HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Chariton d'Aphrodise, Chéréas et Callirhoé, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)

μ = 114 formes différentes pour 275 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[1, 3]   καὶ οἱ ἀμφοτέρων αὐτῶν γονεῖς μακαρίους αὑτοὺς ὑπελάμβανον τὴν τῶν τέκνων

[1, 13]   ἀμφοτέροις δὲ ἡ νὺξ ἐδόκει μακρά, τοῦ μὲν δὴ σπεύδοντος ἀγοράσαι,

[1, 12]   ξένος εἶναί μοι δοκεῖς ἢ μακρόθεν ἥκειν, ὃς ἀγνοεῖς Διονύσιον πλούτῳ

[1, 8]   μηδὲν ἀδικοῦσα καὶ ἀποθνήσκω θάνατον μακρόν. ὑγιαίνουσάν με πενθοῦσι. τίνα τίς

[1, 4]   δεῖν δὲ ἀναβολῆς καὶ σχολῆς μακροτέρας. ἐνέκειτο μᾶλλον ὁ Χαιρέας, ἤδη

[1, 12]   ἐφοβεῖτο προσιέναι. γινομένης οὖν διατριβῆς μακροτέρας οὐκέτι φέρειν ὑπέμενε τὴν παρολκήν·

[1, 4]   μύρων ἀποπνέοντας, ὀφθαλμοὺς ὑπογεγραμμένους, ἱμάτιον μαλακόν, ὑπόδημα λεπτόν· δακτύλιοι βαρεῖς ὑπέστιλβον.

[1, 4]   γὰρ μισοπόνηρός εἰμι καὶ σοὶ μάλιστα εὔνους. γίνωσκε τοίνυν μοιχευομένην σου

[1, 6]   τὸ πλῆθος. τούτων δὲ θρηνούντων μάλιστα Χαιρέας ἠκούετο. ἦν δὲ τάφος

[1, 12]   τῷ δεσπότῃ. λυσιτελεῖ δή σοι μᾶλλον ἀργυρώνητον ἔχειν αὐτόν, ἵνα μὴ

[1, 9]   γονέων· μὴ ἀποκτείνῃς ἣν σέσωκας. μᾶλλον ἐθάρσησεν ὁ Θήρων καὶ οἷς

[1, 9]   τῶν ὑποχθονίων πρὸς αὑτούς; τυμβωρύχους μᾶλλον εἰκὸς εἶναι· καὶ γὰρ τοῦτό

[1, 12]   ἡ γυνὴ ἧς ἤρα. ἔτι μᾶλλον εἴχετο τῆς ὁμιλίας ὁ Θήρων,

[1, 3]   αὐτοῦ τὴν μετάνοιαν ἠσπάζετο. ταῦτα μᾶλλον ἐξέκαυσε τὸν ἔρωτα, καὶ οἱ

[1, 10]   ἐγὼ δὲ ἀποδώσομαι τὴν γυναῖκα μᾶλλον ἢ ἀπολέσω· πωλουμένη μὲν γὰρ

[1, 2]   καὶ γὰρ τὰς τυραννίδας πανουργίᾳ μᾶλλον ἢ βίᾳ κτώμεθα. χειροτονήσατε ἐμὲ

[1, 12]   ἀλλ´ ἐκ φιλοκερδίας, ὡς ἔμπορος μᾶλλον ἢ λῃστής. αὐτὸς δὲ διέδραμεν

[1, 5]   λεγούσης αὐτῆς πολλάκις ὅτι αὑτῆς μᾶλλον θέλει Χαιρέαν ζῆν. παύσαντες οὖν

[1, 13]   πλησίον ἔπαυλις κατεσκεύασται πολυτελῶς. ἥσθη μᾶλλον ὁ Θήρων, εὐκολωτέραν ἔσεσθαι τὴν

[1, 4]   ἀναβολῆς καὶ σχολῆς μακροτέρας. ἐνέκειτο μᾶλλον ὁ Χαιρέας, ἤδη τι προσδοκῶν

[1, 14]   Θήρων με κατέκλεισεν, ἐρημότερος ἐκείνου μᾶλλον· πατὴρ γάρ μοι ἂν ἐκεῖ

[1, 11]   ἐκεῖ καὶ ἄρχοντες τυράννων βαρύτεροι. μᾶλλον Συρακουσίων Ἀθηναίους φοβηθῶμεν. χωρίον ἡμῖν

[1, 13]   ὁ Θήρων ἐπῄνει τὸν τρόπον μᾶλλον τῆς γυναικὸς ἢ τὸ κάλλος,

[1, 10]   δὲ τὴν γυναῖκα πάντα ἡμῖν μαρτυρεῖν. ἡδέως δὲ ποιήσει χάριν ὀφείλουσα

[1, 14]   μετὰ θάνατόν μοι τὴν σωφροσύνην μαρτυρῶν, ἐγὼ δὲ ἡ Ἑρμοκράτους θυγάτηρ,

[1, 13]   οὐκ ἀναγκαῖον δὲ καὶ σὲ μάτην ταλαιπωρεῖν καὶ ταῦτα χαλεπῶς ναυτιῶσαν·

[1, 2]   αὐτὸν ἡ ἐκ τοῦ φανεροῦ μάχη, κρείττων δὲ ἡ μετὰ τέχνης·

[1, 2]   ἐλάμβανον μετ´ ὀργῆς. τέως οὖν μαχόμενοι πρὸς ἀλλήλους ὡμονόησαν τότε, διὰ

[1, 7]   πρὸς ἑαυτὸν ἀλλὰ ἐγὼ κινδυνεύω μαχόμενος τῇ θαλάσσῃ καὶ τοὺς ζῶντας

[1, 8]   Χαιρέα, μέμφομαί σε οὐχ ὅτι με ἀπέκτεινας, ἀλλ´ ὅτι με ἔσπευσας

[1, 11]   ξένην ἄγομαι γῆν καὶ δουλεύειν με δεῖ τὴν εὐγενῆ· τάχα δὲ

[1, 5]   δῆμον. φιλάνθρωπόν ἐστιν ἂν παραδῶτέ με δημίῳ. τοῦτο ὤφειλον παθεῖν, εἰ

[1, 8]   ὅτι με ἀπέκτεινας, ἀλλ´ ὅτι με ἔσπευσας ἐκβαλεῖν τῆς οἰκίας. οὐκ

[1, 5]   ἀκούσιον, ἀλλὰ ἐδεῖτο πάντων δημοσίᾳ με καταλεύσατε· ἀπεστεφάνωσα τὸν δῆμον. φιλάνθρωπόν

[1, 14]   ἄλλος τάφος, ἐν ᾧ Θήρων με κατέκλεισεν, ἐρημότερος ἐκείνου μᾶλλον· πατὴρ

[1, 5]   ἱεροσύλων καὶ πατροκτόνων. μὴ θάψητέ με, μὴ μιάνητε τὴν γῆν, ἀλλὰ

[1, 8]   καὶ ἀποθνήσκω θάνατον μακρόν. ὑγιαίνουσάν με πενθοῦσι. τίνα τίς ἄγγελον πέμψει;

[1, 14]   δοῦλον μηδέποτε πλήξας, ἐλάκτισε καιρίως με τὴν φιλοῦσαν· εἶτά με τυμβωρύχων

[1, 14]   καιρίως με τὴν φιλοῦσαν· εἶτά με τυμβωρύχων χερσὶ παρέδωκας καὶ ἐκ

[1, 9]   οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ φωνὴ καλούντων με τῶν ὑποχθονίων πρὸς αὑτούς; τυμβωρύχους

[1, 13]   εἶτα συγκαλυψαμένη τὴν κεφαλὴν ἄγε με" φησίν, ὦ Θήρων, ὅποι ποτὲ

[1, 2]   ἥτις σύμμαχον λαβοῦσα τὸν Ἔρωτα μέγα τι κακὸν διαπράξεται· Καλλιρόη μὲν

[1, 4]   μοι σχολάζοντα σεαυτὸν καὶ ἀκούσῃ μεγάλα πράγματα ὅλῳ τῷ βίῳ σου

[1, 4]   ἐκεῖνος πλὴν ὑπηγάγετο τὴν μείρακα μεγάλαις δωρεαῖς τῷ τε λέγειν ἀπάγξεσθαι

[1, 11]   καί τις εἶπεν Ἀθῆναι πλησίον, μεγάλη καὶ εὐδαίμων πόλις. ἐκεῖ πλῆθος

[1, 14]   ὑπὲρ ἐμοῦ Θήρων ὁ λῃστὴς μεγάλην λάβῃ τιμήν. ἐν ἐρημίᾳ πέπραμαι

[1, 11]   πλοῦτος ἐκεῖ βασιλικὸς ἐκ τῆς μεγάλης Ἀσίας ἄνωθεν ἐπιρρέων καὶ ἄνθρωποι

[1, 6]   Χαιρέας ἠκούετο. ἦν δὲ τάφος μεγαλοπρεπὴς Ἑρμοκράτους πλησίον τῆς θαλάσσης, ὥστε

[1, 12]   ἄλλων Ἰώνων ὑπερέχοντα, φίλον τοῦ μεγάλου βασιλέως. διατί τοίνυν μελανειμονεῖ; τέθνηκε

[1, 1]   Χαιρέας δὲ νεανίας εὐφυὴς καὶ μεγαλόφρων, ἤδη τοῦ σώματος αὐτῷ φθίνοντος,

[1, 1]   καὶ μόνον ἐβόα καλὸς Ἑρμοκράτης, μέγας στρατηγός, σῶζε Χαιρέαν· τοῦτο πρῶτον

[1, 13]   ὁ μὲν Θήρων ἐθαύμαζε τὸ μέγεθος καὶ τὴν πολυτέλειαν (ἦν γὰρ

[1, 10]   ἠδίκηκεν ἡμᾶς· ἀλλὰ ἀδικήσει τὰ μέγιστα. πρῶτον μὲν γάρ, ἂν ἀποδῶμεν

[1, 13]   σου πεποίημαι πρόνοιαν· καὶ τὸ μέγιστον, καθαρὰν ἐτηρήσαμεν· ἀνύβριστον ἀπολήψεταί σε

[1, 6]   εἰς τιμὴν τῆς νεκρᾶς γεγονέναι μειζόνων πραγμάτων ἐκίνησεν ἀρχήν. ~Θήρων γάρ

[1, 1]   ἐπιχυθέντος ἐλαίου πάλιν ἀνέλαμψε καὶ μείζων ἐγένετο καὶ κρείττων. ἐπεὶ δὲ

[1, 6]   περικειμένη καὶ ἐπὶ χρυσηλάτου κλίνης μείζων τε καὶ κρείττων, ὥστε πάντες

[1, 4]   οὖν ἐκεῖνος πλὴν ὑπηγάγετο τὴν μείρακα μεγάλαις δωρεαῖς τῷ τε λέγειν

[1, 1]   συμπλέξαι. Χαιρέας γάρ τις ἦν μειράκιον εὔμορφον, πάντων ὑπερέχον, οἷον Ἀχιλλέα

[1, 1]   νόσου, καὶ ἔλεος πάντας εἰσῄει μειρακίου καλοῦ κινδυνεύοντος ἀπολέσθαι διὰ πάθος

[1, 4]   ὁ μιαρὸς ἐκεῖνος ἄνθρωπος τοῦ μειρακίου τὴν ψυχὴν ἀνακουφίσας καὶ μεστὸν

[1, 4]   τὸν δ´ ἄχεος νεφέλη ἐκάλυψε μέλαινα, ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν ἑλὼν κόνιν

[1, 12]   τοῦ μεγάλου βασιλέως. διατί τοίνυν μελανειμονεῖ; τέθνηκε γὰρ αὐτοῦ ἡ γυνὴ

[1, 6]   τούτοις αἱ γυναῖκες τῶν πολιτῶν μελανείμονες· εἶτα πλοῦτος ἐνταφίων βασιλικός· πρῶτος

[1, 12]   δὲ αὐτοῖς ἀνὴρ ἡλικίᾳ καθεστώς, μελανειμονῶν καὶ σκυθρωπός. ἀναστὰς οὖν ὁ

[1, 8]   ἀνέπνευσεν· ἔπειτα κινεῖν ἤρξατο κατὰ μέλη τὸ σῶμα, διανοίγουσα δὲ τοὺς

[1, 2]   ἐπιβουλήν, ἀλλὰ ἀσφαλεστέρῳ τῷ λογισμῷ· μέμνησθε γὰρ ὅτι Ἑρμοκράτης οὐκ ἔστιν

