, ὦ Ἡρόδοτε, ἕκαστα
[10, 152]	ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἦν δίκαιον	τοῖς	μὴ φωναῖς κεναῖς ἑαυτοὺς συνταράττουσιν
[10, 110]	ἀέρι ἀ> τόμων ἢ ἐν	τοῖς	νέφεσιν ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ ἀέρος
[10, 107]	Καὶ κατὰ πῆξιν δ' ἐν	τοῖς	νέφεσιν ὁμαλῆ ἀραιότητα ἔχουσι τοιαύτη
[10, 85]	τὰ διαλογίσματα ταῦτα, καὶ μάλιστα	τοῖς	νεωστὶ φυσιολογίας γνησίου γευομένοις καὶ
[10, 130]	μέγα νομίζομεν, οὐχ ἵνα πάντως	τοῖς	ὀλίγοις χρώμεθα, ἀλλ' ὅπως ἐὰν
[10, 130]	ἐὰν μὴ ἔχωμεν τὰ πολλά,	τοῖς	ὀλίγοις χρώμεθα, πεπεισμένοι γνησίως ὅτι
[10, 68]	ὡσανεὶ συμβεβηκότα ἢ πᾶσιν ἢ	τοῖς	ὁρατοῖς καὶ κατὰ τὴν αἴσθησιν
[10, 127]	εἰ δὲ μωκώμενος, μάταιος ἐν	τοῖς	οὐκ ἐπιδεχομένοις. Μνημονευτέον δὲ ὡς
[10, 51]	κριτηρίων οὐκ ἄν ποτε ὑπῆρχε	τοῖς	οὖσί τε καὶ ἀληθέσι προσαγορευομένοις
[10, 73]	τούτων μέρεσιν, ὡσαύτως δὲ καὶ	τοῖς	πάθεσι καὶ ταῖς ἀπαθείαις, καὶ
[10, 82]	τῶν ὅλων καὶ κυριωτάτων. Ὅθεν	τοῖς	πάθεσι προσεκτέον τοῖς παροῦσι καὶ
[10, 88]	τούτῳ διαιρετέον, ἃ οὐκ ἀντιμαρτυρεῖται	τοῖς	παρ' ἡμῖν γινομένοις πλεοναχῶς συντελεῖσθαι.
[10, 55]	ἀναγκαῖον ὑπομένειν. ~Καὶ γὰρ ἐν	τοῖς	παρ' ἡμῖν μετασχηματιζόμενοις κατὰ τὴν
[10, 82]	κυριωτάτων. Ὅθεν τοῖς πάθεσι προσεκτέον	τοῖς	παροῦσι καὶ ταῖς αἰσθήσεσι, κατὰ
[10, 86]	πάντα τὴν θεωρίαν ἔχειν ἢ	τοῖς	περὶ βίων λόγοις ἢ τοῖς
[10, 91]	τοῖς ἐναργήμασι προσέχῃ, ὅπερ ἐν	τοῖς	Περὶ φύσεως βιβλίοις δείκνυμεν. ~Ἀνατολὰς
[10, 40]	δύναται οὔτε περιληπτικῶς οὔτε ἀναλόγως	τοῖς	περιληπτοῖς ὡς καθ' ὅλας φύσεις
[10, 131]	ἄοκνον ποιεῖ τὸν ἄνθρωπον καὶ	τοῖς	πολυτελέσιν ἐκ διαλειμμάτων προσερχομένους κρεῖττον
[10, 73]	τῇ Μεγάλῃ ἐπιτομῇ. Ἐπί τε	τοῖς	προειρημένοις τοὺς κόσμους δεῖ καὶ
[10, 46]	~Καὶ μὴν καὶ τύποι ὁμοιοσχήμονες	τοῖς	στερεμνίοις εἰσί, λεπτότησιν ἀπέχοντες μακρὰν
[10, 46]	βάσιν διατηροῦσαι ἥνπερ καὶ ἐν	τοῖς	στερεμνίοις εἶχον· τούτους δὲ τοὺς
[10, 17]	παρέξουσιν Ἑρμάρχῳ Ἀγεμόρτου Μυτιληναίῳ καὶ	τοῖς	συμφιλοσοφοῦσιν αὐτῷ καὶ οἷς ἂν
[10, 67]	ἀλλὰ κίνησιν μόνον δι' ἑαυτοῦ	τοῖς	σώμασι παρέχεται. Ὥστε οἱ λέγοντες
[10, 70]	κατηγορίαν εἰληφότος. ~Καὶ μὴν καὶ	τοῖς	σώμασι συμπίπτει πολλάκις καὶ οὐκ
[10, 17]	ἐν τῷ κήπῳ διατριβὴν παρακατατίθεμαι	τοῖς	τ' αὐτῶν κληρονόμοις, ἐν ᾧ
[10, 121]	δὲ αὐτὴν κατὰ κοινωνίαν ἐν	τοῖς	ταῖς ἡδοναῖς ἐκπεπληρωμ< ένοις> (Τὴν
[10, 98]	Οἱ δὲ τὸ ἓν λαμβάνοντες	τοῖς	τε φαινομένοις μάχονται καὶ τοῦ
[10, 16]	θερμῷ καὶ αἰτήσαντα ἄκρατον ῥοφῆσαι·	~τοῖς	τε φίλοις παραγγείλαντα τῶν δογμάτων
[10, 114]	ἀποφαίνεσθαι περὶ τούτων καθῆκόν ἐστι	τοῖς	τερατεύεσθαί τι πρὸς τοὺς πολλοὺς
[10, 78]	τε οὐ τὸ πλεοναχῶς ἐν	τοῖς	τοιούτοις εἶναι καὶ τὸ ἐνδεχόμενον
[10, 73]	καὶ ταῖς νυξὶ συμπλέκομεν καὶ	τοῖς	τούτων μέρεσιν, ὡσαύτως δὲ καὶ
[10, 14]	σχολῆς ἐτῶν ὄντα δύο πρὸς	τοῖς	τριάκοντα. Ἐγεννήθη δέ, φησὶν Ἀπολλόδωρος
[10, 68]	ἐν ἀρχῇ ῥηθέντων, ἱκανῶς κατόψεται	τοῖς	τύποις ἐμπεριειλημμένα εἰς τὸ κατὰ
[10, 104]	ἀπέσται δὲ ἐάν τις καλῶς	τοῖς	φαινομένοις ἀκολουθῶν περὶ τῶν ἀφανῶν
[10, 93]	τοῦ δυνατοῦ, εἰς τὸ σύμφωνον	τοῖς	φαινομένοις ἕκαστον τούτων δύνηται ἐπάγειν,
[10, 98]	Ἀμφότερα γὰρ ταῦτα οὐ μάχεται	τοῖς	φαινομένοις· ~ἐπὶ δὲ ποίοις παρὰ
[10, 90]	τις· τοῦτο γὰρ μαχόμενόν ἐστι	τοῖς	φαινομένοις. Ἥλιός τε καὶ σελήνη
[10, 95]	ἂν τρόποι θεωροῖντο τὸ σύμφωνον	τοῖς	φαινομένοις κεκτημένοι. ~Ἐπὶ πάντων γὰρ
[10, 87]	κατὰ πλεοναχὸν τρόπον ἐκκαθαιρομένων, συμφώνως	τοῖς	φαινομένοις, ὅταν τις τὸ πιθανολογούμενον
[10, 112]	ἐάν τις δύνηται τὸ σύμφωνον	τοῖς	φαινομένοις συλλογίζεσθαι. Τινὰ τῶν ἄστρων
[10, 86]	τοιαῦτα {ἢ} ὅσα μοναχὴν ἔχει	τοῖς	φαινομένοις συμφωνίαν· ὅπερ ἐπὶ τῶν
[10, 37]	Πρῶτον μὲν οὖν τὰ ὑποτεταγμένα	τοῖς	φθόγγοις, ὦ Ἡρόδοτε, δεῖ εἰληφέναι,
[10, 17]	κατὰ φιλοσοφίαν· καὶ ἀεὶ δὲ	τοῖς	φιλοσοφοῦσιν ἀπὸ ἡμῶν, ὅπως ἂν
[10, 93]	γίνεσθαι κατὰ λόξωσιν οὐρανοῦ οὕτω	τοῖς	χρόνοις κατηναγκασμένου· ὁμοίως δὲ καὶ
[10, 37]	~Ὅθεν δὴ πᾶσι χρησίμης οὔσης	τοῖς	ᾠκειωμένοις φυσιολογίᾳ τῆς τοιαύτης ὁδοῦ,
[10, 148]	πολυχρόνιον, καὶ τὴν ἐν αὐτοῖς	τοῖς	ὡρισμένοις ἀσφάλειαν φιλίας μάλιστα κατεῖδε
[10, 56]	μετάβασιν μὴ νομιστέον γίνεσθαι ἐν	τοῖς	ὡρισμένοις εἰς ἄπειρον μηδ' ἐπὶ>
[10, 135]	θνητῷ ζῴῳ ζῶν ἄνθρωπος ἐν	ἀθανάτοις	ἀγαθοῖς. Μαντικὴν δ' ἅπασαν ἐν
[10, 68]	συμβεβηκότα ἢ πᾶσιν ἢ τοῖς	ὁρατοῖς	καὶ κατὰ τὴν αἴσθησιν αὐτὴν
[10, 70]	ἀίδιον παρακολουθεῖν οὔτ' ἐν τοῖς	ἀοράτοις	καὶ οὔτε ἀσώματα. Ὥστε δὴ
[10, 35]	ἑκάστους τῶν καιρῶν ἐν τοῖς	κυριωτάτοις	βοηθεῖν αὑτοῖς δύνωνται, καθ' ὅσον
[10, 9]	Καρνεάδην ἀποχωρήσαντος, τάχα βαρυνθέντος ταῖς	ἀνυπερβλήτοις	αὐτοῦ χρηστότησιν. Ἥ τε διαδοχή,
[10, 47]	ὅτι τὰ εἴδωλα ταῖς λεπτότησιν	ἀνυπερβλήτοις	κέχρηται οὐθὲν ἀντιμαρτυρεῖ τῶν φαινομένων·
[10, 6]	καὶ Τιμοκράτης ἐν τοῖς ἐπιγραφομένοις	Εὐφραντοῖς	ὁ Μητροδώρου μὲν ἀδελφός, μαθητὴς
[10, 40]	οὔτε περιληπτικῶς οὔτε ἀναλόγως τοῖς	περιληπτοῖς	ὡς καθ' ὅλας φύσεις λαμβανόμενα
[10, 121]	τεθνήξεσθαι. {Τὸ ἑξῆς} δοκεῖ δ'	αὐτοῖς	ἁμαρτήματα ἄνισα εἶναι. Καὶ τὴν
[10, 28]	Ἃ δὲ αὐτῷ δοκεῖ ἐν	αὐτοῖς	ἐκθέσθαι πειράσομαι τρεῖς ἐπιστολὰς αὐτοῦ
[10, 100]	παρὰ πυρὸς πεπνευματωμένου βόμβον ἐν	αὐτοῖς,	καὶ κατὰ ῥήξεις δὲ νεφῶν
[10, 19]	τροφὴν τούτοις, ὅ τι ἂν	αὐτοῖς	κατ' ἐνιαυτὸν ἐπιδέχεσθαι δοκῇ σκοπουμένοις
[10, 118]	Ἐρασθήσεσθαι τὸν σοφὸν οὐ δοκεῖ	αὐτοῖς·	οὐδὲ ταφῆς φροντιεῖν· οὐδὲ θεόπεμπτον
[10, 26]	Γέγραπται δὲ μαρτύριον ἔξωθεν ἐν	αὐτοῖς	οὐδέν, ἀλλ' αὐτοῦ εἰσιν Ἐπικούρου
[10, 61]	ὅταν γε δὴ μηδὲν ἀπαντᾷ	αὐτοῖς·	οὔτε τὰ μικρὰ τῶν μεγάλων,
[10, 142]	ποτε εἴχομεν ὅ τι μεμψαίμεθα	αὐτοῖς	πανταχόθεν ἐκπληρουμένοις τῶν ἡδονῶν καὶ
[10, 11]	τὸ δὲ πᾶν ὕδωρ ἦν	αὐτοῖς	ποτόν. Τόν τ' Ἐπίκουρον μὴ
[10, 72]	ἐπὶ τὰς βλεπομένας παρ' ἡμῖν	αὐτοῖς	προλήψεις, ἀλλ' αὐτὸ τὸ ἐνάργημα,
[10, 59]	Ἡ γὰρ κοινότης ἡ ὑπάρχουσα	αὐτοῖς	πρὸς τὰ ἀμετάβολα ἱκανὴ τὸ
[10, 51]	ἄλλην τινὰ κίνησιν ἐν ἡμῖν	αὐτοῖς	συνημμένην μὲν τῇ φανταστικῇ ἐπιβολῇ,
[10, 50]	κατά τινα κίνησιν ἐν ἡμῖν	αὐτοῖς	συνημμένην τῇ φανταστικῇ ἐπιβολῇ, διάληψιν
[10, 148]	μηδὲ πολυχρόνιον, καὶ τὴν ἐν	αὐτοῖς	τοῖς ὡρισμένοις ἀσφάλειαν φιλίας μάλιστα
[10, 112]	καὶ διὰ τὸ ἑξῆς μὲν	αὐτοῖς	ὕλην ἐπιτηδείαν μὴ εἶναι, ἐν
[10, 95]	μνήμην ἔχῃ καὶ τὰς ἀκολούθους	αὐτοῖς	ὑποθέσεις ἅμα καὶ αἰτίας συνθεωρῇ
[10, 35]	καιρῶν ἐν τοῖς κυριωτάτοις βοηθεῖν	αὑτοῖς	δύνωνται, καθ' ὅσον ἂν ἐφάπτωνται
[10, 22]	ὑπερβολὴν οὐκ ἀπολείποντα τοῦ ἐν	ἑαυτοῖς	μεγέθους. Ἀντιπαρετάττετο δὲ πᾶσι τούτοις
[10, 78]	οὐ τὸ πλεοναχῶς ἐν τοῖς	τοιούτοις	εἶναι καὶ τὸ ἐνδεχόμενον καὶ
[10, 81]	καὶ ἄφθαρτα, καὶ ὑπεναντίας ἔχειν	τούτοις	βουλήσεις ἅμα καὶ πράξεις καὶ
[10, 116]	καὶ ἀπειρίας καὶ τῶν συγγενῶν	τούτοις	θεωρίαν, ἔτι δὲ κριτηρίων καὶ
[10, 79]	καὶ ἐκλείψεως καὶ ὅσα συγγενῆ	τούτοις	μηθὲν ἔτι πρὸς τὸ μακάριον
[10, 76]	καὶ δύσιν καὶ τὰ σύστοιχα	τούτοις	μήτε λειτουργοῦντός τινος νομίζειν δεῖ
[10, 19]	ὑπαρχουσῶν ἡμῖν προσόδων εἰς τροφὴν	τούτοις,	ὅ τι ἂν αὐτοῖς κατ'
[10, 81]	γίνεται εἴδωμεν, ἀταρακτήσομεν. ~Ἐπὶ δὲ	τούτοις	ὅλως ἅπασιν ἐκεῖνο δεῖ κατανοεῖν,
[10, 102]	ἀεὶ τῶν φαινομένων καὶ τὸ	τούτοις	ὅμοιον δυνάμενον συνθεωρεῖν. Προτερεῖ δὲ
[10, 144]	αὐτῶν ἐκλόγισις καὶ τῶν ὁμογενῶν	τούτοις	ὅσα τοὺς μεγίστους φόβους παρεσκεύαζε
[10, 48]	εὐθὺς ἀντικόπτειν τι. ~Πρός τε	τούτοις,	ὅτι ἡ γένεσις τῶν εἰδώλων
[10, 56]	ἄτομος ἔστιν ἐπινοῆσαι. Πρὸς δὲ	τούτοις	οὐ δεῖ νομίζειν ἐν τῷ
[10, 82]	τῶν κριτηρίων ἐναργείᾳ. Ἂν γὰρ	τούτοις	προσέχωμεν, τὸ ὅθεν ὁ τάραχος
[10, 135]	ταύτην. Ταῦτα οὖν καὶ τὰ	τούτοις	συγγενῆ μελέτα πρὸς σεαυτὸν ἡμέρας
[10, 93]	γὰρ τὰ τοιαῦτα καὶ τὰ	τούτοις	συγγενῆ οὐθενὶ τῶν ἐναργημάτων διαφωνεῖ,
[10, 116]	μύθου ἐκβήσῃ καὶ τὰ ὁμογενῆ	τούτοις	συνορᾶν δυνήσῃ· μάλιστα δὲ σεαυτὸν
[10, 42]	σώματα ὅπου ἐνέστη. Πρός τε	τούτοις	τὰ ἄτομα τῶν σωμάτων καὶ
[10, 22]	ἑαυτοῖς μεγέθους. Ἀντιπαρετάττετο δὲ πᾶσι	τούτοις	τὸ κατὰ ψυχὴν χαῖρον ἐπὶ
[10, 93]	τοιαύτην δίνην κατειληθῆναι τοῖς ἄστροις	τούτοις,	ὥσθ' οἷόν τιν' ἕλικα κινεῖσθαι.
[10, 45]	ὅσοι τοιοῦτοι οὔθ' ὅσοι διάφοροι	τούτοις.	Ὥστε οὐδὲν τὸ ἐμποδοστατῆσόν ἐστι
[10, 18]	καὶ τῇ μητρὶ καὶ τοῖς	ἀδελφοῖς,	καὶ ἡμῖν εἰς τὴν εἰθισμένην
[10, 17]	καὶ οἷς ἂν Ἕρμαρχος καταλίπῃ	διαδόχοις	τῆς φιλοσοφίας, ἐνδιατρίβειν κατὰ φιλοσοφίαν·
[10, 98]	ἐν τοῖς ἐμφανέσι παρ' ἡμῖν	ζῴοις,	καὶ παρ' ἑτεροιώσεις ἀέρος καὶ
[10, 115]	ἐπισημασίαι αἱ γινόμεναι ἐπί τισι	ζῴοις	κατὰ συγκύρημα γίνονται τοῦ καιροῦ·
[10, 109]	παρεσκεύασε, ποσὰ τῶν περιφερῶν ἐκθλίψαντα.	Ἶρις	γίνεται κατὰ πρόσλαμψιν τοῦ ἡλίου
[10, 10]	Ἑλλάδα, αὐτόθι καταβιῶναι, δὶς ἢ	τρὶς	{εἰς} τοὺς περὶ τὴν Ἰωνίαν
[10, 9]	πρὸς πάντας εὐγνωμοσύνης ἥ τε	πατρὶς	χαλκαῖς εἰκόσι τιμήσασα, οἵ τε
[10, 137]	δὲ πόνῳ προσκρούειν φυσικῶς καὶ	χωρὶς	λόγου. Αὐτοπαθῶς οὖν φεύγομεν τὴν
[10, 95]	τὸν μοναχὸν τρόπον. Ἡ δὲ	ἔμφασις	τοῦ προσώπου ἐν αὐτῇ δύναται
[10, 10]	πρὸς πατρίδα φιλίας ἄλεκτος ἡ	διάθεσις·	ὑπερβολῇ γὰρ ἐπιεικείας οὐδὲ πολιτείας
[10, 48]	~Πρός τε τούτοις, ὅτι ἡ	γένεσις	τῶν εἰδώλων ἅμα νοήματι συμβαίνει.
[10, 107]	νέφεσιν ὁμαλῆ ἀραιότητα ἔχουσι τοιαύτη	πρόεσις	ἐκ τῶν νεφῶν γίνοιτο ἂν
[10, 139]	ἡδονῶν ἡ παντὸς τοῦ ἀλγοῦντος	ὑπεξαίρεσις.	Ὅπου δ' ἂν τὸ ἡδόμενον
[10, 31]	Κυρίαις δόξαις· Πᾶσα γάρ, φησίν,	αἴσθησις	ἄλογός ἐστι καὶ μνήμης οὐδεμιᾶς
[10, 39]	γὰρ ὡς ἔστιν, αὐτὴ ἡ	αἴσθησις	ἐπὶ πάντων μαρτυρεῖ, καθ' ἣν
[10, 71]	ἀλλ' ὃν τρόπον αὐτὴ ἡ	αἴσθησις	τὴν ἰδιότητα ποιεῖ, θεωρεῖται. ~Καὶ
[10, 32]	διελέγξαι. Οὔτε γὰρ ἡ ὁμογένεια	αἴσθησις	τὴν ὁμογενῆ διὰ τὴν ἰσοσθένειαν,
[10, 90]	καὶ γὰρ ταῦτα οὕτως ἡ	αἴσθησις	ὑποβάλλει. ~Τὸ δὲ μέγεθος ἡλίου
[10, 53]	οὐκ ἂν γένοιτο ἡ τοιαύτη	ἐπαίσθησις.	Οὐκ αὐτὸν οὖν δεῖ νομίζειν
[10, 105]	γίνονται, ὡς ἂν καὶ ἡ	ἀπογέννησις	κατὰ τὴν κίνησιν τοῦ πνεύματος
[10, 132]	ἀρχὴ καὶ τὸ μέγιστον ἀγαθὸν	φρόνησις·	διὸ καὶ φιλοσοφίας τιμιώτερον ὑπάρχει
[10, 132]	διὸ καὶ φιλοσοφίας τιμιώτερον ὑπάρχει	φρόνησις,	ἐξ ἧς αἱ λοιπαὶ πᾶσαι
[10, 123]	ὡς ἡ κοινὴ τοῦ θεοῦ	νόησις	ὑπεγράφη, μηθὲν μήτε τῆς ἀφθαρσίας
[10, 124]	ἀγαθὸν καὶ κακὸν ἐν αἰσθήσει·	στέρησις	δέ ἐστιν αἰσθήσεως ὁ θάνατος.
[10, 148]	μέγιστόν ἐστιν ἡ τῆς φιλίας	κτῆσις.	Ἡ αὐτὴ γνώμη θαρρεῖν τε
[10, 144]	ἀπεγέννησεν ἥ τε τούτων αὐτῶν	ἐκλόγισις	καὶ τῶν ὁμογενῶν τούτοις ὅσα
[10, 48]	ἅμα νοήματι συμβαίνει. Καὶ γὰρ	ῥεῦσις	ἀπὸ τῶν σωμάτων τοῦ ἐπιπολῆς
[10, 143]	κατειδότα τίς ἡ τοῦ σύμπαντος	φύσις,	ἀλλ' ὑποπτευόμενόν τι τῶν κατὰ
[10, 86]	τὸ πᾶν σώματα καὶ ἀναφὴς	φύσις	ἐστίν, ἢ ὅτι ἄτομα τὰ>
[10, 44]	~Ἥ τε γὰρ τοῦ κενοῦ	φύσις	ἡ διορίζουσα ἑκάστην αὐτὴν τοῦτο
[10, 115]	χειμῶνα, οὐδὲ κάθηταί τις θεία	φύσις	παρατηροῦσα τὰς τῶν ζῴων τούτων
[10, 97]	γίνεται, λαμβανέσθω· καὶ ἡ θεία	φύσις	πρὸς ταῦτα μηδαμῇ προσαγέσθω, ἀλλ'
[10, 123]	ἐναργὴς γὰρ αὐτῶν ἐστιν ἡ	γνῶσις.	Οἵους δ' αὐτοὺς οἱ> πολλοὶ
[10, 124]	ἐστιν αἰσθήσεως ὁ θάνατος. Ὅθεν	γνῶσις	ὀρθὴ τοῦ μηθὲν εἶναι πρὸς
[10, 94]	φοβούμενος τὰς ἀνδραποδώδεις ἀστρολόγων τεχνιτείας.	~Κένωσίς	τε σελήνης καὶ πάλιν πλήρωσις
[10, 94]	~Κένωσίς τε σελήνης καὶ πάλιν	πλήρωσις	καὶ κατὰ στροφὴν τοῦ σώματος
[10, 114]	παρὰ ἔκπτωσιν οὗ ἂν ἡ	ἐκπνευμάτωσις	γένηται, καθά περ καὶ ἐπὶ
[10, 93]	οὐθενὶ τῶν ἐναργημάτων διαφωνεῖ, ἐάν	τις	ἀεὶ ἐπὶ τῶν τοιούτων μερῶν,
[10, 131]	ἀκροτάτην ἀποδίδωσιν ἡδονὴν ἐπειδὰν ἐνδέων	τις	αὐτὰ προσενέγκηται. Τὸ συνεθίζειν οὖν
[10, 145]	ἡδονὴν καὶ ὁ πεπερασμένος, ἐάν	τις	αὐτῆς τὰ πέρατα καταμετρήσῃ τῷ
[10, 112]	τρόπους τοῦτο δυνατὸν συντελεῖσθαι, ἐάν	τις	δύνηται τὸ σύμφωνον τοῖς φαινομένοις
[10, 57]	~Οὔτε γὰρ ὅπως, ἐπειδὰν ἅπαξ	τις	εἴπῃ ὅτι ἄπειροι ὄγκοι ἔν
[10, 68]	διαλογίσματα τὰ> περὶ ψυχῆς ἀνάγων	τις	ἐπὶ τὰ πάθη καὶ τὰς
[10, 138]	τὸν κολοφῶνα (ὡς ἂν εἴποι	τις)	ἐπιθῶμεν καὶ τοῦ παντὸς συγγράμματος
[10, 96]	ἴχνευσιν οὐ προετέον. Ἢν γάρ	τις	ᾖ μαχόμενος τοῖς ἐναργήμασιν, οὐδέποτε
[10, 143]	ὑπὲρ τῶν κυριωτάτων μὴ κατειδότα	τίς	ἡ τοῦ σύμπαντος φύσις, ἀλλ'
[10, 115]	τοῦ ἀποτελεσθῆναι χειμῶνα, οὐδὲ κάθηταί	τις	θεία φύσις παρατηροῦσα τὰς τῶν
[10, 104]	μῦθος ἀπέστω· ἀπέσται δὲ ἐάν	τις	καλῶς τοῖς φαινομένοις ἀκολουθῶν περὶ
[10, 152]	αὐτό. Ἐὰν δὲ νόμον θῆταί	τις,	μὴ ἀποβαίνῃ δὲ κατὰ τὸ
[10, 43]	αἱ ποιότητες μεταβάλλονται, εἰ μέλλει	τις	μὴ καὶ τοῖς μεγέθεσιν ἁπλῶς
[10, 88]	πλεοναχῶς συντελεῖσθαι. Κόσμος ἐστὶ περιοχή	τις	οὐρανοῦ, ἄστρα τε καὶ γῆν
[10, 48]	ται> ταῖς αἰσθήσεσιν, ἂν βλέπῃ	τίς	τινα τρόπον τὰς ἐναργείας ἵνα
[10, 87]	αὐτῶν δεόντως καταλίπῃ· ὅταν δέ	τις	τὸ μὲν ἀπολίπῃ τὸ δὲ
[10, 87]	ἐκκαθαιρομένων, συμφώνως τοῖς φαινομένοις, ὅταν	τις	τὸ πιθανολογούμενον ὑπὲρ αὐτῶν δεόντως
[10, 91]	μέρος ἔνστημα ῥᾳδίως διαλυθήσεται ἐάν	τις	τοῖς ἐναργήμασι προσέχῃ, ὅπερ ἐν
[10, 94]	τοῦ εἴδους ἀποδόσεις, ἐὰν μή	τις	τὸν μοναχῆ τρόπον κατηγαπηκὼς τοὺς
[10, 95]	ἐν τοῖς μετεώροις φαινομένων, ἐάν	τις	τοῦ πλεοναχοῦ τρόπου ἀεὶ μνήμην
[10, 90]	καθάπερ τῶν φυσικῶν καλουμένων φησί	τις·	τοῦτο γὰρ μαχόμενόν ἐστι τοῖς
[10, 83]	μὴ καὶ πρὸς ἅπαντα βαδίσῃ	τις	τῶν κατὰ μέρος ἀκριβωμάτων, ἀσύμβλητον
[10, 150]	δή ποτε ἀεὶ τόπους συνθήκη	τις	ὑπὲρ τοῦ μὴ βλάπτειν ἢ
[10, 122]	Ἐπίκουρος Μενοικεῖ χαίρειν. Μήτε νέος	τις	ὢν μελλέτω φιλοσοφεῖν, μήτε γέρων
[10, 29]	τὴν δὲ δευτέραν πρὸς Πυθοκλέα>	ἥτις	ἐστὶ περὶ μεταρσίων· τὴν δὲ>
[10, 29]	πρώτην ἐπιστολὴν γράφει πρὸς Ἡρόδοτον	ἥτις	ἐστὶ περὶ τῶν φυσικῶν· τὴν
[10, 63]	πάθη οὕτω γὰρ ἡ βεβαιοτάτη	πίστις	ἔσται ὅτι ἡ ψυχὴ σῶμά
[10, 96]	μὴ δυνήσεται ἀταραξίας γνησίου μεταλαβεῖν.	Ἔκλειψις	ἡλίου καὶ σελήνης δύναται μὲν
[10, 22]	ἢ Τιμοκράτους καὶ Σάνδης Λαμψακηνόν·	ὃς	ἀφ' οὗ τὸν ἄνδρα ἔγνω,
[10, 138]	ἐν τῇ εἰκοστῇ τῶν Ἐπιλέκτων,	ὃς	καὶ διαγωγὴν λέγει τὴν ἀγωγήν.
