HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Chariton d'Aphrodise, Chéréas et Callirhoé, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ν = 42 formes différentes pour 62 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[1, 11]   ἦν αὐτόθι πολλοῦ καὶ καθαροῦ νάματος καὶ λειμὼν εὐφυής. ἔνθα τὴν

[1, 13]   ἔπαυλιν, ἐγὼ δὲ εἰς τὴν ναῦν, κἀκεῖθεν ἄξω τὴν γυναῖκα πρὸς

[1, 14]   ἀπηλλάγησαν. ἐλθὼν δὲ ἐπὶ τὴν ναῦν ὁ Θήρων ἐκέλευσεν ἀραμένους τὰς

[1, 11]   ἐν ταύτῃ τῇ θαλάσσῃ τριακοσίας ναῦς Ἀθηναίων κατεναυμάχησας, ἥρπασε δέ σου

[1, 11]   πρὸς ἡμέραν. ~Ἀναχθεῖσα δὲ ἡ ναῦς ἐφέρετο λαμπρῶς. οὐδὲ γὰρ ἐβιάζοντο

[1, 13]   μάτην ταλαιπωρεῖν καὶ ταῦτα χαλεπῶς ναυτιῶσαν· ἐνταῦθα δὲ δὴ παραθήσομαί σε

[1, 1]   υμένη κατάφωρος γενέσθαι. Χαιρέας δὲ νεανίας εὐφυὴς καὶ μεγαλόφρων, ἤδη τοῦ

[1, 2]   ὁ Φθόνος. καὶ πρῶτος ἀναστὰς νεανίας τις Ἰταλιώτης, υἱὸς τοῦ Ῥηγίνων

[1, 13]   δακτυλίδιον μικρόν, ὃ εἶχον καὶ νεκρά. εἶτα συγκαλυψαμένη τὴν κεφαλὴν ἄγε

[1, 5]   τάφον. μὴ παραδῶμεν χρόνῳ τὴν νεκράν, μηδὲ ἄμορφον τῇ παρολκῇ ποιήσωμεν

[1, 11]   κρεῖττον ἦν ἐν τάφῳ κεῖσθαι νεκράν· πάντως ἂν μετ´ ἐμοῦ Χαιρέας

[1, 5]   ἐξερράγη, καὶ πάντες ἀφέντες τὴν νεκρὰν τὸν ζῶντα ἐπένθουν. Ἑρμοκράτης συνηγόρησε

[1, 7]   μικρῶν, ἐξὸν πλουτῆσαι παρὰ μιᾶς νεκρᾶς; ἀνερρίφθω κύβος· οὐκ ἀφήσω τὸ

[1, 9]   ἔνδον ἀποκείμενα, μηκέτι μηδὲ τῆς νεκρᾶς αὐτὰ τηρούσης. ~Ἐπεὶ δὲ ἐνέπλησαν

[1, 6]   δὲ δοκοῦν εἰς τιμὴν τῆς νεκρᾶς γεγονέναι μειζόνων πραγμάτων ἐκίνησεν ἀρχήν.

[1, 5]   οὖν ἄφωνος καὶ ἄπνους ἐπέκειτο νεκρᾶς εἰκόνα πᾶσι παρέχουσα, Φήμη δὲ

[1, 6]   τὴν σωτηρίαν προδότα" φησὶ τῆς νεκρᾶς, οὐδὲ θάψαι Καλλιρόην περιμένεις; ἀλλοτρίαις

[1, 7]   τὸν χρυσὸν καὶ ἄργυρον τῆς νεκρᾶς. οὗτος ἡμῶν τῶν ζώντων δικαιότερον

[1, 5]   ἐπιβουλεύοντας ἡμῖν. οὐκ ἐφησθήσονται δυσὶ νεκροῖς, οὐδὲ λυπήσω τεθνεῶσαν τὴν θυγατέρα.

