Livre, Chapitre
[4, 2]	αʹ Ἐναντίων αʹ Περὶ ἀριθμῶν	αʹ	Ἀριθμῶν θεωρία αʹ Περὶ διαστημάτων
[4, 1]	Περὶ ψυχῆς αʹ Πρὸς Γρύλλον	αʹ	Ἀρίστιππος αʹ Τεχνῶν ἔλεγχος αʹ
[4, 2]	εʹ Περὶ σοφίας Περὶ πλούτου	αʹ	Ἀρκὰς αʹ Περὶ τοῦ ἀορίστου
[4, 2]	φιλοσοφίας αʹ Περὶ τῶν Παρμενίδου	αʹ	Ἀρχέδημος ἢ περὶ δικαιοσύνης αʹ
[4, 2]	αʹ Τῶν περὶ τὴν διάνοιαν	αʹ	βʹ γʹ δʹ εʹ ζʹ
[4, 1]	τῶν περὶ τὴν πραγματείαν ὁμοίων	αʹ	βʹ γʹ δʹ εʹ ζʹ
[4, 2]	τοὺς λόγους ιʹ Φυσικῆς ἀκροάσεως	αʹ	βʹ γʹ δʹ εʹ Κεφάλαιον
[4, 2]	ἅ ἐστι ταῦτα· Περὶ φύσεως	αʹ	βʹ γʹ δʹ εʹ Περὶ
[4, 2]	εἰδῶν αʹ Πυθαγόρεια αʹ Λύσεις	αʹ	βʹ Διαιρέσεις ηʹ Θέσεων βιβλία
[4, 2]	αʹ Καλλικλῆς αʹ Περὶ φρονήσεως	αʹ	βʹ Οἰκονομικὸς αʹ Περὶ σωφροσύνης
[4, 2]	Περὶ εἰδῶν αʹ Περὶ ἡδονῆς	αʹ	βʹ Περὶ βίου αʹ Περὶ
[4, 2]	Περὶ ὁμονοίας αʹ Περὶ μαθητῶν	αʹ	βʹ Περὶ δικαιοσύνης αʹ Περὶ
[4, 2]	Περὶ δικαιοσύνης αʹ Περὶ ἀρετῆς	αʹ	βʹ Περὶ εἰδῶν αʹ Περὶ
[4, 2]	Περὶ ἑκουσίου αʹ Περὶ φιλίας	αʹ	βʹ Περὶ ἐπιεικείας αʹ Περὶ
[4, 2]	θεῶν αʹ βʹ Περὶ ψυχῆς	αʹ	βʹ Περὶ ἐπιστήμης αʹ Πολιτικὸς
[4, 2]	ἐπιεικείας αʹ Περὶ τοῦ ἐναντίου	αʹ	βʹ Περὶ εὐδαιμονίας αʹ βʹ
[4, 2]	ἐναντίου αʹ βʹ Περὶ εὐδαιμονίας	αʹ	βʹ Περὶ τοῦ γράφειν αʹ
[4, 2]	Περὶ τέχνης αʹ Περὶ θεῶν	αʹ	βʹ Περὶ ψυχῆς αʹ βʹ
[4, 2]	Ἀρρύβαν, Πρὸς Ἡφαιστίωνα, Περὶ γεωμετρίας	αʹ	βʹ Στίχοι μύριοι> κβʹ δσλθʹ
[4, 2]	πραγματείας βιβλία ιδʹ στίχοι μύριοι>	αʹ	βψμʹ Μετὰ τοῦτο βιβλία ιεʹ
[4, 1]	ἔλεγχος αʹ Ὑπομνηματικοὶ διάλογοι, Τεχνικὸν	αʹ	Διάλογοι τῶν περὶ τὴν πραγματείαν
[4, 2]	Περὶ γεωμετρῶν βιβλία εʹ Ὑπομνημάτων	αʹ	Ἐναντίων αʹ Περὶ ἀριθμῶν αʹ
[4, 2]	μνήμης αʹ Περὶ τοῦ ψεύδους	αʹ	Καλλικλῆς αʹ Περὶ φρονήσεως αʹ
[4, 1]	αʹ Φιλόσοφος αʹ Πρὸς Κέφαλον	αʹ	Κέφαλος αʹ Κλεινόμαχος ἢ Λυσίας
[4, 1]	αʹ Πρὸς Κέφαλον αʹ Κέφαλος	αʹ	Κλεινόμαχος ἢ Λυσίας αʹ Πολίτης
[4, 2]	γενῶν καὶ εἰδῶν αʹ Πυθαγόρεια	αʹ	Λύσεις αʹ βʹ Διαιρέσεις ηʹ
[4, 2]	Περὶ πολιτείας αʹ Περὶ ὁσιότητος	αʹ	Ὅτι παραδοτὴ ἡ ἀρετὴ αʹ
[4, 2]	ἡδονῆς αʹ βʹ Περὶ βίου	αʹ	Περὶ ἀνδρείας αʹ Περὶ τοῦ
[4, 2]	μαθητῶν αʹ βʹ Περὶ δικαιοσύνης	αʹ	Περὶ ἀρετῆς αʹ βʹ Περὶ
[4, 2]	βιβλία εʹ Ὑπομνημάτων αʹ Ἐναντίων	αʹ	Περὶ ἀριθμῶν αʹ Ἀριθμῶν θεωρία
[4, 2]	Περὶ εἱμαρμένης αʹ Περὶ παθῶν	αʹ	Περὶ βίων αʹ Περὶ ὁμονοίας
[4, 2]	βʹ γʹ δʹ εʹ Κεφάλαιον	αʹ	Περὶ γενῶν καὶ εἰδῶν αʹ
[4, 2]	Περὶ ἀριθμῶν αʹ Ἀριθμῶν θεωρία	αʹ	Περὶ διαστημάτων αʹ Τῶν περὶ
[4, 1]	Περὶ πλούτου αʹ Περὶ ἡδονῆς	αʹ	Περὶ δικαιοσύνης αʹ Περὶ φιλοσοφίας
[4, 2]	βʹ Οἰκονομικὸς αʹ Περὶ σωφροσύνης	αʹ	Περὶ δυνάμεως νόμου αʹ Περὶ
[4, 2]	ἀορίστου αʹ Περὶ τοῦ παιδίου	αʹ	Περὶ ἐγκρατείας αʹ Περὶ τοῦ
[4, 2]	ἀρετὴ αʹ Περὶ τοῦ ὄντος	αʹ	Περὶ εἱμαρμένης αʹ Περὶ παθῶν
[4, 2]	τοῦ ἐλευθέρου αʹ Περὶ θανάτου	αʹ	Περὶ ἑκουσίου αʹ Περὶ φιλίας
[4, 2]	βʹ Περὶ ἐπιστήμης αʹ Πολιτικὸς	αʹ	Περὶ ἐπιστημοσύνης αʹ Περὶ φιλοσοφίας
[4, 2]	ἀρετῆς αʹ βʹ Περὶ εἰδῶν	αʹ	Περὶ ἡδονῆς αʹ βʹ Περὶ
[4, 1]	Ἀρίστιππον τὸν Κυρηναῖον, Περὶ πλούτου	αʹ	Περὶ ἡδονῆς αʹ Περὶ δικαιοσύνης
[4, 2]	ὠφελίμου αʹ Περὶ τοῦ ἐλευθέρου	αʹ	Περὶ θανάτου αʹ Περὶ ἑκουσίου
[4, 2]	Περὶ ἰδεῶν αʹ Περὶ τέχνης	αʹ	Περὶ θεῶν αʹ βʹ Περὶ
[4, 1]	Περὶ φιλοσοφίας αʹ Περὶ φιλίας	αʹ	Περὶ θεῶν αʹ Φιλόσοφος αʹ
[4, 2]	ἀνδρείας αʹ Περὶ τοῦ ἑνὸς	αʹ	Περὶ ἰδεῶν αʹ Περὶ τέχνης
[4, 2]	Περὶ βίων αʹ Περὶ ὁμονοίας	αʹ	Περὶ μαθητῶν αʹ βʹ Περὶ
[4, 2]	αʹ βʹ Περὶ τοῦ γράφειν	αʹ	Περὶ μνήμης αʹ Περὶ τοῦ
[4, 2]	Περὶ παθῶν αʹ Περὶ βίων	αʹ	Περὶ ὁμονοίας αʹ Περὶ μαθητῶν
[4, 2]	δυνάμεως νόμου αʹ Περὶ πολιτείας	αʹ	Περὶ ὁσιότητος αʹ Ὅτι παραδοτὴ
[4, 2]	τοῦ ὄντος αʹ Περὶ εἱμαρμένης	αʹ	Περὶ παθῶν αʹ Περὶ βίων
[4, 2]	σωφροσύνης αʹ Περὶ δυνάμεως νόμου	αʹ	Περὶ πολιτείας αʹ Περὶ ὁσιότητος
[4, 2]	Περὶ φρονήσεως αʹ βʹ Οἰκονομικὸς	αʹ	Περὶ σωφροσύνης αʹ Περὶ δυνάμεως
[4, 2]	αʹ Ἀρχέδημος ἢ περὶ δικαιοσύνης	αʹ	Περὶ τἀγαθοῦ αʹ Τῶν περὶ
[4, 2]	τοῦ ἑνὸς αʹ Περὶ ἰδεῶν	αʹ	Περὶ τέχνης αʹ Περὶ θεῶν
[4, 2]	σοφίας Περὶ πλούτου αʹ Ἀρκὰς	αʹ	Περὶ τοῦ ἀορίστου αʹ Περὶ
[4, 2]	ἐγκρατείας αʹ Περὶ τοῦ ὠφελίμου	αʹ	Περὶ τοῦ ἐλευθέρου αʹ Περὶ
[4, 2]	φιλίας αʹ βʹ Περὶ ἐπιεικείας	αʹ	Περὶ τοῦ ἐναντίου αʹ βʹ
[4, 2]	Περὶ βίου αʹ Περὶ ἀνδρείας	αʹ	Περὶ τοῦ ἑνὸς αʹ Περὶ
[4, 2]	αʹ Ὅτι παραδοτὴ ἡ ἀρετὴ	αʹ	Περὶ τοῦ ὄντος αʹ Περὶ
[4, 2]	Ἀρκὰς αʹ Περὶ τοῦ ἀορίστου	αʹ	Περὶ τοῦ παιδίου αʹ Περὶ
[4, 2]	τοῦ γράφειν αʹ Περὶ μνήμης	αʹ	Περὶ τοῦ ψεύδους αʹ Καλλικλῆς
[4, 2]	τοῦ παιδίου αʹ Περὶ ἐγκρατείας	αʹ	Περὶ τοῦ ὠφελίμου αʹ Περὶ
[4, 2]	Περὶ ἐπιστημοσύνης αʹ Περὶ φιλοσοφίας	αʹ	Περὶ τῶν Παρμενίδου αʹ Ἀρχέδημος
[4, 2]	Περὶ θανάτου αʹ Περὶ ἑκουσίου	αʹ	Περὶ φιλίας αʹ βʹ Περὶ
[4, 1]	Περὶ δικαιοσύνης αʹ Περὶ φιλοσοφίας	αʹ	Περὶ φιλίας αʹ Περὶ θεῶν
[4, 2]	αʹ Πολιτικὸς αʹ Περὶ ἐπιστημοσύνης	αʹ	Περὶ φιλοσοφίας αʹ Περὶ τῶν
[4, 1]	Περὶ ἡδονῆς αʹ Περὶ δικαιοσύνης	αʹ	Περὶ φιλοσοφίας αʹ Περὶ φιλίας
[4, 2]	Περὶ τοῦ ψεύδους αʹ Καλλικλῆς	αʹ	Περὶ φρονήσεως αʹ βʹ Οἰκονομικὸς
[4, 1]	Κλεινόμαχος ἢ Λυσίας αʹ Πολίτης	αʹ	Περὶ ψυχῆς αʹ Πρὸς Γρύλλον
[4, 1]	Κέφαλος αʹ Κλεινόμαχος ἢ Λυσίας	αʹ	Πολίτης αʹ Περὶ ψυχῆς αʹ
[4, 2]	ψυχῆς αʹ βʹ Περὶ ἐπιστήμης	αʹ	Πολιτικὸς αʹ Περὶ ἐπιστημοσύνης αʹ
[4, 1]	αʹ Πολίτης αʹ Περὶ ψυχῆς	αʹ	Πρὸς Γρύλλον αʹ Ἀρίστιππος αʹ
[4, 1]	αʹ Περὶ θεῶν αʹ Φιλόσοφος	αʹ	Πρὸς Κέφαλον αʹ Κέφαλος αʹ
[4, 2]	αʹ Περὶ γενῶν καὶ εἰδῶν	αʹ	Πυθαγόρεια αʹ Λύσεις αʹ βʹ
[4, 1]	αʹ Πρὸς Γρύλλον αʹ Ἀρίστιππος	αʹ	Τεχνῶν ἔλεγχος αʹ Ὑπομνηματικοὶ διάλογοι,
[4, 2]	Ἀριθμῶν θεωρία αʹ Περὶ διαστημάτων	αʹ	Τῶν περὶ ἀστρολογίαν Στοιχεῖα πρὸς
[4, 2]	περὶ δικαιοσύνης αʹ Περὶ τἀγαθοῦ	αʹ	Τῶν περὶ τὴν διάνοιαν αʹ
[4, 1]	αʹ Ἀρίστιππος αʹ Τεχνῶν ἔλεγχος	αʹ	Ὑπομνηματικοὶ διάλογοι, Τεχνικὸν αʹ Διάλογοι
[4, 1]	Περὶ φιλίας αʹ Περὶ θεῶν	αʹ	Φιλόσοφος αʹ Πρὸς Κέφαλον αʹ
[4, 2]	συγγράμματα καὶ ἔπη καὶ παραινέσεις,	ἅ	ἐστι ταῦτα· Περὶ φύσεως αʹ
[4, 6]	δέ, ὅτι ἐφωράθη τινὰ διορθῶν,	ἅ	φασιν οἱ μὲν ἐκδοῦναι, οἱ
[4, 3]	ἀστεῖός τις καὶ γενναῖος, παρῃτημένος	ἅ	φησιν Ἀριστοφάνης περὶ Εὐριπίδου, Ὀξωτὰ
[4, 7]	οὗτος· τέταρτος Δημοκρίτειος καὶ μαθηματικός,	Ἀβδηρίτης,	Ἀτθίδι γεγραφὼς καὶ Ἰάδι· οὗτος
[4, 5]	κακίστη, χοὔτω κατῆλθες μέλαν Πλουτέως	ἄβυσσον.	Καὶ σὺ μὲν ἐκεῖθι χαίρεις,
[4, 2]	ἰατρὸς Ἡροφίλειος Ἀλεξανδρεύς. ~ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ. Ξενοκράτης	Ἀγαθήνορος	Χαλκηδόνιος· οὗτος ἐκ νέου Πλάτωνος
[4, 7]	σοὶ κακὸν γέγονεν ἢ ἄλλῳ	ἀγαθόν.	Τὴν δυσγένειαν πονηρὸν ἔλεγεν εἶναι
[4, 7]	μητέρα εἶναι· τὸ κάλλος ἀλλότριον	ἀγαθόν·	τὸν πλοῦτον νεῦρα πραγμάτων. Πρὸς
[4, 6]	ἔφερον ἡδέως· καὶ γὰρ ἦν	ἀγαθὸς	σφόδρα καὶ ἐλπίδων ὑποπιμπλὰς τοὺς
[4, 6]	ἐποίησεν ἐπίγραμμα τουτί· Ἀρτέμιδος τόδ´	ἄγαλμα,	διηκόσιαι δ´ ἄρ´ ὁ μισθὸς
[4, 1]	καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος· Χαρίτων τ'	ἀγάλματ'	ἀνέθηκεν ἐν τῷ μουσείῳ τῷ
[4, 6]	ἀρχαίας κωμῳδίας, ἄλλος ἐλεγείας, ἕτερος	ἀγαλματοποιός·	εἰς ὃν καὶ Σιμωνίδης ἐποίησεν
[4, 7]	τραγῳδίας τῶν Ταρσικῶν λεγομένων· δέκατος	ἀγαλματοποιὸς	Κλαζομένιος ἢ Χῖος, οὗ μέμνηται
[4, 6]	πρός τινων διεβάλλετο. πολυτελής τε	ἄγαν	ὤν— καὶ τί γὰρ ἄλλο
[4, 7]	εἰ ὁλοκλήροις καὶ μὴ τετρημένοις	ἀγγείοις	ὑδροφόρουν. Πρὸς τὸν ἀδολέσχην λιπαροῦντα
[4, 6]	κοὐκ εἰθισμένως λαλεῖς; στωμύλου δὲ	ἀγεννοῦς	πράγματα αὐτῷ παρέχοντος ἔφη· ἀκόλασθ´
[4, 7]	οἷόν τε, εἶπεν, ἁπαλὸν τυρὸν	ἀγκίστρῳ	ἐπισπᾶσθαι. Ἐρωτηθείς ποτε τίς μᾶλλον
[4, 7]	πατὴρ μὲν ἦν ἀπελεύθερος, τῷ	ἀγκῶνι	ἀπομυσσόμενος διεδήλου δὲ τὸν ταριχέμπορον
[4, 6]	δανειστικὸν καὶ φιλόλογον εἰπόντα τι	ἀγνοεῖν,	ἔφη· λήθουσι γάρ τοι κἀνέμων
[4, 9]	τὰς ὄψεις νυκτὸς ὑποχυθῆναι καὶ	ἀγνοεῖν·	κελεῦσαί τε τὸν παῖδα λύχνον
[4, 7]	ἐπράθη μεθ' ἡμῶν. Καί με	ἀγοράζει	τις ῥήτωρ νεώτερον ὄντα καὶ
[4, 6]	χάριν; καὶ ὃς τὰ ἐχόμενα·	ἄγου	με, ὦ ξένε, εἴτε δμωΐδ´
[4, 7]	Κράτητος· εἶτ' ἐπανείλετο τὴν κυνικὴν	ἀγωγήν,	λαβὼν τρίβωνα καὶ πήραν. Καὶ
[4, 7]	ἐπισπᾶσθαι. Ἐρωτηθείς ποτε τίς μᾶλλον	ἀγωνιᾷ,	ἔφη, Ὁ τὰ μέγιστα βουλόμενος
[4, 1]	δήμων Μυρρινούσιος, υἱὸς δὲ τῆς	ἀδελφῆς	αὐτοῦ Πωτώνης. Καὶ ἐσχολάρχησεν ἔτη
[4, 6]	ἧς ἀπέστειλεν αὐτῷ Πυλάδης ὁ	ἀδελφός.	ἀλλὰ καὶ ἐχορήγει αὐτῷ πολλὰ
[4, 6]	Μοιρέας μὲν γὰρ ὁ προειρημένος	ἀδελφὸς	ἦγεν αὐτὸν ἐπὶ ῥητορικήν· ὁ
[4, 6]	τοῦτον τὸν τρό– πον. τέταρτος	ἀδελφὸς	ἦν ὧν εἶχε δύο μὲν
[4, 6]	γινόμενος ἅπαντα κατέλιπε Πυλάδῃ τῷ	ἀδελφῷ	τὰ αὑτοῦ, ἀνθ´ ὧν ἐς
[4, 9]	κακὰ κέρδε' ἔχοντα μολεῖν ἐς	ᾅδην.	Λέγεται καὶ τὰς ὄψεις νυκτὸς
[4, 7]	τετρημένοις ἀγγείοις ὑδροφόρουν. Πρὸς τὸν	ἀδολέσχην	λιπαροῦντα αὐτῷ συλλαβέσθαι, Τὸ ἱκανόν
[4, 6]	ἐκεῖνος γὰρ τὰ αὑτοῦ κακῶς	ᾄδοντας	τούτους καταλαβὼν αὐτὸς τὰς πλίνθους
[4, 7]	πιπράσκω; Ἔλεγε δὲ τοὺς ἐν	ᾅδου	μᾶλλον ἂν κολάζεσθαι εἰ ὁλοκλήροις
[4, 7]	παράδοξον. Εὔκολον ἔφασκε τὴν εἰς	ᾅδου	ὁδόν· καταμύοντας γοῦν ἀπιέναι. Τὸν
[4, 2]	Ξενοκράτης τῶν πρὸς αὐτὸν ἀφιγμένων	ἀδωροδόκητος.	Ἀλλὰ καὶ πρεσβεύων πρὸς Ἀντίπατρον
[4, 6]	εἶναι καλοῦ καὶ ἐν χλανίσιν	ἀεὶ	ἀναστρεφομένου εἰπόντος ὅτι οὐ δοκεῖ
[4, 3]	τῷ τετάρτῳ Περὶ παλαιᾶς τρυφῆς.	Ἀεὶ	γοῦν ἐμέμνητο ὁ Πολέμων αὐτοῦ,
[4, 2]	τ' ἄλλα Ξενοκράτης καὶ σκυθρωπὸς	ἀεί,	ὥστε αὐτῷ λέγειν συνεχὲς τὸν
[4, 5]	ἤ σε θεῶν τὸν πρῶτον	ἀειγενέων,	Ἔρος, εἴπω, τῶν ὅσσους Ἔρεβός
[4, 6]	ἑξαδακτύλου. Ἥμονος δέ τινος Χίου	ἀειδοῦς	ὄντος καὶ ὑπολαμβάνοντος εἶναι καλοῦ
[4, 7]	Θεοδώρεια μετῆλθε διακούσας Θεοδώρου τοῦ	ἀθέου	κατὰ πᾶν εἶδος λόγου σοφιστεύοντος·
[4, 7]	γε πεπονθέναι. Πολλὰ δὲ καὶ	ἀθεώτερον	προεφέρετο τοῖς ὁμιλοῦσι, τοῦτο Θεοδώρειον
[4, 7]	τὰ συγγράμματα καὶ πάντα συγξύσας	Ἀθήναζε	ἦλθον καὶ ἐφιλοσόφησα. Ταύτης τοι
[4, 6]	ἐπίσημα τράγος. ἀσκητὸς δ´ ἐποίησεν	Ἀθηναίης	παλάμῃσιν ἄξιος Ἀρκεσίλας υἱὸς Ἀριστοδίκου.