[10, 25]	δ' ὁ Κηποτύραννος γέγονεν ἐλλόγιμος,	ὃς	ὑπὲρ τετρακόσια συνέγραψε βιβλία· δύο
[10, 4]	περὶ Ποσειδώνιον τὸν Στωικὸν καὶ	Νικόλαος	καὶ Σωτίων ἐν τοῖς δώδεκα
[10, 79]	δὲ καὶ πλείους, ὅταν τὸ	θάμβος	ἐκ τῆς τούτων προσκατανοήσεως μὴ
[10, 82]	ὅθεν ὁ τάραχος καὶ ὁ	φόβος	ἐγίνετο ἐξαιτιολογήσομεν ὀρθῶς καὶ ἀπολύσομεν,
[10, 132]	ὧν πλεῖστος τὰς ψυχὰς καταλαμβάνει	θόρυβος.	Τούτων δὲ πάντων ἀρχὴ καὶ
[10, 32]	οὔτε μὴν λόγος, πᾶς γὰρ	λόγος	ἀπὸ τῶν αἰσθήσεων ἤρτηται. Οὔθ'
[10, 83]	~Ὥστ' ἂν γένοιτο οὗτος ὁ	λόγος	δυνατὸς κατασχεθῆναι μετ' ἀκριβείας, οἶμαι,
[10, 32]	αὐτῶν εἰσι κριτικαί· οὔτε μὴν	λόγος,	πᾶς γὰρ λόγος ἀπὸ τῶν
[10, 31]	δόξαις· Πᾶσα γάρ, φησίν, αἴσθησις	ἄλογός	ἐστι καὶ μνήμης οὐδεμιᾶς δεκτική·
[10, 15]	ἑβδόμης καὶ εἰκοστῆς καὶ ἑκατοστῆς	Ὀλυμπιάδος	ἐπὶ Πυθαράτου ἔτη βιώσαντα δύο
[10, 14]	ἔτος τῆς ἐνάτης καὶ ἑκατοστῆς	Ὀλυμπιάδος	ἐπὶ Σωσιγένους ἄρχοντος μηνὸς Γαμηλιῶνος
[10, 4]	ἐλέγχων, ἅ ἐστι περὶ τῆς	εἰκάδος,	Καὶ Διονύσιος ὁ Ἁλικαρνασσεύς. Καὶ
[10, 8]	τούς τε Κυνικοὺς ἐχθροὺς τῆς	Ἑλλάδος·	καὶ τοὺς διαλεκτικοὺς πολυφθόρους, Πύρρωνα
[10, 116]	συνορᾶν δυνήσῃ· μάλιστα δὲ σεαυτὸν	ἀπόδος	εἰς τὴν τῶν ἀρχῶν καὶ
[10, 14]	γράψαι αὐτὸν ἐκ τοῦ Ναυσιφάνους	Τρίποδος,	οὗ καὶ ἀκοῦσαί φησιν αὐτόν,
[10, 12]	μοχθεῖτε τὰ χείρονα, καὶ διὰ	κέρδος	ἄπληστοι νεικέων ἄρχετε καὶ πολέμων·
[10, 51]	μὴ ἐπιμαρτυρηθῇ ἢ ἀντιμαρτυρηθῇ, τὸ	ψεῦδος	γίνεται· ἐὰν δὲ ἐπιμαρτυρηθῇ ἢ
[10, 50]	δὲ ἔχουσαν, καθ' ἣν τὸ	ψεῦδος	γίνεται. ~Ἥ τε γὰρ ὁμοιότης
[10, 50]	ἐγκατάλειμμα τοῦ εἰδώλου· τὸ δὲ	ψεῦδος	καὶ τὸ διημαρτημένον ἐν τῷ
[10, 135]	ὄναρ διαταραχθήσῃ, ζήσεις δὲ ὡς	θεὸς	ἐν ἀνθρώποις. Οὐθὲν γὰρ ἔοικε
[10, 122]	τῶν γεγονότων, τῷ δ' ὅπως	νέος	ἅμα καὶ παλαιὸς ᾖ διὰ
[10, 122]	ἐπιστολήν· Ἐπίκουρος Μενοικεῖ χαίρειν. Μήτε	νέος	τις ὢν μελλέτω φιλοσοφεῖν, μήτε
[10, 12]	κρίσιες τὰν ἀπέραντον ὁδόν, τοῦτο	Νεοκλῆος	πινυτὸν τέκος ἢ παρὰ Μουσέων
[10, 50]	σύμμετρον ἐπερεισμὸν ἐκ τῆς κατὰ	βάθος	ἐν τῷ στερεμνίῳ τῶν ἀτόμων
[10, 48]	διὰ τὸ μὴ δεῖν κατὰ	βάθος	τὸ συμπλήρωμα γίνεσθαι, καὶ ἄλλοι
[10, 23]	οἰκείαν, ἔπειτ' ἐπανῆλθε. ~Γέγονε δὲ	ἀγαθὸς	πάντα, καθὰ καὶ Ἐπίκουρος ἐν
[10, 53]	ἀκοὴν οὐκ ἄν ποτε οὐθὲν	πάθος	ἐργάσασθαι, εἰ μὴ ὄγκοι τινὲς
[10, 52]	ἢ ψοφοῦντος ἢ ὁπωσδήποτε ἀκουστικὸν	πάθος	παρασκευάζοντος. Τὸ δὲ ῥεῦμα τοῦτο
[10, 53]	πνευματώδους ἀποτελεστικῶν ποιεῖσθαι, ἢ τὸ	πάθος	τὸ ἀκουστικὸν ἡμῖν παρασκευάζει. Καὶ
[10, 57]	ἄπειρον ἂν ἦν καὶ τὸ	μέγεθος.	Ἄκρον τε ἔχοντος τοῦ πεπερασμένου
[10, 91]	φύσεως· εἰ γάρ, φησί, τὸ	μέγεθος	διὰ τὸ διάστημα ἀπεβεβλήκει, πολλῷ
[10, 49]	καὶ ὁμοιομόρφων κατὰ τὸ ἐναρμόττον	μέγεθος	εἰς τὴν ὄψιν ἢ τὴν
[10, 55]	μὴν οὐδὲ δεῖ νομίζειν πᾶν	μέγεθος	ἐν ταῖς ἀτόμοις ὑπάρχειν, ἵνα
[10, 59]	αὐτῇ κέχρηται. Ἐπείπερ καὶ ὅτι	μέγεθος	ἔχει ἡ ἄτομος κατὰ τὴν
[10, 91]	ἡ αἴσθησις ὑποβάλλει. ~Τὸ δὲ	μέγεθος	ἡλίου τε καὶ τῶν λοιπῶν
[10, 44]	Δώδεκα στοιχειώσεσί φησι. Πᾶν τε	μέγεθος	μὴ εἶναι περὶ αὐτάς· οὐδέποτε
[10, 57]	ἔτι τοῦτο πεπερασμένον εἴη τὸ	μέγεθος.	Πηλίκοι γάρ τινες δῆλον ὡς
[10, 56]	αἰσθήσεις γινόμενα ἀποδοθήσεται. Πᾶν δὲ	μέγεθος	ὑπάρχειν οὔτε χρήσιμόν ἐστι πρὸς
[10, 65]	ἐστι τὸ συντεῖνον τῶν ἀτόμων	πλῆθος	εἰς τὴν τῆς ψυχῆς φύσιν.
[10, 89]	τοιοῦτοι κόσμοι εἰσὶν ἄπειροι τὸ	πλῆθος	ἔστι καταλαβεῖν, καὶ ὅτι καὶ
[10, 9]	οἵ τε φίλοι τοσοῦτοι τὸ	πλῆθος	ὡς μηδ' ἂν πόλεσιν ὅλαις
[10, 104]	ἐνδέχεται κεραυνοὺς ἀποτελεῖσθαι· μόνον ὁ	μῦθος	ἀπέστω· ἀπέσται δὲ ἐάν τις
[10, 144]	βίου διοικεῖ καὶ διοικήσει. Ὁ	δίκαιος	ἀταρακτότατος, ὁ δ' ἄδικος πλείστης
[10, 122]	δ' ὅπως νέος ἅμα καὶ	παλαιὸς	ᾖ διὰ τὴν ἀφοβίαν τῶν
[10, 11]	εἶναι τέλος δογματίζων, ὃν καὶ	Ἀθήναιος	δι' ἐπιγράμματος οὕτως ὑμνεῖ· ~Ἄνθρωποι,
[10, 1]	~Ἐπίκουρος. ~Ἐπίκουρος Νεοκλέους καὶ Χαιρεστράτης,	Ἀθηναῖος,	τῶν δήμων Γαργήττιος, γένους τοῦ
[10, 24]	ὁ διαδεξάμενος αὐτὸν Ἕρμαρχος Ἀγεμόρτου	Μυτιληναῖος,	ἀνὴρ πατρὸς μὲν πένητος, τὰς
[10, 127]	αὐτῷ βεβαίως· εἰ δὲ μωκώμενος,	μάταιος	ἐν τοῖς οὐκ ἐπιδεχομένοις. Μνημονευτέον
[10, 125]	τῷ μὴ ζῆν δεινόν· ὥστε	μάταιος	ὁ λέγων δεδιέναι τὸν θάνατον
[10, 141]	μὲν ἀσφαλὴς ὁ τῶν τοιούτων	βίος,	ἀπέλαβον τὸ τῆς φύσεως ἀγαθόν·
[10, 87]	ἀλογίας καὶ κενῆς δόξης ὁ	βίος	ἡμῶν ἔχει χρείαν, ἀλλὰ τοῦ
[10, 16]	ψυχρὸν ἐπεσπάσατο. Οὗτος μὲν ὁ	βίος	τἀνδρός, ἥδε δὲ ἡ τελευτή.
[10, 13]	ἔνιοί φασι καὶ Ἀπολλόδωρος ὁ	Ἐπικούρειος	διδάσκαλον Δημοκρίτου γεγενῆσθαι. Δημήτριος δέ
[10, 97]	~Τοῦτο δὲ καὶ Διογένης ὁ	Ἐπικούρειος	ἐν τῇ αʹ τῶν Ἐπιλέκτων.
[10, 3]	Ἀριστόβουλος, καθά φησι Φιλόδημος ὁ	Ἐπικούρειος	ἐν τῷ δεκάτῳ τῆς τῶν
[10, 2]	γεγονὼς τεσσαρεσκαίδεκα. Ἀπολλόδωρος δ' ὁ	Ἐπικούρειος	ἐν τῷ πρώτῳ περὶ τοῦ
[10, 90]	γὰρ μαχόμενόν ἐστι τοῖς φαινομένοις.	Ἥλιός	τε καὶ σελήνη καὶ τὰ
[10, 26]	ὁ λευκός. ~Ζήνων τε ὁ	Σιδώνιος,	ἀκροατὴς Ἀπολλοδώρου, πολυγράφος ἀνήρ· καὶ
[10, 140]	ἐξ ὧν ἄν ποτε τοῦτο	οἷός	τ' ᾖ παρασκευάζεσθαι. ~Ἔνδοξοι καὶ
[10, 5]	δὲ Θεμίσταν τὴν Λεοντέως γυναῖκα	Οἷός	τε, φησίν, εἰμί, ἐὰν μὴ
[10, 122]	ὥραν ἢ παρεληλυθέναι τὴν ὥραν	ὅμοιός	ἐστι τῷ λέγοντι πρὸς εὐδαιμονίαν
[10, 34]	γενέσθαι τῷ πύργῳ καὶ μαθεῖν	ὁποῖος	ἐγγὺς φαίνεται. Πάθη δὲ λέγουσιν
[10, 13]	ὁ Ἐπικούρειος διδάσκαλον Δημοκρίτου γεγενῆσθαι.	Δημήτριος	δέ φησιν ὁ Μάγνης καὶ
[10, 26]	ἀκροατὴς Ἀπολλοδώρου, πολυγράφος ἀνήρ· καὶ	Δημήτριος	ὁ ἐπικληθεὶς Λάκων· Διογένης τε
[10, 4]	ἐστι περὶ τῆς εἰκάδος, Καὶ	Διονύσιος	ὁ Ἁλικαρνασσεύς. Καὶ γὰρ σὺν
[10, 25]	ὁ διαδεξάμενος Ἕρμαρχον· ὃν διεδέξατο	Διονύσιος·	ὃν Βασιλείδης. Καὶ Ἀπολλόδωρος δ'
[10, 12]	νεικέων ἄρχετε καὶ πολέμων· τᾶς	φύσιος	δ' ὁ πλοῦτος ὅρον τινὰ
[10, 1]	καὶ Χαιρεστράτης, Ἀθηναῖος, τῶν δήμων	Γαργήττιος,	γένους τοῦ τῶν Φιλαϊδῶν, ὥς
[10, 26]	Ἐπίκουροι τρεῖς· ὅ τε Λεοντέως	υἱὸς	καὶ Θεμίστας· ἕτερος Μάγνης· τέταρτος
[10, 12]	ἀπέραντον ὁδόν, τοῦτο Νεοκλῆος πινυτὸν	τέκος	ἢ παρὰ Μουσέων ἔκλυεν ἢ
[10, 46]	ἀπάντησιν τῶν ἀντικοψόντων γινομένη πᾶν	μῆκος	περιληπτὸν ἐν ἀπερινοήτῳ χρόνῳ συντελεῖ.
[10, 146]	προσδεῖται πραγμάτων ἀγῶνας κεκτημένων. Τὸ	ὑφεστηκὸς	δεῖ τέλος ἐπιλογίζεσθαι καὶ πᾶσαν
[10, 144]	Ὁ δίκαιος ἀταρακτότατος, ὁ δ'	ἄδικος	πλείστης ταραχῆς γέμων. Οὐκ ἐπαύξεται
[10, 24]	Πολύαινος Ἀθηνοδώρου Λαμψακηνός, ἐπιεικὴς καὶ	φιλικός,	ὡς οἱ περὶ Φιλόδημόν φασι.
[10, 13]	ὅτι ἰδιωτάτη ἐστίν, Ἀριστοφάνης ὁ	γραμματικὸς	αἰτιᾶται. Σαφὴς δ' ἦν οὕτως,
[10, 28]	παθῶν δόξαι πρὸς Τιμοκράτην, Προγνωστικόν,	Προτρεπτικός,	Περὶ εἰδώλων, Περὶ φαντασίας, Ἀριστόβουλος,
[10, 101]	καὶ σύγκρουσιν νεφῶν ὁ πυρὸς	ἀποτελεστικὸς	σχηματισμὸς ἐξολισθαίνων ἀστραπὴν γεννᾷ· καὶ
[10, 3]	ἱστορικοῖς κεφαλαίοις. Διότιμος δ' ὁ	Στωικὸς	δυσμενῶς ἔχων πρὸς αὐτὸν πικρότατα
[10, 145]	Ἡ δὲ διάνοια τοῦ τῆς	σαρκὸς	τέλους καὶ πέρατος λαβοῦσα τὸν
[10, 25]	ὅ τε μέλας καὶ ὁ	λευκός.	~Ζήνων τε ὁ Σιδώνιος, ἀκροατὴς
[10, 79]	~Τὸ δ' ἐν τῇ ἱστορίᾳ	πεπτωκός,	τῆς δύσεως καὶ ἀνατολῆς καὶ
[10, 11]	ἦν ὁ τὴν ἡδονὴν εἶναι	τέλος	δογματίζων, ὃν καὶ Ἀθήναιος δι'
[10, 137]	ψυχῆς. Ἀποδείξει δὲ χρῆται τοῦ	τέλος	εἶναι τὴν ἡδονὴν τῷ τὰ
[10, 85]	μὲν οὖν μὴ ἄλλο τι	τέλος	ἐκ τῆς περὶ μετεώρων γνώσεως
[10, 146]	ἀγῶνας κεκτημένων. Τὸ ὑφεστηκὸς δεῖ	τέλος	ἐπιλογίζεσθαι καὶ πᾶσαν τὴν ἐνάργειαν,
[10, 133]	καὶ τὸ τῆς φύσεως ἐπιλελογισμένου	τέλος,	καὶ τὸ μὲν τῶν ἀγαθῶν
[10, 128]	τοῦτο τὴν ἡδονὴν ἀρχὴν καὶ	τέλος	λέγομεν εἶναι τοῦ μακαρίως ζῆν·
[10, 148]	ἕκαστον τῶν πραττομένων ἐπὶ τὸ	τέλος	τῆς φύσεως, ἀλλὰ προκαταστρέψεις εἴτε
[10, 128]	τοῦτο τοῦ μακαρίως ζῆν ἐστι	τέλος.	Τούτου γὰρ χάριν πάντα πράττομεν,
[10, 131]	παρασκευάζει. Ὅταν οὖν λέγωμεν ἡδονὴν	τέλος	ὑπάρχειν, οὐ τὰς τῶν ἀσώτων
[10, 143]	ἀκεραίους τὰς ἡδονὰς ἀπολαμβάνειν. Οὐθὲν	ὄφελος	ἦν τὴν κατ' ἀνθρώπους ἀσφάλειαν
[10, 48]	σωμάτων τοῦ ἐπιπολῆς συνεχής, οὐκ	ἐπίδηλος	τῇ μειώσει διὰ τὴν ἀνταναπλήρωσιν,
[10, 109]	διὰ περίστασίν τινα ἀέρος ψυχροῦ.	Κρύσταλλος	συντελεῖται καὶ κατ' ἔκθλιψιν μὲν
[10, 3]	ἀδελφοὶ τρεῖς, ὄντες Νεοκλῆς Χαιρέδημος	Ἀριστόβουλος,	καθά φησι Φιλόδημος ὁ Ἐπικούρειος
[10, 28]	Προτρεπτικός, Περὶ εἰδώλων, Περὶ φαντασίας,	Ἀριστόβουλος,	Περὶ μουσικῆς, Περὶ δικαιοσύνης καὶ
[10, 3]	τῶν φιλοσόφων συντάξεως· ἀλλὰ καὶ	δοῦλος	Μῦς ὄνομα, καθά φησι Μυρωνιανὸς
[10, 3]	οἱ ἀδελφοὶ τρεῖς, ὄντες Νεοκλῆς	Χαιρέδημος	Ἀριστόβουλος, καθά φησι Φιλόδημος ὁ
[10, 27]	τέλους, Περὶ κριτηρίου ἢ Κανών,	Χαιρέδημος,	Περὶ θεῶν, Περὶ ὁσιότητος, ~Ἡγησιάναξ,
[10, 3]	Νεοκλῆς Χαιρέδημος Ἀριστόβουλος, καθά φησι	Φιλόδημος	ὁ Ἐπικούρειος ἐν τῷ δεκάτῳ
[10, 25]	Ἀπολλόδωρος δ' ὁ Κηποτύραννος γέγονεν	ἐλλόγιμος,	ὃς ὑπὲρ τετρακόσια συνέγραψε βιβλία·
[10, 3]	Μυρωνιανὸς ἐν Ὁμοίοις ἱστορικοῖς κεφαλαίοις.	Διότιμος	δ' ὁ Στωικὸς δυσμενῶς ἔχων
[10, 56]	οὔθ' ὅπως ἂν γένοιτο ὁρατὴ	ἄτομος	ἔστιν ἐπινοῆσαι. Πρὸς δὲ τούτοις
[10, 59]	καὶ ὅτι μέγεθος ἔχει ἡ	ἄτομος	κατὰ τὴν ἐνταῦθα ἀναλογίαν κατηγορήσαμεν,
[10, 44]	εἶναι περὶ αὐτάς· οὐδέποτε γοῦν	ἄτομος	ὤφθη αἰσθήσει. ~Ἡ τοσαύτη δὴ
[10, 144]	δὲ μέγιστα καὶ κυριώτατα ὁ	λογισμὸς	διῴκηκε καὶ κατὰ τὸν συνεχῆ
[10, 132]	ἡδὺν γεννᾷ βίον, ἀλλὰ νήφων	λογισμὸς	καὶ τὰς αἰτίας ἐξερευνῶν πάσης
[10, 101]	σύγκρουσιν νεφῶν ὁ πυρὸς ἀποτελεστικὸς	σχηματισμὸς	ἐξολισθαίνων ἀστραπὴν γεννᾷ· καὶ κατ'
[10, 89]	ὅτι καὶ ὁ τοιοῦτος δύναται	κόσμος	γίνεσθαι καὶ ἐν κόσμῳ καὶ
[10, 88]	παρ' ἡμῖν γινομένοις πλεοναχῶς συντελεῖσθαι.	Κόσμος	ἐστὶ περιοχή τις οὐρανοῦ, ἄστρα
[10, 45]	ἄτομοι ἐξ ὧν ἂν γένοιτο	κόσμος	ἢ ὑφ' ὧν ἂν ποιηθείη,
[10, 3]	δοῦλος Μῦς ὄνομα, καθά φησι	Μυρωνιανὸς	ἐν Ὁμοίοις ἱστορικοῖς κεφαλαίοις. Διότιμος
[10, 25]	Ἀριστοτέλην. Ἐτελεύτα δὲ παραλύσει, γενόμενος	ἱκανὸς	ἀνήρ. Λεοντεύς τε Λαμψακηνὸς ὁμοίως
[10, 50]	διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν τοῦ	ἑνὸς	καὶ συνεχοῦς τὴν φαντασίαν ἀποδιδόντων
[10, 89]	ἐπιτηδείων τινῶν σπερμάτων ῥυέντων ἀφ'	ἑνὸς	κόσμου ἢ μετακοσμίου ἢ καὶ
[10, 20]	μεθ' ἡμῶν προείλοντο ἐν φιλοσοφίᾳ,	μηδενὸς	τῶν ἀναγκαίων ἐνδεεῖς καθεστήκωσιν παρὰ
[10, 61]	ὅταν διὰ τοῦ κενοῦ εἰσφέρωνται	μηθενὸς	ἀντικόπτοντος. Οὔτε γὰρ τὰ βαρέα
[10, 24]	περὶ Φιλόδημόν φασι. Καὶ ὁ	διαδεξάμενος	αὐτὸν Ἕρμαρχος Ἀγεμόρτου Μυτιληναῖος, ἀνὴρ
[10, 25]	ὧν ἦν καὶ Πολύστρατος ὁ	διαδεξάμενος	Ἕρμαρχον· ὃν διεδέξατο Διονύσιος· ὃν
[10, 6]	δὲ πᾶσαν, μακάριε, φεῦγε τἀκάτιον	ἀράμενος.	Ἐπίκτητός τε κιναιδολόγον αὐτὸν καλεῖ
[10, 154]	θαρροῦν ἀπὸ τῶν ἔξωθεν ἄριστα	συστησάμενος	οὗτος τὰ μὲν δυνατὰ ὁμόφυλα
[10, 28]	ἐκθέσθαι πειράσομαι τρεῖς ἐπιστολὰς αὐτοῦ	παραθέμενος,	ἐν αἷς πᾶσαν τὴν ἑαυτοῦ
[10, 10]	αὐτῷ, ὧν ἦν ἐνδοξότατος ὁ	προειρημένος	Μῦς· καθόλου τε ἡ πρὸς
[10, 16]	Ἐπίκουρος ὕστατον εἶπε φίλοις τοὔπος	ἀποφθίμενος·	θερμὴν δὲ πύελον γὰρ ἐληλύθεεν
[10, 137]	ἀλγηδόνα· ἵνα καὶ ὁ Ἡρακλῆς	καταβιβρωσκόμενος	ὑπὸ τοῦ χιτῶνος βοᾷ, δάκνων
[10, 26]	δὲ πολυγραφώτατος ὁ Ἐπίκουρος, πάντας	ὑπερβαλλόμενος	πλήθει βιβλίων· κύλινδροι μὲν γὰρ
[10, 25]	Πρὸς Ἀριστοτέλην. Ἐτελεύτα δὲ παραλύσει,	γενόμενος	ἱκανὸς ἀνήρ. Λεοντεύς τε Λαμψακηνὸς
[10, 96]	προετέον. Ἢν γάρ τις ᾖ	μαχόμενος	τοῖς ἐναργήμασιν, οὐδέποτε μὴ δυνήσεται
[10, 93]	ἀεὶ ἐπὶ τῶν τοιούτων μερῶν,	ἐχόμενος	τοῦ δυνατοῦ, εἰς τὸ σύμφωνον
[10, 145]	ἔχει τὴν ἡδονὴν καὶ ὁ	πεπερασμένος,	ἐάν τις αὐτῆς τὰ πέρατα
[10, 93]	ἕκαστον τούτων δύνηται ἐπάγειν, μὴ	φοβούμενος	τὰς ἀνδραποδώδεις ἀστρολόγων τεχνιτείας. ~Κένωσίς
[10, 148]	προκαταστρέψεις εἴτε φυγὴν εἴτε δίωξιν	ποιούμενος	εἰς ἄλλο τι, οὐκ ἔσονταί
[10, 146]	φῇς αὐτῶν διεψεῦσθαι πρὸς τί	ποιούμενος	τὴν ἀναγωγὴν κρίνῃς. ~Εἴ τιν'
[10, 84]	ἐπιστολὴν παρὰ σοῦ, ἐν ᾗ	φιλοφρονούμενός	τε περὶ ἡμᾶς διετέλεις ἀξίως
[10, 127]	βεβουλευμένον αὐτῷ βεβαίως· εἰ δὲ	μωκώμενος,	μάταιος ἐν τοῖς οὐκ ἐπιδεχομένοις.
[10, 24]	εὐγενείας. Ἦν καὶ Πολύαινος Ἀθηνοδώρου	Λαμψακηνός,	ἐπιεικὴς καὶ φιλικός, ὡς οἱ
[10, 25]	γενόμενος ἱκανὸς ἀνήρ. Λεοντεύς τε	Λαμψακηνὸς	ὁμοίως καὶ ἡ τούτου γυνὴ
[10, 14]	ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος ἐπὶ Σωσιγένους ἄρχοντος	μηνὸς	Γαμηλιῶνος ἑβδόμῃ, ἔτεσιν ὕστερον τῆς
[10, 18]	εἰς τὴν γινομένην σύνοδον ἑκάστου	μηνὸς	ταῖς εἰκάσι τῶν συμφιλοσοφούντων ἡμῖν
[10, 24]	Δημόκριτον, Περὶ εὐγενείας. Ἦν καὶ	Πολύαινος	Ἀθηνοδώρου Λαμψακηνός, ἐπιεικὴς καὶ φιλικός,
[10, 7]	οὕτως· Ἀλλ' ἴτωσαν· εἶχε γὰρ	ἐκεῖνος	ὠδίνων τὴν ἀπὸ τοῦ στόματος
[10, 106]	συμβαίνει γίνεσθαι κατὰ χρόνον ἀλλοφυλίας	τινὸς	ἀεὶ καὶ κατὰ μικρὸν παρεισδυομένης,
[10, 49]	~Δεῖ δὲ καὶ νομίζειν ἐπεισιόντος	τινὸς	ἀπὸ τῶν ἔξωθεν τὰς μορφὰς
[10, 143]	τῆς ἐξ ἀνθρώπων γενομένης μέχρι	τινὸς	δυνάμει τε ἐξερειστικῇ καὶ εὐπορίᾳ
[10, 65]	εἶθ' ὅλου εἴτε καὶ μέρους	τινός,	ἐάνπερ διαμένῃ, ἕξει τὴν αἴσθησιν.
[10, 53]	ἔνδηλον παρασκευάζουσαν. ~ἄνευ γὰρ ἀναφερομένης	τινὸς	ἐκεῖθεν συμπαθείας οὐκ ἂν γένοιτο
[10, 69]	τῶν τοῦ ὅλου μεγεθῶν τοῦδέ	τινος	ἐλαττόνων, ἀλλὰ μόνον, ὡς λέγω,
[10, 85]	εἰς ἀσχολίας βαθυτέρας τῶν ἐγκυκλίων	τινὸς	ἐμπεπληγμένοις. Καλῶς δὴ αὐτὰ διάλαβε,
[10, 33]	καὶ τὸ δοξαστὸν ἀπὸ προτέρου	τινὸς	ἐναργοῦς ἤρτηται, ἐφ' ὃ ἀναφέροντες
[10, 104]	δὲ πνεύματος εἰς κύκλον, ἀέρος	τινὸς	ἐπισυνωθουμένου ἄνωθεν· καὶ ῥύσεως πολλῆς
[10, 96]	ἢ γῆς ἢ οὐρανοῦ ἤ	τινος	ἑτέρου τοιούτου. Καὶ ὧδε τοὺς
[10, 2]	ἐπὶ Ἀναξικράτους· καὶ μέχρι μέν	τινος	κατ' ἐπιμιξίαν τοῖς ἄλλοις φιλοσοφεῖν,
[10, 65]	ἐνυπάρχουσα ἡ ψυχὴ οὐδέποτε ἄλλου	τινὸς	μέρους ἀπηλλαγμένου ἀναισθητεῖ· ἀλλ' ἃ
[10, 4]	τῷ πατρὶ γράμματα διδάσκειν λυπροῦ	τινος	μισθαρίου. Ἀλλὰ καὶ τῶν ἀδελφῶν
[10, 76]	τὰ σύστοιχα τούτοις μήτε λειτουργοῦντός	τινος	νομίζειν δεῖ γενέσθαι καὶ διατάττοντος
[10, 111]	μέρη τινὰ ἤτοι ἔξωθεν βιασαμένου	τινὸς	ῥεύματος ἢ τῆς θερμασίας ἐπιτηδείων
[10, 52]	καὶ τὸ ἀκούειν γίνεται ῥεύματός	τινος	φερομένου ἀπὸ τοῦ φωνοῦντος ἢ
[10, 25]	Βασιλείδης. Καὶ Ἀπολλόδωρος δ' ὁ	Κηποτύραννος	γέγονεν ἐλλόγιμος, ὃς ὑπὲρ τετρακόσια
[10, 1]	διατρίβοντος. Τελευτήσαντος δὲ Ἀλεξάνδρου τοῦ	Μακεδόνος	καὶ τῶν Ἀθηναίων ἐκπεσόντων ὑπὸ
[10, 149]	ἀναγκαίας ἡγεῖται ὁ Ἐπίκουρος τὰς	ἀλγηδόνος	ἀπολυούσας, ὡς ποτὸν ἐπὶ δίψους·
[10, 103]	καθὰ καὶ βροντὴν ἐνδέχεται γίνεσθαι,	πλείονος	γενομένου καὶ πνευματωθέντος ἰσχυρότερον καὶ
[10, 114]	τὸ περιφέρεσθαι τὰ μὲν διὰ	πλείονος	τόπου, τὰ δὲ δι' ἐλάττονος,
[10, 108]	ἀπόπαλσιν ἂν λαμβάνοι τὸ τῆς	χιόνος	τοῦτο ἄθροισμα. Καὶ κατ' ἄλλους
[10, 20]	ἡμῖν ἐν φιλοσοφίᾳ καὶ καταλελειμμένου	ἡγεμόνος	τῶν συμφιλοσοφούντων ἡμῖν ἕκαστα γίνηται.
[10, 145]	παρεσκεύαζε τῇ διανοίᾳ. ~Ὁ ἄπειρος	χρόνος	ἴσην ἔχει τὴν ἡδονὴν καὶ
[10, 145]	ἡδονῆς ἄπειρα, καὶ ἄπειρος αὐτὴν	χρόνος	παρεσκεύασεν. Ἡ δὲ διάνοια τοῦ
[10, 149]	μὴ συντελεσθῶσιν, ὑπάρχει ἡ σπουδὴ	σύντονος,	παρὰ κενὴν δόξαν αὗται γίνονται
[10, 114]	πλείονος τόπου, τὰ δὲ δι'	ἐλάττονος,	τὴν αὐτὴν δίνην περικυκλοῦντα. Τὸ
[10, 18]	τὴν τῶν ἀδελφῶν ἡμέραν τοῦ	Ποσειδεῶνος·	συντελείτωσαν δὲ καὶ τὴν Πολυαίνου
[10, 145]	ἐπιλογισμὸν καὶ τοὺς ὑπὲρ τοῦ	αἰῶνος	φόβους ἐκλύσασα τὸν παντελῆ βίον
[10, 14]	Ὀλυμπιάδος ἐπὶ Σωσιγένους ἄρχοντος μηνὸς	Γαμηλιῶνος	ἑβδόμῃ, ἔτεσιν ὕστερον τῆς Πλάτωνος
[10, 18]	ἔτους τῇ προτέρᾳ δεκάτῃ τοῦ	Γαμηλιῶνος,	ὥσπερ καὶ εἰς τὴν γινομένην
[10, 18]	δὲ καὶ τὴν Πολυαίνου τοῦ	Μεταγειτνιῶνος	καθάπερ καὶ ἡμεῖς. ~Ἐπιμελείσθωσαν δὲ
[10, 1]	τε καὶ Ἡρακλείδης ἐν τῇ	Σωτίωνος	ἐπιτομῇ κληρουχησάντων Ἀθηναίων τὴν Σάμον
[10, 14]	Γαμηλιῶνος ἑβδόμῃ, ἔτεσιν ὕστερον τῆς	Πλάτωνος	τελευτῆς ἑπτά. ~Ὑπάρχοντα δ' αὐτὸν
[10, 137]	ὁ Ἡρακλῆς καταβιβρωσκόμενος ὑπὸ τοῦ	χιτῶνος	βοᾷ, δάκνων ἰύζων· ἀμφὶ δ'
[10, 33]	πρόληψιν ἐγνωκέναι ποτὲ ἵππου καὶ	βοὸς	μορφήν· οὐδ' ἂν ὠνομάσαμέν τι
[10, 33]	αὐτό· οἷον Τὸ πόρρω ἑστὼς	ἵππος	ἐστὶν ἢ βοῦς· δεῖ γὰρ
[10, 2]	παρ' Ἡσιόδῳ χάους. Φησὶ δ'	Ἕρμιππος	γραμματοδιδάσκαλον αὐτὸν γεγενῆσθαι, ἔπειτα μέντοι
[10, 15]	νοσήσαντα τετταρεσκαίδεκα. Ὅτε καί φησιν	Ἕρμιππος	ἐμβάντα αὐτὸν εἰς πύελον χαλκῆν
[10, 26]	Ἐπικούρου φωναί. Ἐζήλου δὲ αὐτὸν	Χρύσιππος	ἐν πολυγραφίᾳ, καθά φησι Καρνεάδης
[10, 26]	Ἐπίκουρος, φιλονεικεῖ τοσοῦτον γράψαι ὁ	Χρύσιππος.	~Καὶ διὰ τοῦτο καὶ πολλάκις
[10, 16]	τοῦτ' Ἐπίκουρος ὕστατον εἶπε φίλοις	τοὔπος	ἀποφθίμενος· θερμὴν δὲ πύελον γὰρ
[10, 33]	εὐθὺς κατὰ πρόληψιν καὶ ὁ	τύπος	αὐτοῦ νοεῖται προηγουμένων τῶν αἰσθήσεων.
