Livre, Chap.
[1, 26]	εἰς ὄψον μὲν δυοῖν παιδίοιν	καὶ	ἀδελφῇ, πέντε ὀβολοὺς τῆς ἡμέρας
[1, 26]	τῇ πόλει, εἰς δύο παῖδας,	καὶ	ἀδελφὴν, καὶ παιδαγωγὸν, καὶ θεράπαιναν,
[1, 26]	ὁμολογήσας ἔχειν, εἰς δύο παῖδας	καὶ	ἀδελφὴν, λῆμμα καὶ ἀνάλωμα ἐν
[1, 24]	μὲν πατέρα, αὑτοῦ δὲ κηδεστὴν	καὶ	ἀδελφὸν ὁμοπάτριον, πάππον δὲ τῶν
[1, 14]	δοκοῦντα τοῖς ἄλλοις ἄπορα εἶναι	καὶ	ἀδύνατα εὔπορα, καὶ δυνατὰ φαίνεσθαι
[1, 29]	ἀπόρθητοι, καὶ ἀτείχιστοι, καὶ ἀστασίαστοι,	καὶ	ἀήττητοι, καὶ τρόποις ἀεὶ τοῖς
[1, 24]	οἰκτρῶς ὑπὸ τοῦ πάθους διακείμενοι,	καὶ	ἀθλίως ἐκπεπτωκότες, κλαίοντες, καὶ παρακαλοῦντές
[1, 14]	αὐτὰς τὰς πράξεις, οὐ τρόπους	καὶ	αἰτίας αὐτῶν, οὐ καιρούς, οὐ
[1, 10]	ἐστιν, ὃς οὐχὶ καὶ πείρᾳ	καὶ	ἀκοῇ μαθὼν, ὁμολογεῖ πάντων ῥητόρων
[1, 11]	ῥητορικὴν ἀγχίνοιαν, ὡς στρατιωτικὴν αὐθάδειαν	καὶ	ἀλαζονείαν. Ἀλλ´ ὑπὲρ μὲν τούτων
[1, 9]	αὔξοντι δὲ καὶ παθαινομένῳ σεμνὴ	καὶ	ἀληθινή· ἀνακεφαλαιουμένῳ δὲ, διαλελυμένη καὶ
[1, 11]	καὶ τοῖς ἐνθυμήμασιν εὑρῆσθαι περιττῶς,	καὶ	ἄλλας πολλὰς ἀρετὰς ἔχων, ἄχαρίς
[1, 2]	Ἀνδοκίδου λόγοις, καὶ τοῖς Κριτίου,	καὶ	ἄλλοις συχνοῖς. Κατὰ τοῦτο μὲν
[1, 5]	μακρός· συνέστραπται δὲ, εἴ τις	καὶ	ἄλλος, καὶ πεπύκνωται τοῖς νοήμασι.
[1, 11]	πολλοῖς οἰόμενος ὑπάρχειν κατά τινας	καὶ	ἄλλους ἰδίους ἕξεως χαρακτῆρας· πολυειδὲς
[1, 28]	σκηνὴν χρυσῷ τε καὶ πορφύρᾳ	καὶ	ἄλλῳ πλούτῳ πολλῷ κεκοσμημένην. Ἔπεμψε
[1, 11]	ποτ´ ἐστίν, οὐκ ἂν φθάνοι	καὶ	ἄλλων πολλῶν καὶ καλῶν πραγμάτων
[1, 11]	χρόνῳ πολλῷ καὶ μακρᾷ τριβῇ,	καὶ	ἀλόγῳ πάθει τὴν ἄλογον συνασκεῖν
[1, 32]	δὴ οὗτοι τοὺς κακῶς πεπονθότας,	καὶ	ἀμφοτέρων πεπειραμένους, ἐξαπατῆσαι ζητοῦσι τοῖς
[1, 16]	δὲ, ὡς κοινὰ τὰ πράγματα,	καὶ	ἀναγκαῖα πᾶσι, καὶ οὐκ ἄξια
[1, 6]	στρογγύλως ἐκφέρουσα λέξις, οἰκεία πάνυ	καὶ	ἀναγκαία τοῖς δικανικοῖς λόγοις, καὶ
[1, 26]	δύο παῖδας καὶ ἀδελφὴν, λῆμμα	καὶ	ἀνάλωμα ἐν ὀκτὼ ἔτεσιν, ἑπτὰ
[1, 13]	ἔλεον ποιεῖν. Κλαίω τὸν ἀμάχητον	καὶ	ἀναυμάχητον ὄλεθρον. Ἰκέται μὲν αὐτοὶ
[1, 24]	διάκειμαι. Σὺ οὖν, ἐπειδὴ δεδοκίμασαι	καὶ	ἀνὴρ γεγένησαι, σκόπει αὐτὸς ἤδη,
[1, 12]	τῆς δυνάμεως, ἡ κοσμοῦσά τε	καὶ	ἀνθίζουσα τὴν λέξιν αὐτοῦ χάρις,
[1, 9]	καὶ ἠθική· διηγουμένῳ δὲ, πιθανὴ	καὶ	ἀπερίεργος· ἀποδεικνύντι δὲ, στρογγύλη καὶ
[1, 14]	ἐξεργασίας τῶν ἐπιχειρημάτων ἀφελής τις	καὶ	ἀπερίεργός ἐστιν. Οὔτε γὰρ προκατασκευαῖς,
[1, 16]	ἡ πρόθεσις. Ἤδη δέ ποτε	καὶ	ἀπὸ μόνης ταύτης ἤρξατο. Καὶ
[1, 26]	αὗται ἔτεσιν γίγνονται ὀκτακισχίλιαι δραχμαί,	καὶ	ἀποδείκνυνται ἓξ τάλαντα περιόντα τῶν
[1, 14]	ἔστιν ἀπέριττός τις ἐλευθέριός τε	καὶ	ἀπόνηρος οἰκονομῆσαι τὰ εὑρεθέντα. Ἐκ
[1, 15]	ἐστὶ τὰ μικρὰ καὶ παράδοξα	καὶ	ἄπορα εἰπεῖν καλῶς, ἢ τὰ
[1, 32]	κοινὸν εἶναι κίνδυνον. Ὁρῶ δὲ	καὶ	Ἀργείους καὶ Μαντινέας τὴν αὐτὴν
[1, 4]	ἐγένοντο, πολλὰ δυσείκαστά ἐστιν ἡμῖν	καὶ	ἀσαφῆ, καὶ δεόμενα ἐξηγητῶν. Ἡ
[1, 29]	δὲ οἰκοῦντες ἀπόρθητοι, καὶ ἀτείχιστοι,	καὶ	ἀστασίαστοι, καὶ ἀήττητοι, καὶ τρόποις
[1, 29]	ἐπιστήμην· μόνοι δὲ οἰκοῦντες ἀπόρθητοι,	καὶ	ἀτείχιστοι, καὶ ἀστασίαστοι, καὶ ἀήττητοι,
[1, 8]	μὲν γὰρ ἀποίητός τις εἶναι	καὶ	ἀτεχνίτευτος ὁ τῆς ἁρμονίας αὐτοῦ
[1, 11]	καὶ τὴν ἀπολογίαν τοῦ ἀνδρὸς,	καὶ	αὐτὴν εἰς Λυσίαν ἀναφερομένην, οὔτε
[1, 24]	οὐδέν μοι διέφερεν· νυνὶ δὲ	καὶ	αὐτὸς ἀπόρως διάκειμαι. Σὺ οὖν,
[1, 16]	ἀντίδικον ἐλαττῶσαι. Ταῦτα δὲ συντόμως	καὶ	ἀφελῶς διανοίαις τε χρησταῖς καὶ
[1, 8]	συντίθησί γε αὐτὴν ἁπλῶς πάνυ	καὶ	ἀφελῶς, ὁρῶν ὅτι οὐκ ἐν
[1, 17]	ἀπίθανον εὑρεθῆναι. Τοσαύτην ἔχει πειθὼ	καὶ	ἀφροδίτην τὰ λεγόμενα, καὶ οὕτως
[1, 11]	ἐκείνης τῆς λέξεως, ὑποπτεύσας τε	καὶ	βασανίσας, εὗρον οὐκ ὄντας Λυσίου.
