Livre, Chapitre
[4, 1]	ὁμοίων αʹ βʹ γʹ δʹ	εʹ	ζʹ ηʹ θʹ ιʹ Διαιρέσεις
[4, 2]	διάνοιαν αʹ βʹ γʹ δʹ	εʹ	ζʹ ηʹ Λύσις τῶν περὶ
[4, 2]	ἀκροάσεως αʹ βʹ γʹ δʹ	εʹ	Κεφάλαιον αʹ Περὶ γενῶν καὶ
[4, 2]	φύσεως αʹ βʹ γʹ δʹ	εʹ	Περὶ σοφίας Περὶ πλούτου αʹ
[4, 2]	βιβλία δύο, Περὶ γεωμετρῶν βιβλία	εʹ	Ὑπομνημάτων αʹ Ἐναντίων αʹ Περὶ
[4, 7]	περιέπεσε· τῶν δέ, Ἀπολώλαμεν, εἰπόντων,	ἐὰν	γνωσθῶμεν, Ἐγὼ δέ γε, φησίν,
[4, 7]	γὰρ καὶ εἰς τοῦτον ἔφη,	Ἐὰν	μὲν γήμῃς αἰσχράν, ἕξεις ποινήν·
[4, 7]	γνωσθῶμεν, Ἐγὼ δέ γε, φησίν,	ἐὰν	μὴ γνωσθῶμεν. Τὴν οἴησιν ἔλεγε
[4, 6]	ᾖ τις ὥσπερ σὺ οὐδ´	ἐὰν	οὕτω καλὰ ἱμάτια ἔχῃ; ἐπεὶ
[4, 6]	σοφὸς ἐρασθήσεσθαι, ἔφη, πότερον οὐδ´	ἐὰν	οὕτω καλὸς ᾖ τις ὥσπερ
[4, 7]	Τὸ ἱκανόν σοι ποιήσω, φησίν,	ἐὰν	παρακλήτους πέμψῃς καὶ αὐτὸς μὴ
[4, 3]	θαυμάζεσθαι, κατὰ δὲ τὴν διάθεσιν	ἑαυτοῖς	μάχεσθαι. Ἦν οὖν ἀστεῖός τις
[4, 5]	Κράντωρ Σολεὺς θαυμαζόμενος ἐν τῇ	ἑαυτοῦ	πατρίδι ἀπῆρεν εἰς Ἀθήνας καὶ
[4, 2]	δὲ ὢν πολλάκις τῆς ἡμέρας	ἑαυτῷ	ἐμελέτα, καὶ ὥραν μίαν, φασίν,
[4, 8]	θεραπόντια ἀπεσφράγιζε καὶ ὅσα ἐβούλετο	ἐβάσταζεν·	ἔπειτα τὸν δακτύλιον τὸν αὐτὸν
[4, 6]	ἤδη γεγονὼς ἔτος πέμπτον καὶ	ἑβδομηκοστόν,	ἀποδεχθεὶς πρὸς Ἀθηναίων ὡς οὐδείς.
[4, 4]	περιπατητικός, ἕκτος Ἀκαδημαϊκὸς ὁ προειρημένος,	ἕβδομος	Μαλλώτης γραμματικός, ὄγδοος γεωμετρικὰ γεγραφώς,
[4, 7]	φέρεται ἐννέα βιβλία Μουσῶν ἐπιγραφόμενα·	ἕβδομος	μελικὸς ποιητής· ὄγδοος Μιλήσιος ἀνδριαντοποιός,
[4, 9]	δή. Ὁ μὲν οὐδὲν ἔλασσον	ἔβη	κατὰ γῆς, ἐνῆν δὲ τὰ
[4, 8]	τὰ θεραπόντια ἀπεσφράγιζε καὶ ὅσα	ἐβούλετο	ἐβάσταζεν· ἔπειτα τὸν δακτύλιον τὸν
[4, 6]	ἔν τε τῷ βίῳ κοινωνικώτατος	ἐγένετο	καὶ εὐεργετῆσαι πρόχειρος ἦν καὶ
[4, 3]	κατ' ὀλίγον ἐθηράθη καὶ οὕτως	ἐγένετο	φιλόπονος ὡς ὑπερβάλλεσθαι τοὺς ἄλλους
[4, 6]	αὐτοῦ· καὶ νόον αἱμυλίοις ἐπιπλήξεσιν	ἐγκαταμιγνύς.	ὅθεν καὶ πρὸς τὸν θρασύτερον
[4, 7]	φίλαυτος ἦν ἰσχυρῶς καὶ πολὺς	ἐγκείμενος	τῷ Κοινὰ τὰ φίλων. Παρ'
[4, 7]	γνωσθῶμεν. Τὴν οἴησιν ἔλεγε προκοπῆς	ἐγκοπήν.	Πρὸς πλούσιον μικρολόγον, Οὐχ οὗτος,
[4, 2]	Περὶ τοῦ παιδίου αʹ Περὶ	ἐγκρατείας	αʹ Περὶ τοῦ ὠφελίμου αʹ
[4, 2]	μαθητάς· τὸν δὲ οὕτως εἶναι	ἐγκρατῆ	ὥστε καὶ τομὰς καὶ καύσεις
[4, 1]	παραδειγμάτων, Πρὸς τὸν Ἀμάρτυρον, Πλάτωνος	ἐγκώμιον,	Ἐπιστολαὶ πρὸς Δίωνα, Διονύσιον, Φίλιππον,
[4, 1]	Τί δέ σοι δεῖ τούτου;	ἐγὼ	γάρ σοι δέκα ταλάντων εὐμορφοτέραν
[4, 7]	δέ, Ἀπολώλαμεν, εἰπόντων, ἐὰν γνωσθῶμεν,	Ἐγὼ	δέ γε, φησίν, ἐὰν μὴ
[4, 6]	τῷ διαλέγεσθαι ἐχρῆτο τῷ Φήμ´	ἐγώ,	καί, Οὐ συγκαταθήσεται τούτοις ὁ
[4, 7]	πρὸς Μενέδημόν ποτε λέγεται εἰπεῖν,	Ἐγώ	τοι, ὦ Μενέδημε, νύκτωρ συνδέομαι
[4, 9]	ἦν Χρύσιππος, οὐκ ἂν ἦν	ἐγώ.	Φιλόπονος δ' ἄνθρωπος γέγονεν εἰ
[4, 7]	τραπέζης κνίσῃ, λίπει, θυήμασιν θεῶν	ἔδαισε	ῥῖνας· οὐδ' εἶπε μοῦνον, Ἤλιτον,
[4, 6]	ἔφη. διὰ ταῦτα δὴ οὖν	ἔδακνόν	τε αὐτὸν οἱ προειρημένοι καὶ
[4, 7]	ἐπῳδὴν καὶ σκυτίσιν βραχίονας πεπεισμένως	ἔδησε·	ῥάμνον τε καὶ κλάδον δάφνης
[4, 2]	ἐναίσιμος εἴη, πρὶν τλαίη πάσσασθαι	ἐδητύος	ἠδὲ ποτῆτος πρὶν λύσασθ' ἑτάρους
[4, 7]	ῥητορικὰ διασκούντων Ἀθηναίων τὰ φιλοσοφούμενα	ἐδίδασκε·	πρὸς οὖν τὸν αἰτιασάμενον ἔφη,
[4, 3]	τὰ ποιήματα αὐτῷ Κύων τις	ἐδόκει	συμποιεῖν Μολοττικός, καὶ ἔνθα ἦν
[4, 6]	καὶ τὸ σῶμα ἀσθενῶς ἔχειν	ἔδοξέ	μοι διαθέσθαι, ἵν´ εἴ τι
[4, 7]	ὅπως δοκεῖ· κακῶς μέν, ἀλλ'	ἔδοξε.	Νῦν δ' ἐς νόσον πεσὼν
[4, 6]	ὃ καὶ πολλοὶ τῶν μαθητῶν	ἐζήλουν	καὶ τὴν ῥητορείαν καὶ πᾶν
[4, 6]	καὶ τὸν Πύρρωνα κατά τινας	ἐζηλώκει	καὶ τῆς διαλεκτικῆς εἴχετο καὶ
[4, 3]	δὴ ὁ Πολέμων κατὰ πάντα	ἐζηλωκέναι	τὸν Ξενοκράτην· καὶ ἐρασθῆναι αὐτοῦ
[4, 2]	πλήξας ἴαχεν ὦ σύντονον, εἶτ'	ἔθανεν,	ὁ πάντα πάντη Ξενοκράτης ἀνὴρ
[4, 5]	καὶ κεῖθι ζώει ἐν εὐθαλίῃ.	Ἐθαύμαζε	δὲ ὁ Κράντωρ πάντων δὴ
[4, 1]	Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ, ἐν τοῖς μαθήμασιν	ἐθεάσατο	τὸ κοινὸν καὶ συνῳκείωσε καθ'
[4, 6]	με, ὦ ξένε, εἴτε δμωΐδ´	ἐθέλεις	εἴτ´ ἄλοχον. ἐκ τούτου συνήστην
[4, 9]	ποτ' ἔχων κακίστην νόσον, οὐκ	ἔθελεν	λύσιν ἰσχέμεν· ἀλλ' ἀκούσας ὅτι
[4, 2]	ποτε καὶ Φρύνην τὴν ἑταίραν	ἐθελῆσαι	πειρᾶσαι αὐτόν, καὶ δῆθεν διωκομένην
[4, 6]	παρακόψαντα ἀναλαβὼν οἴκοι ἐς τοσοῦτον	ἐθεράπευσεν,	ἐς ὅσον ἀποκαταστῆσαι. Κράτητος δὲ
[4, 6]	ἐπαιδοποιήσατο. τρεῖς τε διαθήκας ποιησάμενος	ἔθετο	τὴν μὲν ἐν Ἐρετρίᾳ πρὸς
[4, 7]	καὶ κλάδον δάφνης ὑπὲρ θύρην	ἔθηκεν,	ἅπαντα μᾶλλον ἢ θανεῖν ἕτοιμος
[4, 3]	δὴ τὸ μειράκιον κατ' ὀλίγον	ἐθηράθη	καὶ οὕτως ἐγένετο φιλόπονος ὡς
[4, 7]	πολλὰ χλευάσας βροτούς, ὅσοι θεοῖς	ἔθυον,	οὐ μοῦνον ἐσχάρης ὕπερ βωμῶν
[4, 7]	τὰ μέγιστα βουλόμενος εὐημερεῖν. Ἐρωτηθεὶς	εἰ	γήμαι ἀναφέρεται γὰρ καὶ εἰς
[4, 7]	χρείαν καὶ ἀπείχετο, μάταιος ἦν·	εἰ	δὲ μὴ εἶχεν, οὐδὲν ἐποίει
[4, 6]	πολλάκις αὐδᾶται Πῖσαν ἀνὰ ζαθέην.	εἰ	δὲ τὸν ἐκ Διόθεν θεμιτὸν
[4, 9]	ἐγώ. Φιλόπονος δ' ἄνθρωπος γέγονεν	εἰ	καί τις ἄλλος, ἐν μὲν
[4, 7]	καὶ τὸν Σωκράτην, λέγων ὡς	εἰ	μὲν εἶχεν Ἀλκιβιάδου χρείαν καὶ
[4, 9]	εὐημέρει τοσοῦτον, ὥστε ἐκεῖνο ἐπιλέγειν·	Εἰ	μὴ γὰρ ἦν Χρύσιππος, οὐκ
[4, 1]	ἔστιν ἡμῶν εἰς αὐτόν· Ἀλλ'	εἰ	μὴ Σπεύσιππον ἐμάνθανον ὧδε θανεῖσθαι,
[4, 7]	ἐν ᾅδου μᾶλλον ἂν κολάζεσθαι	εἰ	ὁλοκλήροις καὶ μὴ τετρημένοις ἀγγείοις
[4, 6]	ἕτερον ἑτέρου μεῖζον εἶναι, ἠρώτησεν	εἰ	οὐδὲ τὸ δεκαδάκτυλον τοῦ ἑξαδακτύλου.
[4, 6]	Ἀνδρομέδας Εὐριπίδου προενεγκάμενος· ὦ παρθέν´,	εἰ	σώσαιμί ς´, εἴσῃ μοι χάριν;
[4, 2]	ἐν Ἀκαδημείᾳ τὰ πλεῖστα· καὶ	εἴ	ποτε μέλλοι ἐς ἄστυ ἀνιέναι,
[4, 6]	ἔχειν ἔδοξέ μοι διαθέσθαι, ἵν´	εἴ	τι γένοιτο ἀλλοῖον, μήτι σὲ
[4, 6]	ἐκτενῶς οὕτω πεφιλοτιμημένον. ἀξιοπιστότατος δ´	εἶ	τῶν ἐνθάδε σύ μοι τηρῶν
[4, 7]	Διὰ δὴ οὖν τὸ παντὶ	εἴδει	κεκρᾶσθαι λόγου φασὶ λέγειν ἐπ'
[4, 9]	δεῦρο γέρων ἅλιος νημερτής, Μέντορι	εἰδόμενος	ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ αὐδήν·
[4, 7]	Θεοδώρου τοῦ ἀθέου κατὰ πᾶν	εἶδος	λόγου σοφιστεύοντος· μεθ' ὃν Θεοφράστου
[4, 2]	Περὶ ἀρετῆς αʹ βʹ Περὶ	εἰδῶν	αʹ Περὶ ἡδονῆς αʹ βʹ
[4, 2]	Κεφάλαιον αʹ Περὶ γενῶν καὶ	εἰδῶν	αʹ Πυθαγόρεια αʹ Λύσεις αʹ
[4, 1]	ὅμοια ὑποθέσεις, Περὶ γενῶν καὶ	εἰδῶν	παραδειγμάτων, Πρὸς τὸν Ἀμάρτυρον, Πλάτωνος
[4, 4]	Θεοφράστου πρὸς αὐτοὺς λέγειν ὡς	εἶεν	θεοί τινες ἢ λείψανα τῶν
[4, 6]	καὶ εὐεπιχείρητος ἀπεληλυθὼς τῆς διατριβῆς	εἴη	νεανίσκος. καὶ γὰρ ἐν τοῖς
[4, 2]	δὲ λέγειν ὕστερον ὡς μόνος	εἴη	Ξενοκράτης τῶν πρὸς αὐτὸν ἀφιγμένων
[4, 2]	γάρ κεν ἀνήρ, ὃς ἐναίσιμος	εἴη,	πρὶν τλαίη πάσσασθαι ἐδητύος ἠδὲ
[4, 2]	ὡς νῦν καὶ μᾶλλον φροντιστέον	εἴη	τῆς πόλεως αὐτοῖς (τοὺς μὲν
[4, 6]	γύναι, τί μοι τραχεῖα κοὐκ	εἰθισμένως	λαλεῖς; στωμύλου δὲ ἀγεννοῦς πράγματα
[4, 8]	αὐτὸν μεταπεμπομένου φασὶν εἰπεῖν τὰς	εἰκόνας	πόρρωθεν δεῖν θεωρεῖσθαι. Ὀψὲ δὲ
[4, 7]	τοῦτ' ἔχων ἔμιμνεν, ἦν ἂν	εἰκὸς	λέγειν, φρονεῖν ὅπως δοκεῖ· κακῶς
[4, 2]	ἀφηγήσατο τῆς σχολῆς πέντε καὶ	εἴκοσιν	ἔτη ἐπὶ Λυσιμαχίδου ἀρξάμενος κατὰ
[4, 8]	σχολῆς ἀφηγησάμενος ἓξ πρὸς τοῖς	εἴκοσιν	ἔτη· ἡ τελευτὴ δὲ αὐτῷ
[4, 6]	ἤκμαζε περὶ τὴν ὀγδόην καὶ	εἰκοστὴν	καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα. ~ΒΙΩΝ Βίων
[4, 2]	Περὶ τοῦ ὄντος αʹ Περὶ	εἱμαρμένης	αʹ Περὶ παθῶν αʹ Περὶ
[4, 2]	τοὺς μαθητάς· τὸν δὲ οὕτως	εἶναι	ἐγκρατῆ ὥστε καὶ τομὰς καὶ
[4, 2]	Ξενοκράτης συνεληλύθοι· καὶ τοὺς ἑτοίμους	εἶναι	ζημιοῦν αὐτόν. Μαθόντας δὲ παρ'
[4, 6]	οὐ δοκεῖ ἕτερον ἑτέρου μεῖζον	εἶναι,	ἠρώτησεν εἰ οὐδὲ τὸ δεκαδάκτυλον
[4, 7]	κοινήν. Τὸ γῆρας ἔλεγεν ὅρμον	εἶναι	κακῶν· εἰς αὐτὸ γοῦν πάντα
[4, 6]	Χίου ἀειδοῦς ὄντος καὶ ὑπολαμβάνοντος	εἶναι	καλοῦ καὶ ἐν χλανίσιν ἀεὶ
[4, 7]	θάνῃ δεδοικὼς ὁ μὴ θεοὺς	εἶναι	λέγων, ὁ νηὸν οὐδὲ βλέψας,
[4, 6]	τὴν ἀναγκαιοτάτην παρακατατίθεμαι, δίκαιος ἡμῖν	εἶναι,	ὅπως ὅσον ἐπὶ σοὶ τὰ
[4, 4]	δέ φησιν αὐτῷ ὁ Ἀντίγονος	εἶναι	παρὰ Κράντορι, ὁμονόως συμβιούντων τούτων
[4, 3]	οὖν τὸν μὲν Ὅμηρον ἐπικὸν	εἶναι	Σοφοκλέα, τὸν δὲ Σοφοκλέα Ὅμηρον
[4, 7]	ἀγαθόν. Τὴν δυσγένειαν πονηρὸν ἔλεγεν	εἶναι	σύνοικον τῇ παρρησίᾳ· Δουλοῖ γὰρ
[4, 7]	γενεῆς τε καὶ αἵματος εὔχομαι	εἶναι	Ταῦτά ἐστι τὰ κατ' ἐμέ.
