Livre, Chapitre
[4, 6]	προενεγκάμενος· ὦ παρθέν´, εἰ σώσαιμί	ς´,	εἴσῃ μοι χάριν; καὶ ὃς
[4, 6]	Ἀρκεσίλαον ἔφη· ἔξεστ´ ἐρωτᾶν πότνιά	ς´	ἢ σιγὴν ἔχω; ὑπολαβὼν ἔφη·
[4, 6]	φρενῶν ἐκτὸς ὄλισθες ἑῶν; οἰκτείρω	ς´	οὐ τόσσον ἐπεὶ θάνες, ἀλλ´
[4, 6]	Ἀθήνας, μεθ´ οὗ καὶ εἰς	Σάρδεις	ἀπεδήμησεν· ἔπειτα Ξάνθου τοῦ Ἀθηναίου
[4, 8]	Ἀΐδην ποσσὶν ἔσυρες ἄκροις. Ἦ	σαφὲς	ἦν· Διόνυσος ὅταν πολὺς ἐς
[4, 5]	γε Κύπριδος υἷα περίφρονος, ἠέ	σε	Γαίης, ἢ Ἀνέμων· τοῖος σὺ
[4, 5]	πελάγεσσιν ὑπ' εὐρέος Ὠκεανοῖο· ἤ	σέ	γε Κύπριδος υἷα περίφρονος, ἠέ
[4, 6]	Διογένει διαθήκας ἐμαυτοῦ κομίσαι πρὸς	σέ·	διὰ γὰρ τὸ πολλάκις ἀρρωστεῖν
[4, 6]	εἴ τι γένοιτο ἀλλοῖον, μήτι	σὲ	ἠδικηκὼς ἀπίω τὸν εἰς ἐμὲ
[4, 5]	ὅ τοι γένος ἀμφίσβητον, ἤ	σε	θεῶν τὸν πρῶτον ἀειγενέων, Ἔρος,
[4, 5]	εἰς αὐτὸν ἡμῶν· Ἐπέκλυσε καὶ	σέ,	Κράντορ, ἡ νόσων κακίστη, χοὔτω
[4, 9]	δ' αὐτοῦ φασιν ἔκλειψιν γενέσθαι	σελήνης,	συμπάθειαν, ὡς ἂν εἴποι τις,
[4, 2]	οἷον ἵππον οἷον ὄνον ἀλείφω.	Σεμνὸς	δὲ τά τ' ἄλλα Ξενοκράτης
[4, 8]	κατάρξας καὶ Ἀρκεσίλαον διαδεξάμενος, ἀνὴρ	σεμνότατος	καὶ οὐκ ὀλίγους ἐσχηκὼς ζηλωτάς·
[4, 4]	ποτέ φασι τὸν αὐλητὴν εἰπεῖν,	σεμνυνόμενον	ἐπὶ τῷ μηδένα τῶν κρουμάτων
[4, 8]	αὐτῷ προσεπαίξαμεν ἡμεῖς οὑτωσί· Καὶ	σέο,	Λακύδη, φάτιν ἔκλυον ὡς ἄρα
[4, 5]	ἀνθρώποις ἠδ' ἐσθλά· τὸ καὶ	σέο	σῶμα δίφυιον. Ἦν δὲ καὶ
[4, 5]	ἕστηκεν Ἀκαδήμεια καὶ Σόλοι, πατρίς	σευ.	~ΑΡΚΕΣΙΛΑΟΣ. Ἀρκεσίλαος Σεύθου (ἢ Σκύθου,
[4, 6]	Σόλοι, πατρίς σευ. ~ΑΡΚΕΣΙΛΑΟΣ. Ἀρκεσίλαος	Σεύθου	(ἢ Σκύθου, ὡς Ἀπολλόδωρος ἐν
[4, 6]	δ´ ἱερὴ Θυάτειρα· ὦ Μηνόδωρε,	σὴ	πατρίς, Καδαυάδη. ἀλλὰ γὰρ εἰς
[4, 6]	ὡς αἶνος ἀνδρῶν, πάντοθεν μετρεύμενα.	σῆμα	δέ τοι τόδ´ ἔρεξεν ἀριφραδὲς
[4, 6]	ἔξεστ´ ἐρωτᾶν πότνιά ς´ ἢ	σιγὴν	ἔχω; ὑπολαβὼν ἔφη· γύναι, τί
[4, 2]	Πλάτωνος ἤκουσεν, ἀλλὰ καὶ εἰς	Σικελίαν	αὐτῷ συναπεδήμησεν. Ἦν δὲ τὴν