[4, 2]	βʹ Στίχοι μύριοι> κβʹ δσλθʹ	Ἀθηναῖοι	δ' ὅμως αὐτὸν ὄντα τοιοῦτον
[4, 2]	ἀνώμοτον μαρτυρεῖν, τούτῳ μόνῳ συνεχώρουν	Ἀθηναῖοι.	Καὶ δὴ καὶ αὐταρκέστατος ἦν.
[4, 2]	ἀποκατέστησε· Ξενοκράτει μὲν τὴν ἐλευθερίαν,	Ἀθηναίοις	δὲ τὸ μετοίκιον. Τοῦτό φησι
[4, 4]	Κράτης πατρὸς μὲν ἦν Ἀντιγένους	Ἀθηναῖος>	Θριάσιος δὲ τῶν δήμων, ἀκροατὴς
[4, 3]	Πολέμων Φιλοστράτου μὲν ἦν υἱός,	Ἀθηναῖος	τῶν δήμων Οἴηθεν. Νέος δ'
[4, 1]	Διεδέξατο δ' αὐτὸν Σπεύσιππος Εὐρυμέδοντος	Ἀθηναῖος,	τῶν μὲν δήμων Μυρρινούσιος, υἱὸς
[4, 6]	Σάρδεις ἀπεδήμησεν· ἔπειτα Ξάνθου τοῦ	Ἀθηναίου	μουσικοῦ· μεθ´ ὃν Θεοφράστου διήκουσεν.
[4, 2]	πρεσβεύων πρὸς Ἀντίπατρον περὶ αἰχμαλώτων	Ἀθηναίων	κατὰ τὸν Λαμιακὸν πόλεμον, καὶ
[4, 7]	Ἐν Ῥόδῳ τὰ ῥητορικὰ διασκούντων	Ἀθηναίων	τὰ φιλοσοφούμενα ἐδίδασκε· πρὸς οὖν
[4, 6]	πέμπτον καὶ ἑβδομηκοστόν, ἀποδεχθεὶς πρὸς	Ἀθηναίων	ὡς οὐδείς. Ἔστι καὶ εἰς
[4, 6]	τὸν Μοιρέαν λανθάνων, κἀκεῖθεν εἰς	Ἀθήνας	ἀπήγαγε. περιὼν δὲ οὔτε γύναιον
[4, 10]	πατρίδα ἐφιλοσόφει. ἐλθὼν δ' εἰς	Ἀθήνας	ἤδη τετταράκοντ' ἔτη γεγονὼς ἤκουσε
[4, 5]	τῇ πατρίδι ἐπὶ τῷ τῆς	Ἀθηνᾶς	ἱερῷ σφραγισάμενος αὐτὰ θεῖναι. Καί
[4, 2]	καὶ Ἀντιπάτρου ποτὲ ἐλθόντος εἰς	Ἀθήνας	καὶ ἀσπασαμένου αὐτόν, μὴ πρότερον
[4, 5]	τῇ ἑαυτοῦ πατρίδι ἀπῆρεν εἰς	Ἀθήνας	καὶ Ξενοκράτους διήκουσε Πολέμωνι συσχολάζων.
[4, 6]	πολίτου τυγχάνοντος, πρὶν ἀπαίρειν εἰς	Ἀθήνας,	μεθ´ οὗ καὶ εἰς Σάρδεις
[4, 2]	ἐλθόντας τοὺς πρέσβεις εἰς τὰς	Ἀθήνας	φάσκειν ὡς μάτην αὐτοῖς Ξενοκράτης
[4, 6]	Ἐρετρίᾳ πρὸς Ἀμφίκριτον, τὴν δ´	Ἀθήνησι	παρά τινας τῶν φίλων, τὴν
[4, 6]	ᾖ μοι διῳκημένα. κεῖνται δὲ	Ἀθήνησιν	αὗται παρά τισι τῶν γνωρίμων
[4, 6]	ἐκτοπίζων. Καί ποτε δὴ καὶ	Ἀθήνησιν	ἐν τῷ Πειραιεῖ πρὸς τὰς
[4, 1]	τοιοῦτος ὤν. Καὶ τέλος ὑπὸ	ἀθυμίας	ἑκὼν τὸν βίον μετήλλαξε γηραιὸς
[4, 1]	Πλάτωνι πρὸς αἵματος· οὐ γὰρ	ἀθυμῶν	κάτθανεν ἂν διά τι σφόδρα
[4, 1]	γάμον. Ἐλέγοντο δὲ αὐτοῦ καὶ	αἱ	Πλάτωνος ἀκούειν μαθήτριαι, Λασθένειά τε
[4, 8]	ἄρα καὶ σὺ Βάκχου ἑλὼν	Ἀΐδην	ποσσὶν ἔσυρες ἄκροις. Ἦ σαφὲς
[4, 2]	καύσεις πολλάκις ὑπομεῖναι περὶ τὸ	αἰδοῖον.	Ἦν δὲ καὶ ἀξιόπιστος σφόδρα,
[4, 3]	ἔστιν ἡμῶν εἰς αὐτόν· Οὐκ	ἀΐεις;	Πολέμωνα κεκεύθαμεν, ὃν θέτο τῇδε
[4, 7]	ἓξ τὴν ἡμέραν. Πέμπτος Σολεύς,	Αἰθιοπικὰ	γεγραφώς· ἕκτος ῥητορικός, οὗ φέρεται
[4, 7]	Ταύτης τοι γενεῆς τε καὶ	αἵματος	εὔχομαι εἶναι Ταῦτά ἐστι τὰ
[4, 1]	ὡς ἦν οὐχὶ Πλάτωνι πρὸς	αἵματος·	οὐ γὰρ ἀθυμῶν κάτθανεν ἂν
[4, 6]	οὑτωσὶ περὶ αὐτοῦ· καὶ νόον	αἱμυλίοις	ἐπιπλήξεσιν ἐγκαταμιγνύς. ὅθεν καὶ πρὸς
[4, 9]	συμπάθειαν, ὡς ἂν εἴποι τις,	αἰνιττομένου	τοῦ μεθ' ἥλιον καλλίστου τῶν
[4, 6]	οὐ φατὸν ἶσα κέλευθα, ὡς	αἶνος	ἀνδρῶν, πάντοθεν μετρεύμενα. σῆμα δέ
[4, 6]	τῷ τρίτῳ Χρονικῶν, Πιταναῖος τῆς	Αἰολίδος.	οὗτός ἐστιν ὁ τῆς μέσης
[4, 10]	ἐφώτισεν. ἀνὴρ ἐν ταῖς τρισὶν	αἱρέσεσι	διατρίψας, ἔν τε τῇ Ἀκαδημαϊκῇ
[4, 4]	ὕστερον δὲ Θεοδώρειον ἀπὸ τῆς	αἱρέσεως	ἐπικαλούμενον, περὶ οὗ καὶ αὐτοῦ
[4, 7]	αἰσθανομένους. Ἔλεγε δὲ συνεχὲς ὅτι	αἱρετώτερόν	ἐστι τὴν ὥραν ἄλλῳ χαρίζεσθαι
[4, 1]	καὶ Τιμωνίδης τὰς ἱστορίας, ἐν	αἷς	κατέταξε τὰς πράξεις Δίωνός τε
[4, 7]	ὡς ἀναισθήτους, παρακαόντων δὲ ὡς	αἰσθανομένους.	Ἔλεγε δὲ συνεχὲς ὅτι αἱρετώτερόν
[4, 7]	ὅσον τὴν ὅρασιν τῶν ἄλλων	αἰσθήσεων.	Μὴ δεῖν ἔφασκεν ὀνειδίζειν τὸ
[4, 7]	πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες;	Αἰσθόμενος	ὅτι προδιαβέβληται, φησὶ πρὸς αὐτόν·
[4, 7]	τοῦτον ἔφη, Ἐὰν μὲν γήμῃς	αἰσχράν,	ἕξεις ποινήν· ἂν δὲ καλήν,
[4, 6]	τοῦτον ἀστραγάλῳ; πρὸς δὲ τὸν	αἰτίαν	ἔχοντα περαίνεσθαι, ὡς ἀνήνεγκεν αὐτῷ
[4, 9]	λοιπὸν παρῃτεῖτο διὰ τὰς προειρημένας	αἰτίας.	Οὗτός ποτε Μέντορος τοῦ Βιθυνοῦ
[4, 7]	φιλοσοφούμενα ἐδίδασκε· πρὸς οὖν τὸν	αἰτιασάμενον	ἔφη, πυροὺς ἐκόμισα καὶ κριθὰς
[4, 2]	καὶ πρεσβεύων πρὸς Ἀντίπατρον περὶ	αἰχμαλώτων	Ἀθηναίων κατὰ τὸν Λαμιακὸν πόλεμον,
[4, 4]	καθαρὸς σοφίας ἐπὶ θεῖον ἐκόσμει	αἰῶν'	ἀστρέπτοις δόγμασι πειθόμενος. Ἔνθεν καὶ
[4, 8]	προσηγορεύετο. Καὶ μόνος τῶν ἀπ’	αἰῶνος	ζῶν παρέδωκε τὴν σχολὴν Τηλεκλεῖ
[4, 7]	τὴν ἀρχὴν μὲν παρῃτεῖτο τὰ	Ἀκαδημαϊκά,	καθ' ὃν χρόνον ἤκουε Κράτητος·
[4, 10]	αἱρέσεσι διατρίψας, ἔν τε τῇ	Ἀκαδημαϊκῇ	καὶ περιπατητικῇ καὶ Στωικῇ. Καθόλου
[4, 4]	ἐπιγραμμάτων ποιητής, δέκατος Ταρσεὺς φιλόσοφος	Ἀκαδημαϊκός.	~ΚΡΑΝΤΩΡ. Κράντωρ Σολεὺς θαυμαζόμενος ἐν
[4, 4]	λέξομεν, πέμπτος φιλόσοφος περιπατητικός, ἕκτος	Ἀκαδημαϊκὸς	ὁ προειρημένος, ἕβδομος Μαλλώτης γραμματικός,
[4, 10]	καὶ Στωικῇ. Καθόλου δὲ τοὺς	Ἀκαδημαϊκοὺς	ὁ Τίμων οὕτω διασύρει· οὐδ'
[4, 10]	πλατυρημοσύνης ἀναλίστου. Ἡμεῖς δὲ τοὺς	Ἀκαδημαϊκοὺς	τοὺς ἀπὸ Πλάτωνος διεληλυθότες ἔλθωμεν
[4, 10]	ὁ Τίμων οὕτω διασύρει· οὐδ'	Ἀκαδημαϊκῶν	πλατυρημοσύνης ἀναλίστου. Ἡμεῖς δὲ τοὺς
[4, 8]	Ὁ γοῦν Λακύδης ἐσχόλαζεν ἐν	Ἀκαδημείᾳ	ἐν τῷ κατασκευασθέντι κήπῳ ὑπὸ
[4, 1]	μουσείῳ τῷ ὑπὸ Πλάτωνος ἐν	Ἀκαδημείᾳ	ἱδρυθέντι. Καὶ ἔμεινε μὲν ἐπὶ
[4, 5]	σῶν λόγων δὲ χήρη ἕστηκεν	Ἀκαδήμεια	καὶ Σόλοι, πατρίς σευ. ~ΑΡΚΕΣΙΛΑΟΣ.
[4, 3]	τοῖς στενωποῖς διέκρυπτεν. Καὶ ἐν	Ἀκαδημείᾳ	πρὸς κίονί τινι τριώβολον εὑρέθη
[4, 2]	ταῖς Χάρισι. Διῆγέ τ' ἐν	Ἀκαδημείᾳ	τὰ πλεῖστα· καὶ εἴ ποτε
[4, 6]	πᾶν δὴ διέτριβεν ἐν τῇ	Ἀκαδημείᾳ	τὸν πολιτισμὸν ἐκτοπίζων. Καί ποτε
[4, 6]	Θεοφράστου διήκουσεν. ἔπειτα μετῆλθεν εἰς	Ἀκαδήμειαν	πρὸς Κράντορα· Μοιρέας μὲν γὰρ
[4, 1]	ἐπ' ἀμαξίου φερόμενον εἰς τὴν	Ἀκαδήμειαν	συναντῆσαι Διογένει καὶ Χαῖρε εἰπεῖν·
[4, 8]	Οὗτός ἐστιν ὁ τῆς νέας	Ἀκαδημείας	κατάρξας καὶ Ἀρκεσίλαον διαδεξάμενος, ἀνὴρ
[4, 6]	οὗτός ἐστιν ὁ τῆς μέσης	Ἀκαδημείας	κατάρξας, πρῶτος ἐπισχὼν τὰς ἀποφάσεις
[4, 3]	ὁ Πολέμων αὐτοῦ, τήν τ'	ἀκακίαν	καὶ τὸν αὐχμὸν ἐνεδέδυτο τἀνδρὸς
[4, 4]	ἐπὶ τριήρους μήτ' ἐπὶ κρήνης	ἀκηκοέναι,	καθάπερ Ἰσμηνίου. Συσσίτιον δέ φησιν
[4, 7]	χρῆσθαι, τῇ δὲ φρονήσει γηράσκοντας	ἀκμάζειν.	Τοσοῦτον διαφέρειν τὴν φρόνησιν τῶν
[4, 6]	ἀγεννοῦς πράγματα αὐτῷ παρέχοντος ἔφη·	ἀκόλασθ´	ὁμιλεῖν γίγνεται δούλων τέκνα. ἄλλου
[4, 3]	δήμων Οἴηθεν. Νέος δ' ὢν	ἀκόλαστός	τε καὶ διακεχυμένος ἦν οὕτως
[4, 7]	ἔπεισε σχολαστικὰς ἐσθῆτας ἀναλαβεῖν καὶ	ἀκολουθῆσαι	αὐτῷ· σὺν οἷς εἰσβάλλων εἰς
[4, 1]	δασμολογεῖς καὶ παρ' ἑκόντων καὶ	ἀκόντων	λαμβάνεις. Οὗτος πρῶτος, καθά φησι
[4, 9]	παρ' αὐτὸν ἰέναι καὶ αὐτοῦ	ἀκούειν.	Ἦν δὲ καὶ μεγαλοφωνότατος, ὥστε
[4, 6]	τοῖς μαθηταῖς παρῄνει καὶ ἄλλων	ἀκούειν.	καί τινος Χίου νεανίσκου μὴ
[4, 1]	δὲ αὐτοῦ καὶ αἱ Πλάτωνος	ἀκούειν	μαθήτριαι, Λασθένειά τε ἡ Μαντινικὴ
[4, 7]	Βορυσθένης ἔφυσε γῆ Σκύθισσα, λέγειν	ἀκούομεν	θεοὺς ὡς οὐδέν εἰσιν ὄντως.