[4, 7]	καὶ Ἰάδι· οὗτος πρῶτος εἶπεν	εἶναί	τινας οἰκήσεις ἔνθα γίνεσθαι ἓξ
[4, 2]	τῷ δῆλον τὸ μὲν φύσεως	εἶναι,	τὸ δὲ τέχνης ἔργον. Πέμπτος
[4, 7]	καταφεύγειν. Τὴν δόξαν ἐτῶν μητέρα	εἶναι·	τὸ κάλλος ἀλλότριον ἀγαθόν· τὸν
[4, 5]	καί τινος ποιητοῦ σκίφης μεστοὺς	εἶναι	τοὺς στίχους· καὶ τὰς Θεοφράστου
[4, 3]	τὸν πατέρα αὐτοῦ πρῶτόν τε	εἶναι	τῶν πολιτῶν καὶ ἁρματοτροφῆσαι. Φυγεῖν
[4, 6]	τόν τε Πίνδαρον ἔφασκε δεινὸν	εἶναι	φωνῆς ἐμπλῆσαι καὶ ὀνομάτων καὶ
[4, 7]	ἤθελέν τινος μισθοῦ τὸ θεῖον	εἶναι,	ὡς τῶν θεῶν ὄντων ὅταν
[4, 7]	θυήμασιν θεῶν ἔδαισε ῥῖνας· οὐδ'	εἶπε	μοῦνον, Ἤλιτον, σύγγνωτε τοῖς πρίν·
[4, 7]	χεῖρα τείνας ὧδέ πως, Χαῖρ'	εἶπε,	χαῖρε, Πλουτεῦ. Γεγόνασι δὲ Βίωνες
[4, 6]	ᾧ καὶ πρὸς τοὺς κωμάσαντας	εἰπεῖν	αὐτὸς μὲν θέλειν ἀνοῖξαι, ἐκεῖνον
[4, 7]	αὐτῷ πρὸς Μενέδημόν ποτε λέγεται	εἰπεῖν,	Ἐγώ τοι, ὦ Μενέδημε, νύκτωρ
[4, 5]	πρὸς αὐτοῦ ποῦ βούλεται ταφῆναι,	εἰπεῖν·	Ἐν γῆς φίλης ὄχθοισι κρυφθῆναι
[4, 6]	ἐκ Διόθεν θεμιτὸν θνατῷ νόον	εἰπεῖν,	ἔσσεται εἰς αὖθις πολλὸν ἀοιδοτέρη.
[4, 9]	μὴ οὕτω βοᾶν· τὸν δὲ	εἰπεῖν,	Καὶ δὸς μέτρον φωνῆς. ὅθεν
[4, 2]	φιλοσοφίας. Οἱ δὲ τοῦτό φασιν	εἰπεῖν,	Παρ' ἐμοὶ γὰρ πόκος οὐ
[4, 4]	Διονυσόδωρόν ποτέ φασι τὸν αὐλητὴν	εἰπεῖν,	σεμνυνόμενον ἐπὶ τῷ μηδένα τῶν
[4, 9]	δὲ καὶ εἰπόντος, Κεκόμικα, Οὐκοῦν,	εἰπεῖν,	σὺ ἀναγίνωσκε. Τούτου πολλοὶ μὲν
[4, 8]	Ἀττάλου γὰρ αὐτὸν μεταπεμπομένου φασὶν	εἰπεῖν	τὰς εἰκόνας πόρρωθεν δεῖν θεωρεῖσθαι.
[4, 1]	Ἀκαδήμειαν συναντῆσαι Διογένει καὶ Χαῖρε	εἰπεῖν·	τὸν δὲ φάναι, Ἀλλὰ μὴ
[4, 5]	ἐρωτηθέντα τίνι θηραθείη ὑπὸ Πολέμωνος,	εἰπεῖν	τῷ μήτ' ὀξύτερον μήτε βαρύτερον
[4, 6]	καὶ τὸν Θεόφραστον κνιζόμενόν φασιν	εἰπεῖν	ὡς εὐφυὴς καὶ εὐεπιχείρητος ἀπεληλυθὼς
[4, 6]	καὶ ἀξιοῦντα εἰς αὐτὸ λέγειν	εἶπεν,	ἀλλ´ αὐτὸ τοῦτο μάλιστα φιλοσοφίας
[4, 7]	θηρᾶσαι μειράκιον, Οὐχ οἷόν τε,	εἶπεν,	ἁπαλὸν τυρὸν ἀγκίστρῳ ἐπισπᾶσθαι. Ἐρωτηθείς
[4, 7]	γεγραφὼς καὶ Ἰάδι· οὗτος πρῶτος	εἶπεν	εἶναί τινας οἰκήσεις ἔνθα γίνεσθαι
[4, 6]	Φιλοξένῳ πρὸς τοὺς πλινθιακοὺς πραχθὲν	εἶπεν·	ἐκεῖνος γὰρ τὰ αὑτοῦ κακῶς
[4, 5]	δεινὸς ὀνοματοποιῆσαι. Τραγῳδὸν γοῦν ἀπελέκητον	εἶπεν	ἔχειν φωνὴν καὶ φλοιοῦ μεστήν·
[4, 9]	τῶν δὲ εἰπόντων, Τί; Οἰνόμελι,	εἶπεν.	Τελευτῶντος δ' αὐτοῦ φασιν ἔκλειψιν
[4, 9]	γενέσθαι σελήνης, συμπάθειαν, ὡς ἂν	εἴποι	τις, αἰνιττομένου τοῦ μεθ' ἥλιον
[4, 6]	δὲ τὸν δανειστικὸν καὶ φιλόλογον	εἰπόντα	τι ἀγνοεῖν, ἔφη· λήθουσι γάρ
[4, 2]	ἐμοὶ γὰρ πόκος οὐ κνάπτεται.	Εἰπόντος	δὲ Διονυσίου πρὸς Πλάτωνα ὡς
[4, 9]	λύχνον ἅψαι· εἰσκομίσαντος δὲ καὶ	εἰπόντος,	Κεκόμικα, Οὐκοῦν, εἰπεῖν, σὺ ἀναγίνωσκε.
[4, 6]	καὶ ἐν χλανίσιν ἀεὶ ἀναστρεφομένου	εἰπόντος	ὅτι οὐ δοκεῖ αὐτῷ ὁ
[4, 7]	λῃσταῖς περιέπεσε· τῶν δέ, Ἀπολώλαμεν,	εἰπόντων,	ἐὰν γνωσθῶμεν, Ἐγὼ δέ γε,
[4, 9]	Δότε οὖν κἀμοί· τῶν δὲ	εἰπόντων,	Τί; Οἰνόμελι, εἶπεν. Τελευτῶντος δ'
[4, 5]	θεῶν τὸν πρῶτον ἀειγενέων, Ἔρος,	εἴπω,	τῶν ὅσσους Ἔρεβός τε πάλαι
[4, 2]	Ἀττικὰς ἀφελὼν τὸ λοιπὸν ἀπέπεμψεν	εἰπὼν	ἐκείνῳ πλειόνων δεῖν πλείονας τρέφοντι.
[4, 6]	δὴ τοῦτον τὸν τρόπον· ὣς	εἰπὼν	ὄχλοιο περίστασιν εἰσκατέδυνεν. οἱ δέ
[4, 6]	ἐν δὲ τῇ τέχνῃ τεθεωρημένον,	εἰπὼν	τὴν γεωμετρίαν αὐτοῦ χάσκοντος εἰς
[4, 2]	τοὺς κόλπους αὐτοῦ, καταψήσας μεθῆκεν,	εἰπὼν	τὸν ἱκέτην δεῖν μὴ ἐκδιδόναι.
[4, 6]	Οὐ συγκαταθήσεται τούτοις ὁ δεῖνα,	εἰπὼν	τοὔνομα· ὃ καὶ πολλοὶ τῶν
[4, 6]	αὐτὸς τὰς πλίνθους αὐτῶν συνεπάτησεν,	εἰπών,	ὡς ὑμεῖς τὰ ἐμὰ διαφθείρετε,
[4, 3]	σχολήν· ὁ δὲ οὐδὲν διατραπεὶς	εἶρε	τὸν λόγον ὁμοίως· ἦν δὲ
[4, 7]	ἐποίει παράδοξον. Εὔκολον ἔφασκε τὴν	εἰς	ᾅδου ὁδόν· καταμύοντας γοῦν ἀπιέναι.
[4, 6]	προήγαγε τὸν Μοιρέαν λανθάνων, κἀκεῖθεν	εἰς	Ἀθήνας ἀπήγαγε. περιὼν δὲ οὔτε
[4, 10]	τὴν πατρίδα ἐφιλοσόφει. ἐλθὼν δ'	εἰς	Ἀθήνας ἤδη τετταράκοντ' ἔτη γεγονὼς
[4, 2]	Φασὶ καὶ Ἀντιπάτρου ποτὲ ἐλθόντος	εἰς	Ἀθήνας καὶ ἀσπασαμένου αὐτόν, μὴ
[4, 5]	ἐν τῇ ἑαυτοῦ πατρίδι ἀπῆρεν	εἰς	Ἀθήνας καὶ Ξενοκράτους διήκουσε Πολέμωνι
[4, 6]	μαθηματικοῦ πολίτου τυγχάνοντος, πρὶν ἀπαίρειν	εἰς	Ἀθήνας, μεθ´ οὗ καὶ εἰς
[4, 6]	ὃν Θεοφράστου διήκουσεν. ἔπειτα μετῆλθεν	εἰς	Ἀκαδήμειαν πρὸς Κράντορα· Μοιρέας μὲν
[4, 4]	αὐτῆς ταφῆς ἐκοινωνείτην. ὅθεν Ἀνταγόρας	εἰς	ἄμφω τοῦτον ἐποίησε τὸν τρόπον·
[4, 7]	τοσούτων αὐτῷ σχολασάντων· καίτοι τινὰς	εἰς	ἀναισχυντίαν προῆγεν. Ὁ γοῦν Βητίων
[4, 7]	Ἐρομένου γὰρ αὐτὸν Τίς πόθεν	εἰς	ἀνδρῶν; πόθι τοι πόλις ἠδὲ
[4, 6]	ποιητικῆς. καὶ αὐτοῦ φέρεται ἐπίγραμμα	εἰς	Ἄτταλον ἔχον οὕτω· Πέργαμος οὐχ
[4, 6]	θεμιτὸν θνατῷ νόον εἰπεῖν, ἔσσεται	εἰς	αὖθις πολλὸν ἀοιδοτέρη. ἀλλὰ καὶ
[4, 7]	γῆρας ἔλεγεν ὅρμον εἶναι κακῶν·	εἰς	αὐτὸ γοῦν πάντα καταφεύγειν. Τὴν
[4, 6]	προτείνοντά τι θεώρημα καὶ ἀξιοῦντα	εἰς	αὐτὸ λέγειν εἶπεν, ἀλλ´ αὐτὸ
[4, 1]	γηραιὸς ὤν. Καὶ ἔστιν ἡμῶν	εἰς	αὐτόν· Ἀλλ' εἰ μὴ Σπεύσιππον
[4, 5]	ὑδρωπικῇ διαθέσει νοσήσας. Καὶ ἔστιν	εἰς	αὐτὸν ἡμῶν· Ἐπέκλυσε καὶ σέ,
[4, 3]	συγγράμματα καταλιπών. Καὶ ἔστιν ἡμῶν	εἰς	αὐτόν· Οὐκ ἀΐεις; Πολέμωνα κεκεύθαμεν,
[4, 9]	Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ, μεταξὺ λέγων παρῴδησεν	εἰς	αὐτόν· Πωλεῖταί τις δεῦρο γέρων
[4, 6]	σὴ πατρίς, Καδαυάδη. ἀλλὰ γὰρ	εἰς	Ἀχέροντα τὸν οὐ φατὸν ἶσα
[4, 6]	δὲ καὶ παρακίναιδος ὢν ὡς	εἰς	βαρὺν τὸν Ἀρκεσίλαον ἔφη· ἔξεστ´
[4, 6]	αὐτὸς ἡσύχαζε, μὴ βουλόμενος προεμπίπτειν	εἰς	γνῶσιν. φίλος τε ἦν μάλιστα
[4, 6]	ἴδιον, τὸ καιρὸν ἑκάστων ἐπίστασθαι.	εἰς	δὲ τὸ διαβαλλόμενον αὐτοῦ φίλοχλον
[4, 6]	ὅμως ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἐπρέσβευσεν	εἰς	Δημητριάδα πρὸς Ἀντίγονον καὶ οὐκ
[4, 6]	τῶν λόγων. πρῶτος δὲ καὶ	εἰς	ἑκάτερον ἐπεχείρησε, καὶ πρῶτος τὸν
[4, 6]	μήτι σὲ ἠδικηκὼς ἀπίω τὸν	εἰς	ἐμὲ ἐκτενῶς οὕτω πεφιλοτιμημένον. ἀξιοπιστότατος
[4, 7]	καὶ γραῒ δῶκεν εὐμαρῶς τράχηλον	εἰς	ἐπῳδὴν καὶ σκυτίσιν βραχίονας πεπεισμένως
[4, 5]	Ἀνταγόρα τοῦ ποιητοῦ ὡς Κράντορος	εἰς	Ἔρωτα πεποιημένα φέρεσθαι ταυτί· Ἐν
[4, 6]	Ἁλκυονέως τοῦ Ἀντιγόνου υἱοῦ ἡμέραν,	εἰς	ἣν ἱκανὰ χρήματα ἀπέστελλεν Ἀντίγονος
[4, 6]	γὰρ καὶ Δημητρίου τοῦ πλεύσαντος	εἰς	Κυρήνην ἐπὶ πλέον ἐρασθῆναι λέγεται,
[4, 1]	ῥῖψαι καὶ ὑφ' ἡδονῆς ἐλθεῖν	εἰς	Μακεδονίαν ἐπὶ τὸν Κασσάνδρου γάμον.
[4, 6]	αὖθις πολλὸν ἀοιδοτέρη. ἀλλὰ καὶ	εἰς	Μηνόδωρον τὸν Εὐδάμου ἑνὸς τῶν
[4, 5]	Πολέμωνι συσχολάζων. Καὶ κατέλιπεν ὑπομνήματα	εἰς	μυριάδας στίχων τρεῖς, ὧν τινά
[4, 7]	ἀπολαύσας. Καὶ ὕστερόν ποτε ἐμπεσὼν	εἰς	νόσον, ὡς ἔφασκον οἱ ἐν
[4, 7]	δεῖν ἔφασκεν ὀνειδίζειν τὸ γῆρας,	εἰς	ὅ, ἔφη, πάντες εὐχόμεθα ἐλθεῖν.
[4, 6]	φίλων, τὴν δὲ τρίτην ἀπέστειλεν	εἰς	οἶκον πρὸς Θαυμασίαν ἕνα τινὰ
[4, 6]	κωμῳδίας, ἄλλος ἐλεγείας, ἕτερος ἀγαλματοποιός·	εἰς	ὃν καὶ Σιμωνίδης ἐποίησεν ἐπίγραμμα
[4, 6]	διαλιπὼν αὐτὸν ποιεῖ λέγοντα νήξομαι	εἰς	Πύρρωνα καὶ εἰς σκολιὸν Διόδωρον.
[4, 6]	εἰς Ἀθήνας, μεθ´ οὗ καὶ	εἰς	Σάρδεις ἀπεδήμησεν· ἔπειτα Ξάνθου τοῦ
[4, 2]	νέου Πλάτωνος ἤκουσεν, ἀλλὰ καὶ	εἰς	Σικελίαν αὐτῷ συναπεδήμησεν. Ἦν δὲ
[4, 6]	λέγοντα νήξομαι εἰς Πύρρωνα καὶ	εἰς	σκολιὸν Διόδωρον. Ἦν δὲ καὶ
[4, 7]	ἢ ἀλλοτρίας ἀποδρέπεσθαι· καὶ γὰρ	εἰς	σῶμα βλάπτεσθαι καὶ εἰς ψυχήν.
[4, 2]	τοῦτο. Ὅθεν ἐλθόντας τοὺς πρέσβεις	εἰς	τὰς Ἀθήνας φάσκειν ὡς μάτην
[4, 6]	ἐλευθέριός τε ὢν καὶ ἀφιλαργυρώτατος	εἰς	τὰς ἀργυρικὰς δείξεις ἀπήντα πρῶτος,
[4, 2]	τοὺς μὲν δώροις μαλθασσομένους καὶ	εἰς	τὰς κλήσεις συνιέναι καὶ τῷ
[4, 1]	δὲ αὐτὸν ἐπ' ἀμαξίου φερόμενον	εἰς	τὴν Ἀκαδήμειαν συναντῆσαι Διογένει καὶ
[4, 6]	Περιπατητικόν, ὁπότε συνάγοι τοὺς φίλους	εἰς	τὴν Ἁλκυονέως τοῦ Ἀντιγόνου υἱοῦ
[4, 9]	ὄντος καὶ παρ' αὐτὸν ἐλθόντος	εἰς	τὴν διατριβήν, ὡς ἐπείρα αὐτοῦ
[4, 6]	ἐκ μὲν τῶν ἄλλων μεταβαίνουσιν	εἰς	τὴν Ἐπικούρειον, ἐκ δὲ τῶν
[4, 3]	τοῖς νέοις μεθύων καὶ ἐστεφανωμένος	εἰς	τὴν Ξενοκράτους ᾖξε σχολήν· ὁ
[4, 8]	τρόπον διὰ τῆς ὀπῆς ἐνίει	εἰς	τὴν στοάν· καὶ τοῦτο ποιοῦντα
[4, 6]	καὶ πλείους πρὸς αὐτὸν ἀπήντων	εἰς	τὴν σχολὴν καίπερ ὑπ´ ὀξύτητος
[4, 7]	τε νεανίσκων τινῶν υἱοθεσίας ποιεῖσθαι	εἰς	τὸ ἀποχρῆσθαι αὐτοῖς ἔς τε
[4, 5]	βαρύτερον ἀκοῦσαι φθεγγομένου. Οὗτος νοσήσας	εἰς	τὸ Ἀσκληπιεῖον ἀνεχώρησε κἀκεῖ περιεπάτει·
[4, 7]	ἀκολουθῆσαι αὐτῷ· σὺν οἷς εἰσβάλλων	εἰς	τὸ γυμνάσιον περίβλεπτος ἦν. Εἰώθει
[4, 7]	καὶ μεταγινώσκειν ἐφ' οἷς ἐπλημμέλησεν	εἰς	τὸ θεῖον. Ἀπορίᾳ δὲ καὶ
[4, 2]	δῆθεν διωκομένην ὑπό τινων καταφυγεῖν	εἰς	τὸ οἰκίδιον. Τὸν δὲ ἕνεκα
[4, 6]	εἰπὼν τὴν γεωμετρίαν αὐτοῦ χάσκοντος	εἰς	τὸ στόμα ἐμπτῆναι. τοῦτον καὶ
[4, 1]	αὐτὸν ὑπὸ θυμοῦ τὸ κυνίδιον	εἰς	τὸ φρέαρ ῥῖψαι καὶ ὑφ'
[4, 8]	ἀφ’ οὗ Καρνεάδης. Χάριεν δ’	εἰς	τὸν Λακύδην ἀναφέρεται· Ἀττάλου γὰρ
[4, 2]	διωκομένου ὑπὸ ἱέρακος καὶ εἰσπηδήσαντος	εἰς	τοὺς κόλπους αὐτοῦ, καταψήσας μεθῆκεν,
[4, 7]	εἰ γήμαι ἀναφέρεται γὰρ καὶ	εἰς	τοῦτον ἔφη, Ἐὰν μὲν γήμῃς
[4, 6]	Ἀθηναίων ὡς οὐδείς. Ἔστι καὶ	εἰς	τοῦτον ἡμῶν Ἀρκεσίλαε, τί μοι,
[4, 9]	δὲ κατέλιπεν οὐδέν. Ἔστι καὶ	εἰς	τοῦτον ἡμῶν τῷ λογαοιδικῷ μέτρῳ
[4, 2]	καὶ ὀγδοηκοστόν. Φαμὲν δὲ καὶ	εἰς	τοῦτον οὑτωσί· Χαλκῇ προσκόψας λεκάνῃ
[4, 6]	πάντων μᾶλλον Ὅμηρον, οὗ καὶ	εἰς	ὕπνον ἰὼν πάντως τι ἀνεγίνωσκεν,
[4, 6]	καί ποτέ τινος ἀργυρώματα λαβόντος	εἰς	ὑποδοχὴν φίλων καὶ ἀποστεροῦντος οὐκ
[4, 7]	γὰρ εἰς σῶμα βλάπτεσθαι καὶ	εἰς	ψυχήν. Διέβαλλε δὲ καὶ τὸν
[4, 7]	ἀναισχυντίαν προῆγεν. Ὁ γοῦν Βητίων	εἷς	τῶν συνήθων αὐτῷ πρὸς Μενέδημόν
[4, 7]	καὶ ἀκολουθῆσαι αὐτῷ· σὺν οἷς	εἰσβάλλων	εἰς τὸ γυμνάσιον περίβλεπτος ἦν.