[1, 8]   τίς ἄγγελον πέμψει; ἄδικε Χαιρέα, μέμφομαί σε οὐχ ὅτι με ἀπέκτεινας,

[1, 13]   τὸ κάλλος, εἰδὼς ὅτι τὸ μὲν ἄδηλον συνηγορίας ἔχει χρείαν, ἡ

[1, 1]   πολέμῳ τρωθεὶς καιρίαν, καὶ καταπεσεῖν μὲν αἰδούμενος, στῆναι δὲ μὴδυνάμενος. ἡ

[1, 7]   οἶδας. Ζηνοφάνης ὁ Θούριος; συνετὸς μὲν ἀλλὰ δειλός. Μένων ὁ Μεσσήνιος;

[1, 7]   δειλός. Μένων ὁ Μεσσήνιος; τολμηρὸς μὲν ἀλλὰ προδότης. ἐπεξιὼν δὲ τῷ

[1, 14]   πρὶν ἐκπύστους γενέσθαι. καὶ οἱ μὲν ἀπεδίδρασκον ἔνθα τὸ πνεῦμα ἔφερε,

[1, 9]   ὑπηρεσίαν τὸν τρόπον τοῦτον. τέσσαρας μὲν ἀπέστειλεν ἐπὶ κατασκοπήν, εἴ τινες

[1, 13]   ταῖς προπόσεσι τὸν Λεωνᾶν, τὰ μὲν ἁπλότητος ἐνδείξει, τὸ δὲ πλέον

[1, 9]   αὐτὴ τῶν ἐνταφίων μέρος· πολὺς μὲν ἄργυρος ἐνταῦθα, πολὺς δὲ χρυσός,

[1, 10]   ἀλλὰ ἀδικήσει τὰ μέγιστα. πρῶτον μὲν γάρ, ἂν ἀποδῶμεν αὐτὴν τοῖς

[1, 10]   οὐδετέραν γνώμην Θήρων ἐπεψήφισε. σὺ μὲν γὰρ" εἶπε κίνδυνον ἐπάγεις, σὺ

[1, 10]   γυναῖκα μᾶλλον ἢ ἀπολέσω· πωλουμένη μὲν γὰρ σιγήσει διὰ τὸν φόβον,

[1, 10]   δὲ καὶ τοῦτο κίνδυνον. ὁ μὲν γὰρ χρυσὸς οὐκ ἔχει φωνήν,

[1, 13]   ἡ νὺξ ἐδόκει μακρά, τοῦ μὲν δὴ σπεύδοντος ἀγοράσαι, τοῦ δὲ

[1, 8]   κατίτω κομίζων οἰκοδομικὸν ὄργανον. ~Οὗτοι μὲν δὴ ταῦτα ἔπραττον· τὰ δὲ

[1, 14]   ἔνδον ἐπιστάσης αἰφνίδιον κατεπλάγησαν, οἱ μὲν δοκοῦντες θεὰν ἑωρακέναι· καὶ γὰρ

[1, 9]   προσίοιεν εἰς τὸν τόπον, εἰ μὲν δύναιντο, φονεύειν· εἰ δὲ μή,

[1, 5]   εἰσῆλθε τῆς ἀποθανούσης καὶ ἀποκτεῖναι μὲν ἑαυτὸν ἐπεθύμει, Πολύχαρμος δὲ ἐκώλυε,

[1, 1]   καὶ προσεκύνησαν. πάντες δὲ Καλλιρόην μὲν ἐθαύμαζον, Χαιρέαν δὲ ἐμακάριζον. τοιοῦτον

[1, 4]   μὲν ὀλίγην δὲ συνελέξατο, δυστυχῆ μὲν" εἶπεν αἰτῶ παρὰ σοῦ χάριν

[1, 4]   δέ τι καὶ δακρύσας, ἀηδῶς μὲν" εἶπεν, ὦ Χαιρέα, σκυθρωπόν σοι

[1, 13]   καὶ ἕωθεν" φησὶν ἀπίωμεν, σὺ μὲν εἰς τὴν ἔπαυλιν, ἐγὼ δὲ

[1, 11]   καὶ εὐδαίμων πόλις. ἐκεῖ πλῆθος μὲν ἐμπόρων εὑρήσομεν, πλῆθος δὲ πλουσίων.

[1, 9]   τι βουλεύῃ περὶ γάμου. ~Κἀκείνη μὲν ἐν ποικίλοις ἦν ὀδυρμοῖς· ὁ

[1, 7]   αὐτῶν ἀνεζήτει. εὗρε δὲ ἐνίους μὲν ἐν πορνείοις, οὓς δ´ ἐν

[1, 10]   εἰργάσθαι. δοκεῖ δή μοι τὰ μὲν ἐντάφια κατὰ χώραν ἐᾶν, ἀποδοῦναι

[1, 4]   σκηνήν. ἑσπέρας οὖν ἐπιστάσης ὁ μὲν ἐπὶ τὴν κατασκοπὴν ἦλθεν, ὁ

[1, 11]   θάλασσαν, ἐγκαλυψαμένη καὶ δακρύσασα σὺ μὲν" ἔφη, πάτερ, ἐν ταύτῃ τῇ

[1, 14]   πιστῶς πεπλήρωται, σὺ δὲ ἔχε μὲν ἤδη τὴν γυναῖκα (φίλος γὰρ

[1, 13]   ἤρξατο. κἀγὼ" φησί, θύγατερ, εὐθὺς μὲν ἤθελόν σε πρὸς τοὺς σοὺς

[1, 10]   γάρ τις εἶπεν ἐφ´ ἕτερα μὲν ἤλθομεν, ὦ συστρατιῶται, βέλτιον δὲ

[1, 3]   οὖν ἐπινοίας ἐκεῖνος ἤρξατο. ~Ἑσπέρα μὲν ἦν, ἧκε δὲ ἀγγέλλων τις

[1, 13]   ἧκον εἰς τὴν οἰκίαν, ὁ μὲν Θήρων ἐθαύμαζε τὸ μέγεθος καὶ

[1, 6]   ἀξίαν τὴν ἐκκομιδὴν ἐκείνην; κατέκειτο μὲν Καλλιρόη νυμφικὴν ἐσθῆτα περικειμένη καὶ

[1, 13]   πωλῆσαι. Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ὁ μὲν Λεωνᾶς παρέπλευσεν εἰς τὴν ἔπαυλιν,

[1, 1]   ἐξεπήδησε τοῦ θεάτρου, καὶ οἱ μὲν νέοι ἀπῄεσαν ἐπὶ Χαιρέαν, ἡ

[1, 1]   τῇ εὐγενείᾳ συνελθόντο̣ ς. Ὁ μὲν ο̣ ὖν Χαιρέας οἴκαδε μετὰ

[1, 6]   εἶτα πλοῦτος ἐνταφίων βασιλικός· πρῶτος μὲν ὁ τῆς φερνῆς χρυσός τε

[1, 6]   προῄεσαν δὲ τῆς κλίνης πρῶτοι μὲν οἱ Συρακοσίων ἱππεῖς αὐτοῖς ἵπποις

[1, 4]   ἐπεὶ δὲ φωνὴν οὐχ ὁμοίαν μὲν ὀλίγην δὲ συνελέξατο, δυστυχῆ μὲν"

[1, 3]   δὲ τῇ νυκτὶ ταύτῃ φανερῶς μὲν οὐδεὶς ἐτόλμησεν ἐπικωμάσαι, κρύφα δὲ

[1, 12]   δύο τῶν ἐπιτηδείων. εἶτα φανερῶς μὲν οὐκ ἐβουλεύετο ζητεῖν τὸν ὠνητὴν

[1, 12]   παρολκήν· νυκτὸς δὲ ἐπελθούσης καθεύδειν μὲν οὐκ ἐδύνατο, ἔφη δὲ πρὸς

[1, 4]   αὐτῷ προσέδραμεν. ὁ δὲ φωνὴν μὲν οὐκ ἔσχεν ὥστε λοιδορήσασθαι, κρατούμενος

[1, 13]   τάφου σωθεῖσαν δι´ ἡμᾶς. νῦν μὲν οὖν ἀναγκαῖόν ἐστιν ἡμῖν μέχρι

[1, 5]   κατέκλιναν ἐπὶ τὴν κοίτην. ~Καλλιρόη μὲν οὖν ἄφωνος καὶ ἄπνους ἐπέκειτο

[1, 4]   δ´ ᾔσχυνε πρόσωπον. Ἐπὶ πολὺ μὲν οὖν ἀχανὴς ἔκειτο, μήτε τὸ

[1, 6]   θάψωμεν Καλλιρόην ἔτι καλήν. ~Οἱ μὲν οὖν δικασταὶ τὴν ἀπολύουσαν ψῆφον

[1, 12]   πονηροτάτους ἄνδρας ὧν ᾔδεις. νῦν μὲν οὖν" εἶπεν ἐξ ἀνάγκης κάθευδε,

[1, 11]   ζῶντες καὶ ἀποθανόντες διεζεύχθημεν. Ἡ μὲν οὖν ἐν τοιούτοις ἦν ὀδυρμοῖς,

[1, 2]   μέγα τι κακὸν διαπράξεται· Καλλιρόη μὲν οὖν εὐσταθὴς καὶ ἄπειρος κακοήθους

[1, 14]   καὶ θαυμασμὸς ἐπηκολούθησε πάντων. τὴν μὲν οὖν Καλλιρόην ἐν τῷ καλλίστῳ

[1, 4]   αὐτοφώρῳ τὸν μοιχὸν ἀναιρήσων. ὁ μὲν οὖν παρὰ τὴν αὔλειον θύραν

[1, 7]   φόρτον ἐπὶ ξένης. ἤρεσε. νῦν μὲν οὖν" φησὶ τρέπεσθε ἐπὶ τὰς

[1, 14]   δὲ θέλων ὁ Λεωνᾶς οὐ μὲν οὖν" φησίν, ἀλλὰ καὶ ἐγώ

[1, 9]   λῃστὴς φοβηθεὶς καὶ γυναῖκα. σὺ μὲν οὖν φύλαττε ταύτην· θέλω γὰρ

[1, 1]   εἰσήγαγον πρὸς τὴν παρθένον. ὁ μὲν οὖν Χαιρέας προσδραμὼν αὐτὴν κατεφίλει,

[1, 14]   δεξιᾶς λαβόμενος τοῦ Λεωνᾶ τὰ μὲν παρ´ ἐμοῦ σοι" φησὶ πιστῶς

[1, 1]   μὴ φανερῶς ὑβρισθῶμεν. εἶθ´ ὁ μὲν πατὴρ παρεμυθεῖτο τὸν παῖδα, τῷ

[1, 14]   τοσούτῳ διαζευχθεῖσα πελάγει. καὶ σὺ μὲν πενθεῖς καὶ μετανοεῖς καὶ τάφῳ

[1, 9]   ἔστη δὲ σύννους καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἐβουλεύσατο κτεῖναι τὴν γυναῖκα,

[1, 3]   ὄχλον πρὸ τῶν θυρῶν τὸ μὲν πρῶτον ἐθαύμασεν· ἐπεὶ δὲ ἔμαθε

[1, 2]   Ῥηγίνων τυράννου, τοιαῦτα ἔλεγεν· εἰ μέν τις ἐξ ἡμῶν ἔγημεν, οὐκ

[1, 7]   ἐσμὲν τοιούτων ἐπιτηδευμάτων, ἃ παρὰ μὲν τοῖς ἀνοήτοις ἀνθρώποις ἔχει διαβολήν,

[1, 14]   κακῶν οὐκ ἐπληρώθης, ἀλλὰ πρῶτον μὲν τὸν ἐραστήν μου φονέα ἐποίησας·

[1, 4]   ἐνέβαλεν εἰς τὸν στενωπόν, ὑποκρινόμενος μὲν τὸν λαθραίοις ἔργοις ἐπιχειρεῖν προαιρούμενον,

[1, 4]   μοιχόν. Συνέθεντο ταῦτα, καὶ ὁ μὲν Χαιρέας πέμψας (οὐ γὰρ αὐτὸς

[1, 9]   (ἦσαν γὰρ οἱ σύμπαντες ἑκκαίδεκα) μένειν ἐπὶ τοῦ κέλητος ἐκέλευσε καὶ

[1, 7]   Θούριος; συνετὸς μὲν ἀλλὰ δειλός. Μένων ὁ Μεσσήνιος; τολμηρὸς μὲν ἀλλὰ

[1, 9]   ἔστω καὶ αὐτὴ τῶν ἐνταφίων μέρος· πολὺς μὲν ἄργυρος ἐνταῦθα, πολὺς

[1, 12]   ἐλευθέρων τε καὶ δούλων, ἐν μέσοις δὲ αὐτοῖς ἀνὴρ ἡλικίᾳ καθεστώς,

[1, 9]   δὲ Θήρων φυλάξας αὐτὸ τὸ μεσονύκτιον ἀψοφητὶ προσῄει τῷ τάφῳ, κούφως

[1, 7]   μὲν ἀλλὰ δειλός. Μένων ὁ Μεσσήνιος; τολμηρὸς μὲν ἀλλὰ προδότης. ἐπεξιὼν

[1, 1]   ᾔδετο κατὰ πᾶσαν τὴν πόλιν· μεσταὶ δὲ αἱ ῥῦμαι στεφάνων, λαμπάδων·

[1, 4]   μειρακίου τὴν ψυχὴν ἀνακουφίσας καὶ μεστὸν ποιήσας ἐλπίδος καὶ φόβου καὶ

[1, 6]   εἶτα ἡ βουλὴ καὶ ἐν μέσῳ ὁ δῆμος, πάντες Ἑρμοκράτην δορυφοροῦντες.