[4, 9]	φάναι γάρ, Μέτρον ἔχεις τοὺς	ἀκούοντας.	Δεινῶς τ' ἦν ἐπιπληκτικὸς καὶ
[4, 6]	σφόδρα καὶ ἐλπίδων ὑποπιμπλὰς τοὺς	ἀκούοντας.	ἔν τε τῷ βίῳ κοινωνικώτατος
[4, 3]	τὸν δ' ἴσα καὶ μὴ	ἀκοῦσαι.	Καὶ ὅλως ἦν τοιοῦτος οἷόν
[4, 5]	τῷ μήτ' ὀξύτερον μήτε βαρύτερον	ἀκοῦσαι	φθεγγομένου. Οὗτος νοσήσας εἰς τὸ
[4, 9]	οὐκ ἔθελεν λύσιν ἰσχέμεν· ἀλλ'	ἀκούσας	ὅτι φάρμακον Ἀντίπατρός τι> πιὼν
[4, 3]	ὁμοίως· ἦν δὲ περὶ σωφροσύνης.	Ἀκούων	δὴ τὸ μειράκιον κατ' ὀλίγον
[4, 6]	Ἐτελεύτησε δέ, ὥς φησιν Ἕρμιππος,	ἄκρατον	ἐμφορηθεὶς πολὺν καὶ παρακόψας, ἤδη
[4, 6]	Ἀρκεσίλαε, τί μοι, τί τοσοῦτον	ἄκρητον	ἀφειδῶς ἔσπασας, ὥστε φρενῶν ἐκτὸς
[4, 2]	περὶ τοὺς λόγους ιʹ Φυσικῆς	ἀκροάσεως	αʹ βʹ γʹ δʹ εʹ
[4, 4]	Ἀθηναῖος> Θριάσιος δὲ τῶν δήμων,	ἀκροατὴς	ἅμα καὶ ἐρώμενος Πολέμωνος· ἀλλὰ
[4, 8]	Βάκχου ἑλὼν Ἀΐδην ποσσὶν ἔσυρες	ἄκροις.	Ἦ σαφὲς ἦν· Διόνυσος ὅταν
[4, 5]	Ἀνέμων· τοῖος σὺ κακὰ φρονέων	ἀλάλησαι	ἀνθρώποις ἠδ' ἐσθλά· τὸ καὶ
[4, 2]	Ἐφ' οἷον ἵππον οἷον ὄνον	ἀλείφω.	Σεμνὸς δὲ τά τ' ἄλλα
[4, 1]	Σπεύσιππος καὶ ἕτερος, ἰατρὸς Ἡροφίλειος	Ἀλεξανδρεύς.	~ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ. Ξενοκράτης Ἀγαθήνορος Χαλκηδόνιος· οὗτος
[4, 2]	Τῶν περὶ ἀστρολογίαν Στοιχεῖα πρὸς	Ἀλέξανδρον	περὶ βασιλείας δʹ Πρὸς Ἀρρύβαν,
[4, 9]	Καρνεάδης Ἐπικώμου ἢ Φιλοκώμου, ὡς	Ἀλέξανδρος	ἐν Διαδοχαῖς, Κυρηναῖος. Οὗτος τὰ
[4, 2]	Καὶ δὴ καὶ αὐταρκέστατος ἦν.	Ἀλεξάνδρου	γοῦν συχνὸν ἀργύριον ἀποστείλαντος αὐτῷ,
[4, 8]	μέμνηται καὶ Ἱππῶναξ. ~ΛΑΚΥΔΗΣ. Λακύδης	Ἀλεξάνδρου	Κυρηναῖος. Οὗτός ἐστιν ὁ τῆς
[4, 4]	ῥήτωρ Τραλλιανὸς Ἰσοκράτειος, τρίτος ταφρωρύχος	Ἀλεξάνδρῳ	συνών, τέταρτος ὁ κύων περὶ
[4, 6]	τοῦ Οἰνομάου τοῦ Σοφοκλέους. Πρὸς	Ἀλεξίνειόν	τινα διαλεκτικὸν μὴ δυνάμενον κατ´
[4, 6]	μὴ δυνάμενον κατ´ ἀξίαν τῶν	Ἀλεξίνου	τι διηγήσασθαι τὸ Φιλοξένῳ πρὸς
[4, 7]	ἐξ ἐμαυτοῦ. Καὶ ἦν ὡς	ἀληθῶς	ὁ Βίων τὰ μὲν ἄλλα
[4, 9]	αὐτόν· Πωλεῖταί τις δεῦρο γέρων	ἅλιος	νημερτής, Μέντορι εἰδόμενος ἠμὲν δέμας
[4, 7]	ὁδόν· καταμύοντας γοῦν ἀπιέναι. Τὸν	Ἀλκιβιάδην	μεμφόμενος ἔλεγεν ὡς νέος μὲν
[4, 7]	λέγων ὡς εἰ μὲν εἶχεν	Ἀλκιβιάδου	χρείαν καὶ ἀπείχετο, μάταιος ἦν·
[4, 6]	συνάγοι τοὺς φίλους εἰς τὴν	Ἁλκυονέως	τοῦ Ἀντιγόνου υἱοῦ ἡμέραν, εἰς
[4, 9]	νόσον, οὐκ ἔθελεν λύσιν ἰσχέμεν·	ἀλλ'	ἀκούσας ὅτι φάρμακον Ἀντίπατρός τι>
[4, 2]	πυνθανομένους ὡς οὐκ ἀπ' ἀνδρός,	ἀλλ'	ἀπ' ἀνδριάντος ἀνασταίη. Ἔνιοι δὲ
[4, 7]	φρονεῖν ὅπως δοκεῖ· κακῶς μέν,	ἀλλ'	ἔδοξε. Νῦν δ' ἐς νόσον
[4, 1]	Καὶ ἔστιν ἡμῶν εἰς αὐτόν·	Ἀλλ'	εἰ μὴ Σπεύσιππον ἐμάνθανον ὧδε
[4, 7]	οὗτος, ἔφη, τὴν οὐσίαν κέκτηται,	ἀλλ'	ἡ οὐσία τοῦτον. Ἔλεγε τοὺς
[4, 4]	Καὶ γὰρ ἤστην οὐ φιλοδημώδει·	ἀλλ'	οἷον Διονυσόδωρόν ποτέ φασι τὸν
[4, 6]	πρὸς τοὺς ὁμοιοτρόπους μέν, πλὴν	ἀλλ´	ἀπήντα. καὶ Θεοδότῃ τε καὶ
[4, 6]	ἀξιοῦντα εἰς αὐτὸ λέγειν εἶπεν,	ἀλλ´	αὐτὸ τοῦτο μάλιστα φιλοσοφίας ἴδιον,
[4, 6]	καίπερ ὑπ´ ὀξύτητος αὐτοῦ ἐπιπληττόμενοι.	ἀλλ´	ἔφερον ἡδέως· καὶ γὰρ ἦν
[4, 6]	ἀσπάσασθαι τὸν Ἀντίγονον, οὐκ ἐπείσθη,	ἀλλ´	ἕως πυλῶν ἐλθὼν ἀνέστρεψε. μετά
[4, 6]	μὴ εὐαρεστουμένου τῇ διατριβῇ αὐτοῦ	ἀλλ´	Ἱερωνύμου τοῦ προειρημένου, αὐτὸς ἀπαγαγὼν
[4, 6]	ς´ οὐ τόσσον ἐπεὶ θάνες,	ἀλλ´	ὅτι Μούσας ὕβρισας οὐ μετρίῃ
[4, 6]	ἐπιστόλια παρακλητικὰ γραφόντων αὐτὸς ἐσιώπησεν.	ἀλλ´	οὖν ὅμως ὑπὲρ τῆς πατρίδος
[4, 6]	πλατύνεαι ἠλίθιος ὥς; Οὐ μὴν	ἀλλ´	οὕτως ἄτυφος ἦν ὥστε τοῖς
[4, 5]	αὐτῷ, νομίζοντες οὐ διὰ νόσον,	ἀλλὰ	βούλεσθαι αὐτόθι σχολὴν συστήσασθαι. Ὧν
[4, 6]	ὦ Μηνόδωρε, σὴ πατρίς, Καδαυάδη.	ἀλλὰ	γὰρ εἰς Ἀχέροντα τὸν οὐ
[4, 6]	εὑρών, Ἀρκεσιλάου, φησί, τὸ παίγνιον.	ἀλλὰ	καὶ ἄλλοτε χιλίας ἀπέστειλεν. Ἀρχίαν
[4, 7]	δυνάμενος. Πλεῖστά τε καταλέλοιπεν ὑπομνήματα,	ἀλλὰ	καὶ ἀποφθέγματα χρειώδη πραγματείαν περιέχοντα.
[4, 5]	ἐν τῷ περὶ Ἀρκεσιλάου λέξομεν.	Ἀλλὰ	καὶ αὐτὸν ὑγιάναντα διακούειν Πολέμωνος,
[4, 7]	μοῦνον, Ἤλιτον, σύγγνωτε τοῖς πρίν·	ἀλλὰ	καὶ γραῒ δῶκεν εὐμαρῶς τράχηλον
[4, 4]	ἀκροατὴς ἅμα καὶ ἐρώμενος Πολέμωνος·	ἀλλὰ	καὶ διεδέξατο τὴν σχολὴν αὐτοῦ.
[4, 6]	ἔσσεται εἰς αὖθις πολλὸν ἀοιδοτέρη.	ἀλλὰ	καὶ εἰς Μηνόδωρον τὸν Εὐδάμου
[4, 2]	οὗτος ἐκ νέου Πλάτωνος ἤκουσεν,	ἀλλὰ	καὶ εἰς Σικελίαν αὐτῷ συναπεδήμησεν.
[4, 3]	ἐν τῇ πόλει. Οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ ἐκπεπατηκὼς ἦν διατρίβων ἐν
[4, 3]	τὰς ἑτοίμους λύσεις τῶν ἐπιθυμιῶν·	ἀλλὰ	καὶ ἐν τοῖς στενωποῖς διέκρυπτεν.
[4, 6]	ἀπέστειλεν αὐτῷ Πυλάδης ὁ ἀδελφός.	ἀλλὰ	καὶ ἐχορήγει αὐτῷ πολλὰ Εὐμένης
[4, 6]	Πέργαμος οὐχ ὅπλοις κλεινὴ μόνον,	ἀλλὰ	καὶ ἵπποις πολλάκις αὐδᾶται Πῖσαν
[4, 4]	δὲ λόγους δημηγορικοὺς καὶ πρεσβευτικούς.	Ἀλλὰ	καὶ μαθητὰς ἐλλογίμους· ὧν Ἀρκεσίλαον
[4, 4]	μόνον τῶν αὐτῶν ἤστην ἐπιτηδευμάτων,	ἀλλὰ	καὶ μέχρι σχεδὸν ἀναπνοῆς ἐξωμοιώσθην
[4, 6]	ὕπνον ἰὼν πάντως τι ἀνεγίνωσκεν,	ἀλλὰ	καὶ ὄρθρου λέγων ἐπὶ τὸν
[4, 2]	τῶν πρὸς αὐτὸν ἀφιγμένων ἀδωροδόκητος.	Ἀλλὰ	καὶ πρεσβεύων πρὸς Ἀντίπατρον περὶ
[4, 3]	σχήματος τῆς μορφῆς πάντοτε μένειν.	Ἀλλὰ	καὶ τὴν φωνὴν ἀναλλοίωτος ἦν·
[4, 2]	ἐκείνῳ πλειόνων δεῖν πλείονας τρέφοντι.	Ἀλλὰ	καὶ τὸ> ὑπ' Ἀντιπάτρου πεμφθὲν
[4, 6]	καὶ τὰ βιβλία ἐκέκτητο αὐτοῦ.	ἀλλὰ	καὶ τὸν Πύρρωνα κατά τινας
[4, 7]	ὥστε φυλάττεσθαι ὑπ' εὐνοίας αὐτῶν·	ἀλλὰ	καὶ φίλαυτος ἦν ἰσχυρῶς καὶ
[4, 7]	φησι Φαβωρῖνος ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ.	Ἀλλὰ	καὶ ὣς κατέστρεψε καὶ ἡμεῖς
[4, 1]	Χαῖρε εἰπεῖν· τὸν δὲ φάναι,	Ἀλλὰ	μὴ σύ γε, ὅστις ὑπομένεις
[4, 3]	ταῦτ' ἐστὶ πρὸς κρέας μέγα.	Ἀλλὰ	μὴν οὐδὲ καθίζων ἔλεγε πρὸς
[4, 3]	Φρύνιχον Οὐ γλύξις οὐδ' ὑπόχυτος,	ἀλλὰ	Πράμνιος. Ἔλεγεν οὖν τὸν μὲν
[4, 7]	γένος Βορυσθενίτης, ἔχων οὐ πρόσωπον,	ἀλλὰ	συγγραφὴν ἐπὶ τοῦ προσώπου, τῆς
[4, 2]	βιβλία Τῶν περὶ τὴν διάνοιαν	ἄλλα	βιβλία δύο, Περὶ γεωμετρῶν βιβλία
[4, 2]	Μετὰ τοῦτο βιβλία ιεʹ καὶ	ἄλλα	βιβλία ιϚ περὶ μαθημάτων τῶν
[4, 6]	ὃν καὶ ἔσκωψε τὰ μὲν	ἄλλα	νωθρὸν ὄντα καὶ χασμώδη, ἐν
[4, 2]	ἀλείφω. Σεμνὸς δὲ τά τ'	ἄλλα	Ξενοκράτης καὶ σκυθρωπὸς ἀεί, ὥστε
[4, 7]	ἀληθῶς ὁ Βίων τὰ μὲν	ἄλλα	πολύτροπος καὶ σοφιστὴς ποικίλος καὶ
[4, 6]	φίλοχλον καὶ Τίμων τά τ´	ἄλλα	φησίν, ἀτὰρ δὴ τοῦτον τὸν
[4, 6]	εἴτ´ ἄλοχον. ἐκ τούτου συνήστην	ἀλλήλοιν·	ἵνα καὶ τὸν Θεόφραστον κνιζόμενόν
[4, 4]	καὶ μέχρι σχεδὸν ἀναπνοῆς ἐξωμοιώσθην	ἀλλήλοιν	καὶ θανόντε τῆς αὐτῆς ταφῆς
[4, 1]	συνῳκείωσε καθ' ὅσον ἦν δυνατὸν	ἀλλήλοις·	καὶ πρῶτος παρὰ Ἰσοκράτους τὰ
[4, 4]	τὴν σχολὴν αὐτοῦ. Καὶ οὕτως	ἀλλήλω	ἐφιλείτην ὥστε καὶ ζῶντε οὐ
[4, 6]	ἄγαν ὤν— καὶ τί γὰρ	ἄλλο	ἢ ἕτερος Ἀρίστιππος; ἐπὶ τὰ
[4, 7]	καὶ πήραν. Καὶ τί γὰρ	ἄλλο	μετεσκεύασεν αὐτὸν πρὸς ἀπάθειαν; ἔπειτα
[4, 9]	ἀναγίνωσκε. Τούτου πολλοὶ μὲν καὶ	ἄλλοι	γεγόνασι μαθηταί, ἐλλογιμώτατος δὲ Κλειτόμαχος·
[4, 2]	ἀνὴρ γεγώς. Γεγόνασι δὲ καὶ	ἄλλοι	Ξενοκράτεις πέντε· ὅ τε τακτικὸς
[4, 6]	χρησάμενος κύλικι. Γεγόνασι δὲ καὶ	ἄλλοι	τρεῖς Ἀρκεσίλαοι· ποιητὴς ἀρχαίας κωμῳδίας,
[4, 6]	διαθέσθαι, ἵν´ εἴ τι γένοιτο	ἀλλοῖον,	μήτι σὲ ἠδικηκὼς ἀπίω τὸν
[4, 6]	τρεῖς Ἀρκεσίλαοι· ποιητὴς ἀρχαίας κωμῳδίας,	ἄλλος	ἐλεγείας, ἕτερος ἀγαλματοποιός· εἰς ὃν
[4, 9]	ἄνθρωπος γέγονεν εἰ καί τις	ἄλλος,	ἐν μὲν τοῖς φυσικοῖς ἧττον
[4, 9]	καὶ λεκτέον. Γέγονε μέντοι καὶ	ἄλλος	Καρνεάδης, ἐλεγείας ποιητὴς ψυχρός. ~ΚΛΕΙΤΟΜΑΧΟΣ
[4, 6]	φησί, τὸ παίγνιον. ἀλλὰ καὶ	ἄλλοτε	χιλίας ἀπέστειλεν. Ἀρχίαν τε τὸν
[4, 7]	τὴν ὥραν ἄλλῳ χαρίζεσθαι ἢ	ἀλλοτρίας	ἀποδρέπεσθαι· καὶ γὰρ εἰς σῶμα
[4, 7]	ἐτῶν μητέρα εἶναι· τὸ κάλλος	ἀλλότριον	ἀγαθόν· τὸν πλοῦτον νεῦρα πραγμάτων.