[10, 33]	φανέντος, οἷον τὸ Τοιοῦτόν ἐστιν	ἄνθρωπος·	ἅμα γὰρ τῷ ῥηθῆναι ἄνθρωπος
[10, 135]	γὰρ ἔοικε θνητῷ ζῴῳ ζῶν	ἄνθρωπος	ἐν ἀθανάτοις ἀγαθοῖς. Μαντικὴν δ'
[10, 33]	ἄνθρωπος· ἅμα γὰρ τῷ ῥηθῆναι	ἄνθρωπος	εὐθὺς κατὰ πρόληψιν καὶ ὁ
[10, 33]	Πόθεν ἴσμεν εἰ τοῦτό ἐστιν	ἄνθρωπος;	~τὴν δὲ δόξαν καὶ ὑπόληψιν
[10, 16]	ἐπεσπάσατο. Οὗτος μὲν ὁ βίος	τἀνδρός,	ἥδε δὲ ἡ τελευτή. Καὶ
[10, 93]	κατηναγκασμένου· ὁμοίως δὲ καὶ κατὰ	ἀέρος	ἀντέξωσιν ἢ καὶ ὕλης ἀεὶ
[10, 112]	φασιν, ἀλλὰ καὶ τῷ δίνην	ἀέρος	ἔγκυκλον αὐτῷ περιεστάναι, ἣ κωλυτικὴ
[10, 113]	τόπους φέρεται οὗ μὲν παρεκτάσεις	ἀέρος	εἶναι ὁμαλὰς ἐπὶ τὸ αὐτὸ
[10, 109]	τοῦ τε φωτὸς καὶ τοῦ	ἀέρος,	ἣ τὰ τῶν χρωμάτων τούτων
[10, 98]	ἡμῖν ζῴοις, καὶ παρ' ἑτεροιώσεις	ἀέρος	καὶ μεταβολάς. Ἀμφότερα γὰρ ταῦτα
[10, 100]	ἀπὸ ἐπιτηδείων τόπων καὶ δι'	ἀέρος	κινουμένων, βιαιοτέρας ἐπαρδεύσεως γινομένης ἀπό
[10, 94]	ἂν γίνεσθαι καὶ κατὰ σχηματισμοὺς	ἀέρος	ὁμοίως, ἔτι τε καὶ κατὰ
[10, 104]	διαρρυῆναι διὰ τὴν πέριξ τοῦ	ἀέρος	πίλησιν. ~Καὶ ἕως μὲν γῆς
[10, 99]	καὶ συνίστασθαι καὶ παρὰ πιλήσεις	ἀέρος	πνευμάτων συνώσει, καὶ παρὰ περιπλοκὰς
[10, 110]	τοῖς νέφεσιν ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ	ἀέρος	{προσφερομένου πρὸς τὴν σελήνην} ἀποφερομένων
[10, 110]	σελήνην γίνεται καὶ {κατὰ} πάντοθεν	ἀέρος	προσφερομένου πρὸς τὴν σελήνην ἢ
[10, 104]	περίστασιν δὲ πνεύματος εἰς κύκλον,	ἀέρος	τινὸς ἐπισυνωθουμένου ἄνωθεν· καὶ ῥύσεως
[10, 49]	καὶ τῆς μορφῆς διὰ τοῦ	ἀέρος	τοῦ μεταξὺ ἡμῶν τε κἀκείνων,
[10, 108]	σύνοδον πρὸς ἄλληλα ἐκ τοῦ	ἀέρος	τῶν τοιούτων, ἃ τῆς τοιαύτης
[10, 109]	πάλιν ἀπολάμποντος τὰ ὁμοροῦντα τοῦ	ἀέρος	χρῶσιν ταύτην λήψεται οἵαν θεωροῦμεν,
[10, 109]	ποιὰν λαβόντων διὰ περίστασίν τινα	ἀέρος	ψυχροῦ. Κρύσταλλος συντελεῖται καὶ κατ'
[10, 116]	ῥᾳδίως τὰς περὶ τῶν κατὰ	μέρος	αἰτίας συνορᾶν ποιήσει. Οἱ δὲ
[10, 36]	καὶ δὴ καὶ τὸ κατὰ	μέρος	ἀκρίβωμα πᾶν ἐξευρήσεται, τῶν ὁλοσχερωτάτων
[10, 83]	ἅπαντα βαδίσῃ τις τῶν κατὰ	μέρος	ἀκριβωμάτων, ἀσύμβλητον αὐτὸν πρὸς τοὺς
[10, 36]	ἐν αὑτῷ τὸ καὶ κατὰ	μέρος	ἂν ἐξακριβωθέν. ~Ὅθεν δὴ πᾶσι
[10, 68]	τύποις ἐμπεριειλημμένα εἰς τὸ κατὰ	μέρος	ἀπὸ τούτων ἐξακριβοῦσθαι βεβαίως. Ἀλλὰ
[10, 79]	ὥσπερ καὶ ἐν τοῖς κατὰ	μέρος	γινομένοις ἦν, ~οὐ δεῖ νομίζειν
[10, 91]	πᾶν δὲ εἰς τοῦτο τὸ	μέρος	ἔνστημα ῥᾳδίως διαλυθήσεται ἐάν τις
[10, 83]	ἑαυτοῦ ποιήσει πολλὰ τῶν κατὰ	μέρος	ἐξακριβουμένων κατὰ τὴν ὅλην πραγματείαν
[10, 83]	ἐστιν, ὥστε καὶ τοὺς κατὰ	μέρος	ἤδη ἐξακριβοῦντας ἱκανῶς ἢ καὶ
[10, 114]	λεγόμενοι ἀστέρες ἐκπίπτειν καὶ παρὰ	μέρος	κατὰ παράτριψιν ἑαυτῶν δύνανται συντελεῖσθαι
[10, 65]	διαμένον καὶ ὅλον καὶ κατὰ	μέρος	οὐκ ἔχει τὴν αἴσθησιν ἐκείνου
[10, 35]	πυκνὸν δεόμεθα, τῆς δὲ κατὰ	μέρος	οὐχ ὁμοίως. ~Βαδιστέον μὲν οὖν
[10, 100]	τὸ ὅλον καὶ τοῦτο τὸ	μέρος	πλεοναχῶς γίνεσθαι λέγειν ἐκκαλεῖται τὰ
[10, 63]	τούτῳ· ἔστι δὲ τὸ τρίτον>	μέρος	πολλὴν παραλλαγὴν εἰληφὸς τῇ λεπτομερείᾳ
[10, 112]	συμβαίνει οὐ μόνον τῷ τὸ	μέρος	τοῦτο τοῦ κόσμου ἑστάναι περὶ
[10, 26]	τε Λεοντέως υἱὸς καὶ Θεμίστας·	ἕτερος	Μάγνης· τέταρτος ὁπλομάχος. Γέγονε δὲ
[10, 105]	~Καὶ ἕως μὲν γῆς τοῦ	πρηστῆρος	καθιεμένου στρόβιλοι γίνονται, ὡς ἂν
[10, 145]	πέρατα τῆς ἡδονῆς ἄπειρα, καὶ	ἄπειρος	αὐτὴν χρόνος παρεσκεύασεν. Ἡ δὲ
[10, 145]	φόβους παρεσκεύαζε τῇ διανοίᾳ. ~Ὁ	ἄπειρος	χρόνος ἴσην ἔχει τὴν ἡδονὴν
[10, 103]	γίνεσθαι τὸ μὲν πολὺ πρὸς	ὄρος	τι ὑψηλόν, ἐν ᾧ μάλιστα
[10, 139]	δ' ἀναισθητοῦν οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς.	Ὅρος	τοῦ μεγέθους τῶν ἡδονῶν ἡ
[10, 20]	Ἑρμάρχου γνώμης. Ἐπιμελείσθωσαν δὲ καὶ	Νικάνορος,	καθάπερ καὶ ἡμεῖς, ἵν' ὅσοι
[10, 109]	γίνεται κατὰ πρόσλαμψιν τοῦ ἡλίου	πρὸς	ἀέρα ὑδατοειδῆ· ἢ κατὰ σύμφυσιν
[10, 108]	Δρόσος συντελεῖται καὶ κατὰ σύνοδον	πρὸς	ἄλληλα ἐκ τοῦ ἀέρος τῶν
[10, 107]	ἐκ τῶν νεφῶν γίνοιτο ἂν	πρὸς	ἄλληλα θλιβομένων τῶν> ὑδατοειδῶν καὶ
[10, 103]	ᾧ μάλιστα κεραυνοὶ πίπτουσιν ἀεὶ	πρὸς	ἄλληλα. ~Καὶ κατ' ἄλλους δὲ
[10, 151]	λάθρᾳ τι ποιοῦντα ὧν συνέθεντο	πρὸς	ἀλλήλους εἰς τὸ μὴ βλάπτειν
[10, 52]	διασπείρεται, ἅμα τινὰ διασῴζοντος συμπάθειαν	πρὸς	ἀλλήλους καὶ ἑνότητα ἰδιότροπον, διατείνουσαν
[10, 151]	γάρ τι ἦν ἐν τῇ	πρὸς	ἀλλήλους κοινωνίᾳ· κατὰ δὲ τὸ
[10, 153]	δίκαια, ὅτε συνέφερεν εἰς τὴν	πρὸς	ἀλλήλους κοινωνίαν τῶν συμπολιτευομένων· ὕστερον
[10, 152]	δὲ κατὰ τὸ συμφέρον τῆς	πρὸς	ἀλλήλους κοινωνίας, οὐκέτι τοῦτο τὴν
[10, 152]	συμφέρει ἐν ταῖς χρείαις τῆς	πρὸς	ἀλλήλους κοινωνίας τῶν νομισθέντων εἶναι
[10, 83]	ἀκριβείας, οἶμαι, ἐὰν μὴ καὶ	πρὸς	ἅπαντα βαδίσῃ τις τῶν κατὰ
[10, 36]	ἐπιβολαῖς ὀξέως δύνασθαι χρῆσθαι, ἑκάστων	πρὸς	ἁπλᾶ στοιχειώματα καὶ φωνὰς συναγομένων.
[10, 25]	Περὶ τῶν μαθημάτων, Πρὸς Πλάτωνα,	Πρὸς	Ἀριστοτέλην. Ἐτελεύτα δὲ παραλύσει, γενόμενος
[10, 127]	τοῦ σώματος ἀοχλησίαν, αἱ δὲ	πρὸς	αὐτὸ τὸ ζῆν. ~Τούτων γὰρ
[10, 10]	φίλους διαδραμόντα. Οἳ καὶ πανταχόθεν	πρὸς	αὐτὸν ἀφικνοῦντο καὶ συνεβίουν αὐτῷ
[10, 3]	δ' ὁ Στωικὸς δυσμενῶς ἔχων	πρὸς	αὐτὸν πικρότατα αὐτὸν διαβέβληκεν, ἐπιστολὰς
[10, 83]	ἅμα νοήματι περίοδον τῶν κυριωτάτων	πρὸς	γαληνισμὸν ποιοῦνται. Καὶ ἥδε μέν
[10, 5]	ἐνέπλησας ἀναγνόντας σου τὸ ἐπιστόλιον·	πρὸς	δὲ Θεμίσταν τὴν Λεοντέως γυναῖκα
[10, 5]	ὑμεῖς καὶ Θεμίστα παρακαλῆτε, ὠθεῖσθαι.	Πρὸς	δὲ Πυθοκλέα ὡραῖον ὄντα Καθεδοῦμαι,
[10, 56]	γένοιτο ὁρατὴ ἄτομος ἔστιν ἐπινοῆσαι.	Πρὸς	δὲ τούτοις οὐ δεῖ νομίζειν
[10, 24]	Περὶ τῆς μεταβολῆς, Περὶ πλούτου,	Πρὸς	Δημόκριτον, Περὶ εὐγενείας. Ἦν καὶ
[10, 49]	ἢ ὡνδήποτε ῥευμάτων ἀφ' ἡμῶν	πρὸς	ἐκεῖνα παραγινομένων, οὕτως ὡς τύπων
[10, 154]	οἰκειότητα ἀπολαβόντες οὐκ ὠδύραντο ὡς	πρὸς	ἔλεον τὴν τοῦ τελευτήσαντος προκαταστροφήν.
[10, 22]	ἀξίως τῆς ἐκ μειρακίου παραστάσεως	πρὸς	ἐμὲ καὶ φιλοσοφίαν ἐπιμελοῦ τῶν
[10, 128]	ἔχοντος τοῦ ζῴου βαδίζειν ὡς	πρὸς	ἐνδέον τι καὶ ζητεῖν ἕτερον
[10, 5]	Θεόδωρος ἐν τῷ τετάρτῳ τῶν	Πρὸς	Ἐπίκουρον. ~Καὶ ἄλλαις δὲ πολλαῖς
[10, 127]	τῶν δ' ἀναγκαίων αἱ μὲν	πρὸς	εὐδαιμονίαν εἰσὶν ἀναγκαῖαι, αἱ δὲ
[10, 122]	ὥραν ὅμοιός ἐστι τῷ λέγοντι	πρὸς	εὐδαιμονίαν ἢ μὴ παρεῖναι τὴν
[10, 13]	φησιν, ἀλλ' ἑαυτοῦ, ἐν τῇ	πρὸς	Εὐρύλοχον ἐπιστολῇ. Ἀλλ' οὐδὲ Λεύκιππόν
[10, 96]	Περὶ φύσεως ταὐτὰ λέγει καὶ	πρός,	ἥλιον ἐκλείπειν σελήνης ἐπισκοτούσης, σελήνην
[10, 48]	τὰς συμπαθείας ἀπὸ τῶν ἔξωθεν	πρὸς	ἡμᾶς ἀνοίσει. ~Δεῖ δὲ καὶ
[10, 124]	δὲ ἐν τῷ νομίζειν μηθὲν	πρὸς	ἡμᾶς εἶναι τὸν θάνατον· ἐπεὶ
[10, 125]	τῶν κακῶν ὁ θάνατος οὐθὲν	πρὸς	ἡμᾶς, ἐπειδή περ ὅταν μὲν
[10, 142]	αἱ περὶ θανάτου, μή ποτε	πρὸς	ἡμᾶς ᾖ τι, ἔτι τε
[10, 56]	ἀφῖχθαί τε ἅμ' ἔδει καὶ	πρὸς	ἡμᾶς ὁρατὰς ἀτόμους· ὃ οὐ
[10, 139]	ἀναισθητεῖ· τὸ δ' ἀναισθητοῦν οὐδὲν	πρὸς	ἡμᾶς. Ὅρος τοῦ μεγέθους τῶν
[10, 91]	λοιπῶν ἄστρων κατὰ μὲν τὸ	πρὸς	ἡμᾶς τηλικοῦτόν ἐστιν ἡλίκον φαίνεται·
[10, 102]	ἅμα, τῷ τάχει συντονωτέρῳ κεχρῆσθαι	πρὸς	ἡμᾶς τὴν ἀστραπήν, ~ὑστερεῖν δὲ
[10, 139]	ἀποτετελεσμένων, ἀνθρωποειδεῖς. Ὁ θάνατος οὐδὲν	πρὸς	ἡμᾶς· τὸ γὰρ διαλυθὲν ἀναισθητεῖ·
[10, 124]	γνῶσις ὀρθὴ τοῦ μηθὲν εἶναι	πρὸς	ἡμᾶς τὸν θάνατον ἀπολαυστὸν ποιεῖ
[10, 25]	καὶ ἡ τούτου γυνὴ Θεμίστα,	πρὸς	ἣν καὶ γέγραφεν ὁ Ἐπίκουρος·
[10, 85]	ὧν ἐν τῇ Μικρᾷ ἐπιτομῇ	πρὸς	Ἡρόδοτον ἀπεστείλαμεν. Πρῶτον μὲν οὖν
[10, 31]	λέγει δὲ καὶ ἐν τῇ	πρὸς	Ἡρόδοτον ἐπιτομῇ καὶ ἐν ταῖς
[10, 29]	μὲν οὖν πρώτην ἐπιστολὴν γράφει	πρὸς	Ἡρόδοτον ἥτις ἐστὶ περὶ τῶν
[10, 5]	ἰσόθεόν σου εἴσοδον. Καὶ πάλιν	πρὸς	Θεμίσταν γράφων νομίζει αὐτῇ παραινεῖν,
[10, 28]	βίων δʹ Περὶ δικαιοπραγίας, Νεοκλῆς	πρὸς	Θεμίσταν, Συμπόσιον, Εὐρύλοχος πρὸς Μητρόδωρον,
[10, 10]	αὐτοῦ φιλανθρωπία. Τῆς μὲν γὰρ	πρὸς	θεοὺς ὁσιότητος καὶ πρὸς πατρίδα
[10, 22]	ἐλευθέραν. ~Ἤδη δὲ τελευτῶν γράφει	πρὸς	Ἰδομενέα τήνδε ἐπιστολήν· Τὴν μακαρίαν
[10, 9]	προσκατασχεθέντες, πλὴν Μητροδώρου τοῦ Στρατονικέως	πρὸς	Καρνεάδην ἀποχωρήσαντος, τάχα βαρυνθέντος ταῖς
[10, 7]	τράπεζαν, ὡς αὐτὸς ἐν τῇ	πρὸς	Λεόντιον ἐπιστολῇ γράφει καὶ ἐν
[10, 5]	φησίν, εἰμί, ἐὰν μὴ ὑμεῖς	πρός	με ἀφίκησθε, αὐτὸς τρικύλιστος, ὅπου
[10, 5]	τοῦτο. Ἔν τε ταῖς ἐπιστολαῖς	πρὸς	μὲν Λεόντιον Παιὰν ἄναξ, φίλον
[10, 29]	περὶ μεταρσίων· τὴν δὲ> τρίτην	πρὸς	Μενοικέα, ἔστι δ' ἐν αὐτῇ
[10, 28]	Νεοκλῆς πρὸς Θεμίσταν, Συμπόσιον, Εὐρύλοχος	πρὸς	Μητρόδωρον, Περὶ τοῦ ὁρᾶν, Περὶ
[10, 28]	Ἀντίδωρος βʹ Περὶ νόσων δόξαι	πρὸς	Μίθρην, Καλλιστόλας, Περὶ βασιλείας, Ἀναξιμένης,
[10, 103]	πίλησιν γίνεσθαι τὸ μὲν πολὺ	πρὸς	ὄρος τι ὑψηλόν, ἐν ᾧ
[10, 10]	προειρημένος Μῦς· καθόλου τε ἡ	πρὸς	πάντας αὐτοῦ φιλανθρωπία. Τῆς μὲν
[10, 9]	ἀνδρὶ μάρτυρες ἱκανοὶ τῆς ἀνυπερβλήτου	πρὸς	πάντας εὐγνωμοσύνης ἥ τε πατρὶς
[10, 10]	γὰρ πρὸς θεοὺς ὁσιότητος καὶ	πρὸς	πατρίδα φιλίας ἄλεκτος ἡ διάθεσις·
[10, 25]	καὶ δύο, Περὶ τῶν μαθημάτων,	Πρὸς	Πλάτωνα, Πρὸς Ἀριστοτέλην. Ἐτελεύτα δὲ
[10, 6]	διὰ μορφῆς. Ἔν τε τῇ	πρὸς	Πυθοκλέα ἐπιστολῇ γράφειν Παιδείαν δὲ
[10, 29]	τῶν φυσικῶν· τὴν δὲ δευτέραν	πρὸς	Πυθοκλέα> ἥτις ἐστὶ περὶ μεταρσίων·
[10, 135]	καὶ τὰ τούτοις συγγενῆ μελέτα	πρὸς	σεαυτὸν ἡμέρας καὶ νυκτὸς πρός
[10, 59]	γὰρ κοινότης ἡ ὑπάρχουσα αὐτοῖς	πρὸς	τὰ ἀμετάβολα ἱκανὴ τὸ μέχρι
[10, 109]	λήψεται οἵαν θεωροῦμεν, κατὰ πρόσλαμψιν	πρὸς	τὰ μέρη. ~Τὸ δὲ τῆς
[10, 131]	καὶ ὑγιείας ἐστὶ συμπληρωτικὸν καὶ	πρὸς	τὰς ἀναγκαίας τοῦ βίου χρήσεις
[10, 56]	μέγεθος ὑπάρχειν οὔτε χρήσιμόν ἐστι	πρὸς	τὰς τῶν ποιοτήτων διαφοράς, ἀφῖχθαί
[10, 97]	λαμβανέσθω· καὶ ἡ θεία φύσις	πρὸς	ταῦτα μηδαμῇ προσαγέσθω, ἀλλ' ἀλειτούργητος
[10, 150]	μὴ βλάπτειν ἄλληλα μηδὲ βλάπτεσθαι,	πρὸς	ταῦτα οὐθὲν ἦν δίκαιον οὐδὲ
[10, 23]	παλλακήν. Ἦν δὲ καὶ ἀκατάπληκτος	πρός	τε τὰς ὀχλήσεις καὶ τὸν
[10, 135]	πρὸς σεαυτὸν ἡμέρας καὶ νυκτὸς	πρός	τε> τὸν ὅμοιον σεαυτῷ, καὶ
[10, 10]	ἡ πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς εὐποιία	πρός	τε τοὺς οἰκέτας ἡμερότης, ὡς
[10, 48]	καὶ ἀπείροις εὐθὺς ἀντικόπτειν τι.	~Πρός	τε τούτοις, ὅτι ἡ γένεσις
[10, 42]	τὰ ἄπειρα σώματα ὅπου ἐνέστη.	Πρός	τε τούτοις τὰ ἄτομα τῶν
[10, 45]	Ὥστε οὐδὲν τὸ ἐμποδοστατῆσόν ἐστι	πρὸς	τὴν ἀπειρίαν τῶν κόσμων. ~Καὶ
[10, 78]	μετέωρα ταυτί, καὶ ὅσα συγγενῆ	πρὸς	τὴν εἰς τοῦτο ἀκρίβειαν. Ἔτι
[10, 110]	ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ ἀέρος {προσφερομένου	πρὸς	τὴν σελήνην} ἀποφερομένων {ἀτόμων} περιφέρειάν
[10, 110]	καὶ {κατὰ} πάντοθεν ἀέρος προσφερομένου	πρὸς	τὴν σελήνην ἢ τὰ ἀπ'
[10, 117]	μᾶλλον συσχεθήσεσθαι· οὐκ ἂν ἐμποδίσαι	πρὸς	τὴν σοφίαν. Οὐδὲ μὴν ἐκ
[10, 61]	ἢ ἐκ τοῦ ἰδίου βάρους	πρὸς	τὴν τοῦ πλήξαντος δύναμιν. ~Ἀλλὰ
[10, 127]	εὐδαιμονίαν εἰσὶν ἀναγκαῖαι, αἱ δὲ	πρὸς	τὴν τοῦ σώματος ἀοχλησίαν, αἱ
[10, 131]	προσερχομένους κρεῖττον ἡμᾶς διατίθησι καὶ	πρὸς	τὴν τύχην ἀφόβους παρασκευάζει. Ὅταν
[10, 146]	ἃς ἂν φῇς αὐτῶν διεψεῦσθαι	πρὸς	τί ποιούμενος τὴν ἀναγωγὴν κρίνῃς.
[10, 24]	τοὺς ἰατρούς, τρία, Περὶ αἰσθήσεων,	Πρὸς	Τιμοκράτην, Περὶ μεγαλοψυχίας, Περὶ τῆς
[10, 28]	Περὶ εἱμαρμένης, Περὶ παθῶν δόξαι	πρὸς	Τιμοκράτην, Προγνωστικόν, Προτρεπτικός, Περὶ εἰδώλων,
[10, 52]	ἀλλήλους καὶ ἑνότητα ἰδιότροπον, διατείνουσαν	πρὸς	τὸ ἀποστεῖλαν καὶ τὴν ἐπαίσθησιν
[10, 80]	χρείαν ἀκρίβειαν μὴ ἀπειληφέναι ὅση	πρὸς	τὸ ἀτάραχον καὶ μακάριον ἡμῶν
[10, 60]	ἄνω τε εἶναι καὶ κάτω	πρὸς	τὸ αὐτό· τοῦτο γὰρ ἀδύνατον
[10, 106]	αὐτῶν ποιουμένην καὶ τὴν διάρρηξιν	πρὸς	τὸ κατὰ μέρη συνίστασθαι πηγνύμενα
[10, 122]	ἄωρος οὐδείς ἐστιν οὔτε πάρωρος	πρὸς	τὸ κατὰ ψυχὴν ὑγιαῖνον. Ὁ
[10, 79]	ὅσα συγγενῆ τούτοις μηθὲν ἔτι	πρὸς	τὸ μακάριον τῆς γνώσεως συντείνειν,
[10, 134]	ἀγαθὸν ἢ κακὸν ἐκ ταύτης	πρὸς	τὸ μακαρίως ζῆν ἀνθρώποις δίδοσθαι,
[10, 76]	ἕκαστα ἔθνη τὰ ἴδια τεθῆναι	πρὸς	τὸ τὰς δηλώσεις ἧττον ἀμφιβόλους
[10, 53]	ἀπὸ τοῦ πράγματος ἀποφερόμενοι σύμμετροι	πρὸς	τὸ τοῦτο τὸ αἰσθητήριον κινεῖν,
[10, 15]	ἐπὶ Πυθαράτου ἔτη βιώσαντα δύο	πρὸς	τοῖς ἑβδομήκοντα. Τήν τε σχολὴν
[10, 14]	τῆς σχολῆς ἐτῶν ὄντα δύο	πρὸς	τοῖς τριάκοντα. Ἐγεννήθη δέ, φησὶν
[10, 1]	ὑπὸ Περδίκκου μετελθεῖν εἰς Κολοφῶνα	πρὸς	τὸν πατέρα· ~χρόνον δέ τινα
[10, 10]	τοὺς γονέας εὐχαριστία καὶ ἡ	πρὸς	τοὺς ἀδελφοὺς εὐποιία πρός τε
[10, 10]	ἄλλης τῶν γνωρίμων. ~Ἥ τε	πρὸς	τοὺς γονέας εὐχαριστία καὶ ἡ
[10, 24]	μεγαλοψυχίας, Περὶ τῆς Ἐπικούρου ἀρρωστίας,	Πρὸς	τοὺς διαλεκτικούς, Πρὸς τοὺς σοφιστάς,
[10, 7]	ἐπιστολῇ γράφει καὶ ἐν ταῖς	πρὸς	τοὺς ἐν Μυτιλήνῃ φιλοσόφους. Συνεῖναί
[10, 136]	Περὶ βίων καὶ ἐν τῇ	πρὸς	τοὺς ἐν Μυτιλήνῃ φίλους ἐπιστολῇ.
[10, 125]	ἡμεῖς οὐκ ἐσμέν. Οὔτε οὖν	πρὸς	τοὺς ζῶντάς ἐστιν οὔτε πρὸς
[10, 24]	δέ ἐστι τοῦ Μητροδώρου τάδε·	Πρὸς	τοὺς ἰατρούς, τρία, Περὶ αἰσθήσεων,
[10, 137]	κατὰ κίνησιν ἐνεργείᾳ βλέπονται. ~Ἔτι	πρὸς	τοὺς Κυρηναϊκούς· οἱ μὲν γὰρ
[10, 136]	πλείω διείλεκται ἀλλαχόθι. ~Διαφέρεται δὲ	πρὸς	τοὺς Κυρηναϊκοὺς περὶ τῆς ἡδονῆς·
[10, 83]	κατὰ μέρος ἀκριβωμάτων, ἀσύμβλητον αὐτὸν	πρὸς	τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους ἁδρότητα λήψεσθαι.
[10, 27]	Ἐπιτομὴ τῶν πρὸς τοὺς φυσικούς,	Πρὸς	τοὺς Μεγαρικούς, Διαπορίαι, Κύριαι δόξαι,
[10, 60]	τὴν κάτω, ἂν καὶ μυριάκις	πρὸς	τοὺς πόδας τῶν ἐπάνω τὸ
[10, 114]	καθῆκόν ἐστι τοῖς τερατεύεσθαί τι	πρὸς	τοὺς πολλοὺς βουλομένοις. Οἱ λεγόμενοι
[10, 24]	Ἐπικούρου ἀρρωστίας, Πρὸς τοὺς διαλεκτικούς,	Πρὸς	τοὺς σοφιστάς, ἐννέα, Περὶ τῆς
[10, 125]	πρὸς τοὺς ζῶντάς ἐστιν οὔτε	πρὸς	τοὺς τετελευτηκότας, ἐπειδή περ περὶ
[10, 26]	πλήθει βιβλίων· κύλινδροι μὲν γὰρ	πρὸς	τοὺς τριακοσίους εἰσί. Γέγραπται δὲ
[10, 10]	τοὺς περὶ τὴν Ἰωνίαν τόπους	πρὸς	τοὺς φίλους διαδραμόντα. Οἳ καὶ
[10, 27]	κενοῦ, Περὶ ἔρωτος, Ἐπιτομὴ τῶν	πρὸς	τοὺς φυσικούς, Πρὸς τοὺς Μεγαρικούς,
[10, 47]	ἔχει, πάντα πόρον σύμμετρον ἔχοντα	πρὸς	τῷ τῷ> ἀπείρῳ αὐτῶν μηθὲν
[10, 19]	μεθ' Ἑρμάρχου. Ὡσαύτως δὲ τῆς	θυγατρὸς	τῆς Μητροδώρου τὴν ἐπιμέλειαν ποιείσθωσαν,
[10, 24]	αὐτὸν Ἕρμαρχος Ἀγεμόρτου Μυτιληναῖος, ἀνὴρ	πατρὸς	μὲν πένητος, τὰς δ' ἀρχὰς
[10, 23]	δὲ ἀγαθὸς πάντα, καθὰ καὶ	Ἐπίκουρος	ἐν προηγουμέναις γραφαῖς μαρτυρεῖ καὶ
[10, 119]	καὶ τεκνοποιήσειν τὸν σοφόν, ὡς	Ἐπίκουρος	ἐν ταῖς Διαπορίαις καὶ ἐν
[10, 23]	τρίτον ἔτος ἄγοντα, καὶ αὐτὸς	Ἐπίκουρος	ἐν ταῖς προειρημέναις διαθήκαις, ὡς
[10, 136]	καὶ τῆς καταστηματικῆς. Ὁ δ'	Ἐπίκουρος	ἐν τῷ Περὶ αἱρέσεων οὕτω
[10, 23]	ὀχλήσεις καὶ τὸν θάνατον, ὡς	Ἐπίκουρος	ἐν τῷ πρώτῳ Μητροδώρῳ φησί.
[10, 119]	ληρήσειν ἐν μέθῃ φησὶν ὁ	Ἐπίκουρος	ἐν τῷ Συμποσίῳ. Οὐδὲ πολιτεύσεται,
[10, 0]		~Ἐπίκουρος.	~Ἐπίκουρος Νεοκλέους καὶ Χαιρεστράτης, Ἀθηναῖος,
[10, 25]	πρὸς ἣν καὶ γέγραφεν ὁ	Ἐπίκουρος·	ἔτι τε Κολώτης καὶ Ἰδομενεύς,
[10, 35]	Ἀνιτέον δὲ ἐπὶ τὴν ἐπιστολήν.	~Ἐπίκουρος	Ἡροδότῳ χαίρειν. Τοῖς μὴ δυναμένοις,
[10, 138]	λέγει τὴν ἀγωγήν. Ὁ δ'	Ἐπίκουρος	καὶ ἀχώριστόν φησι τῆς ἡδονῆς
[10, 31]	τῷ Κανόνι λέγων ἐστὶν ὁ	Ἐπίκουρος	κριτήρια τῆς ἀληθείας εἶναι τὰς
[10, 122]	~Μετιτέον δ' ἐπὶ τὴν ἐπιστολήν·	Ἐπίκουρος	Μενοικεῖ χαίρειν. Μήτε νέος τις
[10, 1]	~Ἐπίκουρος.	~Ἐπίκουρος	Νεοκλέους καὶ Χαιρεστράτης, Ἀθηναῖος, τῶν
[10, 26]	ὁπλομάχος. Γέγονε δὲ πολυγραφώτατος ὁ	Ἐπίκουρος,	πάντας ὑπερβαλλόμενος πλήθει βιβλίων· κύλινδροι
[10, 84]	Περὶ δὲ τῶν μετεώρων ἥδε.	~Ἐπίκουρος	Πυθοκλεῖ χαίρειν. Ἤνεγκέ μοι Κλέων
[10, 149]	Φυσικὰς καὶ ἀναγκαίας ἡγεῖται ὁ	Ἐπίκουρος	τὰς ἀλγηδόνος ἀπολυούσας, ὡς ποτὸν
[10, 16]	καὶ μέμνησθε τὰ δόγματα· τοῦτ'	Ἐπίκουρος	ὕστατον εἶπε φίλοις τοὔπος ἀποφθίμενος·
[10, 26]	εἰ γάρ τι γράψαι ὁ	Ἐπίκουρος,	φιλονεικεῖ τοσοῦτον γράψαι ὁ Χρύσιππος.
