Livre, Chapitre
[4, 6]	τραχεῖα κοὐκ εἰθισμένως λαλεῖς; στωμύλου	δὲ	ἀγεννοῦς πράγματα αὐτῷ παρέχοντος ἔφη·
[4, 6]	εὐσχημόνως ᾖ μοι διῳκημένα. κεῖνται	δὲ	Ἀθήνησιν αὗται παρά τισι τῶν
[4, 3]	δεκάτης καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος. Φησὶ	δὲ	Ἀντίγονος ὁ Καρύστιος ἐν τοῖς
[4, 9]	ἥλιον καλλίστου τῶν ἄστρων. Φησὶ	δὲ	Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς ἀπελθεῖν αὐτὸν
[4, 1]	καὶ τὴν σχολὴν διαδέξασθαι. Φασὶ	δὲ	αὐτὸν ἐπ' ἀμαξίου φερόμενον εἰς
[4, 5]	τινά τινες Ἀρκεσιλάῳ προσάπτουσι. Φασὶ	δὲ	αὐτὸν ἐρωτηθέντα τίνι θηραθείη ὑπὸ
[4, 2]	καὶ τοὺς ἀνθινοὺς εἰώθει. Λόγος	δὲ	αὐτὸν μετὰ καὶ ἄλλων πεμφθῆναι
[4, 1]	ἐπὶ τὸν Κασσάνδρου γάμον. Ἐλέγοντο	δὲ	αὐτοῦ καὶ αἱ Πλάτωνος ἀκούειν
[4, 2]	πολίτης τῷ προειρημένῳ φιλοσόφῳ· φέρεται	δὲ	αὐτοῦ λόγος Ἀρσινοητικός, γεγραμμένος περὶ
[4, 5]	Θεοφράστου θέσεις ὀστρέῳ γεγράφθαι. Θαυμάζεται	δὲ	αὐτοῦ μάλιστα βιβλίον τὸ Περὶ
[4, 8]	εἰκόνας πόρρωθεν δεῖν θεωρεῖσθαι. Ὀψὲ	δὲ	αὐτῷ γεωμετροῦντι λέγει τις, εἶτα
[4, 8]	τοῖς εἴκοσιν ἔτη· ἡ τελευτὴ	δὲ	αὐτῷ παράλυσις ἐκ πολυποσίας. Καὶ
[4, 7]	Χαῖρ' εἶπε, χαῖρε, Πλουτεῦ. Γεγόνασι	δὲ	Βίωνες δέκα· πρῶτος ὁ Φερεκύδῃ
[4, 6]	γὰρ ἀνδρῶν γάλλοι γίνονται, ἐκ	δὲ	γάλλων ἄνδρες οὐ γίνονται. Λοιπὸν
[4, 7]	ἄνδρας ἀπάγοι τῶν γυναικῶν, νεανίσκος	δὲ	γενόμενος τὰς γυναῖκας τῶν ἀνδρῶν.
[4, 3]	δὲ Σοφοκλέα Ὅμηρον τραγικόν. Ἐτελεύτησε	δὲ	γηραιὸς ἤδη ὑπὸ φθίσεως, ἱκανὰ
[4, 7]	μὲν γένος ἦν Βορυσθενίτης, ὧντινων	δὲ	γονέων καὶ ἀφ' οἵων πραγμάτων
[4, 1]	παρ' αὐτὸν φοιτῶντας ἐποίει· σὺ	δὲ	δασμολογεῖς καὶ παρ' ἑκόντων καὶ
[4, 6]	αὐτὸς μὲν θέλειν ἀνοῖξαι, ἐκεῖνον	δὲ	διακωλύειν. τούτου δὲ ἤρων καὶ
[4, 2]	γὰρ πόκος οὐ κνάπτεται. Εἰπόντος	δὲ	Διονυσίου πρὸς Πλάτωνα ὡς ἀφαιρήσει
[4, 9]	αὐτῷ μὴ οὕτω βοᾶν· τὸν	δὲ	εἰπεῖν, Καὶ δὸς μέτρον φωνῆς.
