Livre, Chapitre |
[4, 2] |
δεῖπνον
πρὸς
αὐτὸν
προηνέγκατο
ταυτί·
|
Ὦ |
Κίρκη,
τίς
γάρ
κεν
ἀνήρ, |
[4, 7] |
ποτε
λέγεται
εἰπεῖν,
Ἐγώ
τοι,
|
ὦ |
Μενέδημε,
νύκτωρ
συνδέομαι
Βίωνι
καὶ |
[4, 6] |
Φρυγίη,
τηλοῦ
δ´
ἱερὴ
Θυάτειρα·
|
ὦ |
Μηνόδωρε,
σὴ
πατρίς,
Καδαυάδη.
ἀλλὰ |
[4, 6] |
ὃς
τὰ
ἐχόμενα·
ἄγου
με,
|
ὦ |
ξένε,
εἴτε
δμωΐδ´
ἐθέλεις
εἴτ´ |
[4, 6] |
τὰ
ἐξ
Ἀνδρομέδας
Εὐριπίδου
προενεγκάμενος·
|
ὦ |
παρθέν´,
εἰ
σώσαιμί
ς´,
εἴσῃ |
[4, 7] |
οἷά
ἐστιν
αὐτοῦ
καὶ
ταῦτα·
|
Ὦ |
πέπον
Ἀρχύτα,
ψαλληγενές,
ὀλβιότυφε,
τῆς |
[4, 2] |
καὶ
τὸ
μέτωπον
πλήξας
ἴαχεν
|
ὦ |
σύντονον,
εἶτ'
ἔθανεν,
ὁ
πάντα |
[4, 5] |
αὐτὸν
ὑγιάναντα
διακούειν
Πολέμωνος,
ἐφ'
|
ᾧ |
καὶ
μάλιστα
θαυμασθῆναι.
Λέγεται
δὲ |
[4, 6] |
οἰκείως
ἔχων
πρὸς
Ἱεροκλέα·
ἐφ´
|
ᾧ |
καὶ
πρός
τινων
διεβάλλετο.
πολυτελής |
[4, 6] |
καὶ
Κλεοχάρους
τοῦ
Μυρλεανοῦ·
ἐφ´
|
ᾧ |
καὶ
πρὸς
τοὺς
κωμάσαντας
εἰπεῖν |
[4, 6] |
τοι
τόδ´
ἔρεξεν
ἀριφραδὲς
Εὔδαμος,
|
ᾧ |
σὺ
πολλῶν
πενεστέων
ἦσθα
προσφιλέστερος. |
[4, 1] |
φησι
Καινεύς.
Καὶ
πρῶτος
εὗρεν
|
ᾧ |
τὰ
φορμία
τῶν
φρυγάνων
εὔογκα |
[4, 1] |
Ἀλλ'
εἰ
μὴ
Σπεύσιππον
ἐμάνθανον
|
ὧδε |
θανεῖσθαι,
οὐκ
ἂν
ἔπεισέ
μέ |
[4, 7] |
λέμφος
ἄνθραξ,
τὴν
χεῖρα
τείνας
|
ὧδέ |
πως,
Χαῖρ'
εἶπε,
χαῖρε,
Πλουτεῦ. |
[4, 9] |
ἐκήρυσσον,
τοὶ
δ'
ἠγείροντο
μάλ'
|
ὦκα. |
Δειλότερον
δέ
πως
δοκεῖ
περὶ |
[4, 5] |
γείνατο
Νὺξ
πελάγεσσιν
ὑπ'
εὐρέος
|
Ὠκεανοῖο· |
ἤ
σέ
γε
Κύπριδος
υἷα |
[4, 6] |
Ἴωνα
δὲ
καὶ
ἐχαρακτήριζε
νέος
|
ὤν. |
Διήκουσε
δὲ
καὶ
Ἱππονίκου
τοῦ |
[4, 1] |
ἑκὼν
τὸν
βίον
μετήλλαξε
γηραιὸς
|
ὤν. |
Καὶ
ἔστιν
ἡμῶν
εἰς
αὐτόν· |
[4, 1] |
γε,
ὅστις
ὑπομένεις
ζῆν
τοιοῦτος
|
ὤν. |
Καὶ
τέλος
ὑπὸ
ἀθυμίας
ἑκὼν |
[4, 6] |
τινων
διεβάλλετο.