[4, 2]	Τὸν δὲ ἕνεκα τοῦ ἀνθρωπίνου	εἰσδέξασθαι,	καὶ ἑνὸς ὄντος κλινιδίου δεομένῃ
[4, 6]	καὶ λαθεῖν τὴν χάριν ἀτυφότατος.	εἰσελθὼν	γοῦν ποτε πρὸς Κτησίβιον νοσοῦντα
[4, 6]	ὦ παρθέν´, εἰ σώσαιμί ς´,	εἴσῃ	μοι χάριν; καὶ ὃς τὰ
[4, 6]	ἀπήγαγε. περιὼν δὲ οὔτε γύναιον	εἰσηγάγετο	οὔτ´ ἐπαιδοποιήσατο. τρεῖς τε διαθήκας
[4, 7]	λέγειν ἀκούομεν θεοὺς ὡς οὐδέν	εἰσιν	ὄντως. Κεἰ μὲν τὸ δόγμα
[4, 6]	τρόπον· ὣς εἰπὼν ὄχλοιο περίστασιν	εἰσκατέδυνεν.	οἱ δέ μιν ἠΰτε γλαῦκα
[4, 9]	τε τὸν παῖδα λύχνον ἅψαι·	εἰσκομίσαντος	δὲ καὶ εἰπόντος, Κεκόμικα, Οὐκοῦν,
[4, 2]	ποτε διωκομένου ὑπὸ ἱέρακος καὶ	εἰσπηδήσαντος	εἰς τοὺς κόλπους αὐτοῦ, καταψήσας
[4, 8]	προέλοι τοῦ ταμείου, σφραγισάμενος πάλιν	εἴσω	τὸν δακτύλιον διὰ τῆς ὀπῆς
[4, 2]	μέτωπον πλήξας ἴαχεν ὦ σύντονον,	εἶτ'	ἔθανεν, ὁ πάντα πάντη Ξενοκράτης
[4, 7]	καθ' ὃν χρόνον ἤκουε Κράτητος·	εἶτ'	ἐπανείλετο τὴν κυνικὴν ἀγωγήν, λαβὼν
[4, 6]	ὦ ξένε, εἴτε δμωΐδ´ ἐθέλεις	εἴτ´	ἄλοχον. ἐκ τούτου συνήστην ἀλλήλοιν·
[4, 8]	εἶτα νῦν καιρός; καὶ ὅς·	εἶτα	μηδὲ νῦν; Ἐτελεύτησε δὲ σχολαρχεῖν
[4, 8]	δὲ αὐτῷ γεωμετροῦντι λέγει τις,	εἶτα	νῦν καιρός; καὶ ὅς· εἶτα
[4, 6]	ἐχόμενα· ἄγου με, ὦ ξένε,	εἴτε	δμωΐδ´ ἐθέλεις εἴτ´ ἄλοχον. ἐκ
[4, 6]	πον. τέταρτος ἀδελφὸς ἦν ὧν	εἶχε	δύο μὲν ὁμοπατρίους, δύο δὲ
[4, 9]	τί; δότ' οἰνόμελι. Σφόδρα τ'	εἶχε	πρόχειρα ταυτί· Φύσις ἡ συνέχουσά
[4, 7]	Σωκράτην, λέγων ὡς εἰ μὲν	εἶχεν	Ἀλκιβιάδου χρείαν καὶ ἀπείχετο, μάταιος
[4, 7]	μάταιος ἦν· εἰ δὲ μὴ	εἶχεν,	οὐδὲν ἐποίει παράδοξον. Εὔκολον ἔφασκε
[4, 6]	τινας ἐζηλώκει καὶ τῆς διαλεκτικῆς	εἴχετο	καὶ τῶν Ἐρετρικῶν ἥπτετο λόγων,
[4, 2]	ἔνθαπερ τιθέναι καὶ τοὺς ἀνθινοὺς	εἰώθει.	Λόγος δὲ αὐτὸν μετὰ καὶ
[4, 7]	εἰς τὸ γυμνάσιον περίβλεπτος ἦν.	Εἰώθει	τε νεανίσκων τινῶν υἱοθεσίας ποιεῖσθαι
[4, 6]	μὲν γὰρ ἀνδρῶν γάλλοι γίνονται,	ἐκ	δὲ γάλλων ἄνδρες οὐ γίνονται.
[4, 6]	ἄλλων μεταβαίνουσιν εἰς τὴν Ἐπικούρειον,	ἐκ	δὲ τῶν Ἐπικουρείων οὐδέποτε, ἔφη,
[4, 6]	ἀνὰ ζαθέην. εἰ δὲ τὸν	ἐκ	Διόθεν θεμιτὸν θνατῷ νόον εἰπεῖν,
[4, 6]	δὲ τῶν Ἐπικουρείων οὐδέποτε, ἔφη,	ἐκ	μὲν γὰρ ἀνδρῶν γάλλοι γίνονται,
[4, 6]	πρὸς τὸν πυθόμενον διὰ τί	ἐκ	μὲν τῶν ἄλλων μεταβαίνουσιν εἰς
[4, 8]	ὀλίγους ἐσχηκὼς ζηλωτάς· φιλόπονός τε	ἐκ	νέου καὶ πένης μέν, εὔχαρις
[4, 2]	~ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ. Ξενοκράτης Ἀγαθήνορος Χαλκηδόνιος· οὗτος	ἐκ	νέου Πλάτωνος ἤκουσεν, ἀλλὰ καὶ
[4, 7]	πολυτελής· καὶ διὰ τοῦτο πόλιν	ἐκ	πόλεως ἤμειβεν, ἐνίοτε καὶ φαντασίαν
[4, 8]	ἡ τελευτὴ δὲ αὐτῷ παράλυσις	ἐκ	πολυποσίας. Καὶ αὐτῷ προσεπαίξαμεν ἡμεῖς
[4, 1]	αὐτὸν γράφων τωθαστικῶς φησι· Καὶ	ἐκ	τῆς Ἀρκαδικῆς σου μαθητρίας ἔστι
[4, 5]	Καὶ προεφέρετο τὸν στίχον τὸν	ἐκ	τοῦ Βελλεροφόντου Οἴμοι· τί δ'
[4, 6]	τόκος παρῇ. ἔστι δὲ ταῦτα	ἐκ	τοῦ Οἰνομάου τοῦ Σοφοκλέους. Πρὸς
[4, 4]	θεοί τινες ἢ λείψανα τῶν	ἐκ	τοῦ χρυσοῦ γένους. Καὶ γὰρ
[4, 6]	εἴτε δμωΐδ´ ἐθέλεις εἴτ´ ἄλοχον.	ἐκ	τούτου συνήστην ἀλλήλοιν· ἵνα καὶ
[4, 9]	ὥστε καὶ τοὺς ῥήτορας ἀπολύσαντας	ἐκ	τῶν σχολῶν παρ' αὐτὸν ἰέναι
[4, 10]	ψυχρός. ~ΚΛΕΙΤΟΜΑΧΟΣ Κλειτόμαχος Καρχηδόνιος. οὗτος	ἐκαλεῖτο	μὲν Ἀσδρούβας καὶ τῇ ἰδίᾳ
[4, 6]	ταῖς ἑορταῖς κατῄει πρὸς αὐτὸν	ἑκάστοτε.	καὶ δὴ καὶ πολλὰ ἐκείνου
[4, 6]	πρὸς ἀπόλαυσιν. ἔνθα καὶ παραιτούμενος	ἑκάστοτε	τὰς ἐπικυλικείους ἐξηγήσεις πρὸς Ἀρίδηλον
[4, 6]	μάλιστα φιλοσοφίας ἴδιον, τὸ καιρὸν	ἑκάστων	ἐπίστασθαι. εἰς δὲ τὸ διαβαλλόμενον
[4, 2]	ὠνεῖται Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς καὶ	ἑκάτερον	ἀποκατέστησε· Ξενοκράτει μὲν τὴν ἐλευθερίαν,
[4, 6]	λόγων. πρῶτος δὲ καὶ εἰς	ἑκάτερον	ἐπεχείρησε, καὶ πρῶτος τὸν λόγον
[4, 6]	τὴν ὀγδόην καὶ εἰκοστὴν καὶ	ἑκατοστὴν	Ὀλυμπιάδα. ~ΒΙΩΝ Βίων τὸ μὲν
[4, 9]	τῆς δευτέρας καὶ ἑξηκοστῆς καὶ	ἑκατοστῆς	Ὀλυμπιάδος, βιώσαντα ἔτη πέντε πρὸς
[4, 2]	δεύτερον ἔτος τῆς δεκάτης καὶ	ἑκατοστῆς	Ὀλυμπιάδος. Ἐτελεύτα δὲ νυκτὸς λεκάνῃ
[4, 8]	τῆς τετάρτης καὶ τριακοστῆς καὶ	ἑκατοστῆς	Ὀλυμπιάδος, τῆς σχολῆς ἀφηγησάμενος ἓξ
[4, 3]	τῆς ἕκτης καὶ δεκάτης καὶ	ἑκατοστῆς	Ὀλυμπιάδος. Φησὶ δὲ Ἀντίγονος ὁ
[4, 1]	ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς ὀγδόης καὶ	ἑκατοστῆς	Ὀλυμπιάδος· Χαρίτων τ' ἀγάλματ' ἀνέθηκεν
[4, 2]	εἰπὼν τὸν ἱκέτην δεῖν μὴ	ἐκδιδόναι.	Σκωπτόμενος ὑπὸ Βίωνος οὐκ ἔφη
[4, 6]	διορθῶν, ἅ φασιν οἱ μὲν	ἐκδοῦναι,	οἱ δὲ κατακαῦσαι. ἐῴκει δὴ
[4, 5]	Πλουτέως ἄβυσσον. Καὶ σὺ μὲν	ἐκεῖθι	χαίρεις, σῶν λόγων δὲ χήρη
[4, 9]	ἀντέλεγε καὶ εὐημέρει τοσοῦτον, ὥστε	ἐκεῖνο	ἐπιλέγειν· Εἰ μὴ γὰρ ἦν
[4, 3]	καὶ φιλοσοφοκλῆς, καὶ μάλιστα ἐν	ἐκείνοις	ὅπου κατὰ τὸν κωμικὸν τὰ
[4, 6]	εἰπεῖν αὐτὸς μὲν θέλειν ἀνοῖξαι,	ἐκεῖνον	δὲ διακωλύειν. τούτου δὲ ἤρων
[4, 6]	πρὸς τοὺς πλινθιακοὺς πραχθὲν εἶπεν·	ἐκεῖνος	γὰρ τὰ αὑτοῦ κακῶς ᾄδοντας
[4, 6]	ἑκάστοτε. καὶ δὴ καὶ πολλὰ	ἐκείνου	συμπείθοντος ὥστ´ ἀσπάσασθαι τὸν Ἀντίγονον,
[4, 2]	ἀφελὼν τὸ λοιπὸν ἀπέπεμψεν εἰπὼν	ἐκείνῳ	πλειόνων δεῖν πλείονας τρέφοντι. Ἀλλὰ
[4, 6]	τὸν Πλάτωνα καὶ τὰ βιβλία	ἐκέκτητο	αὐτοῦ. ἀλλὰ καὶ τὸν Πύρρωνα
[4, 1]	Λυσάνδρου βίῳ καὶ Σύλλα φθειρσὶν	ἐκζέσαι	αὐτόν. Ἦν δὲ καὶ τὸ
[4, 9]	καὶ ὃς ἀναστάς· Οἱ μὲν	ἐκήρυσσον,	τοὶ δ' ἠγείροντο μάλ' ὦκα.
[4, 6]	ἐπεχείρησε, καὶ πρῶτος τὸν λόγον	ἐκίνησε	τὸν ὑπὸ Πλάτωνος παραδεδομένον καὶ
[4, 9]	καὶ αὐδήν· τοῦτον σχολῆς τῆσδ'	ἐκκεκηρῦχθαι	λέγω· καὶ ὃς ἀναστάς· Οἱ
[4, 9]	εἶπεν. Τελευτῶντος δ' αὐτοῦ φασιν	ἔκλειψιν	γενέσθαι σελήνης, συμπάθειαν, ὡς ἂν
[4, 2]	τῆς κατακλίσεως· καὶ τέλος πολλὰ	ἐκλιπαροῦσαν	ἄπρακτον ἀναστῆναι. Λέγειν τε πρὸς
[4, 6]	ἐς ὅσον ἀποκαταστῆσαι. Κράτητος δὲ	ἐκλιπόντος	κατέσχε τὴν σχολήν, ἐκχωρήσαντος αὐτῷ
[4, 8]	οὑτωσί· Καὶ σέο, Λακύδη, φάτιν	ἔκλυον	ὡς ἄρα καὶ σὺ Βάκχου
[4, 4]	καὶ θανόντε τῆς αὐτῆς ταφῆς	ἐκοινωνείτην.	ὅθεν Ἀνταγόρας εἰς ἄμφω τοῦτον
[4, 9]	τοῖς ἠθικοῖς μᾶλλον. Ὅθεν καὶ	ἐκόμα	καὶ ἔτρεφεν ὄνυχας ἀσχολίᾳ τῇ
[4, 7]	οὖν τὸν αἰτιασάμενον ἔφη, πυροὺς	ἐκόμισα	καὶ κριθὰς πιπράσκω; Ἔλεγε δὲ
[4, 1]	σὺ δὲ δασμολογεῖς καὶ παρ'	ἑκόντων	καὶ ἀκόντων λαμβάνεις. Οὗτος πρῶτος,
[4, 4]	βίοτος καθαρὸς σοφίας ἐπὶ θεῖον	ἐκόσμει	αἰῶν' ἀστρέπτοις δόγμασι πειθόμενος. Ἔνθεν
[4, 2]	αʹ Περὶ θανάτου αʹ Περὶ	ἑκουσίου	αʹ Περὶ φιλίας αʹ βʹ
[4, 3]	πόλει. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ	ἐκπεπατηκὼς	ἦν διατρίβων ἐν τῷ κήπῳ,
[4, 6]	ἠδικηκὼς ἀπίω τὸν εἰς ἐμὲ	ἐκτενῶς	οὕτω πεφιλοτιμημένον. ἀξιοπιστότατος δ´ εἶ
[4, 3]	τὴν σχολήν, ἀρξάμενον ἀπὸ τῆς	ἕκτης	καὶ δεκάτης καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος.
[4, 6]	ἐν τῇ Ἀκαδημείᾳ τὸν πολιτισμὸν	ἐκτοπίζων.	Καί ποτε δὴ καὶ Ἀθήνησιν
[4, 6]	ἄκρητον ἀφειδῶς ἔσπασας, ὥστε φρενῶν	ἐκτὸς	ὄλισθες ἑῶν; οἰκτείρω ς´ οὐ
[4, 4]	οὗ λέξομεν, πέμπτος φιλόσοφος περιπατητικός,	ἕκτος	Ἀκαδημαϊκὸς ὁ προειρημένος, ἕβδομος Μαλλώτης
[4, 2]	δὲ τέχνης ἔργον. Πέμπτος ἀνδριαντοποιός·	ἕκτος	ᾄσματα γεγραφώς, ὥς φησιν Ἀριστόξενος.
[4, 7]	ἡμέραν. Πέμπτος Σολεύς, Αἰθιοπικὰ γεγραφώς·	ἕκτος	ῥητορικός, οὗ φέρεται ἐννέα βιβλία
[4, 6]	δὲ ἐκλιπόντος κατέσχε τὴν σχολήν,	ἐκχωρήσαντος	αὐτῷ Σωκρατίδου τινός. διὰ δὲ
[4, 1]	ὤν. Καὶ τέλος ὑπὸ ἀθυμίας	ἑκὼν	τὸν βίον μετήλλαξε γηραιὸς ὤν.
[4, 9]	διαλύσεται δή. Ὁ μὲν οὐδὲν	ἔλασσον	ἔβη κατὰ γῆς, ἐνῆν δὲ
[4, 7]	ἀναισθήτους, παρακαόντων δὲ ὡς αἰσθανομένους.	Ἔλεγε	δὲ συνεχὲς ὅτι αἱρετώτερόν ἐστι
[4, 7]	πυροὺς ἐκόμισα καὶ κριθὰς πιπράσκω;	Ἔλεγε	δὲ τοὺς ἐν ᾅδου μᾶλλον
[4, 2]	πρὶν ἢ τὸν λόγον ὃν	ἔλεγε	διαπεράνασθαι. Ἀτυφότατος δὲ ὢν πολλάκις
[4, 7]	ἐὰν μὴ γνωσθῶμεν. Τὴν οἴησιν	ἔλεγε	προκοπῆς ἐγκοπήν. Πρὸς πλούσιον μικρολόγον,
[4, 3]	μέγα. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ καθίζων	ἔλεγε	πρὸς τὰς θέσεις, φασί, περιπατῶν
[4, 7]	κέκτηται, ἀλλ' ἡ οὐσία τοῦτον.	Ἔλεγε	τοὺς μικρολόγους τῶν μὲν ὑπαρχόντων
[4, 2]	περὶ Ἀρσινόης ἀποθανούσης. Τέταρτος φιλόσοφος,	ἐλεγείαν	γεγραφὼς οὐκ ἐπιτυχῶς. Ἴδιον δέ·
[4, 6]	Ἀρκεσίλαοι· ποιητὴς ἀρχαίας κωμῳδίας, ἄλλος	ἐλεγείας,	ἕτερος ἀγαλματοποιός· εἰς ὃν καὶ
[4, 9]	Γέγονε μέντοι καὶ ἄλλος Καρνεάδης,	ἐλεγείας	ποιητὴς ψυχρός. ~ΚΛΕΙΤΟΜΑΧΟΣ Κλειτόμαχος Καρχηδόνιος.
