Livre, Chapitre
[4, 1]	ὀγδόης καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος· Χαρίτων	τ'	ἀγάλματ' ἀνέθηκεν ἐν τῷ μουσείῳ
[4, 3]	ἐμέμνητο ὁ Πολέμων αὐτοῦ, τήν	τ'	ἀκακίαν καὶ τὸν αὐχμὸν ἐνεδέδυτο
[4, 2]	ὄνον ἀλείφω. Σεμνὸς δὲ τά	τ'	ἄλλα Ξενοκράτης καὶ σκυθρωπὸς ἀεί,
[4, 9]	μέντοι; τί; δότ' οἰνόμελι. Σφόδρα	τ'	εἶχε πρόχειρα ταυτί· Φύσις ἡ
[4, 2]	Ξενόκρατες, θῦε ταῖς Χάρισι. Διῆγέ	τ'	ἐν Ἀκαδημείᾳ τὰ πλεῖστα· καὶ
[4, 10]	ἀποδεξάμενος αὐτοῦ τὸ φιλόπονον γράμματά	τ'	ἐποίησε μαθεῖν καὶ συνήσκει τὸν
[4, 9]	Μέτρον ἔχεις τοὺς ἀκούοντας. Δεινῶς	τ'	ἦν ἐπιπληκτικὸς καὶ ἐν ταῖς
[4, 6]	αὐτοῦ φίλοχλον καὶ Τίμων τά	τ´	ἄλλα φησίν, ἀτὰρ δὴ τοῦτον
[4, 7]	Οὗτος τὴν ἀρχὴν μὲν παρῃτεῖτο	τὰ	Ἀκαδημαϊκά, καθ' ὃν χρόνον ἤκουε
[4, 10]	καὶ διεδέξατο τὸν Καρνεάδην καὶ	τὰ	αὐτοῦ μάλιστα διὰ τῶν συγγραμμάτων
[4, 6]	ἅπαντα κατέλιπε Πυλάδῃ τῷ ἀδελφῷ	τὰ	αὑτοῦ, ἀνθ´ ὧν ἐς Χῖον
[4, 6]	πλινθιακοὺς πραχθὲν εἶπεν· ἐκεῖνος γὰρ	τὰ	αὑτοῦ κακῶς ᾄδοντας τούτους καταλαβὼν
[4, 6]	θαυμάζειν καὶ τὸν Πλάτωνα καὶ	τὰ	βιβλία ἐκέκτητο αὐτοῦ. ἀλλὰ καὶ
[4, 1]	δευτέρῳ Ἀπομνημονευμάτων ὡς Ἀριστοτέλης αὐτοῦ	τὰ	βιβλία τριῶν ταλάντων ὠνήσατο. Γέγονε
[4, 4]	φιλοσοφούμενα, τὰ δὲ περὶ κωμῳδίας,	τὰ	δὲ λόγους δημηγορικοὺς καὶ πρεσβευτικούς.
[4, 9]	πρὸς Ἀριαράθην τὸν Καππαδοκίας βασιλέα.	Τὰ	δὲ λοιπὰ αὐτοῦ οἱ μαθηταὶ
[4, 4]	ἀπέλιπε βιβλία τὰ μὲν φιλοσοφούμενα,	τὰ	δὲ περὶ κωμῳδίας, τὰ δὲ
[4, 6]	ἄλλο ἢ ἕτερος Ἀρίστιππος; ἐπὶ	τὰ	δεῖπνα πρὸς τοὺς ὁμοιοτρόπους μέν,
[4, 6]	αὐτῶν συνεπάτησεν, εἰπών, ὡς ὑμεῖς	τὰ	ἐμὰ διαφθείρετε, κἀγὼ τὰ ὑμέτερα.
[4, 6]	αὐτοῦ Κράντωρ ἐρωτικῶς διατεθεὶς ἐπύθετο	τὰ	ἐξ Ἀνδρομέδας Εὐριπίδου προενεγκάμενος· ὦ
[4, 6]	εἴσῃ μοι χάριν; καὶ ὃς	τὰ	ἐχόμενα· ἄγου με, ὦ ξένε,
[4, 7]	αὐτὸν πρὸς ἀπάθειαν; ἔπειτα ἐπὶ	τὰ	Θεοδώρεια μετῆλθε διακούσας Θεοδώρου τοῦ
[4, 8]	τῶν ἀποκειμένων, μαθόντα δὴ τοῦτο	τὰ	θεραπόντια ἀπεσφράγιζε καὶ ὅσα ἐβούλετο
[4, 1]	ἀλλήλοις· καὶ πρῶτος παρὰ Ἰσοκράτους	τὰ	καλούμενα ἀπόρρητα ἐξήνεγκεν, ὥς φησι
[4, 7]	αἵματος εὔχομαι εἶναι Ταῦτά ἐστι	τὰ	κατ' ἐμέ. Ὥστε παυσάσθωσαν Περσαῖός
[4, 6]	εἶναι, ὅπως ὅσον ἐπὶ σοὶ	τὰ	κατ´ ἐμὲ εὐσχημόνως ᾖ μοι
[4, 1]	δυνατὸν ἡμῖν συναγαγεῖν, φιλοπόνως διειλήσασι	τὰ	λεγόμενα περὶ τἀνδρός. Διεδέξατο δ'
[4, 6]	δὴ τοῖς μὴ καθ´ ὥραν	τὰ	μαθήματα ἀνειληφόσι. φυσικῶς δέ πως
[4, 2]	Λογιστικῶν βιβλία θʹ Τῶν περὶ	τὰ	μαθήματα βιβλία Τῶν περὶ τὴν
[4, 7]	τίς μᾶλλον ἀγωνιᾷ, ἔφη, Ὁ	τὰ	μέγιστα βουλόμενος εὐημερεῖν. Ἐρωτηθεὶς εἰ
[4, 6]	τοῦ γεωμέτρου· ὃν καὶ ἔσκωψε	τὰ	μὲν ἄλλα νωθρὸν ὄντα καὶ
[4, 7]	ἦν ὡς ἀληθῶς ὁ Βίων	τὰ	μὲν ἄλλα πολύτροπος καὶ σοφιστὴς
[4, 1]	~ΣΠΕΥΣΙΠΠΟΣ.	Τὰ	μὲν περὶ Πλάτωνος τοσαῦτα ἦν
[4, 4]	ἐν τρίτῳ Χρονικῶν, ἀπέλιπε βιβλία	τὰ	μὲν φιλοσοφούμενα, τὰ δὲ περὶ
[4, 1]	θʹ ιʹ Διαιρέσεις καὶ πρὸς	τὰ	ὅμοια ὑποθέσεις, Περὶ γενῶν καὶ
[4, 2]	Χάρισι. Διῆγέ τ' ἐν Ἀκαδημείᾳ	τὰ	πλεῖστα· καὶ εἴ ποτε μέλλοι
[4, 9]	ἔβη κατὰ γῆς, ἐνῆν δὲ	τὰ	πλέω κακὰ κέρδε' ἔχοντα μολεῖν
[4, 3]	ἐκείνοις ὅπου κατὰ τὸν κωμικὸν	τὰ	ποιήματα αὐτῷ Κύων τις ἐδόκει
[4, 7]	γυναῖκας τῶν ἀνδρῶν. Ἐν Ῥόδῳ	τὰ	ῥητορικὰ διασκούντων Ἀθηναίων τὰ φιλοσοφούμενα
[4, 7]	μοι πάντα. Κἀγὼ κατακαύσας αὐτοῦ	τὰ	συγγράμματα καὶ πάντα συγξύσας Ἀθήναζε
[4, 2]	οἷον ὄνον ἀλείφω. Σεμνὸς δὲ	τά	τ' ἄλλα Ξενοκράτης καὶ σκυθρωπὸς
[4, 6]	διαβαλλόμενον αὐτοῦ φίλοχλον καὶ Τίμων	τά	τ´ ἄλλα φησίν, ἀτὰρ δὴ
[4, 9]	καὶ ἐν ταῖς ζητήσεσι δύσμαχος·	τά	τε δεῖπνα λοιπὸν παρῃτεῖτο διὰ
[4, 10]	τοσοῦτον ἤλασεν ἐπιμελείας, ὥστε ὑπὲρ	τὰ	τετρακόσια βιβλία συνέγραψε. καὶ διεδέξατο
[4, 9]	Ἀλέξανδρος ἐν Διαδοχαῖς, Κυρηναῖος. Οὗτος	τὰ	τῶν Στωικῶν βιβλία ἀναγνοὺς ἐπιμελῶς
[4, 6]	ὑμεῖς τὰ ἐμὰ διαφθείρετε, κἀγὼ	τὰ	ὑμέτερα. ἤχθετο οὖν δὴ τοῖς
[4, 7]	Ῥόδῳ τὰ ῥητορικὰ διασκούντων Ἀθηναίων	τὰ	φιλοσοφούμενα ἐδίδασκε· πρὸς οὖν τὸν
[4, 7]	καὶ πολὺς ἐγκείμενος τῷ Κοινὰ	τὰ	φίλων. Παρ' ὃ καὶ οὐδεὶς
[4, 1]	Καινεύς. Καὶ πρῶτος εὗρεν ᾧ	τὰ	φορμία τῶν φρυγάνων εὔογκα ποιοῦσιν.
[4, 9]	βιβλία ἀναγνοὺς ἐπιμελῶς καὶ μάλιστα>	τὰ	Χρυσίππου, ἐπιεικῶς αὐτοῖς ἀντέλεγε καὶ
[4, 7]	πλοῦτον νεῦρα πραγμάτων. Πρὸς τὸν	τὰ	χωρία κατεδηδοκότα, Τὸν μὲν Ἀμφιάραον,
[4, 2]	ἢ περὶ δικαιοσύνης αʹ Περὶ	τἀγαθοῦ	αʹ Τῶν περὶ τὴν διάνοιαν
[4, 6]	δ´ ἄρ´ ὁ μισθὸς δραχμαὶ	ταὶ	Πάριαι, τῶν ἐπίσημα τράγος. ἀσκητὸς
[4, 6]	καὶ τὸν Πειραιᾶ· ἔν τε	ταῖς	ἑορταῖς κατῄει πρὸς αὐτὸν ἑκάστοτε.
[4, 9]	τ' ἦν ἐπιπληκτικὸς καὶ ἐν	ταῖς	ζητήσεσι δύσμαχος· τά τε δεῖπνα
[4, 6]	καὶ Θεοδότῃ τε καὶ Φίλᾳ	ταῖς	Ἠλείαις ἑταίραις συνῴκει φανερῶς καὶ
[4, 10]	τῶν συγγραμμάτων ἐφώτισεν. ἀνὴρ ἐν	ταῖς	τρισὶν αἱρέσεσι διατρίψας, ἔν τε
[4, 2]	συνεχὲς τὸν Πλάτωνα, Ξενόκρατες, θῦε	ταῖς	Χάρισι. Διῆγέ τ' ἐν Ἀκαδημείᾳ
[4, 2]	ἄλλοι Ξενοκράτεις πέντε· ὅ τε	τακτικὸς	ἀρχαῖος σφόδρα καὶ ὁ συγγενὴς
[4, 1]	τούτου; ἐγὼ γάρ σοι δέκα	ταλάντων	εὐμορφοτέραν εὑρήσω. Καταλέλοιπε δὲ πάμπλειστα
[4, 5]	καὶ τὴν οὐσίαν καταλιπεῖν Ἀρκεσιλάῳ,	ταλάντων	οὖσαν δυοκαίδεκα. Καὶ ἐρωτηθέντα πρὸς
[4, 1]	Ἀριστοτέλης αὐτοῦ τὰ βιβλία τριῶν	ταλάντων	ὠνήσατο. Γέγονε Σπεύσιππος καὶ ἕτερος,
[4, 6]	ὁθούνεκεν ὀχλοάρεσκος. οὐ μέγα πρῆγμα,	τάλας·	τί πλατύνεαι ἠλίθιος ὥς; Οὐ
[4, 8]	ἐπειδὰν γάρ τι προέλοι τοῦ	ταμείου,	σφραγισάμενος πάλιν εἴσω τὸν δακτύλιον
[4, 1]	φιλοπόνως διειλήσασι τὰ λεγόμενα περὶ	τἀνδρός.	Διεδέξατο δ' αὐτὸν Σπεύσιππος Εὐρυμέδοντος
[4, 3]	ἀκακίαν καὶ τὸν αὐχμὸν ἐνεδέδυτο	τἀνδρὸς	καὶ τὸ βάρος οἱονεὶ Δώριός
[4, 1]	νομοθεσίας, Μαθηματικός, Μανδρόβολος, Λυσίας, Ὅροι,	Τάξεις	ὑπομνημάτων. Στίχοι Μκβʹ δοεʹ Πρὸς
[4, 3]	διασπάσαντος μόνον μὴ ὠχριᾶσαι· καὶ	ταραχῆς	γενομένης ἐπὶ τῆς πόλεως πυθόμενον
[4, 7]	ἀγκῶνι ἀπομυσσόμενος διεδήλου δὲ τὸν	ταριχέμπορον	γένος Βορυσθενίτης, ἔχων οὐ πρόσωπον,
[4, 4]	γεγραφώς, ἔνατος ἐπιγραμμάτων ποιητής, δέκατος	Ταρσεὺς	φιλόσοφος Ἀκαδημαϊκός. ~ΚΡΑΝΤΩΡ. Κράντωρ Σολεὺς
[4, 7]	Πολέμων· ἔνατος ποιητὴς τραγῳδίας τῶν	Ταρσικῶν	λεγομένων· δέκατος ἀγαλματοποιὸς Κλαζομένιος ἢ
[4, 2]	Ὅθεν ἐλθόντας τοὺς πρέσβεις εἰς	τὰς	Ἀθήνας φάσκειν ὡς μάτην αὐτοῖς
[4, 6]	μέσης Ἀκαδημείας κατάρξας, πρῶτος ἐπισχὼν	τὰς	ἀποφάσεις διὰ τὰς ἐναντιότητας τῶν
[4, 6]	τε ὢν καὶ ἀφιλαργυρώτατος εἰς	τὰς	ἀργυρικὰς δείξεις ἀπήντα πρῶτος, καὶ
[4, 6]	καὶ πρὸς τοὺς διασύροντας προεφέρετο	τὰς	Ἀριστίππου χρείας. φιλομειράκιός τε ἦν
[4, 7]	τῶν γυναικῶν, νεανίσκος δὲ γενόμενος	τὰς	γυναῖκας τῶν ἀνδρῶν. Ἐν Ῥόδῳ
[4, 8]	γὰρ αὐτὸν μεταπεμπομένου φασὶν εἰπεῖν	τὰς	εἰκόνας πόρρωθεν δεῖν θεωρεῖσθαι. Ὀψὲ
[4, 6]	πρῶτος ἐπισχὼν τὰς ἀποφάσεις διὰ	τὰς	ἐναντιότητας τῶν λόγων. πρῶτος δὲ
[4, 6]	ἀπόλαυσιν. ἔνθα καὶ παραιτούμενος ἑκάστοτε	τὰς	ἐπικυλικείους ἐξηγήσεις πρὸς Ἀρίδηλον προτείνοντά
[4, 3]	ὥστε καὶ περιφέρειν ἀργύριον πρὸς	τὰς	ἑτοίμους λύσεις τῶν ἐπιθυμιῶν· ἀλλὰ
[4, 7]	τὸ ἀποχρῆσθαι αὐτοῖς ἔς τε	τὰς	ἡδονὰς καὶ ὥστε φυλάττεσθαι ὑπ'
[4, 5]	μεστοὺς εἶναι τοὺς στίχους· καὶ	τὰς	Θεοφράστου θέσεις ὀστρέῳ γεγράφθαι. Θαυμάζεται
[4, 6]	Ἀθήνησιν ἐν τῷ Πειραιεῖ πρὸς	τὰς	θέσεις λέγων ἐχρόνισεν, οἰκείως ἔχων
[4, 3]	μὴν οὐδὲ καθίζων ἔλεγε πρὸς	τὰς	θέσεις, φασί, περιπατῶν δὲ ἐπεχείρει.
[4, 1]	Πρὸς τοῦτον γράφει καὶ Τιμωνίδης	τὰς	ἱστορίας, ἐν αἷς κατέταξε τὰς
[4, 2]	μὲν δώροις μαλθασσομένους καὶ εἰς	τὰς	κλήσεις συνιέναι καὶ τῷ Φιλίππῳ
[4, 9]	μολεῖν ἐς ᾅδην. Λέγεται καὶ	τὰς	ὄψεις νυκτὸς ὑποχυθῆναι καὶ ἀγνοεῖν·
[4, 6]	κακῶς ᾄδοντας τούτους καταλαβὼν αὐτὸς	τὰς	πλίνθους αὐτῶν συνεπάτησεν, εἰπών, ὡς
[4, 1]	τὰς ἱστορίας, ἐν αἷς κατέταξε	τὰς	πράξεις Δίωνός τε καὶ Βίωνος.
[4, 9]	τε δεῖπνα λοιπὸν παρῃτεῖτο διὰ	τὰς	προειρημένας αἰτίας. Οὗτός ποτε Μέντορος
[4, 6]	ἐπὶ τὴν Ἀρχεκράτους καὶ Καλλικράτους	τὰς	χρυσιαίας παντὸς ἔσπευδε μᾶλλον. συχνοῖς
[4, 3]	Ἅπερ, ὡς αὐτός φησι, Καταπυγοσύνη	ταῦτ'	ἐστὶ πρὸς κρέας μέγα. Ἀλλὰ
[4, 6]	ὑπ´ ἀνεξικακίας παραχωρεῖν ἔφη. διὰ	ταῦτα	δὴ οὖν ἔδακνόν τε αὐτὸν
[4, 6]	ὅταν τόκος παρῇ. ἔστι δὲ	ταῦτα	ἐκ τοῦ Οἰνομάου τοῦ Σοφοκλέους.
[4, 7]	τε καὶ αἵματος εὔχομαι εἶναι	Ταῦτά	ἐστι τὰ κατ' ἐμέ. Ὥστε
[4, 2]	ἔπη καὶ παραινέσεις, ἅ ἐστι	ταῦτα·	Περὶ φύσεως αʹ βʹ γʹ
[4, 7]	παρῳδῆσαι· οἷά ἐστιν αὐτοῦ καὶ	ταῦτα·	Ὦ πέπον Ἀρχύτα, ψαλληγενές, ὀλβιότυφε,
[4, 7]	συγξύσας Ἀθήναζε ἦλθον καὶ ἐφιλοσόφησα.	Ταύτης	τοι γενεῆς τε καὶ αἵματος
[4, 6]	διατηρῆσαι· πρὸς ὃν καὶ γράφει	ταυτί·	Ἀρκεσίλαος Θαυμασίᾳ χαίρειν. Δέδωκα Διογένει
[4, 5]	Κράντορος εἰς Ἔρωτα πεποιημένα φέρεσθαι	ταυτί·	Ἐν δοιῇ μοι θυμός, ὅ
[4, 9]	οἰνόμελι. Σφόδρα τ' εἶχε πρόχειρα	ταυτί·	Φύσις ἡ συνέχουσά με καὶ
[4, 2]	ἐπὶ δεῖπνον πρὸς αὐτὸν προηνέγκατο	ταυτί·	Ὦ Κίρκη, τίς γάρ κεν
[4, 3]	ἦθος ἀρξάμενον φιλοσοφεῖν, ὥστ' ἐπὶ	ταὐτοῦ	σχήματος τῆς μορφῆς πάντοτε μένειν.
