Livre, Chapitre
[4, 6]	ἀφ´ ἧς ἀπέστειλεν αὐτῷ Πυλάδης	ὁ	ἀδελφός. ἀλλὰ καὶ ἐχορήγει αὐτῷ
[4, 2]	τὸ μετοίκιον. Τοῦτό φησι Μυρωνιανὸς	ὁ	Ἀμαστριανὸς ἐν τῷ πρώτῳ τῶν
[4, 4]	Ἰσμηνίου. Συσσίτιον δέ φησιν αὐτῷ	ὁ	Ἀντίγονος εἶναι παρὰ Κράντορι, ὁμονόως
[4, 7]	ἐμαυτοῦ. Καὶ ἦν ὡς ἀληθῶς	ὁ	Βίων τὰ μὲν ἄλλα πολύτροπος
[4, 7]	καίτοι τινὰς εἰς ἀναισχυντίαν προῆγεν.	Ὁ	γοῦν Βητίων εἷς τῶν συνήθων
[4, 8]	καὶ τοῦτο ποιοῦντα οὐδεπώποτε ἐφωράθη.	Ὁ	γοῦν Λακύδης ἐσχόλαζεν ἐν Ἀκαδημείᾳ
[4, 5]	περὶ αὐτοῦ οὑτωσί· Ἥνδανεν ἀνθρώποις,	ὁ	δ' ἐπὶ πλέον ἥνδανε Μούσαις
[4, 10]	μαθεῖν καὶ συνήσκει τὸν ἄνδρα.	ὁ	δὲ ἐς τοσοῦτον ἤλασεν ἐπιμελείας,
[4, 3]	εἰς τὴν Ξενοκράτους ᾖξε σχολήν·	ὁ	δὲ οὐδὲν διατραπεὶς εἶρε τὸν
[4, 6]	παλάμῃσιν ἄξιος Ἀρκεσίλας υἱὸς Ἀριστοδίκου.	Ὁ	δὲ προειρημένος φιλόσοφος, καθά φησιν
[4, 6]	ἀδελφὸς ἦγεν αὐτὸν ἐπὶ ῥητορικήν·	ὁ	δὲ φιλοσοφίας ἤρα, καὶ αὐτοῦ
[4, 6]	ἐγώ, καί, Οὐ συγκαταθήσεται τούτοις	ὁ	δεῖνα, εἰπὼν τοὔνομα· ὃ καὶ
[4, 3]	ἦν τοιοῦτος οἷόν φησι Μελάνθιος	ὁ	ζωγράφος ἐν τοῖς Περὶ ζωγραφικῆς·
[4, 3]	ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος. Φησὶ δὲ Ἀντίγονος	ὁ	Καρύστιος ἐν τοῖς Βίοις τὸν
[4, 5]	ζώει ἐν εὐθαλίῃ. Ἐθαύμαζε δὲ	ὁ	Κράντωρ πάντων δὴ μᾶλλον Ὅμηρον
[4, 4]	Ἀρκεσίλαος δὲ Κράντορος. Τελευτῶν δὴ	ὁ	Κράτης κατὰ τὸ ἔτος τῆς
[4, 4]	τρίτος ταφρωρύχος Ἀλεξάνδρῳ συνών, τέταρτος	ὁ	κύων περὶ οὗ λέξομεν, πέμπτος
[4, 6]	τούτου δὲ ἤρων καὶ Δημοχάρης	ὁ	Λάχητος καὶ Πυθοκλῆς ὁ τοῦ
[4, 7]	μάτην φρονῶν, ὅτ' ἦν ἅπας	ὁ	λέμφος ἄνθραξ, τὴν χεῖρα τείνας
[4, 9]	συνέχουσά με καὶ διαλύσεται δή.	Ὁ	μὲν οὐδὲν ἔλασσον ἔβη κατὰ
[4, 9]	ὡς ἐπείρα αὐτοῦ τὴν παλλακὴν	ὁ	Μέντωρ, καθά φησι Φαβωρῖνος ἐν
[4, 7]	μακρὴν καὶ μὴ θάνῃ δεδοικὼς	ὁ	μὴ θεοὺς εἶναι λέγων, ὁ
[4, 6]	τόδ´ ἄγαλμα, διηκόσιαι δ´ ἄρ´	ὁ	μισθὸς δραχμαὶ ταὶ Πάριαι, τῶν
[4, 7]	ὁ μὴ θεοὺς εἶναι λέγων,	ὁ	νηὸν οὐδὲ βλέψας, ὁ πολλὰ
[4, 2]	ἴαχεν ὦ σύντονον, εἶτ' ἔθανεν,	ὁ	πάντα πάντη Ξενοκράτης ἀνὴρ γεγώς.
[4, 7]	προδιαβέβληται, φησὶ πρὸς αὐτόν· Ἐμοὶ	ὁ	πατὴρ μὲν ἦν ἀπελεύθερος, τῷ
[4, 7]	ἂν γήμαι, ἀπ' οἰκήματος. Ἔπειτα	ὁ	πατὴρ παρατελωνησάμενός τι πανοίκιος ἐπράθη
[4, 5]	αὐτὰ θεῖναι. Καί φησι Θεαίτητος	ὁ	ποιητὴς περὶ αὐτοῦ οὑτωσί· Ἥνδανεν
[4, 3]	παλαιᾶς τρυφῆς. Ἀεὶ γοῦν ἐμέμνητο	ὁ	Πολέμων αὐτοῦ, τήν τ' ἀκακίαν
[4, 3]	κἀν τοῖς ἤθεσιν. Ἔφασκε δὲ	ὁ	Πολέμων δεῖν ἐν τοῖς πράγμασι
[4, 3]	καὶ τῆς ἐξέδρας. Ἐῴκει δὴ	ὁ	Πολέμων κατὰ πάντα ἐζηλωκέναι τὸν
[4, 7]	λέγων, ὁ νηὸν οὐδὲ βλέψας,	ὁ	πολλὰ χλευάσας βροτούς, ὅσοι θεοῖς
[4, 6]	πρὸς Κράντορα· Μοιρέας μὲν γὰρ	ὁ	προειρημένος ἀδελφὸς ἦγεν αὐτὸν ἐπὶ
[4, 4]	πέμπτος φιλόσοφος περιπατητικός, ἕκτος Ἀκαδημαϊκὸς	ὁ	προειρημένος, ἕβδομος Μαλλώτης γραμματικός, ὄγδοος
[4, 6]	εἰπόντος ὅτι οὐ δοκεῖ αὐτῷ	ὁ	σοφὸς ἐρασθήσεσθαι, ἔφη, πότερον οὐδ´
[4, 2]	τε τακτικὸς ἀρχαῖος σφόδρα καὶ	ὁ	συγγενὴς ἅμα καὶ πολίτης τῷ
[4, 7]	ποτε τίς μᾶλλον ἀγωνιᾷ, ἔφη,	Ὁ	τὰ μέγιστα βουλόμενος εὐημερεῖν. Ἐρωτηθεὶς
[4, 4]	Γεγόνασι δὲ Κράτητες δέκα· πρῶτος	ὁ	τῆς ἀρχαίας κωμῳδίας ποιητής, δεύτερος
[4, 6]	Πιταναῖος τῆς Αἰολίδος. οὗτός ἐστιν	ὁ	τῆς μέσης Ἀκαδημείας κατάρξας, πρῶτος
[4, 8]	Λακύδης Ἀλεξάνδρου Κυρηναῖος. Οὗτός ἐστιν	ὁ	τῆς νέας Ἀκαδημείας κατάρξας καὶ
[4, 6]	ὄπιθεν Πύρρων, μέσσος Διόδωρος. καὶ	ὁ	Τίμων ἐπ´ αὐτοῦ φησιν οὕτως
[4, 10]	Στωικῇ. Καθόλου δὲ τοὺς Ἀκαδημαϊκοὺς	ὁ	Τίμων οὕτω διασύρει· οὐδ' Ἀκαδημαϊκῶν
[4, 6]	καὶ παρρησιαστής· διὸ καὶ πάλιν	ὁ	Τίμων οὑτωσὶ περὶ αὐτοῦ· καὶ
[4, 7]	πικρίας σύμβολον· μήτηρ δὲ οἵαν	ὁ	τοιοῦτος ἂν γήμαι, ἀπ' οἰκήματος.
[4, 6]	Δημοχάρης ὁ Λάχητος καὶ Πυθοκλῆς	ὁ	τοῦ Βουσέλου· οὓς καταλαβὼν ὑπ´
[4, 6]	καὶ ἐχορήγει αὐτῷ πολλὰ Εὐμένης	ὁ	τοῦ Φιλεταίρου· διὸ καὶ τούτῳ
[4, 2]	θεῖναι. Καὶ αὐτὸν ὠνεῖται Δημήτριος	ὁ	Φαληρεὺς καὶ ἑκάτερον ἀποκατέστησε· Ξενοκράτει
[4, 7]	Γεγόνασι δὲ Βίωνες δέκα· πρῶτος	ὁ	Φερεκύδῃ τῷ Συρίῳ συνακμάσας, οὗ
[4, 2]	μηδέτερον τούτων ποιεῖν. Οὔτε γὰρ	ὁ	Φίλιππος αὐτὸν προσίετο διὰ τοῦτο.