[4, 7]	ἄλλῳ ἀγαθόν. Τὴν δυσγένειαν πονηρὸν	ἔλεγεν	εἶναι σύνοικον τῇ παρρησίᾳ· Δουλοῖ
[4, 9]	τὴν τελευτὴν ἀνεστράφθαι, ὅτε συνεχὲς	ἔλεγεν,	ἡ συστήσασα φύσις καὶ διαλύσει.
[4, 7]	καλήν, ἕξεις κοινήν. Τὸ γῆρας	ἔλεγεν	ὅρμον εἶναι κακῶν· εἰς αὐτὸ
[4, 3]	γλύξις οὐδ' ὑπόχυτος, ἀλλὰ Πράμνιος.	Ἔλεγεν	οὖν τὸν μὲν Ὅμηρον ἐπικὸν
[4, 7]	γοῦν ἀπιέναι. Τὸν Ἀλκιβιάδην μεμφόμενος	ἔλεγεν	ὡς νέος μὲν ὢν τοὺς
[4, 6]	Ἐρετρικῶν ἥπτετο λόγων, ὅθεν καὶ	ἐλέγετο	ἐπ´ αὐτοῦ ὑπ´ Ἀρίστωνος· πρόσθε
[4, 1]	Μακεδονίαν ἐπὶ τὸν Κασσάνδρου γάμον.	Ἐλέγοντο	δὲ αὐτοῦ καὶ αἱ Πλάτωνος
[4, 9]	Καρνεάδην, τί με, Μοῦσα, θέλεις	ἐλέγχειν;	ἀμαθὴς γὰρ> ὃς οὔτι κάτοιδεν
[4, 1]	Γρύλλον αʹ Ἀρίστιππος αʹ Τεχνῶν	ἔλεγχος	αʹ Ὑπομνηματικοὶ διάλογοι, Τεχνικὸν αʹ
[4, 2]	ἑκάτερον ἀποκατέστησε· Ξενοκράτει μὲν τὴν	ἐλευθερίαν,	Ἀθηναίοις δὲ τὸ μετοίκιον. Τοῦτό
[4, 6]	πολλῆς ἐποίησε τυχεῖν τῆς ἀξίας.	ἐλευθέριός	τε ὢν καὶ ἀφιλαργυρώτατος εἰς
[4, 2]	τοῦ ὠφελίμου αʹ Περὶ τοῦ	ἐλευθέρου	αʹ Περὶ θανάτου αʹ Περὶ
[4, 1]	φρέαρ ῥῖψαι καὶ ὑφ' ἡδονῆς	ἐλθεῖν	εἰς Μακεδονίαν ἐπὶ τὸν Κασσάνδρου
[4, 1]	πρὸς Ξενοκράτην διεπέμπετο παρακαλῶν αὐτὸν	ἐλθεῖν	καὶ τὴν σχολὴν διαδέξασθαι. Φασὶ
[4, 7]	εἰς ὅ, ἔφη, πάντες εὐχόμεθα	ἐλθεῖν.	Πρὸς τὸν βάσκανον ἐσκυθρωπακότα, Οὐκ
[4, 8]	Διόνυσος ὅταν πολὺς ἐς δέμας	ἔλθῃ,	λῦσε μέλη· διὸ δὴ μήτι
[4, 7]	παρακλήτους πέμψῃς καὶ αὐτὸς μὴ	ἔλθῃς.	πλέων μετὰ πονηρῶν λῃσταῖς περιέπεσε·
[4, 2]	αὐτὸν προσίετο διὰ τοῦτο. Ὅθεν	ἐλθόντας	τοὺς πρέσβεις εἰς τὰς Ἀθήνας
[4, 2]	τούτου. Φασὶ καὶ Ἀντιπάτρου ποτὲ	ἐλθόντος	εἰς Ἀθήνας καὶ ἀσπασαμένου αὐτόν,
[4, 9]	μαθητοῦ ὄντος καὶ παρ' αὐτὸν	ἐλθόντος	εἰς τὴν διατριβήν, ὡς ἐπείρα
[4, 10]	Ἀκαδημαϊκοὺς τοὺς ἀπὸ Πλάτωνος διεληλυθότες	ἔλθωμεν	ἐπὶ τοὺς ἀπὸ Πλάτωνος περιπατητικούς,
[4, 6]	οὐκ ἐπείσθη, ἀλλ´ ἕως πυλῶν	ἐλθὼν	ἀνέστρεψε. μετά τε τὴν Ἀντιγόνου
[4, 10]	φωνῇ κατὰ τὴν πατρίδα ἐφιλοσόφει.	ἐλθὼν	δ' εἰς Ἀθήνας ἤδη τετταράκοντ'
[4, 4]	καὶ πρεσβευτικούς. Ἀλλὰ καὶ μαθητὰς	ἐλλογίμους·	ὧν Ἀρκεσίλαον περὶ οὗ λέξομεν
[4, 9]	μὲν καὶ ἄλλοι γεγόνασι μαθηταί,	ἐλλογιμώτατος	δὲ Κλειτόμαχος· περὶ οὗ καὶ
[4, 9]	δὸς μέτρον φωνῆς. ὅθεν εὐστόχως	ἑλόντα	ἀμείψασθαι· φάναι γάρ, Μέτρον ἔχεις
[4, 6]	γὰρ ἦν ἀγαθὸς σφόδρα καὶ	ἐλπίδων	ὑποπιμπλὰς τοὺς ἀκούοντας. ἔν τε
[4, 8]	ὡς ἄρα καὶ σὺ Βάκχου	ἑλὼν	Ἀΐδην ποσσὶν ἔσυρες ἄκροις. Ἦ
[4, 6]	συνεπάτησεν, εἰπών, ὡς ὑμεῖς τὰ	ἐμὰ	διαφθείρετε, κἀγὼ τὰ ὑμέτερα. ἤχθετο
[4, 1]	αὐτόν· Ἀλλ' εἰ μὴ Σπεύσιππον	ἐμάνθανον	ὧδε θανεῖσθαι, οὐκ ἂν ἔπεισέ
[4, 7]	αὐτά· σκόπει δέ με ἐξ	ἐμαυτοῦ.	Καὶ ἦν ὡς ἀληθῶς ὁ
[4, 6]	Θαυμασίᾳ χαίρειν. Δέδωκα Διογένει διαθήκας	ἐμαυτοῦ	κομίσαι πρὸς σέ· διὰ γὰρ
[4, 6]	καὶ γὰρ ἐν τοῖς λόγοις	ἐμβριθέστατος	καὶ φιλογράμματος ἱκανῶς γεγόμενος ἥπτετο
[4, 2]	γὰρ ᾔδει δωροδοκήσαντας ὁ Φίλιππος,	ἐμὲ	δὲ μηδενὶ λόγῳ ὑπαξόμενος) φασὶ
[4, 6]	σὲ ἠδικηκὼς ἀπίω τὸν εἰς	ἐμὲ	ἐκτενῶς οὕτω πεφιλοτιμημένον. ἀξιοπιστότατος δ´
[4, 6]	ὅσον ἐπὶ σοὶ τὰ κατ´	ἐμὲ	εὐσχημόνως ᾖ μοι διῳκημένα. κεῖνται
[4, 7]	εἶναι Ταῦτά ἐστι τὰ κατ'	ἐμέ.	Ὥστε παυσάσθωσαν Περσαῖός τε καὶ
[4, 1]	Πλάτωνος ἐν Ἀκαδημείᾳ ἱδρυθέντι. Καὶ	ἔμεινε	μὲν ἐπὶ τῶν αὐτῶν Πλάτωνι
[4, 2]	ὢν πολλάκις τῆς ἡμέρας ἑαυτῷ	ἐμελέτα,	καὶ ὥραν μίαν, φασίν, ἀπένεμε
[4, 3]	Περὶ παλαιᾶς τρυφῆς. Ἀεὶ γοῦν	ἐμέμνητο	ὁ Πολέμων αὐτοῦ, τήν τ'
[4, 7]	μὲν τὸ δόγμα τοῦτ' ἔχων	ἔμιμνεν,	ἦν ἂν εἰκὸς λέγειν, φρονεῖν
[4, 2]	δὲ τοῦτό φασιν εἰπεῖν, Παρ'	ἐμοὶ	γὰρ πόκος οὐ κνάπτεται. Εἰπόντος
[4, 7]	ὅτι προδιαβέβληται, φησὶ πρὸς αὐτόν·	Ἐμοὶ	ὁ πατὴρ μὲν ἦν ἀπελεύθερος,
[4, 7]	ὀλβιότυφε, τῆς ὑπάτης ἔριδος πάντων	ἐμπειρότατ'	ἀνδρῶν. Καὶ ὅλως καὶ μουσικὴν
[4, 7]	Θεοδώρειον ἀπολαύσας. Καὶ ὕστερόν ποτε	ἐμπεσὼν	εἰς νόσον, ὡς ἔφασκον οἱ
[4, 6]	Πίνδαρον ἔφασκε δεινὸν εἶναι φωνῆς	ἐμπλῆσαι	καὶ ὀνομάτων καὶ ῥημάτων εὐπορίαν
[4, 6]	αὐτοῦ χάσκοντος εἰς τὸ στόμα	ἐμπτῆναι.	τοῦτον καὶ παρακόψαντα ἀναλαβὼν οἴκοι
[4, 6]	δέ, ὥς φησιν Ἕρμιππος, ἄκρατον	ἐμφορηθεὶς	πολὺν καὶ παρακόψας, ἤδη γεγονὼς
[4, 7]	κριθὰς πιπράσκω; Ἔλεγε δὲ τοὺς	ἐν	ᾅδου μᾶλλον ἂν κολάζεσθαι εἰ
[4, 1]	γράφει καὶ Τιμωνίδης τὰς ἱστορίας,	ἐν	αἷς κατέταξε τὰς πράξεις Δίωνός
[4, 8]	ἐφωράθη. Ὁ γοῦν Λακύδης ἐσχόλαζεν	ἐν	Ἀκαδημείᾳ ἐν τῷ κατασκευασθέντι κήπῳ
[4, 1]	τῷ μουσείῳ τῷ ὑπὸ Πλάτωνος	ἐν	Ἀκαδημείᾳ ἱδρυθέντι. Καὶ ἔμεινε μὲν
[4, 3]	ἐν τοῖς στενωποῖς διέκρυπτεν. Καὶ	ἐν	Ἀκαδημείᾳ πρὸς κίονί τινι τριώβολον
[4, 2]	θῦε ταῖς Χάρισι. Διῆγέ τ'	ἐν	Ἀκαδημείᾳ τὰ πλεῖστα· καὶ εἴ
[4, 1]	Οὗτος πρῶτος, καθά φησι Διόδωρος	ἐν	Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ, ἐν τοῖς μαθήμασιν
[4, 5]	αὐτοῦ ποῦ βούλεται ταφῆναι, εἰπεῖν·	Ἐν	γῆς φίλης ὄχθοισι κρυφθῆναι καλόν.
[4, 7]	ἤμειβεν, ἐνίοτε καὶ φαντασίαν ἐπιτεχνώμενος.	Ἐν	γοῦν Ῥόδῳ τοὺς ναύτας ἔπεισε
[4, 6]	ἄλλα νωθρὸν ὄντα καὶ χασμώδη,	ἐν	δὲ τῇ τέχνῃ τεθεωρημένον, εἰπὼν
[4, 9]	μὲν τοῖς φυσικοῖς ἧττον φερόμενος,	ἐν	δὲ τοῖς ἠθικοῖς μᾶλλον. Ὅθεν
[4, 1]	Βίωνος. Φησὶ δὲ καὶ Φαβωρῖνος	ἐν	δευτέρῳ Ἀπομνημονευμάτων ὡς Ἀριστοτέλης αὐτοῦ
[4, 9]	Ἐπικώμου ἢ Φιλοκώμου, ὡς Ἀλέξανδρος	ἐν	Διαδοχαῖς, Κυρηναῖος. Οὗτος τὰ τῶν
[4, 5]	εἰς Ἔρωτα πεποιημένα φέρεσθαι ταυτί·	Ἐν	δοιῇ μοι θυμός, ὅ τοι
[4, 3]	δὲ καὶ φιλοσοφοκλῆς, καὶ μάλιστα	ἐν	ἐκείνοις ὅπου κατὰ τὸν κωμικὸν
[4, 6]	παρά τισι τῶν γνωρίμων καὶ	ἐν	Ἐρετρίᾳ παρ´ Ἀμφικρίτῳ. Ἐτελεύτησε δέ,
[4, 6]	διαθήκας ποιησάμενος ἔθετο τὴν μὲν	ἐν	Ἐρετρίᾳ πρὸς Ἀμφίκριτον, τὴν δ´
[4, 5]	ὅ γε καὶ κεῖθι ζώει	ἐν	εὐθαλίῃ. Ἐθαύμαζε δὲ ὁ Κράντωρ
[4, 9]	γέγονεν εἰ καί τις ἄλλος,	ἐν	μὲν τοῖς φυσικοῖς ἧττον φερόμενος,
[4, 1]	πάμπλειστα ὑπομνήματα καὶ διαλόγους πλείονας,	ἐν	οἷς καὶ Ἀρίστιππον τὸν Κυρηναῖον,
[4, 2]	μὴ προσέσθαι, ὥς φησι Μυρωνιανὸς	ἐν	Ὁμοίοις. Καὶ χρυσῷ στεφάνῳ τιμηθέντα
[4, 2]	ποτῆτος πρὶν λύσασθ' ἑτάρους καὶ	ἐν	ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι; καὶ τὸν ἀποδεξάμενον
[4, 7]	ἐν φορείῳ, καθά φησι Φαβωρῖνος	ἐν	Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ. Ἀλλὰ καὶ ὣς
[4, 9]	ὁ Μέντωρ, καθά φησι Φαβωρῖνος	ἐν	Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ, μεταξὺ λέγων παρῴδησεν
[4, 6]	ἦν μὲν οὖν αὐτῷ καὶ	ἐν	Πιτάνῃ περιουσία, ἀφ´ ἧς ἀπέστειλεν
[4, 7]	γενόμενος τὰς γυναῖκας τῶν ἀνδρῶν.	Ἐν	Ῥόδῳ τὰ ῥητορικὰ διασκούντων Ἀθηναίων
[4, 9]	Δεινῶς τ' ἦν ἐπιπληκτικὸς καὶ	ἐν	ταῖς ζητήσεσι δύσμαχος· τά τε
[4, 10]	διὰ τῶν συγγραμμάτων ἐφώτισεν. ἀνὴρ	ἐν	ταῖς τρισὶν αἱρέσεσι διατρίψας, ἔν
[4, 6]	ἐπέτυχε. τὸ πᾶν δὴ διέτριβεν	ἐν	τῇ Ἀκαδημείᾳ τὸν πολιτισμὸν ἐκτοπίζων.
[4, 5]	Ἀκαδημαϊκός. ~ΚΡΑΝΤΩΡ. Κράντωρ Σολεὺς θαυμαζόμενος	ἐν	τῇ ἑαυτοῦ πατρίδι ἀπῆρεν εἰς
[4, 6]	καὶ ἀξιωματικώτατος καὶ συνηγμένος καὶ	ἐν	τῇ λαλιᾷ διαστατικὸς τῶν ὀνομάτων,
[4, 5]	δὲ καὶ ποιήματα γράψαι καὶ	ἐν	τῇ πατρίδι ἐπὶ τῷ τῆς
[4, 3]	δὴ οὖν τὸ φιλογενναῖον ἐτιμᾶτο	ἐν	τῇ πόλει. Οὐ μὴν ἀλλὰ
[4, 3]	Φησὶ δὲ Ἀντίγονος ὁ Καρύστιος	ἐν	τοῖς Βίοις τὸν πατέρα αὐτοῦ
[4, 3]	τοῖς πράγμασι γυμνάζεσθαι καὶ μὴ	ἐν	τοῖς διαλεκτικοῖς θεωρήμασι, καθάπερ ἁρμονικόν
[4, 6]	διατριβῆς εἴη νεανίσκος. καὶ γὰρ	ἐν	τοῖς λόγοις ἐμβριθέστατος καὶ φιλογράμματος
[4, 1]	φησι Διόδωρος ἐν Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ,	ἐν	τοῖς μαθήμασιν ἐθεάσατο τὸ κοινὸν
[4, 3]	οἷόν φησι Μελάνθιος ὁ ζωγράφος	ἐν	τοῖς Περὶ ζωγραφικῆς· φησὶ γὰρ
[4, 3]	Ἔφασκε δὲ ὁ Πολέμων δεῖν	ἐν	τοῖς πράγμασι γυμνάζεσθαι καὶ μὴ
[4, 3]	λύσεις τῶν ἐπιθυμιῶν· ἀλλὰ καὶ	ἐν	τοῖς στενωποῖς διέκρυπτεν. Καὶ ἐν
[4, 4]	ρʹ Ὀλυμπιάδος> καθά φησιν Ἀπολλόδωρος	ἐν	τρίτῳ Χρονικῶν, ἀπέλιπε βιβλία τὰ
[4, 7]	δὲ καὶ θεατρικὸς καὶ πολὺς	ἐν	τῷ γελοίῳ διαφορῆσαι, φορτικοῖς ὀνόμασι
[4, 6]	μαθήματα ἀνειληφόσι. φυσικῶς δέ πως	ἐν	τῷ διαλέγεσθαι ἐχρῆτο τῷ Φήμ´
[4, 8]	γοῦν Λακύδης ἐσχόλαζεν ἐν Ἀκαδημείᾳ	ἐν	τῷ κατασκευασθέντι κήπῳ ὑπὸ Ἀττάλου
[4, 3]	ἀλλὰ καὶ ἐκπεπατηκὼς ἦν διατρίβων	ἐν	τῷ κήπῳ, παρ' ὃν οἱ
[4, 5]	Ὅμηρον καὶ Εὐριπίδην, λέγων ἐργῶδες	ἐν	τῷ κυρίῳ τραγικῶς ἅμα καὶ
[4, 1]	σφόδρα μικρόν. Πλούταρχος δέ φησιν	ἐν	τῷ Λυσάνδρου βίῳ καὶ Σύλλα
[4, 1]	Ὀλυμπιάδος· Χαρίτων τ' ἀγάλματ' ἀνέθηκεν	ἐν	τῷ μουσείῳ τῷ ὑπὸ Πλάτωνος
[4, 6]	Καί ποτε δὴ καὶ Ἀθήνησιν	ἐν	τῷ Πειραιεῖ πρὸς τὰς θέσεις
[4, 5]	συστῆναι Πολέμωνι, καίπερ ἐρῶντος, ὡς	ἐν	τῷ περὶ Ἀρκεσιλάου λέξομεν. Ἀλλὰ
[4, 1]	σῶμα διακεχυμένος, ὥς φησι Τιμόθεος	ἐν	τῷ Περὶ βίων. Οὗτος, φησί,
[4, 2]	Τοῦτό φησι Μυρωνιανὸς ὁ Ἀμαστριανὸς	ἐν	τῷ πρώτῳ τῶν Ἱστορικῶν ὁμοίων
[4, 3]	καὶ ἐρασθῆναι αὐτοῦ φησιν Ἀρίστιππος	ἐν	τῷ τετάρτῳ Περὶ παλαιᾶς τρυφῆς.