[1, 11]   τάφῳ κεῖσθαι νεκράν· πάντως ἂν μετ´ ἐμοῦ Χαιρέας ἐκηδεύθη· νῦν δὲ

[1, 14]   μόνη δὲ Καλλιρόη γενομένη ἤδη μετ´ ἐξουσίας τὴν ἰδίαν ἀπωδύρετο τύχην.

[1, 2]   ἀποτυχόντες τοῦ γάμου λύπην ἐλάμβανον μετ´ ὀργῆς. τέως οὖν μαχόμενοι πρὸς

[1, 1]   Ἀρίστωνος τὰ δεύτερα ἐν Συρακούςαις μετὰ Ἑρμοκράτην φερομένου. καίτις ἦν ἐν

[1, 14]   μετανοεῖς καὶ τάφῳ κενῷ παρακάθησαι, μετὰ θάνατόν μοι τὴν σωφροσύνην μαρτυρῶν,

[1, 13]   πιστοῖς, ἐπανιὼν δὲ παραλήψομαι καὶ μετὰ πολλῆς ἐπιμελείας ἄξω λοιπὸν εἰς

[1, 3]   τὸν θάλαμον ἔτι κεκλεισμένον, ἤρασσε μετὰ σπουδῆς. ἐπεὶ δὲ ἀνέῳξεν ἡ

[1, 2]   φανεροῦ μάχη, κρείττων δὲ ἡ μετὰ τέχνης· καὶ γὰρ τὰς τυραννίδας

[1, 10]   Θήρων τὸν φύλακα μικρὸν ἀποστῆναι μετὰ τῆς γυναικός· εἶτα βουλὴν προέθηκε

[1, 1]   μὲν ο̣ ὖν Χαιρέας οἴκαδε μετὰ τοῦ τραύματος μόλις ἀπῄει, καὶ

[1, 6]   Συρακοσίων ἱππεῖς αὐτοῖς ἵπποις κεκοσμημένοι· μετὰ τούτους ὁπλῖται φέροντες σημεῖα τῶν

[1, 3]   πᾶσαν ἀπολογίαν ἡδέως ἀλλήλων προσδέχονται. μεταβαλλόμενος οὖν ὁ Χαιρέας ἤρξατο κολακεύειν,

[1, 14]   προκαταλαβεῖν ἤθελε, δεδιὼς μὴ ἄρα μετάθηται· πολλοὺς γὰρ ἐν τῇ πόλει

[1, 14]   καὶ σὺ μὲν πενθεῖς καὶ μετανοεῖς καὶ τάφῳ κενῷ παρακάθησαι, μετὰ

[1, 9]   δὲ διὰ τὸ κέρδος ἐγένετο μετάνοια καὶ πρὸς αὑτὸν εἶπεν ἔστω

[1, 3]   ἡ γυνὴ ταχέως αὐτοῦ τὴν μετάνοιαν ἠσπάζετο. ταῦτα μᾶλλον ἐξέκαυσε τὸν

[1, 13]   τὸ δὲ πλέον κοινωνίας πίστει. μεταξὺ δὲ ὁμιλία περὶ τῆς γυναικὸς

[1, 12]   τὴν ψυχήν. ἐν δὲ τῷ μεταξὺ παρῄει πλῆθος ἀνθρώπων ἐλευθέρων τε

[1, 3]   ἐπιπεσὼν τῇ Καλλιρόῃ τὴν ὀργὴν μετέβαλεν εἰς λύπην καὶ περιρρηξάμενος ἔκλαιε.

[1, 5]   γὰρ τῆς κατηγορίας ὁ φονεὺς μετρηθέντος αὐτῷ τοῦ ὕδατος ἀντὶ τῆς

[1, 13]   μὲν οὖν ἀναγκαῖόν ἐστιν ἡμῖν μέχρι Λυκίας διαδραμεῖν, οὐκ ἀναγκαῖον δὲ

[1, 9]   ἐλεηθεῖσαν ὑπὸ ἀνδρὸς οὐδὲ γονέων· μὴ ἀποκτείνῃς ἣν σέσωκας. μᾶλλον ἐθάρσησεν

[1, 11]   μὴ νοεῖν, ἀλλὰ πιστεύειν, δεδοικυῖα μὴ ἄρα καὶ ἀνέλωσιν αὐτὴν ὡς

[1, 14]   δὲ καὶ προκαταλαβεῖν ἤθελε, δεδιὼς μὴ ἄρα μετάθηται· πολλοὺς γὰρ ἐν

[1, 4]   δεομένου λέγειν ὤκνει καὶ προεφασίζετο μὴ εἶναι τὸν καιρὸν ἐπιτήδειον τὸν

[1, 5]   χείρονα δέδρακα ἱεροσύλων καὶ πατροκτόνων. μὴ θάψητέ με, μὴ μιάνητε τὴν

[1, 12]   δὲ καὶ τοὺς ἡμετέρους φοβοῦμαι μὴ καταλιπόντες ἡμᾶς ἀποπλεύσωσιν· οὐ δήπου

[1, 4]   προαιρούμενον, πάντα δὲ μηχανώμενος ἵνα μὴ λάθοι. κόμην εἶχε λιπαρὰν καὶ

[1, 5]   καὶ πατροκτόνων. μὴ θάψητέ με, μὴ μιάνητε τὴν γῆν, ἀλλὰ τὸ

[1, 11]   ὅτι ἄλλως ἐσώθη· προσεποιεῖτο δὲ μὴ νοεῖν, ἀλλὰ πιστεύειν, δεδοικυῖα μὴ

[1, 5]   ἐπὶ τὸν ἀναγκαῖον ἀπίωμεν τάφον. μὴ παραδῶμεν χρόνῳ τὴν νεκράν, μηδὲ

[1, 7]   τὴν πρᾶξιν, καὶ τὸν καιρὸν μὴ παραπολλύωμεν. ὁ δὲ Θήρων ἔνθεν

[1, 10]   φόβον, πραθεῖσα δὲ κατηγορείτω τῶν μὴ παρόντων. ἀλλ´ ἐμβαίνετε· πλέωμεν· ἤδη

[1, 10]   φονεύσωμεν οὖν αὐτὴν ἐνθάδε, καὶ μὴ περιάγωμεν καθ´ αὑτῶν τὸν κατήγορον.

[1, 1]   εἰς τὸν νεών. τέως δὲ μὴ προϊοῦσαν τὴν Καλλιρό̣ ην προήγαγεν

[1, 11]   πρὸς κῦμα καὶ πνεῦμα τῷ μὴ προκεῖσθαί τινα πλοῦν ἴδιον αὐτοῖς,

[1, 9]   μὲν δύναιντο, φονεύειν· εἰ δὲ μή, συνθήματι μηνύειν τὴν ἄφιξιν αὐτῶν·

[1, 12]   μᾶλλον ἀργυρώνητον ἔχειν αὐτόν, ἵνα μὴ τῇ τροφίμῃ σου μητρυιὰν ἐπαγάγηται.

[1, 14]   ἀργυρωνήτων· ἐφοβήθης γάρ, ὦ Τύχη, μή τις ἰδὼν εὐγενῆ δόξῃ. διὰ

[1, 4]   δωρεαῖς τῷ τε λέγειν ἀπάγξεσθαι μὴ τυχὼν τῆς ἐπιθυμίας. γυνὴ δὲ

[1, 10]   περὶ τοῦ γεγονότος, καὶ ἀδύνατον μὴ ὑποπτευθῆναι τὴν αἰτίαν δι´ ἣν

[1, 1]   οὔκουν οὐδὲ πειρᾶσθαί σε δεῖ, μὴ φανερῶς ὑβρισθῶμεν. εἶθ´ ὁ μὲν

[1, 11]   αὐτὴν ὡς ὀργιζομένην. εἰποῦσα δὲ μὴ φέρειν τὴν θάλασσαν, ἐγκαλυψαμένη καὶ

[1, 9]   τοῦ σιδήρου, δείσασα ἡ Καλλιρόη μὴ φονευθῇ, πρὸς τὴν γωνίαν ἐξέτεινεν

[1, 5]   μὴ παραδῶμεν χρόνῳ τὴν νεκράν, μηδὲ ἄμορφον τῇ παρολκῇ ποιήσωμεν τὸ

[1, 14]   μου φονέα ἐποίησας· Χαιρέας, ὁ μηδὲ δοῦλον μηδέποτε πλήξας, ἐλάκτισε καιρίως

[1, 1]   δὲ ηὔξετο τὸ κακὸν ὥστε μηδὲ ἐπὶ τὰς συνήθεις προϊέναι διατριβάς.

[1, 4]   τῆς κλίνης ζητοῦσα Χαιρέαν καὶ μηδὲ λύχνον ἅψασα διὰ τὴν λύπην·

[1, 9]   ἐκφέρωμεν τὰ ἔνδον ἀποκείμενα, μηκέτι μηδὲ τῆς νεκρᾶς αὐτὰ τηρούσης. ~Ἐπεὶ

[1, 5]   σοβαρός, οἷον διαπραξάμενος ἔργον ὃ μηδεὶς ἂν προσεδόκησε. συνέβη δὲ πρᾶγμα

[1, 8]   οἴμοι τῶν κακῶν· ζῶσα κατώρυγμαι μηδὲν ἀδικοῦσα καὶ ἀποθνήσκω θάνατον μακρόν.

[1, 2]   ἐπεὶ δὲ παρευδοκίμησεν ἡμᾶς ὁ μηδὲν ὑπὲρ τοῦ γάμου πονήσας, οὐ

[1, 3]   αὐτοῦ καὶ τρέμοντος ἡ γυνὴ μηδὲν ὑπονοοῦσα τῶν γεγονότων ἱκέτευεν εἰπεῖν

[1, 2]   δὲ πόρνος καὶ πένης καὶ μηδενὸς κρείττων βασιλέων ἀγωνισαμένων αὐτὸς ἀκονιτὶ

[1, 14]   ἐποίησας· Χαιρέας, ὁ μηδὲ δοῦλον μηδέποτε πλήξας, ἐλάκτισε καιρίως με τὴν

[1, 5]   πρᾶγμα καινὸν καὶ ἐν δικαστηρίῳ μηδεπώποτε πραχθέν· ῥηθείσης γὰρ τῆς κατηγορίας

[1, 1]   καταπεσεῖν μὲν αἰδούμενος, στῆναι δὲ μὴδυνάμενος. ἡ δὲ παρθένο̣ ς τῆς

[1, 9]   δὲ ἐκφέρωμεν τὰ ἔνδον ἀποκείμενα, μηκέτι μηδὲ τῆς νεκρᾶς αὐτὰ τηρούσης.

[1, 12]   καὶ περιττήν σοι γυναῖκα καὶ μηκέτι φορτίον ἐπάγου δυσδιάθετον. κοιμηθεὶς δὲ

[1, 7]   τοὺς πεπεισμένους ἤδη καὶ μόνον μήνυε τὴν πρᾶξιν, καὶ τὸν καιρὸν

[1, 9]   φονεύειν· εἰ δὲ μή, συνθήματι μηνύειν τὴν ἄφιξιν αὐτῶν· πέμπτος δὲ

[1, 1]   σήμερον ἀλλήλων ἀξίων. τίς ἂν μηνύσειε τὴν ἐκκλη̣ ςί̣ ανἐκείνην, ἧς

[1, 4]   ὦ Χαιρέα, σκυθρωπόν σοι πρᾶγμα μηνύω καὶ πάλαι βουλόμενος εἰπεῖν ὤκνουν·

[1, 4]   πολὺ μὲν οὖν ἀχανὴς ἔκειτο, μήτε τὸ στόμα μήτε τοὺς ὀφθαλμοὺς

[1, 4]   ἀχανὴς ἔκειτο, μήτε τὸ στόμα μήτε τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐπᾶραι δυνάμενος· ἐπεὶ

[1, 14]   μοι ἂν ἐκεῖ προσῆλθε καὶ μήτηρ, καὶ Χαιρέας ἐπέσπεισε δακρύων· ᾐσθόμην

[1, 1]   τὴν Καλλιρό̣ ην προήγαγεν ἡ μήτηρ, τοῦ πατρὸς κελεύσαντος προσκυνῆσαι τὴν

[1, 12]   καὶ τὴν θυγατέρα, παιδίον νήπιον, μητρὸς ἀθλίας πρὸ ὥρας ὀρφανόν. {Θήρων}

[1, 12]   ἵνα μὴ τῇ τροφίμῃ σου μητρυιὰν ἐπαγάγηται. τούτων ὁ Λεωνᾶς ἤκουσεν

[1, 2]   ἐνεχείρισαν ὡς ἀνδρὶ πᾶν ἱκανῷ μηχανήσασθαι. τοιαύτης οὖν ἐπινοίας ἐκεῖνος ἤρξατο.

