Livre, Chapitre |
[4, 9] |
καὶ
τὰς
ὄψεις
νυκτὸς
ὑποχυθῆναι
|
καὶ |
ἀγνοεῖν·
κελεῦσαί
τε
τὸν
παῖδα |
[4, 7] |
δοκῶ
γε
πεπονθέναι.
Πολλὰ
δὲ
|
καὶ |
ἀθεώτερον
προεφέρετο
τοῖς
ὁμιλοῦσι,
τοῦτο |
[4, 6] |
πολιτισμὸν
ἐκτοπίζων.
Καί
ποτε
δὴ
|
καὶ |
Ἀθήνησιν
ἐν
τῷ
Πειραιεῖ
πρὸς |
[4, 1] |
Κασσάνδρου
γάμον.
Ἐλέγοντο
δὲ
αὐτοῦ
|
καὶ |
αἱ
Πλάτωνος
ἀκούειν
μαθήτριαι,
Λασθένειά |
[4, 7] |
ἐφιλοσόφησα.
Ταύτης
τοι
γενεῆς
τε
|
καὶ |
αἵματος
εὔχομαι
εἶναι
Ταῦτά
ἐστι |
[4, 7] |
ναύτας
ἔπεισε
σχολαστικὰς
ἐσθῆτας
ἀναλαβεῖν
|
καὶ |
ἀκολουθῆσαι
αὐτῷ·
σὺν
οἷς
εἰσβάλλων |
[4, 1] |
δὲ
δασμολογεῖς
καὶ
παρ'
ἑκόντων
|
καὶ |
ἀκόντων
λαμβάνεις.
Οὗτος
πρῶτος,
καθά |
[4, 2] |
βψμʹ
Μετὰ
τοῦτο
βιβλία
ιεʹ
|
καὶ |
ἄλλα
βιβλία
ιϚ
περὶ
μαθημάτων |
[4, 9] |
σὺ
ἀναγίνωσκε.
Τούτου
πολλοὶ
μὲν
|
καὶ |
ἄλλοι
γεγόνασι
μαθηταί,
ἐλλογιμώτατος
δὲ |
[4, 2] |
Ξενοκράτης
ἀνὴρ
γεγώς.
Γεγόνασι
δὲ
|
καὶ |
ἄλλοι
Ξενοκράτεις
πέντε·
ὅ
τε |
[4, 6] |
μετρίῃ
χρησάμενος
κύλικι.
Γεγόνασι
δὲ
|
καὶ |
ἄλλοι
τρεῖς
Ἀρκεσίλαοι·
ποιητὴς
ἀρχαίας
|
[4, 9] |
οὗ
καὶ
λεκτέον.
Γέγονε
μέντοι
|
καὶ |
ἄλλος
Καρνεάδης,
ἐλεγείας
ποιητὴς
ψυχρός. |
[4, 6] |
Ἀρκεσιλάου,
φησί,
τὸ
παίγνιον.
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἄλλοτε
χιλίας
ἀπέστειλεν.
Ἀρχίαν
τε |
[4, 6] |
ἦν
ὥστε
τοῖς
μαθηταῖς
παρῄνει
|
καὶ
|
ἄλλων
ἀκούειν.
καί
τινος
Χίου |
[4, 2] |
εἰώθει.
Λόγος
δὲ
αὐτὸν
μετὰ
|
καὶ |
ἄλλων
πεμφθῆναι
πρεσβευτὴν
πρὸς
Φίλιππον· |
[4, 5] |
θνητά
τοι
πεπόνθαμεν.
Λέγεται
δὲ
|
καὶ |
Ἀνταγόρα
τοῦ
ποιητοῦ
ὡς
Κράντορος |
[4, 2] |
ἔφη,
τὶς
πρότερον
τούτου.
Φασὶ
|
καὶ |
Ἀντιπάτρου
ποτὲ
ἐλθόντος
εἰς
Ἀθήνας |
[4, 1] |
μαθήτριαι,
Λασθένειά
τε
ἡ
Μαντινικὴ
|
καὶ |
Ἀξιοθέα
ἡ
Φλιασία.
Ὅτε
καὶ |
[4, 2] |
περὶ
τὸ
αἰδοῖον.
Ἦν
δὲ
|
καὶ |
ἀξιόπιστος
σφόδρα,
ὥστε
μὴ
ἐξὸν |
[4, 6] |
πρὸς
Ἀρίδηλον
προτείνοντά
τι
θεώρημα
|
καὶ |
ἀξιοῦντα
εἰς
αὐτὸ
λέγειν
εἶπεν, |
[4, 6] |
εἰς
σκολιὸν
Διόδωρον.
Ἦν
δὲ
|
καὶ |
ἀξιωματικώτατος
καὶ
συνηγμένος
καὶ
ἐν |
[4, 6] |
ἀνενεγκεῖν
τὴν
περίοδον
τῶν
λόγων
|
καὶ |
ἅπαντι
συναρμόσασθαι
καιρῷ.
πειστικός
τε |
[4, 7] |
εἰ
μὲν
εἶχεν
Ἀλκιβιάδου
χρείαν
|
καὶ |
ἀπείχετο,
μάταιος
ἦν·
εἰ
δὲ |
[4, 6] |
παραδεδομένον
καὶ
ἐποίησε
δι´
ἐρωτήσεως
|
καὶ |
ἀπο–
κρίσεως
ἐριστικώτερον.
παρέβαλε
δὲ |
[4, 6] |
οἱ
δέ
φασιν
ἐπίτηδες
χρῆσαι
|
καὶ |
ἀποδιδόντος,
ἐπεὶ
πένης
ἦν,
χαρίσασθαι. |
[4, 7] |
νεώτερον
ὄντα
καὶ
εὔχαριν·
ὃς
|
καὶ |
ἀποθνήσκων
κατέλιπέ
μοι
πάντα.
Κἀγὼ |
[4, 7] |
ἔν
τισι
δὲ
καὶ
πότιμος
|
καὶ |
ἀπολαῦσαι
τύφου
δυνάμενος.
Πλεῖστά
τε |
[4, 6] |
ἀργυρώματα
λαβόντος
εἰς
ὑποδοχὴν
φίλων
|
καὶ |
ἀποστεροῦντος
οὐκ
ἀπῄτησεν
οὐδὲ
προσεποιήθη. |
[4, 7] |
Πλεῖστά
τε
καταλέλοιπεν
ὑπομνήματα,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἀποφθέγματα
χρειώδη
πραγματείαν
περιέχοντα.
Οἷον |
[4, 1] |
καὶ
διαλόγους
πλείονας,
ἐν
οἷς
|
καὶ |
Ἀρίστιππον
τὸν
Κυρηναῖον,
Περὶ
πλούτου |
[4, 8] |
ὁ
τῆς
νέας
Ἀκαδημείας
κατάρξας
|
καὶ |
Ἀρκεσίλαον
διαδεξάμενος,
ἀνὴρ
σεμνότατος
καὶ |
[4, 4] |
αἰῶν'
ἀστρέπτοις
δόγμασι
πειθόμενος.
Ἔνθεν
|
καὶ |
Ἀρκεσίλαον
μετελθόντα
παρὰ
Θεοφράστου
πρὸς |
[4, 5] |
αὐτόθι
σχολὴν
συστήσασθαι.
Ὧν
ἦν
|
καὶ |
Ἀρκεσίλαος
θέλων
ὑπ'
αὐτοῦ
συστῆναι |
[4, 4] |
Κράντορι,
ὁμονόως
συμβιούντων
τούτων
τε
|
καὶ |
Ἀρκεσιλάου.
Τὴν
δὲ
οἴκησιν
Ἀρκεσίλαον |
[4, 3] |
πρῶτόν
τε
εἶναι
τῶν
πολιτῶν
|
καὶ |
ἁρματοτροφῆσαι.
Φυγεῖν
δὲ
τὸν
Πολέμωνα |
[4, 9] |
τοῦτον
ἡμῶν
τῷ
λογαοιδικῷ
μέτρῳ
|
καὶ |
Ἀρχεβουλείῳ·
Τί
με
Καρνεάδην,
τί |
[4, 2] |
Ἀντιπάτρου
ποτὲ
ἐλθόντος
εἰς
Ἀθήνας
|
καὶ |
ἀσπασαμένου
αὐτόν,
μὴ
πρότερον
ἀντιπροσαγορεῦσαι |
[4, 9] |
Μέντορι
εἰδόμενος
ἠμὲν
δέμας
ἠδὲ
|
καὶ |
αὐδήν·
τοῦτον
σχολῆς
τῆσδ'
ἐκκεκηρῦχθαι |
[4, 2] |
μόνῳ
συνεχώρουν
Ἀθηναῖοι.
Καὶ
δὴ
|
καὶ |
αὐταρκέστατος
ἦν.
Ἀλεξάνδρου
γοῦν
συχνὸν |
[4, 3] |
φιλόπονος
ὡς
ὑπερβάλλεσθαι
τοὺς
ἄλλους
|
καὶ |
αὐτὸν
διαδέξασθαι
τὴν
σχολήν,
ἀρξάμενον |
[4, 5] |
τῷ
περὶ
Ἀρκεσιλάου
λέξομεν.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
αὐτὸν
ὑγιάναντα
διακούειν
Πολέμωνος,
ἐφ' |
[4, 7] |
ποιήσω,
φησίν,
ἐὰν
παρακλήτους
πέμψῃς
|
καὶ |
αὐτὸς
μὴ
ἔλθῃς.
