Livre, Chap.
[1, 24]	ἥκιστα ἐχρῆν, ἀλλὰ βοηθῆσαι καὶ	τῆς	ἀδελφῆς ἕνεκα καὶ σφῶν. Πολλὰ
[1, 29]	οἳ τοὺς μὲν βαρβάρους ἐποίησαν,	τῆς	ἀλλοτρίας ἐπιθυμοῦντας, τῆς σφετέρας αὐτῶν
[1, 1]	πλέων σὺν ἀδελφοῖς δυσίν, κοινωνήσων	τῆς	ἀποικίας, ἣν ἔστελλον Ἀθηναῖοί τε
[1, 2]	τὸν ἄνδρα ποιεῖσθαι παράδειγμα ταύτης	τῆς	ἀρετῆς. ~Ἑτέραν δὲ καὶ οὐδὲν
[1, 8]	ἵνα καὶ περὶ ταύτης εἴπω	τῆς	ἀρετῆς, οὐκ οἶδ´ εἴ τις
[1, 6]	μέντοι διαβεβαιοῦμαί γε, ὁπότερος ἦρξε	τῆς	ἀρετῆς ταύτης, κατὰ τὸ παρόν·
[1, 8]	τις εἶναι καὶ ἀτεχνίτευτος ὁ	τῆς	ἁρμονίας αὐτοῦ χαρακτήρ. Καὶ οὐ
[1, 2]	Ἀττικῆς γλώττης ἄριστος κανών, οὐ	τῆς	ἀρχαίας, ᾗ κέχρηται Πλάτων καὶ
[1, 28]	ἐκβάλλειν Διονύσιον τὸν τύραννον ἐκ	τῆς	ἀρχῆς, καὶ Σικελίαν ἐλευθερῶσαι, ἄρξασθαί
[1, 2]	ἐστι τὴν ἑρμηνείαν πάνυ, καὶ	τῆς	Ἀττικῆς γλώττης ἄριστος κανών, οὐ
[1, 24]	θυγατριδοῦς ὄντας, ἐκ τῆς οἰκίας	τῆς	αὑτῶν ἐν τριβωνίοις, ἀνυποδήτους, οὐ
[1, 11]	ἦν τότε, ἔτεσιν ἑπτὰ πρότερον	τῆς	γραφῆς τετελευτηκότος Λυσίου, πρὸ τοῦ
[1, 11]	ἔτεσιν ὅλοις ἂν εἴη προτεροῦσα	τῆς	γραφῆς τοῦ ψηφίσματος ἡ τελευτὴ
[1, 24]	δικασταί, πολλῶν καὶ δεινῶν ὑπὸ	τῆς	γυναικὸς ῥηθέντων, οὕτω διετέθημεν πάντες
[1, 24]	τὴν μὲν ἀφανῆ οὐσίαν ἐνείμαντο,	τῆς	δὲ φανερᾶς ἐκοινώνουν. Ἐργασαμένου δὲ
[1, 16]	αὐτὸς ἄρχεται, τότε δὲ ἀπὸ	τῆς	διαβολῆς τοῦ ἀντιδίκου. Εἰ δὲ
[1, 12]	καθαρὸν τῶν ὀνομάτων, ἡ ἀκρίβεια	τῆς	διαλέκτου, τὸ διὰ τῶν κυρίων
[1, 12]	τῶν Λυσίου ἔργων καὶ χαρακτηρικώτατον	τῆς	δυνάμεως, ἡ κοσμοῦσά τε καὶ
[1, 26]	πάππος ὢν, παρὰ τοὺς νόμους,	τῆς	ἑαυτοῦ τριηραρχίας παρὰ τῶν θυγατριδῶν
[1, 11]	ἰδιώτης γίνεται, καὶ τὸ περὶ	τῆς	εἰκόνος ἦν τότε, ἔτεσιν ἑπτὰ
[1, 11]	εἰσι λόγοι ῥήτορος περί τε	τῆς	εἰκόνος καὶ τῆς προδοσίας, οὐκ
[1, 14]	τὰς ἑκάστου τούτων διαφορὰς, ἄχρι	τῆς	εἰς ἐλάχιστον τομῆς· ἀλλ´ ἐξ
[1, 11]	χαρακτῆρα ἡγήσαιντο ἂν καὶ κανόνα	τῆς	ἐκείνου δυνάμεως. Οὗτος μέντοι ὁ
[1, 20]	κατ´ αὐτοῦ τὴν δίκην ὁ	τῆς	ἐκείνου μὲν θυγατριδῆς, τῶν δὲ
[1, 29]	ἀγῶνα πρῶτος συνήγειρε δι´ εὔνοιαν	τῆς	Ἑλλάδος. Ἐν μὲν γὰρ τῷ
[1, 29]	δ´ ἐπίδειξιν ἐν τῷ καλλίστῳ	τῆς	Ἑλλάδος· ἵνα τούτων ἁπάντων ἕνεκα
[1, 29]	τοῖς παρεληλυθόσι κινδύνοις σωτῆρας γενομένους	τῆς	Ἑλλάδος, περὶ τῶν μελλόντων προορᾶσθαι.