[4, 7]	ἰδίων ἐπιμελεῖσθαι, ὡς δ' ἐξ	ἀλλοτρίων	μηδὲν ὠφελεῖσθαι. Τῇ μὲν ἀνδρείᾳ
[4, 6]	ἀκόλασθ´ ὁμιλεῖν γίγνεται δούλων τέκνα.	ἄλλου	δὲ πολλὰ φλυαροῦντος οὐδὲ τίτθης
[4, 3]	ἐγένετο φιλόπονος ὡς ὑπερβάλλεσθαι τοὺς	ἄλλους	καὶ αὐτὸν διαδέξασθαι τὴν σχολήν,
[4, 7]	πότερον σοὶ κακὸν γέγονεν ἢ	ἄλλῳ	ἀγαθόν. Τὴν δυσγένειαν πονηρὸν ἔλεγεν
[4, 7]	ὅτι αἱρετώτερόν ἐστι τὴν ὥραν	ἄλλῳ	χαρίζεσθαι ἢ ἀλλοτρίας ἀποδρέπεσθαι· καὶ
[4, 7]	ἀρετῶν ὅσον τὴν ὅρασιν τῶν	ἄλλων	αἰσθήσεων. Μὴ δεῖν ἔφασκεν ὀνειδίζειν
[4, 6]	ὥστε τοῖς μαθηταῖς παρῄνει καὶ	ἄλλων	ἀκούειν. καί τινος Χίου νεανίσκου
[4, 7]	Τοσοῦτον διαφέρειν τὴν φρόνησιν τῶν	ἄλλων	ἀρετῶν ὅσον τὴν ὅρασιν τῶν
[4, 6]	διὸ καὶ τούτῳ μόνῳ τῶν	ἄλλων	βασιλέων προσεφώνει. Πολλῶν δὲ καὶ
[4, 6]	διὰ τί ἐκ μὲν τῶν	ἄλλων	μεταβαίνουσιν εἰς τὴν Ἐπικούρειον, ἐκ
[4, 2]	Λόγος δὲ αὐτὸν μετὰ καὶ	ἄλλων	πεμφθῆναι πρεσβευτὴν πρὸς Φίλιππον· καὶ
[4, 8]	καὶ πένης μέν, εὔχαρις δ’	ἄλλως	καὶ εὐόμιλος. Τοῦτόν φασι καὶ
[4, 6]	ξένε, εἴτε δμωΐδ´ ἐθέλεις εἴτ´	ἄλοχον.	ἐκ τούτου συνήστην ἀλλήλοιν· ἵνα
[4, 4]	Θριάσιος δὲ τῶν δήμων, ἀκροατὴς	ἅμα	καὶ ἐρώμενος Πολέμωνος· ἀλλὰ καὶ
[4, 2]	ἀρχαῖος σφόδρα καὶ ὁ συγγενὴς	ἅμα	καὶ πολίτης τῷ προειρημένῳ φιλοσόφῳ·
[4, 5]	ἐργῶδες ἐν τῷ κυρίῳ τραγικῶς	ἅμα	καὶ συμπαθῶς γράψαι. Καὶ προεφέρετο
[4, 9]	τί με, Μοῦσα, θέλεις ἐλέγχειν;	ἀμαθὴς	γὰρ> ὃς οὔτι κάτοιδεν ὅπως
[4, 1]	διαδέξασθαι. Φασὶ δὲ αὐτὸν ἐπ'	ἀμαξίου	φερόμενον εἰς τὴν Ἀκαδήμειαν συναντῆσαι
[4, 1]	καὶ εἰδῶν παραδειγμάτων, Πρὸς τὸν	Ἀμάρτυρον,	Πλάτωνος ἐγκώμιον, Ἐπιστολαὶ πρὸς Δίωνα,
[4, 2]	μετοίκιον. Τοῦτό φησι Μυρωνιανὸς ὁ	Ἀμαστριανὸς	ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Ἱστορικῶν
[4, 9]	μέτρον φωνῆς. ὅθεν εὐστόχως ἑλόντα	ἀμείψασθαι·	φάναι γάρ, Μέτρον ἔχεις τοὺς
[4, 1]	φησί, πρὸς τὸν ἐρῶντα πλούσιον	ἀμόρφου	ἔφη, Τί δέ σοι δεῖ
[4, 7]	τὰ χωρία κατεδηδοκότα, Τὸν μὲν	Ἀμφιάραον,	ἔφη, ἡ γῆ κατέπιε, σὺ
[4, 6]	τὴν μὲν ἐν Ἐρετρίᾳ πρὸς	Ἀμφίκριτον,	τὴν δ´ Ἀθήνησι παρά τινας
[4, 6]	γνωρίμων καὶ ἐν Ἐρετρίᾳ παρ´	Ἀμφικρίτῳ.	Ἐτελεύτησε δέ, ὥς φησιν Ἕρμιππος,
[4, 5]	μοι θυμός, ὅ τοι γένος	ἀμφίσβητον,	ἤ σε θεῶν τὸν πρῶτον
[4, 4]	ταφῆς ἐκοινωνείτην. ὅθεν Ἀνταγόρας εἰς	ἄμφω	τοῦτον ἐποίησε τὸν τρόπον· Μνήματι
[4, 2]	καὶ δείξας τὸν ἴδιον, Οὐκ	ἄν	γε, ἔφη, τὶς πρότερον τούτου.
[4, 6]	ἐπὶ τὸν ἐρώμενον ἀπιέναι ὁπότ´	ἂν	βούλοιτο ἀναγνῶναι. τόν τε Πίνδαρον
[4, 7]	μήτηρ δὲ οἵαν ὁ τοιοῦτος	ἂν	γήμαι, ἀπ' οἰκήματος. Ἔπειτα ὁ
[4, 7]	μὲν γήμῃς αἰσχράν, ἕξεις ποινήν·	ἂν	δὲ καλήν, ἕξεις κοινήν. Τὸ
[4, 1]	αἵματος· οὐ γὰρ ἀθυμῶν κάτθανεν	ἂν	διά τι σφόδρα μικρόν. Πλούταρχος
[4, 7]	δόγμα τοῦτ' ἔχων ἔμιμνεν, ἦν	ἂν	εἰκὸς λέγειν, φρονεῖν ὅπως δοκεῖ·
[4, 9]	ἔκλειψιν γενέσθαι σελήνης, συμπάθειαν, ὡς	ἂν	εἴποι τις, αἰνιττομένου τοῦ μεθ'
[4, 1]	Σπεύσιππον ἐμάνθανον ὧδε θανεῖσθαι, οὐκ	ἂν	ἔπεισέ μέ τις τόδε λέξαι,
[4, 9]	μὴ γὰρ ἦν Χρύσιππος, οὐκ	ἂν	ἦν ἐγώ. Φιλόπονος δ' ἄνθρωπος
[4, 7]	δὲ τοὺς ἐν ᾅδου μᾶλλον	ἂν	κολάζεσθαι εἰ ὁλοκλήροις καὶ μὴ
[4, 7]	τις ᾖ. Τοὺς φίλους ὁποῖοι	ἂν	ὦσι συντηρεῖν, ἵνα μὴ δοκοίημεν
[4, 6]	καὶ ἵπποις πολλάκις αὐδᾶται Πῖσαν	ἀνὰ	ζαθέην. εἰ δὲ τὸν ἐκ
[4, 9]	εἰπόντος, Κεκόμικα, Οὐκοῦν, εἰπεῖν, σὺ	ἀναγίνωσκε.	Τούτου πολλοὶ μὲν καὶ ἄλλοι
[4, 3]	γοῦν ποτε τοῦ ἐπικαλουμένου Κλυταιμνήστρα	ἀναγινώσκοντός	τι τοῦ ποιητοῦ αὐτῷ τε
[4, 6]	μεμνημένος διότι σοι πίστιν τὴν	ἀναγκαιοτάτην	παρακατατίθεμαι, δίκαιος ἡμῖν εἶναι, ὅπως
[4, 6]	οἶκον πρὸς Θαυμασίαν ἕνα τινὰ	ἀναγκαίων,	ἀξιώσας διατηρῆσαι· πρὸς ὃν καὶ
[4, 9]	Οὗτος τὰ τῶν Στωικῶν βιβλία	ἀναγνοὺς	ἐπιμελῶς καὶ μάλιστα> τὰ Χρυσίππου,
[4, 6]	ἐρώμενον ἀπιέναι ὁπότ´ ἂν βούλοιτο	ἀναγνῶναι.	τόν τε Πίνδαρον ἔφασκε δεινὸν
[4, 7]	τοὺς ἀνθρώπους κατακαόντων μὲν ὡς	ἀναισθήτους,	παρακαόντων δὲ ὡς αἰσθανομένους. Ἔλεγε
[4, 7]	αὐτῷ σχολασάντων· καίτοι τινὰς εἰς	ἀναισχυντίαν	προῆγεν. Ὁ γοῦν Βητίων εἷς
[4, 7]	τοὺς ναύτας ἔπεισε σχολαστικὰς ἐσθῆτας	ἀναλαβεῖν	καὶ ἀκολουθῆσαι αὐτῷ· σὺν οἷς
[4, 6]	στόμα ἐμπτῆναι. τοῦτον καὶ παρακόψαντα	ἀναλαβὼν	οἴκοι ἐς τοσοῦτον ἐθεράπευσεν, ἐς
[4, 10]	οὕτω διασύρει· οὐδ' Ἀκαδημαϊκῶν πλατυρημοσύνης	ἀναλίστου.	Ἡμεῖς δὲ τοὺς Ἀκαδημαϊκοὺς τοὺς
[4, 3]	μένειν. Ἀλλὰ καὶ τὴν φωνὴν	ἀναλλοίωτος	ἦν· διὸ καὶ θηραθῆναι Κράντορα
[4, 4]	ἐπιτηδευμάτων, ἀλλὰ καὶ μέχρι σχεδὸν	ἀναπνοῆς	ἐξωμοιώσθην ἀλλήλοιν καὶ θανόντε τῆς
[4, 2]	ἀπ' ἀνδρός, ἀλλ' ἀπ' ἀνδριάντος	ἀνασταίη.	Ἔνιοι δὲ Λαΐδα φασὶ παρακατακλῖναι
[4, 9]	τῆσδ' ἐκκεκηρῦχθαι λέγω· καὶ ὃς	ἀναστάς·	Οἱ μὲν ἐκήρυσσον, τοὶ δ'
[4, 2]	καὶ τέλος πολλὰ ἐκλιπαροῦσαν ἄπρακτον	ἀναστῆναι.	Λέγειν τε πρὸς τοὺς πυνθανομένους
[4, 6]	καλοῦ καὶ ἐν χλανίσιν ἀεὶ	ἀναστρεφομένου	εἰπόντος ὅτι οὐ δοκεῖ αὐτῷ
[4, 8]	Χάριεν δ’ εἰς τὸν Λακύδην	ἀναφέρεται·	Ἀττάλου γὰρ αὐτὸν μεταπεμπομένου φασὶν
[4, 7]	βουλόμενος εὐημερεῖν. Ἐρωτηθεὶς εἰ γήμαι	ἀναφέρεται	γὰρ καὶ εἰς τοῦτον ἔφη,
[4, 5]	σὺ δὲ τεθνεῶτα τὸν ἱερὸν	ἄνδρ'	ὑπόδεξαι· ἦ ῥ' ὅ γε
[4, 7]	σύνοικον τῇ παρρησίᾳ· Δουλοῖ γὰρ	ἄνδρα,	κἂν θρασύσπλαγχνός τις ᾖ. Τοὺς
[4, 10]	ἐποίησε μαθεῖν καὶ συνήσκει τὸν	ἄνδρα.	ὁ δὲ ἐς τοσοῦτον ἤλασεν
[4, 7]	ὡς νέος μὲν ὢν τοὺς	ἄνδρας	ἀπάγοι τῶν γυναικῶν, νεανίσκος δὲ
[4, 4]	Πολέμωνα ἔννεπε κρύπτεσθαι, ξεῖνε, παρερχόμενος,	ἄνδρας	ὁμοφροσύνῃ μεγαλήτορας, ὧν ἄπο μῦθος
[4, 7]	ἀλλοτρίων μηδὲν ὠφελεῖσθαι. Τῇ μὲν	ἀνδρείᾳ	νέους ὄντας ἔφη χρῆσθαι, τῇ
[4, 2]	βʹ Περὶ βίου αʹ Περὶ	ἀνδρείας	αʹ Περὶ τοῦ ἑνὸς αʹ
[4, 6]	γάλλοι γίνονται, ἐκ δὲ γάλλων	ἄνδρες	οὐ γίνονται. Λοιπὸν δὲ πρὸς
[4, 2]	τὸ δὲ τέχνης ἔργον. Πέμπτος	ἀνδριαντοποιός·	ἕκτος ᾄσματα γεγραφώς, ὥς φησιν
[4, 7]	ἕβδομος μελικὸς ποιητής· ὄγδοος Μιλήσιος	ἀνδριαντοποιός,	οὗ μέμνηται καὶ Πολέμων· ἔνατος
[4, 2]	οὐκ ἀπ' ἀνδρός, ἀλλ' ἀπ'	ἀνδριάντος	ἀνασταίη. Ἔνιοι δὲ Λαΐδα φασὶ
[4, 6]	ἐρωτικῶς διατεθεὶς ἐπύθετο τὰ ἐξ	Ἀνδρομέδας	Εὐριπίδου προενεγκάμενος· ὦ παρθέν´, εἰ
[4, 2]	τοὺς πυνθανομένους ὡς οὐκ ἀπ'	ἀνδρός,	ἀλλ' ἀπ' ἀνδριάντος ἀνασταίη. Ἔνιοι
[4, 6]	οὐδέποτε, ἔφη, ἐκ μὲν γὰρ	ἀνδρῶν	γάλλοι γίνονται, ἐκ δὲ γάλλων
[4, 7]	δὲ γενόμενος τὰς γυναῖκας τῶν	ἀνδρῶν.	Ἐν Ῥόδῳ τὰ ῥητορικὰ διασκούντων
[4, 7]	τῆς ὑπάτης ἔριδος πάντων ἐμπειρότατ'	ἀνδρῶν.	Καὶ ὅλως καὶ μουσικὴν καὶ
[4, 6]	φατὸν ἶσα κέλευθα, ὡς αἶνος	ἀνδρῶν,	πάντοθεν μετρεύμενα. σῆμα δέ τοι
[4, 7]	γὰρ αὐτὸν Τίς πόθεν εἰς	ἀνδρῶν;	πόθι τοι πόλις ἠδὲ τοκῆες;
[4, 6]	εἰς ὕπνον ἰὼν πάντως τι	ἀνεγίνωσκεν,	ἀλλὰ καὶ ὄρθρου λέγων ἐπὶ
[4, 1]	ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος· Χαρίτων τ' ἀγάλματ'	ἀνέθηκεν	ἐν τῷ μουσείῳ τῷ ὑπὸ
[4, 6]	μὴ καθ´ ὥραν τὰ μαθήματα	ἀνειληφόσι.	φυσικῶς δέ πως ἐν τῷ
[4, 2]	τὸν ἀποδεξάμενον τὴν εὐστοχίαν εὐθὺς	ἀνεῖναι.	Στρουθίου δέ ποτε διωκομένου ὑπὸ
[4, 5]	περίφρονος, ἠέ σε Γαίης, ἢ	Ἀνέμων·	τοῖος σὺ κακὰ φρονέων ἀλάλησαι
[4, 6]	εὐστόχως καὶ ἐπὶ τὸ προκείμενον	ἀνενεγκεῖν	τὴν περίοδον τῶν λόγων καὶ
[4, 6]	τοῦ Βουσέλου· οὓς καταλαβὼν ὑπ´	ἀνεξικακίας	παραχωρεῖν ἔφη. διὰ ταῦτα δὴ
[4, 9]	πως δοκεῖ περὶ τὴν τελευτὴν	ἀνεστράφθαι,	ὅτε συνεχὲς ἔλεγεν, ἡ συστήσασα
[4, 6]	ἐπείσθη, ἀλλ´ ἕως πυλῶν ἐλθὼν	ἀνέστρεψε.	μετά τε τὴν Ἀντιγόνου ναυμαχίαν
[4, 5]	Οὗτος νοσήσας εἰς τὸ Ἀσκληπιεῖον	ἀνεχώρησε	κἀκεῖ περιεπάτει· οἱ δὲ πανταχόθεν
[4, 6]	τὸν αἰτίαν ἔχοντα περαίνεσθαι, ὡς	ἀνήνεγκεν	αὐτῷ ὅτι οὐ δοκεῖ ἕτερον
[4, 2]	ἔθανεν, ὁ πάντα πάντη Ξενοκράτης	ἀνὴρ	γεγώς. Γεγόνασι δὲ καὶ ἄλλοι
[4, 10]	μάλιστα διὰ τῶν συγγραμμάτων ἐφώτισεν.	ἀνὴρ	ἐν ταῖς τρισὶν αἱρέσεσι διατρίψας,
[4, 2]	Ὦ Κίρκη, τίς γάρ κεν	ἀνήρ,	ὃς ἐναίσιμος εἴη, πρὶν τλαίη
[4, 8]	Ἀκαδημείας κατάρξας καὶ Ἀρκεσίλαον διαδεξάμενος,	ἀνὴρ	σεμνότατος καὶ οὐκ ὀλίγους ἐσχηκὼς
[4, 6]	Πυλάδῃ τῷ ἀδελφῷ τὰ αὑτοῦ,	ἀνθ´	ὧν ἐς Χῖον αὐτὸν προήγαγε
[4, 7]	Ἐρατοσθένην, ὡς πρῶτος Βίων φιλοσοφίαν	ἀνθινὰ	ἐνέδυσεν. Εὐφυὴς γὰρ ἦν καὶ
[4, 2]	Ἑρμῆν, ἔνθαπερ τιθέναι καὶ τοὺς	ἀνθινοὺς	εἰώθει. Λόγος δὲ αὐτὸν μετὰ
[4, 7]	ὅτ' ἦν ἅπας ὁ λέμφος	ἄνθραξ,	τὴν χεῖρα τείνας ὧδέ πως,
[4, 2]	οἰκίδιον. Τὸν δὲ ἕνεκα τοῦ	ἀνθρωπίνου	εἰσδέξασθαι, καὶ ἑνὸς ὄντος κλινιδίου
[4, 5]	τοῖος σὺ κακὰ φρονέων ἀλάλησαι	ἀνθρώποις	ἠδ' ἐσθλά· τὸ καὶ σέο
[4, 5]	ποιητὴς περὶ αὐτοῦ οὑτωσί· Ἥνδανεν	ἀνθρώποις,	ὁ δ' ἐπὶ πλέον ἥνδανε
[4, 3]	θέτο τῇδε ἀρρωστίη, τὸ δεινὸν	ἀνθρώποις	πάθος. Οὐ μᾶλλον Πολέμωνα, τὸ
[4, 9]	ἂν ἦν ἐγώ. Φιλόπονος δ'	ἄνθρωπος	γέγονεν εἰ καί τις ἄλλος,
[4, 7]	Κατεγίνωσκε δὲ καὶ τῶν τοὺς	ἀνθρώπους	κατακαόντων μὲν ὡς ἀναισθήτους, παρακαόντων
[4, 9]	ἐν Χρονικοῖς ἀπελθεῖν αὐτὸν ἐξ	ἀνθρώπων	ἔτει τετάρτῳ τῆς δευτέρας καὶ
[4, 2]	εἴ ποτε μέλλοι ἐς ἄστυ	ἀνιέναι,	φασὶ τοὺς θορυβώδεις πάντας καὶ
[4, 6]	κωμάσαντας εἰπεῖν αὐτὸς μὲν θέλειν	ἀνοῖξαι,	ἐκεῖνον δὲ διακωλύειν. τούτου δὲ
[4, 5]	τοι πεπόνθαμεν. Λέγεται δὲ καὶ	Ἀνταγόρα	τοῦ ποιητοῦ ὡς Κράντορος εἰς
[4, 4]	τῆς αὐτῆς ταφῆς ἐκοινωνείτην. ὅθεν	Ἀνταγόρας	εἰς ἄμφω τοῦτον ἐποίησε τὸν
[4, 9]	μάλιστα> τὰ Χρυσίππου, ἐπιεικῶς αὐτοῖς	ἀντέλεγε	καὶ εὐημέρει τοσοῦτον, ὥστε ἐκεῖνο
[4, 4]	~ΚΡΑΤΗΣ Κράτης πατρὸς μὲν ἦν	Ἀντιγένους	Ἀθηναῖος> Θριάσιος δὲ τῶν δήμων,
[4, 6]	προσεφώνει. Πολλῶν δὲ καὶ τὸν	Ἀντίγονον	θεραπευόντων καὶ ὁπότε ἥκοι ἀπαντώντων
[4, 6]	πατρίδος ἐπρέσβευσεν εἰς Δημητριάδα πρὸς	Ἀντίγονον	καὶ οὐκ ἐπέτυχε. τὸ πᾶν
[4, 6]	ἐκείνου συμπείθοντος ὥστ´ ἀσπάσασθαι τὸν	Ἀντίγονον,	οὐκ ἐπείσθη, ἀλλ´ ἕως πυλῶν
[4, 7]	τῶν νοσοκομούντων δεινῶς διετίθετο, ἕως	Ἀντίγονος	αὐτῷ δύο θεράποντας ἀπέστειλε. Καὶ
[4, 4]	Συσσίτιον δέ φησιν αὐτῷ ὁ	Ἀντίγονος	εἶναι παρὰ Κράντορι, ὁμονόως συμβιούντων
[4, 3]	καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος. Φησὶ δὲ	Ἀντίγονος	ὁ Καρύστιος ἐν τοῖς Βίοις
[4, 6]	εἰς ἣν ἱκανὰ χρήματα ἀπέστελλεν	Ἀντίγονος	πρὸς ἀπόλαυσιν. ἔνθα καὶ παραιτούμενος
[4, 6]	ἐλθὼν ἀνέστρεψε. μετά τε τὴν	Ἀντιγόνου	ναυμαχίαν πολλῶν προσιόντων καὶ ἐπιστόλια
[4, 6]	φίλους εἰς τὴν Ἁλκυονέως τοῦ	Ἀντιγόνου	υἱοῦ ἡμέραν, εἰς ἣν ἱκανὰ
[4, 7]	πραγμάτων ἧξεν ἐπὶ φιλοσοφίαν, αὐτὸς	Ἀντιγόνῳ	διασαφεῖ. Ἐρομένου γὰρ αὐτὸν Τίς
[4, 2]	ἀδωροδόκητος. Ἀλλὰ καὶ πρεσβεύων πρὸς	Ἀντίπατρον	περὶ αἰχμαλώτων Ἀθηναίων κατὰ τὸν
[4, 9]	φύσις καὶ διαλύσει. μαθών τε	Ἀντίπατρον	φάρμακον πιόντα ἀποθανεῖν, παρωρμήθη πρὸς
[4, 9]	ἰσχέμεν· ἀλλ' ἀκούσας ὅτι φάρμακον	Ἀντίπατρός	τι> πιὼν ἀπέσβη, Δότε τοίνυν,
[4, 2]	τρέφοντι. Ἀλλὰ καὶ τὸ> ὑπ'	Ἀντιπάτρου	πεμφθὲν μὴ προσέσθαι, ὥς φησι
[4, 2]	τὶς πρότερον τούτου. Φασὶ καὶ	Ἀντιπάτρου	ποτὲ ἐλθόντος εἰς Ἀθήνας καὶ
[4, 2]	καὶ ἀσπασαμένου αὐτόν, μὴ πρότερον	ἀντιπροσαγορεῦσαι	πρὶν ἢ τὸν λόγον ὃν
[4, 2]	ἀξιόπιστος σφόδρα, ὥστε μὴ ἐξὸν	ἀνώμοτον	μαρτυρεῖν, τούτῳ μόνῳ συνεχώρουν Ἀθηναῖοι.