πλέων
μετὰ |
[4, 9] |
τῶν
σχολῶν
παρ'
αὐτὸν
ἰέναι
|
καὶ |
αὐτοῦ
ἀκούειν.
Ἦν
δὲ
καὶ |
[4, 6] |
ῥητορικήν·
ὁ
δὲ
φιλοσοφίας
ἤρα,
|
καὶ |
αὐτοῦ
Κράντωρ
ἐρωτικῶς
διατεθεὶς
ἐπύθετο |
[4, 4] |
τῆς
αἱρέσεως
ἐπικαλούμενον,
περὶ
οὗ
|
καὶ |
αὐτοῦ
λέξομεν
ἐχομένως
Ἀρκεσιλάου.
Γεγόνασι |
[4, 6] |
ἱκανῶς
γεγόμενος
ἥπτετο
καὶ
ποιητικῆς.
|
καὶ
|
αὐτοῦ
φέρεται
ἐπίγραμμα
εἰς
Ἄτταλον |
[4, 7] |
ἦν
Βορυσθενίτης,
ὧντινων
δὲ
γονέων
|
καὶ |
ἀφ'
οἵων
πραγμάτων
ἧξεν
ἐπὶ |
[4, 2] |
ὁμοίων
κεφαλαίων.
Διεδέξατο
δὲ
Σπεύσιππον
|
καὶ |
ἀφηγήσατο
τῆς
σχολῆς
πέντε
καὶ |
[4, 6] |
τῆς
ἀξίας.
ἐλευθέριός
τε
ὢν
|
καὶ |
ἀφιλαργυρώτατος
εἰς
τὰς
ἀργυρικὰς
δείξεις |
[4, 8] |
ὡς
μηδέποτ’
αὐτοῦ
περιαιρεθείη
τι
|
καὶ |
βασταχθείη
τῶν
ἀποκειμένων,
μαθόντα
δὴ |
[4, 4] |
μῦθος
ἱερὸς
ἤϊσσεν
δαιμονίου
στόματος,
|
καὶ |
βίοτος
καθαρὸς
σοφίας
ἐπὶ
θεῖον |
[4, 4] |
λέξομεν
διήκουσε
γὰρ
καὶ
τούτου-
|
καὶ |
Βίωνα
τὸν
Βορυσθενίτην
ὕστερον
δὲ |
[4, 1] |
κατέταξε
τὰς
πράξεις
Δίωνός
τε
|
καὶ |
Βίωνος.
Φησὶ
δὲ
καὶ
Φαβωρῖνος |
[4, 7] |
ἄλλῳ
χαρίζεσθαι
ἢ
ἀλλοτρίας
ἀποδρέπεσθαι·
|
καὶ |
γὰρ
εἰς
σῶμα
βλάπτεσθαι
καὶ |
[4, 6] |
ἀπεληλυθὼς
τῆς
διατριβῆς
εἴη
νεανίσκος.
|
καὶ |
γὰρ
ἐν
τοῖς
λόγοις
ἐμβριθέστατος
|
[4, 6] |
αὐτοῦ
ἐπιπληττόμενοι.
ἀλλ´
ἔφερον
ἡδέως·
|
καὶ |
γὰρ
ἦν
ἀγαθὸς
σφόδρα
καὶ |
[4, 6] |
καὶ
κιναιδολόγον
καὶ
θρασὺν
ἀποκαλοῦντες.
|
καὶ |
γὰρ
καὶ
Δημητρίου
τοῦ
πλεύσαντος |
[4, 1] |
τό
γ'
ἦθος
διέμεινε
τοιοῦτος·
|
καὶ |
γὰρ
ὀργίλος
καὶ
ἡδονῶν
ἥττων |
[4, 3] |
μάχεσθαι.
Ἦν
οὖν
ἀστεῖός
τις
|
καὶ |
γενναῖος,
παρῃτημένος
ἅ
φησιν
Ἀριστοφάνης |
[4, 7] |
ἀνδρῶν.
Καὶ
ὅλως
καὶ
μουσικὴν
|
καὶ |
γεωμετρίαν
διέπαιζεν.
Ἦν
τε
πολυτελής· |
[4, 5] |
ἐπὶ
πλέον
ἥνδανε
Μούσαις
Κράντωρ,
|
καὶ |
γήρως
ἤλυθεν
οὔτι
πρόσω.
Γῆ, |
[4, 7] |
Ἤλιτον,
σύγγνωτε
τοῖς
πρίν·
ἀλλὰ
|
καὶ |
γραῒ
δῶκεν
εὐμαρῶς
τράχηλον
εἰς |
[4, 6] |
ἀναγκαίων,
ἀξιώσας
διατηρῆσαι·
πρὸς
ὃν
|
καὶ |
γράφει
ταυτί·
Ἀρκεσίλαος
Θαυμασίᾳ
χαίρειν. |
[4, 5] |
σέο
σῶμα
δίφυιον.
Ἦν
δὲ
|
καὶ |
δεινὸς
ὀνοματοποιῆσαι.
Τραγῳδὸν
γοῦν
ἀπελέκητον |
[4, 2] |
αὐτοῦ
τὸν
τράχηλον,
παρὼν
οὗτος
|
καὶ |
δείξας
τὸν
ἴδιον,
Οὐκ
ἄν |
[4, 3] |
σχολήν,
ἀρξάμενον
ἀπὸ
τῆς
ἕκτης
|
καὶ |
δεκάτης
καὶ
ἑκατοστῆς
Ὀλυμπιάδος.
Φησὶ |
[4, 6] |
ἑορταῖς
κατῄει
πρὸς
αὐτὸν
ἑκάστοτε.
|
καὶ |
δὴ
καὶ
πολλὰ
ἐκείνου
συμπείθοντος |
[4, 2] |
τὴν
ἑταίραν
ἐθελῆσαι
πειρᾶσαι
αὐτόν,
|
καὶ |
δῆθεν
διωκομένην
ὑπό
τινων
καταφυγεῖν |
[4, 6] |
καὶ
θρασὺν
ἀποκαλοῦντες.
καὶ
γὰρ
|
καὶ |
Δημητρίου
τοῦ
πλεύσαντος
εἰς
Κυρήνην |
[4, 6] |
δὲ
διακωλύειν.
τούτου
δὲ
ἤρων
|
καὶ |
Δημοχάρης
ὁ
Λάχητος
καὶ
Πυθοκλῆς |
[4, 7] |
γεωμετρίαν
διέπαιζεν.
Ἦν
τε
πολυτελής·
|
καὶ |
διὰ
τοῦτο
πόλιν
ἐκ
πόλεως |
[4, 3] |
Νέος
δ'
ὢν
ἀκόλαστός
τε
|
καὶ |
διακεχυμένος
ἦν
οὕτως
ὥστε
καὶ |
[4, 6] |
τὸ
πᾶν
κρέας
ἢ
Διόδωρον.
|
καὶ |
διαλιπὼν
αὐτὸν
ποιεῖ
λέγοντα
νήξομαι |
[4, 1] |
εὑρήσω.
Καταλέλοιπε
δὲ
πάμπλειστα
ὑπομνήματα
|
καὶ |
διαλόγους
πλείονας,
ἐν
οἷς
καὶ |
[4, 9] |
συνεχὲς
ἔλεγεν,
ἡ
συστήσασα
φύσις
|
καὶ |
διαλύσει.
μαθών
τε
Ἀντίπατρον
φάρμακον |
[4, 9] |
ταυτί·
Φύσις
ἡ
συνέχουσά
με
|
καὶ |
διαλύσεται
δή.
Ὁ
μὲν
οὐδὲν |
[4, 4] |
ἅμα
καὶ
ἐρώμενος
Πολέμωνος·
ἀλλὰ
|
καὶ |
διεδέξατο
τὴν
σχολὴν
αὐτοῦ.
Καὶ |
[4, 10] |
ὑπὲρ
τὰ
τετρακόσια
βιβλία
συνέγραψε.
|
καὶ |
διεδέξατο
τὸν
Καρνεάδην
καὶ
τὰ |
[4, 3] |
ἁρματοτροφῆσαι.
Φυγεῖν
δὲ
τὸν
Πολέμωνα
|
καὶ |
δίκην
κακώσεως
ὑπὸ
τῆς
γυναικός, |
[4, 1] |
καὶ
Ἀξιοθέα
ἡ
Φλιασία.
Ὅτε
|
καὶ |
Διονύσιος
πρὸς
αὐτὸν
γράφων
τωθαστικῶς |
[4, 6] |
παρακόψας,
ἤδη
γεγονὼς
ἔτος
πέμπτον
|
καὶ
|
ἑβδομηκοστόν,
ἀποδεχθεὶς
πρὸς
Ἀθηναίων
ὡς |
[4, 2] |
τ'
ἐν
Ἀκαδημείᾳ
τὰ
πλεῖστα·
|
καὶ |
εἴ
ποτε
μέλλοι
ἐς
ἄστυ |
[4, 2] |
εʹ
Κεφάλαιον
αʹ
Περὶ
γενῶν
|
καὶ |
εἰδῶν
αʹ
Πυθαγόρεια
αʹ
Λύσεις |
[4, 1] |
τὰ
ὅμοια
ὑποθέσεις,
Περὶ
γενῶν
|
καὶ |
εἰδῶν
παραδειγμάτων,
Πρὸς
τὸν
Ἀμάρτυρον, |
[4, 2] |
καὶ
ἀφηγήσατο
τῆς
σχολῆς
πέντε
|
καὶ |
εἴκοσιν
ἔτη
ἐπὶ
Λυσιμαχίδου
ἀρξάμενος |
[4, 6] |
Χρονικοῖς,
ἤκμαζε
περὶ
τὴν
ὀγδόην
|
καὶ |
εἰκοστὴν
καὶ
ἑκατοστὴν
Ὀλυμπιάδα.