[4, 5]	ἐρωτηθέντα πρὸς αὐτοῦ ποῦ βούλεται	ταφῆναι,	εἰπεῖν· Ἐν γῆς φίλης ὄχθοισι
[4, 4]	ἀλλήλοιν καὶ θανόντε τῆς αὐτῆς	ταφῆς	ἐκοινωνείτην. ὅθεν Ἀνταγόρας εἰς ἄμφω
[4, 4]	δεύτερος ῥήτωρ Τραλλιανὸς Ἰσοκράτειος, τρίτος	ταφρωρύχος	Ἀλεξάνδρῳ συνών, τέταρτος ὁ κύων
[4, 6]	καὶ πρός τινων διεβάλλετο. πολυτελής	τε	ἄγαν ὤν— καὶ τί γὰρ
[4, 9]	συστήσασα φύσις καὶ διαλύσει. μαθών	τε	Ἀντίπατρον φάρμακον πιόντα ἀποθανεῖν, παρωρμήθη
[4, 6]	διὰ ταῦτα δὴ οὖν ἔδακνόν	τε	αὐτὸν οἱ προειρημένοι καὶ ἐπέσκωπτον
[4, 9]	ἐν ταῖς ζητήσεσι δύσμαχος· τά	τε	δεῖπνα λοιπὸν παρῃτεῖτο διὰ τὰς
[4, 6]	γύναιον εἰσηγάγετο οὔτ´ ἐπαιδοποιήσατο. τρεῖς	τε	διαθήκας ποιησάμενος ἔθετο τὴν μὲν
[4, 3]	Βίοις τὸν πατέρα αὐτοῦ πρῶτόν	τε	εἶναι τῶν πολιτῶν καὶ ἁρματοτροφῆσαι.
[4, 7]	μὴ θηρᾶσαι μειράκιον, Οὐχ οἷόν	τε,	εἶπεν, ἁπαλὸν τυρὸν ἀγκίστρῳ ἐπισπᾶσθαι.
[4, 8]	οὐκ ὀλίγους ἐσχηκὼς ζηλωτάς· φιλόπονός	τε	ἐκ νέου καὶ πένης μέν,
[4, 6]	χρυσιαίας παντὸς ἔσπευδε μᾶλλον. συχνοῖς	τε	ἐπήρκει καὶ συνηράνιζε· καί ποτέ
[4, 1]	αἱ Πλάτωνος ἀκούειν μαθήτριαι, Λασθένειά	τε	ἡ Μαντινικὴ καὶ Ἀξιοθέα ἡ
[4, 6]	προεφέρετο τὰς Ἀριστίππου χρείας. φιλομειράκιός	τε	ἦν καὶ καταφερής· ὅθεν οἱ
[4, 6]	βουλόμενος προεμπίπτειν εἰς γνῶσιν. φίλος	τε	ἦν μάλιστα Ἱεροκλεῖ τῷ τὴν
[4, 7]	καὶ ἐφιλοσόφησα. Ταύτης τοι γενεῆς	τε	καὶ αἵματος εὔχομαι εἶναι Ταῦτά
[4, 4]	παρὰ Κράντορι, ὁμονόως συμβιούντων τούτων	τε	καὶ Ἀρκεσιλάου. Τὴν δὲ οἴκησιν
[4, 1]	αἷς κατέταξε τὰς πράξεις Δίωνός	τε	καὶ Βίωνος. Φησὶ δὲ καὶ
[4, 3]	Οἴηθεν. Νέος δ' ὢν ἀκόλαστός	τε	καὶ διακεχυμένος ἦν οὕτως ὥστε
[4, 7]	σκυτίσιν βραχίονας πεπεισμένως ἔδησε· ῥάμνον	τε	καὶ κλάδον δάφνης ὑπὲρ θύρην
[4, 3]	ἀναγινώσκοντός τι τοῦ ποιητοῦ αὐτῷ	τε	καὶ Κράτητι, τὸν μὲν συνδιατίθεσθαι,
[4, 7]	οὐ μοῦνον ἐσχάρης ὕπερ βωμῶν	τε	καὶ τραπέζης κνίσῃ, λίπει, θυήμασιν
[4, 6]	πλὴν ἀλλ´ ἀπήντα. καὶ Θεοδότῃ	τε	καὶ Φίλᾳ ταῖς Ἠλείαις ἑταίραις
[4, 7]	κατ' ἐμέ. Ὥστε παυσάσθωσαν Περσαῖός	τε	καὶ Φιλωνίδης ἱστοροῦντες αὐτά· σκόπει
[4, 7]	καὶ ἀπολαῦσαι τύφου δυνάμενος. Πλεῖστά	τε	καταλέλοιπεν ὑπομνήματα, ἀλλὰ καὶ ἀποφθέγματα
[4, 7]	τὸ γυμνάσιον περίβλεπτος ἦν. Εἰώθει	τε	νεανίσκων τινῶν υἱοθεσίας ποιεῖσθαι εἰς
[4, 5]	ὅσσους Ἔρεβός τε πάλαι βασίλειά	τε	παῖδας γείνατο Νὺξ πελάγεσσιν ὑπ'
[4, 5]	Ἔρος, εἴπω, τῶν ὅσσους Ἔρεβός	τε	πάλαι βασίλειά τε παῖδας γείνατο
[4, 6]	ὁπότ´ ἂν βούλοιτο ἀναγνῶναι. τόν	τε	Πίνδαρον ἔφασκε δεινὸν εἶναι φωνῆς
[4, 7]	μουσικὴν καὶ γεωμετρίαν διέπαιζεν. Ἦν	τε	πολυτελής· καὶ διὰ τοῦτο πόλιν
[4, 2]	πολλὰ ἐκλιπαροῦσαν ἄπρακτον ἀναστῆναι. Λέγειν	τε	πρὸς τοὺς πυνθανομένους ὡς οὐκ
[4, 6]	ἔχοντι καὶ τὸν Πειραιᾶ· ἔν	τε	ταῖς ἑορταῖς κατῄει πρὸς αὐτὸν
[4, 2]	καὶ ἄλλοι Ξενοκράτεις πέντε· ὅ	τε	τακτικὸς ἀρχαῖος σφόδρα καὶ ὁ
[4, 7]	εἰς τὸ ἀποχρῆσθαι αὐτοῖς ἔς	τε	τὰς ἡδονὰς καὶ ὥστε φυλάττεσθαι
[4, 10]	ταῖς τρισὶν αἱρέσεσι διατρίψας, ἔν	τε	τῇ Ἀκαδημαϊκῇ καὶ περιπατητικῇ καὶ
[4, 6]	ἕως πυλῶν ἐλθὼν ἀνέστρεψε. μετά	τε	τὴν Ἀντιγόνου ναυμαχίαν πολλῶν προσιόντων
[4, 6]	σύ μοι τηρῶν αὐτὰς διά	τε	τὴν ἡλικίαν καὶ τὴν πρὸς
[4, 3]	τὸ γινόμενον ἄτρεπτον μεῖναι. Ἔν	τε	τοῖς θεάτροις ἀσυμπαθέστατος ἦν. Νικοστράτου
[4, 6]	καὶ ἄλλοτε χιλίας ἀπέστειλεν. Ἀρχίαν	τε	τὸν Ἀρκάδα Εὐμένει συστήσας πολλῆς
[4, 2]	κωμῳδίας σκωπτομένην ἀποκρίσεως ἀξιοῦν. Πρός	τε	τὸν μήτε μουσικὴν μήτε γεωμετρικὴν
[4, 9]	νυκτὸς ὑποχυθῆναι καὶ ἀγνοεῖν· κελεῦσαί	τε	τὸν παῖδα λύχνον ἅψαι· εἰσκομίσαντος
[4, 6]	ἐλπίδων ὑποπιμπλὰς τοὺς ἀκούοντας. ἔν	τε	τῷ βίῳ κοινωνικώτατος ἐγένετο καὶ
[4, 6]	καὶ ἅπαντι συναρμόσασθαι καιρῷ. πειστικός	τε	ὑπὲρ ἅπανθ´ ὁντινοῦν· παρ´ ὃ
[4, 6]	ἐποίησε τυχεῖν τῆς ἀξίας. ἐλευθέριός	τε	ὢν καὶ ἀφιλαργυρώτατος εἰς τὰς
[4, 6]	χασμώδη, ἐν δὲ τῇ τέχνῃ	τεθεωρημένον,	εἰπὼν τὴν γεωμετρίαν αὐτοῦ χάσκοντος
[4, 5]	οὔτι πρόσω. Γῆ, σὺ δὲ	τεθνεῶτα	τὸν ἱερὸν ἄνδρ' ὑπόδεξαι· ἦ
[4, 7]	ὁ λέμφος ἄνθραξ, τὴν χεῖρα	τείνας	ὧδέ πως, Χαῖρ' εἶπε, χαῖρε,
[4, 6]	ἔφη· ἀκόλασθ´ ὁμιλεῖν γίγνεται δούλων	τέκνα.	ἄλλου δὲ πολλὰ φλυαροῦντος οὐδὲ
[4, 6]	γίνονται. Λοιπὸν δὲ πρὸς τῷ	τέλει	γινόμενος ἅπαντα κατέλιπε Πυλάδῃ τῷ
[4, 8]	πρὸς τοῖς εἴκοσιν ἔτη· ἡ	τελευτὴ	δὲ αὐτῷ παράλυσις ἐκ πολυποσίας.
[4, 9]	δέ πως δοκεῖ περὶ τὴν	τελευτὴν	ἀνεστράφθαι, ὅτε συνεχὲς ἔλεγεν, ἡ
[4, 4]	προείρηται, Πολέμωνος· Ἀρκεσίλαος δὲ Κράντορος.	Τελευτῶν	δὴ ὁ Κράτης κατὰ τὸ
[4, 9]	δὲ εἰπόντων, Τί; Οἰνόμελι, εἶπεν.	Τελευτῶντος	δ' αὐτοῦ φασιν ἔκλειψιν γενέσθαι
[4, 2]	δεομένῃ μεταδοῦναι τῆς κατακλίσεως· καὶ	τέλος	πολλὰ ἐκλιπαροῦσαν ἄπρακτον ἀναστῆναι. Λέγειν
[4, 1]	ὑπομένεις ζῆν τοιοῦτος ὤν. Καὶ	τέλος	ὑπὸ ἀθυμίας ἑκὼν τὸν βίον
[4, 6]	μιν ἠΰτε γλαῦκα πέρι σπίζαι	τερατοῦντο	ἠλέματον δεικνύντες, ὁθούνεκεν ὀχλοάρεσκος. οὐ
[4, 8]	ἀρξάμενος τῷ τετάρτῳ ἔτει τῆς	τετάρτης	καὶ τριακοστῆς καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος,
[4, 6]	Κράντορι τοῦτον τὸν τρό– πον.	τέταρτος	ἀδελφὸς ἦν ὧν εἶχε δύο
[4, 7]	ῥητορικὰς γεγραφώς· τρίτος αὐτὸς οὗτος·	τέταρτος	Δημοκρίτειος καὶ μαθηματικός, Ἀβδηρίτης, Ἀτθίδι
[4, 4]	Ἰσοκράτειος, τρίτος ταφρωρύχος Ἀλεξάνδρῳ συνών,	τέταρτος	ὁ κύων περὶ οὗ λέξομεν,
[4, 2]	Ἀρσινοητικός, γεγραμμένος περὶ Ἀρσινόης ἀποθανούσης.	Τέταρτος	φιλόσοφος, ἐλεγείαν γεγραφὼς οὐκ ἐπιτυχῶς.
[4, 8]	Ἐτελεύτησε δὲ σχολαρχεῖν ἀρξάμενος τῷ	τετάρτῳ	ἔτει τῆς τετάρτης καὶ τριακοστῆς
[4, 3]	αὐτοῦ φησιν Ἀρίστιππος ἐν τῷ	τετάρτῳ	Περὶ παλαιᾶς τρυφῆς. Ἀεὶ γοῦν
[4, 9]	ἀπελθεῖν αὐτὸν ἐξ ἀνθρώπων ἔτει	τετάρτῳ	τῆς δευτέρας καὶ ἑξηκοστῆς καὶ
[4, 10]	ἤλασεν ἐπιμελείας, ὥστε ὑπὲρ τὰ	τετρακόσια	βιβλία συνέγραψε. καὶ διεδέξατο τὸν
[4, 7]	κολάζεσθαι εἰ ὁλοκλήροις καὶ μὴ	τετρημένοις	ἀγγείοις ὑδροφόρουν. Πρὸς τὸν ἀδολέσχην
[4, 10]	ἐλθὼν δ' εἰς Ἀθήνας ἤδη	τετταράκοντ'	ἔτη γεγονὼς ἤκουσε Καρνεάδου· κἀκεῖνος
[4, 6]	φλυαροῦντος οὐδὲ τίτθης αὐτὸν χαλεπῆς	τετυχηκέναι	ἔφη· τισὶ δὲ οὐδὲ ἀπεκρίνετο.
[4, 7]	ἔστι δὲ Προκοννήσιος. Δεύτερος Συρακούσιος,	τέχνας	ῥητορικὰς γεγραφώς· τρίτος αὐτὸς οὗτος·
[4, 6]	καὶ χασμώδη, ἐν δὲ τῇ	τέχνῃ	τεθεωρημένον, εἰπὼν τὴν γεωμετρίαν αὐτοῦ
[4, 2]	αʹ Περὶ ἰδεῶν αʹ Περὶ	τέχνης	αʹ Περὶ θεῶν αʹ βʹ
[4, 2]	μὲν φύσεως εἶναι, τὸ δὲ	τέχνης	ἔργον. Πέμπτος ἀνδριαντοποιός· ἕκτος ᾄσματα
[4, 1]	Τεχνῶν ἔλεγχος αʹ Ὑπομνηματικοὶ διάλογοι,	Τεχνικὸν	αʹ Διάλογοι τῶν περὶ τὴν
[4, 3]	διαλεκτικοῖς θεωρήμασι, καθάπερ ἁρμονικόν τι	τέχνιον	καταπιόντα καὶ μὴ μελετήσαντα, ὡς
[4, 1]	Πρὸς Γρύλλον αʹ Ἀρίστιππος αʹ	Τεχνῶν	ἔλεγχος αʹ Ὑπομνηματικοὶ διάλογοι, Τεχνικὸν
[4, 10]	τρισὶν αἱρέσεσι διατρίψας, ἔν τε	τῇ	Ἀκαδημαϊκῇ καὶ περιπατητικῇ καὶ Στωικῇ.
[4, 6]	τὸ πᾶν δὴ διέτριβεν ἐν	τῇ	Ἀκαδημείᾳ τὸν πολιτισμὸν ἐκτοπίζων. Καί
[4, 6]	Τίμων ἐπ´ αὐτοῦ φησιν οὕτως	τῇ	γὰρ ἔχων Μενεδήμου ὑπὸ στέρνοισι
[4, 7]	ἀνδρείᾳ νέους ὄντας ἔφη χρῆσθαι,	τῇ	δὲ φρονήσει γηράσκοντας ἀκμάζειν. Τοσοῦτον
[4, 6]	τινος Χίου νεανίσκου μὴ εὐαρεστουμένου	τῇ	διατριβῇ αὐτοῦ ἀλλ´ Ἱερωνύμου τοῦ
[4, 5]	~ΚΡΑΝΤΩΡ. Κράντωρ Σολεὺς θαυμαζόμενος ἐν	τῇ	ἑαυτοῦ πατρίδι ἀπῆρεν εἰς Ἀθήνας
[4, 10]	οὗτος ἐκαλεῖτο μὲν Ἀσδρούβας καὶ	τῇ	ἰδίᾳ φωνῇ κατὰ τὴν πατρίδα
[4, 6]	ἀξιωματικώτατος καὶ συνηγμένος καὶ ἐν	τῇ	λαλιᾷ διαστατικὸς τῶν ὀνομάτων, ἐπικόπτης
[4, 7]	δ' ἐξ ἀλλοτρίων μηδὲν ὠφελεῖσθαι.	Τῇ	μὲν ἀνδρείᾳ νέους ὄντας ἔφη
[4, 2]	πάντας καὶ προυνίκους ὑποστέλλειν αὐτοῦ	τῇ	παρόδῳ. Καί ποτε καὶ Φρύνην
[4, 7]	δυσγένειαν πονηρὸν ἔλεγεν εἶναι σύνοικον	τῇ	παρρησίᾳ· Δουλοῖ γὰρ ἄνδρα, κἂν
[4, 5]	καὶ ποιήματα γράψαι καὶ ἐν	τῇ	πατρίδι ἐπὶ τῷ τῆς Ἀθηνᾶς
[4, 9]	ἐκόμα καὶ ἔτρεφεν ὄνυχας ἀσχολίᾳ	τῇ	περὶ τοὺς λόγους. Τοσοῦτον δ'
[4, 3]	οὖν τὸ φιλογενναῖον ἐτιμᾶτο ἐν	τῇ	πόλει. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ
[4, 3]	προσπεπλασμένον αὐτοῦ διὰ τὴν) ὁμοίαν	τῇ	προειρημένῃ πρόφασιν. Καί ποτε συνθέμενος
[4, 6]	ὄντα καὶ χασμώδη, ἐν δὲ	τῇ	τέχνῃ τεθεωρημένον, εἰπὼν τὴν γεωμετρίαν
[4, 3]	ἀΐεις; Πολέμωνα κεκεύθαμεν, ὃν θέτο	τῇδε	ἀρρωστίη, τὸ δεινὸν ἀνθρώποις πάθος.
