Livre, Chap. |
[1, 8] |
φύσεως
μιμητὴς
γίνεσθαι
βουλόμενος,
οὐκ
|
ἂν |
ἁμαρτάνοι
τῇ
Λυσίου
συνθέσει
χρώμενος· |
[1, 32] |
ὑπαρχόντων
ἀγαθῶν
ἀποστερῆσαι.
Ὅσῳ
δ´
|
ἂν |
ἄμεινον
πράττωσι,
τοσούτῳ
ἐπιθυμοῦσι
κινδυνεύειν. |
[1, 6] |
ἐν
αὐτῇ
διήνεγκεν,
τοῦτο
θαρρῶν
|
ἂν |
ἀποφηναίμην.
Τίς
δ´
ἐστὶν
ἥν |
[1, 5] |
καὶ
πολλὰ
καὶ
τῶν
χρησίμων
|
ἂν |
δόξειε
παραλιπεῖν·
οὐ
μὰ
Δί' |
[1, 27] |
ἢ
πρότερον
ῥητόρων
ἀκμασάντων
οὐθενὸς
|
ἂν |
δόξειεν
εἶναι
καταδεέστερος·
οὐ
διεγείρει |
[1, 26] |
καὶ
εἴκοσι
μναῖ.
Οὐ
γὰρ
|
ἂν |
δύναιτο
ἀποδεῖξαι
οὔθ´
ὑπὸ
λῃστῶν |
[1, 10] |
δύναμιν
οὐθὲν
διαφέροντες·
ὑπὲρ
ὧν,
|
ἂν |
ἐγχωρῇ,
κατὰ
τὸν
οἰκεῖον
διαλέξομαι |
[1, 26] |
μὲν
οὖν,
ὦ
δικασταί,
πολὺ
|
ἂν |
εἴη
ἔργον
πρὸς
ὑμᾶς
λογίζεσθαι· |
[1, 24] |
ἀδελφῆς
ἕνεκα
καὶ
σφῶν.
Πολλὰ
|
ἂν |
εἴη
λέγειν
ὅσον
πένθος
ἐν |
[1, 11] |
Ναυσινίκου
ἄρχοντος,
ἑπτὰ
ἔτεσιν
ὅλοις
|
ἂν |
εἴη
προτεροῦσα
τῆς
γραφῆς
τοῦ |
[1, 32] |
τῶν
ἀδικουμένων
ἔσεσθαι.
Δεινὸν
γὰρ
|
ἂν |
εἴη,
ὦ
Ἀθηναῖοι,
εἰ,
ὅτε |
[1, 11] |
ἑνὸς
ἀμφότεροι,
πολλοῖς
τεκμηρίοις
ἔχοιμ´
|
ἂν |
εἰπεῖν.
Ἡ
γὰρ
αὐτὴ
προαίρεσίς |
[1, 22] |
εἶναι
δοκοῦσιν,
ἀλλὰ
καὶ
οἵτινες
|
ἂν |
ἔλαττον
ὑπὸ
τῶν
προσηκόντων
ἔχοντες |
[1, 32] |
τοὺς
ὑπάρχοντας
πολίτας
ἀπελοῦμεν;
οὔκ,
|
ἂν |
ἔμοιγε
πείθησθε.
Οὐδὲ
μετὰ
τῶν |
[1, 29] |
ὕβριν
κωλῦσαι.
Τίς
γὰρ
οὐκ
|
ἂν |
ἐνορῶν
ἐν
τῷ
πρὸς
ἀλλήλους |
[1, 29] |
ἀλλ´
οἰκείας·
οὐδ´
ἀναμεῖναι
ἕως
|
ἂν |
ἐπ´
αὐτοὺς
ἡμᾶς
αἱ
δυνάμεις |
[1, 11] |
χάρις
ἐστὶ
βουλομένοις
μαθεῖν,
ὑποθείμην
|
ἂν |
ἐπιτηδεύειν
χρόνῳ
πολλῷ
καὶ
μακρᾷ |
[1, 13] |
τῷ
ὄντι
Λυσίας
ἔγραψε,
δικαίως
|
ἂν |
ἐπιτιμήσεως
ἀξιοῖτο,
χαριεντιζόμενος
ἐν
οὐ |
[1, 5] |
τὴν
Λυσίου·
μετριωτέρα
γὰρ
οὐκ
|
ἂν |
εὑρεθείη
παρ´
ἑτέρῳ
ῥήτορι.
~Μετὰ |
[1, 8] |
συνθέσει
χρώμενος·
Ἑτέραν
γὰρ
οὐκ
|
ἂν |
εὕροι
ταύτης
ἀληθεστέραν.
~Οἴομαι
δὲ |
[1, 23] |
ἀξίων,
οἷς
μὴ
βοηθοῦντες
κακίους
|
ἂν |
ἐφάνησαν·
καὶ
ὅτι
προκαλούμενοι
τοὺς |
[1, 3] |
νέος
ἐπακμάσας
Ἰσοκράτης·
καὶ
οὐκ
|
ἂν |
ἔχοι
τις
εἰπεῖν
προσωτέρῳ
τούτων, |
[1, 23] |
οἱ
δικασταί,
καὶ
οἷά
περ
|
ἂν |
ᾖ
τὰ
μέλλοντα
λέγεσθαι,
τοιοῦτο |
[1, 29] |
μὲν
δι´
ἀσθένειαν
ἐπάσχομεν,
στέργειν
|
ἂν |
ἦν
ἀνάγκη
τὴν
τύχην·
ἐπειδὴ |
[1, 26] |
καὶ
ὁπότερον
τούτων
ἐποίησεν,
οὐδενὸς
|
ἂν |
ἧττον
Ἀθηναίων
πλούσιοι
ἦσαν.
Νῦν |
[1, 11] |
ὅτι
πολλοὶ
καὶ
χαρακτῆρα
ἡγήσαιντο
|
ἂν |
καὶ
κανόνα
τῆς
ἐκείνου
δυνάμεως. |
[1, 18] |
παραπλήσια
τούτοις·
ἐξ
ὧν
ἐπιεικὲς
|
ἂν |
καὶ
μέτριον
ἦθος
φανείη,
κατασκευάζων. |
[1, 11] |
ὡς
ἐπὶ
ψῆφον
ἐσχάτην.
Ἔπειτα
|
ἂν |
μὲν
αἱ
χάριτες
αἱ
τῆς |
[1, 7] |
ὁρᾶν,
καὶ
ὥσπερ
παροῦσιν
οἷς
|
ἂν |
ὁ
ῥήτωρ
εἰσάγῃ
προσώποις
ὁμιλεῖν. |
[1, 24] |
ὕστερον
ἐμαυτῇ
γενομένους,
ὀμόσαι,
ὅπου
|
ἂν |
οὗτος
λέγῃ.
Καίτοι
οὐχ
οὕτως |
[1, 2] |
παρὰ
τῷ
ῥήτορι,
καὶ
παρακελευσαίμην
|
ἂν |
τοῖς
βουλομένοις
καθαρῶς
γράφειν
ἢ |
[1, 32] |
τῇ
πόλει
καταλελεῖφθαι,
ὥστε
μηδ´
|
ἂν |
τοὺς
ἐπιγινομένους
ἑτέρας
πολιτείας
ἐπιθυμεῖν, |
[1, 11] |
δύναμιν,
ἥτίς
ποτ´
ἐστίν,
οὐκ
|
ἂν |
φθάνοι
καὶ
ἄλλων
πολλῶν
καὶ |