Livre, Chap.
[1, 3]	ἐνθουσιῶν εἰστρέχει· καταλαβὼν δὲ τὸν	θάλαμον	ἔτι κεκλεισμένον, ἤρασσε μετὰ σπουδῆς.
[1, 13]	ἀπολήψεταί σε Χαιρέας, ὡς ἐκ	θαλάμου	τοῦ τάφου σωθεῖσαν δι´ ἡμᾶς.
[1, 11]	εἰποῦσα δὲ μὴ φέρειν τὴν	θάλασσαν,	ἐγκαλυψαμένη καὶ δακρύσασα σὺ μὲν"
[1, 12]	λῃστής. οὐκ οἶδας ὅτι τὴν	θάλασσαν	καὶ ἄλλοι πλέουσι πειραταί; ἐγὼ
[1, 7]	ἄνθρωπος, ἐξ ἀδικίας πλέων τὴν	θάλασσαν	καὶ λῃστὰς ἔχων ὑφορμοῦντας τοῖς
[1, 14]	καὶ ἐκ τάφου προήγαγες εἰς	θάλασσαν	καὶ τῶν κυμάτων τοὺς πειρατὰς
[1, 12]	ἐπὶ τὸν κέλητα ῥῖψον εἰς	θάλασσαν	τὴν ἄκαιρον καὶ περιττήν σοι
[1, 7]	ἀλλὰ ἐγὼ κινδυνεύω μαχόμενος τῇ	θαλάσσῃ	καὶ τοὺς ζῶντας ἀποκτείνων ἕνεκα
[1, 11]	ἔφη, πάτερ, ἐν ταύτῃ τῇ	θαλάσσῃ	τριακοσίας ναῦς Ἀθηναίων κατεναυμάχησας, ἥρπασε
[1, 13]	ἀγρόν, ἵνα καὶ ἐκ τῆς	θαλάσσης	αὑτοὺς ἀναλάβητε· ἡ γὰρ πλησίον
[1, 9]	κούφως ταῖς κώπαις ἁπτόμενος τῆς	θαλάσσης.	ἐκβαίνων δὲ πρῶτος ἐπέταξε τὴν
[1, 13]	ἀνέμου γενομένου διεκωλύθην ὑπὸ τῆς	θαλάσσης·	ἐπίστασαι δὲ πόσην σου πεποίημαι
[1, 11]	ἀναπαύσασθαι κατὰ μικρὸν ἀπὸ τῆς	θαλάσσης	ἠξίωσαν, διασώζειν θέλοντες αὐτῆς τὸ
[1, 13]	ποτὲ θέλεις· πᾶς γὰρ τόπος	θαλάσσης	καὶ τάφου κρείσσων. ~Ὡς δὲ
[1, 14]	Τύχη βάσκανε, διὰ γῆς καὶ	θαλάσσης	τῶν ἐμῶν κακῶν οὐκ ἐπληρώθης,
[1, 6]	τάφος μεγαλοπρεπὴς Ἑρμοκράτους πλησίον τῆς	θαλάσσης,	ὥστε καὶ τοῖς πόρρωθεν πλέουσι
[1, 5]	διὰ τῶν στενωπῶν ἄχρι τῆς	θαλάττης·	καὶ πανταχόθεν ὁ θρῆνος ἠκούετο,
[1, 1]	δὲ προῆλθεν εἰς τὸ δημόσιον,	θάμβος	ὅλον τὸ πλῆθος κατέλαβεν, ὥσπερ
[1, 8]	κατώρυγμαι μηδὲν ἀδικοῦσα καὶ ἀποθνήσκω	θάνατον	μακρόν. ὑγιαίνουσάν με πενθοῦσι. τίνα
[1, 14]	καὶ τάφῳ κενῷ παρακάθησαι, μετὰ	θάνατόν	μοι τὴν σωφροσύνην μαρτυρῶν, ἐγὼ
[1, 2]	τὸ ἆθλον καὶ τὸν γάμον	θάνατον	τῷ νυμφίῳ ποιήσωμεν. Πάντες οὖν
[1, 6]	οὐκ ἀπέλυεν ἑαυτόν, ἀλλὰ ἐπεθύμει	θανάτου	καὶ πάσας ὁδοὺς ἐμηχανᾶτο τῆς
[1, 1]	ἐν αὐτοῖς πολιτικὸς φθόνος ὥστε	θᾶττον	ἂν πᾶσιν ἢ ἀλλήλοις ἐκήδευσαν.
