Livre, Chap.
[1, 13]	τὸ ποιητικὸν διώκειν μᾶλλον ἢ	τὸ	ἀληθινόν. Ἐν γοῦν τοῖς Περὶ
[1, 26]	τούτοις λελογίσθαι, ὅσον περ ὅλον	τὸ	ἀνάλωμα αὐτῷ γεγένηται. Καίτοι τί
[1, 8]	κατεσκευασμένος. Πεποίηται γὰρ αὐτῷ τοῦτο	τὸ	ἀποίητον, καὶ δέδεται τὸ λελυμένον,
[1, 29]	ἵνα τούτων ἁπάντων ἕνεκα εἰς	τὸ	αὐτὸ συνέλθωμεν, τὰ μὲν ὀψόμενοι,
[1, 23]	τὸ λεῖον τῆς ἑρμηνείας, καὶ	τὸ	ἀφελὲς τῆς κατασκευῆς· ὧν μάλιστα
[1, 13]	ψυχῆς οὔτε τῆς λέξεως ἐκείνης	τὸ	γράμμα, πολλοῖς πάνυ τεκμηρίοις ἀποδεῖξαι
[1, 11]	ἕξεως χαρακτῆρας· πολυειδὲς γὰρ τοῦτο·	τὸ	δ´ ἡδέως καὶ κεχαρισμένως καὶ
[1, 18]	μετρίως τε καὶ χαριέντως ἀπαριθμεῖ·	τὸ	δὲ παθητικὸν ἐκεῖνο, ἐν ᾧ
[1, 8]	τὸ μὴ δοκεῖν δεινῶς κατεσκευάσθαι,	τὸ	δεινὸν ἔχει. Τὴν ἀλήθειαν οὖν
[1, 12]	θαυμαστὴ, οὐδὲ τὸ πικρὸν ἢ	τὸ	δεινὸν ἢ τὸ φοβερὸν ἐπιφαίνουσα,
[1, 12]	ὀνομάτων, ἡ ἀκρίβεια τῆς διαλέκτου,	τὸ	διὰ τῶν κυρίων καὶ μὴ
[1, 32]	τοῖς θεοῖς, καὶ ἐλπίζοντας ἐπὶ	τὸ	δίκαιον μετὰ τῶν ἀδικουμένων ἔσεσθαι.
[1, 8]	συνηθεστάτην· ὁ γὰρ ὄγκος καὶ	τὸ	ἐξ ἐπιτηδεύσεως ἅπαν, ἀνηθοποίητον. Καὶ
[1, 16]	πάντες, οὐκ ἐν αἰσχύνῃ τίθενται	τὸ	ἔργον. Οὑτοσὶ δὲ καινὸς ὁ
[1, 11]	καὶ πλοκῆς φθόγγων, τί λέγεται	τὸ	εὐάρμοστον· ἐπὶ συμμετρίας δὲ χρόνων
[1, 23]	γεγονότα. Καὶ μὴν εἴς γε	τὸ	εὐμαθεῖς τοὺς ἀκροατὰς ποιῆσαι, κελεύουσι
[1, 11]	τίς ἡ τάξις, καὶ τί	τὸ	εὔρυθμον· καὶ ἐπὶ παντὸς δὲ
[1, 8]	ἐν τῇ διαλελυμένῃ λέξει γίνεται	τὸ	ἦθος. Καθόλου δέ, ἵνα καὶ
[1, 18]	πρᾶγμα καὶ τὸ πάθος καὶ	τὸ	ἦθος, τὰ μὲν ἐκ τοῦ
[1, 23]	παραγγέλλουσι ποιεῖν οἱ τεχνογράφοι, ἵνα	τὸ	ἦθος τοῦ λέγοντος ἐπιεικέστερον εἶναι
[1, 26]	ἑαυτοῦ τριηραρχίας παρὰ τῶν θυγατριδῶν	τὸ	ἥμισυ πράττεται. Καὶ ἀποπέμψας εἰς
[1, 26]	δεούσας πεντήκοντα μνᾶς ἐκείνῳ συμβάλλεσθαι,	τὸ	ἥμισυ τούτων τοῖς ὀρφανοῖς οὖσι
[1, 2]	κυριώτατον ἐν λόγοις, λέγω δὲ	τὸ	καθαρεύειν τὴν διάλεκτον, οὐθεὶς τῶν
[1, 12]	ταῦτα· συγκεφαλαιώσομαι γὰρ τὰ ῥηθέντα·	τὸ	καθαρὸν τῶν ὀνομάτων, ἡ ἀκρίβεια
[1, 3]	δημηγορίᾳ· ὡς δὲ τἀληθὲς ἔχει,	τὸ	καὶ παλαιότερον αἰεί τι θαυμαζομένη.