πολυτελής
τε
ἄγαν
|
ὤν— |
καὶ
τί
γὰρ
ἄλλο
ἢ
|
[4, 3] |
τῶν
δήμων
Οἴηθεν.
Νέος
δ'
|
ὢν |
ἀκόλαστός
τε
καὶ
διακεχυμένος
ἦν |
[4, 6] |
τυχεῖν
τῆς
ἀξίας.
ἐλευθέριός
τε
|
ὢν |
καὶ
ἀφιλαργυρώτατος
εἰς
τὰς
ἀργυρικὰς |
[4, 2] |
ὃν
ἔλεγε
διαπεράνασθαι.
Ἀτυφότατος
δὲ
|
ὢν |
πολλάκις
τῆς
ἡμέρας
ἑαυτῷ
ἐμελέτα, |
[4, 7] |
μεμφόμενος
ἔλεγεν
ὡς
νέος
μὲν
|
ὢν |
τοὺς
ἄνδρας
ἀπάγοι
τῶν
γυναικῶν, |
[4, 7] |
ἅπαντα
μᾶλλον
ἢ
θανεῖν
ἕτοιμος
|
ὢν |
ὑπουργεῖν.
Μωρὸς
δ'
ὃς
ἤθελέν |
[4, 6] |
ἔχῃ;
ἐπεὶ
δὲ
καὶ
παρακίναιδος
|
ὢν |
ὡς
εἰς
βαρὺν
τὸν
Ἀρκεσίλαον
|
[4, 4] |
ξεῖνε,
παρερχόμενος,
ἄνδρας
ὁμοφροσύνῃ
μεγαλήτορας,
|
ὧν |
ἄπο
μῦθος
ἱερὸς
ἤϊσσεν
δαιμονίου |
[4, 4] |
πρεσβευτικούς.
Ἀλλὰ
καὶ
μαθητὰς
ἐλλογίμους·
|
ὧν |
Ἀρκεσίλαον
περὶ
οὗ
λέξομεν
διήκουσε |
[4, 6] |
τρό–
πον.
τέταρτος
ἀδελφὸς
ἦν
|
ὧν |
εἶχε
δύο
μὲν
ὁμοπατρίους,
δύο |
[4, 6] |
τῷ
ἀδελφῷ
τὰ
αὑτοῦ,
ἀνθ´
|
ὧν |
ἐς
Χῖον
αὐτὸν
προήγαγε
τὸν
|
[4, 5] |
ἀλλὰ
βούλεσθαι
αὐτόθι
σχολὴν
συστήσασθαι.
|
Ὧν |
ἦν
καὶ
Ἀρκεσίλαος
θέλων
ὑπ' |
[4, 10] |
ἐπὶ
τοὺς
ἀπὸ
Πλάτωνος
περιπατητικούς,
|
ὧν |
ἦρξεν
Ἀριστοτέλης.
|
[4, 5] |
ὑπομνήματα
εἰς
μυριάδας
στίχων
τρεῖς,
|
ὧν |
τινά
τινες
Ἀρκεσιλάῳ
προσάπτουσι.
Φασὶ |
[4, 2] |
μετοίκιον
ἀτονοῦντα
θεῖναι.
Καὶ
αὐτὸν
|
ὠνεῖται |
Δημήτριος
ὁ
Φαληρεὺς
καὶ
ἑκάτερον |
[4, 1] |
αὐτοῦ
τὰ
βιβλία
τριῶν
ταλάντων
|
ὠνήσατο. |
Γέγονε
Σπεύσιππος
καὶ
ἕτερος,
ἰατρὸς |
[4, 7] |
τὸ
μὲν
γένος
ἦν
Βορυσθενίτης,
|
ὧντινων |
δὲ
γονέων
καὶ
ἀφ'
οἵων |
[4, 7] |
συνεχὲς
ὅτι
αἱρετώτερόν
ἐστι
τὴν
|
ὥραν |
ἄλλῳ
χαρίζεσθαι
ἢ
ἀλλοτρίας
ἀποδρέπεσθαι· |
[4, 2] |
τῆς
ἡμέρας
ἑαυτῷ
ἐμελέτα,
καὶ
|
ὥραν |
μίαν,
φασίν,
ἀπένεμε
σιωπῇ.