[4, 9]	φησι, Δότε οὖν κἀμοί· τῶν	δὲ	εἰπόντων, Τί; Οἰνόμελι, εἶπεν. Τελευτῶντος
[4, 6]	ἐθεράπευσεν, ἐς ὅσον ἀποκαταστῆσαι. Κράτητος	δὲ	ἐκλιπόντος κατέσχε τὴν σχολήν, ἐκχωρήσαντος
[4, 2]	καταφυγεῖν εἰς τὸ οἰκίδιον. Τὸν	δὲ	ἕνεκα τοῦ ἀνθρωπίνου εἰσδέξασθαι, καὶ
[4, 6]	ὡς φίλοχλον καὶ φιλόδοξον· μάλιστα	δὲ	ἐπετίθεντο αὐτῷ οἱ περὶ Ἱερώνυμον
[4, 3]	πρὸς τὰς θέσεις, φασί, περιπατῶν	δὲ	ἐπεχείρει. Διὰ δὴ οὖν τὸ
[4, 3]	γυναικός, ὡς μειρακίοις συνόντα. Τοσοῦτον	δὲ	ἐπιτεῖναι τὸ ἦθος ἀρξάμενον φιλοσοφεῖν,
[4, 2]	γὰρ ἐπιβαλλόμενοι πεζογραφεῖν ἐπιτυγχάνουσι· πεζογράφοι	δὲ	ἐπιτιθέμενοι ποιητικῇ πταίουσι· τῷ δῆλον
[4, 10]	καὶ συνήσκει τὸν ἄνδρα. ὁ	δὲ	ἐς τοσοῦτον ἤλασεν ἐπιμελείας, ὥστε
[4, 6]	ἀνοῖξαι, ἐκεῖνον δὲ διακωλύειν. τούτου	δὲ	ἤρων καὶ Δημοχάρης ὁ Λάχητος
[4, 4]	καὶ Βίωνα τὸν Βορυσθενίτην ὕστερον	δὲ	Θεοδώρειον ἀπὸ τῆς αἱρέσεως ἐπικαλούμενον,
[4, 7]	ἄτοπον δοκῶ γε πεπονθέναι. Πολλὰ	δὲ	καὶ ἀθεώτερον προεφέρετο τοῖς ὁμιλοῦσι,
[4, 2]	πάντη Ξενοκράτης ἀνὴρ γεγώς. Γεγόνασι	δὲ	καὶ ἄλλοι Ξενοκράτεις πέντε· ὅ
[4, 6]	οὐ μετρίῃ χρησάμενος κύλικι. Γεγόνασι	δὲ	καὶ ἄλλοι τρεῖς Ἀρκεσίλαοι· ποιητὴς
[4, 5]	οἴμοι; θνητά τοι πεπόνθαμεν. Λέγεται	δὲ	καὶ Ἀνταγόρα τοῦ ποιητοῦ ὡς
[4, 2]	ὑπομεῖναι περὶ τὸ αἰδοῖον. Ἦν	δὲ	καὶ ἀξιόπιστος σφόδρα, ὥστε μὴ
[4, 6]	καὶ εἰς σκολιὸν Διόδωρον. Ἦν	δὲ	καὶ ἀξιωματικώτατος καὶ συνηγμένος καὶ
[4, 5]	καὶ σέο σῶμα δίφυιον. Ἦν	δὲ	καὶ δεινὸς ὀνοματοποιῆσαι. Τραγῳδὸν γοῦν
[4, 9]	τὸν παῖδα λύχνον ἅψαι· εἰσκομίσαντος	δὲ	καὶ εἰπόντος, Κεκόμικα, Οὐκοῦν, εἰπεῖν,
[4, 6]	τὰς ἐναντιότητας τῶν λόγων. πρῶτος	δὲ	καὶ εἰς ἑκάτερον ἐπεχείρησε, καὶ
[4, 2]	γεγονὼς δεύτερον καὶ ὀγδοηκοστόν. Φαμὲν	δὲ	καὶ εἰς τοῦτον οὑτωσί· Χαλκῇ
[4, 6]	καὶ πᾶν τὸ σχῆμα. Ἦν	δὲ	καὶ εὑρεσιλογώτατος ἀπαντῆσαι εὐστόχως καὶ