[10, 93]	θερμασίᾳ κατά τινα ἐπινέμησιν τοῦ	πυρὸς	ἀεὶ ἐπὶ τοὺς ἑξῆς τόπους
[10, 101]	παράτριψιν καὶ σύγκρουσιν νεφῶν ὁ	πυρὸς	ἀποτελεστικὸς σχηματισμὸς ἐξολισθαίνων ἀστραπὴν γεννᾷ·
[10, 102]	νεφῶν ὑπὸ πνευμάτων ἔκπτωσίν τε	πυρὸς	ἀποτελεστικῶν ἀτόμων καὶ τὸ τῆς
[10, 115]	~καὶ κατὰ σύνοδον δὲ ἀτόμων	πυρὸς	ἀποτελεστικῶν, συμφυλίας γενομένης εἰς τὸ
[10, 103]	κατ' αὐτὴν δὲ τὴν τοῦ	πυρὸς	ἔκπτωσιν ἀνειλουμένου, καθὰ καὶ βροντὴν
[10, 111]	ἀπεργάσασθαι. Κομῆται ἀστέρες γίνονται ἤτοι	πυρὸς	ἐν τόποις τισὶ διὰ χρόνων
[10, 66]	πολλῷ τινι διαφερουσῶν τῶν τοῦ	πυρός·	καὶ τὸ μέν τι ἄλογον
[10, 101]	λεπτομερεστάτου φωτός, ἢ ἀπὸ τοῦ	πυρὸς	νέφη συνεφλέχθαι καὶ τὰς βροντὰς
[10, 100]	τοῖς ἡμετέροις ἀγγείοις, καὶ παρὰ	πυρὸς	πεπνευματωμένου βόμβον ἐν αὐτοῖς, καὶ
[10, 122]	ὑπάρχων κοπιάτω φιλοσοφῶν· οὔτε γὰρ	ἄωρος	οὐδείς ἐστιν οὔτε πάρωρος πρὸς
[10, 28]	Πολυμήδης, Τιμοκράτης γʹ Μητρόδωρος εʹ	Ἀντίδωρος	βʹ Περὶ νόσων δόξαι πρὸς
[10, 5]	νομίζει αὐτῇ παραινεῖν, καθά φησι	Θεόδωρος	ἐν τῷ τετάρτῳ τῶν Πρὸς
[10, 2]	αὐτός φησιν ἔτη γεγονὼς τεσσαρεσκαίδεκα.	Ἀπολλόδωρος	δ' ὁ Ἐπικούρειος ἐν τῷ
[10, 25]	διεδέξατο Διονύσιος· ὃν Βασιλείδης. Καὶ	Ἀπολλόδωρος	δ' ὁ Κηποτύραννος γέγονεν ἐλλόγιμος,
[10, 14]	τοῖς τριάκοντα. Ἐγεννήθη δέ, φησὶν	Ἀπολλόδωρος	ἐν Χρονικοῖς, κατὰ τὸ τρίτον
[10, 13]	ἔχειν τὰ ἑαυτοῦ συγγράμματα. ~Τοῦτον	Ἀπολλόδωρος	ἐν Χρονικοῖς Ναυσιφάνους ἀκοῦσαί φησι
[10, 13]	Ἕρμαρχος, ὃν ἔνιοί φασι καὶ	Ἀπολλόδωρος	ὁ Ἐπικούρειος διδάσκαλον Δημοκρίτου γεγενῆσθαι.
[10, 10]	τῷ κήπῳ καθά φησι καὶ	Ἀπολλόδωρος·	ὃν καὶ ὀγδοήκοντα μνῶν πρίασθαι.
[10, 28]	καὶ χάριτος, Πολυμήδης, Τιμοκράτης γʹ	Μητρόδωρος	εʹ Ἀντίδωρος βʹ Περὶ νόσων
[10, 1]	τοῦ τῶν Φιλαϊδῶν, ὥς φησι	Μητρόδωρος	ἐν τῷ Περὶ εὐγενείας. Τοῦτόν
[10, 136]	τῇ ἑπτακαιδεκάτῃ τῶν Ἐπιλέκτων καὶ	Μητρόδωρος	ἐν τῷ Τιμοκράτει λέγουσιν οὕτω·
[10, 122]	γὰρ ἄωρος οὐδείς ἐστιν οὔτε	πάρωρος	πρὸς τὸ κατὰ ψυχὴν ὑγιαῖνον.
[10, 117]	Βλάβας ἐξ ἀνθρώπων ἢ διὰ	μῖσος	ἢ διὰ φθόνον ἢ διὰ
[10, 108]	κεκτημένων, ἐν οἵοις τόποις μάλιστα	δρόσος	συντελεῖται, εἶτα σύνοδον τούτων εἰς
[10, 108]	δὲ τρόπους ἐνδέχεται χιόνα συντελεῖσθαι.	Δρόσος	συντελεῖται καὶ κατὰ σύνοδον πρὸς
[10, 106]	κατὰ μικρὸν παρεισδυομένης, καὶ καθ'	ὕδατος	ἀφθόνου συλλογήν· τὰ δὲ λοιπὰ
[10, 107]	Χιόνα δ' ἐνδέχεται συντελεῖσθαι καὶ	ὕδατος	λεπτοῦ ἐκχεομένου ἐκ τῶν νεφῶν
[10, 109]	τοῦ περιφεροῦς σχηματισμοῦ ἐκ τοῦ	ὕδατος,	σύνωσιν δὲ τῶν σκαληνῶν καὶ
[10, 53]	ὄγκοι τινὲς ἦσαν ἀπὸ τοῦ	πράγματος	ἀποφερόμενοι σύμμετροι πρὸς τὸ τοῦτο
[10, 87]	ὅτι καὶ ἐκ παντὸς ἐκπίπτει	φυσιολογήματος	ἐπὶ δὲ τὸν μῦθον καταρρεῖ.
[10, 91]	τὰ παρ' ἡμῖν πυρὰ ἐξ	ἀποστήματος	θεωρούμενα κατὰ τὴν αἴσθησιν θεωρεῖται.
[10, 103]	βροντήν, καθάπερ ἐπ' ἐνίων ἐξ	ἀποστήματος	θεωρουμένων καὶ πληγάς τινας ποιουμένων.
[10, 54]	ποιότητα τῶν φαινομένων προσφέρεσθαι πλὴν	σχήματος	καὶ βάρους καὶ μεγέθους καὶ
[10, 44]	περὶ τὰς ἀτόμους εἶναι πλὴν	σχήματος	καὶ μεγέθους καὶ βάρους· τὸ
[10, 54]	μεγέθους καὶ ὅσα ἐξ ἀνάγκης	σχήματος	συμφυῆ ἐστι. Ποιότης γὰρ πᾶσα
[10, 138]	τις) ἐπιθῶμεν καὶ τοῦ παντὸς	συγγράμματος	καὶ τοῦ βίου τοῦ φιλοσόφου,
[10, 11]	δογματίζων, ὃν καὶ Ἀθήναιος δι'	ἐπιγράμματος	οὕτως ὑμνεῖ· ~Ἄνθρωποι, μοχθεῖτε τὰ
[10, 67]	κατὰ τὴν πλείστην ὁμιλίαν τοῦ	ὀνόματος	ἐπὶ τοῦ καθ' ἑαυτὸ νοηθέντος
[10, 7]	ἐκεῖνος ὠδίνων τὴν ἀπὸ τοῦ	στόματος	καύχησιν τὴν σοφιστικήν, καθάπερ καὶ
[10, 96]	σελήνην δὲ τοῦ τῆς γῆς	σκιάσματος,	ἀλλὰ καὶ κατ' ἀναχώρησιν. ~Τοῦτο
[10, 64]	εἰ μὴ ὑπὸ τοῦ λοιποῦ	ἀθροίσματος	ἐστεγάζετό πως. Τὸ δὲ λοιπὸν
[10, 65]	μὴν καὶ διαλυομένου τοῦ ὅλου	ἀθροίσματος	ἡ ψυχὴ διασπείρεται καὶ οὐκέτι
[10, 104]	τοὺς κάτω τόπους στυλοειδῶς ὑπὸ	πνεύματος	ἀθρόου ὠσθέντος καὶ διὰ τοῦ
[10, 105]	ἀπογέννησις κατὰ τὴν κίνησιν τοῦ	πνεύματος	γίνηται· ἕως δὲ θαλάττης δῖνοι
[10, 115]	τὴν σύνοδον γένηται· καὶ κατὰ	πνεύματος	δὲ συλλογὴν ἐν πυκνώμασί τισιν
[10, 104]	πνεύματος· καὶ κατὰ περίστασιν δὲ	πνεύματος	εἰς κύκλον, ἀέρος τινὸς ἐπισυνωθουμένου
[10, 101]	κίνησιν· καὶ κατὰ τὴν τοῦ	πνεύματος	ἐκπύρωσιν τὴν γινομένην διά τε
[10, 105]	Σεισμοὺς ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ κατὰ	πνεύματος	ἐν τῇ γῇ ἀπόληψιν καὶ
[10, 100]	Βροντὰς ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ κατὰ	πνεύματος	ἐν τοῖς κοιλώμασι τῶν νεφῶν
[10, 104]	τὸ πλάγιον ὠθοῦντος τοῦ ἐκτὸς	πνεύματος·	καὶ κατὰ περίστασιν δὲ πνεύματος
[10, 104]	ἀθρόου ὠσθέντος καὶ διὰ τοῦ	πνεύματος	πολλοῦ φερομένου, ἅμα καὶ τὸ
[10, 107]	θλίψεις ἐπιτηδείων νεφῶν ἀεὶ ὑπὸ	πνεύματος	σφοδράς, εἶτα τούτου πῆξιν ἐν
[10, 111]	τινὰ ἤτοι ἔξωθεν βιασαμένου τινὸς	ῥεύματος	ἢ τῆς θερμασίας ἐπιτηδείων πόρων
[10, 53]	ἀφίωμεν, τοιαύτην ἔκθλιψιν ὄγκων τινῶν	ῥεύματος	πνευματώδους ἀποτελεστικῶν ποιεῖσθαι, ἢ τὸ
[10, 52]	μὴν καὶ τὸ ἀκούειν γίνεται	ῥεύματός	τινος φερομένου ἀπὸ τοῦ φωνοῦντος
[10, 36]	τετελεσιουργημένου τοῦτο κυριώτατον τοῦ παντὸς	ἀκριβώματος	γίνεται, τὸ ταῖς ἐπιβολαῖς ὀξέως
[10, 49]	τὴν ἑαυτῶν φύσιν τοῦ τε	χρώματος	καὶ τῆς μορφῆς διὰ τοῦ
[10, 128]	τὸ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ	σώματος	ἀγαθὸν συμπληρώσεται. Τότε γὰρ ἡδονῆς
[10, 127]	αἱ δὲ πρὸς τὴν τοῦ	σώματος	ἀοχλησίαν, αἱ δὲ πρὸς αὐτὸ
[10, 55]	καταλείπεται, ἀλλ' ἐξ ὅλου τοῦ	σώματος	ἀπολλύμεναι. Ἱκανὰ οὖν τὰ ὑπολειπόμενα
[10, 117]	σοφίαν. Οὐδὲ μὴν ἐκ πάσης	σώματος	ἕξεως σοφὸν γενέσθαι ἂν οὐδ'
[10, 69]	κατὰ τὴν ἀθρόαν ἔννοιαν τοῦ	σώματος	κατηγορίαν εἰληφότος. ~Καὶ μὴν καὶ
[10, 94]	πλήρωσις καὶ κατὰ στροφὴν τοῦ	σώματος	τούτου δύναιτ' ἂν γίνεσθαι καὶ
[10, 128]	ἐπανάγειν οἶδεν ἐπὶ τὴν τοῦ	σώματος	ὑγίειαν καὶ τὴν τῆς ψυχῆς
[10, 136]	ἀμφότερα τὰ γένη> ψυχῆς καὶ	σώματος,	ὥς φησιν ἐν τῷ Περὶ
[10, 68]	βάρη καὶ ὅσα ἄλλα κατηγορεῖται	σώματος	ὡσανεὶ συμβεβηκότα ἢ πᾶσιν ἢ
[10, 64]	ταύτην μετείληφε καὶ αὐτὸ τοιούτου	συμπτώματος	παρ' ἐκείνης, οὐ μέντοι πάντων
[10, 124]	στέρησις δέ ἐστιν αἰσθήσεως ὁ	θάνατος.	Ὅθεν γνῶσις ὀρθὴ τοῦ μηθὲν
[10, 125]	ὅταν μὲν ἡμεῖς ὦμεν, ὁ	θάνατος	οὐ πάρεστιν· ὅταν δ' ὁ
[10, 139]	τὸ αὐτὸ ἀποτετελεσμένων, ἀνθρωποειδεῖς. Ὁ	θάνατος	οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς· τὸ γὰρ
[10, 125]	φρικωδέστατον οὖν τῶν κακῶν ὁ	θάνατος	οὐθὲν πρὸς ἡμᾶς, ἐπειδή περ
[10, 125]	οὐ πάρεστιν· ὅταν δ' ὁ	θάνατος	παρῇ, τόθ' ἡμεῖς οὐκ ἐσμέν.
[10, 154]	γε· ὅσα δὲ μηδὲ τοῦτο	δυνατὸς	ἦν, ἀνεπίμεικτος ἐγένετο, καὶ ἐξωρίσατο
[10, 83]	ἂν γένοιτο οὗτος ὁ λόγος	δυνατὸς	κατασχεθῆναι μετ' ἀκριβείας, οἶμαι, ἐὰν
[10, 145]	τοῦ τῆς σαρκὸς τέλους καὶ	πέρατος	λαβοῦσα τὸν ἐπιλογισμὸν καὶ τοὺς
[10, 25]	μὲν ἐλλόγιμοι, ὧν ἦν καὶ	Πολύστρατος	ὁ διαδεξάμενος Ἕρμαρχον· ὃν διεδέξατο
[10, 3]	αὐτοῦ· Ὕστατος αὖ φυσικῶν καὶ	κύντατος,	ἐκ Σάμου ἐλθὼν γραμμοδιδασκαλίδης, ἀναγωγότατος
[10, 3]	κύντατος, ἐκ Σάμου ἐλθὼν γραμμοδιδασκαλίδης,	ἀναγωγότατος	ζωόντων. Συνεφιλοσόφουν δ' αὐτῷ προτρεψαμένῳ
[10, 10]	αὐτοὶ συνεφιλοσόφουν αὐτῷ, ὧν ἦν	ἐνδοξότατος	ὁ προειρημένος Μῦς· καθόλου τε
[10, 144]	διοικεῖ καὶ διοικήσει. Ὁ δίκαιος	ἀταρακτότατος,	ὁ δ' ἄδικος πλείστης ταραχῆς
[10, 3]	τὸν Τίμωνα φάσκειν περὶ αὐτοῦ·	Ὕστατος	αὖ φυσικῶν καὶ κύντατος, ἐκ
[10, 81]	δεῖ κατανοεῖν, ὅτι τάραχος ὁ	κυριώτατος	ταῖς ἀνθρωπίναις ψυχαῖς γίνεται ἐν
[10, 26]	Μάγνης· τέταρτος ὁπλομάχος. Γέγονε δὲ	πολυγραφώτατος	ὁ Ἐπίκουρος, πάντας ὑπερβαλλόμενος πλήθει
[10, 23]	ἐτῶν αὐτοῦ τελευτῆσαι πεντηκοστὸν τρίτον	ἔτος	ἄγοντα, καὶ αὐτὸς Ἐπίκουρος ἐν
[10, 15]	καὶ τελευτῆσαι κατὰ τὸ δεύτερον	ἔτος	τῆς ἑβδόμης καὶ εἰκοστῆς καὶ
[10, 14]	ἐν Χρονικοῖς, κατὰ τὸ τρίτον	ἔτος	τῆς ἐνάτης καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος
[10, 97]	πρὸς ταῦτα μηδαμῇ προσαγέσθω, ἀλλ'	ἀλειτούργητος	διατηρείσθω καὶ ἐν τῇ πάσῃ
[10, 24]	Ἀγεμόρτου Μυτιληναῖος, ἀνὴρ πατρὸς μὲν	πένητος,	τὰς δ' ἀρχὰς προσέχων ῥητορικοῖς.
[10, 6]	πᾶσαν, μακάριε, φεῦγε τἀκάτιον ἀράμενος.	Ἐπίκτητός	τε κιναιδολόγον αὐτὸν καλεῖ καὶ
[10, 123]	τῆς ἀφθαρσίας ἀλλότριον μήτε τῆς	μακαριότητος	ἀνοίκειον αὐτῷ πρόσαπτε· πᾶν δὲ
[10, 27]	Κανών, Χαιρέδημος, Περὶ θεῶν, Περὶ	ὁσιότητος,	~Ἡγησιάναξ, Περὶ βίων δʹ Περὶ
[10, 10]	Τῆς μὲν γὰρ πρὸς θεοὺς	ὁσιότητος	καὶ πρὸς πατρίδα φιλίας ἄλεκτος
[10, 58]	ἀλλ' ὅταν διὰ τὴν τῆς	κοινότητος	προσεμφέρειαν οἰηθῶμεν διαλήψεσθαί τι αὐτοῦ,
[10, 28]	ἄλλων ἀρετῶν, Περὶ δώρων καὶ	χάριτος,	Πολυμήδης, Τιμοκράτης γʹ Μητρόδωρος εʹ
[10, 104]	εἰς τὸ πλάγιον ὠθοῦντος τοῦ	ἐκτὸς	πνεύματος· καὶ κατὰ περίστασιν δὲ
[10, 10]	ὁσιότητος καὶ πρὸς πατρίδα φιλίας	ἄλεκτος	ἡ διάθεσις· ὑπερβολῇ γὰρ ἐπιεικείας
[10, 23]	εἶχε παλλακήν. Ἦν δὲ καὶ	ἀκατάπληκτος	πρός τε τὰς ὀχλήσεις καὶ
[10, 154]	δὲ μηδὲ τοῦτο δυνατὸς ἦν,	ἀνεπίμεικτος	ἐγένετο, καὶ ἐξωρίσατο ὅσα τοῦτ'
[10, 135]	ἐπιτομῇ. Καί φησι· μαντικὴ οὖσα	ἀνύπαρκτος,	εἰ καὶ ὑπαρκτή, οὐθὲν παρ'
[10, 135]	μελέτα πρὸς σεαυτὸν ἡμέρας καὶ	νυκτὸς	πρός τε> τὸν ὅμοιον σεαυτῷ,
[10, 61]	ἰδίου βάρους πρὸς τὴν τοῦ	πλήξαντος	δύναμιν. ~Ἀλλὰ μὴν καὶ κατὰ
[10, 103]	γενομένου καὶ πνευματωθέντος ἰσχυρότερον καὶ	ῥήξαντος	τὸ νέφος διὰ τὸ μὴ
[10, 36]	τοῦ τετελεσιουργημένου τοῦτο κυριώτατον τοῦ	παντὸς	ἀκριβώματος γίνεται, τὸ ταῖς ἐπιβολαῖς
[10, 124]	Ταῖς γὰρ ἰδίαις οἰκειούμενοι διὰ	παντὸς	ἀρεταῖς τοὺς ὁμοίους ἀποδέχονται, πᾶν
[10, 133]	δοξάζοντος καὶ περὶ θανάτου διὰ	παντὸς	ἀφόβως ἔχοντος καὶ τὸ τῆς
[10, 38]	μὴ ὄντος. Πᾶν γὰρ ἐκ	παντὸς	ἐγίνετ' ἂν σπερμάτων γε οὐθὲν
[10, 87]	φαινομένῳ, δῆλον ὅτι καὶ ἐκ	παντὸς	ἐκπίπτει φυσιολογήματος ἐπὶ δὲ τὸν
[10, 138]	εἴποι τις) ἐπιθῶμεν καὶ τοῦ	παντὸς	συγγράμματος καὶ τοῦ βίου τοῦ
[10, 80]	ὑπέρ τε τῶν μετεώρων καὶ	παντὸς	τοῦ ἀδήλου, καταφρονοῦντας τῶν οὔτε
[10, 139]	τοῦ μεγέθους τῶν ἡδονῶν ἡ	παντὸς	τοῦ ἀλγοῦντος ὑπεξαίρεσις. Ὅπου δ'
[10, 143]	μὴ κατειδότα τίς ἡ τοῦ	σύμπαντος	φύσις, ἀλλ' ὑποπτευόμενόν τι τῶν
[10, 9]	Μητροδώρου τοῦ Στρατονικέως πρὸς Καρνεάδην	ἀποχωρήσαντος,	τάχα βαρυνθέντος ταῖς ἀνυπερβλήτοις αὐτοῦ
[10, 1]	Ἀριστοτέλους δ' ἐν Χαλκίδι διατρίβοντος.	Τελευτήσαντος	δὲ Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνος καὶ
[10, 154]	ὡς πρὸς ἔλεον τὴν τοῦ	τελευτήσαντος	προκαταστροφήν.
[10, 67]	ὀνόματος ἐπὶ τοῦ καθ' ἑαυτὸ	νοηθέντος	ἄν· καθ' ἑαυτὸ δὲ οὐκ
[10, 60]	ἡμῖν, ἢ τὸ ὑποκάτω τοῦ	νοηθέντος	εἰς ἄπειρον ἅμα ἄνω τε
[10, 9]	Στρατονικέως πρὸς Καρνεάδην ἀποχωρήσαντος, τάχα	βαρυνθέντος	ταῖς ἀνυπερβλήτοις αὐτοῦ χρηστότησιν. Ἥ
[10, 104]	τόπους στυλοειδῶς ὑπὸ πνεύματος ἀθρόου	ὠσθέντος	καὶ διὰ τοῦ πνεύματος πολλοῦ
[10, 65]	καὶ ταύτης ξυναπόληται τοῦ στεγάζοντος	λυθέντος	εἶθ' ὅλου εἴτε καὶ μέρους
[10, 103]	ἐνδέχεται γίνεσθαι, πλείονος γενομένου καὶ	πνευματωθέντος	ἰσχυρότερον καὶ ῥήξαντος τὸ νέφος
[10, 33]	τουτέστι μνήμην τοῦ πολλάκις ἔξωθεν	φανέντος,	οἷον τὸ Τοιοῦτόν ἐστιν ἄνθρωπος·
[10, 54]	ποιήσεται οὐδ' ἐκ τοῦ μὴ	ὄντος,	ἀλλὰ κατὰ μεταθέσεις ἐν πολλοῖς,
[10, 38]	οὐθὲν γίνεται ἐκ τοῦ μὴ	ὄντος.	Πᾶν γὰρ ἐκ παντὸς ἐγίνετ'
[10, 71]	Καὶ οὐκ ἐξελατέον ἐκ τοῦ	ὄντος	ταύτην τὴν ἐνάργειαν, ὅτι οὐκ
[10, 1]	Ἀκαδημείᾳ, Ἀριστοτέλους δ' ἐν Χαλκίδι	διατρίβοντος.	Τελευτήσαντος δὲ Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνος
[10, 133]	ἃ μὲν κατ' ἀνάγκην γίνεσθαι	λέγοντος>	ἃ δὲ ἀπὸ τύχης, ἃ
[10, 65]	ἂν καὶ ταύτης ξυναπόληται τοῦ	στεγάζοντος	λυθέντος εἶθ' ὅλου εἴτε καὶ
[10, 133]	τοῦ καὶ περὶ θεῶν ὅσια	δοξάζοντος	καὶ περὶ θανάτου διὰ παντὸς
[10, 52]	ψοφοῦντος ἢ ὁπωσδήποτε ἀκουστικὸν πάθος	παρασκευάζοντος.	Τὸ δὲ ῥεῦμα τοῦτο εἰς
[10, 135]	ὑπὸ ταύτης χορηγεῖσθαι) ~κρεῖττον εἶναι	νομίζοντος	εὐλογίστως ἀτυχεῖν ἢ ἀλογίστως εὐτυχεῖν·
[10, 52]	ὁμοιομερεῖς ὄγκους διασπείρεται, ἅμα τινὰ	διασῴζοντος	συμπάθειαν πρὸς ἀλλήλους καὶ ἑνότητα
[10, 93]	ἀεὶ ἐπὶ τοὺς ἑξῆς τόπους	ἰόντος.	Τροπὰς ἡλίου καὶ σελήνης ἐνδέχεται
[10, 49]	ἀνοίσει. ~Δεῖ δὲ καὶ νομίζειν	ἐπεισιόντος	τινὸς ἀπὸ τῶν ἔξωθεν τὰς
[10, 54]	ἄφθαρτα εἶναι καὶ τὴν τοῦ	μεταβάλλοντος	φύσιν οὐκ ἔχοντα, ὄγκους δὲ
[10, 120]	καὶ κτήσεως προνοήσεσθαι καὶ τοῦ	μέλλοντος.	Φιλαγρήσειν τύχῃ τ' ἀντιτάξεσθαι, φίλον
[10, 110]	ἀπ' αὐτῆς ῥεύματα ἀποφερόμενα ὁμαλῶς	ἀναστέλλοντος	ἐπὶ τοσοῦτον ἐφ' ὅσον κύκλῳ
[10, 110]	καὶ τὸν πέριξ ἀέρα αὐτῆς	ἀναστέλλοντος	συμμέτρως πάντοθεν εἰς τὸ περιφερὲς
[10, 107]	τούτου πῆξιν ἐν τῇ φορᾷ	λαμβάνοντος	διά τινα ἰσχυρὰν ἐν τοῖς
[10, 133]	ἔστιν εὐσυμπλήρωτόν τε καὶ εὐπόριστον	διαλαμβάνοντος,	τὸ δὲ τῶν κακῶν ὡς
[10, 134]	θεὸν ὡς οἱ πολλοὶ νομίζουσιν	ὑπολαμβάνοντος	(οὐθὲν γὰρ ἀτάκτως θεῷ πράττεται)
[10, 50]	προσδοξαζομένῳ ἀεί ἐστιν ἐπὶ τοῦ	προσμένοντος>	ἐπιμαρτυρηθήσεσθαι ἢ μὴ ἀντιμαρτυρηθήσεσθαι, εἶτ'
[10, 76]	δεῖ γενέσθαι καὶ διατάττοντος ἢ	διατάξοντος	καὶ ἅμα τὴν πᾶσαν μακαριότητα
[10, 109]	εἴτε μονοειδῶς· ἀφ' οὗ πάλιν	ἀπολάμποντος	τὰ ὁμοροῦντα τοῦ ἀέρος χρῶσιν
[10, 151]	λήσει, κἂν μυριάκις ἐπὶ τοῦ	παρόντος	λανθάνῃ. Μέχρι μὲν καταστροφῆς ἄδηλον
[10, 150]	φύσεως δίκαιόν ἐστι σύμβολον τοῦ	συμφέροντος	εἰς τὸ μὴ βλάπτειν ἀλλήλους
[10, 121]	μὴ γίνεσθαι, λογισμῷ δὲ τοῦ	συμφέροντος·	καὶ τὴν φιλίαν διὰ τὰς
[10, 56]	εἶναι. ~Βέλτιον γὰρ καὶ τούτου	προσόντος	τὰ κατὰ τὰ πάθη καὶ
[10, 101]	νεφῶν τε καὶ πνευμάτων καὶ	διεκπίπτοντος	διὰ τῶν νεφῶν· ἢ κατὰ
[10, 61]	διὰ τοῦ κενοῦ εἰσφέρωνται μηθενὸς	ἀντικόπτοντος.	Οὔτε γὰρ τὰ βαρέα θᾶττον
[10, 76]	τινος νομίζειν δεῖ γενέσθαι καὶ	διατάττοντος	ἢ διατάξοντος καὶ ἅμα τὴν
[10, 133]	περὶ θανάτου διὰ παντὸς ἀφόβως	ἔχοντος	καὶ τὸ τῆς φύσεως ἐπιλελογισμένου
[10, 76]	καὶ ἅμα τὴν πᾶσαν μακαριότητα	ἔχοντος	μετὰ ἀφθαρσίας ~(οὐ γὰρ συμφωνοῦσιν
[10, 128]	ὁ τῆς ψυχῆς χειμών, οὐκ	ἔχοντος	τοῦ ζῴου βαδίζειν ὡς πρὸς
[10, 57]	καὶ τὸ μέγεθος. Ἄκρον τε	ἔχοντος	τοῦ πεπερασμένου διαληπτόν, εἰ μὴ
[10, 72]	κατηγορητέον ὡς τὴν αὐτὴν οὐσίαν	ἔχοντος	τῷ ἰδιώματι τούτῳκαὶ γὰρ τοῦτο
[10, 14]	καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος ἐπὶ Σωσιγένους	ἄρχοντος	μηνὸς Γαμηλιῶνος ἑβδόμῃ, ἔτεσιν ὕστερον
[10, 111]	κίνησιν διὰ χρόνων τοῦ οὐρανοῦ	ἴσχοντος	ὑπὲρ ἡμᾶς, ὥστε τὰ τοιαῦτα
[10, 139]	τῶν ἡδονῶν ἡ παντὸς τοῦ	ἀλγοῦντος	ὑπεξαίρεσις. Ὅπου δ' ἂν τὸ
[10, 76]	καὶ τὰ σύστοιχα τούτοις μήτε	λειτουργοῦντός	τινος νομίζειν δεῖ γενέσθαι καὶ
[10, 70]	Κατ' ἐπιβολὰς δ' ἄν τινας	παρακολουθοῦντος	τοῦ ἀθρόου ἕκαστα προσαγορευθείη, ~ἀλλ'
[10, 69]	πάντα ταῦτά ἐστι καὶ διαλήψεις,	συμπαρακολουθοῦντος	δὲ τοῦ ἀθρόου καὶ οὐθαμῇ
[10, 104]	τὸ νέφος εἰς τὸ πλάγιον	ὠθοῦντος	τοῦ ἐκτὸς πνεύματος· καὶ κατὰ
[10, 52]	ῥεύματός τινος φερομένου ἀπὸ τοῦ	φωνοῦντος	ἢ ἠχοῦντος ἢ ψοφοῦντος ἢ
[10, 52]	τοῦ φωνοῦντος ἢ ἠχοῦντος ἢ	ψοφοῦντος	ἢ ὁπωσδήποτε ἀκουστικὸν πάθος παρασκευάζοντος.
[10, 52]	φερομένου ἀπὸ τοῦ φωνοῦντος ἢ	ἠχοῦντος	ἢ ψοφοῦντος ἢ ὁπωσδήποτε ἀκουστικὸν
[10, 133]	ὑπό τινων δεσπότιν εἰσαγομένην πάντων	ἐγγελῶντος	εἱμαρμένην καὶ μᾶλλον ἃ μὲν
[10, 4]	ἀστόν, ὡς Τιμοκράτης φησὶ καὶ	Ἡρόδοτος	ἐν τῷ Περὶ Ἐπικούρου ἐφηβείας.