~ΒΙΩΝ
|
[4, 9] |
παῖδα
λύχνον
ἅψαι·
εἰσκομίσαντος
δὲ
|
καὶ |
εἰπόντος,
Κεκόμικα,
Οὐκοῦν,
εἰπεῖν,
σὺ |
[4, 6] |
ἐναντιότητας
τῶν
λόγων.
πρῶτος
δὲ
|
καὶ |
εἰς
ἑκάτερον
ἐπεχείρησε,
καὶ
πρῶτος |
[4, 6] |
εἰς
αὖθις
πολλὸν
ἀοιδοτέρη.
ἀλλὰ
|
καὶ |
εἰς
Μηνόδωρον
τὸν
Εὐδάμου
ἑνὸς |
[4, 6] |
ἀπαίρειν
εἰς
Ἀθήνας,
μεθ´
οὗ
|
καὶ |
εἰς
Σάρδεις
ἀπεδήμησεν·
ἔπειτα
Ξάνθου |
[4, 2] |
ἐκ
νέου
Πλάτωνος
ἤκουσεν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
εἰς
Σικελίαν
αὐτῷ
συναπεδήμησεν.
Ἦν |
[4, 6] |
ποιεῖ
λέγοντα
νήξομαι
εἰς
Πύρρωνα
|
καὶ |
εἰς
σκολιὸν
Διόδωρον.
Ἦν
δὲ |
[4, 2] |
καὶ
τοὺς
μὲν
δώροις
μαλθασσομένους
|
καὶ |
εἰς
τὰς
κλήσεις
συνιέναι
καὶ |
[4, 7] |
Ἐρωτηθεὶς
εἰ
γήμαι
ἀναφέρεται
γὰρ
|
καὶ |
εἰς
τοῦτον
ἔφη,
Ἐὰν
μὲν |
[4, 6] |
πρὸς
Ἀθηναίων
ὡς
οὐδείς.
Ἔστι
|
καὶ |
εἰς
τοῦτον
ἡμῶν
Ἀρκεσίλαε,
τί |
[4, 9] |
αὐτὸς
δὲ
κατέλιπεν
οὐδέν.
Ἔστι
|
καὶ |
εἰς
τοῦτον
ἡμῶν
τῷ
λογαοιδικῷ |
[4, 2] |
δεύτερον
καὶ
ὀγδοηκοστόν.
Φαμὲν
δὲ
|
καὶ |
εἰς
τοῦτον
οὑτωσί·
Χαλκῇ
προσκόψας |
[4, 6] |
δὲ
πάντων
μᾶλλον
Ὅμηρον,
οὗ
|
καὶ |
εἰς
ὕπνον
ἰὼν
πάντως
τι |
[4, 7] |
καὶ
γὰρ
εἰς
σῶμα
βλάπτεσθαι
|
καὶ |
εἰς
ψυχήν.
Διέβαλλε
δὲ
καὶ |
[4, 2] |
δέ
ποτε
διωκομένου
ὑπὸ
ἱέρακος
|
καὶ |
εἰσπηδήσαντος
εἰς
τοὺς
κόλπους
αὐτοῦ, |
[4, 2] |
αὐτὸν
ὠνεῖται
Δημήτριος
ὁ
Φαληρεὺς
|
καὶ |
ἑκάτερον
ἀποκατέστησε·
Ξενοκράτει
μὲν
τὴν |
[4, 6] |
περὶ
τὴν
ὀγδόην
καὶ
εἰκοστὴν
|
καὶ |
ἑκατοστὴν
Ὀλυμπιάδα.
~ΒΙΩΝ
Βίων
τὸ |
[4, 9] |
τετάρτῳ
τῆς
δευτέρας
καὶ
ἑξηκοστῆς
|
καὶ |
ἑκατοστῆς
Ὀλυμπιάδος,
βιώσαντα
ἔτη
πέντε |
[4, 2] |
τὸ
δεύτερον
ἔτος
τῆς
δεκάτης
|
καὶ |
ἑκατοστῆς
Ὀλυμπιάδος.
Ἐτελεύτα
δὲ
νυκτὸς |
[4, 8] |
ἔτει
τῆς
τετάρτης
καὶ
τριακοστῆς
|
καὶ |
ἑκατοστῆς
Ὀλυμπιάδος,
τῆς
σχολῆς
ἀφηγησάμενος |
[4, 3] |
ἀπὸ
τῆς
ἕκτης
καὶ
δεκάτης
|
καὶ |
ἑκατοστῆς
Ὀλυμπιάδος.
Φησὶ
δὲ
Ἀντίγονος |
[4, 1] |
ὀκτώ,
ἀρξάμενος
ἀπὸ
τῆς
ὀγδόης
|
καὶ |
ἑκατοστῆς
Ὀλυμπιάδος·
Χαρίτων
τ'
ἀγάλματ' |
[4, 9] |
δὲ
τοῖς
ἠθικοῖς
μᾶλλον.
Ὅθεν
|
καὶ |
ἐκόμα
καὶ
ἔτρεφεν
ὄνυχας
ἀσχολίᾳ |
[4, 3] |
τῇ
πόλει.
Οὐ
μὴν
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἐκπεπατηκὼς
ἦν
διατρίβων
ἐν
τῷ |
[4, 6] |
τῶν
Ἐρετρικῶν
ἥπτετο
λόγων,
ὅθεν
|
καὶ |
ἐλέγετο
ἐπ´
αὐτοῦ
ὑπ´
Ἀρίστωνος· |
[4, 6] |
καὶ
γὰρ
ἦν
ἀγαθὸς
σφόδρα
|
καὶ |
ἐλπίδων
ὑποπιμπλὰς
τοὺς
ἀκούοντας.
ἔν |
[4, 6] |
αὗται
παρά
τισι
τῶν
γνωρίμων
|
καὶ |
ἐν
Ἐρετρίᾳ
παρ´
Ἀμφικρίτῳ.
Ἐτελεύτησε |
[4, 2] |
ἠδὲ
ποτῆτος
πρὶν
λύσασθ'
ἑτάρους
|
καὶ |
ἐν
ὀφθαλμοῖσιν
ἰδέσθαι;
καὶ
τὸν |
[4, 6] |
χαρίσασθαι.
ἦν
μὲν
οὖν
αὐτῷ
|
καὶ |
ἐν
Πιτάνῃ
περιουσία,
ἀφ´
ἧς |
[4, 9] |
ἀκούοντας.
Δεινῶς
τ'
ἦν
ἐπιπληκτικὸς
|
καὶ |
ἐν
ταῖς
ζητήσεσι
δύσμαχος·
τά |
[4, 6] |
δὲ
καὶ
ἀξιωματικώτατος
καὶ
συνηγμένος
|
καὶ |
ἐν
τῇ
λαλιᾷ
διαστατικὸς
τῶν |
[4, 5] |
Λέγεται
δὲ
καὶ
ποιήματα
γράψαι
|
καὶ |
ἐν
τῇ
πατρίδι
ἐπὶ
τῷ |
[4, 3] |
ἑτοίμους
λύσεις
τῶν
ἐπιθυμιῶν·
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
στενωποῖς
διέκρυπτεν.
Καὶ |
[4, 6] |
ὄντος
καὶ
ὑπολαμβάνοντος
εἶναι
καλοῦ
|
καὶ |
ἐν
χλανίσιν
ἀεὶ
ἀναστρεφομένου
εἰπόντος |
[4, 3] |
Κύων
τις
ἐδόκει
συμποιεῖν
Μολοττικός,
|
καὶ |
ἔνθα
ἦν
κατὰ
τὸν
Φρύνιχον
|
[4, 2] |
δὲ
ἕνεκα
τοῦ
ἀνθρωπίνου
εἰσδέξασθαι,
|
καὶ |
ἑνὸς
ὄντος
κλινιδίου
δεομένῃ
μεταδοῦναι |
[4, 7] |
γίνεσθαι
ἓξ
μηνῶν
τὴν
νύκτι
|
καὶ |
ἓξ
τὴν
ἡμέραν.