[1, 4]   ἔργοις ἐπιχειρεῖν προαιρούμενον, πάντα δὲ μηχανώμενος ἵνα μὴ λάθοι. κόμην εἶχε

[1, 7]   οὐδὲ πόνου πολλοῦ δεόμενον, ἀλλὰ μία νὺξ δύναται ποιῆσαι πάντας ἡμᾶς

[1, 5]   πατροκτόνων. μὴ θάψητέ με, μὴ μιάνητε τὴν γῆν, ἀλλὰ τὸ ἀσεβὲς

[1, 4]   σου διαφέροντα. Τοιούτοις ῥήμασιν ὁ μιαρὸς ἐκεῖνος ἄνθρωπος τοῦ μειρακίου τὴν

[1, 7]   λημμάτων μικρῶν, ἐξὸν πλουτῆσαι παρὰ μιᾶς νεκρᾶς; ἀνερρίφθω κύβος· οὐκ ἀφήσω

[1, 11]   ὀδυρμοῖς, οἱ δὲ λῃσταὶ νήσους μικρὰς καὶ πόλεις παρέπλεον· οὐ γὰρ

[1, 11]   προαγαγόντες φαιδρύνεσθαι καὶ ἀναπαύσασθαι κατὰ μικρὸν ἀπὸ τῆς θαλάσσης ἠξίωσαν, διασώζειν

[1, 10]   ἐκέλευσεν ὁ Θήρων τὸν φύλακα μικρὸν ἀποστῆναι μετὰ τῆς γυναικός· εἶτα

[1, 4]   ὀφρῦς καὶ ὅμοιος γενόμενος λυπουμένῳ, μικρὸν δέ τι καὶ δακρύσας, ἀηδῶς

[1, 9]   κεφαλὴν ὁ λῃστὴς καὶ κατὰ μικρὸν εἰσεδύετο. Καλλιρόη δὲ αὐτῷ προσέπεσε,

[1, 13]   καλῶς· ἐμοὶ δὲ ἀρκεῖ δακτυλίδιον μικρόν, ὃ εἶχον καὶ νεκρά. εἶτα

[1, 11]   δέ σου τὴν θυγατέρα κέλης μικρὸς καὶ οὐδέν μοι βοηθεῖς. ἐπὶ

[1, 7]   τοὺς ζῶντας ἀποκτείνων ἕνεκα λημμάτων μικρῶν, ἐξὸν πλουτῆσαι παρὰ μιᾶς νεκρᾶς;

[1, 11]   παρουσῶν ὁλκάδων ἐπισιτισμὸν ἔπλεον εὐθὺ Μιλήτου, τριταῖοι δὲ κατήχθησαν εἰς ὅρμον

[1, 4]   ὑπομένω σιωπᾶν· φύσει τε γὰρ μισοπόνηρός εἰμι καὶ σοὶ μάλιστα εὔνους.

[1, 5]   κεκραγότων· ἐδημοκόπουν δὲ οἱ τῆς μνηστείας ἀποτυχόντες καὶ ὁ Ἀκραγαντῖνος ὑπὲρ

[1, 1]   πρῶτον τῶν τροπαίων. ἡ πόλις μνηστεύεται τοὺς γάμους σήμερον ἀλλήλων ἀξίων.

[1, 1]   σοὶ τὴν θυγατέρα τοσούτους ἔχων μνηστῆρας πλουσίους καὶβασιλεῖς. οὔκουν οὐδὲ πειρᾶσθαί

[1, 2]   φασὶ τὴν Ἔριν. ~Οἱ γὰρ μνηστῆρες ἀποτυχόντες τοῦ γάμου λύπην ἐλάμβανον

[1, 1]   παραδόξου θεάματος πανταχοῦ διέτρεχε καὶ μνηστῆρες κατέρρεον εἰς Συρακούσας, δυνάσται τε

[1, 8]   καὶ τοῦ δι´ ἐκεῖνο πτώματος, μόγις δὲ καὶ ἐκ τῆς ἀγωνίας

[1, 8]   ἀναπνοαῖς ἐκ τῆς ἀσιτίας ἐγγενομένης, μόγις καὶ κατ´ ὀλίγον ἀνέπνευσεν· ἔπειτα

[1, 14]   ἐρημότερος ἐκείνου μᾶλλον· πατὴρ γάρ μοι ἂν ἐκεῖ προσῆλθε καὶ μήτηρ,

[1, 11]   θυγατέρα κέλης μικρὸς καὶ οὐδέν μοι βοηθεῖς. ἐπὶ ξένην ἄγομαι γῆν

[1, 1]   ποσὶ προσέπεσε καὶ καταφιλοῦσα, σύ μοι, δέ̣ ςποινα" εἶπε, δὸς ἄνδρα

[1, 12]   κατέπεμψεν· ἃ γὰρ ὠνειροπόλουν ὕπαρ μοι δεικνύεις· ἐλθὲ τοίνυν εἰς τὴν

[1, 12]   ὁ δὲ ἀπεκρίνατο ξένος εἶναί μοι δοκεῖς ἢ μακρόθεν ἥκειν, ὃς

[1, 11]   Ἑρμοκράτους θυγατέρα δεσπότης Ἀθηναῖος. πόσῳ μοι κρεῖττον ἦν ἐν τάφῳ κεῖσθαι

[1, 7]   δικαιότερον γένοιτ´ ἄν. δοκεῖ δή μοι νυκτὸς ἀνοῖξαι τὸν τάφον, εἶτα

[1, 4]   πάσης Σικελίας εὐτυχῶν. δὸς οὖν μοι σχολάζοντα σεαυτὸν καὶ ἀκούσῃ μεγάλα

[1, 10]   γὰρ ἀκινδύνως εἰργάσθαι. δοκεῖ δή μοι τὰ μὲν ἐντάφια κατὰ χώραν

[1, 1]   πατὴρ ἀκούσας καὶ οἴχῃ δή μοι, τέκνον" ἔφη· δῆλον γάρ ἐστιν

[1, 14]   τάφῳ κενῷ παρακάθησαι, μετὰ θάνατόν μοι τὴν σωφροσύνην μαρτυρῶν, ἐγὼ δὲ

[1, 14]   λάμβανε τὰς καταγραφὰς καὶ τότε μοι τιμήν, ἣν θέλεις, ἀποδώσεις. ἀμείψασθαι

[1, 12]   Λεωνᾶς ἤκουσεν ἀσμένως καὶ θεός μοί τις" εἶπεν εὐεργέτην σε κατέπεμψεν·

[1, 13]   τοῖς ἐνταφίοις δυσοιώνιστον ὑπολαμβάνω. πάντα μοι φυλάξατε καλῶς· ἐμοὶ δὲ ἀρκεῖ

[1, 4]   σοὶ μάλιστα εὔνους. γίνωσκε τοίνυν μοιχευομένην σου τὴν γυναῖκα, καὶ ἵνα

[1, 4]   ἀλλὰ εἰσέδραμεν ἐπ´ αὐτοφώρῳ τὸν μοιχὸν ἀναιρήσων. ὁ μὲν οὖν παρὰ

[1, 4]   πιστεύσῃς, ἕτοιμος ἐπ´ αὐτοφώρῳ τὸν μοιχὸν δεικνύειν. Ὣς φάτο· τὸν δ´

[1, 4]   οἰκίαν· ὄψει γὰρ εἰσιόντα τὸν μοιχόν. Συνέθεντο ταῦτα, καὶ ὁ μὲν

[1, 1]   Χαιρέας οἴκαδε μετὰ τοῦ τραύματος μόλις ἀπῄει, καὶ ὥ̣ ςπερ τις

[1, 8]   τῷ λογισμῷ συμβαλεῖν τὴν ἀλήθειαν. μόλις δὲ ἀνεγειρομένη στεφάνων προσήψατο καὶ

[1, 4]   θεραπαινίδων πρὸ πάντων φίλην ἐποίει. μόλις οὖν ἐκεῖνος πλὴν ὑπηγάγετο τὴν

[1, 14]   δεσπότῃ σήμερον ἐπράθην. τοιαῦτα ὀδυρομένῃ μόλις ὕπνος ἐπῆλθεν αὐτῇ.

[1, 14]   ἀπεδίδρασκον ἔνθα τὸ πνεῦμα ἔφερε, μόνη δὲ Καλλιρόη γενομένη ἤδη μετ´

[1, 12]   Θήρων κώπας ἐκέλευσεν ἐκφέρειν καὶ μονὴν ποιεῖν τῇ Καλλιρόῃ καὶ πάντα

[1, 11]   Θήρωνι τῆς πόλεως ἡ περιεργία· μόνοι γὰρ ὑμεῖς οὐκ ἀκούετε τὴν

[1, 11]   διασώζειν θέλοντες αὐτῆς τὸ κάλλος· μόνοι δὲ ἐβουλεύοντο ὅποι χρὴ τὸν

[1, 1]   παῖδες τυράννων, οὐκ ἐκ Σικελίας μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐξ Ἰταλίας καὶ

[1, 1]   ὁ δῆμος τοῦτο πρῶτον καὶ μόνον ἐβόα καλὸς Ἑρμοκράτης, μέγας στρατηγός,

[1, 7]   ἀναπείθων τοὺς πεπεισμένους ἤδη καὶ μόνον μήνυε τὴν πρᾶξιν, καὶ τὸν

[1, 2]   νυμφίῳ ποιήσωμεν. Πάντες οὖν ἐπῄνεσαν, μόνος δὲ ὁ Ἀκραγαντίνων τύραννος ἀντεῖπεν.

[1, 12]   καὶ χρυσὸν ἐν ἐρημίᾳ, ὡς μόνος λῃστής. οὐκ οἶδας ὅτι τὴν

[1, 3]   ἐλυπήθη πλέον ὅτι ἔμελλεν ἀπελεύσεσθαι μόνος· οὐ γὰρ οἷόν τε ἦν

[1, 9]   εἰκὸς εἶναι· καὶ γὰρ τοῦτό μου ταῖς συμφοραῖς προσετέθη· πλοῦτος ἄχρηστος

[1, 3]   φησὶ τὴν ἐμαυτοῦ τύχην, ὅτι μου ταχέως ἐπελάθου, καὶ τὸν κῶμον

[1, 14]   ἀλλὰ πρῶτον μὲν τὸν ἐραστήν μου φονέα ἐποίησας· Χαιρέας, ὁ μηδὲ

[1, 9]   γῆς ἁρπάσαντες ἀποπλεύσωσιν. ἐπεὶ δὲ μοχλοὶ προσηνέχθησαν καὶ σφοδροτέρα πληγὴ πρὸς

[1, 11]   φιλόδικος, ἐν δὲ τῷ λιμένι μυρίοι συκοφάνται πεύσονται τίνες ἐσμὲν καὶ

[1, 3]   ἡσυχῆ κατέλιπον· ἐστεφάνωσαν τὰ πρόθυρα, μύροις ἔρραναν, οἴνου πηλὸν ἐποίησαν, δᾷδας

[1, 1]   ἐρραίνετο τὰ πρόθυρα οἴνῳ καὶ μύροις. ἥδιον ταύτην τὴν ἡμέραν ἤγαγον

[1, 4]   κόμην εἶχε λιπαρὰν καὶ βοστρύχους μύρων ἀποπνέοντας, ὀφθαλμοὺς ὑπογεγραμμένους, ἱμάτιον μαλακόν,

