Livre, Chap. |
[1, 3] |
ἤρξατο.
~Ἑσπέρα
μὲν
ἦν,
ἧκε
|
δὲ |
ἀγγέλλων
τις
ὅτι
Ἀρίστων
ὁ |
[1, 5] |
νεκρᾶς
εἰκόνα
πᾶσι
παρέχουσα,
Φήμη
|
δὲ |
ἄγγελος
τοῦ
πάθους
καθ´
ὅλην |
[1, 11] |
με
δεῖ
τὴν
εὐγενῆ·
τάχα
|
δὲ
|
ἀγοράσει
τις
τὴν
Ἑρμοκράτους
θυγατέρα |
[1, 10] |
βουλὴν
προέθηκε
περὶ
αὐτῆς.
ἐγένοντο
|
δὲ |
αἱ
γνῶμαι
διάφοροι
καὶ
ἀλλήλαις
|
[1, 1] |
κατὰ
πᾶσαν
τὴν
πόλιν·
μεσταὶ
|
δὲ |
αἱ
ῥῦμαι
στεφάνων,
λαμπάδων·
ἐρραίνετο |
[1, 4] |
τῶν
τέκνων
ὁρῶντες
ὁμόνοιαν.
~Ὁ
|
δὲ |
Ἀκραγαντῖνος
διαπεπτωκυίας
αὐτῷ
τῆς
πρώτης |
[1, 12] |
τὴν
ἡμέραν
ἐκείνην
ἐπισχεῖν.
οἷα
|
δὲ |
ἀλύων
ἐπί
τινος
ἐργαστηρίου
καθῆστο, |
[1, 4] |
καιρὸν
ἐπιτήδειον
τὸν
παρόντα,
δεῖν
|
δὲ |
ἀναβολῆς
καὶ
σχολῆς
μακροτέρας.
ἐνέκειτο |
[1, 8] |
λογισμῷ
συμβαλεῖν
τὴν
ἀλήθειαν.
μόλις
|
δὲ |
ἀνεγειρομένη
στεφάνων
προσήψατο
καὶ
ταινιῶν· |
[1, 13] |
πρὸς
τοὺς
σοὺς
ἀπαγαγεῖν·
ἐναντίου
|
δὲ |
ἀνέμου
γενομένου
διεκωλύθην
ὑπὸ
τῆς |
[1, 3] |
κεκλεισμένον,
ἤρασσε
μετὰ
σπουδῆς.
ἐπεὶ
|
δὲ |
ἀνέῳξεν
ἡ
θεραπαινίς,
ἐπιπεσὼν
τῇ |
[1, 12] |
χειρὸς
ἔσπευδε
τὴν
πρᾶσιν.
δυσδιάθετον
|
δὲ |
ἀπέβαινεν·
οὐ
γὰρ
ἦν
τὸ |
[1, 12] |
τῶν
ἐπακολουθούντων
τίς
οὗτος;
ὁ
|
δὲ |
ἀπεκρίνατο
ξένος
εἶναί
μοι
δοκεῖς |
[1, 10] |
σὺ
δὲ
κέρδος
ἀπολλύεις.
ἐγὼ
|
δὲ |
ἀποδώσομαι
τὴν
γυναῖκα
μᾶλλον
ἢ |
[1, 13] |
πάντα
μοι
φυλάξατε
καλῶς·
ἐμοὶ
|
δὲ
|
ἀρκεῖ
δακτυλίδιον
μικρόν,
ὃ
εἶχον |
[1, 4] |
τῆς
παιδὸς
τὴν
ἀναπνοήν,
ἐρριμμένην
|
δὲ |
αὐτὴν
αἱ
θεραπαινίδες
βαστάσασαι
κατέκλιναν |
[1, 12] |
ἔχουσα
διὰ
ζηλοτυπίαν
ἐπώλησεν,
ἐγὼ
|
δὲ |
αὐτὴν
ἐπριάμην.
σοὶ
οὖν
γενέσθω
|
[1, 12] |
τε
καὶ
δούλων,
ἐν
μέσοις
|
δὲ |
αὐτοῖς
ἀνὴρ
ἡλικίᾳ
καθεστώς,
μελανειμονῶν |
[1, 9] |
μηνύειν
τὴν
ἄφιξιν
αὐτῶν·
πέμπτος
|
δὲ |
αὐτὸς
προσῄει
τῷ
τάφῳ.
τοὺς |
[1, 3] |
οἷς
οὐκ
ἤθελε
δυνάμενος.
ἀπορουμένου
|
δὲ |
αὐτοῦ
καὶ
τρέμοντος
ἡ
γυνὴ |
[1, 10] |
θεοὺς
ὅσια
ταῦτα
ποιήσομεν.
Ἔτι
|
δὲ |
αὐτοῦ
λέγοντος
ἕτερος
ἀντεῖπεν
ἄκαιρε |
[1, 1] |
ἠδυνήθη
τῇ
πόλει
δεομένῃ.
κατανεύσαντος
|
δὲ |
αὐτοῦ
πᾶς
ὁ
δῆμος
ἐξεπήδησε |
[1, 4] |
καὶ
φιλῶν,
ὅτε
ἔζη.
τελευτήσαντος
|
δὲ |
αὐτοῦ
σὲ
υἱὸν
ἐμαυτοῦ
νομίζω, |
[1, 2] |
συνῆλθον
εἰς
βουλευτήριον
κοινόν·
ἐστρατολόγει
|
δὲ |
αὐτοὺς
ἐπὶ
τὸν
κατὰ
Χαιρέου |
[1, 12] |
διοικητής
εἰμι
τῶν
ὅλων,
τρέφω
|
δὲ |
αὐτῷ
καὶ
τὴν
θυγατέρα,
παιδίον
|
[1, 9] |
καὶ
κατὰ
μικρὸν
εἰσεδύετο.