Πέμπτος
Σολεύς, |
[4, 9] |
ἀνθρώπων
ἔτει
τετάρτῳ
τῆς
δευτέρας
|
καὶ |
ἑξηκοστῆς
καὶ
ἑκατοστῆς
Ὀλυμπιάδος,
βιώσαντα |
[4, 6] |
ἔδακνόν
τε
αὐτὸν
οἱ
προειρημένοι
|
καὶ |
ἐπέσκωπτον
ὡς
φίλοχλον
καὶ
φιλόδοξον· |
[4, 2] |
Καὶ
πλεῖστα
ὅσα
καταλέλοιπε
συγγράμματα
|
καὶ |
ἔπη
καὶ
παραινέσεις,
ἅ
ἐστι |
[4, 6] |
τὰς
ἀργυρικὰς
δείξεις
ἀπήντα
πρῶτος,
|
καὶ |
ἐπὶ
τὴν
Ἀρχεκράτους
καὶ
Καλλικράτους |
[4, 6] |
δὲ
καὶ
εὑρεσιλογώτατος
ἀπαντῆσαι
εὐστόχως
|
καὶ |
ἐπὶ
τὸ
προκείμενον
ἀνενεγκεῖν
τὴν |
[4, 6] |
τὴν
Ἀντιγόνου
ναυμαχίαν
πολλῶν
προσιόντων
|
καὶ |
ἐπιστόλια
παρακλητικὰ
γραφόντων
αὐτὸς
ἐσιώπησεν. |
[4, 6] |
ἐκίνησε
τὸν
ὑπὸ
Πλάτωνος
παραδεδομένον
|
καὶ |
ἐποίησε
δι´
ἐρωτήσεως
καὶ
ἀπο– |
[4, 3] |
κατὰ
πάντα
ἐζηλωκέναι
τὸν
Ξενοκράτην·
|
καὶ |
ἐρασθῆναι
αὐτοῦ
φησιν
Ἀρίστιππος
ἐν |
[4, 4] |
δὲ
τῶν
δήμων,
ἀκροατὴς
ἅμα
|
καὶ |
ἐρώμενος
Πολέμωνος·
ἀλλὰ
καὶ
διεδέξατο |
[4, 6] |
καὶ
Ἱππονίκου
τοῦ
γεωμέτρου·
ὃν
|
καὶ |
ἔσκωψε
τὰ
μὲν
ἄλλα
νωθρὸν |
[4, 3] |
ποτε
συνθέμενος
τοῖς
νέοις
μεθύων
|
καὶ |
ἐστεφανωμένος
εἰς
τὴν
Ξενοκράτους
ᾖξε |
[4, 1] |
τριῶν
ταλάντων
ὠνήσατο.
Γέγονε
Σπεύσιππος
|
καὶ |
ἕτερος,
ἰατρὸς
Ἡροφίλειος
Ἀλεξανδρεύς.
~ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ. |
[4, 9] |
ἠθικοῖς
μᾶλλον.
Ὅθεν
καὶ
ἐκόμα
|
καὶ |
ἔτρεφεν
ὄνυχας
ἀσχολίᾳ
τῇ
περὶ |
[4, 8] |
ζῶν
παρέδωκε
τὴν
σχολὴν
Τηλεκλεῖ
|
καὶ |
Εὐάνδρῳ
τοῖς
Φωκαεῦσι.
Παρὰ
δ’ |
[4, 6] |
κνιζόμενόν
φασιν
εἰπεῖν
ὡς
εὐφυὴς
|
καὶ |
εὐεπιχείρητος
ἀπεληλυθὼς
τῆς
διατριβῆς
εἴη |
[4, 6] |
τε
τῷ
βίῳ
κοινωνικώτατος
ἐγένετο
|
καὶ |
εὐεργετῆσαι
πρόχειρος
ἦν
καὶ
λαθεῖν |
[4, 9] |
τὰ
Χρυσίππου,
ἐπιεικῶς
αὐτοῖς
ἀντέλεγε
|
καὶ |
εὐημέρει
τοσοῦτον,
ὥστε
ἐκεῖνο
ἐπιλέγειν· |
[4, 8] |
πένης
μέν,
εὔχαρις
δ’
ἄλλως
|
καὶ |
εὐόμιλος.
Τοῦτόν
φασι
καὶ
περὶ |
[4, 6] |
πᾶν
τὸ
σχῆμα.
Ἦν
δὲ
|
καὶ |
εὑρεσιλογώτατος
ἀπαντῆσαι
εὐστόχως
καὶ
ἐπὶ |
[4, 5] |
Κράντωρ
πάντων
δὴ
μᾶλλον
Ὅμηρον
|
καὶ |
Εὐριπίδην,
λέγων
ἐργῶδες
ἐν
τῷ |
[4, 7] |
ἀγοράζει
τις
ῥήτωρ
νεώτερον
ὄντα
|
καὶ |
εὔχαριν·
ὃς
καὶ
ἀποθνήσκων
κατέλιπέ |
[4, 2] |
μύωπος
δεῖ,
τῷ
δὲ
χαλινοῦ·
|
καὶ |
Ἐφ'
οἷον
ἵππον
οἷον
ὄνον |
[4, 7] |
καὶ
πάντα
συγξύσας
Ἀθήναζε
ἦλθον
|
καὶ |
ἐφιλοσόφησα.
Ταύτης
τοι
γενεῆς
τε |
[4, 6] |
ῥημάτων
εὐπορίαν
παρασχεῖν.
Ἴωνα
δὲ
|
καὶ |
ἐχαρακτήριζε
νέος
ὤν.
Διήκουσε
δὲ |
[4, 6] |
αὐτῷ
Πυλάδης
ὁ
ἀδελφός.
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἐχορήγει
αὐτῷ
πολλὰ
Εὐμένης
ὁ |
[4, 4] |
Καὶ
οὕτως
ἀλλήλω
ἐφιλείτην
ὥστε
|
καὶ |
ζῶντε
οὐ
μόνον
τῶν
αὐτῶν |
[4, 1] |
διέμεινε
τοιοῦτος·
καὶ
γὰρ
ὀργίλος
|
καὶ |
ἡδονῶν
ἥττων
ἦν.
Φασὶ
γοῦν |
[4, 7] |
ἱστορίᾳ.
Ἀλλὰ
καὶ
ὣς
κατέστρεψε
|
καὶ |
ἡμεῖς
αὐτὸν
οὕτως
ᾐτιασάμεθα·
Βίωνα, |
[4, 4] |
μέχρι
σχεδὸν
ἀναπνοῆς
ἐξωμοιώσθην
ἀλλήλοιν
|
καὶ |
θανόντε
τῆς
αὐτῆς
ταφῆς
ἐκοινωνείτην. |
[4, 7] |
διήκουσε
τοῦ
περιπατητικοῦ.
Ἦν
δὲ
|
καὶ |
θεατρικὸς
καὶ
πολὺς
ἐν
τῷ |
[4, 6] |
ὁμοιοτρόπους
μέν,
πλὴν
ἀλλ´
ἀπήντα.
|
καὶ |
Θεοδότῃ
τε
καὶ
Φίλᾳ
ταῖς |
[4, 3] |
τὴν
φωνὴν
ἀναλλοίωτος
ἦν·
διὸ
|
καὶ |
θηραθῆναι
Κράντορα
ὑπ'
αὐτοῦ.
Κυνὸς |
[4, 6] |
φθορέα
τῶν
νέων
καὶ
κιναιδολόγον
|
καὶ |
θρασὺν
ἀποκαλοῦντες.
καὶ
γὰρ
καὶ |
[4, 7] |
καὶ
μαθηματικός,
Ἀβδηρίτης,
Ἀτθίδι
γεγραφὼς
|
καὶ |
Ἰάδι·
οὗτος
πρῶτος
εἶπεν
εἶναί |
[4, 6] |
γοῦν
ποτε
πρὸς
Κτησίβιον
νοσοῦντα
|
καὶ |
ἰδὼν
ἀπορίᾳ
θλιβόμενον,
κρύφα
βαλάντιον
|
[4, 6] |
οὐχ
ὅπλοις
κλεινὴ
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἵπποις
πολλάκις
αὐδᾶται
Πῖσαν
ἀνὰ |
[4, 6] |
ἐχαρακτήριζε
νέος
ὤν.
Διήκουσε
δὲ
|
καὶ |
Ἱππονίκου
τοῦ
γεωμέτρου·
ὃν
καὶ |
[4, 7] |
Κλαζομένιος
ἢ
Χῖος,
οὗ
μέμνηται
|
καὶ |
Ἱππῶναξ.
~ΛΑΚΥΔΗΣ.
Λακύδης
Ἀλεξάνδρου
Κυρηναῖος. |
[4, 4] |
κατὰ
τὸ
ἔτος
τῆς
ηʹ
|
καὶ |
κʹ
καὶ
ρʹ
Ὀλυμπιάδος>
καθά |
[4, 6] |
πρῶτος,
καὶ
ἐπὶ
τὴν
Ἀρχεκράτους
|
καὶ
|
Καλλικράτους
τὰς
χρυσιαίας
παντὸς
ἔσπευδε |
[4, 6] |
Ἀριστίππου
χρείας.
φιλομειράκιός
τε
ἦν
|
καὶ |
καταφερής·
ὅθεν
οἱ
περὶ
Ἀρίστωνα |
[4, 7] |
ἔφασκον
οἱ
ἐν
Χαλκίδιαὐτόθι
γὰρ
|
καὶ |
κατέστρεψε
περίαπτα
λαβεῖν
ἐπείσθη
καὶ |
[4, 2] |
εἶναι
ἐγκρατῆ
ὥστε
καὶ
τομὰς
|
καὶ |
καύσεις
πολλάκις
ὑπομεῖναι
περὶ
τὸ |
[4, 5] |
ὑπόδεξαι·
ἦ
ῥ'
ὅ
γε
|
καὶ |
κεῖθι
ζώει
ἐν
εὐθαλίῃ.
Ἐθαύμαζε |
[4, 6] |
ἐπεκάλουν
αὐτῷ,
φθορέα
τῶν
νέων
|
καὶ |
κιναιδολόγον
καὶ
θρασὺν
ἀποκαλοῦντες.