Livre, Chap.
[1, 3]	καὶ οἱ ἀμφοτέρων αὐτῶν γονεῖς	μακαρίους	αὑτοὺς ὑπελάμβανον τὴν τῶν τέκνων
[1, 13]	ἀμφοτέροις δὲ ἡ νὺξ ἐδόκει	μακρά,	τοῦ μὲν δὴ σπεύδοντος ἀγοράσαι,
[1, 12]	ξένος εἶναί μοι δοκεῖς ἢ	μακρόθεν	ἥκειν, ὃς ἀγνοεῖς Διονύσιον πλούτῳ
[1, 8]	μηδὲν ἀδικοῦσα καὶ ἀποθνήσκω θάνατον	μακρόν.	ὑγιαίνουσάν με πενθοῦσι. τίνα τίς
[1, 4]	δεῖν δὲ ἀναβολῆς καὶ σχολῆς	μακροτέρας.	ἐνέκειτο μᾶλλον ὁ Χαιρέας, ἤδη
[1, 12]	ἐφοβεῖτο προσιέναι. γινομένης οὖν διατριβῆς	μακροτέρας	οὐκέτι φέρειν ὑπέμενε τὴν παρολκήν·
[1, 4]	μύρων ἀποπνέοντας, ὀφθαλμοὺς ὑπογεγραμμένους, ἱμάτιον	μαλακόν,	ὑπόδημα λεπτόν· δακτύλιοι βαρεῖς ὑπέστιλβον.
[1, 4]	γὰρ μισοπόνηρός εἰμι καὶ σοὶ	μάλιστα	εὔνους. γίνωσκε τοίνυν μοιχευομένην σου
[1, 6]	τὸ πλῆθος. τούτων δὲ θρηνούντων	μάλιστα	Χαιρέας ἠκούετο. ἦν δὲ τάφος
[1, 12]	τῷ δεσπότῃ. λυσιτελεῖ δή σοι	μᾶλλον	ἀργυρώνητον ἔχειν αὐτόν, ἵνα μὴ
[1, 9]	γονέων· μὴ ἀποκτείνῃς ἣν σέσωκας.	μᾶλλον	ἐθάρσησεν ὁ Θήρων καὶ οἷς
[1, 9]	τῶν ὑποχθονίων πρὸς αὑτούς; τυμβωρύχους	μᾶλλον	εἰκὸς εἶναι· καὶ γὰρ τοῦτό
[1, 12]	ἡ γυνὴ ἧς ἤρα. ἔτι	μᾶλλον	εἴχετο τῆς ὁμιλίας ὁ Θήρων,
[1, 3]	αὐτοῦ τὴν μετάνοιαν ἠσπάζετο. ταῦτα	μᾶλλον	ἐξέκαυσε τὸν ἔρωτα, καὶ οἱ
[1, 10]	ἐγὼ δὲ ἀποδώσομαι τὴν γυναῖκα	μᾶλλον	ἢ ἀπολέσω· πωλουμένη μὲν γὰρ
[1, 2]	καὶ γὰρ τὰς τυραννίδας πανουργίᾳ	μᾶλλον	ἢ βίᾳ κτώμεθα. χειροτονήσατε ἐμὲ
[1, 12]	ἀλλ´ ἐκ φιλοκερδίας, ὡς ἔμπορος	μᾶλλον	ἢ λῃστής. αὐτὸς δὲ διέδραμεν
[1, 5]	λεγούσης αὐτῆς πολλάκις ὅτι αὑτῆς	μᾶλλον	θέλει Χαιρέαν ζῆν. παύσαντες οὖν
[1, 13]	πλησίον ἔπαυλις κατεσκεύασται πολυτελῶς. ἥσθη	μᾶλλον	ὁ Θήρων, εὐκολωτέραν ἔσεσθαι τὴν
[1, 4]	ἀναβολῆς καὶ σχολῆς μακροτέρας. ἐνέκειτο	μᾶλλον	ὁ Χαιρέας, ἤδη τι προσδοκῶν
[1, 14]	Θήρων με κατέκλεισεν, ἐρημότερος ἐκείνου	μᾶλλον·	πατὴρ γάρ μοι ἂν ἐκεῖ
[1, 11]	ἐκεῖ καὶ ἄρχοντες τυράννων βαρύτεροι.	μᾶλλον	Συρακουσίων Ἀθηναίους φοβηθῶμεν. χωρίον ἡμῖν
[1, 13]	ὁ Θήρων ἐπῄνει τὸν τρόπον	μᾶλλον	τῆς γυναικὸς ἢ τὸ κάλλος,
[1, 10]	δὲ τὴν γυναῖκα πάντα ἡμῖν	μαρτυρεῖν.	ἡδέως δὲ ποιήσει χάριν ὀφείλουσα
[1, 14]	μετὰ θάνατόν μοι τὴν σωφροσύνην	μαρτυρῶν,	ἐγὼ δὲ ἡ Ἑρμοκράτους θυγάτηρ,
[1, 13]	οὐκ ἀναγκαῖον δὲ καὶ σὲ	μάτην	ταλαιπωρεῖν καὶ ταῦτα χαλεπῶς ναυτιῶσαν·
[1, 2]	αὐτὸν ἡ ἐκ τοῦ φανεροῦ	μάχη,	κρείττων δὲ ἡ μετὰ τέχνης·
[1, 2]	ἐλάμβανον μετ´ ὀργῆς. τέως οὖν	μαχόμενοι	πρὸς ἀλλήλους ὡμονόησαν τότε, διὰ
[1, 7]	πρὸς ἑαυτὸν ἀλλὰ ἐγὼ κινδυνεύω	μαχόμενος	τῇ θαλάσσῃ καὶ τοὺς ζῶντας
[1, 8]	Χαιρέα, μέμφομαί σε οὐχ ὅτι	με	ἀπέκτεινας, ἀλλ´ ὅτι με ἔσπευσας
[1, 11]	ξένην ἄγομαι γῆν καὶ δουλεύειν	με	δεῖ τὴν εὐγενῆ· τάχα δὲ
[1, 5]	δῆμον. φιλάνθρωπόν ἐστιν ἂν παραδῶτέ	με	δημίῳ. τοῦτο ὤφειλον παθεῖν, εἰ
[1, 8]	ὅτι με ἀπέκτεινας, ἀλλ´ ὅτι	με	ἔσπευσας ἐκβαλεῖν τῆς οἰκίας. οὐκ
[1, 5]	ἀκούσιον, ἀλλὰ ἐδεῖτο πάντων δημοσίᾳ	με	καταλεύσατε· ἀπεστεφάνωσα τὸν δῆμον. φιλάνθρωπόν
[1, 14]	ἄλλος τάφος, ἐν ᾧ Θήρων	με	κατέκλεισεν, ἐρημότερος ἐκείνου μᾶλλον· πατὴρ
[1, 5]	ἱεροσύλων καὶ πατροκτόνων. μὴ θάψητέ	με,	μὴ μιάνητε τὴν γῆν, ἀλλὰ
[1, 8]	καὶ ἀποθνήσκω θάνατον μακρόν. ὑγιαίνουσάν	με	πενθοῦσι. τίνα τίς ἄγγελον πέμψει;
[1, 14]	δοῦλον μηδέποτε πλήξας, ἐλάκτισε καιρίως	με	τὴν φιλοῦσαν· εἶτά με τυμβωρύχων
[1, 14]	καιρίως με τὴν φιλοῦσαν· εἶτά	με	τυμβωρύχων χερσὶ παρέδωκας καὶ ἐκ
[1, 9]	οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ φωνὴ καλούντων	με	τῶν ὑποχθονίων πρὸς αὑτούς; τυμβωρύχους
[1, 13]	εἶτα συγκαλυψαμένη τὴν κεφαλὴν ἄγε	με"	φησίν, ὦ Θήρων, ὅποι ποτὲ
[1, 2]	ἥτις σύμμαχον λαβοῦσα τὸν Ἔρωτα	μέγα	τι κακὸν διαπράξεται· Καλλιρόη μὲν
[1, 4]	μοι σχολάζοντα σεαυτὸν καὶ ἀκούσῃ	μεγάλα	πράγματα ὅλῳ τῷ βίῳ σου
[1, 4]	ἐκεῖνος πλὴν ὑπηγάγετο τὴν μείρακα	μεγάλαις	δωρεαῖς τῷ τε λέγειν ἀπάγξεσθαι
[1, 11]	καί τις εἶπεν Ἀθῆναι πλησίον,	μεγάλη	καὶ εὐδαίμων πόλις. ἐκεῖ πλῆθος
[1, 14]	ὑπὲρ ἐμοῦ Θήρων ὁ λῃστὴς	μεγάλην	λάβῃ τιμήν. ἐν ἐρημίᾳ πέπραμαι
[1, 11]	πλοῦτος ἐκεῖ βασιλικὸς ἐκ τῆς	μεγάλης	Ἀσίας ἄνωθεν ἐπιρρέων καὶ ἄνθρωποι
[1, 6]	Χαιρέας ἠκούετο. ἦν δὲ τάφος	μεγαλοπρεπὴς	Ἑρμοκράτους πλησίον τῆς θαλάσσης, ὥστε
[1, 12]	ἄλλων Ἰώνων ὑπερέχοντα, φίλον τοῦ	μεγάλου	βασιλέως. διατί τοίνυν μελανειμονεῖ; τέθνηκε
[1, 1]	Χαιρέας δὲ νεανίας εὐφυὴς καὶ	μεγαλόφρων,	ἤδη τοῦ σώματος αὐτῷ φθίνοντος,
[1, 1]	καὶ μόνον ἐβόα καλὸς Ἑρμοκράτης,	μέγας	στρατηγός, σῶζε Χαιρέαν· τοῦτο πρῶτον
[1, 13]	ὁ μὲν Θήρων ἐθαύμαζε τὸ	μέγεθος	καὶ τὴν πολυτέλειαν (ἦν γὰρ
[1, 10]	ἠδίκηκεν ἡμᾶς· ἀλλὰ ἀδικήσει τὰ	μέγιστα.	πρῶτον μὲν γάρ, ἂν ἀποδῶμεν
[1, 13]	σου πεποίημαι πρόνοιαν· καὶ τὸ	μέγιστον,	καθαρὰν ἐτηρήσαμεν· ἀνύβριστον ἀπολήψεταί σε
[1, 6]	εἰς τιμὴν τῆς νεκρᾶς γεγονέναι	μειζόνων	πραγμάτων ἐκίνησεν ἀρχήν. ~Θήρων γάρ
[1, 1]	ἐπιχυθέντος ἐλαίου πάλιν ἀνέλαμψε καὶ	μείζων	ἐγένετο καὶ κρείττων. ἐπεὶ δὲ
[1, 6]	περικειμένη καὶ ἐπὶ χρυσηλάτου κλίνης	μείζων	τε καὶ κρείττων, ὥστε πάντες
[1, 4]	οὖν ἐκεῖνος πλὴν ὑπηγάγετο τὴν	μείρακα	μεγάλαις δωρεαῖς τῷ τε λέγειν
[1, 1]	συμπλέξαι. Χαιρέας γάρ τις ἦν	μειράκιον	εὔμορφον, πάντων ὑπερέχον, οἷον Ἀχιλλέα
[1, 1]	νόσου, καὶ ἔλεος πάντας εἰσῄει	μειρακίου	καλοῦ κινδυνεύοντος ἀπολέσθαι διὰ πάθος
[1, 4]	ὁ μιαρὸς ἐκεῖνος ἄνθρωπος τοῦ	μειρακίου	τὴν ψυχὴν ἀνακουφίσας καὶ μεστὸν
[1, 4]	τὸν δ´ ἄχεος νεφέλη ἐκάλυψε	μέλαινα,	ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν ἑλὼν κόνιν
[1, 12]	τοῦ μεγάλου βασιλέως. διατί τοίνυν	μελανειμονεῖ;	τέθνηκε γὰρ αὐτοῦ ἡ γυνὴ
[1, 6]	τούτοις αἱ γυναῖκες τῶν πολιτῶν	μελανείμονες·	εἶτα πλοῦτος ἐνταφίων βασιλικός· πρῶτος
[1, 12]	δὲ αὐτοῖς ἀνὴρ ἡλικίᾳ καθεστώς,	μελανειμονῶν	καὶ σκυθρωπός. ἀναστὰς οὖν ὁ
[1, 8]	ἀνέπνευσεν· ἔπειτα κινεῖν ἤρξατο κατὰ	μέλη	τὸ σῶμα, διανοίγουσα δὲ τοὺς