Καὶ |
[4, 6] |
οὖν
δὴ
τοῖς
μὴ
καθ´
|
ὥραν |
τὰ
μαθήματα
ἀνειληφόσι.
φυσικῶς
δέ |
[4, 6] |
τὸν
οὐ
φατὸν
ἶσα
κέλευθα,
|
ὡς |
αἶνος
ἀνδρῶν,
πάντοθεν
μετρεύμενα.
σῆμα |
[4, 7] |
μὲν
ὡς
ἀναισθήτους,
παρακαόντων
δὲ
|
ὡς |
αἰσθανομένους.
Ἔλεγε
δὲ
συνεχὲς
ὅτι |
[4, 9] |
~ΚΑΡΝΕΑΔΗΣ.
Καρνεάδης
Ἐπικώμου
ἢ
Φιλοκώμου,
|
ὡς |
Ἀλέξανδρος
ἐν
Διαδοχαῖς,
Κυρηναῖος.
Οὗτος |
[4, 7] |
με
ἐξ
ἐμαυτοῦ.
Καὶ
ἦν
|
ὡς |
ἀληθῶς
ὁ
Βίων
τὰ
μὲν |
[4, 9] |
φασιν
ἔκλειψιν
γενέσθαι
σελήνης,
συμπάθειαν,
|
ὡς |
ἂν
εἴποι
τις,
αἰνιττομένου
τοῦ |
[4, 7] |
τῶν
τοὺς
ἀνθρώπους
κατακαόντων
μὲν
|
ὡς |
ἀναισθήτους,
παρακαόντων
δὲ
ὡς
αἰσθανομένους. |
[4, 6] |
δὲ
τὸν
αἰτίαν
ἔχοντα
περαίνεσθαι,
|
ὡς |
ἀνήνεγκεν
αὐτῷ
ὅτι
οὐ
δοκεῖ |
[4, 6] |
~ΑΡΚΕΣΙΛΑΟΣ.
Ἀρκεσίλαος
Σεύθου
(ἢ
Σκύθου,
|
ὡς |
Ἀπολλόδωρος
ἐν
τῷ
τρίτῳ
Χρονικῶν, |
[4, 8] |
Καὶ
σέο,
Λακύδη,
φάτιν
ἔκλυον
|
ὡς |
ἄρα
καὶ
σὺ
Βάκχου
ἑλὼν |
[4, 1] |
καὶ
Φαβωρῖνος
ἐν
δευτέρῳ
Ἀπομνημονευμάτων
|
ὡς |
Ἀριστοτέλης
αὐτοῦ
τὰ
βιβλία
τριῶν |
[4, 3] |
Εὐριπίδου,
Ὀξωτὰ
καὶ
σιλφιωτά·
Ἅπερ,
|
ὡς |
αὐτός
φησι,
Καταπυγοσύνη
ταῦτ'
ἐστὶ |
[4, 2] |
Εἰπόντος
δὲ
Διονυσίου
πρὸς
Πλάτωνα
|
ὡς |
ἀφαιρήσει
τις
αὐτοῦ
τὸν
τράχηλον, |
[4, 7] |
μὲν
ὑπαρχόντων
ὡς
ἰδίων
ἐπιμελεῖσθαι,
|
ὡς |
δ'
ἐξ
ἀλλοτρίων
μηδὲν
ὠφελεῖσθαι. |
[4, 7] |
δὲ
καὶ
τὸν
Σωκράτην,
λέγων
|
ὡς |
εἰ
μὲν
εἶχεν
Ἀλκιβιάδου
χρείαν |
[4, 4] |
παρὰ
Θεοφράστου
πρὸς
αὐτοὺς
λέγειν
|
ὡς |
εἶεν
θεοί
τινες
ἢ
λείψανα |
[4, 6] |
ἐπεὶ
δὲ
καὶ
παρακίναιδος