[1, 28]	θαυμασθείη μᾶλλον ὁ τύραννος ὑπὸ	τῆς	Ἑλλάδος. Ταύτην λαβὼν τὴν ὑπόθεσιν
[1, 24]	τοὺς μὲν ἐκ τῆς μητρυιᾶς	τῆς	ἐμῆς παιδεύεις ἐν πολλοῖς χρήμασιν
[1, 23]	Καὶ πρόσεστι τούτοις τὸ λεῖον	τῆς	ἑρμηνείας, καὶ τὸ ἀφελὲς τῆς
[1, 5]	λαμβάνει. ~Καὶ οὐκ ἐπὶ μὲν	τῆς	ἑρμηνείας τοιοῦτός ἐστιν, ἐν δὲ
[1, 14]	Δηλοῦσι δὲ μάλιστα τὴν δεινότητα	τῆς	εὑρέσεως αὐτοῦ οἵ τε ἀμάρτυροι
[1, 28]	καὶ Σικελίαν ἐλευθερῶσαι, ἄρξασθαί τε	τῆς	ἔχθρας αὐτίκα μάλα, διαρπάσαντας τὴν
[1, 26]	παιδίοιν καὶ ἀδελφῇ, πέντε ὀβολοὺς	τῆς	ἡμέρας ἐλογίζετο. Εἰς ὑποδήματα δὲ,
[1, 26]	μικρῷ ἔλαττον ἢ τρεῖς δραχμὰς	τῆς	ἡμέρας. Ἐν ὀκτὼ αὗται ἔτεσιν
[1, 29]	ἡ μὲν ἀρχὴ τῶν κρατούντων	τῆς	θαλάττης· τῶν δὲ χρημάτων, βασιλεὺς
[1, 17]	ῥητόρων, ὅρον τε καὶ κανόνα	τῆς	ἰδέας ταύτης αὐτὸν ἀποφαίνομαι. Οἴομαι
[1, 11]	Ὧν ἐστι καὶ ὁ περὶ	τῆς	Ἰφικράτους εἰκόνος· ὃν οἶδ´ ὅτι
[1, 2]	κέχρηται Πλάτων καὶ Θουκυδίδης, ἀλλὰ	τῆς	κατ´ ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἐπιχωριαζούσης·
[1, 23]	τοῦτο ποιεῖν· καὶ ἔστι κράτιστον	τῆς	κατασκευῆς μέρος. Ταῦθ´ ὁρῶ πάντα
[1, 23]	τῆς ἑρμηνείας, καὶ τὸ ἀφελὲς	τῆς	κατασκευῆς· ὧν μάλιστα δεῖ τοῖς
[1, 1]	εὐπορίᾳ πολλῇ μέχρι τῆς συμφορᾶς	τῆς	κατασχούσης Ἀθηναίους ἐν Σικελίᾳ. Μετ´
[1, 14]	Λυσίου χαρακτήρ, ἐπειδὴ τὸν ὑπὲρ	τῆς	λέξεως ἀποδέδωκα. Τουτὶ γὰρ ἔτι
[1, 13]	ἔστιν οὔτε τῆς ψυχῆς οὔτε	τῆς	λέξεως ἐκείνης τὸ γράμμα, πολλοῖς
[1, 11]	ἂν μὲν αἱ χάριτες αἱ	τῆς	λέξεως ἐπικοσμεῖν δοκῶσί μοι τὴν
[1, 9]	Ληπτέον δὴ καὶ τὸ πρέπον	τῆς	λέξεως παρὰ Λυσίου. ~Ὅτι μὲν