[1, 2]	ἐπιβουλήν, ἀλλὰ ἀσφαλεστέρῳ τῷ λογισμῷ·	μέμνησθε	γὰρ ὅτι Ἑρμοκράτης οὐκ ἔστιν
[1, 8]	τίς ἄγγελον πέμψει; ἄδικε Χαιρέα,	μέμφομαί	σε οὐχ ὅτι με ἀπέκτεινας,
[1, 13]	τὸ κάλλος, εἰδὼς ὅτι τὸ	μὲν	ἄδηλον συνηγορίας ἔχει χρείαν, ἡ
[1, 1]	πολέμῳ τρωθεὶς καιρίαν, καὶ καταπεσεῖν	μὲν	αἰδούμενος, στῆναι δὲ μὴδυνάμενος. ἡ
[1, 7]	οἶδας. Ζηνοφάνης ὁ Θούριος; συνετὸς	μὲν	ἀλλὰ δειλός. Μένων ὁ Μεσσήνιος;
[1, 7]	δειλός. Μένων ὁ Μεσσήνιος; τολμηρὸς	μὲν	ἀλλὰ προδότης. ἐπεξιὼν δὲ τῷ
[1, 14]	πρὶν ἐκπύστους γενέσθαι. καὶ οἱ	μὲν	ἀπεδίδρασκον ἔνθα τὸ πνεῦμα ἔφερε,
[1, 9]	ὑπηρεσίαν τὸν τρόπον τοῦτον. τέσσαρας	μὲν	ἀπέστειλεν ἐπὶ κατασκοπήν, εἴ τινες
[1, 13]	ταῖς προπόσεσι τὸν Λεωνᾶν, τὰ	μὲν	ἁπλότητος ἐνδείξει, τὸ δὲ πλέον
[1, 9]	αὐτὴ τῶν ἐνταφίων μέρος· πολὺς	μὲν	ἄργυρος ἐνταῦθα, πολὺς δὲ χρυσός,
[1, 10]	ἀλλὰ ἀδικήσει τὰ μέγιστα. πρῶτον	μὲν	γάρ, ἂν ἀποδῶμεν αὐτὴν τοῖς
[1, 10]	οὐδετέραν γνώμην Θήρων ἐπεψήφισε. σὺ	μὲν	γὰρ" εἶπε κίνδυνον ἐπάγεις, σὺ
[1, 10]	γυναῖκα μᾶλλον ἢ ἀπολέσω· πωλουμένη	μὲν	γὰρ σιγήσει διὰ τὸν φόβον,
[1, 10]	δὲ καὶ τοῦτο κίνδυνον. ὁ	μὲν	γὰρ χρυσὸς οὐκ ἔχει φωνήν,
[1, 13]	ἡ νὺξ ἐδόκει μακρά, τοῦ	μὲν	δὴ σπεύδοντος ἀγοράσαι, τοῦ δὲ
[1, 8]	κατίτω κομίζων οἰκοδομικὸν ὄργανον. ~Οὗτοι	μὲν	δὴ ταῦτα ἔπραττον· τὰ δὲ
[1, 14]	ἔνδον ἐπιστάσης αἰφνίδιον κατεπλάγησαν, οἱ	μὲν	δοκοῦντες θεὰν ἑωρακέναι· καὶ γὰρ
[1, 9]	προσίοιεν εἰς τὸν τόπον, εἰ	μὲν	δύναιντο, φονεύειν· εἰ δὲ μή,
[1, 5]	εἰσῆλθε τῆς ἀποθανούσης καὶ ἀποκτεῖναι	μὲν	ἑαυτὸν ἐπεθύμει, Πολύχαρμος δὲ ἐκώλυε,
[1, 1]	καὶ προσεκύνησαν. πάντες δὲ Καλλιρόην	μὲν	ἐθαύμαζον, Χαιρέαν δὲ ἐμακάριζον. τοιοῦτον
[1, 4]	μὲν ὀλίγην δὲ συνελέξατο, δυστυχῆ	μὲν"	εἶπεν αἰτῶ παρὰ σοῦ χάριν
[1, 4]	δέ τι καὶ δακρύσας, ἀηδῶς	μὲν"	εἶπεν, ὦ Χαιρέα, σκυθρωπόν σοι
[1, 13]	καὶ ἕωθεν" φησὶν ἀπίωμεν, σὺ	μὲν	εἰς τὴν ἔπαυλιν, ἐγὼ δὲ
[1, 11]	καὶ εὐδαίμων πόλις. ἐκεῖ πλῆθος	μὲν	ἐμπόρων εὑρήσομεν, πλῆθος δὲ πλουσίων.
[1, 9]	τι βουλεύῃ περὶ γάμου. ~Κἀκείνη	μὲν	ἐν ποικίλοις ἦν ὀδυρμοῖς· ὁ
[1, 7]	αὐτῶν ἀνεζήτει. εὗρε δὲ ἐνίους	μὲν	ἐν πορνείοις, οὓς δ´ ἐν
[1, 10]	εἰργάσθαι. δοκεῖ δή μοι τὰ	μὲν	ἐντάφια κατὰ χώραν ἐᾶν, ἀποδοῦναι
[1, 4]	σκηνήν. ἑσπέρας οὖν ἐπιστάσης ὁ	μὲν	ἐπὶ τὴν κατασκοπὴν ἦλθεν, ὁ
[1, 11]	θάλασσαν, ἐγκαλυψαμένη καὶ δακρύσασα σὺ	μὲν"	ἔφη, πάτερ, ἐν ταύτῃ τῇ
[1, 14]	πιστῶς πεπλήρωται, σὺ δὲ ἔχε	μὲν	ἤδη τὴν γυναῖκα (φίλος γὰρ
[1, 13]	ἤρξατο. κἀγὼ" φησί, θύγατερ, εὐθὺς	μὲν	ἤθελόν σε πρὸς τοὺς σοὺς
[1, 10]	γάρ τις εἶπεν ἐφ´ ἕτερα	μὲν	ἤλθομεν, ὦ συστρατιῶται, βέλτιον δὲ
[1, 3]	οὖν ἐπινοίας ἐκεῖνος ἤρξατο. ~Ἑσπέρα	μὲν	ἦν, ἧκε δὲ ἀγγέλλων τις
[1, 13]	ἧκον εἰς τὴν οἰκίαν, ὁ	μὲν	Θήρων ἐθαύμαζε τὸ μέγεθος καὶ
[1, 6]	ἀξίαν τὴν ἐκκομιδὴν ἐκείνην; κατέκειτο	μὲν	Καλλιρόη νυμφικὴν ἐσθῆτα περικειμένη καὶ
[1, 13]	πωλῆσαι. Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ὁ	μὲν	Λεωνᾶς παρέπλευσεν εἰς τὴν ἔπαυλιν,
[1, 1]	ἐξεπήδησε τοῦ θεάτρου, καὶ οἱ	μὲν	νέοι ἀπῄεσαν ἐπὶ Χαιρέαν, ἡ
[1, 1]	τῇ εὐγενείᾳ συνελθόντο̣ ς. Ὁ	μὲν	ο̣ ὖν Χαιρέας οἴκαδε μετὰ
[1, 6]	εἶτα πλοῦτος ἐνταφίων βασιλικός· πρῶτος	μὲν	ὁ τῆς φερνῆς χρυσός τε
[1, 6]	προῄεσαν δὲ τῆς κλίνης πρῶτοι	μὲν	οἱ Συρακοσίων ἱππεῖς αὐτοῖς ἵπποις
[1, 4]	ἐπεὶ δὲ φωνὴν οὐχ ὁμοίαν	μὲν	ὀλίγην δὲ συνελέξατο, δυστυχῆ μὲν"
[1, 3]	δὲ τῇ νυκτὶ ταύτῃ φανερῶς	μὲν	οὐδεὶς ἐτόλμησεν ἐπικωμάσαι, κρύφα δὲ
[1, 12]	δύο τῶν ἐπιτηδείων. εἶτα φανερῶς	μὲν	οὐκ ἐβουλεύετο ζητεῖν τὸν ὠνητὴν
[1, 12]	παρολκήν· νυκτὸς δὲ ἐπελθούσης καθεύδειν	μὲν	οὐκ ἐδύνατο, ἔφη δὲ πρὸς
[1, 4]	αὐτῷ προσέδραμεν. ὁ δὲ φωνὴν	μὲν	οὐκ ἔσχεν ὥστε λοιδορήσασθαι, κρατούμενος
[1, 13]	τάφου σωθεῖσαν δι´ ἡμᾶς. νῦν	μὲν	οὖν ἀναγκαῖόν ἐστιν ἡμῖν μέχρι
[1, 5]	κατέκλιναν ἐπὶ τὴν κοίτην. ~Καλλιρόη	μὲν	οὖν ἄφωνος καὶ ἄπνους ἐπέκειτο
[1, 4]	δ´ ᾔσχυνε πρόσωπον. Ἐπὶ πολὺ	μὲν	οὖν ἀχανὴς ἔκειτο, μήτε τὸ
[1, 6]	θάψωμεν Καλλιρόην ἔτι καλήν. ~Οἱ	μὲν	οὖν δικασταὶ τὴν ἀπολύουσαν ψῆφον
[1, 12]	πονηροτάτους ἄνδρας ὧν ᾔδεις. νῦν	μὲν	οὖν" εἶπεν ἐξ ἀνάγκης κάθευδε,
[1, 11]	ζῶντες καὶ ἀποθανόντες διεζεύχθημεν. Ἡ	μὲν	οὖν ἐν τοιούτοις ἦν ὀδυρμοῖς,
[1, 2]	μέγα τι κακὸν διαπράξεται· Καλλιρόη	μὲν	οὖν εὐσταθὴς καὶ ἄπειρος κακοήθους
[1, 14]	καὶ θαυμασμὸς ἐπηκολούθησε πάντων. τὴν	μὲν	οὖν Καλλιρόην ἐν τῷ καλλίστῳ
[1, 4]	αὐτοφώρῳ τὸν μοιχὸν ἀναιρήσων. ὁ	μὲν	οὖν παρὰ τὴν αὔλειον θύραν
[1, 7]	φόρτον ἐπὶ ξένης. ἤρεσε. νῦν	μὲν	οὖν" φησὶ τρέπεσθε ἐπὶ τὰς
[1, 14]	δὲ θέλων ὁ Λεωνᾶς οὐ	μὲν	οὖν" φησίν, ἀλλὰ καὶ ἐγώ
[1, 9]	λῃστὴς φοβηθεὶς καὶ γυναῖκα. σὺ	μὲν	οὖν φύλαττε ταύτην· θέλω γὰρ
[1, 1]	εἰσήγαγον πρὸς τὴν παρθένον. ὁ	μὲν	οὖν Χαιρέας προσδραμὼν αὐτὴν κατεφίλει,
[1, 14]	δεξιᾶς λαβόμενος τοῦ Λεωνᾶ τὰ	μὲν	παρ´ ἐμοῦ σοι" φησὶ πιστῶς
[1, 1]	μὴ φανερῶς ὑβρισθῶμεν. εἶθ´ ὁ	μὲν	πατὴρ παρεμυθεῖτο τὸν παῖδα, τῷ
[1, 14]	τοσούτῳ διαζευχθεῖσα πελάγει. καὶ σὺ	μὲν	πενθεῖς καὶ μετανοεῖς καὶ τάφῳ
[1, 9]	ἔστη δὲ σύννους καὶ τὸ	μὲν	πρῶτον ἐβουλεύσατο κτεῖναι τὴν γυναῖκα,
[1, 3]	ὄχλον πρὸ τῶν θυρῶν τὸ	μὲν	πρῶτον ἐθαύμασεν· ἐπεὶ δὲ ἔμαθε
[1, 2]	Ῥηγίνων τυράννου, τοιαῦτα ἔλεγεν· εἰ	μέν	τις ἐξ ἡμῶν ἔγημεν, οὐκ
[1, 7]	ἐσμὲν τοιούτων ἐπιτηδευμάτων, ἃ παρὰ	μὲν	τοῖς ἀνοήτοις ἀνθρώποις ἔχει διαβολήν,
[1, 14]	κακῶν οὐκ ἐπληρώθης, ἀλλὰ πρῶτον	μὲν	τὸν ἐραστήν μου φονέα ἐποίησας·
[1, 4]	ἐνέβαλεν εἰς τὸν στενωπόν, ὑποκρινόμενος	μὲν	τὸν λαθραίοις ἔργοις ἐπιχειρεῖν προαιρούμενον,
[1, 4]	μοιχόν. Συνέθεντο ταῦτα, καὶ ὁ	μὲν	Χαιρέας πέμψας (οὐ γὰρ αὐτὸς
[1, 9]	(ἦσαν γὰρ οἱ σύμπαντες ἑκκαίδεκα)	μένειν	ἐπὶ τοῦ κέλητος ἐκέλευσε καὶ
[1, 7]	Θούριος; συνετὸς μὲν ἀλλὰ δειλός.	Μένων	ὁ Μεσσήνιος; τολμηρὸς μὲν ἀλλὰ
[1, 9]	ἔστω καὶ αὐτὴ τῶν ἐνταφίων	μέρος·	πολὺς μὲν ἄργυρος ἐνταῦθα, πολὺς
[1, 12]	ἐλευθέρων τε καὶ δούλων, ἐν	μέσοις	δὲ αὐτοῖς ἀνὴρ ἡλικίᾳ καθεστώς,