Καλλιρόη
|
δὲ
|
αὐτῷ
προσέπεσε,
βουλομένη
δεηθῆναι·
κἀκεῖνος |
[1, 14] |
τοῖς
ἀγροῖς
Ἀφροδίτην
ἐπιφαίνεσθαι.
καταπεπληγμένων
|
δὲ |
αὐτῶν
κατόπιν
ὁ
Θήρων
ἑπόμενος |
[1, 5] |
Ὅμηρος
ἐποίησε
Πάτροκλον
Ἀχιλλέως.
ἡμέρας
|
δὲ |
γενομένης
οἱ
ἄρχοντες
ἐκλήρουν
δικαστήριον |
[1, 1] |
Χαιρέας
προσδραμὼν
αὐτὴν
κατεφίλει,
Καλλιρόη
|
δὲ |
γνωρίσασα
τὸν
ἐρώμενον,
ὥσπερ
τι |
[1, 1] |
ἐπὶ
τῶν
θυρῶν
ἀπέλιπον·
οἱ
|
δὲ |
γονεῖς
τὸν
νυμφίον
εἰσήγαγον
πρὸς |
[1, 4] |
γενέσθαι
τῶν
ἐμῶν
κακῶν·
ὅμως
|
δὲ |
δεῖξον,
ὅπως
εὐλογώτερον
ἐμαυτὸν
ἀνέλω· |
[1, 13] |
καὶ
ταῦτα
χαλεπῶς
ναυτιῶσαν·
ἐνταῦθα
|
δὲ |
δὴ
παραθήσομαί
σε
φίλοις
πιστοῖς, |
[1, 9] |
ἔσεσθαι
τῆς
ὅλης
πράξεως·
ταχεῖα
|
δὲ |
διὰ
τὸ
κέρδος
ἐγένετο
μετάνοια |
[1, 12] |
ἔμπορος
μᾶλλον
ἢ
λῃστής.
αὐτὸς
|
δὲ |
διέδραμεν
εἰς
ἄστυ
παραλαβὼν
δύο |
[1, 6] |
ἡ
τῶν
ἐνταφίων
πολυτέλεια.
τὸ
|
δὲ |
δοκοῦν
εἰς
τιμὴν
τῆς
νεκρᾶς
|
[1, 11] |
θέλοντες
αὐτῆς
τὸ
κάλλος·
μόνοι
|
δὲ |
ἐβουλεύοντο
ὅποι
χρὴ
τὸν
στόλον |
[1, 2] |
Ἀκραγαντίνων
τύραννος
ἀντεῖπεν.
οὐκ
εὐνοίᾳ
|
δὲ" |
εἶπε
τῇ
πρὸς
Χαιρέαν
κωλύω |
[1, 14] |
(φίλος
γὰρ
εἶ
λοιπόν)
ἧκε
|
δὲ |
εἰς
ἄστυ
καὶ
λάμβανε
τὰς |
[1, 13] |
μὲν
εἰς
τὴν
ἔπαυλιν,
ἐγὼ
|
δὲ
|
εἰς
τὴν
ναῦν,
κἀκεῖθεν
ἄξω |
[1, 4] |
ὑπέπεμψεν
ἀγνῶτα
τῷ
Χαιρέᾳ.
προσελθὼν
|
δὲ |
ἐκεῖνος
αὐτῷ
περὶ
τὰς
παλαίστρας |
[1, 13] |
τοῦ
Περσῶν
βασιλέως
παρεσκευασμένη)
Λεωνᾶς
|
δὲ |
ἐκέλευσε
περιμένειν
αὐτὸν
περὶ
τὴν |
[1, 9] |
αὐτὴν
ἀποδοῦναι
τοῖς
γονεῦσιν·
ἡμεῖς
|
δὲ |
ἐκφέρωμεν
τὰ
ἔνδον
ἀποκείμενα,
μηκέτι |
[1, 5] |
ἀποκτεῖναι
μὲν
ἑαυτὸν
ἐπεθύμει,
Πολύχαρμος
|
δὲ |
ἐκώλυε,
φίλος
ἐξαίρετος,
τοιοῦτος
οἷον
|
[1, 4] |
περιβλεψάμενος
τῇ
θύρᾳ
προσῆλθε,
κρούσας
|
δὲ |
ἐλαφρῶς
τὸ
εἰωθὸς
ἔδωκε
σημεῖον. |
[1, 3] |
τὸ
μὲν
πρῶτον
ἐθαύμασεν·
ἐπεὶ
|
δὲ |
ἔμαθε
τὴν
αἰτίαν,
ἐνθουσιῶν
εἰστρέχει· |
[1, 1] |
δὲ
Καλλιρόην
μὲν
ἐθαύμαζον,
Χαιρέαν
|
δὲ
|
ἐμακάριζον.
τοιοῦτον
ὑμνοῦσι
ποιηταὶ
τὸν |
[1, 4] |
ἤδη
τι
προσδοκῶν
βαρύτερον·
ὁ
|
δὲ |
ἐμβαλὼν
αὐτῷ
τὴν
δεξιὰν
ἀπῆγεν |
[1, 10] |
τῆς
νεκρᾶς
αὐτὰ
τηρούσης.
~Ἐπεὶ
|
δὲ |
ἐνέπλησαν
τὸν
κέλητα
τῶν
λαφύρων, |
[1, 7] |
λιμένα,
ἕκαστον
αὐτῶν
ἀνεζήτει.
εὗρε
|
δὲ |
ἐνίους
μὲν
ἐν
πορνείοις,
οὓς |
[1, 14] |
ᾐσθόμην
ἂν
καὶ
τεθνεῶσα.
τίνα
|
δὲ |
ἐνταῦθα
καλέσω
γνωστόν;
Τύχη
βάσκανε, |
[1, 12] |
μηκέτι
φορτίον
ἐπάγου
δυσδιάθετον.