[4, 3]	Ἀριστοφάνης περὶ Εὐριπίδου, Ὀξωτὰ καὶ	σιλφιωτά·	Ἅπερ, ὡς αὐτός φησι, Καταπυγοσύνη
[4, 6]	ἕτερος ἀγαλματοποιός· εἰς ὃν καὶ	Σιμωνίδης	ἐποίησεν ἐπίγραμμα τουτί· Ἀρτέμιδος τόδ´
[4, 2]	καὶ ὥραν μίαν, φασίν, ἀπένεμε	σιωπῇ.	Καὶ πλεῖστα ὅσα καταλέλοιπε συγγράμματα
[4, 5]	φλοιοῦ μεστήν· καί τινος ποιητοῦ	σκίφης	μεστοὺς εἶναι τοὺς στίχους· καὶ
[4, 6]	νήξομαι εἰς Πύρρωνα καὶ εἰς	σκολιὸν	Διόδωρον. Ἦν δὲ καὶ ἀξιωματικώτατος
[4, 7]	τε καὶ Φιλωνίδης ἱστοροῦντες αὐτά·	σκόπει	δέ με ἐξ ἐμαυτοῦ. Καὶ
[4, 7]	Βίωνα, τὸν Βορυσθένης ἔφυσε γῆ	Σκύθισσα,	λέγειν ἀκούομεν θεοὺς ὡς οὐδέν
[4, 6]	σευ. ~ΑΡΚΕΣΙΛΑΟΣ. Ἀρκεσίλαος Σεύθου (ἢ	Σκύθου,	ὡς Ἀπολλόδωρος ἐν τῷ τρίτῳ
[4, 2]	τά τ' ἄλλα Ξενοκράτης καὶ	σκυθρωπὸς	ἀεί, ὥστε αὐτῷ λέγειν συνεχὲς
[4, 7]	εὐμαρῶς τράχηλον εἰς ἐπῳδὴν καὶ	σκυτίσιν	βραχίονας πεπεισμένως ἔδησε· ῥάμνον τε
[4, 2]	τὴν τραγῳδίαν ὑπὸ τῆς κωμῳδίας	σκωπτομένην	ἀποκρίσεως ἀξιοῦν. Πρός τε τὸν
[4, 2]	τὸν ἱκέτην δεῖν μὴ ἐκδιδόναι.	Σκωπτόμενος	ὑπὸ Βίωνος οὐκ ἔφη αὐτῷ
[4, 1]	πλούσιον ἀμόρφου ἔφη, Τί δέ	σοι	δεῖ τούτου; ἐγὼ γάρ σοι
[4, 1]	σοι δεῖ τούτου; ἐγὼ γάρ	σοι	δέκα ταλάντων εὐμορφοτέραν εὑρήσω. Καταλέλοιπε
[4, 7]	ἐσκυθρωπακότα, Οὐκ οἶδα, ἔφη, πότερον	σοὶ	κακὸν γέγονεν ἢ ἄλλῳ ἀγαθόν.
[4, 6]	οἰκειότητα. πειρῶ οὖν, μεμνημένος διότι	σοι	πίστιν τὴν ἀναγκαιοτάτην παρακατατίθεμαι, δίκαιος
[4, 7]	λιπαροῦντα αὐτῷ συλλαβέσθαι, Τὸ ἱκανόν	σοι	ποιήσω, φησίν, ἐὰν παρακλήτους πέμψῃς
[4, 6]	ἡμῖν εἶναι, ὅπως ὅσον ἐπὶ	σοὶ	τὰ κατ´ ἐμὲ εὐσχημόνως ᾖ
[4, 7]	καὶ ἓξ τὴν ἡμέραν. Πέμπτος	Σολεύς,	Αἰθιοπικὰ γεγραφώς· ἕκτος ῥητορικός, οὗ
[4, 5]	Ταρσεὺς φιλόσοφος Ἀκαδημαϊκός. ~ΚΡΑΝΤΩΡ. Κράντωρ	Σολεὺς	θαυμαζόμενος ἐν τῇ ἑαυτοῦ πατρίδι
[4, 5]	δὲ χήρη ἕστηκεν Ἀκαδήμεια καὶ	Σόλοι,	πατρίς σευ. ~ΑΡΚΕΣΙΛΑΟΣ. Ἀρκεσίλαος Σεύθου
[4, 1]	φησι· Καὶ ἐκ τῆς Ἀρκαδικῆς	σου	μαθητρίας ἔστι καταμαθεῖν τὴν σοφίαν.