[1, 9]	δὲ Θήρων φυλάξας αὐτὸ τὸ	μεσονύκτιον	ἀψοφητὶ προσῄει τῷ τάφῳ, κούφως
[1, 7]	μὲν ἀλλὰ δειλός. Μένων ὁ	Μεσσήνιος;	τολμηρὸς μὲν ἀλλὰ προδότης. ἐπεξιὼν
[1, 1]	ᾔδετο κατὰ πᾶσαν τὴν πόλιν·	μεσταὶ	δὲ αἱ ῥῦμαι στεφάνων, λαμπάδων·
[1, 4]	μειρακίου τὴν ψυχὴν ἀνακουφίσας καὶ	μεστὸν	ποιήσας ἐλπίδος καὶ φόβου καὶ
[1, 6]	εἶτα ἡ βουλὴ καὶ ἐν	μέσῳ	ὁ δῆμος, πάντες Ἑρμοκράτην δορυφοροῦντες.
[1, 11]	τάφῳ κεῖσθαι νεκράν· πάντως ἂν	μετ´	ἐμοῦ Χαιρέας ἐκηδεύθη· νῦν δὲ
[1, 14]	μόνη δὲ Καλλιρόη γενομένη ἤδη	μετ´	ἐξουσίας τὴν ἰδίαν ἀπωδύρετο τύχην.
[1, 2]	ἀποτυχόντες τοῦ γάμου λύπην ἐλάμβανον	μετ´	ὀργῆς. τέως οὖν μαχόμενοι πρὸς
[1, 1]	Ἀρίστωνος τὰ δεύτερα ἐν Συρακούςαις	μετὰ	Ἑρμοκράτην φερομένου. καίτις ἦν ἐν
[1, 14]	μετανοεῖς καὶ τάφῳ κενῷ παρακάθησαι,	μετὰ	θάνατόν μοι τὴν σωφροσύνην μαρτυρῶν,
[1, 13]	πιστοῖς, ἐπανιὼν δὲ παραλήψομαι καὶ	μετὰ	πολλῆς ἐπιμελείας ἄξω λοιπὸν εἰς
[1, 3]	τὸν θάλαμον ἔτι κεκλεισμένον, ἤρασσε	μετὰ	σπουδῆς. ἐπεὶ δὲ ἀνέῳξεν ἡ
[1, 2]	φανεροῦ μάχη, κρείττων δὲ ἡ	μετὰ	τέχνης· καὶ γὰρ τὰς τυραννίδας
[1, 10]	Θήρων τὸν φύλακα μικρὸν ἀποστῆναι	μετὰ	τῆς γυναικός· εἶτα βουλὴν προέθηκε
[1, 1]	μὲν ο̣ ὖν Χαιρέας οἴκαδε	μετὰ	τοῦ τραύματος μόλις ἀπῄει, καὶ
[1, 6]	Συρακοσίων ἱππεῖς αὐτοῖς ἵπποις κεκοσμημένοι·	μετὰ	τούτους ὁπλῖται φέροντες σημεῖα τῶν
[1, 3]	πᾶσαν ἀπολογίαν ἡδέως ἀλλήλων προσδέχονται.	μεταβαλλόμενος	οὖν ὁ Χαιρέας ἤρξατο κολακεύειν,
[1, 14]	προκαταλαβεῖν ἤθελε, δεδιὼς μὴ ἄρα	μετάθηται·	πολλοὺς γὰρ ἐν τῇ πόλει
[1, 14]	καὶ σὺ μὲν πενθεῖς καὶ	μετανοεῖς	καὶ τάφῳ κενῷ παρακάθησαι, μετὰ
[1, 9]	δὲ διὰ τὸ κέρδος ἐγένετο	μετάνοια	καὶ πρὸς αὑτὸν εἶπεν ἔστω
[1, 3]	ἡ γυνὴ ταχέως αὐτοῦ τὴν	μετάνοιαν	ἠσπάζετο. ταῦτα μᾶλλον ἐξέκαυσε τὸν
[1, 13]	τὸ δὲ πλέον κοινωνίας πίστει.	μεταξὺ	δὲ ὁμιλία περὶ τῆς γυναικὸς
[1, 12]	τὴν ψυχήν. ἐν δὲ τῷ	μεταξὺ	παρῄει πλῆθος ἀνθρώπων ἐλευθέρων τε
[1, 3]	ἐπιπεσὼν τῇ Καλλιρόῃ τὴν ὀργὴν	μετέβαλεν	εἰς λύπην καὶ περιρρηξάμενος ἔκλαιε.
[1, 5]	γὰρ τῆς κατηγορίας ὁ φονεὺς	μετρηθέντος	αὐτῷ τοῦ ὕδατος ἀντὶ τῆς
[1, 13]	μὲν οὖν ἀναγκαῖόν ἐστιν ἡμῖν	μέχρι	Λυκίας διαδραμεῖν, οὐκ ἀναγκαῖον δὲ
[1, 9]	ἐλεηθεῖσαν ὑπὸ ἀνδρὸς οὐδὲ γονέων·	μὴ	ἀποκτείνῃς ἣν σέσωκας. μᾶλλον ἐθάρσησεν
[1, 11]	μὴ νοεῖν, ἀλλὰ πιστεύειν, δεδοικυῖα	μὴ	ἄρα καὶ ἀνέλωσιν αὐτὴν ὡς
[1, 14]	δὲ καὶ προκαταλαβεῖν ἤθελε, δεδιὼς	μὴ	ἄρα μετάθηται· πολλοὺς γὰρ ἐν
[1, 4]	δεομένου λέγειν ὤκνει καὶ προεφασίζετο	μὴ	εἶναι τὸν καιρὸν ἐπιτήδειον τὸν
[1, 5]	χείρονα δέδρακα ἱεροσύλων καὶ πατροκτόνων.	μὴ	θάψητέ με, μὴ μιάνητε τὴν
[1, 12]	δὲ καὶ τοὺς ἡμετέρους φοβοῦμαι	μὴ	καταλιπόντες ἡμᾶς ἀποπλεύσωσιν· οὐ δήπου
[1, 4]	προαιρούμενον, πάντα δὲ μηχανώμενος ἵνα	μὴ	λάθοι. κόμην εἶχε λιπαρὰν καὶ
[1, 5]	καὶ πατροκτόνων. μὴ θάψητέ με,	μὴ	μιάνητε τὴν γῆν, ἀλλὰ τὸ
[1, 11]	ὅτι ἄλλως ἐσώθη· προσεποιεῖτο δὲ	μὴ	νοεῖν, ἀλλὰ πιστεύειν, δεδοικυῖα μὴ
[1, 5]	ἐπὶ τὸν ἀναγκαῖον ἀπίωμεν τάφον.	μὴ	παραδῶμεν χρόνῳ τὴν νεκράν, μηδὲ
[1, 7]	τὴν πρᾶξιν, καὶ τὸν καιρὸν	μὴ	παραπολλύωμεν. ὁ δὲ Θήρων ἔνθεν
[1, 10]	φόβον, πραθεῖσα δὲ κατηγορείτω τῶν	μὴ	παρόντων. ἀλλ´ ἐμβαίνετε· πλέωμεν· ἤδη
[1, 10]	φονεύσωμεν οὖν αὐτὴν ἐνθάδε, καὶ	μὴ	περιάγωμεν καθ´ αὑτῶν τὸν κατήγορον.
[1, 1]	εἰς τὸν νεών. τέως δὲ	μὴ	προϊοῦσαν τὴν Καλλιρό̣ ην προήγαγεν
[1, 11]	πρὸς κῦμα καὶ πνεῦμα τῷ	μὴ	προκεῖσθαί τινα πλοῦν ἴδιον αὐτοῖς,
[1, 9]	μὲν δύναιντο, φονεύειν· εἰ δὲ	μή,	συνθήματι μηνύειν τὴν ἄφιξιν αὐτῶν·
[1, 12]	μᾶλλον ἀργυρώνητον ἔχειν αὐτόν, ἵνα	μὴ	τῇ τροφίμῃ σου μητρυιὰν ἐπαγάγηται.
[1, 14]	ἀργυρωνήτων· ἐφοβήθης γάρ, ὦ Τύχη,	μή	τις ἰδὼν εὐγενῆ δόξῃ. διὰ
[1, 4]	δωρεαῖς τῷ τε λέγειν ἀπάγξεσθαι	μὴ	τυχὼν τῆς ἐπιθυμίας. γυνὴ δὲ
[1, 10]	περὶ τοῦ γεγονότος, καὶ ἀδύνατον	μὴ	ὑποπτευθῆναι τὴν αἰτίαν δι´ ἣν
[1, 1]	οὔκουν οὐδὲ πειρᾶσθαί σε δεῖ,	μὴ	φανερῶς ὑβρισθῶμεν. εἶθ´ ὁ μὲν
[1, 11]	αὐτὴν ὡς ὀργιζομένην. εἰποῦσα δὲ	μὴ	φέρειν τὴν θάλασσαν, ἐγκαλυψαμένη καὶ
[1, 9]	τοῦ σιδήρου, δείσασα ἡ Καλλιρόη	μὴ	φονευθῇ, πρὸς τὴν γωνίαν ἐξέτεινεν
[1, 5]	μὴ παραδῶμεν χρόνῳ τὴν νεκράν,	μηδὲ	ἄμορφον τῇ παρολκῇ ποιήσωμεν τὸ
[1, 14]	μου φονέα ἐποίησας· Χαιρέας, ὁ	μηδὲ	δοῦλον μηδέποτε πλήξας, ἐλάκτισε καιρίως
[1, 1]	δὲ ηὔξετο τὸ κακὸν ὥστε	μηδὲ	ἐπὶ τὰς συνήθεις προϊέναι διατριβάς.
[1, 4]	τῆς κλίνης ζητοῦσα Χαιρέαν καὶ	μηδὲ	λύχνον ἅψασα διὰ τὴν λύπην·
[1, 9]	ἐκφέρωμεν τὰ ἔνδον ἀποκείμενα, μηκέτι	μηδὲ	τῆς νεκρᾶς αὐτὰ τηρούσης. ~Ἐπεὶ
[1, 5]	σοβαρός, οἷον διαπραξάμενος ἔργον ὃ	μηδεὶς	ἂν προσεδόκησε. συνέβη δὲ πρᾶγμα
[1, 8]	οἴμοι τῶν κακῶν· ζῶσα κατώρυγμαι	μηδὲν	ἀδικοῦσα καὶ ἀποθνήσκω θάνατον μακρόν.
[1, 2]	ἐπεὶ δὲ παρευδοκίμησεν ἡμᾶς ὁ	μηδὲν	ὑπὲρ τοῦ γάμου πονήσας, οὐ
[1, 3]	αὐτοῦ καὶ τρέμοντος ἡ γυνὴ	μηδὲν	ὑπονοοῦσα τῶν γεγονότων ἱκέτευεν εἰπεῖν
[1, 2]	δὲ πόρνος καὶ πένης καὶ	μηδενὸς	κρείττων βασιλέων ἀγωνισαμένων αὐτὸς ἀκονιτὶ
[1, 14]	ἐποίησας· Χαιρέας, ὁ μηδὲ δοῦλον	μηδέποτε	πλήξας, ἐλάκτισε καιρίως με τὴν
[1, 5]	πρᾶγμα καινὸν καὶ ἐν δικαστηρίῳ	μηδεπώποτε	πραχθέν· ῥηθείσης γὰρ τῆς κατηγορίας
[1, 1]	καταπεσεῖν μὲν αἰδούμενος, στῆναι δὲ	μὴδυνάμενος.	ἡ δὲ παρθένο̣ ς τῆς
[1, 9]	δὲ ἐκφέρωμεν τὰ ἔνδον ἀποκείμενα,	μηκέτι	μηδὲ τῆς νεκρᾶς αὐτὰ τηρούσης.
[1, 12]	καὶ περιττήν σοι γυναῖκα καὶ	μηκέτι	φορτίον ἐπάγου δυσδιάθετον. κοιμηθεὶς δὲ
[1, 7]	τοὺς πεπεισμένους ἤδη καὶ μόνον	μήνυε	τὴν πρᾶξιν, καὶ τὸν καιρὸν
[1, 9]	φονεύειν· εἰ δὲ μή, συνθήματι	μηνύειν	τὴν ἄφιξιν αὐτῶν· πέμπτος δὲ
[1, 1]	σήμερον ἀλλήλων ἀξίων. τίς ἂν	μηνύσειε	τὴν ἐκκλη̣ ςί̣ ανἐκείνην, ἧς
[1, 4]	ὦ Χαιρέα, σκυθρωπόν σοι πρᾶγμα	μηνύω	καὶ πάλαι βουλόμενος εἰπεῖν ὤκνουν·
[1, 4]	πολὺ μὲν οὖν ἀχανὴς ἔκειτο,	μήτε	τὸ στόμα μήτε τοὺς ὀφθαλμοὺς
[1, 4]	ἀχανὴς ἔκειτο, μήτε τὸ στόμα	μήτε	τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐπᾶραι δυνάμενος· ἐπεὶ