καὶ |
[4, 7] |
βραχίονας
πεπεισμένως
ἔδησε·
ῥάμνον
τε
|
καὶ |
κλάδον
δάφνης
ὑπὲρ
θύρην
ἔθηκεν, |
[4, 6] |
Κυρήνην
ἐπὶ
πλέον
ἐρασθῆναι
λέγεται,
|
καὶ |
Κλεοχάρους
τοῦ
Μυρλεανοῦ·
ἐφ´
ᾧ |
[4, 2] |
Ἀθηναίων
κατὰ
τὸν
Λαμιακὸν
πόλεμον,
|
καὶ |
κληθεὶς
ἐπὶ
δεῖπνον
πρὸς
αὐτὸν |
[4, 3] |
τι
τοῦ
ποιητοῦ
αὐτῷ
τε
|
καὶ |
Κράτητι,
τὸν
μὲν
συνδιατίθεσθαι,
τὸν |
[4, 5] |
πένθους.
Καὶ
κατέστρεψε
πρὸ
Πολέμωνος
|
καὶ |
Κράτητος,
ὑδρωπικῇ
διαθέσει
νοσήσας.
Καὶ |
[4, 7] |
τὸν
αἰτιασάμενον
ἔφη,
πυροὺς
ἐκόμισα
|
καὶ |
κριθὰς
πιπράσκω;
Ἔλεγε
δὲ
τοὺς |
[4, 6] |
ἐγένετο
καὶ
εὐεργετῆσαι
πρόχειρος
ἦν
|
καὶ |
λαθεῖν
τὴν
χάριν
ἀτυφότατος.
εἰσελθὼν |
[4, 8] |
κήπῳ
ὑπὸ
Ἀττάλου
τοῦ
βασιλέως,
|
καὶ |
Λακύδειον
ἀπ’
αὐτοῦ
προσηγορεύετο.
Καὶ |
[4, 9] |
ἐλλογιμώτατος
δὲ
Κλειτόμαχος·
περὶ
οὗ
|
καὶ |
λεκτέον.
Γέγονε
μέντοι
καὶ
ἄλλος |
[4, 7] |
τρίτος
αὐτὸς
οὗτος·
τέταρτος
Δημοκρίτειος
|
καὶ |
μαθηματικός,
Ἀβδηρίτης,
Ἀτθίδι
γεγραφὼς
καὶ |
[4, 4] |
λόγους
δημηγορικοὺς
καὶ
πρεσβευτικούς.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
μαθητὰς
ἐλλογίμους·
ὧν
Ἀρκεσίλαον
περὶ |
[4, 3] |
οἰκονομία.
Ἦν
δὲ
καὶ
φιλοσοφοκλῆς,
|
καὶ |
μάλιστα
ἐν
ἐκείνοις
ὅπου
κατὰ |
[4, 5] |
ὑγιάναντα
διακούειν
Πολέμωνος,
ἐφ'
ᾧ
|
καὶ |
μάλιστα
θαυμασθῆναι.
Λέγεται
δὲ
καὶ |
[4, 9] |
τῶν
Στωικῶν
βιβλία
ἀναγνοὺς
ἐπιμελῶς
|
καὶ |
μάλιστα>
τὰ
Χρυσίππου,
ἐπιεικῶς
αὐτοῖς |
[4, 2] |
δὲ
παρ'
αὐτοῦ
ὡς
νῦν
|
καὶ |
μᾶλλον
φροντιστέον
εἴη
τῆς
πόλεως |
[4, 9] |
καὶ
αὐτοῦ
ἀκούειν.
Ἦν
δὲ
|
καὶ |
μεγαλοφωνότατος,
ὥστε
τὸν
γυμνασίαρχον
προσπέμψαι |
[4, 7] |
καὶ
κατέστρεψε
περίαπτα
λαβεῖν
ἐπείσθη
|
καὶ |
μεταγινώσκειν
ἐφ'
οἷς
ἐπλημμέλησεν
εἰς |
[4, 4] |
τῶν
αὐτῶν
ἤστην
ἐπιτηδευμάτων,
ἀλλὰ
|
καὶ |
μέχρι
σχεδὸν
ἀναπνοῆς
ἐξωμοιώσθην
ἀλλήλοιν |
[4, 3] |
μὲν
συνδιατίθεσθαι,
τὸν
δ'
ἴσα
|
καὶ |
μὴ
ἀκοῦσαι.
Καὶ
ὅλως
ἦν |
[4, 3] |
δεῖν
ἐν
τοῖς
πράγμασι
γυμνάζεσθαι
|
καὶ |
μὴ
ἐν
τοῖς
διαλεκτικοῖς
θεωρήμασι, |
[4, 7] |
δ'
ἐς
νόσον
πεσὼν
μακρὴν
|
καὶ |
μὴ
θάνῃ
δεδοικὼς
ὁ
μὴ |
[4, 3] |
καθάπερ
ἁρμονικόν
τι
τέχνιον
καταπιόντα
|
καὶ |
μὴ
μελετήσαντα,
ὡς
κατὰ
μὲν |
[4, 7] |
μᾶλλον
ἂν
κολάζεσθαι
εἰ
ὁλοκλήροις
|
καὶ |
μὴ
τετρημένοις
ἀγγείοις
ὑδροφόρουν.
Πρὸς |
[4, 7] |
πάντων
ἐμπειρότατ'
ἀνδρῶν.
Καὶ
ὅλως
|
καὶ |
μουσικὴν
καὶ
γεωμετρίαν
διέπαιζεν.
Ἦν |
[4, 6] |
ὁ
Τίμων
οὑτωσὶ
περὶ
αὐτοῦ·
|
καὶ |
νόον
αἱμυλίοις
ἐπιπλήξεσιν
ἐγκαταμιγνύς.
ὅθεν |
[4, 5] |
ἑαυτοῦ
πατρίδι
ἀπῆρεν
εἰς
Ἀθήνας
|
καὶ |
Ξενοκράτους
διήκουσε
Πολέμωνι
συσχολάζων.
Καὶ |
[4, 3] |
φησὶ
γὰρ
δεῖν
αὐθάδειάν
τινα
|
καὶ |
ξηρότητα
τοῖς
ἔργοις
ἐπιτρέχειν,
ὁμοίως |
[4, 2] |
ὅ
τε
τακτικὸς
ἀρχαῖος
σφόδρα
|
καὶ |
ὁ
συγγενὴς
ἅμα
καὶ
πολίτης |
[4, 6] |
Πλάτων,
ὄπιθεν
Πύρρων,
μέσσος
Διόδωρος.
|
καὶ |
ὁ
Τίμων
ἐπ´
αὐτοῦ
φησιν |
[4, 2] |
προσπταίσας,
ἔτος
ἤδη
γεγονὼς
δεύτερον
|
καὶ |
ὀγδοηκοστόν.
Φαμὲν
δὲ
καὶ
εἰς |
[4, 6] |
ἔφασκε
δεινὸν
εἶναι
φωνῆς
ἐμπλῆσαι
|
καὶ |
ὀνομάτων
καὶ
ῥημάτων
εὐπορίαν
παρασχεῖν. |
[4, 6] |
δὲ
καὶ
τὸν
Ἀντίγονον
θεραπευόντων
|
καὶ |
ὁπότε
ἥκοι
ἀπαντώντων
αὐτὸς
ἡσύχαζε, |
[4, 6] |
ἰὼν
πάντως
τι
ἀνεγίνωσκεν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὄρθρου
λέγων
ἐπὶ
τὸν
ἐρώμενον
|
[4, 8] |
λέγει
τις,
εἶτα
νῦν
καιρός;
|
καὶ |
ὅς·
εἶτα
μηδὲ
νῦν;
Ἐτελεύτησε |
[4, 9] |
τοῦτον
σχολῆς
τῆσδ'
ἐκκεκηρῦχθαι
λέγω·
|
καὶ |
ὃς
ἀναστάς·
Οἱ
μὲν
ἐκήρυσσον, |
[4, 6] |
κρύφα
βαλάντιον
ὑπέθηκε
τῷ
προσκεφαλαίῳ·
|
καὶ |
ὃς
εὑρών,
Ἀρκεσιλάου,
φησί,
τὸ |
[4, 6] |
σώσαιμί
ς´,
εἴσῃ
μοι
χάριν;
|
καὶ |
ὃς
τὰ
ἐχόμενα·
ἄγου
με, |
[4, 8] |
δὴ
τοῦτο
τὰ
θεραπόντια
ἀπεσφράγιζε
|
καὶ |
ὅσα
ἐβούλετο
ἐβάσταζεν·
ἔπειτα
τὸν |
[4, 7] |
Κοινὰ
τὰ
φίλων.
Παρ'
ὃ
|
καὶ |
οὐδεὶς
αὐτοῦ
μαθητὴς
ἐπιγράφεται,
τοσούτων |
[4, 7] |
ὦ
Μενέδημε,
νύκτωρ
συνδέομαι
Βίωνι
|
καὶ |
οὐδὲν
ἄτοπον
δοκῶ
γε
πεπονθέναι. |
[4, 6] |
ἐπρέσβευσεν
εἰς
Δημητριάδα
πρὸς
Ἀντίγονον
|
καὶ
|
οὐκ
ἐπέτυχε.