κοιμηθεὶς
|
δὲ |
ἐνύπνιον
εἶδε
κεκλεισμένας
τὰς
θύρας. |
[1, 12] |
φέρειν
ὑπέμενε
τὴν
παρολκήν·
νυκτὸς
|
δὲ |
ἐπελθούσης
καθεύδειν
μὲν
οὐκ
ἐδύνατο, |
[1, 14] |
δὲ
Θήρων
ἀκκισάμενος
λαμβάνει.
κατέχοντος
|
δὲ |
ἐπὶ
δεῖπνον
αὐτὸν
τοῦ
Λεωνᾶ |
[1, 14] |
συμβαλοῦμεν.
Ἐπὶ
τούτοις
ἀπηλλάγησαν.
ἐλθὼν
|
δὲ |
ἐπὶ
τὴν
ναῦν
ὁ
Θήρων
|
[1, 12] |
εἶπεν
ἐξ
ἀνάγκης
κάθευδε,
ἡμέρας
|
δὲ |
ἐπιστάσης
διαδραμὼν
ἐπὶ
τὸν
κέλητα |
[1, 6] |
ἐσθήτων
κάλλος
καὶ
κόσμος
(συνέπεμψε
|
δὲ |
Ἑρμοκράτης
πολλὰ
ἐκ
τῶν
λαφύρων) |
[1, 1] |
ἐθνῶν
τῶν
ἐν
ἠπείρῳ.
ὁ
|
δὲ |
Ἔρως
ζεῦγο̣
ς
ἴδιον
ἠθέλησε |
[1, 7] |
ἐπὶ
τὰς
συνήθεις
διατριβάς·
βαθείας
|
δὲ |
ἑσπέρας
ἕκαστος
ἐπὶ
τὸν
κέλητα |
[1, 4] |
ὡς
εἰς
ἀγρὸν
ἀπιέναι,
βαθείας
|
δὲ |
ἑσπέρας
παραφύλαττε
τὴν
οἰκίαν·
ὄψει |
[1, 2] |
οὐ
φέρω
τὴν
ὕβριν.
ἡμεῖς
|
δὲ |
ἐτάκημεν
αὐλείοις
θύραις
προσαγρυπνοῦντες
καὶ |
[1, 5] |
πρᾶγμα
ἐῴκει
πόλεως
ἁλώσει.
Χαιρέας
|
δὲ |
ἔτι
τῷ
θυμῷ
ζέων
δι´ |
[1, 4] |
μὴ
τυχὼν
τῆς
ἐπιθυμίας.
γυνὴ
|
δὲ |
εὐάλωτόν
ἐστιν,
ὅταν
ἐρᾶσθαι
δοκῇ. |
[1, 13] |
τῆς
εἰς
ἐμὲ
φιλανθρωπίας·
ἀποδοῖεν
|
δὲ" |
ἔφη
πᾶσιν
ὑμῖν
οἱ
θεοὶ |
[1, 14] |
σοι"
φησὶ
πιστῶς
πεπλήρωται,
σὺ
|
δὲ |
ἔχε
μὲν
ἤδη
τὴν
γυναῖκα |
[1, 10] |
τούτοις
πλάσασθαί
τι
διήγημα.
φορτίον
|
δὲ |
ἔχον
ὀφθαλμούς
τε
καὶ
ὦτα |
[1, 14] |
μοι
τὴν
σωφροσύνην
μαρτυρῶν,
ἐγὼ
|
δὲ |
ἡ
Ἑρμοκράτους
θυγάτηρ,
ἡ
σὴ |
[1, 2] |
ἐκ
τοῦ
φανεροῦ
μάχη,
κρείττων
|
δὲ |
ἡ
μετὰ
τέχνης·
καὶ
γὰρ |
[1, 11] |
γάρ
ἐστι
πρὸς
ἡμέραν.
~Ἀναχθεῖσα
|
δὲ |
ἡ
ναῦς
ἐφέρετο
λαμπρῶς.
οὐδὲ |
[1, 13] |
δεξιὰς
ἀλλήλοις
ἐμβαλόντες
ἀπηλλάγησαν.
ἀμφοτέροις
|
δὲ |
ἡ
νὺξ
ἐδόκει
μακρά,
τοῦ |
[1, 1] |
ἐγκεκαλυμμένη,
κλαίουσα
καὶ
σιωπῶσα.
προσελθοῦσα
|
δὲ |
ἡ
τροφὸς
τῇ
κλίνῃ
τέκνον" |
[1, 4] |
πάλαι
βουλόμενος
εἰπεῖν
ὤκνουν·
ἐπεὶ
|
δὲ |
ἤδη
φανερῶς
ὑβρίζῃ
καὶ
θρυλλεῖται |
[1, 13] |
κτῆμα
ἢ
καθ´
ἡμᾶς.
~Ἐπεὶ
|
δὲ |
ἧκον
εἰς
τὴν
οἰκίαν,
ὁ |
[1, 8] |
χρυσοῦ
τε
καὶ
ἀργύρου·
πολλὴ
|
δὲ |
ἦν
ἀρωμάτων
ὀσμή.
τότ´
οὖν |
[1, 11] |
Ἀττικῆς
ὑπό
τινα
χηλήν·
πηγὴ
|
δὲ |
ἦν
αὐτόθι
πολλοῦ
καὶ
καθαροῦ |
[1, 8] |
οὔτε
αἱ
θεραπαινίδες
ἤκουον,
πάντα
|
δὲ |
ἦν
ἐρημία
καὶ
σκότος,
φρίκη |
[1, 11] |
ποικίλαις
ἐπινοίαις
πειρώμενος
ἀπατᾶν.
ἐκείνη
|
δὲ |
ᾐσθάνετο
τὰ
καθ´
ἑαυτῆς
καὶ |
[1, 1] |
πατὴρ
παρεμυθεῖτο
τὸν
παῖδα,
τῷ
|
δὲ |
ηὔξετο
τὸ
κακὸν
ὥστε
μηδὲ |
[1, 14] |
τιμήν,
ἣν
θέλεις,
ἀποδώσεις.