[1, 15]	δικανικὸν, καὶ τὸ συμβουλευτικὸν, καὶ	τὸ	καλούμενον ἐπιδεικτικὸν ἢ πανηγυρικόν, ἐν
[1, 26]	ἕτερά τε παμπληθῆ, ἃ πρὸς	τὸ	κεφάλαιον συνελογίζετο· ὥσπερ διὰ τοῦτο
[1, 23]	ὁ Λυσίας. Καὶ πρόσεστι τούτοις	τὸ	λεῖον τῆς ἑρμηνείας, καὶ τὸ
[1, 8]	τοῦτο τὸ ἀποίητον, καὶ δέδεται	τὸ	λελυμένον, καὶ ἐν αὐτῷ τὸ
[1, 11]	ἄχαρίς ἐστι, καὶ πολλοῦ δεῖ	τὸ	Λυσιακὸν ἐπιφαίνειν στόμα μάλιστα δ´
[1, 24]	πρότερον εἴθισται λέγειν ἐν ἀνδράσι,	τὸ	μέγεθος αὐτὴν ἀναγκάσει τῶν συμφορῶν,
[1, 26]	ἵνα τοὺς μὲν νεανίσκους διὰ	τὸ	μέγεθος τῶν συμφορῶν ἐλεήσητε, τοῦτον
[1, 18]	Λυσίου. Κἀν τοῖς ἐπιλόγοις δὲ	τὸ	μὲν ἀνακεφαλαιωτικὸν τῶν ῥηθέντων μέρος,
[1, 11]	καὶ περιττῶς ἐξειργασμένος ὁ λόγος·	τὸ	μὲν εὖ γράφειν πολλοῖς οἰόμενος
[1, 26]	εἴκοσι μνᾶς, ἐκ πεντακισχιλίων δραχμῶν,	τὸ	μὲν ἥμισυ αὑτῷ τίθησι τούτοις
[1, 13]	γὰρ ἐγχωρεῖ συζευχθῆναι. Τούτων δὲ	τὸ	μὲν ἴσον καὶ τὸ ὅμοιον,
[1, 22]	θυγατριδῆν· καὶ πολλὰ ἀμφοτέρων δεηθεὶς,	τὸ	μὲν πρῶτον ἔπεισα τοὺς φίλους
[1, 24]	περὶ τῶν πραγμάτων. Διογείτων δὲ	τὸ	μὲν πρῶτον οὐκ ἤθελε· τελευτῶν
[1, 17]	παντὸς μάλιστα τοῦτο παρεκελευσαίμην ἀσκεῖν	τὸ	μέρος ἐν τοῖς Λυσίου παραδείγμασι
[1, 14]	ἀποδέδωκα. Τουτὶ γὰρ ἔτι λείπεται	τὸ	μέρος. Εὑρετικὸς γάρ ἐστι τῶν
[1, 2]	συχνοῖς. Κατὰ τοῦτο μὲν δὴ	τὸ	μέρος, ὅπέρ ἐστι πρῶτόν καὶ
[1, 11]	ὁ λεγόμενος καιρὸς, καὶ ποῦ	τὸ	μέτριον. Αἰσθήσει γὰρ τούτων ἕκαστον
[1, 8]	τὸ λελυμένον, καὶ ἐν αὐτῷ	τὸ	μὴ δοκεῖν δεινῶς κατεσκευάσθαι, τὸ
[1, 16]	πλεονεξίαν τὴν τοῦ ἀντιδίκου, καὶ	τὸ	μὴ περὶ τῶν ἴσων ἀμφοτέροις
[1, 12]	τὰς αἰσθήσεις ἄγειν τὰ δηλούμενα,	τὸ	μηδὲν ἄτοπον ὑποτίθεσθαι πρόσωπον μηδὲ
[1, 26]	ἢ τάλαντον ἀργυρίου· εἰς δὲ	τὸ	μνῆμα τοῦ πατρὸς οὐκ ἀναλώσας
[1, 13]	δὲ τὸ μὲν ἴσον καὶ	τὸ	ὅμοιον, παιδιῶδες, καὶ καθαπερεὶ ποίημα·
[1, 18]	εἴς τε τὸ πρᾶγμα καὶ	τὸ	πάθος καὶ τὸ ἦθος, τὰ
[1, 1]	ἐν Σικελίᾳ. Μετ´ ἐκεῖνο δὲ	τὸ	πάθος στασιάσαντος τοῦ δήμου, ἐκπίπτει
[1, 13]	πράγμασι τοῖς ὀνόμασι παίζειν, καὶ	τὸ	πάθος τῇ λέξει περιαιρεῖν. Ἐκλύει
[1, 6]	ἦρξε τῆς ἀρετῆς ταύτης, κατὰ	τὸ	παρόν· ἀλλ´ ὅτι Λυσίας μᾶλλον
[1, 11]	στρατεύματα Ἰφικράτης, ἰδιώτης γίνεται, καὶ	τὸ	περὶ τῆς εἰκόνος ἦν τότε,