[1, 11]	οὐδὲ τὴν εὐστομίαν ἔχουσιν ἐκείνης	τῆς	λέξεως, ὑποπτεύσας τε καὶ βασανίσας,
[1, 11]	μηδεμίαν ἡδονὴν μηδὲ ἀφροδίτην ὁ	τῆς	λέξεως χαρακτὴρ ἔχῃ, δυσωπῶ καὶ
[1, 11]	ἔλαβον, οὐκ ἐπανθούσης τῇ λέξει	τῆς	Λυσιακῆς χάριτος· καὶ παραθεὶς τοὺς
[1, 11]	κρατίστην τε ἀρετὴν καὶ χαρακτηρικωτάτην	τῆς	Λυσίου λέξεως ἔγωγε πείθομαι, εἴτε
[1, 10]	καὶ καλὰ λέγειν ἔχων περὶ	τῆς	Λυσίου λέξεως, ἣν λαμβάνων καὶ
[1, 11]	ἐπικοσμεῖν δοκῶσί μοι τὴν γραφήν,	τῆς	Λυσίου ψυχῆς αὐτὴν τίθεμαι, καὶ
[1, 4]	πολλοῖς γνώριμος. Τεκμαίρομαι δέ, ὅτι	τῆς	μὲν Θουκυδίδου λέξεως καὶ Δημοσθένους,
[1, 24]	Καὶ νῦν τοὺς μὲν ἐκ	τῆς	μητρυιᾶς τῆς ἐμῆς παιδεύεις ἐν
[1, 24]	ἐμοὺς ἀδικεῖς, οὓς ἀτίμως ἐκ	τῆς	οἰκίας ἐκβαλλὼν, ἀντὶ πλουσίων πτωχοὺς
[1, 24]	τούτους ἠξίωκας, θυγατριδοῦς ὄντας, ἐκ	τῆς	οἰκίας τῆς αὑτῶν ἐν τριβωνίοις,
[1, 32]	τε καὶ μεμνημένοι τῶν περὶ	τῆς	ὀλιγαρχίας μαχομένων, οἳ τῷ μὲν
[1, 24]	δὲ τοῦ ἀποθανόντος, ὡς ἀνάξιον	τῆς	οὐσίας τὸν ἐπίτροπον κατέλιπεν, ἐνθυμούμενοι
[1, 28]	πείθει τοὺς Ἕλληνας, ἀγομένης Ὀλυμπίασι	τῆς	πανηγύρεως, ἐκβάλλειν Διονύσιον τὸν τύραννον
[1, 32]	οὐ τοὺς εὐεργέτας, καθὸ δύνασθε,	τῆς	πατρίδος ἀποστερήσετε, οὐδὲ τοὺς λόγους
[1, 32]	πολεμίων ἐστήσαμεν, ἄνδρας ἀγαθοὺς περὶ	τῆς	πατρίδος καὶ ἡμῶν αὐτῶν γίνεσθαι,
[1, 32]	αὐτῶν ἀποθανόντας, πολλοὺς δ´ ἐκ	τῆς	πόλεως ἐκπεσόντας· οὓς ὁ δῆμος
[1, 32]	εἶναι τῇ πόλει, ἅπασιν Ἀθηναίοις	τῆς	πολιτείας μετεῖναι· ἐπεὶ ὅτε καὶ
[1, 3]	τρόπον. Ἐγένοντο μὲν οὖν πολλοὶ	τῆς	προαιρέσεως ταύτης ζηλωταὶ, συγγραφεῖς τε
[1, 11]	περί τε τῆς εἰκόνος καὶ	τῆς	προδοσίας, οὐκ ἔχω βεβαίως εἰπεῖν·