ἀμείψασθαι
|
δὲ |
θέλων
ὁ
Λεωνᾶς
οὐ
μὲν |
[1, 4] |
τὸ
εἰωθὸς
ἔδωκε
σημεῖον.
ἡ
|
δὲ |
θεράπαινα
καὶ
αὐτὴ
περίφοβος
ἠρέμα |
[1, 14] |
ἀργυρίου
προκομίσας
ἠνάγκαζε
λαβεῖν,
ὁ
|
δὲ |
Θήρων
ἀκκισάμενος
λαμβάνει.
κατέχοντος
δὲ |
[1, 7] |
τὸν
καιρὸν
μὴ
παραπολλύωμεν.
ὁ
|
δὲ |
Θήρων
ἔνθεν
ἑλὼν
ἑωράκατε"
φησὶ |
[1, 13] |
ἵνα
προκαταλάβῃ
τὸν
ἔμπορον·
ὁ
|
δὲ |
Θήρων
ἐπὶ
τὴν
ἀκτὴν
καὶ |
[1, 9] |
ἐν
ποικίλοις
ἦν
ὀδυρμοῖς·
ὁ
|
δὲ |
Θήρων
φυλάξας
αὐτὸ
τὸ
μεσονύκτιον |
[1, 11] |
καταπλεῖν
εἰς
Ἀθήνας,
οὐκ
ἤρεσκε
|
δὲ |
Θήρωνι
τῆς
πόλεως
ἡ
περιεργία· |
[1, 6] |
καὶ
ἐπηκολούθει
τὸ
πλῆθος.
τούτων
|
δὲ |
θρηνούντων
μάλιστα
Χαιρέας
ἠκούετο.
ἦν |
[1, 3] |
μὲν
οὐδεὶς
ἐτόλμησεν
ἐπικωμάσαι,
κρύφα
|
δὲ |
καὶ
ἀδήλως
ἐπελθόντες
σημεῖα
κώμου |
[1, 1] |
οἱ
ἄρχοντες
ἠκολούθουν
Ἑρμοκράτει·
παρῆσαν
|
δὲ |
καὶ
αἱ
γυναῖκες
αἱ
Συρακοσίων |
[1, 6] |
δῆμος,
πάντες
Ἑρμοκράτην
δορυφοροῦντες.
ἐφέρετο
|
δὲ |
καὶ
Ἀρίστων
ἔτι
νοσῶν,
θυγατέρα |
[1, 12] |
περιβόητον
τὸ
πρᾶγμα
ποιεῖν,
κρύφα
|
δὲ |
καὶ
διὰ
χειρὸς
ἔσπευδε
τὴν |
[1, 8] |
τοῦ
δι´
ἐκεῖνο
πτώματος,
μόγις
|
δὲ |
καὶ
ἐκ
τῆς
ἀγωνίας
ἐνόησε |
[1, 11] |
μετ´
ἐμοῦ
Χαιρέας
ἐκηδεύθη·
νῦν
|
δὲ |
καὶ
ζῶντες
καὶ
ἀποθανόντες
διεζεύχθημεν. |
[1, 1] |
ἀπῄεσαν
ἐπὶ
Χαιρέαν,
ἡ
βουλὴ
|
δὲ |
καὶ
οἱ
ἄρχοντες
ἠκολούθουν
Ἑρμοκράτει· |
[1, 14] |
πιστεύω
πρὸ
τῆς
καταγραφῆς,
ἅμα
|
δὲ |
καὶ
προκαταλαβεῖν
ἤθελε,
δεδιὼς
μὴ |
[1, 10] |
Σικελίαν;
πόσας
ληψόμεθα
δωρεάς;
ἅμα
|
δὲ |
καὶ
πρὸς
ἀνθρώπους
δίκαια
καὶ |
[1, 2] |
ἐμπεσεῖν
εἰς
νεωτερικὴν
ζηλοτυπίαν·
ἔστι
|
δὲ |
καὶ
προσελθεῖν
ἐκείνῳ
ῥᾷον
καὶ |
[1, 13] |
μέχρι
Λυκίας
διαδραμεῖν,
οὐκ
ἀναγκαῖον
|
δὲ |
καὶ
σὲ
μάτην
ταλαιπωρεῖν
καὶ |
[1, 5] |
ἑαυτὸν
ἐβασάνιζε
τὰς
θεραπαινίδας,
πρώτην
|
δὲ |
καὶ
τελευταίαν
τὴν
ἅβραν.
ἔτι |
[1, 12] |
καὶ
ἄλλοι
πλέουσι
πειραταί;
ἐγὼ
|
δὲ |
καὶ
τοὺς
ἡμετέρους
φοβοῦμαι
μὴ |
[1, 10] |
εὑρήσει
διὰ
τὸ
κάλλος.
ἔχει
|
δὲ
|
καὶ
τοῦτο
κίνδυνον.
ὁ
μὲν |
[1, 10] |
ἤλθομεν
ἐπὶ
τὸν
τάφον.
ἐὰν
|
δὲ |
καὶ
χαρίσωνται
τὴν
τιμωρίαν
ἡμῖν |
[1, 5] |
καὶ
τελευταίαν
τὴν
ἅβραν.
ἔτι
|
δὲ |
καιομένων
καὶ
τεμνομένων
αὐτῶν
ἔμαθε |
[1, 4] |
ἄπειμι"
φησὶν
εἰς
ἀγρόν·
ὁ
|
δὲ
|
κακοήθης
ἐκεῖνος
καὶ
διάβολος
συνέταττε |
[1, 14] |
ἔνθα
τὸ
πνεῦμα
ἔφερε,
μόνη
|
δὲ |
Καλλιρόη
γενομένη
ἤδη
μετ´
ἐξουσίας |
[1, 4] |
θύραν
ὑποστὰς
εὐθὺς
ἐξῆλθεν,
ἡ
|
δὲ |
Καλλιρόη
ἐκάθητο
ἐπὶ
τῆς
κλίνης |
[1, 1] |
τῶν
παρόντων
καὶ
προσεκύνησαν.