[4, 6]	Σεύθου (ἢ Σκύθου, ὡς Ἀπολλόδωρος	ἐν	τῷ τρίτῳ Χρονικῶν, Πιταναῖος τῆς
[4, 9]	τοὺς λόγους. Τοσοῦτον δ' ἴσχυσεν	ἐν	φιλοσοφίᾳ ὥστε καὶ τοὺς ῥήτορας
[4, 7]	ἀπέστειλε. Καὶ ἠκολούθει γε αὐτῷ	ἐν	φορείῳ, καθά φησι Φαβωρῖνος ἐν
[4, 7]	εἰς νόσον, ὡς ἔφασκον οἱ	ἐν	Χαλκίδιαὐτόθι γὰρ καὶ κατέστρεψε περίαπτα
[4, 6]	καὶ ὑπολαμβάνοντος εἶναι καλοῦ καὶ	ἐν	χλανίσιν ἀεὶ ἀναστρεφομένου εἰπόντος ὅτι
[4, 9]	τῶν ἄστρων. Φησὶ δὲ Ἀπολλόδωρος	ἐν	Χρονικοῖς ἀπελθεῖν αὐτὸν ἐξ ἀνθρώπων
[4, 6]	προειρημένος φιλόσοφος, καθά φησιν Ἀπολλόδωρος	ἐν	Χρονικοῖς, ἤκμαζε περὶ τὴν ὀγδόην
[4, 6]	Μουνιχίαν ἔχοντι καὶ τὸν Πειραιᾶ·	ἔν	τε ταῖς ἑορταῖς κατῄει πρὸς
[4, 10]	ἐν ταῖς τρισὶν αἱρέσεσι διατρίψας,	ἔν	τε τῇ Ἀκαδημαϊκῇ καὶ περιπατητικῇ
[4, 3]	πυθόμενον τὸ γινόμενον ἄτρεπτον μεῖναι.	Ἔν	τε τοῖς θεάτροις ἀσυμπαθέστατος ἦν.
[4, 6]	καὶ ἐλπίδων ὑποπιμπλὰς τοὺς ἀκούοντας.	ἔν	τε τῷ βίῳ κοινωνικώτατος ἐγένετο
[4, 7]	δεδωκὼς τοῖς βουλομένοις καθιππάζεσθαι φιλοσοφίας·	ἔν	τισι δὲ καὶ πότιμος καὶ
[4, 6]	ἀπέστειλεν εἰς οἶκον πρὸς Θαυμασίαν	ἕνα	τινὰ ἀναγκαίων, ἀξιώσας διατηρῆσαι· πρὸς
[4, 2]	τίς γάρ κεν ἀνήρ, ὃς	ἐναίσιμος	εἴη, πρὶν τλαίη πάσσασθαι ἐδητύος
[4, 6]	ἐπισχὼν τὰς ἀποφάσεις διὰ τὰς	ἐναντιότητας	τῶν λόγων. πρῶτος δὲ καὶ
[4, 2]	Περὶ ἐπιεικείας αʹ Περὶ τοῦ	ἐναντίου	αʹ βʹ Περὶ εὐδαιμονίας αʹ
[4, 2]	γεωμετρῶν βιβλία εʹ Ὑπομνημάτων αʹ	Ἐναντίων	αʹ Περὶ ἀριθμῶν αʹ Ἀριθμῶν
[4, 4]	Μαλλώτης γραμματικός, ὄγδοος γεωμετρικὰ γεγραφώς,	ἔνατος	ἐπιγραμμάτων ποιητής, δέκατος Ταρσεὺς φιλόσοφος
[4, 7]	ἀνδριαντοποιός, οὗ μέμνηται καὶ Πολέμων·	ἔνατος	ποιητὴς τραγῳδίας τῶν Ταρσικῶν λεγομένων·
[4, 3]	τ' ἀκακίαν καὶ τὸν αὐχμὸν	ἐνεδέδυτο	τἀνδρὸς καὶ τὸ βάρος οἱονεὶ
[4, 7]	ὡς πρῶτος Βίων φιλοσοφίαν ἀνθινὰ	ἐνέδυσεν.	Εὐφυὴς γὰρ ἦν καὶ παρῳδῆσαι·
[4, 2]	εἰς τὸ οἰκίδιον. Τὸν δὲ	ἕνεκα	τοῦ ἀνθρωπίνου εἰσδέξασθαι, καὶ ἑνὸς
[4, 9]	οὐδὲν ἔλασσον ἔβη κατὰ γῆς,	ἐνῆν	δὲ τὰ πλέω κακὰ κέρδε'
[4, 7]	πρῶτος εἶπεν εἶναί τινας οἰκήσεις	ἔνθα	γίνεσθαι ἓξ μηνῶν τὴν νύκτι
[4, 3]	τις ἐδόκει συμποιεῖν Μολοττικός, καὶ	ἔνθα	ἦν κατὰ τὸν Φρύνιχον Οὐ
[4, 6]	χρήματα ἀπέστελλεν Ἀντίγονος πρὸς ἀπόλαυσιν.	ἔνθα	καὶ παραιτούμενος ἑκάστοτε τὰς ἐπικυλικείους
[4, 6]	πεφιλοτιμημένον. ἀξιοπιστότατος δ´ εἶ τῶν	ἐνθάδε	σύ μοι τηρῶν αὐτὰς διά
[4, 2]	θεῖναι πρὸς τὸν ἱδρυμένον Ἑρμῆν,	ἔνθαπερ	τιθέναι καὶ τοὺς ἀνθινοὺς εἰώθει.
[4, 4]	ἐκόσμει αἰῶν' ἀστρέπτοις δόγμασι πειθόμενος.	Ἔνθεν	καὶ Ἀρκεσίλαον μετελθόντα παρὰ Θεοφράστου
[4, 8]	αὐτὸν τρόπον διὰ τῆς ὀπῆς	ἐνίει	εἰς τὴν στοάν· καὶ τοῦτο
[4, 2]	ἀνδρός, ἀλλ' ἀπ' ἀνδριάντος ἀνασταίη.	Ἔνιοι	δὲ Λαΐδα φασὶ παρακατακλῖναι αὐτῷ
[4, 7]	τοῦτο πόλιν ἐκ πόλεως ἤμειβεν,	ἐνίοτε	καὶ φαντασίαν ἐπιτεχνώμενος. Ἐν γοῦν
[4, 7]	γεγραφώς· ἕκτος ῥητορικός, οὗ φέρεται	ἐννέα	βιβλία Μουσῶν ἐπιγραφόμενα· ἕβδομος μελικὸς
[4, 4]	τῷδε Κράτητα θεουδέα καὶ Πολέμωνα	ἔννεπε	κρύπτεσθαι, ξεῖνε, παρερχόμενος, ἄνδρας ὁμοφροσύνῃ
[4, 2]	Περὶ ἀνδρείας αʹ Περὶ τοῦ	ἑνὸς	αʹ Περὶ ἰδεῶν αʹ Περὶ
[4, 2]	ἕνεκα τοῦ ἀνθρωπίνου εἰσδέξασθαι, καὶ	ἑνὸς	ὄντος κλινιδίου δεομένῃ μεταδοῦναι τῆς
[4, 6]	καὶ εἰς Μηνόδωρον τὸν Εὐδάμου	ἑνὸς	τῶν συσχολαστῶν ἐρώμενον· τηλοῦ μὲν
[4, 7]	ὡς ἰδίων ἐπιμελεῖσθαι, ὡς δ'	ἐξ	ἀλλοτρίων μηδὲν ὠφελεῖσθαι. Τῇ μὲν
[4, 6]	Κράντωρ ἐρωτικῶς διατεθεὶς ἐπύθετο τὰ	ἐξ	Ἀνδρομέδας Εὐριπίδου προενεγκάμενος· ὦ παρθέν´,
[4, 9]	Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς ἀπελθεῖν αὐτὸν	ἐξ	ἀνθρώπων ἔτει τετάρτῳ τῆς δευτέρας
[4, 7]	ἱστοροῦντες αὐτά· σκόπει δέ με	ἐξ	ἐμαυτοῦ. Καὶ ἦν ὡς ἀληθῶς
[4, 7]	εἶναί τινας οἰκήσεις ἔνθα γίνεσθαι	ἓξ	μηνῶν τὴν νύκτι καὶ ἓξ
[4, 8]	ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος, τῆς σχολῆς ἀφηγησάμενος	ἓξ	πρὸς τοῖς εἴκοσιν ἔτη· ἡ
[4, 7]	ἓξ μηνῶν τὴν νύκτι καὶ	ἓξ	τὴν ἡμέραν. Πέμπτος Σολεύς, Αἰθιοπικὰ
[4, 6]	εἰ οὐδὲ τὸ δεκαδάκτυλον τοῦ	ἑξαδακτύλου.	Ἥμονος δέ τινος Χίου ἀειδοῦς
[4, 3]	πλησίον τοῦ μουσείου καὶ τῆς	ἐξέδρας.	Ἐῴκει δὴ ὁ Πολέμων κατὰ
[4, 7]	ἕξεις ποινήν· ἂν δὲ καλήν,	ἕξεις	κοινήν. Τὸ γῆρας ἔλεγεν ὅρμον
[4, 7]	ἔφη, Ἐὰν μὲν γήμῃς αἰσχράν,	ἕξεις	ποινήν· ἂν δὲ καλήν, ἕξεις
[4, 6]	εἰς βαρὺν τὸν Ἀρκεσίλαον ἔφη·	ἔξεστ´	ἐρωτᾶν πότνιά ς´ ἢ σιγὴν
[4, 6]	καὶ παραιτούμενος ἑκάστοτε τὰς ἐπικυλικείους	ἐξηγήσεις	πρὸς Ἀρίδηλον προτείνοντά τι θεώρημα
[4, 9]	ἔτει τετάρτῳ τῆς δευτέρας καὶ	ἑξηκοστῆς	καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος, βιώσαντα ἔτη
[4, 1]	παρὰ Ἰσοκράτους τὰ καλούμενα ἀπόρρητα	ἐξήνεγκεν,	ὥς φησι Καινεύς. Καὶ πρῶτος
[4, 2]	πολυποσίας τοῖς Χουσὶ παρὰ Διονυσίῳ	ἐξιόντα	θεῖναι πρὸς τὸν ἱδρυμένον Ἑρμῆν,
[4, 2]	καὶ ἀξιόπιστος σφόδρα, ὥστε μὴ	ἐξὸν	ἀνώμοτον μαρτυρεῖν, τούτῳ μόνῳ συνεχώρουν
[4, 4]	ἀλλὰ καὶ μέχρι σχεδὸν ἀναπνοῆς	ἐξωμοιώσθην	ἀλλήλοιν καὶ θανόντε τῆς αὐτῆς
[4, 6]	τὸν Πειραιᾶ· ἔν τε ταῖς	ἑορταῖς	κατῄει πρὸς αὐτὸν ἑκάστοτε. καὶ
[4, 1]	σχολὴν διαδέξασθαι. Φασὶ δὲ αὐτὸν	ἐπ'	ἀμαξίου φερόμενον εἰς τὴν Ἀκαδήμειαν
[4, 7]	εἴδει κεκρᾶσθαι λόγου φασὶ λέγειν	ἐπ'	αὐτοῦ τὸν Ἐρατοσθένην, ὡς πρῶτος
[4, 6]	ἥπτετο λόγων, ὅθεν καὶ ἐλέγετο	ἐπ´	αὐτοῦ ὑπ´ Ἀρίστωνος· πρόσθε Πλάτων,
[4, 6]	μέσσος Διόδωρος. καὶ ὁ Τίμων	ἐπ´	αὐτοῦ φησιν οὕτως τῇ γὰρ
[4, 2]	Ὁμοίοις. Καὶ χρυσῷ στεφάνῳ τιμηθέντα	ἐπάθλῳ	πολυποσίας τοῖς Χουσὶ παρὰ Διονυσίῳ
[4, 6]	δὲ οὔτε γύναιον εἰσηγάγετο οὔτ´	ἐπαιδοποιήσατο.	τρεῖς τε διαθήκας ποιησάμενος ἔθετο
[4, 7]	ὃν χρόνον ἤκουε Κράτητος· εἶτ'	ἐπανείλετο	τὴν κυνικὴν ἀγωγήν, λαβὼν τρίβωνα
[4, 6]	ἐὰν οὕτω καλὰ ἱμάτια ἔχῃ;	ἐπεὶ	δὲ καὶ παρακίναιδος ὢν ὡς
[4, 6]	ἑῶν; οἰκτείρω ς´ οὐ τόσσον	ἐπεὶ	θάνες, ἀλλ´ ὅτι Μούσας ὕβρισας
[4, 6]	φασιν ἐπίτηδες χρῆσαι καὶ ἀποδιδόντος,	ἐπεὶ	πένης ἦν, χαρίσασθαι. ἦν μὲν
[4, 8]	καὶ περὶ οἰκονομίαν γλυκύτατα ἐσχηκέναι·	ἐπειδὰν	γάρ τι προέλοι τοῦ ταμείου,
[4, 9]	ἐλθόντος εἰς τὴν διατριβήν, ὡς	ἐπείρα	αὐτοῦ τὴν παλλακὴν ὁ Μέντωρ,
[4, 1]	ἐμάνθανον ὧδε θανεῖσθαι, οὐκ ἂν	ἔπεισέ	μέ τις τόδε λέξαι, ὡς
[4, 7]	Ἐν γοῦν Ῥόδῳ τοὺς ναύτας	ἔπεισε	σχολαστικὰς ἐσθῆτας ἀναλαβεῖν καὶ ἀκολουθῆσαι
[4, 6]	ὥστ´ ἀσπάσασθαι τὸν Ἀντίγονον, οὐκ	ἐπείσθη,	ἀλλ´ ἕως πυλῶν ἐλθὼν ἀνέστρεψε.