τὸ
πᾶν
δὴ |
[4, 8] |
καὶ
Ἀρκεσίλαον
διαδεξάμενος,
ἀνὴρ
σεμνότατος
|
καὶ |
οὐκ
ὀλίγους
ἐσχηκὼς
ζηλωτάς·
φιλόπονός |
[4, 3] |
τὸ
μειράκιον
κατ'
ὀλίγον
ἐθηράθη
|
καὶ |
οὕτως
ἐγένετο
φιλόπονος
ὡς
ὑπερβάλλεσθαι |
[4, 6] |
θ´
ἱκανῶς
καὶ
παρρησιαστής·
διὸ
|
καὶ |
πάλιν
ὁ
Τίμων
οὑτωσὶ
περὶ |
[4, 6] |
μαθητῶν
ἐζήλουν
καὶ
τὴν
ῥητορείαν
|
καὶ |
πᾶν
τὸ
σχῆμα.
Ἦν
δὲ |
[4, 7] |
Κἀγὼ
κατακαύσας
αὐτοῦ
τὰ
συγγράμματα
|
καὶ |
πάντα
συγξύσας
Ἀθήναζε
ἦλθον
καὶ |
[4, 9] |
Μέντορος
τοῦ
Βιθυνοῦ
μαθητοῦ
ὄντος
|
καὶ |
παρ'
αὐτὸν
ἐλθόντος
εἰς
τὴν |
[4, 1] |
φοιτῶντας
ἐποίει·
σὺ
δὲ
δασμολογεῖς
|
καὶ |
παρ'
ἑκόντων
καὶ
ἀκόντων
λαμβάνεις. |
[4, 2] |
ὅσα
καταλέλοιπε
συγγράμματα
καὶ
ἔπη
|
καὶ |
παραινέσεις,
ἅ
ἐστι
ταῦτα·
Περὶ |
[4, 6] |
ἀπέστελλεν
Ἀντίγονος
πρὸς
ἀπόλαυσιν.
ἔνθα
|
καὶ |
παραιτούμενος
ἑκάστοτε
τὰς
ἐπικυλικείους
ἐξηγήσεις |
[4, 6] |
καλὰ
ἱμάτια
ἔχῃ;
ἐπεὶ
δὲ
|
καὶ |
παρακίναιδος
ὢν
ὡς
εἰς
βαρὺν |
[4, 6] |
εἰς
τὸ
στόμα
ἐμπτῆναι.
τοῦτον
|
καὶ |
παρακόψαντα
ἀναλαβὼν
οἴκοι
ἐς
τοσοῦτον |
[4, 6] |
φησιν
Ἕρμιππος,
ἄκρατον
ἐμφορηθεὶς
πολὺν
|
καὶ |
παρακόψας,
ἤδη
γεγονὼς
ἔτος
πέμπτον |
[4, 6] |
τῶν
ὀνομάτων,
ἐπικόπτης
θ´
ἱκανῶς
|
καὶ |
παρρησιαστής·
διὸ
καὶ
πάλιν
ὁ |
[4, 7] |
ἀνθινὰ
ἐνέδυσεν.
Εὐφυὴς
γὰρ
ἦν
|
καὶ |
παρῳδῆσαι·
οἷά
ἐστιν
αὐτοῦ
καὶ |
[4, 8] |
ζηλωτάς·
φιλόπονός
τε
ἐκ
νέου
|
καὶ |
πένης
μέν,
εὔχαρις
δ’
ἄλλως |
[4, 8] |
ἄλλως
καὶ
εὐόμιλος.
Τοῦτόν
φασι
|
καὶ |
περὶ
οἰκονομίαν
γλυκύτατα
ἐσχηκέναι·
ἐπειδὰν |
[4, 10] |
διατρίψας,
ἔν
τε
τῇ
Ἀκαδημαϊκῇ
|
καὶ |
περιπατητικῇ
καὶ
Στωικῇ.
Καθόλου
δὲ |
[4, 3] |
καὶ
διακεχυμένος
ἦν
οὕτως
ὥστε
|
καὶ |
περιφέρειν
ἀργύριον
πρὸς
τὰς
ἑτοίμους |
[4, 7] |
τὴν
κυνικὴν
ἀγωγήν,
λαβὼν
τρίβωνα
|
καὶ |
πήραν.
Καὶ
τί
γὰρ
ἄλλο |
[4, 6] |
ὑπὲρ
ἅπανθ´
ὁντινοῦν·
παρ´
ὃ
|
καὶ |
πλείους
πρὸς
αὐτὸν
ἀπήντων
εἰς |
[4, 7] |
ἄλλα
πολύτροπος
καὶ
σοφιστὴς
ποικίλος
|
καὶ |
πλείστας
ἀφορμὰς
δεδωκὼς
τοῖς
βουλομένοις |
[4, 5] |
ὄχθοισι
κρυφθῆναι
καλόν.
Λέγεται
δὲ
|
καὶ |
ποιήματα
γράψαι
καὶ
ἐν
τῇ |
[4, 6] |
καὶ
φιλογράμματος
ἱκανῶς
γεγόμενος
ἥπτετο
|
καὶ |
ποιητικῆς.
καὶ
αὐτοῦ
φέρεται
ἐπίγραμμα |
[4, 7] |
ὄγδοος
Μιλήσιος
ἀνδριαντοποιός,
οὗ
μέμνηται
|
καὶ |
Πολέμων·
ἔνατος
ποιητὴς
τραγῳδίας
τῶν |
[4, 4] |
τρόπον·
Μνήματι
τῷδε
Κράτητα
θεουδέα
|
καὶ |
Πολέμωνα
ἔννεπε
κρύπτεσθαι,
ξεῖνε,
παρερχόμενος, |
[4, 2] |
σφόδρα
καὶ
ὁ
συγγενὴς
ἅμα
|
καὶ |
πολίτης
τῷ
προειρημένῳ
φιλοσόφῳ·
φέρεται |
[4, 6] |
πρὸς
αὐτὸν
ἑκάστοτε.
καὶ
δὴ
|
καὶ |
πολλὰ
ἐκείνου
συμπείθοντος
ὥστ´
ἀσπάσασθαι |
[4, 6] |
ὁ
δεῖνα,
εἰπὼν
τοὔνομα·
ὃ
|
καὶ |
πολλοὶ
τῶν
μαθητῶν
ἐζήλουν
καὶ |
[4, 7] |
ἀλλὰ
καὶ
φίλαυτος
ἦν
ἰσχυρῶς
|
καὶ |
πολὺς
ἐγκείμενος
τῷ
Κοινὰ
τὰ |
[4, 7] |
περιπατητικοῦ.
Ἦν
δὲ
καὶ
θεατρικὸς
|
καὶ |
πολὺς
ἐν
τῷ
γελοίῳ
διαφορῆσαι, |
[4, 7] |
καθιππάζεσθαι
φιλοσοφίας·
ἔν
τισι
δὲ
|
καὶ |
πότιμος
καὶ
ἀπολαῦσαι
τύφου
δυνάμενος. |
[4, 4] |
κωμῳδίας,
τὰ
δὲ
λόγους
δημηγορικοὺς
|
καὶ |
πρεσβευτικούς.
Ἀλλὰ
καὶ
μαθητὰς
ἐλλογίμους· |
[4, 2] |
πρὸς
αὐτὸν
ἀφιγμένων
ἀδωροδόκητος.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
πρεσβεύων
πρὸς
Ἀντίπατρον
περὶ
αἰχμαλώτων |
[4, 1] |
παραλύσεως
καὶ
τὸ
σῶμα
διέφθαρτο,
|
καὶ |
πρὸς
Ξενοκράτην
διεπέμπετο
παρακαλῶν
αὐτὸν |
[4, 1] |
ζʹ
ηʹ
θʹ
ιʹ
Διαιρέσεις
|
καὶ |
πρὸς
τὰ
ὅμοια
ὑποθέσεις,
Περὶ |
[4, 6] |
ἔχων
πρὸς
Ἱεροκλέα·
ἐφ´
ᾧ
|
καὶ |
πρός
τινων
διεβάλλετο.
πολυτελής
τε |
[4, 6] |
νόον
αἱμυλίοις
ἐπιπλήξεσιν
ἐγκαταμιγνύς.
ὅθεν
|
καὶ |
πρὸς
τὸν
θρασύτερον
διαλεγόμενον
νεανίσκον, |
[4, 6] |
ταῖς
Ἠλείαις
ἑταίραις
συνῴκει
φανερῶς
|
καὶ |
πρὸς
τοὺς
διασύροντας
προεφέρετο
τὰς |
[4, 6] |
Κλεοχάρους
τοῦ
Μυρλεανοῦ·
ἐφ´
ᾧ
|
καὶ |
πρὸς
τοὺς
κωμάσαντας
εἰπεῖν
αὐτὸς |
[4, 2] |
ἀνιέναι,
φασὶ
τοὺς
θορυβώδεις
πάντας
|
καὶ |
προυνίκους
ὑποστέλλειν
αὐτοῦ
τῇ
παρόδῳ. |
[4, 1] |
καθ'
ὅσον
ἦν
δυνατὸν
ἀλλήλοις·
|
καὶ |
πρῶτος
παρὰ
Ἰσοκράτους
τὰ
καλούμενα |
[4, 6] |
δὲ
καὶ
εἰς
ἑκάτερον
ἐπεχείρησε,
|
καὶ |
πρῶτος
τὸν
λόγον
ἐκίνησε
τὸν |
[4, 6] |
ἤρων
καὶ
Δημοχάρης
ὁ
Λάχητος
|
καὶ |
Πυθοκλῆς
ὁ
τοῦ
Βουσέλου·
οὓς |
[4, 4] |
ἔτος
τῆς
ηʹ
καὶ
κʹ
|
καὶ |
ρʹ
Ὀλυμπιάδος>
καθά
φησιν
Ἀπολλόδωρος |
[4, 6] |
εἶναι
φωνῆς
ἐμπλῆσαι
καὶ
ὀνομάτων
|
καὶ |
ῥημάτων
εὐπορίαν
παρασχεῖν.