[4, 1]	σου μαθητρίας ἔστι καταμαθεῖν τὴν	σοφίαν.	Καὶ Πλάτων μὲν ἀτελεῖς φόρων
[4, 4]	δαιμονίου στόματος, καὶ βίοτος καθαρὸς	σοφίας	ἐπὶ θεῖον ἐκόσμει αἰῶν' ἀστρέπτοις
[4, 2]	βʹ γʹ δʹ εʹ Περὶ	σοφίας	Περὶ πλούτου αʹ Ἀρκὰς αʹ
[4, 7]	ἀθέου κατὰ πᾶν εἶδος λόγου	σοφιστεύοντος·	μεθ' ὃν Θεοφράστου διήκουσε τοῦ
[4, 7]	τὰ μὲν ἄλλα πολύτροπος καὶ	σοφιστὴς	ποικίλος καὶ πλείστας ἀφορμὰς δεδωκὼς
[4, 3]	ἐπικὸν εἶναι Σοφοκλέα, τὸν δὲ	Σοφοκλέα	Ὅμηρον τραγικόν. Ἐτελεύτησε δὲ γηραιὸς
[4, 3]	τὸν μὲν Ὅμηρον ἐπικὸν εἶναι	Σοφοκλέα,	τὸν δὲ Σοφοκλέα Ὅμηρον τραγικόν.
[4, 6]	ταῦτα ἐκ τοῦ Οἰνομάου τοῦ	Σοφοκλέους.	Πρὸς Ἀλεξίνειόν τινα διαλεκτικὸν μὴ
[4, 6]	ὅτι οὐ δοκεῖ αὐτῷ ὁ	σοφὸς	ἐρασθήσεσθαι, ἔφη, πότερον οὐδ´ ἐὰν
[4, 1]	εἰς αὐτόν· Ἀλλ' εἰ μὴ	Σπεύσιππον	ἐμάνθανον ὧδε θανεῖσθαι, οὐκ ἂν
[4, 2]	Ἱστορικῶν ὁμοίων κεφαλαίων. Διεδέξατο δὲ	Σπεύσιππον	καὶ ἀφηγήσατο τῆς σχολῆς πέντε
[4, 1]	περὶ τἀνδρός. Διεδέξατο δ' αὐτὸν	Σπεύσιππος	Εὐρυμέδοντος Ἀθηναῖος, τῶν μὲν δήμων
[4, 1]	βιβλία τριῶν ταλάντων ὠνήσατο. Γέγονε	Σπεύσιππος	καὶ ἕτερος, ἰατρὸς Ἡροφίλειος Ἀλεξανδρεύς.
[4, 1]		~ΣΠΕΥΣΙΠΠΟΣ.	Τὰ μὲν περὶ Πλάτωνος τοσαῦτα
[4, 6]	δέ μιν ἠΰτε γλαῦκα πέρι	σπίζαι	τερατοῦντο ἠλέματον δεικνύντες, ὁθούνεκεν ὀχλοάρεσκος.
[4, 3]	ἐπιθυμιῶν· ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς	στενωποῖς	διέκρυπτεν. Καὶ ἐν Ἀκαδημείᾳ πρὸς
[4, 6]	τῇ γὰρ ἔχων Μενεδήμου ὑπὸ	στέρνοισι	μόλυβδον θεύσεται ἢ Πύρρωνα τὸ
[4, 2]	Μυρωνιανὸς ἐν Ὁμοίοις. Καὶ χρυσῷ	στεφάνῳ	τιμηθέντα ἐπάθλῳ πολυποσίας τοῖς Χουσὶ
[4, 1]	Μανδρόβολος, Λυσίας, Ὅροι, Τάξεις ὑπομνημάτων.	Στίχοι	Μκβʹ δοεʹ Πρὸς τοῦτον γράφει
[4, 2]	τὸ διαλέγεσθαι πραγματείας βιβλία ιδʹ	στίχοι	μύριοι> αʹ βψμʹ Μετὰ τοῦτο
[4, 2]	Διαιρέσεις ηʹ Θέσεων βιβλία κʹ	στίχοι	μύριοι> γʹ Τῆς περὶ τὸ
[4, 2]	Ἡφαιστίωνα, Περὶ γεωμετρίας αʹ βʹ	Στίχοι	μύριοι> κβʹ δσλθʹ Ἀθηναῖοι δ'
[4, 5]	συμπαθῶς γράψαι. Καὶ προεφέρετο τὸν	στίχον	τὸν ἐκ τοῦ Βελλεροφόντου Οἴμοι·
[4, 5]	ποιητοῦ σκίφης μεστοὺς εἶναι τοὺς	στίχους·	καὶ τὰς Θεοφράστου θέσεις ὀστρέῳ
[4, 5]	Καὶ κατέλιπεν ὑπομνήματα εἰς μυριάδας	στίχων	τρεῖς, ὧν τινά τινες Ἀρκεσιλάῳ
[4, 8]	τῆς ὀπῆς ἐνίει εἰς τὴν	στοάν·	καὶ τοῦτο ποιοῦντα οὐδεπώποτε ἐφωράθη.