[4, 2]	(τοὺς μὲν γὰρ ᾔδει δωροδοκήσαντας	ὁ	Φίλιππος, ἐμὲ δὲ μηδενὶ λόγῳ
[4, 5]	ἱερὸν ἄνδρ' ὑπόδεξαι· ἦ ῥ'	ὅ	γε καὶ κεῖθι ζώει ἐν
[4, 7]	ἔφασκεν ὀνειδίζειν τὸ γῆρας, εἰς	ὅ,	ἔφη, πάντες εὐχόμεθα ἐλθεῖν. Πρὸς
[4, 2]	δὲ καὶ ἄλλοι Ξενοκράτεις πέντε·	ὅ	τε τακτικὸς ἀρχαῖος σφόδρα καὶ
[4, 5]	ταυτί· Ἐν δοιῇ μοι θυμός,	ὅ	τοι γένος ἀμφίσβητον, ἤ σε
[4, 7]	τῷ Κοινὰ τὰ φίλων. Παρ'	ὃ	καὶ οὐδεὶς αὐτοῦ μαθητὴς ἐπιγράφεται,
[4, 6]	τε ὑπὲρ ἅπανθ´ ὁντινοῦν· παρ´	ὃ	καὶ πλείους πρὸς αὐτὸν ἀπήντων
[4, 6]	τούτοις ὁ δεῖνα, εἰπὼν τοὔνομα·	ὃ	καὶ πολλοὶ τῶν μαθητῶν ἐζήλουν
[4, 9]	βιώσαντα ἔτη πέντε πρὸς τοῖς	ὀγδοήκοντα.	Φέρονται δ' αὐτοῦ ἐπιστολαὶ πρὸς
[4, 2]	ἔτος ἤδη γεγονὼς δεύτερον καὶ	ὀγδοηκοστόν.	Φαμὲν δὲ καὶ εἰς τοῦτον
[4, 6]	ἐν Χρονικοῖς, ἤκμαζε περὶ τὴν	ὀγδόην	καὶ εἰκοστὴν καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα.
[4, 1]	ἔτη ὀκτώ, ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς	ὀγδόης	καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος· Χαρίτων τ'
[4, 4]	ὁ προειρημένος, ἕβδομος Μαλλώτης γραμματικός,	ὄγδοος	γεωμετρικὰ γεγραφώς, ἔνατος ἐπιγραμμάτων ποιητής,
[4, 7]	Μουσῶν ἐπιγραφόμενα· ἕβδομος μελικὸς ποιητής·	ὄγδοος	Μιλήσιος ἀνδριαντοποιός, οὗ μέμνηται καὶ
[4, 7]	Εὔκολον ἔφασκε τὴν εἰς ᾅδου	ὁδόν·	καταμύοντας γοῦν ἀπιέναι. Τὸν Ἀλκιβιάδην
[4, 4]	θανόντε τῆς αὐτῆς ταφῆς ἐκοινωνείτην.	ὅθεν	Ἀνταγόρας εἰς ἄμφω τοῦτον ἐποίησε
[4, 2]	Φίλιππος αὐτὸν προσίετο διὰ τοῦτο.	Ὅθεν	ἐλθόντας τοὺς πρέσβεις εἰς τὰς
[4, 9]	εἰπεῖν, Καὶ δὸς μέτρον φωνῆς.	ὅθεν	εὐστόχως ἑλόντα ἀμείψασθαι· φάναι γάρ,
[4, 9]	ἐν δὲ τοῖς ἠθικοῖς μᾶλλον.	Ὅθεν	καὶ ἐκόμα καὶ ἔτρεφεν ὄνυχας
[4, 6]	καὶ τῶν Ἐρετρικῶν ἥπτετο λόγων,	ὅθεν	καὶ ἐλέγετο ἐπ´ αὐτοῦ ὑπ´
[4, 6]	καὶ νόον αἱμυλίοις ἐπιπλήξεσιν ἐγκαταμιγνύς.	ὅθεν	καὶ πρὸς τὸν θρασύτερον διαλεγόμενον
[4, 6]	φιλομειράκιός τε ἦν καὶ καταφερής·	ὅθεν	οἱ περὶ Ἀρίστωνα τὸν Χῖον
[4, 6]	πέρι σπίζαι τερατοῦντο ἠλέματον δεικνύντες,	ὁθούνεκεν	ὀχλοάρεσκος. οὐ μέγα πρῆγμα, τάλας·
[4, 6]	ἅ φασιν οἱ μὲν ἐκδοῦναι,	οἱ	δὲ κατακαῦσαι. ἐῴκει δὴ θαυμάζειν
[4, 6]	ὣς εἰπὼν ὄχλοιο περίστασιν εἰσκατέδυνεν.	οἱ	δέ μιν ἠΰτε γλαῦκα πέρι
[4, 6]	οὐδὲ βιβλίον, φασί τινες, συνέγραψεν·	οἱ	δέ, ὅτι ἐφωράθη τινὰ διορθῶν,
[4, 5]	τὸ Ἀσκληπιεῖον ἀνεχώρησε κἀκεῖ περιεπάτει·	οἱ	δὲ πανταχόθεν προσῄεσαν αὐτῷ, νομίζοντες
[4, 2]	λαβὰς γὰρ οὐκ ἔχεις φιλοσοφίας.	Οἱ	δὲ τοῦτό φασιν εἰπεῖν, Παρ'
[4, 6]	ἀποστεροῦντος οὐκ ἀπῄτησεν οὐδὲ προσεποιήθη.	οἱ	δέ φασιν ἐπίτηδες χρῆσαι καὶ
[4, 7]	ἐμπεσὼν εἰς νόσον, ὡς ἔφασκον	οἱ	ἐν Χαλκίδιαὐτόθι γὰρ καὶ κατέστρεψε
[4, 3]	ἐν τῷ κήπῳ, παρ' ὃν	οἱ	μαθηταὶ μικρὰ καλύβια ποιησάμενοι κατῴκουν
[4, 9]	βασιλέα. Τὰ δὲ λοιπὰ αὐτοῦ	οἱ	μαθηταὶ συνέγραψαν· αὐτὸς δὲ κατέλιπεν
[4, 6]	ἐφωράθη τινὰ διορθῶν, ἅ φασιν	οἱ	μὲν ἐκδοῦναι, οἱ δὲ κατακαῦσαι.