[4, 7]	γὰρ καὶ κατέστρεψε περίαπτα λαβεῖν	ἐπείσθη	καὶ μεταγινώσκειν ἐφ' οἷς ἐπλημμέλησεν
[4, 7]	ἄλλο μετεσκεύασεν αὐτὸν πρὸς ἀπάθειαν;	ἔπειτα	ἐπὶ τὰ Θεοδώρεια μετῆλθε διακούσας
[4, 6]	μουσικοῦ· μεθ´ ὃν Θεοφράστου διήκουσεν.	ἔπειτα	μετῆλθεν εἰς Ἀκαδήμειαν πρὸς Κράντορα·
[4, 6]	οὗ καὶ εἰς Σάρδεις ἀπεδήμησεν·	ἔπειτα	Ξάνθου τοῦ Ἀθηναίου μουσικοῦ· μεθ´
[4, 7]	τοιοῦτος ἂν γήμαι, ἀπ' οἰκήματος.	Ἔπειτα	ὁ πατὴρ παρατελωνησάμενός τι πανοίκιος
[4, 8]	ἀπεσφράγιζε καὶ ὅσα ἐβούλετο ἐβάσταζεν·	ἔπειτα	τὸν δακτύλιον τὸν αὐτὸν τρόπον
[4, 6]	περὶ Ἀρίστωνα τὸν Χῖον στωικοὶ	ἐπεκάλουν	αὐτῷ, φθορέα τῶν νέων καὶ
[4, 5]	Καὶ ἔστιν εἰς αὐτὸν ἡμῶν·	Ἐπέκλυσε	καὶ σέ, Κράντορ, ἡ νόσων
[4, 6]	τε αὐτὸν οἱ προειρημένοι καὶ	ἐπέσκωπτον	ὡς φίλοχλον καὶ φιλόδοξον· μάλιστα
[4, 6]	φίλοχλον καὶ φιλόδοξον· μάλιστα δὲ	ἐπετίθεντο	αὐτῷ οἱ περὶ Ἱερώνυμον τὸν
[4, 6]	Δημητριάδα πρὸς Ἀντίγονον καὶ οὐκ	ἐπέτυχε.	τὸ πᾶν δὴ διέτριβεν ἐν
[4, 6]	διὰ δὲ τὸ περὶ πάντων	ἐπέχειν	οὐδὲ βιβλίον, φασί τινες, συνέγραψεν·
[4, 3]	τὰς θέσεις, φασί, περιπατῶν δὲ	ἐπεχείρει.	Διὰ δὴ οὖν τὸ φιλογενναῖον
[4, 6]	πρῶτος δὲ καὶ εἰς ἑκάτερον	ἐπεχείρησε,	καὶ πρῶτος τὸν λόγον ἐκίνησε
[4, 2]	πλεῖστα ὅσα καταλέλοιπε συγγράμματα καὶ	ἔπη	καὶ παραινέσεις, ἅ ἐστι ταῦτα·
[4, 6]	παντὸς ἔσπευδε μᾶλλον. συχνοῖς τε	ἐπήρκει	καὶ συνηράνιζε· καί ποτέ τινος
[4, 2]	τὸν Λαμιακὸν πόλεμον, καὶ κληθεὶς	ἐπὶ	δεῖπνον πρὸς αὐτὸν προηνέγκατο ταυτί·
[4, 4]	στόματος, καὶ βίοτος καθαρὸς σοφίας	ἐπὶ	θεῖον ἐκόσμει αἰῶν' ἀστρέπτοις δόγμασι
[4, 4]	αὐτοῦ μήτ' ἐπὶ τριήρους μήτ'	ἐπὶ	κρήνης ἀκηκοέναι, καθάπερ Ἰσμηνίου. Συσσίτιον
[4, 2]	σχολῆς πέντε καὶ εἴκοσιν ἔτη	ἐπὶ	Λυσιμαχίδου ἀρξάμενος κατὰ τὸ δεύτερον
[4, 6]	Δημητρίου τοῦ πλεύσαντος εἰς Κυρήνην	ἐπὶ	πλέον ἐρασθῆναι λέγεται, καὶ Κλεοχάρους
[4, 5]	οὑτωσί· Ἥνδανεν ἀνθρώποις, ὁ δ'	ἐπὶ	πλέον ἥνδανε Μούσαις Κράντωρ, καὶ
[4, 6]	ὁ προειρημένος ἀδελφὸς ἦγεν αὐτὸν	ἐπὶ	ῥητορικήν· ὁ δὲ φιλοσοφίας ἤρα,
[4, 6]	δίκαιος ἡμῖν εἶναι, ὅπως ὅσον	ἐπὶ	σοὶ τὰ κατ´ ἐμὲ εὐσχημόνως
[4, 6]	γὰρ ἄλλο ἢ ἕτερος Ἀρίστιππος;	ἐπὶ	τὰ δεῖπνα πρὸς τοὺς ὁμοιοτρόπους
[4, 7]	μετεσκεύασεν αὐτὸν πρὸς ἀπάθειαν; ἔπειτα	ἐπὶ	τὰ Θεοδώρεια μετῆλθε διακούσας Θεοδώρου
[4, 3]	τὸ ἦθος ἀρξάμενον φιλοσοφεῖν, ὥστ'	ἐπὶ	ταὐτοῦ σχήματος τῆς μορφῆς πάντοτε
[4, 6]	ἀργυρικὰς δείξεις ἀπήντα πρῶτος, καὶ	ἐπὶ	τὴν Ἀρχεκράτους καὶ Καλλικράτους τὰς
[4, 3]	μὴ ὠχριᾶσαι· καὶ ταραχῆς γενομένης	ἐπὶ	τῆς πόλεως πυθόμενον τὸ γινόμενον
[4, 6]	καὶ εὑρεσιλογώτατος ἀπαντῆσαι εὐστόχως καὶ	ἐπὶ	τὸ προκείμενον ἀνενεγκεῖν τὴν περίοδον
[4, 6]	ἀνεγίνωσκεν, ἀλλὰ καὶ ὄρθρου λέγων	ἐπὶ	τὸν ἐρώμενον ἀπιέναι ὁπότ´ ἂν
[4, 1]	ὑφ' ἡδονῆς ἐλθεῖν εἰς Μακεδονίαν	ἐπὶ	τὸν Κασσάνδρου γάμον. Ἐλέγοντο δὲ
[4, 7]	ἔχων οὐ πρόσωπον, ἀλλὰ συγγραφὴν	ἐπὶ	τοῦ προσώπου, τῆς τοῦ δεσπότου
[4, 10]	τοὺς ἀπὸ Πλάτωνος διεληλυθότες ἔλθωμεν	ἐπὶ	τοὺς ἀπὸ Πλάτωνος περιπατητικούς, ὧν
[4, 4]	μηδένα τῶν κρουμάτων αὐτοῦ μήτ'	ἐπὶ	τριήρους μήτ' ἐπὶ κρήνης ἀκηκοέναι,
[4, 7]	χρειώδη πραγματείαν περιέχοντα. Οἷον ὀνειδιζόμενος	ἐπὶ	τῷ μὴ θηρᾶσαι μειράκιον, Οὐχ
[4, 4]	φασι τὸν αὐλητὴν εἰπεῖν, σεμνυνόμενον	ἐπὶ	τῷ μηδένα τῶν κρουμάτων αὐτοῦ
[4, 5]	γράψαι καὶ ἐν τῇ πατρίδι	ἐπὶ	τῷ τῆς Ἀθηνᾶς ἱερῷ σφραγισάμενος
[4, 1]	Ἀκαδημείᾳ ἱδρυθέντι. Καὶ ἔμεινε μὲν	ἐπὶ	τῶν αὐτῶν Πλάτωνι δογμάτων. Οὐ
[4, 7]	καὶ ἀφ' οἵων πραγμάτων ἧξεν	ἐπὶ	φιλοσοφίαν, αὐτὸς Ἀντιγόνῳ διασαφεῖ. Ἐρομένου
[4, 2]	Ἴδιον δέ· ποιηταὶ μὲν γὰρ	ἐπιβαλλόμενοι	πεζογραφεῖν ἐπιτυγχάνουσι· πεζογράφοι δὲ ἐπιτιθέμενοι
[4, 6]	καὶ ποιητικῆς. καὶ αὐτοῦ φέρεται	ἐπίγραμμα	εἰς Ἄτταλον ἔχον οὕτω· Πέργαμος
[4, 6]	εἰς ὃν καὶ Σιμωνίδης ἐποίησεν	ἐπίγραμμα	τουτί· Ἀρτέμιδος τόδ´ ἄγαλμα, διηκόσιαι
[4, 4]	γραμματικός, ὄγδοος γεωμετρικὰ γεγραφώς, ἔνατος	ἐπιγραμμάτων	ποιητής, δέκατος Ταρσεὺς φιλόσοφος Ἀκαδημαϊκός.
[4, 7]	ὃ καὶ οὐδεὶς αὐτοῦ μαθητὴς	ἐπιγράφεται,	τοσούτων αὐτῷ σχολασάντων· καίτοι τινὰς
[4, 7]	οὗ φέρεται ἐννέα βιβλία Μουσῶν	ἐπιγραφόμενα·	ἕβδομος μελικὸς ποιητής· ὄγδοος Μιλήσιος
[4, 2]	Περὶ φιλίας αʹ βʹ Περὶ	ἐπιεικείας	αʹ Περὶ τοῦ ἐναντίου αʹ
[4, 9]	ἐπιμελῶς καὶ μάλιστα> τὰ Χρυσίππου,	ἐπιεικῶς	αὐτοῖς ἀντέλεγε καὶ εὐημέρει τοσοῦτον,
[4, 3]	πρὸς τὰς ἑτοίμους λύσεις τῶν	ἐπιθυμιῶν·	ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς στενωποῖς
[4, 4]	δὲ Θεοδώρειον ἀπὸ τῆς αἱρέσεως	ἐπικαλούμενον,	περὶ οὗ καὶ αὐτοῦ λέξομεν
[4, 3]	ἦν. Νικοστράτου γοῦν ποτε τοῦ	ἐπικαλουμένου	Κλυταιμνήστρα ἀναγινώσκοντός τι τοῦ ποιητοῦ
[4, 3]	Ἔλεγεν οὖν τὸν μὲν Ὅμηρον	ἐπικὸν	εἶναι Σοφοκλέα, τὸν δὲ Σοφοκλέα
[4, 6]	τῇ λαλιᾷ διαστατικὸς τῶν ὀνομάτων,	ἐπικόπτης	θ´ ἱκανῶς καὶ παρρησιαστής· διὸ
[4, 6]	τῶν ἄλλων μεταβαίνουσιν εἰς τὴν	Ἐπικούρειον,	ἐκ δὲ τῶν Ἐπικουρείων οὐδέποτε,
[4, 6]	τὴν Ἐπικούρειον, ἐκ δὲ τῶν	Ἐπικουρείων	οὐδέποτε, ἔφη, ἐκ μὲν γὰρ
[4, 6]	ἔνθα καὶ παραιτούμενος ἑκάστοτε τὰς	ἐπικυλικείους	ἐξηγήσεις πρὸς Ἀρίδηλον προτείνοντά τι
[4, 9]	μήτι Λυαῖος ἔφυ; ~ΚΑΡΝΕΑΔΗΣ. Καρνεάδης	Ἐπικώμου	ἢ Φιλοκώμου, ὡς Ἀλέξανδρος ἐν
[4, 9]	καὶ εὐημέρει τοσοῦτον, ὥστε ἐκεῖνο	ἐπιλέγειν·	Εἰ μὴ γὰρ ἦν Χρύσιππος,
[4, 10]	ὁ δὲ ἐς τοσοῦτον ἤλασεν	ἐπιμελείας,	ὥστε ὑπὲρ τὰ τετρακόσια βιβλία
[4, 7]	τῶν μὲν ὑπαρχόντων ὡς ἰδίων	ἐπιμελεῖσθαι,	ὡς δ' ἐξ ἀλλοτρίων μηδὲν
[4, 9]	τὰ τῶν Στωικῶν βιβλία ἀναγνοὺς	ἐπιμελῶς	καὶ μάλιστα> τὰ Χρυσίππου, ἐπιεικῶς
[4, 9]	τοὺς ἀκούοντας. Δεινῶς τ' ἦν	ἐπιπληκτικὸς	καὶ ἐν ταῖς ζητήσεσι δύσμαχος·
[4, 6]	περὶ αὐτοῦ· καὶ νόον αἱμυλίοις	ἐπιπλήξεσιν	ἐγκαταμιγνύς. ὅθεν καὶ πρὸς τὸν
[4, 6]	σχολὴν καίπερ ὑπ´ ὀξύτητος αὐτοῦ	ἐπιπληττόμενοι.	ἀλλ´ ἔφερον ἡδέως· καὶ γὰρ
[4, 2]	δ' ὅμως αὐτὸν ὄντα τοιοῦτον	ἐπίπρασκόν	ποτε, τὸ μετοίκιον ἀτονοῦντα θεῖναι.
[4, 6]	μισθὸς δραχμαὶ ταὶ Πάριαι, τῶν	ἐπίσημα	τράγος. ἀσκητὸς δ´ ἐποίησεν Ἀθηναίης
[4, 7]	τε, εἶπεν, ἁπαλὸν τυρὸν ἀγκίστρῳ	ἐπισπᾶσθαι.	Ἐρωτηθείς ποτε τίς μᾶλλον ἀγωνιᾷ,
[4, 6]	φιλοσοφίας ἴδιον, τὸ καιρὸν ἑκάστων	ἐπίστασθαι.	εἰς δὲ τὸ διαβαλλόμενον αὐτοῦ
[4, 2]	Περὶ ψυχῆς αʹ βʹ Περὶ	ἐπιστήμης	αʹ Πολιτικὸς αʹ Περὶ ἐπιστημοσύνης
[4, 2]	ἐπιστήμης αʹ Πολιτικὸς αʹ Περὶ	ἐπιστημοσύνης	αʹ Περὶ φιλοσοφίας αʹ Περὶ
[4, 9]	τοῖς ὀγδοήκοντα. Φέρονται δ' αὐτοῦ	ἐπιστολαὶ	πρὸς Ἀριαράθην τὸν Καππαδοκίας βασιλέα.
[4, 1]	Πρὸς τὸν Ἀμάρτυρον, Πλάτωνος ἐγκώμιον,	Ἐπιστολαὶ	πρὸς Δίωνα, Διονύσιον, Φίλιππον, Περὶ
[4, 6]	Ἀντιγόνου ναυμαχίαν πολλῶν προσιόντων καὶ	ἐπιστόλια	παρακλητικὰ γραφόντων αὐτὸς ἐσιώπησεν. ἀλλ´
[4, 6]	τῆς μέσης Ἀκαδημείας κατάρξας, πρῶτος	ἐπισχὼν	τὰς ἀποφάσεις διὰ τὰς ἐναντιότητας
[4, 3]	ὡς μειρακίοις συνόντα. Τοσοῦτον δὲ	ἐπιτεῖναι	τὸ ἦθος ἀρξάμενον φιλοσοφεῖν, ὥστ'
[4, 7]	πόλεως ἤμειβεν, ἐνίοτε καὶ φαντασίαν	ἐπιτεχνώμενος.	Ἐν γοῦν Ῥόδῳ τοὺς ναύτας
[4, 6]	οὐδὲ προσεποιήθη. οἱ δέ φασιν	ἐπίτηδες	χρῆσαι καὶ ἀποδιδόντος, ἐπεὶ πένης
[4, 4]	οὐ μόνον τῶν αὐτῶν ἤστην	ἐπιτηδευμάτων,	ἀλλὰ καὶ μέχρι σχεδὸν ἀναπνοῆς
[4, 2]	ἐπιβαλλόμενοι πεζογραφεῖν ἐπιτυγχάνουσι· πεζογράφοι δὲ	ἐπιτιθέμενοι	ποιητικῇ πταίουσι· τῷ δῆλον τὸ
[4, 3]	τινα καὶ ξηρότητα τοῖς ἔργοις	ἐπιτρέχειν,	ὁμοίως δὲ κἀν τοῖς ἤθεσιν.
[4, 6]	ὁμοπατρίων Μοιρέαν, ὃς ἦν αὐτῷ	ἐπίτροπος.	ἤκουσε δὴ κατ´ ἀρχὰς μὲν
[4, 2]	ποιηταὶ μὲν γὰρ ἐπιβαλλόμενοι πεζογραφεῖν	ἐπιτυγχάνουσι·	πεζογράφοι δὲ ἐπιτιθέμενοι ποιητικῇ πταίουσι·
[4, 2]	Τέταρτος φιλόσοφος, ἐλεγείαν γεγραφὼς οὐκ	ἐπιτυχῶς.	Ἴδιον δέ· ποιηταὶ μὲν γὰρ
[4, 7]	ἐπείσθη καὶ μεταγινώσκειν ἐφ' οἷς	ἐπλημμέλησεν	εἰς τὸ θεῖον. Ἀπορίᾳ δὲ
[4, 7]	εἰ δὲ μὴ εἶχεν, οὐδὲν	ἐποίει	παράδοξον. Εὔκολον ἔφασκε τὴν εἰς
[4, 1]	φόρων τοὺς παρ' αὐτὸν φοιτῶντας	ἐποίει·	σὺ δὲ δασμολογεῖς καὶ παρ'
[4, 6]	τὸν ὑπὸ Πλάτωνος παραδεδομένον καὶ	ἐποίησε	δι´ ἐρωτήσεως καὶ ἀπο– κρίσεως
[4, 10]	αὐτοῦ τὸ φιλόπονον γράμματά τ'	ἐποίησε	μαθεῖν καὶ συνήσκει τὸν ἄνδρα.
[4, 4]	ὅθεν Ἀνταγόρας εἰς ἄμφω τοῦτον	ἐποίησε	τὸν τρόπον· Μνήματι τῷδε Κράτητα
[4, 6]	τὸν Ἀρκάδα Εὐμένει συστήσας πολλῆς	ἐποίησε	τυχεῖν τῆς ἀξίας. ἐλευθέριός τε
[4, 6]	τῶν ἐπίσημα τράγος. ἀσκητὸς δ´	ἐποίησεν	Ἀθηναίης παλάμῃσιν ἄξιος Ἀρκεσίλας υἱὸς
[4, 6]	ἀγαλματοποιός· εἰς ὃν καὶ Σιμωνίδης	ἐποίησεν	ἐπίγραμμα τουτί· Ἀρτέμιδος τόδ´ ἄγαλμα,
[4, 7]	ὁ πατὴρ παρατελωνησάμενός τι πανοίκιος	ἐπράθη	μεθ' ἡμῶν. Καί με ἀγοράζει
[4, 6]	οὖν ὅμως ὑπὲρ τῆς πατρίδος	ἐπρέσβευσεν	εἰς Δημητριάδα πρὸς Ἀντίγονον καὶ
[4, 6]	καὶ αὐτοῦ Κράντωρ ἐρωτικῶς διατεθεὶς	ἐπύθετο	τὰ ἐξ Ἀνδρομέδας Εὐριπίδου προενεγκάμενος·
[4, 7]	γραῒ δῶκεν εὐμαρῶς τράχηλον εἰς	ἐπῳδὴν	καὶ σκυτίσιν βραχίονας πεπεισμένως ἔδησε·
[4, 3]	πάντα ἐζηλωκέναι τὸν Ξενοκράτην· καὶ	ἐρασθῆναι	αὐτοῦ φησιν Ἀρίστιππος ἐν τῷ
[4, 6]	πλεύσαντος εἰς Κυρήνην ἐπὶ πλέον	ἐρασθῆναι	λέγεται, καὶ Κλεοχάρους τοῦ Μυρλεανοῦ·
[4, 6]	οὐ δοκεῖ αὐτῷ ὁ σοφὸς	ἐρασθήσεσθαι,	ἔφη, πότερον οὐδ´ ἐὰν οὕτω
[4, 7]	φασὶ λέγειν ἐπ' αὐτοῦ τὸν	Ἐρατοσθένην,	ὡς πρῶτος Βίων φιλοσοφίαν ἀνθινὰ
[4, 3]	αὐθάδειάν τινα καὶ ξηρότητα τοῖς	ἔργοις	ἐπιτρέχειν, ὁμοίως δὲ κἀν τοῖς
[4, 2]	φύσεως εἶναι, τὸ δὲ τέχνης	ἔργον.	Πέμπτος ἀνδριαντοποιός· ἕκτος ᾄσματα γεγραφώς,
[4, 5]	μᾶλλον Ὅμηρον καὶ Εὐριπίδην, λέγων	ἐργῶδες	ἐν τῷ κυρίῳ τραγικῶς ἅμα
[4, 5]	ἀειγενέων, Ἔρος, εἴπω, τῶν ὅσσους	Ἔρεβός	τε πάλαι βασίλειά τε παῖδας
[4, 6]	μετρεύμενα. σῆμα δέ τοι τόδ´	ἔρεξεν	ἀριφραδὲς Εὔδαμος, ᾧ σὺ πολλῶν
[4, 6]	τισι τῶν γνωρίμων καὶ ἐν	Ἐρετρίᾳ	παρ´ Ἀμφικρίτῳ. Ἐτελεύτησε δέ, ὥς
[4, 6]	ποιησάμενος ἔθετο τὴν μὲν ἐν	Ἐρετρίᾳ	πρὸς Ἀμφίκριτον, τὴν δ´ Ἀθήνησι
[4, 6]	τῆς διαλεκτικῆς εἴχετο καὶ τῶν	Ἐρετρικῶν	ἥπτετο λόγων, ὅθεν καὶ ἐλέγετο
[4, 7]	Ἀρχύτα, ψαλληγενές, ὀλβιότυφε, τῆς ὑπάτης	ἔριδος	πάντων ἐμπειρότατ' ἀνδρῶν. Καὶ ὅλως
[4, 6]	δι´ ἐρωτήσεως καὶ ἀπο– κρίσεως	ἐριστικώτερον.	παρέβαλε δὲ Κράντορι τοῦτον τὸν
[4, 2]	ἐξιόντα θεῖναι πρὸς τὸν ἱδρυμένον	Ἑρμῆν,	ἔνθαπερ τιθέναι καὶ τοὺς ἀνθινοὺς
[4, 6]	Ἀμφικρίτῳ. Ἐτελεύτησε δέ, ὥς φησιν	Ἕρμιππος,	ἄκρατον ἐμφορηθεὶς πολὺν καὶ παρακόψας,
[4, 7]	ἐπὶ φιλοσοφίαν, αὐτὸς Ἀντιγόνῳ διασαφεῖ.	Ἐρομένου	γὰρ αὐτὸν Τίς πόθεν εἰς
[4, 5]	σε θεῶν τὸν πρῶτον ἀειγενέων,	Ἔρος,	εἴπω, τῶν ὅσσους Ἔρεβός τε
[4, 8]	τὸν δακτύλιον διὰ τῆς ὀπῆς	ἐρρίπτει,	ὡς μηδέποτ’ αὐτοῦ περιαιρεθείη τι
[4, 6]	καὶ ὄρθρου λέγων ἐπὶ τὸν	ἐρώμενον	ἀπιέναι ὁπότ´ ἂν βούλοιτο ἀναγνῶναι.