[4, 6]	καὶ ῥημάτων εὐπορίαν παρασχεῖν. Ἴωνα	δὲ	καὶ ἐχαρακτήριζε νέος ὤν. Διήκουσε
[4, 7]	Θεοφράστου διήκουσε τοῦ περιπατητικοῦ. Ἦν	δὲ	καὶ θεατρικὸς καὶ πολὺς ἐν
[4, 6]	καὶ ἐχαρακτήριζε νέος ὤν. Διήκουσε	δὲ	καὶ Ἱππονίκου τοῦ γεωμέτρου· ὃν
[4, 9]	ἰέναι καὶ αὐτοῦ ἀκούειν. Ἦν	δὲ	καὶ μεγαλοφωνότατος, ὥστε τὸν γυμνασίαρχον
[4, 6]	οὕτω καλὰ ἱμάτια ἔχῃ; ἐπεὶ	δὲ	καὶ παρακίναιδος ὢν ὡς εἰς
[4, 5]	φίλης ὄχθοισι κρυφθῆναι καλόν. Λέγεται	δὲ	καὶ ποιήματα γράψαι καὶ ἐν
[4, 7]	βουλομένοις καθιππάζεσθαι φιλοσοφίας· ἔν τισι	δὲ	καὶ πότιμος καὶ ἀπολαῦσαι τύφου
[4, 5]	ᾧ καὶ μάλιστα θαυμασθῆναι. Λέγεται	δὲ	καὶ τὴν οὐσίαν καταλιπεῖν Ἀρκεσιλάῳ,
[4, 1]	Σύλλα φθειρσὶν ἐκζέσαι αὐτόν. Ἦν	δὲ	καὶ τὸ σῶμα διακεχυμένος, ὥς
[4, 6]	τῶν ἄλλων βασιλέων προσεφώνει. Πολλῶν	δὲ	καὶ τὸν Ἀντίγονον θεραπευόντων καὶ
[4, 7]	βλάπτεσθαι καὶ εἰς ψυχήν. Διέβαλλε	δὲ	καὶ τὸν Σωκράτην, λέγων ὡς
[4, 7]	ἐπλημμέλησεν εἰς τὸ θεῖον. Ἀπορίᾳ	δὲ	καὶ τῶν νοσοκομούντων δεινῶς διετίθετο,
[4, 7]	μὴ δύνασθαι φέρειν κακόν. Κατεγίνωσκε	δὲ	καὶ τῶν τοὺς ἀνθρώπους κατακαόντων
[4, 1]	Δίωνός τε καὶ Βίωνος. Φησὶ	δὲ	καὶ Φαβωρῖνος ἐν δευτέρῳ Ἀπομνημονευμάτων
[4, 3]	οἱονεὶ Δώριός τις οἰκονομία. Ἦν	δὲ	καὶ φιλοσοφοκλῆς, καὶ μάλιστα ἐν
[4, 7]	γήμῃς αἰσχράν, ἕξεις ποινήν· ἂν	δὲ	καλήν, ἕξεις κοινήν. Τὸ γῆρας
[4, 3]	ξηρότητα τοῖς ἔργοις ἐπιτρέχειν, ὁμοίως	δὲ	κἀν τοῖς ἤθεσιν. Ἔφασκε δὲ
[4, 6]	φασιν οἱ μὲν ἐκδοῦναι, οἱ	δὲ	κατακαῦσαι. ἐῴκει δὴ θαυμάζειν καὶ
[4, 9]	αὐτοῦ οἱ μαθηταὶ συνέγραψαν· αὐτὸς	δὲ	κατέλιπεν οὐδέν. Ἔστι καὶ εἰς
[4, 9]	καὶ ἄλλοι γεγόνασι μαθηταί, ἐλλογιμώτατος	δὲ	Κλειτόμαχος· περὶ οὗ καὶ λεκτέον.
[4, 6]	καὶ ἀπο– κρίσεως ἐριστικώτερον. παρέβαλε	δὲ	Κράντορι τοῦτον τὸν τρό– πον.