[4, 9]	ἐκκεκηρῦχθαι λέγω· καὶ ὃς ἀναστάς·	Οἱ	μὲν ἐκήρυσσον, τοὶ δ' ἠγείροντο
[4, 6]	τε ἦν καὶ καταφερής· ὅθεν	οἱ	περὶ Ἀρίστωνα τὸν Χῖον στωικοὶ
[4, 6]	φιλόδοξον· μάλιστα δὲ ἐπετίθεντο αὐτῷ	οἱ	περὶ Ἱερώνυμον τὸν Περιπατητικόν, ὁπότε
[4, 6]	δὴ οὖν ἔδακνόν τε αὐτὸν	οἱ	προειρημένοι καὶ ἐπέσκωπτον ὡς φίλοχλον
[4, 7]	Εὐφυὴς γὰρ ἦν καὶ παρῳδῆσαι·	οἷά	ἐστιν αὐτοῦ καὶ ταῦτα· Ὦ
[4, 7]	δεσπότου πικρίας σύμβολον· μήτηρ δὲ	οἵαν	ὁ τοιοῦτος ἂν γήμαι, ἀπ'
[4, 7]	Πρὸς τὸν βάσκανον ἐσκυθρωπακότα, Οὐκ	οἶδα,	ἔφη, πότερον σοὶ κακὸν γέγονεν
[4, 3]	ἦν υἱός, Ἀθηναῖος τῶν δήμων	Οἴηθεν.	Νέος δ' ὢν ἀκόλαστός τε
[4, 7]	φησίν, ἐὰν μὴ γνωσθῶμεν. Τὴν	οἴησιν	ἔλεγε προκοπῆς ἐγκοπήν. Πρὸς πλούσιον
[4, 6]	ἡλικίαν καὶ τὴν πρὸς ἡμᾶς	οἰκειότητα.	πειρῶ οὖν, μεμνημένος διότι σοι
[4, 6]	πρὸς τὰς θέσεις λέγων ἐχρόνισεν,	οἰκείως	ἔχων πρὸς Ἱεροκλέα· ἐφ´ ᾧ
[4, 7]	ὁ τοιοῦτος ἂν γήμαι, ἀπ'	οἰκήματος.	Ἔπειτα ὁ πατὴρ παρατελωνησάμενός τι
[4, 7]	οὗτος πρῶτος εἶπεν εἶναί τινας	οἰκήσεις	ἔνθα γίνεσθαι ἓξ μηνῶν τὴν
[4, 4]	τε καὶ Ἀρκεσιλάου. Τὴν δὲ	οἴκησιν	Ἀρκεσίλαον μὲν ἔχειν μετὰ Κράντορος,
[4, 2]	ὑπό τινων καταφυγεῖν εἰς τὸ	οἰκίδιον.	Τὸν δὲ ἕνεκα τοῦ ἀνθρωπίνου
[4, 6]	ἐμπτῆναι. τοῦτον καὶ παρακόψαντα ἀναλαβὼν	οἴκοι	ἐς τοσοῦτον ἐθεράπευσεν, ἐς ὅσον
[4, 6]	τὴν δὲ τρίτην ἀπέστειλεν εἰς	οἶκον	πρὸς Θαυμασίαν ἕνα τινὰ ἀναγκαίων,
[4, 3]	τὸ βάρος οἱονεὶ Δώριός τις	οἰκονομία.	Ἦν δὲ καὶ φιλοσοφοκλῆς, καὶ
[4, 8]	εὐόμιλος. Τοῦτόν φασι καὶ περὶ	οἰκονομίαν	γλυκύτατα ἐσχηκέναι· ἐπειδὰν γάρ τι
[4, 2]	αʹ Περὶ φρονήσεως αʹ βʹ	Οἰκονομικὸς	αʹ Περὶ σωφροσύνης αʹ Περὶ
[4, 6]	ὥστε φρενῶν ἐκτὸς ὄλισθες ἑῶν;	οἰκτείρω	ς´ οὐ τόσσον ἐπεὶ θάνες,
[4, 5]	τοῦ Βελλεροφόντου Οἴμοι· τί δ'	οἴμοι;	θνητά τοι πεπόνθαμεν. Λέγεται δὲ
[4, 5]	στίχον τὸν ἐκ τοῦ Βελλεροφόντου	Οἴμοι·	τί δ' οἴμοι; θνητά τοι
[4, 6]	ἔστι δὲ ταῦτα ἐκ τοῦ	Οἰνομάου	τοῦ Σοφοκλέους. Πρὸς Ἀλεξίνειόν τινα
[4, 9]	κἀμοί· τῶν δὲ εἰπόντων, Τί;	Οἰνόμελι,	εἶπεν. Τελευτῶντος δ' αὐτοῦ φασιν
[4, 9]	πιεῖν. Τί μέντοι; τί; δότ'	οἰνόμελι.	Σφόδρα τ' εἶχε πρόχειρα ταυτί·
[4, 4]	γὰρ ἤστην οὐ φιλοδημώδει· ἀλλ'	οἷον	Διονυσόδωρόν ποτέ φασι τὸν αὐλητὴν
[4, 2]	τῷ δὲ χαλινοῦ· καὶ Ἐφ'	οἷον	ἵππον οἷον ὄνον ἀλείφω. Σεμνὸς
[4, 7]	καὶ ἀποφθέγματα χρειώδη πραγματείαν περιέχοντα.	Οἷον	ὀνειδιζόμενος ἐπὶ τῷ μὴ θηρᾶσαι
[4, 2]	χαλινοῦ· καὶ Ἐφ' οἷον ἵππον	οἷον	ὄνον ἀλείφω. Σεμνὸς δὲ τά
[4, 7]	τῷ μὴ θηρᾶσαι μειράκιον, Οὐχ	οἷόν	τε, εἶπεν, ἁπαλὸν τυρὸν ἀγκίστρῳ
[4, 3]	ἀκοῦσαι. Καὶ ὅλως ἦν τοιοῦτος	οἷόν	φησι Μελάνθιος ὁ ζωγράφος ἐν
[4, 3]	ἐνεδέδυτο τἀνδρὸς καὶ τὸ βάρος	οἱονεὶ	Δώριός τις οἰκονομία. Ἦν δὲ
[4, 7]	ἀναλαβεῖν καὶ ἀκολουθῆσαι αὐτῷ· σὺν	οἷς	εἰσβάλλων εἰς τὸ γυμνάσιον περίβλεπτος
[4, 7]	λαβεῖν ἐπείσθη καὶ μεταγινώσκειν ἐφ'	οἷς	ἐπλημμέλησεν εἰς τὸ θεῖον. Ἀπορίᾳ
[4, 1]	ὑπομνήματα καὶ διαλόγους πλείονας, ἐν	οἷς	καὶ Ἀρίστιππον τὸν Κυρηναῖον, Περὶ
[4, 7]	ὧντινων δὲ γονέων καὶ ἀφ'	οἵων	πραγμάτων ἧξεν ἐπὶ φιλοσοφίαν, αὐτὸς
[4, 1]	αὐτοῦ Πωτώνης. Καὶ ἐσχολάρχησεν ἔτη	ὀκτώ,	ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς ὀγδόης καὶ
[4, 7]	ταῦτα· Ὦ πέπον Ἀρχύτα, ψαλληγενές,	ὀλβιότυφε,	τῆς ὑπάτης ἔριδος πάντων ἐμπειρότατ'
[4, 3]	Ἀκούων δὴ τὸ μειράκιον κατ'	ὀλίγον	ἐθηράθη καὶ οὕτως ἐγένετο φιλόπονος
[4, 8]	διαδεξάμενος, ἀνὴρ σεμνότατος καὶ οὐκ	ὀλίγους	ἐσχηκὼς ζηλωτάς· φιλόπονός τε ἐκ
[4, 6]	ἀφειδῶς ἔσπασας, ὥστε φρενῶν ἐκτὸς	ὄλισθες	ἑῶν; οἰκτείρω ς´ οὐ τόσσον
[4, 7]	ᾅδου μᾶλλον ἂν κολάζεσθαι εἰ	ὁλοκλήροις	καὶ μὴ τετρημένοις ἀγγείοις ὑδροφόρουν.
[4, 6]	ὀγδόην καὶ εἰκοστὴν καὶ ἑκατοστὴν	Ὀλυμπιάδα.	~ΒΙΩΝ Βίων τὸ μὲν γένος
[4, 9]	δευτέρας καὶ ἑξηκοστῆς καὶ ἑκατοστῆς	Ὀλυμπιάδος,	βιώσαντα ἔτη πέντε πρὸς τοῖς
[4, 2]	ἔτος τῆς δεκάτης καὶ ἑκατοστῆς	Ὀλυμπιάδος.	Ἐτελεύτα δὲ νυκτὸς λεκάνῃ προσπταίσας,
[4, 4]	ηʹ καὶ κʹ καὶ ρʹ	Ὀλυμπιάδος>	καθά φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν τρίτῳ
[4, 8]	τετάρτης καὶ τριακοστῆς καὶ ἑκατοστῆς	Ὀλυμπιάδος,	τῆς σχολῆς ἀφηγησάμενος ἓξ πρὸς
[4, 3]	ἕκτης καὶ δεκάτης καὶ ἑκατοστῆς	Ὀλυμπιάδος.	Φησὶ δὲ Ἀντίγονος ὁ Καρύστιος
[4, 1]	ἀπὸ τῆς ὀγδόης καὶ ἑκατοστῆς	Ὀλυμπιάδος·	Χαρίτων τ' ἀγάλματ' ἀνέθηκεν ἐν
[4, 3]	ἴσα καὶ μὴ ἀκοῦσαι. Καὶ	ὅλως	ἦν τοιοῦτος οἷόν φησι Μελάνθιος
[4, 7]	ἔριδος πάντων ἐμπειρότατ' ἀνδρῶν. Καὶ	ὅλως	καὶ μουσικὴν καὶ γεωμετρίαν διέπαιζεν.