[1, 11]	εἰρήνην Ἀθηναῖοί τε καὶ Λακεδαιμόνιοι	καὶ	βασιλεὺς ὤμοσαν, ἀποδοὺς τὰ στρατεύματα
[1, 9]	γένει, καὶ παιδείᾳ, καὶ ἐπιτηδεύματι,	καὶ	βίῳ, καὶ τοῖς ἄλλοις, ἐν
[1, 1]	γράψας λόγους εἰς δικαστήριά τε	καὶ	βουλὰς, καὶ πρὸς ἐκκλησίας εὐθέτους,
[1, 11]	Εἰκάζω δὲ Ἰφικράτους εἶναι αὐτούς·	καὶ	γὰρ τὰ πολέμια δεινὸς ὁ
[1, 9]	ἀρκούντως ἡρμοσμένην. Καὶ γὰρ ἡλικίᾳ,	καὶ	γένει, καὶ παιδείᾳ, καὶ ἐπιτηδεύματι,
[1, 16]	καὶ ἀφελῶς διανοίαις τε χρησταῖς	καὶ	γνώμαις εὐκαίροις καὶ ἐνθυμήμασι μετρίοις
[1, 24]	τῶν παρόντων δύνασθαι φθέγξασθαι, ἀλλὰ	καὶ	δακρύοντας μὴ ἧττον τῶν πεπονθότων,
[1, 24]	τὰ ἐπιτήδεια. Ταῦτ´ ἀκούσαντες, ἐκπεπληγμένοι	καὶ	δακρύοντες, ᾤχοντο πρὸς τὴν μητέρα,
[1, 8]	γὰρ αὐτῷ τοῦτο τὸ ἀποίητον,	καὶ	δέδεται τὸ λελυμένον, καὶ ἐν
[1, 18]	ᾧ παράκλησίς τε καὶ ἔλεος	καὶ	δέησις καὶ τὰ τούτοις ἀδελφὰ
[1, 23]	τὸ προοίμιον ὑποτίθεσθαι ἀπ´ ἀρχῆς,	καὶ	δεῖγμα τοῦ πράγματος ποιουμένους, εὐθὺς
[1, 22]	πολλῶν χρημάτων ἀπεστέρηνται, καὶ πολλὰ	καὶ	δεινὰ πεπονθότες ὑφ´ ὧν ἥκιστα
[1, 29]	οὐ μόνον αἰσχρῶν ὄντων, ἀλλὰ	καὶ	δεινῶν, τοῖς μὲν μεγάλα ἡμαρτηκόσιν
[1, 24]	οὖν, ὦ ἄνδρες δικασταί, πολλῶν	καὶ	δεινῶν ὑπὸ τῆς γυναικὸς ῥηθέντων,
[1, 23]	καὶ λέγειν θαυμαστὰ καὶ παράδοξα,	καὶ	δεῖσθαι τῶν δικαστῶν ἀκοῦσαι. Φαίνεται
[1, 4]	δυσείκαστά ἐστιν ἡμῖν καὶ ἀσαφῆ,	καὶ	δεόμενα ἐξηγητῶν. Ἡ δὲ Λυσίου
[1, 13]	τὰ παραπλήσια τούτοις σχήματα διεσπουδακότων,	καὶ	δὴ καὶ τὸν Λυσίαν ἐν
[1, 15]	μερῶν τοῦ λόγου καὶ διαλέξομαι,	καὶ	δηλώσω ποῖός τίς ἐστιν ἐν
[1, 4]	ὅτι τῆς μὲν Θουκυδίδου λέξεως	καὶ	Δημοσθένους, οἳ δεινότατοι πράγματα ἐξειπεῖν
[1, 29]	ὄντες τῶν Ἑλλήνων, οὐκ ἀδίκως,	καὶ	διὰ τὴν ἔμφυτον ἀρετὴν, καὶ
[1, 29]	καὶ διὰ τὴν ἔμφυτον ἀρετὴν,	καὶ	διὰ τὴν περὶ τὸν πόλεμον
[1, 15]	τῶν ἄλλων μερῶν τοῦ λόγου	καὶ	διαλέξομαι, καὶ δηλώσω ποῖός τίς
[1, 1]	πρότερον ἔτει τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου,	καὶ	διετέλεσεν αὐτόθι πολιτευόμενος ἐν εὐπορίᾳ
[1, 15]	τε ταῦτα· περί τε προοιμίουν	καὶ	διηγήσεων καὶ τῶν ἄλλων μερῶν
[1, 19]	ταῦτα καὶ προσηκόντως πεπείσμεθα, εἴτε	καὶ	διημαρτήκαμεν τὴν κρίσιν, τὴν ἐξέτασιν
[1, 24]	ἦσαν, ὦ ἄνδρες δικασταί, Διόδοτος	καὶ	Διογείτων, ὁμοπάτριοι καὶ ὁμομήτριοι. Καὶ
[1, 3]	τούτων, σκοπῶν ἑτέρους ῥήτορας, ἰσχὺν	καὶ	δύναμιν τοσαύτην ἐν ὀνόμασι κυρίοις
[1, 11]	Ἡ γὰρ αὐτὴ προαίρεσίς τε	καὶ	δύναμις ἐν ἀμφοτέροις, ὑπὲρ ὧν
[1, 14]	ἄπορα εἶναι καὶ ἀδύνατα εὔπορα,	καὶ	δυνατὰ φαίνεσθαι ποιεῖ· κριτικὸς ὧν
[1, 16]	τὰς εἰσβολὰς καὶ τὰ προοίμια·	καὶ	δυνατός, ὃ βούλοιτο διαπράξασθαι. Οὔτε
[1, 26]	κίνδυνος εἴη· ἐπεὶ δὲ ἐσώθη	καὶ	ἐδιπλασίασεν, αὑτοῦ τὴν ἐμπορίαν φάσκει
[1, 32]	γνώμην, ὅτε τῶν Ἑλλήνων ἤρχομεν,	καὶ	ἐδοκοῦμεν καλῶς βουλεύεσθαι, περιορῶντες μὲν
[1, 6]	ἀκμῇ κοινῇ βίου γενομένων ἀμφοῖν·	καὶ	εἰ μὴ τοῦτο δοθείη, τῷ
[1, 24]	θεῖος δὲ αὐτοῖς καὶ πάππος·	καὶ	εἰ μηδένα ἀνθρώπων ᾐσχύνου, τοὺς
[1, 26]	τάλαντα περιόντα τῶν ἑπτὰ ταλάντων,	καὶ	εἴκοσι μναῖ. Οὐ γὰρ ἂν
[1, 26]	τούτων πυθέσθαι, ἐτόλμησε ψευσάμενος, τέτταρσι	καὶ	εἴκοσι μναῖς τοὺς αὑτοῦ θυγατριδοῦς
[1, 26]	τοῦ πατρὸς οὐκ ἀναλώσας πέντε	καὶ	εἴκοσι μνᾶς, ἐκ πεντακισχιλίων δραχμῶν,
[1, 26]	ἐλθόντες οἴκαδε, εὕρομεν Διογείτονα τέτταρας	καὶ	εἴκοσι μνᾶς ἐκείνῳ συμβεβλημένον εἰς
[1, 24]	τάλαντον δὲ τῇ θυγατρί κατέλιπε,	καὶ	εἴκοσι μνᾶς τῇ γυναικὶ, καὶ
[1, 11]	τῆς τελευτῆς τοῦ ῥήτορος, ἀλλὰ	καὶ	εἴκοσιν ὅλοις. Ἐν γὰρ τῷ
[1, 26]	ἡμέρας ἐλογίζετο. Εἰς ὑποδήματα δὲ,	καὶ	εἰς γναφεῖον, ἱμάτια τε, καὶ
[1, 26]	καὶ εἰς γναφεῖον, ἱμάτια τε,	καὶ	εἰς κουρεῖον οὐκ ἦν αὐτῷ
[1, 25]	τὰ μὲν ὁμολογήσαντος αὐτοῦ λαβεῖν,	καὶ	εἰς τὰς τροφὰς τῶν ὀρφανῶν
[1, 18]	διελεῖν τὰ παρεπόμενα τοῖς πράγμασι,	καὶ	εἰς τεκμηρίων δόξαν ἀγαγεῖν δυνατώτατος,
[1, 26]	ἀργυρίου, καὶ ἑπτακισχιλίας δραχμὰς ἀποδεῖξαι·	καὶ	εἰς τοῦτο ἦλθεν ἀναισχυντίας, ὥστε
[1, 20]	τὴν οὐσίαν τῶν ὀρφανῶν διαχειρισάμενος,	καὶ	ἐκ πολλῶν πάνυ χρημάτων οὐδὲν
[1, 24]	ἐκείνου τελευτήσαντος ἐγώ σοι ἔδωκα·	καὶ	ἐκβάλλειν τούτους ἠξίωκας, θυγατριδοῦς ὄντας,
[1, 9]	οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον δικαστῇ	καὶ	ἐκκλησιαστῇ, καὶ πανηγυρίζοντι διαλεγόμενος ὄχλῳ·
[1, 18]	ἐκεῖνο, ἐν ᾧ παράκλησίς τε	καὶ	ἔλεος καὶ δέησις καὶ τὰ
[1, 32]	γίνεσθαι, πιστεύοντας μὲν τοῖς θεοῖς,	καὶ	ἐλπίζοντας ἐπὶ τὸ δίκαιον μετὰ
[1, 11]	ὁ πόλεμος πίπτει κατὰ Ἀγαθοκλέα	καὶ	Ἐλπίνην ἄρχοντας. Ὅτου μὲν οὖν
[1, 8]	ἀποίητον, καὶ δέδεται τὸ λελυμένον,	καὶ	ἐν αὐτῷ τὸ μὴ δοκεῖν
[1, 11]	τὰ πολέμια δεινὸς ὁ ἀνὴρ,	καὶ	ἐν λόγοις οὐκ εὐκαταφρόνητος· ἥ
[1, 3]	τῶν κυρίων τε καὶ κοινῶν	καὶ	ἐν μέσῳ κειμένων ὀνομάτων ἐκφέρουσα
[1, 3]	συγγραφέων ἔν τε τῷ ἐπιταφίῳ	καὶ	ἐν ταῖς δημηγορίαις ποιητικῇ κατασκευῇ
[1, 29]	ἀθάνατον τὴν ἐλευθερίαν αὐτοὺς κεκτῆσθαι,	καὶ	ἐν τοῖς παρεληλυθόσι κινδύνοις σωτῆρας
[1, 16]	τε χρησταῖς καὶ γνώμαις εὐκαίροις	καὶ	ἐνθυμήμασι μετρίοις περιλαβὼν, ἐπὶ τὴν
[1, 18]	πράγματος, οὐδενὸς χεῖρον εὑρεῖν τε	καὶ	ἐξειπεῖν δύναται Λυσίας. Καὶ γὰρ
[1, 11]	τὸ δ´ ἡδέως καὶ κεχαρισμένως	καὶ	ἐπαφροδίτως, Λυσίᾳ· τεκμηρίῳ γ´ οὖν
[1, 26]	παῖδας ὄντας ἀτελεῖς ἐποίησεν, ἀλλὰ	καὶ	ἐπειδὰν δοκιμασθῶσιν, ἐνιαυτὸν ἀφῆκεν ἁπασῶν
[1, 18]	ταῖς τύχαις ἀκόλουθα φρονοῦντας εἰσάγων,	καὶ	ἐπὶ μὲν τοῖς ἀδίκοις ἀχθομένους
[1, 11]	τάξις, καὶ τί τὸ εὔρυθμον·	καὶ	ἐπὶ παντὸς δὲ συλλήβδην ἔργου
[1, 8]	γὰρ διανοουμένους μόνον ὑποτίθεται χρηστὰ	καὶ	ἐπιεικῆ καὶ μέτρια τοὺς λέγοντας,
[1, 24]	δεδανεισμένας, καὶ ἑτέρας δισχιλίας δραχμὰς,	καὶ	ἔπιπλα πολλοῦ ἄξια· φοιτᾶν δὲ
[1, 9]	ἡλικίᾳ, καὶ γένει, καὶ παιδείᾳ,	καὶ	ἐπιτηδεύματι, καὶ βίῳ, καὶ τοῖς
[1, 24]	χρόνῳ ἐδήλωσε τὸν θάνατον αὐτοῖς,	καὶ	ἐποίησαν τὰ νομιζόμενα, τὸν μὲν
[1, 26]	ὀκτὼ ἔτεσιν, ἑπτὰ τάλαντα ἀργυρίου,	καὶ	ἑπτακισχιλίας δραχμὰς ἀποδεῖξαι· καὶ εἰς
[1, 7]	ἀποδοῦναι, πάθη τε, καὶ ἤθη,	καὶ	ἔργα. ~Ἀποδίδωμί τε οὖν αὐτῷ
[1, 18]	τοῖς ἀδίκοις ἀχθομένους καὶ λόγοις	καὶ	ἔργοις, τὰ δὲ δίκαια προαιρουμένους
[1, 23]	ὑπὲρ ἀναγκαιοτέρων προσώπων ὁ ἀγὼν,	καὶ	ἐρήμων, καὶ ἧττον ὑπεροφθῆναι ἀξίων,
[1, 18]	τούτοις ἐστὶ παραπλήσια, νεανικῶς πάνυ	καὶ	ἐρρωμένως κατασκευάσαι δυνατός. Οὐ δεῖ
[1, 23]	δὲ αὐτοῖς εὔνοιαν τοῦτο ποιεῖν·	καὶ	ἔστι κράτιστον τῆς κατασκευῆς μέρος.