[10, 23]	ἐν ταῖς προειρημέναις διαθήκαις, ὡς	προαπεληλυθότος	αὐτοῦ δηλονότι, ἐπισκήπτει περὶ τῆς
[10, 20]	τῶν προσόδων, ἵνα μετὰ τοῦ	συγκαταγεγηρακότος	ἡμῖν ἐν φιλοσοφίᾳ καὶ καταλελειμμένου
[10, 69]	ἀθρόαν ἔννοιαν τοῦ σώματος κατηγορίαν	εἰληφότος.	~Καὶ μὴν καὶ τοῖς σώμασι
[10, 26]	υἱὸς καὶ Θεμίστας· ἕτερος Μάγνης·	τέταρτος	ὁπλομάχος. Γέγονε δὲ πολυγραφώτατος ὁ
[10, 132]	τὰς δόξας ἐξελαύνων ἐξ ὧν	πλεῖστος	τὰς ψυχὰς καταλαμβάνει θόρυβος. Τούτων
[10, 5]	ὑμεῖς πρός με ἀφίκησθε, αὐτὸς	τρικύλιστος,	ὅπου ἂν ὑμεῖς καὶ Θεμίστα
[10, 144]	φύσεως πλοῦτος καὶ ὥρισται καὶ	εὐπόριστός	ἐστιν· ὁ δὲ τῶν κενῶν
[10, 13]	Ναυσιφάνους ἀκοῦσαί φησι καὶ Πραξιφάνους·	αὐτὸς	δὲ οὔ φησιν, ἀλλ' ἑαυτοῦ,
[10, 7]	ἡμερησίαν εἰς τὴν τράπεζαν, ὡς	αὐτὸς	ἐν τῇ πρὸς Λεόντιον ἐπιστολῇ
[10, 23]	πεντηκοστὸν τρίτον ἔτος ἄγοντα, καὶ	αὐτὸς	Ἐπίκουρος ἐν ταῖς προειρημέναις διαθήκαις,
[10, 13]	τινα γεγενῆσθαί φησι φιλόσοφον, οὔτε	αὐτὸς	Ἕρμαρχος, ὃν ἔνιοί φασι καὶ
[10, 35]	γε δοξῶν τὴν μνήμην ἱκανῶς	αὐτὸς	παρεσκεύασα, ἵνα παρ' ἑκάστους τῶν
[10, 11]	εἰ δ' ἀπίστων οὐδὲ φίλων.	Αὐτός	τέ φησιν ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς,
[10, 5]	μὴ ὑμεῖς πρός με ἀφίκησθε,	αὐτὸς	τρικύλιστος, ὅπου ἂν ὑμεῖς καὶ
[10, 2]	αἵρεσιν συστήσαντα. Ἐφάψασθαι δὲ φιλοσοφίας	αὐτός	φησιν ἔτη γεγονὼς τεσσαρεσκαίδεκα. Ἀπολλόδωρος
[10, 74]	ἐν τῇ ιβʹ Περὶ φύσεως>	αὐτός	φησιν· οὓς μὲν γὰρ σφαιροειδεῖς,
[10, 16]	ἔσπασεν, εἶτ' Ἀΐδην ψυχρὸν ἐπεσπάσατο.	Οὗτος	μὲν ὁ βίος τἀνδρός, ἥδε
[10, 83]	φύσεως ἐπιτετμημένα. ~Ὥστ' ἂν γένοιτο	οὗτος	ὁ λόγος δυνατὸς κατασχεθῆναι μετ'
[10, 154]	ἀπὸ τῶν ἔξωθεν ἄριστα συστησάμενος	οὗτος	τὰ μὲν δυνατὰ ὁμόφυλα κατεσκευάσατο·
[10, 23]	καὶ ἐν τῷ τρίτῳ Τιμοκράτους.	Τοιοῦτος	δ' ὢν καὶ τὴν ἀδελφὴν
[10, 89]	καταλαβεῖν, καὶ ὅτι καὶ ὁ	τοιοῦτος	δύναται κόσμος γίνεσθαι καὶ ἐν
[10, 11]	ἵν' ὅταν βούλωμαι πολυτελεύσασθαι δύνωμαι.	Τοιοῦτος	ἦν ὁ τὴν ἡδονὴν εἶναι
[10, 144]	πολλῶν ἀσφάλεια. ~Ὁ τῆς φύσεως	πλοῦτος	καὶ ὥρισται καὶ εὐπόριστός ἐστιν·
[10, 12]	πολέμων· τᾶς φύσιος δ' ὁ	πλοῦτος	ὅρον τινὰ βαιὸν ἐπίσχει, αἱ
[10, 27]	Περὶ ἀτόμων καὶ κενοῦ, Περὶ	ἔρωτος,	Ἐπιτομὴ τῶν πρὸς τοὺς φυσικούς,
[10, 101]	τοῦ ἀπὸ τῶν ἄστρων κατεσπαρμένου	φωτός,	εἶτα συνελαυνομένου ὑπὸ τῆς κινήσεως
[10, 101]	διὰ> τῶν νεφῶν τοῦ λεπτομερεστάτου	φωτός,	ἢ ἀπὸ τοῦ πυρὸς νέφη
[10, 109]	κατὰ σύμφυσιν ἰδίαν τοῦ τε	φωτὸς	καὶ τοῦ ἀέρος, ἣ τὰ
[10, 26]	τε ὁ Σιδώνιος, ἀκροατὴς Ἀπολλοδώρου,	πολυγράφος	ἀνήρ· καὶ Δημήτριος ὁ ἐπικληθεὶς
[10, 103]	πνευματωθέντος ἰσχυρότερον καὶ ῥήξαντος τὸ	νέφος	διὰ τὸ μὴ δύνασθαι ὑποχωρεῖν
[10, 104]	πολλοῦ φερομένου, ἅμα καὶ τὸ	νέφος	εἰς τὸ πλάγιον ὠθοῦντος τοῦ
[10, 63]	τὸ τρίτον> μέρος πολλὴν παραλλαγὴν	εἰληφὸς	τῇ λεπτομερείᾳ καὶ αὐτῶν τούτων,
[10, 6]	ἐπιγραφομένοις Εὐφραντοῖς ὁ Μητροδώρου μὲν	ἀδελφός,	μαθητὴς δὲ αὐτοῦ τῆς σχολῆς
[10, 118]	ἔθνει. ~Κἂν στρεβλωθῇ δ' ὁ	σοφός,	εἶναι αὐτὸν εὐδαίμονα. Μόνον τε
[10, 126]	ζῆν κακῶν αἱροῦνται. ~Ὁ δὲ	σοφὸς	οὔτε παραιτεῖται τὸ ζῆν> οὔτε
[10, 26]	καὶ Θεμίστας· ἕτερος Μάγνης· τέταρτος	ὁπλομάχος.	Γέγονε δὲ πολυγραφώτατος ὁ Ἐπίκουρος,
[10, 19]	καὶ πειθαρχούσης Ἑρμάρχῳ. Διδότωσαν δ'	Ἀμυνόμαχος	καὶ Τιμοκράτης ἐκ τῶν ὑπαρχουσῶν
[10, 17]	οἰκίαν τὴν ἐν Μελίτῃ παρεχέτωσαν	Ἀμυνόμαχος	καὶ Τιμοκράτης ἐνοικεῖν Ἑρμάρχῳ καὶ
[10, 20]	ἐπειδὰν εἰς ἡλικίαν ἔλθῃ, μερισάτωσαν	Ἀμυνόμαχος	καὶ Τιμοκράτης ὅσον ἂν ἐπιδέχηται
[10, 19]	καὶ ἡμεῖς. ~Ἐπιμελείσθωσαν δὲ καὶ	Ἀμυνόμαχος	καὶ Τιμοκράτης τοῦ υἱοῦ τοῦ
[10, 82]	τούτοις προσέχωμεν, τὸ ὅθεν ὁ	τάραχος	καὶ ὁ φόβος ἐγίνετο ἐξαιτιολογήσομεν
[10, 81]	ἅπασιν ἐκεῖνο δεῖ κατανοεῖν, ὅτι	τάραχος	ὁ κυριώτατος ταῖς ἀνθρωπίναις ψυχαῖς
[10, 47]	ἔσται, κἂν μέχρι τοσούτου τὸ	τάχος	τῆς φορᾶς μὴ ἀντικοπὲν καταλίπωμεν.
[10, 28]	δικαιοπραγίας, Νεοκλῆς πρὸς Θεμίσταν, Συμπόσιον,	Εὐρύλοχος	πρὸς Μητρόδωρον, Περὶ τοῦ ὁρᾶν,
[10, 24]	φασι. Καὶ ὁ διαδεξάμενος αὐτὸν	Ἕρμαρχος	Ἀγεμόρτου Μυτιληναῖος, ἀνὴρ πατρὸς μὲν
[10, 19]	ἡλικίαν ἐλθοῦσαν ἐκδότωσαν ᾧ ἂν	Ἕρμαρχος	ἕληται τῶν φιλοσοφούντων μετ' αὐτοῦ,
[10, 15]	οὔρων ἐπισχεθέντων, ὥς φησι καὶ	Ἕρμαρχος	ἐν ἐπιστολαῖς, ἡμέρας νοσήσαντα τετταρεσκαίδεκα.
[10, 17]	μετ' αὐτοῦ φιλοσοφοῦσιν, ἕως ἂν	Ἕρμαρχος	ζῇ. ~Ἐκ δὲ τῶν γινομένων
[10, 17]	συμφιλοσοφοῦσιν αὐτῷ καὶ οἷς ἂν	Ἕρμαρχος	καταλίπῃ διαδόχοις τῆς φιλοσοφίας, ἐνδιατρίβειν
[10, 13]	γεγενῆσθαί φησι φιλόσοφον, οὔτε αὐτὸς	Ἕρμαρχος,	ὃν ἔνιοί φασι καὶ Ἀπολλόδωρος
[10, 34]	εἰσήχθη· οἷον τὸ προσμεῖναι καὶ	ἐγγὺς	γενέσθαι τῷ πύργῳ καὶ μαθεῖν
[10, 34]	τῷ πύργῳ καὶ μαθεῖν ὁποῖος	ἐγγὺς	φαίνεται. Πάθη δὲ λέγουσιν εἶναι
[10, 25]	Ἐπίκουρος· ἔτι τε Κολώτης καὶ	Ἰδομενεύς,	καὶ αὐτοὶ Λαμψακηνοί. Καὶ οὗτοι
[10, 26]	ἐπικληθεὶς Λάκων· Διογένης τε ὁ	Ταρσεὺς	ὁ τὰς ἐπιλέκτους σχολὰς συγγράψας·
[10, 4]	τῆς εἰκάδος, Καὶ Διονύσιος ὁ	Ἁλικαρνασσεύς.	Καὶ γὰρ σὺν τῇ μητρὶ
[10, 25]	δὲ παραλύσει, γενόμενος ἱκανὸς ἀνήρ.	Λεοντεύς	τε Λαμψακηνὸς ὁμοίως καὶ ἡ
[10, 47]	ἀντικόπτειν, πολλαῖς δὲ καὶ ἀπείροις	εὐθὺς	ἀντικόπτειν τι. ~Πρός τε τούτοις,
[10, 64]	κατὰ τὴν κίνησιν σύμπτωμα αἰσθητικὸν	εὐθὺς	ἀποτελοῦν ἑαυτῷ ἀπεδίδου κατὰ τὴν
[10, 90]	ὅσα γε δὴ σῴζει} ἀλλ'	εὐθὺς	διεπλάττετο καὶ αὔξησιν ἐλάμβανεν {ὁμοίως
[10, 33]	ἅμα γὰρ τῷ ῥηθῆναι ἄνθρωπος	εὐθὺς	κατὰ πρόληψιν καὶ ὁ τύπος
[10, 53]	τοῦτο πάσχων ὑπ' ἐκείνης, ἀλλ'	εὐθὺς	τὴν γινομένην πληγὴν ἐν ἡμῖν,
[10, 10]	ὧν ἦν ἐνδοξότατος ὁ προειρημένος	Μῦς·	καθόλου τε ἡ πρὸς πάντας
[10, 3]	φιλοσόφων συντάξεως· ἀλλὰ καὶ δοῦλος	Μῦς	ὄνομα, καθά φησι Μυρωνιανὸς ἐν
[10, 139]	οὓς μὲν κατ' ἀριθμὸν ὑφεστῶτας,	οὓς	δὲ καθ' ὁμοείδειαν ἐκ τῆς
[10, 94]	καὶ κατὰ πάντας τρόπους, καθ'	οὓς	καὶ τὰ παρ' ἡμῖν φαινόμενα
[10, 74]	ιβʹ Περὶ φύσεως> αὐτός φησιν·	οὓς	μὲν γὰρ σφαιροειδεῖς, καὶ ᾠοειδεῖς
[10, 139]	φησι τοὺς θεοὺς λόγῳ θεωρητούς,	οὓς	μὲν κατ' ἀριθμὸν ὑφεστῶτας, οὓς
[10, 125]	τοὺς τετελευτηκότας, ἐπειδή περ περὶ	οὓς	μὲν οὐκ ἔστιν, οἱ δ'
[10, 26]	συγγράψας· καὶ Ὠρίων καὶ ἄλλοι	οὓς	οἱ γνήσιοι Ἐπικούρειοι σοφιστὰς ἀποκαλοῦσιν.
[10, 113]	χρωμένην· ἐνδέχεται δὲ καὶ καθ'	οὓς	τόπους φέρεται οὗ μὲν παρεκτάσεις
[10, 2]	τὰ περὶ τοῦ παρ' Ἡσιόδῳ	χάους.	Φησὶ δ' Ἕρμιππος γραμματοδιδάσκαλον αὐτὸν
[10, 33]	πόρρω ἑστὼς ἵππος ἐστὶν ἢ	βοῦς·	δεῖ γὰρ κατὰ πρόληψιν ἐγνωκέναι
[10, 145]	καὶ τοὺς ὑπὲρ τοῦ αἰῶνος	φόβους	ἐκλύσασα τὸν παντελῆ βίον παρεσκεύασεν,
[10, 79]	γνώσεως συντείνειν, ἀλλ' ὁμοίως τοὺς	φόβους	ἔχειν τοὺς ταῦτα κατειδότας, τίνες
[10, 144]	ὁμογενῶν τούτοις ὅσα τοὺς μεγίστους	φόβους	παρεσκεύαζε τῇ διανοίᾳ. ~Ὁ ἄπειρος
[10, 142]	τοὺς ἀσώτους ἡδονῶν ἔλυε τοὺς	φόβους	τῆς διανοίας τούς τε περὶ
[10, 131]	διατίθησι καὶ πρὸς τὴν τύχην	ἀφόβους	παρασκευάζει. Ὅταν οὖν λέγωμεν ἡδονὴν
[10, 31]	χωρεῖν κατὰ τοὺς τῶν πραγμάτων	φθόγγους.	Ἐν τοίνυν τῷ Κανόνι λέγων
[10, 37]	εἰς ἄπειρον ἀποδεικνύουσιν ἢ κενοὺς	φθόγγους	ἔχωμεν. ~ἀνάγκη γὰρ τὸ πρῶτον
[10, 76]	εἰσφέροντας τοὺς συνειδότας παρεγγυῆσαί τινας	φθόγγους	τοὺς ἀναγκασθέντας ἀναφωνῆσαι, τοὺς δὲ
[10, 33]	τὸ δοξαστὸν ἀπὸ προτέρου τινὸς	ἐναργοῦς	ἤρτηται, ἐφ' ὃ ἀναφέροντες λέγομεν,
[10, 46]	περιληπτὸν ἐν ἀπερινοήτῳ χρόνῳ συντελεῖ.	Βράδους	γὰρ καὶ τάχους ἀντικοπὴ καὶ
[10, 94]	ἐκκαλεῖται εἰς τὰς τούτου τοῦ	εἴδους	ἀποδόσεις, ἐὰν μή τις τὸν
[10, 115]	παρατηροῦσα τὰς τῶν ζῴων τούτων	ἐξόδους	κἄπειτα τὰς ἐπισημασίας ταύτας ἐπιτελεῖ.
[10, 54]	ἐν πολλοῖς, τινῶν δὲ καὶ	προσόδους	καὶ ἀφόδους. Ὅθεν ἀναγκαῖον τὰ
[10, 54]	τινῶν δὲ καὶ προσόδους καὶ	ἀφόδους.	Ὅθεν ἀναγκαῖον τὰ {μὴ} μετατιθέμενα
[10, 30]	ἠθικόν. ~Τὸ μὲν οὖν κανονικὸν	ἐφόδους	ἐπὶ τὴν πραγματείαν ἔχει, καὶ
[10, 53]	τοιαύτην ἔκθλιψιν ὄγκων τινῶν ῥεύματος	πνευματώδους	ἀποτελεστικῶν ποιεῖσθαι, ἢ τὸ πάθος
[10, 123]	οὐχ ὁ τοὺς τῶν πολλῶν	θεοὺς	ἀναιρῶν, ἀλλ' ὁ τὰς τῶν
[10, 139]	Ἐν ἄλλοις δέ φησι τοὺς	θεοὺς	λόγῳ θεωρητούς, οὓς μὲν κατ'
[10, 10]	φιλανθρωπία. Τῆς μὲν γὰρ πρὸς	θεοὺς	ὁσιότητος καὶ πρὸς πατρίδα φιλίας
[10, 25]	βιβλία κάλλιστα τάδε· ~Ἐπιστολικὰ περὶ	Ἐμπεδοκλέους	εἴκοσι καὶ δύο, Περὶ τῶν
[10, 1]	~Ἐπίκουρος. ~Ἐπίκουρος	Νεοκλέους	καὶ Χαιρεστράτης, Ἀθηναῖος, τῶν δήμων
[10, 75]	{ἀπὸ τῶν ἀπὸ τοῦ ἀπείρου}	μείζους	λαμβάνειν ἐπιδόσεις> ἐν δὲ τισὶ
[10, 35]	ἀναγεγραμμένων ἡμῖν ἐξακριβοῦν μηδὲ τὰς	μείζους	τῶν συντεταγμένων βίβλους διαθρεῖν ἐπιτομὴν
[10, 22]	οὐκ ἀπολείποντα τοῦ ἐν ἑαυτοῖς	μεγέθους.	Ἀντιπαρετάττετο δὲ πᾶσι τούτοις τὸ
[10, 44]	ἀτόμους εἶναι πλὴν σχήματος καὶ	μεγέθους	καὶ βάρους· τὸ δὲ χρῶμα
[10, 54]	πλὴν σχήματος καὶ βάρους καὶ	μεγέθους	καὶ ὅσα ἐξ ἀνάγκης σχήματος
[10, 139]	οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς. Ὅρος τοῦ	μεγέθους	τῶν ἡδονῶν ἡ παντὸς τοῦ
[10, 81]	προσδοκᾶν ἢ ὑποπτεύειν κατὰ τοὺς	μύθους	εἴ τε καὶ αὐτὴν τὴν
[10, 143]	ὑποπτευόμενόν τι τῶν κατὰ τοὺς	μύθους·	ὥστε οὐκ ἦν ἄνευ φυσιολογίας
[10, 95]	ἀεὶ μνήμην ἔχῃ καὶ τὰς	ἀκολούθους	αὐτοῖς ὑποθέσεις ἅμα καὶ αἰτίας
[10, 12]	ἢ παρὰ Μουσέων ἔκλυεν ἢ	Πυθοῦς	ἐξ ἱερῶν τριπόδων. Εἰσόμεθα δὲ
[10, 143]	ὥστε οὐκ ἦν ἄνευ φυσιολογίας	ἀκεραίους	τὰς ἡδονὰς ἀπολαμβάνειν. Οὐθὲν ὄφελος
[10, 54]	ἔχοντα, ὄγκους δὲ καὶ σχηματισμοὺς	ἰδίους·	ταῦτα γὰρ καὶ ἀναγκαῖον ὑπομένειν.
[10, 96]	ἑτέρου τοιούτου. Καὶ ὧδε τοὺς	οἰκείους	ἀλλήλοις τρόπους συνθεωρητέον, καὶ τὰς
[10, 99]	καὶ κατ' ἄλλους δὲ τρόπους	πλείους	αἱ τῶν τοιούτων συστάσεις οὐκ
[10, 79]	κυριωτάτων οἰκονομίαν. Διὸ δὴ κἂν	πλείους	αἰτίας εὑρίσκωμεν τροπῶν καὶ δύσεων
[10, 79]	προσῄδεισαν ταῦτα· τάχα δὲ καὶ	πλείους,	ὅταν τὸ θάμβος ἐκ τῆς
[10, 47]	τὸ φερόμενον σῶμα ἐπὶ τοὺς	πλείους	τόπους ἀφικνεῖταιἀδιανόητον γάρ- καὶ τοῦτο
[10, 101]	ἀστραπαὶ δ' ὡσαύτως γίνονται κατὰ	πλείους	τρόπους· καὶ γὰρ κατὰ παράτριψιν
[10, 102]	ἀποτελουσῶν. Καὶ κατ' ἄλλους δὲ	πλείους	τρόπους ῥᾳδίως ἔσται καθορᾶν ἐχόμενον
[10, 106]	ἀποτελεῖσθαι. ~Καὶ κατ' ἄλλους δὲ	πλείους	τρόπους τὰς κινήσεις ταύτας τῆς
[10, 123]	γὰρ αὐτῶν ἐστιν ἡ γνῶσις.	Οἵους	δ' αὐτοὺς οἱ> πολλοὶ νομίζουσιν
[10, 123]	εἰσίν· οὐ γὰρ φυλάττουσιν αὐτοὺς	οἵους	νομίζουσιν. Ἀσεβὴς δὲ οὐχ ὁ
[10, 124]	οἰκειούμενοι διὰ παντὸς ἀρεταῖς τοὺς	ὁμοίους	ἀποδέχονται, πᾶν τὸ μὴ τοιοῦτον
[10, 141]	ἀλλὰ τὰ τινῶν ἡδονῶν ποιητικὰ	πολλαπλασίους	ἐπιφέρει τὰς ὀχλήσεις τῶν ἡδονῶν.
[10, 26]	κύλινδροι μὲν γὰρ πρὸς τοὺς	τριακοσίους	εἰσί. Γέγραπται δὲ μαρτύριον ἔξωθεν
[10, 72]	ἀναλογιστέον. Καὶ οὔτε διαλέκτους ὡς	βελτίους	μεταληπτέον, ἀλλ' αὐταῖς ταῖς ὑπαρχούσαις
[10, 105]	γῇ ἀπόληψιν καὶ παρὰ μικροὺς	ὄγκους	αὐτῆς παράθεσιν καὶ συνεχῆ κίνησιν,
[10, 54]	τοῦ μεταβάλλοντος φύσιν οὐκ ἔχοντα,	ὄγκους	δὲ καὶ σχηματισμοὺς ἰδίους· ταῦτα
[10, 52]	δὲ ῥεῦμα τοῦτο εἰς ὁμοιομερεῖς	ὄγκους	διασπείρεται, ἅμα τινὰ διασῴζοντος συμπάθειαν
[10, 56]	ἐν τῷ ὡρισμένῳ σώματι ἀπείρους	ὄγκους	εἶναι οὐδ' ὁπηλίκους οὖν. Ὥστε
[10, 137]	ἐνεργείᾳ βλέπονται. ~Ἔτι πρὸς τοὺς	Κυρηναϊκούς·	οἱ μὲν γὰρ χείρους τὰς
[10, 136]	ἀλλαχόθι. ~Διαφέρεται δὲ πρὸς τοὺς	Κυρηναϊκοὺς	περὶ τῆς ἡδονῆς· οἱ μὲν
[10, 150]	ταῖς μετ' ἀλλήλων συστροφαῖς καθ'	ὁπηλίκους	δή ποτε ἀεὶ τόπους συνθήκη
[10, 56]	σώματι ἀπείρους ὄγκους εἶναι οὐδ'	ὁπηλίκους	οὖν. Ὥστε οὐ μόνον τὴν
[10, 8]	καὶ Ἀντίδωρον Σαννίδωρον· τούς τε	Κυνικοὺς	ἐχθροὺς τῆς Ἑλλάδος· καὶ τοὺς
[10, 27]	πρὸς τοὺς φυσικούς, Πρὸς τοὺς	Μεγαρικούς,	Διαπορίαι, Κύριαι δόξαι, Περὶ αἱρέσεων
[10, 27]	ἔρωτος, Ἐπιτομὴ τῶν πρὸς τοὺς	φυσικούς,	Πρὸς τοὺς Μεγαρικούς, Διαπορίαι, Κύριαι
[10, 31]	παρέλκουσαν ἀποδοκιμάζουσιν· ἀρκεῖν γὰρ τοὺς	φυσικοὺς	χωρεῖν κατὰ τοὺς τῶν πραγμάτων
[10, 8]	ἐχθροὺς τῆς Ἑλλάδος· καὶ τοὺς	διαλεκτικοὺς	πολυφθόρους, Πύρρωνα δ' ἀμαθῆ καὶ
[10, 24]	τῆς Ἐπικούρου ἀρρωστίας, Πρὸς τοὺς	διαλεκτικούς,	Πρὸς τοὺς σοφιστάς, ἐννέα, Περὶ
[10, 35]	μηδὲ τὰς μείζους τῶν συντεταγμένων	βίβλους	διαθρεῖν ἐπιτομὴν τῆς ὅλης πραγματείας
[10, 6]	ἐρασθῆναι. Ἔν τε τῷ Περὶ	τέλους	γράφειν οὕτως· Οὐ γὰρ ἔγωγε
[10, 30]	καὶ ἐπιστολαῖς καὶ τῷ Περὶ	τέλους.	Εἰώθασι μέντοι τὸ κανονικὸν ὁμοῦ
[10, 136]	φυγῆς καὶ ἐν τῷ Περὶ	τέλους	καὶ ἐν τῷ πρώτῳ Περὶ
[10, 145]	δὲ διάνοια τοῦ τῆς σαρκὸς	τέλους	καὶ πέρατος λαβοῦσα τὸν ἐπιλογισμὸν
[10, 27]	Περὶ αἱρέσεων καὶ φυγῶν, Περὶ	τέλους,	Περὶ κριτηρίου ἢ Κανών, Χαιρέδημος,
[10, 30]	φευκτῶν καὶ περὶ βίων καὶ	τέλους.	~Τὴν διαλεκτικὴν ὡς παρέλκουσαν ἀποδοκιμάζουσιν·
[10, 1]	Ἀθήνας, Ξενοκράτους μὲν ἐν Ἀκαδημείᾳ,	Ἀριστοτέλους	δ' ἐν Χαλκίδι διατρίβοντος. Τελευτήσαντος
[10, 151]	τι ποιοῦντα ὧν συνέθεντο πρὸς	ἀλλήλους	εἰς τὸ μὴ βλάπτειν μηδὲ
[10, 52]	ἅμα τινὰ διασῴζοντος συμπάθειαν πρὸς	ἀλλήλους	καὶ ἑνότητα ἰδιότροπον, διατείνουσαν πρὸς
[10, 151]	τι ἦν ἐν τῇ πρὸς	ἀλλήλους	κοινωνίᾳ· κατὰ δὲ τὸ ἴδιον
[10, 153]	ὅτε συνέφερεν εἰς τὴν πρὸς	ἀλλήλους	κοινωνίαν τῶν συμπολιτευομένων· ὕστερον δ'
[10, 152]	κατὰ τὸ συμφέρον τῆς πρὸς	ἀλλήλους	κοινωνίας, οὐκέτι τοῦτο τὴν τοῦ
[10, 152]	ἐν ταῖς χρείαις τῆς πρὸς	ἀλλήλους	κοινωνίας τῶν νομισθέντων εἶναι δικαίων
[10, 150]	συμφέροντος εἰς τὸ μὴ βλάπτειν	ἀλλήλους	μηδὲ βλάπτεσθαι. Ὅσα τῶν ζῴων
[10, 10]	τὴν Ἰωνίαν τόπους πρὸς τοὺς	φίλους	διαδραμόντα. Οἳ καὶ πανταχόθεν πρὸς
[10, 136]	τῇ πρὸς τοὺς ἐν Μυτιλήνῃ	φίλους	ἐπιστολῇ. Ὁμοίως δὲ καὶ Διογένης
[10, 112]	ᾧ κείμενα θεωρεῖται. Καὶ κατ'	ἄλλους	δὲ πλείονας τρόπους τοῦτο δυνατὸν
[10, 102]	ἀστραπῆς φάντασμα ἀποτελουσῶν. Καὶ κατ'	ἄλλους	δὲ πλείους τρόπους ῥᾳδίως ἔσται
[10, 106]	ἐνδέχεται σεισμοὺς ἀποτελεῖσθαι. ~Καὶ κατ'	ἄλλους	δὲ πλείους τρόπους τὰς κινήσεις
[10, 108]	χιόνος τοῦτο ἄθροισμα. Καὶ κατ'	ἄλλους	δὲ τρόπους ἐνδέχεται χιόνα συντελεῖσθαι.