ὢν
|
ὡς |
εἰς
βαρὺν
τὸν
Ἀρκεσίλαον
ἔφη· |
[4, 5] |
αὐτοῦ
συστῆναι
Πολέμωνι,
καίπερ
ἐρῶντος,
|
ὡς |
ἐν
τῷ
περὶ
Ἀρκεσιλάου
λέξομεν. |
[4, 9] |
αὐτὸν
ἐλθόντος
εἰς
τὴν
διατριβήν,
|
ὡς |
ἐπείρα
αὐτοῦ
τὴν
παλλακὴν
ὁ |
[4, 6] |
τὸν
Θεόφραστον
κνιζόμενόν
φασιν
εἰπεῖν
|
ὡς |
εὐφυὴς
καὶ
εὐεπιχείρητος
ἀπεληλυθὼς
τῆς
|
[4, 7] |
ὕστερόν
ποτε
ἐμπεσὼν
εἰς
νόσον,
|
ὡς |
ἔφασκον
οἱ
ἐν
Χαλκίδιαὐτόθι
γὰρ |
[4, 1] |
ἔπεισέ
μέ
τις
τόδε
λέξαι,
|
ὡς |
ἦν
οὐχὶ
Πλάτωνι
πρὸς
αἵματος· |
[4, 7] |
τοὺς
μικρολόγους
τῶν
μὲν
ὑπαρχόντων
|
ὡς |
ἰδίων
ἐπιμελεῖσθαι,
ὡς
δ'
ἐξ |
[4, 3] |
τέχνιον
καταπιόντα
καὶ
μὴ
μελετήσαντα,
|
ὡς |
κατὰ
μὲν
τὴν
ἐρώτησιν
θαυμάζεσθαι, |
[4, 5] |
δὲ
καὶ
Ἀνταγόρα
τοῦ
ποιητοῦ
|
ὡς |
Κράντορος
εἰς
Ἔρωτα
πεποιημένα
φέρεσθαι |
[4, 2] |
πρέσβεις
εἰς
τὰς
Ἀθήνας
φάσκειν
|
ὡς |
μάτην
αὐτοῖς
Ξενοκράτης
συνεληλύθοι·
καὶ |
[4, 3] |
δίκην
κακώσεως
ὑπὸ
τῆς
γυναικός,
|
ὡς |
μειρακίοις
συνόντα.
Τοσοῦτον
δὲ
ἐπιτεῖναι |
[4, 8] |
δακτύλιον
διὰ
τῆς
ὀπῆς
ἐρρίπτει,
|
ὡς |
μηδέποτ’
αὐτοῦ
περιαιρεθείη
τι
καὶ |
[4, 2] |
τὸν
Φίλιππον
δὲ
λέγειν
ὕστερον
|
ὡς |
μόνος
εἴη
Ξενοκράτης
τῶν
πρὸς |
[4, 7] |
ἀπιέναι.
Τὸν
Ἀλκιβιάδην
μεμφόμενος
ἔλεγεν
|
ὡς |
νέος
μὲν
ὢν
τοὺς
ἄνδρας |
[4, 2] |
αὐτόν.
Μαθόντας
δὲ
παρ'
αὐτοῦ
|
ὡς |
νῦν
καὶ
μᾶλλον
φροντιστέον
εἴη |
[4, 6] |
καὶ
ἑβδομηκοστόν,
ἀποδεχθεὶς
πρὸς
Ἀθηναίων
|
ὡς |
οὐδείς.
Ἔστι
καὶ
εἰς
τοῦτον |
[4, 7] |
γῆ
Σκύθισσα,
λέγειν
ἀκούομεν
θεοὺς
|
ὡς |
οὐδέν
εἰσιν
ὄντως.