[1, 16]	λόγον, ἐπὶ τὴν διήγησιν καθίσταται·	καὶ	ἔστι μεθόριον αὐτῷ ἑκατέρας τῶν
[1, 3]	δοκῶν πλεῖστον ὅσον ἰδιώτου διαφέρει	καὶ	ἔστι ποιητὴς κράτιστος λόγων, λελυμένης
[1, 3]	γὰρ δὴ τῶν ἐπιστολικῶν αὐτοῦ	καὶ	ἑταιρικῶν καὶ τῶν ἄλλων, οὓς
[1, 24]	κεκομισμένον ἐγγύους ἐπὶ τόκῳ δεδανεισμένας,	καὶ	ἑτέρας δισχιλίας δραχμὰς, καὶ ἔπιπλα
[1, 32]	Ἀλλὰ χρὴ ἀναμνησθέντας ὅτι ἤδη	καὶ	ἑτέροις ἀδικουμένοις βοηθήσαντες, ἐν τῇ
[1, 32]	Ἀθηναίων τινὰ ποιήσωμεν, διενοούμεθα, ἀλλὰ	καὶ	Εὐβοεῦσιν ἐπιγαμίαν ἐποιούμεθα· νῦν δὲ
[1, 15]	ἢ τὰ σεμνὰ καὶ μεγάλα	καὶ	εὔπορα δυνατῶς. Ὁ βουλόμενος δὴ
[1, 24]	δεδαπάνηκα εἰς τὴν ὑμετέραν τροφήν·	καὶ	ἕως μὲν εἶχον, οὐδέν μοι
[1, 1]	ἀποικίας, ἣν ἔστελλον Ἀθηναῖοί τε	καὶ	ἡ ἄλλη Ἑλλὰς δωδεκάτῳ πρότερον
[1, 12]	πρέποντας ἐφαρμόττειν λόγους, ἡ πιθανότης	καὶ	ἡ χάρις, καὶ ὁ πάντα
[1, 3]	ᾗ τὰ ὀνόματα κοσμεῖ τε	καὶ	ἡδύνει μηδὲν ἔχοντα ὀγκῶδες μηδὲ
[1, 7]	προσήκοντα ἑκάστοις ἀποδοῦναι, πάθη τε,	καὶ	ἤθη, καὶ ἔργα. ~Ἀποδίδωμί τε
[1, 9]	Ἀρχομένῳ μὲν γάρ ἐστι καθεστηκυῖα	καὶ	ἠθική· διηγουμένῳ δὲ, πιθανὴ καὶ
[1, 32]	κινδυνεύειν. Εἴχομεν δέ, ὦ ἄνδρες,	καὶ	ἡμεῖς ταύτην τὴν γνώμην, ὅτε
[1, 32]	ἄνδρας ἀγαθοὺς περὶ τῆς πατρίδος	καὶ	ἡμῶν αὐτῶν γίνεσθαι, πιστεύοντας μὲν
[1, 13]	παιδιῶδες, καὶ καθαπερεὶ ποίημα· διὸ	καὶ	ἧττον ἁρμόττει τῇ σπουδῇ. Φαίνεται
[1, 23]	προσώπων ὁ ἀγὼν, καὶ ἐρήμων,	καὶ	ἧττον ὑπεροφθῆναι ἀξίων, οἷς μὴ
[1, 10]	χάρις; πρᾶγμα παντὸς κρεῖττον λόγου	καὶ	θαυμασιώτερον. Ἄριστον μὲν γάρ ἐστιν
[1, 12]	λέξις, οὐδὲ καταπληκτικὴ μὰ Δία	καὶ	θαυμαστὴ, οὐδὲ τὸ πικρὸν ἢ
[1, 24]	ὁμοπάτριον, πάππον δὲ τῶν παιδίων	καὶ	θεῖον, ἡγούμενος διὰ ταύτας τὰς
[1, 26]	παῖδας, καὶ ἀδελφὴν, καὶ παιδαγωγὸν,	καὶ	θεράπαιναν, χιλίας δραχμὰς ἑκάστου ἐνιαυτοῦ,
[1, 16]	Τότε δὲ τοὺς δικαστὰς ἐπαινῶν	καὶ	θεραπεύων, οἰκείους ἑαυτῷ τε καὶ
[1, 26]	ἀπὸ δὲ τῶν ὑπαρχόντων ἀναλίσκων·	καὶ	θήσω ὅσον οὐδεὶς πώποτ´ ἐν
[1, 2]	τῆς ἀρχαίας, ᾗ κέχρηται Πλάτων	καὶ	Θουκυδίδης, ἀλλὰ τῆς κατ´ ἐκεῖνον
[1, 24]	Καὶ γίνονται αὐτῷ δύο υἱοὶ	καὶ	θυγάτηρ. Χρόνῳ δὲ ὕστερον καταλεγεὶς
[1, 26]	Εἰς τοίνυν τὰς ἄλλας ἑορτὰς	καὶ	θυσίας ἐλογίσατο αὐτοῖς πλέον ἢ
[1, 24]	ἡ μήτηρ αὐτῶν ἠντιβόλει με	καὶ	ἱκέτευσε συναγαγεῖν αὐτῆς τὸν πατέρα
[1, 26]	καὶ πενεστάτους ἀντὶ πλουσίων ἀποφήνειε,	καὶ	ἵνα εἰ μέν τις αὐτοῖς
[1, 32]	ἡμῶν αὐτῶν περιαιρησόμεθα, ὁπλίτας πολλοὺς	καὶ	ἱππέας καὶ τοξότας· ὧν ὑμεῖς
[1, 13]	ἴσον καὶ τὸ ὅμοιον, παιδιῶδες,	καὶ	καθαπερεὶ ποίημα· διὸ καὶ ἧττον
[1, 10]	ληπτέον παρὰ τοῦ ῥήτορος. Πολλὰ	καὶ	καλὰ λέγειν ἔχων περὶ τῆς
[1, 14]	συνταχθέντες ὑποθέσεις· ἐν οἷς πλεῖστα	καὶ	κάλλιστα ἐνθυμήματα λέγει, καὶ τὰ
[1, 29]	τοῦ λόγου· ~Ἄλλων τε πολλῶν	καὶ	καλῶν ἔργων ἕνεκα, ὦ ἄνδρες,
[1, 11]	ἂν φθάνοι καὶ ἄλλων πολλῶν	καὶ	καλῶν πραγμάτων δυσεκλαλήτων ἀπαιτῶν λόγον·
[1, 11]	πολλοὶ καὶ χαρακτῆρα ἡγήσαιντο ἂν	καὶ	κανόνα τῆς ἐκείνου δυνάμεως. Οὗτος
[1, 17]	εἶναι πάντων ῥητόρων, ὅρον τε	καὶ	κανόνα τῆς ἰδέας ταύτης αὐτὸν
[1, 18]	πραγμάτων τοιαύτην λάβῃ, αὐτὸς ἠθοποιεῖ	καὶ	κατασκευάζει τὰ πρόσωπα τῷ λόγῳ
[1, 3]	τοῖς ὅλοις, ἐξήλλαττον τὸν ἰδιώτην,	καὶ	κατέφευγον εἰς τὴν ποιητικὴν φράσιν,
[1, 4]	φύσει, τοῦ συναγαγεῖν ἄμφω ταῦτα,	καὶ	κεράσαι μετρίως· ᾗ μάλιστα οὐδενὸς
[1, 11]	γὰρ τοῦτο· τὸ δ´ ἡδέως	καὶ	κεχαρισμένως καὶ ἐπαφροδίτως, Λυσίᾳ· τεκμηρίῳ
[1, 8]	δηλοῦσθαι, τὴν σαφῆ καὶ κυρίαν,	καὶ	κοινὴν, καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις συνηθεστάτην·
[1, 3]	δύναμιν τοσαύτην ἐν ὀνόμασι κυρίοις	καὶ	κοινοῖς ἀποδειξαμένους. ~Τρίτην ἀρετὴν ἀποφαίνομαι
[1, 3]	ἡ διὰ τῶν κυρίων τε	καὶ	κοινῶν καὶ ἐν μέσῳ κειμένων
[1, 3]	τὴν ἑρμηνείαν εἰς ὄγκον ἅμα	καὶ	κόσμον ὀνομάτων ἀηθέστερον. Λυσίας δὲ
[1, 8]	ἑαυτῶν κράτιστα δηλοῦσθαι, τὴν σαφῆ	καὶ	κυρίαν, καὶ κοινὴν, καὶ πᾶσιν
[1, 10]	ῥήτορος ἀποδείξομαι, κρίνας καλλίστην τε	καὶ	κυριωτάτην, καὶ μόνην τὴν μάλιστα
[1, 2]	τὸ μέρος, ὅπέρ ἐστι πρῶτόν	καὶ	κυριώτατον ἐν λόγοις, λέγω δὲ
[1, 14]	τοῖς εὑρεθεῖσι, τῶν κρατίστων τε	καὶ	κυριωτάτων ἐκλεκτικός, εἰ μὴ καὶ
[1, 11]	οὗ τὴν εἰρήνην Ἀθηναῖοί τε	καὶ	Λακεδαιμόνιοι καὶ βασιλεὺς ὤμοσαν, ἀποδοὺς
[1, 31]	ἔχουσι παραδοῦναι, βουλομένων ταῦτα γενέσθαι	καὶ	Λακεδαιμονίων. Ἔμελλον δὲ, τοῦ ψηφίσματος
[1, 23]	προσεκτικοὺς μέλλοντα ποιεῖν τοὺς ἀκροατὰς,	καὶ	λέγειν θαυμαστὰ καὶ παράδοξα, καὶ
[1, 23]	τοῦ ἐγκλήματος καὶ τοῦ ἀγῶνος	καὶ	λέγειν ὅτι μεγάλα ἀδικήματα, καὶ
[1, 8]	εἶναι ταύτην συμβέβηκε, διανοίας τε	καὶ	λέξεως, καὶ τρίτης τῆς συνθέσεως,
[1, 18]	ἐπὶ μὲν τοῖς ἀδίκοις ἀχθομένους	καὶ	λόγοις καὶ ἔργοις, τὰ δὲ
[1, 18]	ὑποτιθεὶς, καὶ πάθη μέτρια προσάπτων,	καὶ	λόγους ἐπιεικεῖς ἀποδιδοὺς, καὶ ταῖς
[1, 1]	ἁπάσαις ταῖς ἰδέαις τῶν λόγων,	καὶ	μὰ Δί´ οὔ τοι γε
[1, 11]	ὑποθείμην ἂν ἐπιτηδεύειν χρόνῳ πολλῷ	καὶ	μακρᾷ τριβῇ, καὶ ἀλόγῳ πάθει
[1, 5]	δὲ τοῖς πράγμασιν ἄκαιρός τις	καὶ	μακρός· συνέστραπται δὲ, εἴ τις
[1, 14]	καὶ κυριωτάτων ἐκλεκτικός, εἰ μὴ	καὶ	μάλιστα, τῶν ἄλλων ῥητόρων, οὐδενός
[1, 32]	κίνδυνον. Ὁρῶ δὲ καὶ Ἀργείους	καὶ	Μαντινέας τὴν αὐτὴν ἔχοντας γνώμην·
[1, 15]	εἰπεῖν καλῶς, ἢ τὰ σεμνὰ	καὶ	μεγάλα καὶ εὔπορα δυνατῶς. Ὁ
[1, 3]	ὅτι καὶ σεμνὰ καὶ περιττὰ	καὶ	μεγάλα φαίνεσθαι τὰ πράγματα ποιεῖ
[1, 27]	Βούλεται μὲν γὰρ ὑψηλότερος εἶναι,	καὶ	μεγαλοπρεπέστερος, καὶ τῶν γε καθ´
[1, 12]	ἄν τις ὠφεληθείη. Ὑψηλὴ δὲ	καὶ	μεγαλοπρεπὴς οὐκ ἔστιν ἡ Λυσίου
[1, 29]	αὐτῶν· ὁρῶμεν γὰρ τοὺς κινδύνους,	καὶ	μεγάλους, καὶ πανταχόθεν περιεστηκότας. Ἐπίστασθε
[1, 32]	τῶν γεγενημένων, νομιεῖτε. Ἄλλως τε	καὶ	μεμνημένοι τῶν περὶ τῆς ὀλιγαρχίας
[1, 8]	μόνον ὑποτίθεται χρηστὰ καὶ ἐπιεικῆ	καὶ	μέτρια τοὺς λέγοντας, ὥστε εἰκόνας
[1, 19]	ἐπιδείξομαι, ἀποχρῆν οἰόμενος ψυχαῖς εὐπαιδεύτοις	καὶ	μετρίαις, μικρά τε μεγάλων καὶ
[1, 18]	τούτοις· ἐξ ὧν ἐπιεικὲς ἂν	καὶ	μέτριον ἦθος φανείη, κατασκευάζων. Περὶ
[1, 22]	ἀλλ´ ἠβουλήθη καὶ φεύγειν δίκας,	καὶ	μὴ οὔσας διώκειν, καὶ ὑπομεῖναι
[1, 24]	τοὺς φίλους, εἰποῦσα ὅτι, εἰ	καὶ	μὴ πρότερον εἴθισται λέγειν ἐν
[1, 11]	τῶν ἀναφερομένων εἰς αὐτὸν λόγων,	καὶ	μὴ ῥᾴδιον ᾖ μοι διὰ
[1, 16]	τῇ προσηκούσῃ χρῆσθαι βούλοιτο ἀρχῇ,	καὶ	μὴ τὸν ἐπιτυχόντα λόγον εἰπεῖν.