[4, 6]	τινα διαλεκτικὸν μὴ δυνάμενον κατ´	ἀξίαν	τῶν Ἀλεξίνου τι διηγήσασθαι τὸ
[4, 6]	συστήσας πολλῆς ἐποίησε τυχεῖν τῆς	ἀξίας.	ἐλευθέριός τε ὢν καὶ ἀφιλαργυρώτατος
[4, 1]	Λασθένειά τε ἡ Μαντινικὴ καὶ	Ἀξιοθέα	ἡ Φλιασία. Ὅτε καὶ Διονύσιος
[4, 2]	τὸ αἰδοῖον. Ἦν δὲ καὶ	ἀξιόπιστος	σφόδρα, ὥστε μὴ ἐξὸν ἀνώμοτον
[4, 6]	εἰς ἐμὲ ἐκτενῶς οὕτω πεφιλοτιμημένον.	ἀξιοπιστότατος	δ´ εἶ τῶν ἐνθάδε σύ
[4, 6]	ἀσκητὸς δ´ ἐποίησεν Ἀθηναίης παλάμῃσιν	ἄξιος	Ἀρκεσίλας υἱὸς Ἀριστοδίκου. Ὁ δὲ
[4, 2]	ὑπὸ τῆς κωμῳδίας σκωπτομένην ἀποκρίσεως	ἀξιοῦν.	Πρός τε τὸν μήτε μουσικὴν
[4, 6]	Ἀρίδηλον προτείνοντά τι θεώρημα καὶ	ἀξιοῦντα	εἰς αὐτὸ λέγειν εἶπεν, ἀλλ´
[4, 6]	σκολιὸν Διόδωρον. Ἦν δὲ καὶ	ἀξιωματικώτατος	καὶ συνηγμένος καὶ ἐν τῇ
[4, 6]	πρὸς Θαυμασίαν ἕνα τινὰ ἀναγκαίων,	ἀξιώσας	διατηρῆσαι· πρὸς ὃν καὶ γράφει
[4, 6]	εἰπεῖν, ἔσσεται εἰς αὖθις πολλὸν	ἀοιδοτέρη.	ἀλλὰ καὶ εἰς Μηνόδωρον τὸν
[4, 2]	αʹ Ἀρκὰς αʹ Περὶ τοῦ	ἀορίστου	αʹ Περὶ τοῦ παιδίου αʹ
[4, 8]	αὐτοῦ προσηγορεύετο. Καὶ μόνος τῶν	ἀπ’	αἰῶνος ζῶν παρέδωκε τὴν σχολὴν
[4, 2]	ὡς οὐκ ἀπ' ἀνδρός, ἀλλ'	ἀπ'	ἀνδριάντος ἀνασταίη. Ἔνιοι δὲ Λαΐδα
[4, 2]	πρὸς τοὺς πυνθανομένους ὡς οὐκ	ἀπ'	ἀνδρός, ἀλλ' ἀπ' ἀνδριάντος ἀνασταίη.
[4, 8]	Ἀττάλου τοῦ βασιλέως, καὶ Λακύδειον	ἀπ’	αὐτοῦ προσηγορεύετο. Καὶ μόνος τῶν
[4, 7]	οἵαν ὁ τοιοῦτος ἂν γήμαι,	ἀπ'	οἰκήματος. Ἔπειτα ὁ πατὴρ παρατελωνησάμενός
[4, 6]	ἀλλ´ Ἱερωνύμου τοῦ προειρημένου, αὐτὸς	ἀπαγαγὼν	συνέστησε τῷ φιλοσόφῳ, παραινέσας εὐτακτεῖν.
[4, 7]	νέος μὲν ὢν τοὺς ἄνδρας	ἀπάγοι	τῶν γυναικῶν, νεανίσκος δὲ γενόμενος
[4, 7]	γὰρ ἄλλο μετεσκεύασεν αὐτὸν πρὸς	ἀπάθειαν;	ἔπειτα ἐπὶ τὰ Θεοδώρεια μετῆλθε
[4, 6]	τοῦ μαθηματικοῦ πολίτου τυγχάνοντος, πρὶν	ἀπαίρειν	εἰς Ἀθήνας, μεθ´ οὗ καὶ
[4, 9]	παρωρμήθη πρὸς τὸ εὐθαρσὲς τῆς	ἀπαλλαγῆς	καί φησι, Δότε οὖν κἀμοί·
[4, 7]	μειράκιον, Οὐχ οἷόν τε, εἶπεν,	ἁπαλὸν	τυρὸν ἀγκίστρῳ ἐπισπᾶσθαι. Ἐρωτηθείς ποτε
[4, 6]	συναρμόσασθαι καιρῷ. πειστικός τε ὑπὲρ	ἅπανθ´	ὁντινοῦν· παρ´ ὃ καὶ πλείους
[4, 6]	δὲ πρὸς τῷ τέλει γινόμενος	ἅπαντα	κατέλιπε Πυλάδῃ τῷ ἀδελφῷ τὰ
[4, 7]	κλάδον δάφνης ὑπὲρ θύρην ἔθηκεν,	ἅπαντα	μᾶλλον ἢ θανεῖν ἕτοιμος ὢν
[4, 6]	σχῆμα. Ἦν δὲ καὶ εὑρεσιλογώτατος	ἀπαντῆσαι	εὐστόχως καὶ ἐπὶ τὸ προκείμενον
[4, 6]	τὴν περίοδον τῶν λόγων καὶ	ἅπαντι	συναρμόσασθαι καιρῷ. πειστικός τε ὑπὲρ
[4, 6]	Ἀντίγονον θεραπευόντων καὶ ὁπότε ἥκοι	ἀπαντώντων	αὐτὸς ἡσύχαζε, μὴ βουλόμενος προεμπίπτειν
[4, 7]	Τοιγὰρ μάτην φρονῶν, ὅτ' ἦν	ἅπας	ὁ λέμφος ἄνθραξ, τὴν χεῖρα
[4, 6]	σὺ πολλῶν πενεστέων ἦσθα προσφιλέστερος.	Ἀπεδέχετο	δὲ πάντων μᾶλλον Ὅμηρον, οὗ
[4, 6]	μεθ´ οὗ καὶ εἰς Σάρδεις	ἀπεδήμησεν·	ἔπειτα Ξάνθου τοῦ Ἀθηναίου μουσικοῦ·
[4, 7]	μὲν εἶχεν Ἀλκιβιάδου χρείαν καὶ	ἀπείχετο,	μάταιος ἦν· εἰ δὲ μὴ
[4, 6]	τετυχηκέναι ἔφη· τισὶ δὲ οὐδὲ	ἀπεκρίνετο.	πρὸς δὲ τὸν δανειστικὸν καὶ
[4, 5]	καὶ δεινὸς ὀνοματοποιῆσαι. Τραγῳδὸν γοῦν	ἀπελέκητον	εἶπεν ἔχειν φωνὴν καὶ φλοιοῦ
[4, 7]	Ἐμοὶ ὁ πατὴρ μὲν ἦν	ἀπελεύθερος,	τῷ ἀγκῶνι ἀπομυσσόμενος διεδήλου δὲ
[4, 6]	εἰπεῖν ὡς εὐφυὴς καὶ εὐεπιχείρητος	ἀπεληλυθὼς	τῆς διατριβῆς εἴη νεανίσκος. καὶ
[4, 9]	Φησὶ δὲ Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς	ἀπελθεῖν	αὐτὸν ἐξ ἀνθρώπων ἔτει τετάρτῳ
[4, 4]	φησιν Ἀπολλόδωρος ἐν τρίτῳ Χρονικῶν,	ἀπέλιπε	βιβλία τὰ μὲν φιλοσοφούμενα, τὰ
[4, 2]	ἐμελέτα, καὶ ὥραν μίαν, φασίν,	ἀπένεμε	σιωπῇ. Καὶ πλεῖστα ὅσα καταλέλοιπε
[4, 2]	τρισχιλίας Ἀττικὰς ἀφελὼν τὸ λοιπὸν	ἀπέπεμψεν	εἰπὼν ἐκείνῳ πλειόνων δεῖν πλείονας
[4, 3]	περὶ Εὐριπίδου, Ὀξωτὰ καὶ σιλφιωτά·	Ἅπερ,	ὡς αὐτός φησι, Καταπυγοσύνη ταῦτ'
[4, 9]	ὅτι φάρμακον Ἀντίπατρός τι> πιὼν	ἀπέσβη,	Δότε τοίνυν, ἔφησε, τὶ κἀμὲ
[4, 7]	ἕως Ἀντίγονος αὐτῷ δύο θεράποντας	ἀπέστειλε.	Καὶ ἠκολούθει γε αὐτῷ ἐν
[4, 6]	παίγνιον. ἀλλὰ καὶ ἄλλοτε χιλίας	ἀπέστειλεν.	Ἀρχίαν τε τὸν Ἀρκάδα Εὐμένει
[4, 6]	ἐν Πιτάνῃ περιουσία, ἀφ´ ἧς	ἀπέστειλεν	αὐτῷ Πυλάδης ὁ ἀδελφός. ἀλλὰ
[4, 6]	τῶν φίλων, τὴν δὲ τρίτην	ἀπέστειλεν	εἰς οἶκον πρὸς Θαυμασίαν ἕνα
[4, 6]	ἡμέραν, εἰς ἣν ἱκανὰ χρήματα	ἀπέστελλεν	Ἀντίγονος πρὸς ἀπόλαυσιν. ἔνθα καὶ
[4, 8]	μαθόντα δὴ τοῦτο τὰ θεραπόντια	ἀπεσφράγιζε	καὶ ὅσα ἐβούλετο ἐβάσταζεν· ἔπειτα
[4, 6]	Μοιρέαν λανθάνων, κἀκεῖθεν εἰς Ἀθήνας	ἀπήγαγε.	περιὼν δὲ οὔτε γύναιον εἰσηγάγετο
[4, 6]	τοὺς ὁμοιοτρόπους μέν, πλὴν ἀλλ´	ἀπήντα.	καὶ Θεοδότῃ τε καὶ Φίλᾳ
[4, 6]	ἀφιλαργυρώτατος εἰς τὰς ἀργυρικὰς δείξεις	ἀπήντα	πρῶτος, καὶ ἐπὶ τὴν Ἀρχεκράτους
[4, 6]	ὃ καὶ πλείους πρὸς αὐτὸν	ἀπήντων	εἰς τὴν σχολὴν καίπερ ὑπ´
[4, 5]	θαυμαζόμενος ἐν τῇ ἑαυτοῦ πατρίδι	ἀπῆρεν	εἰς Ἀθήνας καὶ Ξενοκράτους διήκουσε
[4, 6]	ὑποδοχὴν φίλων καὶ ἀποστεροῦντος οὐκ	ἀπῄτησεν	οὐδὲ προσεποιήθη. οἱ δέ φασιν
[4, 6]	ὄρθρου λέγων ἐπὶ τὸν ἐρώμενον	ἀπιέναι	ὁπότ´ ἂν βούλοιτο ἀναγνῶναι. τόν
[4, 7]	εἰς ᾅδου ὁδόν· καταμύοντας γοῦν	ἀπιέναι.	Τὸν Ἀλκιβιάδην μεμφόμενος ἔλεγεν ὡς
[4, 6]	γένοιτο ἀλλοῖον, μήτι σὲ ἠδικηκὼς	ἀπίω	τὸν εἰς ἐμὲ ἐκτενῶς οὕτω
[4, 6]	καὶ ἐποίησε δι´ ἐρωτήσεως καὶ	ἀπο–	κρίσεως ἐριστικώτερον. παρέβαλε δὲ Κράντορι
[4, 10]	Ἡμεῖς δὲ τοὺς Ἀκαδημαϊκοὺς τοὺς	ἀπὸ	Πλάτωνος διεληλυθότες ἔλθωμεν ἐπὶ τοὺς
[4, 10]	Πλάτωνος διεληλυθότες ἔλθωμεν ἐπὶ τοὺς	ἀπὸ	Πλάτωνος περιπατητικούς, ὧν ἦρξεν Ἀριστοτέλης.
[4, 4]	τὸν Βορυσθενίτην ὕστερον δὲ Θεοδώρειον	ἀπὸ	τῆς αἱρέσεως ἐπικαλούμενον, περὶ οὗ
[4, 3]	αὐτὸν διαδέξασθαι τὴν σχολήν, ἀρξάμενον	ἀπὸ	τῆς ἕκτης καὶ δεκάτης καὶ
[4, 1]	Καὶ ἐσχολάρχησεν ἔτη ὀκτώ, ἀρξάμενος	ἀπὸ	τῆς ὀγδόης καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος·
[4, 4]	παρερχόμενος, ἄνδρας ὁμοφροσύνῃ μεγαλήτορας, ὧν	ἄπο	μῦθος ἱερὸς ἤϊσσεν δαιμονίου στόματος,
[4, 2]	ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἰδέσθαι; καὶ τὸν	ἀποδεξάμενον	τὴν εὐστοχίαν εὐθὺς ἀνεῖναι. Στρουθίου
[4, 10]	ἔτη γεγονὼς ἤκουσε Καρνεάδου· κἀκεῖνος	ἀποδεξάμενος	αὐτοῦ τὸ φιλόπονον γράμματά τ'
[4, 6]	γεγονὼς ἔτος πέμπτον καὶ ἑβδομηκοστόν,	ἀποδεχθεὶς	πρὸς Ἀθηναίων ὡς οὐδείς. Ἔστι
[4, 6]	δέ φασιν ἐπίτηδες χρῆσαι καὶ	ἀποδιδόντος,	ἐπεὶ πένης ἦν, χαρίσασθαι. ἦν
[4, 7]	ὥραν ἄλλῳ χαρίζεσθαι ἢ ἀλλοτρίας	ἀποδρέπεσθαι·	καὶ γὰρ εἰς σῶμα βλάπτεσθαι
[4, 9]	μαθών τε Ἀντίπατρον φάρμακον πιόντα	ἀποθανεῖν,	παρωρμήθη πρὸς τὸ εὐθαρσὲς τῆς
[4, 2]	λόγος Ἀρσινοητικός, γεγραμμένος περὶ Ἀρσινόης	ἀποθανούσης.	Τέταρτος φιλόσοφος, ἐλεγείαν γεγραφὼς οὐκ
[4, 7]	ὄντα καὶ εὔχαριν· ὃς καὶ	ἀποθνήσκων	κατέλιπέ μοι πάντα. Κἀγὼ κατακαύσας
[4, 6]	νέων καὶ κιναιδολόγον καὶ θρασὺν	ἀποκαλοῦντες.	καὶ γὰρ καὶ Δημητρίου τοῦ
[4, 6]	ἐς τοσοῦτον ἐθεράπευσεν, ἐς ὅσον	ἀποκαταστῆσαι.	Κράτητος δὲ ἐκλιπόντος κατέσχε τὴν
[4, 2]	Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς καὶ ἑκάτερον	ἀποκατέστησε·	Ξενοκράτει μὲν τὴν ἐλευθερίαν, Ἀθηναίοις
[4, 8]	περιαιρεθείη τι καὶ βασταχθείη τῶν	ἀποκειμένων,	μαθόντα δὴ τοῦτο τὰ θεραπόντια
[4, 2]	ὑπὸ Βίωνος οὐκ ἔφη αὐτῷ	ἀποκρινεῖσθαι·	μηδὲ γὰρ τὴν τραγῳδίαν ὑπὸ
[4, 2]	τραγῳδίαν ὑπὸ τῆς κωμῳδίας σκωπτομένην	ἀποκρίσεως	ἀξιοῦν. Πρός τε τὸν μήτε
[4, 7]	τισι δὲ καὶ πότιμος καὶ	ἀπολαῦσαι	τύφου δυνάμενος. Πλεῖστά τε καταλέλοιπεν
[4, 7]	προεφέρετο τοῖς ὁμιλοῦσι, τοῦτο Θεοδώρειον	ἀπολαύσας.	Καὶ ὕστερόν ποτε ἐμπεσὼν εἰς
[4, 6]	ἱκανὰ χρήματα ἀπέστελλεν Ἀντίγονος πρὸς	ἀπόλαυσιν.	ἔνθα καὶ παραιτούμενος ἑκάστοτε τὰς
[4, 4]	καὶ ρʹ Ὀλυμπιάδος> καθά φησιν	Ἀπολλόδωρος	ἐν τρίτῳ Χρονικῶν, ἀπέλιπε βιβλία
[4, 6]	Ἀρκεσίλαος Σεύθου (ἢ Σκύθου, ὡς	Ἀπολλόδωρος	ἐν τῷ τρίτῳ Χρονικῶν, Πιταναῖος
[4, 9]	καλλίστου τῶν ἄστρων. Φησὶ δὲ	Ἀπολλόδωρος	ἐν Χρονικοῖς ἀπελθεῖν αὐτὸν ἐξ
[4, 6]	δὲ προειρημένος φιλόσοφος, καθά φησιν	Ἀπολλόδωρος	ἐν Χρονικοῖς, ἤκμαζε περὶ τὴν
[4, 9]	φιλοσοφίᾳ ὥστε καὶ τοὺς ῥήτορας	ἀπολύσαντας	ἐκ τῶν σχολῶν παρ' αὐτὸν
[4, 7]	πονηρῶν λῃσταῖς περιέπεσε· τῶν δέ,	Ἀπολώλαμεν,	εἰπόντων, ἐὰν γνωσθῶμεν, Ἐγὼ δέ
[4, 1]	πρῶτος, καθά φησι Διόδωρος ἐν	Ἀπομνημονευμάτων	πρώτῳ, ἐν τοῖς μαθήμασιν ἐθεάσατο
[4, 1]	δὲ καὶ Φαβωρῖνος ἐν δευτέρῳ	Ἀπομνημονευμάτων	ὡς Ἀριστοτέλης αὐτοῦ τὰ βιβλία
[4, 7]	μὲν ἦν ἀπελεύθερος, τῷ ἀγκῶνι	ἀπομυσσόμενος	διεδήλου δὲ τὸν ταριχέμπορον γένος
[4, 7]	οἷς ἐπλημμέλησεν εἰς τὸ θεῖον.	Ἀπορίᾳ	δὲ καὶ τῶν νοσοκομούντων δεινῶς
[4, 6]	πρὸς Κτησίβιον νοσοῦντα καὶ ἰδὼν	ἀπορίᾳ	θλιβόμενον, κρύφα βαλάντιον ὑπέθηκε τῷ
[4, 1]	πρῶτος παρὰ Ἰσοκράτους τὰ καλούμενα	ἀπόρρητα	ἐξήνεγκεν, ὥς φησι Καινεύς. Καὶ
[4, 2]	ἦν. Ἀλεξάνδρου γοῦν συχνὸν ἀργύριον	ἀποστείλαντος	αὐτῷ, τρισχιλίας Ἀττικὰς ἀφελὼν τὸ
[4, 6]	λαβόντος εἰς ὑποδοχὴν φίλων καὶ	ἀποστεροῦντος	οὐκ ἀπῄτησεν οὐδὲ προσεποιήθη. οἱ
[4, 6]	Ἀκαδημείας κατάρξας, πρῶτος ἐπισχὼν τὰς	ἀποφάσεις	διὰ τὰς ἐναντιότητας τῶν λόγων.