[1, 9]   κατεγέλασε Θήρων, δειλὸν εἰπὼν καὶ νεκρότερον τῆς τεθνεώσης. εἶτα ἐκέλευσεν ἄλλον

[1, 9]   ταῖς συμφοραῖς προσετέθη· πλοῦτος ἄχρηστος νεκρῷ. ταῦτα ἔτι λογιζομένης αὐτῆς προύβαλε

[1, 1]   τοῦ θεάτρου, καὶ οἱ μὲν νέοι ἀπῄεσαν ἐπὶ Χαιρέαν, ἡ βουλὴ

[1, 1]   ἦν. ἐφίλει γὰρ αὐτὸν ἡ νεολαία. πολυπραγμονοῦντεςδὲτὴν αἰτίαν ἔμαθον τῆς νόσου,

[1, 4]   Ὣς φάτο· τὸν δ´ ἄχεος νεφέλη ἐκάλυψε μέλαινα, ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν

[1, 1]   αἱ γυναῖκες ἀπῆλθον εἰς τὸν νεών. τέως δὲ μὴ προϊοῦσαν τὴν

[1, 2]   δύναται ῥᾳδίως ὑποπτεύσας ἐμπεσεῖν εἰς νεωτερικὴν ζηλοτυπίαν· ἔστι δὲ καὶ προσελθεῖν

[1, 2]   οἷα δὴ γυμνασίοις ἐντραφεὶς καὶ νεωτερικῶν ἁμαρτημάτων οὐκ ἄπειρος, δύναται ῥᾳδίως

[1, 12]   αὐτῷ καὶ τὴν θυγατέρα, παιδίον νήπιον, μητρὸς ἀθλίας πρὸ ὥρας ὀρφανόν.

[1, 1]   οὐκ ἀνθρώπινον ἀλλὰ θεῖον, οὐδὲ Νηρηΐδος ἢ Νύμφης τῶν ὀρειῶν ἀλλ´

[1, 11]   ἦν ὀδυρμοῖς, οἱ δὲ λῃσταὶ νήσους μικρὰς καὶ πόλεις παρέπλεον· οὐ

[1, 2]   τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσιν ἕνα δεῖ νικῆσαι τῶν ἀγωνισαμένων· ἐπεὶ δὲ παρευδοκίμησεν

[1, 1]   ὁ Συρακοσίων στρατηγός, οὗτος ὁ νικήσας Ἀθηναίους, εἶχε θυγατέρα Καλλιρόην τοὔνομα,

[1, 1]   πάντων ὑπερέχον, οἷον Ἀχιλλέα καὶ Νιρέα καὶ Ἱππόλυτον καὶ Ἀλκιβιάδην πλάσται

[1, 11]   ἄλλως ἐσώθη· προσεποιεῖτο δὲ μὴ νοεῖν, ἀλλὰ πιστεύειν, δεδοικυῖα μὴ ἄρα

[1, 4]   δὲ αὐτοῦ σὲ υἱὸν ἐμαυτοῦ νομίζω, καὶ γὰρ εἶ κοινὸν ἀγαθὸν

[1, 13]   τὴν πρᾶσιν οὐκ ἐν ἀγορᾷ νομίζων ἀλλ´ ἐν ἐρημίᾳ, καὶ ἕωθεν"

[1, 9]   πρῶτον ἐβουλεύσατο κτεῖναι τὴν γυναῖκα, νομίζων ἐμπόδιον ἔσεσθαι τῆς ὅλης πράξεως·

[1, 1]   διὰ πάθος ψυχῆς εὐφυοῦς. Ἐνέστη νόμιμος ἐκκλησία. συγκαθεσθεὶς οὖν ὁ δῆμος

[1, 9]   ψόφος; ἆρά τις δαίμων κατὰ νόμον κοινὸν τῶν ἀποθνησκόντων ἐπ´ ἐμὲ

[1, 1]   νεολαία. πολυπραγμονοῦντεςδὲτὴν αἰτίαν ἔμαθον τῆς νόσου, καὶ ἔλεος πάντας εἰσῄει μειρακίου

[1, 6]   ἐφέρετο δὲ καὶ Ἀρίστων ἔτι νοσῶν, θυγατέρα καὶ κυρίαν Καλλιρόην ἀποκαλῶν.