[4, 6]	τὸν Εὐδάμου ἑνὸς τῶν συσχολαστῶν	ἐρώμενον·	τηλοῦ μὲν Φρυγίη, τηλοῦ δ´
[4, 4]	τῶν πολιτῶν. Ἦν δέ, φησίν,	ἐρώμενος	Κράτης μέν, ὡς προείρηται, Πολέμωνος·
[4, 4]	τῶν δήμων, ἀκροατὴς ἅμα καὶ	ἐρώμενος	Πολέμωνος· ἀλλὰ καὶ διεδέξατο τὴν
[4, 1]	βίων. Οὗτος, φησί, πρὸς τὸν	ἐρῶντα	πλούσιον ἀμόρφου ἔφη, Τί δέ
[4, 5]	ὑπ' αὐτοῦ συστῆναι Πολέμωνι, καίπερ	ἐρῶντος,	ὡς ἐν τῷ περὶ Ἀρκεσιλάου
[4, 5]	τοῦ ποιητοῦ ὡς Κράντορος εἰς	Ἔρωτα	πεποιημένα φέρεσθαι ταυτί· Ἐν δοιῇ
[4, 6]	βαρὺν τὸν Ἀρκεσίλαον ἔφη· ἔξεστ´	ἐρωτᾶν	πότνιά ς´ ἢ σιγὴν ἔχω;
[4, 7]	Ὁ τὰ μέγιστα βουλόμενος εὐημερεῖν.	Ἐρωτηθεὶς	εἰ γήμαι ἀναφέρεται γὰρ καὶ
[4, 7]	εἶπεν, ἁπαλὸν τυρὸν ἀγκίστρῳ ἐπισπᾶσθαι.	Ἐρωτηθείς	ποτε τίς μᾶλλον ἀγωνιᾷ, ἔφη,
[4, 5]	Ἀρκεσιλάῳ, ταλάντων οὖσαν δυοκαίδεκα. Καὶ	ἐρωτηθέντα	πρὸς αὐτοῦ ποῦ βούλεται ταφῆναι,
[4, 5]	Ἀρκεσιλάῳ προσάπτουσι. Φασὶ δὲ αὐτὸν	ἐρωτηθέντα	τίνι θηραθείη ὑπὸ Πολέμωνος, εἰπεῖν
[4, 6]	Πλάτωνος παραδεδομένον καὶ ἐποίησε δι´	ἐρωτήσεως	καὶ ἀπο– κρίσεως ἐριστικώτερον. παρέβαλε
[4, 3]	μελετήσαντα, ὡς κατὰ μὲν τὴν	ἐρώτησιν	θαυμάζεσθαι, κατὰ δὲ τὴν διάθεσιν
[4, 6]	φιλοσοφίας ἤρα, καὶ αὐτοῦ Κράντωρ	ἐρωτικῶς	διατεθεὶς ἐπύθετο τὰ ἐξ Ἀνδρομέδας
[4, 9]	πλέω κακὰ κέρδε' ἔχοντα μολεῖν	ἐς	ᾅδην. Λέγεται καὶ τὰς ὄψεις
[4, 3]	δέ· τοῦτο γὰρ αὐτὸς βαίνων	ἐς	ἄστρα διάβορον θῆκεν χαμαί. ~ΚΡΑΤΗΣ
[4, 2]	πλεῖστα· καὶ εἴ ποτε μέλλοι	ἐς	ἄστυ ἀνιέναι, φασὶ τοὺς θορυβώδεις
[4, 8]	σαφὲς ἦν· Διόνυσος ὅταν πολὺς	ἐς	δέμας ἔλθῃ, λῦσε μέλη· διὸ
[4, 7]	μέν, ἀλλ' ἔδοξε. Νῦν δ'	ἐς	νόσον πεσὼν μακρὴν καὶ μὴ
[4, 6]	ἀναλαβὼν οἴκοι ἐς τοσοῦτον ἐθεράπευσεν,	ἐς	ὅσον ἀποκαταστῆσαι. Κράτητος δὲ ἐκλιπόντος
[4, 1]	μὲν περὶ Πλάτωνος τοσαῦτα ἦν	ἐς	τὸ δυνατὸν ἡμῖν συναγαγεῖν, φιλοπόνως
[4, 6]	τοῦτον καὶ παρακόψαντα ἀναλαβὼν οἴκοι	ἐς	τοσοῦτον ἐθεράπευσεν, ἐς ὅσον ἀποκαταστῆσαι.
[4, 10]	συνήσκει τὸν ἄνδρα. ὁ δὲ	ἐς	τοσοῦτον ἤλασεν ἐπιμελείας, ὥστε ὑπὲρ
[4, 6]	ἀδελφῷ τὰ αὑτοῦ, ἀνθ´ ὧν	ἐς	Χῖον αὐτὸν προήγαγε τὸν Μοιρέαν
[4, 7]	ποιεῖσθαι εἰς τὸ ἀποχρῆσθαι αὐτοῖς	ἔς	τε τὰς ἡδονὰς καὶ ὥστε
[4, 7]	Ῥόδῳ τοὺς ναύτας ἔπεισε σχολαστικὰς	ἐσθῆτας	ἀναλαβεῖν καὶ ἀκολουθῆσαι αὐτῷ· σὺν
[4, 5]	κακὰ φρονέων ἀλάλησαι ἀνθρώποις ἠδ'	ἐσθλά·	τὸ καὶ σέο σῶμα δίφυιον.
[4, 6]	καὶ ἐπιστόλια παρακλητικὰ γραφόντων αὐτὸς	ἐσιώπησεν.	ἀλλ´ οὖν ὅμως ὑπὲρ τῆς
[4, 7]	εὐχόμεθα ἐλθεῖν. Πρὸς τὸν βάσκανον	ἐσκυθρωπακότα,	Οὐκ οἶδα, ἔφη, πότερον σοὶ
[4, 6]	Ἱππονίκου τοῦ γεωμέτρου· ὃν καὶ	ἔσκωψε	τὰ μὲν ἄλλα νωθρὸν ὄντα
[4, 6]	μοι, τί τοσοῦτον ἄκρητον ἀφειδῶς	ἔσπασας,	ὥστε φρενῶν ἐκτὸς ὄλισθες ἑῶν;
[4, 6]	καὶ Καλλικράτους τὰς χρυσιαίας παντὸς	ἔσπευδε	μᾶλλον. συχνοῖς τε ἐπήρκει καὶ
[4, 6]	Διόθεν θεμιτὸν θνατῷ νόον εἰπεῖν,	ἔσσεται	εἰς αὖθις πολλὸν ἀοιδοτέρη. ἀλλὰ
[4, 3]	συνθέμενος τοῖς νέοις μεθύων καὶ	ἐστεφανωμένος	εἰς τὴν Ξενοκράτους ᾖξε σχολήν·
[4, 5]	χαίρεις, σῶν λόγων δὲ χήρη	ἕστηκεν	Ἀκαδήμεια καὶ Σόλοι, πατρίς σευ.
[4, 3]	ὡς αὐτός φησι, Καταπυγοσύνη ταῦτ'	ἐστὶ	πρὸς κρέας μέγα. Ἀλλὰ μὴν
[4, 7]	καὶ αἵματος εὔχομαι εἶναι Ταῦτά	ἐστι	τὰ κατ' ἐμέ. Ὥστε παυσάσθωσαν
[4, 2]	καὶ ἔπη καὶ παραινέσεις, ἅ	ἐστι	ταῦτα· Περὶ φύσεως αʹ βʹ
[4, 7]	Ἔλεγε δὲ συνεχὲς ὅτι αἱρετώτερόν	ἐστι	τὴν ὥραν ἄλλῳ χαρίζεσθαι ἢ
[4, 7]	οὗ φέρεται βιβλία δύο Ἰάδι·	ἔστι	δὲ Προκοννήσιος. Δεύτερος Συρακούσιος, τέχνας
[4, 6]	ὄρνιν, πλὴν ὅταν τόκος παρῇ.	ἔστι	δὲ ταῦτα ἐκ τοῦ Οἰνομάου
[4, 6]	ἀποδεχθεὶς πρὸς Ἀθηναίων ὡς οὐδείς.	Ἔστι	καὶ εἰς τοῦτον ἡμῶν Ἀρκεσίλαε,
[4, 9]	συνέγραψαν· αὐτὸς δὲ κατέλιπεν οὐδέν.	Ἔστι	καὶ εἰς τοῦτον ἡμῶν τῷ
[4, 1]	ἐκ τῆς Ἀρκαδικῆς σου μαθητρίας	ἔστι	καταμαθεῖν τὴν σοφίαν. Καὶ Πλάτων
[4, 7]	γὰρ ἦν καὶ παρῳδῆσαι· οἷά	ἐστιν	αὐτοῦ καὶ ταῦτα· Ὦ πέπον
[4, 6]	Χρονικῶν, Πιταναῖος τῆς Αἰολίδος. οὗτός	ἐστιν	ὁ τῆς μέσης Ἀκαδημείας κατάρξας,
[4, 8]	~ΛΑΚΥΔΗΣ. Λακύδης Ἀλεξάνδρου Κυρηναῖος. Οὗτός	ἐστιν	ὁ τῆς νέας Ἀκαδημείας κατάρξας
[4, 5]	Κράτητος, ὑδρωπικῇ διαθέσει νοσήσας. Καὶ	ἔστιν	εἰς αὐτὸν ἡμῶν· Ἐπέκλυσε καὶ
[4, 1]	βίον μετήλλαξε γηραιὸς ὤν. Καὶ	ἔστιν	ἡμῶν εἰς αὐτόν· Ἀλλ' εἰ
[4, 3]	φθίσεως, ἱκανὰ συγγράμματα καταλιπών. Καὶ	ἔστιν	ἡμῶν εἰς αὐτόν· Οὐκ ἀΐεις;
[4, 8]	σὺ Βάκχου ἑλὼν Ἀΐδην ποσσὶν	ἔσυρες	ἄκροις. Ἦ σαφὲς ἦν· Διόνυσος
[4, 7]	ὅσοι θεοῖς ἔθυον, οὐ μοῦνον	ἐσχάρης	ὕπερ βωμῶν τε καὶ τραπέζης
[4, 8]	φασι καὶ περὶ οἰκονομίαν γλυκύτατα	ἐσχηκέναι·	ἐπειδὰν γάρ τι προέλοι τοῦ
[4, 8]	ἀνὴρ σεμνότατος καὶ οὐκ ὀλίγους	ἐσχηκὼς	ζηλωτάς· φιλόπονός τε ἐκ νέου
[4, 8]	οὐδεπώποτε ἐφωράθη. Ὁ γοῦν Λακύδης	ἐσχόλαζεν	ἐν Ἀκαδημείᾳ ἐν τῷ κατασκευασθέντι
[4, 1]	τῆς ἀδελφῆς αὐτοῦ Πωτώνης. Καὶ	ἐσχολάρχησεν	ἔτη ὀκτώ, ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς
[4, 6]	τε καὶ Φίλᾳ ταῖς Ἠλείαις	ἑταίραις	συνῴκει φανερῶς καὶ πρὸς τοὺς
[4, 2]	Καί ποτε καὶ Φρύνην τὴν	ἑταίραν	ἐθελῆσαι πειρᾶσαι αὐτόν, καὶ δῆθεν
[4, 2]	ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος πρὶν λύσασθ'	ἑτάρους	καὶ ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι; καὶ
[4, 9]	Χρονικοῖς ἀπελθεῖν αὐτὸν ἐξ ἀνθρώπων	ἔτει	τετάρτῳ τῆς δευτέρας καὶ ἑξηκοστῆς
[4, 8]	δὲ σχολαρχεῖν ἀρξάμενος τῷ τετάρτῳ	ἔτει	τῆς τετάρτης καὶ τριακοστῆς καὶ
[4, 2]	τῆς δεκάτης καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος.	Ἐτελεύτα	δὲ νυκτὸς λεκάνῃ προσπταίσας, ἔτος
[4, 3]	τὸν δὲ Σοφοκλέα Ὅμηρον τραγικόν.	Ἐτελεύτησε	δὲ γηραιὸς ἤδη ὑπὸ φθίσεως,
[4, 8]	καὶ ὅς· εἶτα μηδὲ νῦν;	Ἐτελεύτησε	δὲ σχολαρχεῖν ἀρξάμενος τῷ τετάρτῳ
[4, 6]	καὶ ἐν Ἐρετρίᾳ παρ´ Ἀμφικρίτῳ.	Ἐτελεύτησε	δέ, ὥς φησιν Ἕρμιππος, ἄκρατον
[4, 6]	ἀνήνεγκεν αὐτῷ ὅτι οὐ δοκεῖ	ἕτερον	ἑτέρου μεῖζον εἶναι, ἠρώτησεν εἰ
[4, 6]	ποιητὴς ἀρχαίας κωμῳδίας, ἄλλος ἐλεγείας,	ἕτερος	ἀγαλματοποιός· εἰς ὃν καὶ Σιμωνίδης
[4, 6]	καὶ τί γὰρ ἄλλο ἢ	ἕτερος	Ἀρίστιππος; ἐπὶ τὰ δεῖπνα πρὸς
[4, 1]	ταλάντων ὠνήσατο. Γέγονε Σπεύσιππος καὶ	ἕτερος,	ἰατρὸς Ἡροφίλειος Ἀλεξανδρεύς. ~ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ. Ξενοκράτης
[4, 6]	αὐτῷ ὅτι οὐ δοκεῖ ἕτερον	ἑτέρου	μεῖζον εἶναι, ἠρώτησεν εἰ οὐδὲ
[4, 10]	δ' εἰς Ἀθήνας ἤδη τετταράκοντ'	ἔτη	γεγονὼς ἤκουσε Καρνεάδου· κἀκεῖνος ἀποδεξάμενος
[4, 2]	τῆς σχολῆς πέντε καὶ εἴκοσιν	ἔτη	ἐπὶ Λυσιμαχίδου ἀρξάμενος κατὰ τὸ
[4, 8]	ἀφηγησάμενος ἓξ πρὸς τοῖς εἴκοσιν	ἔτη·	ἡ τελευτὴ δὲ αὐτῷ παράλυσις
[4, 1]	ἀδελφῆς αὐτοῦ Πωτώνης. Καὶ ἐσχολάρχησεν	ἔτη	ὀκτώ, ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς ὀγδόης
[4, 9]	ἑξηκοστῆς καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος, βιώσαντα	ἔτη	πέντε πρὸς τοῖς ὀγδοήκοντα. Φέρονται
[4, 3]	Διὰ δὴ οὖν τὸ φιλογενναῖον	ἐτιμᾶτο	ἐν τῇ πόλει. Οὐ μὴν
[4, 7]	ἔθηκεν, ἅπαντα μᾶλλον ἢ θανεῖν	ἕτοιμος	ὢν ὑπουργεῖν. Μωρὸς δ' ὃς
[4, 2]	αὐτοῖς Ξενοκράτης συνεληλύθοι· καὶ τοὺς	ἑτοίμους	εἶναι ζημιοῦν αὐτόν. Μαθόντας δὲ
[4, 3]	καὶ περιφέρειν ἀργύριον πρὸς τὰς	ἑτοίμους	λύσεις τῶν ἐπιθυμιῶν· ἀλλὰ καὶ
[4, 2]	Ἐτελεύτα δὲ νυκτὸς λεκάνῃ προσπταίσας,	ἔτος	ἤδη γεγονὼς δεύτερον καὶ ὀγδοηκοστόν.
[4, 6]	πολὺν καὶ παρακόψας, ἤδη γεγονὼς	ἔτος	πέμπτον καὶ ἑβδομηκοστόν, ἀποδεχθεὶς πρὸς
[4, 2]	Λυσιμαχίδου ἀρξάμενος κατὰ τὸ δεύτερον	ἔτος	τῆς δεκάτης καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος.
[4, 4]	δὴ ὁ Κράτης κατὰ τὸ	ἔτος	τῆς ηʹ καὶ κʹ καὶ
[4, 9]	μᾶλλον. Ὅθεν καὶ ἐκόμα καὶ	ἔτρεφεν	ὄνυχας ἀσχολίᾳ τῇ περὶ τοὺς
[4, 7]	γοῦν πάντα καταφεύγειν. Τὴν δόξαν	ἐτῶν	μητέρα εἶναι· τὸ κάλλος ἀλλότριον
[4, 8]	Εὐάνδρῳ τοῖς Φωκαεῦσι. Παρὰ δ’	Εὐάνδρου	διεδέξατο Ἡγησίνους Περγαμηνός, ἀφ’ οὗ
[4, 8]	παρέδωκε τὴν σχολὴν Τηλεκλεῖ καὶ	Εὐάνδρῳ	τοῖς Φωκαεῦσι. Παρὰ δ’ Εὐάνδρου
[4, 6]	καί τινος Χίου νεανίσκου μὴ	εὐαρεστουμένου	τῇ διατριβῇ αὐτοῦ ἀλλ´ Ἱερωνύμου
[4, 2]	τοῦ ἐναντίου αʹ βʹ Περὶ	εὐδαιμονίας	αʹ βʹ Περὶ τοῦ γράφειν
[4, 6]	δέ τοι τόδ´ ἔρεξεν ἀριφραδὲς	Εὔδαμος,	ᾧ σὺ πολλῶν πενεστέων ἦσθα
[4, 6]	ἀλλὰ καὶ εἰς Μηνόδωρον τὸν	Εὐδάμου	ἑνὸς τῶν συσχολαστῶν ἐρώμενον· τηλοῦ
[4, 6]	φασιν εἰπεῖν ὡς εὐφυὴς καὶ	εὐεπιχείρητος	ἀπεληλυθὼς τῆς διατριβῆς εἴη νεανίσκος.