[4, 4]	μέν, ὡς προείρηται, Πολέμωνος· Ἀρκεσίλαος	δὲ	Κράντορος. Τελευτῶν δὴ ὁ Κράτης
[4, 4]	αὐτοῦ λέξομεν ἐχομένως Ἀρκεσιλάου. Γεγόνασι	δὲ	Κράτητες δέκα· πρῶτος ὁ τῆς
[4, 2]	ἀλλ' ἀπ' ἀνδριάντος ἀνασταίη. Ἔνιοι	δὲ	Λαΐδα φασὶ παρακατακλῖναι αὐτῷ τοὺς
[4, 2]	αὐτὸν τιμῆσαι. Καὶ τὸν Φίλιππον	δὲ	λέγειν ὕστερον ὡς μόνος εἴη
[4, 4]	τὰ δὲ περὶ κωμῳδίας, τὰ	δὲ	λόγους δημηγορικοὺς καὶ πρεσβευτικούς. Ἀλλὰ
[4, 9]	Ἀριαράθην τὸν Καππαδοκίας βασιλέα. Τὰ	δὲ	λοιπὰ αὐτοῦ οἱ μαθηταὶ συνέγραψαν·
[4, 7]	καὶ ἀπείχετο, μάταιος ἦν· εἰ	δὲ	μὴ εἶχεν, οὐδὲν ἐποίει παράδοξον.
[4, 2]	ᾔδει δωροδοκήσαντας ὁ Φίλιππος, ἐμὲ	δὲ	μηδενὶ λόγῳ ὑπαξόμενος) φασὶ διπλασίως
[4, 2]	καὶ τῷ Φιλίππῳ λαλεῖν· τὸν	δὲ	μηδέτερον τούτων ποιεῖν. Οὔτε γὰρ
[4, 2]	δεκάτης καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος. Ἐτελεύτα	δὲ	νυκτὸς λεκάνῃ προσπταίσας, ἔτος ἤδη
[4, 5]	κεῖθι ζώει ἐν εὐθαλίῃ. Ἐθαύμαζε	δὲ	ὁ Κράντωρ πάντων δὴ μᾶλλον
[4, 3]	δὲ κἀν τοῖς ἤθεσιν. Ἔφασκε	δὲ	ὁ Πολέμων δεῖν ἐν τοῖς
[4, 7]	τοῦ δεσπότου πικρίας σύμβολον· μήτηρ	δὲ	οἵαν ὁ τοιοῦτος ἂν γήμαι,
[4, 4]	τούτων τε καὶ Ἀρκεσιλάου. Τὴν	δὲ	οἴκησιν Ἀρκεσίλαον μὲν ἔχειν μετὰ
[4, 6]	εἶχε δύο μὲν ὁμοπατρίους, δύο	δὲ	ὁμομητρίους· καὶ τῶν μὲν ὁμομητρίων
[4, 6]	μὲν ὁμομητρίων πρεσβύτερον Πυλάδην, τῶν	δὲ	ὁμοπατρίων Μοιρέαν, ὃς ἦν αὐτῷ
[4, 6]	αὐτὸν χαλεπῆς τετυχηκέναι ἔφη· τισὶ	δὲ	οὐδὲ ἀπεκρίνετο. πρὸς δὲ τὸν
[4, 3]	τὴν Ξενοκράτους ᾖξε σχολήν· ὁ	δὲ	οὐδὲν διατραπεὶς εἶρε τὸν λόγον
[4, 6]	κἀκεῖθεν εἰς Ἀθήνας ἀπήγαγε. περιὼν	δὲ	οὔτε γύναιον εἰσηγάγετο οὔτ´ ἐπαιδοποιήσατο.
[4, 2]	παρακατακλῖναι αὐτῷ τοὺς μαθητάς· τὸν	δὲ	οὕτως εἶναι ἐγκρατῆ ὥστε καὶ
[4, 1]	δέκα ταλάντων εὐμορφοτέραν εὑρήσω. Καταλέλοιπε	δὲ	πάμπλειστα ὑπομνήματα καὶ διαλόγους πλείονας,
[4, 5]	Ἀσκληπιεῖον ἀνεχώρησε κἀκεῖ περιεπάτει· οἱ	δὲ	πανταχόθεν προσῄεσαν αὐτῷ, νομίζοντες οὐ
[4, 6]	πολλῶν πενεστέων ἦσθα προσφιλέστερος. Ἀπεδέχετο	δὲ	πάντων μᾶλλον Ὅμηρον, οὗ καὶ