[1, 12]	διαλέκτου, τὸ διὰ τῶν κυρίων	καὶ	μὴ τροπικῶν κατασκευῶν ἐκφέρειν τὰ
[1, 11]	δίεσιν ἀγνοεῖν, τὴν ἀκοὴν ἐθίζειν,	καὶ	μηδὲν ἄλλο ταύτης ἀκριβέστερον ζητεῖν
[1, 31]	διαλύσασθαι πρὸς τοὺς ἐν ἄστει,	καὶ	μηδενὸς τῶν γενομένων μνησικακεῖν· δέους
[1, 4]	τὴν σαφήνειαν αὐτοῦ ζηλοῦν ἄξιον·	καὶ	μὴν τό γε βραχέως ἐκφέρειν
[1, 2]	δὴ ταύτην ἀρετὴν ἀξίαν ζήλου	καὶ	μιμήσεως εὑρίσκω παρὰ τῷ ῥήτορι,
[1, 10]	τῆς Λυσίου λέξεως, ἣν λαμβάνων	καὶ	μιμούμενος ἄν τις ἀμείνων γένοιτο
[1, 10]	κρίνας καλλίστην τε καὶ κυριωτάτην,	καὶ	μόνην τὴν μάλιστα τῶν ἄλλων
[1, 3]	τροπικαῖς ἰδέαις, ὀνομάτων τε γλωττηματικῶν	καὶ	ξένων χρήσει, καὶ τῶν οὐκ
[1, 12]	ἡ πιθανότης καὶ ἡ χάρις,	καὶ	ὁ πάντα μετρῶν καιρός. Ταῦτα
[1, 11]	οὐκ ὄντας Λυσίου. Ὧν ἐστι	καὶ	ὁ περὶ τῆς Ἰφικράτους εἰκόνος·
[1, 25]	ἀπιόντας οἴχεσθαι σιωπῇ. ~Ἵνα δὲ	καὶ	ὁ τῶν ἀποδείξεων χαρακτὴρ καταφανὴς
[1, 14]	οἵ τε ἀμάρτυροι τῶν λόγων,	καὶ	οἱ περὶ τὰς παραδόξους συνταχθέντες
[1, 16]	κατενήνεκται διανοίας· καί τοιγε τοῦτο	καὶ	οἱ τοὺς ὀλίγους γράψαντες εὑρίσκονται
[1, 23]	ἀγνοῶσι τὴν ὑπόθεσιν οἱ δικασταί,	καὶ	οἷά περ ἂν ᾖ τὰ
[1, 24]	στατῆρας Κυζικηνούς. Ταῦτα δὲ πράξας,	καὶ	οἴκοι ἀντίγραφα καταλιπὼν, ᾤχετο στρατευσόμενος
[1, 22]	χείρους ὑμῖν εἶναι δοκοῦσιν, ἀλλὰ	καὶ	οἵτινες ἂν ἔλαττον ὑπὸ τῶν
[1, 19]	καὶ μετρίαις, μικρά τε μεγάλων	καὶ	ὀλίγα πολλῶν γενέσθαι δείγματα. Ἔστι
[1, 24]	δικασταί, Διόδοτος καὶ Διογείτων, ὁμοπάτριοι	καὶ	ὁμομήτριοι. Καὶ τὴν μὲν ἀφανῆ
[1, 26]	τῶν προσιόντων τοὺς παῖδας τρέφειν·	καὶ	ὁπότερον τούτων ἐποίησεν, οὐδενὸς ἂν
[1, 14]	ποιεῖ· κριτικὸς ὧν δεῖ λέγειν·	καὶ	ὅτε μὴ πᾶσιν ἐξῆν χρῆσθαι
[1, 23]	μὴ βοηθοῦντες κακίους ἂν ἐφάνησαν·	καὶ	ὅτι προκαλούμενοι τοὺς ἀντιδίκους εἰς
[1, 29]	ὦ ἄνδρες, ἄξιον Ἡρακλέους μεμνῆσθαι,	καὶ	ὅτι τόνδε τὸν ἀγῶνα πρῶτος
[1, 23]	οὐκ ἐνῆν αὐτὰ μετρίως ἐνεγκεῖν,	καὶ	ὅτι ὑπὲρ ἀναγκαιοτέρων προσώπων ὁ
[1, 8]	τινὰ παράσχοι δόξαν, ὅτι ἀνεπιτηδεύτως	καὶ	οὐ κατὰ τέχνην, αὐτομάτως δέ
[1, 11]	Αἰσθήσει γὰρ τούτων ἕκαστον καταλαμβάνεται,	καὶ	οὐ λόγῳ. Ὥσθ´ ὅπερ οἱ
[1, 3]	καὶ ὑπέρογκον ποιῶν τὴν κατασκευὴν,	καὶ	οὐ πόρρω διθυράμβων ἔνια φθεγγόμενος·
[1, 32]	ταῖς ἐφ´ ἡμῶν ὀλιγαρχίαις γεγενημέναις,	καὶ	οὐ τοὺς γῆν κεκτημένους ἔχοντας
[1, 26]	ὃς, ἃ δι´ ἑτέρων ἐπράχθη,	καὶ	οὐ χαλεπὸν ἦν περὶ τούτων
[1, 10]	φανερόν· χαλεπώτατον δὲ λόγῳ δηλωθῆναι,	καὶ	οὐδὲ τοῖς κράτιστα εἰπεῖν δυναμένοις
[1, 10]	ὄχλου γὰρ ἤδη τοῦτό γε·	καὶ	οὐδείς ἐστιν, ὃς οὐχὶ καὶ
[1, 3]	ταύτης τῆς ἀρετῆς. ~Ἑτέραν δὲ	καὶ	οὐδὲν ἐλάττονα ταύτης, ἣν πολλοὶ
[1, 11]	τῆς Λυσίου ψυχῆς αὐτὴν τίθεμαι,	καὶ	οὐδὲν ἔτι πορρωτέρῳ ταύτης σκοπεῖν
[1, 3]	τῶν πρεσβυτέρων νέος ἐπακμάσας Ἰσοκράτης·	καὶ	οὐκ ἂν ἔχοι τις εἰπεῖν
[1, 16]	τὰ πράγματα, καὶ ἀναγκαῖα πᾶσι,	καὶ	οὐκ ἄξια ὑπὸ τῶν ἀκουόντων
[1, 16]	εἰσέβαλε, τὴν διήγησιν ἀρχὴν λαβών·	καὶ	οὐκ ἄψυχος οὐδ´ ἀκίνητός ἐστι
[1, 23]	καὶ λέγειν ὅτι μεγάλα ἀδικήματα,	καὶ	οὐκ ἐνῆν αὐτὰ μετρίως ἐνεγκεῖν,
[1, 12]	τε μᾶλλόν ἐστιν ἢ παρακεκινδυνευμένη,	καὶ	οὐκ ἐπὶ τοσοῦτον ἰσχὺν ἱκανὴ
[1, 11]	μήποτ´ οὐ Λυσίου ὁ λόγος,	καὶ	οὐκ ἔτι βιάζομαι τὴν ἄλογον
[1, 18]	δὲ τὰ πάθη μαλακώτερός ἐστι,	καὶ	οὔτε αὐξήσεις, οὔτε δεινώσεις, οὔτε
[1, 17]	πειθὼ καὶ ἀφροδίτην τὰ λεγόμενα,	καὶ	οὕτως λανθάνει τοὺς ἀκούοντας, εἴτ´
[1, 11]	τὸ φορτικὸν καὶ στρατιωτικὸν ἔχει,	καὶ	οὐχ οὕτως ἐμφαίνει ῥητορικὴν ἀγχίνοιαν,
[1, 9]	στρογγύλη καὶ πυκνή· αὔξοντι δὲ	καὶ	παθαινομένῳ σεμνὴ καὶ ἀληθινή· ἀνακεφαλαιουμένῳ
[1, 18]	προαιρέσεις τε αὐτοῖς ἀστείας ὑποτιθεὶς,	καὶ	πάθη μέτρια προσάπτων, καὶ λόγους
[1, 26]	εἰς δύο παῖδας, καὶ ἀδελφὴν,	καὶ	παιδαγωγὸν, καὶ θεράπαιναν, χιλίας δραχμὰς
[1, 9]	Καὶ γὰρ ἡλικίᾳ, καὶ γένει,	καὶ	παιδείᾳ, καὶ ἐπιτηδεύματι, καὶ βίῳ,
[1, 3]	ὡς δὲ τἀληθὲς ἔχει, τὸ	καὶ	παλαιότερον αἰεί τι θαυμαζομένη. Θουκυδίδης
[1, 9]	αὐτὸν τρόπον δικαστῇ καὶ ἐκκλησιαστῇ,	καὶ	πανηγυρίζοντι διαλεγόμενος ὄχλῳ· διαφοράς τε
[1, 10]	καὶ πολὺ τὸ φυσικὸν ἐπιφαίνουσα,	καὶ	πάνθ´ ὅσα τῆς τοιαύτης ἰδέας
[1, 18]	τὰ δὲ δίκαια προαιρουμένους ποιῶν,	καὶ	πάντα παραπλήσια τούτοις· ἐξ ὧν
[1, 29]	γὰρ τοὺς κινδύνους, καὶ μεγάλους,	καὶ	πανταχόθεν περιεστηκότας. Ἐπίστασθε δὲ ὅτι
[1, 6]	καὶ ἀναγκαία τοῖς δικανικοῖς λόγοις,	καὶ	παντὶ ἀληθεῖ ἀγῶνι. Ταύτην ὀλίγοι
[1, 10]	Ἄριστον μὲν γάρ ἐστιν ὀφθῆναι,	καὶ	παντὶ ὁμοίως ἰδιώτῃ τε καὶ
[1, 17]	λέγων ἐτύμοισιν ὁμοῖα. Πᾶσί τε	καὶ	παντὸς μάλιστα τοῦτο παρεκελευσαίμην ἀσκεῖν
[1, 14]	τομῆς· ἀλλ´ ἐξ ἁπάσης θεωρίας,	καὶ	παντὸς μερισμοῦ, τὰς οἰκείας ἀφορμὰς
[1, 20]	τῶν δὲ παιδίων θεῖόν τε	καὶ	πάππον ἀπὸ μητρός. Αὐτὸς μὲν