πάντες
|
δὲ |
Καλλιρόην
μὲν
ἐθαύμαζον,
Χαιρέαν
δὲ
|
[1, 10] |
σιγήσει
διὰ
τὸν
φόβον,
πραθεῖσα
|
δὲ |
κατηγορείτω
τῶν
μὴ
παρόντων.
ἀλλ´ |
[1, 11] |
ἐπισιτισμὸν
ἔπλεον
εὐθὺ
Μιλήτου,
τριταῖοι
|
δὲ |
κατήχθησαν
εἰς
ὅρμον
ἀπέχοντα
τῆς |
[1, 10] |
γὰρ"
εἶπε
κίνδυνον
ἐπάγεις,
σὺ
|
δὲ |
κέρδος
ἀπολλύεις.
ἐγὼ
δὲ
ἀποδώσομαι |
[1, 14] |
θύραν,
πρώτην
ἐκέλευσεν
εἰσελθεῖν.
ὁ
|
δὲ |
Λεωνᾶς
καὶ
πάντες
οἱ
ἔνδον |
[1, 11] |
ἐν
τοιούτοις
ἦν
ὀδυρμοῖς,
οἱ
|
δὲ |
λῃσταὶ
νήσους
μικρὰς
καὶ
πόλεις |
[1, 9] |
αὐτὸς
προσῄει
τῷ
τάφῳ.
τοὺς
|
δὲ |
λοιποὺς
(ἦσαν
γὰρ
οἱ
σύμπαντες |
[1, 11] |
καὶ
ὅτι
ἄλλως
ἐσώθη·
προσεποιεῖτο
|
δὲ |
μὴ
νοεῖν,
ἀλλὰ
πιστεύειν,
δεδοικυῖα |
[1, 1] |
ἀπῆλθον
εἰς
τὸν
νεών.
τέως
|
δὲ |
μὴ
προϊοῦσαν
τὴν
Καλλιρό̣
ην
|
[1, 9] |
εἰ
μὲν
δύναιντο,
φονεύειν·
εἰ
|
δὲ
|
μή,
συνθήματι
μηνύειν
τὴν
ἄφιξιν |
[1, 11] |
ἀνέλωσιν
αὐτὴν
ὡς
ὀργιζομένην.
εἰποῦσα
|
δὲ |
μὴ
φέρειν
τὴν
θάλασσαν,
ἐγκαλυψαμένη |
[1, 1] |
καὶ
καταπεσεῖν
μὲν
αἰδούμενος,
στῆναι
|
δὲ |
μὴδυνάμενος.
ἡ
δὲ
παρθένο̣
ς
|
[1, 4] |
λαθραίοις
ἔργοις
ἐπιχειρεῖν
προαιρούμενον,
πάντα
|
δὲ |
μηχανώμενος
ἵνα
μὴ
λάθοι.
κόμην |
[1, 9] |
ἀπὸ
γῆς
ἁρπάσαντες
ἀποπλεύσωσιν.
ἐπεὶ
|
δὲ |
μοχλοὶ
προσηνέχθησαν
καὶ
σφοδροτέρα
πληγὴ |
[1, 1] |
αἰδο̣
υμένη
κατάφωρος
γενέσθαι.
Χαιρέας
|
δὲ |
νεανίας
εὐφυὴς
καὶ
μεγαλόφρων,
ἤδη |
[1, 2] |
ποιήσωμεν.
Πάντες
οὖν
ἐπῄνεσαν,
μόνος
|
δὲ |
ὁ
Ἀκραγαντίνων
τύραννος
ἀντεῖπεν.
οὐκ |
[1, 5] |
συνέτρεχεν,
ἄλλων
ἄλλα
κεκραγότων·
ἐδημοκόπουν
|
δὲ |
οἱ
τῆς
μνηστείας
ἀποτυχόντες
καὶ |
[1, 3] |
καὶ
τὸν
κῶμον
ὠνείδισεν.
ἡ
|
δὲ |
οἷα
θυγάτηρ
στρατηγοῦ
καὶ
φρονήματος |
[1, 13] |
δὲ
πλέον
κοινωνίας
πίστει.
μεταξὺ
|
δὲ |
ὁμιλία
περὶ
τῆς
γυναικὸς
ἐγίνετο |
[1, 6] |
ὁδοὺς
ἐμηχανᾶτο
τῆς
τελευτῆς.
Πολύχαρμος
|
δὲ |
ὁρῶν
ἄλλως
ἀδύνατον
ἑαυτῷ
τὴν
|
[1, 9] |
εἶτα
ἐκέλευσεν
ἄλλον
εἰσελθεῖν.
ἐπεὶ
|
δὲ |
οὐδεὶς
ὑπέμενεν,
αὐτὸς
εἰσῆλθε
προβαλλόμενος |
[1, 6] |
τὴν
ἀπολύουσαν
ψῆφον
ἔθεσαν,
Χαιρέας
|
δὲ
|
οὐκ
ἀπέλυεν
ἑαυτόν,
ἀλλὰ
ἐπεθύμει |
[1, 12] |
πάντα
παρέχειν
εἰς
τρυφήν.
ταῦτα
|
δὲ |
οὐκ
ἐκ
φιλανθρωπίας
ἔπραττεν
ἀλλ´ |
[1, 13] |
Λεωνᾶς,
καὶ
δεῖξον
αὐτήν.
ὁ
|
δὲ |
οὐκ
ἐνταῦθά
ἐστιν"
ἀπεκρίνατο,
διὰ |
[1, 8] |
ὡς
συγκαθεύδοντα
Χαιρέαν
ἐκάλεσεν.