[4, 3]	Πράμνιος. Ἔλεγεν οὖν τὸν μὲν	Ὅμηρον	ἐπικὸν εἶναι Σοφοκλέα, τὸν δὲ
[4, 5]	ὁ Κράντωρ πάντων δὴ μᾶλλον	Ὅμηρον	καὶ Εὐριπίδην, λέγων ἐργῶδες ἐν
[4, 6]	προσφιλέστερος. Ἀπεδέχετο δὲ πάντων μᾶλλον	Ὅμηρον,	οὗ καὶ εἰς ὕπνον ἰὼν
[4, 3]	εἶναι Σοφοκλέα, τὸν δὲ Σοφοκλέα	Ὅμηρον	τραγικόν. Ἐτελεύτησε δὲ γηραιὸς ἤδη
[4, 6]	πράγματα αὐτῷ παρέχοντος ἔφη· ἀκόλασθ´	ὁμιλεῖν	γίγνεται δούλων τέκνα. ἄλλου δὲ
[4, 7]	δὲ καὶ ἀθεώτερον προεφέρετο τοῖς	ὁμιλοῦσι,	τοῦτο Θεοδώρειον ἀπολαύσας. Καὶ ὕστερόν
[4, 1]	ιʹ Διαιρέσεις καὶ πρὸς τὰ	ὅμοια	ὑποθέσεις, Περὶ γενῶν καὶ εἰδῶν
[4, 3]	εὑρέθη προσπεπλασμένον αὐτοῦ διὰ τὴν)	ὁμοίαν	τῇ προειρημένῃ πρόφασιν. Καί ποτε
[4, 2]	προσέσθαι, ὥς φησι Μυρωνιανὸς ἐν	Ὁμοίοις.	Καὶ χρυσῷ στεφάνῳ τιμηθέντα ἐπάθλῳ
[4, 6]	ἐπὶ τὰ δεῖπνα πρὸς τοὺς	ὁμοιοτρόπους	μέν, πλὴν ἀλλ´ ἀπήντα. καὶ
[4, 1]	Διάλογοι τῶν περὶ τὴν πραγματείαν	ὁμοίων	αʹ βʹ γʹ δʹ εʹ
[4, 2]	ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Ἱστορικῶν	ὁμοίων	κεφαλαίων. Διεδέξατο δὲ Σπεύσιππον καὶ
[4, 3]	καὶ ξηρότητα τοῖς ἔργοις ἐπιτρέχειν,	ὁμοίως	δὲ κἀν τοῖς ἤθεσιν. Ἔφασκε
[4, 3]	οὐδὲν διατραπεὶς εἶρε τὸν λόγον	ὁμοίως·	ἦν δὲ περὶ σωφροσύνης. Ἀκούων
[4, 6]	δύο μὲν ὁμοπατρίους, δύο δὲ	ὁμομητρίους·	καὶ τῶν μὲν ὁμομητρίων πρεσβύτερον
[4, 6]	δὲ ὁμομητρίους· καὶ τῶν μὲν	ὁμομητρίων	πρεσβύτερον Πυλάδην, τῶν δὲ ὁμοπατρίων
[4, 2]	αʹ Περὶ βίων αʹ Περὶ	ὁμονοίας	αʹ Περὶ μαθητῶν αʹ βʹ
[4, 4]	ὁ Ἀντίγονος εἶναι παρὰ Κράντορι,	ὁμονόως	συμβιούντων τούτων τε καὶ Ἀρκεσιλάου.
[4, 6]	ἦν ὧν εἶχε δύο μὲν	ὁμοπατρίους,	δύο δὲ ὁμομητρίους· καὶ τῶν
[4, 6]	ὁμομητρίων πρεσβύτερον Πυλάδην, τῶν δὲ	ὁμοπατρίων	Μοιρέαν, ὃς ἦν αὐτῷ ἐπίτροπος.
[4, 4]	ἔννεπε κρύπτεσθαι, ξεῖνε, παρερχόμενος, ἄνδρας	ὁμοφροσύνῃ	μεγαλήτορας, ὧν ἄπο μῦθος ἱερὸς
[4, 2]	μύριοι> κβʹ δσλθʹ Ἀθηναῖοι δ'	ὅμως	αὐτὸν ὄντα τοιοῦτον ἐπίπρασκόν ποτε,
[4, 6]	γραφόντων αὐτὸς ἐσιώπησεν. ἀλλ´ οὖν	ὅμως	ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἐπρέσβευσεν εἰς
[4, 2]	ἀντιπροσαγορεῦσαι πρὶν ἢ τὸν λόγον	ὃν	ἔλεγε διαπεράνασθαι. Ἀτυφότατος δὲ ὢν
[4, 7]	πᾶν εἶδος λόγου σοφιστεύοντος· μεθ'	ὃν	Θεοφράστου διήκουσε τοῦ περιπατητικοῦ. Ἦν
[4, 6]	Ξάνθου τοῦ Ἀθηναίου μουσικοῦ· μεθ´	ὃν	Θεοφράστου διήκουσεν. ἔπειτα μετῆλθεν εἰς
[4, 3]	αὐτόν· Οὐκ ἀΐεις; Πολέμωνα κεκεύθαμεν,	ὃν	θέτο τῇδε ἀρρωστίη, τὸ δεινὸν
[4, 6]	τινὰ ἀναγκαίων, ἀξιώσας διατηρῆσαι· πρὸς	ὃν	καὶ γράφει ταυτί· Ἀρκεσίλαος Θαυμασίᾳ
[4, 6]	δὲ καὶ Ἱππονίκου τοῦ γεωμέτρου·	ὃν	καὶ ἔσκωψε τὰ μὲν ἄλλα
[4, 6]	ἄλλος ἐλεγείας, ἕτερος ἀγαλματοποιός· εἰς	ὃν	καὶ Σιμωνίδης ἐποίησεν ἐπίγραμμα τουτί·
[4, 3]	διατρίβων ἐν τῷ κήπῳ, παρ'	ὃν	οἱ μαθηταὶ μικρὰ καλύβια ποιησάμενοι
[4, 7]	μὲν παρῃτεῖτο τὰ Ἀκαδημαϊκά, καθ'	ὃν	χρόνον ἤκουε Κράτητος· εἶτ' ἐπανείλετο
[4, 7]	ἄλλων αἰσθήσεων. Μὴ δεῖν ἔφασκεν	ὀνειδίζειν	τὸ γῆρας, εἰς ὅ, ἔφη,
[4, 7]	ἀποφθέγματα χρειώδη πραγματείαν περιέχοντα. Οἷον	ὀνειδιζόμενος	ἐπὶ τῷ μὴ θηρᾶσαι μειράκιον,
[4, 7]	ἐν τῷ γελοίῳ διαφορῆσαι, φορτικοῖς	ὀνόμασι	κατὰ τῶν πραγμάτων χρώμενος. Διὰ
[4, 5]	δίφυιον. Ἦν δὲ καὶ δεινὸς	ὀνοματοποιῆσαι.	Τραγῳδὸν γοῦν ἀπελέκητον εἶπεν ἔχειν
[4, 6]	ἐν τῇ λαλιᾷ διαστατικὸς τῶν	ὀνομάτων,	ἐπικόπτης θ´ ἱκανῶς καὶ παρρησιαστής·
[4, 6]	δεινὸν εἶναι φωνῆς ἐμπλῆσαι καὶ	ὀνομάτων	καὶ ῥημάτων εὐπορίαν παρασχεῖν. Ἴωνα
[4, 2]	καὶ Ἐφ' οἷον ἵππον οἷον	ὄνον	ἀλείφω. Σεμνὸς δὲ τά τ'
[4, 7]	με ἀγοράζει τις ῥήτωρ νεώτερον	ὄντα	καὶ εὔχαριν· ὃς καὶ ἀποθνήσκων
[4, 6]	ἔσκωψε τὰ μὲν ἄλλα νωθρὸν	ὄντα	καὶ χασμώδη, ἐν δὲ τῇ
[4, 2]	δσλθʹ Ἀθηναῖοι δ' ὅμως αὐτὸν	ὄντα	τοιοῦτον ἐπίπρασκόν ποτε, τὸ μετοίκιον
[4, 7]	ὠφελεῖσθαι. Τῇ μὲν ἀνδρείᾳ νέους	ὄντας	ἔφη χρῆσθαι, τῇ δὲ φρονήσει
[4, 6]	καιρῷ. πειστικός τε ὑπὲρ ἅπανθ´	ὁντινοῦν·	παρ´ ὃ καὶ πλείους πρὸς
[4, 2]	ἡ ἀρετὴ αʹ Περὶ τοῦ	ὄντος	αʹ Περὶ εἱμαρμένης αʹ Περὶ
[4, 9]	ποτε Μέντορος τοῦ Βιθυνοῦ μαθητοῦ	ὄντος	καὶ παρ' αὐτὸν ἐλθόντος εἰς
[4, 6]	Ἥμονος δέ τινος Χίου ἀειδοῦς	ὄντος	καὶ ὑπολαμβάνοντος εἶναι καλοῦ καὶ
[4, 2]	τοῦ ἀνθρωπίνου εἰσδέξασθαι, καὶ ἑνὸς	ὄντος	κλινιδίου δεομένῃ μεταδοῦναι τῆς κατακλίσεως·
[4, 7]	θεῖον εἶναι, ὡς τῶν θεῶν	ὄντων	ὅταν Βίων θέλῃ νομίζειν. Τοιγὰρ
[4, 7]	ἀκούομεν θεοὺς ὡς οὐδέν εἰσιν	ὄντως.	Κεἰ μὲν τὸ δόγμα τοῦτ'
[4, 9]	Ὅθεν καὶ ἐκόμα καὶ ἔτρεφεν	ὄνυχας	ἀσχολίᾳ τῇ περὶ τοὺς λόγους.