[4, 2]	διαστημάτων αʹ Τῶν περὶ ἀστρολογίαν	Στοιχεῖα	πρὸς Ἀλέξανδρον περὶ βασιλείας δʹ
[4, 6]	γεωμετρίαν αὐτοῦ χάσκοντος εἰς τὸ	στόμα	ἐμπτῆναι. τοῦτον καὶ παρακόψαντα ἀναλαβὼν
[4, 4]	ἄπο μῦθος ἱερὸς ἤϊσσεν δαιμονίου	στόματος,	καὶ βίοτος καθαρὸς σοφίας ἐπὶ
[4, 2]	ἀποδεξάμενον τὴν εὐστοχίαν εὐθὺς ἀνεῖναι.	Στρουθίου	δέ ποτε διωκομένου ὑπὸ ἱέρακος
[4, 10]	τῇ Ἀκαδημαϊκῇ καὶ περιπατητικῇ καὶ	Στωικῇ.	Καθόλου δὲ τοὺς Ἀκαδημαϊκοὺς ὁ
[4, 6]	οἱ περὶ Ἀρίστωνα τὸν Χῖον	στωικοὶ	ἐπεκάλουν αὐτῷ, φθορέα τῶν νέων
[4, 9]	Διαδοχαῖς, Κυρηναῖος. Οὗτος τὰ τῶν	Στωικῶν	βιβλία ἀναγνοὺς ἐπιμελῶς καὶ μάλιστα>
[4, 6]	μοι τραχεῖα κοὐκ εἰθισμένως λαλεῖς;	στωμύλου	δὲ ἀγεννοῦς πράγματα αὐτῷ παρέχοντος
[4, 9]	καὶ εἰπόντος, Κεκόμικα, Οὐκοῦν, εἰπεῖν,	σὺ	ἀναγίνωσκε. Τούτου πολλοὶ μὲν καὶ
[4, 8]	φάτιν ἔκλυον ὡς ἄρα καὶ	σὺ	Βάκχου ἑλὼν Ἀΐδην ποσσὶν ἔσυρες
[4, 1]	τὸν δὲ φάναι, Ἀλλὰ μὴ	σύ	γε, ὅστις ὑπομένεις ζῆν τοιοῦτος
[4, 1]	τοὺς παρ' αὐτὸν φοιτῶντας ἐποίει·	σὺ	δὲ δασμολογεῖς καὶ παρ' ἑκόντων
[4, 5]	γήρως ἤλυθεν οὔτι πρόσω. Γῆ,	σὺ	δὲ τεθνεῶτα τὸν ἱερὸν ἄνδρ'
[4, 7]	Ἀμφιάραον, ἔφη, ἡ γῆ κατέπιε,	σὺ	δὲ τὴν γῆν. Μέγα κακὸν
[4, 5]	σε Γαίης, ἢ Ἀνέμων· τοῖος	σὺ	κακὰ φρονέων ἀλάλησαι ἀνθρώποις ἠδ'
[4, 5]	κατῆλθες μέλαν Πλουτέως ἄβυσσον. Καὶ	σὺ	μὲν ἐκεῖθι χαίρεις, σῶν λόγων
[4, 6]	ἀξιοπιστότατος δ´ εἶ τῶν ἐνθάδε	σύ	μοι τηρῶν αὐτὰς διά τε
[4, 6]	οὕτω καλὸς ᾖ τις ὥσπερ	σὺ	οὐδ´ ἐὰν οὕτω καλὰ ἱμάτια
[4, 6]	τόδ´ ἔρεξεν ἀριφραδὲς Εὔδαμος, ᾧ	σὺ	πολλῶν πενεστέων ἦσθα προσφιλέστερος. Ἀπεδέχετο
[4, 2]	τακτικὸς ἀρχαῖος σφόδρα καὶ ὁ	συγγενὴς	ἅμα καὶ πολίτης τῷ προειρημένῳ
[4, 7]	ῥῖνας· οὐδ' εἶπε μοῦνον, Ἤλιτον,	σύγγνωτε	τοῖς πρίν· ἀλλὰ καὶ γραῒ
[4, 2]	σιωπῇ. Καὶ πλεῖστα ὅσα καταλέλοιπε	συγγράμματα	καὶ ἔπη καὶ παραινέσεις, ἅ
[4, 7]	πάντα. Κἀγὼ κατακαύσας αὐτοῦ τὰ	συγγράμματα	καὶ πάντα συγξύσας Ἀθήναζε ἦλθον
[4, 3]	γηραιὸς ἤδη ὑπὸ φθίσεως, ἱκανὰ	συγγράμματα	καταλιπών. Καὶ ἔστιν ἡμῶν εἰς
[4, 10]	τὰ αὐτοῦ μάλιστα διὰ τῶν	συγγραμμάτων	ἐφώτισεν. ἀνὴρ ἐν ταῖς τρισὶν
[4, 7]	Βορυσθενίτης, ἔχων οὐ πρόσωπον, ἀλλὰ	συγγραφὴν	ἐπὶ τοῦ προσώπου, τῆς τοῦ
