Livre, Chap. |
[1, 10] |
κατ´
αὐτῶν
τὸ
φορτίον·
οὐδὲ
|
γὰρ
|
ἀκίνδυνον
βίον
ζῶμεν.
τάχα
δέ |
[1, 10] |
Τύχης
ἀποβέβηκε·
χρησώμεθα
αὐτῷ·
δυνάμεθα
|
γὰρ |
ἀκινδύνως
εἰργάσθαι.
δοκεῖ
δή
μοι |
[1, 12] |
ἀναστὰς
οὖν
ὁ
Θήρων
(περίεργον
|
γὰρ |
ἀνθρώπου
φύσις)
ἐπυνθάνετο
ἑνὸς
τῶν |
[1, 9] |
μὲν
οὖν
φύλαττε
ταύτην·
θέλω
|
γὰρ |
αὐτὴν
ἀποδοῦναι
τοῖς
γονεῦσιν·
ἡμεῖς |
[1, 1] |
καὶ
ὥσπερ
ἔρημον
ἦν.
ἐφίλει
|
γὰρ |
αὐτὸν
ἡ
νεολαία.
πολυπραγμονοῦντεςδὲτὴν
αἰτίαν |
[1, 4] |
ὁ
μὲν
Χαιρέας
πέμψας
(οὐ
|
γὰρ |
αὐτὸς
ὑπέμεινεν
οὐδὲ
εἰσελθεῖν)
ἄπειμι" |
[1, 12] |
βασιλέως.
διατί
τοίνυν
μελανειμονεῖ;
τέθνηκε
|
γὰρ |
αὐτοῦ
ἡ
γυνὴ
ἧς
ἤρα. |
[1, 1] |
οἴκαδε
στίλβων
ὥσπερ
ἀστήρ·
ἐπήνθει
|
γὰρ |
αὐτοῦ
τῷ
λαμπρῷ
τοῦ
προσώπου |
[1, 2] |
ἐπαγγέλλομαι
διαλύσειν
τὸν
γάμον·
ἐφοπλιῶ
|
γὰρ |
αὐτῷ
Ζηλοτυπίαν,
ἥτις
σύμμαχον
λαβοῦσα
|
[1, 11] |
ἡ
ναῦς
ἐφέρετο
λαμπρῶς.
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἐβιάζοντο
πρὸς
κῦμα
καὶ
πνεῦμα |
[1, 14] |
οἰκημάτων
κατακλίναντες
εἴασαν
ἡσυχάζειν·
καὶ
|
γὰρ
|
ἐδεῖτο
πολλῆς
ἀναπαύσεως
ἐκ
λύπης |
[1, 4] |
σὲ
υἱὸν
ἐμαυτοῦ
νομίζω,
καὶ
|
γὰρ |
εἶ
κοινὸν
ἀγαθὸν
πάσης
Σικελίας |
[1, 14] |
μὲν
ἤδη
τὴν
γυναῖκα
(φίλος
|
γὰρ |
εἶ
λοιπόν)
ἧκε
δὲ
εἰς |
[1, 10] |
γνώμην
Θήρων
ἐπεψήφισε.
σὺ
μὲν
|
γὰρ" |
εἶπε
κίνδυνον
ἐπάγεις,
σὺ
δὲ |
[1, 13] |
μέγεθος
καὶ
τὴν
πολυτέλειαν
(ἦν
|
γὰρ |
εἰς
ὑποδοχὴν
τοῦ
Περσῶν
βασιλέως |
[1, 4] |
ἑσπέρας
παραφύλαττε
τὴν
οἰκίαν·
ὄψει
|
γὰρ |
εἰσιόντα
τὸν
μοιχόν.
Συνέθεντο
ταῦτα, |
[1, 11] |
εὑρήσομεν,
πλῆθος
δὲ
πλουσίων.