[4, 8]	αἰῶνος ζῶν παρέδωκε τὴν σχολὴν	Τηλεκλεῖ	καὶ Εὐάνδρῳ τοῖς Φωκαεῦσι. Παρὰ
[4, 6]	συσχολαστῶν ἐρώμενον· τηλοῦ μὲν Φρυγίη,	τηλοῦ	δ´ ἱερὴ Θυάτειρα· ὦ Μηνόδωρε,
[4, 6]	Εὐδάμου ἑνὸς τῶν συσχολαστῶν ἐρώμενον·	τηλοῦ	μὲν Φρυγίη, τηλοῦ δ´ ἱερὴ
[4, 1]	αὐτὸν ἐπ' ἀμαξίου φερόμενον εἰς	τὴν	Ἀκαδήμειαν συναντῆσαι Διογένει καὶ Χαῖρε
[4, 6]	ὁπότε συνάγοι τοὺς φίλους εἰς	τὴν	Ἁλκυονέως τοῦ Ἀντιγόνου υἱοῦ ἡμέραν,
[4, 6]	οὖν, μεμνημένος διότι σοι πίστιν	τὴν	ἀναγκαιοτάτην παρακατατίθεμαι, δίκαιος ἡμῖν εἶναι,
[4, 6]	πυλῶν ἐλθὼν ἀνέστρεψε. μετά τε	τὴν	Ἀντιγόνου ναυμαχίαν πολλῶν προσιόντων καὶ
[4, 6]	δείξεις ἀπήντα πρῶτος, καὶ ἐπὶ	τὴν	Ἀρχεκράτους καὶ Καλλικράτους τὰς χρυσιαίας
[4, 7]	κεχρῆσθαι ἢ χρηστοὺς παρῃτῆσθαι. Οὗτος	τὴν	ἀρχὴν μὲν παρῃτεῖτο τὰ Ἀκαδημαϊκά,
[4, 6]	δὲ τῇ τέχνῃ τεθεωρημένον, εἰπὼν	τὴν	γεωμετρίαν αὐτοῦ χάσκοντος εἰς τὸ
[4, 7]	ἡ γῆ κατέπιε, σὺ δὲ	τὴν	γῆν. Μέγα κακὸν τὸ μὴ
[4, 6]	μὲν ἐν Ἐρετρίᾳ πρὸς Ἀμφίκριτον,	τὴν	δ´ Ἀθήνησι παρά τινας τῶν
[4, 4]	συμβιούντων τούτων τε καὶ Ἀρκεσιλάου.	Τὴν	δὲ οἴκησιν Ἀρκεσίλαον μὲν ἔχειν
[4, 6]	Ἀθήνησι παρά τινας τῶν φίλων,	τὴν	δὲ τρίτην ἀπέστειλεν εἰς οἶκον
[4, 3]	τὴν ἐρώτησιν θαυμάζεσθαι, κατὰ δὲ	τὴν	διάθεσιν ἑαυτοῖς μάχεσθαι. Ἦν οὖν
[4, 2]	Περὶ τἀγαθοῦ αʹ Τῶν περὶ	τὴν	διάνοιαν αʹ βʹ γʹ δʹ
[4, 2]	τὰ μαθήματα βιβλία Τῶν περὶ	τὴν	διάνοιαν ἄλλα βιβλία δύο, Περὶ
[4, 9]	καὶ παρ' αὐτὸν ἐλθόντος εἰς	τὴν	διατριβήν, ὡς ἐπείρα αὐτοῦ τὴν
[4, 7]	εἰς αὐτὸ γοῦν πάντα καταφεύγειν.	Τὴν	δόξαν ἐτῶν μητέρα εἶναι· τὸ
[4, 7]	κακὸν γέγονεν ἢ ἄλλῳ ἀγαθόν.	Τὴν	δυσγένειαν πονηρὸν ἔλεγεν εἶναι σύνοικον
[4, 7]	οὐδὲν ἐποίει παράδοξον. Εὔκολον ἔφασκε	τὴν	εἰς ᾅδου ὁδόν· καταμύοντας γοῦν
[4, 2]	καὶ ἑκάτερον ἀποκατέστησε· Ξενοκράτει μὲν	τὴν	ἐλευθερίαν, Ἀθηναίοις δὲ τὸ μετοίκιον.
[4, 6]	μὲν τῶν ἄλλων μεταβαίνουσιν εἰς	τὴν	Ἐπικούρειον, ἐκ δὲ τῶν Ἐπικουρείων
[4, 3]	μὴ μελετήσαντα, ὡς κατὰ μὲν	τὴν	ἐρώτησιν θαυμάζεσθαι, κατὰ δὲ τὴν
[4, 2]	παρόδῳ. Καί ποτε καὶ Φρύνην	τὴν	ἑταίραν ἐθελῆσαι πειρᾶσαι αὐτόν, καὶ
[4, 2]	ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι; καὶ τὸν ἀποδεξάμενον	τὴν	εὐστοχίαν εὐθὺς ἀνεῖναι. Στρουθίου δέ
[4, 6]	μοι τηρῶν αὐτὰς διά τε	τὴν	ἡλικίαν καὶ τὴν πρὸς ἡμᾶς
[4, 7]	μηνῶν τὴν νύκτι καὶ ἓξ	τὴν	ἡμέραν. Πέμπτος Σολεύς, Αἰθιοπικὰ γεγραφώς·
[4, 3]	αὐτοῦ. Κυνὸς γοῦν λυττῶντος καὶ)	τὴν	ἰγνύαν διασπάσαντος μόνον μὴ ὠχριᾶσαι·
[4, 7]	χρόνον ἤκουε Κράτητος· εἶτ' ἐπανείλετο	τὴν	κυνικὴν ἀγωγήν, λαβὼν τρίβωνα καὶ
[4, 2]	ιϚ περὶ μαθημάτων τῶν περὶ	τὴν	λέξιν, Λογιστικῶν βιβλία θʹ Τῶν
[4, 6]	τρεῖς τε διαθήκας ποιησάμενος ἔθετο	τὴν	μὲν ἐν Ἐρετρίᾳ πρὸς Ἀμφίκριτον,
[4, 6]	τε ἦν μάλιστα Ἱεροκλεῖ τῷ	τὴν	Μουνιχίαν ἔχοντι καὶ τὸν Πειραιᾶ·
[4, 7]	οἰκήσεις ἔνθα γίνεσθαι ἓξ μηνῶν	τὴν	νύκτι καὶ ἓξ τὴν ἡμέραν.
[4, 3]	νέοις μεθύων καὶ ἐστεφανωμένος εἰς	τὴν	Ξενοκράτους ᾖξε σχολήν· ὁ δὲ
[4, 6]	Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς, ἤκμαζε περὶ	τὴν	ὀγδόην καὶ εἰκοστὴν καὶ ἑκατοστὴν
[4, 7]	γε, φησίν, ἐὰν μὴ γνωσθῶμεν.	Τὴν	οἴησιν ἔλεγε προκοπῆς ἐγκοπήν. Πρὸς
[4, 3]	τριώβολον εὑρέθη προσπεπλασμένον αὐτοῦ διὰ	τὴν)	ὁμοίαν τῇ προειρημένῃ πρόφασιν. Καί
[4, 7]	φρόνησιν τῶν ἄλλων ἀρετῶν ὅσον	τὴν	ὅρασιν τῶν ἄλλων αἰσθήσεων. Μὴ
[4, 5]	μάλιστα θαυμασθῆναι. Λέγεται δὲ καὶ	τὴν	οὐσίαν καταλιπεῖν Ἀρκεσιλάῳ, ταλάντων οὖσαν
[4, 7]	πλούσιον μικρολόγον, Οὐχ οὗτος, ἔφη,	τὴν	οὐσίαν κέκτηται, ἀλλ' ἡ οὐσία
[4, 9]	τὴν διατριβήν, ὡς ἐπείρα αὐτοῦ	τὴν	παλλακὴν ὁ Μέντωρ, καθά φησι
[4, 10]	καὶ τῇ ἰδίᾳ φωνῇ κατὰ	τὴν	πατρίδα ἐφιλοσόφει. ἐλθὼν δ' εἰς
[4, 6]	καὶ ἐπὶ τὸ προκείμενον ἀνενεγκεῖν	τὴν	περίοδον τῶν λόγων καὶ ἅπαντι
[4, 1]	Τεχνικὸν αʹ Διάλογοι τῶν περὶ	τὴν	πραγματείαν ὁμοίων αʹ βʹ γʹ
[4, 6]	διά τε τὴν ἡλικίαν καὶ	τὴν	πρὸς ἡμᾶς οἰκειότητα. πειρῶ οὖν,
[4, 6]	πολλοὶ τῶν μαθητῶν ἐζήλουν καὶ	τὴν	ῥητορείαν καὶ πᾶν τὸ σχῆμα.
[4, 1]	Ἀρκαδικῆς σου μαθητρίας ἔστι καταμαθεῖν	τὴν	σοφίαν. Καὶ Πλάτων μὲν ἀτελεῖς
[4, 8]	διὰ τῆς ὀπῆς ἐνίει εἰς	τὴν	στοάν· καὶ τοῦτο ποιοῦντα οὐδεπώποτε
[4, 3]	τοὺς ἄλλους καὶ αὐτὸν διαδέξασθαι	τὴν	σχολήν, ἀρξάμενον ἀπὸ τῆς ἕκτης
[4, 4]	ἐρώμενος Πολέμωνος· ἀλλὰ καὶ διεδέξατο	τὴν	σχολὴν αὐτοῦ. Καὶ οὕτως ἀλλήλω
[4, 1]	διεπέμπετο παρακαλῶν αὐτὸν ἐλθεῖν καὶ	τὴν	σχολὴν διαδέξασθαι. Φασὶ δὲ αὐτὸν
[4, 6]	ἀποκαταστῆσαι. Κράτητος δὲ ἐκλιπόντος κατέσχε	τὴν	σχολήν, ἐκχωρήσαντος αὐτῷ Σωκρατίδου τινός.
[4, 6]	πλείους πρὸς αὐτὸν ἀπήντων εἰς	τὴν	σχολὴν καίπερ ὑπ´ ὀξύτητος αὐτοῦ
[4, 8]	τῶν ἀπ’ αἰῶνος ζῶν παρέδωκε	τὴν	σχολὴν Τηλεκλεῖ καὶ Εὐάνδρῳ τοῖς
[4, 3]	γοῦν ἐμέμνητο ὁ Πολέμων αὐτοῦ,	τήν	τ' ἀκακίαν καὶ τὸν αὐχμὸν
[4, 9]	Δειλότερον δέ πως δοκεῖ περὶ	τὴν	τελευτὴν ἀνεστράφθαι, ὅτε συνεχὲς ἔλεγεν,
[4, 2]	ἔφη αὐτῷ ἀποκρινεῖσθαι· μηδὲ γὰρ	τὴν	τραγῳδίαν ὑπὸ τῆς κωμῳδίας σκωπτομένην
[4, 7]	φρονήσει γηράσκοντας ἀκμάζειν. Τοσοῦτον διαφέρειν	τὴν	φρόνησιν τῶν ἄλλων ἀρετῶν ὅσον
[4, 2]	Σικελίαν αὐτῷ συναπεδήμησεν. Ἦν δὲ	τὴν	φύσιν νωθρός, ὥστε λέγειν τὸν
[4, 3]	μορφῆς πάντοτε μένειν. Ἀλλὰ καὶ	τὴν	φωνὴν ἀναλλοίωτος ἦν· διὸ καὶ
[4, 6]	εὐεργετῆσαι πρόχειρος ἦν καὶ λαθεῖν	τὴν	χάριν ἀτυφότατος. εἰσελθὼν γοῦν ποτε
[4, 7]	ἦν ἅπας ὁ λέμφος ἄνθραξ,	τὴν	χεῖρα τείνας ὧδέ πως, Χαῖρ'
[4, 7]	δὲ συνεχὲς ὅτι αἱρετώτερόν ἐστι	τὴν	ὥραν ἄλλῳ χαρίζεσθαι ἢ ἀλλοτρίας
[4, 6]	εἶ τῶν ἐνθάδε σύ μοι	τηρῶν	αὐτὰς διά τε τὴν ἡλικίαν
[4, 1]	μὲν δήμων Μυρρινούσιος, υἱὸς δὲ	τῆς	ἀδελφῆς αὐτοῦ Πωτώνης. Καὶ ἐσχολάρχησεν
[4, 5]	ἐν τῇ πατρίδι ἐπὶ τῷ	τῆς	Ἀθηνᾶς ἱερῷ σφραγισάμενος αὐτὰ θεῖναι.
[4, 6]	ἐν τῷ τρίτῳ Χρονικῶν, Πιταναῖος	τῆς	Αἰολίδος. οὗτός ἐστιν ὁ τῆς
[4, 4]	Βορυσθενίτην ὕστερον δὲ Θεοδώρειον ἀπὸ	τῆς	αἱρέσεως ἐπικαλούμενον, περὶ οὗ καὶ
[4, 6]	Εὐμένει συστήσας πολλῆς ἐποίησε τυχεῖν	τῆς	ἀξίας. ἐλευθέριός τε ὢν καὶ
[4, 9]	ἀποθανεῖν, παρωρμήθη πρὸς τὸ εὐθαρσὲς	τῆς	ἀπαλλαγῆς καί φησι, Δότε οὖν
[4, 1]	γράφων τωθαστικῶς φησι· Καὶ ἐκ	τῆς	Ἀρκαδικῆς σου μαθητρίας ἔστι καταμαθεῖν
[4, 4]	δὲ Κράτητες δέκα· πρῶτος ὁ	τῆς	ἀρχαίας κωμῳδίας ποιητής, δεύτερος ῥήτωρ
[4, 4]	ἀναπνοῆς ἐξωμοιώσθην ἀλλήλοιν καὶ θανόντε	τῆς	αὐτῆς ταφῆς ἐκοινωνείτην. ὅθεν Ἀνταγόρας
[4, 3]	Πολέμωνα καὶ δίκην κακώσεως ὑπὸ	τῆς	γυναικός, ὡς μειρακίοις συνόντα. Τοσοῦτον
[4, 2]	ἀρξάμενος κατὰ τὸ δεύτερον ἔτος	τῆς	δεκάτης καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος. Ἐτελεύτα
[4, 9]	αὐτὸν ἐξ ἀνθρώπων ἔτει τετάρτῳ	τῆς	δευτέρας καὶ ἑξηκοστῆς καὶ ἑκατοστῆς
[4, 6]	Πύρρωνα κατά τινας ἐζηλώκει καὶ	τῆς	διαλεκτικῆς εἴχετο καὶ τῶν Ἐρετρικῶν
[4, 6]	ὡς εὐφυὴς καὶ εὐεπιχείρητος ἀπεληλυθὼς	τῆς	διατριβῆς εἴη νεανίσκος. καὶ γὰρ
[4, 3]	διαδέξασθαι τὴν σχολήν, ἀρξάμενον ἀπὸ	τῆς	ἕκτης καὶ δεκάτης καὶ ἑκατοστῆς
[4, 3]	κατῴκουν πλησίον τοῦ μουσείου καὶ	τῆς	ἐξέδρας. Ἐῴκει δὴ ὁ Πολέμων
[4, 4]	ὁ Κράτης κατὰ τὸ ἔτος	τῆς	ηʹ καὶ κʹ καὶ ρʹ
[4, 2]	διαπεράνασθαι. Ἀτυφότατος δὲ ὢν πολλάκις	τῆς	ἡμέρας ἑαυτῷ ἐμελέτα, καὶ ὥραν
[4, 2]	ἑνὸς ὄντος κλινιδίου δεομένῃ μεταδοῦναι	τῆς	κατακλίσεως· καὶ τέλος πολλὰ ἐκλιπαροῦσαν
[4, 2]	μηδὲ γὰρ τὴν τραγῳδίαν ὑπὸ	τῆς	κωμῳδίας σκωπτομένην ἀποκρίσεως ἀξιοῦν. Πρός
[4, 6]	τῆς Αἰολίδος. οὗτός ἐστιν ὁ	τῆς	μέσης Ἀκαδημείας κατάρξας, πρῶτος ἐπισχὼν
[4, 3]	φιλοσοφεῖν, ὥστ' ἐπὶ ταὐτοῦ σχήματος	τῆς	μορφῆς πάντοτε μένειν. Ἀλλὰ καὶ
[4, 8]	Ἀλεξάνδρου Κυρηναῖος. Οὗτός ἐστιν ὁ	τῆς	νέας Ἀκαδημείας κατάρξας καὶ Ἀρκεσίλαον
[4, 1]	ἐσχολάρχησεν ἔτη ὀκτώ, ἀρξάμενος ἀπὸ	τῆς	ὀγδόης καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος· Χαρίτων
[4, 8]	δακτύλιον τὸν αὐτὸν τρόπον διὰ	τῆς	ὀπῆς ἐνίει εἰς τὴν στοάν·
[4, 8]	πάλιν εἴσω τὸν δακτύλιον διὰ	τῆς	ὀπῆς ἐρρίπτει, ὡς μηδέποτ’ αὐτοῦ
[4, 6]	ἐσιώπησεν. ἀλλ´ οὖν ὅμως ὑπὲρ	τῆς	πατρίδος ἐπρέσβευσεν εἰς Δημητριάδα πρὸς
[4, 2]	βιβλία κʹ στίχοι μύριοι> γʹ	Τῆς	περὶ τὸ διαλέγεσθαι πραγματείας βιβλία
[4, 2]	νῦν καὶ μᾶλλον φροντιστέον εἴη	τῆς	πόλεως αὐτοῖς (τοὺς μὲν γὰρ
[4, 3]	ὠχριᾶσαι· καὶ ταραχῆς γενομένης ἐπὶ	τῆς	πόλεως πυθόμενον τὸ γινόμενον ἄτρεπτον
[4, 8]	καὶ τριακοστῆς καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος,	τῆς	σχολῆς ἀφηγησάμενος ἓξ πρὸς τοῖς
[4, 2]	Διεδέξατο δὲ Σπεύσιππον καὶ ἀφηγήσατο	τῆς	σχολῆς πέντε καὶ εἴκοσιν ἔτη
[4, 8]	σχολαρχεῖν ἀρξάμενος τῷ τετάρτῳ ἔτει	τῆς	τετάρτης καὶ τριακοστῆς καὶ ἑκατοστῆς
[4, 7]	ἀλλὰ συγγραφὴν ἐπὶ τοῦ προσώπου,	τῆς	τοῦ δεσπότου πικρίας σύμβολον· μήτηρ
[4, 7]	Ὦ πέπον Ἀρχύτα, ψαλληγενές, ὀλβιότυφε,	τῆς	ὑπάτης ἔριδος πάντων ἐμπειρότατ' ἀνδρῶν.
[4, 9]	ἠδὲ καὶ αὐδήν· τοῦτον σχολῆς	τῆσδ'	ἐκκεκηρῦχθαι λέγω· καὶ ὃς ἀναστάς·
[4, 6]	τὸν δανειστικὸν καὶ φιλόλογον εἰπόντα	τι	ἀγνοεῖν, ἔφη· λήθουσι γάρ τοι
[4, 6]	καὶ εἰς ὕπνον ἰὼν πάντως	τι	ἀνεγίνωσκεν, ἀλλὰ καὶ ὄρθρου λέγων
[4, 6]	πολυτελής τε ἄγαν ὤν— καὶ	τί	γὰρ ἄλλο ἢ ἕτερος Ἀρίστιππος;
[4, 7]	λαβὼν τρίβωνα καὶ πήραν. Καὶ	τί	γὰρ ἄλλο μετεσκεύασεν αὐτὸν πρὸς
[4, 6]	ἔδοξέ μοι διαθέσθαι, ἵν´ εἴ	τι	γένοιτο ἀλλοῖον, μήτι σὲ ἠδικηκὼς
[4, 5]	τὸν ἐκ τοῦ Βελλεροφόντου Οἴμοι·	τί	δ' οἴμοι; θνητά τοι πεπόνθαμεν.