[10, 104]	ἀεὶ πρὸς ἄλληλα. ~Καὶ κατ'	ἄλλους	δὲ τρόπους πλείονας ἐνδέχεται κεραυνοὺς
[10, 99]	γῆς καὶ ὑδάτων· καὶ κατ'	ἄλλους	δὲ τρόπους πλείους αἱ τῶν
[10, 74]	μὲν γὰρ σφαιροειδεῖς, καὶ ᾠοειδεῖς	ἄλλους,	καὶ ἀλλοιοσχήμονας ἑτέρους· οὐ μέντοι
[10, 94]	τὸν μοναχῆ τρόπον κατηγαπηκὼς τοὺς	ἄλλους	κενῶς ἀποδοκιμάζῃ, οὐ τεθεωρηκὼς τί
[10, 97]	μόνον οἴεσθαι γίνεσθαι τοὺς δ'	ἄλλους	πάντας τοὺς κατὰ τὸ ἐνδεχόμενον
[10, 114]	τοῖς τερατεύεσθαί τι πρὸς τοὺς	πολλοὺς	βουλομένοις. Οἱ λεγόμενοι ἀστέρες ἐκπίπτειν
[10, 22]	μὲν ὧδε. Μαθητὰς δὲ ἔσχε	πολλοὺς	μέν, σφόδρα δὲ ἐλλογίμους Μητρόδωρον
[10, 76]	πρὸς τὸ τὰς δηλώσεις ἧττον	ἀμφιβόλους	γενέσθαι ἀλλήλοις καὶ συντομωτέρως δηλουμένας·
[10, 9]	ἄλλων, ἐς ἀεὶ διαμένουσα καὶ	νηρίθμους	ἀρχὰς ἀπολύουσα ἄλλην ἐξ ἄλλης
[10, 22]	ἔσχε πολλοὺς μέν, σφόδρα δὲ	ἐλλογίμους	Μητρόδωρον Ἀθηναίου ἢ Τιμοκράτους καὶ
[10, 12]	διδάσκαλον. Ἐγύμναζε δέ, φησί, τοὺς	γνωρίμους	καὶ διὰ μνήμης ἔχειν τὰ
[10, 41]	ὅπως διαλυθήσεται. Ὥστε τὰς ἀρχὰς	ἀτόμους	ἀναγκαῖον εἶναι σωμάτων φύσεις. Ἀλλὰ
[10, 61]	μὴν καὶ ἰσοταχεῖς ἀναγκαῖον τὰς	ἀτόμους	εἶναι, ὅταν διὰ τοῦ κενοῦ
[10, 44]	μηδὲ ποιότητά τινα περὶ τὰς	ἀτόμους	εἶναι πλὴν σχήματος καὶ μεγέθους
[10, 62]	φέρεσθαι τὰς ἐν τοῖς ἀθροίσμασιν	ἀτόμους	καὶ κατὰ τὸν ἐλάχιστον συνεχῆ
[10, 54]	ἔχοντες. ~Καὶ μὴν καὶ τὰς	ἀτόμους	νομιστέον μηδεμίαν ποιότητα τῶν φαινομένων
[10, 56]	ἔδει καὶ πρὸς ἡμᾶς ὁρατὰς	ἀτόμους·	ὃ οὐ θεωρεῖται γινόμενον οὔθ'
[10, 4]	περιιόντα αὐτὸν ἐς τὰ οἰκίδια	καθαρμοὺς	ἀναγινώσκειν, καὶ σὺν τῷ πατρὶ
[10, 105]	σφοδροτέροις τῆς γῆς ἀπαντήσῃ, ἐνδέχεται	σεισμοὺς	ἀποτελεῖσθαι. ~Καὶ κατ' ἄλλους δὲ
[10, 105]	ἕως δὲ θαλάττης δῖνοι ἀποτελοῦνται.	Σεισμοὺς	ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ κατὰ πνεύματος
[10, 94]	δύναιτ' ἂν γίνεσθαι καὶ κατὰ	σχηματισμοὺς	ἀέρος ὁμοίως, ἔτι τε καὶ
[10, 54]	οὐκ ἔχοντα, ὄγκους δὲ καὶ	σχηματισμοὺς	ἰδίους· ταῦτα γὰρ καὶ ἀναγκαῖον
[10, 73]	Ἐπί τε τοῖς προειρημένοις τοὺς	κόσμους	δεῖ καὶ πᾶσαν σύγκρισιν πεπερασμένην
[10, 73]	ὡς καὶ φθαρτούς φησι τοὺς	κόσμους,	μεταβαλλόντων τῶν μερῶν. Καὶ ἐν
[10, 74]	ἐποχεῖσθαι. ~Ἔτι δὲ καὶ τοὺς	κόσμους	οὔτε ἐξ ἀνάγκης δεῖ νομίζειν
[10, 149]	δὲ φυσικὰς οὔτ' ἀναγκαίας, ὡς	στεφάνους	καὶ ἀνδριάντων ἀναθέσεις. Ἐν αἷς
[10, 13]	Χρονικοῖς Ναυσιφάνους ἀκοῦσαί φησι καὶ	Πραξιφάνους·	αὐτὸς δὲ οὔ φησιν, ἀλλ'
[10, 13]	συγγράμματα. ~Τοῦτον Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς	Ναυσιφάνους	ἀκοῦσαί φησι καὶ Πραξιφάνους· αὐτὸς
[10, 8]	Ἐπίκουρον ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς περὶ	Ναυσιφάνους	λέγειν· Ταῦτα ἤγαγεν αὐτὸν εἰς
[10, 14]	Κανόνα γράψαι αὐτὸν ἐκ τοῦ	Ναυσιφάνους	Τρίποδος, οὗ καὶ ἀκοῦσαί φησιν
[10, 1]	Χαιρεστράτης, Ἀθηναῖος, τῶν δήμων Γαργήττιος,	γένους	τοῦ τῶν Φιλαϊδῶν, ὥς φησι
[10, 14]	ἐνάτης καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος ἐπὶ	Σωσιγένους	ἄρχοντος μηνὸς Γαμηλιῶνος ἑβδόμῃ, ἔτεσιν
[10, 37]	ᾖ εἰς ἄπειρον ἀποδεικνύουσιν ἢ	κενοὺς	φθόγγους ἔχωμεν. ~ἀνάγκη γὰρ τὸ
[10, 97]	ἃ δεῖ σημεῖα ἀποδέχεσθαι μὴ	δυναμένους	συνθεωρεῖν. ~Μήκη νυκτῶν καὶ ἡμερῶν
[10, 76]	ἀναφωνῆσαι, τοὺς δὲ τῷ λογισμῷ	ἑλομένους	κατὰ τὴν πλείστην αἰτίαν οὕτως
[10, 97]	ἐκβάλλειν εἴς τε τὸ ἀδιανόητον	φερομένους	καὶ τὰ φαινόμενα ἃ δεῖ
[10, 131]	καὶ τοῖς πολυτελέσιν ἐκ διαλειμμάτων	προσερχομένους	κρεῖττον ἡμᾶς διατίθησι καὶ πρὸς
[10, 45]	οὔτ' εἰς ἕνα οὔτ' εἰς	πεπερασμένους,	οὔθ' ὅσοι τοιοῦτοι οὔθ' ὅσοι
[10, 81]	ἀναισθησίαν τὴν ἐν τῷ τεθνάναι	φοβουμένους	ὥσπερ οὖσαν κατ' αὐτούς, καὶ
[10, 133]	κακῶν ὡς ἢ χρόνους ἢ	πόνους	ἔχει βραχεῖς, τὴν δὲ ὑπό
[10, 62]	ἕνα κατὰ τοὺς λόγῳ θεωρητοὺς	χρόνους·	ἀλλὰ πυκνὸν ἀντικόπτουσιν, ἕως ἂν
[10, 47]	κατὰ τοὺς διὰ λόγου θεωρητοὺς	χρόνους	αὐτὸ τὸ φερόμενον σῶμα ἐπὶ
[10, 133]	δὲ τῶν κακῶν ὡς ἢ	χρόνους	ἢ πόνους ἔχει βραχεῖς, τὴν
[10, 130]	τῷ μὲν ἀγαθῷ κατά τινας	χρόνους	ὡς κακῷ, τῷ δὲ κακῷ
[10, 51]	ἐν εἰκόνι λαμβανομένων ἢ καθ'	ὕπνους	γινομένων ἢ κατ' ἄλλας τινὰς
[10, 121]	καὶ οὐκ ἀπορήσειν· καὶ καθ'	ὕπνους	δὲ ὅμοιον ἔσεσθαι· καὶ ὑπὲρ
[10, 104]	ἄλλους δὲ τρόπους πλείονας ἐνδέχεται	κεραυνοὺς	ἀποτελεῖσθαι· μόνον ὁ μῦθος ἀπέστω·
[10, 103]	θεωρουμένων καὶ πληγάς τινας ποιουμένων.	Κεραυνοὺς	ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ κατὰ πλείονας
[10, 83]	ἀκριβωμάτων, ἀσύμβλητον αὐτὸν πρὸς τοὺς	λοιποὺς	ἀνθρώπους ἁδρότητα λήψεσθαι. Καὶ γὰρ
[10, 82]	ἀεὶ παρεμπιπτόντων, ὅσα φοβεῖ τοὺς	λοιποὺς	ἐσχάτως. Ταῦτά σοι, ὦ Ἡρόδοτε,
[10, 108]	ἄθροισμα. Καὶ κατ' ἄλλους δὲ	τρόπους	ἐνδέχεται χιόνα συντελεῖσθαι. Δρόσος συντελεῖται
[10, 94]	κατὰ προσθετήσεις καὶ κατὰ πάντας	τρόπους,	καθ' οὓς καὶ τὰ παρ'
[10, 101]	δ' ὡσαύτως γίνονται κατὰ πλείους	τρόπους·	καὶ γὰρ κατὰ παράτριψιν καὶ
[10, 104]	ἄλληλα. ~Καὶ κατ' ἄλλους δὲ	τρόπους	πλείονας ἐνδέχεται κεραυνοὺς ἀποτελεῖσθαι· μόνον
[10, 99]	ὑδάτων· καὶ κατ' ἄλλους δὲ	τρόπους	πλείους αἱ τῶν τοιούτων συστάσεις
[10, 102]	Καὶ κατ' ἄλλους δὲ πλείους	τρόπους	ῥᾳδίως ἔσται καθορᾶν ἐχόμενον ἀεὶ
[10, 96]	Καὶ ὧδε τοὺς οἰκείους ἀλλήλοις	τρόπους	συνθεωρητέον, καὶ τὰς ἅμα συγκυρήσεις
[10, 106]	~Καὶ κατ' ἄλλους δὲ πλείους	τρόπους	τὰς κινήσεις ταύτας τῆς γῆς
[10, 112]	Καὶ κατ' ἄλλους δὲ πλείονας	τρόπους	τοῦτο δυνατὸν συντελεῖσθαι, ἐάν τις
[10, 47]	φερόμενον σῶμα ἐπὶ τοὺς πλείους	τόπους	ἀφικνεῖταιἀδιανόητον γάρ- καὶ τοῦτο συναφικνούμενον
[10, 60]	εἰς> τοὺς ὑπὲρ κεφαλῆς ἡμῶν	τόπους	ἀφικνῆται ἢ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν
[10, 111]	καὶ εἰς τοὺς καθ' ἡμᾶς	τόπους	ἐλθεῖν καὶ ἐκφανῆ γενέσθαι· τήν
[10, 93]	πυρὸς ἀεὶ ἐπὶ τοὺς ἑξῆς	τόπους	ἰόντος. Τροπὰς ἡλίου καὶ σελήνης
[10, 108]	πάλιν φορὰν ἐπὶ τοὺς κάτω	τόπους,	καθάπερ ὁμοίως καὶ παρ' ἡμῖν
[10, 10]	{εἰς} τοὺς περὶ τὴν Ἰωνίαν	τόπους	πρὸς τοὺς φίλους διαδραμόντα. Οἳ
[10, 103]	γινομένης διὰ τὸ τοὺς ἑξῆς	τόπους	πυκνοτέρους εἶναι διὰ πίλησιν νεφῶν·
[10, 104]	κάθεσιν νέφους εἰς τοὺς κάτω	τόπους	στυλοειδῶς ὑπὸ πνεύματος ἀθρόου ὠσθέντος
[10, 150]	καθ' ὁπηλίκους δή ποτε ἀεὶ	τόπους	συνθήκη τις ὑπὲρ τοῦ μὴ
[10, 105]	πίπτειν εἴσω ἐδάφη εἰς ἀντροειδεῖς	τόπους	τῆς γῆς ἐκπνευματοῦντα τὸν ἐπειλημμένον
[10, 103]	ἰσχυροτέραν αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς κάτω	τόπους,	τῆς ῥήξεως γινομένης διὰ τὸ
[10, 98]	τὸ μήκη τόπων παραλλάττοντα καὶ	τόπους	τινὰς περαιοῦν τάχιον ἢ βραδύτερον,
[10, 75]	ποτε καὶ ἡ παρὰ τοὺς	τόπους	τῶν ἐθνῶν διαφορὰ ᾖ· ~ὕστερον
[10, 113]	ἐνδέχεται δὲ καὶ καθ' οὓς	τόπους	φέρεται οὗ μὲν παρεκτάσεις ἀέρος
[10, 92]	περιστάσεως καὶ καθ' ἑκατέρους τοὺς	τόπους,	ὥστε τὰ προειρημένα ἀποτελεῖσθαι· οὐδὲν
[10, 46]	στερεμνίοις εἶχον· τούτους δὲ τοὺς	τύπους	εἴδωλα προσαγορεύομεν. Καὶ μὴν καὶ
[10, 83]	ἀσύμβλητον αὐτὸν πρὸς τοὺς λοιποὺς	ἀνθρώπους	ἁδρότητα λήψεσθαι. Καὶ γὰρ καὶ
[10, 143]	Οὐθὲν ὄφελος ἦν τὴν κατ'	ἀνθρώπους	ἀσφάλειαν κατασκευάζεσθαι τῶν ἄνωθεν ὑπόπτων
[10, 54]	φαινομένων προσφέρεσθαι πλὴν σχήματος καὶ	βάρους	καὶ μεγέθους καὶ ὅσα ἐξ
[10, 61]	ἔξωθεν ἢ ἐκ τοῦ ἰδίου	βάρους	πρὸς τὴν τοῦ πλήξαντος δύναμιν.
[10, 44]	πλὴν σχήματος καὶ μεγέθους καὶ	βάρους·	τὸ δὲ χρῶμα παρὰ τὴν
[10, 65]	ἡ ψυχὴ οὐδέποτε ἄλλου τινὸς	μέρους	ἀπηλλαγμένου ἀναισθητεῖ· ἀλλ' ἃ ἂν
[10, 103]	ἰσχυράν τε ἐκπύρωσιν· καὶ κατάρρηξιν	μέρους	καὶ ἔκπτωσιν ἰσχυροτέραν αὐτοῦ ἐπὶ
[10, 65]	λυθέντος εἶθ' ὅλου εἴτε καὶ	μέρους	τινός, ἐάνπερ διαμένῃ, ἕξει τὴν
[10, 92]	τοιαύτης οὔσης περιστάσεως καὶ καθ'	ἑκατέρους	τοὺς τόπους, ὥστε τὰ προειρημένα
[10, 74]	καὶ ᾠοειδεῖς ἄλλους, καὶ ἀλλοιοσχήμονας	ἑτέρους·	οὐ μέντοι πᾶν σχῆμα ἔχειν.
[10, 103]	διὰ τὸ τοὺς ἑξῆς τόπους	πυκνοτέρους	εἶναι διὰ πίλησιν νεφῶν· καὶ
[10, 109]	καὶ κατ' ἔκθλιψιν μὲν τοῦ	περιφεροῦς	σχηματισμοῦ ἐκ τοῦ ὕδατος, σύνωσιν
[10, 8]	Ἀντίδωρον Σαννίδωρον· τούς τε Κυνικοὺς	ἐχθροὺς	τῆς Ἑλλάδος· καὶ τοὺς διαλεκτικοὺς
[10, 56]	νομίζειν ἐν τῷ ὡρισμένῳ σώματι	ἀπείρους	ὄγκους εἶναι οὐδ' ὁπηλίκους οὖν.
[10, 137]	τοὺς Κυρηναϊκούς· οἱ μὲν γὰρ	χείρους	τὰς σωματικὰς ἀλγηδόνας τῶν ψυχικῶν,
[10, 105]	τῇ γῇ ἀπόληψιν καὶ παρὰ	μικροὺς	ὄγκους αὐτῆς παράθεσιν καὶ συνεχῆ
[10, 142]	τε τὸ μὴ κατανοεῖν τοὺς	ὅρους	τῶν ἀλγηδόνων καὶ τῶν ἐπιθυμιῶν,
[10, 8]	τῆς Ἑλλάδος· καὶ τοὺς διαλεκτικοὺς	πολυφθόρους,	Πύρρωνα δ' ἀμαθῆ καὶ ἀπαίδευτον.
[10, 74]	ἕνα σχηματισμὸν ἔχοντας ἀλλὰ καὶ	διαφόρους	αὐτοὺς ἐν τῇ ιβʹ Περὶ
[10, 24]	τοῦ Μητροδώρου τάδε· Πρὸς τοὺς	ἰατρούς,	τρία, Περὶ αἰσθήσεων, Πρὸς Τιμοκράτην,
[10, 10]	γονέας εὐχαριστία καὶ ἡ πρὸς	τοὺς	ἀδελφοὺς εὐποιία πρός τε τοὺς
[10, 94]	τις τὸν μοναχῆ τρόπον κατηγαπηκὼς	τοὺς	ἄλλους κενῶς ἀποδοκιμάζῃ, οὐ τεθεωρηκὼς
[10, 137]	ἀλγηδόνας τῶν ψυχικῶν, κολάζεσθαι γοῦν	τοὺς	ἁμαρτάνοντας σώματι· ὁ δὲ τὰς
[10, 76]	τοὺς συνειδότας παρεγγυῆσαί τινας φθόγγους	τοὺς	ἀναγκασθέντας ἀναφωνῆσαι, τοὺς δὲ τῷ
[10, 142]	Εἰ τὰ ποιητικὰ τῶν περὶ	τοὺς	ἀσώτους ἡδονῶν ἔλυε τοὺς φόβους
[10, 12]	Σωκράτους διδάσκαλον. Ἐγύμναζε δέ, φησί,	τοὺς	γνωρίμους καὶ διὰ μνήμης ἔχειν
[10, 10]	τῶν γνωρίμων. ~Ἥ τε πρὸς	τοὺς	γονέας εὐχαριστία καὶ ἡ πρὸς
[10, 97]	ἕνα τρόπον μόνον οἴεσθαι γίνεσθαι	τοὺς	δ' ἄλλους πάντας τοὺς κατὰ
[10, 76]	τινας φθόγγους τοὺς ἀναγκασθέντας ἀναφωνῆσαι,	τοὺς	δὲ τῷ λογισμῷ ἑλομένους κατὰ
[10, 47]	~Οὐ μὴν οὐδ' ἅμα κατὰ	τοὺς	διὰ λόγου θεωρητοὺς χρόνους αὐτὸ
[10, 8]	Κυνικοὺς ἐχθροὺς τῆς Ἑλλάδος· καὶ	τοὺς	διαλεκτικοὺς πολυφθόρους, Πύρρωνα δ' ἀμαθῆ
[10, 24]	Περὶ τῆς Ἐπικούρου ἀρρωστίας, Πρὸς	τοὺς	διαλεκτικούς, Πρὸς τοὺς σοφιστάς, ἐννέα,
[10, 5]	Ἰδομενέα καὶ Ἡρόδοτον καὶ Τιμοκράτην	τοὺς	ἔκπυστα αὐτοῦ τὰ κρύφια ποιήσαντας
[10, 7]	γράφει καὶ ἐν ταῖς πρὸς	τοὺς	ἐν Μυτιλήνῃ φιλοσόφους. Συνεῖναί τε
[10, 136]	βίων καὶ ἐν τῇ πρὸς	τοὺς	ἐν Μυτιλήνῃ φίλους ἐπιστολῇ. Ὁμοίως
[10, 93]	ἐπινέμησιν τοῦ πυρὸς ἀεὶ ἐπὶ	τοὺς	ἑξῆς τόπους ἰόντος. Τροπὰς ἡλίου
[10, 103]	τῆς ῥήξεως γινομένης διὰ τὸ	τοὺς	ἑξῆς τόπους πυκνοτέρους εἶναι διὰ
[10, 125]	οὐκ ἐσμέν. Οὔτε οὖν πρὸς	τοὺς	ζῶντάς ἐστιν οὔτε πρὸς τοὺς
[10, 139]	τοιοῦτον. Ἐν ἄλλοις δέ φησι	τοὺς	θεοὺς λόγῳ θεωρητούς, οὓς μὲν
[10, 24]	ἐστι τοῦ Μητροδώρου τάδε· Πρὸς	τοὺς	ἰατρούς, τρία, Περὶ αἰσθήσεων, Πρὸς
[10, 111]	διά τινα περίστασιν καὶ εἰς	τοὺς	καθ' ἡμᾶς τόπους ἐλθεῖν καὶ
[10, 83]	Τοιαῦτα γάρ ἐστιν, ὥστε καὶ	τοὺς	κατὰ μέρος ἤδη ἐξακριβοῦντας ἱκανῶς
[10, 97]	γίνεσθαι τοὺς δ' ἄλλους πάντας	τοὺς	κατὰ τὸ ἐνδεχόμενον ἐκβάλλειν εἴς
[10, 108]	ὑγρασίας καὶ πάλιν φορὰν ἐπὶ	τοὺς	κάτω τόπους, καθάπερ ὁμοίως καὶ
[10, 104]	καὶ κατὰ κάθεσιν νέφους εἰς	τοὺς	κάτω τόπους στυλοειδῶς ὑπὸ πνεύματος
[10, 103]	καὶ ἔκπτωσιν ἰσχυροτέραν αὐτοῦ ἐπὶ	τοὺς	κάτω τόπους, τῆς ῥήξεως γινομένης
[10, 73]	ἐπιτομῇ. Ἐπί τε τοῖς προειρημένοις	τοὺς	κόσμους δεῖ καὶ πᾶσαν σύγκρισιν
[10, 73]	οὖν ὡς καὶ φθαρτούς φησι	τοὺς	κόσμους, μεταβαλλόντων τῶν μερῶν. Καὶ
[10, 74]	ἀέρι ἐποχεῖσθαι. ~Ἔτι δὲ καὶ	τοὺς	κόσμους οὔτε ἐξ ἀνάγκης δεῖ
[10, 137]	κίνησιν ἐνεργείᾳ βλέπονται. ~Ἔτι πρὸς	τοὺς	Κυρηναϊκούς· οἱ μὲν γὰρ χείρους
[10, 136]	διείλεκται ἀλλαχόθι. ~Διαφέρεται δὲ πρὸς	τοὺς	Κυρηναϊκοὺς περὶ τῆς ἡδονῆς· οἱ
[10, 62]	καὶ> μὴ ἐφ' ἕνα κατὰ	τοὺς	λόγῳ θεωρητοὺς χρόνους· ἀλλὰ πυκνὸν
[10, 83]	μέρος ἀκριβωμάτων, ἀσύμβλητον αὐτὸν πρὸς	τοὺς	λοιποὺς ἀνθρώπους ἁδρότητα λήψεσθαι. Καὶ
[10, 82]	τῶν ἀεὶ παρεμπιπτόντων, ὅσα φοβεῖ	τοὺς	λοιποὺς ἐσχάτως. Ταῦτά σοι, ὦ
[10, 27]	τῶν πρὸς τοὺς φυσικούς, Πρὸς	τοὺς	Μεγαρικούς, Διαπορίαι, Κύριαι δόξαι, Περὶ
[10, 144]	καὶ τῶν ὁμογενῶν τούτοις ὅσα	τοὺς	μεγίστους φόβους παρεσκεύαζε τῇ διανοίᾳ.
[10, 81]	ἀεὶ προσδοκᾶν ἢ ὑποπτεύειν κατὰ	τοὺς	μύθους εἴ τε καὶ αὐτὴν
[10, 143]	ἀλλ' ὑποπτευόμενόν τι τῶν κατὰ	τοὺς	μύθους· ὥστε οὐκ ἦν ἄνευ
[10, 96]	τινος ἑτέρου τοιούτου. Καὶ ὧδε	τοὺς	οἰκείους ἀλλήλοις τρόπους συνθεωρητέον, καὶ
[10, 10]	τοὺς ἀδελφοὺς εὐποιία πρός τε	τοὺς	οἰκέτας ἡμερότης, ὡς δῆλον κἀκ
[10, 124]	ἰδίαις οἰκειούμενοι διὰ παντὸς ἀρεταῖς	τοὺς	ὁμοίους ἀποδέχονται, πᾶν τὸ μὴ
[10, 142]	ἔτι τε τὸ μὴ κατανοεῖν	τοὺς	ὅρους τῶν ἀλγηδόνων καὶ τῶν
[10, 10]	καταβιῶναι, δὶς ἢ τρὶς {εἰς}	τοὺς	περὶ τὴν Ἰωνίαν τόπους πρὸς
[10, 47]	αὐτὸ τὸ φερόμενον σῶμα ἐπὶ	τοὺς	πλείους τόπους ἀφικνεῖταιἀδιανόητον γάρ- καὶ
[10, 60]	κάτω, ἂν καὶ μυριάκις πρὸς	τοὺς	πόδας τῶν ἐπάνω τὸ παρ'
[10, 114]	ἐστι τοῖς τερατεύεσθαί τι πρὸς	τοὺς	πολλοὺς βουλομένοις. Οἱ λεγόμενοι ἀστέρες
[10, 35]	τῆς περὶ φύσεως θεωρίας. Καὶ	τοὺς	προβεβηκότας δὲ ἱκανῶς ἐν τῇ
[10, 24]	ἀρρωστίας, Πρὸς τοὺς διαλεκτικούς, Πρὸς	τοὺς	σοφιστάς, ἐννέα, Περὶ τῆς ἐπὶ
[10, 76]	καὶ οὐ συνορώμενα πράγματα εἰσφέροντας	τοὺς	συνειδότας παρεγγυῆσαί τινας φθόγγους τοὺς
[10, 79]	ἀλλ' ὁμοίως τοὺς φόβους ἔχειν	τοὺς	ταῦτα κατειδότας, τίνες δ' αἱ
[10, 8]	Δημόκριτον Ληρόκριτον καὶ Ἀντίδωρον Σαννίδωρον·	τούς	τε Κυνικοὺς ἐχθροὺς τῆς Ἑλλάδος·
[10, 142]	ἔλυε τοὺς φόβους τῆς διανοίας	τούς	τε περὶ μετεώρων καὶ θανάτου
[10, 8]	ἀγράμματον καὶ ἀπατεῶνα καὶ πόρνην·	Τούς	τε περὶ Πλάτωνα Διονυσοκόλακας καὶ
[10, 125]	τοὺς ζῶντάς ἐστιν οὔτε πρὸς	τοὺς	τετελευτηκότας, ἐπειδή περ περὶ οὓς
[10, 75]	ἄν ποτε καὶ ἡ παρὰ	τοὺς	τόπους τῶν ἐθνῶν διαφορὰ ᾖ·
[10, 92]	οὔσης περιστάσεως καὶ καθ' ἑκατέρους	τοὺς	τόπους, ὥστε τὰ προειρημένα ἀποτελεῖσθαι·
[10, 26]	βιβλίων· κύλινδροι μὲν γὰρ πρὸς	τοὺς	τριακοσίους εἰσί. Γέγραπται δὲ μαρτύριον
[10, 46]	τοῖς στερεμνίοις εἶχον· τούτους δὲ	τοὺς	τύπους εἴδωλα προσαγορεύομεν. Καὶ μὴν
[10, 123]	νομίζουσιν. Ἀσεβὴς δὲ οὐχ ὁ	τοὺς	τῶν πολλῶν θεοὺς ἀναιρῶν, ἀλλ'
[10, 31]	γὰρ τοὺς φυσικοὺς χωρεῖν κατὰ	τοὺς	τῶν πραγμάτων φθόγγους. Ἐν τοίνυν
[10, 60]	τὸ παρ' ἡμῶν φερόμενον εἰς>	τοὺς	ὑπὲρ κεφαλῆς ἡμῶν τόπους ἀφικνῆται
[10, 145]	πέρατος λαβοῦσα τὸν ἐπιλογισμὸν καὶ	τοὺς	ὑπὲρ τοῦ αἰῶνος φόβους ἐκλύσασα
[10, 151]	ὑποψίαν φόβῳ εἰ μὴ λήσει	τοὺς	ὑπὲρ τῶν τοιούτων ἐφεστηκότας κολαστάς.
[10, 10]	περὶ τὴν Ἰωνίαν τόπους πρὸς	τοὺς	φίλους διαδραμόντα. Οἳ καὶ πανταχόθεν
[10, 79]	τῆς γνώσεως συντείνειν, ἀλλ' ὁμοίως	τοὺς	φόβους ἔχειν τοὺς ταῦτα κατειδότας,
[10, 142]	περὶ τοὺς ἀσώτους ἡδονῶν ἔλυε	τοὺς	φόβους τῆς διανοίας τούς τε
[10, 27]	Περὶ ἔρωτος, Ἐπιτομὴ τῶν πρὸς	τοὺς	φυσικούς, Πρὸς τοὺς Μεγαρικούς, Διαπορίαι,
[10, 31]	ὡς παρέλκουσαν ἀποδοκιμάζουσιν· ἀρκεῖν γὰρ	τοὺς	φυσικοὺς χωρεῖν κατὰ τοὺς τῶν
[10, 2]	πάλιν ἐπανελθεῖν εἰς Ἀθήνας ἐπὶ	Ἀναξικράτους·	καὶ μέχρι μέν τινος κατ'
[10, 16]	δίδωμι τὰ ἐμαυτοῦ πάντα Ἀμυνομάχῳ	Φιλοκράτους	Βατῆθεν καὶ Τιμοκράτει Δημητρίου Ποταμίῳ
[10, 22]	δὲ ἐλλογίμους Μητρόδωρον Ἀθηναίου ἢ	Τιμοκράτους	καὶ Σάνδης Λαμψακηνόν· ὃς ἀφ'
[10, 23]	μαρτυρεῖ καὶ ἐν τῷ τρίτῳ	Τιμοκράτους.	Τοιοῦτος δ' ὢν καὶ τὴν
[10, 13]	δέ φησιν ὁ Μάγνης καὶ	Ξενοκράτους	αὐτὸν ἀκοῦσαι. Κέχρηται δὲ λέξει
[10, 1]	ὀκτωκαιδεκέτη δ' ἐλθεῖν εἰς Ἀθήνας,	Ξενοκράτους	μὲν ἐν Ἀκαδημείᾳ, Ἀριστοτέλους δ'
[10, 12]	ἀντειρηκὼς αὐτῷ, καὶ Ἀρχέλαον τὸν	Σωκράτους	διδάσκαλον. Ἐγύμναζε δέ, φησί, τοὺς
[10, 18]	εἰθισμένην ἄγεσθαι γενέθλιον ἡμέραν ἑκάστου	ἔτους	τῇ προτέρᾳ δεκάτῃ τοῦ Γαμηλιῶνος,
[10, 139]	δέ φησι τοὺς θεοὺς λόγῳ	θεωρητούς,	οὓς μὲν κατ' ἀριθμὸν ὑφεστῶτας,
[10, 62]	ἐφ' ἕνα κατὰ τοὺς λόγῳ	θεωρητοὺς	χρόνους· ἀλλὰ πυκνὸν ἀντικόπτουσιν, ἕως
[10, 47]	ἅμα κατὰ τοὺς διὰ λόγου	θεωρητοὺς	χρόνους αὐτὸ τὸ φερόμενον σῶμα
[10, 72]	τοῦτο περιφέροντες, ἀναλογιστέον. Καὶ οὔτε	διαλέκτους	ὡς βελτίους μεταληπτέον, ἀλλ' αὐταῖς
[10, 26]	τε ὁ Ταρσεὺς ὁ τὰς	ἐπιλέκτους	σχολὰς συγγράψας· καὶ Ὠρίων καὶ
[10, 73]	πάσχοντα. Δῆλον οὖν ὡς καὶ	φθαρτούς	φησι τοὺς κόσμους, μεταβαλλόντων τῶν
[10, 35]	ἱκανῶς αὐτὸς παρεσκεύασα, ἵνα παρ'	ἑκάστους	τῶν καιρῶν ἐν τοῖς κυριωτάτοις
[10, 144]	τῶν ὁμογενῶν τούτοις ὅσα τοὺς	μεγίστους	φόβους παρεσκεύαζε τῇ διανοίᾳ. ~Ὁ
[10, 75]	ἐπιδόσεις> ἐν δὲ τισὶ καὶ	ἐλάττους.	Ὅθεν καὶ τὰ ὀνόματα ἐξ
[10, 129]	ἕπηται· καὶ πολλὰς ἀλγηδόνας ἡδονῶν	κρείττους	νομίζομεν, ἐπειδὰν μείζων ἡμῖν ἡδονὴ
[10, 74]	σχηματισμὸν ἔχοντας ἀλλὰ καὶ διαφόρους	αὐτοὺς	ἐν τῇ ιβʹ Περὶ φύσεως>
[10, 81]	τεθνάναι φοβουμένους ὥσπερ οὖσαν κατ'	αὐτούς,	καὶ ἐν τῷ μὴ δόξαις
[10, 123]	ἐστιν ἡ γνῶσις. Οἵους δ'	αὐτοὺς	οἱ> πολλοὶ νομίζουσιν οὐκ εἰσίν·
[10, 123]	οὐκ εἰσίν· οὐ γὰρ φυλάττουσιν	αὐτοὺς	οἵους νομίζουσιν. Ἀσεβὴς δὲ οὐχ
[10, 152]	δίκαιον τοῖς μὴ φωναῖς κεναῖς	ἑαυτοὺς	συνταράττουσιν ἀλλ' ἁπλῶς εἰς τὰ
[10, 46]	καὶ ἐν τοῖς στερεμνίοις εἶχον·	τούτους	δὲ τοὺς τύπους εἴδωλα προσαγορεύομεν.
[10, 142]	τὰ ποιητικὰ τῶν περὶ τοὺς	ἀσώτους	ἡδονῶν ἔλυε τοὺς φόβους τῆς
[10, 104]	ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ κατὰ κάθεσιν	νέφους	εἰς τοὺς κάτω τόπους στυλοειδῶς
[10, 10]	εὐχαριστία καὶ ἡ πρὸς τοὺς	ἀδελφοὺς	εὐποιία πρός τε τοὺς οἰκέτας
[10, 7]	ταῖς πρὸς τοὺς ἐν Μυτιλήνῃ	φιλοσόφους.	Συνεῖναί τε αὐτῷ τε καὶ
[10, 46]	χρόνῳ συντελεῖ. Βράδους γὰρ καὶ	τάχους	ἀντικοπὴ καὶ οὐκ ἀντικοπὴ ὁμοίωμα
[10, 139]	δὲ καθ' ὁμοείδειαν ἐκ τῆς	συνεχοῦς	ἐπιρρύσεως τῶν ὁμοίων εἰδώλων ἐπὶ
[10, 50]	τὴν αἰτίαν τοῦ ἑνὸς καὶ	συνεχοῦς	τὴν φαντασίαν ἀποδιδόντων καὶ τὴν
[10, 36]	οἷόν τε τὸ πύκνωμα τῆς	συνεχοῦς	τῶν ὅλων περιοδείας εἰδέναι μὴ
[10, 149]	ἀλγηδόνος ἀπολυούσας, ὡς ποτὸν ἐπὶ	δίψους·	φυσικὰς δὲ οὐκ ἀναγκαίας δὲ
[10, 130]	κακῷ, τῷ δὲ κακῷ τοὔμπαλιν	ὡς	ἀγαθῷ. Καὶ τὴν αὐτάρκειαν δὲ
[10, 124]	ἀποδέχονται, πᾶν τὸ μὴ τοιοῦτον	ὡς	ἀλλότριον νομίζοντες. Συνέθιζε δὲ ἐν
[10, 75]	τῶν παθῶν καὶ τῶν φαντασμάτων,	ὡς	ἄν ποτε καὶ ἡ παρὰ
[10, 138]	οὖν δὴ νῦν τὸν κολοφῶνα	(ὡς	ἂν εἴποι τις) ἐπιθῶμεν καὶ
[10, 105]	τοῦ πρηστῆρος καθιεμένου στρόβιλοι γίνονται,	ὡς	ἂν καὶ ἡ ἀπογέννησις κατὰ
[10, 125]	τῶν κακῶν φεύγουσιν, ὁτὲ δὲ	ὡς	ἀνάπαυσιν τῶν ἐν τῷ ζῆν
[10, 62]	γὰρ προσδοξαζόμενον περὶ τοῦ ἀοράτου,	ὡς	ἄρα καὶ οἱ διὰ λόγου
[10, 45]	τε γὰρ ἄτομοι ἄπειροι οὖσαι,	ὡς	ἄρτι ἀπεδείχθη, φέρονται καὶ πορρωτάτω.
