Livre, Chap. |
[1, 25] |
τοῦτο
εἰπών·
Πρῶτον
μὲν
οὖν
|
τούτων |
ἀνάβητέ
μοι
μάρτυρες.
Τὰ
δὲ |
[1, 29] |
τῷ
καλλίστῳ
τῆς
Ἑλλάδος·
ἵνα
|
τούτων |
ἁπάντων
ἕνεκα
εἰς
τὸ
αὐτὸ |
[1, 26] |
μέντοι
εἰ
μὲν
τὰς
ζημίας
|
τούτων |
ἀποδείξει,
τὰ
δὲ
σωθέντα
τῶν |
[1, 26] |
τάλαντα
καὶ
τετταράκοντα
μνᾶς,
ἐκ
|
τούτων |
αὐτῷ
λογιοῦμαι,
πρόσοδον
μὲν
οὐδεμίαν |
[1, 14] |
οὐ
τόπους,
οὐ
τὰς
ἑκάστου
|
τούτων |
διαφορὰς,
ἄχρι
τῆς
εἰς
ἐλάχιστον |
[1, 24] |
παρ´
αὐτοῦ
καταθήκην,
καὶ
περὶ
|
τούτων |
ἐγὼ
θέλω,
τοὺς
παῖδας
παραστησαμένη, |
[1, 18] |
μέρους
διαλέξομαι.
Τριχῇ
δὴ
νενεμημένων
|
τούτων, |
εἴς
τε
τὸ
πρᾶγμα
καὶ |
[1, 11] |
ποῦ
τὸ
μέτριον.
Αἰσθήσει
γὰρ
|
τούτων |
ἕκαστον
καταλαμβάνεται,
καὶ
οὐ
λόγῳ. |
[1, 32] |
ὅτι,
κἂν
πολλάκις
εἰς
τὴν
|
τούτων |
ἐμβάλωσι,
πολλάκις
αὐτοῖς
ἀπαντήσονται,
ὅπλα |
[1, 26] |
τοὺς
παῖδας
τρέφειν·
καὶ
ὁπότερον
|
τούτων |
ἐποίησεν,
οὐδενὸς
ἂν
ἧττον
Ἀθηναίων |
[1, 11] |
καὶ
ἀλαζονείαν.
Ἀλλ´
ὑπὲρ
μὲν
|
τούτων |
ἑτέρωθι
δηλωθήσεται
διὰ
πλειόνων.
~Ἀνιτέον |
[1, 26] |
ἀλλ´
ὡς
αὐτὸς
ἕξων
τὰ
|
τούτων· |
ἡγούμενος
δεῖν
τὴν
αὑτοῦ
πονηρίαν |
[1, 26] |
θυγατριδοῦς
ζημιῶσαι;
Καί
μοι
ἀνάβητε
|
τούτων |
μάρτυρες.
Μάρτυρες.
Τῶν
μὲν
μαρτύρων |
[1, 22] |
εἰπεῖν
ὑπὲρ
αὐτῶν.
Ἔχω
δὲ
|
τούτων |
μὲν
ἀδελφὴν,
Διογείτονος
δὲ
θυγατριδῆν· |
[1, 32] |
καὶ
πρότερον.
Διὸ
δὴ
καὶ
|
τούτων |
μὲν
οὐ
θαυμάζω,
ὑμῶν
δὲ |
[1, 22] |
ἃ
φανερῶς
ἔχων
ἐξηλέγχετο,
περὶ
|
τούτων |
οὐδενὶ
τῶν
αὑτοῦ
φίλων
ἐτόλμα |
[1, 27] |
ἢ
Δημοσθένης.
Θήσω
δὲ
καὶ
|
τούτων |
παράδειγμα.
~Ἔστι
δή
τις
αὐτῷ |
[1, 14] |
οἰκονομῆσαι
τὰ
εὑρεθέντα.
Ἐκ
δὴ
|
τούτων |
παρακελεύομαι
τοῖς
ἀναγινώσκουσιν
αὐτὸν
τὴν |
[1, 24] |
χρήματα,
ὡς
δισχιλίας
δραχμὰς
ὁ
|
τούτων |
πατὴρ
κατέλιπε,
καὶ
τριάκοντα
στατῆρας; |
[1, 22] |
δίαιταν,
περὶ
πολλοῦ
ποιούμενος
τὰ
|
τούτων |
πράγματα
μηδένα
τῶν
ἄλλων
εἰδέναι. |
[1, 26] |
καὶ
οὐ
χαλεπὸν
ἦν
περὶ
|
τούτων |
πυθέσθαι,
ἐτόλμησε
ψευσάμενος,
τέτταρσι
καὶ |
[1, 3] |
ἂν
ἔχοι
τις
εἰπεῖν
προσωτέρῳ
|
τούτων, |
σκοπῶν
ἑτέρους
ῥήτορας,
ἰσχὺν
καὶ |
[1, 24] |
ναυτικὰ,
καὶ
τετρακισχιλίας
δραχμὰς,
καὶ
|
τούτων |
τὰ
γράμματ´
ἀπέδειξεν.
Ἐν
γὰρ |
[1, 26] |
δραχμῶν
ἀπέφηνεν
ἐωνημένον
ἀρνίον·
καὶ
|
τούτων |
τὰς
ὀκτὼ
δραχμὰς
ἐλογίζετο
τοῖς |
[1, 26] |
μνᾶς
ἐκείνῳ
συμβάλλεσθαι,
τὸ
ἥμισυ
|
τούτων |
τοῖς
ὀρφανοῖς
οὖσι
λελόγισται,
οὓς |
[1, 24] |
τὰ
ναυτικὰ
χρήματα
δεῖν
ἐκ
|
τούτων |
τῶν
γραμματείων
κομίσασθαι.
Ἐπειδὴ
δὲ |
[1, 29] |
ἀλλ´
ἕως
ἔτι
ἔξεστι,
τὴν
|
τούτων |
ὕβριν
κωλῦσαι.
Τίς
γὰρ
οὐκ |