[4, 1]	τὸν ἐρῶντα πλούσιον ἀμόρφου ἔφη,	Τί	δέ σοι δεῖ τούτου; ἐγὼ
[4, 6]	δυνάμενον κατ´ ἀξίαν τῶν Ἀλεξίνου	τι	διηγήσασθαι τὸ Φιλοξένῳ πρὸς τοὺς
[4, 9]	τὶ κἀμὲ πιεῖν. Τί μέντοι;	τί;	δότ' οἰνόμελι. Σφόδρα τ' εἶχε
[4, 6]	κἀκεῖνο· πρὸς τὸν πυθόμενον διὰ	τί	ἐκ μὲν τῶν ἄλλων μεταβαίνουσιν
[4, 6]	ἐπικυλικείους ἐξηγήσεις πρὸς Ἀρίδηλον προτείνοντά	τι	θεώρημα καὶ ἀξιοῦντα εἰς αὐτὸ
[4, 8]	ἐρρίπτει, ὡς μηδέποτ’ αὐτοῦ περιαιρεθείη	τι	καὶ βασταχθείη τῶν ἀποκειμένων, μαθόντα
[4, 9]	πιὼν ἀπέσβη, Δότε τοίνυν, ἔφησε,	τὶ	κἀμὲ πιεῖν. Τί μέντοι; τί;
[4, 9]	τῷ λογαοιδικῷ μέτρῳ καὶ Ἀρχεβουλείῳ·	Τί	με Καρνεάδην, τί με, Μοῦσα,
[4, 9]	καὶ Ἀρχεβουλείῳ· Τί με Καρνεάδην,	τί	με, Μοῦσα, θέλεις ἐλέγχειν; ἀμαθὴς
[4, 9]	τοίνυν, ἔφησε, τὶ κἀμὲ πιεῖν.	Τί	μέντοι; τί; δότ' οἰνόμελι. Σφόδρα
[4, 6]	καὶ εἰς τοῦτον ἡμῶν Ἀρκεσίλαε,	τί	μοι, τί τοσοῦτον ἄκρητον ἀφειδῶς
[4, 6]	σιγὴν ἔχω; ὑπολαβὼν ἔφη· γύναι,	τί	μοι τραχεῖα κοὐκ εἰθισμένως λαλεῖς;
[4, 9]	οὖν κἀμοί· τῶν δὲ εἰπόντων,	Τί;	Οἰνόμελι, εἶπεν. Τελευτῶντος δ' αὐτοῦ
[4, 7]	οἰκήματος. Ἔπειτα ὁ πατὴρ παρατελωνησάμενός	τι	πανοίκιος ἐπράθη μεθ' ἡμῶν. Καί
[4, 9]	ἀλλ' ἀκούσας ὅτι φάρμακον Ἀντίπατρός	τι>	πιὼν ἀπέσβη, Δότε τοίνυν, ἔφησε,
[4, 6]	ὀχλοάρεσκος. οὐ μέγα πρῆγμα, τάλας·	τί	πλατύνεαι ἠλίθιος ὥς; Οὐ μὴν
[4, 8]	οἰκονομίαν γλυκύτατα ἐσχηκέναι· ἐπειδὰν γάρ	τι	προέλοι τοῦ ταμείου, σφραγισάμενος πάλιν
[4, 1]	γὰρ ἀθυμῶν κάτθανεν ἂν διά	τι	σφόδρα μικρόν. Πλούταρχος δέ φησιν
[4, 3]	τοῖς διαλεκτικοῖς θεωρήμασι, καθάπερ ἁρμονικόν	τι	τέχνιον καταπιόντα καὶ μὴ μελετήσαντα,
[4, 6]	τοῦτον ἡμῶν Ἀρκεσίλαε, τί μοι,	τί	τοσοῦτον ἄκρητον ἀφειδῶς ἔσπασας, ὥστε
[4, 3]	ποτε τοῦ ἐπικαλουμένου Κλυταιμνήστρα ἀναγινώσκοντός	τι	τοῦ ποιητοῦ αὐτῷ τε καὶ
[4, 2]	πρὸς τὸν ἱδρυμένον Ἑρμῆν, ἔνθαπερ	τιθέναι	καὶ τοὺς ἀνθινοὺς εἰώθει. Λόγος
[4, 2]	ἐν Ὁμοίοις. Καὶ χρυσῷ στεφάνῳ	τιμηθέντα	ἐπάθλῳ πολυποσίας τοῖς Χουσὶ παρὰ
[4, 2]	λόγῳ ὑπαξόμενος) φασὶ διπλασίως αὐτὸν	τιμῆσαι.	Καὶ τὸν Φίλιππον δὲ λέγειν
[4, 1]	τὸ σῶμα διακεχυμένος, ὥς φησι	Τιμόθεος	ἐν τῷ Περὶ βίων. Οὗτος,
[4, 6]	Πύρρων, μέσσος Διόδωρος. καὶ ὁ	Τίμων	ἐπ´ αὐτοῦ φησιν οὕτως τῇ
[4, 10]	Καθόλου δὲ τοὺς Ἀκαδημαϊκοὺς ὁ	Τίμων	οὕτω διασύρει· οὐδ' Ἀκαδημαϊκῶν πλατυρημοσύνης
[4, 6]	παρρησιαστής· διὸ καὶ πάλιν ὁ	Τίμων	οὑτωσὶ περὶ αὐτοῦ· καὶ νόον
[4, 6]	τὸ διαβαλλόμενον αὐτοῦ φίλοχλον καὶ	Τίμων	τά τ´ ἄλλα φησίν, ἀτὰρ
[4, 1]	δοεʹ Πρὸς τοῦτον γράφει καὶ	Τιμωνίδης	τὰς ἱστορίας, ἐν αἷς κατέταξε
[4, 6]	εἰς οἶκον πρὸς Θαυμασίαν ἕνα	τινὰ	ἀναγκαίων, ἀξιώσας διατηρῆσαι· πρὸς ὃν
[4, 6]	Οἰνομάου τοῦ Σοφοκλέους. Πρὸς Ἀλεξίνειόν	τινα	διαλεκτικὸν μὴ δυνάμενον κατ´ ἀξίαν
[4, 6]	συνέγραψεν· οἱ δέ, ὅτι ἐφωράθη	τινὰ	διορθῶν, ἅ φασιν οἱ μὲν
[4, 3]	ζωγραφικῆς· φησὶ γὰρ δεῖν αὐθάδειάν	τινα	καὶ ξηρότητα τοῖς ἔργοις ἐπιτρέχειν,
[4, 5]	εἰς μυριάδας στίχων τρεῖς, ὧν	τινά	τινες Ἀρκεσιλάῳ προσάπτουσι. Φασὶ δὲ
[4, 6]	ἀλλὰ καὶ τὸν Πύρρωνα κατά	τινας	ἐζηλώκει καὶ τῆς διαλεκτικῆς εἴχετο
[4, 7]	ἐπιγράφεται, τοσούτων αὐτῷ σχολασάντων· καίτοι	τινὰς	εἰς ἀναισχυντίαν προῆγεν. Ὁ γοῦν
[4, 7]	Ἰάδι· οὗτος πρῶτος εἶπεν εἶναί	τινας	οἰκήσεις ἔνθα γίνεσθαι ἓξ μηνῶν
[4, 6]	Ἀμφίκριτον, τὴν δ´ Ἀθήνησι παρά	τινας	τῶν φίλων, τὴν δὲ τρίτην
[4, 5]	μυριάδας στίχων τρεῖς, ὧν τινά	τινες	Ἀρκεσιλάῳ προσάπτουσι. Φασὶ δὲ αὐτὸν
[4, 4]	αὐτοὺς λέγειν ὡς εἶεν θεοί	τινες	ἢ λείψανα τῶν ἐκ τοῦ
[4, 6]	πάντων ἐπέχειν οὐδὲ βιβλίον, φασί	τινες,	συνέγραψεν· οἱ δέ, ὅτι ἐφωράθη
[4, 5]	προσάπτουσι. Φασὶ δὲ αὐτὸν ἐρωτηθέντα	τίνι	θηραθείη ὑπὸ Πολέμωνος, εἰπεῖν τῷ
[4, 3]	Καὶ ἐν Ἀκαδημείᾳ πρὸς κίονί	τινι	τριώβολον εὑρέθη προσπεπλασμένον αὐτοῦ διὰ
[4, 6]	ἐπήρκει καὶ συνηράνιζε· καί ποτέ	τινος	ἀργυρώματα λαβόντος εἰς ὑποδοχὴν φίλων
[4, 6]	τὴν σχολήν, ἐκχωρήσαντος αὐτῷ Σωκρατίδου	τινός.	διὰ δὲ τὸ περὶ πάντων
[4, 7]	ὑπουργεῖν. Μωρὸς δ' ὃς ἤθελέν	τινος	μισθοῦ τὸ θεῖον εἶναι, ὡς
[4, 5]	φωνὴν καὶ φλοιοῦ μεστήν· καί	τινος	ποιητοῦ σκίφης μεστοὺς εἶναι τοὺς
[4, 4]	δὲ σὺν Κράτητι μετὰ Λυσικλέους	τινὸς	τῶν πολιτῶν. Ἦν δέ, φησίν,
[4, 6]	δεκαδάκτυλον τοῦ ἑξαδακτύλου. Ἥμονος δέ	τινος	Χίου ἀειδοῦς ὄντος καὶ ὑπολαμβάνοντος
[4, 6]	παρῄνει καὶ ἄλλων ἀκούειν. καί	τινος	Χίου νεανίσκου μὴ εὐαρεστουμένου τῇ
[4, 6]	Ἱεροκλέα· ἐφ´ ᾧ καὶ πρός	τινων	διεβάλλετο. πολυτελής τε ἄγαν ὤν—
[4, 2]	αὐτόν, καὶ δῆθεν διωκομένην ὑπό	τινων	καταφυγεῖν εἰς τὸ οἰκίδιον. Τὸν
[4, 7]	περίβλεπτος ἦν. Εἰώθει τε νεανίσκων	τινῶν	υἱοθεσίας ποιεῖσθαι εἰς τὸ ἀποχρῆσθαι
[4, 9]	σελήνης, συμπάθειαν, ὡς ἂν εἴποι	τις,	αἰνιττομένου τοῦ μεθ' ἥλιον καλλίστου
[4, 9]	δ' ἄνθρωπος γέγονεν εἰ καί	τις	ἄλλος, ἐν μὲν τοῖς φυσικοῖς
[4, 2]	Διονυσίου πρὸς Πλάτωνα ὡς ἀφαιρήσει	τις	αὐτοῦ τὸν τράχηλον, παρὼν οὗτος
[4, 2]	αὐτὸν προηνέγκατο ταυτί· Ὦ Κίρκη,	τίς	γάρ κεν ἀνήρ, ὃς ἐναίσιμος
[4, 9]	λέγων παρῴδησεν εἰς αὐτόν· Πωλεῖταί	τις	δεῦρο γέρων ἅλιος νημερτής, Μέντορι
[4, 3]	κωμικὸν τὰ ποιήματα αὐτῷ Κύων	τις	ἐδόκει συμποιεῖν Μολοττικός, καὶ ἔνθα
[4, 8]	Ὀψὲ δὲ αὐτῷ γεωμετροῦντι λέγει	τις,	εἶτα νῦν καιρός; καὶ ὅς·
[4, 6]	θρασύτερον διαλεγόμενον νεανίσκον, οὐ λήψεταί	τις,	ἔφη, τοῦτον ἀστραγάλῳ; πρὸς δὲ
[4, 7]	Δουλοῖ γὰρ ἄνδρα, κἂν θρασύσπλαγχνός	τις	ᾖ. Τοὺς φίλους ὁποῖοι ἂν
[4, 3]	ἑαυτοῖς μάχεσθαι. Ἦν οὖν ἀστεῖός	τις	καὶ γενναῖος, παρῃτημένος ἅ φησιν
[4, 7]	τυρὸν ἀγκίστρῳ ἐπισπᾶσθαι. Ἐρωτηθείς ποτε	τίς	μᾶλλον ἀγωνιᾷ, ἔφη, Ὁ τὰ
[4, 3]	καὶ τὸ βάρος οἱονεὶ Δώριός	τις	οἰκονομία. Ἦν δὲ καὶ φιλοσοφοκλῆς,
[4, 7]	Ἀντιγόνῳ διασαφεῖ. Ἐρομένου γὰρ αὐτὸν	Τίς	πόθεν εἰς ἀνδρῶν; πόθι τοι
[4, 2]	ἴδιον, Οὐκ ἄν γε, ἔφη,	τὶς	πρότερον τούτου. Φασὶ καὶ Ἀντιπάτρου
[4, 7]	μεθ' ἡμῶν. Καί με ἀγοράζει	τις	ῥήτωρ νεώτερον ὄντα καὶ εὔχαριν·
[4, 1]	θανεῖσθαι, οὐκ ἂν ἔπεισέ μέ	τις	τόδε λέξαι, ὡς ἦν οὐχὶ
[4, 6]	οὐδ´ ἐὰν οὕτω καλὸς ᾖ	τις	ὥσπερ σὺ οὐδ´ ἐὰν οὕτω
[4, 7]	τοῖς βουλομένοις καθιππάζεσθαι φιλοσοφίας· ἔν	τισι	δὲ καὶ πότιμος καὶ ἀπολαῦσαι
[4, 6]	τίτθης αὐτὸν χαλεπῆς τετυχηκέναι ἔφη·	τισὶ	δὲ οὐδὲ ἀπεκρίνετο. πρὸς δὲ
[4, 6]	κεῖνται δὲ Ἀθήνησιν αὗται παρά	τισι	τῶν γνωρίμων καὶ ἐν Ἐρετρίᾳ
[4, 6]	ἄλλου δὲ πολλὰ φλυαροῦντος οὐδὲ	τίτθης	αὐτὸν χαλεπῆς τετυχηκέναι ἔφη· τισὶ
[4, 2]	ἀνήρ, ὃς ἐναίσιμος εἴη, πρὶν	τλαίη	πάσσασθαι ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος πρὶν
[4, 2]	καὶ καύσεις πολλάκις ὑπομεῖναι περὶ	τὸ	αἰδοῖον. Ἦν δὲ καὶ ἀξιόπιστος
[4, 7]	νεανίσκων τινῶν υἱοθεσίας ποιεῖσθαι εἰς	τὸ	ἀποχρῆσθαι αὐτοῖς ἔς τε τὰς
[4, 5]	ἀκοῦσαι φθεγγομένου. Οὗτος νοσήσας εἰς	τὸ	Ἀσκληπιεῖον ἀνεχώρησε κἀκεῖ περιεπάτει· οἱ
[4, 3]	τὸν αὐχμὸν ἐνεδέδυτο τἀνδρὸς καὶ	τὸ	βάρος οἱονεὶ Δώριός τις οἰκονομία.