[1, 3]   τὴν κόρην. ἐν δὲ τῇ νυκτὶ ταύτῃ φανερῶς μὲν οὐδεὶς ἐτόλμησεν

[1, 7]   γένοιτ´ ἄν. δοκεῖ δή μοι νυκτὸς ἀνοῖξαι τὸν τάφον, εἶτα ἐνθεμένους

[1, 5]   τῷ θυμῷ ζέων δι´ ὅλης νυκτὸς ἀποκλείσας ἑαυτὸν ἐβασάνιζε τὰς θεραπαινίδας,

[1, 12]   οὐκέτι φέρειν ὑπέμενε τὴν παρολκήν· νυκτὸς δὲ ἐπελθούσης καθεύδειν μὲν οὐκ

[1, 7]   παρατυχὼν ἐπωφθάλμισε τῷ χρυσῷ καὶ νύκτωρ κατακλινεὶς οὐκ ἐκοιμᾶτο λέγων πρὸς

[1, 1]   ἡμῖν ἡμέρα· ἡ πόλις σε νυμφαγωγεῖ. Τῆς δ´ αὐτοῦ λύτο γούνατα

[1, 1]   αἱ Συρακοσίων ἐπὶ τὴν οἰκίαν νυμφαγωγοῦσαι. ὑμέναιος ᾔδετο κατὰ πᾶσαν τὴν

[1, 1]   ἀλλὰ θεῖον, οὐδὲ Νηρηΐδος ἢ Νύμφης τῶν ὀρειῶν ἀλλ´ αὐτῆς Ἀφροδίτης

[1, 6]   ἐκκομιδὴν ἐκείνην; κατέκειτο μὲν Καλλιρόη νυμφικὴν ἐσθῆτα περικειμένη καὶ ἐπὶ χρυσηλάτου

[1, 1]   ἀπέλιπον· οἱ δὲ γονεῖς τὸν νυμφίον εἰσήγαγον πρὸς τὴν παρθένον. ὁ

[1, 2]   καὶ τὸν γάμον θάνατον τῷ νυμφίῳ ποιήσωμεν. Πάντες οὖν ἐπῄνεσαν, μόνος

[1, 11]   ἂν μετ´ ἐμοῦ Χαιρέας ἐκηδεύθη· νῦν δὲ καὶ ζῶντες καὶ ἀποθανόντες

[1, 6]   σῶμα πιστεύεις; καιρός ἐστί σοι νῦν ἐνταφίων ἐπιμελεῖσθαι πολυτελείας καὶ τὴν

[1, 12]   συνέβαλον. ἔμπορός εἰμι καὶ πλέω νῦν ἐξ Ἰταλίας, ὅθεν οὐδὲν οἶδα

[1, 10]   ἕτερος ἀντεῖπεν ἄκαιρε καὶ ἀνόητε, νῦν ἡμᾶς κελεύεις φιλοσοφεῖν; ἆρά γε

[1, 13]   τοῦ τάφου σωθεῖσαν δι´ ἡμᾶς. νῦν μὲν οὖν ἀναγκαῖόν ἐστιν ἡμῖν

[1, 12]   τοὺς πονηροτάτους ἄνδρας ὧν ᾔδεις. νῦν μὲν οὖν" εἶπεν ἐξ ἀνάγκης

[1, 7]   τὸν φόρτον ἐπὶ ξένης. ἤρεσε. νῦν μὲν οὖν" φησὶ τρέπεσθε ἐπὶ

[1, 7]   πόνου πολλοῦ δεόμενον, ἀλλὰ μία νὺξ δύναται ποιῆσαι πάντας ἡμᾶς πλουσίους.