[4, 5]	ὑπὸ Πολέμωνος, εἰπεῖν τῷ μήτ'	ὀξύτερον	μήτε βαρύτερον ἀκοῦσαι φθεγγομένου. Οὗτος
[4, 6]	εἰς τὴν σχολὴν καίπερ ὑπ´	ὀξύτητος	αὐτοῦ ἐπιπληττόμενοι. ἀλλ´ ἔφερον ἡδέως·
[4, 3]	ἅ φησιν Ἀριστοφάνης περὶ Εὐριπίδου,	Ὀξωτὰ	καὶ σιλφιωτά· Ἅπερ, ὡς αὐτός
[4, 8]	τὸν αὐτὸν τρόπον διὰ τῆς	ὀπῆς	ἐνίει εἰς τὴν στοάν· καὶ
[4, 8]	εἴσω τὸν δακτύλιον διὰ τῆς	ὀπῆς	ἐρρίπτει, ὡς μηδέποτ’ αὐτοῦ περιαιρεθείη
[4, 6]	αὐτοῦ ὑπ´ Ἀρίστωνος· πρόσθε Πλάτων,	ὄπιθεν	Πύρρων, μέσσος Διόδωρος. καὶ ὁ
[4, 6]	Ἄτταλον ἔχον οὕτω· Πέργαμος οὐχ	ὅπλοις	κλεινὴ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἵπποις
[4, 7]	θρασύσπλαγχνός τις ᾖ. Τοὺς φίλους	ὁποῖοι	ἂν ὦσι συντηρεῖν, ἵνα μὴ
[4, 6]	λέγων ἐπὶ τὸν ἐρώμενον ἀπιέναι	ὁπότ´	ἂν βούλοιτο ἀναγνῶναι. τόν τε
[4, 6]	καὶ τὸν Ἀντίγονον θεραπευόντων καὶ	ὁπότε	ἥκοι ἀπαντώντων αὐτὸς ἡσύχαζε, μὴ
[4, 6]	οἱ περὶ Ἱερώνυμον τὸν Περιπατητικόν,	ὁπότε	συνάγοι τοὺς φίλους εἰς τὴν
[4, 3]	φιλοσοφοκλῆς, καὶ μάλιστα ἐν ἐκείνοις	ὅπου	κατὰ τὸν κωμικὸν τὰ ποιήματα
[4, 9]	ἀμαθὴς γὰρ> ὃς οὔτι κάτοιδεν	ὅπως	δεδοίκει τὸ θανεῖν· ὅτε καὶ
[4, 7]	ἦν ἂν εἰκὸς λέγειν, φρονεῖν	ὅπως	δοκεῖ· κακῶς μέν, ἀλλ' ἔδοξε.
[4, 6]	ἀναγκαιοτάτην παρακατατίθεμαι, δίκαιος ἡμῖν εἶναι,	ὅπως	ὅσον ἐπὶ σοὶ τὰ κατ´
[4, 7]	τῶν ἄλλων ἀρετῶν ὅσον τὴν	ὅρασιν	τῶν ἄλλων αἰσθήσεων. Μὴ δεῖν
[4, 1]	ἦθος διέμεινε τοιοῦτος· καὶ γὰρ	ὀργίλος	καὶ ἡδονῶν ἥττων ἦν. Φασὶ
[4, 6]	πάντως τι ἀνεγίνωσκεν, ἀλλὰ καὶ	ὄρθρου	λέγων ἐπὶ τὸν ἐρώμενον ἀπιέναι
[4, 7]	ἕξεις κοινήν. Τὸ γῆρας ἔλεγεν	ὅρμον	εἶναι κακῶν· εἰς αὐτὸ γοῦν
[4, 6]	γάρ τοι κἀνέμων διέξοδοι θήλειαν	ὄρνιν,	πλὴν ὅταν τόκος παρῇ. ἔστι
[4, 1]	Περὶ νομοθεσίας, Μαθηματικός, Μανδρόβολος, Λυσίας,	Ὅροι,	Τάξεις ὑπομνημάτων. Στίχοι Μκβʹ δοεʹ
[4, 8]	τις, εἶτα νῦν καιρός; καὶ	ὅς·	εἶτα μηδὲ νῦν; Ἐτελεύτησε δὲ
[4, 9]	σχολῆς τῆσδ' ἐκκεκηρῦχθαι λέγω· καὶ	ὃς	ἀναστάς· Οἱ μὲν ἐκήρυσσον, τοὶ
[4, 2]	Κίρκη, τίς γάρ κεν ἀνήρ,	ὃς	ἐναίσιμος εἴη, πρὶν τλαίη πάσσασθαι
[4, 6]	βαλάντιον ὑπέθηκε τῷ προσκεφαλαίῳ· καὶ	ὃς	εὑρών, Ἀρκεσιλάου, φησί, τὸ παίγνιον.
[4, 7]	ἕτοιμος ὢν ὑπουργεῖν. Μωρὸς δ'	ὃς	ἤθελέν τινος μισθοῦ τὸ θεῖον
[4, 6]	Πυλάδην, τῶν δὲ ὁμοπατρίων Μοιρέαν,	ὃς	ἦν αὐτῷ ἐπίτροπος. ἤκουσε δὴ
[4, 7]	ῥήτωρ νεώτερον ὄντα καὶ εὔχαριν·	ὃς	καὶ ἀποθνήσκων κατέλιπέ μοι πάντα.
[4, 9]	Μοῦσα, θέλεις ἐλέγχειν; ἀμαθὴς γὰρ>	ὃς	οὔτι κάτοιδεν ὅπως δεδοίκει τὸ
[4, 6]	ς´, εἴσῃ μοι χάριν; καὶ	ὃς	τὰ ἐχόμενα· ἄγου με, ὦ
[4, 8]	τοῦτο τὰ θεραπόντια ἀπεσφράγιζε καὶ	ὅσα	ἐβούλετο ἐβάσταζεν· ἔπειτα τὸν δακτύλιον
[4, 2]	φασίν, ἀπένεμε σιωπῇ. Καὶ πλεῖστα	ὅσα	καταλέλοιπε συγγράμματα καὶ ἔπη καὶ
[4, 2]	αʹ Περὶ πολιτείας αʹ Περὶ	ὁσιότητος	αʹ Ὅτι παραδοτὴ ἡ ἀρετὴ
[4, 7]	βλέψας, ὁ πολλὰ χλευάσας βροτούς,	ὅσοι	θεοῖς ἔθυον, οὐ μοῦνον ἐσχάρης
[4, 6]	οἴκοι ἐς τοσοῦτον ἐθεράπευσεν, ἐς	ὅσον	ἀποκαταστῆσαι. Κράτητος δὲ ἐκλιπόντος κατέσχε
[4, 6]	παρακατατίθεμαι, δίκαιος ἡμῖν εἶναι, ὅπως	ὅσον	ἐπὶ σοὶ τὰ κατ´ ἐμὲ
[4, 1]	τὸ κοινὸν καὶ συνῳκείωσε καθ'	ὅσον	ἦν δυνατὸν ἀλλήλοις· καὶ πρῶτος
[4, 7]	τὴν φρόνησιν τῶν ἄλλων ἀρετῶν	ὅσον	τὴν ὅρασιν τῶν ἄλλων αἰσθήσεων.
[4, 5]	πρῶτον ἀειγενέων, Ἔρος, εἴπω, τῶν	ὅσσους	Ἔρεβός τε πάλαι βασίλειά τε
[4, 1]	φάναι, Ἀλλὰ μὴ σύ γε,	ὅστις	ὑπομένεις ζῆν τοιοῦτος ὤν. Καὶ
[4, 5]	στίχους· καὶ τὰς Θεοφράστου θέσεις	ὀστρέῳ	γεγράφθαι. Θαυμάζεται δὲ αὐτοῦ μάλιστα
[4, 7]	θέλῃ νομίζειν. Τοιγὰρ μάτην φρονῶν,	ὅτ'	ἦν ἅπας ὁ λέμφος ἄνθραξ,
[4, 7]	εἶναι, ὡς τῶν θεῶν ὄντων	ὅταν	Βίων θέλῃ νομίζειν. Τοιγὰρ μάτην
[4, 8]	ἄκροις. Ἦ σαφὲς ἦν· Διόνυσος	ὅταν	πολὺς ἐς δέμας ἔλθῃ, λῦσε
[4, 6]	κἀνέμων διέξοδοι θήλειαν ὄρνιν, πλὴν	ὅταν	τόκος παρῇ. ἔστι δὲ ταῦτα
[4, 1]	Μαντινικὴ καὶ Ἀξιοθέα ἡ Φλιασία.	Ὅτε	καὶ Διονύσιος πρὸς αὐτὸν γράφων
[4, 9]	κάτοιδεν ὅπως δεδοίκει τὸ θανεῖν·	ὅτε	καὶ φθισικήν ποτ' ἔχων κακίστην
[4, 9]	δοκεῖ περὶ τὴν τελευτὴν ἀνεστράφθαι,	ὅτε	συνεχὲς ἔλεγεν, ἡ συστήσασα φύσις
[4, 7]	ὡς αἰσθανομένους. Ἔλεγε δὲ συνεχὲς	ὅτι	αἱρετώτερόν ἐστι τὴν ὥραν ἄλλῳ
[4, 6]	φασί τινες, συνέγραψεν· οἱ δέ,	ὅτι	ἐφωράθη τινὰ διορθῶν, ἅ φασιν
[4, 6]	οὐ τόσσον ἐπεὶ θάνες, ἀλλ´	ὅτι	Μούσας ὕβρισας οὐ μετρίῃ χρησάμενος
[4, 6]	ἐν χλανίσιν ἀεὶ ἀναστρεφομένου εἰπόντος	ὅτι	οὐ δοκεῖ αὐτῷ ὁ σοφὸς
[4, 6]	ἔχοντα περαίνεσθαι, ὡς ἀνήνεγκεν αὐτῷ	ὅτι	οὐ δοκεῖ ἕτερον ἑτέρου μεῖζον
[4, 2]	πολιτείας αʹ Περὶ ὁσιότητος αʹ	Ὅτι	παραδοτὴ ἡ ἀρετὴ αʹ Περὶ
[4, 7]	τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες; Αἰσθόμενος	ὅτι	προδιαβέβληται, φησὶ πρὸς αὐτόν· Ἐμοὶ
[4, 9]	ἔθελεν λύσιν ἰσχέμεν· ἀλλ' ἀκούσας	ὅτι	φάρμακον Ἀντίπατρός τι> πιὼν ἀπέσβη,
[4, 1]	ἦν οὐχὶ Πλάτωνι πρὸς αἵματος·	οὐ	γὰρ ἀθυμῶν κάτθανεν ἂν διά
[4, 6]	γίνονται, ἐκ δὲ γάλλων ἄνδρες	οὐ	γίνονται. Λοιπὸν δὲ πρὸς τῷ
[4, 3]	ἔνθα ἦν κατὰ τὸν Φρύνιχον	Οὐ	γλύξις οὐδ' ὑπόχυτος, ἀλλὰ Πράμνιος.