[1, 4]	Χαιρέα, σὸς ἡλικιώτης, πάνυ σε	θαυμάζων	καὶ φιλῶν, ὅτε ἔζη. τελευτήσαντος
[1, 9]	ὁμοῦ πάντα, φόβος, χαρά, λύπη,	θαυμασμός,	ἐλπίς, ἀπιστία. πόθεν ὁ ψόφος;
[1, 14]	ἣν θέλεις ἀγοράσαι. χαρὰ καὶ	θαυμασμὸς	ἐπηκολούθησε πάντων. τὴν μὲν οὖν
[1, 1]	Ἀθηναίους, εἶχε θυγατέρα Καλλιρόην τοὔνομα,	θαυμαστόν	τι χρῆμα παρθένου καὶ ἄγαλμα
[1, 8]	οἰκίας. οὐκ ἔδει σε ταχέως	θάψαι	Καλλιρόην οὐδ´ ἀληθῶς ἀποθανοῦσαν. ἀλλ´
[1, 6]	προδότα" φησὶ τῆς νεκρᾶς, οὐδὲ	θάψαι	Καλλιρόην περιμένεις; ἀλλοτρίαις χερσὶ τὸ
[1, 5]	δέδρακα ἱεροσύλων καὶ πατροκτόνων. μὴ	θάψητέ	με, μὴ μιάνητε τὴν γῆν,
[1, 5]	τῇ παρολκῇ ποιήσωμεν τὸ σῶμα.	θάψωμεν	Καλλιρόην ἔτι καλήν. ~Οἱ μὲν
[1, 1]	Παρθένου. φήμη δὲ τοῦ παραδόξου	θεάματος	πανταχοῦ διέτρεχε καὶ μνηστῆρες κατέρρεον
[1, 14]	αἰφνίδιον κατεπλάγησαν, οἱ μὲν δοκοῦντες	θεὰν	ἑωρακέναι· καὶ γὰρ ἦν τις
[1, 4]	λαβομένη τῆς χειρὸς εἰσήγαγε. ταῦτα	θεασάμενος	Χαιρέας οὐκέτι κατέσχεν ἀλλὰ εἰσέδραμεν
[1, 1]	πᾶς ὁ δῆμος ἐξεπήδησε τοῦ	θεάτρου,	καὶ οἱ μὲν νέοι ἀπῄεσαν
[1, 1]	τὸ κάλλος οὐκ ἀνθρώπινον ἀλλὰ	θεῖον,	οὐδὲ Νηρηΐδος ἢ Νύμφης τῶν
[1, 5]	αὐτῆς πολλάκις ὅτι αὑτῆς μᾶλλον	θέλει	Χαιρέαν ζῆν. παύσαντες οὖν τὸ
[1, 14]	γυναικός· αὕτη γάρ ἐστιν ἣν	θέλεις	ἀγοράσαι. χαρὰ καὶ θαυμασμὸς ἐπηκολούθησε
[1, 14]	καὶ τότε μοι τιμήν, ἣν	θέλεις,	ἀποδώσεις. ἀμείψασθαι δὲ θέλων ὁ
[1, 13]	φησίν, ὦ Θήρων, ὅποι ποτὲ	θέλεις·	πᾶς γὰρ τόπος θαλάσσης καὶ
[1, 12]	γενέσθω τὸ κέρδος, εἴτε σεαυτῷ	θέλεις	τροφὸν κατασχεῖν τοῦ παιδίου (πεπαίδευται
[1, 13]	λαβὲ τῶν σῶν ἅτιν´ ἂν	θέλῃς·	σοὶ γὰρ καὶ τὰ λοιπὰ
[1, 11]	ἀπὸ τῆς θαλάσσης ἠξίωσαν, διασώζειν	θέλοντες	αὐτῆς τὸ κάλλος· μόνοι δὲ
[1, 13]	τὴν πρᾶσιν εὐτυχεστέραν ὑπελάμβανεν, ἀπαλλαγῆναι	θέλουσα	λῃστῶν. καὶ χάριν σοι" φησὶν
[1, 9]	σὺ μὲν οὖν φύλαττε ταύτην·	θέλω	γὰρ αὐτὴν ἀποδοῦναι τοῖς γονεῦσιν·
[1, 14]	ἣν θέλεις, ἀποδώσεις. ἀμείψασθαι δὲ	θέλων	ὁ Λεωνᾶς οὐ μὲν οὖν"