[4, 2]	γεωμετρικὴν μήτε ἀστρονομίαν μεμαθηκότα, βουλόμενον	δὲ	παρ' αὐτὸν φοιτᾶν, Πορεύου, ἔφη·
[4, 2]	ἑτοίμους εἶναι ζημιοῦν αὐτόν. Μαθόντας	δὲ	παρ' αὐτοῦ ὡς νῦν καὶ
[4, 4]	βιβλία τὰ μὲν φιλοσοφούμενα, τὰ	δὲ	περὶ κωμῳδίας, τὰ δὲ λόγους
[4, 3]	εἶρε τὸν λόγον ὁμοίως· ἦν	δὲ	περὶ σωφροσύνης. Ἀκούων δὴ τὸ
[4, 6]	ὁμιλεῖν γίγνεται δούλων τέκνα. ἄλλου	δὲ	πολλὰ φλυαροῦντος οὐδὲ τίτθης αὐτὸν
[4, 6]	ἄξιος Ἀρκεσίλας υἱὸς Ἀριστοδίκου. Ὁ	δὲ	προειρημένος φιλόσοφος, καθά φησιν Ἀπολλόδωρος
[4, 7]	φέρεται βιβλία δύο Ἰάδι· ἔστι	δὲ	Προκοννήσιος. Δεύτερος Συρακούσιος, τέχνας ῥητορικὰς
[4, 6]	γάλλων ἄνδρες οὐ γίνονται. Λοιπὸν	δὲ	πρὸς τῷ τέλει γινόμενος ἅπαντα
[4, 3]	Ὅμηρον ἐπικὸν εἶναι Σοφοκλέα, τὸν	δὲ	Σοφοκλέα Ὅμηρον τραγικόν. Ἐτελεύτησε δὲ
[4, 2]	τῶν Ἱστορικῶν ὁμοίων κεφαλαίων. Διεδέξατο	δὲ	Σπεύσιππον καὶ ἀφηγήσατο τῆς σχολῆς
[4, 4]	μὲν ἔχειν μετὰ Κράντορος, Πολέμωνα	δὲ	σὺν Κράτητι μετὰ Λυσικλέους τινὸς
[4, 7]	παρακαόντων δὲ ὡς αἰσθανομένους. Ἔλεγε	δὲ	συνεχὲς ὅτι αἱρετώτερόν ἐστι τὴν
[4, 8]	ὅς· εἶτα μηδὲ νῦν; Ἐτελεύτησε	δὲ	σχολαρχεῖν ἀρξάμενος τῷ τετάρτῳ ἔτει
[4, 9]	ἔλασσον ἔβη κατὰ γῆς, ἐνῆν	δὲ	τὰ πλέω κακὰ κέρδε' ἔχοντα
[4, 2]	ἵππον οἷον ὄνον ἀλείφω. Σεμνὸς	δὲ	τά τ' ἄλλα Ξενοκράτης καὶ
[4, 6]	πλὴν ὅταν τόκος παρῇ. ἔστι	δὲ	ταῦτα ἐκ τοῦ Οἰνομάου τοῦ
[4, 5]	ἤλυθεν οὔτι πρόσω. Γῆ, σὺ	δὲ	τεθνεῶτα τὸν ἱερὸν ἄνδρ' ὑπόδεξαι·
[4, 2]	τὸ μὲν φύσεως εἶναι, τὸ	δὲ	τέχνης ἔργον. Πέμπτος ἀνδριαντοποιός· ἕκτος
[4, 6]	νωθρὸν ὄντα καὶ χασμώδη, ἐν	δὲ	τῇ τέχνῃ τεθεωρημένον, εἰπὼν τὴν
[4, 7]	ἔφη, ἡ γῆ κατέπιε, σὺ	δὲ	τὴν γῆν. Μέγα κακὸν τὸ
[4, 3]	μὲν τὴν ἐρώτησιν θαυμάζεσθαι, κατὰ	δὲ	τὴν διάθεσιν ἑαυτοῖς μάχεσθαι. Ἦν
[4, 2]	εἰς Σικελίαν αὐτῷ συναπεδήμησεν. Ἦν	δὲ	τὴν φύσιν νωθρός, ὥστε λέγειν
[4, 1]	τῶν μὲν δήμων Μυρρινούσιος, υἱὸς	δὲ	τῆς ἀδελφῆς αὐτοῦ Πωτώνης. Καὶ
[4, 6]	τὸ καιρὸν ἑκάστων ἐπίστασθαι. εἰς	δὲ	τὸ διαβαλλόμενον αὐτοῦ φίλοχλον καὶ