Κεἰ
μὲν |
[4, 2] |
Λέγειν
τε
πρὸς
τοὺς
πυνθανομένους
|
ὡς |
οὐκ
ἀπ'
ἀνδρός,
ἀλλ'
ἀπ' |
[4, 4] |
δέ,
φησίν,
ἐρώμενος
Κράτης
μέν,
|
ὡς |
προείρηται,
Πολέμωνος·
Ἀρκεσίλαος
δὲ
Κράντορος. |
[4, 7] |
λέγειν
ἐπ'
αὐτοῦ
τὸν
Ἐρατοσθένην,
|
ὡς |
πρῶτος
Βίων
φιλοσοφίαν
ἀνθινὰ
ἐνέδυσεν. |
[4, 7] |
τινος
μισθοῦ
τὸ
θεῖον
εἶναι,
|
ὡς |
τῶν
θεῶν
ὄντων
ὅταν
Βίων |
[4, 6] |
τὰς
πλίνθους
αὐτῶν
συνεπάτησεν,
εἰπών,
|
ὡς
|
ὑμεῖς
τὰ
ἐμὰ
διαφθείρετε,
κἀγὼ |
[4, 3] |
ἐθηράθη
καὶ
οὕτως
ἐγένετο
φιλόπονος
|
ὡς |
ὑπερβάλλεσθαι
τοὺς
ἄλλους
καὶ
αὐτὸν |
[4, 6] |
αὐτὸν
οἱ
προειρημένοι
καὶ
ἐπέσκωπτον
|
ὡς |
φίλοχλον
καὶ
φιλόδοξον·
μάλιστα
δὲ
|
[4, 6] |
πρῆγμα,
τάλας·
τί
πλατύνεαι
ἠλίθιος
|
ὥς; |
Οὐ
μὴν
ἀλλ´
οὕτως
ἄτυφος |
[4, 1] |
Ἰσοκράτους
τὰ
καλούμενα
ἀπόρρητα
ἐξήνεγκεν,
|
ὥς |
φησι
Καινεύς.
Καὶ
πρῶτος
εὗρεν |
[4, 2] |
ὑπ'
Ἀντιπάτρου
πεμφθὲν
μὴ
προσέσθαι,
|
ὥς |
φησι
Μυρωνιανὸς
ἐν
Ὁμοίοις.
Καὶ |
[4, 1] |
δὲ
καὶ
τὸ
σῶμα
διακεχυμένος,
|
ὥς |
φησι
Τιμόθεος
ἐν
τῷ
Περὶ |
[4, 2] |
Πέμπτος
ἀνδριαντοποιός·
ἕκτος
ᾄσματα
γεγραφώς,
|
ὥς |
φησιν
Ἀριστόξενος.
~ΠΟΛΕΜΩΝ.
Πολέμων
Φιλοστράτου |
[4, 6] |
Ἐρετρίᾳ
παρ´
Ἀμφικρίτῳ.
Ἐτελεύτησε
δέ,
|
ὥς |
φησιν
Ἕρμιππος,
ἄκρατον
ἐμφορηθεὶς
πολὺν |
[4, 6] |
ἀτὰρ
δὴ
τοῦτον
τὸν
τρόπον·
|
ὣς |
εἰπὼν
ὄχλοιο
περίστασιν
εἰσκατέδυνεν.
οἱ |
[4, 7] |
ἐν
Παντοδαπῇ
ἱστορίᾳ.
Ἀλλὰ
καὶ
|
ὣς |
κατέστρεψε
καὶ
ἡμεῖς
αὐτὸν
οὕτως |
[4, 7] |
ᾖ.