[1, 14]	μοι ἂν ἐκεῖ προσῆλθε καὶ	μήτηρ,	καὶ Χαιρέας ἐπέσπεισε δακρύων· ᾐσθόμην
[1, 1]	τὴν Καλλιρό̣ ην προήγαγεν ἡ	μήτηρ,	τοῦ πατρὸς κελεύσαντος προσκυνῆσαι τὴν
[1, 12]	καὶ τὴν θυγατέρα, παιδίον νήπιον,	μητρὸς	ἀθλίας πρὸ ὥρας ὀρφανόν. {Θήρων}
[1, 12]	ἵνα μὴ τῇ τροφίμῃ σου	μητρυιὰν	ἐπαγάγηται. τούτων ὁ Λεωνᾶς ἤκουσεν
[1, 2]	ἐνεχείρισαν ὡς ἀνδρὶ πᾶν ἱκανῷ	μηχανήσασθαι.	τοιαύτης οὖν ἐπινοίας ἐκεῖνος ἤρξατο.
[1, 4]	ἔργοις ἐπιχειρεῖν προαιρούμενον, πάντα δὲ	μηχανώμενος	ἵνα μὴ λάθοι. κόμην εἶχε
[1, 7]	οὐδὲ πόνου πολλοῦ δεόμενον, ἀλλὰ	μία	νὺξ δύναται ποιῆσαι πάντας ἡμᾶς
[1, 5]	πατροκτόνων. μὴ θάψητέ με, μὴ	μιάνητε	τὴν γῆν, ἀλλὰ τὸ ἀσεβὲς
[1, 4]	σου διαφέροντα. Τοιούτοις ῥήμασιν ὁ	μιαρὸς	ἐκεῖνος ἄνθρωπος τοῦ μειρακίου τὴν
[1, 7]	λημμάτων μικρῶν, ἐξὸν πλουτῆσαι παρὰ	μιᾶς	νεκρᾶς; ἀνερρίφθω κύβος· οὐκ ἀφήσω
[1, 11]	ὀδυρμοῖς, οἱ δὲ λῃσταὶ νήσους	μικρὰς	καὶ πόλεις παρέπλεον· οὐ γὰρ
[1, 11]	προαγαγόντες φαιδρύνεσθαι καὶ ἀναπαύσασθαι κατὰ	μικρὸν	ἀπὸ τῆς θαλάσσης ἠξίωσαν, διασώζειν
[1, 10]	ἐκέλευσεν ὁ Θήρων τὸν φύλακα	μικρὸν	ἀποστῆναι μετὰ τῆς γυναικός· εἶτα
[1, 4]	ὀφρῦς καὶ ὅμοιος γενόμενος λυπουμένῳ,	μικρὸν	δέ τι καὶ δακρύσας, ἀηδῶς
[1, 9]	κεφαλὴν ὁ λῃστὴς καὶ κατὰ	μικρὸν	εἰσεδύετο. Καλλιρόη δὲ αὐτῷ προσέπεσε,
[1, 13]	καλῶς· ἐμοὶ δὲ ἀρκεῖ δακτυλίδιον	μικρόν,	ὃ εἶχον καὶ νεκρά. εἶτα
[1, 11]	δέ σου τὴν θυγατέρα κέλης	μικρὸς	καὶ οὐδέν μοι βοηθεῖς. ἐπὶ
[1, 7]	τοὺς ζῶντας ἀποκτείνων ἕνεκα λημμάτων	μικρῶν,	ἐξὸν πλουτῆσαι παρὰ μιᾶς νεκρᾶς;
[1, 11]	παρουσῶν ὁλκάδων ἐπισιτισμὸν ἔπλεον εὐθὺ	Μιλήτου,	τριταῖοι δὲ κατήχθησαν εἰς ὅρμον
[1, 4]	ὑπομένω σιωπᾶν· φύσει τε γὰρ	μισοπόνηρός	εἰμι καὶ σοὶ μάλιστα εὔνους.
[1, 5]	κεκραγότων· ἐδημοκόπουν δὲ οἱ τῆς	μνηστείας	ἀποτυχόντες καὶ ὁ Ἀκραγαντῖνος ὑπὲρ
[1, 1]	πρῶτον τῶν τροπαίων. ἡ πόλις	μνηστεύεται	τοὺς γάμους σήμερον ἀλλήλων ἀξίων.
[1, 1]	σοὶ τὴν θυγατέρα τοσούτους ἔχων	μνηστῆρας	πλουσίους καὶβασιλεῖς. οὔκουν οὐδὲ πειρᾶσθαί
[1, 2]	φασὶ τὴν Ἔριν. ~Οἱ γὰρ	μνηστῆρες	ἀποτυχόντες τοῦ γάμου λύπην ἐλάμβανον
[1, 1]	παραδόξου θεάματος πανταχοῦ διέτρεχε καὶ	μνηστῆρες	κατέρρεον εἰς Συρακούσας, δυνάσται τε
[1, 8]	καὶ τοῦ δι´ ἐκεῖνο πτώματος,	μόγις	δὲ καὶ ἐκ τῆς ἀγωνίας
[1, 8]	ἀναπνοαῖς ἐκ τῆς ἀσιτίας ἐγγενομένης,	μόγις	καὶ κατ´ ὀλίγον ἀνέπνευσεν· ἔπειτα
[1, 14]	ἐρημότερος ἐκείνου μᾶλλον· πατὴρ γάρ	μοι	ἂν ἐκεῖ προσῆλθε καὶ μήτηρ,
[1, 11]	θυγατέρα κέλης μικρὸς καὶ οὐδέν	μοι	βοηθεῖς. ἐπὶ ξένην ἄγομαι γῆν
[1, 1]	ποσὶ προσέπεσε καὶ καταφιλοῦσα, σύ	μοι,	δέ̣ ςποινα" εἶπε, δὸς ἄνδρα
[1, 12]	κατέπεμψεν· ἃ γὰρ ὠνειροπόλουν ὕπαρ	μοι	δεικνύεις· ἐλθὲ τοίνυν εἰς τὴν
[1, 12]	ὁ δὲ ἀπεκρίνατο ξένος εἶναί	μοι	δοκεῖς ἢ μακρόθεν ἥκειν, ὃς
[1, 11]	Ἑρμοκράτους θυγατέρα δεσπότης Ἀθηναῖος. πόσῳ	μοι	κρεῖττον ἦν ἐν τάφῳ κεῖσθαι
[1, 7]	δικαιότερον γένοιτ´ ἄν. δοκεῖ δή	μοι	νυκτὸς ἀνοῖξαι τὸν τάφον, εἶτα
[1, 4]	πάσης Σικελίας εὐτυχῶν. δὸς οὖν	μοι	σχολάζοντα σεαυτὸν καὶ ἀκούσῃ μεγάλα
[1, 10]	γὰρ ἀκινδύνως εἰργάσθαι. δοκεῖ δή	μοι	τὰ μὲν ἐντάφια κατὰ χώραν
[1, 1]	πατὴρ ἀκούσας καὶ οἴχῃ δή	μοι,	τέκνον" ἔφη· δῆλον γάρ ἐστιν
[1, 14]	τάφῳ κενῷ παρακάθησαι, μετὰ θάνατόν	μοι	τὴν σωφροσύνην μαρτυρῶν, ἐγὼ δὲ
[1, 14]	λάμβανε τὰς καταγραφὰς καὶ τότε	μοι	τιμήν, ἣν θέλεις, ἀποδώσεις. ἀμείψασθαι
[1, 12]	Λεωνᾶς ἤκουσεν ἀσμένως καὶ θεός	μοί	τις" εἶπεν εὐεργέτην σε κατέπεμψεν·
[1, 13]	τοῖς ἐνταφίοις δυσοιώνιστον ὑπολαμβάνω. πάντα	μοι	φυλάξατε καλῶς· ἐμοὶ δὲ ἀρκεῖ
[1, 4]	σοὶ μάλιστα εὔνους. γίνωσκε τοίνυν	μοιχευομένην	σου τὴν γυναῖκα, καὶ ἵνα
[1, 4]	ἀλλὰ εἰσέδραμεν ἐπ´ αὐτοφώρῳ τὸν	μοιχὸν	ἀναιρήσων. ὁ μὲν οὖν παρὰ
[1, 4]	πιστεύσῃς, ἕτοιμος ἐπ´ αὐτοφώρῳ τὸν	μοιχὸν	δεικνύειν. Ὣς φάτο· τὸν δ´
[1, 4]	οἰκίαν· ὄψει γὰρ εἰσιόντα τὸν	μοιχόν.	Συνέθεντο ταῦτα, καὶ ὁ μὲν
[1, 1]	Χαιρέας οἴκαδε μετὰ τοῦ τραύματος	μόλις	ἀπῄει, καὶ ὥ̣ ςπερ τις
[1, 8]	τῷ λογισμῷ συμβαλεῖν τὴν ἀλήθειαν.	μόλις	δὲ ἀνεγειρομένη στεφάνων προσήψατο καὶ
[1, 4]	θεραπαινίδων πρὸ πάντων φίλην ἐποίει.	μόλις	οὖν ἐκεῖνος πλὴν ὑπηγάγετο τὴν
[1, 14]	δεσπότῃ σήμερον ἐπράθην. τοιαῦτα ὀδυρομένῃ	μόλις	ὕπνος ἐπῆλθεν αὐτῇ.
[1, 14]	ἀπεδίδρασκον ἔνθα τὸ πνεῦμα ἔφερε,	μόνη	δὲ Καλλιρόη γενομένη ἤδη μετ´
[1, 12]	Θήρων κώπας ἐκέλευσεν ἐκφέρειν καὶ	μονὴν	ποιεῖν τῇ Καλλιρόῃ καὶ πάντα
[1, 11]	Θήρωνι τῆς πόλεως ἡ περιεργία·	μόνοι	γὰρ ὑμεῖς οὐκ ἀκούετε τὴν
[1, 11]	διασώζειν θέλοντες αὐτῆς τὸ κάλλος·	μόνοι	δὲ ἐβουλεύοντο ὅποι χρὴ τὸν
[1, 1]	παῖδες τυράννων, οὐκ ἐκ Σικελίας	μόνον,	ἀλλὰ καὶ ἐξ Ἰταλίας καὶ
[1, 1]	ὁ δῆμος τοῦτο πρῶτον καὶ	μόνον	ἐβόα καλὸς Ἑρμοκράτης, μέγας στρατηγός,
[1, 7]	ἀναπείθων τοὺς πεπεισμένους ἤδη καὶ	μόνον	μήνυε τὴν πρᾶξιν, καὶ τὸν
[1, 2]	νυμφίῳ ποιήσωμεν. Πάντες οὖν ἐπῄνεσαν,	μόνος	δὲ ὁ Ἀκραγαντίνων τύραννος ἀντεῖπεν.
[1, 12]	καὶ χρυσὸν ἐν ἐρημίᾳ, ὡς	μόνος	λῃστής. οὐκ οἶδας ὅτι τὴν
[1, 3]	ἐλυπήθη πλέον ὅτι ἔμελλεν ἀπελεύσεσθαι	μόνος·	οὐ γὰρ οἷόν τε ἦν
[1, 9]	εἰκὸς εἶναι· καὶ γὰρ τοῦτό	μου	ταῖς συμφοραῖς προσετέθη· πλοῦτος ἄχρηστος
[1, 3]	φησὶ τὴν ἐμαυτοῦ τύχην, ὅτι	μου	ταχέως ἐπελάθου, καὶ τὸν κῶμον
[1, 14]	ἀλλὰ πρῶτον μὲν τὸν ἐραστήν	μου	φονέα ἐποίησας· Χαιρέας, ὁ μηδὲ
[1, 9]	γῆς ἁρπάσαντες ἀποπλεύσωσιν. ἐπεὶ δὲ	μοχλοὶ	προσηνέχθησαν καὶ σφοδροτέρα πληγὴ πρὸς
[1, 11]	φιλόδικος, ἐν δὲ τῷ λιμένι	μυρίοι	συκοφάνται πεύσονται τίνες ἐσμὲν καὶ
[1, 3]	ἡσυχῆ κατέλιπον· ἐστεφάνωσαν τὰ πρόθυρα,	μύροις	ἔρραναν, οἴνου πηλὸν ἐποίησαν, δᾷδας
[1, 1]	ἐρραίνετο τὰ πρόθυρα οἴνῳ καὶ	μύροις.	ἥδιον ταύτην τὴν ἡμέραν ἤγαγον
[1, 4]	κόμην εἶχε λιπαρὰν καὶ βοστρύχους	μύρων	ἀποπνέοντας, ὀφθαλμοὺς ὑπογεγραμμένους, ἱμάτιον μαλακόν,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 23/03/2006