Livre, Chap. |
[1, 1] |
τῷ
ἑ̣
τέ̣
ρῳ
ὀ̣
|
φ̣ |
θῇ̣
ταχέως
οὖν
πάθος
ἐρωτικὸν |
[1, 11] |
εὐφυής.
ἔνθα
τὴν
Καλλιρόην
προαγαγόντες
|
φαιδρύνεσθαι |
καὶ
ἀναπαύσασθαι
κατὰ
μικρὸν
ἀπὸ |
[1, 2] |
πρὸς
αὐτὸν
ἡ
ἐκ
τοῦ
|
φανεροῦ |
μάχη,
κρείττων
δὲ
ἡ
μετὰ |
[1, 3] |
ἐν
δὲ
τῇ
νυκτὶ
ταύτῃ
|
φανερῶς |
μὲν
οὐδεὶς
ἐτόλμησεν
ἐπικωμάσαι,
κρύφα |
[1, 12] |
παραλαβὼν
δύο
τῶν
ἐπιτηδείων.
εἶτα
|
φανερῶς |
μὲν
οὐκ
ἐβουλεύετο
ζητεῖν
τὸν |
[1, 4] |
εἰπεῖν
ὤκνουν·
ἐπεὶ
δὲ
ἤδη
|
φανερῶς |
ὑβρίζῃ
καὶ
θρυλλεῖται
πανταχοῦ
τὸ |
[1, 1] |
οὐδὲ
πειρᾶσθαί
σε
δεῖ,
μὴ
|
φανερῶς |
ὑβρισθῶμεν.
εἶθ´
ὁ
μὲν
πατὴρ |
[1, 1] |
εὑρέθη
βάσκανος
δαίμων,
ὥσπερ
ἐκεῖ
|
φασὶ |
τὴν
Ἔριν.
~Οἱ
γὰρ
μνηστῆρες |
[1, 4] |
αὐτοφώρῳ
τὸν
μοιχὸν
δεικνύειν.
Ὣς
|
φάτο· |
τὸν
δ´
ἄχεος
νεφέλη
ἐκάλυψε |
[1, 4] |
ἀνέλω·
Καλλιρόης
γὰρ
καὶ
ἀδικούσης
|
φείσομαι. |
προσποίησαι"
φησὶν
ὡς
εἰς
ἀγρὸν |
[1, 11] |
ὡς
ὀργιζομένην.
εἰποῦσα
δὲ
μὴ
|
φέρειν |
τὴν
θάλασσαν,
ἐγκαλυψαμένη
καὶ
δακρύσασα |
[1, 12] |
γινομένης
οὖν
διατριβῆς
μακροτέρας
οὐκέτι
|
φέρειν |
ὑπέμενε
τὴν
παρολκήν·
νυκτὸς
δὲ |
[1, 7] |
κέλητι,
πλεύσαντας
ὅποι
ποτ´
ἂν
|
φέρῃ |
τὸ
πνεῦμα
διαπωλῆσαι
τὸν
φόρτον |
[1, 6] |
βασιλικός·
πρῶτος
μὲν
ὁ
τῆς
|
φερνῆς |
χρυσός
τε
καὶ
ἄργυρος·
ἐσθήτων |
[1, 11] |
τίνες
ἐσμὲν
καὶ
πόθεν
ταῦτα
|
φέρομεν |
τὰ
φορτία.
ὑποψία
καταλήψεται
πονηρὰ |
[1, 1] |
δεύτερα
ἐν
Συρακούςαις
μετὰ
Ἑρμοκράτην
|
φερομένου. |
καίτις
ἦν
ἐν
αὐτοῖς
πολιτικὸς |
[1, 6] |
ἵπποις
κεκοσμημένοι·
μετὰ
τούτους
ὁπλῖται
|
φέροντες |
σημεῖα
τῶν
Ἑρμοκράτους
τροπαίων·
εἶτα
|
[1, 2] |
ὑπὲρ
τοῦ
γάμου
πονήσας,
οὐ
|
φέρω |
τὴν
ὕβριν.