[4, 7]	τε καταλέλοιπεν ὑπομνήματα, ἀλλὰ καὶ	ἀποφθέγματα	χρειώδη πραγματείαν περιέχοντα. Οἷον ὀνειδιζόμενος
[4, 7]	τινῶν υἱοθεσίας ποιεῖσθαι εἰς τὸ	ἀποχρῆσθαι	αὐτοῖς ἔς τε τὰς ἡδονὰς
[4, 2]	κατακλίσεως· καὶ τέλος πολλὰ ἐκλιπαροῦσαν	ἄπρακτον	ἀναστῆναι. Λέγειν τε πρὸς τοὺς
[4, 6]	Ἀρτέμιδος τόδ´ ἄγαλμα, διηκόσιαι δ´	ἄρ´	ὁ μισθὸς δραχμαὶ ταὶ Πάριαι,
[4, 8]	σέο, Λακύδη, φάτιν ἔκλυον ὡς	ἄρα	καὶ σὺ Βάκχου ἑλὼν Ἀΐδην
[4, 6]	ὢν καὶ ἀφιλαργυρώτατος εἰς τὰς	ἀργυρικὰς	δείξεις ἀπήντα πρῶτος, καὶ ἐπὶ
[4, 2]	αὐταρκέστατος ἦν. Ἀλεξάνδρου γοῦν συχνὸν	ἀργύριον	ἀποστείλαντος αὐτῷ, τρισχιλίας Ἀττικὰς ἀφελὼν
[4, 3]	ἦν οὕτως ὥστε καὶ περιφέρειν	ἀργύριον	πρὸς τὰς ἑτοίμους λύσεις τῶν
[4, 6]	καὶ συνηράνιζε· καί ποτέ τινος	ἀργυρώματα	λαβόντος εἰς ὑποδοχὴν φίλων καὶ
[4, 2]	ὁσιότητος αʹ Ὅτι παραδοτὴ ἡ	ἀρετὴ	αʹ Περὶ τοῦ ὄντος αʹ
[4, 2]	βʹ Περὶ δικαιοσύνης αʹ Περὶ	ἀρετῆς	αʹ βʹ Περὶ εἰδῶν αʹ
[4, 7]	διαφέρειν τὴν φρόνησιν τῶν ἄλλων	ἀρετῶν	ὅσον τὴν ὅρασιν τῶν ἄλλων
[4, 9]	Φέρονται δ' αὐτοῦ ἐπιστολαὶ πρὸς	Ἀριαράθην	τὸν Καππαδοκίας βασιλέα. Τὰ δὲ
[4, 6]	ἑκάστοτε τὰς ἐπικυλικείους ἐξηγήσεις πρὸς	Ἀρίδηλον	προτείνοντά τι θεώρημα καὶ ἀξιοῦντα
[4, 2]	Ὑπομνημάτων αʹ Ἐναντίων αʹ Περὶ	ἀριθμῶν	αʹ Ἀριθμῶν θεωρία αʹ Περὶ
[4, 2]	Ἐναντίων αʹ Περὶ ἀριθμῶν αʹ	Ἀριθμῶν	θεωρία αʹ Περὶ διαστημάτων αʹ
[4, 1]	διαλόγους πλείονας, ἐν οἷς καὶ	Ἀρίστιππον	τὸν Κυρηναῖον, Περὶ πλούτου αʹ
[4, 1]	ψυχῆς αʹ Πρὸς Γρύλλον αʹ	Ἀρίστιππος	αʹ Τεχνῶν ἔλεγχος αʹ Ὑπομνηματικοὶ
[4, 3]	Ξενοκράτην· καὶ ἐρασθῆναι αὐτοῦ φησιν	Ἀρίστιππος	ἐν τῷ τετάρτῳ Περὶ παλαιᾶς
[4, 6]	τί γὰρ ἄλλο ἢ ἕτερος	Ἀρίστιππος;	ἐπὶ τὰ δεῖπνα πρὸς τοὺς
[4, 6]	πρὸς τοὺς διασύροντας προεφέρετο τὰς	Ἀριστίππου	χρείας. φιλομειράκιός τε ἦν καὶ
[4, 6]	Ἀθηναίης παλάμῃσιν ἄξιος Ἀρκεσίλας υἱὸς	Ἀριστοδίκου.	Ὁ δὲ προειρημένος φιλόσοφος, καθά
[4, 2]	ἕκτος ᾄσματα γεγραφώς, ὥς φησιν	Ἀριστόξενος.	~ΠΟΛΕΜΩΝ. Πολέμων Φιλοστράτου μὲν ἦν
[4, 2]	λέγειν τὸν Πλάτωνα συγκρίνοντα αὐτὸν	Ἀριστοτέλει,	Τῷ μὲν μύωπος δεῖ, τῷ
[4, 10]	ἀπὸ Πλάτωνος περιπατητικούς, ὧν ἦρξεν	Ἀριστοτέλης.
[4, 1]	Φαβωρῖνος ἐν δευτέρῳ Ἀπομνημονευμάτων ὡς	Ἀριστοτέλης	αὐτοῦ τὰ βιβλία τριῶν ταλάντων
[4, 3]	καὶ γενναῖος, παρῃτημένος ἅ φησιν	Ἀριστοφάνης	περὶ Εὐριπίδου, Ὀξωτὰ καὶ σιλφιωτά·
[4, 6]	καὶ καταφερής· ὅθεν οἱ περὶ	Ἀρίστωνα	τὸν Χῖον στωικοὶ ἐπεκάλουν αὐτῷ,
[4, 6]	καὶ ἐλέγετο ἐπ´ αὐτοῦ ὑπ´	Ἀρίστωνος·	πρόσθε Πλάτων, ὄπιθεν Πύρρων, μέσσος
[4, 6]	σῆμα δέ τοι τόδ´ ἔρεξεν	ἀριφραδὲς	Εὔδαμος, ᾧ σὺ πολλῶν πενεστέων
[4, 6]	χιλίας ἀπέστειλεν. Ἀρχίαν τε τὸν	Ἀρκάδα	Εὐμένει συστήσας πολλῆς ἐποίησε τυχεῖν
[4, 1]	τωθαστικῶς φησι· Καὶ ἐκ τῆς	Ἀρκαδικῆς	σου μαθητρίας ἔστι καταμαθεῖν τὴν
[4, 2]	Περὶ σοφίας Περὶ πλούτου αʹ	Ἀρκὰς	αʹ Περὶ τοῦ ἀορίστου αʹ
[4, 6]	Ἔστι καὶ εἰς τοῦτον ἡμῶν	Ἀρκεσίλαε,	τί μοι, τί τοσοῦτον ἄκρητον
[4, 6]	Γεγόνασι δὲ καὶ ἄλλοι τρεῖς	Ἀρκεσίλαοι·	ποιητὴς ἀρχαίας κωμῳδίας, ἄλλος ἐλεγείας,
[4, 8]	τῆς νέας Ἀκαδημείας κατάρξας καὶ	Ἀρκεσίλαον	διαδεξάμενος, ἀνὴρ σεμνότατος καὶ οὐκ
[4, 6]	ὢν ὡς εἰς βαρὺν τὸν	Ἀρκεσίλαον	ἔφη· ἔξεστ´ ἐρωτᾶν πότνιά ς´
[4, 4]	καὶ Ἀρκεσιλάου. Τὴν δὲ οἴκησιν	Ἀρκεσίλαον	μὲν ἔχειν μετὰ Κράντορος, Πολέμωνα
[4, 4]	ἀστρέπτοις δόγμασι πειθόμενος. Ἔνθεν καὶ	Ἀρκεσίλαον	μετελθόντα παρὰ Θεοφράστου πρὸς αὐτοὺς
[4, 4]	Ἀλλὰ καὶ μαθητὰς ἐλλογίμους· ὧν	Ἀρκεσίλαον	περὶ οὗ λέξομεν διήκουσε γὰρ
[4, 6]	Ἀκαδήμεια καὶ Σόλοι, πατρίς σευ.	~ΑΡΚΕΣΙΛΑΟΣ.	Ἀρκεσίλαος Σεύθου (ἢ Σκύθου, ὡς
[4, 4]	Κράτης μέν, ὡς προείρηται, Πολέμωνος·	Ἀρκεσίλαος	δὲ Κράντορος. Τελευτῶν δὴ ὁ
[4, 6]	πρὸς ὃν καὶ γράφει ταυτί·	Ἀρκεσίλαος	Θαυμασίᾳ χαίρειν. Δέδωκα Διογένει διαθήκας
[4, 5]	σχολὴν συστήσασθαι. Ὧν ἦν καὶ	Ἀρκεσίλαος	θέλων ὑπ' αὐτοῦ συστῆναι Πολέμωνι,
[4, 6]	καὶ Σόλοι, πατρίς σευ. ~ΑΡΚΕΣΙΛΑΟΣ.	Ἀρκεσίλαος	Σεύθου (ἢ Σκύθου, ὡς Ἀπολλόδωρος
[4, 4]	οὗ καὶ αὐτοῦ λέξομεν ἐχομένως	Ἀρκεσιλάου.	Γεγόνασι δὲ Κράτητες δέκα· πρῶτος
[4, 5]	ἐρῶντος, ὡς ἐν τῷ περὶ	Ἀρκεσιλάου	λέξομεν. Ἀλλὰ καὶ αὐτὸν ὑγιάναντα
[4, 4]	ὁμονόως συμβιούντων τούτων τε καὶ	Ἀρκεσιλάου.	Τὴν δὲ οἴκησιν Ἀρκεσίλαον μὲν
[4, 6]	τῷ προσκεφαλαίῳ· καὶ ὃς εὑρών,	Ἀρκεσιλάου,	φησί, τὸ παίγνιον. ἀλλὰ καὶ
[4, 6]	δ´ ἐποίησεν Ἀθηναίης παλάμῃσιν ἄξιος	Ἀρκεσίλας	υἱὸς Ἀριστοδίκου. Ὁ δὲ προειρημένος
[4, 5]	στίχων τρεῖς, ὧν τινά τινες	Ἀρκεσιλάῳ	προσάπτουσι. Φασὶ δὲ αὐτὸν ἐρωτηθέντα
[4, 5]	δὲ καὶ τὴν οὐσίαν καταλιπεῖν	Ἀρκεσιλάῳ,	ταλάντων οὖσαν δυοκαίδεκα. Καὶ ἐρωτηθέντα
[4, 3]	τε εἶναι τῶν πολιτῶν καὶ	ἁρματοτροφῆσαι.	Φυγεῖν δὲ τὸν Πολέμωνα καὶ
[4, 3]	ἐν τοῖς διαλεκτικοῖς θεωρήμασι, καθάπερ	ἁρμονικόν	τι τέχνιον καταπιόντα καὶ μὴ
[4, 3]	καὶ αὐτὸν διαδέξασθαι τὴν σχολήν,	ἀρξάμενον	ἀπὸ τῆς ἕκτης καὶ δεκάτης
[4, 3]	Τοσοῦτον δὲ ἐπιτεῖναι τὸ ἦθος	ἀρξάμενον	φιλοσοφεῖν, ὥστ' ἐπὶ ταὐτοῦ σχήματος
[4, 1]	Πωτώνης. Καὶ ἐσχολάρχησεν ἔτη ὀκτώ,	ἀρξάμενος	ἀπὸ τῆς ὀγδόης καὶ ἑκατοστῆς
[4, 2]	καὶ εἴκοσιν ἔτη ἐπὶ Λυσιμαχίδου	ἀρξάμενος	κατὰ τὸ δεύτερον ἔτος τῆς
[4, 8]	μηδὲ νῦν; Ἐτελεύτησε δὲ σχολαρχεῖν	ἀρξάμενος	τῷ τετάρτῳ ἔτει τῆς τετάρτης
[4, 2]	Ἀλέξανδρον περὶ βασιλείας δʹ Πρὸς	Ἀρρύβαν,	Πρὸς Ἡφαιστίωνα, Περὶ γεωμετρίας αʹ
[4, 6]	σέ· διὰ γὰρ τὸ πολλάκις	ἀρρωστεῖν	καὶ τὸ σῶμα ἀσθενῶς ἔχειν
[4, 3]	Πολέμωνα κεκεύθαμεν, ὃν θέτο τῇδε	ἀρρωστίη,	τὸ δεινὸν ἀνθρώποις πάθος. Οὐ
[4, 2]	αὐτοῦ λόγος Ἀρσινοητικός, γεγραμμένος περὶ	Ἀρσινόης	ἀποθανούσης. Τέταρτος φιλόσοφος, ἐλεγείαν γεγραφὼς
[4, 2]	φιλοσόφῳ· φέρεται δὲ αὐτοῦ λόγος	Ἀρσινοητικός,	γεγραμμένος περὶ Ἀρσινόης ἀποθανούσης. Τέταρτος
[4, 6]	καὶ Σιμωνίδης ἐποίησεν ἐπίγραμμα τουτί·	Ἀρτέμιδος	τόδ´ ἄγαλμα, διηκόσιαι δ´ ἄρ´
[4, 6]	καὶ ἄλλοι τρεῖς Ἀρκεσίλαοι· ποιητὴς	ἀρχαίας	κωμῳδίας, ἄλλος ἐλεγείας, ἕτερος ἀγαλματοποιός·
[4, 4]	Κράτητες δέκα· πρῶτος ὁ τῆς	ἀρχαίας	κωμῳδίας ποιητής, δεύτερος ῥήτωρ Τραλλιανὸς
[4, 2]	Ξενοκράτεις πέντε· ὅ τε τακτικὸς	ἀρχαῖος	σφόδρα καὶ ὁ συγγενὴς ἅμα
[4, 6]	αὐτῷ ἐπίτροπος. ἤκουσε δὴ κατ´	ἀρχὰς	μὲν Αὐτολύκου τοῦ μαθηματικοῦ πολίτου
[4, 9]	ἡμῶν τῷ λογαοιδικῷ μέτρῳ καὶ	Ἀρχεβουλείῳ·	Τί με Καρνεάδην, τί με,
[4, 2]	αʹ Περὶ τῶν Παρμενίδου αʹ	Ἀρχέδημος	ἢ περὶ δικαιοσύνης αʹ Περὶ
[4, 6]	ἀπήντα πρῶτος, καὶ ἐπὶ τὴν	Ἀρχεκράτους	καὶ Καλλικράτους τὰς χρυσιαίας παντὸς
[4, 7]	ἢ χρηστοὺς παρῃτῆσθαι. Οὗτος τὴν	ἀρχὴν	μὲν παρῃτεῖτο τὰ Ἀκαδημαϊκά, καθ'
[4, 6]	ἀλλὰ καὶ ἄλλοτε χιλίας ἀπέστειλεν.	Ἀρχίαν	τε τὸν Ἀρκάδα Εὐμένει συστήσας
[4, 7]	αὐτοῦ καὶ ταῦτα· Ὦ πέπον	Ἀρχύτα,	ψαλληγενές, ὀλβιότυφε, τῆς ὑπάτης ἔριδος
[4, 10]	Κλειτόμαχος Καρχηδόνιος. οὗτος ἐκαλεῖτο μὲν	Ἀσδρούβας	καὶ τῇ ἰδίᾳ φωνῇ κατὰ
[4, 6]	πολλάκις ἀρρωστεῖν καὶ τὸ σῶμα	ἀσθενῶς	ἔχειν ἔδοξέ μοι διαθέσθαι, ἵν´
[4, 6]	ταὶ Πάριαι, τῶν ἐπίσημα τράγος.	ἀσκητὸς	δ´ ἐποίησεν Ἀθηναίης παλάμῃσιν ἄξιος
[4, 5]	φθεγγομένου. Οὗτος νοσήσας εἰς τὸ	Ἀσκληπιεῖον	ἀνεχώρησε κἀκεῖ περιεπάτει· οἱ δὲ
[4, 2]	τέχνης ἔργον. Πέμπτος ἀνδριαντοποιός· ἕκτος	ᾄσματα	γεγραφώς, ὥς φησιν Ἀριστόξενος. ~ΠΟΛΕΜΩΝ.