Τοὺς
φίλους
ὁποῖοι
ἂν
|
ὦσι |
συντηρεῖν,
ἵνα
μὴ
δοκοίημεν
πονηροῖς |
[4, 6] |
ἐὰν
οὕτω
καλὸς
ᾖ
τις
|
ὥσπερ |
σὺ
οὐδ´
ἐὰν
οὕτω
καλὰ |
[4, 3] |
ἐπιτεῖναι
τὸ
ἦθος
ἀρξάμενον
φιλοσοφεῖν,
|
ὥστ' |
ἐπὶ
ταὐτοῦ
σχήματος
τῆς
μορφῆς |
[4, 6] |
δὴ
καὶ
πολλὰ
ἐκείνου
συμπείθοντος
|
ὥστ´ |
ἀσπάσασθαι
τὸν
Ἀντίγονον,
οὐκ
ἐπείσθη, |
[4, 2] |
ἄλλα
Ξενοκράτης
καὶ
σκυθρωπὸς
ἀεί,
|
ὥστε |
αὐτῷ
λέγειν
συνεχὲς
τὸν
Πλάτωνα, |
[4, 9] |
αὐτοῖς
ἀντέλεγε
καὶ
εὐημέρει
τοσοῦτον,
|
ὥστε |
ἐκεῖνο
ἐπιλέγειν·
Εἰ
μὴ
γὰρ |
[4, 4] |
αὐτοῦ.
Καὶ
οὕτως
ἀλλήλω
ἐφιλείτην
|
ὥστε |
καὶ
ζῶντε
οὐ
μόνον
τῶν |
[4, 3] |
τε
καὶ
διακεχυμένος
ἦν
οὕτως
|
ὥστε |
καὶ
περιφέρειν
ἀργύριον
πρὸς
τὰς |
[4, 2] |
τὸν
δὲ
οὕτως
εἶναι
ἐγκρατῆ
|
ὥστε |
καὶ
τομὰς
καὶ
καύσεις
πολλάκις |
[4, 9] |
Τοσοῦτον
δ'
ἴσχυσεν
ἐν
φιλοσοφίᾳ
|
ὥστε |
καὶ
τοὺς
ῥήτορας
ἀπολύσαντας
ἐκ |
[4, 2] |
Ἦν
δὲ
τὴν
φύσιν
νωθρός,
|
ὥστε |
λέγειν
τὸν
Πλάτωνα
συγκρίνοντα
αὐτὸν |
[4, 2] |
Ἦν
δὲ
καὶ
ἀξιόπιστος
σφόδρα,
|
ὥστε |
μὴ
ἐξὸν
ἀνώμοτον
μαρτυρεῖν,
τούτῳ |
[4, 7] |
Ταῦτά
ἐστι
τὰ
κατ'
ἐμέ.
|
Ὥστε |
παυσάσθωσαν
Περσαῖός
τε
καὶ
Φιλωνίδης |
[4, 6] |
μὴν
ἀλλ´
οὕτως
ἄτυφος
ἦν
|
ὥστε |
τοῖς
μαθηταῖς
παρῄνει
καὶ
ἄλλων |
[4, 9] |
ἀκούειν.
Ἦν
δὲ
καὶ
μεγαλοφωνότατος,
|
ὥστε |
τὸν
γυμνασίαρχον
προσπέμψαι
αὐτῷ
μὴ |
[4, 10] |
δὲ
ἐς
τοσοῦτον
ἤλασεν
ἐπιμελείας,
|
ὥστε |
ὑπὲρ
τὰ
τετρακόσια
βιβλία
συνέγραψε. |
[4, 6] |
τί
τοσοῦτον
ἄκρητον
ἀφειδῶς
ἔσπασας,
|
ὥστε |
φρενῶν
ἐκτὸς
ὄλισθες
ἑῶν;
οἰκτείρω |
[4, 7] |
ἔς
τε
τὰς
ἡδονὰς
καὶ
|
ὥστε |
φυλάττεσθαι
ὑπ'
εὐνοίας
αὐτῶν·
ἀλλὰ |
[4, 7] |
ὡς
δ'
ἐξ
ἀλλοτρίων
μηδὲν
|
ὠφελεῖσθαι. |
Τῇ
μὲν
ἀνδρείᾳ
νέους
ὄντας |
[4, 2] |
Περὶ
ἐγκρατείας
αʹ
Περὶ
τοῦ
|
ὠφελίμου |
αʹ
Περὶ
τοῦ
ἐλευθέρου
αʹ |
[4, 3] |
τὴν
ἰγνύαν
διασπάσαντος
μόνον
μὴ
|
ὠχριᾶσαι· |
καὶ
ταραχῆς
γενομένης
ἐπὶ
τῆς |