ὥσπερ
|
γὰρ |
ἐν
ἀγορᾷ
τοὺς
ἄνδρας
οὕτως |
[1, 14] |
δεδιὼς
μὴ
ἄρα
μετάθηται·
πολλοὺς
|
γὰρ |
ἐν
τῇ
πόλει
γενήσεσθαι
τοὺς |
[1, 2] |
ἔγημεν,
οὐκ
ἂν
ὠργίσθην,
ὥσπερ
|
γὰρ |
ἐν
τοῖς
γυμνικοῖς
ἀγῶσιν
ἕνα |
[1, 10] |
εἶναι
πωλῆσαι
τὴν
γυναῖκα·
τιμὴν
|
γὰρ |
εὑρήσει
διὰ
τὸ
κάλλος.
ἔχει |
[1, 1] |
κλίνῃ
τέκνον"
εἶπε,
διανίστασο,
πάρεστι
|
γὰρ
|
ἡ
εὐκταιοτάτη
πᾶσιν
ἡμῖν
ἡμέρα· |
[1, 1] |
γούνατα
καὶ
φίλον
ἦτορ·
οὐ
|
γὰρ |
ᾔδει,
τίνι
γ̣
αμεῖται.
ἄφωνος |
[1, 12] |
ἀνόητος,
ὦ
Θήρων,
εἶ·
ἀπολέλοιπας
|
γὰρ |
ἤδη
τοσαύταις
ἡμέραις
ἄργυρον
καὶ |
[1, 10] |
ἴδιος
ἀνὴρ
ἀλλὰ
ἀπέκτεινεν;
οὐδὲν
|
γὰρ |
ἠδίκηκεν
ἡμᾶς·
ἀλλὰ
ἀδικήσει
τὰ |
[1, 14] |
δεῖπνον
αὐτὸν
τοῦ
Λεωνᾶ
(καὶ
|
γὰρ |
ἦν
ὀψὲ
τῆς
ὥρας)
βούλομαι" |
[1, 11] |
μικρὰς
καὶ
πόλεις
παρέπλεον·
οὐ
|
γὰρ |
ἦν
τὰ
φορτία
πενήτων,
ἐζήτουν |
[1, 14] |
μὲν
δοκοῦντες
θεὰν
ἑωρακέναι·
καὶ
|
γὰρ |
ἦν
τις
λόγος
ἐν
τοῖς |
[1, 12] |
πρᾶσιν.
δυσδιάθετον
δὲ
ἀπέβαινεν·
οὐ
|
γὰρ |
ἦν
τὸ
κτῆμα
πολλῶν
οὐδὲ |
[1, 12] |
τροφὸν
κατασχεῖν
τοῦ
παιδίου
(πεπαίδευται
|
γὰρ |
ἱκανῶς)
εἴτε
καὶ
ἄξιον
ὑπολαμβάνοις |
[1, 4] |
ὅπως
εὐλογώτερον
ἐμαυτὸν
ἀνέλω·
Καλλιρόης
|
γὰρ |
καὶ
ἀδικούσης
φείσομαι.
προσποίησαι"
φησὶν |
[1, 13] |
σῶν
ἅτιν´
ἂν
θέλῃς·
σοὶ
|
γὰρ |
καὶ
τὰ
λοιπὰ
τηροῦμεν.
Ἐπὶ |
[1, 4] |
οὐχ
ὑπομένω
σιωπᾶν·
φύσει
τε
|
γὰρ |
μισοπόνηρός
εἰμι
καὶ
σοὶ
μάλιστα |
[1, 2] |
ἐκεῖ
φασὶ
τὴν
Ἔριν.
~Οἱ
|
γὰρ |
μνηστῆρες
ἀποτυχόντες
τοῦ
γάμου
λύπην |
[1, 9] |
τάφῳ.
τοὺς
δὲ
λοιποὺς
(ἦσαν
|
γὰρ |
οἱ
σύμπαντες
ἑκκαίδεκα)
μένειν
ἐπὶ |
[1, 3] |
ὅτι
ἔμελλεν
ἀπελεύσεσθαι
μόνος·
οὐ
|
γὰρ |
οἷόν
τε
ἦν
ἐξάγειν
ἤδη
|
[1, 2] |
ἀλλὰ
ἀσφαλεστέρῳ
τῷ
λογισμῷ·
μέμνησθε
|
γὰρ |
ὅτι
Ἑρμοκράτης
οὐκ
ἔστιν
εὐκαταφρόνητος· |
[1, 10] |
τίς
ἂν
ἀποκρύψαι
δύναιτο;
καὶ
|
γὰρ |
οὐδὲ
ἀνθρώπινον
τὸ
κάλλος,
ἵνα |
[1, 13] |
τῆς
θαλάσσης
αὑτοὺς
ἀναλάβητε·
ἡ
|
γὰρ
|
πλησίον
ἔπαυλις
κατεσκεύασται
πολυτελῶς.