[4, 5]	δὲ πανταχόθεν προσῄεσαν αὐτῷ, νομίζοντες	οὐ	διὰ νόσον, ἀλλὰ βούλεσθαι αὐτόθι
[4, 6]	χλανίσιν ἀεὶ ἀναστρεφομένου εἰπόντος ὅτι	οὐ	δοκεῖ αὐτῷ ὁ σοφὸς ἐρασθήσεσθαι,
[4, 6]	περαίνεσθαι, ὡς ἀνήνεγκεν αὐτῷ ὅτι	οὐ	δοκεῖ ἕτερον ἑτέρου μεῖζον εἶναι,
[4, 2]	εἰπεῖν, Παρ' ἐμοὶ γὰρ πόκος	οὐ	κνάπτεται. Εἰπόντος δὲ Διονυσίου πρὸς
[4, 6]	πρὸς τὸν θρασύτερον διαλεγόμενον νεανίσκον,	οὐ	λήψεταί τις, ἔφη, τοῦτον ἀστραγάλῳ;
[4, 3]	ἀρρωστίη, τὸ δεινὸν ἀνθρώποις πάθος.	Οὐ	μᾶλλον Πολέμωνα, τὸ σῶμα δέ·
[4, 6]	τερατοῦντο ἠλέματον δεικνύντες, ὁθούνεκεν ὀχλοάρεσκος.	οὐ	μέγα πρῆγμα, τάλας· τί πλατύνεαι
[4, 6]	θάνες, ἀλλ´ ὅτι Μούσας ὕβρισας	οὐ	μετρίῃ χρησάμενος κύλικι. Γεγόνασι δὲ
[4, 6]	τάλας· τί πλατύνεαι ἠλίθιος ὥς;	Οὐ	μὴν ἀλλ´ οὕτως ἄτυφος ἦν
[4, 3]	φιλογενναῖον ἐτιμᾶτο ἐν τῇ πόλει.	Οὐ	μὴν ἀλλὰ καὶ ἐκπεπατηκὼς ἦν
[4, 1]	ἐπὶ τῶν αὐτῶν Πλάτωνι δογμάτων.	Οὐ	μὴν τό γ' ἦθος διέμεινε
[4, 4]	ἀλλήλω ἐφιλείτην ὥστε καὶ ζῶντε	οὐ	μόνον τῶν αὐτῶν ἤστην ἐπιτηδευμάτων,
[4, 7]	χλευάσας βροτούς, ὅσοι θεοῖς ἔθυον,	οὐ	μοῦνον ἐσχάρης ὕπερ βωμῶν τε
[4, 7]	τὸν ταριχέμπορον γένος Βορυσθενίτης, ἔχων	οὐ	πρόσωπον, ἀλλὰ συγγραφὴν ἐπὶ τοῦ
[4, 6]	ἐχρῆτο τῷ Φήμ´ ἐγώ, καί,	Οὐ	συγκαταθήσεται τούτοις ὁ δεῖνα, εἰπὼν
[4, 6]	ἐκτὸς ὄλισθες ἑῶν; οἰκτείρω ς´	οὐ	τόσσον ἐπεὶ θάνες, ἀλλ´ ὅτι
[4, 6]	ἀλλὰ γὰρ εἰς Ἀχέροντα τὸν	οὐ	φατὸν ἶσα κέλευθα, ὡς αἶνος
[4, 4]	χρυσοῦ γένους. Καὶ γὰρ ἤστην	οὐ	φιλοδημώδει· ἀλλ' οἷον Διονυσόδωρόν ποτέ
[4, 4]	ἀπὸ τῆς αἱρέσεως ἐπικαλούμενον, περὶ	οὗ	καὶ αὐτοῦ λέξομεν ἐχομένως Ἀρκεσιλάου.
[4, 6]	πρὶν ἀπαίρειν εἰς Ἀθήνας, μεθ´	οὗ	καὶ εἰς Σάρδεις ἀπεδήμησεν· ἔπειτα
[4, 6]	Ἀπεδέχετο δὲ πάντων μᾶλλον Ὅμηρον,	οὗ	καὶ εἰς ὕπνον ἰὼν πάντως
[4, 9]	μαθηταί, ἐλλογιμώτατος δὲ Κλειτόμαχος· περὶ	οὗ	καὶ λεκτέον. Γέγονε μέντοι καὶ
[4, 8]	Εὐάνδρου διεδέξατο Ἡγησίνους Περγαμηνός, ἀφ’	οὗ	Καρνεάδης. Χάριεν δ’ εἰς τὸν
[4, 4]	μαθητὰς ἐλλογίμους· ὧν Ἀρκεσίλαον περὶ	οὗ	λέξομεν διήκουσε γὰρ καὶ τούτου-
[4, 4]	συνών, τέταρτος ὁ κύων περὶ	οὗ	λέξομεν, πέμπτος φιλόσοφος περιπατητικός, ἕκτος
[4, 7]	δέκατος ἀγαλματοποιὸς Κλαζομένιος ἢ Χῖος,	οὗ	μέμνηται καὶ Ἱππῶναξ. ~ΛΑΚΥΔΗΣ. Λακύδης
[4, 7]	μελικὸς ποιητής· ὄγδοος Μιλήσιος ἀνδριαντοποιός,	οὗ	μέμνηται καὶ Πολέμων· ἔνατος ποιητὴς
[4, 7]	ὁ Φερεκύδῃ τῷ Συρίῳ συνακμάσας,	οὗ	φέρεται βιβλία δύο Ἰάδι· ἔστι
[4, 7]	Σολεύς, Αἰθιοπικὰ γεγραφώς· ἕκτος ῥητορικός,	οὗ	φέρεται ἐννέα βιβλία Μουσῶν ἐπιγραφόμενα·
[4, 10]	Ἀκαδημαϊκοὺς ὁ Τίμων οὕτω διασύρει·	οὐδ'	Ἀκαδημαϊκῶν πλατυρημοσύνης ἀναλίστου. Ἡμεῖς δὲ
[4, 7]	λίπει, θυήμασιν θεῶν ἔδαισε ῥῖνας·	οὐδ'	εἶπε μοῦνον, Ἤλιτον, σύγγνωτε τοῖς
[4, 3]	κατὰ τὸν Φρύνιχον Οὐ γλύξις	οὐδ'	ὑπόχυτος, ἀλλὰ Πράμνιος. Ἔλεγεν οὖν
[4, 6]	καλὸς ᾖ τις ὥσπερ σὺ	οὐδ´	ἐὰν οὕτω καλὰ ἱμάτια ἔχῃ;
[4, 6]	ὁ σοφὸς ἐρασθήσεσθαι, ἔφη, πότερον	οὐδ´	ἐὰν οὕτω καλὸς ᾖ τις
[4, 6]	χαλεπῆς τετυχηκέναι ἔφη· τισὶ δὲ	οὐδὲ	ἀπεκρίνετο. πρὸς δὲ τὸν δανειστικὸν
[4, 6]	δὲ τὸ περὶ πάντων ἐπέχειν	οὐδὲ	βιβλίον, φασί τινες, συνέγραψεν· οἱ
[4, 7]	θεοὺς εἶναι λέγων, ὁ νηὸν	οὐδὲ	βλέψας, ὁ πολλὰ χλευάσας βροτούς,
[4, 3]	πρὸς κρέας μέγα. Ἀλλὰ μὴν	οὐδὲ	καθίζων ἔλεγε πρὸς τὰς θέσεις,
[4, 6]	φίλων καὶ ἀποστεροῦντος οὐκ ἀπῄτησεν	οὐδὲ	προσεποιήθη. οἱ δέ φασιν ἐπίτηδες
[4, 6]	τέκνα. ἄλλου δὲ πολλὰ φλυαροῦντος	οὐδὲ	τίτθης αὐτὸν χαλεπῆς τετυχηκέναι ἔφη·
[4, 6]	ἑτέρου μεῖζον εἶναι, ἠρώτησεν εἰ	οὐδὲ	τὸ δεκαδάκτυλον τοῦ ἑξαδακτύλου. Ἥμονος