ἡμεῖς
δὲ
ἐτάκημεν |
[1, 9] |
δὲ
πρὸς
τοὺς
ἑταίρους
ἐφθέγξατο
|
φεύγωμεν |
ἐντεῦθεν·
δαίμων
γάρ
τις
φυλάττει |
[1, 5] |
ἐπέκειτο
νεκρᾶς
εἰκόνα
πᾶσι
παρέχουσα,
|
Φήμη |
δὲ
ἄγγελος
τοῦ
πάθους
καθ´ |
[1, 1] |
ὀρειῶν
ἀλλ´
αὐτῆς
Ἀφροδίτης
Παρθένου.
|
φήμη |
δὲ
τοῦ
παραδόξου
θεάματος
πανταχοῦ |
[1, 10] |
τὴν
Καλλιρόην
ἀνδρὶ
καὶ
πατρί,
|
φήσαντας |
ὅτι
προσωρμίσθημεν
τῷ
τόπῳ
κατὰ |
[1, 7] |
καπηλείοις,
οἰκεῖον
στρατὸν
τοιούτῳ
στρατηγῷ.
|
φήσας |
οὖν
ἔχειν
τι
διαλεχθῆναι
πρὸς |
[1, 13] |
αὐτοῖς
Καλλιρόην
κολακεύειν
ἤρξατο.
κἀγὼ"
|
φησί, |
θύγατερ,
εὐθὺς
μὲν
ἤθελόν
σε |
[1, 14] |
προσῆλθε
τῷ
Λεωνᾷ
καὶ
ἀνάστα"
|
φησὶ |
καὶ
γενοῦ
περὶ
τὴν
ὑποδοχὴν |
[1, 14] |
τὰ
μὲν
παρ´
ἐμοῦ
σοι"
|
φησὶ
|
πιστῶς
πεπλήρωται,
σὺ
δὲ
ἔχε |
[1, 3] |
καὶ
παχεῖ
τῷ
φθέγματι
κλαίω"
|
φησὶ |
τὴν
ἐμαυτοῦ
τύχην,
ὅτι
μου |
[1, 6] |
ἀδύνατον
ἑαυτῷ
τὴν
σωτηρίαν
προδότα"
|
φησὶ |
τῆς
νεκρᾶς,
οὐδὲ
θάψαι
Καλλιρόην
|
[1, 7] |
δὲ
Θήρων
ἔνθεν
ἑλὼν
ἑωράκατε"
|
φησὶ |
τὸν
χρυσὸν
καὶ
ἄργυρον
τῆς |
[1, 14] |
καταφιλοῦσα
ἀληθῶς
ἀπόλωλά
σοι,
Χαιρέα"
|
φησί, |
τοσούτῳ
διαζευχθεῖσα
πελάγει.
καὶ
σὺ |
[1, 7] |
ξένης.
ἤρεσε.
νῦν
μὲν
οὖν"
|
φησὶ |
τρέπεσθε
ἐπὶ
τὰς
συνήθεις
διατριβάς· |
[1, 13] |
τόπον
ἔφραζεν.
ἐν
τοῖς
ἡμετέροις"
|
φησὶ |
χωρίοις
ὡρμίσασθε·
καὶ
τοῦτο
βέλτιον, |
[1, 14] |
ὁ
Λεωνᾶς
οὐ
μὲν
οὖν"
|
φησίν, |
ἀλλὰ
καὶ
ἐγώ
σοι
τὸ |
[1, 14] |
τὴν
ἰδίαν
ἀπωδύρετο
τύχην.
ἰδοὺ"
|
φησὶν |
ἄλλος
τάφος,
ἐν
ᾧ
Θήρων |
[1, 13] |
ἀλλ´
ἐν
ἐρημίᾳ,
καὶ
ἕωθεν"
|
φησὶν |
ἀπίωμεν,
σὺ
μὲν
εἰς
τὴν |
[1, 14] |
ἦν
ὀψὲ
τῆς
ὥρας)
βούλομαι"
|
φησὶν |
ἀφ´
ἑσπέρας
εἰς
τὴν
πόλιν |
[1, 4] |
αὐτὸς
ὑπέμεινεν
οὐδὲ
εἰσελθεῖν)
ἄπειμι"
|
φησὶν |
εἰς
ἀγρόν·
ὁ
δὲ
κακοήθης |
[1, 5] |
Ἑρμοκράτης
συνηγόρησε
Χαιρέᾳ
πρῶτος.