Ἴωνα
δὲ |
[4, 5] |
ἔστιν
εἰς
αὐτὸν
ἡμῶν·
Ἐπέκλυσε
|
καὶ |
σέ,
Κράντορ,
ἡ
νόσων
κακίστη, |
[4, 5] |
ἀλάλησαι
ἀνθρώποις
ἠδ'
ἐσθλά·
τὸ
|
καὶ |
σέο
σῶμα
δίφυιον.
Ἦν
δὲ |
[4, 3] |
φησιν
Ἀριστοφάνης
περὶ
Εὐριπίδου,
Ὀξωτὰ
|
καὶ |
σιλφιωτά·
Ἅπερ,
ὡς
αὐτός
φησι, |
[4, 6] |
ἐλεγείας,
ἕτερος
ἀγαλματοποιός·
εἰς
ὃν
|
καὶ
|
Σιμωνίδης
ἐποίησεν
ἐπίγραμμα
τουτί·
Ἀρτέμιδος |
[4, 2] |
δὲ
τά
τ'
ἄλλα
Ξενοκράτης
|
καὶ |
σκυθρωπὸς
ἀεί,
ὥστε
αὐτῷ
λέγειν |
[4, 7] |
δῶκεν
εὐμαρῶς
τράχηλον
εἰς
ἐπῳδὴν
|
καὶ |
σκυτίσιν
βραχίονας
πεπεισμένως
ἔδησε·
ῥάμνον |
[4, 5] |
λόγων
δὲ
χήρη
ἕστηκεν
Ἀκαδήμεια
|
καὶ |
Σόλοι,
πατρίς
σευ.
~ΑΡΚΕΣΙΛΑΟΣ.
Ἀρκεσίλαος |
[4, 7] |
Βίων
τὰ
μὲν
ἄλλα
πολύτροπος
|
καὶ |
σοφιστὴς
ποικίλος
καὶ
πλείστας
ἀφορμὰς |
[4, 10] |
τε
τῇ
Ἀκαδημαϊκῇ
καὶ
περιπατητικῇ
|
καὶ |
Στωικῇ.
Καθόλου
δὲ
τοὺς
Ἀκαδημαϊκοὺς |
[4, 8] |
Λακύδη,
φάτιν
ἔκλυον
ὡς
ἄρα
|
καὶ |
σὺ
Βάκχου
ἑλὼν
Ἀΐδην
ποσσὶν |
[4, 1] |
φησιν
ἐν
τῷ
Λυσάνδρου
βίῳ
|
καὶ |
Σύλλα
φθειρσὶν
ἐκζέσαι
αὐτόν.
Ἦν |
[4, 5] |
ἐν
τῷ
κυρίῳ
τραγικῶς
ἅμα
|
καὶ |
συμπαθῶς
γράψαι.
Καὶ
προεφέρετο
τὸν |
[4, 6] |
Διόδωρον.
Ἦν
δὲ
καὶ
ἀξιωματικώτατος
|
καὶ |
συνηγμένος
καὶ
ἐν
τῇ
λαλιᾷ
|
[4, 6] |
ἔσπευδε
μᾶλλον.
συχνοῖς
τε
ἐπήρκει
|
καὶ |
συνηράνιζε·
καί
ποτέ
τινος
ἀργυρώματα |
[4, 10] |
φιλόπονον
γράμματά
τ'
ἐποίησε
μαθεῖν
|
καὶ |
συνήσκει
τὸν
ἄνδρα.
ὁ
δὲ |
[4, 1] |
τοῖς
μαθήμασιν
ἐθεάσατο
τὸ
κοινὸν
|
καὶ |
συνῳκείωσε
καθ'
ὅσον
ἦν
δυνατὸν |
[4, 10] |
συνέγραψε.
καὶ
διεδέξατο
τὸν
Καρνεάδην
|
καὶ |
τὰ
αὐτοῦ
μάλιστα
διὰ
τῶν |
[4, 6] |
δὴ
θαυμάζειν
καὶ
τὸν
Πλάτωνα
|
καὶ |
τὰ
βιβλία
ἐκέκτητο
αὐτοῦ.
ἀλλὰ |
[4, 3] |
ἰγνύαν
διασπάσαντος
μόνον
μὴ
ὠχριᾶσαι·
|
καὶ |
ταραχῆς
γενομένης
ἐπὶ
τῆς
πόλεως |
[4, 5] |
σκίφης
μεστοὺς
εἶναι
τοὺς
στίχους·
|
καὶ |
τὰς
Θεοφράστου
θέσεις
ὀστρέῳ
γεγράφθαι. |
[4, 9] |
ἔχοντα
μολεῖν
ἐς
ᾅδην.
Λέγεται
|
καὶ |
τὰς
ὄψεις
νυκτὸς
ὑποχυθῆναι
καὶ |
[4, 7] |
καὶ
παρῳδῆσαι·
οἷά
ἐστιν
αὐτοῦ
|
καὶ |
ταῦτα·
Ὦ
πέπον
Ἀρχύτα,
ψαλληγενές, |
[4, 2] |
κλινιδίου
δεομένῃ
μεταδοῦναι
τῆς
κατακλίσεως·
|
καὶ |
τέλος
πολλὰ
ἐκλιπαροῦσαν
ἄπρακτον
ἀναστῆναι. |
[4, 10] |
Καρχηδόνιος.
οὗτος
ἐκαλεῖτο
μὲν
Ἀσδρούβας
|
καὶ |
τῇ
ἰδίᾳ
φωνῇ
κατὰ
τὴν |
[4, 3] |
ὑπ'
αὐτοῦ.
Κυνὸς
γοῦν
λυττῶντος
|
καὶ) |
τὴν
ἰγνύαν
διασπάσαντος
μόνον
μὴ |
[4, 5] |
καὶ
μάλιστα
θαυμασθῆναι.
Λέγεται
δὲ
|
καὶ |
τὴν
οὐσίαν
καταλιπεῖν
Ἀρκεσιλάῳ,
ταλάντων |
[4, 6] |
αὐτὰς
διά
τε
τὴν
ἡλικίαν
|
καὶ |
τὴν
πρὸς
ἡμᾶς
οἰκειότητα.
πειρῶ |
[4, 6] |
καὶ
πολλοὶ
τῶν
μαθητῶν
ἐζήλουν
|
καὶ |
τὴν
ῥητορείαν
καὶ
πᾶν
τὸ |
[4, 1] |
Ξενοκράτην
διεπέμπετο
παρακαλῶν
αὐτὸν
ἐλθεῖν
|
καὶ |
τὴν
σχολὴν
διαδέξασθαι.
Φασὶ
δὲ |
[4, 3] |
τῆς
μορφῆς
πάντοτε
μένειν.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
τὴν
φωνὴν
ἀναλλοίωτος
ἦν·
διὸ |
[4, 6] |
τὸν
Πύρρωνα
κατά
τινας
ἐζηλώκει
|
καὶ
|
τῆς
διαλεκτικῆς
εἴχετο
καὶ
τῶν |
[4, 3] |
ποιησάμενοι
κατῴκουν
πλησίον
τοῦ
μουσείου
|
καὶ |
τῆς
ἐξέδρας.
Ἐῴκει
δὴ
ὁ |
[4, 6] |
διεβάλλετο.
πολυτελής
τε
ἄγαν
ὤν—
|
καὶ |
τί
γὰρ
ἄλλο
ἢ
ἕτερος |
[4, 6] |
δὲ
τὸ
διαβαλλόμενον
αὐτοῦ
φίλοχλον
|
καὶ |
Τίμων
τά
τ´
ἄλλα
φησίν, |
[4, 1] |
Μκβʹ
δοεʹ
Πρὸς
τοῦτον
γράφει
|
καὶ |
Τιμωνίδης
τὰς
ἱστορίας,
ἐν
αἷς |
[4, 3] |
καὶ
τὸν
αὐχμὸν
ἐνεδέδυτο
τἀνδρὸς
|
καὶ |
τὸ
βάρος
οἱονεὶ
Δώριός
τις |
[4, 2] |
οὑτωσί·
Χαλκῇ
προσκόψας
λεκάνῃ
ποτὲ
|
καὶ |
τὸ
μέτωπον
πλήξας
ἴαχεν
ὦ |
[4, 6] |
διὰ
γὰρ
τὸ
πολλάκις
ἀρρωστεῖν
|
καὶ |
τὸ
σῶμα
ἀσθενῶς
ἔχειν
ἔδοξέ |
[4, 1] |
φθειρσὶν
ἐκζέσαι
αὐτόν.
Ἦν
δὲ
|
καὶ |
τὸ
σῶμα
διακεχυμένος,
ὥς
φησι |
[4, 1] |
ποιοῦσιν.