[1, 13]	δὲ" ἔφη πᾶσιν ὑμῖν οἱ	θεοὶ	τὰς ἀξίας ἀμοιβάς. χρήσασθαι δὲ
[1, 1]	τοῦ πατρὸς κελεύσαντος προσκυνῆσαι τὴν	θεόν	τότε δὲ Χαιρέας ἀπὸ τῶν
[1, 12]	ὁ Λεωνᾶς ἤκουσεν ἀσμένως καὶ	θεός	μοί τις" εἶπεν εὐεργέτην σε
[1, 1]	στενοτέραν συναντῶντες περιέπεσον ἀλλήλοις, τοῦ	θεοῦ	πολιτευσαμένου τήνδε τὴν συνοδίαν ἵνα
[1, 10]	πρὸς ἀνθρώπους δίκαια καὶ πρὸς	θεοὺς	ὅσια ταῦτα ποιήσομεν. Ἔτι δὲ
[1, 4]	εἰωθὸς ἔδωκε σημεῖον. ἡ δὲ	θεράπαινα	καὶ αὐτὴ περίφοβος ἠρέμα παρανοίξασα
[1, 5]	τοῦτο ὤφειλον παθεῖν, εἰ καὶ	θεραπαινίδα	Ἑρμοκράτους ἀπέκτεινα. τρόπον ζητήσατε κολάσεως
[1, 2]	προσαγρυπνοῦντες καὶ κολακεύοντες τίτθας καὶ	θεραπαινίδας	καὶ δῶρα πέμποντες τροφοῖς. πόσον
[1, 5]	νυκτὸς ἀποκλείσας ἑαυτὸν ἐβασάνιζε τὰς	θεραπαινίδας,	πρώτην δὲ καὶ τελευταίαν τὴν
[1, 4]	ἀναπνοήν, ἐρριμμένην δὲ αὐτὴν αἱ	θεραπαινίδες	βαστάσασαι κατέκλιναν ἐπὶ τὴν κοίτην.
[1, 8]	οὔτε ὁ ἀνὴρ οὔτε αἱ	θεραπαινίδες	ἤκουον, πάντα δὲ ἦν ἐρημία
[1, 1]	δὲ ταχέως ἐκόσμησαν αὐτὴν αἱ	θεραπαινίδες,	τὸ πλῆθος ἐπὶ τῶν θυρῶν
[1, 4]	τῆς Καλλιρόης καὶ τιμιωτάτην τῶν	θεραπαινίδων	πρὸ πάντων φίλην ἐποίει. μόλις
[1, 3]	σπουδῆς. ἐπεὶ δὲ ἀνέῳξεν ἡ	θεραπαινίς,	ἐπιπεσὼν τῇ Καλλιρόῃ τὴν ὀργὴν
[1, 13]	ἐκέλευσε περιμένειν αὐτὸν περὶ τὴν	θεραπείαν	τοῦ δεσπότου πρῶτον γενόμενον. ἔπειτα
[1, 1]	ἐμακάριζον. τοιοῦτον ὑμνοῦσι ποιηταὶ τὸν	Θέτιδος	γάμον ἐν Πηλίῳ γεγονέναι. πλὴν
[1, 1]	ἑ̣ τέ̣ ρῳ ὀ̣ φ̣	θῇ̣	ταχέως οὖν πάθος ἐρωτικὸν ἀντέδωκαν
[1, 14]	προκομίσας ἠνάγκαζε λαβεῖν, ὁ δὲ	Θήρων	ἀκκισάμενος λαμβάνει. κατέχοντος δὲ ἐπὶ
[1, 7]	γεγονέναι μειζόνων πραγμάτων ἐκίνησεν ἀρχήν.	~Θήρων	γάρ τις ἦν, πανοῦργος ἄνθρωπος,
[1, 14]	λύπης καὶ καμάτου καὶ φόβου·	Θήρων	δὲ τῆς δεξιᾶς λαβόμενος τοῦ
[1, 9]	εἰσελθεῖν ἡμῖν οὐκ ἐπιτρέπει. κατεγέλασε	Θήρων,	δειλὸν εἰπὼν καὶ νεκρότερον τῆς
[1, 13]	εἰς τὴν οἰκίαν, ὁ μὲν	Θήρων	ἐθαύμαζε τὸ μέγεθος καὶ τὴν
[1, 12]	δὲ πρὸς αὑτὸν ἀνόητος, ὦ	Θήρων,	εἶ· ἀπολέλοιπας γὰρ ἤδη τοσαύταις