[4, 1]	αὐτῶν Πλάτωνι δογμάτων. Οὐ μὴν	τό	γ' ἦθος διέμεινε τοιοῦτος· καὶ
[4, 7]	αἰσθήσεων. Μὴ δεῖν ἔφασκεν ὀνειδίζειν	τὸ	γῆρας, εἰς ὅ, ἔφη, πάντες
[4, 7]	ἂν δὲ καλήν, ἕξεις κοινήν.	Τὸ	γῆρας ἔλεγεν ὅρμον εἶναι κακῶν·
[4, 3]	γενομένης ἐπὶ τῆς πόλεως πυθόμενον	τὸ	γινόμενον ἄτρεπτον μεῖναι. Ἔν τε
[4, 7]	αὐτῷ· σὺν οἷς εἰσβάλλων εἰς	τὸ	γυμνάσιον περίβλεπτος ἦν. Εἰώθει τε
[4, 2]	δῆλον τὸ μὲν φύσεως εἶναι,	τὸ	δὲ τέχνης ἔργον. Πέμπτος ἀνδριαντοποιός·
[4, 3]	κεκεύθαμεν, ὃν θέτο τῇδε ἀρρωστίη,	τὸ	δεινὸν ἀνθρώποις πάθος. Οὐ μᾶλλον
[4, 6]	μεῖζον εἶναι, ἠρώτησεν εἰ οὐδὲ	τὸ	δεκαδάκτυλον τοῦ ἑξαδακτύλου. Ἥμονος δέ
[4, 2]	ἔτη ἐπὶ Λυσιμαχίδου ἀρξάμενος κατὰ	τὸ	δεύτερον ἔτος τῆς δεκάτης καὶ
[4, 6]	καιρὸν ἑκάστων ἐπίστασθαι. εἰς δὲ	τὸ	διαβαλλόμενον αὐτοῦ φίλοχλον καὶ Τίμων
[4, 2]	στίχοι μύριοι> γʹ Τῆς περὶ	τὸ	διαλέγεσθαι πραγματείας βιβλία ιδʹ στίχοι
[4, 7]	οὐδέν εἰσιν ὄντως. Κεἰ μὲν	τὸ	δόγμα τοῦτ' ἔχων ἔμιμνεν, ἦν
[4, 1]	περὶ Πλάτωνος τοσαῦτα ἦν ἐς	τὸ	δυνατὸν ἡμῖν συναγαγεῖν, φιλοπόνως διειλήσασι
[4, 4]	Τελευτῶν δὴ ὁ Κράτης κατὰ	τὸ	ἔτος τῆς ηʹ καὶ κʹ
[4, 9]	φάρμακον πιόντα ἀποθανεῖν, παρωρμήθη πρὸς	τὸ	εὐθαρσὲς τῆς ἀπαλλαγῆς καί φησι,
[4, 3]	μειρακίοις συνόντα. Τοσοῦτον δὲ ἐπιτεῖναι	τὸ	ἦθος ἀρξάμενον φιλοσοφεῖν, ὥστ' ἐπὶ
[4, 9]	ὃς οὔτι κάτοιδεν ὅπως δεδοίκει	τὸ	θανεῖν· ὅτε καὶ φθισικήν ποτ'
[4, 7]	μεταγινώσκειν ἐφ' οἷς ἐπλημμέλησεν εἰς	τὸ	θεῖον. Ἀπορίᾳ δὲ καὶ τῶν
[4, 7]	δ' ὃς ἤθελέν τινος μισθοῦ	τὸ	θεῖον εἶναι, ὡς τῶν θεῶν
[4, 7]	τὸν ἀδολέσχην λιπαροῦντα αὐτῷ συλλαβέσθαι,	Τὸ	ἱκανόν σοι ποιήσω, φησίν, ἐὰν
[4, 5]	φρονέων ἀλάλησαι ἀνθρώποις ἠδ' ἐσθλά·	τὸ	καὶ σέο σῶμα δίφυιον. Ἦν
[4, 6]	αὐτὸ τοῦτο μάλιστα φιλοσοφίας ἴδιον,	τὸ	καιρὸν ἑκάστων ἐπίστασθαι. εἰς δὲ
[4, 7]	Τὴν δόξαν ἐτῶν μητέρα εἶναι·	τὸ	κάλλος ἀλλότριον ἀγαθόν· τὸν πλοῦτον
[4, 1]	πρώτῳ, ἐν τοῖς μαθήμασιν ἐθεάσατο	τὸ	κοινὸν καὶ συνῳκείωσε καθ' ὅσον
[4, 1]	Φασὶ γοῦν αὐτὸν ὑπὸ θυμοῦ	τὸ	κυνίδιον εἰς τὸ φρέαρ ῥῖψαι
[4, 2]	ἀποστείλαντος αὐτῷ, τρισχιλίας Ἀττικὰς ἀφελὼν	τὸ	λοιπὸν ἀπέπεμψεν εἰπὼν ἐκείνῳ πλειόνων
[4, 3]	δὲ περὶ σωφροσύνης. Ἀκούων δὴ	τὸ	μειράκιον κατ' ὀλίγον ἐθηράθη καὶ
[4, 7]	καὶ ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα. ~ΒΙΩΝ Βίων	τὸ	μὲν γένος ἦν Βορυσθενίτης, ὧντινων
[4, 2]	ἐπιτιθέμενοι ποιητικῇ πταίουσι· τῷ δῆλον	τὸ	μὲν φύσεως εἶναι, τὸ δὲ
[4, 2]	αὐτὸν ὄντα τοιοῦτον ἐπίπρασκόν ποτε,	τὸ	μετοίκιον ἀτονοῦντα θεῖναι. Καὶ αὐτὸν
[4, 2]	μὲν τὴν ἐλευθερίαν, Ἀθηναίοις δὲ	τὸ	μετοίκιον. Τοῦτό φησι Μυρωνιανὸς ὁ
[4, 2]	Χαλκῇ προσκόψας λεκάνῃ ποτὲ καὶ	τὸ	μέτωπον πλήξας ἴαχεν ὦ σύντονον,
[4, 7]	δὲ τὴν γῆν. Μέγα κακὸν	τὸ	μὴ δύνασθαι φέρειν κακόν. Κατεγίνωσκε
[4, 2]	διωκομένην ὑπό τινων καταφυγεῖν εἰς	τὸ	οἰκίδιον. Τὸν δὲ ἕνεκα τοῦ
[4, 6]	καὶ ὃς εὑρών, Ἀρκεσιλάου, φησί,	τὸ	παίγνιον. ἀλλὰ καὶ ἄλλοτε χιλίας
[4, 6]	πρὸς Ἀντίγονον καὶ οὐκ ἐπέτυχε.	τὸ	πᾶν δὴ διέτριβεν ἐν τῇ
[4, 6]	στέρνοισι μόλυβδον θεύσεται ἢ Πύρρωνα	τὸ	πᾶν κρέας ἢ Διόδωρον. καὶ
[4, 7]	πραγμάτων χρώμενος. Διὰ δὴ οὖν	τὸ	παντὶ εἴδει κεκρᾶσθαι λόγου φασὶ
[4, 6]	αὐτῷ Σωκρατίδου τινός. διὰ δὲ	τὸ	περὶ πάντων ἐπέχειν οὐδὲ βιβλίον,
[4, 5]	Θαυμάζεται δὲ αὐτοῦ μάλιστα βιβλίον	τὸ	Περὶ πένθους. Καὶ κατέστρεψε πρὸ
[4, 6]	κομίσαι πρὸς σέ· διὰ γὰρ	τὸ	πολλάκις ἀρρωστεῖν καὶ τὸ σῶμα
[4, 6]	εὑρεσιλογώτατος ἀπαντῆσαι εὐστόχως καὶ ἐπὶ	τὸ	προκείμενον ἀνενεγκεῖν τὴν περίοδον τῶν
[4, 6]	τὴν γεωμετρίαν αὐτοῦ χάσκοντος εἰς	τὸ	στόμα ἐμπτῆναι. τοῦτον καὶ παρακόψαντα
[4, 6]	καὶ τὴν ῥητορείαν καὶ πᾶν	τὸ	σχῆμα. Ἦν δὲ καὶ εὑρεσιλογώτατος
[4, 6]	γὰρ τὸ πολλάκις ἀρρωστεῖν καὶ	τὸ	σῶμα ἀσθενῶς ἔχειν ἔδοξέ μοι
[4, 3]	ἀνθρώποις πάθος. Οὐ μᾶλλον Πολέμωνα,	τὸ	σῶμα δέ· τοῦτο γὰρ αὐτὸς
[4, 1]	ἐκζέσαι αὐτόν. Ἦν δὲ καὶ	τὸ	σῶμα διακεχυμένος, ὥς φησι Τιμόθεος
[4, 1]	Ἤδη δὲ ὑπὸ παραλύσεως καὶ	τὸ	σῶμα διέφθαρτο, καὶ πρὸς Ξενοκράτην
[4, 2]	δεῖν πλείονας τρέφοντι. Ἀλλὰ καὶ	τὸ>	ὑπ' Ἀντιπάτρου πεμφθὲν μὴ προσέσθαι,
[4, 3]	δὲ ἐπεχείρει. Διὰ δὴ οὖν	τὸ	φιλογενναῖον ἐτιμᾶτο ἐν τῇ πόλει.
[4, 6]	ἀξίαν τῶν Ἀλεξίνου τι διηγήσασθαι	τὸ	Φιλοξένῳ πρὸς τοὺς πλινθιακοὺς πραχθὲν
[4, 10]	ἤκουσε Καρνεάδου· κἀκεῖνος ἀποδεξάμενος αὐτοῦ	τὸ	φιλόπονον γράμματά τ' ἐποίησε μαθεῖν
[4, 1]	ὑπὸ θυμοῦ τὸ κυνίδιον εἰς	τὸ	φρέαρ ῥῖψαι καὶ ὑφ' ἡδονῆς
[4, 6]	Σιμωνίδης ἐποίησεν ἐπίγραμμα τουτί· Ἀρτέμιδος	τόδ´	ἄγαλμα, διηκόσιαι δ´ ἄρ´ ὁ
[4, 6]	πάντοθεν μετρεύμενα. σῆμα δέ τοι	τόδ´	ἔρεξεν ἀριφραδὲς Εὔδαμος, ᾧ σὺ
[4, 1]	οὐκ ἂν ἔπεισέ μέ τις	τόδε	λέξαι, ὡς ἦν οὐχὶ Πλάτωνι
[4, 7]	Ἀθήναζε ἦλθον καὶ ἐφιλοσόφησα. Ταύτης	τοι	γενεῆς τε καὶ αἵματος εὔχομαι
[4, 5]	Ἐν δοιῇ μοι θυμός, ὅ	τοι	γένος ἀμφίσβητον, ἤ σε θεῶν
[4, 9]	ὃς ἀναστάς· Οἱ μὲν ἐκήρυσσον,	τοὶ	δ' ἠγείροντο μάλ' ὦκα. Δειλότερον
[4, 6]	τι ἀγνοεῖν, ἔφη· λήθουσι γάρ	τοι	κἀνέμων διέξοδοι θήλειαν ὄρνιν, πλὴν
[4, 5]	Οἴμοι· τί δ' οἴμοι; θνητά	τοι	πεπόνθαμεν. Λέγεται δὲ καὶ Ἀνταγόρα
[4, 7]	Τίς πόθεν εἰς ἀνδρῶν; πόθι	τοι	πόλις ἠδὲ τοκῆες; Αἰσθόμενος ὅτι
[4, 6]	ἀνδρῶν, πάντοθεν μετρεύμενα. σῆμα δέ	τοι	τόδ´ ἔρεξεν ἀριφραδὲς Εὔδαμος, ᾧ
[4, 7]	Μενέδημόν ποτε λέγεται εἰπεῖν, Ἐγώ	τοι,	ὦ Μενέδημε, νύκτωρ συνδέομαι Βίωνι
[4, 7]	ὄντων ὅταν Βίων θέλῃ νομίζειν.	Τοιγὰρ	μάτην φρονῶν, ὅτ' ἦν ἅπας
[4, 9]	Ἀντίπατρός τι> πιὼν ἀπέσβη, Δότε	τοίνυν,	ἔφησε, τὶ κἀμὲ πιεῖν. Τί
[4, 5]	ἠέ σε Γαίης, ἢ Ἀνέμων·	τοῖος	σὺ κακὰ φρονέων ἀλάλησαι ἀνθρώποις
[4, 2]	Ἀθηναῖοι δ' ὅμως αὐτὸν ὄντα	τοιοῦτον	ἐπίπρασκόν ποτε, τὸ μετοίκιον ἀτονοῦντα
[4, 7]	σύμβολον· μήτηρ δὲ οἵαν ὁ	τοιοῦτος	ἂν γήμαι, ἀπ' οἰκήματος. Ἔπειτα
[4, 1]	μὴν τό γ' ἦθος διέμεινε	τοιοῦτος·	καὶ γὰρ ὀργίλος καὶ ἡδονῶν
[4, 3]	μὴ ἀκοῦσαι. Καὶ ὅλως ἦν	τοιοῦτος	οἷόν φησι Μελάνθιος ὁ ζωγράφος
[4, 1]	σύ γε, ὅστις ὑπομένεις ζῆν	τοιοῦτος	ὤν. Καὶ τέλος ὑπὸ ἀθυμίας
[4, 3]	δὲ Ἀντίγονος ὁ Καρύστιος ἐν	τοῖς	Βίοις τὸν πατέρα αὐτοῦ πρῶτόν
[4, 7]	ποικίλος καὶ πλείστας ἀφορμὰς δεδωκὼς	τοῖς	βουλομένοις καθιππάζεσθαι φιλοσοφίας· ἔν τισι
[4, 3]	πράγμασι γυμνάζεσθαι καὶ μὴ ἐν	τοῖς	διαλεκτικοῖς θεωρήμασι, καθάπερ ἁρμονικόν τι
[4, 8]	τῆς σχολῆς ἀφηγησάμενος ἓξ πρὸς	τοῖς	εἴκοσιν ἔτη· ἡ τελευτὴ δὲ
[4, 3]	δεῖν αὐθάδειάν τινα καὶ ξηρότητα	τοῖς	ἔργοις ἐπιτρέχειν, ὁμοίως δὲ κἀν
[4, 3]	ἔργοις ἐπιτρέχειν, ὁμοίως δὲ κἀν	τοῖς	ἤθεσιν. Ἔφασκε δὲ ὁ Πολέμων
[4, 9]	φυσικοῖς ἧττον φερόμενος, ἐν δὲ	τοῖς	ἠθικοῖς μᾶλλον. Ὅθεν καὶ ἐκόμα
[4, 3]	γινόμενον ἄτρεπτον μεῖναι. Ἔν τε	τοῖς	θεάτροις ἀσυμπαθέστατος ἦν. Νικοστράτου γοῦν
[4, 6]	εἴη νεανίσκος. καὶ γὰρ ἐν	τοῖς	λόγοις ἐμβριθέστατος καὶ φιλογράμματος ἱκανῶς
[4, 1]	Διόδωρος ἐν Ἀπομνημονευμάτων πρώτῳ, ἐν	τοῖς	μαθήμασιν ἐθεάσατο τὸ κοινὸν καὶ
[4, 6]	ἀλλ´ οὕτως ἄτυφος ἦν ὥστε	τοῖς	μαθηταῖς παρῄνει καὶ ἄλλων ἀκούειν.
[4, 6]	τὰ ὑμέτερα. ἤχθετο οὖν δὴ	τοῖς	μὴ καθ´ ὥραν τὰ μαθήματα
[4, 3]	προειρημένῃ πρόφασιν. Καί ποτε συνθέμενος	τοῖς	νέοις μεθύων καὶ ἐστεφανωμένος εἰς
[4, 9]	Ὀλυμπιάδος, βιώσαντα ἔτη πέντε πρὸς	τοῖς	ὀγδοήκοντα. Φέρονται δ' αὐτοῦ ἐπιστολαὶ
[4, 7]	Πολλὰ δὲ καὶ ἀθεώτερον προεφέρετο	τοῖς	ὁμιλοῦσι, τοῦτο Θεοδώρειον ἀπολαύσας. Καὶ
[4, 3]	φησι Μελάνθιος ὁ ζωγράφος ἐν	τοῖς	Περὶ ζωγραφικῆς· φησὶ γὰρ δεῖν
[4, 3]	δὲ ὁ Πολέμων δεῖν ἐν	τοῖς	πράγμασι γυμνάζεσθαι καὶ μὴ ἐν
[4, 7]	οὐδ' εἶπε μοῦνον, Ἤλιτον, σύγγνωτε	τοῖς	πρίν· ἀλλὰ καὶ γραῒ δῶκεν
[4, 3]	τῶν ἐπιθυμιῶν· ἀλλὰ καὶ ἐν	τοῖς	στενωποῖς διέκρυπτεν. Καὶ ἐν Ἀκαδημείᾳ
[4, 9]	καί τις ἄλλος, ἐν μὲν	τοῖς	φυσικοῖς ἧττον φερόμενος, ἐν δὲ
[4, 8]	τὴν σχολὴν Τηλεκλεῖ καὶ Εὐάνδρῳ	τοῖς	Φωκαεῦσι. Παρὰ δ’ Εὐάνδρου διεδέξατο
[4, 2]	χρυσῷ στεφάνῳ τιμηθέντα ἐπάθλῳ πολυποσίας	τοῖς	Χουσὶ παρὰ Διονυσίῳ ἐξιόντα θεῖναι
[4, 7]	ἀνδρῶν; πόθι τοι πόλις ἠδὲ	τοκῆες;	Αἰσθόμενος ὅτι προδιαβέβληται, φησὶ πρὸς
[4, 6]	διέξοδοι θήλειαν ὄρνιν, πλὴν ὅταν	τόκος	παρῇ. ἔστι δὲ ταῦτα ἐκ
[4, 2]	οὕτως εἶναι ἐγκρατῆ ὥστε καὶ	τομὰς	καὶ καύσεις πολλάκις ὑπομεῖναι περὶ
[4, 7]	μὴ τετρημένοις ἀγγείοις ὑδροφόρουν. Πρὸς	τὸν	ἀδολέσχην λιπαροῦντα αὐτῷ συλλαβέσθαι, Τὸ
[4, 6]	ἔφη, τοῦτον ἀστραγάλῳ; πρὸς δὲ	τὸν	αἰτίαν ἔχοντα περαίνεσθαι, ὡς ἀνήνεγκεν
[4, 7]	τὰ φιλοσοφούμενα ἐδίδασκε· πρὸς οὖν	τὸν	αἰτιασάμενον ἔφη, πυροὺς ἐκόμισα καὶ
[4, 7]	ᾅδου ὁδόν· καταμύοντας γοῦν ἀπιέναι.	Τὸν	Ἀλκιβιάδην μεμφόμενος ἔλεγεν ὡς νέος
[4, 1]	γενῶν καὶ εἰδῶν παραδειγμάτων, Πρὸς	τὸν	Ἀμάρτυρον, Πλάτωνος ἐγκώμιον, Ἐπιστολαὶ πρὸς
[4, 10]	τ' ἐποίησε μαθεῖν καὶ συνήσκει	τὸν	ἄνδρα. ὁ δὲ ἐς τοσοῦτον
[4, 6]	βασιλέων προσεφώνει. Πολλῶν δὲ καὶ	τὸν	Ἀντίγονον θεραπευόντων καὶ ὁπότε ἥκοι
[4, 6]	πολλὰ ἐκείνου συμπείθοντος ὥστ´ ἀσπάσασθαι	τὸν	Ἀντίγονον, οὐκ ἐπείσθη, ἀλλ´ ἕως
[4, 2]	καὶ ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι; καὶ	τὸν	ἀποδεξάμενον τὴν εὐστοχίαν εὐθὺς ἀνεῖναι.
[4, 6]	ἄλλοτε χιλίας ἀπέστειλεν. Ἀρχίαν τε	τὸν	Ἀρκάδα Εὐμένει συστήσας πολλῆς ἐποίησε
[4, 6]	παρακίναιδος ὢν ὡς εἰς βαρὺν	τὸν	Ἀρκεσίλαον ἔφη· ἔξεστ´ ἐρωτᾶν πότνιά
[4, 4]	ἀλλ' οἷον Διονυσόδωρόν ποτέ φασι	τὸν	αὐλητὴν εἰπεῖν, σεμνυνόμενον ἐπὶ τῷ
[4, 8]	ἐβούλετο ἐβάσταζεν· ἔπειτα τὸν δακτύλιον	τὸν	αὐτὸν τρόπον διὰ τῆς ὀπῆς
[4, 3]	αὐτοῦ, τήν τ' ἀκακίαν καὶ	τὸν	αὐχμὸν ἐνεδέδυτο τἀνδρὸς καὶ τὸ
[4, 7]	ἔφη, πάντες εὐχόμεθα ἐλθεῖν. Πρὸς	τὸν	βάσκανον ἐσκυθρωπακότα, Οὐκ οἶδα, ἔφη,
[4, 1]	Καὶ τέλος ὑπὸ ἀθυμίας ἑκὼν	τὸν	βίον μετήλλαξε γηραιὸς ὤν. Καὶ
[4, 7]	ἡμεῖς αὐτὸν οὕτως ᾐτιασάμεθα· Βίωνα,	τὸν	Βορυσθένης ἔφυσε γῆ Σκύθισσα, λέγειν
[4, 4]	γὰρ καὶ τούτου- καὶ Βίωνα	τὸν	Βορυσθενίτην ὕστερον δὲ Θεοδώρειον ἀπὸ
[4, 9]	Ἦν δὲ καὶ μεγαλοφωνότατος, ὥστε	τὸν	γυμνασίαρχον προσπέμψαι αὐτῷ μὴ οὕτω
[4, 3]	καὶ Κράτητι, τὸν μὲν συνδιατίθεσθαι,	τὸν	δ' ἴσα καὶ μὴ ἀκοῦσαι.
[4, 8]	τοῦ ταμείου, σφραγισάμενος πάλιν εἴσω	τὸν	δακτύλιον διὰ τῆς ὀπῆς ἐρρίπτει,
[4, 8]	καὶ ὅσα ἐβούλετο ἐβάσταζεν· ἔπειτα	τὸν	δακτύλιον τὸν αὐτὸν τρόπον διὰ
[4, 6]	δὲ οὐδὲ ἀπεκρίνετο. πρὸς δὲ	τὸν	δανειστικὸν καὶ φιλόλογον εἰπόντα τι
[4, 9]	προσπέμψαι αὐτῷ μὴ οὕτω βοᾶν·	τὸν	δὲ εἰπεῖν, Καὶ δὸς μέτρον
[4, 2]	τινων καταφυγεῖν εἰς τὸ οἰκίδιον.	Τὸν	δὲ ἕνεκα τοῦ ἀνθρωπίνου εἰσδέξασθαι,
[4, 2]	συνιέναι καὶ τῷ Φιλίππῳ λαλεῖν·	τὸν	δὲ μηδέτερον τούτων ποιεῖν. Οὔτε
[4, 2]	φασὶ παρακατακλῖναι αὐτῷ τοὺς μαθητάς·	τὸν	δὲ οὕτως εἶναι ἐγκρατῆ ὥστε
[4, 3]	μὲν Ὅμηρον ἐπικὸν εἶναι Σοφοκλέα,	τὸν	δὲ Σοφοκλέα Ὅμηρον τραγικόν. Ἐτελεύτησε
[4, 1]	συναντῆσαι Διογένει καὶ Χαῖρε εἰπεῖν·	τὸν	δὲ φάναι, Ἀλλὰ μὴ σύ
[4, 6]	ἀλλοῖον, μήτι σὲ ἠδικηκὼς ἀπίω	τὸν	εἰς ἐμὲ ἐκτενῶς οὕτω πεφιλοτιμημένον.