Ἤδη
δὲ
ὑπὸ
παραλύσεως
|
καὶ |
τὸ
σῶμα
διέφθαρτο,
καὶ
πρὸς |
[4, 2] |
πλειόνων
δεῖν
πλείονας
τρέφοντι.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
τὸ>
ὑπ'
Ἀντιπάτρου
πεμφθὲν
μὴ |
[4, 2] |
δὲ
οὕτως
εἶναι
ἐγκρατῆ
ὥστε
|
καὶ |
τομὰς
καὶ
καύσεις
πολλάκις
ὑπομεῖναι |
[4, 6] |
ἄλλων
βασιλέων
προσεφώνει.
Πολλῶν
δὲ
|
καὶ |
τὸν
Ἀντίγονον
θεραπευόντων
καὶ
ὁπότε |
[4, 2] |
ἑτάρους
καὶ
ἐν
ὀφθαλμοῖσιν
ἰδέσθαι;
|
καὶ |
τὸν
ἀποδεξάμενον
τὴν
εὐστοχίαν
εὐθὺς |
[4, 3] |
Πολέμων
αὐτοῦ,
τήν
τ'
ἀκακίαν
|
καὶ |
τὸν
αὐχμὸν
ἐνεδέδυτο
τἀνδρὸς
καὶ |
[4, 6] |
ἐκ
τούτου
συνήστην
ἀλλήλοιν·
ἵνα
|
καὶ |
τὸν
Θεόφραστον
κνιζόμενόν
φασιν
εἰπεῖν |
[4, 6] |
Ἱεροκλεῖ
τῷ
τὴν
Μουνιχίαν
ἔχοντι
|
καὶ |
τὸν
Πειραιᾶ·
ἔν
τε
ταῖς |
[4, 6] |
δὲ
κατακαῦσαι.
ἐῴκει
δὴ
θαυμάζειν
|
καὶ |
τὸν
Πλάτωνα
καὶ
τὰ
βιβλία
|
[4, 6] |
τὰ
βιβλία
ἐκέκτητο
αὐτοῦ.
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὸν
Πύρρωνα
κατά
τινας
ἐζηλώκει |
[4, 7] |
καὶ
εἰς
ψυχήν.
Διέβαλλε
δὲ
|
καὶ |
τὸν
Σωκράτην,
λέγων
ὡς
εἰ |
[4, 2] |
τὸν
ἱδρυμένον
Ἑρμῆν,
ἔνθαπερ
τιθέναι
|
καὶ |
τοὺς
ἀνθινοὺς
εἰώθει.
Λόγος
δὲ |
[4, 2] |
ὡς
μάτην
αὐτοῖς
Ξενοκράτης
συνεληλύθοι·
|
καὶ |
τοὺς
ἑτοίμους
εἶναι
ζημιοῦν
αὐτόν. |
[4, 2] |
ἄλλων
πεμφθῆναι
πρεσβευτὴν
πρὸς
Φίλιππον·
|
καὶ |
τοὺς
μὲν
δώροις
μαλθασσομένους
καὶ |
[4, 9] |
δ'
ἴσχυσεν
ἐν
φιλοσοφίᾳ
ὥστε
|
καὶ |
τοὺς
ῥήτορας
ἀπολύσαντας
ἐκ
τῶν |
[4, 8] |
ὀπῆς
ἐνίει
εἰς
τὴν
στοάν·
|
καὶ |
τοῦτο
ποιοῦντα
οὐδεπώποτε
ἐφωράθη.
Ὁ |
[4, 4] |
περὶ
οὗ
λέξομεν
διήκουσε
γὰρ
|
καὶ |
τούτου-
καὶ
Βίωνα
τὸν
Βορυσθενίτην |
[4, 6] |
Εὐμένης
ὁ
τοῦ
Φιλεταίρου·
διὸ
|
καὶ |
τούτῳ
μόνῳ
τῶν
ἄλλων
βασιλέων |
[4, 7] |
μοῦνον
ἐσχάρης
ὕπερ
βωμῶν
τε
|
καὶ |
τραπέζης
κνίσῃ,
λίπει,
θυήμασιν
θεῶν |
[4, 8] |
τῷ
τετάρτῳ
ἔτει
τῆς
τετάρτης
|
καὶ |
τριακοστῆς
καὶ
ἑκατοστῆς
Ὀλυμπιάδος,
τῆς |
[4, 2] |
καὶ
εἰς
τὰς
κλήσεις
συνιέναι
|
καὶ |
τῷ
Φιλίππῳ
λαλεῖν·
τὸν
δὲ |
[4, 6] |
ἐζηλώκει
καὶ
τῆς
διαλεκτικῆς
εἴχετο
|
καὶ |
τῶν
Ἐρετρικῶν
ἥπτετο
λόγων,
ὅθεν
|
[4, 6] |
μὲν
ὁμοπατρίους,
δύο
δὲ
ὁμομητρίους·
|
καὶ |
τῶν
μὲν
ὁμομητρίων
πρεσβύτερον
Πυλάδην, |
[4, 7] |
εἰς
τὸ
θεῖον.
Ἀπορίᾳ
δὲ
|
καὶ |
τῶν
νοσοκομούντων
δεινῶς
διετίθετο,
ἕως |
[4, 7] |
δύνασθαι
φέρειν
κακόν.
Κατεγίνωσκε
δὲ
|
καὶ |
τῶν
τοὺς
ἀνθρώπους
κατακαόντων
μὲν |
[4, 6] |
δέ
τινος
Χίου
ἀειδοῦς
ὄντος
|
καὶ |
ὑπολαμβάνοντος
εἶναι
καλοῦ
καὶ
ἐν |
[4, 1] |
κυνίδιον
εἰς
τὸ
φρέαρ
ῥῖψαι
|
καὶ |
ὑφ'
ἡδονῆς
ἐλθεῖν
εἰς
Μακεδονίαν |
[4, 1] |
τε
καὶ
Βίωνος.
Φησὶ
δὲ
|
καὶ |
Φαβωρῖνος
ἐν
δευτέρῳ
Ἀπομνημονευμάτων
ὡς |
[4, 7] |
πόλιν
ἐκ
πόλεως
ἤμειβεν,
ἐνίοτε
|
καὶ |
φαντασίαν
ἐπιτεχνώμενος.
Ἐν
γοῦν
Ῥόδῳ |
[4, 9] |
ὅπως
δεδοίκει
τὸ
θανεῖν·
ὅτε
|
καὶ |
φθισικήν
ποτ'
ἔχων
κακίστην
νόσον, |
[4, 6] |
ἀλλ´
ἀπήντα.
καὶ
Θεοδότῃ
τε
|
καὶ |
Φίλᾳ
ταῖς
Ἠλείαις
ἑταίραις
συνῴκει |
[4, 7] |
φυλάττεσθαι
ὑπ'
εὐνοίας
αὐτῶν·
ἀλλὰ
|
καὶ |
φίλαυτος
ἦν
ἰσχυρῶς
καὶ
πολὺς |
[4, 6] |
γὰρ
ἐν
τοῖς
λόγοις
ἐμβριθέστατος
|
καὶ |
φιλογράμματος
ἱκανῶς
γεγόμενος
ἥπτετο
καὶ |
[4, 6] |
προειρημένοι
καὶ
ἐπέσκωπτον
ὡς
φίλοχλον
|
καὶ |
φιλόδοξον·
μάλιστα
δὲ
ἐπετίθεντο
αὐτῷ |
[4, 6] |
ἀπεκρίνετο.
πρὸς
δὲ
τὸν
δανειστικὸν
|
καὶ
|
φιλόλογον
εἰπόντα
τι
ἀγνοεῖν,
ἔφη· |
[4, 3] |
Δώριός
τις
οἰκονομία.
Ἦν
δὲ
|
καὶ |
φιλοσοφοκλῆς,
καὶ
μάλιστα
ἐν
ἐκείνοις |
[4, 7] |
ἐμέ.
Ὥστε
παυσάσθωσαν
Περσαῖός
τε
|
καὶ |
Φιλωνίδης
ἱστοροῦντες
αὐτά·
σκόπει
δέ |
[4, 5] |
γοῦν
ἀπελέκητον
εἶπεν
ἔχειν
φωνὴν
|
καὶ |
φλοιοῦ
μεστήν·
καί
τινος
ποιητοῦ |
[4, 2] |
αὐτοῦ
τῇ
παρόδῳ.
Καί
ποτε
|
καὶ |
Φρύνην
τὴν
ἑταίραν
ἐθελῆσαι
πειρᾶσαι |
[4, 1] |
εἰς
τὴν
Ἀκαδήμειαν
συναντῆσαι
Διογένει
|
καὶ |
Χαῖρε
εἰπεῖν·
τὸν
δὲ
φάναι, |
[4, 6] |
τὰ
μὲν
ἄλλα
νωθρὸν
ὄντα
|
καὶ |
χασμώδη,
ἐν
δὲ
τῇ
τέχνῃ |
[4, 2] |
πολλάκις
τῆς
ἡμέρας
ἑαυτῷ
ἐμελέτα,
|
καὶ |
ὥραν
μίαν,
φασίν,
ἀπένεμε
σιωπῇ. |
[4, 7] |
Φαβωρῖνος
ἐν
Παντοδαπῇ
ἱστορίᾳ.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
ὣς
κατέστρεψε
καὶ
ἡμεῖς
αὐτὸν |
[4, 7] |
αὐτοῖς
ἔς
τε
τὰς
ἡδονὰς
|
καὶ |
ὥστε
φυλάττεσθαι
ὑπ'
εὐνοίας
αὐτῶν· |