[4, 6]	τῷ Φήμ´ ἐγώ, καί, Οὐ	συγκαταθήσεται	τούτοις ὁ δεῖνα, εἰπὼν τοὔνομα·
[4, 2]	νωθρός, ὥστε λέγειν τὸν Πλάτωνα	συγκρίνοντα	αὐτὸν Ἀριστοτέλει, Τῷ μὲν μύωπος
[4, 7]	αὐτοῦ τὰ συγγράμματα καὶ πάντα	συγξύσας	Ἀθήναζε ἦλθον καὶ ἐφιλοσόφησα. Ταύτης
[4, 1]	ἐν τῷ Λυσάνδρου βίῳ καὶ	Σύλλα	φθειρσὶν ἐκζέσαι αὐτόν. Ἦν δὲ
[4, 7]	Πρὸς τὸν ἀδολέσχην λιπαροῦντα αὐτῷ	συλλαβέσθαι,	Τὸ ἱκανόν σοι ποιήσω, φησίν,
[4, 4]	Ἀντίγονος εἶναι παρὰ Κράντορι, ὁμονόως	συμβιούντων	τούτων τε καὶ Ἀρκεσιλάου. Τὴν
[4, 7]	προσώπου, τῆς τοῦ δεσπότου πικρίας	σύμβολον·	μήτηρ δὲ οἵαν ὁ τοιοῦτος
[4, 9]	αὐτοῦ φασιν ἔκλειψιν γενέσθαι σελήνης,	συμπάθειαν,	ὡς ἂν εἴποι τις, αἰνιττομένου
[4, 5]	τῷ κυρίῳ τραγικῶς ἅμα καὶ	συμπαθῶς	γράψαι. Καὶ προεφέρετο τὸν στίχον
[4, 6]	καὶ δὴ καὶ πολλὰ ἐκείνου	συμπείθοντος	ὥστ´ ἀσπάσασθαι τὸν Ἀντίγονον, οὐκ
[4, 3]	ποιήματα αὐτῷ Κύων τις ἐδόκει	συμποιεῖν	Μολοττικός, καὶ ἔνθα ἦν κατὰ
[4, 4]	ἔχειν μετὰ Κράντορος, Πολέμωνα δὲ	σὺν	Κράτητι μετὰ Λυσικλέους τινὸς τῶν
[4, 7]	ἐσθῆτας ἀναλαβεῖν καὶ ἀκολουθῆσαι αὐτῷ·	σὺν	οἷς εἰσβάλλων εἰς τὸ γυμνάσιον
[4, 1]	ἦν ἐς τὸ δυνατὸν ἡμῖν	συναγαγεῖν,	φιλοπόνως διειλήσασι τὰ λεγόμενα περὶ
[4, 6]	περὶ Ἱερώνυμον τὸν Περιπατητικόν, ὁπότε	συνάγοι	τοὺς φίλους εἰς τὴν Ἁλκυονέως
[4, 7]	πρῶτος ὁ Φερεκύδῃ τῷ Συρίῳ	συνακμάσας,	οὗ φέρεται βιβλία δύο Ἰάδι·
[4, 1]	ἀμαξίου φερόμενον εἰς τὴν Ἀκαδήμειαν	συναντῆσαι	Διογένει καὶ Χαῖρε εἰπεῖν· τὸν
[4, 2]	ἀλλὰ καὶ εἰς Σικελίαν αὐτῷ	συναπεδήμησεν.	Ἦν δὲ τὴν φύσιν νωθρός,
[4, 6]	περίοδον τῶν λόγων καὶ ἅπαντι	συναρμόσασθαι	καιρῷ. πειστικός τε ὑπὲρ ἅπανθ´
[4, 7]	Ἐγώ τοι, ὦ Μενέδημε, νύκτωρ	συνδέομαι	Βίωνι καὶ οὐδὲν ἄτοπον δοκῶ
[4, 3]	τε καὶ Κράτητι, τὸν μὲν	συνδιατίθεσθαι,	τὸν δ' ἴσα καὶ μὴ
[4, 9]	δὲ λοιπὰ αὐτοῦ οἱ μαθηταὶ	συνέγραψαν·	αὐτὸς δὲ κατέλιπεν οὐδέν. Ἔστι
[4, 10]	ὥστε ὑπὲρ τὰ τετρακόσια βιβλία	συνέγραψε.	καὶ διεδέξατο τὸν Καρνεάδην καὶ
[4, 6]	ἐπέχειν οὐδὲ βιβλίον, φασί τινες,	συνέγραψεν·	οἱ δέ, ὅτι ἐφωράθη τινὰ
[4, 2]	φάσκειν ὡς μάτην αὐτοῖς Ξενοκράτης	συνεληλύθοι·	καὶ τοὺς ἑτοίμους εἶναι ζημιοῦν
[4, 6]	καταλαβὼν αὐτὸς τὰς πλίνθους αὐτῶν	συνεπάτησεν,	εἰπών, ὡς ὑμεῖς τὰ ἐμὰ