ἐπεὶ
|
δὲ |
οὔτε
ὁ
ἀνὴρ
οὔτε
αἱ
|
[1, 13] |
ἄδηλον
συνηγορίας
ἔχει
χρείαν,
ἡ
|
δὲ |
ὄψις
αὑτὴν
συνίστησιν.
ἀπίωμεν
οὖν" |
[1, 13] |
ἤδη
γὰρ
πωλουμένη
ἠπίστατο,
τῆς
|
δὲ |
πάλαι
εὐγενείας
τὴν
πρᾶσιν
εὐτυχεστέραν |
[1, 9] |
ἐνταῦθα,
πολὺς
δὲ
χρυσός,
τούτων
|
δὲ |
πάντων
τὸ
τῆς
γυναικὸς
τιμιώτερον
|
[1, 13] |
ἑαυτοῦ
σφόδρα
ἐλευθέριον
οὖσαν,
ἐκέλευσε
|
δὲ |
παραθεῖναι
τράπεζαν.
καὶ
ὁ
Θήρων, |
[1, 13] |
παραθήσομαί
σε
φίλοις
πιστοῖς,
ἐπανιὼν
|
δὲ |
παραλήψομαι
καὶ
μετὰ
πολλῆς
ἐπιμελείας |
[1, 11] |
καὶ
κατὰ
πρύμναν
εἱστήκει.
Καλλιρόην
|
δὲ |
παρεμυθεῖτο
Θήρων,
ποικίλαις
ἐπινοίαις
πειρώμενος
|
[1, 2] |
δεῖ
νικῆσαι
τῶν
ἀγωνισαμένων·
ἐπεὶ
|
δὲ |
παρευδοκίμησεν
ἡμᾶς
ὁ
μηδὲν
ὑπὲρ |
[1, 1] |
αἰδούμενος,
στῆναι
δὲ
μὴδυνάμενος.
ἡ
|
δὲ |
παρθένο̣
ς
τῆς
Ἀφροδίτης
τοῖς |
[1, 1] |
Συρακόσιοι
τῆς
τῶν
ἐπινικίων.
ἡ
|
δὲ |
παρθένος
οὐδὲν
εἰδυῖα
τούτων
ἔρριπτο |
[1, 8] |
μὲν
δὴ
ταῦτα
ἔπραττον·
τὰ
|
δὲ |
περὶ
Καλλιρόην
δεινοτέραν
ἄλλην
ἐλάμβανε |
[1, 12] |
ἤδη
γίνου
καὶ
ξένος·
τὴν
|
δὲ |
περὶ
τῆς
γυναικὸς
αἵρεσιν
ἡ
|
[1, 14] |
τοὺς
πειρατὰς
φοβερωτέρους
ἐπέστησας.
τὸ
|
δὲ |
περιβόητον
κάλλος
εἰς
τοῦτο
ἐκτησάμην, |
[1, 13] |
τὰ
μὲν
ἁπλότητος
ἐνδείξει,
τὸ
|
δὲ |
πλέον
κοινωνίας
πίστει.
μεταξὺ
δὲ |
[1, 14] |
θαλάσσης
καὶ
τάφου
κρείσσων.
~Ὡς
|
δὲ |
πλησίον
ἐγένετο
τῆς
ἐπαύλεως,
ὁ |
[1, 11] |
ἦν
τὰ
φορτία
πενήτων,
ἐζήτουν
|
δὲ
|
πλουσίους
ἄνδρας.
ὡρμίσαντο
δὴ
καταντικρὺ |
[1, 11] |
πλῆθος
μὲν
ἐμπόρων
εὑρήσομεν,
πλῆθος
|
δὲ
|
πλουσίων.
ὥσπερ
γὰρ
ἐν
ἀγορᾷ |
[1, 4] |
ἅψασα
διὰ
τὴν
λύπην·
ψόφου
|
δὲ |
ποδῶν
γενομένου
πρώτη
τοῦ
ἀνδρὸς |
[1, 10] |
γυναῖκα
πάντα
ἡμῖν
μαρτυρεῖν.
ἡδέως
|
δὲ |
ποιήσει
χάριν
ὀφείλουσα
τοῖς
εὐεργέταις |
[1, 8] |
ζῶ"
βοῶσα,
καὶ
βοηθεῖτε.
ἐπεὶ
|
δὲ |
πολλάκις
αὐτῆς
κεκραγυίας
οὐδὲν
ἐγίνετο |
[1, 2] |
ὡς
ἀντεραστὰς
ἀλλήλους
ἐμισήσαμεν.
ὁ
|
δὲ |
πόρνος
καὶ
πένης
καὶ
μηδενὸς |
[1, 13] |
διεκωλύθην
ὑπὸ
τῆς
θαλάσσης·
ἐπίστασαι
|
δὲ
|
πόσην
σου
πεποίημαι
πρόνοιαν·
καὶ |
[1, 5] |
ὃ
μηδεὶς
ἂν
προσεδόκησε.
συνέβη
|
δὲ |
πρᾶγμα
καινὸν
καὶ
ἐν
δικαστηρίῳ |
[1, 1] |
μείζων
ἐγένετο
καὶ
κρείττων.
ἐπεὶ
|
δὲ |
προῆλθεν
εἰς
τὸ
δημόσιον,
θάμβος |
[1, 12] |
καθεύδειν
μὲν
οὐκ
ἐδύνατο,
ἔφη
|
δὲ |
πρὸς
αὑτὸν
ἀνόητος,
ὦ
Θήρων, |
[1, 9] |
δεηθῆναι·
κἀκεῖνος
φοβηθεὶς
ἐξεπήδησε.
τρέμων
|
δὲ |
πρὸς
τοὺς
ἑταίρους
ἐφθέγξατο
φεύγωμεν |
[1, 9] |
κώπαις
ἁπτόμενος
τῆς
θαλάσσης.