[4, 7]	τὰ φίλων. Παρ' ὃ καὶ	οὐδεὶς	αὐτοῦ μαθητὴς ἐπιγράφεται, τοσούτων αὐτῷ
[4, 6]	ἑβδομηκοστόν, ἀποδεχθεὶς πρὸς Ἀθηναίων ὡς	οὐδείς.	Ἔστι καὶ εἰς τοῦτον ἡμῶν
[4, 7]	Μενέδημε, νύκτωρ συνδέομαι Βίωνι καὶ	οὐδὲν	ἄτοπον δοκῶ γε πεπονθέναι. Πολλὰ
[4, 3]	Ξενοκράτους ᾖξε σχολήν· ὁ δὲ	οὐδὲν	διατραπεὶς εἶρε τὸν λόγον ὁμοίως·
[4, 7]	Σκύθισσα, λέγειν ἀκούομεν θεοὺς ὡς	οὐδέν	εἰσιν ὄντως. Κεἰ μὲν τὸ
[4, 9]	καὶ διαλύσεται δή. Ὁ μὲν	οὐδὲν	ἔλασσον ἔβη κατὰ γῆς, ἐνῆν
[4, 7]	ἦν· εἰ δὲ μὴ εἶχεν,	οὐδὲν	ἐποίει παράδοξον. Εὔκολον ἔφασκε τὴν
[4, 9]	μαθηταὶ συνέγραψαν· αὐτὸς δὲ κατέλιπεν	οὐδέν.	Ἔστι καὶ εἰς τοῦτον ἡμῶν
[4, 6]	Ἐπικούρειον, ἐκ δὲ τῶν Ἐπικουρείων	οὐδέποτε,	ἔφη, ἐκ μὲν γὰρ ἀνδρῶν
[4, 8]	τὴν στοάν· καὶ τοῦτο ποιοῦντα	οὐδεπώποτε	ἐφωράθη. Ὁ γοῦν Λακύδης ἐσχόλαζεν
[4, 3]	Καὶ ἔστιν ἡμῶν εἰς αὐτόν·	Οὐκ	ἀΐεις; Πολέμωνα κεκεύθαμεν, ὃν θέτο
[4, 2]	οὗτος καὶ δείξας τὸν ἴδιον,	Οὐκ	ἄν γε, ἔφη, τὶς πρότερον
[4, 1]	μὴ Σπεύσιππον ἐμάνθανον ὧδε θανεῖσθαι,	οὐκ	ἂν ἔπεισέ μέ τις τόδε
[4, 9]	Εἰ μὴ γὰρ ἦν Χρύσιππος,	οὐκ	ἂν ἦν ἐγώ. Φιλόπονος δ'
[4, 2]	τε πρὸς τοὺς πυνθανομένους ὡς	οὐκ	ἀπ' ἀνδρός, ἀλλ' ἀπ' ἀνδριάντος
[4, 6]	εἰς ὑποδοχὴν φίλων καὶ ἀποστεροῦντος	οὐκ	ἀπῄτησεν οὐδὲ προσεποιήθη. οἱ δέ
[4, 9]	φθισικήν ποτ' ἔχων κακίστην νόσον,	οὐκ	ἔθελεν λύσιν ἰσχέμεν· ἀλλ' ἀκούσας
[4, 6]	συμπείθοντος ὥστ´ ἀσπάσασθαι τὸν Ἀντίγονον,	οὐκ	ἐπείσθη, ἀλλ´ ἕως πυλῶν ἐλθὼν
[4, 6]	εἰς Δημητριάδα πρὸς Ἀντίγονον καὶ	οὐκ	ἐπέτυχε. τὸ πᾶν δὴ διέτριβεν
[4, 2]	ἀποθανούσης. Τέταρτος φιλόσοφος, ἐλεγείαν γεγραφὼς	οὐκ	ἐπιτυχῶς. Ἴδιον δέ· ποιηταὶ μὲν
[4, 2]	μὴ ἐκδιδόναι. Σκωπτόμενος ὑπὸ Βίωνος	οὐκ	ἔφη αὐτῷ ἀποκρινεῖσθαι· μηδὲ γὰρ
[4, 2]	φοιτᾶν, Πορεύου, ἔφη· λαβὰς γὰρ	οὐκ	ἔχεις φιλοσοφίας. Οἱ δὲ τοῦτό
[4, 7]	ἐλθεῖν. Πρὸς τὸν βάσκανον ἐσκυθρωπακότα,	Οὐκ	οἶδα, ἔφη, πότερον σοὶ κακὸν
[4, 8]	Ἀρκεσίλαον διαδεξάμενος, ἀνὴρ σεμνότατος καὶ	οὐκ	ὀλίγους ἐσχηκὼς ζηλωτάς· φιλόπονός τε
[4, 9]	εἰσκομίσαντος δὲ καὶ εἰπόντος, Κεκόμικα,	Οὐκοῦν,	εἰπεῖν, σὺ ἀναγίνωσκε. Τούτου πολλοὶ
[4, 3]	τὴν διάθεσιν ἑαυτοῖς μάχεσθαι. Ἦν	οὖν	ἀστεῖός τις καὶ γενναῖος, παρῃτημένος
[4, 6]	πένης ἦν, χαρίσασθαι. ἦν μὲν	οὖν	αὐτῷ καὶ ἐν Πιτάνῃ περιουσία,
[4, 6]	διαφθείρετε, κἀγὼ τὰ ὑμέτερα. ἤχθετο	οὖν	δὴ τοῖς μὴ καθ´ ὥραν
[4, 6]	παραχωρεῖν ἔφη. διὰ ταῦτα δὴ	οὖν	ἔδακνόν τε αὐτὸν οἱ προειρημένοι
[4, 9]	τῆς ἀπαλλαγῆς καί φησι, Δότε	οὖν	κἀμοί· τῶν δὲ εἰπόντων, Τί;
[4, 6]	τὴν πρὸς ἡμᾶς οἰκειότητα. πειρῶ	οὖν,	μεμνημένος διότι σοι πίστιν τὴν
[4, 6]	παρακλητικὰ γραφόντων αὐτὸς ἐσιώπησεν. ἀλλ´	οὖν	ὅμως ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἐπρέσβευσεν
[4, 7]	τῶν πραγμάτων χρώμενος. Διὰ δὴ	οὖν	τὸ παντὶ εἴδει κεκρᾶσθαι λόγου
[4, 3]	περιπατῶν δὲ ἐπεχείρει. Διὰ δὴ	οὖν	τὸ φιλογενναῖον ἐτιμᾶτο ἐν τῇ
[4, 7]	Ἀθηναίων τὰ φιλοσοφούμενα ἐδίδασκε· πρὸς	οὖν	τὸν αἰτιασάμενον ἔφη, πυροὺς ἐκόμισα
[4, 3]	οὐδ' ὑπόχυτος, ἀλλὰ Πράμνιος. Ἔλεγεν	οὖν	τὸν μὲν Ὅμηρον ἐπικὸν εἶναι
[4, 6]	καὶ Πυθοκλῆς ὁ τοῦ Βουσέλου·	οὓς	καταλαβὼν ὑπ´ ἀνεξικακίας παραχωρεῖν ἔφη.
[4, 5]	τὴν οὐσίαν καταλιπεῖν Ἀρκεσιλάῳ, ταλάντων	οὖσαν	δυοκαίδεκα. Καὶ ἐρωτηθέντα πρὸς αὐτοῦ
[4, 7]	τὴν οὐσίαν κέκτηται, ἀλλ' ἡ	οὐσία	τοῦτον. Ἔλεγε τοὺς μικρολόγους τῶν
[4, 5]	θαυμασθῆναι. Λέγεται δὲ καὶ τὴν	οὐσίαν	καταλιπεῖν Ἀρκεσιλάῳ, ταλάντων οὖσαν δυοκαίδεκα.
[4, 7]	μικρολόγον, Οὐχ οὗτος, ἔφη, τὴν	οὐσίαν	κέκτηται, ἀλλ' ἡ οὐσία τοῦτον.