ἥσθη |
[1, 11] |
ἡμῖν
ἐπιτήδειόν
ἐστιν
Ἰωνία,
καὶ
|
γὰρ |
πλοῦτος
ἐκεῖ
βασιλικὸς
ἐκ
τῆς |
[1, 1] |
νὺξ
ἐπῆλθεν
ἀμφοτέροις
δεινή·
τὸ
|
γὰρ |
πῦρ
ἐξεκαίετο.
δεινότερον
δ´
ἔπασχεν |
[1, 13] |
(παντελῶς
αὐτὸν
ἀνόητον
ὑπελάμβανεν)
ἤδη
|
γὰρ |
πωλουμένη
ἠπίστατο,
τῆς
δὲ
πάλαι |
[1, 10] |
μᾶλλον
ἢ
ἀπολέσω·
πωλουμένη
μὲν
|
γὰρ |
σιγήσει
διὰ
τὸν
φόβον,
πραθεῖσα |
[1, 2] |
δὲ
ἡ
μετὰ
τέχνης·
καὶ
|
γὰρ |
τὰς
τυραννίδας
πανουργίᾳ
μᾶλλον
ἢ |
[1, 4] |
ὑποκριτὴν
ἔρωτος
γενέσθαι.
τὴν
ἅβραν
|
γὰρ |
τῆς
Καλλιρόης
καὶ
τιμιωτάτην
τῶν |
[1, 5] |
ἐν
δικαστηρίῳ
μηδεπώποτε
πραχθέν·
ῥηθείσης
|
γὰρ |
τῆς
κατηγορίας
ὁ
φονεὺς
μετρηθέντος |
[1, 1] |
ἄγαλμα
τῆς
ὅλης
Σικελίας.
ἦν
|
γὰρ |
τὸ
κάλλος
οὐκ
ἀνθρώπινον
ἀλλὰ |
[1, 13] |
Θήρων,
ὅποι
ποτὲ
θέλεις·
πᾶς
|
γὰρ |
τόπος
θαλάσσης
καὶ
τάφου
κρείσσων. |
[1, 12] |
καταλιπόντες
ἡμᾶς
ἀποπλεύσωσιν·
οὐ
δήπου
|
γὰρ |
τοὺς
δικαιοτάτους
ἐστρατολόγησας,
ἵνα
σοι |
[1, 13] |
οὐκ
ἐνταῦθά
ἐστιν"
ἀπεκρίνατο,
διὰ
|
γὰρ |
τοὺς
τελώνας
περιέστημεν
τὴν
πόλιν, |
[1, 9] |
τυμβωρύχους
μᾶλλον
εἰκὸς
εἶναι·
καὶ
|
γὰρ |
τοῦτό
μου
ταῖς
συμφοραῖς
προσετέθη· |
[1, 11] |
τῆς
πόλεως
ἡ
περιεργία·
μόνοι
|
γὰρ |
ὑμεῖς
οὐκ
ἀκούετε
τὴν
πολυπραγμοσύνην |
[1, 6] |
ἔπεισεν
οὗτος
ὁ
λόγος·
ἐνέβαλε
|
γὰρ |
φιλοτιμίαν
καὶ
φροντίδα.
τίς
ἂν |
[1, 10] |
καὶ
τοῦτο
κίνδυνον.
ὁ
μὲν
|
γὰρ |
χρυσὸς
οὐκ
ἔχει
φωνήν,
οὐδὲ |
[1, 12] |
εἶπεν
εὐεργέτην
σε
κατέπεμψεν·
ἃ
|
γὰρ |
ὠνειροπόλουν
ὕπαρ
μοι
δεικνύεις·
ἐλθὲ |