[1, 24]	δ´ ἐμός, θεῖος δὲ αὐτοῖς	καὶ	πάππος· καὶ εἰ μηδένα ἀνθρώπων
[1, 10]	τῶν ὕστερον, ἐμιμήσαντο δὲ πολλοὶ,	καὶ	παρ´ αὐτὸ τοῦτο κρείττους ἑτέρων
[1, 1]	σὺν ἄλλοις τριακοσίοις ἀττικισμὸν ἐγκληθείς·	καὶ	παραγενόμενος αὖθις εἰς Ἀθήνας κατὰ
[1, 15]	αὐτοῖς ἀμείνων ἐστὶ τὰ μικρὰ	καὶ	παράδοξα καὶ ἄπορα εἰπεῖν καλῶς,
[1, 23]	τοὺς ἀκροατὰς, καὶ λέγειν θαυμαστὰ	καὶ	παράδοξα, καὶ δεῖσθαι τῶν δικαστῶν
[1, 11]	τῇ λέξει τῆς Λυσιακῆς χάριτος·	καὶ	παραθεὶς τοὺς χρόνους, οὐκ ὀλίγοις
[1, 24]	διακείμενοι, καὶ ἀθλίως ἐκπεπτωκότες, κλαίοντες,	καὶ	παρακαλοῦντές με μὴ περιιδεῖν αὐτοὺς
[1, 2]	μιμήσεως εὑρίσκω παρὰ τῷ ῥήτορι,	καὶ	παρακελευσαίμην ἂν τοῖς βουλομένοις καθαρῶς
[1, 24]	δακρύοντες, ᾤχοντο πρὸς τὴν μητέρα,	καὶ	παραλαβόντες ἐκείνην, ἧκον πρὸς ἐμέ,
[1, 13]	καταμέμφεται τῶν περὶ τὰς ἀντιθέσεις	καὶ	παρισώσεις καὶ παρομοιώσεις, καὶ τὰ
[1, 13]	περὶ τὰς ἀντιθέσεις καὶ παρισώσεις	καὶ	παρομοιώσεις, καὶ τὰ παραπλήσια τούτοις
[1, 8]	σαφῆ καὶ κυρίαν, καὶ κοινὴν,	καὶ	πᾶσιν ἀνθρώποις συνηθεστάτην· ὁ γὰρ
[1, 10]	καὶ οὐδείς ἐστιν, ὃς οὐχὶ	καὶ	πείρᾳ καὶ ἀκοῇ μαθὼν, ὁμολογεῖ
[1, 12]	πάθεσιν ἰσχυρὰ· οὐδ´ ὡς ἡδῦναι	καὶ	πεῖσαι καὶ χαριεντίσασθαι δύναται, οὕτω
[1, 10]	Λυσίου. ~Ὅτι μὲν γὰρ πιθανὴ	καὶ	πειστικὴ καὶ πολὺ τὸ φυσικὸν
[1, 26]	αὐτοῖς ἀντὶ τῶν χρημάτων ἀποδείξειεν,	καὶ	πενεστάτους ἀντὶ πλουσίων ἀποφήνειε, καὶ
[1, 24]	ἐπιτρόπῳ γενέσθαι, διαθήκην αὐτῷ δίδωσι,	καὶ	πέντε τάλαντα ἀργυρίου παρακαταθήκην. Ναυτικὰ
[1, 11]	τῶν ἀναφερομένων εἰς αὐτὸν λόγων,	καὶ	πεπιστευμένων ὑπὸ τοῦ πλήθους ὡς
[1, 5]	δὲ, εἴ τις καὶ ἄλλος,	καὶ	πεπύκνωται τοῖς νοήμασι. Καὶ τοσούτου
[1, 8]	Τριῶν τε ὄντων, ἐν οἷς	καὶ	περὶ ἃ τὴν ἀρετὴν εἶναι
[1, 29]	γνώμῃ χρωμένους, τῆς σωτηρίας ἀντέχεσθαι·	καὶ	περὶ μὲν τῶν παρεληλυθότων αἰσχύνεσθαι,
[1, 8]	τὸ ἦθος. Καθόλου δέ, ἵνα	καὶ	περὶ ταύτης εἴπω τῆς ἀρετῆς,
[1, 15]	καὶ στοιχείων λόγον, ἐρῶ νῦν	καὶ	περὶ τοῦ γένους τῶν ἀμφισβητημάτων,
[1, 13]	γνήσιοι, τὴν ἀκρίβειαν ἐν ἐκείνοις	καὶ	περὶ τοῦδε ἀποδοῦναι πειράσομαι τοῦ
[1, 26]	(οὐκ ἄτοπον γάρ μοι δοκεῖ	καὶ	περὶ τούτου μνησθῆναι) ἑκκαίδεκα δραχμῶν
[1, 24]	πέντε τάλαντα παρ´ αὐτοῦ καταθήκην,	καὶ	περὶ τούτων ἐγὼ θέλω, τοὺς
[1, 25]	ἃς ἐκεῖνος ἀπέφηνε γενέσθαι λέγων,	καὶ	περὶ τῶν ἀμφιβόλων τὰς πίστεις
[1, 15]	καὶ συμβουλευτικῶν σκοπείτω. Ἵνα δὲ	καὶ	περὶ τῶν ἰδεῶν ἐγγένηταί μοι
[1, 33]	~Ἀλλ´ ἅλις ἤδη παραδειγμάτων, ἵνα	καὶ	περὶ τῶν λοιπῶν ῥητόρων τὸν
[1, 13]	παθὼν ὁ Θεόφραστος τῶν φορτικῶν	καὶ	περιέργων αὐτὸν οἴεται ζηλωτὴν γενέσθαι
[1, 3]	ἄξιον, ἀλλ´ ὅτι καὶ σεμνὰ	καὶ	περιττὰ καὶ μεγάλα φαίνεσθαι τὰ
[1, 11]	τὰ γοῦν ἄλλα μοι δοκῇ	καὶ	περιττῶς ἐξειργασμένος ὁ λόγος· τὸ
[1, 18]	πῇ τε ὅμοιον εἶναι πέφυκε,	καὶ	πῇ διαφέρον, ἀκριβέστατος κριτὴς· τά
[1, 17]	τέ εἰσιν ὡς οὐχ ἕτεραι,	καὶ	πιθαναὶ, καὶ τὴν πίστιν ἅμα
[1, 6]	Λυσίας χρησάμενος αὐτῇ, ἀλλὰ περιέργως	καὶ	πικρῶς· λεγέσθω γάρ, ὡς ἐμοὶ
[1, 17]	τὸν Ὀδυσσέα, ὡς πιθανὸν εἰπεῖν	καὶ	πλάσασθαι τὰ μὴ γενόμενα, εἴρηκε,
[1, 11]	ὥραν· ἐπὶ κινήσεως δὲ μελισμοῦ	καὶ	πλοκῆς φθόγγων, τί λέγεται τὸ
[1, 12]	καὶ τόνους ἰσχυροὺς, οὐδὲ θυμοῦ	καὶ	πνεύματός ἐστι μεστὴ· οὔθ´, ὥσπερ
[1, 1]	ἐστὶ τῶν μετ' αὐτὸν ἀκμασάντων,	καὶ	ποῖ καταδεέστερος, καὶ τί δεῖ
[1, 3]	ποιεῖ τοῖς κοινοτάτοις χρώμενος ὀνόμασι,	καὶ	ποιητικῆς οὐχ ἁπτόμενος κατασκευῆς. Τοῖς
[1, 31]	ὁ Λυσίας τῶν ἐπισήμων τινὶ	καὶ	πολιτευομένων. Εἰ μὲν οὖν ἐρρήθη
[1, 29]	βίου δεομένων· ἀνδρὸς δὲ ἀγαθοῦ	καὶ	πολίτου πολλοῦ ἀξίου, περὶ τῶν
[1, 22]	μὲν ἀδελφὴν, Διογείτονος δὲ θυγατριδῆν·	καὶ	πολλὰ ἀμφοτέρων δεηθεὶς, τὸ μὲν
[1, 22]	ἄνδρες δικασταί, πολλῶν χρημάτων ἀπεστέρηνται,	καὶ	πολλὰ καὶ δεινὰ πεπονθότες ὑφ´
[1, 5]	οὐκ ἀναγκαίων τι λέγειν, ὥστε	καὶ	πολλὰ καὶ τῶν χρησίμων ἂν
[1, 29]	οὕτως αἰσχρῶς διακειμένην τὴν Ἑλλάδα,	καὶ	πολλὰ μὲν αὐτῆς ὄντα ὑπὸ
[1, 11]	πολλὰς ἀρετὰς ἔχων, ἄχαρίς ἐστι,	καὶ	πολλοῦ δεῖ τὸ Λυσιακὸν ἐπιφαίνειν
[1, 31]	ὑβρίζῃ τὴν ἀρχαίαν ἐξουσίαν κεκομισμένον,	καὶ	πολλῶν ὑπὲρ τούτου γινομένων λόγων,
[1, 10]	μὲν γὰρ πιθανὴ καὶ πειστικὴ	καὶ	πολὺ τὸ φυσικὸν ἐπιφαίνουσα, καὶ
[1, 28]	θεωρῶν ἐγένετο ἐν τῷ τεμένει	καὶ	πολυτελής, ἵνα θαυμασθείη μᾶλλον ὁ
[1, 28]	τοῦ τυράννου σκηνὴν χρυσῷ τε	καὶ	πορφύρᾳ καὶ ἄλλῳ πλούτῳ πολλῷ
[1, 11]	πράγματος, τίς ὁ λεγόμενος καιρὸς,	καὶ	ποῦ τὸ μέτριον. Αἰσθήσει γὰρ
[1, 12]	ἰδιώτην, τὸ τοῖς ὑποκειμένοις προσώποις	καὶ	πράγμασι τοὺς πρέποντας ἐφαρμόττειν λόγους,
[1, 4]	τοῖς πράγμασιν. Ἔστι γάρ τις	καὶ	πραγματικὴ σαφήνεια, οὐ πολλοῖς γνώριμος.