[4, 6]	περιὼν δὲ οὔτε γύναιον εἰσηγάγετο	οὔτ´	ἐπαιδοποιήσατο. τρεῖς τε διαθήκας ποιησάμενος
[4, 2]	τὸν δὲ μηδέτερον τούτων ποιεῖν.	Οὔτε	γὰρ ὁ Φίλιππος αὐτὸν προσίετο
[4, 6]	εἰς Ἀθήνας ἀπήγαγε. περιὼν δὲ	οὔτε	γύναιον εἰσηγάγετο οὔτ´ ἐπαιδοποιήσατο. τρεῖς
[4, 9]	θέλεις ἐλέγχειν; ἀμαθὴς γὰρ> ὃς	οὔτι	κάτοιδεν ὅπως δεδοίκει τὸ θανεῖν·
[4, 5]	Μούσαις Κράντωρ, καὶ γήρως ἤλυθεν	οὔτι	πρόσω. Γῆ, σὺ δὲ τεθνεῶτα
[4, 2]	Ἀλεξανδρεύς. ~ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ. Ξενοκράτης Ἀγαθήνορος Χαλκηδόνιος·	οὗτος	ἐκ νέου Πλάτωνος ἤκουσεν, ἀλλὰ
[4, 10]	ποιητὴς ψυχρός. ~ΚΛΕΙΤΟΜΑΧΟΣ Κλειτόμαχος Καρχηδόνιος.	οὗτος	ἐκαλεῖτο μὲν Ἀσδρούβας καὶ τῇ
[4, 6]	τρίτῳ Χρονικῶν, Πιταναῖος τῆς Αἰολίδος.	οὗτός	ἐστιν ὁ τῆς μέσης Ἀκαδημείας
[4, 8]	Ἱππῶναξ. ~ΛΑΚΥΔΗΣ. Λακύδης Ἀλεξάνδρου Κυρηναῖος.	Οὗτός	ἐστιν ὁ τῆς νέας Ἀκαδημείας
[4, 7]	ἐγκοπήν. Πρὸς πλούσιον μικρολόγον, Οὐχ	οὗτος,	ἔφη, τὴν οὐσίαν κέκτηται, ἀλλ'
[4, 2]	τις αὐτοῦ τὸν τράχηλον, παρὼν	οὗτος	καὶ δείξας τὸν ἴδιον, Οὐκ
[4, 5]	ὀξύτερον μήτε βαρύτερον ἀκοῦσαι φθεγγομένου.	Οὗτος	νοσήσας εἰς τὸ Ἀσκληπιεῖον ἀνεχώρησε
[4, 9]	παρῃτεῖτο διὰ τὰς προειρημένας αἰτίας.	Οὗτός	ποτε Μέντορος τοῦ Βιθυνοῦ μαθητοῦ
[4, 7]	Ἀβδηρίτης, Ἀτθίδι γεγραφὼς καὶ Ἰάδι·	οὗτος	πρῶτος εἶπεν εἶναί τινας οἰκήσεις
[4, 1]	παρ' ἑκόντων καὶ ἀκόντων λαμβάνεις.	Οὗτος	πρῶτος, καθά φησι Διόδωρος ἐν
[4, 9]	ὡς Ἀλέξανδρος ἐν Διαδοχαῖς, Κυρηναῖος.	Οὗτος	τὰ τῶν Στωικῶν βιβλία ἀναγνοὺς
[4, 7]	τέχνας ῥητορικὰς γεγραφώς· τρίτος αὐτὸς	οὗτος·	τέταρτος Δημοκρίτειος καὶ μαθηματικός, Ἀβδηρίτης,
[4, 7]	πονηροῖς κεχρῆσθαι ἢ χρηστοὺς παρῃτῆσθαι.	Οὗτος	τὴν ἀρχὴν μὲν παρῃτεῖτο τὰ
[4, 1]	Τιμόθεος ἐν τῷ Περὶ βίων.	Οὗτος,	φησί, πρὸς τὸν ἐρῶντα πλούσιον
[4, 9]	τὸν γυμνασίαρχον προσπέμψαι αὐτῷ μὴ	οὕτω	βοᾶν· τὸν δὲ εἰπεῖν, Καὶ
[4, 10]	δὲ τοὺς Ἀκαδημαϊκοὺς ὁ Τίμων	οὕτω	διασύρει· οὐδ' Ἀκαδημαϊκῶν πλατυρημοσύνης ἀναλίστου.
[4, 6]	τις ὥσπερ σὺ οὐδ´ ἐὰν	οὕτω	καλὰ ἱμάτια ἔχῃ; ἐπεὶ δὲ
[4, 6]	ἐρασθήσεσθαι, ἔφη, πότερον οὐδ´ ἐὰν	οὕτω	καλὸς ᾖ τις ὥσπερ σὺ
[4, 6]	φέρεται ἐπίγραμμα εἰς Ἄτταλον ἔχον	οὕτω·	Πέργαμος οὐχ ὅπλοις κλεινὴ μόνον,
[4, 6]	ἀπίω τὸν εἰς ἐμὲ ἐκτενῶς	οὕτω	πεφιλοτιμημένον. ἀξιοπιστότατος δ´ εἶ τῶν
[4, 4]	διεδέξατο τὴν σχολὴν αὐτοῦ. Καὶ	οὕτως	ἀλλήλω ἐφιλείτην ὥστε καὶ ζῶντε
[4, 6]	ἠλίθιος ὥς; Οὐ μὴν ἀλλ´	οὕτως	ἄτυφος ἦν ὥστε τοῖς μαθηταῖς
[4, 3]	μειράκιον κατ' ὀλίγον ἐθηράθη καὶ	οὕτως	ἐγένετο φιλόπονος ὡς ὑπερβάλλεσθαι τοὺς
[4, 2]	αὐτῷ τοὺς μαθητάς· τὸν δὲ	οὕτως	εἶναι ἐγκρατῆ ὥστε καὶ τομὰς
[4, 7]	ὣς κατέστρεψε καὶ ἡμεῖς αὐτὸν	οὕτως	ᾐτιασάμεθα· Βίωνα, τὸν Βορυσθένης ἔφυσε
[4, 6]	ὁ Τίμων ἐπ´ αὐτοῦ φησιν	οὕτως	τῇ γὰρ ἔχων Μενεδήμου ὑπὸ
[4, 3]	ἀκόλαστός τε καὶ διακεχυμένος ἦν	οὕτως	ὥστε καὶ περιφέρειν ἀργύριον πρὸς
[4, 5]	Θεαίτητος ὁ ποιητὴς περὶ αὐτοῦ	οὑτωσί·	Ἥνδανεν ἀνθρώποις, ὁ δ' ἐπὶ
[4, 8]	πολυποσίας. Καὶ αὐτῷ προσεπαίξαμεν ἡμεῖς	οὑτωσί·	Καὶ σέο, Λακύδη, φάτιν ἔκλυον
[4, 6]	διὸ καὶ πάλιν ὁ Τίμων	οὑτωσὶ	περὶ αὐτοῦ· καὶ νόον αἱμυλίοις
[4, 2]	Φαμὲν δὲ καὶ εἰς τοῦτον	οὑτωσί·	Χαλκῇ προσκόψας λεκάνῃ ποτὲ καὶ
[4, 7]	ἐπὶ τῷ μὴ θηρᾶσαι μειράκιον,	Οὐχ	οἷόν τε, εἶπεν, ἁπαλὸν τυρὸν
[4, 6]	εἰς Ἄτταλον ἔχον οὕτω· Πέργαμος	οὐχ	ὅπλοις κλεινὴ μόνον, ἀλλὰ καὶ
[4, 7]	προκοπῆς ἐγκοπήν. Πρὸς πλούσιον μικρολόγον,	Οὐχ	οὗτος, ἔφη, τὴν οὐσίαν κέκτηται,
[4, 1]	τις τόδε λέξαι, ὡς ἦν	οὐχὶ	Πλάτωνι πρὸς αἵματος· οὐ γὰρ
[4, 2]	πρὶν λύσασθ' ἑτάρους καὶ ἐν	ὀφθαλμοῖσιν	ἰδέσθαι; καὶ τὸν ἀποδεξάμενον τὴν
[4, 5]	ταφῆναι, εἰπεῖν· Ἐν γῆς φίλης	ὄχθοισι	κρυφθῆναι καλόν. Λέγεται δὲ καὶ
[4, 6]	σπίζαι τερατοῦντο ἠλέματον δεικνύντες, ὁθούνεκεν	ὀχλοάρεσκος.	οὐ μέγα πρῆγμα, τάλας· τί
[4, 6]	τοῦτον τὸν τρόπον· ὣς εἰπὼν	ὄχλοιο	περίστασιν εἰσκατέδυνεν. οἱ δέ μιν
[4, 8]	τὰς εἰκόνας πόρρωθεν δεῖν θεωρεῖσθαι.	Ὀψὲ	δὲ αὐτῷ γεωμετροῦντι λέγει τις,
[4, 9]	ἐς ᾅδην. Λέγεται καὶ τὰς	ὄψεις	νυκτὸς ὑποχυθῆναι καὶ ἀγνοεῖν· κελεῦσαί

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/05/2009