[4, 6]	Πῖσαν ἀνὰ ζαθέην. εἰ δὲ	τὸν	ἐκ Διόθεν θεμιτὸν θνατῷ νόον
[4, 5]	γράψαι. Καὶ προεφέρετο τὸν στίχον	τὸν	ἐκ τοῦ Βελλεροφόντου Οἴμοι· τί
[4, 7]	λόγου φασὶ λέγειν ἐπ' αὐτοῦ	τὸν	Ἐρατοσθένην, ὡς πρῶτος Βίων φιλοσοφίαν
[4, 6]	ἀλλὰ καὶ ὄρθρου λέγων ἐπὶ	τὸν	ἐρώμενον ἀπιέναι ὁπότ´ ἂν βούλοιτο
[4, 1]	Περὶ βίων. Οὗτος, φησί, πρὸς	τὸν	ἐρῶντα πλούσιον ἀμόρφου ἔφη, Τί
[4, 6]	ἀοιδοτέρη. ἀλλὰ καὶ εἰς Μηνόδωρον	τὸν	Εὐδάμου ἑνὸς τῶν συσχολαστῶν ἐρώμενον·
[4, 6]	τούτου συνήστην ἀλλήλοιν· ἵνα καὶ	τὸν	Θεόφραστον κνιζόμενόν φασιν εἰπεῖν ὡς
[4, 6]	ἐπιπλήξεσιν ἐγκαταμιγνύς. ὅθεν καὶ πρὸς	τὸν	θρασύτερον διαλεγόμενον νεανίσκον, οὐ λήψεταί
[4, 2]	τράχηλον, παρὼν οὗτος καὶ δείξας	τὸν	ἴδιον, Οὐκ ἄν γε, ἔφη,
[4, 2]	παρὰ Διονυσίῳ ἐξιόντα θεῖναι πρὸς	τὸν	ἱδρυμένον Ἑρμῆν, ἔνθαπερ τιθέναι καὶ
[4, 5]	πρόσω. Γῆ, σὺ δὲ τεθνεῶτα	τὸν	ἱερὸν ἄνδρ' ὑπόδεξαι· ἦ ῥ'
[4, 2]	κόλπους αὐτοῦ, καταψήσας μεθῆκεν, εἰπὼν	τὸν	ἱκέτην δεῖν μὴ ἐκδιδόναι. Σκωπτόμενος
[4, 9]	δ' αὐτοῦ ἐπιστολαὶ πρὸς Ἀριαράθην	τὸν	Καππαδοκίας βασιλέα. Τὰ δὲ λοιπὰ
[4, 10]	τετρακόσια βιβλία συνέγραψε. καὶ διεδέξατο	τὸν	Καρνεάδην καὶ τὰ αὐτοῦ μάλιστα
[4, 1]	ἡδονῆς ἐλθεῖν εἰς Μακεδονίαν ἐπὶ	τὸν	Κασσάνδρου γάμον. Ἐλέγοντο δὲ αὐτοῦ
[4, 1]	πλείονας, ἐν οἷς καὶ Ἀρίστιππον	τὸν	Κυρηναῖον, Περὶ πλούτου αʹ Περὶ
[4, 3]	μάλιστα ἐν ἐκείνοις ὅπου κατὰ	τὸν	κωμικὸν τὰ ποιήματα αὐτῷ Κύων
[4, 8]	οὗ Καρνεάδης. Χάριεν δ’ εἰς	τὸν	Λακύδην ἀναφέρεται· Ἀττάλου γὰρ αὐτὸν
[4, 2]	Ἀντίπατρον περὶ αἰχμαλώτων Ἀθηναίων κατὰ	τὸν	Λαμιακὸν πόλεμον, καὶ κληθεὶς ἐπὶ
[4, 6]	εἰς ἑκάτερον ἐπεχείρησε, καὶ πρῶτος	τὸν	λόγον ἐκίνησε τὸν ὑπὸ Πλάτωνος
[4, 3]	ὁ δὲ οὐδὲν διατραπεὶς εἶρε	τὸν	λόγον ὁμοίως· ἦν δὲ περὶ
[4, 2]	μὴ πρότερον ἀντιπροσαγορεῦσαι πρὶν ἢ	τὸν	λόγον ὃν ἔλεγε διαπεράνασθαι. Ἀτυφότατος
[4, 7]	Πρὸς τὸν τὰ χωρία κατεδηδοκότα,	Τὸν	μὲν Ἀμφιάραον, ἔφη, ἡ γῆ
[4, 3]	ὑπόχυτος, ἀλλὰ Πράμνιος. Ἔλεγεν οὖν	τὸν	μὲν Ὅμηρον ἐπικὸν εἶναι Σοφοκλέα,
[4, 3]	ποιητοῦ αὐτῷ τε καὶ Κράτητι,	τὸν	μὲν συνδιατίθεσθαι, τὸν δ' ἴσα
[4, 2]	σκωπτομένην ἀποκρίσεως ἀξιοῦν. Πρός τε	τὸν	μήτε μουσικὴν μήτε γεωμετρικὴν μήτε
[4, 6]	ὧν ἐς Χῖον αὐτὸν προήγαγε	τὸν	Μοιρέαν λανθάνων, κἀκεῖθεν εἰς Ἀθήνας
[4, 3]	ὁ Πολέμων κατὰ πάντα ἐζηλωκέναι	τὸν	Ξενοκράτην· καὶ ἐρασθῆναι αὐτοῦ φησιν
[4, 6]	Καδαυάδη. ἀλλὰ γὰρ εἰς Ἀχέροντα	τὸν	οὐ φατὸν ἶσα κέλευθα, ὡς
[4, 9]	ὑποχυθῆναι καὶ ἀγνοεῖν· κελεῦσαί τε	τὸν	παῖδα λύχνον ἅψαι· εἰσκομίσαντος δὲ
[4, 3]	ὁ Καρύστιος ἐν τοῖς Βίοις	τὸν	πατέρα αὐτοῦ πρῶτόν τε εἶναι
[4, 6]	τῷ τὴν Μουνιχίαν ἔχοντι καὶ	τὸν	Πειραιᾶ· ἔν τε ταῖς ἑορταῖς
[4, 6]	ἐπετίθεντο αὐτῷ οἱ περὶ Ἱερώνυμον	τὸν	Περιπατητικόν, ὁπότε συνάγοι τοὺς φίλους
[4, 6]	κατακαῦσαι. ἐῴκει δὴ θαυμάζειν καὶ	τὸν	Πλάτωνα καὶ τὰ βιβλία ἐκέκτητο
[4, 2]	ἀεί, ὥστε αὐτῷ λέγειν συνεχὲς	τὸν	Πλάτωνα, Ξενόκρατες, θῦε ταῖς Χάρισι.
[4, 2]	τὴν φύσιν νωθρός, ὥστε λέγειν	τὸν	Πλάτωνα συγκρίνοντα αὐτὸν Ἀριστοτέλει, Τῷ
[4, 7]	εἶναι· τὸ κάλλος ἀλλότριον ἀγαθόν·	τὸν	πλοῦτον νεῦρα πραγμάτων. Πρὸς τὸν
[4, 3]	πολιτῶν καὶ ἁρματοτροφῆσαι. Φυγεῖν δὲ	τὸν	Πολέμωνα καὶ δίκην κακώσεως ὑπὸ
[4, 6]	δὴ διέτριβεν ἐν τῇ Ἀκαδημείᾳ	τὸν	πολιτισμὸν ἐκτοπίζων. Καί ποτε δὴ
[4, 5]	γένος ἀμφίσβητον, ἤ σε θεῶν	τὸν	πρῶτον ἀειγενέων, Ἔρος, εἴπω, τῶν
[4, 6]	δ´ αὐτοῦ φέρεται κἀκεῖνο· πρὸς	τὸν	πυθόμενον διὰ τί ἐκ μὲν
[4, 6]	βιβλία ἐκέκτητο αὐτοῦ. ἀλλὰ καὶ	τὸν	Πύρρωνα κατά τινας ἐζηλώκει καὶ
[4, 5]	καὶ συμπαθῶς γράψαι. Καὶ προεφέρετο	τὸν	στίχον τὸν ἐκ τοῦ Βελλεροφόντου
[4, 7]	εἰς ψυχήν. Διέβαλλε δὲ καὶ	τὸν	Σωκράτην, λέγων ὡς εἰ μὲν
[4, 7]	τὸν πλοῦτον νεῦρα πραγμάτων. Πρὸς	τὸν	τὰ χωρία κατεδηδοκότα, Τὸν μὲν
[4, 7]	τῷ ἀγκῶνι ἀπομυσσόμενος διεδήλου δὲ	τὸν	ταριχέμπορον γένος Βορυσθενίτης, ἔχων οὐ
[4, 6]	ἀπιέναι ὁπότ´ ἂν βούλοιτο ἀναγνῶναι.	τόν	τε Πίνδαρον ἔφασκε δεινὸν εἶναι
[4, 2]	Πλάτωνα ὡς ἀφαιρήσει τις αὐτοῦ	τὸν	τράχηλον, παρὼν οὗτος καὶ δείξας
[4, 6]	ἐριστικώτερον. παρέβαλε δὲ Κράντορι τοῦτον	τὸν	τρό– πον. τέταρτος ἀδελφὸς ἦν
[4, 4]	Ἀνταγόρας εἰς ἄμφω τοῦτον ἐποίησε	τὸν	τρόπον· Μνήματι τῷδε Κράτητα θεουδέα
[4, 6]	ἄλλα φησίν, ἀτὰρ δὴ τοῦτον	τὸν	τρόπον· ὣς εἰπὼν ὄχλοιο περίστασιν
[4, 6]	καὶ πρῶτος τὸν λόγον ἐκίνησε	τὸν	ὑπὸ Πλάτωνος παραδεδομένον καὶ ἐποίησε
[4, 2]	φασὶ διπλασίως αὐτὸν τιμῆσαι. Καὶ	τὸν	Φίλιππον δὲ λέγειν ὕστερον ὡς
[4, 3]	Μολοττικός, καὶ ἔνθα ἦν κατὰ	τὸν	Φρύνιχον Οὐ γλύξις οὐδ' ὑπόχυτος,
[4, 6]	καταφερής· ὅθεν οἱ περὶ Ἀρίστωνα	τὸν	Χῖον στωικοὶ ἐπεκάλουν αὐτῷ, φθορέα
[4, 1]	~ΣΠΕΥΣΙΠΠΟΣ. Τὰ μὲν περὶ Πλάτωνος	τοσαῦτα	ἦν ἐς τὸ δυνατὸν ἡμῖν
[4, 6]	ἡμῶν Ἀρκεσίλαε, τί μοι, τί	τοσοῦτον	ἄκρητον ἀφειδῶς ἔσπασας, ὥστε φρενῶν
[4, 9]	ἀσχολίᾳ τῇ περὶ τοὺς λόγους.	Τοσοῦτον	δ' ἴσχυσεν ἐν φιλοσοφίᾳ ὥστε
[4, 3]	τῆς γυναικός, ὡς μειρακίοις συνόντα.	Τοσοῦτον	δὲ ἐπιτεῖναι τὸ ἦθος ἀρξάμενον
[4, 7]	τῇ δὲ φρονήσει γηράσκοντας ἀκμάζειν.	Τοσοῦτον	διαφέρειν τὴν φρόνησιν τῶν ἄλλων
[4, 6]	καὶ παρακόψαντα ἀναλαβὼν οἴκοι ἐς	τοσοῦτον	ἐθεράπευσεν, ἐς ὅσον ἀποκαταστῆσαι. Κράτητος
[4, 10]	τὸν ἄνδρα. ὁ δὲ ἐς	τοσοῦτον	ἤλασεν ἐπιμελείας, ὥστε ὑπὲρ τὰ
[4, 9]	ἐπιεικῶς αὐτοῖς ἀντέλεγε καὶ εὐημέρει	τοσοῦτον,	ὥστε ἐκεῖνο ἐπιλέγειν· Εἰ μὴ
[4, 7]	καὶ οὐδεὶς αὐτοῦ μαθητὴς ἐπιγράφεται,	τοσούτων	αὐτῷ σχολασάντων· καίτοι τινὰς εἰς
[4, 6]	ὄλισθες ἑῶν; οἰκτείρω ς´ οὐ	τόσσον	ἐπεὶ θάνες, ἀλλ´ ὅτι Μούσας
[4, 7]	τὰ Θεοδώρεια μετῆλθε διακούσας Θεοδώρου	τοῦ	ἀθέου κατὰ πᾶν εἶδος λόγου
[4, 6]	εἰς Σάρδεις ἀπεδήμησεν· ἔπειτα Ξάνθου	τοῦ	Ἀθηναίου μουσικοῦ· μεθ´ ὃν Θεοφράστου
[4, 2]	τὸ οἰκίδιον. Τὸν δὲ ἕνεκα	τοῦ	ἀνθρωπίνου εἰσδέξασθαι, καὶ ἑνὸς ὄντος
[4, 6]	τοὺς φίλους εἰς τὴν Ἁλκυονέως	τοῦ	Ἀντιγόνου υἱοῦ ἡμέραν, εἰς ἣν
[4, 2]	πλούτου αʹ Ἀρκὰς αʹ Περὶ	τοῦ	ἀορίστου αʹ Περὶ τοῦ παιδίου
[4, 8]	τῷ κατασκευασθέντι κήπῳ ὑπὸ Ἀττάλου	τοῦ	βασιλέως, καὶ Λακύδειον ἀπ’ αὐτοῦ
[4, 5]	προεφέρετο τὸν στίχον τὸν ἐκ	τοῦ	Βελλεροφόντου Οἴμοι· τί δ' οἴμοι;
[4, 9]	προειρημένας αἰτίας. Οὗτός ποτε Μέντορος	τοῦ	Βιθυνοῦ μαθητοῦ ὄντος καὶ παρ'
[4, 6]	ὁ Λάχητος καὶ Πυθοκλῆς ὁ	τοῦ	Βουσέλου· οὓς καταλαβὼν ὑπ´ ἀνεξικακίας
[4, 6]	ὤν. Διήκουσε δὲ καὶ Ἱππονίκου	τοῦ	γεωμέτρου· ὃν καὶ ἔσκωψε τὰ
[4, 2]	Περὶ εὐδαιμονίας αʹ βʹ Περὶ	τοῦ	γράφειν αʹ Περὶ μνήμης αʹ
[4, 7]	συγγραφὴν ἐπὶ τοῦ προσώπου, τῆς	τοῦ	δεσπότου πικρίας σύμβολον· μήτηρ δὲ
[4, 2]	Περὶ τοῦ ὠφελίμου αʹ Περὶ	τοῦ	ἐλευθέρου αʹ Περὶ θανάτου αʹ
[4, 2]	βʹ Περὶ ἐπιεικείας αʹ Περὶ	τοῦ	ἐναντίου αʹ βʹ Περὶ εὐδαιμονίας
[4, 2]	αʹ Περὶ ἀνδρείας αʹ Περὶ	τοῦ	ἑνὸς αʹ Περὶ ἰδεῶν αʹ
[4, 6]	ἠρώτησεν εἰ οὐδὲ τὸ δεκαδάκτυλον	τοῦ	ἑξαδακτύλου. Ἥμονος δέ τινος Χίου
[4, 3]	ἀσυμπαθέστατος ἦν. Νικοστράτου γοῦν ποτε	τοῦ	ἐπικαλουμένου Κλυταιμνήστρα ἀναγινώσκοντός τι τοῦ
[4, 6]	δὴ κατ´ ἀρχὰς μὲν Αὐτολύκου	τοῦ	μαθηματικοῦ πολίτου τυγχάνοντος, πρὶν ἀπαίρειν
[4, 9]	ὡς ἂν εἴποι τις, αἰνιττομένου	τοῦ	μεθ' ἥλιον καλλίστου τῶν ἄστρων.
[4, 3]	μικρὰ καλύβια ποιησάμενοι κατῴκουν πλησίον	τοῦ	μουσείου καὶ τῆς ἐξέδρας. Ἐῴκει
[4, 6]	πλέον ἐρασθῆναι λέγεται, καὶ Κλεοχάρους	τοῦ	Μυρλεανοῦ· ἐφ´ ᾧ καὶ πρὸς
[4, 6]	παρῇ. ἔστι δὲ ταῦτα ἐκ	τοῦ	Οἰνομάου τοῦ Σοφοκλέους. Πρὸς Ἀλεξίνειόν
[4, 2]	παραδοτὴ ἡ ἀρετὴ αʹ Περὶ	τοῦ	ὄντος αʹ Περὶ εἱμαρμένης αʹ
[4, 2]	Περὶ τοῦ ἀορίστου αʹ Περὶ	τοῦ	παιδίου αʹ Περὶ ἐγκρατείας αʹ
[4, 7]	σοφιστεύοντος· μεθ' ὃν Θεοφράστου διήκουσε	τοῦ	περιπατητικοῦ. Ἦν δὲ καὶ θεατρικὸς
[4, 6]	ἀποκαλοῦντες. καὶ γὰρ καὶ Δημητρίου	τοῦ	πλεύσαντος εἰς Κυρήνην ἐπὶ πλέον
[4, 3]	τοῦ ἐπικαλουμένου Κλυταιμνήστρα ἀναγινώσκοντός τι	τοῦ	ποιητοῦ αὐτῷ τε καὶ Κράτητι,
[4, 5]	πεπόνθαμεν. Λέγεται δὲ καὶ Ἀνταγόρα	τοῦ	ποιητοῦ ὡς Κράντορος εἰς Ἔρωτα
[4, 6]	τῇ διατριβῇ αὐτοῦ ἀλλ´ Ἱερωνύμου	τοῦ	προειρημένου, αὐτὸς ἀπαγαγὼν συνέστησε τῷ
[4, 7]	οὐ πρόσωπον, ἀλλὰ συγγραφὴν ἐπὶ	τοῦ	προσώπου, τῆς τοῦ δεσπότου πικρίας
[4, 6]	δὲ ταῦτα ἐκ τοῦ Οἰνομάου	τοῦ	Σοφοκλέους. Πρὸς Ἀλεξίνειόν τινα διαλεκτικὸν
[4, 8]	ἐσχηκέναι· ἐπειδὰν γάρ τι προέλοι	τοῦ	ταμείου, σφραγισάμενος πάλιν εἴσω τὸν
[4, 6]	ἐχορήγει αὐτῷ πολλὰ Εὐμένης ὁ	τοῦ	Φιλεταίρου· διὸ καὶ τούτῳ μόνῳ
[4, 4]	τινες ἢ λείψανα τῶν ἐκ	τοῦ	χρυσοῦ γένους. Καὶ γὰρ ἤστην
[4, 2]	αʹ Περὶ μνήμης αʹ Περὶ	τοῦ	ψεύδους αʹ Καλλικλῆς αʹ Περὶ
[4, 2]	αʹ Περὶ ἐγκρατείας αʹ Περὶ	τοῦ	ὠφελίμου αʹ Περὶ τοῦ ἐλευθέρου
[4, 6]	συγκαταθήσεται τούτοις ὁ δεῖνα, εἰπὼν	τοὔνομα·	ὃ καὶ πολλοὶ τῶν μαθητῶν
[4, 10]	περιπατητικῇ καὶ Στωικῇ. Καθόλου δὲ	τοὺς	Ἀκαδημαϊκοὺς ὁ Τίμων οὕτω διασύρει·
[4, 10]	Ἀκαδημαϊκῶν πλατυρημοσύνης ἀναλίστου. Ἡμεῖς δὲ	τοὺς	Ἀκαδημαϊκοὺς τοὺς ἀπὸ Πλάτωνος διεληλυθότες
[4, 9]	ἀμείψασθαι· φάναι γάρ, Μέτρον ἔχεις	τοὺς	ἀκούοντας. Δεινῶς τ' ἦν ἐπιπληκτικὸς
[4, 6]	ἀγαθὸς σφόδρα καὶ ἐλπίδων ὑποπιμπλὰς	τοὺς	ἀκούοντας. ἔν τε τῷ βίῳ
[4, 3]	οὕτως ἐγένετο φιλόπονος ὡς ὑπερβάλλεσθαι	τοὺς	ἄλλους καὶ αὐτὸν διαδέξασθαι τὴν
[4, 7]	ἔλεγεν ὡς νέος μὲν ὢν	τοὺς	ἄνδρας ἀπάγοι τῶν γυναικῶν, νεανίσκος
[4, 2]	ἱδρυμένον Ἑρμῆν, ἔνθαπερ τιθέναι καὶ	τοὺς	ἀνθινοὺς εἰώθει. Λόγος δὲ αὐτὸν
[4, 7]	κακόν. Κατεγίνωσκε δὲ καὶ τῶν	τοὺς	ἀνθρώπους κατακαόντων μὲν ὡς ἀναισθήτους,
[4, 10]	ἀναλίστου. Ἡμεῖς δὲ τοὺς Ἀκαδημαϊκοὺς	τοὺς	ἀπὸ Πλάτωνος διεληλυθότες ἔλθωμεν ἐπὶ
[4, 10]	ἀπὸ Πλάτωνος διεληλυθότες ἔλθωμεν ἐπὶ	τοὺς	ἀπὸ Πλάτωνος περιπατητικούς, ὧν ἦρξεν
[4, 6]	ἑταίραις συνῴκει φανερῶς καὶ πρὸς	τοὺς	διασύροντας προεφέρετο τὰς Ἀριστίππου χρείας.