[4, 6]	Ἱερωνύμου τοῦ προειρημένου, αὐτὸς ἀπαγαγὼν	συνέστησε	τῷ φιλοσόφῳ, παραινέσας εὐτακτεῖν. Χάριεν
[4, 9]	περὶ τὴν τελευτὴν ἀνεστράφθαι, ὅτε	συνεχὲς	ἔλεγεν, ἡ συστήσασα φύσις καὶ
[4, 7]	δὲ ὡς αἰσθανομένους. Ἔλεγε δὲ	συνεχὲς	ὅτι αἱρετώτερόν ἐστι τὴν ὥραν
[4, 2]	σκυθρωπὸς ἀεί, ὥστε αὐτῷ λέγειν	συνεχὲς	τὸν Πλάτωνα, Ξενόκρατες, θῦε ταῖς
[4, 9]	εἶχε πρόχειρα ταυτί· Φύσις ἡ	συνέχουσά	με καὶ διαλύσεται δή. Ὁ
[4, 2]	ἐξὸν ἀνώμοτον μαρτυρεῖν, τούτῳ μόνῳ	συνεχώρουν	Ἀθηναῖοι. Καὶ δὴ καὶ αὐταρκέστατος
[4, 6]	Ἦν δὲ καὶ ἀξιωματικώτατος καὶ	συνηγμένος	καὶ ἐν τῇ λαλιᾷ διαστατικὸς
[4, 7]	Ὁ γοῦν Βητίων εἷς τῶν	συνήθων	αὐτῷ πρὸς Μενέδημόν ποτε λέγεται
[4, 6]	μᾶλλον. συχνοῖς τε ἐπήρκει καὶ	συνηράνιζε·	καί ποτέ τινος ἀργυρώματα λαβόντος
[4, 10]	γράμματά τ' ἐποίησε μαθεῖν καὶ	συνήσκει	τὸν ἄνδρα. ὁ δὲ ἐς
[4, 6]	ἐθέλεις εἴτ´ ἄλοχον. ἐκ τούτου	συνήστην	ἀλλήλοιν· ἵνα καὶ τὸν Θεόφραστον
[4, 3]	τῇ προειρημένῃ πρόφασιν. Καί ποτε	συνθέμενος	τοῖς νέοις μεθύων καὶ ἐστεφανωμένος
[4, 2]	μαλθασσομένους καὶ εἰς τὰς κλήσεις	συνιέναι	καὶ τῷ Φιλίππῳ λαλεῖν· τὸν
[4, 7]	Τὴν δυσγένειαν πονηρὸν ἔλεγεν εἶναι	σύνοικον	τῇ παρρησίᾳ· Δουλοῖ γὰρ ἄνδρα,
[4, 3]	ὑπὸ τῆς γυναικός, ὡς μειρακίοις	συνόντα.	Τοσοῦτον δὲ ἐπιτεῖναι τὸ ἦθος
[4, 7]	Τοὺς φίλους ὁποῖοι ἂν ὦσι	συντηρεῖν,	ἵνα μὴ δοκοίημεν πονηροῖς κεχρῆσθαι
[4, 2]	τὸ μέτωπον πλήξας ἴαχεν ὦ	σύντονον,	εἶτ' ἔθανεν, ὁ πάντα πάντη
[4, 6]	καὶ Φίλᾳ ταῖς Ἠλείαις ἑταίραις	συνῴκει	φανερῶς καὶ πρὸς τοὺς διασύροντας
[4, 1]	μαθήμασιν ἐθεάσατο τὸ κοινὸν καὶ	συνῳκείωσε	καθ' ὅσον ἦν δυνατὸν ἀλλήλοις·
[4, 4]	Τραλλιανὸς Ἰσοκράτειος, τρίτος ταφρωρύχος Ἀλεξάνδρῳ	συνών,	τέταρτος ὁ κύων περὶ οὗ
[4, 7]	Ἰάδι· ἔστι δὲ Προκοννήσιος. Δεύτερος	Συρακούσιος,	τέχνας ῥητορικὰς γεγραφώς· τρίτος αὐτὸς
[4, 7]	δέκα· πρῶτος ὁ Φερεκύδῃ τῷ	Συρίῳ	συνακμάσας, οὗ φέρεται βιβλία δύο
[4, 4]	ἐπὶ κρήνης ἀκηκοέναι, καθάπερ Ἰσμηνίου.	Συσσίτιον	δέ φησιν αὐτῷ ὁ Ἀντίγονος
[4, 5]	καὶ Ἀρκεσίλαος θέλων ὑπ' αὐτοῦ	συστῆναι	Πολέμωνι, καίπερ ἐρῶντος, ὡς ἐν
[4, 6]	Ἀρχίαν τε τὸν Ἀρκάδα Εὐμένει	συστήσας	πολλῆς ἐποίησε τυχεῖν τῆς ἀξίας.