[1, 11]	παντὸς δὲ συλλήβδην ἔργου τε	καὶ	πράγματος, τίς ὁ λεγόμενος καιρὸς,
[1, 18]	δ´ ἐκ τῶν προτέρων πράξεων	καὶ	προαιρέσεων, ἀξιόπιστα ποιεῖ τὰ ἤθη.
[1, 16]	αὐτοῦ ὠφελήσειε, τοῦτο ἀρχή τε	καὶ	προοίμιον. Ὁρῶ δὲ τὸν ῥήτορα
[1, 1]	εἰς δικαστήριά τε καὶ βουλὰς,	καὶ	πρὸς ἐκκλησίας εὐθέτους, πρὸς δὲ
[1, 9]	πρᾶγμα· ἐν τούτοις γὰρ δὴ	καὶ	πρὸς ταῦτα τὸ πρέπον ἀρκούντως
[1, 9]	λέγοντα, καὶ πρὸς τοὺς ἀκούοντας,	καὶ	πρὸς τὸ πρᾶγμα· ἐν τούτοις
[1, 9]	αὐτὴν πρός τε τὸν λέγοντα,	καὶ	πρὸς τοὺς ἀκούοντας, καὶ πρὸς
[1, 29]	δὲ τῶν μελλόντων ἔσεσθαι δεδιέναι,	καὶ	πρὸς τοὺς προγόνους μιμεῖσθαι, οἳ
[1, 12]	χαριεντίσασθαι δύναται, οὕτω βιάσασθαί τε	καὶ	προσαναγκάσαι· ἀσφαλής τε μᾶλλόν ἐστιν
[1, 19]	μαθεῖν εἴτε ὀρθῶς ἡμεῖς ταῦτα	καὶ	προσηκόντως πεπείσμεθα, εἴτε καὶ διημαρτήκαμεν
[1, 21]	μᾶλλον γένηται καταφανές, εἰ μετρίᾳ	καὶ	προσηκούσῃ ἀρχῇ κέχρηται. ~Εἰ μὲν
[1, 32]	ζητοῦσι τοῖς αὐτοῖς ψηφίσμασιν, οἷσπερ	καὶ	πρότερον. Διὸ δὴ καὶ τούτων
[1, 9]	καὶ ἀπερίεργος· ἀποδεικνύντι δὲ, στρογγύλη	καὶ	πυκνή· αὔξοντι δὲ καὶ παθαινομένῳ
[1, 3]	συνουσιαστῶν οἱ περὶ Λικύμνιόν τε	καὶ	Πῶλον. Ἥψατο δὲ καὶ τῶν
[1, 3]	προαιρέσεως ταύτης ζηλωταὶ, συγγραφεῖς τε	καὶ	ῥήτορες· ἔγγιστα δὲ αὐτῆς μετὰ
[1, 4]	Λυσίου λέξις ἅπασά ἐστι φανερὰ	καὶ	σαφὴς καὶ τῷ πάνυ πόρρω
[1, 3]	μόνον ἐπαινεῖν ἄξιον, ἀλλ´ ὅτι	καὶ	σεμνὰ καὶ περιττὰ καὶ μεγάλα
[1, 28]	τὸν τύραννον ἐκ τῆς ἀρχῆς,	καὶ	Σικελίαν ἐλευθερῶσαι, ἄρξασθαί τε τῆς
[1, 24]	ἔπιπλα πολλοῦ ἄξια· φοιτᾶν δὲ	καὶ	σῖτον αὐτοῖς ἐκ Χερρονήσου καθ´
[1, 15]	τὸν ὑπὲρ τῶν ἀρετῶν τε	καὶ	στοιχείων λόγον, ἐρῶ νῦν καὶ
[1, 11]	ἐν ἀμφοῖν πολὺ τὸ φορτικὸν	καὶ	στρατιωτικὸν ἔχει, καὶ οὐχ οὕτως
[1, 12]	ἡ συντομία, τὸ συστρέφειν τε	καὶ	στρογγυλίζειν τὰ νοήματα, τὸ ὑπὸ
[1, 6]	ἀρετήν; ἡ συστρέφουσα τὰ νοήματα	καὶ	στρογγύλως ἐκφέρουσα λέξις, οἰκεία πάνυ
[1, 3]	τοῖς σπουδῇ γραφομένοις δικανικοῖς λόγοις	καὶ	συμβουλευτικοῖς ποιῆσαι, πλὴν εἴ τι
[1, 15]	ἢ ἐκ τῶν πανηγυρικῶν τε	καὶ	συμβουλευτικῶν σκοπείτω. Ἵνα δὲ καὶ
[1, 32]	τὰς ναῦς, καὶ τὰ χρήματα,	καὶ	συμμάχους ἐκτήμεθα, οὐχ οὕτως ἵνα
[1, 1]	δὲ Ἀθήνησι μετοικοῦντι τῷ πατρὶ,	καὶ	συνεπαιδεύθη τοῖς ἐπιφανεστάτοις Ἀθηναίων. Ἔτη
[1, 9]	καὶ ἀληθινή· ἀνακεφαλαιουμένῳ δὲ, διαλελυμένη	καὶ	σύντομος. Ληπτέον δὴ καὶ τὸ
[1, 29]	εἶναι σοφἀ τῶν λίαν χρήστων	καὶ	σφόδρα βίου δεομένων· ἀνδρὸς δὲ
[1, 24]	βοηθῆσαι καὶ τῆς ἀδελφῆς ἕνεκα	καὶ	σφῶν. Πολλὰ ἂν εἴη λέγειν
[1, 11]	ἐν τοῖς πάνυ γνησίοις Λυσίου,	καὶ	τά γε ἄλλα οὐκ ἀτόπως
[1, 24]	ἔκρυπτε τὸν θάνατον τοῦ ἀνδρὸς,	καὶ	τὰ γράμματα λαμβάνει ἃ κατέλιπε
[1, 23]	καὶ φίλοις τὰ πράγματα ἐπιτρέποντες,	καὶ	τὰ δυνατὰ ἐλαττοῦσθαι ὑπομένοντες, οὐδενὸς
[1, 24]	τάλαντον μὲν ἐπιδοῦναι τῇ γυναικὶ,	καὶ	τὰ ἐν τῷ δωματίῳ δοῦναι·
[1, 25]	ἀποδείξεων χαρακτὴρ καταφανὴς γένηται, θήσω	καὶ	τὰ ἐπὶ τούτοις λεγόμενα. Τὰς
[1, 14]	πλεῖστα καὶ κάλλιστα ἐνθυμήματα λέγει,	καὶ	τὰ πάντα δοκοῦντα τοῖς ἄλλοις
[1, 16]	ἐπιβαλεῖν τόποις· ἐῶ γὰρ ὅτι	καὶ	τὰ παρ´ ἑτέροις εἰρημένα λαμβάνοντες
[1, 13]	ἀντιθέσεις καὶ παρισώσεις καὶ παρομοιώσεις,	καὶ	τὰ παραπλήσια τούτοις σχήματα διεσπουδακότων,
[1, 14]	ἁπλῇ τινι κέχρηται τῶν πραγμάτων,	καὶ	τὰ πολλὰ ὁμοειδεῖ. Περὶ τὰς
[1, 16]	οἷς αἱ τέχναι τε παραγγέλλουσι,	καὶ	τὰ πράγματα βούλεται. Τότε μὲν
[1, 16]	κατά γε οὖν τὰς εἰσβολὰς	καὶ	τὰ προοίμια· καὶ δυνατός, ὃ
[1, 7]	ἐγένετο ῥητόρων φύσιν ἀνθρώπων κατοπτεῦσαι,	καὶ	τὰ προσήκοντα ἑκάστοις ἀποδοῦναι, πάθη
[1, 32]	τῆς πολιτείας μετεῖναι· ἐπεὶ ὅτε	καὶ	τὰ τείχη, καὶ τὰς ναῦς,
[1, 18]	τε καὶ ἔλεος καὶ δέησις	καὶ	τὰ τούτοις ἀδελφὰ ἔνεστι, τοῦ
[1, 32]	τὰ τείχη, καὶ τὰς ναῦς,	καὶ	τὰ χρήματα, καὶ συμμάχους ἐκτήμεθα,
[1, 3]	τε πολλαῖς χρώμενοι, καὶ ὑπερβολαῖς,	καὶ	ταῖς ἄλλαις τροπικαῖς ἰδέαις, ὀνομάτων
[1, 18]	προσάπτων, καὶ λόγους ἐπιεικεῖς ἀποδιδοὺς,	καὶ	ταῖς τύχαις ἀκόλουθα φρονοῦντας εἰσάγων,
[1, 17]	Λυσίου γραφεισῶν εἰληφέναι τὰ παραγγέλματα	καὶ	τὰς ἀφορμάς. Καὶ γὰρ τὸ
[1, 18]	εἰς τεκμηρίων δόξαν ἀγαγεῖν δυνατώτατος,	καὶ	τὰς ἐκ τῶν ἠθῶν γε
[1, 11]	πολέμῳ τὴν εἰσαγγελίαν Ἰφικράτης ἠγώνισται,	καὶ	τὰς εὐθύνας ὑπέσχηκε τῆς στρατηγίας,
[1, 32]	ἐπεὶ ὅτε καὶ τὰ τείχη,	καὶ	τὰς ναῦς, καὶ τὰ χρήματα,
[1, 17]	ταύτης αὐτὸν ἀποφαίνομαι. Οἴομαι τε	καὶ	τὰς τέχνας τῶν λόγων ἐν
[1, 32]	πείθησθε. Οὐδὲ μετὰ τῶν τειχῶν	καὶ	ταῦτα ἡμῶν αὐτῶν περιαιρησόμεθα, ὁπλίτας
[1, 24]	ἐν πολλοῖς χρήμασιν εὐδαίμονας ὄντας·	καὶ	ταῦτα μὲν καλῶς ποιεῖς· τοὺς
[1, 23]	τῶν δικαστῶν ἀκοῦσαι. Φαίνεται δὴ	καὶ	ταῦτα πεποιηκὼς ὁ Λυσίας. Καὶ
[1, 23]	ἐνθυμημάτων πειρᾶσθαι ἄρχεσθαι. Ἔχει δὴ	καὶ	ταῦτα τὸ προοίμιον. Ἔτι περὶ
[1, 10]	ῥητόρων αὐτὸν εἶναι πιθανώτατον. Ὣστε	καὶ	ταύτην τὴν ἀρετὴν ληπτέον παρὰ
[1, 9]	ἀρχαίων ῥητόρων, κρατίστην ἁπασῶν ἀρετὴν	καὶ	τελειοτάτην, ὁρῶν αὐτὴν πρός τε
[1, 24]	αὐτὴ ἑπτὰ τάλαντα κεκομισμένον ναυτικὰ,	καὶ	τετρακισχιλίας δραχμὰς, καὶ τούτων τὰ
[1, 24]	δὲ ἀπέδειξεν ἐκδεδομένα ἑπτὰ τάλαντα	καὶ	τετταράκοντα μνᾶς, δισχιλίας δὲ ὀφειλομένας
[1, 26]	ἔχειν αὐτὸς χρήματα, ἑπτὰ τάλαντα	καὶ	τετταράκοντα μνᾶς, ἐκ τούτων αὐτῷ
[1, 1]	Ἀθήνας κατὰ ἄρχοντα Καλλίαν, ἕβδομον	καὶ	τετταρακοστὸν ἔτος ἔχων, ὡς ἄν
[1, 11]	δεῖ καλεῖν εὐτυχίαν, εἴτε πόνου	καὶ	τέχνης ἐργασίαν, εἴτε μικτὴν ἐξ
[1, 10]	καὶ παντὶ ὁμοίως ἰδιώτῃ τε	καὶ	τεχνίτῃ φανερόν· χαλεπώτατον δὲ λόγῳ
[1, 3]	οὐκ εἰωθότων σχηματισμῶν τῇ διαλλαγῇ,	καὶ	τῇ ἄλλῃ καινολογίᾳ καταπληττόμενοι τὸν
[1, 11]	τὸν ἀγῶνα Ἰφικράτει. Ὁμοίως δὲ	καὶ	τὴν ἀπολογίαν τοῦ ἀνδρὸς, καὶ
[1, 5]	ζητοῦντι, οὐχ ἱκανός. Μιμητέον δὴ	καὶ	τὴν βραχύτητα τὴν Λυσίου· μετριωτέρα
[1, 23]	ὑπ´ ἐκείνων προοιμιαζομένοις. Ἄξιον δὲ	καὶ	τὴν διήγησιν ὡς ᾠκονόμηται καταμαθεῖν.