[4, 7]	καὶ κριθὰς πιπράσκω; Ἔλεγε δὲ	τοὺς	ἐν ᾅδου μᾶλλον ἂν κολάζεσθαι
[4, 2]	μάτην αὐτοῖς Ξενοκράτης συνεληλύθοι· καὶ	τοὺς	ἑτοίμους εἶναι ζημιοῦν αὐτόν. Μαθόντας
[4, 2]	μέλλοι ἐς ἄστυ ἀνιέναι, φασὶ	τοὺς	θορυβώδεις πάντας καὶ προυνίκους ὑποστέλλειν
[4, 2]	ὑπὸ ἱέρακος καὶ εἰσπηδήσαντος εἰς	τοὺς	κόλπους αὐτοῦ, καταψήσας μεθῆκεν, εἰπὼν
[4, 6]	Μυρλεανοῦ· ἐφ´ ᾧ καὶ πρὸς	τοὺς	κωμάσαντας εἰπεῖν αὐτὸς μὲν θέλειν
[4, 2]	ζʹ ηʹ Λύσις τῶν περὶ	τοὺς	λόγους ιʹ Φυσικῆς ἀκροάσεως αʹ
[4, 9]	ἔτρεφεν ὄνυχας ἀσχολίᾳ τῇ περὶ	τοὺς	λόγους. Τοσοῦτον δ' ἴσχυσεν ἐν
[4, 2]	δὲ Λαΐδα φασὶ παρακατακλῖναι αὐτῷ	τοὺς	μαθητάς· τὸν δὲ οὕτως εἶναι
[4, 2]	φροντιστέον εἴη τῆς πόλεως αὐτοῖς	(τοὺς	μὲν γὰρ ᾔδει δωροδοκήσαντας ὁ
[4, 2]	πεμφθῆναι πρεσβευτὴν πρὸς Φίλιππον· καὶ	τοὺς	μὲν δώροις μαλθασσομένους καὶ εἰς
[4, 7]	ἀλλ' ἡ οὐσία τοῦτον. Ἔλεγε	τοὺς	μικρολόγους τῶν μὲν ὑπαρχόντων ὡς
[4, 7]	φαντασίαν ἐπιτεχνώμενος. Ἐν γοῦν Ῥόδῳ	τοὺς	ναύτας ἔπεισε σχολαστικὰς ἐσθῆτας ἀναλαβεῖν
[4, 6]	Ἀρίστιππος; ἐπὶ τὰ δεῖπνα πρὸς	τοὺς	ὁμοιοτρόπους μέν, πλὴν ἀλλ´ ἀπήντα.
[4, 1]	Καὶ Πλάτων μὲν ἀτελεῖς φόρων	τοὺς	παρ' αὐτὸν φοιτῶντας ἐποίει· σὺ
[4, 6]	τι διηγήσασθαι τὸ Φιλοξένῳ πρὸς	τοὺς	πλινθιακοὺς πραχθὲν εἶπεν· ἐκεῖνος γὰρ
[4, 2]	προσίετο διὰ τοῦτο. Ὅθεν ἐλθόντας	τοὺς	πρέσβεις εἰς τὰς Ἀθήνας φάσκειν
[4, 2]	ἄπρακτον ἀναστῆναι. Λέγειν τε πρὸς	τοὺς	πυνθανομένους ὡς οὐκ ἀπ' ἀνδρός,
[4, 9]	ἴσχυσεν ἐν φιλοσοφίᾳ ὥστε καὶ	τοὺς	ῥήτορας ἀπολύσαντας ἐκ τῶν σχολῶν
[4, 5]	τινος ποιητοῦ σκίφης μεστοὺς εἶναι	τοὺς	στίχους· καὶ τὰς Θεοφράστου θέσεις
[4, 6]	Ἱερώνυμον τὸν Περιπατητικόν, ὁπότε συνάγοι	τοὺς	φίλους εἰς τὴν Ἁλκυονέως τοῦ
[4, 7]	ἄνδρα, κἂν θρασύσπλαγχνός τις ᾖ.	Τοὺς	φίλους ὁποῖοι ἂν ὦσι συντηρεῖν,
[4, 7]	ὄντως. Κεἰ μὲν τὸ δόγμα	τοῦτ'	ἔχων ἔμιμνεν, ἦν ἂν εἰκὸς
[4, 6]	ὃν καὶ Σιμωνίδης ἐποίησεν ἐπίγραμμα	τουτί·	Ἀρτέμιδος τόδ´ ἄγαλμα, διηκόσιαι δ´
[4, 2]	στίχοι μύριοι> αʹ βψμʹ Μετὰ	τοῦτο	βιβλία ιεʹ καὶ ἄλλα βιβλία
[4, 3]	μᾶλλον Πολέμωνα, τὸ σῶμα δέ·	τοῦτο	γὰρ αὐτὸς βαίνων ἐς ἄστρα
[4, 7]	καὶ ἀθεώτερον προεφέρετο τοῖς ὁμιλοῦσι,	τοῦτο	Θεοδώρειον ἀπολαύσας. Καὶ ὕστερόν ποτε
[4, 6]	αὐτὸ λέγειν εἶπεν, ἀλλ´ αὐτὸ	τοῦτο	μάλιστα φιλοσοφίας ἴδιον, τὸ καιρὸν
[4, 2]	ὁ Φίλιππος αὐτὸν προσίετο διὰ	τοῦτο.	Ὅθεν ἐλθόντας τοὺς πρέσβεις εἰς
[4, 8]	ἐνίει εἰς τὴν στοάν· καὶ	τοῦτο	ποιοῦντα οὐδεπώποτε ἐφωράθη. Ὁ γοῦν
[4, 7]	Ἦν τε πολυτελής· καὶ διὰ	τοῦτο	πόλιν ἐκ πόλεως ἤμειβεν, ἐνίοτε
[4, 8]	βασταχθείη τῶν ἀποκειμένων, μαθόντα δὴ	τοῦτο	τὰ θεραπόντια ἀπεσφράγιζε καὶ ὅσα
[4, 2]	οὐκ ἔχεις φιλοσοφίας. Οἱ δὲ	τοῦτό	φασιν εἰπεῖν, Παρ' ἐμοὶ γὰρ
[4, 2]	ἐλευθερίαν, Ἀθηναίοις δὲ τὸ μετοίκιον.	Τοῦτό	φησι Μυρωνιανὸς ὁ Ἀμαστριανὸς ἐν
[4, 6]	Φήμ´ ἐγώ, καί, Οὐ συγκαταθήσεται	τούτοις	ὁ δεῖνα, εἰπὼν τοὔνομα· ὃ
[4, 6]	νεανίσκον, οὐ λήψεταί τις, ἔφη,	τοῦτον	ἀστραγάλῳ; πρὸς δὲ τὸν αἰτίαν
[4, 1]	ὑπομνημάτων. Στίχοι Μκβʹ δοεʹ Πρὸς	τοῦτον	γράφει καὶ Τιμωνίδης τὰς ἱστορίας,
[4, 7]	οὐσίαν κέκτηται, ἀλλ' ἡ οὐσία	τοῦτον.	Ἔλεγε τοὺς μικρολόγους τῶν μὲν
[4, 4]	ἐκοινωνείτην. ὅθεν Ἀνταγόρας εἰς ἄμφω	τοῦτον	ἐποίησε τὸν τρόπον· Μνήματι τῷδε
[4, 7]	γήμαι ἀναφέρεται γὰρ καὶ εἰς	τοῦτον	ἔφη, Ἐὰν μὲν γήμῃς αἰσχράν,
[4, 6]	ὡς οὐδείς. Ἔστι καὶ εἰς	τοῦτον	ἡμῶν Ἀρκεσίλαε, τί μοι, τί
[4, 9]	κατέλιπεν οὐδέν. Ἔστι καὶ εἰς	τοῦτον	ἡμῶν τῷ λογαοιδικῷ μέτρῳ καὶ
[4, 6]	χάσκοντος εἰς τὸ στόμα ἐμπτῆναι.	τοῦτον	καὶ παρακόψαντα ἀναλαβὼν οἴκοι ἐς
[4, 2]	ὀγδοηκοστόν. Φαμὲν δὲ καὶ εἰς	τοῦτον	οὑτωσί· Χαλκῇ προσκόψας λεκάνῃ ποτὲ
[4, 9]	ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ αὐδήν·	τοῦτον	σχολῆς τῆσδ' ἐκκεκηρῦχθαι λέγω· καὶ
[4, 6]	κρίσεως ἐριστικώτερον. παρέβαλε δὲ Κράντορι	τοῦτον	τὸν τρό– πον. τέταρτος ἀδελφὸς
[4, 6]	τ´ ἄλλα φησίν, ἀτὰρ δὴ	τοῦτον	τὸν τρόπον· ὣς εἰπὼν ὄχλοιο
[4, 8]	εὔχαρις δ’ ἄλλως καὶ εὐόμιλος.	Τοῦτόν	φασι καὶ περὶ οἰκονομίαν γλυκύτατα
[4, 6]	θέλειν ἀνοῖξαι, ἐκεῖνον δὲ διακωλύειν.	τούτου	δὲ ἤρων καὶ Δημοχάρης ὁ
[4, 1]	ἔφη, Τί δέ σοι δεῖ	τούτου;	ἐγὼ γάρ σοι δέκα ταλάντων
[4, 4]	οὗ λέξομεν διήκουσε γὰρ καὶ	τούτου-	καὶ Βίωνα τὸν Βορυσθενίτην ὕστερον
[4, 9]	Κεκόμικα, Οὐκοῦν, εἰπεῖν, σὺ ἀναγίνωσκε.	Τούτου	πολλοὶ μὲν καὶ ἄλλοι γεγόνασι
[4, 6]	δμωΐδ´ ἐθέλεις εἴτ´ ἄλοχον. ἐκ	τούτου	συνήστην ἀλλήλοιν· ἵνα καὶ τὸν
[4, 2]	ἄν γε, ἔφη, τὶς πρότερον	τούτου.	Φασὶ καὶ Ἀντιπάτρου ποτὲ ἐλθόντος
[4, 6]	γὰρ τὰ αὑτοῦ κακῶς ᾄδοντας	τούτους	καταλαβὼν αὐτὸς τὰς πλίνθους αὐτῶν
[4, 2]	ὥστε μὴ ἐξὸν ἀνώμοτον μαρτυρεῖν,	τούτῳ	μόνῳ συνεχώρουν Ἀθηναῖοι. Καὶ δὴ
[4, 6]	ὁ τοῦ Φιλεταίρου· διὸ καὶ	τούτῳ	μόνῳ τῶν ἄλλων βασιλέων προσεφώνει.
[4, 2]	Φιλίππῳ λαλεῖν· τὸν δὲ μηδέτερον	τούτων	ποιεῖν. Οὔτε γὰρ ὁ Φίλιππος
[4, 4]	εἶναι παρὰ Κράντορι, ὁμονόως συμβιούντων	τούτων	τε καὶ Ἀρκεσιλάου. Τὴν δὲ
[4, 3]	Σοφοκλέα, τὸν δὲ Σοφοκλέα Ὅμηρον	τραγικόν.	Ἐτελεύτησε δὲ γηραιὸς ἤδη ὑπὸ
[4, 5]	λέγων ἐργῶδες ἐν τῷ κυρίῳ	τραγικῶς	ἅμα καὶ συμπαθῶς γράψαι. Καὶ
[4, 6]	δραχμαὶ ταὶ Πάριαι, τῶν ἐπίσημα	τράγος.	ἀσκητὸς δ´ ἐποίησεν Ἀθηναίης παλάμῃσιν
[4, 2]	αὐτῷ ἀποκρινεῖσθαι· μηδὲ γὰρ τὴν	τραγῳδίαν	ὑπὸ τῆς κωμῳδίας σκωπτομένην ἀποκρίσεως
[4, 7]	μέμνηται καὶ Πολέμων· ἔνατος ποιητὴς	τραγῳδίας	τῶν Ταρσικῶν λεγομένων· δέκατος ἀγαλματοποιὸς
[4, 5]	Ἦν δὲ καὶ δεινὸς ὀνοματοποιῆσαι.	Τραγῳδὸν	γοῦν ἀπελέκητον εἶπεν ἔχειν φωνὴν
[4, 4]	ἀρχαίας κωμῳδίας ποιητής, δεύτερος ῥήτωρ	Τραλλιανὸς	Ἰσοκράτειος, τρίτος ταφρωρύχος Ἀλεξάνδρῳ συνών,
[4, 7]	ἐσχάρης ὕπερ βωμῶν τε καὶ	τραπέζης	κνίσῃ, λίπει, θυήμασιν θεῶν ἔδαισε
[4, 6]	ὑπολαβὼν ἔφη· γύναι, τί μοι	τραχεῖα	κοὐκ εἰθισμένως λαλεῖς; στωμύλου δὲ
[4, 7]	ἀλλὰ καὶ γραῒ δῶκεν εὐμαρῶς	τράχηλον	εἰς ἐπῳδὴν καὶ σκυτίσιν βραχίονας
[4, 2]	ὡς ἀφαιρήσει τις αὐτοῦ τὸν	τράχηλον,	παρὼν οὗτος καὶ δείξας τὸν
[4, 6]	κύλικι. Γεγόνασι δὲ καὶ ἄλλοι	τρεῖς	Ἀρκεσίλαοι· ποιητὴς ἀρχαίας κωμῳδίας, ἄλλος
[4, 6]	οὔτε γύναιον εἰσηγάγετο οὔτ´ ἐπαιδοποιήσατο.	τρεῖς	τε διαθήκας ποιησάμενος ἔθετο τὴν
[4, 5]	κατέλιπεν ὑπομνήματα εἰς μυριάδας στίχων	τρεῖς,	ὧν τινά τινες Ἀρκεσιλάῳ προσάπτουσι.
[4, 2]	εἰπὼν ἐκείνῳ πλειόνων δεῖν πλείονας	τρέφοντι.	Ἀλλὰ καὶ τὸ> ὑπ' Ἀντιπάτρου
[4, 8]	τετάρτῳ ἔτει τῆς τετάρτης καὶ	τριακοστῆς	καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος, τῆς σχολῆς
[4, 7]	ἐπανείλετο τὴν κυνικὴν ἀγωγήν, λαβὼν	τρίβωνα	καὶ πήραν. Καὶ τί γὰρ
[4, 4]	τῶν κρουμάτων αὐτοῦ μήτ' ἐπὶ	τριήρους	μήτ' ἐπὶ κρήνης ἀκηκοέναι, καθάπερ
[4, 10]	συγγραμμάτων ἐφώτισεν. ἀνὴρ ἐν ταῖς	τρισὶν	αἱρέσεσι διατρίψας, ἔν τε τῇ
[4, 2]	γοῦν συχνὸν ἀργύριον ἀποστείλαντος αὐτῷ,	τρισχιλίας	Ἀττικὰς ἀφελὼν τὸ λοιπὸν ἀπέπεμψεν
[4, 6]	τινας τῶν φίλων, τὴν δὲ	τρίτην	ἀπέστειλεν εἰς οἶκον πρὸς Θαυμασίαν
[4, 7]	Δεύτερος Συρακούσιος, τέχνας ῥητορικὰς γεγραφώς·	τρίτος	αὐτὸς οὗτος· τέταρτος Δημοκρίτειος καὶ
[4, 4]	ποιητής, δεύτερος ῥήτωρ Τραλλιανὸς Ἰσοκράτειος,	τρίτος	ταφρωρύχος Ἀλεξάνδρῳ συνών, τέταρτος ὁ
[4, 4]	Ὀλυμπιάδος> καθά φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν	τρίτῳ	Χρονικῶν, ἀπέλιπε βιβλία τὰ μὲν
[4, 6]	Σκύθου, ὡς Ἀπολλόδωρος ἐν τῷ	τρίτῳ	Χρονικῶν, Πιταναῖος τῆς Αἰολίδος. οὗτός
[4, 3]	ἐν Ἀκαδημείᾳ πρὸς κίονί τινι	τριώβολον	εὑρέθη προσπεπλασμένον αὐτοῦ διὰ τὴν)
[4, 1]	ὡς Ἀριστοτέλης αὐτοῦ τὰ βιβλία	τριῶν	ταλάντων ὠνήσατο. Γέγονε Σπεύσιππος καὶ
[4, 6]	παρέβαλε δὲ Κράντορι τοῦτον τὸν	τρό–	πον. τέταρτος ἀδελφὸς ἦν ὧν
[4, 8]	ἔπειτα τὸν δακτύλιον τὸν αὐτὸν	τρόπον	διὰ τῆς ὀπῆς ἐνίει εἰς
[4, 4]	εἰς ἄμφω τοῦτον ἐποίησε τὸν	τρόπον·	Μνήματι τῷδε Κράτητα θεουδέα καὶ
[4, 6]	φησίν, ἀτὰρ δὴ τοῦτον τὸν	τρόπον·	ὣς εἰπὼν ὄχλοιο περίστασιν εἰσκατέδυνεν.