[4, 2]	ποτὲ ἐλθόντος εἰς Ἀθήνας καὶ	ἀσπασαμένου	αὐτόν, μὴ πρότερον ἀντιπροσαγορεῦσαι πρὶν
[4, 6]	καὶ πολλὰ ἐκείνου συμπείθοντος ὥστ´	ἀσπάσασθαι	τὸν Ἀντίγονον, οὐκ ἐπείσθη, ἀλλ´
[4, 3]	διάθεσιν ἑαυτοῖς μάχεσθαι. Ἦν οὖν	ἀστεῖός	τις καὶ γενναῖος, παρῃτημένος ἅ
[4, 3]	τοῦτο γὰρ αὐτὸς βαίνων ἐς	ἄστρα	διάβορον θῆκεν χαμαί. ~ΚΡΑΤΗΣ Κράτης
[4, 6]	οὐ λήψεταί τις, ἔφη, τοῦτον	ἀστραγάλῳ;	πρὸς δὲ τὸν αἰτίαν ἔχοντα
[4, 4]	σοφίας ἐπὶ θεῖον ἐκόσμει αἰῶν'	ἀστρέπτοις	δόγμασι πειθόμενος. Ἔνθεν καὶ Ἀρκεσίλαον
[4, 2]	Περὶ διαστημάτων αʹ Τῶν περὶ	ἀστρολογίαν	Στοιχεῖα πρὸς Ἀλέξανδρον περὶ βασιλείας
[4, 2]	μήτε μουσικὴν μήτε γεωμετρικὴν μήτε	ἀστρονομίαν	μεμαθηκότα, βουλόμενον δὲ παρ' αὐτὸν
[4, 9]	τοῦ μεθ' ἥλιον καλλίστου τῶν	ἄστρων.	Φησὶ δὲ Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς
[4, 2]	καὶ εἴ ποτε μέλλοι ἐς	ἄστυ	ἀνιέναι, φασὶ τοὺς θορυβώδεις πάντας
[4, 3]	μεῖναι. Ἔν τε τοῖς θεάτροις	ἀσυμπαθέστατος	ἦν. Νικοστράτου γοῦν ποτε τοῦ
[4, 9]	καὶ ἐκόμα καὶ ἔτρεφεν ὄνυχας	ἀσχολίᾳ	τῇ περὶ τοὺς λόγους. Τοσοῦτον
[4, 6]	Τίμων τά τ´ ἄλλα φησίν,	ἀτὰρ	δὴ τοῦτον τὸν τρόπον· ὣς
[4, 1]	τὴν σοφίαν. Καὶ Πλάτων μὲν	ἀτελεῖς	φόρων τοὺς παρ' αὐτὸν φοιτῶντας
[4, 7]	τέταρτος Δημοκρίτειος καὶ μαθηματικός, Ἀβδηρίτης,	Ἀτθίδι	γεγραφὼς καὶ Ἰάδι· οὗτος πρῶτος
[4, 2]	τοιοῦτον ἐπίπρασκόν ποτε, τὸ μετοίκιον	ἀτονοῦντα	θεῖναι. Καὶ αὐτὸν ὠνεῖται Δημήτριος
[4, 7]	νύκτωρ συνδέομαι Βίωνι καὶ οὐδὲν	ἄτοπον	δοκῶ γε πεπονθέναι. Πολλὰ δὲ
[4, 3]	τῆς πόλεως πυθόμενον τὸ γινόμενον	ἄτρεπτον	μεῖναι. Ἔν τε τοῖς θεάτροις
[4, 6]	καὶ αὐτοῦ φέρεται ἐπίγραμμα εἰς	Ἄτταλον	ἔχον οὕτω· Πέργαμος οὐχ ὅπλοις
[4, 8]	δ’ εἰς τὸν Λακύδην ἀναφέρεται·	Ἀττάλου	γὰρ αὐτὸν μεταπεμπομένου φασὶν εἰπεῖν
[4, 8]	ἐν τῷ κατασκευασθέντι κήπῳ ὑπὸ	Ἀττάλου	τοῦ βασιλέως, καὶ Λακύδειον ἀπ’
[4, 2]	συχνὸν ἀργύριον ἀποστείλαντος αὐτῷ, τρισχιλίας	Ἀττικὰς	ἀφελὼν τὸ λοιπὸν ἀπέπεμψεν εἰπὼν
[4, 6]	ὥς; Οὐ μὴν ἀλλ´ οὕτως	ἄτυφος	ἦν ὥστε τοῖς μαθηταῖς παρῄνει
[4, 2]	τὸν λόγον ὃν ἔλεγε διαπεράνασθαι.	Ἀτυφότατος	δὲ ὢν πολλάκις τῆς ἡμέρας
[4, 6]	ἦν καὶ λαθεῖν τὴν χάριν	ἀτυφότατος.	εἰσελθὼν γοῦν ποτε πρὸς Κτησίβιον
[4, 6]	μόνον, ἀλλὰ καὶ ἵπποις πολλάκις	αὐδᾶται	Πῖσαν ἀνὰ ζαθέην. εἰ δὲ
[4, 9]	εἰδόμενος ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ	αὐδήν·	τοῦτον σχολῆς τῆσδ' ἐκκεκηρῦχθαι λέγω·
[4, 3]	Περὶ ζωγραφικῆς· φησὶ γὰρ δεῖν	αὐθάδειάν	τινα καὶ ξηρότητα τοῖς ἔργοις
[4, 6]	θνατῷ νόον εἰπεῖν, ἔσσεται εἰς	αὖθις	πολλὸν ἀοιδοτέρη. ἀλλὰ καὶ εἰς
[4, 4]	οἷον Διονυσόδωρόν ποτέ φασι τὸν	αὐλητὴν	εἰπεῖν, σεμνυνόμενον ἐπὶ τῷ μηδένα
[4, 5]	τῷ τῆς Ἀθηνᾶς ἱερῷ σφραγισάμενος	αὐτὰ	θεῖναι. Καί φησι Θεαίτητος ὁ
[4, 7]	Περσαῖός τε καὶ Φιλωνίδης ἱστοροῦντες	αὐτά·	σκόπει δέ με ἐξ ἐμαυτοῦ.
[4, 6]	μοι διῳκημένα. κεῖνται δὲ Ἀθήνησιν	αὗται	παρά τισι τῶν γνωρίμων καὶ
[4, 2]	συνεχώρουν Ἀθηναῖοι. Καὶ δὴ καὶ	αὐταρκέστατος	ἦν. Ἀλεξάνδρου γοῦν συχνὸν ἀργύριον
[4, 6]	τῶν ἐνθάδε σύ μοι τηρῶν	αὐτὰς	διά τε τὴν ἡλικίαν καὶ
[4, 4]	ἐξωμοιώσθην ἀλλήλοιν καὶ θανόντε τῆς	αὐτῆς	ταφῆς ἐκοινωνείτην. ὅθεν Ἀνταγόρας εἰς
[4, 7]	ἔλεγεν ὅρμον εἶναι κακῶν· εἰς	αὐτὸ	γοῦν πάντα καταφεύγειν. Τὴν δόξαν
[4, 6]	τι θεώρημα καὶ ἀξιοῦντα εἰς	αὐτὸ	λέγειν εἶπεν, ἀλλ´ αὐτὸ τοῦτο
[4, 6]	εἰς αὐτὸ λέγειν εἶπεν, ἀλλ´	αὐτὸ	τοῦτο μάλιστα φιλοσοφίας ἴδιον, τὸ
[4, 5]	οὐ διὰ νόσον, ἀλλὰ βούλεσθαι	αὐτόθι	σχολὴν συστήσασθαι. Ὧν ἦν καὶ
[4, 9]	καὶ μάλιστα> τὰ Χρυσίππου, ἐπιεικῶς	αὐτοῖς	ἀντέλεγε καὶ εὐημέρει τοσοῦτον, ὥστε
[4, 7]	υἱοθεσίας ποιεῖσθαι εἰς τὸ ἀποχρῆσθαι	αὐτοῖς	ἔς τε τὰς ἡδονὰς καὶ
[4, 2]	τὰς Ἀθήνας φάσκειν ὡς μάτην	αὐτοῖς	Ξενοκράτης συνεληλύθοι· καὶ τοὺς ἑτοίμους
[4, 2]	μᾶλλον φροντιστέον εἴη τῆς πόλεως	αὐτοῖς	(τοὺς μὲν γὰρ ᾔδει δωροδοκήσαντας
[4, 6]	ἤκουσε δὴ κατ´ ἀρχὰς μὲν	Αὐτολύκου	τοῦ μαθηματικοῦ πολίτου τυγχάνοντος, πρὶν
[4, 1]	ὤν. Καὶ ἔστιν ἡμῶν εἰς	αὐτόν·	Ἀλλ' εἰ μὴ Σπεύσιππον ἐμάνθανον
[4, 6]	παρ´ ὃ καὶ πλείους πρὸς	αὐτὸν	ἀπήντων εἰς τὴν σχολὴν καίπερ
[4, 2]	ὥστε λέγειν τὸν Πλάτωνα συγκρίνοντα	αὐτὸν	Ἀριστοτέλει, Τῷ μὲν μύωπος δεῖ,
[4, 2]	μόνος εἴη Ξενοκράτης τῶν πρὸς	αὐτὸν	ἀφιγμένων ἀδωροδόκητος. Ἀλλὰ καὶ πρεσβεύων
[4, 1]	Φλιασία. Ὅτε καὶ Διονύσιος πρὸς	αὐτὸν	γράφων τωθαστικῶς φησι· Καὶ ἐκ
[4, 3]	ὡς ὑπερβάλλεσθαι τοὺς ἄλλους καὶ	αὐτὸν	διαδέξασθαι τὴν σχολήν, ἀρξάμενον ἀπὸ
[4, 6]	τε ταῖς ἑορταῖς κατῄει πρὸς	αὐτὸν	ἑκάστοτε. καὶ δὴ καὶ πολλὰ
[4, 1]	καὶ πρὸς Ξενοκράτην διεπέμπετο παρακαλῶν	αὐτὸν	ἐλθεῖν καὶ τὴν σχολὴν διαδέξασθαι.
[4, 9]	Βιθυνοῦ μαθητοῦ ὄντος καὶ παρ'	αὐτὸν	ἐλθόντος εἰς τὴν διατριβήν, ὡς
[4, 7]	Αἰσθόμενος ὅτι προδιαβέβληται, φησὶ πρὸς	αὐτόν·	Ἐμοὶ ὁ πατὴρ μὲν ἦν
[4, 9]	δὲ Ἀπολλόδωρος ἐν Χρονικοῖς ἀπελθεῖν	αὐτὸν	ἐξ ἀνθρώπων ἔτει τετάρτῳ τῆς
[4, 1]	τὴν σχολὴν διαδέξασθαι. Φασὶ δὲ	αὐτὸν	ἐπ' ἀμαξίου φερόμενον εἰς τὴν
[4, 6]	γὰρ ὁ προειρημένος ἀδελφὸς ἦγεν	αὐτὸν	ἐπὶ ῥητορικήν· ὁ δὲ φιλοσοφίας
[4, 5]	τινες Ἀρκεσιλάῳ προσάπτουσι. Φασὶ δὲ	αὐτὸν	ἐρωτηθέντα τίνι θηραθείη ὑπὸ Πολέμωνος,
[4, 5]	διαθέσει νοσήσας. Καὶ ἔστιν εἰς	αὐτὸν	ἡμῶν· Ἐπέκλυσε καὶ σέ, Κράντορ,
[4, 1]	βίῳ καὶ Σύλλα φθειρσὶν ἐκζέσαι	αὐτόν.	Ἦν δὲ καὶ τὸ σῶμα
[4, 9]	ἀπολύσαντας ἐκ τῶν σχολῶν παρ'	αὐτὸν	ἰέναι καὶ αὐτοῦ ἀκούειν. Ἦν
[4, 2]	Φρύνην τὴν ἑταίραν ἐθελῆσαι πειρᾶσαι	αὐτόν,	καὶ δῆθεν διωκομένην ὑπό τινων
[4, 2]	καὶ τοὺς ἑτοίμους εἶναι ζημιοῦν	αὐτόν.	Μαθόντας δὲ παρ' αὐτοῦ ὡς
[4, 2]	τοὺς ἀνθινοὺς εἰώθει. Λόγος δὲ	αὐτὸν	μετὰ καὶ ἄλλων πεμφθῆναι πρεσβευτὴν
[4, 8]	τὸν Λακύδην ἀναφέρεται· Ἀττάλου γὰρ	αὐτὸν	μεταπεμπομένου φασὶν εἰπεῖν τὰς εἰκόνας
[4, 2]	ἐλθόντος εἰς Ἀθήνας καὶ ἀσπασαμένου	αὐτόν,	μὴ πρότερον ἀντιπροσαγορεῦσαι πρὶν ἢ
[4, 6]	ταῦτα δὴ οὖν ἔδακνόν τε	αὐτὸν	οἱ προειρημένοι καὶ ἐπέσκωπτον ὡς
[4, 2]	κβʹ δσλθʹ Ἀθηναῖοι δ' ὅμως	αὐτὸν	ὄντα τοιοῦτον ἐπίπρασκόν ποτε, τὸ
[4, 3]	καταλιπών. Καὶ ἔστιν ἡμῶν εἰς	αὐτόν·	Οὐκ ἀΐεις; Πολέμωνα κεκεύθαμεν, ὃν
[4, 7]	καὶ ὣς κατέστρεψε καὶ ἡμεῖς	αὐτὸν	οὕτως ᾐτιασάμεθα· Βίωνα, τὸν Βορυσθένης
[4, 6]	κρέας ἢ Διόδωρον. καὶ διαλιπὼν	αὐτὸν	ποιεῖ λέγοντα νήξομαι εἰς Πύρρωνα
[4, 6]	αὑτοῦ, ἀνθ´ ὧν ἐς Χῖον	αὐτὸν	προήγαγε τὸν Μοιρέαν λανθάνων, κἀκεῖθεν
[4, 2]	καὶ κληθεὶς ἐπὶ δεῖπνον πρὸς	αὐτὸν	προηνέγκατο ταυτί· Ὦ Κίρκη, τίς
[4, 7]	Καὶ τί γὰρ ἄλλο μετεσκεύασεν	αὐτὸν	πρὸς ἀπάθειαν; ἔπειτα ἐπὶ τὰ
[4, 2]	ποιεῖν. Οὔτε γὰρ ὁ Φίλιππος	αὐτὸν	προσίετο διὰ τοῦτο. Ὅθεν ἐλθόντας
[4, 9]	ἱστορίᾳ, μεταξὺ λέγων παρῴδησεν εἰς	αὐτόν·	Πωλεῖταί τις δεῦρο γέρων ἅλιος
[4, 1]	λεγόμενα περὶ τἀνδρός. Διεδέξατο δ'	αὐτὸν	Σπεύσιππος Εὐρυμέδοντος Ἀθηναῖος, τῶν μὲν
[4, 2]	μηδενὶ λόγῳ ὑπαξόμενος) φασὶ διπλασίως	αὐτὸν	τιμῆσαι. Καὶ τὸν Φίλιππον δὲ
[4, 7]	αὐτὸς Ἀντιγόνῳ διασαφεῖ. Ἐρομένου γὰρ	αὐτὸν	Τίς πόθεν εἰς ἀνδρῶν; πόθι
[4, 8]	ἐβάσταζεν· ἔπειτα τὸν δακτύλιον τὸν	αὐτὸν	τρόπον διὰ τῆς ὀπῆς ἐνίει
[4, 5]	περὶ Ἀρκεσιλάου λέξομεν. Ἀλλὰ καὶ	αὐτὸν	ὑγιάναντα διακούειν Πολέμωνος, ἐφ' ᾧ
[4, 1]	ἡδονῶν ἥττων ἦν. Φασὶ γοῦν	αὐτὸν	ὑπὸ θυμοῦ τὸ κυνίδιον εἰς
[4, 2]	ἀστρονομίαν μεμαθηκότα, βουλόμενον δὲ παρ'	αὐτὸν	φοιτᾶν, Πορεύου, ἔφη· λαβὰς γὰρ
[4, 1]	μὲν ἀτελεῖς φόρων τοὺς παρ'	αὐτὸν	φοιτῶντας ἐποίει· σὺ δὲ δασμολογεῖς
[4, 6]	δὲ πολλὰ φλυαροῦντος οὐδὲ τίτθης	αὐτὸν	χαλεπῆς τετυχηκέναι ἔφη· τισὶ δὲ
[4, 2]	τὸ μετοίκιον ἀτονοῦντα θεῖναι. Καὶ	αὐτὸν	ὠνεῖται Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς καὶ
[4, 7]	οἵων πραγμάτων ἧξεν ἐπὶ φιλοσοφίαν,	αὐτὸς	Ἀντιγόνῳ διασαφεῖ. Ἐρομένου γὰρ αὐτὸν
[4, 6]	αὐτοῦ ἀλλ´ Ἱερωνύμου τοῦ προειρημένου,	αὐτὸς	ἀπαγαγὼν συνέστησε τῷ φιλοσόφῳ, παραινέσας
[4, 3]	τὸ σῶμα δέ· τοῦτο γὰρ	αὐτὸς	βαίνων ἐς ἄστρα διάβορον θῆκεν
[4, 9]	λοιπὰ αὐτοῦ οἱ μαθηταὶ συνέγραψαν·	αὐτὸς	δὲ κατέλιπεν οὐδέν. Ἔστι καὶ
[4, 6]	προσιόντων καὶ ἐπιστόλια παρακλητικὰ γραφόντων	αὐτὸς	ἐσιώπησεν. ἀλλ´ οὖν ὅμως ὑπὲρ
[4, 6]	θεραπευόντων καὶ ὁπότε ἥκοι ἀπαντώντων	αὐτὸς	ἡσύχαζε, μὴ βουλόμενος προεμπίπτειν εἰς
[4, 6]	καὶ πρὸς τοὺς κωμάσαντας εἰπεῖν	αὐτὸς	μὲν θέλειν ἀνοῖξαι, ἐκεῖνον δὲ
[4, 7]	φησίν, ἐὰν παρακλήτους πέμψῃς καὶ	αὐτὸς	μὴ ἔλθῃς. πλέων μετὰ πονηρῶν
[4, 7]	Συρακούσιος, τέχνας ῥητορικὰς γεγραφώς· τρίτος	αὐτὸς	οὗτος· τέταρτος Δημοκρίτειος καὶ μαθηματικός,
[4, 6]	αὑτοῦ κακῶς ᾄδοντας τούτους καταλαβὼν	αὐτὸς	τὰς πλίνθους αὐτῶν συνεπάτησεν, εἰπών,
[4, 3]	Ὀξωτὰ καὶ σιλφιωτά· Ἅπερ, ὡς	αὐτός	φησι, Καταπυγοσύνη ταῦτ' ἐστὶ πρὸς
[4, 9]	σχολῶν παρ' αὐτὸν ἰέναι καὶ	αὐτοῦ	ἀκούειν. Ἦν δὲ καὶ μεγαλοφωνότατος,
[4, 6]	νεανίσκου μὴ εὐαρεστουμένου τῇ διατριβῇ	αὐτοῦ	ἀλλ´ Ἱερωνύμου τοῦ προειρημένου, αὐτὸς
[4, 6]	Πλάτωνα καὶ τὰ βιβλία ἐκέκτητο	αὐτοῦ.	ἀλλὰ καὶ τὸν Πύρρωνα κατά
[4, 3]	κίονί τινι τριώβολον εὑρέθη προσπεπλασμένον	αὐτοῦ	διὰ τὴν) ὁμοίαν τῇ προειρημένῃ
[4, 6]	τὴν σχολὴν καίπερ ὑπ´ ὀξύτητος	αὐτοῦ	ἐπιπληττόμενοι. ἀλλ´ ἔφερον ἡδέως· καὶ
[4, 9]	πρὸς τοῖς ὀγδοήκοντα. Φέρονται δ'	αὐτοῦ	ἐπιστολαὶ πρὸς Ἀριαράθην τὸν Καππαδοκίας
[4, 1]	τὸν Κασσάνδρου γάμον. Ἐλέγοντο δὲ	αὐτοῦ	καὶ αἱ Πλάτωνος ἀκούειν μαθήτριαι,
[4, 6]	πάλιν ὁ Τίμων οὑτωσὶ περὶ	αὐτοῦ·	καὶ νόον αἱμυλίοις ἐπιπλήξεσιν ἐγκαταμιγνύς.