[1, 19]	ἐκείνου δέ τήν τε προαίρεσιν	καὶ	τὴν δύναμιν τοῦ ἀνδρὸς ἐπιδείξομαι,
[1, 4]	τὴν ἐν τοῖς ὀνόμασιν, ἀλλὰ	καὶ	τὴν ἐν τοῖς πράγμασιν. Ἔστι
[1, 7]	οἰκεῖον διαλέξομαι καιρόν. ~Ἔχει δὲ	καὶ	τὴν ἐνάργειαν πολλὴν ἡ Λυσίου
[1, 14]	κρίσιν ζηλοῦν· τὴν δὲ τάξιν	καὶ	τὴν ἐργασίαν αὐτῶν, ἐνδεεστέραν οὖσαν
[1, 8]	ἔργα. ~Ἀποδίδωμί τε οὖν αὐτῷ	καὶ	τὴν εὐπρεπεστάτην ἀρετήν, καλουμένην δὲ
[1, 14]	τὴν μὲν εὕρεσιν τῶν ἐνθυμημάτων	καὶ	τὴν κρίσιν ζηλοῦν· τὴν δὲ
[1, 8]	τῶν ἠθῶν τοὺς λόγους· ἀλλὰ	καὶ	τὴν λέξιν ἀποδίδωσι τοῖς ἤθεσιν
[1, 13]	παρατιθείς. Κωλύσει δ´ οὐδὲν ἴσως	καὶ	τὴν λέξιν αὐτὴν θεῖναι τὴν
[1, 17]	ὡς οὐχ ἕτεραι, καὶ πιθαναὶ,	καὶ	τὴν πίστιν ἅμα λεληθότως συνεπιφέρουσιν·
[1, 16]	δὲ τὴν ἀσθένειαν τὴν ἰδίαν,	καὶ	τὴν πλεονεξίαν τὴν τοῦ ἀντιδίκου,
[1, 29]	τύχην· ἐπειδὴ δὲ διὰ στάσιν	καὶ	τὴν πρὸς ἀλλήλους φιλονεικίαν, πῶς
[1, 4]	ἀποδείκνυται ταύτην τὴν ἀρετήν· ὥστε	καὶ	τὴν σαφήνειαν αὐτοῦ ζηλοῦν ἄξιον·
[1, 24]	ὧν ἥκιστα ἐχρῆν, ἀλλὰ βοηθῆσαι	καὶ	τῆς ἀδελφῆς ἕνεκα καὶ σφῶν.
[1, 2]	~Καθαρός ἐστι τὴν ἑρμηνείαν πάνυ,	καὶ	τῆς Ἀττικῆς γλώττης ἄριστος κανών,
[1, 11]	ῥήτορος περί τε τῆς εἰκόνος	καὶ	τῆς προδοσίας, οὐκ ἔχω βεβαίως
[1, 18]	μὲν γὰρ ἐκ τοῦ βίου	καὶ	τῆς φύσεως, πολλάκις δ´ ἐκ
[1, 1]	αὐτὸν ἀκμασάντων, καὶ ποῖ καταδεέστερος,	καὶ	τί δεῖ λαμβάνειν παρ´ αὐτοῦ,
[1, 11]	δὲ χρόνων τίς ἡ τάξις,	καὶ	τί τὸ εὔρυθμον· καὶ ἐπὶ
[1, 1]	Τίνι δὲ κέχρηται χαρακτῆρι λόγων,	καὶ	τίνας ἀρετὰς εἰσενήνεκται, τίνι τε
[1, 13]	τά τε ἄλλα δηλωθήσεταί μοι,	καὶ	τίνες εἰσὶν αὐτοῦ λόγοι γνήσιοι,
[1, 11]	αὐγὼ τοῖς ἀναγινώσκουσι τὸν Λυσίαν,	καὶ	τίς ἡ παρ´ αὐτῷ χάρις
[1, 23]	τούτοις τὸ λεῖον τῆς ἑρμηνείας,	καὶ	τὸ ἀφελὲς τῆς κατασκευῆς· ὧν
[1, 8]	ἀνθρώποις συνηθεστάτην· ὁ γὰρ ὄγκος	καὶ	τὸ ἐξ ἐπιτηδεύσεως ἅπαν, ἀνηθοποίητον.
[1, 18]	τὸ πρᾶγμα καὶ τὸ πάθος	καὶ	τὸ ἦθος, τὰ μὲν ἐκ
[1, 15]	τε δικανικὸν, καὶ τὸ συμβουλευτικὸν,	καὶ	τὸ καλούμενον ἐπιδεικτικὸν ἢ πανηγυρικόν,
[1, 16]	τὴν πλεονεξίαν τὴν τοῦ ἀντιδίκου,	καὶ	τὸ μὴ περὶ τῶν ἴσων
[1, 13]	Τούτων δὲ τὸ μὲν ἴσον	καὶ	τὸ ὅμοιον, παιδιῶδες, καὶ καθαπερεὶ
[1, 18]	τούτων, εἴς τε τὸ πρᾶγμα	καὶ	τὸ πάθος καὶ τὸ ἦθος,
[1, 13]	τοῖς πράγμασι τοῖς ὀνόμασι παίζειν,	καὶ	τὸ πάθος τῇ λέξει περιαιρεῖν.
[1, 11]	τὰ στρατεύματα Ἰφικράτης, ἰδιώτης γίνεται,	καὶ	τὸ περὶ τῆς εἰκόνος ἦν
[1, 13]	αὐτὸν οἴεται ζηλωτὴν γενέσθαι λόγων,	καὶ	τὸ ποιητικὸν διώκειν μᾶλλον ἢ
[1, 9]	εὕροι ταύτης ἀληθεστέραν. ~Οἴομαι δὲ	καὶ	τὸ πρέπον ἔχειν τὴν Λυσίου
[1, 9]	διαλελυμένη καὶ σύντομος. Ληπτέον δὴ	καὶ	τὸ πρέπον τῆς λέξεως παρὰ
[1, 23]	ᾖ τὰ μέλλοντα λέγεσθαι, τοιοῦτο	καὶ	τὸ προοίμιον ὑποτίθεσθαι ἀπ´ ἀρχῆς,
[1, 17]	μάλιστα αὗται ἔχουσιν αἱ διηγήσεις,	καὶ	τὸ σαφὲς· ἡδεῖαί τέ εἰσιν
[1, 15]	περιειληφότος γένη, τό τε δικανικὸν,	καὶ	τὸ συμβουλευτικὸν, καὶ τὸ καλούμενον
[1, 26]	οἳ κεῖνται περὶ τῶν ὀρφανῶν,	καὶ	τοῖς ἀδυνάτοις τῶν ἐπιτρόπων, καὶ
[1, 9]	παιδείᾳ, καὶ ἐπιτηδεύματι, καὶ βίῳ,	καὶ	τοῖς ἄλλοις, ἐν οἷς διαφέρει
[1, 26]	καὶ τοῖς ἀδυνάτοις τῶν ἐπιτρόπων,	καὶ	τοῖς δυναμένοις, μισθῶσαι τὸν οἶκον,
[1, 11]	τοῖς ὀνόμασιν ἡρμηνεῦσθαι δοκῶν ἰσχυρῶς,	καὶ	τοῖς ἐνθυμήμασιν εὑρῆσθαι περιττῶς, καὶ
[1, 15]	δὲ αὐτάς, ὡς Ἰσοκράτει τε	καὶ	τοῖς κατ´ ἐκεῖνον τὸν ἄνδρα
[1, 2]	τεκμήριον τοῖς τε Ἀνδοκίδου λόγοις,	καὶ	τοῖς Κριτίου, καὶ ἄλλοις συχνοῖς.