[4, 9]	ἀνεστράφθαι, ὅτε συνεχὲς ἔλεγεν, ἡ	συστήσασα	φύσις καὶ διαλύσει. μαθών τε
[4, 5]	νόσον, ἀλλὰ βούλεσθαι αὐτόθι σχολὴν	συστήσασθαι.	Ὧν ἦν καὶ Ἀρκεσίλαος θέλων
[4, 5]	Ἀθήνας καὶ Ξενοκράτους διήκουσε Πολέμωνι	συσχολάζων.	Καὶ κατέλιπεν ὑπομνήματα εἰς μυριάδας
[4, 6]	Μηνόδωρον τὸν Εὐδάμου ἑνὸς τῶν	συσχολαστῶν	ἐρώμενον· τηλοῦ μὲν Φρυγίη, τηλοῦ
[4, 6]	τὰς χρυσιαίας παντὸς ἔσπευδε μᾶλλον.	συχνοῖς	τε ἐπήρκει καὶ συνηράνιζε· καί
[4, 2]	καὶ αὐταρκέστατος ἦν. Ἀλεξάνδρου γοῦν	συχνὸν	ἀργύριον ἀποστείλαντος αὐτῷ, τρισχιλίας Ἀττικὰς
[4, 6]	ἡδέως· καὶ γὰρ ἦν ἀγαθὸς	σφόδρα	καὶ ἐλπίδων ὑποπιμπλὰς τοὺς ἀκούοντας.
[4, 2]	πέντε· ὅ τε τακτικὸς ἀρχαῖος	σφόδρα	καὶ ὁ συγγενὴς ἅμα καὶ
[4, 1]	ἀθυμῶν κάτθανεν ἂν διά τι	σφόδρα	μικρόν. Πλούταρχος δέ φησιν ἐν
[4, 9]	Τί μέντοι; τί; δότ' οἰνόμελι.	Σφόδρα	τ' εἶχε πρόχειρα ταυτί· Φύσις
[4, 2]	αἰδοῖον. Ἦν δὲ καὶ ἀξιόπιστος	σφόδρα,	ὥστε μὴ ἐξὸν ἀνώμοτον μαρτυρεῖν,
[4, 5]	ἐπὶ τῷ τῆς Ἀθηνᾶς ἱερῷ	σφραγισάμενος	αὐτὰ θεῖναι. Καί φησι Θεαίτητος
[4, 8]	γάρ τι προέλοι τοῦ ταμείου,	σφραγισάμενος	πάλιν εἴσω τὸν δακτύλιον διὰ
[4, 4]	ἤστην ἐπιτηδευμάτων, ἀλλὰ καὶ μέχρι	σχεδὸν	ἀναπνοῆς ἐξωμοιώσθην ἀλλήλοιν καὶ θανόντε
[4, 6]	τὴν ῥητορείαν καὶ πᾶν τὸ	σχῆμα.	Ἦν δὲ καὶ εὑρεσιλογώτατος ἀπαντῆσαι
[4, 3]	ἀρξάμενον φιλοσοφεῖν, ὥστ' ἐπὶ ταὐτοῦ	σχήματος	τῆς μορφῆς πάντοτε μένειν. Ἀλλὰ
[4, 8]	εἶτα μηδὲ νῦν; Ἐτελεύτησε δὲ	σχολαρχεῖν	ἀρξάμενος τῷ τετάρτῳ ἔτει τῆς
[4, 7]	αὐτοῦ μαθητὴς ἐπιγράφεται, τοσούτων αὐτῷ	σχολασάντων·	καίτοι τινὰς εἰς ἀναισχυντίαν προῆγεν.