[4, 3]	ἐν τῷ τετάρτῳ Περὶ παλαιᾶς	τρυφῆς.	Ἀεὶ γοῦν ἐμέμνητο ὁ Πολέμων
[4, 6]	μὲν Αὐτολύκου τοῦ μαθηματικοῦ πολίτου	τυγχάνοντος,	πρὶν ἀπαίρειν εἰς Ἀθήνας, μεθ´
[4, 7]	Οὐχ οἷόν τε, εἶπεν, ἁπαλὸν	τυρὸν	ἀγκίστρῳ ἐπισπᾶσθαι. Ἐρωτηθείς ποτε τίς
[4, 7]	δὲ καὶ πότιμος καὶ ἀπολαῦσαι	τύφου	δυνάμενος. Πλεῖστά τε καταλέλοιπεν ὑπομνήματα,
[4, 6]	Ἀρκάδα Εὐμένει συστήσας πολλῆς ἐποίησε	τυχεῖν	τῆς ἀξίας. ἐλευθέριός τε ὢν
[4, 7]	ὁ πατὴρ μὲν ἦν ἀπελεύθερος,	τῷ	ἀγκῶνι ἀπομυσσόμενος διεδήλου δὲ τὸν
[4, 6]	τέλει γινόμενος ἅπαντα κατέλιπε Πυλάδῃ	τῷ	ἀδελφῷ τὰ αὑτοῦ, ἀνθ´ ὧν
[4, 6]	ὑποπιμπλὰς τοὺς ἀκούοντας. ἔν τε	τῷ	βίῳ κοινωνικώτατος ἐγένετο καὶ εὐεργετῆσαι
[4, 7]	καὶ θεατρικὸς καὶ πολὺς ἐν	τῷ	γελοίῳ διαφορῆσαι, φορτικοῖς ὀνόμασι κατὰ
[4, 2]	Ἀριστοτέλει, Τῷ μὲν μύωπος δεῖ,	τῷ	δὲ χαλινοῦ· καὶ Ἐφ' οἷον
[4, 2]	πεζογράφοι δὲ ἐπιτιθέμενοι ποιητικῇ πταίουσι·	τῷ	δῆλον τὸ μὲν φύσεως εἶναι,
[4, 6]	ἀνειληφόσι. φυσικῶς δέ πως ἐν	τῷ	διαλέγεσθαι ἐχρῆτο τῷ Φήμ´ ἐγώ,
[4, 8]	Λακύδης ἐσχόλαζεν ἐν Ἀκαδημείᾳ ἐν	τῷ	κατασκευασθέντι κήπῳ ὑπὸ Ἀττάλου τοῦ
[4, 3]	καὶ ἐκπεπατηκὼς ἦν διατρίβων ἐν	τῷ	κήπῳ, παρ' ὃν οἱ μαθηταὶ
[4, 7]	ἦν ἰσχυρῶς καὶ πολὺς ἐγκείμενος	τῷ	Κοινὰ τὰ φίλων. Παρ' ὃ
[4, 5]	καὶ Εὐριπίδην, λέγων ἐργῶδες ἐν	τῷ	κυρίῳ τραγικῶς ἅμα καὶ συμπαθῶς
[4, 9]	Ἔστι καὶ εἰς τοῦτον ἡμῶν	τῷ	λογαοιδικῷ μέτρῳ καὶ Ἀρχεβουλείῳ· Τί
[4, 1]	μικρόν. Πλούταρχος δέ φησιν ἐν	τῷ	Λυσάνδρου βίῳ καὶ Σύλλα φθειρσὶν
[4, 2]	τὸν Πλάτωνα συγκρίνοντα αὐτὸν Ἀριστοτέλει,	Τῷ	μὲν μύωπος δεῖ, τῷ δὲ
[4, 7]	πραγματείαν περιέχοντα. Οἷον ὀνειδιζόμενος ἐπὶ	τῷ	μὴ θηρᾶσαι μειράκιον, Οὐχ οἷόν
[4, 4]	τὸν αὐλητὴν εἰπεῖν, σεμνυνόμενον ἐπὶ	τῷ	μηδένα τῶν κρουμάτων αὐτοῦ μήτ'
[4, 5]	τίνι θηραθείη ὑπὸ Πολέμωνος, εἰπεῖν	τῷ	μήτ' ὀξύτερον μήτε βαρύτερον ἀκοῦσαι
[4, 1]	Χαρίτων τ' ἀγάλματ' ἀνέθηκεν ἐν	τῷ	μουσείῳ τῷ ὑπὸ Πλάτωνος ἐν
[4, 6]	ποτε δὴ καὶ Ἀθήνησιν ἐν	τῷ	Πειραιεῖ πρὸς τὰς θέσεις λέγων
[4, 5]	Πολέμωνι, καίπερ ἐρῶντος, ὡς ἐν	τῷ	περὶ Ἀρκεσιλάου λέξομεν. Ἀλλὰ καὶ
[4, 1]	διακεχυμένος, ὥς φησι Τιμόθεος ἐν	τῷ	Περὶ βίων. Οὗτος, φησί, πρὸς
[4, 2]	ὁ συγγενὴς ἅμα καὶ πολίτης	τῷ	προειρημένῳ φιλοσόφῳ· φέρεται δὲ αὐτοῦ
[4, 6]	ἀπορίᾳ θλιβόμενον, κρύφα βαλάντιον ὑπέθηκε	τῷ	προσκεφαλαίῳ· καὶ ὃς εὑρών, Ἀρκεσιλάου,
[4, 2]	φησι Μυρωνιανὸς ὁ Ἀμαστριανὸς ἐν	τῷ	πρώτῳ τῶν Ἱστορικῶν ὁμοίων κεφαλαίων.
[4, 7]	Βίωνες δέκα· πρῶτος ὁ Φερεκύδῃ	τῷ	Συρίῳ συνακμάσας, οὗ φέρεται βιβλία
[4, 6]	οὐ γίνονται. Λοιπὸν δὲ πρὸς	τῷ	τέλει γινόμενος ἅπαντα κατέλιπε Πυλάδῃ
[4, 8]	νῦν; Ἐτελεύτησε δὲ σχολαρχεῖν ἀρξάμενος	τῷ	τετάρτῳ ἔτει τῆς τετάρτης καὶ
[4, 3]	ἐρασθῆναι αὐτοῦ φησιν Ἀρίστιππος ἐν	τῷ	τετάρτῳ Περὶ παλαιᾶς τρυφῆς. Ἀεὶ
[4, 6]	φίλος τε ἦν μάλιστα Ἱεροκλεῖ	τῷ	τὴν Μουνιχίαν ἔχοντι καὶ τὸν
[4, 5]	καὶ ἐν τῇ πατρίδι ἐπὶ	τῷ	τῆς Ἀθηνᾶς ἱερῷ σφραγισάμενος αὐτὰ
[4, 6]	(ἢ Σκύθου, ὡς Ἀπολλόδωρος ἐν	τῷ	τρίτῳ Χρονικῶν, Πιταναῖος τῆς Αἰολίδος.
[4, 1]	ἀγάλματ' ἀνέθηκεν ἐν τῷ μουσείῳ	τῷ	ὑπὸ Πλάτωνος ἐν Ἀκαδημείᾳ ἱδρυθέντι.
[4, 6]	πως ἐν τῷ διαλέγεσθαι ἐχρῆτο	τῷ	Φήμ´ ἐγώ, καί, Οὐ συγκαταθήσεται
[4, 2]	εἰς τὰς κλήσεις συνιέναι καὶ	τῷ	Φιλίππῳ λαλεῖν· τὸν δὲ μηδέτερον
[4, 6]	τοῦ προειρημένου, αὐτὸς ἀπαγαγὼν συνέστησε	τῷ	φιλοσόφῳ, παραινέσας εὐτακτεῖν. Χάριεν δ´
[4, 4]	τοῦτον ἐποίησε τὸν τρόπον· Μνήματι	τῷδε	Κράτητα θεουδέα καὶ Πολέμωνα ἔννεπε
[4, 1]	καὶ Διονύσιος πρὸς αὐτὸν γράφων	τωθαστικῶς	φησι· Καὶ ἐκ τῆς Ἀρκαδικῆς
[4, 6]	διαλεκτικὸν μὴ δυνάμενον κατ´ ἀξίαν	τῶν	Ἀλεξίνου τι διηγήσασθαι τὸ Φιλοξένῳ
[4, 7]	ἄλλων ἀρετῶν ὅσον τὴν ὅρασιν	τῶν	ἄλλων αἰσθήσεων. Μὴ δεῖν ἔφασκεν
[4, 7]	ἀκμάζειν. Τοσοῦτον διαφέρειν τὴν φρόνησιν	τῶν	ἄλλων ἀρετῶν ὅσον τὴν ὅρασιν
[4, 6]	Φιλεταίρου· διὸ καὶ τούτῳ μόνῳ	τῶν	ἄλλων βασιλέων προσεφώνει. Πολλῶν δὲ
[4, 6]	πυθόμενον διὰ τί ἐκ μὲν	τῶν	ἄλλων μεταβαίνουσιν εἰς τὴν Ἐπικούρειον,
[4, 7]	νεανίσκος δὲ γενόμενος τὰς γυναῖκας	τῶν	ἀνδρῶν. Ἐν Ῥόδῳ τὰ ῥητορικὰ
[4, 8]	ἀπ’ αὐτοῦ προσηγορεύετο. Καὶ μόνος	τῶν	ἀπ’ αἰῶνος ζῶν παρέδωκε τὴν
[4, 8]	αὐτοῦ περιαιρεθείη τι καὶ βασταχθείη	τῶν	ἀποκειμένων, μαθόντα δὴ τοῦτο τὰ
[4, 9]	αἰνιττομένου τοῦ μεθ' ἥλιον καλλίστου	τῶν	ἄστρων. Φησὶ δὲ Ἀπολλόδωρος ἐν
[4, 4]	ὥστε καὶ ζῶντε οὐ μόνον	τῶν	αὐτῶν ἤστην ἐπιτηδευμάτων, ἀλλὰ καὶ
[4, 1]	ἱδρυθέντι. Καὶ ἔμεινε μὲν ἐπὶ	τῶν	αὐτῶν Πλάτωνι δογμάτων. Οὐ μὴν
[4, 6]	δὲ Ἀθήνησιν αὗται παρά τισι	τῶν	γνωρίμων καὶ ἐν Ἐρετρίᾳ παρ´
[4, 7]	μὲν ὢν τοὺς ἄνδρας ἀπάγοι	τῶν	γυναικῶν, νεανίσκος δὲ γενόμενος τὰς
[4, 7]	πλέων μετὰ πονηρῶν λῃσταῖς περιέπεσε·	τῶν	δέ, Ἀπολώλαμεν, εἰπόντων, ἐὰν γνωσθῶμεν,
[4, 9]	καί φησι, Δότε οὖν κἀμοί·	τῶν	δὲ εἰπόντων, Τί; Οἰνόμελι, εἶπεν.
[4, 6]	τῶν μὲν ὁμομητρίων πρεσβύτερον Πυλάδην,	τῶν	δὲ ὁμοπατρίων Μοιρέαν, ὃς ἦν
[4, 4]	ἦν Ἀντιγένους Ἀθηναῖος> Θριάσιος δὲ	τῶν	δήμων, ἀκροατὴς ἅμα καὶ ἐρώμενος
[4, 3]	Φιλοστράτου μὲν ἦν υἱός, Ἀθηναῖος	τῶν	δήμων Οἴηθεν. Νέος δ' ὢν
[4, 4]	εἶεν θεοί τινες ἢ λείψανα	τῶν	ἐκ τοῦ χρυσοῦ γένους. Καὶ
[4, 6]	οὕτω πεφιλοτιμημένον. ἀξιοπιστότατος δ´ εἶ	τῶν	ἐνθάδε σύ μοι τηρῶν αὐτὰς
[4, 3]	ἀργύριον πρὸς τὰς ἑτοίμους λύσεις	τῶν	ἐπιθυμιῶν· ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς
[4, 6]	εἰς τὴν Ἐπικούρειον, ἐκ δὲ	τῶν	Ἐπικουρείων οὐδέποτε, ἔφη, ἐκ μὲν
[4, 6]	ὁ μισθὸς δραχμαὶ ταὶ Πάριαι,	τῶν	ἐπίσημα τράγος. ἀσκητὸς δ´ ἐποίησεν
[4, 6]	καὶ τῆς διαλεκτικῆς εἴχετο καὶ	τῶν	Ἐρετρικῶν ἥπτετο λόγων, ὅθεν καὶ
[4, 7]	μισθοῦ τὸ θεῖον εἶναι, ὡς	τῶν	θεῶν ὄντων ὅταν Βίων θέλῃ
[4, 2]	ὁ Ἀμαστριανὸς ἐν τῷ πρώτῳ	τῶν	Ἱστορικῶν ὁμοίων κεφαλαίων. Διεδέξατο δὲ
[4, 4]	εἰπεῖν, σεμνυνόμενον ἐπὶ τῷ μηδένα	τῶν	κρουμάτων αὐτοῦ μήτ' ἐπὶ τριήρους
[4, 6]	τὸ προκείμενον ἀνενεγκεῖν τὴν περίοδον	τῶν	λόγων καὶ ἅπαντι συναρμόσασθαι καιρῷ.
[4, 6]	τὰς ἀποφάσεις διὰ τὰς ἐναντιότητας	τῶν	λόγων. πρῶτος δὲ καὶ εἰς
[4, 6]	εἰπὼν τοὔνομα· ὃ καὶ πολλοὶ	τῶν	μαθητῶν ἐζήλουν καὶ τὴν ῥητορείαν
[4, 1]	δ' αὐτὸν Σπεύσιππος Εὐρυμέδοντος Ἀθηναῖος,	τῶν	μὲν δήμων Μυρρινούσιος, υἱὸς δὲ
[4, 6]	ὁμοπατρίους, δύο δὲ ὁμομητρίους· καὶ	τῶν	μὲν ὁμομητρίων πρεσβύτερον Πυλάδην, τῶν
[4, 7]	οὐσία τοῦτον. Ἔλεγε τοὺς μικρολόγους	τῶν	μὲν ὑπαρχόντων ὡς ἰδίων ἐπιμελεῖσθαι,
[4, 6]	Χῖον στωικοὶ ἐπεκάλουν αὐτῷ, φθορέα	τῶν	νέων καὶ κιναιδολόγον καὶ θρασὺν
[4, 7]	τὸ θεῖον. Ἀπορίᾳ δὲ καὶ	τῶν	νοσοκομούντων δεινῶς διετίθετο, ἕως Ἀντίγονος
[4, 6]	καὶ ἐν τῇ λαλιᾷ διαστατικὸς	τῶν	ὀνομάτων, ἐπικόπτης θ´ ἱκανῶς καὶ
[4, 5]	τὸν πρῶτον ἀειγενέων, Ἔρος, εἴπω,	τῶν	ὅσσους Ἔρεβός τε πάλαι βασίλειά
[4, 2]	αʹ Περὶ φιλοσοφίας αʹ Περὶ	τῶν	Παρμενίδου αʹ Ἀρχέδημος ἢ περὶ
[4, 2]	θεωρία αʹ Περὶ διαστημάτων αʹ	Τῶν	περὶ ἀστρολογίαν Στοιχεῖα πρὸς Ἀλέξανδρον
[4, 2]	τὴν λέξιν, Λογιστικῶν βιβλία θʹ	Τῶν	περὶ τὰ μαθήματα βιβλία Τῶν
[4, 2]	δικαιοσύνης αʹ Περὶ τἀγαθοῦ αʹ	Τῶν	περὶ τὴν διάνοιαν αʹ βʹ
[4, 2]	Τῶν περὶ τὰ μαθήματα βιβλία	Τῶν	περὶ τὴν διάνοιαν ἄλλα βιβλία
[4, 2]	ἄλλα βιβλία ιϚ περὶ μαθημάτων	τῶν	περὶ τὴν λέξιν, Λογιστικῶν βιβλία
[4, 1]	Ὑπομνηματικοὶ διάλογοι, Τεχνικὸν αʹ Διάλογοι	τῶν	περὶ τὴν πραγματείαν ὁμοίων αʹ
[4, 2]	δʹ εʹ ζʹ ηʹ Λύσις	τῶν	περὶ τοὺς λόγους ιʹ Φυσικῆς
[4, 4]	σὺν Κράτητι μετὰ Λυσικλέους τινὸς	τῶν	πολιτῶν. Ἦν δέ, φησίν, ἐρώμενος
[4, 3]	πατέρα αὐτοῦ πρῶτόν τε εἶναι	τῶν	πολιτῶν καὶ ἁρματοτροφῆσαι. Φυγεῖν δὲ
[4, 7]	γελοίῳ διαφορῆσαι, φορτικοῖς ὀνόμασι κατὰ	τῶν	πραγμάτων χρώμενος. Διὰ δὴ οὖν
[4, 2]	ὕστερον ὡς μόνος εἴη Ξενοκράτης	τῶν	πρὸς αὐτὸν ἀφιγμένων ἀδωροδόκητος. Ἀλλὰ
[4, 9]	ἐν Διαδοχαῖς, Κυρηναῖος. Οὗτος τὰ	τῶν	Στωικῶν βιβλία ἀναγνοὺς ἐπιμελῶς καὶ
[4, 10]	καὶ τὰ αὐτοῦ μάλιστα διὰ	τῶν	συγγραμμάτων ἐφώτισεν. ἀνὴρ ἐν ταῖς
[4, 7]	προῆγεν. Ὁ γοῦν Βητίων εἷς	τῶν	συνήθων αὐτῷ πρὸς Μενέδημόν ποτε
[4, 6]	εἰς Μηνόδωρον τὸν Εὐδάμου ἑνὸς	τῶν	συσχολαστῶν ἐρώμενον· τηλοῦ μὲν Φρυγίη,
[4, 9]	καὶ τοὺς ῥήτορας ἀπολύσαντας ἐκ	τῶν	σχολῶν παρ' αὐτὸν ἰέναι καὶ
[4, 7]	καὶ Πολέμων· ἔνατος ποιητὴς τραγῳδίας	τῶν	Ταρσικῶν λεγομένων· δέκατος ἀγαλματοποιὸς Κλαζομένιος
[4, 7]	φέρειν κακόν. Κατεγίνωσκε δὲ καὶ	τῶν	τοὺς ἀνθρώπους κατακαόντων μὲν ὡς
[4, 6]	τὴν δ´ Ἀθήνησι παρά τινας	τῶν	φίλων, τὴν δὲ τρίτην ἀπέστειλεν
[4, 1]	πρῶτος εὗρεν ᾧ τὰ φορμία	τῶν	φρυγάνων εὔογκα ποιοῦσιν. Ἤδη δὲ