[1, 11]	Οὗτος μέντοι ὁ λόγος, ὁ	καὶ	τοῖς ὀνόμασιν ἡρμηνεῦσθαι δοκῶν ἰσχυρῶς,
[1, 8]	ὅτι οὐκ ἐν τῇ περιόδῳ	καὶ	τοῖς ῥυθμοῖς, ἀλλ´ ἐν τῇ
[1, 16]	ἐν ταῖς ἀποδείξεσι λέγεσθαι προειπὼν,	καὶ	τὸν ἀκροατὴν παρασκευάσας εὐμαθῆ πρὸς
[1, 24]	τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα, ἀδελφιδῆν οὖσαν,	καὶ	τὸν ἐκείνης μὲν πατέρα, αὑτοῦ
[1, 13]	τούτοις σχήματα διεσπουδακότων, καὶ δὴ	καὶ	τὸν Λυσίαν ἐν τούτοις κατηρίθμηκε,
[1, 13]	τὸν Λυσίαν ἐν τούτοις κατηρίθμηκε,	καὶ	τὸν ὑπὲρ Νικίου τοῦ στρατηγοῦ
[1, 12]	φοβερὸν ἐπιφαίνουσα, οὐδὲ ἁφὰς ἔχει	καὶ	τόνους ἰσχυροὺς, οὐδὲ θυμοῦ καὶ
[1, 32]	περιαιρησόμεθα, ὁπλίτας πολλοὺς καὶ ἱππέας	καὶ	τοξότας· ὧν ὑμεῖς ἀντεχόμενοι, βεβαίως
[1, 23]	ἀντιδίκους περιιστάναι καὶ τοῦ ἐγκλήματος	καὶ	τοῦ ἀγῶνος καὶ λέγειν ὅτι
[1, 23]	αἰτίαν εἰς τοὺς ἀντιδίκους περιιστάναι	καὶ	τοῦ ἐγκλήματος καὶ τοῦ ἀγῶνος
[1, 18]	εἰκότος ἄριστος ὁ δικαστὴς ἀνὴρ·	καὶ	τοῦ παραδείγματος, πῇ τε ὅμοιον
[1, 32]	Λακεδαιμονίοις, τοὺς δὲ, ἐγγὺς οἰκοῦντας·	καὶ	τοὺς μὲν, οὐδὲν ἡμῶν πλείους,
[1, 29]	δὲ ἐκεῖνος τοὺς τυράννους ἔπαυσε,	καὶ	τοὺς ὑβρίζοντας ἐκώλυσεν, ἀγῶνα μὲν
[1, 32]	Εὐβοεῦσιν ἐπιγαμίαν ἐποιούμεθα· νῦν δὲ	καὶ	τοὺς ὑπάρχοντας πολίτας ἀπελοῦμεν; οὔκ,
[1, 24]	τοὺς παῖδας παραστησαμένη, καὶ τούτους	καὶ	τοὺς ὕστερον ἐμαυτῇ γενομένους, ὀμόσαι,
[1, 24]	ἱκέτευσε συναγαγεῖν αὐτῆς τὸν πατέρα	καὶ	τοὺς φίλους, εἰποῦσα ὅτι, εἰ
[1, 30]	παράδειγμα θήσω λόγου συμβουλευτικοῦ, ἵνα	καὶ	τούτου τοῦ γένους τοῦ λόγου
[1, 24]	ἐγὼ θέλω, τοὺς παῖδας παραστησαμένη,	καὶ	τούτους καὶ τοὺς ὕστερον ἐμαυτῇ
[1, 32]	οἷσπερ καὶ πρότερον. Διὸ δὴ	καὶ	τούτων μὲν οὐ θαυμάζω, ὑμῶν
[1, 27]	Ἰσοκράτης, ἢ Δημοσθένης. Θήσω δὲ	καὶ	τούτων παράδειγμα. ~Ἔστι δή τις
[1, 24]	κεκομισμένον ναυτικὰ, καὶ τετρακισχιλίας δραχμὰς,	καὶ	τούτων τὰ γράμματ´ ἀπέδειξεν. Ἐν
[1, 26]	ἑκκαίδεκα δραχμῶν ἀπέφηνεν ἐωνημένον ἀρνίον·	καὶ	τούτων τὰς ὀκτὼ δραχμὰς ἐλογίζετο
[1, 15]	δὲ νενεμημένου τοῦ ῥητορικοῦ λόγου,	καὶ	τρία περιειληφότος γένη, τό τε
[1, 24]	δραχμὰς ὁ τούτων πατὴρ κατέλιπε,	καὶ	τριάκοντα στατῆρας; ἅπερ ἐμοὶ καταλειφθέντα,
[1, 24]	ὁ πατὴρ εἴκοσι μνᾶς ἀργυρίου,	καὶ	τριάκοντα στατῆρας. Ἐγὼ οὖν πολλὰ
[1, 24]	καὶ εἴκοσι μνᾶς τῇ γυναικὶ,	καὶ	τριάκοντα στατῆρας Κυζικηνούς. Ταῦτα δὲ
[1, 8]	συμβέβηκε, διανοίας τε καὶ λέξεως,	καὶ	τρίτης τῆς συνθέσεως, ἐν ἅπασι
[1, 3]	Ἀθήνησι ῥητόρων ἡ ποιητική τε	καὶ	τροπικὴ φράσις, ὡς μὲν Τίμαιός
[1, 29]	ἀτείχιστοι, καὶ ἀστασίαστοι, καὶ ἀήττητοι,	καὶ	τρόποις ἀεὶ τοῖς αὐτοῖς χρώμενοι·
[1, 4]	ἅπασά ἐστι φανερὰ καὶ σαφὴς	καὶ	τῷ πάνυ πόρρω δοκοῦντι πολιτικῶν
[1, 16]	καὶ θεραπεύων, οἰκείους ἑαυτῷ τε	καὶ	τῷ πράγματι καθίστησι, τότε δὲ
[1, 3]	τε καὶ Πῶλον. Ἥψατο δὲ	καὶ	τῶν Ἀθήνησι ῥητόρων ἡ ποιητική
[1, 15]	περί τε προοιμίουν καὶ διηγήσεων	καὶ	τῶν ἄλλων μερῶν τοῦ λόγου
[1, 3]	τῶν ἐπιστολικῶν αὐτοῦ καὶ ἑταιρικῶν	καὶ	τῶν ἄλλων, οὓς μετὰ παιδιᾶς
[1, 27]	γὰρ ὑψηλότερος εἶναι, καὶ μεγαλοπρεπέστερος,	καὶ	τῶν γε καθ´ ἑαυτὸν ἢ
[1, 3]	οὐ πόρρω διθυράμβων ἔνια φθεγγόμενος·	καὶ	τῶν ἐκείνου συνουσιαστῶν οἱ περὶ
[1, 24]	παρόντες ὑπὸ τῶν τούτῳ πεπραγμένων,	καὶ	τῶν λόγων τῶν ἐκείνης, ὁρῶντες
[1, 3]	τε γλωττηματικῶν καὶ ξένων χρήσει,	καὶ	τῶν οὐκ εἰωθότων σχηματισμῶν τῇ
[1, 8]	τοῖς ἰδιώταις, οὐκ ὀλίγοις δὲ	καὶ	τῶν φιλολόγων, ὅσοι μὴ μεγάλας
[1, 5]	τι λέγειν, ὥστε καὶ πολλὰ	καὶ	τῶν χρησίμων ἂν δόξειε παραλιπεῖν·
[1, 32]	ἥξομεν, ὥστε οἱ μὲν πρόγονοι	καὶ	ὑπὲρ τῆς τῶν ἄλλων ἐλευθερίας
[1, 3]	φράσιν, μεταβολαῖς τε πολλαῖς χρώμενοι,	καὶ	ὑπερβολαῖς, καὶ ταῖς ἄλλαις τροπικαῖς
[1, 6]	ὀλίγοι μὲν ἐμιμήσαντο· Δημοσθένης δὲ	καὶ	ὑπερεβάλετο· πλὴν οὐχ οὕτως εὐτελῶς,
[1, 3]	ἐν πολλοῖς πάνυ φορτικήν τε	καὶ	ὑπέρογκον ποιῶν τὴν κατασκευὴν, καὶ
[1, 22]	δίκας, καὶ μὴ οὔσας διώκειν,	καὶ	ὑπομεῖναι τοὺς ἐσχάτους κινδύνους μᾶλλον,
[1, 11]	τῆς λέξεως χαρακτὴρ ἔχῃ, δυσωπῶ	καὶ	ὑποπτεύω μήποτ´ οὐ Λυσίου ὁ
[1, 22]	φίλων ἐτόλμα πείθεσθαι, ἀλλ´ ἠβουλήθη	καὶ	φεύγειν δίκας, καὶ μὴ οὔσας
[1, 23]	προκαλούμενοι τοὺς ἀντιδίκους εἰς διαλλαγὰς,	καὶ	φίλοις τὰ πράγματα ἐπιτρέποντες, καὶ
[1, 17]	οἶμαι, μέρος πλείστης δεῖται φροντίδος	καὶ	φυλακῆς, ἀναμφιβόλως ἡγοῦμαι κράτιστον αὐτὸν
[1, 8]	Τὴν ἀλήθειαν οὖν τις ἐπιτηδεύων	καὶ	φύσεως μιμητὴς γίνεσθαι βουλόμενος, οὐκ
[1, 11]	εἰκόνος· ὃν οἶδ´ ὅτι πολλοὶ	καὶ	χαρακτῆρα ἡγήσαιντο ἂν καὶ κανόνα
[1, 11]	Ταύτην μέντοι κρατίστην τε ἀρετὴν	καὶ	χαρακτηρικωτάτην τῆς Λυσίου λέξεως ἔγωγε
[1, 12]	κράτιστόν ἐστι τῶν Λυσίου ἔργων	καὶ	χαρακτηρικώτατον τῆς δυνάμεως, ἡ κοσμοῦσά
[1, 12]	οὐδ´ ὡς ἡδῦναι καὶ πεῖσαι	καὶ	χαριεντίσασθαι δύναται, οὕτω βιάσασθαί τε
[1, 18]	τῶν ῥηθέντων μέρος, μετρίως τε	καὶ	χαριέντως ἀπαριθμεῖ· τὸ δὲ παθητικὸν
[1, 16]	κατὰ τὰς εἰσβολὰς τῶν λόγων,	καὶ	χαριέστατον· ἐννοούμενος ὅτι ἄρξασθαι μὲν
[1, 18]	τὰ πρόσωπα τῷ λόγῳ πιστὰ	καὶ	χρηστά· προαιρέσεις τε αὐτοῖς ἀστείας
[1, 18]	ἀπὸ τῶν καλουμένων ἐντέχνων πίστεων,	καὶ	χωρὶς ὑπὲρ ἑκάστου μέρους διαλέξομαι.
[1, 31]	γὰρ δήμου κατελθόντος ἐκ Πειραιῶς,	καὶ	ψηφισαμένου διαλύσασθαι πρὸς τοὺς ἐν
[1, 14]	μόνον ὧν ἅπαντες εὕροιμεν, ἀλλὰ	καὶ	ὧν μηθείς. Οὐδὲν γὰρ ἁπλῶς
[1, 8]	κατὰ τέχνην, αὐτομάτως δέ πως	καὶ	ὡς ἔτυχε σύγκειται. Ἔστι δὲ
[1, 7]	τὰ δηλούμενα ὡς γινόμενα ὁρᾶν,	καὶ	ὥσπερ παροῦσιν οἷς ἂν ὁ