[4, 7]	γοῦν Ῥόδῳ τοὺς ναύτας ἔπεισε	σχολαστικὰς	ἐσθῆτας ἀναλαβεῖν καὶ ἀκολουθῆσαι αὐτῷ·
[4, 3]	ἄλλους καὶ αὐτὸν διαδέξασθαι τὴν	σχολήν,	ἀρξάμενον ἀπὸ τῆς ἕκτης καὶ
[4, 4]	Πολέμωνος· ἀλλὰ καὶ διεδέξατο τὴν	σχολὴν	αὐτοῦ. Καὶ οὕτως ἀλλήλω ἐφιλείτην
[4, 1]	παρακαλῶν αὐτὸν ἐλθεῖν καὶ τὴν	σχολὴν	διαδέξασθαι. Φασὶ δὲ αὐτὸν ἐπ'
[4, 6]	Κράτητος δὲ ἐκλιπόντος κατέσχε τὴν	σχολήν,	ἐκχωρήσαντος αὐτῷ Σωκρατίδου τινός. διὰ
[4, 6]	πρὸς αὐτὸν ἀπήντων εἰς τὴν	σχολὴν	καίπερ ὑπ´ ὀξύτητος αὐτοῦ ἐπιπληττόμενοι.
[4, 3]	ἐστεφανωμένος εἰς τὴν Ξενοκράτους ᾖξε	σχολήν·	ὁ δὲ οὐδὲν διατραπεὶς εἶρε
[4, 5]	διὰ νόσον, ἀλλὰ βούλεσθαι αὐτόθι	σχολὴν	συστήσασθαι. Ὧν ἦν καὶ Ἀρκεσίλαος
[4, 8]	ἀπ’ αἰῶνος ζῶν παρέδωκε τὴν	σχολὴν	Τηλεκλεῖ καὶ Εὐάνδρῳ τοῖς Φωκαεῦσι.
[4, 8]	τριακοστῆς καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος, τῆς	σχολῆς	ἀφηγησάμενος ἓξ πρὸς τοῖς εἴκοσιν
[4, 2]	δὲ Σπεύσιππον καὶ ἀφηγήσατο τῆς	σχολῆς	πέντε καὶ εἴκοσιν ἔτη ἐπὶ
[4, 9]	δέμας ἠδὲ καὶ αὐδήν· τοῦτον	σχολῆς	τῆσδ' ἐκκεκηρῦχθαι λέγω· καὶ ὃς
[4, 9]	τοὺς ῥήτορας ἀπολύσαντας ἐκ τῶν	σχολῶν	παρ' αὐτὸν ἰέναι καὶ αὐτοῦ
[4, 7]	ψυχήν. Διέβαλλε δὲ καὶ τὸν	Σωκράτην,	λέγων ὡς εἰ μὲν εἶχεν
[4, 6]	κατέσχε τὴν σχολήν, ἐκχωρήσαντος αὐτῷ	Σωκρατίδου	τινός. διὰ δὲ τὸ περὶ
[4, 6]	τὸ πολλάκις ἀρρωστεῖν καὶ τὸ	σῶμα	ἀσθενῶς ἔχειν ἔδοξέ μοι διαθέσθαι,
[4, 7]	ἀλλοτρίας ἀποδρέπεσθαι· καὶ γὰρ εἰς	σῶμα	βλάπτεσθαι καὶ εἰς ψυχήν. Διέβαλλε
[4, 3]	πάθος. Οὐ μᾶλλον Πολέμωνα, τὸ	σῶμα	δέ· τοῦτο γὰρ αὐτὸς βαίνων
[4, 1]	αὐτόν. Ἦν δὲ καὶ τὸ	σῶμα	διακεχυμένος, ὥς φησι Τιμόθεος ἐν
[4, 1]	δὲ ὑπὸ παραλύσεως καὶ τὸ	σῶμα	διέφθαρτο, καὶ πρὸς Ξενοκράτην διεπέμπετο
[4, 5]	ἠδ' ἐσθλά· τὸ καὶ σέο	σῶμα	δίφυιον. Ἦν δὲ καὶ δεινὸς
[4, 5]	Καὶ σὺ μὲν ἐκεῖθι χαίρεις,	σῶν	λόγων δὲ χήρη ἕστηκεν Ἀκαδήμεια
[4, 6]	Εὐριπίδου προενεγκάμενος· ὦ παρθέν´, εἰ	σώσαιμί	ς´, εἴσῃ μοι χάριν; καὶ
[4, 2]	αʹ βʹ Οἰκονομικὸς αʹ Περὶ	σωφροσύνης	αʹ Περὶ δυνάμεως νόμου αʹ
[4, 3]	λόγον ὁμοίως· ἦν δὲ περὶ	σωφροσύνης.	Ἀκούων δὴ τὸ μειράκιον κατ'

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/05/2009