ἐκβαίνων
|
δὲ |
πρῶτος
ἐπέταξε
τὴν
ὑπηρεσίαν
τὸν |
[1, 13] |
μὲν
δὴ
σπεύδοντος
ἀγοράσαι,
τοῦ
|
δὲ |
πωλῆσαι.
Τῇ
δὲ
ὑστεραίᾳ
ὁ |
[1, 3] |
πατρῴαν
οἰκίαν
ἐκώμασεν"
εἶπε,
τὰ
|
δὲ |
σὰ
πρόθυρα
συνήθη
τυχόν
ἐστι |
[1, 13] |
περιέστημεν
τὴν
πόλιν,
ἀπὸ
ὀγδοήκοντα
|
δὲ |
σταδίων
τὸ
πλοῖον
ὁρμεῖ,
καὶ |
[1, 12] |
οἶδα
τῶν
ἐν
Ἰωνίᾳ.
γυνὴ
|
δὲ |
Συβαρῖτις,
εὐδαιμονεστάτη
τῶν
ἐκεῖ,
καλλίστην |
[1, 4] |
φωνὴν
οὐχ
ὁμοίαν
μὲν
ὀλίγην
|
δὲ |
συνελέξατο,
δυστυχῆ
μὲν"
εἶπεν
αἰτῶ |
[1, 9] |
ἀνὴρ
ἐνόησε
τὴν
ἀλήθειαν·
ἔστη
|
δὲ |
σύννους
καὶ
τὸ
μὲν
πρῶτον |
[1, 6] |
θρηνούντων
μάλιστα
Χαιρέας
ἠκούετο.
ἦν
|
δὲ |
τάφος
μεγαλοπρεπὴς
Ἑρμοκράτους
πλησίον
τῆς |
[1, 1] |
τοῦτο
τοῖς
ὁρῶσιν
αἰδώς.
ἐπεὶ
|
δὲ |
ταχέως
ἐκόσμησαν
αὐτὴν
αἱ
θεραπαινίδες, |
[1, 3] |
ἐξάγειν
ἤδη
τὴν
κόρην.
ἐν
|
δὲ |
τῇ
νυκτὶ
ταύτῃ
φανερῶς
μὲν |
[1, 14] |
βαρβάροις
ἢ
πάλιν
λῃσταῖς.
κόπτουσα
|
δὲ |
τῇ
χειρὶ
τὸ
στῆθος
εἶδεν |
[1, 4] |
ἐπὶ
τὴν
κατασκοπὴν
ἦλθεν,
ὁ
|
δὲ |
τὴν
ἅβραν
τῆς
Καλλιρόης
διαφθείρας |
[1, 10] |
σώσωμεν
τὴν
ἔνδον
ἀποκεκλεισμένην.
ὁρκίσωμεν
|
δὲ |
τὴν
γυναῖκα
πάντα
ἡμῖν
μαρτυρεῖν. |
[1, 10] |
ἐντάφια
κατὰ
χώραν
ἐᾶν,
ἀποδοῦναι
|
δὲ |
τὴν
Καλλιρόην
ἀνδρὶ
καὶ
πατρί, |
[1, 6] |
οὐσίαν
συγκαταφλέξαι
τῇ
γυναικί.
ἔφερον
|
δὲ |
τὴν
κλίνην
οἱ
Συρακοσίων
ἔφηβοι, |
[1, 2] |
πρὸς
ἀλλήλους
ὡμονόησαν
τότε,
διὰ
|
δὲ
|
τὴν
ὁμόνοιαν,
ὑβρίσθαι
δοκοῦντες,
συνῆλθον |
[1, 13] |
ποθοῦσιν
ἐπέστη
τοῖς
συνεργοῖς,
διηγησάμενος
|
δὲ |
τὴν
πρᾶξιν
αὐτοῖς
Καλλιρόην
κολακεύειν |
[1, 14] |
καὶ
καμάτου
καὶ
φόβου·
Θήρων
|
δὲ |
τῆς
δεξιᾶς
λαβόμενος
τοῦ
Λεωνᾶ |
[1, 6] |
εἴκαζον
αὐτὴν
Ἀριάδνῃ
καθευδούσῃ.
προῄεσαν
|
δὲ |
τῆς
κλίνης
πρῶτοι
μὲν
οἱ |
[1, 3] |
λύπην
καὶ
περιρρηξάμενος
ἔκλαιε.
πυνθανομένης
|
δὲ |
τί
γέγονεν,
ἄφωνος
ἦν,
οὔτε |
[1, 1] |
τὰς
συνήθεις
προϊέναι
διατριβάς.
ἐπόθει
|
δὲ |
τὸ
γυμνάσιον
Χαιρέαν
καὶ
ὥσπερ |
[1, 10] |
μὲν
ἤλθομεν,
ὦ
συστρατιῶται,
βέλτιον
|
δὲ |
τὸ
παρὰ
τῆς
Τύχης
ἀποβέβηκε· |
[1, 1] |
καὶ
χαίρειτοῖς
παραδόξοις
κατορθώμασιν·
ἐζήτησε
|
δὲ |
τοιόνδε
τὸν
καιρόν.
Ἀφροδίτης
ἑορτὴ |
[1, 12] |
πλουσίου
τινὸς
καὶ
βασιλέως,
τοῖς
|
δὲ |
τοιούτοις
ἐφοβεῖτο
προσιέναι.
γινομένης
οὖν |
[1, 13] |
θεοὶ
τὰς
ἀξίας
ἀμοιβάς.
χρήσασθαι
|
δὲ |
τοῖς
ἐνταφίοις
δυσοιώνιστον
ὑπολαμβάνω.
πάντα |
[1, 3] |
συγκαλυψαμένη
δακρύων
ἀφῆκε
πηγάς.