ἐγὼ"
|
φησὶν |
ἐπίσταμαι
τὸ
συμβὰν
ἀκούσιον.
βλέπω |
[1, 13] |
θέλουσα
λῃστῶν.
καὶ
χάριν
σοι"
|
φησὶν |
ἔχω,
πάτερ,
ὑπὲρ
τῆς
εἰς |
[1, 9] |
εἶτα
καλέσας
τὸν
συνεργὸν
ἰδοὺ"
|
φησὶν |
ὁ
δαίμων
ὃν
ἐφοβοῦ·
καλός |
[1, 4] |
περὶ
τὰς
παλαίστρας
ἀλύοντι
κἀμοὶ"
|
φησὶν |
υἱὸς
ἦν,
ὦ
Χαιρέα,
σὸς |
[1, 13] |
συγκαλυψαμένη
τὴν
κεφαλὴν
ἄγε
με"
|
φησίν, |
ὦ
Θήρων,
ὅποι
ποτὲ
θέλεις· |
[1, 12] |
τί
σὺ
καλῇ;
Λεωνᾶς.
εὐκαίρως"
|
φησίν, |
ὦ
Λεωνᾶ,
σοὶ
συνέβαλον.
ἔμπορός |
[1, 4] |
γὰρ
καὶ
ἀδικούσης
φείσομαι.
προσποίησαι"
|
φησὶν |
ὡς
εἰς
ἀγρὸν
ἀπιέναι,
βαθείας |
[1, 3] |
τοῖς
ὀφθαλμοῖς
καὶ
παχεῖ
τῷ
|
φθέγματι |
κλαίω"
φησὶ
τὴν
ἐμαυτοῦ
τύχην, |
[1, 1] |
μεγαλόφρων,
ἤδη
τοῦ
σώματος
αὐτῷ
|
φθίνοντος, |
ἀπετόλμησεν
εἰπεῖν
πρὸς
τοὺς
γ̣ |
[1, 2] |
τὸν
κατὰ
Χαιρέου
πόλεμον
ὁ
|
Φθόνος. |
καὶ
πρῶτος
ἀναστὰς
νεανίας
τις |
[1, 1] |
καίτις
ἦν
ἐν
αὐτοῖς
πολιτικὸς
|
φθόνος |
ὥστε
θᾶττον
ἂν
πᾶσιν
ἢ
|
[1, 10] |
ἀκούσαντες
δὲ
φωνὴν
ἠνοίξαμεν
κατὰ
|
φιλανθρωπίαν, |
ἵνα
σώσωμεν
τὴν
ἔνδον
ἀποκεκλεισμένην. |
[1, 13] |
πάτερ,
ὑπὲρ
τῆς
εἰς
ἐμὲ
|
φιλανθρωπίας· |
ἀποδοῖεν
δὲ"
ἔφη
πᾶσιν
ὑμῖν |
[1, 12] |
τρυφήν.
ταῦτα
δὲ
οὐκ
ἐκ
|
φιλανθρωπίας |
ἔπραττεν
ἀλλ´
ἐκ
φιλοκερδίας,
ὡς |
[1, 5] |
με
καταλεύσατε·
ἀπεστεφάνωσα
τὸν
δῆμον.
|
φιλάνθρωπόν |
ἐστιν
ἂν
παραδῶτέ
με
δημίῳ. |
[1, 4] |
τιμιωτάτην
τῶν
θεραπαινίδων
πρὸ
πάντων
|
φίλην |
ἐποίει.