[1, 14]	δὲ ἐπὶ τὴν ναῦν ὁ	Θήρων	ἐκέλευσεν ἀραμένους τὰς ἀγκύρας ἀνάγεσθαι
[1, 7]	καιρὸν μὴ παραπολλύωμεν. ὁ δὲ	Θήρων	ἔνθεν ἑλὼν ἑωράκατε" φησὶ τὸν
[1, 10]	δὲ τούτοις συντιθεμένων οὐδετέραν γνώμην	Θήρων	ἐπεψήφισε. σὺ μὲν γὰρ" εἶπε
[1, 13]	γυναικὸς ἐγίνετο πολλή, καὶ ὁ	Θήρων	ἐπῄνει τὸν τρόπον μᾶλλον τῆς
[1, 13]	προκαταλάβῃ τὸν ἔμπορον· ὁ δὲ	Θήρων	ἐπὶ τὴν ἀκτὴν καὶ σφόδρα
[1, 14]	καταπεπληγμένων δὲ αὐτῶν κατόπιν ὁ	Θήρων	ἑπόμενος προσῆλθε τῷ Λεωνᾷ καὶ
[1, 14]	πλησίον ἐγένετο τῆς ἐπαύλεως, ὁ	Θήρων	ἐστρατήγησέ τι τοιοῦτον. ἀποκαλύψας τὴν
[1, 13]	κατεσκεύασται πολυτελῶς. ἥσθη μᾶλλον ὁ	Θήρων,	εὐκολωτέραν ἔσεσθαι τὴν πρᾶσιν οὐκ
[1, 12]	μᾶλλον εἴχετο τῆς ὁμιλίας ὁ	Θήρων,	εὑρηκὼς ἄνδρα πλούσιον καὶ φιλογύναιον.
[1, 9]	ἣν σέσωκας. μᾶλλον ἐθάρσησεν ὁ	Θήρων	καὶ οἷς δεινὸς ἀνὴρ ἐνόησε
[1, 12]	εὐφυέστατον εἰς ὑποδοχήν. ~Ἔνθα δὴ	Θήρων	κώπας ἐκέλευσεν ἐκφέρειν καὶ μονὴν
[1, 14]	φησὶν ἄλλος τάφος, ἐν ᾧ	Θήρων	με κατέκλεισεν, ἐρημότερος ἐκείνου μᾶλλον·
[1, 14]	τοῦτο ἐκτησάμην, ἵνα ὑπὲρ ἐμοῦ	Θήρων	ὁ λῃστὴς μεγάλην λάβῃ τιμήν.
[1, 13]	δὲ παραθεῖναι τράπεζαν. καὶ ὁ	Θήρων,	οἷα πανοῦργος ἄνθρωπος καὶ πρὸς
[1, 13]	κεφαλὴν ἄγε με" φησίν, ὦ	Θήρων,	ὅποι ποτὲ θέλεις· πᾶς γὰρ
[1, 12]	καὶ σκυθρωπός. ἀναστὰς οὖν ὁ	Θήρων	(περίεργον γὰρ ἀνθρώπου φύσις) ἐπυνθάνετο
[1, 11]	πρύμναν εἱστήκει. Καλλιρόην δὲ παρεμυθεῖτο	Θήρων,	ποικίλαις ἐπινοίαις πειρώμενος ἀπατᾶν. ἐκείνη
[1, 12]	μητρὸς ἀθλίας πρὸ ὥρας ὀρφανόν.	{Θήρων}	τί σὺ καλῇ; Λεωνᾶς. εὐκαίρως"
[1, 7]	ἐπὶ τὴν πρᾶξιν στρατολογήσω; σκέψαι,	Θήρων,	τίς ἐπιτήδειος ὧν οἶδας. Ζηνοφάνης
[1, 10]	κέλητα τῶν λαφύρων, ἐκέλευσεν ὁ	Θήρων	τὸν φύλακα μικρὸν ἀποστῆναι μετὰ
[1, 9]	ποικίλοις ἦν ὀδυρμοῖς· ὁ δὲ	Θήρων	φυλάξας αὐτὸ τὸ μεσονύκτιον ἀψοφητὶ
[1, 11]	εἰς Ἀθήνας, οὐκ ἤρεσκε δὲ	Θήρωνι	τῆς πόλεως ἡ περιεργία· μόνοι
[1, 6]	πλέουσι περίβλεπτος εἶναι· τοῦτον ὥσπερ	θησαυρὸν	ἐπλήρωσεν ἡ τῶν ἐνταφίων πολυτέλεια.