εὔκολοι
|
δὲ |
τοῖς
ἐρῶσιν
αἱ
διαλλαγαὶ
καὶ
|
[1, 7] |
ἀνοήτοις
ἀνθρώποις
ἔχει
διαβολήν,
ὠφέλειαν
|
δὲ |
τοῖς
φρονίμοις
δίδωσι.
συνῆκαν
εὐθὺς |
[1, 3] |
τὴν
αἰτίαν,
ἐνθουσιῶν
εἰστρέχει·
καταλαβὼν
|
δὲ |
τὸν
θάλαμον
ἔτι
κεκλεισμένον,
ἤρασσε |
[1, 3] |
ἔσπευδε
πρὸς
τὴν
γυναῖκα.
ἰδὼν
|
δὲ |
τὸν
ὄχλον
πρὸ
τῶν
θυρῶν |
[1, 1] |
ἀλλ´
αὐτῆς
Ἀφροδίτης
Παρθένου.
φήμη
|
δὲ |
τοῦ
παραδόξου
θεάματος
πανταχοῦ
διέτρεχε |
[1, 3] |
κοινῷ
τινι
πολυπραγμοσύνης
πάθει·
Χαιρέας
|
δὲ |
τοῦ
πατρὸς
αὐτοῦ
ῥᾷον
ἐσχηκότος
|
[1, 9] |
εἰσῆλθε
προβαλλόμενος
τὸ
ξίφος.
λάμψαντος
|
δὲ |
τοῦ
σιδήρου,
δείσασα
ἡ
Καλλιρόη |
[1, 8] |
κατὰ
μέλη
τὸ
σῶμα,
διανοίγουσα
|
δὲ |
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
αἴσθησιν
ἐλάμβανεν
ἐγειρομένης |
[1, 1] |
καὶ
ὀλίγου
δεῖν
ἐξέπνευσεν·
ἐδόκει
|
δὲ
|
τοῦτο
τοῖς
ὁρῶσιν
αἰδώς.
ἐπεὶ |
[1, 10] |
καθ´
αὑτῶν
τὸν
κατήγορον.
Πολλῶν
|
δὲ |
τούτοις
συντιθεμένων
οὐδετέραν
γνώμην
Θήρων
|
[1, 11] |
ἐστι
λάλος
καὶ
φιλόδικος,
ἐν
|
δὲ |
τῷ
λιμένι
μυρίοι
συκοφάνται
πεύσονται |
[1, 7] |
τολμηρὸς
μὲν
ἀλλὰ
προδότης.
ἐπεξιὼν
|
δὲ |
τῷ
λογισμῷ
καθέκαστον
ὥσπερ
ἀργυρογνώμων, |
[1, 12] |
ταραχώδης
παντάπασι
τὴν
ψυχήν.
ἐν
|
δὲ |
τῷ
μεταξὺ
παρῄει
πλῆθος
ἀνθρώπων |
[1, 1] |
ἐν
ἐρημίᾳ
κυνηγέταις
ἐπιστάσης·
πολλοὶ
|
δὲ |
τῶν
παρόντων
καὶ
προσεκύνησαν.
πάντες |
[1, 4] |
οὐκ
ἔσχεν
ὥστε
λοιδορήσασθαι,
κρατούμενος
|
δὲ |
ὑπὸ
τῆς
ὀργῆς
ἐλάκτισε
προσιοῦσαν. |
[1, 13] |
ἀγοράσαι,
τοῦ
δὲ
πωλῆσαι.
Τῇ
|
δὲ |
ὑστεραίᾳ
ὁ
μὲν
Λεωνᾶς
παρέπλευσεν |
[1, 3] |
τὴν
αἰτίαν
τοῦ
χόλου·
ὁ
|
δὲ |
ὑφαίμοις
τοῖς
ὀφθαλμοῖς
καὶ
παχεῖ |
[1, 1] |
ὁ
Ἔρως
ἦν
δημαγωγός;
ἀνὴρ
|
δὲ |
φιλόπατρις
Ἑρμοκράτης
ἀντειπεῖν
οὐκ
ἠδυνήθη |
[1, 10] |
τόπῳ
κατὰ
συνήθειαν
ἁλιευτικήν,
ἀκούσαντες
|
δὲ |
φωνὴν
ἠνοίξαμεν
κατὰ
φιλανθρωπίαν,
ἵνα |
[1, 4] |
καὶ
χαίρουσα
αὐτῷ
προσέδραμεν.
ὁ
|
δὲ |
φωνὴν
μὲν
οὐκ
ἔσχεν
ὥστε |
[1, 4] |
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
ἐπᾶραι
δυνάμενος·
ἐπεὶ
|
δὲ |
φωνὴν
οὐχ
ὁμοίαν
μὲν
ὀλίγην
|
[1, 3] |
τοῦ
ζῆν
τὰς
ἐλπίδας.
ὁ
|
δὲ |
Χαιρέας
ἀκούσας,
καίτοι
φιλοπάτωρ
ὤν, |
[1, 1] |
κελεύσαντος
προσκυνῆσαι
τὴν
θεόν
τότε
|
δὲ |
Χαιρέας
ἀπὸ
τῶν
γ̣
υμνασίων |
[1, 2] |
καὶ
ἄπειρος
κακοήθους
ὑποψίας,
ὁ
|
δὲ |
Χαιρέας,
οἷα
δὴ
γυμνασίοις
ἐντραφεὶς |
[1, 4] |
ἄχεος
νεφέλη
ἐκάλυψε
μέλαινα,
ἀμφοτέρῃσι
|
δὲ |
χερσὶν
ἑλὼν
κόνιν
αἰθαλόεσσαν
χεύατο |
[1, 9] |
πολὺς
μὲν
ἄργυρος
ἐνταῦθα,
πολὺς
|
δὲ |
χρυσός,
τούτων
δὲ
πάντων
τὸ |