[1, 13]   ἐμβαλόντες ἀπηλλάγησαν. ἀμφοτέροις δὲ ἡ νὺξ ἐδόκει μακρά, τοῦ μὲν δὴ

[1, 1]   δὸς ἄνδρα τοῦτον ὃνἔδειξ̣ ας. νὺξ ἐπῆλθεν ἀμφοτέροις δεινή· τὸ γὰρ

Livre, Chap.
[1, 11]	ἦν αὐτόθι πολλοῦ καὶ καθαροῦ	νάματος	καὶ λειμὼν εὐφυής. ἔνθα τὴν
[1, 13]	ἔπαυλιν, ἐγὼ δὲ εἰς τὴν	ναῦν,	κἀκεῖθεν ἄξω τὴν γυναῖκα πρὸς
[1, 14]	ἀπηλλάγησαν. ἐλθὼν δὲ ἐπὶ τὴν	ναῦν	ὁ Θήρων ἐκέλευσεν ἀραμένους τὰς
[1, 11]	ἐν ταύτῃ τῇ θαλάσσῃ τριακοσίας	ναῦς	Ἀθηναίων κατεναυμάχησας, ἥρπασε δέ σου
[1, 11]	πρὸς ἡμέραν. ~Ἀναχθεῖσα δὲ ἡ	ναῦς	ἐφέρετο λαμπρῶς. οὐδὲ γὰρ ἐβιάζοντο
[1, 13]	μάτην ταλαιπωρεῖν καὶ ταῦτα χαλεπῶς	ναυτιῶσαν·	ἐνταῦθα δὲ δὴ παραθήσομαί σε
[1, 1]	υμένη κατάφωρος γενέσθαι. Χαιρέας δὲ	νεανίας	εὐφυὴς καὶ μεγαλόφρων, ἤδη τοῦ
[1, 2]	ὁ Φθόνος. καὶ πρῶτος ἀναστὰς	νεανίας	τις Ἰταλιώτης, υἱὸς τοῦ Ῥηγίνων
[1, 13]	δακτυλίδιον μικρόν, ὃ εἶχον καὶ	νεκρά.	εἶτα συγκαλυψαμένη τὴν κεφαλὴν ἄγε
[1, 5]	τάφον. μὴ παραδῶμεν χρόνῳ τὴν	νεκράν,	μηδὲ ἄμορφον τῇ παρολκῇ ποιήσωμεν
[1, 11]	κρεῖττον ἦν ἐν τάφῳ κεῖσθαι	νεκράν·	πάντως ἂν μετ´ ἐμοῦ Χαιρέας
[1, 5]	ἐξερράγη, καὶ πάντες ἀφέντες τὴν	νεκρὰν	τὸν ζῶντα ἐπένθουν. Ἑρμοκράτης συνηγόρησε
[1, 7]	μικρῶν, ἐξὸν πλουτῆσαι παρὰ μιᾶς	νεκρᾶς;	ἀνερρίφθω κύβος· οὐκ ἀφήσω τὸ
[1, 9]	ἔνδον ἀποκείμενα, μηκέτι μηδὲ τῆς	νεκρᾶς	αὐτὰ τηρούσης. ~Ἐπεὶ δὲ ἐνέπλησαν
[1, 6]	δὲ δοκοῦν εἰς τιμὴν τῆς	νεκρᾶς	γεγονέναι μειζόνων πραγμάτων ἐκίνησεν ἀρχήν.
[1, 5]	οὖν ἄφωνος καὶ ἄπνους ἐπέκειτο	νεκρᾶς	εἰκόνα πᾶσι παρέχουσα, Φήμη δὲ
[1, 6]	τὴν σωτηρίαν προδότα" φησὶ τῆς	νεκρᾶς,	οὐδὲ θάψαι Καλλιρόην περιμένεις; ἀλλοτρίαις
[1, 7]	τὸν χρυσὸν καὶ ἄργυρον τῆς	νεκρᾶς.	οὗτος ἡμῶν τῶν ζώντων δικαιότερον
[1, 5]	ἐπιβουλεύοντας ἡμῖν. οὐκ ἐφησθήσονται δυσὶ	νεκροῖς,	οὐδὲ λυπήσω τεθνεῶσαν τὴν θυγατέρα.