[4, 6]	τῷ βίῳ κοινωνικώτατος ἐγένετο καὶ	εὐεργετῆσαι	πρόχειρος ἦν καὶ λαθεῖν τὴν
[4, 9]	Χρυσίππου, ἐπιεικῶς αὐτοῖς ἀντέλεγε καὶ	εὐημέρει	τοσοῦτον, ὥστε ἐκεῖνο ἐπιλέγειν· Εἰ
[4, 7]	ἔφη, Ὁ τὰ μέγιστα βουλόμενος	εὐημερεῖν.	Ἐρωτηθεὶς εἰ γήμαι ἀναφέρεται γὰρ
[4, 5]	γε καὶ κεῖθι ζώει ἐν	εὐθαλίῃ.	Ἐθαύμαζε δὲ ὁ Κράντωρ πάντων
[4, 9]	πιόντα ἀποθανεῖν, παρωρμήθη πρὸς τὸ	εὐθαρσὲς	τῆς ἀπαλλαγῆς καί φησι, Δότε
[4, 2]	καὶ τὸν ἀποδεξάμενον τὴν εὐστοχίαν	εὐθὺς	ἀνεῖναι. Στρουθίου δέ ποτε διωκομένου
[4, 7]	μὴ εἶχεν, οὐδὲν ἐποίει παράδοξον.	Εὔκολον	ἔφασκε τὴν εἰς ᾅδου ὁδόν·
[4, 7]	πρίν· ἀλλὰ καὶ γραῒ δῶκεν	εὐμαρῶς	τράχηλον εἰς ἐπῳδὴν καὶ σκυτίσιν
[4, 6]	ἀπέστειλεν. Ἀρχίαν τε τὸν Ἀρκάδα	Εὐμένει	συστήσας πολλῆς ἐποίησε τυχεῖν τῆς
[4, 6]	ἀλλὰ καὶ ἐχορήγει αὐτῷ πολλὰ	Εὐμένης	ὁ τοῦ Φιλεταίρου· διὸ καὶ
[4, 1]	ἐγὼ γάρ σοι δέκα ταλάντων	εὐμορφοτέραν	εὑρήσω. Καταλέλοιπε δὲ πάμπλειστα ὑπομνήματα
[4, 7]	ἡδονὰς καὶ ὥστε φυλάττεσθαι ὑπ'	εὐνοίας	αὐτῶν· ἀλλὰ καὶ φίλαυτος ἦν
[4, 1]	ᾧ τὰ φορμία τῶν φρυγάνων	εὔογκα	ποιοῦσιν. Ἤδη δὲ ὑπὸ παραλύσεως
[4, 8]	μέν, εὔχαρις δ’ ἄλλως καὶ	εὐόμιλος.	Τοῦτόν φασι καὶ περὶ οἰκονομίαν
[4, 6]	ἐμπλῆσαι καὶ ὀνομάτων καὶ ῥημάτων	εὐπορίαν	παρασχεῖν. Ἴωνα δὲ καὶ ἐχαρακτήριζε
[4, 3]	Ἀκαδημείᾳ πρὸς κίονί τινι τριώβολον	εὑρέθη	προσπεπλασμένον αὐτοῦ διὰ τὴν) ὁμοίαν
[4, 1]	ὥς φησι Καινεύς. Καὶ πρῶτος	εὗρεν	ᾧ τὰ φορμία τῶν φρυγάνων
[4, 5]	παῖδας γείνατο Νὺξ πελάγεσσιν ὑπ'	εὐρέος	Ὠκεανοῖο· ἤ σέ γε Κύπριδος
[4, 6]	τὸ σχῆμα. Ἦν δὲ καὶ	εὑρεσιλογώτατος	ἀπαντῆσαι εὐστόχως καὶ ἐπὶ τὸ
[4, 1]	γάρ σοι δέκα ταλάντων εὐμορφοτέραν	εὑρήσω.	Καταλέλοιπε δὲ πάμπλειστα ὑπομνήματα καὶ
[4, 5]	πάντων δὴ μᾶλλον Ὅμηρον καὶ	Εὐριπίδην,	λέγων ἐργῶδες ἐν τῷ κυρίῳ
[4, 3]	παρῃτημένος ἅ φησιν Ἀριστοφάνης περὶ	Εὐριπίδου,	Ὀξωτὰ καὶ σιλφιωτά· Ἅπερ, ὡς
[4, 6]	διατεθεὶς ἐπύθετο τὰ ἐξ Ἀνδρομέδας	Εὐριπίδου	προενεγκάμενος· ὦ παρθέν´, εἰ σώσαιμί
[4, 1]	τἀνδρός. Διεδέξατο δ' αὐτὸν Σπεύσιππος	Εὐρυμέδοντος	Ἀθηναῖος, τῶν μὲν δήμων Μυρρινούσιος,
[4, 6]	ὑπέθηκε τῷ προσκεφαλαίῳ· καὶ ὃς	εὑρών,	Ἀρκεσιλάου, φησί, τὸ παίγνιον. ἀλλὰ
[4, 2]	ἰδέσθαι; καὶ τὸν ἀποδεξάμενον τὴν	εὐστοχίαν	εὐθὺς ἀνεῖναι. Στρουθίου δέ ποτε
[4, 9]	Καὶ δὸς μέτρον φωνῆς. ὅθεν	εὐστόχως	ἑλόντα ἀμείψασθαι· φάναι γάρ, Μέτρον
[4, 6]	Ἦν δὲ καὶ εὑρεσιλογώτατος ἀπαντῆσαι	εὐστόχως	καὶ ἐπὶ τὸ προκείμενον ἀνενεγκεῖν
[4, 6]	ἐπὶ σοὶ τὰ κατ´ ἐμὲ	εὐσχημόνως	ᾖ μοι διῳκημένα. κεῖνται δὲ
[4, 6]	ἀπαγαγὼν συνέστησε τῷ φιλοσόφῳ, παραινέσας	εὐτακτεῖν.	Χάριεν δ´ αὐτοῦ φέρεται κἀκεῖνο·
[4, 7]	πρῶτος Βίων φιλοσοφίαν ἀνθινὰ ἐνέδυσεν.	Εὐφυὴς	γὰρ ἦν καὶ παρῳδῆσαι· οἷά
[4, 6]	Θεόφραστον κνιζόμενόν φασιν εἰπεῖν ὡς	εὐφυὴς	καὶ εὐεπιχείρητος ἀπεληλυθὼς τῆς διατριβῆς
[4, 7]	τις ῥήτωρ νεώτερον ὄντα καὶ	εὔχαριν·	ὃς καὶ ἀποθνήσκων κατέλιπέ μοι
[4, 8]	ἐκ νέου καὶ πένης μέν,	εὔχαρις	δ’ ἄλλως καὶ εὐόμιλος. Τοῦτόν
[4, 7]	τοι γενεῆς τε καὶ αἵματος	εὔχομαι	εἶναι Ταῦτά ἐστι τὰ κατ'
[4, 7]	γῆρας, εἰς ὅ, ἔφη, πάντες	εὐχόμεθα	ἐλθεῖν. Πρὸς τὸν βάσκανον ἐσκυθρωπακότα,
[4, 2]	δεῖ, τῷ δὲ χαλινοῦ· καὶ	Ἐφ'	οἷον ἵππον οἷον ὄνον ἀλείφω.
[4, 7]	περίαπτα λαβεῖν ἐπείσθη καὶ μεταγινώσκειν	ἐφ'	οἷς ἐπλημμέλησεν εἰς τὸ θεῖον.
[4, 5]	καὶ αὐτὸν ὑγιάναντα διακούειν Πολέμωνος,	ἐφ'	ᾧ καὶ μάλιστα θαυμασθῆναι. Λέγεται
[4, 6]	ἐχρόνισεν, οἰκείως ἔχων πρὸς Ἱεροκλέα·	ἐφ´	ᾧ καὶ πρός τινων διεβάλλετο.
[4, 6]	λέγεται, καὶ Κλεοχάρους τοῦ Μυρλεανοῦ·	ἐφ´	ᾧ καὶ πρὸς τοὺς κωμάσαντας
[4, 3]	ὁμοίως δὲ κἀν τοῖς ἤθεσιν.	Ἔφασκε	δὲ ὁ Πολέμων δεῖν ἐν
[4, 6]	βούλοιτο ἀναγνῶναι. τόν τε Πίνδαρον	ἔφασκε	δεινὸν εἶναι φωνῆς ἐμπλῆσαι καὶ
[4, 7]	εἶχεν, οὐδὲν ἐποίει παράδοξον. Εὔκολον	ἔφασκε	τὴν εἰς ᾅδου ὁδόν· καταμύοντας
[4, 7]	τῶν ἄλλων αἰσθήσεων. Μὴ δεῖν	ἔφασκεν	ὀνειδίζειν τὸ γῆρας, εἰς ὅ,
[4, 7]	ποτε ἐμπεσὼν εἰς νόσον, ὡς	ἔφασκον	οἱ ἐν Χαλκίδιαὐτόθι γὰρ καὶ
[4, 6]	ὑπ´ ὀξύτητος αὐτοῦ ἐπιπληττόμενοι. ἀλλ´	ἔφερον	ἡδέως· καὶ γὰρ ἦν ἀγαθὸς
[4, 6]	δὲ ἀγεννοῦς πράγματα αὐτῷ παρέχοντος	ἔφη·	ἀκόλασθ´ ὁμιλεῖν γίγνεται δούλων τέκνα.
[4, 2]	ἐκδιδόναι. Σκωπτόμενος ὑπὸ Βίωνος οὐκ	ἔφη	αὐτῷ ἀποκρινεῖσθαι· μηδὲ γὰρ τὴν
[4, 6]	ς´ ἢ σιγὴν ἔχω; ὑπολαβὼν	ἔφη·	γύναι, τί μοι τραχεῖα κοὐκ
[4, 6]	οὓς καταλαβὼν ὑπ´ ἀνεξικακίας παραχωρεῖν	ἔφη.	διὰ ταῦτα δὴ οὖν ἔδακνόν
[4, 7]	ἀναφέρεται γὰρ καὶ εἰς τοῦτον	ἔφη,	Ἐὰν μὲν γήμῃς αἰσχράν, ἕξεις
[4, 6]	ἐκ δὲ τῶν Ἐπικουρείων οὐδέποτε,	ἔφη,	ἐκ μὲν γὰρ ἀνδρῶν γάλλοι
[4, 6]	ὡς εἰς βαρὺν τὸν Ἀρκεσίλαον	ἔφη·	ἔξεστ´ ἐρωτᾶν πότνιά ς´ ἢ
[4, 7]	χωρία κατεδηδοκότα, Τὸν μὲν Ἀμφιάραον,	ἔφη,	ἡ γῆ κατέπιε, σὺ δὲ
[4, 2]	δὲ παρ' αὐτὸν φοιτᾶν, Πορεύου,	ἔφη·	λαβὰς γὰρ οὐκ ἔχεις φιλοσοφίας.
[4, 6]	καὶ φιλόλογον εἰπόντα τι ἀγνοεῖν,	ἔφη·	λήθουσι γάρ τοι κἀνέμων διέξοδοι
[4, 7]	Ἐρωτηθείς ποτε τίς μᾶλλον ἀγωνιᾷ,	ἔφη,	Ὁ τὰ μέγιστα βουλόμενος εὐημερεῖν.
[4, 7]	ὀνειδίζειν τὸ γῆρας, εἰς ὅ,	ἔφη,	πάντες εὐχόμεθα ἐλθεῖν. Πρὸς τὸν
[4, 6]	δοκεῖ αὐτῷ ὁ σοφὸς ἐρασθήσεσθαι,	ἔφη,	πότερον οὐδ´ ἐὰν οὕτω καλὸς
[4, 7]	τὸν βάσκανον ἐσκυθρωπακότα, Οὐκ οἶδα,	ἔφη,	πότερον σοὶ κακὸν γέγονεν ἢ
[4, 7]	ἐδίδασκε· πρὸς οὖν τὸν αἰτιασάμενον	ἔφη,	πυροὺς ἐκόμισα καὶ κριθὰς πιπράσκω;
[4, 7]	Πρὸς πλούσιον μικρολόγον, Οὐχ οὗτος,	ἔφη,	τὴν οὐσίαν κέκτηται, ἀλλ' ἡ
[4, 1]	πρὸς τὸν ἐρῶντα πλούσιον ἀμόρφου	ἔφη,	Τί δέ σοι δεῖ τούτου;
[4, 2]	τὸν ἴδιον, Οὐκ ἄν γε,	ἔφη,	τὶς πρότερον τούτου. Φασὶ καὶ
[4, 6]	οὐδὲ τίτθης αὐτὸν χαλεπῆς τετυχηκέναι	ἔφη·	τισὶ δὲ οὐδὲ ἀπεκρίνετο. πρὸς
[4, 6]	διαλεγόμενον νεανίσκον, οὐ λήψεταί τις,	ἔφη,	τοῦτον ἀστραγάλῳ; πρὸς δὲ τὸν
[4, 7]	Τῇ μὲν ἀνδρείᾳ νέους ὄντας	ἔφη	χρῆσθαι, τῇ δὲ φρονήσει γηράσκοντας
[4, 9]	τι> πιὼν ἀπέσβη, Δότε τοίνυν,	ἔφησε,	τὶ κἀμὲ πιεῖν. Τί μέντοι;
[4, 4]	σχολὴν αὐτοῦ. Καὶ οὕτως ἀλλήλω	ἐφιλείτην	ὥστε καὶ ζῶντε οὐ μόνον
[4, 10]	ἰδίᾳ φωνῇ κατὰ τὴν πατρίδα	ἐφιλοσόφει.	ἐλθὼν δ' εἰς Ἀθήνας ἤδη
[4, 7]	πάντα συγξύσας Ἀθήναζε ἦλθον καὶ	ἐφιλοσόφησα.	Ταύτης τοι γενεῆς τε καὶ
[4, 8]	μέλη· διὸ δὴ μήτι Λυαῖος	ἔφυ;	~ΚΑΡΝΕΑΔΗΣ. Καρνεάδης Ἐπικώμου ἢ Φιλοκώμου,
[4, 7]	οὕτως ᾐτιασάμεθα· Βίωνα, τὸν Βορυσθένης	ἔφυσε	γῆ Σκύθισσα, λέγειν ἀκούομεν θεοὺς
[4, 8]	στοάν· καὶ τοῦτο ποιοῦντα οὐδεπώποτε	ἐφωράθη.	Ὁ γοῦν Λακύδης ἐσχόλαζεν ἐν
[4, 6]	τινες, συνέγραψεν· οἱ δέ, ὅτι	ἐφωράθη	τινὰ διορθῶν, ἅ φασιν οἱ
[4, 10]	αὐτοῦ μάλιστα διὰ τῶν συγγραμμάτων	ἐφώτισεν.	ἀνὴρ ἐν ταῖς τρισὶν αἱρέσεσι
[4, 6]	εὐπορίαν παρασχεῖν. Ἴωνα δὲ καὶ	ἐχαρακτήριζε	νέος ὤν. Διήκουσε δὲ καὶ
[4, 6]	ἀρρωστεῖν καὶ τὸ σῶμα ἀσθενῶς	ἔχειν	ἔδοξέ μοι διαθέσθαι, ἵν´ εἴ
[4, 4]	Τὴν δὲ οἴκησιν Ἀρκεσίλαον μὲν	ἔχειν	μετὰ Κράντορος, Πολέμωνα δὲ σὺν
[4, 5]	ὀνοματοποιῆσαι. Τραγῳδὸν γοῦν ἀπελέκητον εἶπεν	ἔχειν	φωνὴν καὶ φλοιοῦ μεστήν· καί
[4, 9]	ἑλόντα ἀμείψασθαι· φάναι γάρ, Μέτρον	ἔχεις	τοὺς ἀκούοντας. Δεινῶς τ' ἦν
[4, 2]	Πορεύου, ἔφη· λαβὰς γὰρ οὐκ	ἔχεις	φιλοσοφίας. Οἱ δὲ τοῦτό φασιν
[4, 6]	οὐδ´ ἐὰν οὕτω καλὰ ἱμάτια	ἔχῃ;	ἐπεὶ δὲ καὶ παρακίναιδος ὢν
[4, 6]	μοι χάριν; καὶ ὃς τὰ	ἐχόμενα·	ἄγου με, ὦ ξένε, εἴτε
[4, 4]	περὶ οὗ καὶ αὐτοῦ λέξομεν	ἐχομένως	Ἀρκεσιλάου. Γεγόνασι δὲ Κράτητες δέκα·
[4, 6]	αὐτοῦ φέρεται ἐπίγραμμα εἰς Ἄτταλον	ἔχον	οὕτω· Πέργαμος οὐχ ὅπλοις κλεινὴ
[4, 9]	δὲ τὰ πλέω κακὰ κέρδε'	ἔχοντα	μολεῖν ἐς ᾅδην. Λέγεται καὶ
[4, 6]	ἀστραγάλῳ; πρὸς δὲ τὸν αἰτίαν	ἔχοντα	περαίνεσθαι, ὡς ἀνήνεγκεν αὐτῷ ὅτι
[4, 6]	μάλιστα Ἱεροκλεῖ τῷ τὴν Μουνιχίαν	ἔχοντι	καὶ τὸν Πειραιᾶ· ἔν τε
[4, 6]	Πυλάδης ὁ ἀδελφός. ἀλλὰ καὶ	ἐχορήγει	αὐτῷ πολλὰ Εὐμένης ὁ τοῦ
[4, 6]	δέ πως ἐν τῷ διαλέγεσθαι	ἐχρῆτο	τῷ Φήμ´ ἐγώ, καί, Οὐ
[4, 6]	Πειραιεῖ πρὸς τὰς θέσεις λέγων	ἐχρόνισεν,	οἰκείως ἔχων πρὸς Ἱεροκλέα· ἐφ´
[4, 6]	ἐρωτᾶν πότνιά ς´ ἢ σιγὴν	ἔχω;	ὑπολαβὼν ἔφη· γύναι, τί μοι
[4, 7]	Κεἰ μὲν τὸ δόγμα τοῦτ'	ἔχων	ἔμιμνεν, ἦν ἂν εἰκὸς λέγειν,
[4, 9]	θανεῖν· ὅτε καὶ φθισικήν ποτ'	ἔχων	κακίστην νόσον, οὐκ ἔθελεν λύσιν
[4, 6]	αὐτοῦ φησιν οὕτως τῇ γὰρ	ἔχων	Μενεδήμου ὑπὸ στέρνοισι μόλυβδον θεύσεται
[4, 7]	δὲ τὸν ταριχέμπορον γένος Βορυσθενίτης,	ἔχων	οὐ πρόσωπον, ἀλλὰ συγγραφὴν ἐπὶ
[4, 6]	τὰς θέσεις λέγων ἐχρόνισεν, οἰκείως	ἔχων	πρὸς Ἱεροκλέα· ἐφ´ ᾧ καὶ
[4, 6]	μὲν ἐκδοῦναι, οἱ δὲ κατακαῦσαι.	ἐῴκει	δὴ θαυμάζειν καὶ τὸν Πλάτωνα
[4, 3]	τοῦ μουσείου καὶ τῆς ἐξέδρας.	Ἐῴκει	δὴ ὁ Πολέμων κατὰ πάντα
[4, 6]	ἔσπασας, ὥστε φρενῶν ἐκτὸς ὄλισθες	ἑῶν;	οἰκτείρω ς´ οὐ τόσσον ἐπεὶ
[4, 7]	καὶ τῶν νοσοκομούντων δεινῶς διετίθετο,	ἕως	Ἀντίγονος αὐτῷ δύο θεράποντας ἀπέστειλε.
[4, 6]	τὸν Ἀντίγονον, οὐκ ἐπείσθη, ἀλλ´	ἕως	πυλῶν ἐλθὼν ἀνέστρεψε. μετά τε