[4, 2]	Ξενοκράτει μὲν τὴν ἐλευθερίαν, Ἀθηναίοις	δὲ	τὸ μετοίκιον. Τοῦτό φησι Μυρωνιανὸς
[4, 6]	ἐκχωρήσαντος αὐτῷ Σωκρατίδου τινός. διὰ	δὲ	τὸ περὶ πάντων ἐπέχειν οὐδὲ
[4, 9]	τοῖς φυσικοῖς ἧττον φερόμενος, ἐν	δὲ	τοῖς ἠθικοῖς μᾶλλον. Ὅθεν καὶ
[4, 6]	τις, ἔφη, τοῦτον ἀστραγάλῳ; πρὸς	δὲ	τὸν αἰτίαν ἔχοντα περαίνεσθαι, ὡς
[4, 6]	τισὶ δὲ οὐδὲ ἀπεκρίνετο. πρὸς	δὲ	τὸν δανειστικὸν καὶ φιλόλογον εἰπόντα
[4, 6]	αὐδᾶται Πῖσαν ἀνὰ ζαθέην. εἰ	δὲ	τὸν ἐκ Διόθεν θεμιτὸν θνατῷ
[4, 3]	τῶν πολιτῶν καὶ ἁρματοτροφῆσαι. Φυγεῖν	δὲ	τὸν Πολέμωνα καὶ δίκην κακώσεως
[4, 7]	ἀπελεύθερος, τῷ ἀγκῶνι ἀπομυσσόμενος διεδήλου	δὲ	τὸν ταριχέμπορον γένος Βορυσθενίτης, ἔχων
[4, 10]	καὶ περιπατητικῇ καὶ Στωικῇ. Καθόλου	δὲ	τοὺς Ἀκαδημαϊκοὺς ὁ Τίμων οὕτω
[4, 10]	οὐδ' Ἀκαδημαϊκῶν πλατυρημοσύνης ἀναλίστου. Ἡμεῖς	δὲ	τοὺς Ἀκαδημαϊκοὺς τοὺς ἀπὸ Πλάτωνος
[4, 7]	ἐκόμισα καὶ κριθὰς πιπράσκω; Ἔλεγε	δὲ	τοὺς ἐν ᾅδου μᾶλλον ἂν
[4, 2]	γὰρ οὐκ ἔχεις φιλοσοφίας. Οἱ	δὲ	τοῦτό φασιν εἰπεῖν, Παρ' ἐμοὶ
[4, 6]	παρά τινας τῶν φίλων, τὴν	δὲ	τρίτην ἀπέστειλεν εἰς οἶκον πρὸς
[4, 4]	μὲν ἦν Ἀντιγένους Ἀθηναῖος> Θριάσιος	δὲ	τῶν δήμων, ἀκροατὴς ἅμα καὶ
[4, 6]	μεταβαίνουσιν εἰς τὴν Ἐπικούρειον, ἐκ	δὲ	τῶν Ἐπικουρείων οὐδέποτε, ἔφη, ἐκ
[4, 1]	τῶν φρυγάνων εὔογκα ποιοῦσιν. Ἤδη	δὲ	ὑπὸ παραλύσεως καὶ τὸ σῶμα
[4, 1]	Διογένει καὶ Χαῖρε εἰπεῖν· τὸν	δὲ	φάναι, Ἀλλὰ μὴ σύ γε,
[4, 6]	ἦγεν αὐτὸν ἐπὶ ῥητορικήν· ὁ	δὲ	φιλοσοφίας ἤρα, καὶ αὐτοῦ Κράντωρ
[4, 7]	νέους ὄντας ἔφη χρῆσθαι, τῇ	δὲ	φρονήσει γηράσκοντας ἀκμάζειν. Τοσοῦτον διαφέρειν
[4, 2]	Τῷ μὲν μύωπος δεῖ, τῷ	δὲ	χαλινοῦ· καὶ Ἐφ' οἷον ἵππον
[4, 5]	μὲν ἐκεῖθι χαίρεις, σῶν λόγων	δὲ	χήρη ἕστηκεν Ἀκαδήμεια καὶ Σόλοι,
[4, 2]	λόγον ὃν ἔλεγε διαπεράνασθαι. Ἀτυφότατος	δὲ	ὢν πολλάκις τῆς ἡμέρας ἑαυτῷ
[4, 7]	κατακαόντων μὲν ὡς ἀναισθήτους, παρακαόντων	δὲ	ὡς αἰσθανομένους. Ἔλεγε δὲ συνεχὲς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/05/2009