[1, 9]	κατεγέλασε Θήρων, δειλὸν εἰπὼν καὶ	νεκρότερον	τῆς τεθνεώσης. εἶτα ἐκέλευσεν ἄλλον
[1, 9]	ταῖς συμφοραῖς προσετέθη· πλοῦτος ἄχρηστος	νεκρῷ.	ταῦτα ἔτι λογιζομένης αὐτῆς προύβαλε
[1, 1]	τοῦ θεάτρου, καὶ οἱ μὲν	νέοι	ἀπῄεσαν ἐπὶ Χαιρέαν, ἡ βουλὴ
[1, 1]	ἦν. ἐφίλει γὰρ αὐτὸν ἡ	νεολαία.	πολυπραγμονοῦντεςδὲτὴν αἰτίαν ἔμαθον τῆς νόσου,
[1, 4]	Ὣς φάτο· τὸν δ´ ἄχεος	νεφέλη	ἐκάλυψε μέλαινα, ἀμφοτέρῃσι δὲ χερσὶν
[1, 1]	αἱ γυναῖκες ἀπῆλθον εἰς τὸν	νεών.	τέως δὲ μὴ προϊοῦσαν τὴν
[1, 2]	δύναται ῥᾳδίως ὑποπτεύσας ἐμπεσεῖν εἰς	νεωτερικὴν	ζηλοτυπίαν· ἔστι δὲ καὶ προσελθεῖν
[1, 2]	οἷα δὴ γυμνασίοις ἐντραφεὶς καὶ	νεωτερικῶν	ἁμαρτημάτων οὐκ ἄπειρος, δύναται ῥᾳδίως
[1, 12]	αὐτῷ καὶ τὴν θυγατέρα, παιδίον	νήπιον,	μητρὸς ἀθλίας πρὸ ὥρας ὀρφανόν.
[1, 1]	οὐκ ἀνθρώπινον ἀλλὰ θεῖον, οὐδὲ	Νηρηΐδος	ἢ Νύμφης τῶν ὀρειῶν ἀλλ´
[1, 11]	ἦν ὀδυρμοῖς, οἱ δὲ λῃσταὶ	νήσους	μικρὰς καὶ πόλεις παρέπλεον· οὐ
[1, 2]	τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσιν ἕνα δεῖ	νικῆσαι	τῶν ἀγωνισαμένων· ἐπεὶ δὲ παρευδοκίμησεν
[1, 1]	ὁ Συρακοσίων στρατηγός, οὗτος ὁ	νικήσας	Ἀθηναίους, εἶχε θυγατέρα Καλλιρόην τοὔνομα,
[1, 1]	πάντων ὑπερέχον, οἷον Ἀχιλλέα καὶ	Νιρέα	καὶ Ἱππόλυτον καὶ Ἀλκιβιάδην πλάσται
[1, 11]	ἄλλως ἐσώθη· προσεποιεῖτο δὲ μὴ	νοεῖν,	ἀλλὰ πιστεύειν, δεδοικυῖα μὴ ἄρα
[1, 4]	δὲ αὐτοῦ σὲ υἱὸν ἐμαυτοῦ	νομίζω,	καὶ γὰρ εἶ κοινὸν ἀγαθὸν
[1, 13]	τὴν πρᾶσιν οὐκ ἐν ἀγορᾷ	νομίζων	ἀλλ´ ἐν ἐρημίᾳ, καὶ ἕωθεν"
[1, 9]	πρῶτον ἐβουλεύσατο κτεῖναι τὴν γυναῖκα,	νομίζων	ἐμπόδιον ἔσεσθαι τῆς ὅλης πράξεως·
[1, 1]	διὰ πάθος ψυχῆς εὐφυοῦς. Ἐνέστη	νόμιμος	ἐκκλησία. συγκαθεσθεὶς οὖν ὁ δῆμος
[1, 9]	ψόφος; ἆρά τις δαίμων κατὰ	νόμον	κοινὸν τῶν ἀποθνησκόντων ἐπ´ ἐμὲ
[1, 1]	νεολαία. πολυπραγμονοῦντεςδὲτὴν αἰτίαν ἔμαθον τῆς	νόσου,	καὶ ἔλεος πάντας εἰσῄει μειρακίου