μόλις
οὖν
ἐκεῖνος
πλὴν |
[1, 12] |
Θήρων,
εὑρηκὼς
ἄνδρα
πλούσιον
καὶ
|
φιλογύναιον. |
οὐκέτ´
οὖν
ἀνῆκε
τὸν
ἄνδρα |
[1, 11] |
Ἀθηναίων;
δῆμός
ἐστι
λάλος
καὶ
|
φιλόδικος, |
ἐν
δὲ
τῷ
λιμένι
μυρίοι |
[1, 13] |
ἐνταῦθα
δὲ
δὴ
παραθήσομαί
σε
|
φίλοις |
πιστοῖς,
ἐπανιὼν
δὲ
παραλήψομαι
καὶ |
[1, 12] |
ἐκ
φιλανθρωπίας
ἔπραττεν
ἀλλ´
ἐκ
|
φιλοκερδίας, |
ὡς
ἔμπορος
μᾶλλον
ἢ
λῃστής. |
[1, 1] |
δ´
αὐτοῦ
λύτο
γούνατα
καὶ
|
φίλον |
ἦτορ·
οὐ
γὰρ
ᾔδει,
τίνι |
[1, 12] |
παιδείᾳ
τῶν
ἄλλων
Ἰώνων
ὑπερέχοντα,
|
φίλον |
τοῦ
μεγάλου
βασιλέως.
διατί
τοίνυν |
[1, 1] |
ἂν
πᾶσιν
ἢ
ἀλλήλοις
ἐκήδευσαν.
|
φιλόνεικος |
δέ
ἐστιν
ὁ
Ἔρως
καὶ |
[1, 1] |
Ἔρως
ἦν
δημαγωγός;
ἀνὴρ
δὲ
|
φιλόπατρις
|
Ἑρμοκράτης
ἀντειπεῖν
οὐκ
ἠδυνήθη
τῇ |
[1, 3] |
ὁ
δὲ
Χαιρέας
ἀκούσας,
καίτοι
|
φιλοπάτωρ |
ὤν,
ὅμως
ἐλυπήθη
πλέον
ὅτι |
[1, 14] |
ἔχε
μὲν
ἤδη
τὴν
γυναῖκα
|
(φίλος |
γὰρ
εἶ
λοιπόν)
ἧκε
δὲ |
[1, 5] |
ἑαυτὸν
ἐπεθύμει,
Πολύχαρμος
δὲ
ἐκώλυε,
|
φίλος |
ἐξαίρετος,
τοιοῦτος
οἷον
Ὅμηρος
ἐποίησε |
[1, 12] |
τοίνυν
εἰς
τὴν
οἰκίαν
καὶ
|
φίλος |
ἤδη
γίνου
καὶ
ξένος·
τὴν |
[1, 10] |
καὶ
ἀνόητε,
νῦν
ἡμᾶς
κελεύεις
|
φιλοσοφεῖν; |
ἆρά
γε
τὸ
τυμβωρυχεῖν
ἡμᾶς |
[1, 6] |
οὗτος
ὁ
λόγος·
ἐνέβαλε
γὰρ
|
φιλοτιμίαν
|
καὶ
φροντίδα.
τίς
ἂν
οὖν |
[1, 14] |
πλήξας,
ἐλάκτισε
καιρίως
με
τὴν
|
φιλοῦσαν· |
εἶτά
με
τυμβωρύχων
χερσὶ
παρέδωκας |
[1, 4] |
ἡλικιώτης,
πάνυ
σε
θαυμάζων
καὶ
|
φιλῶν, |
ὅτε
ἔζη.
τελευτήσαντος
δὲ
αὐτοῦ |
[1, 6] |
λαφύρων)
συγγενῶν
τε
δωρεαὶ
καὶ
|
φίλων. |
τελευταῖος
ἐπηκολούθησεν
ὁ
Χαιρέου
πλοῦτος· |
[1, 14] |
καὶ
τῶν
κυμάτων
τοὺς
πειρατὰς
|
φοβερωτέρους |
ἐπέστησας.
τὸ
δὲ
περιβόητον
κάλλος |
[1, 9] |
αὐτῷ
προσέπεσε,
βουλομένη
δεηθῆναι·
κἀκεῖνος
|
φοβηθεὶς |
ἐξεπήδησε.
τρέμων
δὲ
πρὸς
τοὺς |
[1, 9] |
ὃν
ἐφοβοῦ·
καλός
γε
λῃστὴς
|
φοβηθεὶς |
καὶ
γυναῖκα.
σὺ
μὲν
οὖν |
[1, 11] |
τυράννων
βαρύτεροι.