[1, 12]	μὰ Δία καὶ θαυμαστὴ, οὐδὲ	τὸ	πικρὸν ἢ τὸ δεινὸν ἢ
[1, 31]	δέους δὲ ὄντος μὴ πάλιν	τὸ	πλῆθος ἐς τοὺς εὐπόρους ὑβρίζῃ
[1, 13]	οἴεται ζηλωτὴν γενέσθαι λόγων, καὶ	τὸ	ποιητικὸν διώκειν μᾶλλον ἢ τὸ
[1, 9]	πρὸς τοὺς ἀκούοντας, καὶ πρὸς	τὸ	πρᾶγμα· ἐν τούτοις γὰρ δὴ
[1, 23]	ἀκροατὰς ποιῆσαι, κελεύουσι συστρέψαντας εἰπεῖν	τὸ	πρᾶγμα, ἵνα μὴ ἀγνοῶσι τὴν
[1, 18]	δὴ νενεμημένων τούτων, εἴς τε	τὸ	πρᾶγμα καὶ τὸ πάθος καὶ
[1, 9]	γὰρ δὴ καὶ πρὸς ταῦτα	τὸ	πρέπον ἀρκούντως ἡρμοσμένην. Καὶ γὰρ
[1, 9]	ταύτης ἀληθεστέραν. ~Οἴομαι δὲ καὶ	τὸ	πρέπον ἔχειν τὴν Λυσίου λέξιν,
[1, 9]	καὶ σύντομος. Ληπτέον δὴ καὶ	τὸ	πρέπον τῆς λέξεως παρὰ Λυσίου.
[1, 23]	περὶ αὐτῶν διδάξαι πειράσομαι. ~Τοῦτο	τὸ	προοίμιον ἁπάσας ἔχει τὰς ἀρετάς,
[1, 23]	ἄρχεσθαι. Ἔχει δὴ καὶ ταῦτα	τὸ	προοίμιον. Ἔτι περὶ τῆς προσοχῆς
[1, 23]	ἔχει τὰς ἀρετάς, ὅσας δεῖ	τὸ	προοίμιον ἔχειν. Δηλώσουσι δὲ οἱ
[1, 23]	τὰ μέλλοντα λέγεσθαι, τοιοῦτο καὶ	τὸ	προοίμιον ὑποτίθεσθαι ἀπ´ ἀρχῆς, καὶ
[1, 16]	ἐπιτυχόντα λόγον εἰπεῖν. Οὐ γὰρ	τὸ	πρῶτον ῥηθέν, ἀλλ´ ὃ τοῦ
[1, 17]	αὗται ἔχουσιν αἱ διηγήσεις, καὶ	τὸ	σαφὲς· ἡδεῖαί τέ εἰσιν ὡς
[1, 4]	μὲν δι´ ἀσθένειαν δυνάμεως ἐγίνετο	τὸ	σαφές, οὐκ ἄξιον ἦν αὐτὸ
[1, 14]	περὶ ὧν ὕστερον ἐρῶ, τοῦτο	τὸ	στοιχεῖον λαμβάνειν. ~Ἀποδεδωκὼς δὲ τὸν
[1, 15]	γένη, τό τε δικανικὸν, καὶ	τὸ	συμβουλευτικὸν, καὶ τὸ καλούμενον ἐπιδεικτικὸν
[1, 17]	καὶ τὰς ἀφορμάς. Καὶ γὰρ	τὸ	σύντομον μάλιστα αὗται ἔχουσιν αἱ
[1, 12]	νοήματα, ἡ σαφήνεια, ἡ συντομία,	τὸ	συστρέφειν τε καὶ στρογγυλίζειν τὰ
[1, 16]	γράψαντες εὑρίσκονται πεπονθότες· λέγω δὲ	τὸ	τοῖς αὐτοῖς ἐπιβαλεῖν τόποις· ἐῶ
[1, 12]	ὀνομάτων ἡδονὴ μιμουμένης τὸν ἰδιώτην,	τὸ	τοῖς ὑποκειμένοις προσώποις καὶ πράγμασι
[1, 12]	τε καὶ στρογγυλίζειν τὰ νοήματα,	τὸ	ὑπὸ τὰς αἰσθήσεις ἄγειν τὰ
[1, 12]	πικρὸν ἢ τὸ δεινὸν ἢ	τὸ	φοβερὸν ἐπιφαίνουσα, οὐδὲ ἁφὰς ἔχει
[1, 11]	τε λέξις ἐν ἀμφοῖν πολὺ	τὸ	φορτικὸν καὶ στρατιωτικὸν ἔχει, καὶ
[1, 10]	πιθανὴ καὶ πειστικὴ καὶ πολὺ	τὸ	φυσικὸν ἐπιφαίνουσα, καὶ πάνθ´ ὅσα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 2/05/2006