[4, 4]	ἀλλὰ καὶ διεδέξατο τὴν σχολὴν	αὐτοῦ.	Καὶ οὕτως ἀλλήλω ἐφιλείτην ὥστε
[4, 7]	ἦν καὶ παρῳδῆσαι· οἷά ἐστιν	αὐτοῦ	καὶ ταῦτα· Ὦ πέπον Ἀρχύτα,
[4, 2]	καὶ εἰσπηδήσαντος εἰς τοὺς κόλπους	αὐτοῦ,	καταψήσας μεθῆκεν, εἰπὼν τὸν ἱκέτην
[4, 6]	ὁ δὲ φιλοσοφίας ἤρα, καὶ	αὐτοῦ	Κράντωρ ἐρωτικῶς διατεθεὶς ἐπύθετο τὰ
[4, 3]	διὸ καὶ θηραθῆναι Κράντορα ὑπ'	αὐτοῦ.	Κυνὸς γοῦν λυττῶντος καὶ) τὴν
[4, 4]	αἱρέσεως ἐπικαλούμενον, περὶ οὗ καὶ	αὐτοῦ	λέξομεν ἐχομένως Ἀρκεσιλάου. Γεγόνασι δὲ
[4, 2]	τῷ προειρημένῳ φιλοσόφῳ· φέρεται δὲ	αὐτοῦ	λόγος Ἀρσινοητικός, γεγραμμένος περὶ Ἀρσινόης
[4, 7]	φίλων. Παρ' ὃ καὶ οὐδεὶς	αὐτοῦ	μαθητὴς ἐπιγράφεται, τοσούτων αὐτῷ σχολασάντων·
[4, 5]	θέσεις ὀστρέῳ γεγράφθαι. Θαυμάζεται δὲ	αὐτοῦ	μάλιστα βιβλίον τὸ Περὶ πένθους.
[4, 10]	διεδέξατο τὸν Καρνεάδην καὶ τὰ	αὐτοῦ	μάλιστα διὰ τῶν συγγραμμάτων ἐφώτισεν.
[4, 4]	ἐπὶ τῷ μηδένα τῶν κρουμάτων	αὐτοῦ	μήτ' ἐπὶ τριήρους μήτ' ἐπὶ
[4, 9]	Καππαδοκίας βασιλέα. Τὰ δὲ λοιπὰ	αὐτοῦ	οἱ μαθηταὶ συνέγραψαν· αὐτὸς δὲ
[4, 5]	φησι Θεαίτητος ὁ ποιητὴς περὶ	αὐτοῦ	οὑτωσί· Ἥνδανεν ἀνθρώποις, ὁ δ'
[4, 8]	τῆς ὀπῆς ἐρρίπτει, ὡς μηδέποτ’	αὐτοῦ	περιαιρεθείη τι καὶ βασταχθείη τῶν
[4, 5]	οὖσαν δυοκαίδεκα. Καὶ ἐρωτηθέντα πρὸς	αὐτοῦ	ποῦ βούλεται ταφῆναι, εἰπεῖν· Ἐν
[4, 8]	τοῦ βασιλέως, καὶ Λακύδειον ἀπ’	αὐτοῦ	προσηγορεύετο. Καὶ μόνος τῶν ἀπ’
[4, 3]	ἐν τοῖς Βίοις τὸν πατέρα	αὐτοῦ	πρῶτόν τε εἶναι τῶν πολιτῶν
[4, 1]	Μυρρινούσιος, υἱὸς δὲ τῆς ἀδελφῆς	αὐτοῦ	Πωτώνης. Καὶ ἐσχολάρχησεν ἔτη ὀκτώ,
[4, 5]	ἦν καὶ Ἀρκεσίλαος θέλων ὑπ'	αὐτοῦ	συστῆναι Πολέμωνι, καίπερ ἐρῶντος, ὡς
[4, 1]	ἐν δευτέρῳ Ἀπομνημονευμάτων ὡς Ἀριστοτέλης	αὐτοῦ	τὰ βιβλία τριῶν ταλάντων ὠνήσατο.
[4, 7]	κατέλιπέ μοι πάντα. Κἀγὼ κατακαύσας	αὐτοῦ	τὰ συγγράμματα καὶ πάντα συγξύσας
[4, 2]	θορυβώδεις πάντας καὶ προυνίκους ὑποστέλλειν	αὐτοῦ	τῇ παρόδῳ. Καί ποτε καὶ
[4, 9]	εἰς τὴν διατριβήν, ὡς ἐπείρα	αὐτοῦ	τὴν παλλακὴν ὁ Μέντωρ, καθά
[4, 3]	Ἀεὶ γοῦν ἐμέμνητο ὁ Πολέμων	αὐτοῦ,	τήν τ' ἀκακίαν καὶ τὸν
[4, 10]	γεγονὼς ἤκουσε Καρνεάδου· κἀκεῖνος ἀποδεξάμενος	αὐτοῦ	τὸ φιλόπονον γράμματά τ' ἐποίησε
[4, 7]	κεκρᾶσθαι λόγου φασὶ λέγειν ἐπ'	αὐτοῦ	τὸν Ἐρατοσθένην, ὡς πρῶτος Βίων
[4, 2]	πρὸς Πλάτωνα ὡς ἀφαιρήσει τις	αὐτοῦ	τὸν τράχηλον, παρὼν οὗτος καὶ
[4, 6]	λόγων, ὅθεν καὶ ἐλέγετο ἐπ´	αὐτοῦ	ὑπ´ Ἀρίστωνος· πρόσθε Πλάτων, ὄπιθεν
[4, 9]	Τί; Οἰνόμελι, εἶπεν. Τελευτῶντος δ'	αὐτοῦ	φασιν ἔκλειψιν γενέσθαι σελήνης, συμπάθειαν,
[4, 6]	γεγόμενος ἥπτετο καὶ ποιητικῆς. καὶ	αὐτοῦ	φέρεται ἐπίγραμμα εἰς Ἄτταλον ἔχον
[4, 6]	φιλοσόφῳ, παραινέσας εὐτακτεῖν. Χάριεν δ´	αὐτοῦ	φέρεται κἀκεῖνο· πρὸς τὸν πυθόμενον
[4, 3]	ἐζηλωκέναι τὸν Ξενοκράτην· καὶ ἐρασθῆναι	αὐτοῦ	φησιν Ἀρίστιππος ἐν τῷ τετάρτῳ
[4, 6]	Διόδωρος. καὶ ὁ Τίμων ἐπ´	αὐτοῦ	φησιν οὕτως τῇ γὰρ ἔχων
[4, 6]	ἐπίστασθαι. εἰς δὲ τὸ διαβαλλόμενον	αὐτοῦ	φίλοχλον καὶ Τίμων τά τ´
[4, 6]	τέχνῃ τεθεωρημένον, εἰπὼν τὴν γεωμετρίαν	αὐτοῦ	χάσκοντος εἰς τὸ στόμα ἐμπτῆναι.
[4, 2]	ζημιοῦν αὐτόν. Μαθόντας δὲ παρ'	αὐτοῦ	ὡς νῦν καὶ μᾶλλον φροντιστέον
[4, 6]	κατέλιπε Πυλάδῃ τῷ ἀδελφῷ τὰ	αὑτοῦ,	ἀνθ´ ὧν ἐς Χῖον αὐτὸν
[4, 6]	πραχθὲν εἶπεν· ἐκεῖνος γὰρ τὰ	αὑτοῦ	κακῶς ᾄδοντας τούτους καταλαβὼν αὐτὸς
[4, 4]	Ἀρκεσίλαον μετελθόντα παρὰ Θεοφράστου πρὸς	αὐτοὺς	λέγειν ὡς εἶεν θεοί τινες
[4, 2]	Σκωπτόμενος ὑπὸ Βίωνος οὐκ ἔφη	αὐτῷ	ἀποκρινεῖσθαι· μηδὲ γὰρ τὴν τραγῳδίαν
[4, 8]	πόρρωθεν δεῖν θεωρεῖσθαι. Ὀψὲ δὲ	αὐτῷ	γεωμετροῦντι λέγει τις, εἶτα νῦν
[4, 7]	νοσοκομούντων δεινῶς διετίθετο, ἕως Ἀντίγονος	αὐτῷ	δύο θεράποντας ἀπέστειλε. Καὶ ἠκολούθει
[4, 7]	θεράποντας ἀπέστειλε. Καὶ ἠκολούθει γε	αὐτῷ	ἐν φορείῳ, καθά φησι Φαβωρῖνος
[4, 6]	δὲ ὁμοπατρίων Μοιρέαν, ὃς ἦν	αὐτῷ	ἐπίτροπος. ἤκουσε δὴ κατ´ ἀρχὰς
[4, 6]	ἦν, χαρίσασθαι. ἦν μὲν οὖν	αὐτῷ	καὶ ἐν Πιτάνῃ περιουσία, ἀφ´
[4, 3]	κατὰ τὸν κωμικὸν τὰ ποιήματα	αὐτῷ	Κύων τις ἐδόκει συμποιεῖν Μολοττικός,
[4, 2]	Ξενοκράτης καὶ σκυθρωπὸς ἀεί, ὥστε	αὐτῷ	λέγειν συνεχὲς τὸν Πλάτωνα, Ξενόκρατες,
[4, 9]	μεγαλοφωνότατος, ὥστε τὸν γυμνασίαρχον προσπέμψαι	αὐτῷ	μὴ οὕτω βοᾶν· τὸν δὲ
[4, 5]	περιεπάτει· οἱ δὲ πανταχόθεν προσῄεσαν	αὐτῷ,	νομίζοντες οὐ διὰ νόσον, ἀλλὰ
[4, 4]	καθάπερ Ἰσμηνίου. Συσσίτιον δέ φησιν	αὐτῷ	ὁ Ἀντίγονος εἶναι παρὰ Κράντορι,
[4, 6]	ἀναστρεφομένου εἰπόντος ὅτι οὐ δοκεῖ	αὐτῷ	ὁ σοφὸς ἐρασθήσεσθαι, ἔφη, πότερον
[4, 6]	καὶ φιλόδοξον· μάλιστα δὲ ἐπετίθεντο	αὐτῷ	οἱ περὶ Ἱερώνυμον τὸν Περιπατητικόν,
[4, 6]	αἰτίαν ἔχοντα περαίνεσθαι, ὡς ἀνήνεγκεν	αὐτῷ	ὅτι οὐ δοκεῖ ἕτερον ἑτέρου
[4, 8]	εἴκοσιν ἔτη· ἡ τελευτὴ δὲ	αὐτῷ	παράλυσις ἐκ πολυποσίας. Καὶ αὐτῷ
[4, 6]	λαλεῖς; στωμύλου δὲ ἀγεννοῦς πράγματα	αὐτῷ	παρέχοντος ἔφη· ἀκόλασθ´ ὁμιλεῖν γίγνεται
[4, 6]	ὁ ἀδελφός. ἀλλὰ καὶ ἐχορήγει	αὐτῷ	πολλὰ Εὐμένης ὁ τοῦ Φιλεταίρου·
[4, 7]	γοῦν Βητίων εἷς τῶν συνήθων	αὐτῷ	πρὸς Μενέδημόν ποτε λέγεται εἰπεῖν,
[4, 8]	αὐτῷ παράλυσις ἐκ πολυποσίας. Καὶ	αὐτῷ	προσεπαίξαμεν ἡμεῖς οὑτωσί· Καὶ σέο,
[4, 6]	Πιτάνῃ περιουσία, ἀφ´ ἧς ἀπέστειλεν	αὐτῷ	Πυλάδης ὁ ἀδελφός. ἀλλὰ καὶ
[4, 7]	ὑδροφόρουν. Πρὸς τὸν ἀδολέσχην λιπαροῦντα	αὐτῷ	συλλαβέσθαι, Τὸ ἱκανόν σοι ποιήσω,
[4, 7]	σχολαστικὰς ἐσθῆτας ἀναλαβεῖν καὶ ἀκολουθῆσαι	αὐτῷ·	σὺν οἷς εἰσβάλλων εἰς τὸ
[4, 2]	ἤκουσεν, ἀλλὰ καὶ εἰς Σικελίαν	αὐτῷ	συναπεδήμησεν. Ἦν δὲ τὴν φύσιν
[4, 7]	οὐδεὶς αὐτοῦ μαθητὴς ἐπιγράφεται, τοσούτων	αὐτῷ	σχολασάντων· καίτοι τινὰς εἰς ἀναισχυντίαν
[4, 6]	ἐκλιπόντος κατέσχε τὴν σχολήν, ἐκχωρήσαντος	αὐτῷ	Σωκρατίδου τινός. διὰ δὲ τὸ
[4, 3]	Κλυταιμνήστρα ἀναγινώσκοντός τι τοῦ ποιητοῦ	αὐτῷ	τε καὶ Κράτητι, τὸν μὲν
[4, 2]	Ἔνιοι δὲ Λαΐδα φασὶ παρακατακλῖναι	αὐτῷ	τοὺς μαθητάς· τὸν δὲ οὕτως
[4, 2]	Ἀλεξάνδρου γοῦν συχνὸν ἀργύριον ἀποστείλαντος	αὐτῷ,	τρισχιλίας Ἀττικὰς ἀφελὼν τὸ λοιπὸν
[4, 6]	Ἀρίστωνα τὸν Χῖον στωικοὶ ἐπεκάλουν	αὐτῷ,	φθορέα τῶν νέων καὶ κιναιδολόγον
[4, 7]	καὶ ὥστε φυλάττεσθαι ὑπ' εὐνοίας	αὐτῶν·	ἀλλὰ καὶ φίλαυτος ἦν ἰσχυρῶς
[4, 4]	καὶ ζῶντε οὐ μόνον τῶν	αὐτῶν	ἤστην ἐπιτηδευμάτων, ἀλλὰ καὶ μέχρι
[4, 1]	Καὶ ἔμεινε μὲν ἐπὶ τῶν	αὐτῶν	Πλάτωνι δογμάτων. Οὐ μὴν τό
[4, 6]	τούτους καταλαβὼν αὐτὸς τὰς πλίνθους	αὐτῶν	συνεπάτησεν, εἰπών, ὡς ὑμεῖς τὰ
[4, 3]	τήν τ' ἀκακίαν καὶ τὸν	αὐχμὸν	ἐνεδέδυτο τἀνδρὸς καὶ τὸ βάρος
[4, 7]	Βορυσθενίτης, ὧντινων δὲ γονέων καὶ	ἀφ'	οἵων πραγμάτων ἧξεν ἐπὶ φιλοσοφίαν,
[4, 8]	δ’ Εὐάνδρου διεδέξατο Ἡγησίνους Περγαμηνός,	ἀφ’	οὗ Καρνεάδης. Χάριεν δ’ εἰς
[4, 6]	αὐτῷ καὶ ἐν Πιτάνῃ περιουσία,	ἀφ´	ἧς ἀπέστειλεν αὐτῷ Πυλάδης ὁ
[4, 2]	δὲ Διονυσίου πρὸς Πλάτωνα ὡς	ἀφαιρήσει	τις αὐτοῦ τὸν τράχηλον, παρὼν
[4, 6]	τί μοι, τί τοσοῦτον ἄκρητον	ἀφειδῶς	ἔσπασας, ὥστε φρενῶν ἐκτὸς ὄλισθες
[4, 2]	ἀργύριον ἀποστείλαντος αὐτῷ, τρισχιλίας Ἀττικὰς	ἀφελὼν	τὸ λοιπὸν ἀπέπεμψεν εἰπὼν ἐκείνῳ
[4, 8]	καὶ ἑκατοστῆς Ὀλυμπιάδος, τῆς σχολῆς	ἀφηγησάμενος	ἓξ πρὸς τοῖς εἴκοσιν ἔτη·
[4, 2]	κεφαλαίων. Διεδέξατο δὲ Σπεύσιππον καὶ	ἀφηγήσατο	τῆς σχολῆς πέντε καὶ εἴκοσιν
[4, 2]	εἴη Ξενοκράτης τῶν πρὸς αὐτὸν	ἀφιγμένων	ἀδωροδόκητος. Ἀλλὰ καὶ πρεσβεύων πρὸς
[4, 6]	ἀξίας. ἐλευθέριός τε ὢν καὶ	ἀφιλαργυρώτατος	εἰς τὰς ἀργυρικὰς δείξεις ἀπήντα
[4, 7]	καὶ σοφιστὴς ποικίλος καὶ πλείστας	ἀφορμὰς	δεδωκὼς τοῖς βουλομένοις καθιππάζεσθαι φιλοσοφίας·
[4, 6]	πατρίς, Καδαυάδη. ἀλλὰ γὰρ εἰς	Ἀχέροντα	τὸν οὐ φατὸν ἶσα κέλευθα,
[4, 9]	κελεῦσαί τε τὸν παῖδα λύχνον	ἅψαι·	εἰσκομίσαντος δὲ καὶ εἰπόντος, Κεκόμικα,