μᾶλλον
Συρακουσίων
Ἀθηναίους
|
φοβηθῶμεν. |
χωρίον
ἡμῖν
ἐπιτήδειόν
ἐστιν
Ἰωνία, |
[1, 10] |
μὲν
γὰρ
σιγήσει
διὰ
τὸν
|
φόβον, |
πραθεῖσα
δὲ
κατηγορείτω
τῶν
μὴ |
[1, 9] |
τὴν
Καλλιρόην
κατελάμβανεν
ὁμοῦ
πάντα,
|
φόβος, |
χαρά,
λύπη,
θαυμασμός,
ἐλπίς,
ἀπιστία. |
[1, 14] |
ἐκ
λύπης
καὶ
καμάτου
καὶ
|
φόβου· |
Θήρων
δὲ
τῆς
δεξιᾶς
λαβόμενος |
[1, 4] |
καὶ
μεστὸν
ποιήσας
ἐλπίδος
καὶ
|
φόβου |
καὶ
πολυπραγμοσύνης,
δεομένου
λέγειν
ὤκνει |
[1, 12] |
ἐγὼ
δὲ
καὶ
τοὺς
ἡμετέρους
|
φοβοῦμαι |
μὴ
καταλιπόντες
ἡμᾶς
ἀποπλεύσωσιν·
οὐ |
[1, 14] |
πρῶτον
μὲν
τὸν
ἐραστήν
μου
|
φονέα |
ἐποίησας·
Χαιρέας,
ὁ
μηδὲ
δοῦλον |
[1, 5] |
οἱ
ἄρχοντες
ἐκλήρουν
δικαστήριον
τῷ
|
φονεῖ, |
διὰ
τὴν
πρὸς
Ἑρμοκράτην
τιμὴν |
[1, 9] |
τὸν
τόπον,
εἰ
μὲν
δύναιντο,
|
φονεύειν· |
εἰ
δὲ
μή,
συνθήματι
μηνύειν |
[1, 9] |
σιδήρου,
δείσασα
ἡ
Καλλιρόη
μὴ
|
φονευθῇ, |
πρὸς
τὴν
γωνίαν
ἐξέτεινεν
ἑαυτὴν
|
[1, 5] |
ῥηθείσης
γὰρ
τῆς
κατηγορίας
ὁ
|
φονεὺς |
μετρηθέντος
αὐτῷ
τοῦ
ὕδατος
ἀντὶ |
[1, 10] |
τίς
αὐτὴν
ἰδὼν
τούτῳ
πιστεύσει;
|
φονεύσωμεν |
οὖν
αὐτὴν
ἐνθάδε,
καὶ
μὴ |
[1, 11] |
παρέπλεον·
οὐ
γὰρ
ἦν
τὰ
|
φορτία |
πενήτων,
ἐζήτουν
δὲ
πλουσίους
ἄνδρας. |
[1, 11] |
καὶ
πόθεν
ταῦτα
φέρομεν
τὰ
|
φορτία. |
ὑποψία
καταλήψεται
πονηρὰ
τοὺς
κακοήθεις. |
[1, 10] |
ἐπὶ
τούτοις
πλάσασθαί
τι
διήγημα.
|
φορτίον |
δὲ
ἔχον
ὀφθαλμούς
τε
καὶ |
[1, 12] |
περιττήν
σοι
γυναῖκα
καὶ
μηκέτι
|
φορτίον |
ἐπάγου
δυσδιάθετον.
κοιμηθεὶς
δὲ
ἐνύπνιον |
[1, 10] |
τυμβωρύχους
ἄγοντας
κατ´
αὐτῶν
τὸ
|
φορτίον· |
οὐδὲ
γὰρ
ἀκίνδυνον
βίον
ζῶμεν. |
[1, 7] |
φέρῃ
τὸ
πνεῦμα
διαπωλῆσαι
τὸν
|
φόρτον |
ἐπὶ
ξένης.
ἤρεσε.
νῦν
μὲν |
[1, 8] |
δὲ
ἦν
ἐρημία
καὶ
σκότος,
|
φρίκη |
καὶ
τρόμος
τὴν
παῖδα
κατελάμβανεν |
[1, 3] |
δὲ
οἷα
θυγάτηρ
στρατηγοῦ
καὶ
|
φρονήματος |
πλήρης
πρὸς
τὴν
ἄδικον
διαβολὴν |
[1, 7] |
ἔχει
διαβολήν,
ὠφέλειαν
δὲ
τοῖς
|
φρονίμοις
|
δίδωσι.