[1, 6]	ἐφέρετο δὲ καὶ Ἀρίστων ἔτι	νοσῶν,	θυγατέρα καὶ κυρίαν Καλλιρόην ἀποκαλῶν.
[1, 3]	τὴν κόρην. ἐν δὲ τῇ	νυκτὶ	ταύτῃ φανερῶς μὲν οὐδεὶς ἐτόλμησεν
[1, 7]	γένοιτ´ ἄν. δοκεῖ δή μοι	νυκτὸς	ἀνοῖξαι τὸν τάφον, εἶτα ἐνθεμένους
[1, 5]	τῷ θυμῷ ζέων δι´ ὅλης	νυκτὸς	ἀποκλείσας ἑαυτὸν ἐβασάνιζε τὰς θεραπαινίδας,
[1, 12]	οὐκέτι φέρειν ὑπέμενε τὴν παρολκήν·	νυκτὸς	δὲ ἐπελθούσης καθεύδειν μὲν οὐκ
[1, 7]	παρατυχὼν ἐπωφθάλμισε τῷ χρυσῷ καὶ	νύκτωρ	κατακλινεὶς οὐκ ἐκοιμᾶτο λέγων πρὸς
[1, 1]	ἡμῖν ἡμέρα· ἡ πόλις σε	νυμφαγωγεῖ.	Τῆς δ´ αὐτοῦ λύτο γούνατα
[1, 1]	αἱ Συρακοσίων ἐπὶ τὴν οἰκίαν	νυμφαγωγοῦσαι.	ὑμέναιος ᾔδετο κατὰ πᾶσαν τὴν
[1, 1]	ἀλλὰ θεῖον, οὐδὲ Νηρηΐδος ἢ	Νύμφης	τῶν ὀρειῶν ἀλλ´ αὐτῆς Ἀφροδίτης
[1, 6]	ἐκκομιδὴν ἐκείνην; κατέκειτο μὲν Καλλιρόη	νυμφικὴν	ἐσθῆτα περικειμένη καὶ ἐπὶ χρυσηλάτου
[1, 1]	ἀπέλιπον· οἱ δὲ γονεῖς τὸν	νυμφίον	εἰσήγαγον πρὸς τὴν παρθένον. ὁ
[1, 2]	καὶ τὸν γάμον θάνατον τῷ	νυμφίῳ	ποιήσωμεν. Πάντες οὖν ἐπῄνεσαν, μόνος
[1, 11]	ἂν μετ´ ἐμοῦ Χαιρέας ἐκηδεύθη·	νῦν	δὲ καὶ ζῶντες καὶ ἀποθανόντες
[1, 6]	σῶμα πιστεύεις; καιρός ἐστί σοι	νῦν	ἐνταφίων ἐπιμελεῖσθαι πολυτελείας καὶ τὴν
[1, 12]	συνέβαλον. ἔμπορός εἰμι καὶ πλέω	νῦν	ἐξ Ἰταλίας, ὅθεν οὐδὲν οἶδα
[1, 10]	ἕτερος ἀντεῖπεν ἄκαιρε καὶ ἀνόητε,	νῦν	ἡμᾶς κελεύεις φιλοσοφεῖν; ἆρά γε
[1, 13]	τοῦ τάφου σωθεῖσαν δι´ ἡμᾶς.	νῦν	μὲν οὖν ἀναγκαῖόν ἐστιν ἡμῖν
[1, 12]	τοὺς πονηροτάτους ἄνδρας ὧν ᾔδεις.	νῦν	μὲν οὖν" εἶπεν ἐξ ἀνάγκης
[1, 7]	τὸν φόρτον ἐπὶ ξένης. ἤρεσε.	νῦν	μὲν οὖν" φησὶ τρέπεσθε ἐπὶ
[1, 7]	πόνου πολλοῦ δεόμενον, ἀλλὰ μία	νὺξ	δύναται ποιῆσαι πάντας ἡμᾶς πλουσίους.
[1, 13]	ἐμβαλόντες ἀπηλλάγησαν. ἀμφοτέροις δὲ ἡ	νὺξ	ἐδόκει μακρά, τοῦ μὲν δὴ
[1, 1]	δὸς ἄνδρα τοῦτον ὃνἔδειξ̣ ας.	νὺξ	ἐπῆλθεν ἀμφοτέροις δεινή· τὸ γὰρ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 23/03/2006