[1, 7]	τούτων ἤρξατο τῶν λόγων· ἐγὼ	θησαυρὸν	εὑρὼν ὑμᾶς κοινωνοὺς εἱλόμην ἐξ
[1, 7]	ἐπιτήδειος ὧν οἶδας. Ζηνοφάνης ὁ	Θούριος;	συνετὸς μὲν ἀλλὰ δειλός. Μένων
[1, 5]	ἀσεβὲς καταποντώσατε σῶμα. Ταῦτα λέγοντος	θρῆνος	ἐξερράγη, καὶ πάντες ἀφέντες τὴν
[1, 5]	τῆς θαλάττης· καὶ πανταχόθεν ὁ	θρῆνος	ἠκούετο, καὶ τὸ πρᾶγμα ἐῴκει
[1, 6]	ἐπηκολούθει τὸ πλῆθος. τούτων δὲ	θρηνούντων	μάλιστα Χαιρέας ἠκούετο. ἦν δὲ
[1, 4]	δὲ ἤδη φανερῶς ὑβρίζῃ καὶ	θρυλλεῖται	πανταχοῦ τὸ δεινόν, οὐχ ὑπομένω
[1, 13]	Καλλιρόην κολακεύειν ἤρξατο. κἀγὼ" φησί,	θύγατερ,	εὐθὺς μὲν ἤθελόν σε πρὸς
[1, 11]	δὲ ἀγοράσει τις τὴν Ἑρμοκράτους	θυγατέρα	δεσπότης Ἀθηναῖος. πόσῳ μοι κρεῖττον
[1, 5]	νεκροῖς, οὐδὲ λυπήσω τεθνεῶσαν τὴν	θυγατέρα.	ἤκουσα λεγούσης αὐτῆς πολλάκις ὅτι
[1, 6]	δὲ καὶ Ἀρίστων ἔτι νοσῶν,	θυγατέρα	καὶ κυρίαν Καλλιρόην ἀποκαλῶν. ἐπὶ
[1, 1]	οὗτος ὁ νικήσας Ἀθηναίους, εἶχε	θυγατέρα	Καλλιρόην τοὔνομα, θαυμαστόν τι χρῆμα
[1, 11]	κατεναυμάχησας, ἥρπασε δέ σου τὴν	θυγατέρα	κέλης μικρὸς καὶ οὐδέν μοι
[1, 12]	τρέφω δὲ αὐτῷ καὶ τὴν	θυγατέρα,	παιδίον νήπιον, μητρὸς ἀθλίας πρὸ
[1, 1]	οὐκ ἂν δοίη σοὶ τὴν	θυγατέρα	τοσούτους ἔχων μνηστῆρας πλουσίους καὶβασιλεῖς.
[1, 14]	μαρτυρῶν, ἐγὼ δὲ ἡ Ἑρμοκράτους	θυγάτηρ,	ἡ σὴ γυνή, δεσπότῃ σήμερον
[1, 3]	κῶμον ὠνείδισεν. ἡ δὲ οἷα	θυγάτηρ	στρατηγοῦ καὶ φρονήματος πλήρης πρὸς
[1, 5]	ἁλώσει. Χαιρέας δὲ ἔτι τῷ	θυμῷ	ζέων δι´ ὅλης νυκτὸς ἀποκλείσας
[1, 4]	ὑπέστιλβον. εἶτα πολὺ περιβλεψάμενος τῇ	θύρᾳ	προσῆλθε, κρούσας δὲ ἐλαφρῶς τὸ
[1, 2]	ὕβριν. ἡμεῖς δὲ ἐτάκημεν αὐλείοις	θύραις	προσαγρυπνοῦντες καὶ κολακεύοντες τίτθας καὶ
[1, 14]	αὐτῆς τὴν κόμην, διανοίξας τὴν	θύραν,	πρώτην ἐκέλευσεν εἰσελθεῖν. ὁ δὲ
[1, 4]	μὲν οὖν παρὰ τὴν αὔλειον	θύραν	ὑποστὰς εὐθὺς ἐξῆλθεν, ἡ δὲ
[1, 12]	δὲ ἐνύπνιον εἶδε κεκλεισμένας τὰς	θύρας.	ἔδοξεν οὖν αὐτῷ τὴν ἡμέραν
[1, 1]	θεραπαινίδες, τὸ πλῆθος ἐπὶ τῶν	θυρῶν	ἀπέλιπον· οἱ δὲ γονεῖς τὸν
[1, 3]	δὲ τὸν ὄχλον πρὸ τῶν	θυρῶν	τὸ μὲν πρῶτον ἐθαύμασεν· ἐπεὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/03/2006