[10, 7]	ἀναλίσκειν ἡμερησίαν εἰς τὴν τράπεζαν,	ὡς	αὐτὸς ἐν τῇ πρὸς Λεόντιον
[10, 72]	περιφέροντες, ἀναλογιστέον. Καὶ οὔτε διαλέκτους	ὡς	βελτίους μεταληπτέον, ἀλλ' αὐταῖς ταῖς
[10, 66]	δὲ λογικὸν ἐν τῷ θώρακι,	ὡς	δῆλον ἔκ τε τῶν φόβων
[10, 10]	πρός τε τοὺς οἰκέτας ἡμερότης,	ὡς	δῆλον κἀκ τῶν διαθηκῶν αὐτοῦ
[10, 59]	κεχρῆσθαι· μικρότητι γὰρ ἐκεῖνο δῆλον	ὡς	διαφέρει τοῦ κατὰ τὴν αἴσθησιν
[10, 119]	Καὶ λυπήσεσθαι δὲ τὸν σοφόν,	ὡς	Διογένης ἐν τῇ πέμπτῃ τῶν
[10, 97]	καὶ ἐν τῇ πάσῃ μακαριότητι·	ὡς	εἰ τοῦτο μὴ πραχθήσεται, ἅπασα
[10, 27]	καὶ τὰ μαρτύρια τοσαῦτά ἐστιν	ὡς	ἐκείνων μόνων γέμειν τὰ βιβλία,
[10, 145]	τοῦ ζῆν τὰ πράγματα παρεσκεύαζεν,	ὡς	ἐλλείπουσά τι τοῦ ἀρίστου βίου
[10, 74]	Οὐδὲ γὰρ ἂν ἀποδείξειεν οὐδεὶς	ὡς	ἐν> μὲν τῷ τοιούτῳ καὶ
[10, 119]	ὄψεις μεθέξειν αὐτὸν τοῦ βίου,	ὡς	ἐν τῇ αὐτῇ φησι. Καὶ
[10, 119]	βίων· οὐδὲ τυραννεύσειν· οὐδὲ κυνιεῖν,	ὡς	ἐν τῇ δευτέρᾳ Περὶ βίων·
[10, 119]	ἐν τῷ Συμποσίῳ. Οὐδὲ πολιτεύσεται,	ὡς	ἐν τῇ πρώτῃ Περὶ βίων·
[10, 119]	γαμήσειν καὶ τεκνοποιήσειν τὸν σοφόν,	ὡς	Ἐπίκουρος ἐν ταῖς Διαπορίαις καὶ
[10, 23]	τὰς ὀχλήσεις καὶ τὸν θάνατον,	ὡς	Ἐπίκουρος ἐν τῷ πρώτῳ Μητροδώρῳ
[10, 3]	διαβέβληκεν, ἐπιστολὰς φέρων πεντήκοντα ἀσελγεῖς	ὡς	Ἐπικούρου· καὶ ὁ τὰ εἰς
[10, 3]	τὰ εἰς Χρύσιππον ἀναφερόμενα ἐπιστόλια	ὡς	Ἐπικούρου συντάξας. ~Ἀλλὰ καὶ οἱ
[10, 127]	ἡμέτερον, ἵνα μήτε πάντως προσμένωμεν	ὡς	ἐσόμενον μήτε ἀπελπίζωμεν ὡς πάντως
[10, 39]	καὶ κενόν> σώματα μὲν γὰρ	ὡς	ἔστιν, αὐτὴ ἡ αἴσθησις ἐπὶ
[10, 133]	τὸ μὲν τῶν ἀγαθῶν πέρας	ὡς	ἔστιν εὐσυμπλήρωτόν τε καὶ εὐπόριστον
[10, 69]	ὅλως ὡς οὐκ εἰσίν, οὔθ'	ὡς	ἕτερ' ἄττα προσυπάρχοντα τούτῳ ἀσώματα,
[10, 146]	πέρατα τοῦ βίου κατειδὼς οἶδεν,	ὡς	εὐπόριστόν ἐστι τὸ τὸ> ἀλγοῦν
[10, 84]	γεγραμμένα δυσμνημόνευτα εἶναι, καί τοι,	ὡς	ἔφης, συνεχῶς αὐτὰ βαστάζεις. Ἡμεῖς
[10, 133]	διαλαμβάνοντος, τὸ δὲ τῶν κακῶν	ὡς	ἢ χρόνους ἢ πόνους ἔχει
[10, 123]	ζῷον ἄφθαρτον καὶ μακάριον νομίζων,	ὡς	ἡ κοινὴ τοῦ θεοῦ νόησις
[10, 135]	οὔτ' ὄναρ διαταραχθήσῃ, ζήσεις δὲ	ὡς	θεὸς ἐν ἀνθρώποις. Οὐθὲν γὰρ
[10, 4]	καὶ Ἀριστίππου περὶ τῆς ἡδονῆς	ὡς	ἴδια λέγειν. Μὴ εἶναί τε
[10, 68]	τὴν αἴσθησιν αὐτὴν γνωστά, οὔθ'	ὡς	καθ' ἑαυτάς εἰσι φύσεις δοξαστέον
[10, 40]	περιληπτικῶς οὔτε ἀναλόγως τοῖς περιληπτοῖς	ὡς	καθ' ὅλας φύσεις λαμβανόμενα καὶ
[10, 135]	δ' ἅπασαν ἐν ἄλλοις ἀναιρεῖ,	ὡς	καὶ ἐν τῇ Μικρᾷ ἐπιτομῇ.
[10, 13]	αἰτιᾶται. Σαφὴς δ' ἦν οὕτως,	ὡς	καὶ ἐν τῷ Περὶ ῥητορικῆς
[10, 98]	τινὰς περαιοῦν τάχιον ἢ βραδύτερον,	ὡς	καὶ παρ' ἡμῖν τινα θεωρεῖται,
[10, 112]	ἣ κωλυτικὴ γίνεται τοῦ περιπολεῖν,	ὡς	καὶ τὰ ἄλλα· ἢ καὶ
[10, 73]	τοιῶνδε τοῦτο πάσχοντα. Δῆλον οὖν	ὡς	καὶ φθαρτούς φησι τοὺς κόσμους,
[10, 130]	μὲν ἀγαθῷ κατά τινας χρόνους	ὡς	κακῷ, τῷ δὲ κακῷ τοὔμπαλιν
[10, 128]	φυγῆς καὶ ἐπὶ ταύτην καταντῶμεν	ὡς	κανόνι τῷ πάθει πᾶν ἀγαθὸν
[10, 107]	καὶ ἐν τῇ συστάσει πάντοθεν,	ὡς	λέγεται, κατὰ μέρη ὁμαλῶς περιισταμένων
[10, 69]	τοῦδέ τινος ἐλαττόνων, ἀλλὰ μόνον,	ὡς	λέγω, ἐκ τούτων ἁπάντων τὴν
[10, 125]	πολλοὶ τὸν θάνατον ὁτὲ μὲν	ὡς	μέγιστον τῶν κακῶν φεύγουσιν, ὁτὲ
[10, 60]	~Καὶ μὴν καὶ τοῦ ἀπείρου	ὡς	μὲν ἀνωτάτω καὶ κατωτάτω οὐ
[10, 9]	τε φίλοι τοσοῦτοι τὸ πλῆθος	ὡς	μηδ' ἂν πόλεσιν ὅλαις μετρεῖσθαι
[10, 69]	ἄττα προσυπάρχοντα τούτῳ ἀσώματα, οὔθ'	ὡς	μόρια τούτου ἀλλ' ὡς τὸ
[10, 118]	οὐδὲ θεόπεμπτον εἶναι τὸν ἔρωτα,	ὡς	ὁ Διογένης ἐν τῷ Οὐδὲ
[10, 57]	μέγεθος. Πηλίκοι γάρ τινες δῆλον	ὡς	οἱ ἄπειροί εἰσιν ὄγκοι· καὶ
[10, 24]	Ἀθηνοδώρου Λαμψακηνός, ἐπιεικὴς καὶ φιλικός,	ὡς	οἱ περὶ Φιλόδημόν φασι. Καὶ
[10, 134]	τὴν δὲ τύχην οὔτε θεὸν	ὡς	οἱ πολλοὶ νομίζουσιν ὑπολαμβάνοντος (οὐθὲν
[10, 69]	δυνατὸν ἐπινοῆσαι τοῦτο οὔτε ὅλως	ὡς	οὐκ εἰσίν, οὔθ' ὡς ἕτερ'
[10, 132]	λοιπαὶ πᾶσαι πεφύκασιν ἀρεταί, διδάσκουσα	ὡς	οὐκ ἔστιν ἡδέως ζῆν ἄνευ
[10, 127]	προσμένωμεν ὡς ἐσόμενον μήτε ἀπελπίζωμεν	ὡς	πάντως οὐκ ἐσόμενον. Ἀναλογιστέον δὲ
[10, 31]	βίων καὶ τέλους. ~Τὴν διαλεκτικὴν	ὡς	παρέλκουσαν ἀποδοκιμάζουσιν· ἀρκεῖν γὰρ τοὺς
[10, 7]	τό τε σῶμα ἐλεεινῶς διακεῖσθαι,	ὡς	πολλῶν ἐτῶν μὴ δύνασθαι ἀπὸ
[10, 149]	μὴ ὑπεξαιρουμένας δὲ τὸ ἄλγημα,	ὡς	πολυτελῆ σιτία· οὔτε δὲ φυσικὰς
[10, 149]	ὁ Ἐπίκουρος τὰς ἀλγηδόνος ἀπολυούσας,	ὡς	ποτὸν ἐπὶ δίψους· φυσικὰς δὲ
[10, 23]	Ἐπίκουρος ἐν ταῖς προειρημέναις διαθήκαις,	ὡς	προαπεληλυθότος αὐτοῦ δηλονότι, ἐπισκήπτει περὶ
[10, 154]	πληρεστάτην οἰκειότητα ἀπολαβόντες οὐκ ὠδύραντο	ὡς	πρὸς ἔλεον τὴν τοῦ τελευτήσαντος
[10, 128]	οὐκ ἔχοντος τοῦ ζῴου βαδίζειν	ὡς	πρὸς ἐνδέον τι καὶ ζητεῖν
[10, 149]	οὔτε δὲ φυσικὰς οὔτ' ἀναγκαίας,	ὡς	στεφάνους καὶ ἀνδριάντων ἀναθέσεις. Ἐν
[10, 21]	προσόδων. Καὶ τῶν λοιπῶν ἁπάντων	ὡς	συντετάχαμεν ἐπιμελείσθωσαν, ὅπως ἂν κατὰ
[10, 52]	τὴν ἐπαίσθησιν τὴν ἐπ' ἐκείνου	ὡς	τὰ πολλὰ ποιοῦσαν, εἰ δὲ
[10, 40]	ὅλας φύσεις λαμβανόμενα καὶ μὴ	ὡς	τὰ τούτων συμπτώματα ἢ συμβεβηκότα
[10, 86]	κενὰ καὶ νομοθεσίας φυσιολογητέον, ἀλλ'	ὡς	τὰ φαινόμενα ἐκκαλεῖται· ~οὐ γὰρ
[10, 147]	ἐπιμαρτύρησιν, οὐκ ἐκλείψεις τὸ διεψευσμένον·	ὡς	τετηρηκὼς ἔσῃ πᾶσαν ἀμφισβήτησιν κατὰ
[10, 72]	ἄλλο τι κατ' αὐτοῦ κατηγορητέον	ὡς	τὴν αὐτὴν οὐσίαν ἔχοντος τῷ
[10, 4]	Μὴ εἶναί τε γνησίως ἀστόν,	ὡς	Τιμοκράτης φησὶ καὶ Ἡρόδοτος ἐν
[10, 127]	τοῖς οὐκ ἐπιδεχομένοις. Μνημονευτέον δὲ	ὡς	τὸ μέλλον οὔτε ἡμέτερον οὔτε
[10, 69]	οὔθ' ὡς μόρια τούτου ἀλλ'	ὡς	τὸ ὅλον σῶμα καθόλου μὲν
[10, 49]	ἡμῶν πρὸς ἐκεῖνα παραγινομένων, οὕτως	ὡς	τύπων τινῶν ἐπεισιόντων ἡμῖν ἀπὸ
[10, 127]	πάντως οὐκ ἐσόμενον. Ἀναλογιστέον δὲ	ὡς	τῶν ἐπιθυμιῶν αἱ μέν εἰσι
[10, 131]	τὰς ἐν ἀπολαύσει κειμένας λέγομεν,	ὥς	τινες ἀγνοοῦντες καὶ οὐχ ὁμολογοῦντες
[10, 118]	σοφὸν ᾗ οἱ νόμοι ἀπαγορεύουσιν,	ὥς	φησι Διογένης ἐν τῇ Ἐπιτομῇ
[10, 15]	αὐτὸν λίθῳ τῶν οὔρων ἐπισχεθέντων,	ὥς	φησι καὶ Ἕρμαρχος ἐν ἐπιστολαῖς,
[10, 1]	Γαργήττιος, γένους τοῦ τῶν Φιλαϊδῶν,	ὥς	φησι Μητρόδωρος ἐν τῷ Περὶ
[10, 136]	τὰ γένη> ψυχῆς καὶ σώματος,	ὥς	φησιν ἐν τῷ Περὶ αἱρέσεως
[10, 133]	καὶ περὶ θανάτου διὰ παντὸς	ἀφόβως	ἔχοντος καὶ τὸ τῆς φύσεως
[10, 87]	ἡμῶν ἔχει χρείαν, ἀλλὰ τοῦ	ἀθορύβως	ἡμᾶς ζῆν. Πάντα μὲν οὖν
[10, 40]	ἐπινοηθῆναι δύναται οὔτε περιληπτικῶς οὔτε	ἀναλόγως	τοῖς περιληπτοῖς ὡς καθ' ὅλας
[10, 67]	εἰ ἦν τοιαύτη· νῦν δ'	ἐναργῶς	ἀμφότερα ταῦτα διαλαμβάνεται περὶ τὴν
[10, 104]	νέφους εἰς τοὺς κάτω τόπους	στυλοειδῶς	ὑπὸ πνεύματος ἀθρόου ὠσθέντος καὶ
[10, 109]	ἰδιώματα ποιήσει εἴτε πάντα εἴτε	μονοειδῶς·	ἀφ' οὗ πάλιν ἀπολάμποντος τὰ
[10, 146]	~Ὁ τὰ πέρατα τοῦ βίου	κατειδὼς	οἶδεν, ὡς εὐπόριστόν ἐστι τὸ
[10, 34]	τῆς διαιρέσεως καὶ τοῦ κριτηρίου	στοιχειωδῶς.	Ἀνιτέον δὲ ἐπὶ τὴν ἐπιστολήν.
[10, 61]	ἅμα νοήματι τὴν φορὰν σχήσει,	ἕως	ἂν> ἀντικόψῃ ἢ ἔξωθεν ἢ
[10, 17]	καὶ τοῖς μετ' αὐτοῦ φιλοσοφοῦσιν,	ἕως	ἂν Ἕρμαρχος ζῇ. ~Ἐκ δὲ
[10, 90]	δοξαζόμενον ἐξ ἀνάγκης, αὔξεσθαί τε	ἕως	ἂν ἑτέρῳ προσκρούσῃ, καθάπερ τῶν
[10, 62]	θεωρητοὺς χρόνους· ἀλλὰ πυκνὸν ἀντικόπτουσιν,	ἕως	ἂν ὑπὸ τὴν αἴσθησιν τὸ
[10, 105]	τὴν κίνησιν τοῦ πνεύματος γίνηται·	ἕως	δὲ θαλάττης δῖνοι ἀποτελοῦνται. Σεισμοὺς
[10, 105]	πέριξ τοῦ ἀέρος πίλησιν. ~Καὶ	ἕως	μὲν γῆς τοῦ πρηστῆρος καθιεμένου
[10, 89]	ἐπαρδεύσεις ἐκ τῶν ἐχόντων ἐπιτηδείως	ἕως	τελειώσεως καὶ διαμονῆς ἐφ' ὅσον
[10, 140]	ἤπερ τὸ ἀλγοῦν. Οὐκ ἔστιν	ἡδέως	ζῆν ἄνευ τοῦ φρονίμως καὶ
[10, 132]	ἀρεταί, διδάσκουσα ὡς οὐκ ἔστιν	ἡδέως	ζῆν ἄνευ τοῦ φρονίμως καὶ
[10, 140]	δικαίως ὑπάρχει, οὐκ ἔστι τοῦτον	ἡδέως	ζῆν. Ἕνεκα τοῦ θαρρεῖν ἐξ
[10, 132]	γὰρ αἱ ἀρεταὶ τῷ ζῆν	ἡδέως,	καὶ τὸ ζῆν ἡδέως τούτων
[10, 140]	καλῶς καὶ δικαίως> ἄνευ τοῦ	ἡδέως.	Ὅτῳ δὲ τοῦτο μὴ ὑπάρχει
[10, 132]	καλῶς καὶ δικαίως> ἄνευ τοῦ	ἡδέως·	συμπεφύκασι γὰρ αἱ ἀρεταὶ τῷ
[10, 84]	συνεχῶς αὐτὰ βαστάζεις. Ἡμεῖς δὲ	ἡδέως	τε σοῦ τὴν δέησιν ἀπεδεξάμεθα
[10, 132]	ζῆν ἡδέως, καὶ τὸ ζῆν	ἡδέως	τούτων ἐστὶν ἀχώριστον. ~Ἐπεὶ τίνα
[10, 9]	σειρῆσι προσκατασχεθέντες, πλὴν Μητροδώρου τοῦ	Στρατονικέως	πρὸς Καρνεάδην ἀποχωρήσαντος, τάχα βαρυνθέντος
[10, 49]	τὴν ὄψιν ἢ τὴν διάνοιαν,	ὠκέως	ταῖς φοραῖς χρωμένων, ~εἶτα διὰ
[10, 64]	διὰ τῆς συντελεσθείσης περὶ αὐτὸ	δυνάμεως	κατὰ τὴν κίνησιν σύμπτωμα αἰσθητικὸν
[10, 3]	τῷ δεκάτῳ τῆς τῶν φιλοσόφων	συντάξεως·	ἀλλὰ καὶ δοῦλος Μῦς ὄνομα,
[10, 117]	Οὐδὲ μὴν ἐκ πάσης σώματος	ἕξεως	σοφὸν γενέσθαι ἂν οὐδ' ἐν
[10, 103]	ἐπὶ τοὺς κάτω τόπους, τῆς	ῥήξεως	γινομένης διὰ τὸ τοὺς ἑξῆς
[10, 38]	ἕκαστον φθόγγον βλέπεσθαι καὶ μηθὲν	ἀποδείξεως	προσδεῖσθαι, εἴπερ ἕξομεν τὸ ζητούμενον
[10, 73]	ἐπιλογιστέον. ~Καὶ γὰρ τοῦτο οὐκ	ἀποδείξεως	προσδεῖται ἀλλ' ἐπιλογισμοῦ, ὅτι ταῖς
[10, 85]	διάλαβε, καὶ διὰ μνήμης ἔχων	ὀξέως	αὐτὰ περιόδευε μετὰ τῶν λοιπῶν
[10, 36]	ἀκριβώματος γίνεται, τὸ ταῖς ἐπιβολαῖς	ὀξέως	δύνασθαι χρῆσθαι, ἑκάστων πρὸς ἁπλᾶ
[10, 22]	δ' ἀξίως τῆς ἐκ μειρακίου	παραστάσεως	πρὸς ἐμὲ καὶ φιλοσοφίαν ἐπιμελοῦ
[10, 111]	τινῶν ἐν τοῖς μετεώροις συντρεφομένου	περιστάσεως	γινομένης, ἢ ἰδίαν τινὰ κίνησιν
[10, 92]	καὶ κατὰ σβέσιν, τοιαύτης οὔσης	περιστάσεως	καὶ καθ' ἑκατέρους τοὺς τόπους,
[10, 86]	γε πλεοναχὴν ἔχει καὶ τῆς	γενέσεως	αἰτίαν καὶ τῆς οὐσίας ταῖς
[10, 30]	στοιχειωτικόν· τὸ δὲ φυσικὸν περὶ	γενέσεως	καὶ φθορᾶς, καὶ περὶ φύσεως·
[10, 30]	τὸ δὲ ἠθικὸν τὰ περὶ	αἱρέσεως	καὶ φυγῆς· ἔστι δὲ καὶ
[10, 136]	ὥς φησιν ἐν τῷ Περὶ	αἱρέσεως	καὶ φυγῆς καὶ ἐν τῷ
[10, 128]	καὶ ἀπὸ ταύτης καταρχόμεθα πάσης	αἱρέσεως	καὶ φυγῆς καὶ ἐπὶ ταύτην
[10, 132]	καὶ τὰς αἰτίας ἐξερευνῶν πάσης	αἱρέσεως	καὶ φυγῆς καὶ τὰς δόξας
[10, 34]	Καὶ ταῦτα δὴ περὶ τῆς	διαιρέσεως	καὶ τοῦ κριτηρίου στοιχειωδῶς. Ἀνιτέον
[10, 29]	πρώτης, ὀλίγα προειπόντα περὶ τῆς	διαιρέσεως	τῆς κατ' αὐτὸν φιλοσοφίας. Διαιρεῖται
[10, 124]	ἐν αἰσθήσει· στέρησις δέ ἐστιν	αἰσθήσεως	ὁ θάνατος. Ὅθεν γνῶσις ὀρθὴ
[10, 63]	ὅτι ἔχει ἡ ψυχὴ τῆς	αἰσθήσεως	τὴν πλείστην αἰτίαν δεῖ κατέχειν·
[10, 105]	αὐτὴν δὲ τὴν διάδοσιν τῆς	κινήσεως	ἐκ τῶν πτώσεων ἐδαφῶν πολλῶν
[10, 101]	φωτός, εἶτα συνελαυνομένου ὑπὸ τῆς	κινήσεως	νεφῶν τε καὶ πνευμάτων καὶ
[10, 79]	τὸ θάμβος ἐκ τῆς τούτων	προσκατανοήσεως	μὴ δύνηται τὴν λύσιν λαμβάνειν
[10, 143]	ἡ ἐκ τῆς ἡσυχίας καὶ	ἐκχωρήσεως	τῶν πολλῶν ἀσφάλεια. ~Ὁ τῆς
[10, 134]	δουλεύειν· ὁ μὲν γὰρ ἐλπίδα	παραιτήσεως	ὑπογράφει θεῶν διὰ τιμῆς, ἡ
[10, 120]	καταλείψειν· οὐ πανηγυριεῖν δέ· καὶ	κτήσεως	προνοήσεσθαι καὶ τοῦ μέλλοντος. Φιλαγρήσειν
[10, 50]	ἐν τῷ στερεμνίῳ τῶν ἀτόμων	πάλσεως.	Καὶ ἣν ἂν λάβωμεν φαντασίαν
[10, 106]	πεσόντων εἰς τὰ πολλὰ κοιλώματα,	διαδόσεως	τούτων γινομένης. Χάλαζα συντελεῖται καὶ
[10, 79]	ἐν τῇ ἱστορίᾳ πεπτωκός, τῆς	δύσεως	καὶ ἀνατολῆς καὶ τροπῆς καὶ
[10, 100]	καὶ δι' ἀέρος κινουμένων, βιαιοτέρας	ἐπαρδεύσεως	γινομένης ἀπό τινων ἀθροισμάτων ἐπιτηδείων
[10, 44]	περιπλοκὴ τὴν ἀποκατάστασιν ἐκ τῆς	συγκρούσεως	διδῷ. Ἀρχὴ δὲ τούτων οὐκ
[10, 104]	ἀέρος τινὸς ἐπισυνωθουμένου ἄνωθεν· καὶ	ῥύσεως	πολλῆς πνευμάτων γενομένης καὶ οὐ
[10, 139]	καθ' ὁμοείδειαν ἐκ τῆς συνεχοῦς	ἐπιρρύσεως	τῶν ὁμοίων εἰδώλων ἐπὶ τὸ
[10, 141]	τοιούτων βίος, ἀπέλαβον τὸ τῆς	φύσεως	ἀγαθόν· εἰ δὲ μὴ ἀσφαλής,
[10, 148]	πραττομένων ἐπὶ τὸ τέλος τῆς	φύσεως,	ἀλλὰ προκαταστρέψεις εἴτε φυγὴν εἴτε
[10, 35]	ὦ Ἡρόδοτε, ἕκαστα τῶν περὶ	φύσεως	ἀναγεγραμμένων ἡμῖν ἐξακριβοῦν μηδὲ τὰς
[10, 74]	αὐτοὺς ἐν τῇ ιβʹ Περὶ	φύσεως>	αὐτός φησιν· οὓς μὲν γὰρ
[10, 91]	προσέχῃ, ὅπερ ἐν τοῖς Περὶ	φύσεως	βιβλίοις δείκνυμεν. ~Ἀνατολὰς καὶ δύσεις
[10, 30]	καὶ ἔστιν ἐν ταῖς Περὶ	φύσεως	βίβλοις ἑπτὰ καὶ τριάκοντα καὶ
[10, 150]	τοῦ ἀνθρώπου κενοδοξίαν. ~Τὸ τῆς	φύσεως	δίκαιόν ἐστι σύμβολον τοῦ συμφέροντος
[10, 91]	καὶ ἐν τῇ ιαʹ Περὶ	φύσεως·	εἰ γάρ, φησί, τὸ μέγεθος
[10, 133]	ἀφόβως ἔχοντος καὶ τὸ τῆς	φύσεως	ἐπιλελογισμένου τέλος, καὶ τὸ μὲν
[10, 45]	ταῖς περὶ> τῆς τῶν ὄντων	φύσεως	ἐπινοίαις. Ἀλλὰ μὴν καὶ κόσμοι
[10, 82]	κεφαλαιωδέστατα ὑπὲρ τῆς τῶν ὅλων	φύσεως	ἐπιτετμημένα. ~Ὥστ' ἂν γένοιτο οὗτος
[10, 27]	τὰ βέλτιστά ἐστι τάδε· Περὶ	φύσεως,	ἑπτὰ καὶ τριάκοντα, Περὶ ἀτόμων
[10, 30]	τὸ δὲ φυσικὸν τὴν περὶ	φύσεως	θεωρίαν πᾶσαν, καὶ ἔστιν ἐν
[10, 35]	ὅσον ἂν ἐφάπτωνται τῆς περὶ	φύσεως	θεωρίας. Καὶ τοὺς προβεβηκότας δὲ
[10, 71]	οὐκ ἀίδιον παρακολουθοῦντα οὐδ' αὖ	φύσεως	καθ' ἑαυτὰ τάγμα ἔχοντα, ἀλλ'
[10, 73]	καὶ ἐν τῇ δευτέρᾳ Περὶ	φύσεως	καὶ ἐν τῇ Μεγάλῃ ἐπιτομῇ.