συνῆκαν
εὐθὺς
ὅτι
λῃστείαν |
[1, 6] |
λόγος·
ἐνέβαλε
γὰρ
φιλοτιμίαν
καὶ
|
φροντίδα. |
τίς
ἂν
οὖν
ἀπαγγεῖλαι
δύναιτο |
[1, 10] |
λαφύρων,
ἐκέλευσεν
ὁ
Θήρων
τὸν
|
φύλακα |
μικρὸν
ἀποστῆναι
μετὰ
τῆς
γυναικός· |
[1, 9] |
ἦν
ὀδυρμοῖς·
ὁ
δὲ
Θήρων
|
φυλάξας |
αὐτὸ
τὸ
μεσονύκτιον
ἀψοφητὶ
προσῄει |
[1, 13] |
ἐνταφίοις
δυσοιώνιστον
ὑπολαμβάνω.
πάντα
μοι
|
φυλάξατε |
καλῶς·
ἐμοὶ
δὲ
ἀρκεῖ
δακτυλίδιον |
[1, 9] |
καὶ
γυναῖκα.
σὺ
μὲν
οὖν
|
φύλαττε |
ταύτην·
θέλω
γὰρ
αὐτὴν
ἀποδοῦναι |
[1, 9] |
φεύγωμεν
ἐντεῦθεν·
δαίμων
γάρ
τις
|
φυλάττει |
τὰ
ἔνδον
καὶ
εἰσελθεῖν
ἡμῖν |
[1, 12] |
ἐστρατολόγησας,
ἵνα
σοι
τὴν
πίστιν
|
φυλάττωσιν, |
ἀλλὰ
τοὺς
πονηροτάτους
ἄνδρας
ὧν |
[1, 4] |
τὸ
δεινόν,
οὐχ
ὑπομένω
σιωπᾶν·
|
φύσει |
τε
γὰρ
μισοπόνηρός
εἰμι
καὶ |
[1, 12] |
ὁ
Θήρων
(περίεργον
γὰρ
ἀνθρώπου
|
φύσις) |
ἐπυνθάνετο
ἑνὸς
τῶν
ἐπακολουθούντων
τίς |
[1, 9] |
ἢ
ψόφος
οὐκ
ἔστιν,
ἀλλὰ
|
φωνὴ |
καλούντων
με
τῶν
ὑποχθονίων
πρὸς |
[1, 9] |
ἑαυτὴν
κἀκεῖθεν
ἱκέτευε,
λεπτὴν
ἀφεῖσα
|
φωνήν, |
ἐλέησον,
ὅστις
ποτ´
εἶ,
τὴν |
[1, 10] |
κατὰ
συνήθειαν
ἁλιευτικήν,
ἀκούσαντες
δὲ
|
φωνὴν |
ἠνοίξαμεν
κατὰ
φιλανθρωπίαν,
ἵνα
σώσωμεν |
[1, 4] |
χαίρουσα
αὐτῷ
προσέδραμεν.
ὁ
δὲ
|
φωνὴν |
μὲν
οὐκ
ἔσχεν
ὥστε
λοιδορήσασθαι, |
[1, 8] |
ἀγωνίας
ἐνόησε
τάφον.
ἔρρηξεν
οὖν
|
φωνήν, |
ὅσην
ἐδύνατο
ζῶ"
βοῶσα,
καὶ |
[1, 10] |
μὲν
γὰρ
χρυσὸς
οὐκ
ἔχει
|
φωνήν, |
οὐδὲ
ὁ
ἄργυρος
ἐρεῖ
πόθεν |
[1, 4] |
ὀφθαλμοὺς
ἐπᾶραι
δυνάμενος·
ἐπεὶ
δὲ
|
φωνὴν |
οὐχ
ὁμοίαν
μὲν
ὀλίγην
δὲ |
[1, 1] |
τὸν
ἐρώμενον,
ὥσπερ
τι
λύχνου
|
φῶς |
ἤδη
σβεννύμενον
ἐπιχυθέντος
ἐλαίου
πάλιν
|