Livre, Chap. |
[1, 12] |
στρογγυλίζειν
τὰ
νοήματα,
τὸ
ὑπὸ
|
τὰς |
αἰσθήσεις
ἄγειν
τὰ
δηλούμενα,
τὸ |
[1, 7] |
δ´
ἐστὶ
δύναμίς
τις
ὑπὸ
|
τὰς |
αἰσθήσεις
ἄγουσα
τὰ
λεγόμενα,
Γίγνεται |
[1, 16] |
Εἰ
δὲ
τύχοι
αὐτὸς
προδιαβληθείς,
|
τὰς |
αἰτίας
πρῶτον
ἀπολύεται
τὰς
καθ´ |
[1, 26] |
τῶν
ἀδικούντων
ἐπιδείκνυσιν.
Εἰς
τοίνυν
|
τὰς |
ἄλλας
ἑορτὰς
καὶ
θυσίας
ἐλογίσατο |
[1, 24] |
καὶ
θεῖον,
ἡγούμενος
διὰ
ταύτας
|
τὰς |
ἀναγκαιότητας
οὐδενὶ
μᾶλλον
προσήκειν
ἐτέρῳ |
[1, 13] |
τε
ἄλλων
καταμέμφεται
τῶν
περὶ
|
τὰς |
ἀντιθέσεις
καὶ
παρισώσεις
καὶ
παρομοιώσεις, |
[1, 23] |
~Τοῦτο
τὸ
προοίμιον
ἁπάσας
ἔχει
|
τὰς |
ἀρετάς,
ὅσας
δεῖ
τὸ
προοίμιον |
[1, 16] |
ἐπιβέβληκε
τοῖς
αὐτοῖς,
οὐδ´
ἐπὶ
|
τὰς |
αὐτὰς
κατενήνεκται
διανοίας·
καί
τοιγε |
[1, 17] |
γραφεισῶν
εἰληφέναι
τὰ
παραγγέλματα
καὶ
|
τὰς |
ἀφορμάς.
Καὶ
γὰρ
τὸ
σύντομον |
[1, 32] |
ὅδε·
~Ὅτε
ἐνομίζομεν,
ὦ
Ἀθηναῖοι,
|
τὰς |
γεγενημένας
συμφορὰς
ἱκανὰ
μνημεῖα
τῇ |
[1, 17] |
ἐν
τοῖς
Λυσίου
παραδείγμασι
ποιουμένους
|
τὰς |
γυμνασίας.
Κράτιστα
γὰρ
ἀποδείξαιτο
ταύτην |
[1, 25] |
ὑπὲρ
ἀμφοτέρων
ποιεῖται
τὸν
λόγον·
|
τὰς |
δὲ
δαπάνας
οὐχ
ἃς
ἐκεῖνος |
[1, 1] |
ἐξ
ἐκείνου
τοῦ
χρόνου
διετέλεσε
|
τὰς |
διατριβὰς
ποιούμενος
Ἀθήνησι.
Πλείστους
δὲ |
[1, 1] |
τὸν
αὐτὸν
χρόνον
ἀκμασάντων,
ἠφάνισε
|
τὰς |
δόξας·
τῶν
δὲ
ἐπιγινομένων
οὐ |
[1, 16] |
τῶν
λόγων,
κατά
γε
οὖν
|
τὰς |
εἰσβολὰς
καὶ
τὰ
προοίμια·
καὶ |
[1, 16] |
δεξιώτατον
εἶναι
τὸν
ῥήτορα
κατὰ
|
τὰς |
εἰσβολὰς
τῶν
λόγων,
καὶ
χαριέστατον· |
[1, 18] |
τεκμηρίων
δόξαν
ἀγαγεῖν
δυνατώτατος,
καὶ
|
τὰς |
ἐκ
τῶν
ἠθῶν
γε
πίστεις |
[1, 14] |
οὐ
χρόνους,
οὐ
τόπους,
οὐ
|
τὰς |
ἑκάστου
τούτων
διαφορὰς,
ἄχρι
τῆς |
[1, 32] |
ὁ
κίνδυνος
οὗτος
μόνος
ἔχει
|
τὰς |
ἐλπίδας
τῆς
σωτηρίας.
Ἀλλὰ
χρὴ |
[1, 14] |
καὶ
τὰ
πολλὰ
ὁμοειδεῖ.
Περὶ
|
τὰς |
ἐξεργασίας
τῶν
ἐπιχειρημάτων
ἀφελής
τις |
[1, 11] |
τὴν
εἰσαγγελίαν
Ἰφικράτης
ἠγώνισται,
καὶ
|
τὰς |
εὐθύνας
ὑπέσχηκε
τῆς
στρατηγίας,
ὡς |
[1, 26] |
εἶναι.
Καὶ
μέντοι
εἰ
μὲν
|
τὰς |
ζημίας
τούτων
ἀποδείξει,
τὰ
δὲ |
[1, 9] |
διαφοράς
τε
αὐτῷ
λαμβάνει
κατὰ
|
τὰς |
ἰδέας
τῶν
πραγμάτων
ἡ
λέξις. |
[1, 16] |
προδιαβληθείς,
τὰς
αἰτίας
πρῶτον
ἀπολύεται
|
τὰς |
καθ´
αὑτοῦ.
Τότε
δὲ
τοὺς |
[1, 32] |
ὅτε
καὶ
τὰ
τείχη,
καὶ
|
τὰς |
ναῦς,
καὶ
τὰ
χρήματα,
καὶ |
[1, 9] |
οἷς
διαφέρει
προσώπων
τὰ
πρόσωπα,
|
τὰς |
οἰκείας
ἀποδίδωσι
φωνὰς·
πρός
τε |
[1, 14] |
ἁπάσης
θεωρίας,
καὶ
παντὸς
μερισμοῦ,
|
τὰς |
οἰκείας
ἀφορμὰς
ἐκλέγει.
Δηλοῦσι
δὲ |
[1, 26] |
ἀπέφηνεν
ἐωνημένον
ἀρνίον·
καὶ
τούτων
|
τὰς |
ὀκτὼ
δραχμὰς
ἐλογίζετο
τοῖς
παισίν· |
[1, 14] |
τῶν
λόγων,
καὶ
οἱ
περὶ
|
τὰς |
παραδόξους
συνταχθέντες
ὑποθέσεις·
ἐν
οἷς |
[1, 25] |
λέγων,
καὶ
περὶ
τῶν
ἀμφιβόλων
|
τὰς |
πίστεις
ἀποδιδούς.
~Ἀξιῶ
τοίνυν,
ὦ |
[1, 14] |
οὐ
τὰ
πράγματα,
οὐκ
αὐτὰς
|
τὰς |
πράξεις,
οὐ
τρόπους
καὶ
αἰτίας |
[1, 23] |
δή
που
παραγγέλλουσιν
οἱ
συνταξάμενοι
|
τὰς |
τέχνας,
ὅταν
ᾖ
πρὸς
οἰκείους |
[1, 17] |
αὐτὸν
ἀποφαίνομαι.
Οἴομαι
τε
καὶ
|
τὰς |
τέχνας
τῶν
λόγων
ἐν
αἷς |
[1, 25] |
ὁμολογήσαντος
αὐτοῦ
λαβεῖν,
καὶ
εἰς
|
τὰς |
τροφὰς
τῶν
ὀρφανῶν
ἀνηλωκέναι
σκηψαμένου, |
[1, 29] |
βελτίων.
ὐ
γὰρ
ἀλλοτρίας
δεῖ
|
τὰς |
τῶν
ἀπολωλότων
συμφορὰς
νομίζειν,
ἀλλ´ |