[10, 40]	καὶ ἐν τῇ πρώτῃ Περὶ	φύσεως	καὶ τῇ ιδʹ καὶ ιεʹ
[10, 119]	Διαπορίαις καὶ ἐν ταῖς Περὶ	φύσεως.	Κατὰ περίστασιν δέ ποτε βίου
[10, 141]	ἐξ ἀρχῆς κατὰ τὸ τῆς	φύσεως	οἰκεῖον ὠρέχθησαν. Οὐδεμία ἡδονὴ καθ'
[10, 142]	ἢ τὰ κυριώτατα μέρη τῆς	φύσεως,	οὐκ ἄν ποτε διέφερον ἀλλήλων
[10, 144]	τῶν πολλῶν ἀσφάλεια. ~Ὁ τῆς	φύσεως	πλοῦτος καὶ ὥρισται καὶ εὐπόριστός
[10, 83]	τῶν περιοδειῶν ὑπὲρ τῆς ὅλης	φύσεως	ποιεῖσθαι· ὅσοι δὲ μὴ παντελῶς
[10, 7]	καὶ τριάκοντα βίβλοις ταῖς Περὶ	φύσεως	τὰ πλεῖστα ταὐτὰ λέγειν καὶ
[10, 96]	Ἐν δὲ τῇ ιβʹ Περὶ	φύσεως	ταὐτὰ λέγει καὶ πρός, ἥλιον
[10, 30]	γενέσεως καὶ φθορᾶς, καὶ περὶ	φύσεως·	τὸ δὲ ἠθικὸν περὶ αἱρετῶν
[10, 39]	καὶ ἐν τῇ αʹ Περὶ	φύσεως	τὸ πᾶν ἐστι σώματα καὶ
[10, 89]	ἐκ τῶν ἐχόντων ἐπιτηδείως ἕως	τελειώσεως	καὶ διαμονῆς ἐφ' ὅσον τὰ
[10, 85]	τέλος ἐκ τῆς περὶ μετεώρων	γνώσεως	εἴτε κατὰ συναφὴν λεγομένων εἴτε
[10, 79]	ἔτι πρὸς τὸ μακάριον τῆς	γνώσεως	συντείνειν, ἀλλ' ὁμοίως τοὺς φόβους
[10, 5]	ἐπιστόλιον· πρὸς δὲ Θεμίσταν τὴν	Λεοντέως	γυναῖκα Οἷός τε, φησίν, εἰμί,
[10, 26]	ἄλλοι Ἐπίκουροι τρεῖς· ὅ τε	Λεοντέως	υἱὸς καὶ Θεμίστας· ἕτερος Μάγνης·
[10, 79]	καὶ ἀνατολῆς καὶ τροπῆς καὶ	ἐκλείψεως	καὶ ὅσα συγγενῆ τούτοις μηθὲν
[10, 101]	ταύτην παρασκευάζει, καὶ κατ' ἐκπιασμόν,	θλίψεως	τῶν νεφῶν γινομένης, εἴθ' ὑπ'
[10, 110]	διάστημα πάντοθεν ἴσον ὑπὸ τῆς	ὄψεως	θεωρεῖσθαι, ἢ σύνωσιν τοιαύτην λαμβανουσῶν
[10, 137]	προσκρούειν φυσικῶς καὶ χωρὶς λόγου.	Αὐτοπαθῶς	οὖν φεύγομεν τὴν ἀλγηδόνα· ἵνα
[10, 127]	Ἀΐδαο περῆσαι. ~εἰ μὲν γὰρ	πεποιθὼς	τοῦτό φησι, πῶς οὐκ ἀπέρχεται
[10, 121]	σχοίη. Μόνον τε τὸν σοφὸν	ὀρθῶς	ἂν περί τε μουσικῆς καὶ
[10, 147]	κρίσιν τοῦ ὀρθῶς ἢ μὴ	ὀρθῶς.	~Εἰ μὴ παρὰ πάντα καιρὸν
[10, 147]	ἀμφισβήτησιν κατὰ πᾶσαν κρίσιν τοῦ	ὀρθῶς	ἢ μὴ ὀρθῶς. ~Εἰ μὴ
[10, 82]	καὶ ὁ φόβος ἐγίνετο ἐξαιτιολογήσομεν	ὀρθῶς	καὶ ἀπολύσομεν, ὑπέρ τε μετεώρων
[10, 68]	κατὰ μέρος ἀπὸ τούτων ἐξακριβοῦσθαι	βεβαίως.	Ἀλλὰ μὴν καὶ τὰ σχήματα
[10, 127]	ἔστιν, εἴπερ ἦν βεβουλευμένον αὐτῷ	βεβαίως·	εἰ δὲ μωκώμενος, μάταιος ἐν
[10, 14]	τοῦ Χαίρειν Εὖ πράττειν καὶ	Σπουδαίως	ζῆν. Ἀρίστων δέ φησιν ἐν
[10, 140]	οὐδὲ φρονίμως καὶ καλῶς καὶ	δικαίως>	ἄνευ τοῦ ἡδέως. Ὅτῳ δὲ
[10, 132]	οὐδὲ φρονίμως καὶ καλῶς καὶ	δικαίως>	ἄνευ τοῦ ἡδέως· συμπεφύκασι γὰρ
[10, 132]	τοῦ φρονίμως καὶ καλῶς καὶ	δικαίως,	οὐδὲ φρονίμως καὶ καλῶς καὶ
[10, 140]	τοῦ φρονίμως καὶ καλῶς καὶ	δικαίως,	οὐδὲ φρονίμως καὶ καλῶς καὶ
[10, 140]	ζῆν φρονίμως, καὶ καλῶς καὶ	δικαίως	ὑπάρχει, οὐκ ἔστι τοῦτον ἡδέως
[10, 95]	εἰς τὰ ἀνακόλουθα ταῦτ' ὀγκοῖ	ματαίως	καὶ καταρρέπῃ ἄλλοτε ἄλλως ἐπὶ
[10, 91]	εἰς τοῦτο τὸ μέρος ἔνστημα	ῥᾳδίως	διαλυθήσεται ἐάν τις τοῖς ἐναργήμασι
[10, 102]	κατ' ἄλλους δὲ πλείους τρόπους	ῥᾳδίως	ἔσται καθορᾶν ἐχόμενον ἀεὶ τῶν
[10, 84]	καὶ εὐπερίγραφον διαλογισμὸν ἀποστεῖλαι ἵνα	ῥᾳδίως	μνημονεύῃς· τὰ γὰρ ἐν ἄλλοις
[10, 116]	ἐκλογιζόμεθα· ταῦτα γὰρ μάλιστα συνθεωρούμενα	ῥᾳδίως	τὰς περὶ τῶν κατὰ μέρος
[10, 75]	πάθη καὶ ἴδια λαμβανούσας φαντάσματα	ἰδίως	τὸν ἀέρα ἐκπέμπειν στελλόμενον ὑφ'
[10, 89]	καὶ ἐπαρδεύσεις ἐκ τῶν ἐχόντων	ἐπιτηδείως	ἕως τελειώσεως καὶ διαμονῆς ἐφ'
[10, 53]	οἱ δὲ τοῖοι ἀταράχως καὶ	οἰκείως	ἔχοντες. ~Καὶ μὴν καὶ τὰς
[10, 83]	ἤδη ἐξακριβοῦντας ἱκανῶς ἢ καὶ	τελείως,	εἰς τὰς τοιαύτας ἀναλύοντας ἐπιβολάς,
[10, 29]	καὶ εἴ τι ἔδοξεν ἐκλογῆς	ἀξίως	ἀνεφθέγχθαι, ὥστε σὲ πανταχόθεν καταμαθεῖν
[10, 22]	ἡμῖν διαλογισμῶν μνήμῃ. Σὺ δ'	ἀξίως	τῆς ἐκ μειρακίου παραστάσεως πρὸς
[10, 84]	φιλοφρονούμενός τε περὶ ἡμᾶς διετέλεις	ἀξίως	τῆς ἡμετέρας περὶ σεαυτὸν σπουδῆς
[10, 80]	ἔστιν ἀταρακτῆσαι καὶ ἐν ποίοις	ὁμοίως	ἀταρακτῆσαι> Ἂν οὖν οἰώμεθα καὶ
[10, 80]	αὐτὸ γίνεσθαι {καὶ ἐν ποίοις	ὁμοίως	ἀταρακτῆσαι} αὐτὸ τὸ ὅτι πλεοναχῶς
[10, 35]	τῆς δὲ κατὰ μέρος οὐχ	ὁμοίως.	~Βαδιστέον μὲν οὖν καὶ ἐπ'
[10, 52]	τὰς ἐναργείας μήτε τὸ διημαρτημένον	ὁμοίως	βεβαιούμενον πάντα συνταράττῃ. Ἀλλὰ μὴν
[10, 90]	εὐθὺς διεπλάττετο καὶ αὔξησιν ἐλάμβανεν	{ὁμοίως	δὲ καὶ γῆ καὶ θάλαττα}
[10, 136]	τοὺς ἐν Μυτιλήνῃ φίλους ἐπιστολῇ.	Ὁμοίως	δὲ καὶ Διογένης ἐν τῇ
[10, 93]	οὐρανοῦ οὕτω τοῖς χρόνοις κατηναγκασμένου·	ὁμοίως	δὲ καὶ κατὰ ἀέρος ἀντέξωσιν
[10, 38]	εἴθ' ὅτου δήποτε τῶν κριτηρίων,	ὁμοίως	δὲ καὶ τὰ ὑπάρχοντα πάθη,
[10, 118]	φίλοις καὶ παροῦσι καὶ ἀποῦσιν	ὁμοίως	διατε< λεῖν> εὐλογοῦντα. Ὅτε μέντοι
[10, 94]	γίνεσθαι καὶ κατὰ σχηματισμοὺς ἀέρος	ὁμοίως,	ἔτι τε καὶ κατὰ προσθετήσεις
[10, 25]	ἱκανὸς ἀνήρ. Λεοντεύς τε Λαμψακηνὸς	ὁμοίως	καὶ ἡ τούτου γυνὴ Θεμίστα,
[10, 108]	ἐπὶ τοὺς κάτω τόπους, καθάπερ	ὁμοίως	καὶ παρ' ἡμῖν ἐπὶ πλειόνων
[10, 87]	μὲν ἀπολίπῃ τὸ δὲ ἐκβάλῃ	ὁμοίως	σύμφωνον ὂν τῷ φαινομένῳ, δῆλον
[10, 79]	μακάριον τῆς γνώσεως συντείνειν, ἀλλ'	ὁμοίως	τοὺς φόβους ἔχειν τοὺς ταῦτα
[10, 134]	κακὸν ἐκ ταύτης πρὸς τὸ	μακαρίως	ζῆν ἀνθρώποις δίδοσθαι, ἀρχὰς μέντοι
[10, 128]	ψυχῆς ἀταραξίαν, ἐπεὶ τοῦτο τοῦ	μακαρίως	ζῆν ἐστι τέλος. Τούτου γὰρ
[10, 128]	καὶ τέλος λέγομεν εἶναι τοῦ	μακαρίως	ζῆν· {ταύτην γὰρ ἀγαθὸν πρῶτον
[10, 53]	οἱ μὲν τοῖοι τεταραγμένως καὶ	ἀλλοτρίως,	οἱ δὲ τοῖοι ἀταράχως καὶ
[10, 4]	ἴδια λέγειν. Μὴ εἶναί τε	γνησίως	ἀστόν, ὡς Τιμοκράτης φησὶ καὶ
[10, 130]	πολλά, τοῖς ὀλίγοις χρώμεθα, πεπεισμένοι	γνησίως	ὅτι ἥδιστα πολυτελείας ἀπολαύουσιν οἱ
[10, 125]	τῷ ζῆν δεινὸν τῷ κατειληφότι	γνησίως	τὸ μηθὲν ὑπάρχειν ἐν τῷ
[10, 131]	ἀγνοοῦντες καὶ οὐχ ὁμολογοῦντες ἢ	κακῶς	ἐκδεχόμενοι νομίζουσιν, ἀλλὰ τὸ μήτε
[10, 94]	μή τις τὸν μοναχῆ τρόπον	κατηγαπηκὼς	τοὺς ἄλλους κενῶς ἀποδοκιμάζῃ, οὐ
[10, 147]	οὐκ ἐκλείψεις τὸ διεψευσμένον· ὡς	τετηρηκὼς	ἔσῃ πᾶσαν ἀμφισβήτησιν κατὰ πᾶσαν
[10, 12]	ἀρχαίων Ἀναξαγόραν, καίτοι ἔν τισιν	ἀντειρηκὼς	αὐτῷ, καὶ Ἀρχέλαον τὸν Σωκράτους
[10, 94]	τοὺς ἄλλους κενῶς ἀποδοκιμάζῃ, οὐ	τεθεωρηκὼς	τί δυνατὸν ἀνθρώπῳ θεωρῆσαι καὶ
[10, 72]	πολὺν ἢ ὀλίγον χρόνον ἀναφωνοῦμεν,	συγγενικῶς	τοῦτο περιφέροντες, ἀναλογιστέον. Καὶ οὔτε
[10, 137]	εὐαρεστεῖσθαι, τῷ δὲ πόνῳ προσκρούειν	φυσικῶς	καὶ χωρὶς λόγου. Αὐτοπαθῶς οὖν
[10, 50]	Καὶ ἣν ἂν λάβωμεν φαντασίαν	ἐπιβλητικῶς	τῇ διανοίᾳ ἢ τοῖς αἰσθητηρίοις
[10, 40]	οὐθὲν οὐδ' ἐπινοηθῆναι δύναται οὔτε	περιληπτικῶς	οὔτε ἀναλόγως τοῖς περιληπτοῖς ὡς
[10, 110]	τινα καθίεσθαι τὴν σύγκρισιν ταύτην.	Ἅλως	περὶ τὴν σελήνην γίνεται καὶ
[10, 126]	τοῦ καλῶς ζῆν καὶ τοῦ	καλῶς	ἀποθνῄσκειν. πολὺ δὲ χείρων καὶ
[10, 85]	βαθυτέρας τῶν ἐγκυκλίων τινὸς ἐμπεπληγμένοις.	Καλῶς	δὴ αὐτὰ διάλαβε, καὶ διὰ
[10, 126]	τὴν αὐτὴν εἶναι μελέτην τοῦ	καλῶς	ζῆν καὶ τοῦ καλῶς ἀποθνῄσκειν.
[10, 123]	πρᾶττε καὶ μελέτα, στοιχεῖα τοῦ	καλῶς	ζῆν ταῦτ' εἶναι διαλαμβάνων. Πρῶτον
[10, 126]	δὲ παραγγέλλων τὸν μὲν νέον	καλῶς	ζῆν, τὸν δὲ γέροντα καλῶς
[10, 132]	καὶ δικαίως, οὐδὲ φρονίμως καὶ	καλῶς	καὶ δικαίως> ἄνευ τοῦ ἡδέως·
[10, 140]	καὶ δικαίως, οὐδὲ φρονίμως καὶ	καλῶς	καὶ δικαίως> ἄνευ τοῦ ἡδέως.
[10, 132]	ζῆν ἄνευ τοῦ φρονίμως καὶ	καλῶς	καὶ δικαίως, οὐδὲ φρονίμως καὶ
[10, 140]	ζῆν ἄνευ τοῦ φρονίμως καὶ	καλῶς	καὶ δικαίως, οὐδὲ φρονίμως καὶ
[10, 140]	ἐξ οὗ ζῆν φρονίμως, καὶ	καλῶς	καὶ δικαίως ὑπάρχει, οὐκ ἔστι
[10, 126]	καλῶς ζῆν, τὸν δὲ γέροντα	καλῶς	καταστρέφειν εὐήθης ἐστὶν οὐ μόνον
[10, 135]	γὰρ ἐν ταῖς πράξεσι τὸ	καλῶς	κριθὲν μὴ> ὀρθωθῆναι διὰ ταύτην.
[10, 116]	μάλιστα οὔτ' ἂν> αὐτὰ ταῦτα	καλῶς	συνθεωρήσαιεν οὔτε οὗ ἕνεκεν δεῖ
[10, 118]	Διογένης ἐν τῷ Οὐδὲ ῥητορεύσειν	καλῶς.	Συνουσίη δέ, φασίν, ὤνησε μὲν
[10, 104]	ἀπέστω· ἀπέσται δὲ ἐάν τις	καλῶς	τοῖς φαινομένοις ἀκολουθῶν περὶ τῶν
[10, 110]	τὰ ἀπ' αὐτῆς ῥεύματα ἀποφερόμενα	ὁμαλῶς	ἀναστέλλοντος ἐπὶ τοσοῦτον ἐφ' ὅσον
[10, 107]	πάντοθεν, ὡς λέγεται, κατὰ μέρη	ὁμαλῶς	περιισταμένων εἴτε ὑδατοειδῶν τινων εἴτε
[10, 113]	αὐτὸ συνωθούσας κατὰ τὸ ἑξῆς	ὁμαλῶς	τε ἐκκαούσας, οὗ δὲ ἀνωμαλεῖς
[10, 83]	φύσεως ποιεῖσθαι· ὅσοι δὲ μὴ	παντελῶς	αὐτῶν τῶν ἀποτελουμένων εἰσίν, ἐκ
[10, 85]	εἴτε κατὰ συναφὴν λεγομένων εἴτε	αὐτοτελῶς	νομίζειν εἶναι ἤπερ ἀταραξίαν καὶ
[10, 95]	ὀγκοῖ ματαίως καὶ καταρρέπῃ ἄλλοτε	ἄλλως	ἐπὶ τὸν μοναχὸν τρόπον. Ἡ
[10, 78]	εἶναι καὶ τὸ ἐνδεχόμενον καὶ	ἄλλως	πως ἔχειν, ἀλλ' ἁπλῶς μὴ
[10, 81]	εἴδωμεν, ἀταρακτήσομεν. ~Ἐπὶ δὲ τούτοις	ὅλως	ἅπασιν ἐκεῖνο δεῖ κατανοεῖν, ὅτι
[10, 69]	γὰρ δυνατὸν ἐπινοῆσαι τοῦτο οὔτε	ὅλως	ὡς οὐκ εἰσίν, οὔθ' ὡς
[10, 147]	ἀναγωγὴν κρίνῃς. ~Εἴ τιν' ἐκβαλεῖς	ἁπλῶς	αἴσθησιν καὶ μὴ διαιρήσεις τὸ
[10, 42]	ὅμοιαι, ταῖς δὲ διαφοραῖς οὐχ	ἁπλῶς	ἄπειροι ἀλλὰ μόνον ἀπερίληπτοι, οὐδὲ
[10, 42]	Καὶ καθ' ἑκάστην δὲ σχημάτισιν	ἁπλῶς	ἄπειροί εἰσιν αἱ ὅμοιαι, ταῖς
[10, 114]	αὐτὴν δίνην περικυκλοῦντα. Τὸ δὲ	ἁπλῶς	ἀποφαίνεσθαι περὶ τούτων καθῆκόν ἐστι
[10, 78]	τοῦτο καταλαβεῖν τῇ διανοίᾳ ἔστιν	ἁπλῶς	εἶναι. ~Τὸ δ' ἐν τῇ
[10, 43]	τις μὴ καὶ τοῖς μεγέθεσιν	ἁπλῶς	εἰς ἄπειρον αὐτὰς ἐκβάλλειν. Κινοῦνταί
[10, 152]	φωναῖς κεναῖς ἑαυτοὺς συνταράττουσιν ἀλλ'	ἁπλῶς	εἰς τὰ πράγματα βλέπουσιν. ~Ἔνθα
[10, 78]	καὶ ἄλλως πως ἔχειν, ἀλλ'	ἁπλῶς	μὴ εἶναι ἐν ἀφθάρτῳ καὶ
[10, 38]	αἰσθήσεις δεῖ πάντα τηρεῖν καὶ	ἁπλῶς	τὰς παρούσας ἐπιβολὰς εἴτε διανοίας
[10, 143]	καὶ τῶν ὑπὸ γῆς καὶ	ἁπλῶς	τῶν ἐν τῷ ἀπείρῳ. Τῆς
[10, 132]	καὶ καλῶς καὶ δικαίως, οὐδὲ	φρονίμως	καὶ καλῶς καὶ δικαίως> ἄνευ
[10, 140]	καὶ καλῶς καὶ δικαίως, οὐδὲ	φρονίμως	καὶ καλῶς καὶ δικαίως> ἄνευ
[10, 140]	ἔστιν ἡδέως ζῆν ἄνευ τοῦ	φρονίμως	καὶ καλῶς καὶ δικαίως, οὐδὲ
[10, 132]	ἔστιν ἡδέως ζῆν ἄνευ τοῦ	φρονίμως	καὶ καλῶς καὶ δικαίως, οὐδὲ
[10, 140]	μὴ ὑπάρχει ἐξ οὗ ζῆν	φρονίμως,	καὶ καλῶς καὶ δικαίως ὑπάρχει,
[10, 84]	περὶ σεαυτὸν σπουδῆς καὶ οὐκ	ἀπιθάνως	ἐπειρῶ μνημονεύειν τῶν εἰς μακάριον
[10, 35]	ὁλοσχερωτάτων γε δοξῶν τὴν μνήμην	ἱκανῶς	αὐτὸς παρεσκεύασα, ἵνα παρ' ἑκάστους
[10, 35]	θεωρίας. Καὶ τοὺς προβεβηκότας δὲ	ἱκανῶς	ἐν τῇ τῶν ὅλων ἐπιβλέψει
[10, 83]	τοὺς κατὰ μέρος ἤδη ἐξακριβοῦντας	ἱκανῶς	ἢ καὶ τελείως, εἰς τὰς
[10, 68]	μνημονεύων τῶν ἐν ἀρχῇ ῥηθέντων,	ἱκανῶς	κατόψεται τοῖς τύποις ἐμπεριειλημμένα εἰς
[10, 94]	μοναχῆ τρόπον κατηγαπηκὼς τοὺς ἄλλους	κενῶς	ἀποδοκιμάζῃ, οὐ τεθεωρηκὼς τί δυνατὸν
[10, 125]	γὰρ παρὸν οὐκ ἐνοχλεῖ προσδοκώμενον	κενῶς	λυπεῖ. Τὸ φρικωδέστατον οὖν τῶν
[10, 53]	αἰσθητήριον κινεῖν, οἱ μὲν τοῖοι	τεταραγμένως	καὶ ἀλλοτρίως, οἱ δὲ τοῖοι
[10, 93]	ἢ καὶ ὕλης ἀεὶ ἐπιτηδείας	ἐχομένως	ἐμπιπραμένης τῆς δ' ἐκλειπούσης· ἢ
[10, 3]	κεφαλαίοις. Διότιμος δ' ὁ Στωικὸς	δυσμενῶς	ἔχων πρὸς αὐτὸν πικρότατα αὐτὸν
[10, 7]	τὸν βίον, τό τε σῶμα	ἐλεεινῶς	διακεῖσθαι, ὡς πολλῶν ἐτῶν μὴ
[10, 76]	ἐθνῶν διαφορὰ ᾖ· ~ὕστερον δὲ	κοινῶς	καθ' ἕκαστα ἔθνη τὰ ἴδια
[10, 73]	πεπερασμένην τὸ ὁμοειδὲς τοῖς θεωρουμένοις	πυκνῶς	ἔχουσαν νομίζειν γεγονέναι ἀπὸ τοῦ
[10, 2]	δὲ φιλοσοφίας αὐτός φησιν ἔτη	γεγονὼς	τεσσαρεσκαίδεκα. Ἀπολλόδωρος δ' ὁ Ἐπικούρειος
[10, 98]	παρ' ἡμῖν τινα θεωρεῖται, οἷς	συμφώνως	δεῖ λέγειν ἐπὶ τῶν μετεώρων.
[10, 87]	πάντων κατὰ πλεοναχὸν τρόπον ἐκκαθαιρομένων,	συμφώνως	τοῖς φαινομένοις, ὅταν τις τὸ
[10, 80]	γνωρίζοντες, ὥσπερ κἂν ὅτι ὡδί	πως	γίνεται εἴδωμεν, ἀταρακτήσομεν. ~Ἐπὶ δὲ
[10, 80]	Ἂν οὖν οἰώμεθα καὶ ὡδί	πως	ἐνδεχόμενον αὐτὸ γίνεσθαι {καὶ ἐν
[10, 78]	καὶ τὸ ἐνδεχόμενον καὶ ἄλλως	πως	ἔχειν, ἀλλ' ἁπλῶς μὴ εἶναι
[10, 127]	μὲν γὰρ πεποιθὼς τοῦτό φησι,	πῶς	οὐκ ἀπέρχεται ἐκ τοῦ ζῆν;
[10, 57]	ἢ ὁπηλίκοι οὖν, ἔστι νοῆσαι,	πῶς	τ' ἂν ἔτι τοῦτο πεπερασμένον
[10, 64]	ὑπὸ τοῦ λοιποῦ ἀθροίσματος ἐστεγάζετό	πως.	Τὸ δὲ λοιπὸν ἄθροισμα παρασκευάσαν
[10, 56]	ὃ οὐ θεωρεῖται γινόμενον οὔθ'	ὅπως	ἂν γένοιτο ὁρατὴ ἄτομος ἔστιν
[10, 21]	ἐλθεῖν, δοῦναι Ἀμυνόμαχον καὶ Τιμοκράτην,	ὅπως	ἂν εὐτακτούντων αὐτῶν ἕκαστα γίνηται
[10, 38]	δὲ καὶ τὰ ὑπάρχοντα πάθη,	ὅπως	ἂν καὶ τὸ προσμένον καὶ
[10, 17]	ἄν ποτε τρόπῳ ἀσφαλέστατον ᾖ,	ὅπως	ἂν κἀκεῖνοι διατηρῶσιν τὸν κῆπον,
[10, 21]	λοιπῶν ἁπάντων ὡς συντετάχαμεν ἐπιμελείσθωσαν,	ὅπως	ἂν κατὰ τὸ ἐνδεχόμενον ἕκαστα
[10, 17]	δὲ τοῖς φιλοσοφοῦσιν ἀπὸ ἡμῶν,	ὅπως	ἂν συνδιασώσωσιν Ἀμυνομάχῳ καὶ Τιμοκράτει
[10, 37]	φθόγγοις, ὦ Ἡρόδοτε, δεῖ εἰληφέναι,	ὅπως	ἂν τὰ δοξαζόμενα ἢ ζητούμενα
[10, 122]	νέῳ καὶ γέροντι, τῷ μὲν	ὅπως	γηράσκων νεάζῃ τοῖς ἀγαθοῖς διὰ
[10, 41]	ὄντα, οὐκ ἔχοντα ὅπῃ ἢ	ὅπως	διαλυθήσεται. Ὥστε τὰς ἀρχὰς ἀτόμους
[10, 130]	πάντως τοῖς ὀλίγοις χρώμεθα, ἀλλ'	ὅπως	ἐὰν μὴ ἔχωμεν τὰ πολλά,
[10, 57]	μηδ' ἐπὶ> τοὔλαττον. ~Οὔτε γὰρ	ὅπως,	ἐπειδὰν ἅπαξ τις εἴπῃ ὅτι
[10, 128]	Τούτου γὰρ χάριν πάντα πράττομεν,	ὅπως	μήτε ἀλγῶμεν μήτε ταρβῶμεν· ὅταν
[10, 122]	χάριν τῶν γεγονότων, τῷ δ'	ὅπως	νέος ἅμα καὶ παλαιὸς ᾖ
[10, 117]	Περὶ δὲ τῶν βιωτικῶν καὶ	ὅπως	χρὴ τὰ μὲν ἡμᾶς αἱρεῖσθαι,
[10, 126]	μὲν μὴ φῦναι, φύντα δ'	ὅπως	ὤκιστα πύλας Ἀΐδαο περῆσαι. ~εἰ
[10, 72]	καὶ τόδε γε δεῖ προσκατανοῆσαι	σφοδρῶς·	τὸν γὰρ δὴ χρόνον οὐ
[10, 76]	ἧττον ἀμφιβόλους γενέσθαι ἀλλήλοις καὶ	συντομωτέρως	δηλουμένας· τινὰ δὲ καὶ οὐ
[10, 121]	τε ἀναθήσειν. Εὖ> εἰ ἔχοι,	ἀδιαφόρως	ἂν σχοίη. Μόνον τε τὸν
[10, 110]	τὸν πέριξ ἀέρα αὐτῆς ἀναστέλλοντος	συμμέτρως	πάντοθεν εἰς τὸ περιφερὲς τὸ
[10, 4]	Περὶ Ἐπικούρου ἐφηβείας. Μιθρῆν τε	αἰσχρῶς	κολακεύειν τὸν Λυσιμάχου διοικητήν, ἐν
[10, 107]	ἀθροότητα. ~Ἡ δὲ περιφέρεια οὐκ	ἀδυνάτως	μὲν ἔχει γίνεσθαι πάντοθεν τῶν
[10, 82]	παρεμπιπτόντων, ὅσα φοβεῖ τοὺς λοιποὺς	ἐσχάτως.	Ταῦτά σοι, ὦ Ἡρόδοτε, ἔστι
[10, 134]	πολλοὶ νομίζουσιν ὑπολαμβάνοντος (οὐθὲν γὰρ	ἀτάκτως	θεῷ πράττεται) οὔτε ἀβέβαιον αἰτίαν
[10, 126]	τὸ σιτίον οὐ τὸ πλεῖον	πάντως	ἀλλὰ τὸ ἥδιστον αἱρεῖται, οὕτω
[10, 58]	τὰς μεταβάσεις ἔχον οὔτε πάντῃ	πάντως	ἀνόμοιον, ἀλλ' ἔχον μέν τινα
[10, 127]	ὡς ἐσόμενον μήτε ἀπελπίζωμεν ὡς	πάντως	οὐκ ἐσόμενον. Ἀναλογιστέον δὲ ὡς
[10, 127]	οὔτε πάντωςοὐχ ἡμέτερον, ἵνα μήτε	πάντως	προσμένωμεν ὡς ἐσόμενον μήτε ἀπελπίζωμεν
[10, 130]	ἀγαθὸν μέγα νομίζομεν, οὐχ ἵνα	πάντως	τοῖς ὀλίγοις χρώμεθα, ἀλλ' ὅπως
[10, 87]	τις τὸ πιθανολογούμενον ὑπὲρ αὐτῶν	δεόντως	καταλίπῃ· ὅταν δέ τις τὸ
[10, 109]	θεωρεῖται. ~Καὶ πάχνη δὲ οὐ	διαφερόντως>	συντελεῖται τῶν δρόσων, τοιούτων τινῶν
[10, 113]	φαινομένων ἐκκαλουμένων, μανικὸν καὶ οὐ	καθηκότως	πραττόμενον ὑπὸ τῶν τὴν ματαίαν
[10, 33]	ἐγνώκειμεν αὐτό· οἷον Τὸ πόρρω	ἑστὼς	ἵππος ἐστὶν ἢ βοῦς· δεῖ
[10, 135]	εἶναι νομίζοντος εὐλογίστως ἀτυχεῖν ἢ	ἀλογίστως	εὐτυχεῖν· βέλτιον γὰρ ἐν ταῖς
[10, 135]	ταύτης χορηγεῖσθαι) ~κρεῖττον εἶναι νομίζοντος	εὐλογίστως	ἀτυχεῖν ἢ ἀλογίστως εὐτυχεῖν· βέλτιον
[10, 87]	ζῆν. Πάντα μὲν οὖν γίνεται	ἀσείστως	κατὰ πάντων κατὰ πλεοναχὸν τρόπον
[10, 101]	τὰ φαινόμενα. ~Καὶ ἀστραπαὶ δ'	ὡσαύτως	γίνονται κατὰ πλείους τρόπους· καὶ
[10, 74]	τῷ τοιούτῳ οὐκ ἂν ἐδυνήθη.	Ὡσαύτως	δὲ καὶ ἐντραφῆναι. Τὸν αὐτὸν
[10, 73]	συμπλέκομεν καὶ τοῖς τούτων μέρεσιν,	ὡσαύτως	δὲ καὶ τοῖς πάθεσι καὶ
[10, 150]	οὐθὲν ἦν δίκαιον οὐδὲ ἄδικον.	Ὡσαύτως	δὲ καὶ τῶν ἐθνῶν ὅσα
[10, 19]	αὐτῶν καὶ συζώντων μεθ' Ἑρμάρχου.	Ὡσαύτως	δὲ τῆς θυγατρὸς τῆς Μητροδώρου
[10, 7]	πλεῖστα καὶ αὐτῇ λέξει φάσκειν	οὕτως·	Ἀλλ' ἴτωσαν· εἶχε γὰρ ἐκεῖνος
[10, 15]	σχολὴν ἐπὶ ἔτη πέντε· ἔπειθ'	οὕτως	εἰς Ἀθήνας μετελθεῖν καὶ τελευτῆσαι
[10, 76]	ἑλομένους κατὰ τὴν πλείστην αἰτίαν	οὕτως	ἑρμηνεῦσαι. Καὶ μὴν ἐν τοῖς
[10, 90]	τὸ συναμφότερον· καὶ γὰρ ταῦτα	οὕτως	ἡ αἴσθησις ὑποβάλλει. ~Τὸ δὲ
[10, 6]	τε τῷ Περὶ τέλους γράφειν	οὕτως·	Οὐ γὰρ ἔγωγε ἔχω τί
[10, 137]	τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον.	Οὕτως	οὖν καὶ μείζονας ἡδονὰς εἶναι
[10, 11]	ὃν καὶ Ἀθήναιος δι' ἐπιγράμματος	οὕτως	ὑμνεῖ· ~Ἄνθρωποι, μοχθεῖτε τὰ χείρονα,
[10, 13]	γραμματικὸς αἰτιᾶται. Σαφὴς δ' ἦν	οὕτως,	ὡς καὶ ἐν τῷ Περὶ
[10, 49]	ἀφ' ἡμῶν πρὸς ἐκεῖνα παραγινομένων,	οὕτως	ὡς τύπων τινῶν ἐπεισιόντων ἡμῖν
[10, 113]	τε ἐκκαούσας, οὗ δὲ ἀνωμαλεῖς	οὕτως	ὥστε τὰς θεωρουμένας παραλλαγὰς συντελεῖσθαι.
[10, 33]	αἰσθήσεων. Παντὶ οὖν ὀνόματι τὸ	πρώτως	ὑποτεταγμένον ἐναργές ἐστι· καὶ οὐκ
[10, 94]	σελήνην ἐξ ἑαυτῆς ἔχειν τὸ	φῶς,	~ἐνδέχεται δὲ ἀπὸ τοῦ ἡλίου.
[10, 87]	μετεώροις φαινόμενα· ταῦτα γὰρ ἐνδέχεται	πλεοναχῶς	γενέσθαι. ~Τὸ μέντοι φάντασμα ἑκάστου
[10, 100]	ὅλον καὶ τοῦτο τὸ μέρος	πλεοναχῶς	γίνεσθαι λέγειν ἐκκαλεῖται τὰ φαινόμενα.
[10, 80]	ὁμοίως ἀταρακτῆσαι} αὐτὸ τὸ ὅτι	πλεοναχῶς	γίνεται γνωρίζοντες, ὥσπερ κἂν ὅτι
[10, 78]	ἀκρίβειαν. Ἔτι τε οὐ τὸ	πλεοναχῶς	ἐν τοῖς τοιούτοις εἶναι καὶ
[10, 80]	ἢ γινόμενον γνωριζόντων οὔτε τὸ	πλεοναχῶς	συμβαῖνον, τὴν ἐκ τῶν ἀποστημάτων
[10, 88]	ἀντιμαρτυρεῖται τοῖς παρ' ἡμῖν γινομένοις	πλεοναχῶς	συντελεῖσθαι. Κόσμος ἐστὶ περιοχή τις
[10, 113]	δὲ μίαν αἰτίαν τούτων ἀποδιδόναι,	πλεοναχῶς	τῶν φαινομένων ἐκκαλουμένων, μανικὸν καὶ
[10, 80]	ἀδήλου, καταφρονοῦντας τῶν οὔτε τὸ>	μοναχῶς	ἔχον ἢ γινόμενον γνωριζόντων οὔτε
[10, 53]	καὶ ἀλλοτρίως, οἱ δὲ τοῖοι	ἀταράχως	καὶ οἰκείως ἔχοντες. ~Καὶ μὴν
[10, 80]	μακάριον ἡμῶν συντείνει. Ὥστε παραθεωροῦντας	ποσαχῶς	παρ' ἡμῖν τὸ ὅμοιον γίνεται,
[10, 88]	ἢ οἵαν δήποτε ἔχουσα> περιγραφήν·	πανταχῶς	γὰρ ἐνδέχεται· τῶν γὰρ φαινομένων
[10, 43]	ἄτομοι φησὶ δὲ ἐνδοτέρω καὶ	ἰσοταχῶς	αὐτὰς κινεῖσθαι τοῦ κενοῦ τὴν
[10, 43]	ἄπειρον αὐτὰς ἐκβάλλειν. Κινοῦνταί τε	συνεχῶς	αἱ ἄτομοι φησὶ δὲ ἐνδοτέρω
[10, 84]	εἶναι, καί τοι, ὡς ἔφης,	συνεχῶς	αὐτὰ βαστάζεις. Ἡμεῖς δὲ ἡδέως
[10, 83]	αὐτὰ ταῦτα ἐν μνήμῃ τιθέμενα	συνεχῶς	βοηθήσει. Τοιαῦτα γάρ ἐστιν, ὥστε
[10, 36]	μὲν οὖν καὶ ἐπ' ἐκεῖνα	συνεχῶς,	ἐν δὲ> τῇ μνήμῃ τὸ
[10, 140]	συναμφότερον. ~Οὐ χρονίζει τὸ ἀλγοῦν	συνεχῶς	ἐν τῇ σαρκί, ἀλλὰ τὸ
[10, 123]	ταύτην ἔχειν. ~Ἃ δέ σοι	συνεχῶς	παρήγγελλον, ταῦτα καὶ πρᾶττε καὶ