[1, 29]	σύλλογον ἀρχὴν γενήσεσθαι τοῖς Ἕλλησι	τῆς	πρὸς ἀλλήλους φιλίας. Ἐκεῖνος μὲν
[1, 23]	ταῦτα τὸ προοίμιον. Ἔτι περὶ	τῆς	προσοχῆς ὧδέ πως τεχνολογοῦσιν· ὅτι
[1, 29]	κέκτηται, πολλὰς δ´ ὁ τύραννος	τῆς	Σικελίας. Ὥστε ἄξιον τὸν μὲν
[1, 11]	ἠγώνισται, καὶ τὰς εὐθύνας ὑπέσχηκε	τῆς	στρατηγίας, ὡς ἐξ αὐτοῦ γίνεται
[1, 1]	πολιτευόμενος ἐν εὐπορίᾳ πολλῇ μέχρι	τῆς	συμφορᾶς τῆς κατασχούσης Ἀθηναίους ἐν
[1, 8]	τε καὶ λέξεως, καὶ τρίτης	τῆς	συνθέσεως, ἐν ἅπασι τούτοις αὐτὸν
[1, 12]	ὑποτίθεσθαι πρόσωπον μηδὲ ἀνηθοποίητον, ἡ	τῆς	συνθέσεως τῶν ὀνομάτων ἡδονὴ μιμουμένης
[1, 29]	βαρβάρους ἐποίησαν, τῆς ἀλλοτρίας ἐπιθυμοῦντας,	τῆς	σφετέρας αὐτῶν ἐστερεῖσθαι· τοὺς δὲ
[1, 32]	οὗτος μόνος ἔχει τὰς ἐλπίδας	τῆς	σωτηρίας. Ἀλλὰ χρὴ ἀναμνησθέντας ὅτι
[1, 29]	τῇ δ´ αὐτῇ γνώμῃ χρωμένους,	τῆς	σωτηρίας ἀντέχεσθαι· καὶ περὶ μὲν
[1, 11]	οὐκ ὀλίγοις ἔτεσιν εὗρον ὑστεροῦσαν	τῆς	τελευτῆς τοῦ ῥήτορος, ἀλλὰ καὶ
[1, 10]	φυσικὸν ἐπιφαίνουσα, καὶ πάνθ´ ὅσα	τῆς	τοιαύτης ἰδέας ἔχεται, πρὸς εἰδότας
[1, 26]	εἰ ὁ λόγος αὐτῷ εἴη	τῆς	τριηραρχίας. Ὁ δὲ ἔφασκεν εἶναι.
[1, 32]	οἱ μὲν πρόγονοι καὶ ὑπὲρ	τῆς	τῶν ἄλλων ἐλευθερίας Ἑλλήνων διεκινδύνευον,
[1, 7]	τὰ λεγόμενα, Γίγνεται δ´ ἐκ	τῆς	τῶν παρακολουθούντων λήψεως. Ὁ δὴ
[1, 32]	διεκινδύνευον, ὑμεῖς δὲ οὐδὲ ὑπὲρ	τῆς	ὑμετέρας αὐτῶν τολμᾶτε πολεμεῖν; ~Ἀλλ´
[1, 18]	γὰρ ἐκ τοῦ βίου καὶ	τῆς	φύσεως, πολλάκις δ´ ἐκ τῶν
[1, 13]	Νικίου λόγον, οὐδ´ ἔστιν οὔτε	τῆς	ψυχῆς οὔτε τῆς λέξεως ἐκείνης

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 2/05/2006